van het album “Free” (Inside Out, 2005)
In 2003 werd voormalig Dream Theater-toetsenist Moore door Fates Warning-gitarist Jim Matheos gevraagd om mee te doen een nieuw muzikaal project. Moore had al eerder met Matheos gewerkt als gastmuzikant op albums van Fates Warning. Het nieuwe project heette O.S.I. (Office of Strategic Influence) en bestond verder uit bassist/Chapman Stickspeler Sean Malone (van Cynic en Gordian Knot) en Dream Theater-drummer Mike Portnoy.  De muziek van O.S.I. is te omschrijven als de donkere melodieuze muziek van Chroma Key gemengd met de progressieve metal van Fates Warning en Dream Theater. Naast keyboards nam Moore ook de zang voor zijn rekening. In april 2006 bracht O.S.I. een tweede album uit, genaamd Free. Officieel bestond de band alleen nog uit Matheos en Moore. Gastmuzikanten waren o.a. Portnoy en Fates Warning-bassis Joey Vera. Het album ging voornamelijk over de het leven van Moore.

Van "Traced In Air"  (Seasons Of Mist, 2008)
15 Jaar deed Cynic erover om met een opvolger te komen voor het totnogtoe enige album "Focus" uit 1993. Maar hier zijn geen Guns N' Roses-toestanden aan de gang: De beide Seans Malone (bas, Stick) en Reinert (drums) lieten bijv. van zich horen middels Gordian Knot. Waar de eerste Cynic toch in de eerste plaats een technisch complex deathmetal-album was met sferische passages en jazzrocktrekjes is op "Traced In Air" het death-gehalte een stuk kleiner, ten faveure van de andere genoemde elementen. De progressieve Crimsonesque muziek die met Gordian Knot wordt gemaakt heeft dus zo z'n weerslag op Cynic. Maar Cynic is voor een deel wel degelijk behoorlijk 'metal'. Net als bij het eerste UK-album zitten de meest ongrijpbaar sferische momenten in de staart... Vandaar de laatste twee nummers, waarin ook te horen is dat Cynic nog steeds rare dingen doet met zangstemmen, die altijd vervormd klinken. Wel een waarschuwing aan potentiële kopers: ik heb zo ongeveer de minst heavy nummers gepland en de plaat duurt maar 34 minuten...

van “Insurgentes” (K-Scope, 2008)
De eerste "solo"-plaat van Steven Wilson is een feit. Iedereen verwacht dat dit album wel een doorsnee van zijn vele bands en projecten laat weerklinken. En inderdaad horen we redelijk wat bekende Wilson-factoren terug:  het melancholische van No-Man, de donkere sferen van Bass Communion, het zware van (recente) Porcupine Tree met als tegenwicht weer het melodieuze van Blackfield (hebben we ze nu allemaal genoemd???). Vraag is dan wel waarom Steven deze plaat nu eigenlijk heeft gemaakt, als er geen echt andere muzikale wegen worden bewandeld? Op het nummer “Significant Other” doet overigens Clodach Simmonds mee, ooit van de legendarische folk-psych band Mellow Candle.
Let wel even op: de reguliere CD-release staat gepland op 23 februari 2009. Via de webshop van Burning Shed waren er echter al 3000 exemplaren van een luxe 2CD/DVD-A/ fotoboek-versie te koop, die inmiddels uitverkocht is. De surroundmix op de DVD-A is weer erg fraai, zoals bijna standaard bij Wilson-producties, maar het voorproefje (18 minuten) op de film “Isurgentes” (waarin o.a. een dialoog tussen Wilson en Trevor Horn) is ook zeker de moeite waard, evenals de 5 bonustracks op de tweede CD.

