Uitzending Terugluisteren

30 JAAR GELEDEN / CANADA 1
Rush – Turn The Page
Van “Hold Your Fire” (Mercury, 1987)

“Hold Your Fire” is het twaalfde studioalbum van de Canadese band Rush in 13 jaar tijd. Net als de voorganger werd het album geproduceerd door Peter Collins. En hoewel Rush nog steeds aan populariteit won, bleek dit wel het eerste album in jaren dat niet de top 10 in de VS behaalde. Muzikaal gezien wel verbazend, aangezien juist dit album het meest 'pop'-georiënteerde van de band is, met een overvloed aan gebruik van synths. Het album bleekt echter een doorbijtertje te zijn en behaalde toch de goud status en behoort nog immer tot een van de fanfavorieten. Rush bleef ook live nummers van het album spelen en het livealbum “A Show Of Hands” dat in 1988 na de tour verscheen verkocht zeer goed. Het album verscheen in 1987 op 8 september, dus we zijn een weekje te laat met het vieren van het 30-jarig jubilem. Dat halen we nu in met “Turn The Page”.
Website: https://www.rush.com/ .

NIEUW
Kaprekar's Constant - Blue Bird (first part)
Van "Fate Outsmarts Desire" (Uranium Club, 2017)

Het uit het zuid-westen van Engeland afkomstige Kaprekar's Constant is het geesteskind van Nick Jefferson en Al Nicholson, twee 'oudere jongeren' die al sinds de jaren zeventig samen van progressieve rock genieten en ook al jaren samen muziek maken. Het nu verschenen album "Fate Outsmars Desire" is een tot realiteit verworden droom waar lang aan gewerkt is en waar het duo op alle vlakken zeer professionele hulp voor heeft weten in te schakelen. Dat begint bij studio-eigenaar/producer/engineer Mike Westergaard, die een onmisbare schakel bleek, met al zijn muziektechnische knowhow, om een muzikaal idee om te zetten in een concreet en compleet afgemixt eindproduct. Voor de drumpartijen wisten ze ex-Level 42-lid Phil Gould te strikken. Voor de inkleuring van veel van de muziek met saxofoon en fluiten werd een absolute held van de heren bereid gevonden: ex-Van Der Graaf Generator-man David Jackson. Maar wat voor muziek maakt dit collectief dan, wilt u nu natuurlijk weten. Progwereld legt een link naar het huidige Big Big Train, wat op een aantal punten zeker klopt: ook deze groep maakt lange verhalende stukken over geschiedkundige onderwerpen en ook hier is in de melodievoering een folky invloed te bespeuren. Qua doorwrochtheid van de composities wordt het zeer hoge Big Big Train-niveau dan weer niet bereikt, maar dat is geen schande natuurlijk. Voor een verbindende rol tussen de verschillende verhalende onderdelen werd een gerenommeerd stemacteur in de vorm van Paul Gunn aangezocht. Het vinden van geschikte vocalisten had meer voeten in de aarde. Uiteindelijk werd dicht bij huis een oplossing gevonden: Nicks zoon Bill, die met zijn folkpunkband Crowns o.a. op Glastenbury heeft gespeeld, bleek bereid uit zijn vocale comfortzone te treden - en Davids dochter Dorie biedt zoetgevooisd tegenwicht. Ook om het geheel er ook tiptop en classy uit te laten zíen is niet op moeite bespaard. Bills broer Sean leverde een bijzonder schilderij en op het gebied van design en state-of-the-art website-ontwerp is topwerk geleverd. Het is maar al te begrijpelijk dat Jefferson en Nicholson apetrots zijn op wat ze hebben klaargespeeld. De hoofdwerken van dit album zijn alle drie van ouderwetse plaatkantlengte - we hebben besloten u vanavond de eerste helft van een van die epics te laten horen.
Website: http://www.kaprekarsconstant.com/ .

NIEUW
Wilsen - Told You
Afkomstig van "I Go Missing In My Sleep" (Dalliance, 2017)

Wilsen is een formatie gevormd rondom zangeres Tamsin Wilson, die in 2013 debuteerde met het album "Sirens". De tweede plaat "I Go Missing In My Sleep" verscheen eerder dit jaar en zal bij menigeen vooral zijn opgevallen door de curieuze hoes met het overgesneden gezicht. Dit uit New York afkomstige trio maakt echter geen afschrikwekkende muziek. Met een beetje goede wil zou je de band een moderne variant op Cocteau Twins kunnen noemen. Intieme zang van Wilson en effectvolle gitaargeluid domineren namelijk de nummers. In enkele songs worden ook gastmusici ingezet en zeker bij het vanavond te beluisteren "Told You" zorgen de drumarrangementen en synthesizers voor een mooie volle sound.
Websites: https://www.facebook.com/thisiswilsen
en https://www.thisiswilsen.com/ .

NIEUW
Unreal City – Il Nido delle Succubi
Van “Frammenti Notturni” (AMS Records, 2017)

De Italiaanse bodem biedt de laatste jaren een rijke aanwas aan progressieve bands. Dit zal zeker te maken hebben met een aantal enthousiaste labels die de een naar de andere Italoprogschijf uitbrengen. Unreal City is er zo een - zelfs al toe aan het derde album. Net als meer landgenoten tapt de band uit het klassieke vaatje van jarenzeventig-prog met de Italiaanse saus. Unreal City werd in 2008 in Parma geformeerd door toetsenist/vocalist Emanuele Tarasconi en gitarist Francesca Zanetta. In 2013 tekende Fabio Zuffanti voor de productie van het debuutalbum. Het nu verschenen “Frammenti Notturni” bevat alles wat een progliefhebber kan bekoren. Heerlijk toetsenspel waarbij het volledige arsenaal aan Hammond, Mellotron en synthesizers te voorschijn wordt getoverd. Maar laten we ook de rest van de bandleden niet vergeten. Er valt bijvoorbeeld te genieten het nodige inventieve gitaarspel. We gaan luisteren naar “Il Nido delle Succubi“, waarin we invloeden van bands als King Crimson en PFM, maar ook uit de Canterbury-hoek terughoren.
Website: http://www.unrealcity.it/ .

NIEUW
Monarch Trail - Sand (second part)
Van "Sand" (Perpetual Tree Music, 2017)

De Canadese toetsenwizard en zanger Ken Baird maakte enkele albums onder eigen naam, waarvan wij er eentje in het verleden ten tonele voerden in ons programma. Drie jaar geleden kwam er een tweede kennismaking met hem, middels "Skye" van zijn band Monarch Trail. Op dat album stond de Moog centraal en hoorden we een symfogeluid dat ons deed denken aan Rocket Scientists t.t.v. "Brutal Architecture". De brede en warme toetsendeken die op ons neerdaalt bij het beluisteren van de opvolger "Sand" refereert aan een iets latere generatie synthesizers, zoals nadrukkelijk gebruikt op Genesis' "Wind And Wuthering". Op enkele momenten liggen de referenties aan dit album er zelfs wel erg dik bovenop. Neemt niet weg dat liefhebbers van pure en volle symfonische rock weer helemaal zullen zwelgen bij vooral het liefst 24 minuten lange titelstuk. Wij laten daar vanavond de tweede helft van horen, met tevens een welluidende zangpartij die overigens heel erg Moody Bluesig aandoet. Maar het zijn vooral de golven toetsen, die soms met extra lagen en nog wat baspedalen eronder tot orkaankracht worden opgestuwd (denk aan de buur'n!), die het 'm doen. In de slotpassage voegen zich daar nog Mellotron-strings en een gitaarpartij bij.
Website: http://www.monarchtrail.com/.

