Uitzending Terugluisteren

DOWN UNDER
Sebastian Hardie - Life, Love And Music
Van “Windchase” (Polydor, 1976 / Belle Antique, 2015)

We hebben al een tijd niet meer wat gedraaid van Australië’s meest geliefde progband uit de jaren zeventig. Sebastian Hardie, bestaande uit Alex Plavsic, Mario Millo, Peter Plavsic en Toivo Pilt, maakte in de jaren maar twee studio albums die toch klassiekers blijven en die zich kunnen meten met de Britse tegenhangers. Er is nog wel een reünie-album verschenen in 2012, maar dat deed de magie van het verleden jammer genoeg niet herleven. Wel heeft gitarist Mario Millo nog een aantal verdienstelijke albums gemaakt waaronder een met Windchase. Die band was vernoemd naar het tweede Sebastian Hardie-album uit 1976. We gaan nu terug naar naar dat jaar met “Life, Love And Music”.
Website: http://www.sebastianhardie.com.au/ .

NIEUW / LIVETIP
SHoB - Karma Obscur
- Sulfur
Afkomstig van "Karma Obscur" (eigen beheer, 2018)

"Karma Obscur" is het tweede soloalbum van de bassist/gitarist SHoB. De Fransman heeft na zijn debuut "Pragmatism" uit 2015 als gastmuzikant en support act goede connecties met topmusici als Patrick Rondat, Scott Henderson en Cory Henry. Gedurende dertien spetterende, superfunky fusionnummers van gemiddeld vijf minuten overrompelt SHoB op zijn nieuwe schijf samen met een uitgelezen selectie van topmusici de luisteraar constant met verbluffende vondsten. Lager dan laag gaat hij bijvoorbeeld in "Straight Ahead", waarna zangeres Laurène Pierre Magnani in "Except I’m 65" eerst op zwoele, aan Beate S, Lech (Beady Belle) en Annette Peacock herinnerende wijze charmeert, om vervolgens omringt door shreddende gitaristen agressief van zich af te bijten. De combinatie van stevig gitaarwerk en hamerende bassen doet soms aan de progmetaljazzrock van Spaced Out denken. Hier voegen echter staccato geblazen trompetten, trombones en saxofoons een extra swingende laag toe, die overkomt als een reïncarnatie van The Brecker Brothers op de klassieker "Heavy Metal Be-Bop". Uiteraard ontbrekende de razend knappe stop-start momenten niet, zoals in het virtuoze, met snerpende Moogloopjes doordrenkte titelnummer, terwijl aan Joe Zawinul en Tribal Tech verwante syncopische escapades overal opduiken. Verder zorgen in "The Professor" de rollende Hammond-klanken en perfect getimede drumslagen ongetwijfeld voor herkenning bij Steve Gadd-adepten Tenslotte zijn de composities, door de korte, bij de lurven grijpende thema’s en compacte solo’s en duels aldoor in beweging, waardoor tevens ruimte is voor progressieve rock-getinte passages, zoals tijdens de meeslepende opgebouwd afsluiter "Sulfur". SHoB en band treden in april twee keer op in Nederland: op de 14de in Paradox te Tilburg en op de 22ste in De Boerderij te Zoetermeer tijdens een middagconcert.
Websites:
http://www.shob.fr/
https://www.facebook.com/shobbass .

NIEUW / LIVE-TIP
Anderson, Laurie & Kronos Quartet - The Water Rises
- Our Street Is A Black River
Van "Landfall" (Nonesuch, 2018)

Een samenwerking die heel logisch klinkt is die van performance-kunstenaar/violiste Laurie Anderson en het strijkkwartet-zonder-oorkleppen Kronos Quartet. Het afgelopen vrijdag verschenen "Landfall" is toch pas hun eerste samenwerking. Het als een suite aanvoelende album is geschreven en gecomponeerd door Anderson en geïnspireerd op diens ervaringen met Hurricane Sandy en de uitkristallisering van een theaterprogramma van enkele jaren geleden. De partijen van de strijkers zijn verrijkt met subtiele elektronica, waarbij een deel van de tracks als 'grond' dient voor Andersons observaties en gedachten, vertolkt met die bedwelmende stem die velen begin jaren tachtig leerden kennen middels de onwaarschijnlijke hit "O Superman". Niet alle teksten zijn direct verbonden met Hurricane Sandy. Zo wordt er ook verhaald over een naakte man die bedekt is met kleine microfoontjes en over een Nederlandse karaokebar. Wel keert in alle teksten het thema 'verlies' terug: een verwijzing naar de spullen in haar kelderopslag die bij Hurricane Sandy verloren zijn gegaan. Let wel: toen ze de teksten schreef, leefde haar man Lou Reed nog, die ze intussen ook verloren heeft... Dromen komen tevens ter sprake en "Landfall" voelt als geheel ook dromerig aan: een geluidservaring om heerlijk op weg te drijven. Laurie Anderson en Kronos Quartet zijn op 15 juni te aanschouwen op het Holland Festival, als deelnemers aan de voorstelling Sight Machine van kunstenaar Trevor Paglen. Eerder al, op 8 april, is Laurie Andersen in Den Haag te bewonderen op het festival Rewire.
Websites:
http://www.laurieanderson.com/
http://kronosquartet.org/ .

VOORPROEFJE
AURI - Night 13
Afkomstig van "AURI" (Nuclear Blast, 2018)

De naam Tuomas Holopainen zal menigeen niet veel zeggen, maar als we vermelden dat hij de toetsenist en mede-songschrijver is binnen de Finse metalband Nightwish zal er bij velen wel een belletje gaan rinkelen. Multi-instrumentalist Troy Donockley is een naam die wel vaker voorbij is gekomen in Xymphonia, zowel als lid van Iona als met zijn solowerk. Wat velen echter niet weten is dat hij al een paar jaar deel uitmaakt van Nightwish. Deze twee heren hebben nu samen een project opgezet met zangeres Johanna Kurkela, een dame die een redelijk succesvolle carrière heeft in Finland EN getrouwd is met Holopainen. Van dit project verschijnt onder de naam AURI op 23 maart het gelijknamige debuutalbum, dat het trio samen met enkele gastmuzikanten heeft opgenomen in de befaamde Real World Studios. Gezien de achtergrond zou je muziek verwachten met een metal-insteek, maar de eerste indruk die we krijgen, het nu al vrijgegeven nummer “Night 13”, is dat het veel meer in de richting van de sfeervolle proggetinte folkklanken gaat van Troy Donockley's werk. Zeker muziek die veel luisteraars van Xymphonia kunnen waarderen. “Night 13” is te vinden op streaming platforms, maar er is ook een videoclip bij gemaakt. De YouTube-link vindt u op onze website.
Website: http://www.nuclearblast.de/en/label/music/band/about/4804238.auri.html
Video van dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=fYVmmWNskjs .

(OP)NIEUW
Cervello - L'Uomo (live)
Afkomstig van "Live In Tokyo 2017" (Belle Antique, 2017)

Onlangs draaiden we twee nummers van "Live In Tokyo 2017" van Cervello. "Melos" uit 1973 was de enige LP die die Italiaanse formatie in het verleden uitbracht. De plaat wordt door velen als meesterwerk gezien, hoewel anderen moeite hebben met het grillige karakter, waarin Van Der Graaf Generator-achtige saxofoonorkanen en de rauwe zang prominent aanwezig zijn. Gitarist Corrado Rustici zou daarna in onder meer Nova spelen en enkele fraaie soloalbums maken, maar verwierf toch voornamelijk faam als producer. In 2017 kwamen drie van de vijf oorspronkelijke leden van Cervello bijeen om in Japan de hele LP live te spelen. Saxofonist/fluitist Giulio D'Ambrosio is nog steeds een virtuoos, maar zet zijn geweldige bagage nu vooral op melodieuze wijze in. Oudgediende Antonio Spagnolo is daarnaast een uiterst functionele bassist, terwijl Rustici zich heerlijk uitleeft in progressief jazzrockende gitaarsolo's. Ze worden bijgestaan door een zanger Virginio Simonelli, die uit de popwereld komt, maar over een uiterst soepele stem blijkt te bezitten die met gemak de moeilijke passages beheerst. Drummer Davide Devito kent Corrado van zijn productiewerk voor Zucchero. Tenslotte schoof Sasà Priore aan, de huidige keyboardspeler van Osanna, de band waarin Corrado's broer Danilo Rustici zit en waarvan het prachtig symfonische "L'Uomo" als één van de bonustracks wordt gebracht. Naar dat meeslepende stuk gaan we nu luisteren.
Website: https://www.facebook.com/corrado.rustici/ .

