-
Sunday 29 Mei 2016 Show No. 1199
ject%20-%202.jpg)
NIEUW
De Italiaanse toetsenist Vincenzo Ricca uit vier jaar na het eerste The Rome Pro(g)ject opnieuw zijn liefde voor zijn stad, Rome dus, in instrumentale muziek die zijn liefde voor klassieke symfonische rock uit de seventies verraadt. Opnieuw weet hij zich geruggensteund door prominente gasten. Wederom zijn Steve Hackett en David Jackson van de partij. Nieuw is Billy Sherwood, die in een aantal tracks een flinke vinger in de pap heeft op een manier die doet denken aan zijn rol bij Days Between Stations en Nektar. In "Ovid's Ars Amatoria" hebben de prachtige keyboardpartijen van Ricca echter wel degelijk de overhand. De Mellotron-, Hammondorgel- en Moogriedels buitelen werkelijk over elkaar. In "The Conquest Of The World" biedt David Jackson zowel op diverse fluiten als saxofoons een kleurrijk tegenwicht aan de toetsenpracht. De gespeelde thema's bevatten overigens zowel subtiele als niet te missen verwijzingen naar klassiekers van o.a. Genesis, Goblin en zelfs het solowerk van Demis Roussos.
Rome Pro(g)ject, The - The Conquest Of The World
- Ovid's Ars Amatoria
Van "The Rome Pro(g)ject II: Of Fate And Glory" (eigen beheer, 2016)
Website: http://www.vincenzoricca.it/ .
NIEUW
"Het zweedse Katatonia bezit al jaren patent op vernuftige, progressieve, aangename doommetal. Hoewel de uitgesproken ruwe insteek uit het verleden is getemperd, staan de zware gitaarmuren en zeer smakelijke riffs nog als een huis. Rockend, doch ook dromerig; melancholie is nooit ver te zoeken. Rustpuntjes wisselen pompende rock soms af." (Freek Wolff, iO Pages)
Katatonia – The Night Subscriber
– Vakaren
Van het album “The Fall Of Hearts” (Peaceville, 2016)
Website: http://katatonia.com/ .
NIEUW/ACTUEEL
De in 2015 overleden Daevid Allen was al prominent aanwezig op de DVD "Romantic Warriors III - Canterbury Tales". Enkele van de laatste interviews die hij gaf liepen als een rode draad door de documentaire over de Canterbury Scene. Op de onlangs uitgebrachte aanvulling op die DVD, getiteld "Got Canterbury?" is er wederom veel ruimte voor een gesprek met de medeoprichter van Soft Machine en Gong. Tevens bracht Purple Pyramid Records één van de laatste muziekopnames uit die hij vastgelegd had. "Elevenses" van het Daevid Allen Weird Quartet laat de brede muzikale basis horen van deze kleurrijke dichter/muzikant. Samen met geluidsmagiër Don Falcone, de drummers Paul Sears van The Muffins en Trey Sabatelli van The Tubes en bassist Michael Clare produceert hij onder meer psychedelische rock en folk, spacerock, afwijkende blues en postpunk. Zijn karakteristieke krakerige stem is daarbij overigens op slechts vier tracks te horen. Hoewel de muziek duidelijk de bizarre trekjes van Gong heeft, zit het geheel technisch goed in elkaar en als je er open voor staat is dit een mooi slotakkoord van dit fenomeen.
Allen Weird Quartet, Daevid - Imagicknation
- Secratary Of Lore
Van "Elevenses" (Purple Pyramid Records, 2016)
ebsite: www.daevidallen.net en www.planetgong.co.uk .
NIEUW
Het is ons een raadsel waarom sommige bands er voor kiezen om hun album aan het eind van een jaar uit te brengen. In het geweld van alle jaarlijstjes is het bijna onoverkomelijk dat je album niet de aandacht krijgt die het verdient. Het debuut van het Britse I Am The Manic Whale verscheen op, echt waar, 23 december 2015 uit en is ook aan onze aandacht ontsnapt... tot nu toe dan. Zanger, bassist en songschrijver Michael Whiteman is de grote man achter I Am The Manic Whale. In eerste instantie was het zijn intentie alles zelf te doen, maar hij kwam er al snel achter dat zijn muziek meer nodig had. Extra muzikanten werden gevonden en de band was geboren, iets waar we meer dan blij mee mogen zijn. I Am The Manic Whale is een energieke melodieuze progband die een soort Britse variant is op het aanstekelijke geluid van Spock's Beard en Neal Morse, en ook Big Big Train ligt op de loer. Saillant detail is, dat Rob Aubrey tekent voor de mix van het album, iets wat hij ook al weer heel wat jaren doet voor Big Big Train. Als eerste kennismaking kiezen we er voor om twee wat kortere tracks te laten horen, waarbij we kunnen aantekenen dat de slottrack van dit debuut een schitterende epic is van ruim 21 minuten. Het hele album valt overigens te beluisteren en te bestellen via de Bandcamp-pagina van I Am The Manic Whale.
I Am The Manic Whale - Open Your Eyes
- Princess Strange
Afkomstig van "Everything Beautiful In Time" (eigen beheer, 2015)
Websites: https://iamthemanicwhale.bandcamp.com/
en http://www.iamthemanicwhale.com/ .
VERLAAT XYMPHONIA-DEBUUT
15 jaar geleden verscheen het debuutalbum “Brennende Drømmer” van de Noorse band Mikromidas. Geheel onterecht hebben we nog nooit aandacht aan dit album besteed. Net als zoveel streekgenoten tap Mikromidas ook uit het klassieke progvaatje, zoals collega-bands als Landberk of Änglagård al eerder deden. De Hammond en Mellotron spelen een belangrijke rol in het geluid van Mikromidas en het vroege Barclay James Harvest is zeker van invloed geweest op de band. Mikromidas bestaat nog steeds hoewel de laatste jaren geen nieuwe muziek heeft uitgebracht. Wel zijn er het afgelopen jaar oude opnames uitgebracht – niet op CD, maar alleen op vinyl.
Mikromidas – Jublende Rekker
Van “Brennende Drømmer” (Musea, 2001)
Website: https://www.facebook.com/pages/Mikromidas/260524383651 .
AOR-OPENER
Enkele jaren geleden waren we behoorlijk enthousiast over de progressieve AOR-cd "Voyage" van het Brian McDonald Project uit 2003. Maar liefst zeven van de dertien stukken passeerden de revue in Xymphonia. Toen we later een dure Japanse versie van "Wind It Up", McDonalds tweede album uit 2000 te pakken wisten te krijgen, waren we net zo enthousiast, maar dat uitte zich niet in flink wat airplay. Vandaar nog een track van dat album. De Amerikaan is overigens de laatste jaren vooral actief als filmcomponist.
McDonald, Brian - Amnesty
Van "Wind It Up" (King Records/MTM Music, 2000)
Website: http://brianmcdonald.com
en https://soundcloud.com/brian-mcdonald .
NIEUW / LIVE-TIP
Als Xymphonia schenken we aandacht aan progressieve, melodieuze en symfonische rock in al zijn uitingsvormen, zo ook aan progmetal. Alarion is een nieuw progmetalproject van Nederlandse bodem. Het project van gitarist Bas Willemsen brengt met de releaseshow op 3 juni in De Boerderij in Zoetermeer het album “Waves Of Destruction” uit via FREIA Music: een uur van melodische, symfonische en intense muziek. Op “Waves Of Destruction” is de diversiteit van Alarion te beluisteren. Voor elke luisteraar zullen andere delen van het album eruit springen: heavy en snel of akoestisch en langzaam, een kort nummer of een epos van meer dan tien minuten, mannelijke of vrouwelijke vocalen. Door het album heen ontdekt de luisteraar de volle breedte van de sound van Alarion. “Waves Of Destruction” is extra bijzonder door de gastmuzikanten die meedoen, waaronder: Damian Wilson (zang - Threshold, Headspace), Irene Jansen (zang - Ayreon, Star One), Paul Glandorf (zang – liveband Arjen Lucassen, Semistereo), Tineke Roseboom (zang - Blaze Bayley, Hollywood Scoring), Ben Mathot (viool - Epica, Revamp, Xandria) en Erik Laan (piano & Moog - Silhouette, Tumble Town). Zoals gezegd is de releaseparty aanstaande vrijdag in De Boerderij, Zoetermeer. Om de show extra speciaal te maken wordt éénmalig het gehele album live gespeeld! Daaraan zullen zowel Irene Jansen als Paul Glandorf meewerken, alsmede Erik Laan. Naast Alarion zullen de Nederlandse collega-bands End Of The Dream en La-Ventura spelen. Beide bands zijn op Europese tour, hebben een zangeres en symfonische elementen.
Alarion – Waves Of Destruction part I & II
Van “Waves Of Destruction” (FREIA Music, 2016)
Website: http://www.alarion.eu/ .