BIJZONDER MUZIKALE WEEK 35 JAAR GELEDEN
Bush, Kate - The Dreaming
Van het album "The Dreaming" (EMI, 1982)
Gabriel, Peter - The Rhythm Of The Heat
Van het album "Peter Gabriel" a.k.a. “4” a.k.a. “Security” (Charisma, 1982)

Alsof het afgesproken werk was, verschenen 35 jaar geleden binnen één week twee invloedrijke albums: Peter Gabriels vierde album, een week later gevolgd door Kate Bush' “The Dreaming”, óók voor haar album nummer vier. En zo zijn er meer parallellen tussen deze twee werkstukken. Zowel Gabriel als Bush hadden volledige creatieve vrijheid en beide hebben de beschikking over de geavanceerde Fairlight- synthesizer/sampler en laten horen waartoe deze in staat is. Beide artiesten hebben ook hun oor te luisteren gelegd bij muziek uit andere werelddelen en zich daardoor laten beïnvloeden. Kate Bush trok zich het lot van de Aboriginals in Australië aan die van hun land werden verdreven door de oprukkende mijnbouw en verklankte dat in het titelstuk “The Dreaming”. De ritmische puls die het stuk van Kate Bush voortstuwt horen we ook terug in de Afrikaanse ritmes, die de basis vormen voor het openingsstuk van Gabriels album, “The Rhythm Of The Heat”.
Websites: http://www.katebush.com/
 en http://petergabriel.com/ .

OPENER / ACTUEEL
Bigelf - The Evils Of Rock And Roll
Afkomstig van "Mellodrama - The Mellotron Music" (Bazillion Points, 2010)

In 2009 verscheen de fraaie documentaire "Mellodrama - The Mellotron Movie" van Dianna Dilworth. Hierin werd de geschiedenis van dit spraakmakende instrument verteld, inclusief interviews en stukken muziek van bespelers uit de beginjaren èn de recente muziekgeschiedenis. Denk hierbij aan musici als Rod Argent, Tony Banks, Patrick Moraz, Mike Pinder, Mattias Olsson, Mikael Åkerfeld, Mitchel Froom en Michael Penn. Onlangs ontdekten we dat de makers in 2010 ook een bijbehorende soundtrack hebben uitgebracht onder de titel "Mellodrama - The Mellotron Music". De vijftien stukken die hierop te vinden zijn variëren van oude demonstraties, gepresenteerd door Harry Chamberlin, tot moderne songs uitgevoerd door onder andere Michael Penn, Mattias Olsson en Patrick Warren. Toen we de documentairemaker bedankten voor dit fraais, onthulde ze dat er binnenkort ook een boek zal verschijnen over "de witte kast". We houden jullie op de hoogte. Ondertussen draaien we een van de stevigere stukken van de CD, het door Bigelf uitgevoerde "The Evils Of Rock And Roll", een soort symfonische Black Sabbath, dat oorspronkelijk verscheen op "Cheat The Gallows" uit 2008, het derde album van deze progressieve hardrockers uit LA.
Websites:
http://blog.bazillionpoints.com/2010/12/12/mellodrama-the-mellotron-music-soundtrack-cd/
http://bigelf.com/

Opmerking van Dilworth over de pagina op Amazon (https://www.amazon.com/Mellodrama-Mellotron-Story-Chamberlins-Post-Punk/dp/1935950088) :
"Yes, they put it up too early....maybe next year...stay tuned...".

LIVE-TIP
Golden Caves - Maze
Van het album "Collision" (FREIA Music, 2017)

Op 23 september treden Sky Architect en Golden Caves op in de Boerderij, Zoetermeer. Op 3 juni jl. stonden deze twee Nederlandse bands samen met The Aurora Project nog in de Metropool in Hengelo en maakten daar allen zeer veel indruk. Zangeres Romy Ouwerkerk van Golden Caves liet horen dat ze over een indrukwekkende stem beschikt, die zonder enige moeite de songs van het debuutalbum "Collision" ook live weet te brengen.
Concertinfo (let op: het concert is helaas niet in de grote zaal maar in het podiumcafé): http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/sky-architect-golden-caves/
Website: http://goldencaves.com/.

ALBUM VAN DE MAAND
Damanek - Oil Over Arabia
Van "On Track" (GEP, 2017)

Damanek is de nieuwe band rond Guy Manning, die we kennen van zijn eerdere band Manning en als onderdeel van The Tangent en United Progressive Fraternity. Die laatste internationale samenwerking is ook de voedingsbodem gebleken voor Damanek, met Britse, Duitse en Australische muzikanten in de gelederen. Met “On Track” hebben ze een modern, fris klinkend album afgeleverd dat sommige luisteraars misschien te weinig symfonisch zullen vinden, maar progressieve elementen zitten er voldoende in, alleen al in de fraaie soli, maar ook in de even toegankelijke als stiekem toch vernuftig in elkaar stekende composities. We horen raakvlakken met de muziek van Peter Gabriel, 10cc en ook Steely Dan en dat levert een album op dat al na een paar luisterbeurten onder je huid kruipt en je niet meer los laat. In “Oil Over Arabia” is een grote rol weggelegd voor saxofonist Marek Arnold die met zijn sopraansax spel precies die sfeer neerzet die de titel doet verwachten.
Websites:
http://www.damanek.com
https://www.facebook.com/DamanekBand/.

HARDROCKERS GO PROG
Kingdom Come – Twilight Cruiser
Van “Twilight Cruiser” (Viceroy Music, 1995)

Kingdom Come was een melodieuze hardrockband, geleid door de in Hamburg geboren zanger Lenny Wolf. Het eerste album, getiteld “Kingdom Come”, was meteen een enorm succes en werd gekenmerkt door de classic hardrock sound van de band, die sterk deed denken aan Led Zeppelin . “Twilight Cruiser” is het vijfde studioalbum en het titelnummer is een goed voorbeeld van hoe een een band die toch zijn oorsprong heeft in de hardrock een progressief nummer kan voortbrengen: een prima combi van toetsen en gitaarsoli en de bijna huilende stem van Wolf.
Website: http://www.lennywolf.com/ .

