Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Fervent Mind - Runaway Bride
- Strain
Van het album "Tranquilize" (Karisma Records, 2019)

"Tranquilize" is het debuut van Fervent Mind. Zowel iO Pages als Progwereld trokken in hun recensies vergelijkingen met Massive Attack om de sound van deze Noorse groep te omschrijven. Met wat goede wil is de link misschien te leggen, vooral met "100th Window", het Massive Attack-album dat het verst verwijderd was van de triphoproots van de Bristolse act. We verdenken beide media er echter van dat het hier een rechtstreekse quote uit de bandbio betreft. De meest voor de hand liggende invloed op de zeer op sfeer gerichte, uiterst dynamische postprog van de groep rond zangeres-componiste Live Sollid is toch wel Porcupine Tree. We horen zelfs enkele bijna letterlijke muzikale citaten. We ervaren dit nauwelijks als storend, doordat de persoonlijke spelstijl van de muzikanten en de vocalen van Live Sollid voldoende karakteristiek zijn en het spel met sfeertekeningen bijzonder doeltreffend werkt.
Website:
https://ferventmind.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/ferventmind/ .

NIEUW
Disen Gage - Carnival Escape
Afkomstig van "The Big Adventure" (addicted label, 2019)

Toegegeven: zelfs de toch wel wat gewend zijnde redactie van Xymphonia was op het verkeerde been gezet na het beluisteren van "Nature", het vorig jaar verschenen zesde album van het uit Rusland afkomstige "Disen Gage". Er staan drie lange tracks op die we het beste kunnen omschrijven als 'industrial ambient'. Op zich wel interessant, maar voor ons programma niet geschikt. Het bleek na de soundtrack "Hybrid State" uit 2017 al de tweede afwijkende plaat te zijn van het steeds van bezetting wisselende gezelschap, waarin gitarist Konstantin Mochalov de enige constante factor lijkt te zijn. Met "The Big Adventure" keert de in 1999 opgerichte formatie terug naar de avontuurlijke progressieve muziek van het in 2004 verschenen debuut "The Screw-Loose Entertainment" waarvoor het modewoord 'eclectisch' gemaakt lijkt te zijn: een mengeling van R.I.O., fusion, wereldmuziek, klassieke progressieve rock en tango. Het gekozen "Carnival Escape" is wat dat betreft exemplarisch. Vroeger zouden we Disen Gage op een label als Cuneiform verwachten, nu verschijnt het op het flink aan de weg timmerende addicted label.
Websites:
https://disengage.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/DisenGageRu/ .

NIEUW
Isildurs Bane & Peter Hammill - The Day Is Done
Van "In Amazonia" (Ataraxia, 2019)

Ieder najaar organiseert Isildurs Bane in thuisland Zweden de zogenaamde IB Expo. Dit breedbezette 'totaalmuziekensemble' speelt dan eigen muziek, maar nodigt daarnaast ook jaarlijks muzikale gasten uit. Zo waren Richard Barbieri (Japan, Porcupine Tree) en Steve Hogarth (Marillion) al eens te gast. De samenwerking met laatstgenoemde resulteerde verrassenderwijs in een compleet gezamenlijk album. Dit "Colours Not Found In Nature" verscheen zo ongeveer op het moment dat er een IB Expo met weer een andere prominent plaatsvond: Peter Hammill. Hoewel de Van Der Graaf Generator-voorman met enige schroom de uitnodiging in ontvangst had genomen, beviel de samenwerking zó goed dat hij en IB-voorman Mats Johansson nadien muzikale ideeën bleven uitwisselen wat uiteindelijk ook in dit geval resulteerde in een compleet album: het deze maand verschenen "In Amazonia". Zowel Hammill als Isildurs Bane staan er beiden op hun eigen manier om bekend dat ze muziek produceren die zich niet zomaar voor je gewonnen geeft. Voor de combi geldt dit wellicht zelfs in verhevigde mate. De muziek verspringt nogal eens van karakter, van warm, kleurrijk en grotendeels akoestisch - met flink wat schakeringen - naar bars, grimmig en elektronisch. De momenten dat Hammill een langere melodieuze zanglijn over dit muzikale materiaal drapeert zijn schaars. Vaker zijn het kortere, meer gescandeerde frases. Zeker de eerste vier composities zijn enerverende en expressieve brokken, waarop je een tijd moet kauwen eer de schoonheid zich openbaart. Voordat het korte, afrondende instrumentale "This Bird Has Flown" het album besluit is daar nog "The Day Is Done" : een bezonken stuk met veel ademruimte, dat je wel al bij de eerste luisterbeurt zal raken: brede, melancholieke piano-akkoorden worden afgewisseld met weidse Mellotron-tapijten waarover Hammill de tijd neemt een nostalgisch stemmende tekst rustig uit te zingen. In dat geluidsbeeld zijn verder nog kunstige muzikale accenten geplaatst, die wel aldoor transparant klinken. Intrigerend! Intussen heeft deze combi het totale album in Portugal tijdens het Gouveia Artrock Festival op de planken gebracht. De IB Expo van vorig jaar was met 'onze eigen' Flairck. Benieuwd of dat ook een vervolg middels nieuw plaatwerk oplevert!
Websites:
https://www.isildurs-bane.se/
http://sofasound.com/ .

(HER)UITGAVE
Fiat Lux - Secrets
- Embers
Afkomstig van "Hired History Plus" (Polydor Records, 1984 / Cherry Red Records, 2019)

Fiat Lux werd begin jaren 80 opgericht door zanger Steve Wright en multi-instrumentalist David Crickmore. Al snel voegde blazer/toetsenman Ian Nelson zich bij dit tweetal en wist de band een contract los te peuteren bij Cocteau Records van Nelsons broer Bill Nelson, tevens bekend van Bebop Deluxe. Op de eerste single "Feels Like Winter Again"/"This Illness" (1982) bleek Fiat Lux een uitstekende representant te zijn uit de op dat moment florerende synthipop-scene. De band wist zich te onderscheiden door fraaie zangharmonieën, grillige gitaarpartijen, melodieuze saxofoonpassages en de af en toe opduikende Mellotron-bijdragen. Een tweede single werd voorts niet uitgebracht, omdat de band een contract bij Polydor ondertekende. Meer singles en 12"'s volgden, waarna in 1984 de mini-LP "Hidden History" werd uitgebracht, met daarop mooie singles als "Secrets" en "Photography". Uiteraard wilde men ook een volwaardig album uitbrengen, maar vlak voor de release van "Ark Of Embers" kwam er een kink in de kabel en kwam de plaat op de beruchte plank te liggen. 35 jaar later heeft Cherry Red Records al dit moois verzameld op de dubbel-CD "Hired History Plus". Niet geheel toevallig overigens, aangezien Fiat Lux dit jaar ook weer een nieuwe plaat, "Saved Symmetry" heeft uitgebracht. Overigens zonder Ian Nelson, die in 2006 op 50-jarige leeftijd overleed en aan wie de compilatie is opgedragen. We draaien van die compilatie de single-versie van het genoemde "Secrets" en het intieme, met Mellotron-klanken verrijkte "Embers".
Websites:
http://www.fiat-lux.co.uk/
https://www.facebook.com/Fiatluxofficial/ .

