OPENER / (OP)NIEUW
Producers - Every Single Night In Jamaica
Afkomstig van "Made In Basing Street" (The LAST Label / ZTT Recordings, 2012)

Het collectief rond de muzikale vrienden Trevor Horn, Lol Creme, Stephen Lipson en Ash Soan heeft met "Made In Basing Street" een uitstekende album afgeleverd met aanstekelijke progressieve pop. Een van de wat meer prog-getinte songs is het door Trevor Horn gezongen “Every Single Night In Jamaica” met lekker gitaarwerk van Steve Lipson. Zorg wel dat je de nauwelijks duurdere dubbel-CD-editie van het album te pakken krijgt.
Website: http://www.producersmusic.co.uk/.

NIEUW
Prog Collective, The - The Technical Divide
- Follow The Signs
Van "The Prog Collective" (Purple Pyramid / Cleopatra, 2012)

The Prog Collective wordt door de platenmaatschappij omschreven als 'The biggest super group of Progressive Rock players ever assembled'. Wat wil je, met de medewerking van John Wetton (King Crimson, UK, Asia), Tony Levin (King Crimson, Peter Gabriel), Jerry Goodman (Mahavishnu Orchestra), Richard Page (Mr. Mister), Geoff Downes (Yes, Asia), Alan Parsons, Chris Squire (Yes), Rick Wakeman (Yes), Gary Green (Gentle Giant), Annie Haslam (Renaissance), Steve Hillage (Gong), John Wesley (Porcupine Tree), Tony Kaye (Yes) en Colin Moulding (XTC)? Toch is het niet helemaal waar. Billy Sherwood is de grote man achter dit album. Hij schreef de songs, hij benaderde de gasten. Die namen hun partijen vervolgens in hun eigen studio op, waarna Sherwood de toegezonden solo's en vocalen inpaste in zijn basistracks. Niet echt een collectief dus. En muzikaal klinkt dit album dan ook echt als een Billy Sherwood-plaat. Je hoort de trekjes van World Trade en jaren '90-Yes, maar dan wel gegoten in wat meer uitgesponnen composities: de songs duren tussen de zevenenhalf en negen minuten. En dat is geen straf, laten we dat duidelijk stellen, want dit behoort tot de sterkste platen met origineel materiaal waar Sherwood bij betrokken was. Neem bijvoorbeeld "The Technical Divide", voorzien van fijne afwijkende ritmiek en mooi zang-arrangement, waarin we naast Alan Parsons toch vooral ook veel Sherwood menen te horen. Het is ook het nummer met de meest originele toetsensolo van het album, van David Sancious, die fascinerend ongehoorde geluiden uit z'n keyboards tovert. En dan zijn er nog minder opvallende bijdragen van Gary Green en Chris Squire. Minst bekende vocalist op het zeven songs tellende album is wellicht John Wesley, die overigens wel prima soloplaten maakte en werkte met Fish en als tweede gitarist in Porcupine Tree. Hij is de zanger die de meeste ziel legt in z'n performance en bovendien een fijne gitaarpartij aanleverde. Tony Kaye laat daarbij horen dat hij een smaakvol en wellicht onderschat toetsenist is. Website: Een echte website is er (nog?) niet. Wellicht als het album volgende maand in de VS uitkomt. Billy Sherwoods eigen site is zwaar verouderd, maar Facebook-gebruikers kunnen hier terecht: http://www.facebook.com/pages/The-Prog-Collective.

NIEUW
Panic Room - Nocturnal
Van “Skin” (Esoteric Antenna, 2012)

Vorige week draaiden we een aantal nummers van de band Riversea en beloofden toen al meer aanverwante muziek. Bij deze! Vanavond aandacht voor Panic Room, waarvan afgelopen maand het derde album verscheen. Panic Room is een samenkomst van leden uit de bands Karnataka en Mostley Autumn. En zoals verwacht is het een plaat vol met lekker in het gehoor liggende prog-popliedjes. Zangeres Anne-Marie Helder heeft een aangename stem en de voornamelijk relaxte composities doen haar stem recht. De muziek helt met name over naar het geluid van Karnataka en vertegenwoordigt de lichtere kant van prog. Overigens laat de band ook wel een steviger kant horen met een paar op Led Zeppelin geïnspireerde passages. Wat het interessant maakt is de inbreng van folk-invloeden, waardoor de band zich toch wat weet te onderscheiden. Het enige minpuntje is wel dat de muziek af en toe te veel voortkabbelt. Maar de epische afsluiter maakt dit meer dan goed.
Website: http://panicroom.org.uk/home.html.

NIEUW
Elbow - First Steps
Afkomstig van Youtube (2012)

http://www.youtube.com/watch?v=kj3_3vvHDwE
Eind 2011 werd de Britse band Elbow gevraagd om voor de BBC een Olympische herkenningstune te schrijven, wat uiteindelijk de song “First Steps” werd. Er is ook een korte versie met een erg mooie animatiefilm die de BBC nu dus dagelijks gebruikt: http://www.youtube.com/watch?v=4ViLiXA0E70&hd=1 Over drie weken verschijnt trouwens van Elbow het album “Dead In The Boot”. Niet met nieuwe muziek, maar met het grootste deel van de tot nu toe verschenen single-B-kantjes, waarvan er enkele ook al op sommige 'extended editions' van reguliere albums waren te vinden. “First Steps” zal hier níet opstaan.
Website: http://www.elbow.co.uk/.

NIEUW
Keneally, Mike - Wing Beat Fantastic
- Miracle Woman And Man
Van "Wing Beat Fantastic" (Exowax Recordings, 2012)

Het toeval wil dat de naam XTC deze uitzending nóg een keer valt: werkte Colin Moulding mee aan The Prog Collective, zijn oude XTC-compaan Andy Partridge werkte met voormalig Zappa-gitarist Mike Keneally aan "Wing Beat Fantastic". Keneally is al jaren een groot fan van de muziek van XTC en was verguld met de suggestie van Partridge om samen songs te schrijven. Dit resulteerde in twee schrijfsessies van een week, in 2006 en 2008. Met de resultaten daarvan ging Keneally vervolgens thuis in San Diego aan de slag, met hulp van o.a. bassist Bryan Beller en drummers Marco Minnemann en Nick D'Virgilio. Partridge speelt dus zelf niet mee, hij vond het beter als het een echt Keneally-album zou worden. Keneally vertelt er meer over op z'n website. Maar met typische melodiewendingen is de Partridge-stempel wel degelijk gezet. Het is echt een liedjesplaat, maar deze muzikanten, Keneally voorop, zorgen natuurlijk voor bijzonder fijn spel. Net als op "Wooden Smoke" speelt Keneally veel akoestische gitaar. Vooral "Miracle Woman And Man" heeft door z'n koortjesarrangement veel van dat alweer 11 jaar oude album. Subtiele progpop in optima forma!
Website: http://www.keneally.com/.

