Sunday 31 July 2011 Show No. 953

NIEUW

Jon Anderson - Love Of The Life
                          - The Big Buddha Song
Van "Survival & Other Stories" (Opio / Gonzo Media Group, 2011)
Nu Jon Anderson zijn astma weer onder controle lijkt te hebben, lijkt terugkeer naar Yes afgesneden, maar zeer actief is de man met de engelenstem toch zeker. Eerder dit jaar verscheen een  duo-album met collega-Yes-alumnus Rick Wakeman ("The Living Tree") en nu alweer een solo-album. Het is voortgekomen uit een bericht dat Anderson op internet plaatste: 'musicians wanted, send me your music. Just one minute of it will do.' Dat heeft een hoop inzendingen en dientengevolge veel inspiratie opgeleverd. Anderson bewerkte de opgestuurde muziek-ideeën tot iets bruikbaars en speelde daartoe vrijwel alles zelf in. Het resultaat is tóch een typische Anderson-plaat die al met al een stuk spannender is dan het, excuser le mot, nogal dreutelige "The Living Tree" met Wakeman. De positivistische trekjes ontbreken niet en sommige songs zijn aan de zweverige kant. Maar er zijn ook energiekere songs te horen, die zó op een Yes-album hadden kunnen staan. Uiteraard hebben we voor díe nummers gekozen vanavond. Zoals opener "New New World", een van de meer complex opgebouwde songs, met zelfs een Steve Howe-achtige gitaarpartij.  Het vlotte "Love Of The Life" heeft een Tony Levin-achtige baspartij en had goed op "Union" gepast.  Zie http://www.jonanderson.com/ . En een tip in iO Pages 102.

NIEUW
Liam Davison & Heather Findlay -Picture Postcard
Van "A Treasure Of Well-Set Jewels" (Wymer Records, 2011)
Dit is het eerste solo album van de Mostly Autumn-gitarist, met de nodige invloeden van David Gilmour en Pink Floyd en natuurlijk Mostly Autumn. Diverse muzikale gasten werken mee, zoals voormalig Mostly Autumn-zangeres Heather Findlay en de van Mostly Autumn-offshoot Breathing Space bekende Paul Teasdale. "Picture Postcard" is zo'n nummer met een lome, meeslepende Pink Floyd-cadans, met bijpassende geweldige David Gilmour-gitaarsoli, met van die prangende noten die je ruggegraat kietelen. Pre is bovendien dat voormalig Mostly Autumn-zangeres hier in duet gaat met Davison. Zie hier een promofilm: http://www.youtube.com/watch?v=69EWulEqTGQ .

IN AFWACHTING VAN...
Echolyn - Misery, Not Memory
Van "The End Is Beautiful" (Velveteen Records, 2005)
Wachten duurt lang maar de heren van Echolyn hebben het tot een kunst verheven, hoewel ER volgens de laatste berichten licht aan het eind van de tunnel is. Als het goed is moet daar dan het nieuwe “Little Man” te voorschijn komen, naar alle waarschijnlijkheid eind 2011. Zo lang moeten we het doen met bijvoorbeeld dit fantastisch ritmisch gedreven “Misery, Not  Memory”.

NIEUW
The Feeling – Undeniable
van “Together We Were Made” (Island / Universal, 2011)
Dit is het derde album van deze vrolijke popband uit Groot Brittannië. Op dit album maakt de band de keuze om iets meer te experimenteren met dansbare ritmes. Voor een Brits theemerk werd zelfs een cover opgenomen van “The Safety Dance” van Men Without Hats. Toch blijft de band trouw aan haar geluid, waarbij het bijna-progrocknummer “Undeniable” een van de buitenbeenjes is van de plaat. Het begint redelijk onschuldig maar halverwege ontpopt het zich tot een zwaar stuk bombast, zoals we dat ook wel van Muse kennen.

NIEUW
Credo - Cardinal Sin
Van "Against Reason" (Festival Music, 2011)
Toegegeven: erg origineel is het Britse Credo niet. De stijl doet denken aan Arena, een band die óók al niet al te origineel genoemd kan worden. Toch is dit derde album "Against Reason" op alle vlakken een zeer ambachtelijk werk te noemen: sterk gespeeld, helder geproduceerd, composities met genoeg afwisseling. In de teksten is veel werk gestoken. Geen uitgekauwd fantasy-concept, maar een blik op actuele kwesties. Zoals in het bijtende "Cardinal Sin". Met zo'n titel hoeven we niet uit te leggen waar dit episch opgebouwde stuk van dik 12 minuten over handelt. Zanger Mark Colton, gezegend met een prima, doch niet al te opvallende stem, stijgt in dit nummer boven zichzelf uit. In de meest intense passage ('Hunger fuels the greed / loathing turns to lust') klinkt hij venijnig als Geoff Mann in Twelfth Night-dagen. Ook het gitaarwerk van Tim Birrell is het scherpst in dit onomstreden album-hoogtepunt. Verder is er veel ruimte voor Mike Varty's sterkste toetsensoli: een grommende Hammondsolo halverwege en een enerverende Moogsolo aan de staart, vlak voor het zéér plotselinge einde (u bent gewaarschuwd!). Het album was trouwens een Vette Krent in iO Pages 101. Zie http://www.myspace.com/credogb .

TREIN GEMIST
Different Trains - In My House
Van "On The Right Track" (Giant Electric Pea, 1994)
In het voorjaar van 1994 kwam het IQ-label Giant Electric Pea ineens met twee treinen voor de dag. Een grote grote en een andere. Beiden dreigden na verloop van tijd in de vergetelheid te raken, maar Big Big Train is intussen tóch een grootheid geworden. Van Different Trains is, na een aantal voorprogramma's voor IQ te hebben gespeeld, niets meer vernomen. Niet gek, want de band viel als gevolg van gekibbel al snel uiteen. Nouja band: alles draait om Damon Shulman en als je het boekje van de CD leest, was hij nogal overtuigd van eigen kunnen. Wat wil je ook als je de zoon bent Phil Shulman en het neeftje van Derek en Ray? Ofwel: als je Gentle Giant-bloed door d'aadren hebt stromen. Niet dat de muziek op "On The Right Track" veel op Gentle Giant lijkt. Damon, die een punk-verleden had (!), maakt een lastig te duiden mengeling van rock, pop, funk, jazzpop en progrock. Ambitieus, maar op het muzikale vlak toch vrij luchtig - tekstueel daarentegen juist vrij zwaar op de hand. Sinds Different Trains startte Shulman 1001 andere muzikale projecten op en probeerde in 1998 Different Trains te heroprichten. Zonder succes. Zie http://www.gep.co.uk/differenttrains.html en http://www.damonshulman.co.uk .

