Sunday 27 Februari 2011 Show No. 931

NIEUW / OPENER
Mr. Mister - I Don't Know Why
                  - No Words To Say
Van het vierde Mr. Mister-album "Pull", twintig jaar geleden opgenomen, maar nu pas in eigen beheer uitgebracht. Waarom? De platenmaatschappij vond het album niet commercieel genoeg... De kwaliteit staat echter buiten kijf. Zanger/gitarist/bassist Richard Page zou niet veel later te horen zijn in het project Third Matinee met Patrick Leonard. Nou, deze plaat kan de vergelijking met die niet misselijke plaat aan. Daarnaast heeft de sound hier en daar ook wel wat van jaren '90-Genesis. Opvallend is dat drummer Pat Mastellotto hier eigenlijk veel meer op z'n plaats en op één of andere manier warmer klinkt dan later in King Crimson. De solo-gitarist was al vertrokken uit de band: die rol wordt hier opgevuld door Trevor Rabin en Buzz Feiten. Goed dat het album er alsnog is gekomen. Tevens een (terechte) tip in de laatste iO Pages (nummer 99).

NIEUW
Our Broken Garden - The Feral
                                 - Garden Grow
Van "Golden Sea" (Bella Union, 2010)
Zoals we het vorige week gedraaide Paintbox kunnen beschouwen als een side-project van Isildurs Bane, zo is Our Broken Garden dat van Efterklang. Gezicht en stem van het Deense gezelschap Anna Brønsted is namelijk een regelmatig bij Efterklang bijspringende toetseniste. “Golden Sea” is de opvolger van de EP “Lost Sailor” en het debuut “When Your Blackening Shows” uit 2008. Nog sterker als Paintbox zoekt Brønsted het met haar bandleden in atmosferische pop, waarbij soms ook wat lichte klassieke invloeden opduiken. Dit laatste is goed te horen op “The Feral”, dat door de statige cello wel wat wegheeft van ex-Madredeus muzikant Rodrigo Leao. Website: http://ourbrokengarden.com/

NIEUW
IQ - Corners
Van “The Wake - Live in Zoetermeer 2010” (GEP, 2010)
Afgelopen jaar gaf de band een aantal shows om het 25 jarig bestaan van het album te vieren en dat wrdt integraal gespeeld. Er is nu een CD/DVD set uitgebracht die je in de 25th anniversary-versie van de box kan stoppen om het compleet te maken. De band zal oveigens op 22 en 23 oktober zijn 30-jarig bestaan vieren in Zoetermeer met een tweedaagse bijeenkomst voor de fans. Dus bereid je maar voorop iets speciaals...
 
NIEUW
Mindgames - Travels
Van "MMX" (eigen beheer, 2010)
"MMX" is het derde album van deze Belgische neoproggroep, die al sinds het begin van dit millennium actief is. Muzikaal is de groep zeer degelijk en voldoende onderlegd om een afwisselende muzikale maaltijd op te dienen, die niet alleen leunt op bijvoorbeeld IQ en Arena, maar ook sferische passages bevat à la Pink Floyd en Porcupine Tree. De zang is duidelijk niet van een 'native English talker' en iets te weinig dynamisch, maar op zich aldoor prima. In het slotstuk van "Travels" laat hij bijvoorbeeld horen dat hij wel degelijk bezield uit z'n tenen kan zingen. Het is sowieso een van de meest enerverende stukken van "MMX" door een meeslepend-melodieus zangstuk over o.a. een verslavende baslijn, een flitsende solo op een Moog of vergelijkbaar 'vintage' keyboard en een uiterst spacey interlude. Het album schopte het tot de vijfde plaats in de 2010-lijst van de gezamenlijke iO Pages-scribenten.

BIJZONDERE COVER:
The Enid - Mockingbird
Te bekijken via www.theenid.co.uk of http://www.youtube.com/watch?v=mR3YvQulEkw
Niet algemeen bekend is het feit dat The Enid's Robert John Godfrey ooit orkestarrangeur voor Barclay James Harvest was begin jaren 70. Dat leidde uiteindelijk in de jaren 80 nog tot een rechtszaak omtrent de vraag wie nu eigenlijk bepaalde songs geschreven had. Resultaat was dat Godfrey gelijk werd gesteld in zijn claim dat hij o.a. mee had geschreven aan Mockingbird maar hij geen aanspraak kon maken op royalties. Een ander resultaat is het feit dat ex BJH lid Woolly Wolstenholme hoogst waarschijnlijk door al dit gedoe een zenuwinzinking kreeg en feitelijk sindsdien altijd daar mee heeft geworsteld. Als een ode aan Wolstenholme EN als een vorm van uitgestoken hand richting de resterende heren van BJH heeft hij nu Mockingbird opgenomen met The Enid en John Lees en Les Holroyd uitgenodigd om dit samen met The Enid 15 oktober a.s. in Birmingham live te spelen. Dat laatste zal wel niet gebeuren, maar dromen mogen we toch?

Gazpacho - The walk part 1 van a night at the Lorelei 2009(DVD +2CD)
Sinds 2003 heeft het zestal al vijf puike studioalbums op zijn naam staan en mede dankzij de hulp van Marillion is de band flink in de vaart der volken opgestoten. Dit live-document vormt een mooie afspiegeling van hun repertoire, want de in 2009 tijdens het Duitse Night Of The Prog Festival opgenomen DVD/CD-set bevat werk van alle albums. Die kenmerken zich door een opvallend transparant geluid met een hoofdrol voor zanger O (Jan Henrik Ohme). Goed te vergelijken met de rol van H (Steve Hogarth) in Marillion en van Thom Yorke in Radiohead. Ook de muziek kent raakvlakken met die bands. Typisch prog is dan weer dat het veelgeprezen vierde en vijfde album, "Night" en "Tick Tock", conceptalbums zijn. O klinkt live net zo goed als in de studio en de rest blinkt uit in subtiele instrumentale passages, met als resultaat een zeer overtuigend optreden." (Frans Steensma, Oor)

IN HET NIEUWS
Rush - Red Barchetta
van “Moving Pictures” (Mercury, 1981)
30 Jaar geleden kwam “Moving Pictures” van Rush uit, een plaat die de status van de band flink vergrootte. Daarom tijd om dit te vieren met een speciale uitgave. Met veel aandacht en liefde is de plaat geremixt in 5.1. Een van de hoogtepunen is “Red Barchetta”: dat moet in die nieuwe versie een amazing experience zijn. Vanaf 5 april is de plaat te krijgen als CD/DVD of CD/Blu-Ray-set.