Afkomstig van “Genesis 1970 – 1975” (Virgin 2008)
In onze serie waarin we de nieuwe Genesis-box belichten zijn we aangeland bij één van dé symfo-klassiekers, een plaat die op menig top 10 prog-lijstje voorkomt: "Selling England By The Pound" uit 1973. De band was compositorisch op dat moment op zijn hoogtepunt en ook wordt er steeds meer aandacht besteed aan het goed vastleggen van de nummers. Eén van de hoogtepunten volgens velen is “Firth Of Fifth”, met Tony Banks lange piano-intro en Steve Hacketts beroemde gitaarsolo. Legio hedendaagse gitaristen hebben zich al gewaagd aan deze solo. De band draagt dit album zeker nog een warm hart toe aangezien er op de laatste tour een groot deel van “The Cinema Show” werd gespeeld!

Van "Simple" (Aktiv Records, 2008)
Onlangs trad Andy York op in Hedon, Zwolle .  Andy is de broer van Radiohead-zanger Thom Yorke. Met zijn band The Unbelievable Truth bewees de zanger in de jaren '90 zijn kunnen om vervolgens in 2000 uit de band te stappen en te zweren om nooit meer iets met muziek te gaan doen. Maar nadat hij puur en alleen voor zichzelf wat muziek had geschreven kon hij het niet laten om toch weer een album op te nemen en dus ook te gaan optreden. Voor “Simple” vroeg hij hulp van twee oude makkers uit Unbelievable Truth. In vergelijking met z'n oude band valt op dat “Simple” voornamelijk akoestisch is, behalve in het nummer “Lay Down”, waarin elektrische gitaar is te horen. Het klinkt dan ook meteen ietwat als Unbelievable Truth.
Hoe dat dan klinkt? Voor de rest is het een melancholisch en emotioneel werkstuk, waardoorheen de familieband met de Radiohead-frontman duidelijk doorklinkt. Aanvullend kunnen we nog opmerken dat Unbelievable Truth nog een fraaie restjesdubbelaar heeft uitgebracht, “Misc.Music”.

van het tweede Giant-album “Time To Burn” (Sony, 1992)
Giant is een Amerikaanse hardrockband, die in 1987 werd opgericht door Dann Huff en de van Tony Williams New Lifetime bekende Alan Pasqua. De groep scoorde één grote hit in 1990 met de power ballad "I'll See You In My Dreams," geschreven door Pasqua en Mark Spiro. Giant ging niet lang daarna uiteen om in 2000 terug te keren, wat een jaar later resulteerde in een derde album.

Van "Ph.D" (WEA, 1981 / Voiceprint, 2008)
Nog een track van het onlangs eindelijk op CD verschenen debuut van Jim Diamond, Tony Hymas en Simon Phillips. Zoals al opgemerkt is er in een aantal gevallen gekozen voor de single-versie i.p.v. de LP-versie. Het gekozen nummer is er daar één van.

Van "Ballermann"  (Brain, 1974  / Revisited Records, 2008)
Afgelopen week werd het tweede album van de Duitse groep opnieuw uitgebracht door het voor rereleases van Duitse progklassiekers opgerichte Inside Out-sublabel Revisited. En op 13 december treedt Grobschnitt op in Senden in de Steverhalle. Daar zal vast stilgestaan worden bij het overlijden van toetsenist Mist (Volker Kahrs) eerder dit jaar. Hij speelt een het melacholieke piano-intro en de schitterende Moog-solo halverwege dit "Drummer's Dream". Op het album staat ook nog "Magic Train", met een nog veel langer piano-intro, nogal "Firth Of Fifth"-achtig: wat Tony kan, kan ik ook, moet Mist gedacht hebben...

Van "Even In The Quietest Moments" (A&M, 1977)
Roger Hodgson, ‘the great voice of Supertramp’, treedt 21 mei 2009 in het World Forum te Den Haag op, begeleid door het Metropole Orkest. Het is de aftrap voor het The Hague Jazz Festival 2009. De voorverkoop is gister, 29 zaterdag november, al begonnen!