NIEUW
Het Poolse Millenium bracht al 13 albums uit in de 17 jaar sinds het titelloze debuut. In die tijd zijn er nog wel de nodige bezettingswisselingen geweest. Alleen zanger Luaksz Gall en toetsenist Ryszard Kramarski zijn er vanaf het begin bij, maar gitarist Piotr Plonka haakte al binnen een jaar na de opricht aan en dit trio is toch wel soundbepalend voor de groep. De band maakt een gemakkelijk in het gehoor liggende mengeling van (classic) rock en symfonische rock. Door het gitaarwerk van Plonka en het gebruik van typische achtergrondkoortjes, is Pink Floyd een voor de hand liggende invloed, naast Britse neoprogbands als Pendragon. Het album is opgenomen in Kijów-Centrum in Kraków en is verkrijgbaar in diverse configuraties: als DVD, Blu-Ray, 2CD en in een pakket waarin de CD's zijn gecombineerd met de DVD of de Blu-Ray.
Millenium – We Try Again (live)
Van de live-DVD/dubbel-CD-set “The Cinema Show” (Lynx Music, 2016)
Website: http://millenium.art.pl/ .
ALBUM VAN DE MAAND
"Do Nothing Till You Hear From Me" van The Mute Gods is Album Van De Maand mei bij Xymphonia. Zoals bekend is The Mute Gods een project dan wel band van zanger/bassist Nick Beggs, samen met toetsenist Roger King en drummer Marco Minneman, heren die Beggs leerde kennen terwijl hij bij respectievelijk Steve Hackett en Steven Wilson speelde. Maar zoals al eerder aangetekend zijn er ook de nodige gastrollen op dit album en als laatste deze maand kiezen we voor de song “Mavro Capelo”, waarop zijn Steven Wilson-bandcollega Adam Holzman op toetsen van zich laat spreken. Het is bij vlagen de stevigste track van het album waar in Beggs zijn bassen en Stick gemeen laat grommen.
Mute Gods, The - Mavro Capelo
Afkomstig van "Do Nothing Till You Hear From Me" (InsideOut, 2016)
Website: http://themutegods.com/ .
NOGMAALS
Enkele weken geleden draaiden we al twee nummers van "Vampires" van Francis Dunnery. Op dit dubbelalbum staan 14 nieuwe arrangementen van songs die Dunnery met It Bites uitvoerde. De nieuwe versies hebben een meer tijdloos, warmer karakter gekregen, wat ook mooi te horen is op "The Ice Melts Into Water", oorspronkelijk een van de weinige rustige songs op "Eat Me At St. Louis", de laatste studioplaat die Dunnery met It Bites maakte. Speciale aandacht is er overigens voor de fretloze bas van Paul Brown, die samen met Brett Kull (Echolyn) ook bij het opnameproces betrokken was.
Dunnery, Francis - The Ice Melts Into Water
Van "Vampires" (eigen beheer, 2016)
Website: www.francisdunnery.com .
WERELD VOL MUZIEK
Kauan is ooit begonnen als doom metalband, maar daarvan is op dit derde album van deze Russische band niet veel meer te bespeuren. De band rond multi-instrumentalist Anton Belov en violist Lyubov Mushnikova maakt op dit album voornamelijk op folk geënte dromerige post rock. De basis van de composities wordt gevormd door de atmosferische keyboardtapijten die zijn aangevuld met een scala aan instrumenten zoals cello, viool en gitaar. En hoewel de band uit Rusland komt, zijn de teksten in het Fins, wat zeker toevoegt aan de mystiek. Voeg nog een symfonisch sausje aan de mix toe en je krijgt al snel raakvlakken met een band als Anathema en Alcest.
Kauan – Valveuni
Van “Aava Tuulen Maa” (Firebox Records, 2009)
Website: http://kauan.bandcamp.com/ .
Sunday 22 Mei 2016 Show No. 1198
NIEUW
Wolfs, Noémie – Burning
Van het album “Hunt You” (Universal, 2016)
"Noémie Wolfs was de vijfde zangeres van Hooverphonic (opvolgster van Geike Arnaert) en hield het 5 jaar bij die band uit. Wat Hooverphonic vocaal inleverde door haar vertrek is perfect te horen op dit solodebuut. Vooral de single "Burning" moet fans van Hooverphonic als een herkenbaar genot in de oren klinken. maar er is meer. Het album blijkt volledig met partner Simon Casier (bassist in Balthazar, hier verantwoordelijk voor bijna alle instrumenten) geschreven en opgenomen. Hoewel Casier niet een van de songschrijvers van Balthazar is, horen we in een aantal tracks (met "Wounded" en "All You Ever Wanted" op kop) wel degelijk de groove en het geluid van die band deels terug. Als producer fungeerde Luke Smith (Depeche Mode, Foals, Crystal Fighters) en ook dat betaalt zich uit. Wolfs balanceert als volleerd danseres op het slappe koord tussen spannende, elektronisch ingekleurde pop, groove en meer gevoelige songs, over de liefde uiteraard. Sterk debuut." (Willem Jongeneelen, Oor)
Website: http://noemiewolfs.com/ .
NIEUW
Navigator - Now That You're Gone
Van "Phantom Ships" (Masterson Records, 2015)
De Amerikaanse band Navigator wordt in iO Pages vergeleken met het vroege Genesis en aan de Australische band Unitopia. De neoprog die te horen is op "Phantom Ships" refereert wat ons betreft echter misschien nog wel het sterkst aan die van Iluvatar. De gloedvolle symfonische rock ademt dezelfde warme sfeer uit en al is de klankkleur van Marcangelo Perricelli anders, iets in de dictie van de zang doet heel erg denken aan de bij Iluvatar helaas gestopte Glenn McLaughlin. Evenals het album van de Brit Lee Abraham dat u ook vanavond hoort. omvatten op "Phantom Ships" twee lange epics een aantal kortere stukken. Wij kiezen vanavond van die kortere het langste.
Website: http://navigatorofficial.com/ .
NIEUW
Gildenlow, Kristoffer – After The Rain
– Perheral Memory
Van het album “The Rain” (Melodic Revolution Records, 2016)
Vette Krent in iO Pages 136: "Bij beluistering is het niet moeilijk voor te stellen dat dit album een lang en vermoeiend creatief proces is geweest. De emotioneel zware teksten, het trieste overkoepelende thema en de verscheidenheid aan muzikanten en zangers maakt dit album echter tot een project van formaat. De CD handelt over een man die worstelt met alzheimer en die zijn mooie herinneringen niet wil vergeten. Een groot compliment voor Kristoffer Gildenlöw voor zijn inlevingsvermogen, want hij heeft er nooit uit de eerste hand ervaring mee gehad. Met een fantastisch stel muzikanten van o.a. Pain Of Salvation, Gazpacho en Kingfisher Sky heeft hij zijn concept een prachtig, divers karakter gegeven. In vergelijking met zijn eerste soloalbum is deze veel dynamischer. Er is een grotere diversiteit aan instrumenten, waaronder cello en Mellotron, die "The Rain" wat robuuster lijkt te maken. Met prachtige strijkers en aangedane zang zet Gildenlöw gelijk al in de opener de sfeer van het album neer." (Ruben Borger)
Website: http://www.kristoffergildenlow.com/ .
NIEUW
Samurai Of Prog, The - Plight Of The Swan
Van "Lost And Found" (Seacrest Oy, 2016)
Het internationale gezelschap The Samurai Of Prog bestaat uit Marco Bernard, Steve Unruh en Kimmo Pörsti. Ze begonnen met een aantal rijk gevulde progressieve rockcoveralbums. In 2014 verrasten ze menigeen met "The Imperial Hotel", waarop naast een fraaie bewerking van het
England-nummer "The Imperial Hotel" enkele eigen songs stonden. Op de nieuwe plaat "Lost And Found" borduren ze min of meer voort op het idee van "The Imperial Hotel", in die zin dat ze obscure prognummers aan de vergetelheid willen ontrukken, waarbij ze de medewerking vroegen van enkele van de oorspronkelijke musici van die composities. Van de bands Pavlov's Dog, Lift, Odyssey, Cathedral en Quill kreeg men positieve respons. De gekozen stukken zijn nooit officieel verschenen of alleen op een live-plaat beland. Zo bevat CD2 het bijna een uur durende "The
Demise", van Quill. Verder horen we onder meer de uitgebreide versie van Pavlov's Dog "Preludin", dat in 2014 op de demoplaat "The Pekin Tapes" opdook, en "Plight Of The Swan" van Cathedral, waaraan we vanavond aandacht schenken. Meespelende musici zijn onder andere Jon Davison,
Steve Scorfina (Pavlov's Dog) en Tom Doncourt van Cathedral, die verantwoordelijk is voor de machtige Mellotron-bijdragen.
Website: www.thesamuraiofprog.com .
HEROPNAME
Hogg, Joanne – Journey Into The Morn (new version)
Van “Songs For Luca 2” (Open Sky, 2007)
Het album “Journey Into The Mourn” wordt waarschijnlijk door veel Iona-fans als hoogtepunt van de band gezien. Op het album duurt het titelnummer nog geen 3 minuten. Voor de tweede “Songs For Luca”-compilatie, een album om geld in te zamelen voor behandeling van de autistische zoon van Dave en Debbie Bainbridge, besloot Iona-zangeres Joanna Hogg het nummer opnieuw op te nemen en uit te breiden. Naast wat vaste leden van de huidige bezetting van Iona, mocht Roine Stolt de gitaarpartijen voor zijn rekening nemen, inclusief een smaakvolle solo. Kortom een mooie aanvulling op het origineel.