IN HET NIEUWS
Oceansize - Savant
van “Frames” (Superball, 2007)
Oceansize is niet meer. Na 12 jaar heeft de band besloten de handdoek in de ring te gooen. De Britse band had een uniek geluid en combineerde postrock, shoegaze, progmetal en symfo ineen om een soms hypnotische sound te maken. Een van hun geestverwanten is Anathema. Maar wees niet bang: de bandleden zijn is bezig met het maken van muziek voor verschillende projecten.

NIEUW
Hogg, Joanne & Frank van Essen - Walking On Troubled Water
Van "Raphael's Journey" (eigen beheer, 2011)
Tip in iO Pages 99: "Hartverwarmend project van Iona-leden Joanne Hogg (zang, piano) en Frank van Essen (drums, viool, altviool, toetsen). Tel daarbij de medewerking van Dave Bainbridge (toetsen, akoestische gitaar), Phil Barker (bas) en ex-lid Troy Donockley (whistles, Uillean Pipes) en je hebt een Iona-plaat. Ook Moya Brennan (Clannad) is te horen alsmede Jan-Peter Beijersbergen (el. gitaren, strijkers). Dit album bevindt zich aan de rustige kant van Iona, dus verwacht geen symfonische uitspattingen. De piano speelt een belangrijke rol op het album, maar er zijn ook stukken die door de vioolarrangementen zo als filmmuziek dienst zouden kunnen doen. Bijzonder genietbaar album dat een mooie brug vormt naar een volgende Iona-CD." (Paul Rijkens) We willen daar nog aan toevoegen dat Van Essen het geheel prachtig heeft geproduceerd. Zijn eigen drums klinken mooi vol, de koortjes (vaak van Brennan) zijdezacht.

VAN EIGEN BODEM
Aurora Project, The - Within The Realms
Van "Shadow Border" (The Laser's Edge, 2009)
Nog niet aan de orde gekomen in Xymphonia, dit tweede album van de Nederlandse band The Aurora Project. De eerste tracks van dit tweede album (in 2005 verscheen het debuut "Unspoken Words") lijkt het alsof de groep gekozen heeft voor een stevig progmetal-geluid, maar in de loop van het album duiken de meer symfonische en sferische elementen die we van het debuut kennen ook weer op. Porcupine Tree ten tijde van "Signify" is dan wel een aardige richtlijn, maar dan met zang die indringender is en nog steeds wel wat doet denken aan PTS. Kroon op het werk is het meer dan 16 minuten lange "Shadow Border", met zowel zware als sferische en melodieuze passages. "Within The Realms" is het meest raadselachtig, met z'n gesproken passages, die qua sfeer doen denken aan de "Water Music"-deeltjes op Fripps "Exposure".

Jefferson Airplane - Comin' Back To Mine
Afkomstig van "Surrealistic Pillow" (1967, RCA)
Het tweede album van de Amerikaanse band Jefferson Airplane bevind zich op het muzikale kruispunt van folky klanken en lichte Byrds-achtige psychedelische klanken. En als zodanig is het een bijzonder tijdsdocument want nog geen paar maanden later zou Jefferson Airplane zich volledig omvormen tot een zware psychedelische rockband. Gerockt word er ook wel op dit album, denk aan songs als Somebody To Love en White Rabbit, maar het zijn de meer ingetogen songs die het meest opvallen zoals bijv. het door zanger Marty Balin geschreven Comin' Back To Me.

It Bites - For Safekeeping
Afkomstig van "The Tall Ships" (InsideOut, 2008)

IN HET NIEUWS
Jobson' U-Z Project, Eddie: Carrying No Cross
Van: "Ultimate Zero Tour - Live" (Globe/King Records, 2010/2011)
Nadat John Wetton al een paar keer met Eddie Jobson's U-Z Project had opgetreden en daarbij uiteraard UK-materiaal werd gespeeld, ontstond blijkbaar het idee een UK-reünie op poten te stellen. Aangezien zowel Terry Bozzio als Allan Holdsworth niet zo'n behoefte hadden aan dit
project en Bill Bruford zijn drumstokken in de wilgen heeft gehangen, werd de al bij voorbaat uitgeklede reünie aangevuld met Alex Machacek en Marco Minnemann. Vooralsnog zijn alleen optredens in Japan en de VS gepland. Jobson zal wel in Duitsland te bewonderen zijn tijdens het
Zappanale festival van dit jaar (zie: http://www.idiotbastard.com/news.htm). We draaien nog wat van de muzikaal uitstekende maar geluidstechnisch zeer magere live-CD “Ultimate Zero Tour - Live”, in het nummer “Carrying No Cross” waarop Jobson, Wetton en Minnemann een voorbode op de reünie hebben.

Sunday 20 Februari 2011 Show No. 930

OPENER/AOR
McDonald, Brian: Some Hearts
Van "Wind It Up" (HTM Music/King Records, 2000)
Net als vorige week bij Gary Husband spelen we een track die alleen op de Japanse versie staat. Dit keer is het van “Wind It Up”, de eerste CD onder eigen naam van progressieve AOR-zanger Brian McDonald. Daarvoor had hij, na een studie van acht jaar in klassieke muziek, allereerst zitting genomen in Dillinger, alvorens met Desperate Business onder de naam Brian McDonald Group te debuteren. Dit laatste album werd onlangs opnieuw uitgebracht, terwijl het eigenlijk wachten is op een opvolger van het fantastische “Voyager” uit 2003. Website: http://www.brianmcdonald.com/

NIEUW
Paintbox- Dream On
              - Traces
Van "The Night" (Wild Chance Music, 2011)
Nu we van Isildurs Bane, op het jaarlijke IB-Expo na, al tijden niets nieuws meer op CD gehoord hebben, is het mooi dat individuele leden wel af en toe materiaal uitbrengen. Naast zangeres/gitariste Mariette Hansson met "Mary-Jet" uit 2008 zijn dat met name zangeres/celliste Linnea Olsson en gitarist/bassist Gicken Johansson. Laatstgenoemde duo vormde met drummer Magnus Helgesson de formatie Paintbox en na "Bright Gold And Red" uit 2008 is "The Night" de tweede CD, die zojuist is uitgebracht. De muziek is bij tijd en wijle iets poppier dan het debuut, maar de hoofdmoot blijven atmosferische songs met hoofdrollen voor de fraaie zang en statige cellopartijen van Linnea en de zwevende gitaarpatronen van Gicken. Website:http://www.myspace.com/paintboxpaintbox

