Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Elegant Simplicity – Transfiguration
Van “The Ghost Of A Smile” (eigen beheer, 2019)

Eerlijk gezegd waren we Elegant Simplicity een beetje uit het oog verloren. Dit Britse gezelschap maakt al bijna 30 jaar lang in eigen beheer albums vol pure symfonische rock. Dit vaak instrumentale werk liet Camel nog als meest voor de hand liggende invloed horen en lange tijd vonden we het gebodene voornamelijk 'sympathiek'. We konden er echter niet omheen dat nogal wat typische eigenbeheervlijtkenmerken diepere waardering in de weg zat. Nu we min of meer toevallig “The Ghost Of A Smile” beluisterd hebben, weten we dat we toch zeker de recentere discografie van Steven McCabe en co. moeten uitchecken. Dit eind vorig jaar verschenen 22ste (twee-en-twintigste!) album (heruitgaven, compilaties en EP's niet meegerekend) klinkt namelijk op alle vlakken prima en laat vooral veel fraai gitaar- en keyboardwerk horen. Niet wereldschokkend en nog steeds met vooral veel Camel-trekjes, maar wel zeer prettig. Zoals al blijkt uit het openingsstuk “Transfiguration”.
Websites:
https://www.elegantsimplicity.com/
https://elegantsimplicity.bandcamp.com/ .

NIEUW
Holden, John – Heretic
Van “Rise And Fall” (eigen beheer, 2020)

John Holden verwezenlijkte in 2018 zijn lang gekoesterde droom om een symfonisch progalbum te maken met “Capture Light”. Nu na twee jaar presenteert Holden ons “Rise And Fall”, waarop net als bij de voorganger het geval was een internationale cast aan gastmuzikanten op te horen is. “Rise and Fall” is een album waar je zeker voor moet gaan zitten, om je te laten onderdompelen in de voornamelijk pastorale, dromerige, op sfeer gebouwde muziek. Vanaf de lange opener “Leap Of Faith” neemt Holden ons mee op reis. Hij is net als landgenoot Big Big Train een verhalenverteller. “Leap Of Faith” bijvoorbeeld neemt ons mee naar de 11de eeuw en verhaalt over de Benedictijnse monnik Eimer. Het pastorale openingsdeel heeft Holden samen met toetsenist Vikram Shankar geschreven, die een van de vaste waarden is op het album. Daarnaast is Holdens vrouw Elizabeth een van de ideeënverschaffers en (mede)schrijvers van de teksten. De vocale hoofrollen worden vertolkt door Sally Minnear (Celestial Fire) en (That) Joe Payne (ex-The Enid), die op het merendeel van de nummers zingen. Maar ook Jean Pageau (Mystery) en Lauren Nolan zijn op twee nummers te horen. Enkele van de andere gasten zijn Billy Sherwood (Yes)en Jon Camp (Renaissance) op bas en Michel St-Père (Mystery) en Zaid Crowe op gitaar. Ook doet Oliver Wakeman twee solo’s. Voor wat de drums betreft doet Holden wél beroep op een vaste kracht: dit is wederom Nick D’Virgillio (elders in dit programma te horen met Big Big Train). We gaan vanavond luisteren naar “Heretic”, een nummer dat is geïnspireerd door Khaled al-Asaad, het 82-jarige hoofd antiquiteiten die zijn ISIS-mishandelaars weigerde te vertellen waar de museumschatten zich bevonden toen in 2015 Palmyra werd ingenomen. Een van de sterrollen hier gaat naar gitarist Oliver Day, de andere mede-schrijver aan het album. Op de website van John Holden is uitgebreid te lezen waar de nummers over gaan.
Website: https://johnholdenmusic.com/ .

(OP)NIEUW
Arrival - Can't Let You Go
Van "Light From A Dying Star" (Gravity Dream, 2020)