IN HET NIEUWS
Medley: Opening Olympische Spelen in Londen:
* Mike Oldfield-Tubular bells (Opening Theme)
Van “Tubular Bells” (Virgin, 1973 / Mercury, 2009)
* Vangelis – Chariots Of Fire
Van “Chariots Of Fire” (Polydor, 1981)
* Pink Floyd – Eclipse
Van “The Dark Side Of The Moon” (EMI, 1973)

Vrijdagavond zijn met de officiële openingsceremonie de Olympisch Stadion in Londen begonnen. Het spektakel was geregisseerd door de Britse filmregisseur Danny Boyle, bekend van o.a. 'Slumdog Millionaire'. Nadat een kinderkoor het Britse volkslied ten gehore had gebracht, ging de kleurrijke en dynamische show verder met muziek van Mike Oldfield; vervolgens passeerden diverse stijlen van de Britse cultuur door de jaren heen de revue. Mr. Bean nam deel aan de orkestvertolking van Vangelis' “Chariots Of Fire”. Het slotakkoord van de memorabele avond was weggelegd voor een spectaculair vuurwerk met onder andere Pink Floyds “Eclipse” als begeleidende muziek. Dit was niet het enige Pink Floyd-element, want de ceremonie volgde de loop van de Theems en tusssen de pijpen van The Battersea Power Station was het aloude varken weer gespannen, zoals te zien op de hoes van “Animals”. Sir Paul McCartney sloot het festijn af met een langgerekt en luidkeels meegezongen versie van “Hey Jude”. Overigens is er nu in Londen een theaterbewerking van de film “Chariots Of Fire” te zien, gebaseerd op de film, die op zijn beurt het waargebeurde verhaal vertelt van twee Britse hardlopers tijdens de Olympische Spelen van 1924. Vangelis heeft de soundtrack voor de gelegenheid bewerkt: op de CD die bij de theaterbewerking hoort staan 11 stukken die niet op de filmsoundtrack staan.
Informatie hierover op de ElswhereVangelis-site: http://www.elsew.com/.

NIEUW/LIVE-TIP
Circus Maximus - I Am
Van "Nine" (Frontiers, 2012)

Het Noorse Circus Maximus liet de fans liefst 5 jaar wachten op een opvolger voor "Isolate" (2007). De groep maakt progmetal die duidelijk beïnvloed is door de grote namen in het genre. Opvallend is de bedaarde zang van Michael Eriksen. Geen falset, geen gegil. De songs op het derde (!) album "Nine" neigen qua structuur naar AOR, maar de gemiddelde AOR-fan zal de meeste nummers waarschijnlijk iets te stevig vinden. Het gekozen "I Am" heeft een van de meest catchy melodieën van de plaat en bovendien nog een compacte synthsolo paraat. In iO Pages 109 geeft Bert Treep een tipnotering aan deze plaat. Hij is nog wat enthousiaster dan wij. Op 7 oktober treedt Circus Maximus op tijdens Progpower 2012, Baarlo.
Website: http://www.circusmaximussite.com/.

LIVE-TIP
Silhouette - Don't Stop The Movie
Van het album “Across The Rubicon” (Progress Records, 2012)

Alweer het derde album van deze Utrechtse band, en een plezier voor het oor. Met “Across The Rubicon” bewijst de band dat ze zich kan meten met de top van de Nederlandse prog scene en zeker het niveau haalt van acts als Knight Area en Mangrove. Maar ook met buitenlandse acts als Galleon, of het oude Pendragon. Zoals het hoort klinken de toetsen lekker vet, is er mooi melodieus gitaarspel en een gedegen ritmesectie. Ook de vocalen zijn zeer aangenaam en worden door drie bandleden verzorgd. Muzikaal is de band duidelijk beïnvloed door het oude Marillion, maar weet zeker een eigen stempel op de muziek te drukken.
Website: http://www.silhouetteband.nl/site/.

NIEUW
Stolen Earth – Perfect Wave
Van “A Far Cry From Home” (eigen beheer, 2012)

Ook uit de Mostly Autumn-familie stamt Stolen Earth, en hier vinden we wederom een ex-zangeres van die groep terug, namelijk Heidi Widdop. Om het geheel nog verwarrender te maken, vinden we enkele leden van de band tevens terug in Breathing Space, ook al een Mostly Autumn-spin-off… Stolen Earth is wederom een band die voortborduurt op het geluid van de moedergroep - en dit keer ligt het er iets dikker boven op dan bij andere spin-offs. Tappen bands als Panic Room of Riversea nog uit naar andere vaatjes, Stolen Earth blijft dus dichter bij het moederschip. Natuurlijk is het dan ook overduidelijk dat de Pink Floyd-invloeden aanwezig zijn. Niettemin een veelbelovend debuut.
Website: http://www.stolenearth.com/.

BIEUW/LIVE-TIP
Holdsworth, Allan - Low Levels, High Stakes Afkomstig
van "Hard Hat Area" (Restless, 1993 / MoonJune Records 2012)

In 1993 ging jazzrockgitarist Allan Holdsworth voor het eerst in lange tijd werken aan een album met de liveband die hij op dat moment rond zich had geformeerd: Steve Hunt (toetsen), Skuli Sverrisson (bas) en Gary Husband (drums). Het resulteerde in een album met stukken die voor een groot deel al waren 'uitgetest' op het live-podium. Hoogtepunt van het album is tevens het langste stuk op deze CD met mooie solo's van Steve Hunt op piano, Sverisson op basgitaar en dan een lange solo van Holdsworth zelf als uitsmijter. Fijn dat dit album weer verkrijgbaar is op CD met dank aan het Amerikaanse MoonJune Records. Op 20 oktober speelt Holdsworth trouwens in het Enschedese Atak, met drummer Virgil Donati en bassist Anthony Crawford. Een dag eerder doet het drietal trouwens de Zoetermeerse Boerderij reeds aan.
Websites: http://www.therealallanholdsworth.com/ / Info hierover op labelsite: http://www.moonjune.com/catalog/044_ALLAN-HOLDSWORTH_Hard-Hat-Area_MJR044/.

IN HET NIEUWS
Cyan – The River
Van “The Creeping Vine” (F2, 1999)

Toch wel een verrassing dat Rob Reed, de man achter Magenta, zijn oude bandje Cyan weer nieuw leven inblaast. En voor het eerst wordt er live gespeeld – en wel op het Summer’s End festival in Lydney, Wales. De muziek van Cyan kan het beste worden beschreven als neo-prog met trekjes van Mike Oldfield en Keltische invloeden. De eerste platen verschenen voor het Nederlandse SI Music-label en voor deze derde plaat verhuisde men naar F2. Muzikaal gezien werd de band steeds volwassener. Daarom was het toch wel verbazend dat na deze plaat het doek viel voor de band. Rob investeerde vervolgens zijn tijd in Magenta, dat uiteindelijk wel succesvoller werden. We gaan luisteren naar “The River”. Let vooral op de wonderschone gitaarsolo's halverwege het nummer. Die worden gespeeld Danny Change en Andy Edwards, beiden gitaristen van Fyreworks, nóg een ander Rob Reed-project.
Website: http://www.cyan-web.co.uk/ (waar overigens nog niets te lezen is over dit nieuws).

AFSLIUTER
Singularity -Hold A Candle / Traces / Metamorphosis
Van het album “Between Sunlight And Shadow” (eigen beheer, 2002)

“Between Sunlight And Shadow” is een conceptalbum van het Amerikaanse trio Singularity. De nummers zijn allemaal vrij kort, maar vormen samen een zeer sterk geheel. Het album komt het beste tot zijn recht als het in één keer in geheel beluisterd wordt. “Hold A Candle” en “Traces” zijn zelfs letterlijk één geheel. Je zou het kunnen zien als de ballade van het album. “Hold A Candle” is de ballad met prachtige zang en dito orkestraties. “Traces” is het outro waarin het lijkt of er een compleet orkest opgetrommeld is. “Metamorphosis” is een tussenstuk waarin spacy toetsenklanken de boventoon voeren. Halverwege horen we een reprise van een ander stuk van het album, met klagerige meerstemmige zang. Vervolgens keren we terug naar de klanken van “Hold A Candle”. (naar Maarten Goossensen, Progwereld.org)
Website: http://www.myspace.com/singularityprogrock.