IN HET NIEUWS
Stacey, Paul - Hip What
- F.O.A.D.
Van "Six Strings Sampler" (Six Strings And A Plank Of Wood/Castle Communications, 1990)

De naam Paul Stacey valt de laatste tijd geregeld nu hij als co-producer/technicus meewerkte aan "To The Bone", het nieuwe album van Steven Wilson. Daarvoor zat hij, vaak samen met zijn broer Jeremy, ook al in spraakmakende bands als Oasis en The Black Crowes. Deze veelzijdige artiest heeft echter tevens naam gemaakt als begeleider van meer jazzy muzikanten, zoals Claire Martin en Gary Husband en singer-songwriter Tom McRea. Begin jaren negentig was er sprake van dat hij een soloplaat als jazzrockgitarist zou gaan uitbrengen. Helaas kunnen we geen bewijs vinden voor het bestaan van die plaat. Wel hebben we twee nummers gevonden die er ongetwijfeld een plek op hadden veroverd. Deze in elkaar overlopende stukken, waarop Stacey deels begeleid wordt door zijn broer en basgigant Laurence Cottle, zijn te vinden op de verzamelaar "Six Strings Sampler", waarvan we onlangs ook al een compositie van Steve Topping draaide, iemand waarmee Stacey overigens ook samenwerkte.
Website: http://www.allmusic.com/artist/paul-stacey-mn0000031956 .

LIVE-TIP
Mostly Autumn – Sight Of Day
Van "Sight Of Day” (eigen beheer, 2017)

Mostly Autumn biedt op het album weer stevige melodieuze rockers in overvloed, met natuurlijk veel doorleefd gitaarwerk van Brian Josh. De songs worden daarbij regelmatig opgestuwd door brede orgel-akkoorden of op andere momenten juist subtieler van accenten voorzien met lichtere keyboardsounds. Olivia Sparnenn-Josh neemt de meeste zangpartijen voor haar rekening en met haar zijdezacht klinkende stem zorgt ze voor een sfeervol contrast. Zij is niet de enige vocalist, want ook Josh zingt met zijn ruigere rockstem - hier en daar zingt het paar ook samen. Hoogtepunt is de ruim 14 minuten durende opener, het titelnummer, “Sight Of Day”: Mostly Autumn op z’n best. U kunt de groep op 2 december aan het werk zien in De Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://www.mostly-autumn.com/2/ .

IN HET NIEUWS / CANADA 2
Max Webster – Astonish Me
Van “Mutiny Up My Sleeve” (Anthem, 1978)

Het uit Canada afkomstige Max Webster is nooit echt bekend geworden buiten eigen land. De band werd in 1973 opgericht door gitarist Kim Mitchell en toetsenist Terry Watkinson en in 1976 verscheen het eerste album. Na wat ledenwisselingen werd in 1978 een stabiele line-up gevonden en met het derde album “Mutiny Up My Sleeve” werd langzaam ook buiten eigen grenzen wat bekendheid opgebouwd. Producer was niemand minder dan Terry Brown, beter bekend door zijn werk voor bevriende band Rush. Max Webster was dan in eigen land ook zo goed als het vaste voorprogramma van Rush. Er volgde zelfs een tournee door Europa, maar toen het label geen verdere financiële ondersteuning wilde geven was het momentum voor Max Webster voorbij en door het uitblijven van succes besloot men na een concert met Rush in 1981 de handdoek in de ring te gooien. Kim Mitchell doet nog een gooi naar succes met een solocarrière, waarin hij redelijk slaagt, maar in Canada is hij nu voornamelijk bekend als host voor Classic Rock-radiostation Q107 in Toronto. Binnenkort verschijnt er een box met daarin alle Max Webster-albums verzameld, plus nog wat extra's. Een mooi overzicht van de carrière van deze eigenzinnige Canadese band.
Website: https://www.facebook.com/MaxWebsterBand/ .

I.M. WALTER BECKER
Becker, Walter - Lucky Henry
Van "11 Tracks Of Whack" (Giant, 1994)

Net nu we een Album van de Maand hebben waar we een Steely Dan-invloed in menen te ontwaren, komt het bericht van het overlijden van een van de twee pijlers achter dat instituut: Walter Becker overleed afgelopen zondag op 67-jarige leeftijd. Hij was gitarist en mede-arrangeur/producer van de band en verzorgde bij Steely Dan-optredens als een soort opperstalmeester de met aanstekelijke ironie overladen praatjes tussen de nummers. Maar het belangrijkste: hij en Fagen schreven samen de ingenieuze songs. Vooral hun werk uit de eerste Steely Dan-periode is van een ongekend hoog niveau. In feite was hun stijl van liedschrijven een soort heruitvinding van het ambacht dat de beroemde namen achter The Great American Songbook hadden geperfectioneerd. Becker en Fagen waren een moderne Rodgers & Hart of George & Ira Gershwin. En dan hebben we het nog niet over hun ingenieuze wijze van arrangeren gehad, wat veroorzaakt dat je talloze malen kunt blijven luisteren naar het klassieke Steely Dan-werk en telkens wat nieuws zult ontdekken. Het duo leerde elkaar als studenten kennen en formeerde eerst een echte band met de naam Steely Dan, maar vonden dat al snel niks: na 1974 concentreerden de twee zich op songschrijven en steeds perfectionistischer studiowerk. Het leidde tot platen die dan misschien niet snel onder progrock geschaard zullen worden, progressieve rock in letterlijke zin is het wel degelijk. Toen Becker ten prooi viel aan verslavingen en begin jaren 80 zelfs in de gevangenis belandde, verbrak Fagen het contact. Becker krabbelde echter weer op en produceerde albums van o.a. China Crisis. In 1986 werkten Fagen en Becker voor het eerst weer samen aan een album van ex-model Rosie Vela. Begin jaren 90 kwam het verrassende nieuws dat de twee iets gingen doen waarvan we dachten dat ze er een hekel aan hadden: touren! Als Steely Dan nog wel! Met grote bezettingen vol voornamelijk uit de jazzwereld afkomstige topmusici wordt sindsdien vrijwel jaarlijks een tournee ondernomen. Vlak achter elkaar verschenen niet lang na de Steely Dan-doorstart soloalbums van Fagen en Becker. Dat van Fagen was geproduceerd door Becker, het van een typische Becker-titel voorziene "11 Tracks Of Whack" bleek een coproductie van hem met Fagen. Het zou vervolgens nog tot de millenniumwissel duren eer er een prompt met Grammy's overladen Steely Dan-plaat verscheen ("Two Against Nature"). Dit jaar was er een heel bijzonder reizend festival onder de noemer The Classic, met als headliners Eagles en Fleetwood Mac en verder Steely Dan, Journey, Earth, Wind & Fire en Doobie Brothers. Tijdens de Amerikaanse concerten in juli moest Becker het al af laten weten en werd hij vervangen door Larry Carlton, die in de jaren zeventig al op diverse albums van de heren te horen was. In oktober staan er nog optredens van Steely Dan en Doobie Brothers in Londen en Dublin op de rol. Dat zal vast doorgaan: Fagen heeft laten weten dat hij de muziek van Steely Dan ook zonder Becker levend wil houden. van het genoemde "11 Tracks Of Whack" draaien wij "Lucky Henry". Qua titel een beetje een rare keuze bij een herdenking, maar Becker zelf had er met zijn niet van sarcasme gespeende gevoel voor humor waarschijnlijk wel om kunnen gniffelen...
Website: http://www.walterbecker.com/
en https://www.steelydan.com/.