PROTO-PROG
The Gods – I Never Know
Van “Genesis” (EMI, 1968)
We draaiden de afgelopen weken al meer Uriah Heep en duiken vandaag in de historie van de band. The Gods zijn achteraf te beschouwen als een zogenaamde proto-progband en bestonden uit Ken Hensley, Lee Kerslake, John Glascock en Joe Konas. Dus de helft van de eerste Uriah Heep-bezetting is present en je hoort ook zeker al een voorbode van wat komen zou. The Gods maken lekkere psych-muziek met ronkend orgel, Mellotron en fuzzgitaar.

NIEUW
It Bites – This Is England
Van “It Happened One Night”  (eigen beheer, 2011)
Dit pakket bevat twee DVD's en twee CD's. Op de eerste DVD én de twee CD's een compleet recent concert en op de tweede DVD een 'making of'-documentaire. Deze set is via de bandwebsite te bestellen (http://www.itbites.com ). Tijdens het optreden wordt zo goed als het hele laatste studio-album “The Tall Ships” gespeeld. Vooralsnog is dat het enige album van de nieuwe bezetting met de van o.a. Arena en Kino bekende John Mitchell in de plaats van Francis Dunnery. Maar natuurlijk worden er ook een aantal klassiekers vertolkt, inclusief het lange “Once Around The World”.

35-JARIG JUBILEUM
Kansas - Magnum Opus
Van "Leftoverture" (Epic / Sony, 1976)
Dit jaar is het 35 jaar geleden dat hét grote doorbraakalbum van de Amerikaanse band Kansas uitkwam: “Leftoverture”. De band had eindelijk de broodnodige hitsingle in de vorm van “Carry On Wayward Son” te pakken. Maar Kansas verloochende haar progrock-afkomst niet en het album is dan ook niet voor niets een mijlpaal in de Amerikaanse progrock-geschiedenis. De afsluiter met de treffende titel “Magnum Opus” laat dat nog maar eens duidelijk in al zijn facetten horen.

HERUITGAVE
Donovan         - Guinevere
                        - Legend Of A Girl Child Linda
Van "Sunshine Superman" (EMI / Epic, 1966 / 2011)
September 1966 verscheen in Amerika het derde album van de Britse singer/songwriter Donovan, IN hetzelfde jaar als dat The Beatles “Revolver” uitbrachten. Maar de sessies voor Donovans album waren al in 1965 begonnen en hij heeft hen ook in die fase al het nodige laten horen. Shawn Phillips, die sitar speelt op het album van Donovan, heeft via Donovan ook George Harisson de eerste beginselen geleerd op dit Indiase instrument. Er word wel geroepen dat met “Sunshine Superman” het psychedelische pop/rocktijdperk daadwerkelijk begon. Maar het album heeft ook duidelijk een invloed gehad op latere singer/songwriters door de ongewone arrangementen van John Cameron. Het kan niet anders dan dat Nick Drake dit album in gedachten had bij zijn debuut “Five Leaves Left” in 1968. Overigens, afgelopen juni heeft Donovan voor het eerst dit album in zijn geheel live gespeeld, ondersteund door de eerder genoemde Shawn Phillips, een orkest o.l.v. John Cameron en niemand minder dan Jimmy Page die ook de nodige gitaarpartijen op het originele album had ingespeeld. Hopelijk levert dat nog een mooie DVD op.

SCANDINAVIË
Retroheads – Tidal Wave
Van “Introspective” (Progrock Records, 2006)
We wachten nu alweer vijf jaar op een nieuw album van de Noorse groep Retroheads. We moeten het nog steeds doen met “Introspective”. Zoals de titel al doet vermoeden is dit een plaat vol hints naar oude prog.

Manfred Mann's Earth Band – Father Night, Father Of Day
Van “Solar Fire” (Petbook, 1974)
Bob Dylans song in een bijna onherkenbaar nieuw arrangement. Met zang van Mick Rogers, nog steeds lid van de Earth Band. En nog altijd zingt hij bij ieder optreden dit lied. Toch wel bijzonder: De Britse Bob Dylan (Donovan) en een Dylan-cover in één programma!

Sunday 24 July 2011 Show No. 952

Genesis – Like It Or Not
Van “Abacab” (Virgin, 1981)
Door Mike Rutherford geschreven nummer op een album dat door Genesis-fans indertijd bepaald niet enthousiast onthaald werd. Toch bevat het album wel degelijk elementen van de symfonische Genesis-rocksound. Rutherford is momenteel druk met zijn 'hobbyclub' Mike + The Mechanics, waar dit jaar het album “The Road” van verscheen.

NIEUW
Karmakanic - There's Nothing Wrong With The World
                    - Bite The Grit
Van "In A Perfect World" (InsideOut, 2011)
Net als bij "Who's The Boss Of This Factory" zijn de muzikale verschillen met The Flower Kings niet heel groot. Zoals bekend mag worden verondersteld is Karmakanic namelijk de band rond Flower Kings-bassist Jonas Reingold, die de afgelopen jaren de wereld rondtourde met Agents Of Mercy, de huidige groep van Flower Kings-opperhoofd Roine Stolt. Ook "In A Perfect World" bevat toegankelijke, warme, goedmoedige symfonische rock, met af en toe uitstapjes naar een wat AOR-achtiger geluid of een jazzrockexercitie. In "There's Nothing Wrong" zit bijvoorbeeld een jazzrock-achtige toetsensolo van Lalle Larson, over een hevige drumroffel van Marcus Liliequist. Natuurlijk knort Reingold intussen lekker laag mee. "Bite The Grit" klinkt als een stevige AOR-song, tot dat Larsson opnieuw het 'woord' neemt met een uiterst smaakvolle solo, die invloeden verraadt van Patrick Moraz t.t.v. Yes' "Relayer".

NIEUW
Nosound - Kites
Van "The Northern Religion Of Things" (K-Scope, 2011)
In 2010, toen Giancarlo Erra ongeveer een jaar in Engeland woonde, kreeg hij de vraag of hij Nosound-songs zou willen uitvoeren in een kleine Londense club. Erra, de grote man achter de Nosound-platen, vond dit een interessant idee. Want het was een behoorlijke uitdaging: hoe zou hij de bij tijd en wijle flink gelaagde arrangementen in z'n eentje kunnen uitvoeren? Hij stelde zichzelf namelijk de eis dat hij niet met vooropgenomen partijen zou gaan werken. Dat vergde de nodige oefensessies in zijn thuisstudio. Nu, bijna een jaar later, heeft Erra nog steeds een goed gevoel over het resultaat. Vandaar dat hij zo'n opgenomen oefensessie nu op CD uitbrengt. Het materiaal is, het kan bijna niet anders, wel een stuk ijler en ambientesker dan in de oorspronkelijke versies. Je mist vooral ook de sjeu van de fraaie partijen die diverse gastmusici aan de originelen toevoegden. Ook zelf houdt Erra zich wat dat betreft in, waarschijnlijk omdat hij zich op zoveel dingen tegelijk moet concentreren In "Kites" zit echter wel een fijne toetsensolo. Het nummer staat in z'n oorspronkelijke versie op "Lightdark" (2008).