Van  “Keesojen Lehto” (Love Records, 1977; int. titel “Mathematicians Air Display”)
Dit weekend is bekend geworden dat donderdag 27 november de Finse bassist/componist Pekka Pohjola is overleden op de leeftijd van 56 jaar. Deze invloedrijke muzikant was lid van de Finse band Wigwam in de eerste helft van de jaren 70 waarna hij later solo actief werd waarbij zijn muziek langzaam ontwikkelde van progrock naar een bijzondere mengeling van prog, klassiek en jazzrock. Een van zijn meest bekende solo-albums, dankzij de medewerking van Mike Oldfield, is “Keesojen Lehto” uit 1977 welke waarschijnlijk onder de naam “Mathematicians Air Display” waarschijnlijk veel bekender over zal komen. Het gekozen nummer heet op de Engelse uitgave “The Consequences Of Head Bending”.

Van "The Man From The East" (Island, 1973 / Esoteric Recordings, 2008)
Na Raven Records is nu ook Esoteric Recordings, onder supervisie van Mark Powell, begonnen met het heruitbrengen van Stomu Yamashta's output uit de jaren '70. Uiteraard is “Go” het onbetwiste hoogtepunt van deze reeks, waarbij deze remaster nog een tikkie dynamischer is dan de Raven-versie, terwijl de CD-index - bij Raven slechts bestaande uit twee tracks - weer hersteld is. Vanavond echter aandacht voor “The Man From The East” In 1972 haalde Yamashta het Red Buddha Theatre naar Europa en speelde men het stuk “The Man From The East”. De uiteindelijke soundtrack die in 1973 verscheen is behoorlijk ambivalent. Twee langgerekte composities zijn tijdens de opvoering opgenomen. Het is met de Japanse cultuur verweven theatermuziek, met ook plaats voor o.a. vocale effecten en psychedelische orgelpartijen.. Drie korte tracks bevatten melodieuze jazzrock. Het hoogtepunt is het aangrijpende “Memory of Hiroshima”, dat een aan Pink Floyd verwante opbouw heeft met  bluesy gitaarwerk van Gary Boyle (Isotope) over een rustig bas/drumpatroon en een symfonische achtergrond, die uitmondt in een “Atom Heart Mother”-sfeer. “Mountain Pass” sluit daar perfect op aan met een melancholieke saxofoon over een zacht symfonische begeleiding. Overigens: “Memory Of Hiroshima” is één van de Yamashta-nummers die gebruikt werden voor de nooit op LP of CD uitgebrachte soundtrack van de Nicholas Roeg-film “The Man Who Fell To Earth” met David Bowie.

“Under The Covers Vol.1” (Evangeline, 2006)
In 2006 bracht dit duo een album uit, gevuld met pareltjes uit de jaren '60. Dit nummer is origineel uitgevoerd door The Zombies en te horen hun proto-prog meesterwerk “Oddesey & Oracle” uit 1968. En het nummer, met z'n tekst over een vrouw die wacht op de terugkeer van haar geliefde uit de gevangenis, is Susannah Hoffs op het lijf geschreven.

Van het album “Allied Forces” (TML, 1981)
De Canadese hardrockband Triumph werd in 1975 opgericht. In de jaren zeventig en tachtig was de band zeer succesvol. Eind jaren tachtig verliet Rik Emmett de band, om een solo-carrière te starten. Dit betekende tevens het eind van de band. De band stond erom bekend dat het indrukwekkende lichtshows had.

Van “Hugo” (Now & Then, 1997)
Heerlijk AOR-plaatje in de beste traditie, lekker gitaarwerk van Vinnie Burns, mooie koortjes en een stem die zo Steve Perry in Journey had kunnen vervangen.