NIEUW / LIVE-TIP
Cairo [UK] - Nothing To Prove
Van "Say" (Heavy Right Foot, 2016 / Distributie via Bertus, 2017)

Toetsenist/zanger/componist Rob Cottingham verliet in 2015 het door hem opgerichte Touchstone en richtte vervolgens Cairo op, met leden die wat dichter in zijn buurt wonen, om repeteren en opnemen wat eenvoudiger te maken. Ook bij Cairo (dat dus niets te maken heeft met de Amerikaanse band van weleer) is er weer een afwisseling tussen mannelijke (die van hemzelf) en vrouwelijke (die van Rachel Hill) zang. De muziek is een mengeling van neoprog, bijna progmetalachtige passages, hier en daar folkrockachtige stukken en atmosferische, meer Floydiaanse stukken. Afwisseling genoeg dus in deze, aan de bandfoto's af te lezen, moeiteloos generaties doorkruisende band, waarin zelfs een toch wat genrevreemd instrument als contrabas wordt ingezet. Wel jammer van die getriggerde drumsound... Het album verscheen al vorig jaar, maar de distributie is onlangs dramatisch verbeterd, nu het door Bertus verspreid wordt. Dat komt goed uit, want onlangs werd bekend dat Cairo een van de optredende bands is op Progdreams VII, in het eerste weekend van maart 2018 in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://cairorocks.com .

NIEUW
Soup - Going Somewhere
- Nothing Like Home
Van het album "Remedies" (Crispin Glover Records, 2017)

Eind 2014 ontdekten we de Noorse band Soup, die toen al 4 albums had uitgebracht. Oorspronkelijk was het een solo-project van Erlend Viken, een band werd Soup pas ten tijde van het vierde album “The Beauty Of Your Youth”. Dat album uit 2013 maakte zo'n indruk op ons dat we het in januari 2015 niet konden laten om het als Album Van De Maand in het zonnetje te zetten. Nu twee jaar later is de opvolger daar, getiteld “Remedies”. In eerste instantie was deze alleen als LP+CD verkrijgbaar, maar sinds augustus is er ook een eindelijk een separate CD-uitgave. “Remedies” borduurt voort op de sound van genoemde voorganger. Het is nog steeds groots opgezette symfonische postrock waarbij we moeten denken aan de meer meeslepende songs van Anathema en de muziek van de IJslandse band Sigur Rós. De invloed van de shoegazer rock uit de jaren 80 en 90 is overigens ook niet te ontkennen, wat met name naar voren komt in de heftige gitaarmuren die in Soups songs worden opgetrokken. Ook opvallend is dat twee van de vijf songs op het album dik over de 10 minuten gaan. Soup neemt de tijd en speelt met tijd, de songs hebben een wat losser, soms psychedelischer karakter gekregen. Meeslepend album dat liefhebbers van Anathema, Blue Neck en ook Steven Wilson zeker moeten checken.
Website: http://www.soupband.com/
Bandcamp: https://soupsound.bandcamp.com/album/remedies .

HERUITGAVE
Mahavishnu Orchestra - I Wonder
- Steppings Tones
Afkomstig van "The Lost Trident Sessions" (Sony/Columbia, 1999 / Music On CD, 2016)

Enige maanden geleden draaiden we in Xymphonia het Happy The Man-achtige "Steppings Tones" van het album "Like Children" van Jerry Goodman & Jan Hammer. Dit stuk werd geschreven door bassist Rick Laird en was eigenlijk bedoeld voor een nieuwe LP van het Mahavishnu Orchestra. De opvolger van het succesvolle "Birds Of Fire" werd in juni 1973 opgenomen, maar na het livealbum "Between Nothingness & Eternity" en interne strubbelingen belandden de opnames in het archief. Pas in 1998, tijdens het zoeken naar de originele tapes van "Birds Of Fire" voor een heruitgave, vond men twee extra ongemarkeerde tapes terug waarop de opnames bleken te staan. In 1999 werd de muziek als "The Lost Trident Sessions" op de markt gebracht. Hoewel de zes nummers, waaronder de epische stukken "Dream" en "Trilogy", nog niet opgewerkt waren tot LP-kwaliteit, werden ze door de fans hoog gewaardeerd. De virtuositeit van John McLaughlin en Billy Cobham en de genoemde Goodman, Hammer en Laird, was uitstekend vastgelegd door Ken Scott, waarbij opvalt dat de musici bij vlagen opvallend ingetogen en stijlvol samen spelen. Vorig jaar bracht Music On CD het album nogmaals uit, wat ons een goed argument geeft het aangehaalde "Steppings Tones" in zijn originele uitvoering te laten horen, voorafgegaan door het meeslepende "I Wonder", geschreven door Goodman.
Websites:
http://www.johnmclaughlin.com/1973/09/the-lost-trident-sessions/
http://www.allmusic.com/artist/mahavishnu-orchestra-mn0000233862
http://www.progarchives.com/album.asp?id=3363 .

NIEUW / 25 JARIG BESTAAN
Flamborough Head – Daughters Of Night (from Dante's Inferno)
Van “Shreds Of Evidence: Obscure live track and other rarities” (Oskar, 2017)

In de 25 jaar dat Flamborough Head bestaat, werden er een demo, zes studioalbums en een live-album uitgebracht. Door de loop der jaren werd de Friese symfonische rockband daarnaast gevraagd om materiaal aan te leveren voor diverse compilaties en projecten. Zo vroeg het Finse Colossus symfogroepen uit alle windstreken het werk van de Italiaanse schrijver Dante Alighieri te verklanken. Voor eerbetonen aan Moody Blues en The Flower Kings coverde men de desbetreffende bands. Bijzonder is de bijdrage voor de door Progwereld.org geïnitieerde Nederlandstalige prog-CD Prog.nl: Flamborough Head bediende zich voor de gelegenheid van de tweede taal van Nederland, het Fries! Natuurlijk belandden er ook wel eens FH-nummers op promotiesamplers van labels. Soms 'gewoon' de studioversies, af en toe stond de band een bijzondere live-uitvoering af. Zo prijkt een in Almelo tijdens de 666ste Xymphonia-radiouitzending opgenomen versie van "Mantova" op een sampler van het label Cyclops. En nu dus ook op "Shreds Of Evidence". Het zou voor de hand liggen om u dit nog een keer te laten horen, maar we hebben voor vanavond gekozen voor Flamborough Heads bijdrage aan de verklanking van Dante's "La Divina Commedia", oorspronkelijk onderdeel van een 4CD-box van het Finse Colossus, waarop 34 progressieve rockbands een muzikale uitbeelding van Dante's Inferno ten beste geven. Flamborough Heads bijdrage heet “Daughters Of Night”.
Website: http://flamboroughhead.nl/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Epica – Architect Of Light
Van de EP “The Solace System” (Nuclear Blast, 2017)

"Nederland is populair om zijn ‘female fronted’ symfonische metal. Het Limburgse Epica doen het sinds jaar en dag erg goed. Vanaf het debuut "The Phantom Agony" (2003) levert de band kwaliteit. Na de komst van voormalig God Dethroned-koppel Ariën van Weesenbeek (drums) en Isaac dela Haye (gitaar) in 2007/08 is de muziek veranderd en is vanaf het geweldige "The Divine Conspiracy" (2007) harder, bombastischer, progressiever en technischer geworden. Na vele tours over de hele wereld verscheen in 2016 het niet misselijke "The Holographic Principle". Deze mini-CD bevat de 6 tracks die daar niet oppasten. De kwaliteit is zo hoog dat er niet van een tussendoortje gesproken mag worden. De titeltrack is een typische Epica-opener: bombastisch met catchy zang, inclusief grunts. Bij Epica is nooit iets hetzelfde, zoals blijkt uit het epische "Architect Of Light", met goede opbouw, orkestpartijen en zang. De geniale afsluiter "‘Decoded Poetry" is hard waar nodig en technisch zeer doordacht." (Nick de Vet, Rockmuzine.nl) In oktober geeft Epica een aantal concerten in den lande, waaronder op 20 oktober in Hedon, Zwolle.
Website: http://www.epica.nl/ .