IM MICK KARN
Mick Karn - Bestial Cluster
Van "Bestial Cluster" (CMP Records, 19993)
De betreurde bassist van Japan overleed afgelopen januari aan de gevolgen van kanker. Hij zou vandaag, 24 juli, anders 53 jaar zijn geworden. In deze energieke, swingende opener van zijn solo-album uit 1993 is zijn kenmerkende spelstijl in optima forma te horen, naast dat van Japan-collega's Barbieri en Jansen, plus de gitaarfratsen van David Torn. Het nummer stond ook op het live-repertiore van Jansen, Barbieri & Karn en werd alszodanig nog vertolkt bij een Twee Meter Sessie in 1997 (Met Steven Wilson in plaats van David Torn en ook nog Theo Travis!). Zie daarvoor http://www.youtube.com/watch?v=fKY0P-Ec75o . Ter gelegenheid van zijn geboortedag kunt u op http://mickkarn.net/ terecht voor een nieuw opgenomen versie van een Dalis Car-nummer. Het is de voorbode van een later dit jaar te verschijnen EP van de band die Karn met Bauhaus-voorman Peter Murphy vormde.

VERWACHT
Steven Wilson – Grace For Drowing-teaser
Van “Grace For Drowning” (K-Scope / Snapper, 2011)
Porcupine Tree-voorman Steven Wilson is de laatste tijd bezig geweest met het schrijven van een soloplaat. Het moet zijn meest ambitieuze project tot nu toe worden en een nieuwe kant van hem laten zien. Steven heeft een teaser van zijn nieuwe plaat op zijn site beschikbaar gemaakt om de fans een beetje lekker te maken. Het 9 minuten durende stuk is zeker de moeite waard en bevat inderdaad wel wat kleine veranderingen in stijl ten opzichte van eerder werk (horen we daar jazz-rock intervalletjes?), maar is toch overduidelijk Wilson. Het klinkt evenwel zeker veelbelovend. Eind september ligt “Grace For Drowning” in de winkel. Zie http://www.gracefordrowning.com .

HERUITGAVE
UFO – Martian Landscape
van “No Heavy Petting” (Chrysalis, 1976) en “The Chrysalis Years 1973-1979” (EMI, 2011)
Begonnen als spacerockband groede UFO al snel uit tot een van de meest bejubelde heavy metalbands uit de UK. Vooral toen wunderkind Michael Schenker de band betrad. Wel was de band regelmatig in het nieuws door het exorbitante gedrag (drank en drugs en drank en drugs en nog meer drank) van de leden… Maar ze wisten toch een aantal zeer hoogstaande platen te maken. Het debuut van Schenker, “Phenomenon”, en de opvolger “Force It”, zijn duidelijk een opmaat voor wat groters, en met het tweeluik “Lights Out” en “Obsession” brak de band vervolgens dan ook door. Als kroon werd een van de beste heavy rock live albums uitgebracht in de vorm van “Strangers In The Night”: een must voor iedere rock fan. Er is nu een 5-CD-set te koop, waar alle albums inclusief de live plaat in zitten. En ook nog eens een aantal bonus tracks inclusief een bijna compleet concert uit 1974. En dat voor een zeer kleine prijs!

IQ - Closer
Van "Frequency" (Giant Electric Pea, 2009)
Slotnummers van IQ-albums hebben vaak iets speciaals. Neem de stukken “The Enemy Smacks”, “Headlong”, “Common Ground”, “Nothing At All”, “Came Down”, “The Narrow Margin”, “Guiding Light” en “Harvest Of Souls” maar eens in gedachten. Het zijn vaak epics of ze hebben een soort gedragen ondertoon. Het slotnummer “Closer” van het meest recente album "Frequency" past in de laatste categorie.

LIVE-TIP
Yes – Hour of need (full length version)
Van “Fly From Here” (in deze versie: Avalon Japan, 2011; Europa: Frontiers, 2011)
De nieuwe plaat van Yes begint langzaam terrein te winnen onder de fans, en ondanks een DRAMAtische tour in de VS wordt “FLy From Here” toch redelijk opgepikt. In Japan is er natuurlijk weer een bijzondere uitgave te verkrijgen. Het nummer “Hour Of Need” dat op de standaard-editie een kleine 3 minuten telt, heeft hier een heus proggy instrumentaal einde met heerlijke solo van Steve Howe. Die toch al zo op dreef is op de plaat. In het najaar is de band in Nederland te bewonderen en wel in De Vereeniging in Nijmegen op 21 november.

NIEUW
Wetton, John - The Last Night Of My Life
                    - The Devil And The Opera House
Van "Raised In Captivity" (Frontiers, 2011)
Met Billy Sherwood als co-componist en producer maakte Wetton een CD, die zoals zijn meeste solo-albums een soort symfonische AOR laat horen. Heel bijzonder klinkt het allemaal helaas niet. Wettons zang komt soms maar matig uit de verf (vooral snelle zangmelodieën kosten hem duidelijk moeite), maar in de meerstemmige koortjes klinkt hij als vanouds. Opvallend is wel de lijst van gastspelers: zo zijn er gitaarsoli te horen van Mick Box (Uriah Heep), Steve Morse (Dixie Dregs, Deep Purple), Steve Hackett en Alex Machacek. Maar erg veel ruimte krijgen de gasten meestal niet, omdat de soli zijn beperkt tot een handvol maten binnen de veelal bondige songstructuren. Machacek speelt ietwat Holdsworthiaans in "The Last Night Of My Life", met de langste solo van de plaat. En niet alleen dát zorgt voor een UK-link, want zélfs Eddie Jobson is te gast. Hij speelt twee vioolsoli in "The Devil And The Opera House", het meest symfonische nummer alhier. Vreemd is dat niet alle meespelenden en -zingenden bij de credits staan genoemd. Zo is Anneke van Giersbergen duidelijk te horen in "Mighty Rivers", een nummer dat ze al vijf jaar geleden met filmcomponist Yoav Goren schreef voor diens massale project Globus (http://www.globusmusic.com/).

NIEUW
Gösta Berlings Saga             - 354
                                    - Gliese 58lg
Van "Glue Works" (Cuneiform Records, 2011)
Een paar weken geleden draaiden we muziek van het debuutalbum uit 2006 van deze Zweedse band en beloofden we al dat we binnenkort aandacht aan het nu verschenen “Glue Works” zouden gaan schenken. Dit nieuwe album is niet zoals de voorgaande twee albums verschenen bij het kleine label Transubstans, maar nu bij het Amerikaanse Cuneiform Records, een label gespecialiseerd in wat moeilijker toegankelijke progressieve muziek. Gösta Berlings Saga is op dit album ook wel duidelijk doorgeëvolueerd. Nog steeds zijn er sporen van de eerdere instrumentale mix van Canterbury-achtige klanken, prog en postrock. Maar het is met name dat laatste element dat een flink groter aandeel heeft gekregen. De muziek is daarbij ook venijniger geworden. Dit alles geholpen door een bij vlagen wat excentrieke mix en productie van Anglagard-drummer Mattias Olsson, met wiens uitgebreide arsenaal aan toetsen- en opnameapparatuur dit album is vastgelegd. Bijzondere en bij vlagen enerverende muziek.