Lee Abraham is de afgelopen paar jaar regelmatig voorbij gekomen met zijn sterke solo-albums, gevuld met krachtige neoprog met een AOR-touch. Zo gooide de Britse muzikant het afgelopen jaar nog hoge ogen met het conceptalbum “Comatose”. Wat we tot voor kort nog niet wisten was dat hij rond 2012 samen met zanger/bassist James Durand en drummer Kyle Fenton de band Arrival had opgezet. Sterker nog: Arrival had een compleet album geschreven en opgenomen, maar dat uiteindelijk om diverse redenen niet uitgebracht. Een van de redenen was bijvoorbeeld het feit dat het beoogde label, Frontiers, uiteindelijk toch geen interesse had. Dat feitje geeft ook gelijk aan in wat voor richting we de muziek van Arrival moeten zoeken, want daar waar op Abrahams solo-albums altijd wel een vleug AOR te horen is, is de sound van Arrival te omschrijven als krachtige melodieuze rock met een lichte progtwist. Precies het straatje van Frontiers dus, maar waarschijnlijk waren de 3 heren gewoon niet bekend genoeg in de ogen van de Italiaanse labelbazen. Cosmografs Robin Armstrong wilde het maar wat graag uitbrengen op zijn nieuwe eigen label Gravity Dream. "Light From A Dying Star" is gevuld met krachtige songs die helemaal voldoen aan wat AOR-liefhebbers allemaal zo graag willen horen: catchy songs, grote refreinen met lekker veel achtergrondvocalen en puntige gitaarsoli. Draaiden we een maandje geleden al de opener "Here And Now", nu kiezen we voor het slepende "Can't Let You Go" waarin James Durands zang ons bij vlagen wel wat deed denken aan die van ex-Queensrÿche-frontman Geoff Tate.
Websites:
https://arrivalband.bandcamp.com/album/light-from-a-dying-star
https://www.gravitydream.co.uk/ .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Fish – Weltschmerz
Van “Weltschmerz” (Chocolate Frog, te verschijnen op 10 juli 2020)

Fish bracht afgelopen week een nieuwe single uit van zijn een aantal malen uitgestelde album “Weltschmerz”. Deze 86 minuten durende dubbel-CD moet nu dan eindelijk verschijnen op 10 juli aanstaande. In 2018 verscheen al de “Parley Of Angels”-EP, met o.a. drie nummers die ook op dat album zullen zijn te vinden. De nu via streamingplatforms verschenen single betreft het titelnummer. Er is een videoclip bij gemaakt die bij de full-length-versie van 7 minuten hoort, maar er is ook een speciale radio-edit van iets meer dan vier minuten. Op zijn website legt Fish uit dat hij de titel 5 jaar geleden al verzon, maar dat hij niet had kunnen bevroeden dat het nummer, te vertalen als 'wereldpijn', juist nu zo actueel zou zijn. “Weltschmerz” is aangekondigd als het afscheidsalbum van Fish als muziek-artiest. Net als bij de voorganger “A Feast Of Consequences” het geval was, is in nauwe samenwerking met vaste hoesontwerper Mark Wilkinson een prachtig ogende deluxe editie ontworpen. Daarin zal deze keer ook een 5.1 mix meegeleverd worden. Op het album zullen gastbijdragen van o.a. saxofonist/fluitist David Jackson (ex-Van Der Graaf Generator), gitarist John Mitchell (Arena, Frost*, Lonely Robot) en drummer Craig Blundell (o.a. Steven Wilson, Frost*, Lonely Robot) te horen zijn. Vanaf juni is het album op voorintekening te bestellen via zijn website. Vanaf oktober gaat Fish voor het laatst op tournee. Eerst zou John Mitchell meegaan, maar de boomlange Schot maakte deze week bekend dat Mitchell moet afzeggen en dat Marcel Singor (bekend van Kayak) zijn vervanger is. De twee kennen elkaar van de Ayreon-shows in Tilburg vorig jaar.
Website: http://fishmusic.scot/
Dit nummer:
https://www.youtube.com/watch?v=0MGDh6qh-0k (full length-versie)
https://www.youtube.com/watch?v=qbQMHtrIM3Y (radio-edit).

NIEUW
Buaas, Anders – Domen
Van “The Witches Of Finnmark III” (Apollon Records, 2020)

“The Witches of Finnmark” is een instrumentale trilogie, geschreven en geproduceerd door Anders Buaas. Deze uit het Noorse Larvik afkomstige gitarist was voor dit project voornamelijk betrokken bij diverse metalbands. Zo was hij jarenlang lid van de live-begeleidingsband van ex-Iron Maiden-zanger Paul Di'Anno en die van tijdelijk Judas Priest-zanger Ripper Owen. In 2017 is Buaas begonnen aan deze trilogie, die verhaalt over de vervolging en terechtstellingen van heksen in Finnmark (Vardø - Noorwegen) in de 16de en 17de eeuw. Dit alles is geïnspireerd op het boek “At The Gates Of Hell” van Rune Blix Hagen. Het nu verschenen deel III is het slotstuk.

Het album opent met het melancholische, Floydiaanse “Jeremiah 1:14” en vervolgt met de stevige folkrock van “Foghorn”. Het album is doorspekt met verschillende invloeden. Zo horen we naast de rockbasis veel (Keltische) folk en blues terug én zelfs jazzrock. De nadruk ligt op het heerlijke gitaarspel van Buaas die de ene solo na de ander aan je voorschotelt. Yngwie Malmsteen, Jeff Beck en Gary Moore zijn zeker inspiratiebronnen geweest. Het akoestische “Lisbet” klinkt dan weer meer naar Mike Oldfield, Anthony Phillips en Steve Hackett. Het album eindigt met het lange, bombastische “Requiem”, waarin alles samenkomt. Wij kiezen voor “Domen”: een van de meest symfonische nummers in de beste Camel-traditie met een eind dat richting “Ice” gaat. Kortom: genieten.
Website:
https://www.facebook.com/andersbuaasartist
https://andersbuaas.bandcamp.com/album/the-witches-of-finnmark-iii .