BIJ DE BUREN
Phylter – Overture / Dreams Of Yesterday
Van “Phylter” (Parsifal, 1978 / Sparlax, 1993)

Phylter was een van de weinige progressieve rockbands die België rijk was in de jaren zeventig. De band genoot echter net als veel landgenoten geen grote bekendheid buiten de grenzen - zelfs niet eens in plaats van herkomst Brugge. In 1978 werd voor het kleine label Parsifal het titelloze debuut uitgebracht. Het is een conceptalbum over een zeeman die met zijn schip moet schuilen voor een storm in een grot en in een vergelijkbaar verhaal als dat van “Journey To The Center Of The Earth” terecht komt. Met de opkomst van nieuwe muziekstromingen maakt Phylter weinig kans op succes met een geluid dat zich ergens tussen Camel en Genesis beweegt en dat in feite een voorbode op de neo-prog van de jaren tachtig was. Het heeft typische karakteristieken van eind jaren zeventig, met zijn gedragen stringklanken. Na één album is het alweer gebeurd met Phylter en verdwijnen de leden in de obscuriteit. Alleen gastgitarist Jean-Marie Aerts, die al bekend was van o.a. sessiewerk met Raymond van het Groenewoud, ontsnapte daar later aan toen hij toetrad tot TC Matic.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=2363 .

LIVE-TIP / 40 JAAR
Hackett, Steve – Every Day
Van het album “Spectral Mornings” (Charisma, 1979)

Vanwege de grote belangstelling komt Steve Hackett op 21, 22 én 23 mei 2019 naar Cultuurpodium Boerderij! Tijdens deze tour zullen de albums “Selling England By The Pound” van Genesis en zijn solo-album “Spectral Mornings”, dat 40 jaar geleden uitkwam, gespeeld worden. Ook hoogtepunten van zijn nieuwe album "At The Edge Of Light", dat begin dit jaar verscheen, zullen niet ontbreken. Steve Hackett staat bekend als een zeer getalenteerde en innovatieve gitarist. Hij was de leadgitarist van Genesis in de klassieke line-up met Mike Rutherford, Peter Gabriel, Tony Banks en Phil Collins. In zijn periode met Genesis was hij verantwoordelijk voor een aantal kenmerkende hoogtepunten in het repertoire van de band. Tijdens zijn solo-carrière ontwikkelde hij een geheel eigen stijl en techniek. Daarnaast vormde hij met Steve Howe de supergroep GTR, die zeer succesvol was in de VS, en werkte hij samen met bekende muzikanten zoals John Wetton, Paul Carrack, Chris Squire en Brian May. Hackett houdt de erfenis van de klassieke muziek van Genesis al jaren in ere met zijn “Genesis Revisited”-albums deel I en II en zijn optredens van de afgelopen jaren. (bron: Cultuurpodium Boerderij) Voordat Hackett Zoetermeer aandoet is hij vanuit Twente uit nog iets dichterbij te aanschouwen: op 21 mei in de Lichtburg in Essen.
Website: http://www.hackettsongs.com/ .

LIVE–TIP
ENorm – The Widow
Van het album “Finding My Way” (eigen beheer, 2012)

Op 1 juni staat ENorm op het podium van het Wilminktheater Enschede onder het motto: “A Night with ENorm”! ENorm neemt je mee door het eigen repertoire van de afgelopen jaren, dat geïnspireerd is door bands als U2, Coldplay en Snow Patrol. Maar ook invloeden van bijvoorbeeld Avicii en een band als The Script ontbreken niet. Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan een aantal nieuwe songs die in het najaar van 2019 worden uitgebracht. Uiteraard zullen deze nieuwe nummers bij dit unieke live concert al worden gespeeld! (bron: Wilminktheater)
Website: https://www.enormmusic.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Mad Fellaz - Leaf
Van "III" (eigen beheer, 2019)

Mad Fellaz bestaat al sinds 2010 – het debuut van deze Italianen verscheen al in 2013 maar ze komen nu pas, met de release van “III” op onze radar. De timing is perfect, want met hun derde album hebben ze gelijk hun beste werk tot nu toe afgeleverd. Deze 8-mans formatie (2 gitaristen, bassist, drummer, toetsenist, fluitist/saxofonist, percussionist en zanger) brengt muziek die met beide benen in de rijke proggeschiedenis staat. En dan doelen we zowel op de Italiaanse als de wereldwijde. We horen gelijkenis met de klassieke sound van King Crimson en ook wel wat met Gentle Giant, maar natuurlijk ook met Italiaanse grootheden als Banco en PFM. Maar Mad Fellaz kan zich ook zo ineens binnen een track transformeren in een jazzrockband. Het is die bijna kameleontische houding die de muziek ook spannend blíjft houden. En we moeten er nog eventjes geduld voor hebben, maar op 4 oktober van dit jaar zal Mad Fellaz een concert geven voor Serious Music in het ParkVilla Theater in Alphen aan den Rijn. Vanavond hoort u "Leaf", dat gekenmerkt wordt door een grote rol voor fluit- en saxofoonspel, en dat ook een leuke bijdrage vanr de percussionist van dienst bevat. We moeten daardoor bij dit nummer ook wel een beetje denken aan de muziek van het Noorse Pymlico.
Websites:
https://www.madfellaz.com/
https://madfellaz.bandcamp.com/album/mad-fellaz-iii
https://www.facebook.com/MADFELLAZ/ .

DEZE WEEK 22 JAAR GELEDEN / LIVE-TIP
Gathering, The - The Earth Is My Witness
Van "Nighttime Birds" (Century Media, 1997)

Deze week is het precies 22 jaar geleden dat The Gatherings vierde album (en het tweede met zangeres Anneke van Giersbergen) "Nighttime Birds" verscheen. Na het onverwacht grote succes van voorganger “Mandylion” ging de band verder op de ingeslagen weg. Hoewel, in eerste instantie zou het album worden geproduceerd door niemand minder dan voormalig Grobschnitt-drummer Eroc, die al betrokken was bij het opnemen van de demo's van het album, maar schijnbaar vond label Century Media dat toch nog net iets een stap te ver. Toch schuift The Gathering op “Nighttime Birds” verder weg van de traditionale gothicmetalsound, naar een geluid dat de band uiteindelijk triprock zou gaan noemen. The Gathering, inmiddels alweer 10 jaar met de Noorse Silje Wergeland als zangeres, gaat in het najaar het 30-jarig jubileum vieren met een korte toernee door Nederland waarbij o.a. 19 oktober Hedon Zwolle wordt aangedaan. Daarnaast is men begonnen met het schrijven van materiaal voor een nieuw album. Anneke van Giersbergen valt volledig solo te bewonderen in een dubbelconcert met Tim Bowness in de Boerderij, Zoetermeer op 31 mei en in het voorprogramma van Within Temptation op 11 juli in de Paleistuin van Soestdijk.
Website: https://www.gathering.nl/ .

OBSCUUR
Circus - Home
Van het album “Flashback” (President Records, 1992)

De bandnaam Circus kennen de meeste progliefhebbers vooral van de Engelse band met die naam en het enige album “Pleasures Of A Lifetime” (Transatlantic Records, 1969 / Esoteric Recordings, 2009). Ook in de jaren negentig was er in Engeland een Circus actief. Dit Circus kwam uit Bristol en debuteerde in 1992 met “Flashback”. Het boekje bij de CD bevat het gedicht “In Flanders Fields” een gedicht van de Canadese militaire arts en dichter John McCrae (1872 - 1918). In het openingsnummer wordt dit gedicht bezongen. De muziek is vooral poppy maar er zijn ook proggy elementen te horen, zoals in “Home”. Na “Flashback” verschenen er nog twee albums. Na 1995 hebben we niets meer van dit vijftal vernomen.
Website: https://www.discogs.com/artist/181518-Circus-4

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Within Temptation - Enter
Van "Enter & The Dance" (DSFA Records, 1997 / Music On CD / WT Recordings, 2018)

Geïnspireerd door o.a. het debuutalbum "Always..." van The Gathering, waarop die band nog roots in death- en doommetal laat horen, maar dat van een gothic sfeertje voorzag, stonden er in Europa meer bands op die zich aangetrokken voelden tot die sound. Zo ook Within Temptation, dat in 1997 het debuutalbum “Enter” uitbracht. Daar waar het grote voorbeeld en landgenoot The Gathering dat jaar met “Nighttime Birds” nog meer afstand van de metal nam, voegde Within Temptation aan die gothic metalsound een feeëriek sfeertje toe. De zware gitaren, de donkere grunts van gitarist Robert Westerholt (die overigens niet extreem dominant aanwezig zijn) en de engelachtige zang van Sharon den Adel bleken een succesvolle combinatie. Maar de band zou een paar jaar later het echt grote succes vinden toen men de grunts overboord gooide en er een groot orkestraal element aan de sound zou worden toegevoegd. Het debuutalbum is afgelopen najaar opnieuw uitgebracht door Music On CD in samenwerking met het eigen label van de band, waarbij er ook de tracks van de EP “The Dance” die een jaar na “Enter” verscheen eraan toegevoegd zijn. Op 11 juli is Within Temptation te bewonderen in de Paleistuin van Soestdijk met niemand minder dan Anneke van Giersbergen in het voorprogramma.
Website: https://www.resist-temptation.com/ .