VOORPROEFJE
Europe - Walk The Earth
Van het album “Walk The Earth” (Hell Back Recordings, releasedatum: 20 oktober 2017)

Mellotronstrijkers, ronkend Hammond-orgel, heavy gitaren... Afgezien van dat laatste is het nou niet gelijk waar de meeste mensen aan denken bij de band Europe. Maar dat is wel wat we horen in de eerste track die de Zweden hebben vrijgegeven van het aankomende album “Walk The Earth”. Hoewel: het in 2014 verschenen album “War Of Kings” liet eigenlijk al vergelijkbare muzikale bouwstenen horen. Desalniettemin is het goed om te constateren dat Joey Tempest en co. nog steeds in staat zijn om een puik staaltje melodieuze rock af te leveren. Het maakt ons zeker benieuwd naar dit aankomende album. Voor wie de band live wil checken: jammer genoeg zitten de twee Nederlandse optredens in Eindhoven en Leeuwarden nét op.
Bandwebsite: http://europetheband.com/
Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=HNsFSimANzM .

NIEUW / LIVE-TIP
Amos, Tori - Cloud Riders
Van "Native Invader" (Decca, 2017)

Nadat de succescurve van Tori Amos' carrière ietwat dreigde af te vlakken ging Tori Amos albums maken met een iets meer poppy en veilig karakter. Of ze daar zelf heel blij mee was, weten we niet, maar het leek voor haar min of meer een noodzaak om op een zeker moment haar klassieke roots te gaan zoeken. Op het geslaagde “Night Of Hunters” gaf de conservatoriumgeschoolde pianiste haar eigen draai aan thema's van klassieke componisten. Of het een rechtstreeks gevolg is, moeten we gissen, maar het in 2014 verschenen “Unrepentant Geraldines” had een aardser geluid dan we lang op Amos' reguliere albums hadden gehoord en de piano was weer meer hét uitgangspunt. “Native Invaders” vervolgt die weg. Met opener “Reindeer King” zet ze de toon: met de laagste snaren van haar machtig klinkende Bösendorfer-vleugel creëert ze een donkere sfeer die ook ietwat verwijst naar wat velen haar beste album vinden: “Boys For Pele” uit 1996. Die vergelijking houdt ze niet de over de volledige duur van het (te?) lange album vast, maar een 'gloomy' sfeer en een aardse sound hebben de nummers wel vaak. Wat de meer melancholiek ingestelde fans (en daar zijn er nogal wat van) vast zal bekoren. Amos is de komende dagen in Nederland te aanschouwen: op 13 september in het Amsterdamse Carré , op 14 september in TivoliVredenburg in Utrecht en verderop in de maand, op 27 september is ze nog redelijk in de buurt: het Colloseum Theater te Essen.
Website: http://www.toriamos.com/ .

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Yes - Heart Of The Sunrise (live)
Afkomstig van "Yessongs" (Atlantic, 1973 / 2014/2017)

Hoewel het in 1973 verschenen "Yessongs" niet tot de best klinkende liveplaten binnen de progressieve rock wordt beschouwd, staat het toch bij velen binnen dit genre op nummer 1 als het gaat om het favoriete livealbum. Waarschijnlijk komt dit door de robuuste, op een goede manier rauwe uitvoeringen van de op de oorspronkelijke studioplaten soms wat steriel klinkende nummers. De tripel-elpee, die het Yes-publiek op plaat kennis liet maken met Alan White, de opvolger van Bill Bruford, is sindsdien talloze malen opnieuw uitgebracht. Voor de CD-generatie die toch wil genieten van de prachtige hoesontwerpen van Roger Dean is de in Japan in 2014 uitgebrachte SACD-versie in 7" formaat een aanrader. Weliswaar is er geen surroundmix aanwezig, toch is de uitvoering een mooi alternatief voor de iconische klaphoes. Onlangs kwam zelfs een qua inlegvellen nog uitgebreidere versie in het zelfde formaat op de markt en ter gelegenheid daarvan laten we het in Xymphonia niet zo vaak gedraaide "Heart Of The Sunrise" horen. Dit van "Fragile" afkomstige stuk zal wellicht ook te horen zijn op 24 november, wanneer de tributeband Yesshows optreedt in het Parkvilla Theater te Alphen aan den Rijn, het voormalige Parktheater. En anders op 27 maart 2018 in 013 te Tilburg, waar de samenstelling met Steve Howe, Alan White, Geoffrey Downes, Jon Davidson en Billy Sherwood tijdens de #Yes50 tour zal neerstrijken.
Website: http://www.yesworld.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Damanek - Believer Redeemer
Van "On Track" (GEP, 2017)

Een blinddoektest met deze CD zal velen op het verkeerde been zetten. Ons wel in ieder geval. De Simon Phillips-achtige drums, de vaak groovy progressieve pop, de detailrijke en kamerbrede productie, met plaats voor veel fusiongetinte soli: dit is vast een samenkomst van diverse Steely Dan- en Toto-alumni. Blijkt Guy Manning het middelpunt van de verantwoordelijke band. Dat zagen we niet aankomen. Ondanks dat we wel weten dat Guy Manning betrokken was bij o.a. The Tangent en United Progressive Fraternity (UPF), associëren we hem nog steeds vooral (onze eigen tekortkoming, we geven het toe) met The Tangent-voorloper Gold Frankincense & Disk Drive. Dat was in eerste aanleg een Van Der Graaf Generator-coverband, dus Manning is in ons hoofd in de VDGG-kloon-kaartenbak gekomen. En nu is daar zijn nieuwe band Damanek. Hij is de 'man' uit de naam, de overige letters komen uit de namen van bassist Dan Marsh en saxofonist Marek Arnold. Omdat ook percussionist Tim Irrgang zijn medewerking verleent, is er eigenlijk sprake van een UPF-project. Opvallend is echter dat UPF-zanger Mark Trueack niet van de partij is, maar wél diens oude Unitopia-maat Sean Timms, die nu juist met Southern Empire een andere weg was opgegaan. Het is wel een flink potje 'name dropping' zo, maar dat moet maar even, want we zijn er met deze namen nog niet. Veel van de briljante gitaarpartijen zijn namelijk ingespeeld door de van The Tangent en Maschine gekende Luke Machin en verder werken nog o.a. Nick Magnus en Phideaux mee. Sommige luisteraars zullen het resultaat misschien te weinig symfonisch vinden, maar progressieve elementen zitten er voldoende, alleen al in de fraaie soli, maar ook in de even toegankelijke als stiekem toch vernuftig in elkaar stekende composities. Manning komt hier trouwens ook vocaal beter tot zijn recht laat komen dan ooit tevoren. Een van dé verrassingen van 2017 tot nu toe! Een van de meer swingende nummers, waarin zeker een Steely Dan-invloed is te ontwaren, is "Believer Redeemer".
Websites:
http://www.damanek.com
https://www.facebook.com/DamanekBand/.