OPENER / (OP)NIEUW
Saga - Six Feet Under
Van "20/20" (Ear Music/Edel, 2012)

Saga klinkt anno 2012 gretig, geïnspireerd en bij vlagen behoorlijk stevig. De aloude vingervlugge gitaarloopjes van Ian Crichton zijn weer te horen, maar worden ook wel eens ingeruild voor rockender spel.. De creatieve bron lijkt bij deze veteranen vooralsnog niet opgedroogd!
Website: http://sagaontour.moonfruit.com/.

NIEUW
Riversea – The Fallen
- Freeze The Frame
Van “Out Of An Ancient World” (eigen beheer, 2012)

Het Verenigd Koninkrijk is momenteel vruchtbare grond voor prog. Of het aan het regenachtige weer ligt is nog maar de vraag, maar er is een aantal zeer interessante nieuwe albums te beluisteren. En er is nog een onderlinge connectie ook, maar meer hierover de komende weken. Vandaag het debuut van Riversea, een band rond Brendan Eyre (keyboards / programming) en wandering minstrel Marc Atkinson (zang / gitaar) met een groot aantal gast muzikanten die allen een link hebben met een andere Britse band, namelijk Mostly Autumn. Het is dan ook niet verbazend dat Riversea muzikaal uit hetzelfde vaatje tapt. Dat betekent natuurlijk een flinke Pink Floyd-invloed, Maar ook Camel heeft duidelijk zijn sporen nagelaten. Daarnaast hanteert Riversea de meer songmatige aanpak van iemand als Peter Gabriel. We gaan luisteren naar het mooie “Freeze The Frame” en “The Fallen”.
Website: http://riversea-band.com/.

NIEUW
Younger Brother - Night Lead Me Astray
- Train
Afkomstig van "Vaccine" (Twisted Records, 2011)

Een tijdje terug draaiden we al een nummer van een ouder album van de Britse groep Younger Brother, een band die is opgezet door mensen die daarnaast voornamelijk bekend zijn geworden in de psychedelic trance muziekwereld. Op het meest recente Younger Brother-album schuiven de heren nog weer wat meer op richting rock met als gevolg een sound die ergens tussen oudere Porcupine Tree en Archive in ligt. En net als bij de albums van deze bands is ook dit album een heerlijke trip die het met name goed doet bij beluistering met een hoofdtelefoon.
 Website: http://www.twistedmusic.com/artists/younger_brother.

NIEUW
Enid, The - Tripping The Light Fantastic (vocal version)
Afkomstig van "Arise And Shine Volume 3: Shining" (Operation Seraphim, 2012)

We hebben van onze viering van de 1000ste uitzending een Enid-vibe overgehouden – en die houden we nog even vast, want we gaan muziek draaien van “Shining”. Het is deel 3 in de 'Arise And Shine' reeks, waarin de band nieuwe bewerkingen laat horen van nummers uit de bandcatalogus. Zeg maar een studio-opname van stukken uit de huidige live-set. “Shining” zal naar het zich laat aanzien de laatste zijn in deze reeks, maar is ook gelijk misschien wel de meest bijzondere omdat de hoofdrol hier is weggelegd voor 'nieuwe' zanger Joe Payne. Met uitzondering van de opener bevatten alle nummers vocale bijdragen van hem. Het meest in het oor springend is de versie van “Tripping The Light Fantastic”, origineel te vinden op het gelijknamige album uit 1994. Maar toen was het nog een instrumentaal stuk.
Website: http://www.theenid.co.uk/.

IN MEMORIAM JON LORD
Lord, Jon – The Jon Lord Medley bestaande uit:
-Fantasia -Sunrise -Lazy -Afterwards -The Blues Just Got Sadder (incl. Child In Time)

Afgelopen maandag, 16 juli, overleed Jon Lord, oprichter van Deep Purple, op 71-jarige leeftijd aan een longembolie. Toch wel een verrassing: hij leek juist te genezen van de kanker waar hij aan leed. Hij laat een lange carrière in de muziek na: Jon Lord is al van het prille begin van de Britse rhythm & blues boom een vaste waarde in de muziek. Zo is hij te horen op het debuutalbum van The Artwoods uit 1966. Lord begon op zijn vijfde met een klassieke pianostudie maar al snel dook hij in de wereld van de blues. De Amerikaanse bluespioniers waren zijn voorbeeld. Hij legde zich toe op het bespelen van het Hammond B3 orgel en toverde ongekende geluiden uit het instrument. In 1968 werd Deep Purple opgericht door Lord. Naast hem waren ook drummer Ian Paice en stergitarist Richie Blackmore oerlid. Het zware orgelspel van Jon paste goed in deze rock setting. In de beginperiode houdt de groep zich nog behoorlijk gedeisd. Toch zijn de eerste drie albums wel interessant en wordt een hitje gescoord met “Hush”. Daarna wer het roer omgegooid en traden Ian Gillan en Roger Glover toe. Al snel groeide de band uit tot de grondleggers van de hardrock en het album “In Rock”, met het overbekende “Child In Time”, is met recht een klassieker. Naast de stevige muziek bleef de voorliefde voor de klassieke muziek. Zo is debuteerde de genoemde topbezetting met Lords “Concerto For Group And Orchestra” en bracht hij in de diverse Deep Purple-pauzes ook “klassieke rock” platen uit, zoals “The Gemini Suite” en “Windows”. In 2002 verliet Lord definitief Deep Purple, om zich toe te leggen op zijn oude liefde: de blues. Met bevriende muzikanten richtte hij The Hoochie Coochie Men op, maar het meest interessant uit deze 'post-Purple-tijd' waren wel zijn klassiek-getinte projecten “Pictured Within” and “Beyond The Notes 2”. We gaan luisteren naar een dwarsdoorsnee van Jons carrière, gegoten in één continu stuk:

Website: http://jonlord.org/.

LIVE-TIP
Shadowland - The Hunger
Van “Through The Looking Glass” (SI Music, 1994)

Clive Nolan werkt op dit moment aan een nieuw project, genaamd “Alchemy”. Op 2 september aanstaande in de middag zullen in het Podiumcafé in de Boerderij te Zoetermeer nummers ten gehore gebracht worden van “She”, Arena, Shadowland, Strangers On A Train én "Alchemy". Ook zal het publiek getrakteerd worden op de verhaallijn achter de musical “Alchemy”. Dit optreden zal opgenomen worden en de opnames zullen verschijnen op een special edition-DVD, die in 2013 het levenslicht gaat zien bij Metal Mind Productions. De opbrengst van dit café-optreden komt in zijn geheel ten goede aan de productie van de musical “Alchemy”.
Website: http://www.clivenolan.net/.