LIVE-TIP
Ferry, Bryan – Chance Meeting
Van het album “Let's Stick Together” (Island Records, 1976)

Sinds zijn wereldwijde roem met de legendarische artrockband Roxy Music staat Bryan Ferry bekend als dé gentleman van de popmuziek. Na zijn uitverkochte concert in AFAS Live komt de bijna 73-jarige Ferry op 20 mei 2019 met band naar De Oosterpoort. Vervolgens is hij op 22 mei in het Muziekgebouw in Eindhoven te aanschouwen en op 24 mei in Carré, Amsterdam. Tijdens deze concerten zal hij de grootste hits uit zijn carrière als soloartiest en als leadzanger van Roxy Music ten gehore brengen. Vanavond gaan we terug naar 1976, toen Ferry's derde solo-album “Let's Stick Together” verscheen. We kennen dat natuurlijk van het titelnummer, wij kiezen “Chance Meeting”, met een gastrol voor gitarist David O'List, bekend van The Nice.
Website: http://bryanferry.com/ .

(Bijna) 35 JAAR GELEDEN
Pallas – Sanctuary
Van “Knightmoves To Wedge” (Centaur Disc, 1992) Originele release: “The Knightmoves EP” (Harvest, 1985)

Het album “The Sentinel” blijft onomstotelijk een van de sterkste wapenfeiten van Pallas. En dit ondanks dat het door inmenging van het platenlabel en gedoe met producers niet het album is geworden dat de band zelf voor ogen had. De tour ter promotie van het album (met een podiumontwerp door het team van Doctor Who) bracht ook de nodige frustratie met zich mee. Reden voor de charismatische zanger Euan Lowson om Pallas kort na die tour te verlaten. Ondertussen begon het schrijven van een opvolger, die wederom een concept album moest worden. Een aantal nummers werd opgenomen en die zijn tegenwoordig via de Bandcamp-pagina van Pallas verkrijgbaar. Eind 1984 werd een vervanger voor Lowson gevonden in de persoon van de energieke Alan Reed, die toch voor een andere dynamiek zorgde. Het beïnvloedde de keuze om wat compacter materiaal te gaan schrijven: de beoogde opvolger van “The Wedge” zal een stuk commerciëler moeten gaan klinken. Als stoplap werd begin 1985 de EP “The Kightmoves” uitgebracht. Naast twee korte stukken, afkomstig van het beoogde concept album, vinden we hier ook het lange epische “Sanctuary”. De kwaliteit van de EP maakte de verwachtingen voor het volgende album hooggespannen. Toen dit “The Wedge” uiteindelijk verscheen, werd het toch niet zo goed ontvangen als de voorganger. Na een lange pauze in de jaren 90 kwam er weer leven in Pallas, dat tot het vertrek van Reed in 2010 een aantal fijne albums uitbracht. Maar Pallas kan na zijn vertrek het momentum met zijn vervanger Paul Mackie niet vasthouden. Zelfs een vervolg op “The Sentinel” mocht niet baten. Momenteel ziet het er naar uit dat Pallas zo goed als non-existent is. Wel werkt bassist Graeme Murray aan een solo-album. Zanger Alan Reed is lekker bezig en heeft al twee solo-albums op zijn naam staan en speelt af en toe een concert in de UK. Voor nu gaat we 35 jaar terug in de tijd met “Sanctuary”.
Websites:
http://www.pallasofficial.com/
https://pallasofficial.bandcamp.com/album/the-knightmoves-an-album-that-never-was .

NIEUW
Parsons, Alan feat. Todd Cooper - One Note Symphony
Parsons, Alan feat. Lou Gramm - Sometimes
Van "The Secret" (Frontiers Records, 2019)

Alan Parsons is met vrij grote regelmaat op de Nederlandse podia te bewonderen, afgelopen week nog meerdere malen zelfs. Nieuwe muziek hadden we echter al jaren niet meer van 'm gehoord. Bezoekers van de obscuur gebleven film "5-25-77" hoorden in de aftiteling het nieuwe Parsons-lied "I Can't Get There From Here", maar da's ook alweer 13 jaar geleden. Het voorlaatste volledige album van de toen vers naar de VS geëmigreerde Brit was "A Valid Path" uit 2004. Nu is "The Secret" verschenen bij het Italiaanse melodieuzerocklabel Frontiers, dat eerder al een heruitgave van "Live In Madrid" verzorgde onder de nieuwe titel "Eye 2 Eye". "The Secret" is, zoals we dat uit Project-tijden gewend zijn, min of meer een thematisch conceptalbum over magie, wonderen en tovenarij. Als introductie van dat thema is gekozen voor een bewerking van Paul Dukas' "De Tovenaarsleerling", dat velen vooral zullen kennen door Disney's film "Fantasia". We hebben Parsons sinds "The Fall Of The House Of Usher" van het Project-debuut uit 1976 niet meer zo klassiek beziggehoord. De combinatie van zwierig orkest met melodieuze elektrische sologitaar van Steve Hackett roept een sfeer op die sterk doet denken aan The Enid. De rest van het album laat de gepatenteerde zeer verzorgde symfopop horen die we al jaren van de man kennen, inclusief het al genoemde "I Can't Get There From Here", dat hier als slottrack opduikt. Leden van zijn huidige band zijn als leadzanger te horen, zoals bijvoorbeeld saxofonist Todd Cooper in "One Note Symphony", een nummer met een fraaie orkestrale climax, die eventjes doet terugdenken aan "The Silence And I". Natuurlijk zijn er ook weer beroemde gasten, zoals Jason Mraz in het titelnummer (dat we u in maart al lieten horen) en Lou Gramm in het meeslepende "Sometimes". We herkenden de stem van de voormalig Foreigner-zanger niet meer terug, maar dat bedoelen we niet negatief. De braampjes geven zijn voordracht een gevoelvolle bluesy lading. Bent u in het bezit van een 5.1-set? Koop dan vooral de versie met DVD. Die is maar heel iets duurder en bevat een zeer goed gelukte 5.1 surroundmix. Parsons en trouwe bandmakker P.J. Olsson wonnen een Grammy met hun 5.1-mix van "Eye In The Sky" en hun kunde wordt hier opnieuw bewezen: de balans tussen wat er uit de diverse speakers komt doet je omringen met muziek, zonder dat de mix onrustig of 'flashy' wordt. Vooral de koortjes komen zo schitterend tot je. De liefhebber moet vooral ook even naar Parsons' site surfen, waar dezer dagen steeds weer nieuwe 'making of'-filmpjes worden geplaatst.
Website: http://www.alanparsons.com/ .