Van “Genesis 1970-1975” (Virgin, 2008)
Vandaag deel drie in ons feuilleton rond de derde Genesis-box, die de Gabriel-jaren belicht, van de tijd net na het debuut tot en met “The Lamb Lies Down On Broadway”.
We zijn aangekomen bij een belangrijk moment in de geschiedenis van Genesis. Na het uitbrengen van “Nursery Cryme” heeft de band veel live gespeeld en vooral in Italië deed de band het goed. Peter Gabriel werkte steeds meer aan zijn podiumpresentatie en tijdens een concert in Dublin verscheen hij plotseling in een rode jurk met vossenhoofd op het podium. De verkleedpartijen werden een integraal deel van de live-show. De nieuwe plaat “Foxtrot” (we schrijven 1972) bood hier dan ook meer dan genoeg gelegenheden voor. Het album opent met de klassieker “Watcher Of The Skies” waar zware Mellotron-geluiden ons verwelkomen. Wie kent niet de beelden van Gabriel met zijn rainbow cape? De band was echter ook toe aan een muzikale tour-de force. Dit werd het ruim 20 minuten durende “Supper's Ready”. Alle registers werden opengetrokken, en dit nummer groeide onder de prog community uit tot de epic of all epics...

Van het album “Are You Sitting Comfortably?” (Squawk, 1989)
Het Britse IQ treed op 7 maart 2009 op in de Boerderij in Zoetermeer. Het nieuwe studio-album (“Frequency”) is begin volgend jaar gepland, nog deze maand zijn er twee collectors' items voor release gepland. Het betreft twee tour-CD's die alleen bij de concerten verkrijgbaar zullen zijn. Beiden bevatten ongeveer 40 minuten materiaal. Het gaat hier om outtakes voor de sessies voor “Frequency” en zowel nieuwe als oude live-opnamen. De oudste opname stamt uit 1985, de nieuwste een in De Boerderij opgenomen versie van het titelnummer van de komende plaat. IQ bestaat al sinds 1981 en alhoewel IQ op het oog een stabiele band lijkt, is oprichter Mike Holmes, de gitarist, de enige die op alle albums te horen is. Recent trad een nieuwe drummer en nieuwe toetsenist tot de band toe, respectievelijk Andy Edwards en Mark Westworth. De stijl van  IQ wordt 'neoprog' genoemd. Vooral in de beginjaren was men erg beïnvloed door Genesis, tot aan theatraal gedrag met buitenissige kostuums aan toe.

van “Ampsersand” (Doone Records, 2004)
Tussendoortje van deze Amerikaanse band met nummers die de studioplaten niet hebben gehaald, aangevuld met live-nummers. De studiotracks zijn zeker geen left-overs maar pasten vaak in het plaatje van de voorgaande studio platen. Zo ook dit lekker in het gehoor liggende nummer, dat wel wat aan een band als Simon Apple doet denken, met Keith Emerson-achtige (denk: “Lucky Man”) Moog-solo. De hoge dameszang is echter wel effe wennen.

Van het album “Moonshine” (SI Music, 1994)
Xymphonia-redactielid Aldwin Gerritsen heeft dit album nog altijd bij zijn album-top-10-allertijden staan. Daarom nog maar eens een nummer van dit album van de Poolse groep.

Van het album “K2 - Tales Of Tragedy” (MCA, 1988)
Don Airey speelt 22 januari 2009 in de Boerderij Zoetermeer. Dit is de nieuwe datum voor het optreden dat eerst 27 september zou plaatsvinden.  Airey is een toetsenist die door vele hardrockbands is gevraagd als sessiemuzikant. Bij het grote publiek is hij recentelijk echter bekend geworden als bandlid van Deep Purple, waar hij sinds 2003 in zit. Met Deep Purple nam Airey twee albums op. Airey’s carrière begon in 1972 toen hij toetrad tot Cozy Powell's Hammer. Na Cozy Powell maakte hij nog deel uit van de band van Gary Moore, Ritchie Blackmore’s Rainbow en Ozzy Osbourne's band. Naar Zoetermeer neemt hij de volgende muzikanten mee: Darrin Mooney (Primal Scream, Gary Moore), Danny Bowes (Thunder), Rob Harris (Jamiroquai) en Chris Childs (Thunder). 