LIVE-TIP
Jane Blue & The Hunters - White Swan
(you tube)

Jane Blue & The Hunters nemen u mee op een verleidelijke reis door een wonderlijke wereld vol natuur, dieren en mysterie in het programma 'The Odyssey of Lolly Jane Blue'. En Lolly Jane Blue is meteen de oude naam van dit theatraal ingestelde muzikale gezelschap. De muziek van Jane Blue & the Hunters is het beste te omschrijven als een combinatie van Bjork, Kate Bush, Goldfrapp en Bat for Lashes. The Odyssey of Lolly Jane Blue bestaat uit originele, dromerige folk/electronica songs, betoverende films en visuals en prachtige kostuums versterken elkaar in deze intieme muziekvoorstelling. De uitgebrachte muziekvideo’s van The Odyssey of Lolly Jane Blue zijn wereldwijd onderscheiden en bijna 3 miljoen maal online bekeken. De laatste award was voor “White Swan” en werd uitgereikt door Rutger Hauer en Anton Corbijn. Het toen gelegde contact met Rutger Hauer leidde ertoe dat hij een rol speelt in de korte film “Requiem 2019”. Die ging in oktober 2011 in première tijdens de Jane Blue & The Hunter-shows en werd ook vertoond in de bioscoop als voorfilm bij De Heineken Ontvoering.
Zie: http://janeblueandthehunters.com/ en http://www.hof88.nl/voorstelling.php?id=1571.

LIVE-TIP EN AKTUEEL
Beardfish – Cashflow
Van het album “Sleeping In Traffic Part Two” (Inside Out, 2008)

Bijna twee jaar na het verschijnen van “Mammoth” levert Beardfish op 27 augustus aanstaande een nieuw album af bij InsideOut Music. Dit album zal donkerder en steviger zijn dan eerder werk en zelfs meer richting de metalkant gaan, maar ook zal de vertrouwde sound van Beardfish nog genoeg door de muziek verweven zijn. Inhoudelijk gaat de CD over liefde en verlies. Het gaat over het leven en de dood en de weg die je daar tussenin bewandelt. Op 20 september zal de band optreden in 013 te Tilburg als voorprogramma van Flying Colors.
Website: http://www.myspace.com/beardfishband (de echte site is op dit moment down, waarschijnlijk i.v.m. redesign).

(OP)NIEUW
Former Life, The - Fragments Of The Jewel
Van "Electric Stillness" (eigen beheer, 2011/12)

In april draaiden we al muziek van dit album The Former Life, een Italiaanse band, gevormd door zanger/toetsenman Andrea De Nardi en zanger/gitarist Matteo Ballarin en sinds kort aangevuld met een drummer en bassist. De twee 26-jarige jongens ondernemen samen nog veel meer muzikale activiteiten, bijvoorbeeld in de Pink Floyd-cover band Pink Size en als begeleiders van voormalig Le Orme bassist/zanger Aldo Tagliapietra. De Nardi en Ballarin hebben een gedegen muzikale opleiding en dat valt te horen aan "Electric Stillness", want het is een plaat die aan alle kanten klopt. Intrigerende composities, schitterend spel en ook nog een fraaie gedetallieerde productie. Dat album verscheen in eerste beperkte editie in 2011, maar is nu pas écht uitgebracht, met nog een extra nummer ook: het uiterst filmische "Fragments Of The Jewel". Het zit er, gezien het geopenbaarde talent, dik in dat we nog veel gaan horen van deze groep en zijn leden! Vooralsnog is de CD alleen te verkrijgen via de band. Op de website staat aangegeven hoe en wat.
Website: http://www.theformerlife.com/.

UIT DE KLUIZEN...
Brassé als S.G. - Monolith
- Scenes Of Eternity
Van "Monolith" (niet verschenen project uit 2006)

Na "Turbulence" (2001) wilde Marc Brassé eens wat doen waarin zijn bewondering voor de groep UK door zou klinken. Hij verzon daarvoor de naam S.G.. Dat staat voor 'super group', een naam die gekozen is als eerbetoon aan wat Brassé (en daarin staat hij niet alleen) beschouwt als een van de beste bands ooit. Aan het synthesizerspel en de gebruikte geluiden (veel Yamaha CS80, zoals ook door Eddie Jobson gebruikt bij UK en Zinc), alsmede de gitaarstijl (van Avalon-gitarist Maarten Huiskamp) is de UK-adoratie inderdaad goed af te horen. Het is een verhalend conceptalbum, waarin hij hoorbaar zijn hele ziel en zaligheid heeft gestopt, maar tóch is het uiteindelijk niet uitgebracht. Over het hoe en waarom schrijft hij het een en ander op zijn informatieve website, waar ook alles over zijn elektronische muziek is te vinden en een overzicht, mét foto's, van zijn fraaie keyboardcollectie. Enne, het hele "Monolith" is, evenals Brassé's overige muziek én een CS80-demonstratie (!), via die weg gratis te downloaden (in MP3-formaat)!
Website: http://www.brassee.com/prog-art-rock.html.

VAN EIDEN BODEM
Olivier's Army - What We Want
Van "A Certain Blue" (eigen beheer, 2008)

In juni draaiden we muziek van het tweede album van Olivier's Army. We vertelden toen al dat de naam is afgeleid van de bandleider en initiator, multi-instrumentalist Olivier Schutte. Met zanger Floris van der Kleijn is hij de kern van Olivier's Army. ...Maar er is dus nóg een album, het debuut "A Certain Blue", dat al vier jaar geleden verscheen en in geen enkel opzicht onderdoet voor de opvolger "Deal With Demons". Ook het debuut laat afgewogen, impressionistische sfeerpop horen, met een onontkoombare invloed van Talk Talk- en David Sylvian en jazzy trekjes. Schutte adviseert Talk Talk- en Sylvian-liefhebbers ook te luisteren naar zijn wat experimentelere vorige band Oak. Daarvoor maakte hij trouwens deel uit van de folkrockband Deire en de Nederrockgroep Grof Geschut. "What We Want" is wellicht het meest Talk Talk-achtige nummer van het album, maar dat is niet zozeer de reden dat we juist dit nummer kiezen. We draaien het vooral omdat het zo mooi is, bijvoorbeeld door het weldadige arrangement met fraaie viooltoevoegingen. Beide CD's, verpakt in kunstige hoesjes, zijn te verkrijgen via de website.
Website: http://www.oliviersarmy.com/.

AKTUEEL
Pink Floyd – Time
Van “The Dark Side Of The Moon” (EMI, 1973)

Bij het toonaangevende Britse blad Classic Rock presents Prog kan weer volop gestemd worden voor de Progressive Music Awards 2012. Voor de fans die van stemmen en lijstjes houden, zijn er weer een hoop categorieën waarop gestemd kan gaan worden, zoals beste nieuwkomers, beste concert, beste album en mooiste uitgaves. Dikke kans dat Pink Floyd in dielaatste categorie hoge ogen gooit met zijn superdeluxe Immersion Editions die de afgelopen tijd van “The Wall”, “Wish You Were Here” en “The Dark Side Of The Moon” zijn verschenen.
Website: http://www.pinkfloyd.com/ en http://www.classicrockmagazine.com/tag/classic-rock-presents-prog/.

NIEUW
Asia - Tomorrow The World
- Ghost of a chance
Van “XXX” (Frontiers, 2012)

De nieuwe Asia zou volgens de band een plaat moeten zijn geworden die teruggrijpt naar het klassieke geluid van de eerste plaat. Pakkende prog-pop dus. En warempel is het de heren gelukt om een album aan hun oeuvre toe te voegen die daadwerkelijk ook een goede aanvulling is op het al rijke repertoire. Waarschijnlijk geïnspireerd door alle nevenactiviteiten heeft men nieuw vuur gevonden. Zanger/bassist John Wetton klinkt als vanouds, toetsenist Geoff Downes vult sterk aan en ook gitarist Steve Howe is gedreven. Drummer Carl Palmer is zoals altijd gedegen. Vanaf de opzwepende opener “Tomorrow The World” weten we dat het een meezing plaat is met veel catchy refreintjes en mooie melodieën en natuurlijk sluit de plaat af met een bombastische ballad. Kortom: Asia geeft waar de fans om vragen.
Website: http://www.originalasia.com/.