NIEUW
Huis – Stolen
Van “Abandoned” (Unicorn Digital, 2019)

Huis bestaat tien jaar, wat gevierd wordt met het nieuwe album “Abandoned”. Van de oprichters is alleen bassist Michel Joncas nog over, mede-oprichter Pascal LaPierre vertrok al vlak na het debuut. Sindsdien is de bezetting onveranderd gebleven. Net als de voorgangers grijpt de Canadese band rijkelijk terug op neoprog. Dit blijkt meteen al uit de sterke opener, meteen ook het titelnummer van “Abandoned”. Vooral de toetsensolo tegen het eind mag er zijn. Dit nummer kan zich meten met het beste van IQ. Met “The Giant Awakes” wordt naar een hogere versnelling geschakeld, wat resulteert in een AOR-kraker. Wat gelijk opvalt is het krachtige drumspel van William Regnier. Conceptueel zijn de nummers met elkaar verbonden door de centraal thema's verlies en eenzaamheid. Waar Huis nog steeds in uitblinkt zijn de sterke melodielijnen. Af en toe hoor je wat Mystery-maniertjes in de composities terug, zoals het begin en einde van “Caducée”. Gek is dit niet, aangezien Mystery-bandleider Michel St-Pere ook hier de gitarist van dienst is. Maar ook trekjes van een band als Iluvatar hoor je soms terug, zoals de korte instrumental “Solitude”. De thematiek wordt effectief uitgedragen door de sterke zang Sylvain Descoteaux, die ook een groot deel van de toetsenpartijen voor zijn rekening neemt, samen met nieuw band lid Johnny Maz. Ook zijn er wat gasten te horen op het album. Naast mede Mysterion Jean Pageau op fluit is voor het eerst sinds jaren Serge Locat weer eens te horen. Hij was ooit de toetsenist van de legendarische band Harmonium. Met zijn 72 minuten in lengte, met daarbij 4 tracks van boven de 9 minuten, is “Abandoned” een behoorlijke brok muziek die je voorgeschoteld krijgt. Dus genoeg om uit te kiezen. Het duurt dan ook een paar luisterbeurten voordat het album je te pakken heeft. We zullen de komende weken zeker meer aandacht aan dit album gaan besteden. In het lange “Stolen” komen de verschillende aspecten van deze Canadezen mooi samen.
Website: https://www.huisband.com/ .

NIEUW
Samurai Of Prog, The - Think Green
- Castle Blue Dream
Afkomstig van "Toki No Kaze" (Seacrest Oy, 2019)

Vorige week noemden we zijn naam al als nieuw lid van United Progressive Fraternity: Steve Unruh. Deze violist, fluitist, gitarist en zanger is vooral bekend als een van de drie dragende krachten van The Samurai Of Prog. Samen met Marco Bernard en Kimmo Pörsti heeft hij op "Toki No Kaze", de nieuwe plaat van van dit collectief, wederom een fijne keur van gastmusici en -componisten verzameld. Waren veel van de vorige zes albums gevuld met bewerkingen van progressieve rocknummers van bands als England, Yes, Pavlov's Dog en Cathedral, dit keer kunnen we spreken van een conceptplaat. Elk van de 12 nummers is gebaseerd op de fantasievolle verhalen en het leven van Miyazaki Hayao. Deze Japanner brak bij een groot publiek door met de animatiefilm "Spirited Away", maar werkt al sinds de vroege jaren 60 van de vorige eeuw aan zijn creatieve carrière. Ondanks de vele verschillende componisten en musici is "Toki No Kaze" toch een opvallend coherente CD, waar vooral de melancholieke stemming een rode draad vormt. We hebben twee stukken van deze fraaie schijf geselecteerd. Allereerst het enigszins ELP-achtige "Think Green", gebaseerd op het verhaal "Ponyo", gevolgd door "Castle Blue Dream", dat het verhaal "How's Moving Castle" als inspiratie heeft en dat gezongen wordt door Unruy, terwijl Marek Arnold de melodieuze saxofoonpartijen verzorgt.
Websites:
https://www.seacrestoy.com/the-samurai-of-prog
https://www.facebook.com/thesamuraiofprog/ .

Vai, Steve - Burning Rain (live)
Van “Alive In An Ultra World” (Epic, 2001)

Steve Siro Vai (Long Island (New York), 6 juni 1960) geldt samen met Joe Satriani als de belangrijkste gitaarvirtuoos van de jaren tachtig en vooral de jaren negentig. Om het gitaarspel onder de knie te krijgen nam Steve op 14-jarige leeftijd les bij Satriani. Op 18-jarige leeftijd ging hij studeren aan het gerenommeerde Berklee College of Music in Boston. Daar maakte hij als student bladmuziek transcripties van Frank Zappa’s meest technische nummers. Toen Zappa deze onder ogen kreeg, was hij zo onder de indruk dat hij Vai vroeg bij diens band te komen. In de jaren 1980-1982 drukte hij zijn stempel op het werk van Zappa. In 1984 kwam zijn eerste soloalbum uit, “Flexable”. Hierna speelde hij kort in Alcatrazz, waar hij de plaats innam van de gitarist Yngwie Malmsteen. Op uitnodiging van vriend en basvirtuoos Billy Sheehan deed Steve in 1985 auditie voor de band van David Lee Roth. Van de ene op de andere dag werd Vai bekend bij het grote publiek. Samen met onder anderen Sheehan zette hij vele virtuoze muziekstukken neer. In hetzelfde jaar speelde hij ook een kleine rol als gitarist van de duivel in de film Crossroads. In 1989 besloot Vai om verder te gaan met zijn solocarrière. Een jaar later kwam zijn meest succesvolle album uit, “Passion And Warfare”. Veel lof en respect vielen hem ten deel, en zijn naam was definitief gevestigd als gitaargrootheid. Nadat Adje Vandenberg zich geblesseerd had, speelde Vai diens gitaarpartijen in op het album “Slip Of The Tongue” van Whitesnake. Natuurlijk vergeten we niet de G3 Tour, een project van Vai en Satriani. Samen met een wisselende gastgitarist toeren ze over de wereld en spelen een avond lang instrumentale gitaarmuziek. Onder de verschillende gastgitaristen waren onder anderen Steve Lukather van Toto, Robert Fripp van King Crimson, Paul Gilbert, Yngwie Malmsteen, John Petrucci van Dream Theater en Eric Johnson. Jongstleden januari verscheen er van Vai's hand een uitgebreid muziektheorieboek, geschreven voor gitaristen: "Vaideology: Basic Music Theory For Guitar Players". Wij draaien vanavond “Burning Rain” in de versie van “Alive In An Ultra World” uit 2001, opgenomen tijdens de wereldtournee ter promotie van het album “The Ultra Zone” in 2000. De nummers die op dit album zijn gecompileerd, zijn speciaal geschreven voor de landen die Vai en zijn band bezochten. (met quotes van Wikipedia)
Website: https://www.vai.com/ .

NIEUW
White, Snowy and the White Flames - Why Do I Still Have The Blues
van het album "The Situation" (eigen beheer, 2019)

Snowy White is een Brits gitarist en singer-songwriter, die onder andere bekend is van zijn optredens met Thin Lizzy (als vast lid tussen 1979 en 1982) en Pink Floyd (de tournees rond “Animals” en “The Wall”). Als solo-artiest verkreeg hij met name bekendheid met "Bird of Paradise". Afgelopen maand verscheen zijn nieuwe album 'Situation”, waarop de gitarist-zanger wordt bijgestaan door een wisselende ploeg White Flames: Max Middleton (piano en andere keyboards), Ferry Lagendijk (toetsen), Jessica Lauren (toetsen), Kuma Harada (basgitaar), Walter Latupeirissa (basgitaar), Juan van Emmerloot (drums) en Jeff Allen (drums). Sinds de late jaren 60 heeft White met zijn karakteristieke gitaarspel zijn stempel gedrukt op smaakvolle bluesrock. Zowel als dienend bandlid of als zeer gerespecteerde soloartiest: Snowy is altijd trouw gebleven aan zijn liefde voor uitstekende authentieke muziek. Toegegeven: zijn nieuwe album “The Situation” is behoorlijk bluesy, maar er zijn voldoende momenten waarop de combi blues en prog elkaar prima blijken te kunnen vinden. Zo ook op het langste nummer van het album, “Why Do I Still Have The Blues”.
Website: http://snowywhite.com/ .