Van “Genesis 1970-1975” (Virgin, 2008)
De laatste van drie Genesis-boxen is uit. Ditmaal worden de Gabriel-jaren belicht. Dit is natuurlijk van de drie boxen de meest begeerde onder symfonische rockfans. Vooral door klassiekers als “Selling England By The Pound” en “The Lamb Lies Down On Broadway”. Producer Nick Davies, die verantwoordelijk was voor het hele revamp-project, is teruggegaan naar de originele banden en laat een nieuwe mix horen. Vandaag het tweede deel in een chronologische doorspitfeuilleton van deze box. Het volgende album op de planning is “Nursery Cryme” uit 1971. 
Nadat zowel gitarist Anthony Philips en drummer John Mayhew de band hadden verlaten is het de beurt aan wat velen zien de klassieke bezetting van de band. Na een jaar stevig touren zijn gitarist Steve Hackett en drummer Phil Collins al snel medebepalend voor het geluid van de band. Met name de ritmesectie is met sprongen vooruit gegaan. Het eerste wapenfeit van de band is dan ook een album vol klassiekers als “The Musical Box” en “Return Of The Giant Hogweed” waarbij Gabriels teksten ook steeds surrealistischer worden. Naast de genoemde klassiekers herbergt deze plaat echter ook een van de mooiste Genesis-composities in "Seven Stones" waar Banks Mellotron menig Mellotron-fetisjist in extase doet brengen... Verder staat op de bonus CD het B-kantje “Twilight Alehouse” dat ten tijde van dit album werd opgenomen maar de plaat niet haalde.

Van “Early Stages”, (EMI, 2008)
Werden we een paar jaar geleden door de band al verwend met een 6 CD's tellende live-box met live-opnamen uit de jaren met Fish, nu doet EMI het nog een kleintjes over met opnamen uit het EMI-archief. En voor de fan van het eerste uur is dit een box om je vingers bij af te likken. Zo krijgen we een compleet concert uit begin '82 met een vroege versie van het pas twee jaar later uitgebrachte “She Chameleon” (waarvan de band eens ontkende dit ooit live te hebben gespeeld). Ook een compleet Marquee-concert uit 1982, net voor de opnamen van het debuutalbum “Script For A Jester's Tear” is over twee discs verdeeld. Hiervan een iets afwijkende versie van “Chelsea Monday”. De band speelde op 29, 30 en 31 december als bedankje aan de fans en de club een drietal concerten op deze legendarische plek waar Marillion veel aan had te danken. Saliant detail is dat in het voorprogramma o.a. Solstice en Pendragon stonden. Verder is in de box nog het legendarische Reading Festival concert uit 1983 te vinden waar zowel John Martyr en Andy Ward drummen (de laatste als afscheid cadeau) en voor de laatste keer “Grendel” werd gespeeld. Daarnaast nog een concert uit 1984 en 1987 uit het BBC in concert archief. Dus garant voor goede opnamen.

Van het album “ Revelation” (Frontiers, 2008)
We draaien het mooie eindnummer van het nieuwe album van Journey. Er in de 1e week meer dan 100.000 exemplaren van verkocht. Tevens is het voor de titel 'Album van het jaar'  bij het Classic Rock Magazine.

Van het album “Collusion”  (Rupture Music, 2006 )
De Zwitserse band Prisma staat aankomende donderdag, 20 november, samen met het Poolse Indukti in De Pul in Uden. Prisma noemt zichzelf progressief, psychedelisch en hypnotiserend. In recensies wordt Tool als duidelijke invloed genoemd.

Van “The Water Road”  (eigen beheer, 2008).
Dit vierde album van de Britse groep is er eentje dat bij veel mensen misschien wel een beetje onder de radar is doorgeglipt. De eerdere albums, waarop de band een ambitieuze maar niet altijd even geslaagde mix van prog, Canterbury style en fusion liet horen, zijn daar misschien debet aan. “The Water Road” biedt dit alles ook maar het niveau is behoorlijk opgekrikt. Ten eerste komt dit door de aangename stem van zangeres Amy Darby (die overigens ook al op het vorige album te horen was), ten tweede door de uitmuntende productie (eindelijk echte drums i.p.v. een elektronische set). Maar misschien wel het belangrijkste element is het toetreden van ex-Anglagard toetsenist Thomas Johnson die niet alleen met zijn toetsenarsenaal (veel Mellotron) een groot stempel drukt, maar ook compositorisch actief is. Maar in dit nummer trekt met name gitarist Phil Mercy alle aandacht naar zich toe.