NIEUW
Saga – One Of These Days
– Till The Well Runs Dry
Van "20/20" (Ear Music/Edel, 2012)

De kortstondig verloren zoon Michael Sadler is terug op het oude nest en alleen daarom klinkt "20/20" herkenbaarder dan voorganger "The Human Condition". Dat was het enige Saga-album met een andere zanger (Rob Moratti). Saga klinkt anno 2012 gretig, geïnspireerd en bij vlagen behoorlijk stevig. De aloude vingervlugge gitaarloopjes van Ian Crichton zijn weer te horen, maar worden ook wel eens ingeruild voor rockender spel. "One Of These Days" heeft een enorm pakkend, maar tegelijk ietwat sinister klinkend refrein dat je niet meer loslaat. Hier is het juist toetsenist Jim Gilmour die razende arpeggio's speelt. Crichton haalt in het slotnummer de meest bijzondere geluiden uit z'n gitaar in een fascinerende solo. De creatieve bron lijkt bij deze veteranen vooralsnog niet opgedroogd!
Website: http://sagaontour.moonfruit.com/.

NIEUW
UK - Nevermore (live)
- The Only Thing She Needs (live)
Van "Reunion - Live In Tokyo" (Avalon/Marquee/Globe Media Arts, 2012)

Onlangs sloten Eddie Jobson en John Wetton hun UK-reünie-tour af met een optreden op NEARfest. Bij de concerten, met deels Terry Bozzio en deels Gary Husband en Alex Machacek, werd de DVD “Reunion - Live In Tokyo” te koop aangeboden, met daarop opnames van de eerste aanzet van de reünie een jaar daarvoor. In 2011 had het koppel Jobson-Wetton namelijk ook al opgetreden met Machacek en drummer Marco Minnemann onder de naam UK-Reunion. De DVD zou later nog te koop moeten zijn bij Jobsons Zealosts Lounge, maar voor diegenen die daar geen lid van willen worden is er ook de optie om in Japan de peperdure versie te kopen waar een CD bijzit met 11 van de 16 tracks van de DVD. De DVD is met sobere middelen tot stand gekomen, dus verwacht geen spectaculair camerawerk. Het geluid is wel een stuk beter als op Jobsons eerder verschenen dubbel-CD “Ultimate Zero Tour - Live”. Overigens werden bijna alle nummers van “Danger Money” (dus ook “The Only Thing She Needs”) gespeeld als kwartet, waardoor je goed kon horen hoe die plaat destijds met gitarist had geklonken.
Websites: http://www.zealotslounge.com/ en http://www.cdjapan.co.jp/detailview.html?KEY=MIZF-70017.

NIEUW
Maurizio Di Tollo - La Curva Dei Pitosfori
- I Topi Saranno I Vincitori
Van “L'Uomo Trasparente” (ARS, 2012)

“L'Uomo Trasparante”, 'de doorzichtige man', is het solodebuut van Maurizio Di Tollo, die o.a. bij Moongarden, Finisterre, La Maschera Di Cera en Hostsonaten speelt. Het idee was om een vintage progplaat te maken die toch modern klinkt. En daarin is hij behoorlijk goed geslaagd. Het toetsenspel wordt gedomineerd door piano en Moog, aangevuld met heerlijk gitaarspel en lijzige zang. Resultaat is een schoolvoorbeeld van 'de Italiaanse school'. Wij draaien “I Topi Saranno I Vincitori”, ofwel 'de muizen zijn de winnaars', maar eerst “La Curva Dei Pitosfori”, ofwel 'de pittosporumboog'. Waarbij het handig is om te weten dat een pittosporum is een struik/boomsoort is.
Officiële site: http://mauditollo.com/.

NIEUW
DeWolff – The Only Thornless Rose
– A Mind Slip Part III & IV
Van "IV" (REMusic, 2012)

Derde volwaardige album van nog immer piepjong trio; met debuut-EP "DeWolff" (2008) meegerekend inderdaad plaat nummer vier. Ook nu grijpt de groep weer zwaar terug op de psychedelische rock en 'proto-prog' van rond 1970. De basis van Hammondorgel/elektrische gitaar/drums krijgt nu wel meer uitbreiding. Deden op "Orchards/Lupine" de bedwelmende klanken van de Mellotron al voorzichtig hun intrede, hier is het instrument regelmatig te horen en wordt het ook effectief ingezet in een pompeuze climax. Daarnaast zijn er gastrollen voor strijkers en een contrabassist. Eén ingredient dat een béétje ambitieus album uit 1970 vaak bevatte, maar wat DeWolff tot nu toe links had laten liggen wordt nu bij de hoorns gevat: de 'epic'! Het tweede deel van het album wordt in beslag genomen door een zevendelige compositie van zo'n 20 minuten (een ouderwetse plaatkant dus). Het is een kaleidoscopisch stuk waarin ingetogen passages worden afgewisseld met duizelingwekkende geluidstroggen vol Hammond-, Mellotron- en gitaargeweld. Fascinerend! DeWolff treedt 29 september op in Hedon in Zwolle en 20 oktober in Atak, Enschede. Wij draaien een deel van dit "A Mind Slip": "III - Black Hole Raga" en "IV - Sixth Dimension Blues". Eén van de korte songs van het album is "The Only Thornless Rose" is gebouwd rond een vette Mellotron-riff in Earth & Fire-stijl.
Website: http://www.dewolff.nu/.

NIEUW
Strandberg Project - Crossover
- Two Sisters
Van "Made In Finland" (Seacrest Oy, 2012)

Jan-Olof Strandberg is een bassist die al sinds 1975 aan zijn carrière werkt. Ondanks dat hij alle technieken beheerst, werkt hij de laatste jaren toch met andere bassisten, zoals met Paul Jackson. Op zijn meest recente CD “Made In Finland” opereert hij samen met Michael Manring die in enkele nummers zijn fraaie, door middel van de E-bow tot stand gebrachte, zoemende sound laat horen. Verder zijn ook de toetsen en gitaren goed vertegenwoordigd, wat in het stuk “Crossover” leidt tot een sfeer die vergelijkbaar is met de etherische jazz van Ketil Bjørnstad. De CD gaat vergezeld met een DVD, waarop opnames met Jackson staan, plus een interview en diverse live-in-de-studio-opnames, helaas geen van allen met Manring.
Website: http://www.janolofstrandberg.com/.

NIEUW
Cryptic Vision - Real Magic
- Lucid Dream
Van "Of Infinite Possibilities" (Progrock Records, 2012)

De trilogie die begon met "Moments Of Clarity" (2000) en een vervolg kreeg met "In A World" (2006) is met het slotstuk "Of Infinite Possibilities" (2012) eindelijk compleet. Opnieuw is Kansas-violist Dave Ragsdale te gast. Daarnaast zijn er nog zes gastmuzikanten die het basiskwintet bijstaan in de zeer Amerikaans aandoende symfo. Invloeden van Kansas zijn er dan ook zeker, naast regelmatig een stevige, Rush-achtige inslag. Het afsluitende titelnummer is een afwisselende epic van dit twintig minuten en het hoogtepunt van het album. Andere stukken van het album lopen ook vaak in elkaar over, wat het geheel een verhalend karakter geeft. Zo ook de twee gekozen nummers: het drukke "Real Magic", dat overloopt in het warme, relaxte "Lucid Dream", met meer het karakter van een nummer als Genesis' "Entangled'. Nu de trilogie compleet is, biedt Progrock Records ook een box aan met alledrie albums, plus een extra boekwerk en een bonusdisc met outtakes en live-opnamen. Het is de bedoeling dat er in 2013 een live-DVD verschijnt.
Website: http://www.therecordlabel.net/progressive-rock/cryptic-vision/.