LIVE-TIP
Church, The – Globe Spinning
Van het album “Further/Deeper” (Unorthodox, 2014)

Ook als je in Australië op een donkere plek in de lucht kijkt en zoekt naar Casseopeia kan je de Melkweg zien. The Church dus ook en die schrijven in 1987 het liedje “Under The Milky Way”. Een betoverend liedje. Bij de eerste tonen herkent iedereen het. “Under The Milky Way” groeit uit tot een klassieker en het album waarop het staat, “Starfish”, belandt in vele collecties. Op 29 augustus komt The Church naar Hengelo om het hele album én meer te spelen. Gouden liedjes: niet alleen “Starfish” staat er vol mee. De Australiërs maken veel platen en op elke plaat staan nummers die dezelfde eeuwigheidswaarde hebben als hun grootste hit, maar die bij het grote publiek onbekend blijven. The Church is ten onrechte nooit helemaal doorgebroken in Europa. Een onderschatte band eigenlijk. Maar gelukkig spelen ze nog gewoon en kunnen we deze avond de band de lof toewuiven die ze verdient. Deze avond is hoe dan ook een enorme aanrader voor mensen die ook graag luisteren naar bijvoorbeeld Echo And The Bunnymen, The Chameleons, The Sound, The House Of Love en Sad Lovers And Giants. (bron: Metropool Hengelo)
Websites:
https://www.thechurchband.net/
https://metropool.nl/agenda/the-church/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Mad Fellaz - Frost
Van "III" (eigen beheer, 2019)

Mad Fellaz bestaat al sinds 2010 – het debuut van deze Italianen verscheen al in 2013 maar ze komen nu pas, met de release van “III” op onze radar. De timing is perfect, want met hun derde album hebben ze gelijk hun beste werk tot nu toe afgeleverd. Deze 8-mans formatie (2 gitaristen, bassist, drummer, toetsenist, fluitist/saxofonist, percussionist en zanger) brengt muziek die met beide benen in de rijke proggeschiedenis staat. En dan doelen we zowel op de Italiaanse als de wereldwijde. We horen gelijkenis met de klassieke sound van King Crimson en ook wel wat met Gentle Giant, maar natuurlijk ook met Italiaanse grootheden als Banco en PFM. Maar Mad Fellaz kan zich ook zo ineens binnen een track transformeren in een jazzrockband. Het is die bijna kameleontische houding die de muziek ook spannend blíjft houden. En we moeten er nog eventjes geduld voor hebben, maar op 4 oktober van dit jaar zal Mad Fellaz een concert geven voor Serious Music in het ParkVilla Theater in Alphen aan den Rijn. Vanavond hoort u "Frost": een echte muzikale achtbaan, die ook weer laat horen waartoe zanger Luca Brighi zoal in staat is.
Websites:
https://www.madfellaz.com/
https://madfellaz.bandcamp.com/album/mad-fellaz-iii
https://www.facebook.com/MADFELLAZ/ .

NIEUW
North Atlantic Oscillation - Weedkiller
- Fruitful Little Moons
Van "Grindshow" (Vineland Music / Kscope, 2019)

De bezwerende postprog van North Atlantic Oscillation is ook op het nu eindelijk normaal verkrijgbare vierde album "Grindshow" weer direct herkenbaar. De dromerige falset van Sam Healey, wordt hier opnieuw omgeven door een mengsel van elektrische en elektronische gegenereerde geluidsgolven. Op tedere momenten is het effect vergelijkbaar met soms opdoemende nevel, maar dit kan uitgroeien tot een haast ondoordringbare mist. Op die laatste momenten zijn er lijnen te trekken naar de aloude shoegazer-scene. In de loop van de bandcarrière is Healey traditionele songstructuren steeds meer gaan loslaten. De songs bestaan meer uit kunstig neergezette sferen, waar gezongen dichtregels door vervlochten zijn, waarvan de betekenis vaak al even mistig is als de muziek. Wat dat betreft, en door de nóg grotere rol van elektronica dan in de beginjaren, is in "Grindshow" de weerslag te vinden van de twee solo-albums die Healey onder de naam Sand afleverde.
Website: http://naoband.net/ .

(OP)NIEUW
Inventions - The Sum Of All Things
Van "Logica" (Freia Music, 2019)

We kennen multi-talent Christiaan Bruin natuurlijk van zijn albums onder de naam Chris, als drummer van Sky Architect en als lid van Mayra Orchestra. Bijzonder zijn daarnaast zijn muzikale feuilletons The Black Codex en Inventions, waarbij hij op regelmatige tijdstippen aan zijn crowdfunders een nieuwe ompositie, vergezeld van uitleg, toezond. Van Inventions zijn intussen twee 'seizoenen' geweest die ook tot een CD-release hebben geleid. Deze lieten Bruin van een kant horen die we nog niet van hem kenden: enerzijds doet een sterke invloed van minimalistische componisten zich gelden, anderzijds waren de projecten veel elektronischer vormgegeven dan we van Bruin gewend waren. Christiaan Bruin een multi-talent noemen, is haast een understatement: hij is componist, drummer, multi-insturmentalist en producer. Onder de noemer Inventions heeft hij nu 3 albums afgeleverd waarbij het nieuwste deel, “Logica”, in veel zaken afwijkt van de eerdere delen: de muziekstukken zijn beduidend minder elektronisch van karakter ten faveure van een akoestische sound die veel meer aansluit bij zijn meest recente Chris-album "Days Of Summer Gone". Ook is het album op een bijna ouderwetse manier opgenomen, in grote akoestische ruimtes zoals een kerk, een theater, een koffiebranderij en zijn eigen woonkamer. Het minimalistische gehalte - denk hierbij vooral aan de invloed van Steve Reich - horen we nog wel terug. Daarnaast noemt Bruin zelf de invloed van vroege King Crimson en Mike Oldfield, waarbij vooral die laatste niet is te missen bij beluistering. Qua aanpak, maar vooral ook door de medewerking van gastmuzikanten buiten zijn gebruikelijke kring, is het een van Bruins meest ambitieuze werkstukken tot nu toe. Net als de vorige twee Inventions delen duikt ook hier Bruin weer in de wereld van wetenschap en probeert zowel in de muziek als in de teksten verbanden te leggen tussen wiskunde, logica, taal, perceptie, kunst en natuurkunde. Pretentieus ja, maar het levert vervolgens wel erg boeiende muziek op die ook zonder enige kennis of affiniteit met het onderwerp zeer te genieten is. Het is zeker niet voor de hand liggende muzikale kost maar wel eentje die uitnodigt om er echt voor te gaan zitten en je er in onder te dompelen. “The Sum Of All Things” is de track die, geheel logisch natuurlijk, de afsluiter van het album is.
Website: http://www.inventions-music.com/ .