NIEUW
Nik Kershaw - Bogart
Van "Live In Germany 1984" (ABC Entertainment, 2011)
In 1984 was de Nik Kershaw-manie op z'n hoogtepunt door twee grote hits van zijn debuut "Human Racing", namelijk "Wouldn't It Be Good" en "I Won't Let The Sun Go Down On Me". Uit die tijd stamt dit Duitse TV-optreden dat nu op DVD/CD-set is verschenen. Kershaw maakte slim in elkaar zitten de popliedjes, die je met een beetje goede wil onder 'symfo-pop' zou kunnen scharen. Dit maakte dat zijn muziek niet alleen door pubermeisjes werd gewaardeerd, die zijn beeltenis naast Simon Le Bon op hun kamertjes hingen, maar ook door oudere collega's als Tony Banks, op wiens solo-platen hij later te horen zal zijn. Dit "Bogart" is vooral mooi door het gitaarduet met zijn sologitarist Keith Airey, waarbij opvalt dat de mooiste frases door multi-talent Kershaw zelf worden gespeeld.

HERUITGAVE
Starcastle - Forces
Van "Starcastle" (1976 / Rock Candy, 2010)
Het klassieke debuut van de Amerikaanse band, dat zich heel erg richtte op de sound van Yes in de eerste helft van de jaren '70. Voormalig REP Speedwagon-zanger Terry Luttrell weet Jon Andersons engelengezang te benaderen, de rinkelende Rickenbacker klinkt krek als die van Chris Squire, de scherpe gitaarlicks zijn des Steve Howe's, de drumpartijen even krachtig als die van Alan White en het  toetsenspel vrijwel even indrukwekkend als dat van Rick Wakeman. En dan vergeten we nog de typerende harmonie-zang. In "Forces" zijn al die elementen te horen. Het mooist is misschien wel de prominent naar voren gemixte Moog. Het vooral van AOR-heruitgaven bekende Rock Candy heeft het album minitieus geremasterd en van een uitgebreid en foto-rijk tekstboekje voorzien. Ook de twee hierna volgende platen zijn door Rock Candy aangepakt. Gaandeweg werd de sound overigens Amerikaanser, waarbij we vooral aan Styx moeten denken als vergelijkingsmateriaal.

HERUITGAVE
Miller Band, The Steve -  Electro Lux Imbroglio / Sacrifice
Van "Book Of Dreams" (Sailor Productions, 1977 / Edsel, 2011)
De opvolger van het immens succesvolle "Fly Like An Eagle" verscheen al een jaar later en was, mede door de single "Jet Airliner", opnieuw een grote klapper. In die tijd was er weinig meer te horen van Millers rhythm & blues-achtergrond, ten faveure van lekker luiïge west coast radio rock met relaxte vocalen, melodieuze gitaarsoli op het scherpst van de snede en hier en daar hippe synthvegen. Fans van het eerste uur raakte hij kwijt, maar miljoenen anderen, die thuis ook Pink Floyd's "Wish You Were Here", Manfred Mann's Earth Bands "Nightingales & Bombers", The Doobie Brothers en The Eagles in de kast hadden staan, haakten aan. Gekozen nummer is Miller op z'n meest sfeerrijk. Het synth-intro refereert sterk aan de opening van Pink Floyd's "Shine On...", de geheimzinnige sfeer en het basloopje aan Manfred Manns "Spirits In The Night"; de prachtige gitaarsolo kan wedijveren met die van Gilmour. Deze spiksplinter nieuwe uitgave zit weliswaar verpakt in een mooi verzorgd digipack, maar biedt buiten een met foto's verrijkt boekje en een remastering niets extra's.

PROGRESSIEVE POWERPOP
Big Star – O My Soul
van “Keep An Eye On The Sky” (Rhino, 2009)
Big Star is een band die onder de liefhebbers hoge ogen scoort maar nooit het grote publiek heeft bereikt. Oprichters Alex Chilton en Chris  Bell maakten al sinds 1968 muziek. Big Star wordt pas in 1971 gevormd in Memphis, Tennesee, en de eerste plaat is een mooie mix van de  Amerikaanse scene uit die tijd met invloeden van The Byrds, Neil Young, CSNY maar ook British Invasion bands. De nadruk ligt op de wat steviger popliedjes, afgewisseld met singer/songwriter-achtig materiaal. De term powerpop komt van Big Star. Eerste plaat “#1 Record” komt in 1972 uit. Op de volgende platen wordt de muziek  experimenteler  maar door gebrek aan succes verlaat de helft van de band de gelederen, inclusief Bell, die in 1978 zou omkomen bij een auto ongeluk. Op deze plaat en gaat de band meer richting psychedelica. Pas als bands als REM Big Star als hun invloed noemen weet de band bij een groter punliek bekend te worden. Er volgt zelfs een reünie en een plaat in 2005. In 2009 heeft Rhino een mooi overzicht uitgebracht van de band in een 4 CD-box met de originele albums, maar dan aangevuld met alternate takes, demo’s, alsmede een live-CD.
“Oh My Soul” is een van de meer up-tempo nummers, afkomstig van het tweede album “Radio City” uit 1972. Chilton zou in 2010 overlijden aan een hartaanval.