VAN EIGEN BODEM
Lethe – Le Tombeau II
Van “Lethe” (MMP, 1981 / Paisley Press, 2016)

Vorige week lieten we een nummer horen van het zeldzame album “Daybreak” van Mirror en wisten we te vertellen dat deze Nederlandse band eind 1978 uit elkaar viel door interne strubbelingen. De basis van Mirror, Philip de Goey (piano, hobo, fluit, cor anglais), Johan Saanen (basgitaar) en Kees Walravens (gitaar), maakte echter een doorstart onder de naam Lethe. Deze keer volledig instrumentaal. De bezetting werd aangevuld met Thuur Feyen (orgel, piano, strijkersarrangementen) en Hans Lambers (drums en percussie). Hoewel er wel wat raakvlakken zijn met de muziek van Mirror is Lethe een stuk consistenter doordat de muzikanten zich meer op één sound richten. En dan voornamelijk de meer uitgesponnen melodieuze kant. Denk hierbij voornamelijk aan het geluid dat Camel produceerde zo rond de tijd van “Moonmadness”. In 1981 komt het eerste en enige album “Lethe” uit met 4 lange composities. Net als Mirror loopt het met Lethe echter ook snel spaak en blijft het bij één album. Voor De Goey is dit echter maar een voetnoot in zijn carrière. Hij ging spelen bij het Metropole Orkest en zich daarna toeleggen op wereldmuziek, waarbij hij met gerenommeerde musici over de gehele wereld werkte. Hij speelde met de meest uiteenlopende ensembles en groepen, van klassiek tot moderne jazz. Hans Lambers ging na zijn tijd met Lethe in de Philips Bigband spelen en Johan Saanen werd leraar op een basisschool. Hij bleef ook samen met Lambers muziek maken, in de begeleidingsband van het koor Experience. Kees Walravens vonden we na Lethe nog in een aantal bands terug; nu heeft hij zich voornamelijk toegelegd op het geven van gitaarles.
Websites:
https://www.philipdegoey.com/
http://members.home.nl/gerser/dutchprog/mirror.htm
.

NIEUW
Hackett, Steve - Behind The Smoke (live)
- In That Quiet Earth (live)
Van “Wuthering Heights: Live In Birmingham” (InsideOut, 2018)

Het lijkt niet op te kunnen bij Steve Hackett, want hij brengt wéér een CD uit. Dit maal een live-registratie, waarbij de Genesis-klassieker “Wind & Wuthering” centraal staat. Op 1 mei 2017 werd het concert, deel uitmakend van de tournee onder de noemer 'Genesis Revisited & Classical Hackett' in de Symphony Hall in Birmingham opgenomen om uitgebracht te worden op CD, DVD en Blu-Ray. De eerste helft is bijna geheel gevuld met eigen werk. Zijn nieuwste album uit 2017 “The Night Siren” wordt met drie nummers eer aangedaan. Nummers waar hij heel goed mee voor de dag kan komen. Op “Behind The Smoke” is mooi fluitspel te horen en laat Hackett een van zijn smeuïge solo’s horen. In de tweede helft is het Genesis wat de klok slaat. In totaal komen vijf nummers van het jubilerende album “Wind & Wuthering” voorbij. Hackett reist de wereld af om concerten te geven met een uitgekiende mix van oud en een beetje nieuw werk van zichzelf. Hij blijft namelijk gewoon ook nieuw werk uitbrengen. Solo en met anderen, zoals recent met Djabe en het gezelschap The Rome Pro(g)ject. Fans van het eerste uur raken zo ook bekend met nieuwe elementen van zijn steeds uitdijende oeuvre. En de Genesis-toppers uit de jaren ’70 zijn inderdaad niet stuk te krijgen. (naar Fred Nieuwesteeg, Progwereld)
Website: http://www.hackettsongs.com/ .

(OP)NIEUW
Kayak – Somebody
Van "Seventeen" (InsideOut, 2018)

“Kayak is bezig aan een nieuwe opmars. Een groep die in de afgelopen 45 jaar menige bezettingswisseling overleefde en altijd keihard terugsloeg. Zo ook met “Seventeen”, waarvoor toetsenist Ton Scherpenzeel vier nieuwe musici om zich heen heeft verzameld. Een album, gestoken in een hoes waarop zeventien vogels prijken, dat een fris geluid belooft. Met “Somebody”start de plaat met een noodkreet. Een krachtige aftrap, waarna Kayak flink van leer trekt. De nummers hebben pit, de speeldichtheid is hoog. Met sterk songmateriaal en overwegend stevig geluid maakt Kayak op “Seventeen” een herboren indruk. Een plaat die alles behalve belegen en routineus overkomt en een veelbelovende start markeert van dit nieuwe hoofdstuk van Neerlands progressieve vlaggenschip. Het buitenland lonkt, de aandacht van internationale media is inmiddels een feit.” (Wouter Bessels, Progwereld)
Website: https://www.kayakonline.info/ .

LIVE-TIP
Kerzner, Dave – The Truth Behind
Van “Static” (eigen beheer, 2017)

“Dave Kerzner is binnen betrekkelijk korte tijd een grote meneer geworden binnen de progrock. Hij werkte zo’n 15 jaar op de achtergrond als leverancier van gedigitaliseerde samples van akoestische en ‘oude’ instrumenten. In 2013 brak hij samen met Simon Collins (de zoon van) door met de band Sound Of Contact. Zijn zeer sterke eerste eigen album "New World" (2014) draagt onmiskenbaar de sporen van Pink Floyd en Genesis. Deze opvolger is een progressief conceptalbum over de afleidingen en chaos in het dagelijkse leven en het ontwijken van deze voortdurende onrust in onze hoofden in onze zoektocht naar helderheid en geluk. Thema’s waarmee collega’s als Roger Waters en Andy Tillison (The Tangent) ook mee aan de haal gingen. De observaties van Kerzner hebben geleid tot een vrij donker en psychedelisch gekleurd muzikaal manifest. Dat wordt nog eens extra onderstreept met een nostalgische en rauwe eind-jarenzestig-, begin-jarenzeventig-productie. Een intrigerend en indrukwekknd werkstuk." (Math Lemmen, Progwereld) De Dave Kerzner Band treedt op 3 maart op tijdens het festivla Progdreams in De Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://davekerzner.com/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Banks, Tony feat. Fish - Another Murder Of A Day
Van "Still" (Virgin, 1991)

Voor het concert van Tiger Moth Tales in De Boerderij onlangs, werd over de speakers een aantal minder voor de hand liggende progrockklassiekers gespeeld. Eén daarvan was "Another Murder Of A Day" van Tony Banks' tot nu toe laatste reguliere 'solo'-album "Still” uit 1991. Dit door Fish gezongen mini-epic kon door diverse aanwezigen niet thuisgebracht worden, wat ons doet concluderen dat ondanks de status die Banks als Genesis-toetsenist en -componist heeft opgebouwd zijn solowerk niet bijzonder goed verkocht. Banks is na de laatste Genesis-plaat dan ook een andere weg in geslagen: die van klassieke componist. Onlangs verscheen zijn derde album met orkestwerken. Hij is blijkbaar aan het aftellen, want na "Seven - A Suite For Orchestra" en "Six Pieces For Orchestra" heet de nieuwe loot aan zijn klassieke boom "Five", waaraan naast het Tsjechisch Nationaal Symfonie Orkest ook het aan dat ensemble gelieerde koor meewerkt. Ook nu weer is Naxos het platenlabel en mensen die een beetje bekend zijn in de klassieke wereld weten dan dat het album zeer voordelig verkrijgbaar is. Ook Fish is in het nieuws: afgelopen week werd bekend dat hij in oktober twee keer in Nederland optreedt: 23 oktober in Paradiso, Amsterdam en 25 oktober in TivoliVredenburg in Utrecht. Tegen die tijd moet Fish' nieuwe album "Weltschmerz" ook verschenen zijn. Daarnaast staan diverse solo- en Marillion-klassiekers op het program. Een mooie aanleiding om de te weinig gehoorde en naar onze bescheiden mening te weinig gewaardeerde samenwerking uit 1991 nog weer eens uit de kast te trekken, waarop ook vaste Genesis-live-gitarist Daryl Stuermer te horen is, naast sessiebeesten Pino Palladino (basgitaar), Vinnie Colaiuta (drums) en Luis Jardim (percussie).
Websites:
http://www.tonybanksmusic.com/
http://fishheads.club/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Hangover Paradise - Who Do You Think You Are
Van "Out Of Sight" (eigen beheer, 2017)