NIEUW
ENorm - Zoe
Van "Finding My Way" (eigen beheer, 2012)

Liefst zeven jaar na "Enonymous" is er eindelijk een derde album van de Enschedese groep ENorm verschenen. Het album ging twee weken geleden in première in de Boerderij in Zoetermeer. Daar werd eigenlijk opgetreden onder de noemer 'Marathon by ENorm'. Want zoals we allen weten is ENorm voortgekomen uit de illustere Twentse symfoband die in 1998 uiteen ging. Aan het herkenbare stemgeluid van Eric ten Bos hoor je dat nog steeds meteen. Oud Marathon-materiaal wordt dan weliswaar op het podium vertolkt, ENorm kiest muzikaal voor een andere weg: melodieuze poprock, waar met name een duidelijk U2-invloed in valt te bespeuren. Waar bij Marathon Ronald ten Bos' gitaarwerk het midden houdt tussen dat van Steve Rothery (Marillion) en Ian Crichton (Saga) neigt hij in ENorm-nummer eerder naar The Edge. Soms is er iets van de meest poppy kant van Marillion in het ENorm-geluid hoorbaar, zoals in het gevoelige "Zoe". Blijft natuurlijk het punt dat de jongens zich hier in een genre bewegen waar het lastig is je te onderscheiden. Dat doet men vooral door een werk af te leveren waar het vakmanschap aan alle kanten vanaf druipt. De CD klinkt trouwens als een klok en ook aan de hoes is (opnieuw) veel zorg besteed.
 Website: http://www.enormmusic.com.

(OP)NIEUW/LIVE-TIPS
Headspace CD1 Stalled Armageddon
Van "I Am Anonymous" (Inside Out, 2012)

5weken geleden gaven we ook al aandacht aan dit “I Am Anonymous”. Headspace een supergroep noemen, gaat misschien wat ver, maar dit zijn bepaald geen rookies: de band bestaat uit toetsenist Adam Wakeman (speelde met zijn vader Rick en met Black Sabbath en Ozzy Osbourne), zanger Damian Wilson (Threshold, Arjen Lucassen), gitarist Pete Rinaldi (Hot Leg, Anchorhead), bassist Lee Pomeroy (Rick Wakeman, It Bites) en drummer Richard Brook (Go West). Van genoemde bands is Threshold muzikaal het meest verwant met hetgeen Headspace laat horen, al heeft Wilson hier meer ruimte voor de warme, melodieuze kanten van zijn zangkunsten, omdat er ook melancholiekere, toetsengedragen passages zijn ingepast in dit conceptalbum. Want dit is een thematisch loodzwaar album over het soldatenleven in oorlogstijd in al zijn facetten. Op 5, 7 en 8 september is Headspace met Haken te zien en horen in resp. Verviers, Helmond en Zoetermeer.
Website: http://www.headspaceonline.com/

VAN EIGEN BODEM
After Forever – Intrinsic
Van het album “Decipher” (Transmission, 2001)

After Forever werd opgericht in 1995. Op 5 februari 2009 kondigden de bandleden het einde van After Forever aan. De Nederlandse metalband combineerde invloeden uit deathmetal, progressieve metal en klassieke muziek. After Forever wordt internationaal gezien als een van de beste bands binnen dit genre en heeft tienduizenden CD's verkocht. De groep heeft niet alleen bijna alle podia van Nederland betreden, maar toerde ook door Europa en Zuid-Amerika. “Decipher” is het tweede album van de band uit 2001 na het succesvolle debuutalbum “Prison Of Desire” uit 2000. U gaat luisteren naar “Intrinsic”. Dit nummer heeft alle facetten van een echt symfonummer in zich, met een rustige opbouw, die toewerkt naar een climax.
Een officiële website is er niet meer, een wiki wel: http://nl.wikipedia.org/wiki/After_Forever.

Eerste uur: Xymphonia presents The Enid: opname van het jubileumconcert op 17 juni 2012

The Enid – Raindown
- Summer
- Something Wicked This Way Comes
- Sheets of Blue
- Judgement / Region Of The Summer Stars

Alle live opgenomen in Hof 88 door de technische rots in de branding van Omroep Almelo: Albert Hendriksen.
Website: http://www.theenid.co.uk/.

Tweede uur: persoonlijke favorieten van de Xymphonia-teamleden
IQ - The Thousand Days Van de live-CD/DVD “The Wake – Live At The Boerderij, June 19, 2010” (Giant Electric Pea, 2010)

De keus voor deze track ligt voor de hand: we zijn nu immers bezig met de duizendste uitzenddag van Xymphonia. Bovendien is IQ een grote favoriet van diverse redactieleden.
Officiële site: http://www.iq-hq.co.uk/.

Marillion – Man Of A 1000 Faces
Van “This Strange Engine” (Castle, 1997)

Voor Maurice is Marillion zijn favoriete band en Marillion is tevens de meest gedraaide groep in ons programma en een van de meest geliefde bands bij de meeste redactieleden. “Man Of A 1000 Faces” is dan wel niet Maurice's allerfavorietste Marillion-nummer, maar de keus is opnieuw voor de hand liggend in deze X1000.
Officiële site: http://marillion.com/.

Thieves' Kitchen - Chameleon
Van "The Water Road" (eigen beheer, 2008)

Herman: “Ik kies dit nummer niet zozeer omdat het zijn ultieme favoriet aller tijden is. Er zijn natuurlijk veel meer gave nummers van gave bands, maar omdat er zoveel moois in dit stuk gebeurt, waardoor het dus een weerspiegeling wordt van diverse aspecten die ik mooi vindt aan muziek. -Het is allereerst een sterke compositie die spannend is opgebouwd, met doordacht gebruik van het hoofdthema dat door diverse instrumenten wordt opgepakt -Komen we meteen op het tweede punt, want wát een kleurenrijkdom hier. Mellotronstrings (waarschijnlijk uit een digitaal kastje trouwens, maar hij klinkt goed), fretloze bas en drums dragen het hele stuk, maar daarboven horen we sopraansax, hobo, Theremin, fluit en als uitsmijter ook nog een scherpe gitaarsolo. -Warme zang van Amy Darby, die wat mij betreft nog wel ietsje doorleefder had mogen zijn, maar die wel veel ruimte laat voor lange instrumentale passages -Sterke tekst met mooie beelden. Leuke link met Xymphonia is, dat de drummer, Mark Robotham, voorheen in Grey Lady Down speelde en in die hoedanigheid in de Xymphonia-studio heeft opgetreden. Inmiddels hebben hij en de bassist trouwens de groep verlaten. De ritmesectie op de al een jaar geleden aangekondigde vijfde Thieves' Kitchen-plaat wordt gevormd door die van Sanguine Hum!”
Officiële site: http://www.thieveskitchen.com/.