IN HET NIEUWS
Kevin Gilbert – The Best Laid Plans
van “The Shaming Of The True” (Estate of Kevin Gilbert, 2000)
Er is weer nieuws rond Kevin Gilbert. Engineer Mark Hornsby (die samen met Nick D’Virgillio “The Lamb Lies On Broadway” heropgevoerd heeft) kon het niet laten om, toen hij de beschikking had over de Abbey Road studio’s, een orkest-arrangement te maken voor “A Long Day's Life”.  Dit zal samen met een paar andere extra tracks, waaronder een alternate take van “The Best Laid Plans”, op een nieuwe deluxe versie van “The Shaming Of The True” komen. Deze nieuwe versie moet in het voorjaar gaan uitkomen, dus zo rond de 15de sterfdag van Gilbert, 17 mei aanstaande. Vooralsnog doen we het met het origineel…

Cosmos - The Final Path 
Van het album “Skygarden” (MAT Music Theme, 2008)
Cosmos bestaat uit Zwitserse fans van Pink Floyd, die dit in ieder nummer van dit album laten blijken. Er zijn diverse vrij letterlijke verwijzingen naar uiteenlopende nummers, van "The Great Gig In The Sky" tot "Sorrow" uit de Waters-loze jaren. Maar goed: men kan prima spelen en heeft het geheel ook fraai geproduceerd, wat toch zeker tot een meeslepend resultaat leidt. Al is het intro van het album wel iets té letterlijk het eerste deel van "Shine On You Crazy Diamond". Op andere momenten is Eloy een eerder opdoemende referentie, maar die Duitse band was op zijn beurt ook al behoorlijk door Pink Floyd beïnvloed.

IN HET NIEUWS/ OPENER
Spock’s Beard – Day For Night
van “Day For Night” (InsideOut, 1999)
Verbazend nieuwtje rond Spock’s Beard is dat de band op het High Voltage festival gaat spelen deze zomer, maar dat Nick D’Virgillio er niet bij kan zijn vanwege zijn verplichtingen met Cirque Du Solleil. Er wordt natuurlijk heftig gespeculeerd wie er zal gaan zingen. De band beweert zelf stellig dat dit zeker niet Neal Morse zal zijn, hoewel Neal Morse en band nu ook is toegevoegd aan de line-up. Neal zal overigens ook een show in Nederland geven op 4 juni, natuurlijk in de prog tempel de boerderij. We draaien een nummer van de 4de Spock-plaat “Day For Night”.

LIVE-TIP
Soft Machine           - Out Of Season
                        - Second Bundles
Van "Softs" (Harvest, 1976 / Esoteric Recordings, 2010)
Op 19 mei speelt de Soft Machine Legacy weer eens in Nederland en wel in de Boerderij te Zoetermeer. Het is niet zo vreemd dat de band vaak wordt afgekort tot Soft Machine, aangezien het voornamelijk uit ex-leden van deze roemruchte Canterbury Scene-band bestaat. Na het overlijden van Hugh Hopper en Elton Dean wordt de Legacy tegenwoordig gevormd door John Etheridge, John Marshall, Roy Babbington en nieuwkomer Theo Travis. De eerste drie speelden ook in de band ten tijde van “Softs”, waarvan dan ook live nog materiaal wordt gespeeld. Website: http://moonjune.com/MJR016.htm

LIVE-TIP
Focus – Anonymus
Van debuut “Focus Plays Focus”, ook uitgebracht als “In And Out Of Focus” (EMI-Bovema, 1970)
Liefhebbers van progrock kunnen hun hart ophalen, want Focus komt weer naar De Lantaarn. In 1969 werd de band opgericht door Thijs van Leer. In 1970 voegde Jan Akkerman zich bij de groep en samen namen ze het album “Focus plays Focus” (ook wel bekend als “In And Out Of Focus”) op. De echte doorbraak kwam echter ten tijde van het tweede album. Met singles”Sylvia” en vooral “Hocus Pocus” kwam een wereldwijde doorbraak. In de jaren die volgden wisselde de bezetting even vaak als de seizoenen. De band bleef echter topproducten afleveren. In 2010 was er ineens weer een wereldwijd succes, met opnieuw het nummer “Hocus Pocus”. Het nummer werd namelijk gebruikt in een reclame van een sportmerk ten tijde van het WK voetbal. Deze vernieuwde belangstelling bracht de band weer op het idee om te gaan touren en daarom staan ze dus op zaterdag as 26 februari in de Lantaarn in Hellendoorn.

MONUMENT
Pulsar - Görlitz
Afkomstig van "Görlitz" (1989, heruitgave 1994 op Musea)
Over het algemeen word van deze Franse band beweerd dat met name zijn tweede en derde albums getiteld “The Strands Of The Future” en “Halloween” (uit resp. 1975 en 1977) debeste zijn en alles wat daarna kwam een stuk minder was. Ja, “Görlitz” is een typisch eind jaren '80-product met die tegen het klinische aanleunende maar toch nog broeierige sound. Als geheel doet het toch ook erg denken aan Camels “Stationary Traveller” maar dan met een Franse slag. Een aangename verrassing.

VAN EIGEN BODEM
Gathering - Confusion (Eroc demo sessie)
Van de dubbelaar “Accessories - Rarities & B-Sides” (Century Media, 2005) oorspronkelijke versie op “Nighttime Birds” (Century Media, 1997)
“Accessories” is een verzamelalbum van de Nederlandse rockband The Gathering. Het album bestaat zoals de ondertitel aangeeft uit 2 CD's: “The Rarities” en “The B-Sides”. De eerste is een verzameling demos uit de sessies voor “Nighttime Birds”- en “How To Measure A Planet?”-sessies, en de tweede bevat alle single-B-kanten die sinds Mandylion zijn uitgegeven. Uit die demo-sessies kiezen we interessant werk met de Duitse producer Eroc (ex-Grobschnitt). Hij was in eerste instantie de aangewezen persoon om “Nighttime Birds” te produceren, maar zijn werk werd door het label afgekeurd. Blijkbaar was zijn visie te psychedelisch en te vervreemdend voor het metal-publiek, waar de band het op dat moment nog vooral van moest hebben.

Sunday 13 Februari 2011 Show No. 929

OPENER
Everything Everything - My Kz, Ur Bf
Van "Man Alive" (Geffen, 2010)
Het debuut van het Engelse Everything Everything was vorig jaar één van de leuke, eigenwijze verrassingen in het randgebied van pop en prog: een tegen het irritante aan, catchy variant op Gentle Giant of It Bites met "post-punk gitaren, dansbare bassen, intelligente teksten en een voorliefde voor orkestrale achtergrond". Waarschijnlijk een kwestie van like 'em or hate 'em. Met een vroege single “My Kz Ur Bf” (SMS-taal voor 'my keys, your boyfriend'; deze compacte schrijftaal dringt steeds verder door...) zal de splitsing wel verder geforceerd worden. Website: http://www.everything-everything.co.uk/