Voor het Album van de Maand februari hebben we gekozen voor het tweede album van een band die wat ons betreft wat te weinig aandacht krijgt. en dat terwijl Hangover Paradise, want daar hebben we het over, zulke verzorgde symfonische rock maakt, die bijvoorbeeld iedere Kayak-liefhebber gehoord zou moeten hebben. Vier naar na "Mirrors" komt de Drentse band rond de tweelingbroers Henk en Peter Zwerus met de opvolger "Out Of Sight". Naast dit door de wol geverfde veteranenduo, dat al sinds de vroege jaren tachtig op allerlei manieren in de professionele en semi-professionele muziekwereld actief is geweest, is alleen de niet minder ervaren bassist Cynthio Ooms overgebleven van de "Mirrors"- bezetting. De band is sindsdien al twee keer van gitarist en drummer gewisseld en heeft in de hiervoor met een Pink Floyd-coverband actieve Henk Brugge een nieuwe zanger gevonden. Voor de muzikale kwaliteit maakt dit alles niet uit: opnieuw is met producer Dick Kemper (de ex-Vandenberg-bassist) een bijzonder verzorgd album opgenomen, vol tot in de puntjes uitgewerkte symfonische rocksongs. De vergelijking met het al aangehaalde Kayak dringt zich weer op, maar ook Egdon Heath is door het volle dubbele keyboardgeluid een referentie. De songs zijn sfeervol en toegankelijk, maar bieden ook genoeg spanning door tempo- en sfeerwisselingen en fraaie gitaar- en toetsensolo's. Bovendien spreekt uit de knappe teksten regelmatig een sterke maatschappelijke betrokkenheid. De fraaie hoes, wederom van de hand van magisch-realistisch kunstenaar Karssien Ooms (broer van?) maakt het helemaal af. In de lente zijn een aantal optredens gepland in het noorden van het land; we hopen dat de heren ook weer eens wat zuidelijker komen.
Website: http://www.hangoverparadise.nl .

ACTUEEL
Watson, Patrick - Man Under The Sea (orchestral)
Afkomstig van "The 9th Life Of Louis Drax" (Varèse Sarabande, 2016)

Onlangs postte Patrick Watson een clip van zijn nieuwste single "Broken" op zijn site. Het is een typische dromerige pianoballade die we zo goed van de Canadees kennen. Hopelijk is het een aanloopje tot een nieuw album, de opvolger van het uit 2015 stammende "Love Songs For Robots". In de tussenliggende jaren heeft de multi-instrumentalist ook de stap naar filmmuziek gemaakt. Een logische stap, aangezien zijn muziek altijd al doordrenkt was van filmische elementen. Zijn score voor de suspense-thriller "The 9th Life Of Louis Drax" uit 2015 werd een jaar later op CD uitgebracht door het in soundtracks gespecialiseerde Varèse Sarabande. De 17 nagenoeg naadloos in elkaar lopende instrumentale stukken bevatten melancholieke pianowerkjes, die enigszins verwant zijn aan die van filmcomponist Michael Andrews ("Donny Darko"). Een orkest zorgt hierbij voor de nodige onderhuids spannende inkleuring. Er staat één gezongen nummer op de CD, een orkestrale versie van "Man Under The Sea", oorspronkelijk afkomstig van Watsons tweede album "Close To Paradise" uit 2006.
Websites:
http://www.patrickwatson.net/
https://www.facebook.com/patrickwatsonofficial (met een link naar een Apple-pagina waarop recente nummers staan die Watson en zijn bandleden inspireren).

ONWAARSCHIJNLIJKE COVER
Barker, Sally - I Know What I Like (In Your Wardrobe)
Van “Favorite Dish” (Hypertension, 1996)

Wie had gedacht dat we in Xymphonia nog eens een nummer zouden draaien van een artiest die aan The Voice UK heeft meegedaan! Daarbij dienen we wel aan te tekenen dat Sally Barker – want over haar hebben we het - vóórdat ze in 2014 tweede werd in de finale van die TV-show al een glansrijke carrière had. Barker was al redelijk bekend als folkartiest, hoewel haar muziek genre-overstijgend is en ze zich naast folk ook raad weet met blues, jazz en rock. Daarnaast is ze in 1990 mede-oprichter van de 'all-female' folkband The Poozies. Dit nadat ze overigens al drie solo-albums had gemaakt. Na The Voice werd ze gevraagd toe te treden tot de legendarische cult-folkband Fotheringay. Zij en collega Kathryn Roberts blijken overtuigende vervangers van wijlen Sandy Danny. In 2017 kwam er weer een solo album, maar wij gaat 22 jaar terug in de tijd, naar het album ‘Favorite Dish”. Hierop vinder we de Genesis-klassieker “I Know What I Like (In Your Wardrobe)”, maar dan anders.
Webiste: https://sallybarker.co.uk/ .

GEZIEN OP TV
Jarre, Jean-Michel - Ethnicolor
Van "Zoolook" (Disques Dreyfus, 1984)

Afgelopen donderdag was in het NPO-programma Het Uur Van De Wolf de documentaire "De reis van Jean-Michel Jarre" te zien. Geen diepgravend portret, maar een filmische impressie, afgewisseld met interviews, deels in het teken van zijn beide “Electronica”-albums uit 2015 en 2016. Daarop werkte hij samen met grootheden uit de hedendaagse elektronische muziek én een paar tijdgenoten, zoals Edgar Froese van Tangerine Dream en de filmmuziekgrootheid Hans Zimmer. Veel werd er gesproken over de invloed van Jarre's eerste twee albums “Oxygène” en “Equinoxe”. Maar het deed ons weer eens teruggrijpen naar één van Jarre's meest vooruitstrevende werkstukken, “Zoolook” uit 1984. Daarop experimenteerde hij driftig met de Fairlight Sampler, waarbij hij gesproken woord in de meest uiteenlopende talen bewerkte en verwerkte in zijn muziek. Hij werd daarnaast bijgestaan door o.a. gitarist Adrian Belew en bassist Marcus Miller. Binnen onze redactie wordt openingstrack “Ethnicolor” bestempelt tot één van de mooiste stukken uit Jarre's lange carrière.
Website: https://jeanmicheljarre.com/
Deze documentaire: https://www.npo.nl/VPWON_1284167 .

NIEUW
Houston - Cold As Ice
- Twelve-step
Van “Houston III” (Cargo Records, 2017)

Je hebt al bands met namen als Boston, Chicago, Kansas en New England. Voeg aan deze topografische groepsnamen het veel jongere Houston maar toe. Houston is een Zweedse AOR- band, opgericht in 2009 in Stockholm. In 2010 verscheen het titelloze debuutalbum, dat opgevolgd werd met 2 coveralbums, getiteld “Relaunch I” en “Relaunch II”. In 2013 was het tweede album met origineel materiaal daar, “Houston II” geheten - en afgelopen jaar verscheen “Houston III”. Je kan niet anders dan constateren dat de band dicht bij de beproefde AOR formule blijft: het album bevat goed in het gehoor liggende nummers die getekend worden door harmonieuze zang en een bombastische productie. Luister maar naar “Cold As Ice”; nee, niet het lied van Foreigner, maar een song vol pulserende keyboards en zwevende melodieën, met weelderige vocale harmonieën en de gelikte zang van Hank Erix.
Website: https://www.facebook.com/Houstonsweden/ .