NIEUW
Nicklas Barker - Leo/Celestial Ghost/Night Ambience
Van "El Último Fin De Semana" (Azafran Media, 2011)
Gitarist / toetsenist Nicklas Barker kennen we als één van de 4 leden van het Zweedse Anekdoten. “El Último Fin De Semana” is zijn eerste solo-uitgave. Het betreft een soundtrack voor de gelijknamige Spaanse horrorfilm (de titel betekent 'ons laatste weekend'). Afgezien van wat drums, viool en cello doet Barker hier alles zelf maar er is geen gitaarwerk te horen, aangezien zijn Mellotron-spel het album domineert. Zoals gewoonlijk bij filmmuziek is het geheel nogal fragmentarisch,  maar Barker heeft wel het wijze besluit genomen om de korte stukken te mixen tot een nagenoeg continue suite. Meer info is te vinden op de volgende sites:
http://www.imdb.com/title/tt1783714/
http://youtu.be/MaBHmpQEqxo (trailer)
http://youtu.be/hVHEok92dQo (video voor “Celestial Voyage”)
 

HERUITGAVE
Marillion – House
van “Marillion.com” (Intact, 1999 / Madfish, 2011)
De titel geeft het al aan: “Marillion.com” was het album dat voor Marillion het internet-tijdperk inluidde. Marillion werd echt een interactieve band. Na het matig ontvangen “Radiation” was dit weer een behoorlijk stap in de goede richting en de plaat bevat eigenlijk toch wel een aantal Marillion-klassiekers zoals “Go!” en natuurlijk het epische “Interior Lulu”. Als je echter in het Xymphonia Archief gaat zoeken, blijkt dat we weinig van “Marillion.com” hebben laten horen. Daarom nu het lijzige “House”: een echt Hogarth-nummer dat niet had misstaan op zijn H plaat.

Sunday 17 July 2011 Show No. 951

NIEUW
Seti feat. Damian Wilson -  Ellipse
Seti                                   - Uruqhart Castle
Van "Discoveries" (Mylodon Records, 2010)
Nummer 1 in de top 10 over 2010 volgens iO Pages-medewerker Peter Willemsen. "Seti is het soloproject van Claudio Momberg, toetsenist van de Chileense progrockband Subterra. Momberg vroeg enkele leden van Subterra om mee te spelen. Daarnaast verzorgt Damian Wilson (Landmarq, Threshold, Ayreon) in één nummer de vocalen. Opvallend is het gebruik van vijf verschillende gitaristen. Juist deze variatie van enerzijds toetsen en gitaar en anderzijds de afwisseling van verschillende gitaristen maakt dit album interessant. Daar komt bij dat, i.t.t. het overgrote deel van de Zuid-Amerikaanse groepen, niet in het Spaans maar in het Engels wordt gezongen. Wellicht zorgt de samenwerking van Momberg met Clive Nolan in Caamora voor een fris West-Europees geluid. In de twee lange nummers van het album is veel ruimte vrijgemaakt voor melodieus gitaarspel en wervelend toetsenwerk. Momberg horen we solo in het aan de beginperiode van Klaus Schulze herinnerende, atmosferische "Underground"." (naar Hans Ravensbergen, Progwereld) Website: http://www.setimusic.cl/

NIEUW
Bolus - Instructions
           - Push To Exit
Van "Delayed Reaction" (eigen beheer, 2010)
"Dit is het tweede album van de groep uit de omgeving van Toronto, Canada, waarop de leden beïnvloed blijken te zijn door Rush, Yes en Genesis uit de tweede helft van de jaren '70, met vleugjes Dream Theater en Spock's Beard. Al direct bij de opener "Those Who Saved Us" wordt duidelijk dat de heren aandacht besteden aan goed doordachte composities met een kop en een staart. De toetsen, voornamelijk piano, Hammond en Mellotron, hebben een vooral ondersteunde taak. Het gitaarwerk is zeer sterk. Van het akoestische Genesis-geluid van "Outside", compleet met fluit en de Steve Hackett-solo in "Push To Exit" via de Alex Lifeson-solo in "White Window" tot het Metallica-geluid in "Instructions", waarbij de zang van Nick Karch ergens tussen Peter Nicholls en Stuart Nicholson uitkomt. Van begin tot eind boeiend. Juist de variatie in het materiaal, van akoestisch tot metal, maakt dit een sterk album, het beste wat ik hoorde in de eerste helft van 2011." (Wilco Barg, iO Pages) Officiële site: http://bolusmusic.com/

NIEUW
Wolverine - Embrace
Van "Communication Lost" (Candlelight, 2011)
Wolverine is net als Ulver en Anathema een Scandinavische groep met een verleden in harde metalsoorten, die in de loop der tijd is uitgekomen op wat steeds vaker 'post-progressieve rock' wordt genoemd. Porcupine Tree lijkt bij al die groepen een voorname inspiratiebron te zijn geweest. Bij Wolverine uit zich dat in emotioneel geladen muziek met grote dynamische contrasten. Melodieuze en atmosferische stukken en passages, waarin tegen metal aanhangende gitaarpartijen kamerbreed binnenkomen, wisselen elkaar af. Omdat men hier toch een eigen evenwicht in heeft gevonden is Wolverine zeker geen copycat van eerder genoemde groepen (en andersom geldt hetzelfde). Officiële site: http://www.wolverine-overdose.com/

PROG-SINGER/SONGWRITER
Ed Harcourt – Lachrymosity
van “Lustre” (Piano Wolf, 2010)
“Lustre” is het vijfde album van de Britse singer/songwriter Ed Harcourt. Tot nu toe heeft het grote publiek nog weinig kennis gemaakt met Harcourt, terwijl de critici over het algemeen een positief verhaal rondstrooide. Geïnspireerd door grote namen als de Beach Boys, ELO en Tom Waits maakte hij met “Lustre” een rijk geïnstrumenteerd album - waarop, jazeker, ook een Mellotron is te horen. De special edition van “Lustre” is uitgevoerd als een mooi gebonden boekje.

NIEUW
The Enid - The Tower
                - The Mirror Of Love
Van "Arise And Shine Volume 2: Risen" (Operation Seraphim, 2011)
The Enid is bezig met een serie albums onder de titel “Arise And Shine”, waarop de huidige band  nieuw gearrangeerde uitvoeringen van klassiek Enid materiaal in de studio vastlegt. En dat levert mooi staaltjes op. Sommige wat meer getrouw aan het origineel, een ander in toch net weer een afwijkend jasje. Hier twee voorbeelden van nummers die in originele vorm op het debuut van The Enid, “In The Region Of The Summer Stars”, zijn te vinden. De versie van “The Tower” blijft behoorlijk bij het origineel, maar “The Mirror Of Love” (voorheen “The Lovers”) is nu subtiel gearrangeerd voor piano en overige toetsen. De band werkt intussen hard aan de opvolger van het laatste album “Journey's End”, welke de titel “Invicta” gaat krijgen. The Enid zal in oktober een groot symfonisch concert geven in Birmingham.