NIEUW
Believe - Lay Down Forever
             -  So Well 4:47
Van "World Is Round" (Metal Mind Productions, 2010)
"Na de Europese doorbraak van Riverside lijkt Believe de meest waarschijnlijke kandidaat om in de voetsporen van deze Poolse prog-giganten te treden. Aangevoerd door Mirek Gil, ex-Satellite en voormalig gitarist van progrocklegende Collage, heeft het Poolse zestal een evenwichtige cd afgeleverd zonder één zwak nummer. Wie gecharmeerd is van progressieve vioolklanken zal zeker vallen voor de Japanse violiste Satomi. Haar spel is de perfecte toevoeging aan de gelaagde composities van Gil en zanger Karol Wróblewski. Verwacht van Believe geen gefröbel of gefreak op de vierkante centimeter, toegankelijkheid en transparantie spelen de hoofdrol. De tien Engelstalige composities vormen een eenheid, een gesloten cirkel, waarin heftige emoties een uitweg proberen te vinden. ‘Alles wat een mens tijdens zijn leven doet, komt later bij hem terug.’ Dat cyclische aspect van het leven probeert Believe op "World Is Round" op integere wijze over te brengen. En daarin is de groep cum laude geslaagd." (Frans Steensma, Oor) In "So Well", het meest Collage-achtige nummer van het album, is de viool van Satomi op gloedvolle wijze te horen. "Lay Down Forever" is een van de meest krachtige en sowieso best gelukte composities.

NIEUW
Husband, Gary: Boulevard Baloneyo Revisited
Van "Dirty & Beautiful - Volume 1" (Abstract Logix/King Records, 2010)
We draaiden al eens eerder wat van Gary Husbands “Dirty & Beautiful”, een plaat waarop hij zich heeft weten te omringen met talloze musici waarmee hij heeft gespeeld (John McLaughlin, Jerry Goodman, Mark King, Allan Holdsworth, Jimmy Johnson), maar ook met proglegende Steve Hackett. De CD was eerst alleen als import uit de V.S. en Japan leverbaar, maar dit jaar verscheen er ook een Europese release, ondermeer gedistribueerd door Bertus. Vandaar nog wat aandacht voor de plaat, alleen dan wat pesterig in de vorm van de bonustrack op de Japanse versie: een fraaie improvisatie met een hoofdrol voor Allan Holdsworth en in feite een tweede take van het nummer “Boulevard Baloneyo”. Overigens meldt Husband op zijn site dat Volume 2 niet deze lente, maar pas later dit jaar zal verschijnen. Naast de usual suspects zullen hierop ook zeer waarschijnlijk Jack Bruce, Alex Machacek, Jimmy Herring, Ray Russell en een strijkkwartet te horen zijn. Website:http://www.garyhusband.com/

HERUITGAVE
Museo Rosenbach - Dell' Eterno Ritorno
Van "Zaratustra" (1973, Flawed Gems 2010)
Enige tijd geleden zette Progwereld een aantal Italiaanse prog-klassiekers op een rijtje. Bekende albums van PFM, Banco en Le Orme natuurlijk, maar ook minder bekende. "Zaratustra" zit daar een beetje tussenin: legendarisch in liefhebberskringen, maar bepaald geen gemeengoed, mede omdat het album lange tijd slecht verkrijgbaar was. Nu is er een Zweeds label, Flawed Gems, dat het album heeft heruitgebracht. Of dat volgens geheel legale wegen is gebeurd valt te betwijfelen, maar de uitgave ziet er wel netjes verzorgd uit. "Dit album 1973 wordt binnen de progwereld als één van de beste Italiaanse progressieve rockalbums aller tijden gezien. De plaat is grotendeels gebaseerd op Nietzsche's boek. De songteksten leidden tot wat controverse, omdat de band van extreemrechtse sympathieën werden beschuldigd. Hoewel een foto van Mussolini op de hoes staat, is dit dispuut echter te wijten aan een schromelijke kortzichtigheid. Op haast ingenieuze wijze zijn de belangrijkste (diepzinnige) uitspraken van de Duitser in een muzikaal jasje gestopt, dat is vervaardigd van uiteenlopende materialen, o.a. delen Genesis, Gentle Giant, Jethro Tull en King Crimson. Maar de groep geeft daarn een eigen, unieke persoonlijkheid aan mee. Mede door het mengsel te overgieten met Italiaanse folk-invloeden. Door het gekende Italiaanse gevoel voor dramatiek en romantiek vervolgens aan een sterk klassieke invloed te koppelen construeert Museo Rosenbach een bijzonder melodisch, intelligent, onheilspellend en sfeervol meesterwerk." (Frans Schmidt, Progwereld)

(OP)NIEUW
DeWolff - Diamonds
Van het album “Orchards/Lupine” (Remusic Records, 2011)
DeWolffs debuutalbum “Strange Fruits And Undiscovered Plants' was een behoorlijke voltreffer. Binnen een zeer korte tijd wist iedereen wie DeWolff was. Dat zijn toch die jonge mannen uit Limburg met dat Hammondorgel, die van die muziek spelen uit de jaren ’70? Hun naam was vrij snel een grote naam geworden en vele optredens, waaronder op grote festivals, zorgden ervoor dat vele fans al snel naar deze formatie kwamen kijken. Nu is er het tweede album, “Orchards/Lupine”. Gaat DeWolff hiermee definitief naam vestigen? Bij de eerste tonen van openingstrack “Diamond” lijkt het er wel op. Het heerlijk uitgesponnen nummer, waarin weelderige Mellotronklanken een voorname rol vervullen, komt als ware filmmuziek uit de speakers. Denk er een Tarantino-film bij en men zit er meteen middenin. DeWolff bewijst dat het tempo van een plaat ook niet erg hoog hoeft te liggen. Men neemt lekker de tijd om nummers uiteen te trekken en ondanks de lange speelduur van een aantal composities verveelt het niet.

VALENTIJN
Marco Borsato - Branden Aan De Zon
Van het album “Dromen Durven Delen” (Universal, 2010)
“Dromen Durven Delen” is het elfde studioalbum van Marco Borsato. De eerste drie daarvan waren in het Italiaans. Componist/tekstdichter/producer John Ewbank is wederom de voornaamste kracht achter de schermen. De financiële malaise van Borsato door het faillissement van The Entertainment Group weerhoudt de zanger er niet van toch een groots geproduceerd album te maken. Dus inclusief strijkorkest op vrijwel ieder nummer. Niet alleen in muzikale arrangementen is het album groots, ook tekstueel. Zoals bijvoorbeeld hij bijna epische, op de legende van Icarus geïnspireerde “Branden Aan De Zon”.