NIEUW
Servants Of Science - Burning In The Cold
Afkomstig van "The Swan Song" (ServantRecords (= eigen beheer), 2017)

"The Swan Song" is het debuut van de Engelse formatie Servants Of Science. De volle Mellotronklanken waarmee opener "Another Day" begint, zouden kunnen suggereren dat we hier met een volbloed symfonische rockband van doen hebben. Nadere beluistering leert echter dat de groep tevens beïnvloed is door progressieve New Wave-acts als The Chameleons, Clan Of Xymox en Sad Lovers & Giants getuige het voor die acts typische gebruik van uitwaaierende gitaren en melancholieke zang. Deze interessante mengeling wordt nog verder doorgevoerd in "Peripheral", dat meer naar Postrock neigt, en "Tedium Infinitum", waarin ook een synthipopsound te ontdekken valt. Meest progressieve stuk is het afsluitende "Burning In The Cold" dat vanavond ten gehore wordt gebracht. Hierin zit zelfs een Floydeske gitaarclimax. Overigens werden we via ons contactformulier door multi-instrumentalist Stuart Avis eind vorig jaar zelf op de hoogte gebracht van het bestaan van zijn band.
Website: https://www.servantsofscience.com/ .

NIEUW / JAZZ(ROCK)
Jevtovic, Dusan - New Pop
Van "Live At Home" (Moonjune, 2018)

U heeft de Servische gitarist Dusan Jevtovic in ons programma al aan het werk gehoord met Spaanse en Israëlische jazzrockmuzikanten, op "Live At Home" hoort u 'm met een puur Servische band. De opnamen zijn, zoals de titel al doet vermoeden, opgenomen in Jevtovic' thuisstad: Kragujevac. Bijzonder is dat in enkele stukken de invloed van Servische volksmuziek doorklinkt. "Angel / Al Aire-Soko Bira" is zelfs gebaseerd op een traditioneel Servisch lied. In "Babe" horen we een sample van Servische koorzang, zo te horen een antropologische veldopname. Naast folk-beïnvloede symfo en symfonisch aangeklede folk is er dus ook nog zoiets mogelijk als folk-beïnvloede jazzrock. Of misschien liever moderne elektrische jazz, want net als de ook bij Moonjune Records verschenen nieuwe plaat van de Belg Dominique Vantomme (vorige week te horen bij Xymphonia) valt veel materiaal van "Live At Home" eerder onder die laatste kwalificatie. Buiten de hoofdthema's geven de muzikanten elkaar ruimte voor de nodige muzikale zoektochten, waarbij Jevtovic soms vervaarlijke distortiongeluiden uit zijn versterker weet te sturen. Andere stukken belanden na een introductie in een hypnotische groove, waar vooral de Fender Rhodes-piano van Vasil Hadzimanov een houvast biedt. Halverwege belooft de titel "New Pop" een toegankelijker invalshoek en dat blijkt ook nog zo te zijn: een helder pakkend thema over een opgewekt klinkende ritmische basis, met in het tussenstuk meeslepende en melodieus blijvende solo's van gitarist, toetsenist en bassist. In deze kwartetversie veel opener van karakter dan de eerdere opname op de duoplaat "XaDu" met de Spaanse drummer Xavi Reija. Het is ook het stuk waar we u als luisteraar het meest mee denken te plezieren. U kunt het album overigens, alvorens tot aanschaf over te gaan, in z'n geheel op Bandcamp beluisteren.
Websites:
http://www.dusanjevtovic.com/
https://dusanjevtovic-moonjune.bandcamp.com/album/live-at-home .

HERUITGAVE
Godley & Creme - This Sporting Life
- Welcome To Breakfast Television
Afkomstig van "L" (Mercury, 1978) en "Body Of Work 1978-1988" (Polydor/Caroline, 2017)

Vorige week draaiden we het nummer "Cry" van GRICE, waarbij we refereerden aan het gelijknamige nummer van het duo Kevin Godley en Lol Creme. De versie van "Cry" van dat duo stamt van "History Mix Part 1" uit 1985. Het was, na het ambitieuze "Consequences" uit 1977, het zesde album van de musici nadat ze de succesformatie 10CC hadden verlaten. De plaat maakt deel uit de vorig jaar verschenen verzamelbox "Body Of Work 1978-1988", waarin verder de albums "L", "Freeze Frame", "Ismism", "Birds Of Prey" en "Goodbye Blue Sky" zitten, aangevuld met talloze bonustracks. Het tweetal maakte eerst nog behoorlijk uitdagende muziek, zoals het vanavond gedraaide "This Sporting Life" van "L" laat horen. Geluidsexperimenten met de door hen ontwikkelde Gizmotron, Zappaeske gekte en prachtige meerstemmige melodieën wisselden elkaar af. Zelfs op "Welcome To Breakfast Television", de B-kant van de van "Birds Of Prey" (1983) afkomstige single "Save A Mountain For Me", werd die werkwijze geëtaleerd. Mede door de door henzelf geproduceerde en geregisseerde clip bij "Cry" werden ze echter steeds meer gevraagd als regisseurs van videoclips van andere artiesten, waardoor ze er nog maar zelden toe kwamen gezamenlijk muziek te maken, hoewel Godley nog geregeld bij andere bands aanschoof en Creme zelfs tijdelijk lid van Art Of Noise werd. Laatstgenoemde is nu tevens bezig met zijn eerste soloplaat "Muscle Memory".
Websites:
http://www.kevin-godley.com/
https://www.pledgemusic.com/projects/kevin-godley-muscle-memory .

VAN EIGEN BODEM
Uil, Han – The Afflicted
Van “Alone” (eigen beheer, 2006)

Singer-songwriter Han Uil brengt in 2000 in eigen beheer het album “The Frigus Project - Loomed Merriment uit”. Aan dit album verleenden tal van muzikanten hun medewerking, in het bijzonder drummer Sander Zoer. Het laat een combinatie van folk, kllassiek en symfonische rock horen, waarbij Uil zich in de teksten vaak maatschappijkritisch uitlaat en zware onderwerpen behandelt als oorlog en mishandeling. De opnamen voor de song “Give It Some Rest”' is feitelijk het begin van symfonische rockband Antares. In de wintermaanden van 2004 is Antares alweer verleden tijd en begon Uil aan een nieuw soloproject. Hij werd hierin o.a. bijgestaan door z'n oud-collega's van Antares (Sander Zoer, Gerwin de Weert & Jeroen Spanjaard). Het album bevat behalve acht originele werken ook een cover van Peter Hammill, getiteld “Just Good Friends”. Hoewel Han erg geïnspireerd is door Hammills werk, zijn americana- en roots-invloeden ook substantieel aanwezig. Andere invloeden zijn o.a.: Neil Young, Nick Cave, Bob Dylan, Dire Straits, Jethro Tull, Marillion & Pink Floyd. Het album kreeg de titel “Alone” en is in maart 2006 verschenen. Vier jaar later verscheen “Dark In Light”. Daarop spelen een aantal leden van zijn toenmalige band Seven Day Hunt (waarin drie oud leden van Egdon Heath) mee. TumbleTown zou je vervolgens het op personeel gebied uitgedunde vervolg op Seven Day Hunt kunnen noemen. Daar hadden we ook al een tijdje niets van gehoord, maar juist enkele weken geleden verschenen op Facebook foto's van opnamesessies voor een nieuw TumbleTown-album!
Website: http://hanuil.com/ .