IN MEMORIAM BOON GOULD
Level 42 - Heaven In My Hands (7"version)
Afkomstig van "Living It Up" (Universal Music, 2010)

30 april jl. overleed op 64 jarige leeftijd Rowland Charles Gould, beter bekend als Boon Gould, een van de oprichters van Level 42. Deze band rondom bassist/zanger Mark King vermengt als sinds 1980 invloeden uit de klassieke jazzrock met funk, fusion en pop. Kenmerkend zijn de hamerende baspatronen van King en de symfonische, spacy keyboardpartijen. Maar ook gitarist Boon Gould wist zich te onderscheiden, zowel op compositorisch gebied als op zijn instrument. Het oorspronkelijk van "Staring At The Sun" uit 1988 is daar een goed voorbeeld van. Dat was overigens de laatste LP waarop Boon zou meespelen. Hij werd opgevolgd door Alan Murphy en na diens overlijden door Allan Holdsworth, waarna Jakko Jakszyk een tijd de gitarist van Level 42 werd. Momenteel beroert Nathan King de snaren. Als eerbetoon aan Boon Gould het genoemde "Heaven In My Hands" in een speciale 7"-versie.

Overigens is Level 42 binnenkort op enkele festivals te bewonderen:
25-5: Muziekweekend Pesse (Drenthe);
7-6: Zomerspektakel aan het Meer, Alphen aan den Rijn;
14-7: Bospop, Weert;
3-8: Huntenpop 2019, Ulft.

Websites:br /> http://www.level42.com/
https://www.facebook.com/level42official .

NIEUW
Ciolkowska – 108
Van “Avtomat Proshlogo” (addicted label, 2018)

We mogen de laatste weken regelmatig muziek laten horen uit Rusland. Nu is het de beurt aan de uit Sint Petersburg afkomstige psychedelische spacerockband Ciolkowska. “Avtomat Proshlogo” is het derde album en de opvolger van het thematisch gelinkte “Pistolet Budushchego”. Net als de voorganger heeft dit album schijnbaar een centraal thema, in dit geval 'karma'. Het in 2012 opgerichte Ciolkowska is zeker een eigenzinnige band, met een vrij unieke bezetting. Want naast de standaard rockbezetting van gitaar, bas en drums horen we ukelele en trompet. Deze instrumenten worden, in lijn met het muziekgenre, vaak niet op de geijkte manier bespeeld. Ciolkowska heeft daarom zeker een eigen stijl, die lastig in een hokje te plaatsen is. Het nummer dat we hebben uitgekozen is “108”. Als een mantra worden verschillende overleden muzikale helden als John Lennon, Jim Morrison en Jimi Hendrix genoemd. En de Russische tekst werkt daarbij als een hypnotiserende 'drone'.
Websites:
https://www.facebook.com/ccciolkowska https://ciolkowska.bandcamp.com/ .

E.L.O. - Prologue / Twilight
Van "Time" (Jet Records / Columbia, 1981)

In 1981 verscheen het negende studio-album van Electric Light Orchestra. Dit “Time” was het eerste E.L.O.-album waarop nagenoeg geen bijdragen van strijkers dan wel orkest te horen zijn, ten faveure van een nog grotere rol voor synthesizers. Het album kent een verhaallijn over een man die vanuit 1981 door tijd reist naar het jaar 2095. Hij komt vervolgens tot de conclusie dat alle technologische vooruitgang mooi is, maar dat dit zijn verlangen naar de eenvoudigere jaren 80 niet kan wegnemen. Muzikaal zou het album uitgroeien tot één van E.L.O.'s meer invloedrijke albums, met name door het opvallende synthesizergebruik. Zo hebben bijvoorbeeld The Flaming Lips en Daft Punk verklaard groot fan van “Time” te zijn.
Website: https://www.jefflynneselo.com/ .

NIEUW
Lonely Robot – Ancient Ascendant
- Under Stars (Cosmic Mix)
Van “Under Stars” (InsideOut / Sony Music, 2019)

“Met het album “Under Stars” komt er een einde aan de Robot-trilogie die John Michell (Arena, It Bites, Kino) in 2015 startte. Volgens Mitchell betekent dat niet dat dit ook het einde van Lonely Robot is, maar wel van deze verhaallijn. John Mitchell, een groot filmfanaat, wilde ook op deze plaat weer een filmisch geheel creëren, zodat het verhaal echt aan je voorbijtrekt. Daarbij liet hij zich voor deze derde schijf inspireren door de 80’s. (...) Je mag een kleine vijftig minuten aan sterke progpop verwachten met nummers met een duidelijke kop en staart. Het valt op dat John Mitchell steeds beter gaat zingen. Hij heeft echt een van de meest interessante stemmen binnen ons genre. Zijn zang, met dat prachtige rauwe randje, is op deze plaat ronduit geweldig." (bron: Progwereld)
Website: http://johnmitchellhq.com/ .

NIEUW
Woods Broderick, Heather - I Try
- Where I Lay
Van "Invitation" (Western Vinyl, 2019)

Heather Woods Broderick is evenals haar broer Peter Broderick een breed getalenteerd multi-instrumentalist. Beiden hebben deel uitgemaakt van Horse Feathers en de live-bezetting van Efterklang. Waar Peter daarnaast al een intussen niet meer te tellen aantal solo-albums heeft afgeluisterd, veelal te plaatsen onder de neoklassiek-vlag, is Heather nu toe aan haar derde solo-werk sinds eersteling "From The Ground" uit 2009. Ze is dan ook naast haar werk met genoemde bands ook nog actief geweest als begeleider van o.a. Lisa Hannigan en Sharon Van Etten. Jongste album "Invitation" is van een sprookjesachtige schoonheid. Haar eigen engelachtige stem heeft ze zorgvuldig omkleed met een soortement sfeerrijke geluidswolken, die bestaan uit strijkers, synthesizers en stemmen. Zo neigt "Where I Lay" met de Kate Bush-achtige koortjes naar de progressieve pop van die Britse semi-legende. "I Try" bouwt op naar een prachtig slot met magnifiek klinkende synth-sweeps. "Invitation" is zo inderdaad zeer uitnodigend - om je 40 minuten in onder te dompelen.
Website: http://www.heatherwoodsbroderick.com/ .

NIEUW
United Progressive Fraternity – Stop-Time
– Loss To Lost
Van “Planetary Overload Part 1: Loss” (Giant Electric Pea, 2019)

United Progressive Fraternity is niet zozeer een band maar een collectief dat wordt geleid en is opgericht door voormalig Unitopia-zanger Mark Trueack . In 2014 kwam het debuutalbum “Fall In Love With The World” uit. Met “Planetary Overload Part 1: Loss” is deze maand het eerste deel van een tweeluik verschenen. Op dit album spreekt Trueack zijn zorgen uit over hoe de mens omspringt met zijn leefomgeving en hoe we langzaam onze planeet en daarmee ook onszelf aan het vernietigen zijn. Naast Trueack bestaat UPF uit een aantal vaste waarden, maar zijn er wel een aantal nieuwe leden aan het collectief toegevoegd. Waren Matt Williams en Guy Manning op het vorige album nog actief als co-producer/arrangeur, nu werkt Steve Unruh (The Samurai Of Prog) mee op viool en gitaar en is hij tevens co-producer en medeschrijver van het album. Verder zijn er bijdragen van Christophe Lebled (bekend via Jon Anderson) op keyboards en soundscapes, Cornel Wilczek als orkestrator, Dan Mash (Tangent, Damanek) op bas, alsmede synth-bespeler en sounscape-maker Matthew Atherton. Het zestal wordt ondersteund door een 'wie is wie' uit de progressieve rock. Een kleine greep: Jon Davidson (Yes), Michel St-Pére (Mystery), Nick Magnus, Steve Hackett, Hasse Fröberg en Jerry Marotta. Ook doen er veel bevriende muzikanten mee die we niet direct uit de progressieve rock hoek kennen. Muzikaal gezien borduurt het album voort op het debuutalbum. Wel leunt “Planetary Overload Part 1: Loss” meer op de opbouw van sfeer, orkestraties en soundscapes. Ook horen we verschillende prominente wetenschappers, natuurkundigen en andere geleerden die een grote betrokkenheid bij de natuur tentoonspreiden in geluidsfragmenten. Met zijn 75 minuten aan muziek is het geen album dat je ‘zo even’ opzet. Je moet er echt voor gaan zitten. En daarbij ook nog een bonusdisc. Volgend jaar zal deel 2 verschijnen, met de subtitel “Hope”. We gaan achtereenvolgens luisteren naar “Stop Time” met Hasse Fröberg, Colin Edwin en Nick Magnus en de afsluiter van dit deel: “Loss To Lost”.
Website: http://unitedprogressivefraternity.com .