OPENER
Asia - Never In A Million Years
Van "Alpha" (Geffen, 1983)
Sommigen noemen de muziek van Asia '0 dB muziek', omdat de poppy symfo-AOR dusdanig is gearrangeerd, dat de dB-meter van je versterker constant in dezelfde stand blijft. Het geluid is aldoor 'vol', als John Wetton niet zingt is er altijd wel de gitaar van Steve Howe en vooral ook een breed toetsenbed van Geoff Downes om de luisteraar voor stilte te behoeden. De laatste twee zijn overigens te horen op het juist verschenen verse Yes-album “Fly From Here”.

NIEUW: PROG EXHIBITION
Trip, The – Caronte
Osanna – Theme One
van “Prog Exhibition 2010” (Immaginifica/Edel, 2011)
Afgelopen jaar was er in Italië een groot prog festival in Ternu waar zo goed als alle grote Italiaanse prog bands mochten optreden. Naast PFM en Banco waren ook andere tijdgenoten als Osanna, The Trip en een deel van Le Orme te vinden. Als gimmick mocht iedere band een gastmuzikant uitnodigen. En zo deed voormalig King Crimson-violist David Cross mee met de Le Orme-leden, evenals zijn ex-bandmaat John Wetton en gewezen Van Der Graaf Generator-saxofonist David Jackson met Osanna. En ja, ook onze eigen Thijs van Leer was van de partij, als gast bij Raccomandata Ricevuta Ritorno.  De grootste trekker PFM had natuurlijk de grootste troef  in de persoon van Jethro Tull-voorman Ian Anderson. Niet zo verbazend aangezien de heren  in 1971 ook al eens hadden samengewerkt. Nu is er een mooi boxje uitgebracht met zo goed als het hele festival (alleen de Wetton-bijdrage mocht niet) dat 7 CD’s en 3 DVD’s telt. We gaan luisteren naar een nummer van The Trip en naar Osanna dat samen met David Jackson het van Jacksons oude band bekende “Theme One” vertolkte. Komende weken meer van dit boxje.

PROG-SINGER/SONGWRITER
John Martyn - Outside In
John Martyn - Call Me Crazy
Van “Inside Out” (Island Records, 1973) resp. “Sunday's Child” (Island Records, 1975)
“Solid Air”, “Inside Out”, “Sunday's Child”, “One World” en “Grace & Danger”: vijf albums, opgenomen tussen 1973 en 1980 door de Britse singer/songwriter John Martyn, die gezamenlijk op een schitterende manier laten hoe een singer/songwriter progressief  en vernieuwend kan zijn. Het album “Inside Out” uit 1973 is John Martyn op z'n meest jazzy en vrijgevochten, opgenomen en uitgebracht in hetzelfde jaar als zijn klassieker “Solid Air”. In 1975 volgde hij met “Sunday's Child” dat op het eerste gehoor wat 'normaler' klinkt maar zich langzamerhand openbaart als de brug tussen wat er aan voor af ging en wat er nog zou komen. Wij verenigen hier twee tracks die een vrije, inventieve, improviserende John Martyn laten horen in “Outside In” en in “Call Me Crazy” een in eerste instantie 'normale' song laat wegglijden in een zweverig kosmisch bad van akoestische gitaar, gehaald door lading echo-effecten.

CONCERTTIP
The Lens – On Stephen’s Castle Down
Van “A Word In Your Eye” (Giant Electric Pea, 2001)
Alweer 10 jaar geleden verscheen het eerste album iets dat in feite een pre-IQ project is. The Lens is namelijk de band die Mike Holmes en Martin Orford bestierden vóórdat ze IQ begonnen. Met “A Word In Your Eye” hebben ze jaren later eindelijk oude Lens-nummers goed opgenomen en op CD uitgebracht. Dit jaat viert IQ zijn 30-jarig bestaan, maar dan wel zonder Martin Orford, maar wel weer met teruggekeerde oerbassist Tim Esau. Het jubileumfeest vindt plaats op 22 en 23 oktober in de Zoetermeerse Boerderij en behelst o.a. een complete uitvoering van “Subterranea”.

MONUMENT
Uriah Heep – Salisbury
van “Salisbury” (Bronze, 1971)
Alweer 40 jaar geleden bracht Uriah Heep haar tweede plaat uit.  En gelijk had de band ook haar grootste commerciële succes met de single “Lady In Black”, waarvan wereldwijd meer dan 1 miljoen exemplaren werden verkocht. Als contrast staat op de plaat ook het meest expirimentele en epische stuk dat Uriah Heep ooit heeft geschreven, het titelnummer “Salisbury”. Met een kleine 17 minuten is dit stuk de “Atom Heart Mother” van Uriah Heep. Een 22 koppig tellende kopersectie, orkest en veel orgel typeren het nummer. Gitarist Mick Box herinnert zich nog goed het afgrijzen op de gezichten van de orkestleden op het moment dat hij zijn wa-wa-solo inzette!

Sunday 10 July 2011 Show No. 950

AOR
Houston – Truth Slips
Van het album “Houston” (Rocket Records, 2010)
Debuutalbum van het uit Zweden afkomstige Houston. Houston staat garant voor prima AOR en de muziek doet denken aan Survivor, Boston, Foreigner and Journey. Maar dan in het nu, want zoals de leden zelf zeggen: AOR is tijdloos. De eerste single "Hold on" heeft veel air-play gekregen in Zweden en Finland. Alle typische AOR-ingrediënten komen aan bod. Houston is voor de melodieuze rock liefhebber een echte aanwinst.

NIEUW
Comedy of Errors - Carousel
Van “Disobey” (eigen beheer, 2011) 
En zo was er warempel een nieuwe plaat van het Schotse Comedy Of Errors, een band die begin jaren tachtig erg actief was en in 1987 zelfs een SI-concert in Paradiso mocht headlinen. Er was in die tijd een link met Pallas die de debuut- EP van Comedy Of Errors had geproduceerd, en de band laat bij tijd en wijle eenzelfde soort bombast horen. Het geluid is ook zeker schatplichtig aan bands Als IQ, Pendragon en Arena. Dus de betere neo-prog. “Disobey” is een plaat met oude en nieuwe stukken, zo is eindelijk de complete “Student Price”-suite te beluisteren. Het lange “Carousel” is een van de hoogtepunten, maar ook het instrumentale “Prelude, Riff And Fuge” is zeer aangenaam, met heerlijk gitaarspel. Frappant is dat zanger Joe Carny nog net zo klinkt als 23 jaar geleden. Heerlijk dat Schotse accent. Al met al een verrassend plaatje.