IN HET NIEUWS
Genesis – Say It's Allright Joe
Van “...And Then There Were Tree...” (Charisma, 1978)

Niets lijkt een reünie van Genesis meer in de weg te staan. Nadat Phil Collins en Mike Rutherford al eerder lieten weten weer te willen samenwerken, heeft nu ook Tony Banks, het derde lid, gezegd daar open voor te staan. Banks deed zijn uitspraken bij 91.9 WFPK, een radiostation in Louisville. Hij vertelde nog regelmatig contact te hebben met Rutherford en samen hebben ze de mogelijkheid van een nieuwe concertreeks al een paar keer besproken. "We staan er niet onwelwillend tegenover. Het is leuk genoeg om het te proberen”, zei hij. "Maar eerst moet Phil zijn tournee afmaken. Daarna zien we wel weer verder. Collins kan als gevolg van gezondheidsproblemen niet meer drummen. Banks ziet daar echter geen probleem in, vooral niet omdat de vijftienjarige zoon van Collins, Nick, een prima vervanger van zijn vader blijkt. Wij gaan vanavond 40 jaar terug in de tijd. Toen verscheen “...And Then There Were Three...”, het negende studioalbum van Genesis. Het was het eerste studioalbum sinds 1971 zonder gitarist Steve Hackett. De titel verwijst naar de overgebleven drie bandleden Collins, Rutherford en Banks. De opnamen vonden plaats in de Hilvaria Studio's in Hilvarenbeek. Met de singles “Follow You, Follow Me” en “Many Too Many” had de groep bescheiden hits. De tournee die op het album volgt is de tweede met drummer Chester Thompson en de eerste met gitarist Daryl Stuermer. De band doet daarbij ook Nederland aan. (bron: Progwereld / Wikipedia)
Website: http://www.genesis-music.com .

ALBUM VAN DE MAAND
Hangover Paradise - Not Worried
Van "Out Of Sight" (eigen beheer, 2017)

Voor het Album van de Maand februari hebben we gekozen voor het tweede album van een band die wat ons betreft wat te weinig aandacht krijgt. en dat terwijl Hangover Paradise, want daar hebben we het over, zulke verzorgde symfonische rock maakt, die bijvoorbeeld iedere Kayak-liefhebber gehoord zou moeten hebben. Vier naar na "Mirrors" komt de Drentse band rond de tweelingbroers Henk en Peter Zwerus met de opvolger "Out Of Sight". Naast dit door de wol geverfde veteranenduo, dat al sinds de vroege jaren tachtig op allerlei manieren in de professionele en semi-professionele muziekwereld actief is geweest, is alleen de niet minder ervaren bassist Cynthio Ooms overgebleven van de "Mirrors"- bezetting. De band is sindsdien al twee keer van gitarist en drummer gewisseld en heeft in de hiervoor met een Pink Floyd-coverband actieve Henk Brugge een nieuwe zanger gevonden. Voor de muzikale kwaliteit maakt dit alles niet uit: opnieuw is met producer Dick Kemper (de ex-Vandenberg-bassist) een bijzonder verzorgd album opgenomen, vol tot in de puntjes uitgewerkte symfonische rocksongs. De vergelijking met het al aangehaalde Kayak dringt zich weer op, maar ook Egdon Heath is door het volle dubbele keyboardgeluid een referentie. De songs zijn sfeervol en toegankelijk, maar bieden ook genoeg spanning door tempo- en sfeerwisselingen en fraaie gitaar- en toetsensolo's. Bovendien spreekt uit de knappe teksten regelmatig een sterke maatschappelijke betrokkenheid. De fraaie hoes, wederom van de hand van magisch-realistisch kunstenaar Karssien Ooms (broer van?) maakt het helemaal af. In de lente zijn een aantal optredens gepland in het noorden van het land; we hopen dat de heren ook weer eens wat zuidelijker komen.
Website: http://www.hangoverparadise.nl .

LIVE-TIP
Matthews' Southern Comfort - O'Donnel Street
Van "Kind Of New" (Brilliant, 2010 / rerelease met live-album "Kind Of Live": Esoteric Recordings, 2012)

Over iets meer dan een maand, op 14 maart, treedt Matthews' Southern Comfort op in de Cobblestone in Oldenzaal. Deze groepsnaam zal bij velen vooral verbonden zijn met het Joni Mitchell-nummer "Woodstock", waar de oorspronkelijk Britse band in de vroege jaren 70 een internationale hit mee scoorde. Iain Matthews was toen net uit Fairport Convention gestapt omdat hij die groep teveel een Keltische kant vond opgaan en hij meer geïnteresseerd was in de Amerikaanse Westcoast-sound. De oorspronkelijke groep viel al snel uit elkaar en Matthews ging in zijn verdere carrière vele paden in. Zo richtte hij met Andy Roberts Plainsong op. De laatste jaren zien we van beide met Matthews verbonden groepsnamen ineens nieuw plaatwerk. En dat terwijl Matthews al decennia in ons eigen Limburg woont. Met Roberts werkt hij in Plainsong nog daadwerkelijk weer samen, de huidige bezetting van Matthews' Southern Comfort is een compleet Nederlandse aangelegenheid. Gitarist/zanger Bart Jan Baartmans, toetsenist Bart de Win (o.a. Birds Of Chicago) en de onlangs toegetreden singer-songwriter Eric Devries vormen de rest van de line-up. Ondanks het prachtige spel van die heren, waarbij we vooral de warme toetsenklanken van Bart de Win en de fraaie harmoniezang willen roemen, blijft het na al die jaren ongeschonden, rijke en gevoelvolle stemgeluid van Matthews de belangrijkste attractie. Op 23 februari moet de nieuwe plaat "Like A Radio" uitkomen. Omdat de concerten in de Cobblestone vaak uitverkopen, wilden we niet zo lang wachten met het tippen van deze makers van melodieuze Westcoast-pracht.
Websites:
http://iainmatthews.nl/
http://www.cobblestone.nl/artists/matthews_southern_comfort.html .

IN HET NIEUWS
Glass Kites - Intro (Soviet)
- Mirror Me
Van nog te verschijnen nieuw album resp. "Glass Kites" (eigen beheer, 2012)

In de eerste uitzending van het nieuwe jaar lieten wij voor het eerst muziek horen van het debuutalbum van de Canadese band Glass Kites. Schitterende muziek die hints in zich heeft van epische klanken van Radiohead, Anathema en het Noorse Oak. We constateerden toen ook dat er sinds het verschijnen van het debuut in 2012 niets meer is vernomen van de band. Tot afgelopen week, toen er op de Glass Kites-Facebookpagina ineens een nieuwe video werd geplaatst met een live-in-de-studio-opname van een nieuw nummer. Maar nog vreugdevoller is het feit dat de band het bij deze video heeft over een binnenkort te verschijnen nieuw album. Wij combineren de nieuwe song “Intro (Soviet)” met het langste nummer van het debuutalbum, “Mirror Me”.
Websites:
https://www.facebook.com/glasskites/
https://glasskites.bandcamp.com/
Video “Intro (Soviet)”: https://vimeo.com/251112198.

WHATEVER HAPPEND TO....
Retroheads – Living In A Bubble
Van “Introspective” (Unicorn Digital, 2006)

Soms zijn er van die bands die een paar zeer goede albums produceren en vervolgens opeens in het niets verdwijnen. Zo ook Retroheads. Van de Noorse band onder leiding van bassist en toetsenist Tore Bo Bendixen verschenen in 2004 en 2006 twee studio-albums. Ook werd er zelfs opgetreden in de Verenigde Staten. Ook weer niet zo gek aangezien de band onder contract stond bij het Canadese label Unicorn Digital. Een voorloper van Retroheads, de band Dot No, was in 1997 al te vinden op de zeer zeldzame verzamelaar “The Alien Killer Orange”. Het gedragen toetsenwerk (Gry Anett Stordahl en Bendixen), lekker gitaarsoleerwerk van Tommy Berre en uitermate sterke zang van Mike Mann doet smaakt naar meer. Helaas is een vervolg op “Introspective” nooit gekomen en zijn de leden in obscuriteit verdwenen. Daarom maar weer eens een nummer van het alweer 12 jaar oude tweede en laatste album.
Website: http://www.unicornrecords.com/retroheads.html .