Van het album “Demons And Wizards” (Bronze, 1972) 
De al bijna 40 jaar bestaande classic rockgroep Uriah Heep treed as donderdag 13 november op in het nieuwe Atak in Enschede, nóg dichter bij het station en met een werkelijk fantastische geluidsinstallatie.

Van “Genesis 1970-1975” (Virgin, 2008)
De laatste van drie Genesis-boxen is uit. Ditmaal worden de Gabriel-jaren belicht. Dit is natuurlijk van de drie boxen de meest begeerde onder symfonische rockfans. Vooral door klassiekers als “Selling England By The Pound” en “The Lamb Lies Down On Broadway”. Producer Nick Davies, die verantwoordelijk was voor het hele revamp-project, is teruggegaan naar de originele banden en laat een nieuwe mix horen. We gaan vanaf deze week chronologisch deze box doorspitten.
            “Provocation “ staat op de rarities-bonus disc bij de boxset.  Het nummer is afkomstig van de befaamde Jackson Tape. Genesis werd in 1969 gevraagd om voor een BBC-kunstfilm over de Britse schilder Michael Jackson muziek op te nemen. Genesis gebruikte dit om nieuwe ideeën uit te proberen. Het project werd geannuleerd, maar toen had Genesis al een viertal nummers opgenomen. Jaren lang is er gezocht naar de tapes, die een paar jaar geleden opdoken en door de band zijn terug gekocht. Deze konden dus niet missen op deze box. Zo krijgen we een kijkje in de keuken van het jonge Genesis. Interessant is dat verschillende muzikale ideeën later weer op zouden duiken. Zo is op dit stuk onder meer al een deel van “Fountain Of Salmacis” (van “Nursery Cryme” uit 1971) te horen.
            “White Mountain” komt van “Trespass”, het tweede album dat de band opnam. Het was het eerste album voor het Charisma-label, dat het resultaat was van een jaar retraite in een cottage op het platteland. “Trespass” kan dan ook worden gezien als de oorsprong van het Genesis-geluid. Het meest opvallende aan dit album is de warmte die de muziek heeft. Eigenlijk is het bijtende “The Knife” een buitenbeentje. Af en toe hoort men in deze nieuwe mix een extra laagje dat op het origineel ontbrak. Vooral de surround-mix is erg mooi en klinkt natuurlijk.

Van “The Water Road” (eigen beheer, 2008)
Dit vierde album van de Britse groep is er eentje dat bij veel mensen misschien wel een beetje onder de radar is doorgeglipt. De eerdere albums, waarop de band een ambitieuze maar niet altijd even geslaagde mix van prog, Canterbury style en fusion liet horen, zijn daar misschien debet aan. “The Water Road” biedt dit alles ook maar het niveau is behoorlijk opgekrikt. Ten eerste komt dit door de aangename stem van zangeres Amy Darby (die overigens ook al op het vorige album te horen was), ten tweede door de uitmuntende productie (eindelijk echte drums i.p.v. een elektronische set). Maar misschien wel het belangrijkste element is het toetreden van
ex-Anglagard toetsenist Thomas Johnson die niet alleen met zijn toetsenarsenaal (veel Mellotron) een groot stempel drukt, maar ook compositorisch actief is. Zijn Anglagard-achtergrond is goed te horen in “Returglas” en in “Chameleon” duikt de fluitiste van Anglagard, Anna Holmgren als gast op.

Van het album “As Far As I Can See” (Go! Discs, 2004)
De groep rond Colin Blunstone en Rod Argent treedt aanstaande donderdag, 13 november, op in de Waerdse Tempel in Heerhugowaard en op vrijdag 14 november in de Boerderij te Zoetermeer.