NIEUW
Garsed, Brett: Enigma
Van "Dark Matter" (Eigen Beheer, 2011)
Acht jaar na zijn fraaie debuut Big Sky komt de Australische gitarist Brett Garsed met een even sterke opvolger, Dark Matter. In de tussenliggende jaren speelde hij onder meer bij Chris Buck, de gelegenheidsformatie Uncle Moe's Space Range, Richard Hallebeek Project, Mojo, Marc Norgaard, Planet X en Derek Sherinian, terwijl hij ook een bijdrage leverde aan Alchemists II. Toch zal hij bij het grote publiek vooral bekend zijn als gitarist van John Farnham. Garseds eigen muziek blinkt vooral in jubelende gitaarpartijen, een gedreven ritmesectie en flitsende Moog-achtige solo's. Meer informatie over Garsed is te vinden op http://www.brettgarsed.com/ , waar onder andere te lezen is dat luisteren naar de muziek van Allan Holdsworth een bijzonder grote impact op hem had.

NIEUW
King Creosote & Jon Hopkins: John Taylor's Month Away
Van "Diamond Mine" (Domino Recording, 2011)
King Creosote is het alias voor de Schotse singer/songwriter Kenny Anderson. Sinds 1995 heeft hij al 40 (!!) platen uitgebracht, terwijl hij ook bijdroeg aan de cover-CD “Dream Brother - The Songs Of Tim And Jeff Buckley” en wel het nummer “Grace”. “Diamond Mine” is een samenwerking met elektronica-specialist Jon Hopkins, wat een prachtig resultaat heeft opgeleverd. Zo nemen in het gekozen nummer de toetsen en tot een soort koor gesamplede stem het over van de akoestische gitaar, wat een zelfde effect teweeg brengt als bijvoorbeeld 10CC's “I'm Not In Love”. Bijzonder. Meer informatie op: http://en.wikipedia.org/wiki/King_Creosote

OUD (MAAR TOCH OOK WEER NIEUW)
Anima Morte - Twilight Of The Dead
Van "Face The Sea Of Darkness" (Transubstans Records, 2007/2011)
Onlangs draaiden we al wat van het nieuwe album “The Nightmare Becomes Reality” van de Zweedse horrorprogformatie Anima Morte. Hun debuut album uit 2007 is echter door Transubstans nu opnieuw uitgebracht met twee bonustracks. Maar goed ook want wij hadden dat album toentertijd over het hoofd gezien en dat is best jammer. Want we horen dat 4 jaar geleden de heren hun zaakjes al aardig voor elkaar hadden. Sfeervolle prog met wat hardrock/metal-tintjes is wat we horen met een grote rol voor een uitgebreid toetsenarsenaal.

HERUITGAVE
Caravan - The Love In Your Eye 
Van "The Show Of Our Lives - Live At The BBC 1968 – 1975" (Deram, 2007)
In 1972 verscheen het album “Waterloo Lily“ van Caravan. Een album dat nu achteraf een beetje een vreemde eend in de bijt is in het oeuvre van Caravan, door een grotere jazzy inslag. Veel nummers van dat album zouden dan ook niet echt beklijven door de jaren met uitzondering van het lange “The Love In Your Eye”. Dat blijkt ook wel uit deze in 1974 voor John Peel's Radio Show opgenomen live-in-de-studio uitvoering.

CONCERT-TIP 
DeWolff – Diamonds
van “Orchards/Lupine”  (REmusic Records, 2011)
DeWolff  Dat zijn toch die jonge mannen uit Limburg met dat Hammondorgel, die van die muziek spelen uit de jaren ’70? Hun naam was vrij snel een grote naam geworden en vele optredens, waaronder op grote festivals, zorgden ervoor dat vele fans al snel naar deze formatie kwamen kijken. Opvallende toevoeging aan het instrumentarium Hammondorgel/gitaar/drums is de Mellotron aankomend vrijdag 
15/07 Hengelo, Metropool

CONCERT-TIP
Within Temptation - Why Not Me (intro)
                                  - Sinéad
Van “The Unforgiven” (Sony Music, 2011)
Met hun nieuwe album “The Unforgiving” bedient Within Temptation een groter publiek dan ooit tevoren. Dat de band na de eerste hitsingle “Faster” nu het bijzondere “Sinéad” als opvolger uitbrengt, getuigt van het feit dat de formatie nog steeds haar best doet de muren tussen verschillende muziekgenres neer te halen. Het is een van de meest catchy nummers die de band ooit schreef . Met de drie gloednieuwe remixen dreigt “Sinéad” deze zomer ook de dansvloeren te gaan veroveren... De single verschijnt aankomende week, de band is voor het eerst weer op de Nederlandse podia te zien op 12 augustus in Ulft, tijdens een spectaculaire twee uur durende show.

CONCERT-TIP
Sinéad O’Connor – Drink Before The War 
Van “The Lion And The Cobra” (Chrysalis, 1987)
Sinead O’Connor! Deze spraakmakende Ierse zangeres heeft een bewogen leven achter de rug en is met een Grammy Award een van de grootste popsterren van de jaren ’90. Met songs als “Troy” en natuurlijk “Nothing Compares 2U”! Met deze nummer 1-hit werd Sinead O’Connor in één klap een wereldster. Een groot aantal nummers passen zeker in progranmma, zo ook “Drink Before The War”. Sinéad O’Connor treedt op 15 augustus op in Paradiso, Amsterdam en op 16 augustus in Openluchttheater Rivierenhof in Deurne.

NIEUWS/CONCERT-TIP
Wilson, Steven - Salvaging
Van "Insurgentes" (Headphone Dust, 2008)
Steven Wilson kwam deze week met het volgende nieuws:  Wilson brengt in september een nieuw  solo album uit met de titel “Grace For Drowning” in september. Tevens gaat hij ook voor het eerst in zijn carrière een  solotournee door Europa en Noord Amerika ondernemen. Met waarschijnlijk In zijn band - Marco Minnemann op drums, Nick B.eggs op bas, Aziz Ibrahim op guitar, Gary Husband op keyboards en Theo Travis op fluit  en sax. En natuurlijk Steven zelf als zanger, gitarist en keyboard-speler.  Een prima band met als grootste verrassingen wellicht Marco Minnemann en Gary Husband. Wij doen het voorlopig nog met het eerste soloalbum van Wilson en wel de track “Salvaging”, waarop hij wordt bijgestaan door Gavin Harrison, Dirk Serries en The London Session Orchestra, waarvan de strijkers mede gearrangeerd zijn door Dave Stewart

EEN VERGETEN RELEASE
Gösta Berlings Saga - Aniarasviten 
Van "Tid Är Ljud" (2006, Transubstans Records)
Deze Zweedse band is er ook één die op een of andere manier onder de Xymphonia radar is geslipt. En dit is helemaal jammer omdat de band sinds dit debuut al zeker één keer in Nederland heeft opgetreden. De band levert op het debuut een instrumentale mix van Canterbury-achtige klanken, prog en ook een vleugje postrock. Intussen weten we dat op het meest recente album “Glue Works”, waar we binnenkort wat van zullen plannen, het element postrock nog wat belangrijker is geworden. Maar op dit album is het met name door gitarist Mathisas Danielsson's spel en de dominante elektrische piano van David Lundberg dat we het idee krijgen dat we naar een verloren Soft Machine of instrumentaal Caravan album zitten te luisteren.