LIVE-TIP
Jethro Tull – Locomotive Breath
Van “Aqualung” (Chrysalis, 1971)

De legendarische Britse progrockband Jethro Tull komt naar Nederland. De band rond frontman, zanger en fluitist Ian Anderson staat op 25 november in Theater Carré in Amsterdam. De band werd opgericht in 1968 en maakte ruim veertig albums, waarvan er wereldwijd meer dan 60 miljoen werden verkocht. Anderson en consorten begon in 2018 met de Jethro Tull 50th Anniversary Tour. Alle bekende nummers uit het roemruchte verleden van de progressieve rockband komen langs. Het is ruim negen jaar geleden dat Jethro Tull voor het laatst in Nederland optrad. In de tussentijd hebben we de groep overigens wel vlak over de grens in Duitsland kunnen bewonderen. Anderson schrijft het verschil tussen hun muziek en dat van andere progrockbands onder meer toe aan Jethro Tulls afkeer van drugs: "Ik kan het veilig zeggen: Ik haat hippies, oké? En ik haat psychedelische muziek en ik haat alles wat te maken heeft met drugs. Jethro Tull heeft zich daar nooit mee ingelaten." Hoewel in de beginjaren nog beïnvloed door andere bands, ontwikkelde Jethrol Tull snel een unieke, altijd herkenbare sound. (bronnen: Progwereld, Wikipedia)
Website: http://jethrotull.com/ .

OBSCUUR
Mirror – Daybreak
Van “Daybreak", (eigen beheer, 1976 / Paisley Press, 2015)

Ook ons eigen land heeft zo van die vergeten juweeltjes, zo ook de band Mirror. De band werd in 1972 opgericht door vier schoolvrienden, waaronder zangeres Paula Mennen die ook de toetsen verzorgde. In 1973 kwam Philip de Goey de band versterken op sax en andere blaasinstrumenten. Het eerste album genaamd “Daybreak” verscheen in 1976 en laat een band horen die de muziek van veel van de dan gevestigde namen uit de progrock heeft geabsorbeerd. Zo heeft het titelnummer duidelijke verwantschappen met het werk van Yes. Maar ook Pink Floyd en Camel weerklinken in de muziek van Mirror. Natuurlijk is een vergelijking met Earth And Fire ook snel gemaakt. Na het verschijnen van het album ging Mirror veel live spelen, maar er ontstond al snel een ruzie binnen de band over zakelijke dingen en compositiecredits. Enkele leden stappen op, waardoor Mirror uiteindelijk uit elkaar valt. Een aantal ex-leden formeerden vervolgens de band Lethe, die muzikaal meer de Camel-kant op ging. Jammer dat het zo gelopen is, want Mirror had potentie. We gaan luisteren naar het titelnummer van “Daybreak”.
Meer info: http://members.home.nl/gerser/dutchprog/mirror.htm .

IN HET NIEUWS:
Philhelmon - The Final Frontier
Van "Enjoy It While It Lasts" (eigen beheer, 2012)

In 2012, precies op zijn 60ste verjaardag, bracht Henk Bol onder de naam Philhelmon het album "Enjoy It While It Lasts" uit. Dit album was vooral via intensief internetverkeer tot stand gekomen. Zijn muzikale sparring partner Ky Fifer (zang) is namelijk een Amerikaan. Veel andere muzikanten op het album had Bol ook via internet leerde kennen. Daarnaast speelden oude vrienden als Cleem Determeijer (Finch, Ayreon) mee. We zijn nu bijna 6 jaar verder en op 26 april zal na heel veel zwoegen de opvolger van "Enjoy It While It Lasts" af moeten zijn. Dit album, "Perpetual Immobile", moet nog wel gemixt en gemasterd worden. Dit willen Bol en Fifer op het hoogste professionele niveau laten doen en dat kost een lieve duit. Daarom is afgelopen week een campagne voor een duur van 40 dagen van start gegaan. In een Youtube-video roept het duo ons op de deluxe versie of de digipack-versie nu al voor te bestellen zodat de fondsen voor dat mixen en masteren nu al beschikbaar zijn. Dit gaat nu eens niet via een hip crowdfunding-medium. Nee, je kunt je bestelling gewoon mailen. Op "Perpetual Immobile" doet een nog veel indrukwekkender lijst muzikanten mee dan op de voorganger: onder de 50 gastmusici vinden we o.a. Knight Area-gitarist Mark Bogert en opnieuw Determeijer. In de deluxe box vind je o.a. een mooi boekwerk, een extra CD met bonustracks en outtakes en een USB-stick met high resolution audio. Vanavond gaan wij nog even terug naar 2012, met de openingstrack van "Enjoy It While It Lasts". Als je interesse hebt in "Perpetual Immobile": mail vooral naar naar info@soundart-design.com .
Websites:
https://www.philhelmon.com/
https://www.facebook.com/Philhelmon
Youtube-teaser: https://youtu.be/Govp4GqWjmk .

NIEUW
De Angelis, Marco - Next Station
I. The Lost And Found Happiness
II. Far Over The Horizon
III. Roy's Tears
IV. The Next Station
Afkomstig van "Next Station" (eigen beheer, 2017)

Ruim vier jaar geleden besteedden we aandacht aan "The River", het debuut van multi-instrumentalist/Chapman Stickspeler Marco De Angelis. We omschreven de muziek destijds als een fraai samengaan van Mike & The Mechanics-achtige progressieve pop en Pink Floyd-gerelateerde sfeertjes. Deze omschrijving is ook op "Next Station", de tweede CD van deze Italiaan van toepassing, waarbij een nog breder spectrum aan stijlen samengevoegd worden. Zo horen we in de relatief kortere stukken (die bijna allemaal boven de zes minuten klokken) nu ook de catchy elementen van bands als Mr. Mister en World Trade en komt in het bijna kwartier lange "A Proggy Night In London" een modern kijk op het oude Genesis om de hoek kijken. En ja, ook Pink Floyds erfenis, inclusief solowerk van Gilmour en Waters, heeft nog steeds invloed op De Angelis. Toch weet hij zijn eigen creativiteit duidelijk naar voren te brengen. Zo is de productie uiterst helder en gedetailleerd en geven gastzangers Nad Sylvan, Robbie Wyckoff (uit de Roger Waters Band!) en Göran Edman de hun toebedeelde songs een eigen karakter. Belangrijkste instrumentalist naast De Angelis zelf is drummer Cristiano Micalizzi, wiens discografie (zie http://www.cristianomicalizzi.com/english_site/Discografia/discografia.htm) bijzonder indrukwekkend te noemen is. Van "Next Station" is nu het door Wyckoff gezongen titelnummer te beluisteren.
Websites:
http://www.nextstation.it/
http://www.marcodeangelis.com/ .

NIEUW / JAZZ(ROCK)
Vantomme/Delville/Levin/Lenssen - Playing Chess With Barney Rubble
Van "Vegir" (MoonJune Records, 2018)

Vantomme/Delville/Levin/Lenssen: de vaste Xymphonia-luisteraar zal minstens één naam hiervan bekend in de oren klinken. Inderdaad is de Levin in deze opsomming niemand minder dan Tony Levin, de bassist en Stick-bespeler die we kennen van - onder veel meer - King Crimson en Peter Gabriel. Hij werkt hier samen met - en dat had u aan de namen misschien al herkend - een Belgisch trio. De leider van dit stel is Dominique Vantomme. Deze toetsenist componeerde en produceerde alle stukken op de CD "Vegir", waarin hij zelf te horen is op Fender Rhodes, piano, MiniMoog en Mellotron. Vantomme heeft een uitgebreid CV in de pop-, jazz- en blueswereld en werkte met o.a. Vaya Con Dios, Viktor Lazlo en An Pierlé. Michel Delville is een goede bekende van het MoonJune-label, waarop ook "Vegir" verschijnt: we kennen Delville als gitarist van The Wrong Object, douBt en Machine Mass. Een voor ons nieuwe naam is de drummer: Maxime Lenssens. Leuk om te vermelden is, dat de CD is opgenomen door Pascal Deweze in diens eigen studio. Deweze was betrokken bij een flink aantal Belgische bandjes uit het alternatieve circuit, waaronder Metal Molly en Sukilove. Ook vormde hij met Bettie Serveert-zangeres Carol van Dijk het duo Chitlin' Fooks. Over naar de muziek nu: Vantomme wordt dan wel genoemd als componist, maar de 8 tracks op deze zeer lange CD voelen in hoge mate geïmproviseerd aan en zijn dat waarschijnlijk ook wel. De composities zijn, zoals binnen de jazz vaak gebruikelijk, vast niet meer geweest dan een akkoordensequentie of melodie die als uitgangspunt heeft gediend. Veel van het materiaal op "Vegir" laat elkaar aftastende muzikanten horen, waarbij zelden de gemakkelijkste weg wordt gekozen. Wel geven de vier elkaar veel ruimte: kakofonieën of notenpoeperij worden vermeden. Enkele van de stukken zijn melodieuzer en toegankelijker van karakter: "Equal Minds" laat fraai symfonisch aandoend Moog-werk van Vantomme horen in de eerste helft, voordat het nummer toch een ongrijpbaarder wending neemt. In "Playing Chess With Barney Rubble" is van de eerste tot de laatste seconde duidelijk wie hier de bassist is: de fraai spelende Levin is hier prominent aanwezig met zijn karakteristieke sounds. Vantomme zelf verleent het nummer met zijn Fender Rhodes welkome warmte.
Website: https://dominiquevantomme.bandcamp.com/ .

(OP)NIEUW
GRICE - Cry
Van de EP "The Grey Of Granite Stone" (Hungersleep Records, 2017)

GRICE, het project van de Brit Grice Peters, bracht ons vlak voor kerst een EP met 5 nieuwe tracks. We kenden hem van de kleurrijke albums "Propeller" (2012) en "Alexandrine" (2015) en een handvol EP's, waarop Peters werd bijgestaan door een keur aan muzikanten met zeer diverse achtergronden. Dat is ook weer het geval op "The Grey Of Granite Stone". Opnieuw zijn Richard Barbieri en Steve Jansen (beiden ex-Japan) van de partij, evenals pedal steel-specialist BJ Cole en de Egyptische percussionist Hossam Ramzy. Met behulp van o.a. mixer Gary Bromham, die eerder werkte met onder meer Björk en Sheryl Crow, zijn bijzonder gelaagde muzikale weefsels gemaakt, waar je steeds weer wat in blijft ontdekken. Daarbij lijkt het alsof Peters vooral ook de mogelijkheden van zijn stem verder heeft verkend. In "Change My World" klinkt hij krachtiger in het hoog, in het heerlijk energieke "Spirit Level" klinkt hij juist voller in lagere regionen. Bijzonder is ook het relaxte, bijzonder subtiele "Cry": geen cover van Godley & Creme, hoewel het wel vergelijkbare melancholieke sferen oproept, met dank aan de vele zijdezachte zanglagen. De EP "The Grey Of Granite Stone" brengt kortom vele verrassingen en is daarmee absoluut een welkome aanvulling op GRICE's uiterst boeiende progressieve pop-oeuvre. Op Bandcamp is de EP in zijn geheel te beluisteren én te bestellen. Dat laatste kan ook bij Burning Shed.
Websites:
http://www.gricemusic.co.uk/
https://hungersleeprecords.bandcamp.com/album/the-grey-of-granite-stone .

NIEUW
A Silent Sound - Setting Foot On The Hills
- City One
Van "Compass" (Freya Records, 2017)

De kring rondom de bands Sky Architect en Mayra Orchestra en rondom producer/muzikant Christiaan Bruin kunnen we gerust een muzikaal ecosysteem noemen, waarin men elkaar ondersteunt en ook lijkt te stimuleren. Een nieuwe loot aan deze muzikale stamboom is A Silent Sound, het solo-project van zanger/gitarist Tom Luchies. Het eerste wapenfeit is het concept-album “Compass” dat verhaalt over een man die op wereldreis gaat om o.a. de geboorteplaats van zijn vader te bezoeken. Luchies schreef dit verhaal en de bijbehorende songs voor een deel tijdens zijn eigen wereldreis, hoewel hij benadrukt dat het resulterende werk zeker niet autobiografisch is. Muzikaal tapt “Compass” uit een wat ander vaatje dan dat we van Luchies gewend zijn bij Sky Architect. Het album neemt je ook muzikaal mee op een reis want daar waar het album opent met wat je progressieve rock kunt noemen, wordt de muziek naarmate het album vordert meer singer/songwriter-achtig qua stijl, meer songmatig. Het is dan ook niet zo gek dat dit album verschenen is op het nieuwe sublabel van FREIA Music, Freya Records, een label dat zich meer richt op muziek buiten de progressieve rock. “Compass” is een album gevuld met sterke songs die door Luchies met verve worden gebracht daarbij ondersteund door o.a. zijn Sky Architect-collega's Christiaan Bruin op drums en Rik van Honk op trompet en synthesizer. Muzikaal horen we invloeden van The Dear Hunter maar ook Jeff Buckley. “Compass” is ook nog eens een album dat naarmate je het vaker beluistert steeds meer van zijn geheimen prijsgeeft en echte luistertrip biedt.
Website: https://asilentsound.com/ .

AOR / OPENER
Cross, Christopher - Night Across The World
Van "Rendezvous" (Ariola, 1992)

Een van de meest succesvolle debuutalbums allertijden is dat van de Amerikaan Christopher Cross, een album dat hem uiteindelijk in 1980 vijf Grammys opleverde waaronder die voor album van het jaar, daarbij o.a. Pink Floyds “The Wall” achter zich latend. Maar zo'n ongekende carrièrestart heeft ook een keerzijde, namelijk dat het bijna onmogelijk is om zo'n succes nog te overtreffen, terwijl de muziekindustrie dat eigenlijk wel van je verwacht. En zo kan het gebeuren dat ondanks het feit dat je maar kwaliteitssongs blijft afleveren uiteindelijk je vijfde studio-album niet eens meer officieel uitkomt in je eigen land, de VS. “Rendezvous” verscheen in 1991 eerst in Japan om vervolgens in 1992 in Europa bij Ariola te verschijnen. Op zich snappen we voor een deel ook wel waarom dit album in de VS niet uitkwam, want het sloot niet echt aan bij de muzikale tijdsgeest. Aan de andere kant zou je de muziek van Christopher Cross ook gewoon tijdloos kunnen noemen.
Website: http://www.christophercross.com/ .

LIVE-TIP
Bowness, Tim - Kill The Pain That's Killing You
Afkomstig van "Lost In The Ghost Light" (Inside Out, 2017)

Tim Bowness is een van de musici die optreden tijdens het Progdreams Festival op 4 maart a.s. Andere te bewonderen acts die dag in De Boerderij zijn Steve Rothery Band, Lifesigns en Kaprekar's Constant. Bowness zal ongetwijfeld werk spelen van zijn vorig jaar verschenen "Lost In The Ghost Light", maar wie weet heeft hij ook een plekje gevonden voor materiaal van zijn eerste band Plenty. Van die in 1986 gevormde groep komt namelijk binnenkort de CD "It Could Be Home" uit, waarbij de composities opnieuw zijn ingespeeld, deels door dezelfde musici als destijds. Als de plaat eind april verschijnt zult we u in Xymphonia beslist enige nummers laten horen, voor nu nog een nummer van zijn laatste soloalbum.
Website: http://timbowness.co.uk/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Hangover Paradise - Flowers In The Rain
Van "Out Of Sight" (eigen beheer, 2017)

Voor het Album van de Maand februari hebben we gekozen voor het tweede album van een band die wat ons betreft wat te weinig aandacht krijgt. En dat terwijl Hangover Paradise, want daar hebben we het over, zulke verzorgde symfonische rock maakt, die bijvoorbeeld iedere Kayak-liefhebber gehoord zou moeten hebben. Vier naar na "Mirrors" komt de Drentse band rond de tweelingbroers Henk en Peter Zwerus met de opvolger "Out Of Sight". Naast dit door de wol geverfde veteranenduo, dat al sinds de vroege jaren tachtig op allerlei manieren in de (semi-)professionele muziekwereld actief is geweest, is alleen de niet minder ervaren bassist Cynthio Ooms overgebleven van de "Mirrors"- bezetting. De band is sindsdien al twee keer van gitarist en drummer gewisseld en heeft in de hiervoor met een Pink Floyd-coverband actieve Henk Brugge een nieuwe zanger gevonden. Voor de muzikale kwaliteit maakt dit alles niet uit: opnieuw is met producer Dick Kemper (de ex-Vandenberg-bassist) een bijzonder verzorgd album opgenomen, vol tot in de puntjes uitgewerkte symfonische rocksongs. De vergelijking met het al aangehaalde Kayak dringt zich weer op, maar ook Egdon Heath is door het volle dubbele keyboardgeluid een referentie. De songs zijn sfeervol en toegankelijk, maar bieden ook genoeg spanning door tempo- en sfeerwisselingen en fraaie gitaar- en toetsensolo's. Bovendien spreekt uit de knappe teksten regelmatig een sterke maatschappelijke betrokkenheid. De fraaie hoes, wederom van de hand van magisch-realistisch kunstenaar Karssien Ooms (broer van?) maakt het helemaal af. In de lente zijn een aantal optredens gepland in het noorden van het land; we hopen dat de heren ook weer eens wat zuidelijker komen.
Website: http://www.hangoverparadise.nl .

NIEUW (zeer verlaat) / JAZZROCK
Kinky Wizzards - A Poltergeist In Glenmore
Afkomstig van "Quirky Musings" (Whiteknight Records, 2017)

De gebroeders Mathew en Jonathan Griffiths en Ryan Elliott, die samen Kinky Wizzards vormen, spelen in hun normale leven in formaties als Magenta en Eden Shadow. Op "Quirky Musings", hun tweede album als Kinky Wizzards en de opvolger van ‘Tasting Toadstools’ uit 2014, staan negen met humor doordrenkte instrumentale jazzrocktracks vol verrassingen. Zo wordt in "Dancing Penny Collector" de strakke bas-gitaar-drum-sound plotseling doorbroken door Terry Quinney’s melodieuze saxofoonsolo. Daarnaast verruilt Elliott in "The Snake" en "A Poltergeist In Glenmore" zijn zessnaren onaangekondigd voor een heuse Moog. En uiteraard zijn de composities doordrenkt van onverwachte en op het eerste gehoor absurd overkomende ritmische verschuivingen, tempowisselingen, stijlswitches en syncopische plaagstoten. Muzikaal presenteert de groep zich als een wat drogere, subtielere, maar niet minder virtuoze variant op de over-de-top humor van Mörglbl of het cartooneske Electrocution 250. De omschrijving “Rush jazzrocks The Police” is steekhoudend, zeker gezien de vele Neil Peart-achtige roffels en het gemak waarmee reggae-injecties de steeds tussen rock, shredding en jazzfusion rondzwevende instrumentale songs opleuken. Kinky Wizzards heeft in het liverepertoire dan ook een versie van “YYZ” staan.
Website: https://nl-nl.facebook.com/TheKinkyWizzards/ .

PREHISTORIE
Renaissance - Past Orbits Of Dust
Van "Illusion" (Island Records, 1971)

Het verhaal is bekend: Renaissance werd in 1969 opgericht door Keith Relf en Jim McCarthy, met Keiths zus Jane Relf als zangeres, als reactie op de heavy muziek die ze daarvoor hadden gemaakt met The Yardbirds. De muziek was meer akoestisch, beïnvloed door folk, jazz en klassiek - kortom een stuk kalmer. Die eerste bezetting maakte twee albums waarbij het tweede album “Illusion” in 1971 alleen in Duitsland verscheen. De band leek op sterven na dood, maar na vele bezettingswisselingen ontstond er een tweede Renaissance, met als zangeres Annie Haslam en Michael Dunford als belangrijkste songschrijver. Die laatste verkeerde al in de kringen rond Renaissance ten tijde van het opnemen van “Illusion” en is samen met toetsenist John Hawken de link tussen deze twee line-ups. Renaissance vond met Haslam het grote succes en dat resulteerde in het feit dat “Illusion” in 1977 uiteindelijk als nog in de rest van de wereld werd uitgebracht. Ook kwam die eerste bezetting weer bijeen, maar nu onder de naam van dat album, om nog twee albums op te nemen De afsluiter van “Illusion” is het ruim 14 minuten durende “Past Orbits Of Dust”, een stuk met een jazzy karakter waarin we al een beetje een voorbode horen van de latere klassieker “Ashes Are Burning”.
Website: http://renaissancetouring.com .

HERUITGAVE / AOR
Scaggs, Boz – Middle Man
Afkomstig van "Middle Man" (CBS, 1980 / BGO Records, 2017 - met "Other Roads" (1988))

In 1976 werd Toto opgericht. Eerder dat jaar stonden enkele toekomstige leden van die band al aan de wieg van de wederopstanding van de carrière van Boz Scaggs. David Paich, David Hungate en Jeff Porcaro hadden namelijk een behoorlijke vinger in de pap bij het maken van succesalbum "Silk Degrees". De samenwerking met leden van Toto werd de jaren daarna gecontinueerd en uitgebreid. Zo was gitarist Steve Lukather een belangrijke schakel in de meer rockende, AOR-sound van "Middle Man" uit 1980. Maar ook andere musici die we uit de progressieve rock kennen zijn te horen, zoals Rick Marotta, Larry Fast, Steve Porcaro en David Foster. Het album is nu samen met het acht jaar daarna uitgebrachte "Other Roads", door BGO Records opnieuw uitgebracht. Op "Other Roads" is de invloed van sequencers en geprogrammeerde ritmes vrij groot, maar Scaggs en zijn producer Bill Schnee wisten de elektronische sound te compenseren met nog meer prominente gitaristen, zodat naast Lukather ook Buzz Feiten, Carlos Rios, Michael Landau en Dann Huff opduiken. Daarnaast vinden we onder de musici onder andere Patrick Leonard, Marcus Miller en Alan Pasqua. Hoe goed de Toto-sound op Scaggs muziek aansloot is goed te horen op het titelnummer van "Middle Man".
Website: http://www.bozscaggs.com/ .

NIEUW
Kvernberg, Ola - Above The Dance - Part I + II
Afkomstig van "Steamdome" (Grappa, 2017)

Naast zijn filmmuziekactiviteiten, albums met zijn trio en het Trondheim Jazz Orchestra, samenwerking met Jimmy Rosenberg en The Trondheim Soloists en bijdragen aan onder meer Jaga Jazzists "Starfire" neemt Ola Kvernberg ook geregeld solo-CD’s op. In die categorie is “Steamdome” de opvolger van het in 2011 op Jazzland Recordings verschenen "Liarbird". In plaats van de blazers van laatstgenoemde plaat wordt het muzikale landschap van "Steamdome" mede gedomineerd door maar liefst drie slagwerkers. De ritmische patronen die zij fabriceren suggereren een doordenderende trein of de draf van de paarden van een trio cowboys. De viool en altviool van multi-instrumentalist Kvernberg in combinatie met de Gilmoureske elektrische en pedal steelgitaar van Øyvind Blomstrøm creëren over deze patronen een folkrockende, westernachtige stemming. Dit wordt versterkt door de warme, prachtig gearrangeerde Hammond B3-orgelpartijen van de bandleider en Daniel Buner Formo. Deze aldus vormgegeven soundtrack voor een imaginaire film kent een geraffineerde opbouw. Hierbij wordt via het verstilde “Prologue”, robuuste “Caterpillar”, onderhuidse “Black Lemon” en haast Floydeske “Above The Dance” toegewerkt naar de door krachtige gitaarsolo’s gedragen climax van “Through The Mantle” en “Credits”. Met behulp van een gevarieerd percussie-arsenaal, de in dit genre onvermijdelijke Theremin, een harmonium en het eigenwijze Vox Continental-orgel zijn tenslotte sfeerversterkende elementen toegevoegd.
Website: http://www.olakvernberg.com/ .