Echolyn - Never The Same
Afkomstig van "As The World" (550 Music / Sony, 1995)

Christian: “Dit nummer heeft voor mij niet alleen een grote persoonlijke betekenis maar is ook nog eens te vinden op misschien wel het mooiste album dat ik in alle 1000 uitzendingen van Xymphonia heb leren kennen. Tot ongeveer 1993 dacht ik dat symfonische rock niet of nauwelijks meer gemaakt werd en al helemaal niet in Amerika. Xymphonia en de mensen die ik daar leerde kennen openden een nieuwe wereld voor me en startte een ontdekkingsreis die nog steeds gaande is.”
Officiële site: http://www.echolyn.com/.

Choir Of Young Believers: Paralyze
Van "Rhine Gold" (Ghostly International, 2012)

René: “De 1000ste Xymphonia nodigt natuurlijk uit in terugblikken en ik had al het nodige verzameld wat gedraaid zou kunnen worden: uiteraard UK, maar ook Kenso tijdens NEARfest, Manfred Mann's Earth Band (de klassieker “Father Of Day, Father Of Night”), Pink Floyd – enfin, the usual suspects. Toch ga ik voor de TOEKOMST en wel met mijn meest frequent gedraaide plaat van dit jaar, “Rhine Gold”, het tweede album van het Deense Choir Of Young Believers. Het mini-epos “Paralyze” bevat zeker geen getrouwe elementen uit de vertrouwde symfonische rock. Het nummer is meer een samenvloeiing van psychedelica, synthipop, orkpop, Krautrock en vleugjes progressieve muziek, waarbij veel aandacht is besteed aan mooi opgenomen geluidseffecten. Als dit een voorbeeld van de toekomst van de progressieve muziek is, wil ik nog wel 1000 uitzendingen volmaken! ;-)”
Officiële website: http://ghostly.com/artists/choir-of-young-believers.

Clepsydra – The Missing Spark
Van “Fears” (SPV, 1997)

Aldwin: “De muziek van het Zwitserse Clepsydra is één van de weinige die ik op elk moment, waar dan ook kan opzetten, en van kan genieten. Tevens was het geweldig dat de Stichting Symphel, waar ik zelf deel van uitmaakte, er mede voor verantwoordelijk was dat de band voor het eerst ging optreden buiten Zwitserland. De heren speelden zogezegd bij mij in de achtertuin, samen met Odyssice, in de Lantaarn in Hellendoorn, ten tijde van het uitkomen van het album “Fears” in 1997. Het mag daarom geen verrassing heten dat ik kies voor Clepsydra, maar ook IQ, Satellite en Collage staan hoog op de persoonlijke lijst.”
Officiële website: http://www.clepsydra.ch/.

Steve Hackett - Icarus Ascending
Van het album “Please Don't Touch” (Charisma, 1978)

Om het uur vol te maken nog een aanvullend nummer van een artiest die zeker tot de favorieten van meerdere teamleden behoort en natuurlijk ooit de gitarist was van een van de ankerpunten van het hele symfonische rockgenre (die dan ook behoort tot de meest gedraaide bands in Xymphonia): Genesis.
Officiële website: http://www.hackettsongs.com/.

NIEUW
Producers - Garden Of Flowers
- Your Life (extended)
Afkomstig van "Made In Basing Street" (The LAST Label / ZTT Recordings, 2012)

Een paar jaar geleden stoken de muzikale vrienden Trevor Horn (ex Buggles, ex Yes, meest succesvolle Britse producer ooit), Lol Creme (ex 10CC, ex Godley & Creme, invloedrijke videoclip regisseur), Stephen Lipson (gitarist maar ook producer van recentelijk het laatste Jeff Beck-album en de nieuwe Ultravox), Ash Soan (drummer voor o.a. Faithless, Tom McRae, Robbie Williams) en Chris Braide (songschrijver en o.a. producer van Lana Del Rey) de hoofden bij elkaar om een paar leuke optredens samen te doen in een pub in London. Maar de muzikale chemie was al snel zo duidelijk aanwezig dat het daar niet bij bleef en men songs samen ging schrijven en uiteindelijk ook opnemen. Het heeft vervolgens al met al nog 5 jaar geduurd voordat het album er was en in de tussentijd had Chris Braide het collectief al weer verlaten, maar het resultaat mag er zijn. “Made In Basing Street” is een heerlijk licht progressief pop album geworden waar over met name de geest van The Buggles waart maar ook wel 10CC er in terug te horen valt. Sterke songs, mooie arrangementen en vlekkeloos opgenomen zonder dat het steriel word. Wij draaien achtereenvolgens het door Trevor Horn gezongen “Garden Of Flowers” en daarna de lange versie van “Your Life” waar in zowel Trevor Horn, Chris Braide als ook Ryan Molloy een stukje van de leadzang voor hun rekening nemen. Deze speciale versie staat niet op de reguliere editie van “Made In Basing Street”, maar is te vinden op de dubbel-CD-editie van het album.
Website: www.producersmusic.co.uk.

NIEUW
Silhouette - Empty Places
- When Snow's Falling Down
Van “Across The Rubicon” (Progress Records, 2012)

Alweer het derde album van deze Alkmaarse band, en een plezier voor het oor. Met “Across The Rubicon” bewijst de band dat ze zich kan meten met de top van de Nederlandse prog scene en zeker het niveau haalt van acts als Knight Area en Mangrove. Maar ook met buitenlandse acts als Galleon, of het oude Pendragon. Zoals het hoort klinken de toetsen lekker vet, is er mooi melodieus gitaarspel en een gedegen ritmesectie. Ook de vocalen zijn zeer aangenaam en worden door drie bandleden verzorgd. Muzikaal is de band duidelijk beïnvloed door het oude Marillion, maar weet zeker een eigen stempel op de muziek te drukken. We gaan luisteren naar één van de mooiste nummers van de plaat, “Empty Places”, wat door loopt in “When Snow's Falling Down”. Aan dat laatste nummer werkt een heus koor mee.
Website: http://www.silhouetteband.nl/site/.

NIEUW
IOEarth - Live Your Life Part 2
Van "Moments" (eigen beheer, 2012)

In de huidige iO Pages staat een interview met IOEarth, waar Paul Rijkens over meldt: "Deze Britse groep pint zich niet vast op één stijl, want in de muziek zitten erg veel invloeden verweven: pop, jazz, ambient, dance en pure symfo. Echt progressief dus. Zangeres Claire Malin lijkt met haar lange witte haren een beetje op een sneeuwkoningin uit een fantasy-film. Haar uitdossing past goed bij de soms wat mysterieuze inslag van de band. Let vooral op het schitterende "Live Your Life". Rijkens heeft gelijk: het tweedelige stuk, waarvan wij het slot draaien, is een hoogtepunt van "Moments". Het is ook een van de meest klassiek symfonisch rockende stukken, met een statige kadans en een even bijtende als aangrijpende gitaarsolo. Een aan Faithless refererend stuk als "Come Find Love" zal wellicht niet iedere symfomaan kunnen boeien. Dat het een eigen beheerproduct betreft is vooral aan de wat blikkerige drumsound te horen. Een klein smetje op een verder prima vol geproduceerd album.
Website: http://www.ioearth.com/ .

NIEUW
Pinnacle - Music Man
Van “A Blueprint For Chaos” (Private, 2012)

“A Blueprint For Chaos” is het derde album van het uit Pennsylvania afkomstige Pinnacle. En net als veel landgenoten maakt de band symfo met een hoog energiegehalte. Op hun vorige album werd de band vergeleken met bands als Rush en Tiles. Pinnacle begon zijn leven dan ook als trio. Maar door het aantrekken van een vaste zanger toetsenist zijn de progmetal-invloeden iets meer naar de achtergrond verdrongen en kan de band meer worden vergeleken met landgenoten als Kansas en Iluvatar. Website: http://pinnacleband.com/index.html .

NIEUW
Nexus -  Tiempo De Cambiar
Van "Aire" (Fonocal, 2012)

"Het Argentijnse Nexus behoort tot de meest aansprekende Zuid-Amerikaanse progbands van nu, met van die typische warme, optimistische en bijzonder melodieuze (traditionele) symfo. Topproduct van een uitstekende band." (Paul Rijkens, iO Pages) Inderdaad kan dit alleen maar uit Zuid-Amerika komen: je hoort eenzelfde gloedvolle sound bij bijv. het Braziliaanse Sagrado. Breed uitwaaierende keyboardpartijen, gevoelvol gitaarspel en dito zang. "Tiempo De Cambiar" is een van de hoogtepunten met een lekker ver naarvoor gemixte Chris Squire-achtige bas.
 Websites: http://www.myspace.com/nexusarea / http://www.facebook.com/nexusargentina.

KLASSIEKER
Procol Harum - Fires (Which Burn Brightly)
Van "Grand Hotel" (Chrysalis, 1973 / Salvo/Union Square Music, 2009)

Bijna 40 jaar geleden verschenen Grand Hotel, één van de beste platen die Procol Harum uitbracht. De elegante progressieve muziek vol klassieke invloeden is wellicht het best bekend om zijn titelnummer, maar “Fires (Which Burn Brightly)” mag er zeker ook zijn, mede door de fijne woordloze achtergrondzang van Christianne Legrand van The Swingle Singers. Om een idee te krijgen: het heeft wel wat weg van de bijdragen van Letty De Jong op “Introspection” van Thijs Van Leer uit 1972. Procol Harum treedt overigens in de maanden juli en augustus op in de Verenigde Staten met Yes, terwijl er voor volgend jaar koor- en orkestconcerten gepland staan in Denemarken. Die concerten in de VS gaan waarschijnlijk wel door. Eerder werden shows afgelast, omdat Gary Booker een tijd in het ziekenhuis heeft gelegen als gevolg van een val in een hotel in Zuid Afrika.
Website: http://www.procolharum.com/ .

OPENER
PFM - Generale!
Van “Per Un Amico” (Numero Uno, 1972)

“Generale!” is afkomstig van de tweede plaat van de Italiaanse groep PFM. Dit nummer zou in de latere Engelstalige versie onder de titel “Mr. 9 Till 5” meer bekendheid krijgen. Live mondde het nummer in de hoogtijdagen van de groep uit in een ware jam uit.
Website: www.pfmpfm.it.

NIEUW / LIVE-TIP
Metheny, Pat Unity Band - Roofdogs
Van "Pat Metheny Unity Band" (Nonesuch, 2012)

Met de Pat Metheny Unity Band speelt de gitarist deze zomer op North Sea Jazz, om precies te zijn op 7 juli. Luisteraars met een symfo-voorkeur zullen over het algemeen vooral geïnteresseerd zijn in het melodische, weldadig gearrangeerde werk van de Pat Metheny Group en minder in zijn puurdere jazzprojecten, zoals deze groep met Chris Potter (saxen, basklarinet), Ben Williams (contrabas) en Antonio Sanchez. Door het gebruik van de gitaarsynthesizer en de welluidende wijze hoe Chris Potter dat met zijn sopraansax omspeelt zou "Roofdogs" bijna kunnen doorgaan voor een Pat Metheny Group-stuk.
Website: http://www.patmetheny.com/.

LIVE-TIPS
Sylvan – The Colors Changed
Van “Posthumous Silence” (Progrock Records, 2006)
Saga – You Know I Know (Chapter 12)
Van “Marathon” (SPV, 2003)
Spock's Beard – The Water Van “Live”
(InsideOut, 2008)

Een live-blok met drie bands die optreden op het zevende Night Of The Progs festival, dat volgende week plaatsvindt op Die Freilichtbühne Loreley bij Sankt Goarshausen, Duitsland. Een prachtige lokatie op zo'n kleine 3 uur rijden van Almelo. Het tweedaagse festival vindt plaats op zaterdag 7 en zondag 8 juli. Het Duitse Sylvan zal er dan voor de vierde keer op de buhne staan. “The Colors Changed” staat op het meest geroemde album van de groep, “Posthumous Silence” uit 2006. En ook saga en Spock's Beard waren al eerder op een editie van Night Of The Prog. “You Know I Know” maakt deel uit van de Chapter-reeks, die al op het debuut uit 1978 gestart werd en 25 jaar later, op “Marathon” voltooid. Een jaar later werden alle delen in de juiste volgorde live gespeeld, waar ook een live-registratie van verschenen is. Wij draaien de studio-versie van de twaalfde Chapter van “Marathon” (2003). “The Water” was met 25 minuten het langste stuk op het Spock's Beard-debuut “The Light” uit 1994. Wij draaien een live-uitvoering van een kwart van het stuk, is met leadzang van Nick D'Virgilio, zoals te vinden op “Live” uit 2008.
Websites: http://www.sylvan.de
 http://www.sagaontour.ca/
http://www.spocksbeard.com/.

HERUITGAVE
Roos, Randy - Stew
- Marcel Marceau (Three Little Things)
Van "Mistral" (Spoonfed Records, 1978 / Modulus-The Laser's Edge, 2012)

Modulus is een sublabel van The Laser's Edge waarop speciale, gelimiteerde heruitgaven verschijnen van relatief onbekende, maar intrigerende "klassiekers". De eerste in de reeks was “III” van het Nederlandse Het Pandorra Ensemble, waarin onder andere de latere Sjako!-gitarist Wouter Planteijdt speelde. Nummer twee is “Mistral” van de Amerikaanse jazzrockgitarist Randy Roos. Roos was in de jaren zeventig één van de pioniers van het bespelen van gitaarsynthesizers en fretloze gitaren. Hij speelde in bands als Softwood en Orchestra Luna. In 1978 verscheen zijn solodebuut Mistral, waarop tevens Mike Stern en Neil Stubenhaus te horen zijn. “Mistral” is een mooi voorbeeld voor de avontuurlijke progressieve jazzrock die in die jaren gemaakt werd, waarbij de suite “Marcel Marceau” zelfs beïnvloed schijnt te zijn door de wijze waarop Bartok de wiskundige Fibonacci-reeks toepaste.
Website: http://www.lasercd.com/Products/Roos--Randy---Mistral-(Ltd-Ed-PRE-ORDER)__MOD5002.aspx.

OUWELULLENMUZIEK
Jonathan Wilson - Valley Of The Silver Moon
Afkomstig van "Gentle Spirit" (Bella Union, 2011)

De Amerikaanse psychedelic folk-muzikant Jonathan Wilson bracht in 2011 zijn eerste album “Gentle Spirit” uit, een schitterende muzikale ode aan de muziek die eind jaren '60, begin jaren '70 uit Laurel Canyon bij Los Angeles kwam. Het is dan ook niet zo gek dat de geest van Crosby / Stills / Nash / Young en alle afsplitsingen daarvan door de muziek waart. Laidback, soms zelfs op het lome af is het muziek die het goed doet op late zomeravonden. Het afsluitende dik 10 minuten durende “Valley Of The Silver Moon” is overduidelijk schatplichtig aan het vroege werk van Neil Young. Wilson was afgelopen week trouwens in Nederland, als voorprogramma van Tom Petty.
Website: http://songsofjonathanwilson.com/.