Kip Winger - Pages and Pages
van “From The Moon To The Sun” (Frontiers, 2008)
Solo plaat van Winger-band leider Kip Winger. Zijn solo platen wijken behoorlijk af van de hair metal die hij met Winger brengt. Ook deze plaat is redelijk verrassend te noemen. Het is een heerlijke melodieuze popplaat, met een nadruk op behoorlijk  oosters aandoende melodieën. Het nummer wat wij gaan draaien doet op een of andere manier ook denken aan de laatste CD van David Gilmour.

PRE-HISTORIE
Black Widow - In Ancient days
van “Sacrifice” (CDS, 1970)
Eerste plaat van Britse band die nogal wat stof op deed waaien in hun tijd. De plaattitel “Sacrifice” zegt het al. Black Widow wordt ten onrechte vaak vergeleken met Black Sabbath, maar diegenen die dat beweren hebben de muziek niet gehoord, Black Widow is veel eclectischer en voornamelijk de blazers en orkestraties geven de groep een unieke sound. De donkere teksten, veelal over duivelgebroed en andere dingen die het daglicht niet kunnen verdragen, worden vaak over vrolijke melodieën vertolkt. Zo wil de groep nog wel eens van Burt Bacherach-achtige melodietjes naar Jethro Tull-achtige folk overstappen. Dit maakt het wel een sinister geheel. Door de vele kritiek die de band op de teksten kreeg, besloot men op het tweede album de duivelse verwijzingen maar weg te laten, maar het kwaad was al geschied, en commercieel succes was niet meer voor de band weg gelegd. Na 3 platen hield men het dan ook voor gezien.

AKTUEEL
Lunatic Soul – Near life experience  
Van het album “Lunatic Soul” (K-Scope, 2008)
In een interview met Progwereld-recensent Mario van Os heeft Mariusz Duda onthuld dat er in het najaar een nieuw album van zijn soloproject Lunatic Soul wordt uitgebracht. Het album, dat exclusief op het K-Scope Label verschijnt, zal “Lunatic Soul Impressions”  gaan heten en bevat alleen instrumentale tracks. De sfeer die met dit album gecreëerd gaat worden omschrijft Duda als 'The Sound of the Movies'. Het thema ‘near life/near death’ of ‘life after death’ van de twee nu verschenen albums, die vaak “The Black Album” en “The White Album” worden genoemd, wordt voortgezet op dit nieuwe album en vormt tevens een afsluiting van dit thema: ‘the closing of a circle’. Volgend jaar maakt Duda dan een frisse start, zowel met Lunatic Soul als Riverside.

Sunday 3 July 2011 Show No. 949

NIEUW
Queensrÿche             - The Lie
                         - Big Noize
Van "Dedicated To Chaos" (Roadrunner Records, 2011)
Queensrÿche anno 2011 klinkt minder zwaar op de hand en compacter dan op "American Soldier", dat dan ook een heel zwaar thema had. De muziek is ook minder 'metal' geworden en soms zelf behoorlijk poppy te noemen. "Around The World" neigt naar U2, andere nummers hebben haast funky ritmes. Soms klinkt de band wat te geforceerd 'modern' - een kwaaltje dat dit decennium Queensrÿche wel vaker te pakken had. Alleen al de gehanteerde spelling van songtitels als "Luvnu" (i.p.v. "Loving You")... Of dit ook 'progressief' genoemd kan worden? Daarvoor blijkt een te groot deel toch wel erg simpele songs te behelzen. Met gebrek aan sfeer- of tempowisselingen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Zoals het slotnummer, waarin je haast de invloed van de vertrokken Chris DeGarmo denkt te horen. Een gelaagde song met bijzondere gitaar-akkoorden, fraaie drumritmiek en hier wél veel sfeer. "The Lie" is zo'n typische compacte Queensrÿche-2011-song, maar wél met iets wat we véél te weinig horen sinds het vertrek van DeGarmo: zo'n heerlijke dubbelstemmige gitaar'solo'. Ook nog eens met lekker eigenwijze, sterk percussieve Rockenfield-ritmiek eronder.

NIEUW
Yes –  Fly From Here - Pt II - Sad Night At The Airfield
                                   - Into The Storm
Van “We Can Fly” (Frontiers, 2011)
Het heeft even geduurd maar de nieuwe Yes plaat is dan eindelijk uit. De band heeft momentum proberen te creëren voor de opmars naar de nieuwe plaat, mede door de single “We Can Fly” op het internet aan te bieden. We hebben dit catchy nummer een paar weken geleden dan ook gedraaid en dat beloofde veel goeds. De vraag blijft of het nieuwe team (de “Drama”-bezetting, maar dan met Trevor Horn in de rol van producer en met de Canadees Benoit David als zanger) het waar heeft kunnen maken. “We Can Fly” blijkt een fijn Yes album te zijn geworden met redelijk wat hoogtepunten, maar ook wel een aantal missers. Het magnum opus “We Can Fly”, dat in zes delen wordt gepresenteerd, is zeer zeker een erg goed stukje muziek. Vooral deel 3, waarin Howe warempel een zeer Gilmouriaanse slide-gitaarsolo speelt is zeer mooi. Het album ligt zeker in het verlengde van “Drama”, maar heeft ook trekjes van “Tormato” en “Going For The One”. De productie is lekker open en fris en de invloed van Trevor Horn is duidelijk hoorbaar. Is het vernieuwend? Nee, maar waarschijnlijk wel precies dat wat Yes nodig had om te overleven.

NIEUW
Iona   - Clouds
            – Let The Waters Flow
van "Another Realm" (Open Sky, 2011)
Het heeft even geduurd, 5 jaar om precies te zijn, voor er een nieuw album van Iona klaar lag. De band was toe aan een herijking met als resultaat dat de band op zoek ging naar haar oorspronkelijke inspiratiebron maar dan niet zo zeer muzikaal: de christelijke boodschap is nadrukkelijker aanwezig dan ooit. Resultaat daarvan was dat Troy Donockley en Iona uit elkaar gingen en we op dit album te maken hebben met een nieuwe pipes-speler in de vorm van Martin Nolan. Een ander resultaat is dat het heilig vuur binnen Iona duidelijk wat meer is opgestookt. Minder ellenlange ambient-passages, meer bondige songs, meer overtuigingswil en -kracht (zonder prekerige toestanden als bij Neal Morse). En dat alles op twee dik 45 minuten lange CD's die imponeren door hun eenheid. Het album bevat een fraai epic van 11 minuten, dat we vast binnenkort nog zullen laten horen. Wij kiezen vanavond twee stukken die samen een uitgebalanceerd beeld van het album geven.