Website: http://www.iona.uk.com/ .
NIEUW
Abraham, Lee - The Unknown
Van "The Seasons Turn" (Festival Music, 2016)
"The Seasons Turn" is het vijfde solo-album van Galahad-bassist Lee Abraham en de opvolger van "Distant Days" (2014). Er werkt een scala aan bekende progmuzikanten mee, zoals Marc Atkinson (Riversea, ex-Nine Stones Close), Dec Burke (Frost*), Simon Godfrey (zanger van Shineback en Tinyfish, broer van Frost*-voorman Jem), Mark Colton (Credo) en Martin Orford (ex-IQ). Het album opent en besluit met een lang epic, met daartussen 3 kortere stukken. Die epics hebben een statige, Floydaanse cadans en staan bol van sfeer en emotie - de kortere tracks zijn songmatiger en pakkender van karakter. Het machtige titelnummer opent en duurt maar liefst bijna 25 minuten. De emotionele zang van Marc Atkinson draagt het nummer naast fraai toetsen- en gitaarspel. Dit alles geldt tevens voor het wat kortere slotnummer "The Unknown", waarin Simon Godfrey een nauwelijks minder geladen zangpartij neerzet. Het slotakkoord dooft minutenlang tergend langzaam uit tot het niets. ‘Muziek is Emotie’ wordt hier met hoofdletters geschreven, schreef Clemens Leunisse voor Progwereld - en dat kunnen we alleen maar beamen.
Website: http://www.leeabraham.co.uk/ .
40 JAAR GELEDEN
Camel - Song Within A Song
Afkomstig van "Moonmadness" (Decca, 1976)
Het is dit jaar 40 jaar geleden dat Camels vierde album “Moonmadness” verscheen, een album dat voort bouwde op het succes van het concept-album “The Snow Goose” maar daar waar dat album instrumentaal was, was er nu weer de nodige ruimte voor vocale tracks. Nu, 40 jaar later, is Camel nog steeds actief: afgelopen week was de band in Japan voor een aantal concerten met Steve Hackett. De bezetting is wederom lichtjes gewijzigd, waarbij de plek van de twee toetsenisten Jason Hart en Ton Scherpenzeel nu is ingenomen door de Brit Peter Jones, die luisteraars misschien kennen van de muziek die hij uitbrengt onder de naam Tiger Moth Tales. Jones is niet alleen begenadigd toetsenist en gitarist, maar heeft ook een zeer aangename zangstem: iets waarvan we zeker mogen hopen dat Andy Latimer daar gebruik van gaat maken.
Website: http://www.camelproductions.com/ .
LIVE-TIP
Saybia – Godspeed Into The Future
Van het album “Eyes On The Highway” (EMI, 2007)
In 2007 bracht Saybia “Eyes On The Highway” uit, het derde studioalbum van de Deense groep. In december van dat jaar sloeg voor zanger Søren Huss het noodlot toe, toen zijn vriendin bij een auto-ongeluk om het leven kwam. Zijn dochtertje overleefde het ongeluk, maar voor de zanger brak een moeilijke periode aan. In september 2008 kondigde Saybia aan voorlopig te stoppen. In 2010 hebben de leden de draad weer opgepakt en verschenen ze weer op diverse podia. Oktober 2015 kwam dan eindelijk het vierde album “No Sound From The Outside” uit. Dit album gaat gepaard met nieuwe live-concerten, waarvan er één plaats gaat vinden in Hellendoorn, op het Dauwpop Festival, aankomende zaterdag 28 mei.
Website: http://saybia.dk/ .
NIEUW
Panzerpappa - Landsbysladder 3
Van: "Pestrottedans" (Altrock, 2016)
Panzerpappa is een uit Noorwegen afkomstige formatie rondom drummer Trond Gjellum, die men mogelijk kent van de obscure band Civil Surface. Na enkele eigen beheer-CDR's, kregen de regelmatig wisselende musici contracten bij platenmaatschappijen als Rune Grammaphon. "Pestrottedans" is het zesde album en verschijnt op het Italiaanse Altrock. Hoewel enkele muzikanten een link hebben met de Canterbury Scene, bijvoorbeeld omdat ze in de band van Richard Sinclair speelden, en tevens connecties hebben met de R.I.O.-gemeenschap, wordt de muziek nog wel eens daaronder geschaard. Toch horen we op deze plaat eerder een mix van compacte bezettingen van Frank Zappa en Jaga Jazzist met de springerigheid van Happy The Man en Kit Watkins. Met Happy The Man heeft Panzerpappa bovendien de combinatie van melodieuze saxofoonpartijen, zoemende Moogsolo's, symfonische toetsenakkoorden en scherpe gitaarinterventies gemeen. Dit is vooral goed te horen in "Village Gossip 3", zoals de Engelse vertaling van "Landsbysladder 3" luidt. In het Nederlands dus “Dorpsroddel 3”.
Website: www.facebook.com/Panzerpappa-112379508814650/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Mute Gods, The - Swimming Horses
Afkomstig van "Do Nothing Till You Hear From Me" (InsideOut, 2016)
"Do Nothing Till You Hear From Me" van The Mute Gods is Album Van De Maand Mei bij
Xymphonia. Zoals bekend is The Mute Gods een project dan wel band van zanger/bassist Nick Beggs, samen met toetsenist Roger King en drummer Marco Minneman: heren die Beggs leerde kennen terwijl hij bij respectievelijk Steve Hackett en Steven Wilson speelde. Maar het is duidelijk Nick Beggs die aan het roer staat en zodoende gaat hij op het album ook een paar keer muzikaal vreemd met andere muzikanten. Op de track “Swimming Horses” werkt hij met Robert Reed (Magenta) en Nick D'Virgillio (Spock's Beard, Big Big Train) en doet Frank Bogaert van Fish On Friday ook nog een duit in het zakje. Het resultaat is het meest traditionele symfo-nummer van het album, waarin Nick Beggs met ronkende bas duidelijk een ode brengt aan wijlen Chris Squire.
Website: http://themutegods.com/tmg/ .
KRAUTROCKHISTORIE
Hoelderlin - Gentle Push
Afkomstig van "New Faces" (Spiegelei/Intercord, 1979 / EMI, 2007)
Het is 1979 en de Duitse band Hoelderlin heeft dan 4 studio-albums en een live-album uitgebracht. Maar het muzikale klimaat is aan het veranderen. De Neue Deutsche Welle word populair en van de ene op de andere dag lijken de grote progbands volledig uit de mode. Het is met de wind meewaaien of het bijltje erbij neergooien. En net als bijvoorbeeld Anyone's Daughter kiezen de heren van Hoelderlin er ook voor om te zien hoever ze kunnen gaan met het veranderen van hun stijl. “New Faces” verschijnt in 1979 en een aantal oudgedienden hebben de band verlaten. De songs zijn bondiger, wat gespierder maar nog steeds zeer melodieus. “New Faces” laat daarmee het licht spacey karakter van het vroege werk van Hoelderlin achter zich maar met een sound die nu neigt naar het toegankelijkere werk van Camel uit dezelfde periode is het zeker nog een album dat het luisteren meer dan waard is.
Meer info: http://www.germanrock.de/alt/h/hoelderlin/index.htm .
NIEUW/IN DE HERHALING
Nine Stones Close – Leaves
Afkomstig van "Leaves" (Bad Elephant Music, 2016)
Afgelopen week konden we doordat de techniek ons in de steek liet maar een deel van het geplande nummer laten horen van het nieuwe album van Nine Stones Close. Daarom nu in de herhaling nóg een nummer van "Leaves", het vierde album van de band Nine Stones Close. Wat opvalt is dat de Nederlandse inbreng nog groter is geworden dan hij al was. Bandleider en gitarist Adrian Jones woont al een flink aantal jaren in Leiden en wordt bijgestaan door drummer Pieter van Hoorn (Knight Area), nieuwelingen bassist Peter Groen en toetsenist Christiaan Bruin (bekend van zijn eigen werk onder de naam Chris en The Black Codex en daarnaast van zijn rollen in Mayra Orchestra en Sky Architect). Nieuw is ook zanger Adrian O'Shaughnessy en die zorgt gelijk voor een duidelijk verschil met de vorige albums. Zijn stem is een stukje gruiziger en rauwer dan die van zijn voorganger Marc Atkinson. En datzelfde kun je ook zeggen over de muziek op “Leaves”. Het schuift daardoor nog wat meer richting de klankwereld van de latere Porcupine Tree en vroege Riverside en dan voornamelijk de meer dromerige kant van deze bands. Voor de liefhebbers van een dergelijke sound is het album dan ook zeker een aanrader. We gaan luisteren naar het titel nummer en tevens de afsluiter van de plaat.
Website: http://www.ninestonesclose.com/ .