IN HET NIEUWS
King Crimson – Walking On Air
Van “Thrak” (Discipline Global Mobile, 1995)

King Crimson, een van de grondleggers van de progressieve rock, is een band die je blijft verbazen. Door de jaren heen heeft men onder leiding van Robert Fripp bijna net zoveel leden versleten als men oud is. En daar waar de jaren 70 duidelijk de 'prog'-periode voor de groep is, zien we bij de doorstart in de jaren 80 dat de toenmalige New Wave omarmd werd, mede door het toetreden van Adrian Belew. Na een pauze van een kleine 10 jaar is er in 1995 een doorstart van deze bezetting, maar dan uitgebreid tot dubbeltrio. In 2009, na een '40th anniversary tour', loopt het echter mis en doekt Fripp de band op. De relatie tussen Fripp en Belew is dan bekoeld, helemaal als Robert in 2013 in een nieuwe bezetting de band nieuw leven inblaast .Vooral zijn samenwerking met Jakko Jakszyk doet hem teruggrijpen naar het oude werk. Er wordt in een bezetting die gegroeid is naar 8 leden, met liefst 3 (drie!) drummers, getoerd. Volgend jaar zal King Crimson wederom live gaan spelen, nadat Fripp en Belew zich publiekelijk hebben verzoend en zelfs de optie niet uitgesloten wordt dat hij als negende lid tot de band zou kunnen toetreden. We zullen gaan zien wat dit gaat brengen. Een ander nieuwtje is dat binnenkort een box verschijnt gevuld met muziek uit de periode 1970-1972 genaamd “Sailor’s Tale” met de albums “Island” en “Lizard”. Dit wordt wederom een zeer uitgebreide multidisc-set met live-opnames en demo’s plus drie Blu-rays met surround versies van de albums. Tegelijkertijd is een 40th anniversary-editie van het livealbum “Earthbound” aangekondigd in de vorm van een CD met DVD-A.
Website: https://www.dgmlive.com/king-crimson .

45 JAAR GELEDEN / PROGHISTORIE
Khan - Space Shanty (Inc. The Cobalt Sequence And March Of The Sine Squadrons)
Van “Space Shanty” (Deram, 1972 / Esoteric Recordings, 2004)

Wellicht niet bekend bij veel muziekliefhebbers is Khan: zo’n band die in 1972 zeer geliefd was bij de kenners. Steve Hillage was in 1971 de oprichter, al snel treedt Dave Stewart toe. In 1972 komt het album “Space Shanties” uit en hoewel de plaat onder de Canterbury-noemer wordt geplaatst is de geboden muzikale reikwijdte toch echt wel veel groter. De albumopener, met zijn zware spacerocksound, zou zo maar een intro van een Black Sabbath-album kunnen zijn. Helaas zag label Deram geen heil in de band, waarna de leden nog aan het eind van datzelfde 1972 hun eigen gang besloten te gaan. Hillage trad toe tot Gong om later een succesvolle solocarrière te hebben. Stewart richtte Egg op en later Hatfield And The North. We hebben nog niet vaak wat van Khan gedraaid en aangezien het album alweer 45 jaar geleden is uitgebracht hoort u vanavond de genoemde albumopener, tevens titelnummer.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1172 .

IN HET NIEUWS
Clepsydra - Travel Of Dream Prt 3
- The Father
Van “Alone” (Galileo, 2001/remaster met bonus tracks: 2014)

Vorige maand plaatste Clepsydra het volgende bericht op Facebook: "Beste vrienden, zoals jullie wellicht weten was het afgelopen jaar zeker niet geweldig voor ons... Andy Thommen heeft de band verlaten, maar gelukkig keerde onze oude vriend Nicola De Vita (die al basgitaar speelde op het Clepsydra album "Alone") terug bij de formatie. Helaas verloren we ook een grote vriend, Sandor Kwiatkowski, die het artwork voor ons nieuwe album aan het produceren was... Onze gedachten en gebeden gaan uit naar Sandor. Maar ja, we moeten en willen verder en daarom willen we een vier minuten medley met jullie delen (demo kwaliteit, geen productie of pre-productie). De medley is een samenvatting van datgene wat we nu doen... Hoop dat jullie ervan genieten". De link naar de video vind je op onze website. Wij gaan terug naar 2001, toen het vooralsnog laatste Clepsydra-album verscheen: “Alone”. In 2014 verscheen hiervan een remaster met bonustracks, die ook onderdeel was van een oeuvrebox van de Zwitsers.
Website: http://www.clepsydra.ch/
Facebooklink met de genoemde video: https://www.facebook.com/CLEPSYDRA.CH/ .

NIEUW
Eloy - The Call
- The Prophecy
Van "The Vision, The Sword And The Pyre - Part 1" (ASR, 2017)

Al vele jaren liep Eloy-voorman Frank Bornemann rond met plannen voor een rockopera over Jeanne D'Arc. Zowel de slotnummers van "Destination" (1992) als "The Tides Return Forever" (1994) , respectievelijk "Jeanne D'Arc" en "Company Of Angels" geheten, had deze Franse heldin al als onderwerp. Het was oorspronkelijk Bornemanns bedoeling om er een Franstalig muzikaal theaterstuk van te maken. Bornemann en zijn vrouw zijn namelijk nogal Francofiel aangelegd en hebben zelfs een appartement in Parijs. Naar eigen zeggen hebben de overweldigende fanreacties op Eloy's comeback-album "Visionary" (2009) ertoe geleid dat het project toch een Eloy-werkstuk werd. Het eerste deel van wat "The Vision, The Sword And The Pyre" is gaan heten is nu verschenen. Het is op dit moment de bedoeling dat deel twee volgend jaar verschijnt. Maar bij Eloy weet je het maar nooit. Ook niet zo gek, gezien het feit dat Bornemann de pensioengerechtigde leeftijd al heeft overschreden (hij is nu 72) en andere bandleden uitgewaaierd zijn over heel Duitsland en nog drukke banen hebben. Zo is bassist Klaus Peter Matziol directeur van een van de grootste Duitse concertorganisatiebureaus. En zijn karakteristieke, krachtige basspel kan niet gemist worden. Ook toetsenisten Hannes Folberth en Michael Gerlach zijn weer van de partij, naast een heel regiment sessiemuzikanten, enkele koren, en stemacteurs die enkele scenes uit Jeannes leven uitbeelden. Ondanks al die externe krachten is het resultaat herkenbaar Eloy, maar wel met hier en daar een andere invalshoek, dus minder een doorslag van het voorgaande, wat "Visionary" wel doelbewust was. Dat mag natuurlijk ook wel voor een project waar zoveel levensjaren in zijn gaan zitten. Wel keert de machtige refreinmelodie van "Company Of Angels" terug in "The Sword", om even te laten horen dat het zaadje voor dit project al zo'n kwart eeuw geleden is geplant. Nou, dat zaadje is nu uitgegroeid en indrukwekkend tot bloei gekomen! Een album om helemaal in op te gaan en dat ook nog eens uitermate groots klinkt.
Website: http://www.eloy-legacy.com

HERUITGAVE
Haken – Drowning In The Flood
Van het album “Aquarius” (Sensory, 2010 / InsideOut, 2017)

Begin dit jaar werden door InsideOut de twee eerste Haken-albums “Aquarius” en “Visions” opnieuw uitgebracht. Ditmaal als dubbel-CD: de tweede CD bevat in beide gevallen een instrumentale versie van het desbetreffende album. Ook zijn ze voor de gelegenheid geremasterd door Jens Bogren , bekend van zijn werk voor Devin Townsend Project en Between The Buried & Me. “Haken is nou een goed voorbeeld van een band die twee werelden samen weet te voegen: de modernere prog (denk aan Dream Theater) met de klassieke variant (denk aan Genesis). Op het debuut “Aquarius”, een conceptplaat, zetten de nog jonge bandleden hun beste beentje voor. Onder leiding van zanger Ross Jennings, gitarist Richard Henshall en de aangenaam aanwezige toetsenist Diego Tejeida is het gewoonweg een indrukwekkend beentje. In deze tijd waar middelmatigheid voor kwaliteit wordt aangezien, zijn het deze albums die echt interessant zijn. Lekker lange nummers, goede sound en veel sfeer. Subtiel spel wordt afgewisseld met stevige complexere stukken maar nergens wordt het onoverzichtelijk. Een jonge gedreven progband: hoop voor de toekomst dus!" (Winston, Lords Of Metal) Vette krent in iO Pages 94/2010: "Fantasierijk, tegelijk virtuoos en melodieus."
Website: http://www.hakenmusic.com .

"HERUITGAVE" (verlaat)
Hatfield And The North - Going For A Song
- Didn't Matter Anyway (Andy Is Waving Goodbye)
Afkomstig van "Access All Areas" (Edsel Records, 2015)

In 1990 vroeg Central TV de Canterbury Scene-legende Hatfield And The North eenmalig bij elkaar te komen voor de Bedrock serie. Helaas weigerde toetsenman Dave Stewart aan dit nostalgische evenement mee te werken. Zijn plek werd ingenomen door Sophia Domancich, een vriendin van drummer Pip Pyle, die een meer jazzy stijl hanteerde. Samen met bassist/zanger Richard Sinclair en gitarist Phil Miller werd ruim 50 minuten aan nieuw en oud materiaal gespeeld. In de loop der jaren verschenen diverse CD's en DVD's met delen van dit concert, waaronder "Classic Rock Legends". De in 2015 uitgebrachte CD/DVD-set "Access All Areas" bevat voor het eerst de volledige set op DVD. Ondanks het ontbreken van Stewart is dit toch een mooie aanvulling op de discografie van de Hatfields. Overigens verschenen er onder dezelfde titel ook opnames van onder andere Caravan, Steve Hackett, Asia, Uriah Heep en Rick Wakeman.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=147 (de officiële pagina lijkt verdwenen te zijn en ook de Burning Side-pagina staat op "zwart")..

WERELD VOL MUZIEK
Karijord, Rebekka - We Become Ourselves
Afkomstig van "We Become Ourselves" (Control Freak Kitten Records, 2012)

De uit Zweden afkomstige muzikant Rebekka Karijord bracht onlangs haar vijfde soloalbum, "Mother Tongue", uit. Getuige de titel van de vorige plaat, "Music For Film And Theatre" uit 2014, begeeft ze zich op filmisch popgebied. Dit is ook goed hoorbaar op "We Become Ourselves", haar in 2012 gepubliceerde derde CD: mysterieuze composities, waarin subtiele zang- en celloarrangementen en de inventieve inbreng van orgels, harpen en gitaren dikwijls worden afgewisseld door ietwat tribale percussie. Een aardig detail hierbij is dat het celloarrangement van het nummer "You Make Me Real" geschreven en uitgevoerd werd door de van Isildurs Bane bekende Linnea Olsson. Wij kiezen voor vanavond echter voor de titelsong van deze plaat, die alleen al om de fantasievolle hoes de moeite waard is.
Website: http://rebekkakarijord.com .

ACTUEEL
Jobson, Eddie - Houston
Afkomstig van "Four Decades - Special Concert" (Ward Records/Globe Media Arts, 2015)

In het verleden stond de Texaanse stad Houston symbool voor de ruimtevaart, met als treffende quote: "Houston, we've had a problem here", uitgesproken door de bemanning van de Apollo 13. Zeker na de film "Apollo 13", waarin die uitdrukking verbasterd werd tot het inmiddels als cliché gebruikte "Houston, we have a problem", staat de stad weer op de plaats. De orkaan Harvey, die het gebied zwaar heeft getroffen, inspireerde menigeen tot de uitroep "Houston, we have a hurricane". In 2009 bracht Eddie Jobson met zijn nieuwe formatie UKZ de EP "Radiation" uit, met daarop de ballade "Houston". Jobson en zanger Aaron Lippert vertolkten het nummer eveneens tijdens de "Four Decades"-tour. In de hoesteksten legt Jobson uit dat de tekst handelt over "number stations", korte-golf radiostations, die door regeringen gebruikt zouden worden om spionnen in het buitenland van instructies te voorzien. Ondanks deze achtergrond is de ramp die zich daar voltrekt een goed moment de live-versie van "Houston" te laten horen.
Websites:
http://www.zealotslounge.com
https://www.facebook.com/EJ.UK.fanpage/.

NIEUW
Mystery – Shadow Of The Lake
Van de DVD “Second Home: Live At Progdreams V” (Unicorn Digital, 2017)

De Canadese progressieve rockband Mystery is nergens zo geliefd is als in Nederland. Er is dan ook geen zaal buiten het thuisland waar de groep rond componist/gitarist/labelbaas Michel St. Père zo vaak optrad als in De Boerderij in Zoetermeer. Dat is sowieso 'the place to be' voor concerten in het progressieve rockgenre (bij de Britse(!) Prog Award-verkiezingen eindigde de zaal op plek 2 na The Royal Albert Hall in de categorie 'best venue'). Het eerste Mystery-concert aldaar, in 2013, werd al vereeuwigd op de live-2CD "Tales From The Netherlands". Drie jaar later trad de groep er aan met zanger Jean Pageau (die niet lang na het 2013-concert Benoît David verving en die een minstens even mooie stem blijkt te hebben als David in zijn topdagen) als headliner van de 5de editie van het ProgDreams-festival. Natuurlijk staat het toen verse album "Delusion Rain" centraal, maar ook hoogtepunten van eerdere albums komen voorbij, waaronder zelfs het machtige "Shadow Of The Lake" van het vroege album "Destiny?" (1998).
Website: https://www.therealmystery.com/

LIVE-TIP / 40 JAAR GELEDEN
Wishbone Ash – Surface To Air
Van het album “Front Page News” (MCA, 1977)

Wishbone Ash werd in 1969 opgericht. De toenmalige bandleden waren jonge mannen, beïnvloed door jazz en progressieve rock, die stonden te springen om hun muzikale bijdrage te leveren aan de rockgeschiedenis. Na een spontane jamsessie tijdens een soundcheck van Deep Purple kreeg Wishbone Ash zijn 'big break'. Hoogtepunt uit de bandcarrière was het album “Argus” uit 1972, dat miljoenen heeft opgebracht en wordt beschouwd als een van de beste classic rock albums aller tijden. De band wordt gezien als één van de pioniers in het gebruik van twin lead gitaren en heeft wereldwijde erkenning gekregen, mede dankzij vele goed ontvangen tournees.
Begin volgend jaar is Wishbone Ash opnieuw in Nederland te bewonderen:
19 Januari 2018 Alphen aan den Rijn, Parkvilla Theater
20 Januari 2018 Alkmaar, Podium Victorie
21 Januari 2018 Hengelo, Metropool

Website: http://wishboneash.com/ .

LIVE-TIP / VOORPROEFJE / INTERVIEW / PRIJSVRAAG
Marathon - Red Ride (live)
- Beyond The Veil (live)
Van "The First Run Live" (Freia Music, 2017)

Een jaar geleden trad de huidige bezetting van Marathon, in feite ENorm dus, met groot succes op in De Boerderij te Zoetermeer om daar o.a. een complete uitvoering ten beste te geven van "The First Run". Dit debuut van de Enschedese groep, dat in 1994 verscheen, wordt door velen nog steeds beschouwd als een van de hoogtepunten der Nedersymfo. Dát het concert vorig jaar ook echt succesvol was, kunnen we allemaal controleren, want eind deze maand verschijnt "The First Run Live", dat precies biedt wat het belooft. Het album wordt uitgebracht door Freia Music, dat enkele jaren geleden ook het oorspronkelijke studioalbum al heeft heruitgebracht. En om dat te vieren gaat Marathon opnieuw vanuit Twente westwaarts: op 30 september is de officiële CD-lancering, mét concert opnieuw in De Boerderij in Zoetermeer. Wij praten erover met gitarist Ronald ten Bos. Voor de mensen die uit het oosten komen: er gaat een touringcar vanuit Enschede naar Zoetermeer, met opstapplaatsen in Almelo en Deventer. Kijk voor meer info op de Facebook-pagina van Marathon. De link vindt u natuurlijk ook op onze site.

Wij mogen 2 gastenlijstplaatsen weggeven namens de band, waarbij de winnaars óók nog eens de CD overhandigd krijgen in De Boerderij. Om hiervoor in aanmerking te komen hoef je maar één vraag goed te beantwoorden. Die vraag hoor je in onze uitzending. Mail dat antwoord vóór volgende week zondag 10 september door naar xymphonia@aafm.nl . Een chatbericht op onze Facebook-pagina kan ook. De reis naar Zoetermeer zal de winnaar zelf moeten verzorgen... óf hij/zij gaat mee met de touringcar. Dat is weliswaar niet bij de prijs inbegrepen, maar allicht goedkoper dan een auto- of treinreis én sowieso gezelliger!
Website: https://www.facebook.com/Marathon.ENorm/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Damanek - Long Time, Shadow Falls
Van "On Track" (GEP, 2017)

Een blinddoektest met deze CD zal velen op het verkeerde been zetten. Ons wel in ieder geval. De Simon Phillips-achtige drums, de vaak groovy progressieve pop, de detailrijke en kamerbrede productie, met plaats voor veel fusiongetinte soli: dit is vast een samenkomst van diverse Steely Dan- en Toto-alumni. Blijkt Guy Manning het middelpunt van de verantwoordelijke band. Dat zagen we niet aankomen. Ondanks dat we wel weten dat Guy Manning betrokken was bij o.a. The Tangent en United Progressive Fraternity (UPF), associëren we hem nog steeds vooral (onze eigen tekortkoming, we geven het toe) met The Tangent-voorloper Gold Frankincense & Disk Drive. Dat was in eerste aanleg een Van Der Graaf Generator-coverband, dus Manning is in ons hoofd in de VDGG-kloon-kaartenbak gekomen. En nu is daar zijn nieuwe band Damanek. Hij is de 'man' uit de naam, de overige letters komen uit de namen van bassist Dan Marsh en saxofonist Marek Arnold. Omdat ook percussionist Tim Irrgang zijn medewerking verleent, is er eigenlijk sprake van een UPF-project. Opvallend is echter dat UPF-zanger Mark Trueack niet van de partij is, maar wél diens oude Unitopia-maat Sean Timms, die nu juist met Southern Empire een andere weg was opgegaan. Het is wel een flink potje 'name dropping' zo, maar dat moet maar even, want we zijn er met deze namen nog niet. Veel van de briljante gitaarpartijen zijn namelijk ingespeeld door de van The Tangent en Maschine gekende Luke Machin en verder werken nog o.a. Nick Magnus en Phideaux mee. Sommige luisteraars zullen het resultaat misschien te weinig symfonisch vinden, maar progressieve elementen zitten er voldoende, alleen al in de fraaie soli, maar ook in de even toegankelijke als stiekem toch vernuftig in elkaar stekende composities. Manning komt hier trouwens ook vocaal beter tot zijn recht laat komen dan ooit tevoren. Een van dé verrassingen van 2017 tot nu toe!
Websites:
http://www.damanek.com
https://www.facebook.com/DamanekBand/ .

ACTUEEL
Seventh Wave - Camera Obscura
- Star Palace Of The Sombre Warrior
Afkomstig van "Psi-Fi" (Gull Records, 1975 / Air Mail Archive, 2005).

Afgelopen juni bracht Esoteric Recordings "Death May Be Your Santa Claus", het in 1971 verschenen tweede album van de progressief/psychedelische artrockformatie Second Hand, uit. Deze band, die in 1968 debuteerde met de LP "Reality", bestond onder andere uit Ken Elliott (toetsen, zang), drummer Kieran O'Connor en Rob Elliott (zang). De eerste twee musici richtten hierna Seventh Wave uit, dat een voor die tijd behoorlijk uniek soort synthesizerprog maakte, zeker op het eerste album "Things To Come" uit 1974. "Psi-Fi", dat een jaar daarop verscheen, mengde dit met duidelijke progressieve rock-kenmerken, niet in de laatste plaats afkomstig van gastmuzikanten als Brian Gould, Pete Lemer, Hugh Banton en Steve Cook. Daarnaast bleef het theatrale aspect, mede gebracht door de teruggekeerde Rob Elliott, doorslaggevend. Het heruitbrengen van de Second Handplaat is een mooie gelegenheid weer eens aandacht te besteden aan Seventh Wave.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=3267 .