IN HET NIEUWS
Opeth – Sorceress
Van het album "Sorceress" (Nuclear Blast, 2016)

De Zweedse progmetalband Opeth heeft een Europese tour aangekondigd voor het najaar. De concerten zijn bedoeld ter promotie van het nieuwe studioalbum dat dit jaar moet verschijnen. Er zijn nog geen Nederlandse shows bekend gemaakt. Vanaf 8 november doet Opeth in totaal negen shows: vijf in Duitsland en in Frankrijk, Italië, Zwitserland en Denemarken steeds één optreden. Het dichtste bij is E-Werk in Keulen op 13 november. We zijn benieuwd wat het nieuwe album zal brengen. Zal het ook net zoals de meest recente drie studio-abums de nodige melodie, bombast, tempwisselingen, epische stukken, rustige dromerige songs, geweldige zang en mooie gitaarsoli bevatten? We gaan vandaag nog even terug naar het alweer drie jaar oude laatstverschenen Opeth-werkstuk “Sorceress”.
Website: http://www.opeth.com/ .

NIEUW
Beving, Joep - Nebula
Afkomstig van "Henosis" (Deutsche Grammophon, 2019)

"Henosis" is de derde plaat van pianist Joep Beving (de herbewerkings-CD "Contatus" uit 2018 niet meegerekend). Zijn debuut, met zogenaamde "complemplatieve peaceful" solo pianomuziek, werd vooral door internet een grote internationale knaller, dat een logisch vervolg kreeg op "Prehension". "Henosis" wordt het derde deel van dit drieluik genoemd, maar is qua opzet veel ambitieuzer. Zijn rustieke pianoklanken krijgen op deze dubbelaar namelijk gezelschap van de symfonische bijdragen van zowel een 6-koppig ensemble als een orkest. Daarnaast verzorgt een 14 personen tellend koor enkele woordloze passages en tenslotte zijn de modulaire synthesizer, Prophet 08 en diverse elektronische units van Maarten Vos te horen. Vos was trouwens ook prominent te horen op Remy van Kesterens laatste werkstuk "Shadows". Een andere overeenkomst tussen van Kesteren en Beving is hun platenmaatschappij: Deutsche Grammophon. Overigens blijkt Beving met zijn muziek ook live te kunnen imponeren, getuige een 4-sterrrenrecensie van Menno Pot in de Volkskrant van maandag jl. van een concert in De Vereeniging te Nijmegen. Als slotnummer van deze uitzending van Xymphonia hebben we "Nebula" geselecteerd, waarin zowel de synthersizersounds van Vos als de ingetogen pianomijmeringen van Beving te horen zijn. Beving geeft deze maand nog enkele concerten in Europa, waarna hij in juni afreist naar de V.S. en Canada. Na een reeds uitverkocht optreden tijdens Lowlands in augustus keert de pianist in december weer terug naar enkele podia in Nederland, waaronder Odeon te Zwolle.
Websites:
http://joepbeving.com/
https://www.youtube.com/watch?v=gg0RyjaKXo0 (15 minuten durende film gebaseerd op "Henosis")
https://www.facebook.com/joepbevingmusic/ .

LIVE-TIP / NIEUW (verlaat)
Novastar - Home Is Not Home
Van "In The Cold Light of Monday" (Sony Music, 2018)

Novastar is Joost Zweegers. Deze Belg maakt al sinds het begin van dit millennium met nogal eens wisselende begeleiders fijne supermelodieuze licht-alternatieve popliedjes. Zijn licht-klaaglijke vocalen priemen daarbij overal doorheen. Er valt een vergelijking te trekken met Keane en Keane-zanger Tom Chaplin, maar dan vergeten we dat het nog altijd schitterende "Wrong" van Novastar toch echt 4 jaar ouder is dan Keane-doorbraak "Bedshaped" (2004). Het najaar vorig jaar verschenen "In The Cold Light of Monday" is beslist een van de meest geslaagde Novastar-albums, waarop de emotievolle, meeslepende liedjes elkaar zonder dipje opvolgen. De fraaie, warme aankleding maakt dat iets meer popgerichte symfoliefhebbers zich wellicht ook aangesproken voelen door Zweegers en co. Op 8 mei treedt Novastar op in de Hengelose Metropool-vestiging. Voorprogramma is Geike. De ex-Hooverphonic-zangeres komt binnenkort met haar tweede solo-album. Een eerste single is al uit: "Off Shore", die ze samen maakte met... Joost Zweegers. Heb je nog geen kaarten? Haast je, want het concert is bijna uitverkocht.
Website: https://novastar-music.com/
Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=kxa0S6Ve_I4 .

LIVE-TIP
Holzman, Adam - Truth Decay
Afkomstig van "Truth Decay" (eigen beheer / Ammonia Lisa Music, 2017)

Op 9 november zal Adam Holzman met zijn Brave New World optreden in De Boerderij te Zoetermeer. De Amerikaanse toetsenman en zoon van Elektra-labelbaas Jac Holzman zat eerst in de progressieve jazzrockband The Fents voordat hij als muzikaal leider van de laatste bezetting van Miles Davis optrad. Na enkele soloalbums richtte hij vervolgens Brave New World op, waarmee hij moderne jazzrock/fusion speelde. Bij het progressieve rockpubliek werd het daarna bekend als toetsenman in de band van Steven Wilson. Toch bleef hij tevens soloplaten maken, zoals "Truth Decay". Hierop zijn tal van bevriende muzikanten waarmee Holzman heeft gespeeld te horen, waaronder zijn vrouw Jane Getter, Randy McStine, Theo Travis, Steven Wilson, Nick Beggs en leden van Brave New World. In het vanavond gedraaide titelnummer van "Truth Decay" verzorgt Beggs de lead-zang.
Websites:
http://adamholzman.com/
https://www.facebook.com/AdamHolzmanOfficial/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Mad Fellaz - Es / Frozen Side
Van "III" (eigen beheer, 2019)

Mad Fellaz bestaat al sinds 2010 – het debuut van deze Italianen verscheen al in 2013 maar ze komen nu pas, met de release van “III” op onze radar. De timing is perfect, want met hun derde album hebben ze gelijk hun beste werk tot nu toe afgeleverd. Deze 8-mans formatie (2 gitaristen, bassist, drummer, toetsenist, fluitist/saxofonist, percussionist en zanger) brengt muziek die met beide benen in de rijke proggeschiedenis staat. En dan doelen we zowel op de Italiaanse als de wereldwijde. We horen gelijkenis met de klassieke sound van King Crimson en ook wel wat met Gentle Giant, maar natuurlijk ook met Italiaanse grootheden als Banco en PFM. Maar Mad Fellaz kan zich ook zo ineens binnen een track transformeren in een jazzrockband. Het is die bijna kameleontische houding die de muziek ook spannend blíjft houden. En we moeten er nog eventjes geduld voor hebben, maar op 4 oktober van dit jaar zal Mad Fellaz een concert geven voor Serious Music in het ParkVilla Theater in Alphen aan den Rijn. “III” opent met “Es / Frozen Side” en dat is gelijk, na de korte atmosferische openingspassage, één van de stevigere tracks van het album. We maken hier ook gelijk kennis met de nieuwe zanger van Mad Fellaz: Luca Brighi.
Websites:
https://www.madfellaz.com/
https://madfellaz.bandcamp.com/album/mad-fellaz-iii
https://www.facebook.com/MADFELLAZ/ .