Sunday 15 Mei 2016 Show No. 1197
KEEP ON RUNNING
Manfred Mann's Earth Band – On The Run
Van “Chance” (Bronze/Cohesion, 1980/1999)
“Chance” is het 10de album van de Manfred Mann's Earth Band. En dat in 8 jaar tijd. Het is tevens een keerpunt in de geschiedenis van de band, door de meer elektronische aanpak. Door de jaren heen heeft de band de nodige bezittingswisselingen gehad en op dit album is van de oorspronkelijke Earth Band-bezetting alleen Mann nog over. Overigens speelde oerlid Mick Rodgers nog wel wat gitaarpartijen voor dit album in. “Chance” is samen met mede-Zuid-Afrikaan Trevor Rabin geproduceerd, die overigens later dit jaar weer het podium betreedt samen met Jon Anderson en Rick Wakeman. Wij haken aan bij het hardloopthema dat AAFM beheerst vandaag als gevolg van de Roparun met “On The Run”, dat overigens in een grondig herschreven versie later een hit werd voor ABBA-zangeres Agnetha Fältskog (onder de titel “The Heat Is On”).
Website: http://www.manfredmann.co.uk/ .
KEEP ON RUNNING
Primitive Instinct – Keep On Running
Van Floating Tangibility (Cyclops, 1994)
De Britse band Primitive Instinct verraste ons in 1994 met dit zeer aangename album. Helaas wist de band met de goed in het gehoor liggende melodieuze neoprog nooit een groter publiek te bereiken. Dat de band niet overproductief is en er de nodige bezettingswisselingen waren helpt daarbij niet mee. Er volgden na dit debuut nog twee studio albums die echter niet het niveau van “Floating Tangibility” evenaarden. Primitive Instinct bestaat nog steeds en treedt ook nog regelmatig op.
Website: https://www.facebook.com/Primitive-Instinct/ .
LIVE-TIP
Sun Caged - Ashes To Earn
Van "The Lotus Effect" (Lion Music, 2011)
De progressieve metalband Sun Caged is sinds 2013 uit elkaar, maar de band heeft nooit een afscheidsoptreden gedaan. Zanger Paul Adrian Villarreal, die jarenlang in Duitsland woonde, remigreert medio juni terug naar de VS, vandaar dat men nu toch een waardig afscheidsoptreden wil doen en wel op 20 mei in de Bosuil in Weert. Want als de heren het nu niet doen, wordt het in de toekomst een stuk lastiger. Dit zal, zo benadrukt de band, de allerlaatste keer zijn dat Sun Caged live te bewonderen is! Hoewel: men is zo pienter om van het concert opnamen te maken voor een toekomstige DVD/Blu-Ray-release, dus bewonderen kunnen we het concert dan later steeds weer opnieuw. Als supports zullen Marcel Coenen & Friends en The Barstool Philosophers optreden. Marcel Coenen is de gitarist van Sun Caged en onder de Friends ontwaren we toch ook weer bekende Sun Caged-gezichten, zoals Villarreal én de Twentse toetsenist René Kroon. De band speelt werk van Coenens solo-albums, aangevuld met wat covers. Op het Twents Gitaar Festival, een jaar geleden, konden we al constateren dat dit een smakelijk gebeuren oplevert. Ook speelt het Almelose The Barstool Philosophers, met alwéér die dekselse René Kroon in de gelederen. Op het onlangs verschenen "Crossing Over" zijn diverse gastzangers te horen, waaronder Paul Adrian Villarreal. Hopelijk grijpt de band de mogelijkheid aan om de fraaie dubbelslag "Fine Lines / My End Of The Island" live te vertolken! En hopelijk speelt Sun Caged het 23 minuten lange, zevendelige magnum opus "Ashtamangala"! Daarvoor ontbreekt ons vanavond helaas de tijd, vandaar van datzelfde derde en laatste Sun Caged-album "The Lotus Effect" de song "Ashes To Earn".
Websites: https://www.facebook.com/SunCaged/
en http://www.debosuil.nl/Definition/Details/ .
NIEUW
Long Distance Calling - Plans
Van "TRIPS" (InsideOut, 2016)
Het Duitse Long Distance Calling was ooit een instrumentale postrock- of zo u wilt postprog-band. Op voorganger "The Flood Inside" was er al een zanger ingelijfd, Marsen Fischer, maar toch was niet meer dan een derde van het album vocaal, waaronder één stuk dat gezongen werd door externe kracht Petter Carlsen. Nu, drie jaar later, verschijnt de opvolger "TRIPS" en daarop is het vocale gehalte verhoogt tot ongeveer de helft. Fischer is nu alleen muzikaal betrokken en alle zang wordt nu gedaan door Carlsen. Diens vocalen zijn intens en emotioneel en doen wat denken aan die van Maynard James Keenan van Tool en A Perfect Circle. Hij weet zijn ziel en zaligheid zowel in een rustige song, bijvoorbeeld "Rewind", als heftiger stukken te leggen, zoals in het middengedeelte van "Plans". Dat nummer kent ook een flink instrumentaal stuk, dat goed laat horen hoe Long Distance Calling nog steeds aan spanningsopbouw volgens postrockstramien doet. Het lange instrumentale "Flux" voldoet ook aan al die voorwaarden en daarmee zijn de oudste volgers van de band vast ook tevreden te houden.
Website: http://www.longdistancecalling.de/ .
NIEUW
Profusion - Infinite
Van "Phersu" (Progressive Promotion, 2015)
De Italiaanse band Profusion maakt progressieve rock met soms lichte progmetaltendensen, maar ook jazzrock-achtige invullingen en ingetogen stukken die bijna klinken als een soulballad. Even eclectisch dus als Haken, of ook wel Seven Steps To The Green Door, huidige labelgenoten van Profusion, want "Phersu" verschijnt op het Duitse Progressive Promotion-label. Regelmatig duiken er melancholieke pianopartijen op in de muziek, zoals Kevin Moore dat ooit bij Dream Theater wel deed. "Phersu" is zo veelzijdig, dat je er niet snel uit uitgeluisterd zult raken, temeer door het prachtige spel van eenieder en de warme stem van de zanger. Wel zullen sommige zich storen aan diens zware accent, maar daar moet je je maar overheen zetten.
Website: http://www.profusion.it/ .
NIEUW
Nine Stones Close - Lie
Afkomstig van "Leaves" (Bad Elephant Music, 2016)
"Leaves" is het vierde album van de band Nine Stones Close en wat opvalt is dat de Nederlandse inbreng nog groter is geworden dan hij al was. Bandleider en gitarist Adrian Jones woont al een flink aantal jaren in Leiden en wordt bijgestaan door drummer Pieter van Hoorn (Knight Area), nieuwelingen bassist Peter Groen en toetsenist Christiaan Bruin (bekend van zijn eigen werk onder de naam Chris en The Black Codex en daarnaast van zijn rollen in Mayra Orchestra en Sky Architect). Nieuw is ook zanger Adrian O'Shaughnessy en die zorgt gelijk voor een duidelijk verschil met de vorige albums. Zijn stem is een stukje gruiziger en rauwer dan die van zijn voorganger Marc Atkinson. En datzelfde kun je ook zeggen over de muziek op “Leaves”. Het schuift daardoor nog wat meer richting de klankwereld van de latere Porcupine Tree en vroege Riverside. Voor de liefhebbers van een dergelijke sound is het album dan ook zeker een aanrader. Het bijna 10 minuten durende “Lie” valt op door de strijkersklanken in het slotdeel, waarin wij de inbreng van Christiaan Bruin menen te ontwaren.
Website: http://www.ninestonesclose.com/ .
VOORPROEFJE
Airbag – Killer
Van “Disconnected” (Karisma; te verschijnen op 10 juni 2016)
Op 10 juni zal het vierde album van de Noorse band Airbag worden uitgebracht, de opvolger van het veelgeprezen “The Greatest Show On Earth”. Het nieuwe album gaat “Disconnected” heten en bevat zes nummers met een gemeenschappelijk thema - van begin tot eind zal de luisteraar worden meegenomen door een sonische reis van weelderige soundscapes en arrangementen., onderstreept door typische Airbag gitaarwerk van Bjorn Riis en soulvolle zang.
Website: http://www.airbagdisconnected.com .