Van “Agaetis Byrjun” (Fatcat, 1999)
Dit stuk van de Internationale doorbraakplaat van de band is een song met een bijna Pink Floydiaanse sfeer, let maar op de manier hoe de pedalsteel gitaar er heel subtiel in opduikt. De band staat op 17 november in een uitverkochte Heineken Music Hall, Amsterdam.

“The Old Road ”, (Giant Electric Pea, 2008)
Het pas verschenen afscheidsalbum van ex-IQ toetsenist Martin Orford. Dit nummer bouwt echt voor op de de oude IQ traditie. Het heeft een epische vorm, maar ligt toch lekker in het gehoor.

van Who's The Boss In The Factory, Inside Out 2008
Alweer het derde album van deze Zweedse prog formatie rond Jonas Reingold. Met Who's The Boss In The Factory is het geluid van de band meet naar het melodieuze geschoven hoewel er nog steeds voldoende ruimte is voor de jazz-rock escapades. Echter is er nu duidelijk de invloed van de FloKi's te horen. Maar wees niet bang de band heeft duidelijk een eigen identiteit en stijgt met deze plaat de "moederband" zeker naar de kroon. Eigenlijk een schande dat in de Flower Kings niet meer ruimte is voor de komposities van de heer Reingold, misschien is opper koning Roine band dat hij onttroond word... Naast Jonas vinden we Göran Edman (vocals), Krister Jonsson (guitar), Lalle Larsson (keyboards) and Zoltan Csörsz (drums) en doen er nog wat gasten mee zoals Andy Tillison (Tangent) en Tomas Bodin en natuurlijk Roine zelf (FloKi's).

van A tribute to The Lamb Lies Down on Broadway, Progrock records, 2008
Een compleet album coveren! En dan ook nog eens een klassieker als The Lamb zal de nodige kritiek opleveren. Echter Nick DVirgillio, drummer en zanger van Spock's Beard, samen met producer Mark Hornsby (Steve winwood, Foreigner etc.) doen het wel op een speciale manier. Zo hebben zij het album getransformeerd naar een prog-blues form. En we moeten eerlijk bekennen dat dit eigenlijk best wel goed is gedaan. Ik zou zeggen oordeel zelf, en bevalt het niet pak dan gewoon het origineel uit de kast (of wacht een weekje op de box met de remix(master

Supergitaris Steve Lukather, zijn eerste solo-optreden dateert van 1997. Toto, waarin Steve al vanaf het begin al het gitaarwerk voor zijn rekening neemt. Toto scoorde de afgelopen twee decennia vele hits als Hold the Line, Pa mela, Afrika en Rosanna, die nog steeds vaak op de radio te horen zijn. Steve staat verder bekend als een van s’werelds meest gevraagde en gewaardeerde studiomuzikant en heeft zijn bijdrage aan vele klassiekers geleverd zoals Michael Jacksons Thriller-album.
Op 28 febr speelt hij in de lantaarn

Afgelopen juni was de band Kramer nog te gast hier in de studio .
Kramer van hun vorig jaar verschenen album Life cycle het nummer the final chord

Saga komt met in het voorprogramma It Bites volgend jaar met een nieuwe zanger naar Nederland voor een aantal concerten. Het door Rupert Hine  geproduceerde Heads Or Tales viel vooral op door de superieure hi-tech productie en de gitaar van Ian Crichton die constant als een sluipmoordenaar opduikt ook in deze onderhuidse song.
En saga speelt niet op de 11 februari in de boerderij in zoetermeer maar op  18.04.09  NL- Uden, De Nieuwe Pul
19.04.09  NL- Purmerend, P3

Valensia was afgelopen zaterdag bij De Reunie op Nederland 1 in te zien. Gemist? Dan is www.uitzendinggemist.nl je vriend en kijk dan naar de aflevering van De Reunie van 26 oktober jl. En daarom dit mooie sfeervolle symfonische popnummer van Valensia's tweede album Kosmos uit 1996.