NIEUW
Kayak - La Peregrina (live)
Van "Kayak Live 2019" (eigen beheer, 2020)

Op de Facebook-pagina van Kayak houdt Ton Scherpenzeel triomfantelijk de nieuwe dubbel-CD "Kayak Live 2019" omhoog. Het album zou eigenlijk al jongstleden december uitkomen, maar wordt nu vanaf maandag verzonden naar de bestellers. Dat gaat via https://kayak.bandcamp.com/, alwaar het ook als download te koop is. Het album zal niet op Spotify beschikbaar komen en er komt ook geen DVD. De opnamen zijn gemaakt in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer en in Hedon, Zwolle. Nu al is op de bandcamp-pagina "La Peregrina" te streamen, zelfs met beeld. De song komt van het meest recente Kayak-album "Seventeen".
Websites:
https://kayak.bandcamp.com/
https://www.kayakonline.info/ .

VOORPROEFJE
Caligula's Horse - The Tempest
Van "Rise Radiant" (InsideOut / Sony Music, releasedatum: 22 mei 2020)

De uit Australië afkomstige progmetalband Caligula’s Horse zal op 22 mei het nieuwe album “Rise Radiant” uitbrengen. Dit is het vijfde studio album van dit uit Brisbane afkomstige gezelschap en zal door InsideOut Records worden uitgebracht. Het nieuwe werk werd gemixt door Jens Bogren (Opeth, Leprous). “Rise Radiant” is volgens de band een compromisloze verkenning van de menselijke ervaring, gekleed in levendige muzikale kleuren en virtuoze uitvoeringen. De eerste single van het album is inmiddels te beluisteren en heet "The Tempest". (bron: Progwereld)
Website: https://caligulashorse.com/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Big Big Train – Folklore (live)
Van “Merchants of Light” (English Electric Recordings, 2018), n.a.v. de release van de Blu-ray “Reflectors Of Light” (English Electric Recordings, 2019)

Big Big Train maakte afgelopen week twee dingen tegelijk bekend, waardoor de snel scannende lezer één van de twee berichten misschien heeft gemist. Het eerste bericht was dat de Amerikaanse tournee moet worden uitgesteld, wat op zich natuurlijk gezien de huidige situatie geen verrassing is. Het tweede bericht is dat na Andy Poole er opnieuw een bandlid besluit te vertrekken. David Gregory ziet het in tegenstelling tot de rest niet zitten om veel meer live te gaan optreden en trekt daaruit zijn conclusies. Het was een beslissing die hij niet gemakkelijk genomen heeft, zo legt de voormalige XTC-gitarist op de Big Big Train-website uit, want hij heeft immens genoten van zijn jaren in de groep. Hij hoopt dan ook in de toekomst op een of andere manier betrokken te kunnen blijven. Nu al wordt er daarom bekeken of hij in is voor gastoptredens bij de komende Britse tournee. Gregory's vervanger op het podium is de door hemzelf aangeraden Randy McStine. Zeker voor drummer Nick D'Virgilio geen onbekende, want de twee zitten samen in The Fringe. Wij bij Xymphonia volgen hem al jaren en besteedden ook veel aandacht aan diens eigen project Lo-Fi Resistance. McStine speelde en speelt verder met Sound Of Contact en het daaruit ontsproten In Continuum.

Een mooie aanleiding om u nog even te wijzen dat eind vorig jaar de Blu-ray “Reflectors Of Light” verscheen, met een videoverslag met 5.1 geluidsmix van de concerten die eind oktober 2017 werden gegeven in de Cadogan Hall in Londen. Een kleine anderhalf jaar eerder was daar al op dubbel-CD het live-verslag “Merchants Of Light” van verschenen. Het zou de laatste activiteit van Andy Poole met de band blijken te zijn. We kiezen daarvan het openingsnummer “Folklore”, tevens titelstuk van het toen actuele album. Hierin laat Gregory maar liefst twee solo's met zijn meteen herkenbare geluid horen, waarna ook Rikard Sjöblom nog even van leer trekt.

Komende week verschijnt overigens een op de Japanse markt gerichte compilatie via Belle Antique: “Summer's Lease”. Deze dubbelaar geeft een carrière-overzicht, aangevuld met een niet eerder op CD-verschenen songmedley én één echt nieuwe song.