NIEUW
Maglev - Song Of A Dead Bard
Van "Overwrite The Sin" (eigen beheer, gedistribueerd door FMLS, 2016)
Joost Maglev is onder het progressieve rockpubliek vooral bekend als bassist bij Sebas Honing. Muzikaal heeft hij zich echter ook buiten dat genre al behoorlijk geroerd. Zo speelde hij in de metalband Galanor en de Japanse coverband Slightly Spring en is hij momenteel actief lid van
Equisa, de band rondom Sebas en Petra Honing. Vanaf 2005 brengt hij ook als solo-artiest CD's en EP's uit en "Overwrite The Sin" is zijn debuut in het progressieve rockgenre. Hoewel hij al multi-instrumentalist vele instrumenten bespeelt, wordt hij bijgestaan door onder andere Honing, Robby Valentine, zangeres Scarlet Penta en violiste Myrthe van de Weetering. Muzikaal weerklinkt overduidelijk de liefde voor Kate Bush, doorspekt met elementen uit het werk van andere inspiratiebronnen, zoals Cardiacs, Valensia, Queen, Ayreon en het Japanse Vienna. Het levert een
fantasievol album op met de nodige dubbele bodems qua teksten en hoesontwerp. Maglev overtuigt daarbij als zanger en muzikant, waarbij de natuurlijk overkomende drumprogrammering en de vele synthesizersolo's specifieke vermelding verdienen. Met vijf nummers tussen de acht en bijna dertien minuten geeft hij tevens aan compositorisch de diepte in te willen gaan, waarbij de stukken vaak uit meerdere secties zijn onderverdeeld. Al met al een onderhoudend, dapper werkstuk. Wat betreft de dubbele bodems is het tenslotte wel interessant om te speculeren naar wie (of wat) er met de grafsteen met daarop de jaartallen 1976-2003 wordt verwezen. Is het de periode waarin de Concorde furore maakte of slaat het op het korte leven van soapster/acteur Jonathan Brandis? Of is
het de dode zanger in “Song Of A Dead Bard” dat we vanavond draaien? Wat zou trouwens de cijfercode 7-15-3-2-9-4-5-6-1-8-10-11-14-13 in het boekje betekenen? "GOCBIDEFAHLJKNM"...
Website: www.joostmaglev.n .
Sunday 08 Mei 2016 Show No. 1196
NIEUW
Haken - Earthrise
- Red Giant
Van "Affinity" (InsideOut, 2016)
"Affinity" is het vierde volledige album van het Britse Haken. Vol spanning werd er uitgekeken naar deze echte opvolger van het door velen zeer hooggewaardeerde derde album "The Mountain". Nadat de band ooit van start was gegaan als een Dream Theater-achtige progmetal-band van hoog technisch niveau werd met "The Mountain" een zeer eclectisch werkstuk neergezet, dat nog maar ten dele progmetal bevatte en ook verwijzingen naar o.a. Gentle Giant maakte. De eerste berichten die de release vooruitsnelden verhaalden over een album dat gedompeld zou zijn in eighties-esthetiek. Daar konden we vergeleken bij de muziek die Haken tot nu toe maakte niets bij voorstellen en het blijkt dan ook beperkt te zijn tot het hoesontwerp en hier en daar wat geluidjes. Wel is het album zo mogelijk nog eclectischer dan zijn voorganger. Zo bevat "The Endless Knot" een heuse dubstep-break en bevat "The Architect" korte blastbeats, terwijl datzelfde nummer ook voorzien is van extreme metalzang door Leprous-vocalist Einar Solberg. Voor de liefhebber van iets rustiger progressieve rock is "Earthrise" een topper, met fraaie atmosferisch klinkende synths en een bijzondere meerstemmige zangpartij a la Moon Safari. In "Earthrise" vechten een tapijt van gedubde vocalen en synthsferen en complexe progritmiek op intrigerende wijze om aandacht. De prachtig uitgevoerde deluxe digibook-editie bevat een extra schijf met de instrumentale versie van het album.
Website: http://www.hakenmusic.com/ .
NIEUW
Anima Mundi - Somewhere
Van "I Me Myself" (eigen beheer, 2016)
Drie jaar na "The Lamplighter" brengt Anima Mundi een opvolger uit met "I Me Myself", het vijfde album van de groep. Zelf ziet de Cubaanse symfoband het als de echte volwaardige opvolger van "The Way" uit 2010. En inderdaad zijn het allebei albums die veel ambitie uitstralen. Zo bevat "I Me Myself" twee meerdelige epics van meer dan een kwartier, naast een aantal kortere stukken waaronder ook nog weer een werk van bijna 11 minuten. Wat opvalt is dat "I Me Myself" het derde opeenvolgende album is met een andere zanger. Niet dat Emmanuel Pirko Farrath niet beviel, maar hij is geëmigreerd naar de VS. Michel Bermudez blijkt een prima vervanger. Spil van de groep wordt al vanaf het begin gevormd door Roberto Díaz en toetseniste Virginia Peraza. Zij lijkt haar digitale synthesizers geüpdatet te hebben, maar maakt vooral veel gebruik van warme analoge instrumenten. De songs zijn dan ook stevig geworteld in de seventies en we menen hier en daar een letterlijk Genesis-citaatje te ontdekken. Maar er is veel afwisseling en dynamiek, wat "I Me Myself" een spannende luistertrip maakt. De mastering is gedaan door Yogi Lang van RPWL, die prima werk verrichtte. Eén puntje wat betreft de mix: de bassdrums van Marco Alonso zitten té prominent vooraan in het geluidsbeeld, alsof het een metalplaat betreft. Er is ook weer een link naar Nederland, waar Anima Mundi waarschijnlijk relatief het populairst is: Douwe Fledderus, bekend van de site Progvisions, maar in het dagelijks leven designer, is verantwoordelijk voor het prachtige artwork. Niet alleen de cover, maar het hele boekje zit vol details waar je niet 1-2-3 op uitgekeken raakt. Anima Mundi treedt op 18 mei op in Fledderus' woonplaats Apeldoorn, ook de plaats van Anima Mundi-vrienden Mangrove, in het Bluescafé aldaar. Vervolgens op 20 mei in het Parktheater in Alphen a/d Rijn en op 21 mei in De Pul in Uden. En natuurlijk op 17 juli op het Night Of The Prog Festival op de Loreley.
Website: http://www.animamundimusic.com/ .
TWINTIG JAAR GELEDEN
Flower Kings, The - The Road Back Home
Afkomstig van "Retropolis" (Foxtrot Records, 1996)
Aanstaande woensdag, 11 mei, is het exact twintig jaar geleden dat het Xymphonia Indoor Festival werd gehouden in het inmiddels afgebroken Sub Rosa. Een van de optredende bands was The Flower Kings. Tot onze verrassing had de band, die avond overigens voor het eerst op Nederlandse bodem te aanschouwen, het toen gloednieuwe tweede album "Retropolis" bij zich, dus we hebben het hier over een dubbel jubileum. Een mooie gelegenheid om schitterende slotnummer van dat album te draaien: “The Road Back Home”.
Website: http://www.flowerkings.se/ .
NIEUW / IN DE HERHALING
Enid, The – Born In The Fire
Van “Dust” (Operation Seraphim, 2016)
In april hebben we al een aantal nummers laten horen van het nieuwe album “Dust” van The Enid. We hebben de plaat een tijdje laten bezinken en nu de eerste indruk is geweken voor een iets grondiger oordeel is het tijd voor nog een nummer. “Dust” is zeker een voortzetting van het vorige album “Invicta”, maar de zang staat hier nog meer centraal en de teksten zijn een nog een groter rol gaan spelen. “Dust” is dan ook een conceptalbum waar je veel maatschappijkritische thema's uit kan halen. Hier was de band in het verleden natuurlijk ook niet vies van. Denk maar eens aan bijvoorbeeld een album als “Something Wicked This Way Comes”. The Enid staat nog steeds garant voor de nodige bombast en albumopener “Born In The Fire” is daar een goed voorbeeld van. Het theatrale stuk roept onherroepelijk vergelijkingen op met Queen of Valensia, maar dat doet de band natuurlijk te kort. Nog steeds is er het klassieke karakter van de muziek, aangevuld met symfonische pop en rock en natuurlijk de veelvuldige meerstemmige koren. Aan dynamiek is ook zeker gedacht en er zijn wat rustpunten ingelast met nummers als “Monsters” en “When The World is Full”, met het bekende atmosferische The Enid-geluid. Door het gehele album hoor je muzikale thema's terugkeren van de vorige twee albums, zo ook in de afsluiter “Heavy Hearts”, waar tevens de trancebeat van “Dark Hydraulic” in terugkeert. Met deze ingeslagen weg zal men natuurlijk niet alle 'oude fans' bekoren. Wel is duidelijk dat de band niet blijft hangen in het verleden, maar met “Dust” tegelijkertijd wel degelijk de aloude The Enid-spirit in ere houdt. We gaan luisteren naar de album opener “Born in the Fire”
Website: http://www.theenid.co.uk/ .
WERELD VOL MUZIEK
Crack – Marchando Una Del Cid (Part 1,2)
Van “Si Todo Hiciera Crack” (Chapa Discos, 1979 /Si-Wan, 1993)
Wie van uitgesponnen en weelderige symfo houdt, zit met het Spaanse Crack wel goed. Als een nawee van het net beëindigde Franco-regime liep de muziek in het Spanje van de late jaren 70 een aantal jaar achter: toen de rest van de wereld intussen werd gedomineerd door AOR en punk, bracht Crack “Si Todo Hiciera Crack” uit, dat het enige album van de band zou blijven. Crack is afkomstig uit Gijon, een van de meest noordelijke steden van Spanje. Hoewel de band duidelijk beïnvloed is door het oude Genesis, heeft de muziek een Zuid-Europese loomheid. Helaas is het album alleen in Japan en Zuid-Korea op CD verschenen, dus niet makkelijk verkrijgbaar. Maar zeker de moeite waard.
Meer info: http://www.progarchives.com/ .