VREEMDE EEND IN DE BIJT
30 Seconds To Mars - This Is War / 100 Suns
Afkomstig van "This Is War" (Virgin, 2009)
Deze Amerikaanse emorockband is op dit album bij vlagen wel net zo bombastisch en episch bezig als een gothic metalgroep als Within Temptation, ook al lijken de groepen muzikaal absoluut niet op elkaar. Bijzonder is dat de heren hun fans hebben betrokken bij het maken van het album en je hoort dan ook regelmatig complete koren mee zingen, mee drummen en stampen of zoals hier de inleiding verzorgen. Over-the-top? Jazeker, maar ook verschrikkelijk aanstekelijk en meeslepend.

FOLKROCK
The Memory Band – Fanny Adams
van “The Memory Band” (Hungry Hill, 2004)
The Memory band is een nu-folk band uit Engeland. Waar enigszins vergelijkbare bands als Beta Band en Four Tet wel een redelijke naamsbekendheid hebben verworven, is The Memory band redelijk onbekend gebleven. Muzikaal weten de leden zeer knap folk met psychedelische pop te vermengen - je hoort o.a. ook latere Talk Talk, Air, alsmede Syd Barrett terug in het muzikale gebodene. Hoewel dit enige volwaardige album uit 2004 stamt, bestaat de band nog steeds. Onlangs heeft men bij een optreden de legendarische Wicker Man-soundtrack gespeeld.

LIVE-TIP
Kansas – Journey from Mariabronn
Van Kansas (Epic, 1974)
Afkomstig van het debuutalbum van Kansas, dat uit 1974 stamt. En eindelijk is de band weer op een Nederlands podium te bewonderen, en wel in Zoetermeer op de 14de juni. Dit zal de enige Europese zelfstandige club-show van de band zijn tijdens een tournee als special guest van Journey en Foreigner. Gezamenlijk zijn deze bands o.a. te bewonderen in Hannover en Sankt Goarshausen. We gaan luisteren naar een van de epische stukken van de band: “Journey from Mariabronn”.

LIVE-TIP
IQ – Ryker Skies
Van “Frequency” (Giant Electric Pea, 2009)
IQ heeft een turbulente tijd achter de rug met nogal wat bezettingswisselingen. Vooral de plek van toetsenist was een draaideur, maar ook die van de drummer. En nu is ook nog eens oude bassist Tim Esau terug, dus bijna hebben we dan weer de klassieke IQ-bezetting compleet om het 30-jarige feestje te vieren. De officiële viering zal op 22 en 23 oktober plaats vinden in Zoetermeer (ja, alweer) waar de band het hele weekend zal spelen. Leuk detail is dat Paul Menel gisteren met zijn band in de zelfde zaal stond om zijn terugkeer op het podium te vieren. Hij speelde o.a. een groot deel van de IQ-platen waar hij op zong. Als bassist was ex-IQ-man John Jowitt te horen – dus muziek spelend van een band waar hij in zat, zij het niet ten tijde van die twee CD's met Menel! IQ zal ook wederom spelen op het Loreley Festival op 9 juli en zal de eer hebben voor Dream Theater te mogen spelen.

LIVE-TIP
Dream Theater – Surrounded
van het tweede album “Images And Words” (Atco, 1992)
Op 8 en 9 juli vindt in Loreley, Duitsland de zesde editie van Night of the Prog plaats. Elk jaar staan er weer grote namen, die we ook als kanshebber voor een show in Nederland kunnen opschrijven. De eerste vijf namen liegen er niet om, want met Dream Theater, Riverside, IQ, Eloy en Anathema heeft de organisatie alvast een aantal publiekstrekkers gevonden. Kaarten voor het festival gaan weg voor 99 euro exclusief camping en bijkomende servicekosten. Loreley ligt op dik drie uur rijden van Twente.

PROGRESSIEVE POP
Brook, Michael feat. Paul Buchanan - RockPaperScissors
Van "RockPaperScissors" (HighWireMusic, 2006)
Producer/gitarist Michael Brook is bekend van vele producties voor het Real World-label en voor solo-albums vol ambienteske 'infinite guitar'-klankwolken. Dit album maakte hij in 2006, maar het was slechts kortstondig via normale kanalen verkrijgbaar. Sinds kort wordt het aangeboden via CD-Baby. Dat betekent dus blijkbaar dat 'gewone' labels geen interesse hebben voor deze intrigerende afwisseling van songs en sfeertekeningen, met diverse gasten uit zowel de popmuziek (o.a. Lisa Germano) als wereldmuziek (o.a. Djivan Gasparian). Daarnaast gebruikt hij samples van reeds overleden artiesten als Nusrat Fateh Ali Khan en Richard Burton (een BBC-opname tijdens welke hij een tekst van Dylan Thomas voordraagt). Dit titelnummer wordt gezongen door de van The Blue Nile bekende Buchanan. Het had zó uit de sessies voor Peter Gabriels "OVO" of "Big Blue Ball" kunnen komen. Een vlotte progressieve popsong met een uiterst gelaagde productie.

OBSCUUR
Ure, Midge   - Get A Life
                        - Cry
Van "Little Orphans" (Environment Records, 2001)
In 1983 nam Midge Ure met de bassist van Japan, wijlen Mick Karn, de 7"/12" After A Party op. Enige tijd later dook hij zelfs de studio in met drie leden van de band, Karn, Richard Barbieri en Steve Jansen, met het idee om een nieuwe formatie op te richten. Dit is nooit gelukt, maar twee van de opgenomen demo's belandden jaren later op de restjesplaat “Little Orphans”, die Ure in de zogenaamde "Black & White Series" via zijn eigen label uitbrengt. Opvallend aan de muziek is de gelijkenis met het werk dat later op de platen van het trio Jansen/Barbieri/Karn terecht kwam. Overigens bevat de cd nog meer leuke tracks, waaronder een onverwachte samenwerking met gitarist Gordon Giltrap. Website: http://www.midgeure.com/

PROG HISTORIE
Renaissance - Ashes Are Burning
Afkomstig van "Ashes Are Burning" (Sovereign, 1973)
De studio-versie van het nummer dat in zijn live-versie het lange sluitstuk werd van Renaissance- concerten. Deze studio-versie is echter net zo interessant, al was het maar door de gitaarsolo van gastmuzikant Andy Powell van Wishbone Ash.

Sunday 6 Februari 2011 Show No. 928

IN MEMORIAM
Gary Moore &  Phil Lynott – Out In The Fields
Van “Run For Cover” (Virgin, 1985)
Vlak voor het begin van deze uitzending bereikte ons het bericht dat de Ierse gitarist Gary Moore vandaag is overleden. Hij werd 58 jaar. Hij was op vakantie in Spanje en is in zijn slaap gestorven. Voor Moore, die toch al een paar keer in onze uitzending voorbij kwam, gooien wij natuurlijk ons uitzendschema om. Niet alleen solo maakte hij sterke platen, ook met de jazzrockgroep Colosseum II  en met Don Airey's K2-project komt hij voor in de Xymphonia-historie. Zijn grootste Britse hit was “Out In The Fields, een duet met Phil Lynott, die nog geen jaar later zou overlijden, in januari 1986. We hadden juist vorige maand diends 25-jarige verscheiden herdacht.. Beiden waren in topvorm op zowel dit nummer als de B-kant van de “Out In The Fields”-single: “Military Man”. Beide songs zijn terug te vinden op Gary Moore's “Run For Cover”, dat zijn doorbraak naar een breed publiek betekende.

NIEUW
Pallas            - Falling Down
            - XXV (part2)
Van “XXV” (Eigen Beheer, 2011)
“XXV” oftewel '25' is het vervolg op Pallas’ magnum opus “The Sentinel”, en stond eigenlijk in 2009 al in de planning (25 jaar na Sentinel) maar allerlei randgebeurtenissen, niet in de laatste plaats het onvrijwillige vertek van zangerAlan Reed, heeft  een en ander vertraagd. Natuurlijk is de vraag of “XXV” zich kan meten met de symfonische bombast van “The Sentinel”. Bombast is er zeker wel en zo keren er ook wel wat thema's van de plaat terug, maar “XXV” laat ook zeker een stevig geluid horen en is Pallas in full gear en neigt hier en daar naar het geluid van Ayreon. Wel is het overduidelijk Pallas door het gitaarspel, toetsen arsenaal en zware bassen. Nieuwe zanger Paul Mackie is ook zeker een aanwinst en heeft het beste van beide voorgangers. De nieuwe nummers die de band speelde op het Loreley festival afgelopen jaar wisten toen nog niet direct te overtuigen, echter na een paar luisterbeurten is “XXV” zeker een waardige opvolger van “The Sentinel”. Er is een speciale editie leverbaar met bonus-DVD, waarop een deel van het Loreley-optreden is te bewonderen.

NIEUW
Brainbox - Return To Ithaca
-          Spring
Van "The 3rd Flood" (DMI, 2011)
Kaz Lux is al een paar jaar in de theaters te zien met wat grotendeels een doorstart is van de Mk II-line-up van het roemruchte Brainbox. Dus niet met Jan Akkerman, maar liefst twee gitaristen: Rudy de Queljoe en John Schuursma. Wel is de drummer van het eerste uur, Pierre van der Linden, van de partij. Indertijd, in 1970, vertrok hij van Brainbox naar Focus - heden ten dage zijn beide jobs blijkbaar te combineren. Allen bassist Cees van der Laarse (ex-Herman van Veen) is echt nieuw. Hij is wel een aanwinst: hij bedient zich van diverse lage snaarinstrumenttypen, waarvan de fretloze basgitaar het meest in het oor springt. Dat komt mede door z'n prominente plaats in de kraakheldere mix. De productie is opvallend verzorgd en laat ook de de partijen van het gitaristenduo en de drummer prachtig subtiel uitkomen (Van der Linden is uitermate in vorm!). Ja, want Brainbox anno 2011 maakt geen Cream- en Led Zeppelin-achtige hardrock, zoals 40 jaar geleden, maar subtiele rock, soms een beetje funky, dan weer wat bluesy, ook wat jazzy hier en daar. Lux' zang is herkenbaar als altijd, al houdt hij zich meer in en klinkt hij meer als op "Eli", het semi-legendarische duo-album met Jan Akkerman uit 1976. Onlangs was de groep al in Hellendoorn, maar niet getreurd, de tournee is nog maar net begonnen. Op http://www.brainboxmusic.nl/?AGENDA zien we o.a. een gepland bezoek aan het Zwolse Hedon op 9 april.

NIEUW
Usonic           - Kinsey Report
            - Bala
Van "Evolution" (G4DZ-Groove4Dayz Records, 2010)
Usonic is een project rondom drummer Miles Bould en multi-instrumentalist Scott Firth. Hun credits bevatten ondermeer samenwerkingen met Steve Winwood, Joan Armatrading, Sting, Michael Jackson, Level 42 en Steps Ahead. “Evolution” is het eerste werkstuk onder de naam Usonic, waaraan de heren drie jaar gewerkt hebben. Het is een eerbetoon aan het werk van wijlen Joe Zawinul, wat het duidelijkst tot zijn recht komt in “Legacy”, waarin tekstfragmenten van de fameuze toetsenman te horen zijn. Maar ook muzikaal klinkt Zawinuls werk met zijn eigen bands en Weather Report door. Daarbij worden ze geholpen door musici die ook door zijn werk beïnvloed zijn, zoals Tribal Tech-maatjes Scott Henderson en Scott Kinsey en gitarist Marc Guillermont. In de stijl van het label kunnen we zeggen dat “Evolution” een lekker groovy jazzrockplaatje is. Zie http://usonic.bandcamp.com/album/evolution

PREHISTORIE
Kaipa - Forlorad I Istanbul
Van "Kaipa" (1975 / Musea 1993)
Enige weken geleden draaiden we muziek van het derde album van de Zweedse groep. Nu gaan we nog verder terug in de tijd, naar het debuut uit 1975. Meest markante bandleden zijn leider en toetsenist Hans Lundin en de toen pas 19-jarige, latere Flower Kings-gitarist Roine Stolt. Opvallend is dat Lundin op dit debuut zelf nog zingt. Vooral zorgt hij ook voor weldadige vintage keyboardvloedgolven, waarover hij prangende Moog- of elektrische piano-soli laat horen, als hij al geen ruimte geeft aan het toen ook al heerlijk warme gitaarspel van Stolt. De symfonische rock kent lichte jazz-invloeden (vooral in dit instrumentale miniatuurtje 'vedwaald in Istanbul') en sluit aan bij de sound van Focus en Camel. Een klein folktrekje hier en daar is wel heel Kaipa-eigen.

(OP)NIEUW
K2 - Path Of The Warrior
Van het album “Black Garden” (Magna Carta, 2010)
Als het iets muzikaals betreft, dan gaat bij de aanduiding 'K2' een leuk belletje rinkelen. Is het niet die uitstekende soloplaat van toetsenist Don Airey, dan wel het “Book Of The Dead” project uit 2004 van Ken Jaquess. Hij liet onder de noemer K2 een paar virtuoze musici als Allan Holdsworth, Shawn Guerin en Ryo Okumoto opdraven voor een opmerkelijke, maar ook wisselvallige plaat. De formatie bleek hecht genoeg om in de daaropvolgende periode te gaan werken aan een opvolger. Dat leidde uiteindelijk tot “Black Garden”, wederom een plaat met een verhaal: over het oude Oceanië en de latere inwoners van Polynesië die de aarde met hun schip bestormden op zoek naar een nieuwe wereld en uiteindelijk op de eilanden in de Stille Oceaan terechtkwamen. Te horen valt behoorlijk traditionele doch afwisselende ‘symfo met ballen’, waarin nieuwe zanger Josh Gleason in elk geval een stuk beter uit de verf komt dan oude zanger Guerin. De sfeer van zijn Gleason’s stemgeluid roept de hoogtijdagen van Peter Gabriel en Jack Bruce op: dramatisch, maar als het moet ook ingetogen en bewogen. Minstens zo belangrijk zijn de toetsenlagen van Okumoto –  oh zo herkenbaar op zijn Hammond – en het snelle, lyrische spel van gitarist Karl Johnson, die Allan Holdsworth is opgevolgd. Het een schitterende gitaarsolo bevattende “Path Of The Warrior” is een van die nummers die deze tweede K2-plaat tot een zeer smakelijk product maken, inclusief alle geluidseffecten en sfeerwisselingen. (Wouter Bessels, Progwereld)

LIVE-TIP
Journey - Wildest Dreams
Van het album Revelation (Frontiers, 2008)
“Wildest Dreams” is een song met een zeer toepasselijke titel, want let op!!!! Onder de noemer Rock the Nation Festival: gaan enkele van de beroemdste AOR-band samen op tournee door Europa: Journey, Foreigner, Kansas, Night Ranger en Saga. Dit spektakel is o.a. Te zien op 17 juni in de Parkbühne te Hannover en op 25 juni op de Freilichtbühne in Sankt Goarshausen, ofwel De Loreley.

LIVE-TIP
Foreigner - I'll Be Home Tonight
Van het album “Can't Slow Down” (Atlantic, 2009)
Ook Foreigner is dus een van de groepen die van de zomer onder de Rock The Nation-noemer op tournee gaan. Zanger Lou Gramm is inmiddels vervangen door ex-Hurricane-zanger Kelly Hansen. Met gitarist Mick Jones nog altijd in de gelederen blijft de vertrouwde Foreigner-sound deels overeind.

NIEUWS
Pink Floyd – Money
Van “Dark Side Of The Moon” (EMI, 1972)
Afgelopen week werd bekend gemaakt dat EMI is opgekocht door de CITI-Group. Wel komisch dat Roger Waters momenteel op tour is met “The Wall” en dat nu de muzikale nalatenschap van zijn oude bandje in handen is gekomen van een bank. Want achter de Amerikaanse CITI-Group gaat de CITI-bank schuil.

NIEUW
Magic Pie - Tired
Afkomstig van "The Suffering Joy" (Progress Records, 2011)
Het zat het Noorse Magic Pie niet mee in de aanloop naar deze plaat, o.a. door het afbranden van de band-oefenruimte, inclusief het volledig instrumentarium. Dat maakte dat dit album al met al een jaar later dan gepland uit komt. Maar het is het wachten wel waard geweest. Het resultaat is de krachtigste Magic Pie-plaat tot nu toe, waarop de leden hun potente mix van classic rock (soms bijna metal) en prog met hints naar Spock's Beard en ook latere Kansas tot volle wasdom hebben laten komen. Het 15 minuten durende “Tired” herbergt alle Magic Pie-elementen binnen één compositie en is een goede staalkaart van wat de rest van het album te bieden heeft.

PROMO / JAZZROCK
Noy, Oz - Seven
Van "Schizophrenic" (Magnatude Records, 2009)
Alweer eventjes geleden verscheen dit vierde album van de van oorsprong Israëlische, doch in de VS residerende gitarist. "Schizophenic" is net als z'n voorganger "Fuzzy" (in augustus 2007 bij Xymphonia te beluisteren geweest) een uiterst afwisselend album. Rock, bijna-metal, funk, jazzrock, reggae - hij speelt het allemaal. Met mensen als drummers Keith Carlock en Dave Weckl als ritmebepalers (en dan noemen we maar enkele van de meewerkende musici) wordt e.e.a. wel steeds vanuit een jazzrock-invalshoek benaderd. "Seven" is een subtiele reggae, verrijkt met bedwelmende driekwarts carrouselpassages en een uiterst verfijnde jazzy gitaarsolo. Wat aldoor (ook hier weer) opvalt is dat de productie kraakhelder is. De instrumenten komen prachtig natuurlijk uit. Klonken drums maar vaker zo warm en diep als op dit album!

VAN EIGEN BODEM:
Tower - See You Tonight
Van "Titan" (Dureco, 1982)
De Nederlandse formatie Tower had in 1982 een opvallend hitje met deze song, geholpen door de heren van CAT Music (Catapult, Rubberen Robbie en later o.a. André Hazes) die hun pop/rock muziek in een bombastisch jasje à la Electric Light Orchestra en Ultravox staken.

(OP)NIEUW
Poor Genetic Material: Drowning The Book
Van "Island Noises" (Progrock Records, 2011)
Morgen, 7 februari, komt de dubbel-CD “Island Noises” van het Duits/Britse Poor Genetic Material uit. Het op The Tempest van Shakespeare gebaseerde werkstuk bevat vriendelijk klinkende symfonische rock in het straatje van Egdon Heath, Saga en Marillion met van tijd tot tijd introverte, naar ambient neigende passages.