NIEUW
Rudess, Jordan - Perpetual Shine
- Off The Ground
Van "Wired For Madness" (Music Theories Recordings / Mascot, 2019)

Jordan Rudess kennen de meeste mensen als de keyboardwizard van Dream Theater, maar wat misschien niet iedereen beseft is dat hij verreweg de senior is van die progmetalband en al sinds medio 1980 in de muziekwereld meedraait. Meest bekende wapenfeit van vóór zijn Dream Theater-toetreding is zijn lidmaatschap van Dixie Dregs. Al meer dan 30 jaar lang brengt hij ook solo-albums uit. Toch durven we de bewering aan dat het nu verschenen "Wired For Madness" tot zijn meest ambitieuze projecten behoort. Spektakelstuk is de tweedelige titelsuite, die je in 34 minuten door zeer gevarieerde muzikale landschappen leidt. Zeker in het titelstuk vaak glorieus symfonisch, maar ook Rudess' jazzrockverleden klinkt door (zoals in het instrumentale "Perpetual Shine"). Soms horen we even een vleugje Zappiaanse gekte, maar de muzikale sfeer wordt op een ander moment zelfs bluesy. Op het album krijgt hij hulp van niet voor hemzelf onderdoende virtuozen zoals de gitaristen John Petrucci (ook Dream Theater), Vinnie Moore (o.a. UFO), Guthrie Govan (o.a. The Aristocrats) en Joe Bonamassa en de drummers Rod Morgenstein (jarenlange muzikale partner van Rudess, o.a. in Dixie Dregs) en Marco Minnemann (o.a. The Aristocrats). Die etaleren natuurlijk allemaal hun indrukwekkende kunnen op hun instrumenten, maar Rudess houdt in de gaten dat het in dit album om de composities draait. Ook last hij bedaardere vocale stukken in, die hij meestal zelf zingt (zoals het gedragen "Off The Ground"), maar waarbij ook rolletjes zijn weggelegd voor Iamthemorning-helft Marjana Semkina en Dream Theater-maat James LaBrie.
Website: https://www.jordanrudess.com/ .

HERUITGAVE / IN HET NIEUWS
Porcupine Tree / Steven Wilson - Cure For Optimism
Afkomstig van "Cure For Optimism - edit version"/"Rainbird - demo version" (Tonefloat, 2000 / Permafrost, 2019)

In 2000 bracht het Nederlandse label Tonefloat (van het onafhankelijke postorderbedrijf Crazy Diamond) een single uit met op de A-kant een nummer van de Nijmeegse, uit Mekanik Kommando voortgekomen artistieke synthesizergroep The Use Of Ashes en op de B-kant een ingekorte versie van "Cure For Optimism" van Steven Wilson. De volledige versie van dit nummer verscheen eerder als B-kant voor de Porcupine Tree-CD-single "Shesmovedon" uit 2000 en zou een jaar later op de compilatie-CD "Recordings" terechtkomen. Onlangs verscheen Wouter Bessels boek "Voyage 31 - Porcupine Tree en Steven Wilson in Nederland", dat vergezeld gaat van een nieuwe editie van eerstgenoemde 7"-single, met dit verschil dat nu Wilson nu op de A-kant staat. Mooie gelegenheid om de volledige versie eens te draaien.
Websites:
https://www.permafrostpublishers.com/boeken-1/voyage-31-porcupine-tree-en-steven-wilson-in-nederland
https://www.facebook.com/porcupinetreeboek/
http://stevenwilsonhq.com/sw/

30 JAAR GELEDEN / AOR-KLASSIEKER
Marx, Richard - Children Of The Night
Van "Repeat Offender" (EMI-USA, 1989)

Het was vorige week precies 30 jaar geleden dat het tweede album van Richard Marx, "Repeat Offender", verscheen. Alleen al in de Verenigde Staten zou het dat jaar al 5 miljoen keer verkocht worden. Het feit dat er maar liefst 5 hitsingles opstonden, waaronder “Satisfied” en “Right Here Waiting”, was hier debet aan. Hier in Nederland is eigenlijk alleen laatst genoemde song een hit geworden en daardoor hebben we hier ook altijd een beetje een verkeerd beeld van de artiest Richard Marx gehad. “Right Here Waiting” was namelijk een echte piano-ballade, maar het merendeel van het album bestaat uit melodieuze AOR-songs met een sound die in het verlengde ligt van wat Toto rond die tijd deed. Met de sfeervolle slottrack “Children Of The Night”, opgedragen aan een organisatie die zich richt op jongeren die van huis zijn weggelopen, hopen wij een steentje bij te dragen aan het bijstellen van ons beeld bij deze artiest.
Website: http://richardmarx.com/ .

50 JAAR GELEDEN
Genesis – The Serpent
Van “From Genesis To Revelation” (Decca, 1969)

Er zijn alweer 12 jaar verstreken sinds de laatste tournee van Genesis. Daarna begon frontman en drummer Phil Collins te sukkelen met zijn gezondheid. Momenteel gaat het weer wat beter en is hij zelfs weer op solotournee. Als voorprogramma is Genesis-bandmaatje Mike Rutherford mee op reis, met diens Mike & The Mechanics, waarvan net een nieuw album met heropnamen is verschenen. Of Collins en Rutherford samen iets op het podium gaan doen, is nog maar de vraag. Dit jaar is het ook 50 jaar geleden dat het eerste album van Genesis verscheen. Dit “From Genesis to Revelation” was een samenraapsel van single-tracks en demo-opnames uit de twee jaar ervoor. Toenmalig manager Jonathan King was verantwoordelijk voor deze uitgave, die door de band zeker niet als het officiële albumdebuut wordt gezien. We horen een jonge band die nog zoekende is naar een eigen geluid en vaak leentjebuur speelt bij in die tijd populaire acts, zoals bijvoorbeeld The Bee Gees. Toch bevat het album een aantal charmante nummers, zoals bijvoorbeeld het licht psychedelische “The Serpent”. De zang van charismatische frontman Peter Gabriel valt wel gelijk op. Gitarist indertijd was Anthony Phillips en op drums horen we nog geen Collins, maar John Silver die na dit album werd vervangen door John Mayhew. Collins zou de band pas vanaf het derrde album komen versterken, evenals gitarist Steve Hackett, waarna Genesis uitgroeit tot een prog-icoon. Toch kunnen we natuurlijk dit jubileum niet aan ons voorbij laten gaan. Daarom het eerder genoemde “The Serpent”.
Website: http://www.genesis-music.com/ .

Quidam – Oldies But Goldies
Van “The Fifth Season – Live In Concert “ (Metal Mind, 2006)

“The Fifth Season – Live In Concert “ bevat een registratie van een optreden van de Poolse Band Quida, dat in 2005 werd gegeven in het Wyspianski Theatre in Katowice. Er is een CD- én een DVD van deze titel verschenen. Het bijna tien minuten lange "Oldies But Goldies" bestaat zoals de titel al verraadt uit stukken van een aantal oudere ummers van de eerste drie Quidam-albums. Die werden indertijd vertolkt door zangeres Emila Derkowska. In deze medley is haar mannelijke opvolger Bartek Kossowicz te horen. U vraagt zich misschien af: bestaat Quidam nog wel? We hebben al 7 jaar geen nieuw plaatwerk meer gezien. Nou, op de Facebook-pagina staat groot in de header 'To be continued'. Maar ja: dat staat er nu ook alweer twee jaar...
Website: https://www.facebook.com/Quidampl .

  Xymphonia is sponsored by: