Van het album “Forces” (Cyclops, 1995)
Deze Britse neoprogband speelde o.a. op het eerste Progfarm festival in 1997 en een dag later bij ons in de studio. Drummer Mark Robotham maakt tegenwoordig op bescheiden schaal furore met de ijzersterke band Thieves' Kitchen.

Van het album “Union Jacks” (Chrysalis, 1980)
John Waite (Lancaster, Engeland, 4 juli 1952) is een Britse zanger. Hij is vooral bekend door zijn leadzang voor de band The Babys. Bekende nummers van Waite zijn o.a. “Everytime I think of you” (met the Babys) en “Time Stood Still” (met Bad English). Nadat The Babys in 1981 uit elkaar gingen, scoorde Waite in 1984 een nummer 1 hit in Amerika met “Missing You”. In 1989 vormde hij met een aantal oude vrienden van The Babys de groep Bad English. John Waite treedt 5 juni, zaterdag aanstaande dus, op in de Nieuwe Pul in Uden.

Van het album “Deep” (1992)
Het Belgische Now verraste begin jaren '90 met op Yes geïnspireerde muziek, waarbij bijzonder is dat zowel elementen uit jaren '70-Yes als jaren '80-Yes doorklinken in muziek die toch ook heel herkenbaar 'Now' is. “Wheels Of Time” komt van de mini-CD “Deep” die het album “Spheres” opvolgde. Het is een mooi eindnummer.

van “Cyclorama” (Sanctuary, 2003)
Lekkere opener van de tot nu toe  laatst verschenen studioplaat met origineel materiaal van Styx. En alhoewel het album commercieel een flop was, vinden vele symfonische rockliefhebbers het een van de betere platen van de Amerikaanse band.

van “Wings of Heaven Live” (SPV, 2008)
De nieuwe plaat van Magnum, “Into The Valley Of The Moonking”, zal een dezer dagen uitkomen. Het zal weer een plaat met een centraal thema worden en verwacht wordt dat het in de klassieke Magnum traditie (lees jaren '80) zal liggen. We wachten het af door te luisteren naar een oudje, afkomstig van de live-uitvoering van “Wings of Heaven” uit 2008.

Van “Live In Praag 1998” (GM release)
Begin juni brengt het Immortal-label een dubbel-DVD en dubbel-CD uit met opnamen van de enige tournee met zanger Ray Wilson, getiteld “Live In Poland”.  Er zweven al langer beelden van die tournee over de wereld, o.a. van een Tsjechische TV-uitzending met beelden van en optreden in Praag, in dezelfde week als genoemde concert in Polen. Hoewel de band zelf niet zo te spreken is over deze periode uit hun carrière staan op deze DVD toch en paar zeer mooie momenten, voornamelijk de uitgesponnen stukken van het album met Wilson, “Calling All Stations”.

Van het album “Aero” (WEA, 2004)
AERO staat voor Anthology of Electronic Revisited Originals. Jean Michel Jarre wilde met dit project iets bereiken wat jaren geleden niet mogelijk was. Jarre heeft aangegeven dat het erg moeilijk was om iemand te vinden die zijn muziek in Dolby Digital 5.1 kan mixen. Voor films is men dat wel gewend, maar muziek is anders. Concerten die in 5.1 gemixt worden hebben meestal een en dezelfde mix. Vóór de muziek en achter het geluid van het publiek en wat muziek. Maar nu zijn alle instrumenten afzonderlijk gemixt. Ondanks dat er op dit album voornamelijk oude nummers staan, heeft hij alles opnieuw opgenomen volgens de nieuwe geluidsnormen. DVD was voor hem de optie om zijn muziek in 5.1 uit te brengen. Maar omdat hij vindt dat iedereen muziek anders beleefd, wilde hij geen afleidende muziekclips op de DVD. Daarom heeft hij ervoor gekozen om de ogen van een actrice te filmen. De ogen drukken de emoties uit die zij voelt bij het horen van de muziek.
In mei 2009 start Jarre met een wereldwijde tournee onder de naam World In-Door 2009-2010. Ook komt hij dan weer naar Nederland. Op 26 mei 2009 zal hij een concert geven in de Heineken Music Hall te Amsterdam.

Van “The Danger of Strangers” (MSI, 1988)
Als alles doorgaat zal Abel Ganz, een groep die al meer dan een kwart eeuw bestaat, dit jaar voor het eerst buiten moederland Groot Brittannië optreden, en wel op het pROCKfest in Bieleveld eind dit jaar. Nu maar hopen dat Alan Reed er bij zal zijn voor vocale ondersteuning. Dit nummer is afkomstig van het derde album, toen Alan al bij Pallas zat, maar als vriendendienst een aantal nummers inzong.

Van het album “Between Sunlight And Shadow” (eigen beheer, 2002)
Singularity is een Amerikaanse viermansformatie en “Between Sunlight And Shadow” is het tweede album van de heren. Het is een Concept album: één geheel, bestaande uit 15 delen die in elkaar overlopen. Er zijn de nodige wisselingen tussen up-tempo gedeelten en langzame passages vol atmosferische geluiden.

Van het album “Mea Culpa - Retrospective” (Transmission, 2006)
(Oorspronkelijk van het album “Remagine” uit 2005)
De Nederlandse gothicmetalband After Forever besloot er begin dit jaar definitief een punt achter te zetten. Toen de band in 2008 een break nam na een burnout van gitarist Sander Gommans, bleek gebrek aan motivatie en inspiratie de doorslag te zijn om definitief de stekker eruit te trekken. Mocht de inpiratie weer komen, dan sluit Gommans een toekomstige doorstart niet uit.

Van "Wooden Arms" ( Secret City / V2, 2009)
"In 2007 zorgde "Close To Paradise" voor een wereldwijde doorbraak. Vooral op het podium maakte de kleine Canadees indruk. Live worden de liedjes uit elkaar getrokken en omgevormd tot een muzikale trip zonder genregrenzen. Zo doorspekt hij zijn songs met vreemde jams, flarden jazz en klassieke muziek. Zo onbegrensd klinkt ook "Wooden Arms". Het album voelt als een geheel, met songs die organisch in elkaar overlopen, aanzwellen en weer terugvallen tot bijna niets. Vooral het ritmische spel spreekt tot de verbeelding. Een compleet potten-en-pannen-orkest, wat de songs een prettige ouderwetse sfeer geeft. Met kalme strijkers, ingehouden blazers, een eigenwijze piano, een voorzichtig krassende gitaar en natuurlijk Watsons speels uitwaaierende falset, is het palet aan mogelijkheden enorm. Wooden Arms is als een film zonder beelden; Patrick Watson doet aan sferen, niet aan liedjes. Het is evengoed zijn achilleshiel als grote kracht. Zijn songs zijn vaak abstract en ongrijpbaar, maar ook warm." (3VOOR12) 24 Mei staat Patrick Watson in Mezz in Breda, 26 mei in De Melkweg in Amsterdam

Van "Wherever There Is Light" (K-Scope, 2009)
“Wherever There Is Light” is een mini-tussendoortje van No-Man. Het bevat een track van het laatste studio-album Schoolyard Ghosts (het titelnummer), twee speciaal voor deze gelimiteerde CD geschreven stukken (“Death Was California” en “Counting”) en twee live-stukken van de dit jaar te verschijnen live-DVD “Mixtaped” (“Carolina Skeletons” en “All The Blue Changes”). Als multi-media-tracks zijn verder nog een video van het titelnummer toegevoegd, plus een door Richard Smith geregistreerde beeldversie van “All The Blue Changes”.

Van het album “The Madness Of Crowds” (Lantern Music, 2009)
Derde album van deze multi-instrumentalist die wij met name kennen als een behoorlijk belangrijk lid van de celtic-prog formatie Iona. Net als de voorgaande albums is ook dit album er één waarop Donockley klassieke klanken, Iers-keltische folkklanken en ook een scheut symfo door elkaar husselt. Nog meer echter zijn al die invloeden op een bijna organische manier met elkaar verweven op dit album. Het titelnummer bestaat overigens uit twee delen waarbij het openingsgedeelte Donockley's bewerking is van het Benedictus uit Messe de St. Cecile van Charles Gounod.

Van "Hymn To The Immortal Wind" ( Human Highway Records/Conspiracy Records, 2009)
Het vijfde album van het Japanse Mono is een fraai pareltje van instrumentale symfonische post-rock geworden. Zeven tracks in bijna 68 minuten, waarbij steeds weer uiterst rustig van een zacht begin naar een bombastisch slot wordt gewerkt. Een volledig orkest is ditmaal ingezet, terwijl de gitaren vaak als een balalaïka worden bespeeld.

Van het album “Don’t Bring The Rain” (Progressive Records, 1990)
Aragon is een Australische band, opgericht in 1987. Ondanks dat de band uit Australië komt zijn alle leden van de band in Europa geboren. Van Aragon verschenen tot nu toe 7 studioalbums. De eerste was het album “Don’t Bring The Rain” in 1990: een album met duidelijke Marillion- en Genesis-invloeden. Het is al weer 5 jaar geleden dat Aragon een album uitbracht: “The Angel's Tear”. Helaas hebben we daarna niets meer van de band vernomen.

Van “In Concert” (Manticore, 1979)
Het is alweer 30 jaar geleden dat dit een hit was. En dan alleen in Nederland. Helaas is bekend geworden dat het optreden in De Boerderij in juli (en de gehele tour in 2009) van Keith Emerson niet door zal gaan.  De reden voor dit besluit zijn problemen met de gezondheid van Keith, hij heeft een spierspanningstoornis in zijn hand (dystonie). Inmiddels is bekend geworden dat er helaas geen vervangende datum zal komen.

Van Snowy White - Goldtop - Groups & Sessions (RPM Records, 1996)
Met zijn Blues Project is hij op zaterdagmiddag 23 mei te zien op het BAM Festival in Hengelo. Als bandleider dus. Vaak heeft hij ook een dienende rol. Deze verzamelaar belicht dat door albumtracks te laten horen van o.a. Thin Lizzy, Peter Green, Al Stewart, Rick Wright, ja zelfs Pink Floyd. Snowy White op een studio-opname bij Pink Floyd? Klopt dat wel? Wel degelijk! Op de 8-track-release van "Animals" stond een aaneengemixte versie van het in- en outrolied, met als brug een gitaarsolo van White. Blijkbaar was Gilmour niet beschikbaar op dat ogenblik. White was de extra gitarist tijdens de "Animals"-tournee.

Van "Zappa Plays Zappa" (DVD Music Media, 2008)
De band rond Franks zoon Dweezil speelt komende week in Nederland: 23 mein in Eindhoven in de Effenaar, 24 mei in Groningen in de Oosterpoort en 25 mei in de hoofdstedelijke Paradiso. Deze tournee is voormalig Zappa-gitarist/zanger Ray White de 'special guest', op de op deze dubbel-DVD vastgelegde show was dat Napoleon Murphy Brock. Hij werkte ook mee aan het origineel van "Andy", te vinden op "One Size Fits All" (1975). Overigens is deze nog geen jaar oude set intussen overal voor een prikkie te koop.

Van “Under A New Sign” (Laser's Edge, 2007)
Het majestueuze slotstuk van het tweede album van de Nederlandse neoproggroep. Het nieuws is dat het mixen van het dérde album is afgerond en het album is opgestuurd naar de VS voor mastering. Dit “Realm Of Shadows” zal uiteindelijk in september verschijnen wederom bij The Laser's Edge.

Van het album “Won’t Lie Down” (Eagle, 2001)
De zangers Bobby Kimball (Toto) en Chris Thompson (Manfred Mann’s Earthband/War of the Worlds) zullen samen het podium delen tijdens een unieke show in De Boerderij in Zoetermeer op 19 september aanstaande. Ze worden ondersteund door een speciaal voor deze tour samengestelde band van Nederlandse topmuzikanten, waaronder de van o.a. After Forever bekende toetsenist Joost van den Broeck. Een avond vol nostalgie en met het repertoire waarvoor ze beiden verantwoordelijk mag je zeker de grootste (classic) rock hits aller tijden verwachten…en niet alleen uit hun eigen verleden! Daarvoor is Thompson al in de Heineken Music Hall te zien, als zanger van “Thunder Child” bij Jeff Wayne's “War Of The Worlds”, eind juni en begin juli.

Van "Circles" (Squatter Madras, 2009)
Nog een nummer van de tweede CD van dit duo, waarin een grappige quote is verwerkt van een pop-klassieker, maar waarin natuurlijk ook alle ruimte is voor de typische kenmerken van dit project: touch-guitars, superstrak gespannen drumvellen, Holdsworthiaanse gitaatsolo's en sterke, originele zang.

Van "Big Blue Ball" (Real World, 2008)
Uit De Volkskrant van 12 mei j.l.:
"De Britse zanger en muzikant Peter Gabriel heeft dit jaar de prestigieuze Zweedse Polar Prijs toegekend gekregen. Hij krijgt de prijs van een miljoen Kronen (95.000 euro) in augustus uit handen van de Zweedse koning Carl Gustaf. De Polar-prijs wordt jaarlijks verdeeld tussen een muzikant uit de populaire en een uit de klassieke muziek. De prijs is ingesteld in 1989 door Stig Anderson, de oud-manager van popgroep Abba. Het comité van de prijs roemt de verdiensten van Peter Gabriel, de voormalig zanger van de rockband Genesis, als grensverleggend muzikant. Gabriel werd na zijn vertrek uit Genesis in 1975 als soloartiest een wereldster met zijn plaat "So" uit 1986. Gabriel componeerde later soundtracks voor films als "The Last Temptation of Christ" en werkt tegenwoordig aan multimediale- en wereldmuziekprojecten. Volgens het comité heeft Gabriel ‘het concept van de populaire muziek geherdefinieerd’."
NB: Vorig jaar werd de Polar Prize toegekend aan Pink Floyd, slechts luttele weken voor de dood van Pink Floyd-toetsenist Richard Wright.
Eén van de door Gabriel opgezette grootse projecten is Big Blue Ball, waaraan muzikanten uit de hele wereld meewerkten. Het verscheen vorig jaar, maar werd al in de eerste helft van de jaren '90 opgenomen.

Van “The Bruised Romantic Glee Club” (Icenine, 2006)
Het bericht van Sid Smith (schrijver van o.a. het King Crimson boek) dat Jakko's album “The Bruised Romantic Glee Club” eindelijk weer verkrijgbaar zal zijn. Nou ja, weer... het was eigenlijk nooit echt te krijgen. Er zijn maar een paargelukkigen die het hebben mogen bemachtigen omdat kort na de release de distributiefirma over de kop ging en de hele voorraad geperste CD's vast zat in de boedel. En dat voor een van de beste albums van 2006! Mooie reden om hier weer eens wat van te draaien. Oh ja, hij kon het niet laten en heeft het titelnummer geremixt en een ander nummer is voorzien van een andere baspartij gespeeld door niemand minder dan.... Nick Beggs (o.a. Iona). Als of er al niet genoeg gasten van naam en faam op het album mee doen.

Van “Today's Report”  (MTM, 1999)
Deze Zweedse band is druk bezig met de opnamen van haar nieuwe album
dat nog dit jaar moet verschijnen. Dit is afkomstig van hun debuut.

Van "Seven Deadly Pieces" (Weaveworld Music, 2009)
In 2003 lukte het de Zweedse toetsenman Lalle Larsson eindelijk zijn concert in "seven movements for chamber orchestra and electric guitars" gebaseerd op de zeven hoofdzonden op te voeren. Het optreden werd gefilmd met de bedoeling er een DVD van uit te brengen, maar door allerlei omstandigheden is die DVD er nu pas gekomen. Eén van de oorzaken is ongetwijfeld het multi-media-karakter dat Larsson aan dit project heeft willen geven: geen standaard concert-opname, maar een project dat uitgebeeld wordt in muziek, gedichten, schilderijen, video's en geluidsfragmenten. Een deel van deze uitingen zijn terug te vinden in de twee boekjes, die de DVD vergezellen, waarin verder veel achtergrondinformatie zit. De muziek zelf ligt in het verlengde van de orkestrale werken van Isildurs Bane en Frank Zappa, al geeft dit gezelschap, zeker door de grimmige gitaren, hier een zeer eigen draai aan.

Van “The Final Cut” (EMI, 1983)
Het album “The Final Cut” uit 1983 is letterlijk het slotstuk van Pink Floyd onder leiding van Roger Waters. Sterker nog: de plaat vermeldt Pink Floyd louter als uitvoerder van het Roger Waters-werk ondanks het talent van de andere bandleden. Niet alleen sluit het album tekstueel aan op “The Wall” (het trauma van zijn overleden vader wordt verder uitgediept en gerelateerd aan de dan actuele Falklandoorlog en de dreiging van een atoomoorlog). Ook lijkt Waters daadwerkelijk de muur om zich heen te hebben afgebroken, gezien de vaak persoonlijke, intieme teksten.

Van " 75th" (BHM Productions, 2009)
Op 7 juli 2007, kort voor zijn dood, speelde Joe Zawinul & The Zawinul Syndicate een spetterende show tijdens het openlucht Estival Jazz Lugano, Zwitserland (en een aantal dagen later ook op North Sea Jazz in Rotterdam). Vorig jaar verscheen hier reeds een dubbel-CD van, maar hoewel de nu uitgebrachte DVD dezelfde muziek bevat heeft het beeldmateriaal en de geweldige 5.1 surround mix een behoorlijke meerwaarde. Zawinul speelt een soort progressieve wereldmuziek-jazzrock, waarin zijn vaak symfonische toetsengeluiden fraai samengaan in funky en Afrikaanse ritmes. De energie die dit gezelschap uitstraalt is erg aanstekelijk om te zien.

Van “The Sweet According To Sweden” door diverse artiesten (Rivel Records, 2003)
Te vinden op: www.myspace.com/brighteyebrison
Uit de archieven.... In 2003, vlak na de release van het titelloze debuutalbum, werd de Zweedse groep Brighteye Bryson gevraagd mee te werken aan een tribute aan de glamrockband Sweet, opgezet door het label Rivel Records. Brighteye Brison kreeg de taak zich te storten opl "Mother Earth" van het album  "Cut Above the Rest" uit 1979. De groep vond het origineel al te gek en waren dan ook erg in hun nopjes met dat idee. Er werden delen toegevoegd, het instrumentale deel werd verlengd en in 2003 verscheen het op de tribute-CD die de titel "The Sweet According to Sweden" draagt.

Van het onlangs verschenen album “Nostalgia” (Metal Mind Productions, 2009)
De muziek van Satellite is gebaseerd op de oorspronkelijk symfonische rock, met behoorlijke ruimte voor gitaarsolo's en langgerekte keyboardpartijen.Het geplande nummer heeft veel langzame tempo's soms een bepaalde zwaarmoedigheid -  daarom ook de titel: een dosis heimwee en verlangen of te wel “Nostalgia”.

van het pas verschenen album “American Soldier” (Rhino, 2009)
Net als  het succesalbum “Operation Mindcrime” is dit nieuwe album een conceptalbum. “American Soldier” staat volledig in het teken van de oorlog. Je zult er echter geen patriottisme, haantjesgedrag of vlaggewapper op tegenkomen. Nee, Tate heeft gekozen voor de persoonlijke verhalen van en een eerbetoon aan de individuele soldaten. Menselijke emoties, zoals het verlies van vrienden, onbegrip en het achterlaten van geliefden thuis, komen voorbij. En dat resulteert in oprechte, authentieke en aangrijpende verhalen. Mocht je overigens geïnteresseerd zijn in de achtergrond van elk nummer dan kun je dat  op de site van Queensrÿche nalezen:  http://www.queensryche.com/2009/03/19/track-by-track-by-geoff-tate/
Tekstueel is ‘American Soldier’ dus een indrukwekkend en roerend album geworden.

Van de DVD "Best Of Night Of The Proms" (PSE Belgium, 2006)
Hier laat de voormalig Supertramp-zanger zich begeleiden door Il Novecento, het vaste begeleidingsorkest van de Night Of The Proms-concertreeksen, op 21 mei in het Haagse World Forum Theatre begeleidt het Metropole Orkest hem. Dikke kans dat dan ook dit magnum opus van het Supertramp-album "Even In The Quietest Moments" uit 1977 op de lessenaars ligt.

Van "Entering The Spectra"  (Regain Records, 2002)
De derde editie van het Symphorce festival is kleiner van opzet dan de eerste twee en gebruikt alleen de kleine zaal en de zogenaamde Batcave van 013 in Tilburg. Het vindt plaats op 27 september. De line-up is:
Small Stage : KARMAKANIC (sweden)
                      AGENTS of MERCY ( sweden )
                       MOON SAFARI ( sweden )
                       THE SEDAN VAULT ( belgium )

BatCave :       KATAYA ( finland )
                      LONG DISTANCE CALLING ( germany )
                      NEO-PROPHET ( belgium )
Karmakanic is een band rond Flower Kings-bassist Jonas Reingold, die tot nu toe drie albums heeft uitgebracht.  "Entering The Spectra"  was de eerste, 7 jaar terug. Flower Kings-trekjes zijn er zeker te horen. Wat wil je, met FK-namen als Jamie Salazar, Zoltan Csorsz, Tomas Bodin en zelfs Roine Stolt in de line-up? Stolt verliet na dit album de band, maar komt wel weer mee naar Tilburg.

Van “Painting In Glass” (Voices Of Wonder, 1999)
Van gothic metal had het grote publiek nog niet gehoord, Within Temptation moest nog worden opgericht, maar in 1996 was het deze Noorse band samen met ons eigen The Gathering die de zaadjes voor deze stroming zaaiden. En net als The Gathering ging ook The 3rd And The Mortal gelijk hun eigen weg en kwam met het gedurfde “Painting On Glass” atmosferische rock / metal met gedurfde uitstapjes, in de richting van de muziek van Dead Can Dance.

Van het album “Homesick” (SI Music, 1992)
Deze debuut-CD is zoals een debuut hoort te zijn, namelijk vol gedreven wilskracht. Niet voor niets was de band indertijd een graag geziene gast op de vaderlandse podia en bij de lokale radio. De band stond o.a. in het voorprogramma van Saga en IQ. "Homesick" is dan ook meer dan een vereeuwiging van tien van hun nummers. De CDd doet dienst als ijkpunt van de Nederlandse symfoscene op dat moment. We praten dan over groepen als Egdon Heath, For Absent Friends en PTS. De band was overigens beduidend minder heavy dan de naam doet vermoeden. Drie jaar na "Homesick" verscheen de opvolger "Face The Truth" en helaas moest Wings Of Steel na enkele maanden al de waarheid onder ogen zien. Hun label (SI Music) ging failliet en de band kwam in de kou te staan. Sindsdien heb we nooit meer iets van de band of de mannen vernomen.

Van het album “Stazione Getsemani” (Mellow Records, 1999)
Het Italiaanse Odessa is opgericht in 1998 door zanger en toetsenist Giovagnili. De band speelde covers, vooral van Led Zeppelin en Deep Purple, en eigen composities. Van deze eigen composities verscheen in 1999 bij Mellow records het album “Statione Getsemani”. De band speelde ook nog in 2003 op het Progfarm festival in Friesland.

Van het album Blink Of An Eye (Inside Out, 2002)
Enchant is een Amerikaanse neo-progressieve rockband, opgericht in 1989. De muziek is te omschrijven als een combinatie van ambitieuze teksten en melodieën met plaats voor harmonische experimenten.

Van het album “Live in Atlanta” (Frontiers, 2005)
Toen zanger Steve Walsh in 1981 uit Kansas stapte, rekruteerde hij Billy Greer (bas, zang), Mike Slamer (gitaar) en Tim Gerth (drums), om zijn eigen formatie Streets te beginnen. De band heeft slechts 2 studio studioplaten gemaakt, maar heeft wel het grondwerk gelegd voor de nieuwe Kansas-sound, toen Walsh in 1985 terugkeerde. Billy Greer werd mee naar Kansas gebracht, en hij heeft als bassist en harmonie-zanger zijn stempel duidelijk gedrukt op de latere Kansas-sound. Zes jaar geleden besloot Billy om een solo project te doen: Seventh Key. Hij vroeg z’n voormalige Streets-collega Mike Slamer als gitarist en producer, en zelfs Steve Walsh speelt wat toetsen op hun eerste album uit 2001. Deze drie mannen hadden net daarvoor samengewerkt aan “Glossolalia”, de soloplaat van Steve Walsh, en ook nu klikte het weer onmiddellijk. Het debuut van Seventh Key was goed, opvolger “The Raging Fire” nog beter. “Live In Atlanta” laat Mike Slamers eerste live optreden is in meer dan 20 jaar horen! Na zijn tijd met Streets hield hij zich nog uitsluitend met studiowerk bezig, en hij had geen voet meer op een podium gezet sinds 1984.

Van “Night Blooms”  (Termo Records, 2009)
White Willow's Jacob Holm-Lupo heeft er een tijdje aan gesleuteld maar zijn nieuwe project is er dan eindelijk. Samen met diverse White Willow-leden, maar ook met drummer en analoge toetsenfreak Mattias Ollson (Anglagard) en met vocale gastrollen van o.a. Tim Bowness (van No-Man), Rachel Haden en Rhys Marsh is er een album samengesteld dat zowel teruggrijpt op de progfolk van het debuut van White Willow als ook elementen bevat van electronica en artpop en tegelijkertijd ook voorzien is van de nodige symfonische klanken. In een parallel universum zou “Skinnydip”, gezongen door ex-White Willow-zangeres Sylvia Skjellestad en Stephen Bennett, overigens een zomerhit kunnen zijn.

Van het album “Big Bang Theory” (Frontiers, 2005)
Na de tegenvallende verkoopcijfers van hun album “Cyclorama” had de Amerikaanse band Styx behoefte aan een verzetje, wat leidde tot dit cover-album ”Big Bang Theory”. De eerste schreden voor het album komen tot stand tijdens een door Eric Clapton georganiseerd festival, alwaar Styx “I Am The Walrus” van The Beatles speelt. Het was direct een succes en men maakte er een single van die redelijk scoorde in binnen- en buitenland.

Van het album “Dreamers” (Eigen beheer, 2007)
Splinter treed op 30 mei op in De Hanzehof in Zuthpen en op 13 juni op in Iduna in Drachten. Dat laatste concert is een dubbelconcert met Mangrove. Splinter is ergens rond het jaar 2000 opgericht, als doorstart van de coverband Out Of Order. Splinter heeft in de jaren diverse ingrijpende wijzigingen gezien in de line-up. De band begon Nederlandstalig. In 2003 stapt men over op Engels en wordt Splinter 'ontdekt' door de gitarist van Mother's Finest, John Hayes. Hierna volgden vele optredens als voorprogramma van het John Hayes Project". Hayes heeft ook de goed ontvange tweede splinter demo geproduceerd, “Reflections". Naar aanleiding van die demo was de groep voor het eerst op visite bij Xymphonia. In 2004 en 2005 speelt de groep voorprogramma's voor Karmakanic en The Flower Kings. De bassist van beide groepen, Jonas Reingold, wordt gestrikt om het debuutalbum “Dreamers” op te nemen. Tijdens de opnamen wordt er gewisseld van zanger, wat tot aanzienlijk vertragingen leidt. Na een stilte van bijna 18 maanden werd eind 2006 de nieuwe zanger voorgesteld aan het publiek. Ook na het verschijnen van “Dreamers” blijft het rommelen in de bezetting, waardoor uitgebreide promotie en optredens er niet inzitten. Pas dit jaar gaat de groep weer het podium op met een nieuwe drummer.