NIEUW
Herd Of Instinct      - Vibrissa
                                   - Blood Sky
Van "Herd Of Instinct" (Firepool Records, 2011)
Bij ons weten zijn er geen officiële opnames van Gavin Harrison met King Crimson en zijn deelname aan het King Crimson ProjeKct “A Scarcity Of Miracles” van Jakszyk, Fripp en Collins is ook geen goede indicatie van hoe dat geklonken zal hebben. Wellicht biedt het debuut van Herd Of Instinct meer inzicht. De band wordt gevormd door een drietal met een voorliefde voor Warr guitars, Touch guitars, ebow, loops en fretloze gitaren, waarbij de bewondering voor King Crimson zeker doorklinkt. Gastmuzikanten zoals Jerry Marotta, Pat Mastelotto, Markus Reuter en Gayle Ellett (van Djam Karet) benadrukken dat. Harrison doet dat zeker ook in de twee nummers waarop hij zijn percussieve stempel drukt. Website: http://www.wix.com/herdofinstinct/herdofinstinct

LIVE-TIP
IQ -  High Waters
Van het album “Subterranea” (Giant Electric Pea, 1997)
 IQ treedt komend weekend op tijdens het Night Of The Progs Festival op de Loreley, en wel op 9 juli. Daarnaast vindt komende oktober in de Zoetermeerse Boerderij de Official IQ30 European Weekend Celebration plaats. Daar zal IQ zal het album “Subterranea”  op 1 van de 2 avonden compleet ten gehore brengen. Dit IQ-feest vindt plaats op 22 en 23 oktober.

LIVE-TIP
Eloy - The Refuge
Van het album “Visionary” (ASR, 2009)
In 2009 verscheen er zowaar een nieuw Eloy-album: “Visionary”, het eerste in 11 jaar tijd. Het heeft de Eloy-koorts behoorlijk doen stijgen. Met steeds weer diezelfde vraag: wanneer wordt er weer opgetreden? Nu gebeurt  't dus, op het Night Of The Progs-festival op de Loreley, komend weekend, op 8 juli. Nu maar hopen dat het concert professioneel gefilmd wordt, opdat er eindelijk een goede live-DVD kan worden uitgebracht. Een tweede mogelijkheid om Eloy te zien is op het Burg Herzberg Festival bij Fulda, grofweg tussen Frankfurt en Leipzig, op 17 juli.

NIEUW EN LIVE-TIP
Dream Theater - On The Backs Of Angels
Van het in september te verschijnen album "A Dramatic Turn Of Events" (Roadrunner, 2011)
Roadrunner Records en Dream Theater presenteerden deze week de première van Dream Theaters nieuwe single “On The Backs Of Angels”. Het nummer komt van het komende abum "A Dramatic Turn Of Events", dat uitkomt in september van dit jaar. Het is het eerste album met Mike Mangini als Dream Theater-drummer.  Het is te vinden op de Youtube website van Roadrunner Records: http://www.youtube.com/watch?v=oasnbzEMV08  Dream Theater speelt op 9 juli op het Night Of The Progs Festival op de Loreley en een dag later, 10 juli, op het Bospop Festival in Weert.

NIEUW
Sky Architect - The Campfire Ghost' Song
Van "A Dying Man's Hymn" (Galileo Records, 2011)
"Sky Architect breekt in 2010 door met debuut “Excavations Of The Mind”, vol retro-prog van ongekende klasse. “A Dying Man’s Hymn” klinkt vooral anders. Is het debuut nog een hoekige diamant; de nieuweling is een prachtig ronde parel. De band klinkt meer volwassen en dat past goed bij het concept: Sky Architect neemt je mee in de gedachtewereld van een stervend iemand. De teksten gaan over verlossing en het terugkeren van kwade geesten. Typisch is dat het album lichter klinkt dan dat je op basis van het concept zou vermoeden. Ook een portie warmte en melancholie is de muziek niet vreemd. Denk aan Beardfish en The Flower Kings, maar ook aan bijvoorbeeld Focus, Echolyn en Gentle Giant. De muziek schommelt regelmatig tussen bedaarde en roerige momenten: de plaat bestaat uit drie suites die elk ook weer drie nummers bevatten. Eigenlijk zijn het epics binnen epics. Het is maar goed dat voor de heren ook eigenzinnigheid de normaalste zaak van hun leven is." (Dick vd Heijde, Progwereld) Dit "The Campfire Ghost' Song" bevat weliswaar meerdere verwijzingen naar Genesis (de syncopische accenten en ritmes van drummer Christiaan Bruin alleen al! Denk: "Colony Of Slippery Men"), maar is onweerstaanbaar, niet in de laatste plaats door de door merg en been gaande lange gitaarsolo van Tom Luchies. Sky Architect treedt 8 juli op tijdens het Night Of The Prog Festival op de Loreley.

NIEUW
Toshimi Project - Valley
Van "1st Gear" (ZiZo/Shiosai, 2011)
Toshimi is de voornaam van Toshimi Nagai, de fretloze bassist bekend van onder meer de progressieve jazzrockband ExhiVision en de supergroep W.I.N.S. Met ExhiVision-drummer Kozy Hasagawa en rockgitarist Shibasaki Hiroshi speelde hij als Toshimi Project een energieke jazzrockshow in de Silver Elephant in Tokyo, waarvan 70 minuten aan opnames onlangs verschenen op het alleen via de peperdure Japanse import verkrijgbare 1st Gear. Mooie gitaarmelodieën, prominent baswerk en heerlijk drumspel (inclusief een 10 minuten durende drumsolo in slotnummer “Bitter Lemon”) vormen een lekker, minder gecompliceerd, alternatief voor ExhiVision of Tribal Tech.

IN MEMORIAM
DFA - Caleidoscopio
Afkomstig van "Duty Free Area" (1999, Mellow Records)
(Tevens te vinden op de 2-CD-set "Kaleidoscope" met daarop de eerste twee DFA-albums "Lavori In Corso" en "Duty Free Area", uitgebracht door MoonJune Records)
Deze week bereikte ons het trieste bericht dat afgelopen zondag bij een auto-ongeluk op een Italiaanse snelweg toetsenist Alberto Bonomi van de Italiaanse progfusionband D.F.A. om het leven is gekomen. Hij is helaas maar 48 jaar geworden maar laat onder de vlag van D.F.A. wel drie fantastische studio-platen en één live-album na. Zijn spelstijl had zowel invloeden uit de Canterbury hoek als jazzrock en Italiaanse progtrekjes met daarnaast ook nog een licht spacey element. Dit alles valt bij uitstek te horen in het schitterende “Caleidoscopio”. Bron: http://www.moonjune.com/news/alberto_bonomi_rip_6.27.11/

NIEUW
Uriah Heep - Only The Young
Afkomstig van "Sonic Origami" (1998, Eagle)
Laatste studio album van de bezetting die de band het langst diende, dus met drummer Lee Kerslake. Het zou 10 jaar duren voordat er een opvolger zou komen.