Scherpenzeel, Ton - Wheels
- Wallflower
Van " Heart Of The Universe" (CNR, 1984 / eigen beheer, 2001)
Twee instrumentale stukken van het tweede solo-album van Kayak-voorman Ton Scherpenzeel. Wheels is trouwens geschreven met Andy Latimer: wellicht is het oorspronkelijk bedoeld voor het Camel-album "Stationary Traveller", dat net als dit album in 1984 verscheen. Scherpenzeel speelt toetsen op dat Camel-album.
Website: http://www.tonscherpenzeel.com/
LIVE-TIP
Mike & The Mechanics – Hanging By A Thread
Van "Mike & The Mechanics" (Atlantic, 1985 / Audio Fidelity, 2012)
Op 2 oktober speelt Genesis-bassist Michael Rutherford met zijn band Mike & The Mechanics in Cultuurpodium De Boerderij in Zoetermeer. In die formatie zit momenteel Andrew Roachford en de Canadees Tim Howar van de groep Vantramp. Als we op de website van de groep kunnen afgaan,
zou dit nog wel eens een optreden in het teken van het 25 jarig jubileum van de CD "Word Of Mouth" uit 1991 kunnen zijn. Wij gaan echter verder terug in de tijd met een nummer van het titelloze debuut, toen Paul Carrack en Paul 'Sad Café' Young nog de vocalen verzorgden.
Website: http://mikeandthemechanics.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Mute Gods, The - Nightschool For Idiots
Afkomstig van "Do Nothing Till You Hear From Me" (InsideOut, 2016)
"Do Nothing Till You Hear From Me" van The Mute Gods is Album van de Maand mei bij Xymphonia. Zoals bekend is The Mute Gods een project dan wel band van zanger/bassist Nick Beggs, samen met toetsenist Roger King en drummer Marco Minneman, heren die Beggs leerde kennen terwijl hij respectievelijk bij Steve Hackett en Steven Wilson speelde. Muzikaal levert dit een album op, gevuld met fijne progressieve poprock. Die gaat er soms lekker fel in (waarbij het virtuoze spel van Beggs en de gast-muzikanten de Wilson-link verraadt), maar klinkt soms ook softer en lieflijker, meer als Fish On Friday. “Nightschool For Idiots” is zo'n voorbeeld van de toegankelijke, poppy kant van het album waarbij het opvallend is dat met name deze nummers
het meest autobiografisch lijken.
Website: http://themutegods.com/tmg/ .
NIEUW
Jansen, Steve – Her Distance
Van "Tender Extinction" (eigen beheer, 2016)
Steve Jansen, de voormalige slagwerker van onder meer Japan, Rain Tree Crow, David Sylvian en Nine Horses, werkt ook in alle rust aan zijn solocarrière. "Slope" uit 2007 was zijn debuut dat daarna vele malen in diverse vormen werd heruitgebracht, zoals een live-album, een DVD, een
remix en een deluxe editie. Na diverse download only's is "Tender Extinction" gelukkig weer een fysiek verkrijgbare plaat. Hierop laat Jansen zijn ambient-getinte popsongs grotendeels zingen door mensen waarin hij in het verleden al vaker gewerkt heeft. Denk hierbij aan Thomas Feiner, Nicola Hitchcock en Sweet Billy Pilgrim-voorman Tim Elsenburg. In het vanavond gedraaide nummer horen we Perry Blake, op wiens tweede album "Still Life" Jansen te horen was. Iets obscuurder is de Griekse band Vault Of Blossomed Ropes, die enkele jaren geleden een titelloze plaat uitbracht waarop Jansen meespeelde en waarvan enkele leden nu in het nummer "And Birds Sing All Night" een wederdienst verrichten. Ondanks deze diversiteit is "Tender Extinction" een homogene plaat geworden, die de typische sound van Jansen etaleert.
Website: http://stevejansen.com/ .
SYMFO IN ONVERWACHTE HOEKEN
Cirque Du Soleil - Urgence
Afkomstig van "Saltimbanco" (RCA Victor, 1992)
Het Canadese Cirque Du Soleil ontstond rond 1983 uit een groep rondtrekkende artiesten en heeft sindsdien gestaag de wereld veroverd met theatrale, moderne circusproducties met mensen als enige
artiesten en dus zonder dieren. De meeste shows kennen een verhaallijn waarbij de artiesten, hun acts en de speciaal voor elke voorstelling geschreven muziek samen één geheel vormen. En het is die muziek die soms opvallende symfo-trekken blijkt te hebben, zoals bijvoorbeeld in de muziek voor de show “Saltimbanco” uit 1992. De track “Urgence” had zo op een album van The Alan Parsons Project of het album “K2” van Don Airey kunnen staan. En de prog-connectie wordt alleen maar groter, want de gloedvolle gitaarpartijen blijken gespeeld te worden door Robert Stanley die in de jaren 70 bij de Canadese progband Harmonium heeft gespeeld.
Website: https://www.cirquedusoleil.com/ .
NIEUW
Macroscream – Unquiet
– Then It Goes Away
Van "Macroscream" (Fading Records, 2016)
Macroscream debuteerde in 2012 met het in eigen beheer uitgebrachte "Sisyphus". De plaat werd destijds positief ontvangen, met name door de klassieke symfonische rockstijl die de Italianen al op hun eerste plaat leken te beheersen. De enige kritiek die men te horen kreeg was gericht op de zang van bassist/componist Alessandro Patierno. Dat euvel is op de titelloze opvolger ondervangen door de toetreding van Luca Marconi, die een prettige stem heeft en tevens vrij goed met de Engelse taal overweg kan. Gebleven is de pure prog, waarin net als in de jaren zeventig de nodige folkinvloeden verwerkt zitten. Een naam als Gentle Giant komt zeker op instrumentaal gebied al gauw bovendrijven, al brengt Macroscream de diverse subgenres nadrukkelijker, ook doordat met vele
gastmusici inzet die jazzy en wereldmuziekachtige injecties verzorgen. Tevens gebruikt men veelvuldig de Mellotron en de Minimoog, instrumenten die de vriendelijke reus niet zo gauw oppakte.
Website: http://www.macroscream.com
en https://www.facebook.com/
en http://www.altrock.it/ .
HET DEBUUT
After The Fire – Signs Of Change
Van “Signs Of Change” (Rapid Records, 1978 / Roughmix, 2004)
Wie heeft het niet, dat je een nummer op de radio hoort en niet kan thuis brengen wie de uitvoerende is. De Engelstalige versie van Falco's “Der Kommissar” is zo’n nummer: daar was After The Fire verantwoordelijk voor. Maar de groep is ooit begonnen als progband en het debuut wijkt behoorlijk af van de latere New Wave- en elektropop-albums. After The Fire begon in 1971 als christelijke rockband en in 6 jaar tijd verovert men langzamerhand het Britse publiek, met als hoogtepunt een aantal uitverkochte concerten in de Marquee Club. Omdat het de band niet lukt een contract in de wacht te slepen, besluit men om zelf dan maar een plaat uit te geven. Het zeer toepasselijke getitelde “Signs Of Change” is een mooi overzicht van de eerste 6 jaar. Na het verschijnen gooit de band het roer om en met een licht aangepaste line-up stort de band zich op de New Wave en mag voor CBS een aantal albums opnemen. In 1982 mag After The Fire zelfs openen voor ELO en Queen. Kort hierop viel de band ook uit elkaar om het in 2003 toch maar weer te proberen. De band bestaat officieel nog steeds.
Website: http://www.afterthefire.co.uk/ .
Sunday 01 Mei 2016 Show No. 1195
NIEUW
Lazuli - Vita Est Circus
Van "Nos Âmes Saoules" (L'Abeille Rôde, 2016)
"Nos Âmes Saoules" is het zesde album van de Franse groep rond de gebroeders Leonetti. Ook al zijn er wat wijzigingen in de bezetting geweest de afgelopen jaren, Lazuli klinkt nog steeds meteen herkenbaar, vooral om twee elementen: de werkelijk prachtige en ook zeer emotioneel klinkende hoge stem van zanger Dominique Leonetti en de slide-gitaarachtige kronkelende en glijdende soli van zijn broer Claude. Typisch zo'n geval van hoe een nadeel in een voordeel is omgebogen. Claude kan door een auto-ongeluk een arm maar beperkt gebruiken en heeft de zogenaamde Léode laten bouwen. Intussen is Lazuli zonder Léode ondenkbaar. Maar hij krijgt wel tegenwicht van bijvoorbeeld de bij vlagen lekker smerige solo's van nieuwe gitarist Gédéric Byar en het soms lekker breed uitwaaierende toetsenspel van Romain Thorel. Net als bij Steve Thorne zijn de nummers pakkend, met snel meeneuriebare melodieën en vaak veel herhaalde refreinen. Bijzondere muzikale uitstapjes, zoals we die ook van de live-optredens kennen, zijn hier weggestopt in een aantal korte interludes, zoals bijvoorbeeld een fanfare-versie van "Vita Est Circus".
Website: http://www.lazuli-music.com/ .
NIEUW
NIEUW
Thorne, Steve - Colours Of Torment
Van "Island Of The Imbeciles" (eigen beheer / White Knight Records, 2016))
Het vijfde album van de Brit Steve Thorne verschijnt, naar eigen zeggen met enige vertraging, vier jaar na "Crimes & Reasons". Opnieuw verzekerde hij zich van de medewerking van prominente muzikale vrienden: drummer Nick D'Virgilio (o.a. Big Big Train), bassist Tony Levin (o.a. King Crimson) en gitarist Robin Armstrong (Cosmograf). De rest van de instrumenten bespeelde Thorne zelf, die ook de productie deed. De tevens met Big Big Train en Cosmograf werkende Rob Aubrey verzorgde de mix. De plaat klinkt dan ook weer als een klok. Zoals de titel al doet vermoeden zitten de kartelrandjes in de teksten, die cynischer zijn dan ooit eerder bij Thorne. Dat bijtende karakter uit zich echter niet in Thorne's zangstijl of muziek. Muzikaal ligt het gebodene rechtstreeks in het verlengde van de eerdere albums: gemakkelijk in het gehoor liggende melodieuze symfopopsongs. De superieure ritmesectie geeft sjeu aan het geheel, naast hier en daar een korte Gilmouriaanse solo van Armstrong of een fijne toetsensolo van Thorne zelf.
Website: http://www.steve-thorne.co.uk/ .
NIEUW / LIVE-TIP
Snarky Puppy - Big Ugly
Afkomstig van "Culcha Vulcha" (GroundUP Music, 2016)
Snarky Puppy nam maar liefst 6 albums op rij live op. Deze werden uitgebracht met een DVD, waarop het opnameproces ook helemaal is te zien is. Voor album nummer tien heeft de Amerikaanse jazzfunkfusionrockbigband besloten om weer terug te keren naar het opnemen in de studio. "Culcha Vulcha" is daarmee een album geworden dat volop gebruikt maakt van de mogelijkheden van de moderne studio en klinkt dan ook als een klok. De muziek is wat gestroomlijnder, minder gericht op instrumentale virtuositeit, maar daardoor in het begin ook misschien wat minder indrukwekkend als bijvoorbeeld het album “We Like It Here” uit 2014. Na wat meer luisterbeurten lijkt “Culcha Vulcha” zich echter al snel te openbaren als een melodieuzer, toegankelijker geheel en zijn er op dat vlak wel parallellen te trekken met The Pat Metheny Group toen die band midden jaren 80 een aantal albums voor het label Geffen maakte. Het slotnummer “Big Ugly” neigt nog het meest naar de sound van eerdere Snarky Puppy-albums, met een mooie elektrische vioolsolo, dominante stringsynthpartijen en een flitsende toetsensolo. Op vrijdag 8 juli treedt Snarky Puppy op tijdens het North Sea Jazz Festival. De groep speelt twee sets: een alleen en een met het Metropole Orkest (dan wordt het album “Sylva” gespeeld).
Website: http://snarkypuppy.com/ .
NIEUW
Herd Of Instinct - Dybbuk
- Baba Yaga
Van "Manifestation" (Firepool Records, 2016)
Herd Of Instinct is een band uit de VS, gegroepeerd rondom onder andere Warr Guitar-bespeler Mark Cook en de van Djam Karet bekende multi-instrumentalist Gayle Ellett. Na het Spoke Of Shadows-avontuur van vorig jaar, waarin Cook mede door één van de trouwe Herd Of Instinct gastdrummers Bill Bachman werd begeleid, produceerde de hoofdband onlangs zijn derde album "Manifestation". Daarop horen we de vertrouwde, door touch-gitaren geleide ritmepatronen. Deze door King Crimsons "Discipline"-periode bekend geworden sound wordt nog verder uitgewerkt door het toetreden van Chapman Stick-speler Rick Read. In de instrumentale arrangementen is veel ruimte voor warm klinkende Mellotrons, Moogs, viool, fluit en saxofoon, die een mooi contrasteren
met de technische ritmische basis. Ook compositorisch zit er veel afwisseling in. Van haast pastorale momenten tot tegen de nu-metal aanleunende fragmenten. Uiteraard hoor je dat ook terug in de door ons gekozen stukken: het met een John Wetton-achtige bassolo verrijkte "Dybbuk" en het symfonisch getinte "Baba Yaga".
Website: http://herdofinstinct.wix.com/herdofinstinct .
NIEUW
Trettioåriga Kriget - The Photograph
Van "Seaside Air" (Mellotronen, 2016)
Het Zweedse Trettioåriga Kriget (Dertigjarige Oorlog) werd al in 1970 opgericht en bracht tot aan 1981 vijf redelijk succesvolle albums uit, die de groep o.a. een optreden op het beroemde Deense Roskilde Festival opleverde. De leden zagen elkaar sindsdien enkele malen bij feestjes rond de CD-heruitgaves van de albums, wat uiteindelijk tot een volledig reünie-optreden leidde. En dat smaakte naar meer, want sinds 2004 verschenen er, inclusief het zojuist uitgebrachte "Seaside Air", alweer vier studio-albums. Bijzonder daarbij is, dat de gehele gloriebezetting bij deze reünie betrokken is, inclusief de tekstschrijver - een niet-meemusicerend bandlid. Het laatst toegevoegde lid is de in 1977 toegetreden toetsenist Mats Lindberg. Zelfs de eerste drummer, die zich al in 1972 terugtrok uit het actieve muziekleven, is betrokken, want hij is de vaste hoesontwerper. Bijzonder aan "Seaside Air" is, dat het het eerste volledig Engelstalige album van Trettioåriga Kriget is in de 45-jarige bandgeschiedenis. Het lijkt wel alsof de groep tegelijk iets van zijn oorspronkelijkheid heeft ingeleverd. We horen duidelijk op de seventies geënte, pure symfonische rock, die te omschrijven valt als een mengsel van het Australische Sebastian Hardie en het Duitse Eloy, waarbij een van de twee leadzangers, Stefan Fredin, er mede voor zorgt dat je soms naar RPWL denkt te luisteren. Een prettig, consoliderend album derhalve, maar minder bijzonder dan de in 2011 met "Efter Efter" afgesloten trilogie.
Website: http://www.trettioarigakriget.com/ .
B-KANT DIE EIGENLJK WEL OP HET ALBUM HAD GEMOGEN
Asia - Daylight
Afkomstig van de single "Don't Cry" (Geffen, 1983)
Songs die op een B-kant van een single verschijnen zijn soms kleine experimentjes en soms zijn het songs die om wat voor reden dan ook niet goed genoeg werden bevonden om op een album te verschijnen. “Daylight” stond op de B-kant van de single “Don't Cry” uit 1983 van de band Asia, die verscheen voorafgaand aan het tweede album “Alpha”. We laten jullie zelf oordelen over of het wel of niet op het album had gepast, maar binnen de stijl van Asia uit die tijd vinden wij het zeker één van de betere songs van de heren Downes, Wetton, Howe en Palmer.
Website: http://originalasia.com/ .
VAN EIGEN BODEM
For Absent Friends – Berlin Wall
Van “Square One” (Musea, 2006)
For Absent Friends is een symfonische rockband uit Rotterdam die genoemd is naar het gelijknamige nummer van Genesis, van het album “Nursery Cryme”. De band is beïnvloed door grote symfonische-rockbands als Rush en Marillion, maar heeft wel degelijk een eigen vernieuwende en herkenbare stijl. In 2006 verscheen het vijfde volledige album, “Square One”, het tweede met zanger Hans van Lint als opvolger van AT. Vervolgens werd in2007 de Prog Award gewonnen, maar daarna werd het aardig stil rond FAF, zoals de groep vaak genoemd wordt. De bandsite is intussen ook offline. Wel zijn drie leden actief in de Genesis-coverband Squonk. Wij draaien nog maar eens een nummer van het laatste For Absent Friends-album.
Meer info: http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/For+Absent+Friends .
LIVE- TIP
Magnum - Live ‘til You Die
Van “Escape From The Shadow Garden” (SPV Records, 2014)
Magnum was zeer productief in de jaren ’80. De grote doorbraak kwam na de release van “Wings Of Heaven” (1988). Begin jaren ’90 besloot de band uit elkaar te gaan. Om vervolgens in 2001 een ware comeback te maken. Met het album “Breath Of Life” (2002) zet Magnum zich opnieuw op de kaart. Afgelopen februari verscheen het 20ste studioalbum “Sacred Blood “Divine” Lies”. Deze release wordt gevolgd door een uitgebreide tour met een exclusieve Nederlandse show in de Boerderij te Zoetermeer, en wel op 10 mei. Het voorprogramma wordt verzorgd door de Russische classic rock-band Reds' Cool. Wij gaan vanavond terug naar het vorige, negentiende album, “Escape From The Shadow Garden” uit 2014. In dit nummer komt alles waar Magnum muzikaal voor staat tot z’n recht.
Website: http://www.magnumonline.co.uk/ .
LIVE-TIP
Satriani, Joe – Lost In Memory
Van het album “Shock Wave Supernova” (Sony Music, 2015)
Gistermorgen is de voorverkoop begonnen van het optreden van Joe Satriani, op 24 juni in Hedon Zwolle. Een unieke kans om de virtuoos in een voor Satriani's doen relatief kleine zaal te zien!Geïnspireerd door Jimi Hendrix en Robert Fripp pakte Joe Satriani tig jaar geleden de gitaar op om hem vervolgens nooit meer los te laten. Sindsdien heeft hij op het podium gestaan met Mick Jagger en Deep Purple, leerde hij zijn technieken aan niemand minder dan Steve Vai en Metallica's Kirk Hammett, doet hij de jaarlijkse fenomenale G3-concerten samen met diezelfde Steve Vai en bracht hij vorig jaar zijn vijftiende album “Shockwave Supernova” uit! In Hedon speelt de gitaarvirtuoos samen met Marco Minneman op drums, Bryan Beller op basgitaar en Mike Keneally op toetsen en gitaar. Minneman en Beller spelen ook samen in The Aristocrats, Keneally zat in Zappa's laatste live-band en maakte sindsdien vele bijzondere solo-albums.
Website: http://www.satriani.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND
Mute Gods, The - Do Nothing Till You Hear From Me
Afkomstig van "Do Nothing Till You Hear From Me" (InsideOut, 2016)
The Mute Gods is een project dan wel band van zanger/bassist Nick Beggs, samen met toetsenist Roger King en drummer Marco Minneman, heren die Beggs leerde kennen terwijl hij bij respectievelijk Steve Hackett en Steven Wilson speelde. Naast het kerntrio Beggs/King/Minneman zijn er nog de nodige gastmuzikanten te horen op het album, zoals drummers Gary O'Toole (Steve Hackett), Nick D'Virgillio (Big Big Train), toetsenisten Rob Reed (Magenta) en Adam Holzman (Steven Wilson) en gitarist/toetsenist Ricky Wilde (de broer van Kim). Op basis van dit alles zou je verwachten dat het album "Do Nothing Till You Hear From Me" een fikse portie muzikale krachtpatserij oplevert, met de nadruk op virtuositeit. Maar er zit ook een andere kant aan Nick Beggs, die lang niet bij iedereen bekend is en dat is zijn carrière in de popmuziek: als bassist/zanger bij Kajagoogoo, als sessie-muzikant bij o.a. ABC en zelfs een tijdje als A&R-manager, belast met het ontdekken en ontwikkelen van nieuw talent. Al die invloeden komen uiteindelijk samen op dit album, want The Mute Gods produceert fijne progressieve poprock. Die gaat er soms lekker fel in, waarbij het virtuoze spel van Beggs en de gastmuzikanten de Wilson-link verraadt. Soms klinkt het ook softer en lieflijker, meer als Fish On Friday. De songs op het album hebben niet veel luisterbeurten nodig om al snel in je hoofd rond te blijven zingen en hiermee bewijst Nick Beggs dat hij niet alleen een uitzonderlijk goede muzikant is, maar ook nog eens een begenadigd songschrijver.
Website: http://themutegods.com/tmg/ .
ACTUEEL
Metallica - One
Van "Johnny Got His Gun" (1971/Arrow Films, 2009)
(origineel afkomstig van "...And Justice For All" (Vertigo, 1988))
Onlangs ging de biografisch getinte speelfilm "Trumbo" in roulatie. De film handelt over het leven van Dalton Trumbo, een scenario-schrijver uit de VS, die onder meer scenario's schreef van "Spartacus" en "Papillon". Zijn bekendheid verkreeg hij vooral doordat hij tijdens het door Joseph McCarthy opgestookte anti-communistische sentiment op de zwarte lijst kwam te staan en zelfs in de gevangenis belandde. In die periode bleef hij echter onverminderd gewild als scenario-schrijver en toen hij voor de zoveelste keer onder pseudoniem een prijs won voor een van zijn scenario's werd de lijst langzaam maar zeker opgeheven. Trumbo was eveneens schrijver van romans. Zijn anti-oorlogsboek "Johnny Got His Gun" uit 1939 kreeg met name tijdens de Vietnamoorlog een
cultstatus. In 1971 verfilmde hij zijn eigen boek. Metallica is een van de bands die geïntrigeerd werden door het afschrikwekkende verhaal van Joe Bonham, die tijdens de Eerste Wereldoorlog in een ziekenhuis terechtkomt, waar hij merkt dat hij geen ogen, oren, mond, neus, benen en armen meer heeft. Voor de eerste videoclip die de groep maakte, gebruikte men beelden en geluiden uit de film, ter ondersteuning van het nummer "One". Op Youtube is de clip te vinden, maar op een in 2009 uitgebrachte speciale editie van de dvd van de film zit de clip bij de extra's. Overigens verscheen er in in 2007 ook al een documentaire over het leven van de schrijver die eveneens "Trumbo" werd genoemd.
Websites: https://www.youtube.com/ (de Metallica-clip)
http://www.imdb.com// (de film)
http://www.biography.com/ (biografische site over Dalton Trumbo)
http://www.imdb.com/ (de documentaire)
HET DEBUUT
Genesis – Fireside Song
– One Day
Van “From Genesis To Revelation” (Decca, 1969)
Genesis werd in 1967 opgericht door Peter Gabriel, Mike Rutherford, Tony Banks, Anthony Phillips en Chris Stewart. In de jaren zeventig maakte de groep naam in de progressieve voorhoede van de popmuziek met gebruik van dramatiek en zwarte humor. In de jaren tachtig, met Phil Collins als leadzanger, werd het roer omgegooid naar een toegankelijker stijl, wat de band vele hits opleverde. Genesis ontstond op de Engelse kostschool Charterhouse toen een groepje tieners, afkomstig uit twee schoolbandjes, besloot gezamenlijk een demo op te nemen. Een van de tapes kwam in de handen van producer en oud-Charterhouse-leerling Jonathan King, die de groepsnaam aandroeg en de jongens een platencontract aanbood. Het resultaat was “From Genesis To Revelation”, een met strijkorkest-arrangementen gelardeerd conceptalbum over het ontstaan van de aarde, dat zich muzikaal ergens tussen soul, folk en beat bevindt. Het orkest en het concept kwamen uit de koker van King, die het Genesis van die tijd daarmee geen recht deed. Het album flopte en gedesillusioneerd gingen King en zijn pupillen ieder hun weg.
Website: http://www.genesis-music.com/ .
IN HET NIEUWS
Triangle - Aligned
Van "Alert Alive" (eigen beheer, 2016)
Onlangs verscheen het derde album "Alert Alive" van Triangle, na een pauze van 13 jaar en met ook nog de nodige vertragingen tijdens de opnames. Enerzijds omdat het leven van alle dag gewoon veel tijd kan kosten, maar het zat soms ook gewoon echt tegen. Maar goed: de plaat is er en die laat de vertrouwde Triangle-neoprog horen die erg gericht is op sfeer en waarin vooral de atmosferische keyboards van Martijn Paasschens en de gevoelige, ja soms kermend smekend klinkende gitaar van Roland van der Stoep gloriëren. Op de vraag aan drummer Paul van der Zwaal of we de band nu ook live op het podium kunnen zien deelt hij mee dat dat er niet inzit: Paasschens is geëmigreerd naar de VS en zolang hij er niet bij is, staat Triangle 'on hold'. Wel hebben de overige drie leden, Van der Stoep, Van der Zwaal en bassist Jan Willem Verkerk een nieuwe band opgericht, die nog in de oefenruimtefase verkeert. Zo gauw daar wat uitkomt, hoort u het in Xymphonia! Ondertussen mag Triangle zich gelukkig prijzen met een zeer positieve recensie op Progwereld: Maarten Goossensen noemt "Alert Alive" een dikke aanrader! De net genoemde kwaliteiten van Triangle die wij het meest waarderen, komen het mooist tot hun recht in "Algined".
Website: https://www.facebook.com/ .
Progwereldrecensie: http://www.progwereld.org/ .
WERELD VOL MUZIEK
Lady With, The - These Few Months With You
Van "The Lady With The Monkey" (LEM, 2014)
Camille Petit is de toetsenman van het Franse Ghost Rhythms. Die band maakt prachtig gearrangeerde en georkestreerde muziek, waarin een filmmuziek, Canterbury Scene-formaties als Soft Machine, modern klassiek, epische progressieve rock en jazz samenkomen. Het dubbelalbum
"Madeleine", dat compositorisch synchroon aan Hitchcock's "Vertigo" loopt, was vorig jaar het derde album. In 2014 maakte Petit met een groot deel van zijn bandmaten onder de noemer (The) Lady With een soloalbum, getiteld "The Lady With The Monkey". Hierop zijn de zelfde
elementen als bij Ghost Rhythms te horen, hoewel de elegantie en het symfonische wat meer op de voorgrond treedt. Dat is zeker het geval in de track van vanavond, "These Few Months With You". Petit is als Lady With alweer bezit met nieuwe muziek, terwijl er van Ghost Rhythms zelf binnenkort een tot 100 stuks gelimiteerde DVD verschijnt waarop men "Madeleine" live speelt, terwijl op een scherm achter de musici de film "Vertigo" wordt getoond.
Websites: https://fr-fr.facebook.com/GhostRhythms/
https://ladywith.bandcamp.com/releases
https://ghostrhythms.bandcamp.com/ .