Big Big Train doet deze zomer Nederland aan, en wel op 20 juli in het Stadstheater in Zoetermeer. Een dag later wordt de Lichtburg in Essen aangedaan. Hier zal dus McStine al te bewonderen zijn.
Website: https://www.bigbigtrain.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Spiral Orchestra - Uprising
Van "Atlas Ark" (eigen beheer, 2019)

Het Zwitserse Spiral Orchestra debuteerde afgelopen zomer met “Atlas Ark”. Dit is een instrumentaal sci-fi-conceptalbum over het moment waarop de mensheid de aarde moet verlaten en aan boord gaat van gigantische ruimteschepen, waarvan de Atlas Ark de eerste is. Dit niet geheel originele verhaal is op zich niet zo belangrijk, behalve dan dat het als kapstok heeft gediend voor de muzikale fantasie van gitarist/componist/producer Thomas Chaillan. Die heeft zich daarbij uitbundig laten gaan, waarbij de muziek moest passen bij het grote epische verhaal dat word neergezet. En dat is Chaillan ook zeker gelukt, want Spiral Orchestra biedt met “Atlas Ark” symfonische rock pur sang. Het grote orkestrale gebaar wordt niet geschuwd, waarbij de grandeur van de klassieke filmsoundtracks van John Williams of Jerry Goldsmith nooit ver weg is. Die sound wordt gecombineerd met melodieuze, maar ook bij vlagen virtuoze symfonische rock. Soms zijn er wat lichte jazzrock-elementen te horen, waardoor we soms een beetje aan Isildurs Bane op z'n meest toegankelijk moeten denken. Die link wordt versterkt door het feit dat er in totaal ruim 20 muzikanten actief zijn op dit album, met naast de standaard-rockbezetting de nodige klassieke strijkers en blazers. Maar wat bij beluistering met name opvalt is hoe ontzettend sterk de composities van Thomas Chaillan in elkaar zitten. Samen met de welluidende productie maakt dat “Atlas Ark” een album is dat een waar genot is om naar te luisteren. We werken langzamerhand toe naar de climax van deze maand, met vanavond het 10 minuten durende "Uprising", waarin de steviger progrockkant van Spiral Orchestra is te horen.
Websites:
http://www.spiral-orchestra.com/
https://spiralorchestra.bandcamp.com/album/atlas-ark
https://www.facebook.com/spiralorchestra/ .

IN HET NIEUWS
Steely Dan - The Royal Scam
Afkomstig van "The Royal Scam" (ABC Records, 1976 / Geffen Records, 2008)

In de serie "On Track", waarin van diverse bands en muzikanten alle platen en individuele nummers worden besproken, verscheen eind januari "Steely Dan - The Music Of Walter Becker & Donald Fagen" van Jez Rowden. Zoals de titel al suggereert, beperkt Rowden zich niet tot de albums van Steely Dan, maar bespreekt hij ook de soloplaten van Fagen en Becker. De schrijver, die onder meer betrokken was dan wel is bij de websites The Dutch Progressive Rock Pages en The Progressive Aspect is een fan, maar ook een kritische luisteraar. Dit levert een informatief boek op dat ingaat op de vele muzikanten die in deze band speelden, de achtergrond van de teksten, de totstandkoming van de albums en de diverse composities die nooit officieel werden uitgebracht. Mooie gelegenheid het titelnummer van "The Royal Scam" weer eens te draaien, waarbij Rowden speciale aandacht vraagt voor gitarist Larry Carlton.
Websites: https://burningshed.com/store/sonicbond?sort=pd.name&order=DESC
https://www.steelydan.com/#!/ .

SEVENTIES
Beggars Opera – Silver Peacock
Van het album "Waters Of Change" (Vertigo, 1971)

Enkele weken geleden draaiden we muziek van Poor Genetic Material, een Duitse band rond de van origine Schotse zanger Philip Griffiths. Op recent plaatwerk wordt hij vergezeld door zijn vader Martin. Die was zelf eind jaren '60 en begin jaren '70 zanger van Beggars Opera. Dit was een van de minder bekende bands van de progressieve rockstroming die toen opkwam. Dit ondanks een prima platendeal bij het toen hippe en vooruitstrevende Vertigo, waar vier albums albums verschenen. Er waren ook succesvolle optredens, met als hoogtepunt de British Rock Meeting in Speyer, Duitsland, op 4 september 1971. Voor een publiek van 112.000 mensen, trad Beggars Opera op, naast o.a. Pink Floyd, Deep Purple en Fleetwood Mac. Misschien was het wel de creatieve, niet-commerciële instelling die een doorbraak naar het grote publiek in de weg zat. Met deze instelling verdient de groep echter júist een plek in de geschiedenis van de progressieve rock. De Schotse band is vernoemd naar de ballad/opera uit 1727 van componist John Gay. In 2012 verscheen er van Beggars Opera een verzamelaar op dubbel-CD met de titel: "The Vertigo Years Anthology". Hierop staan bijna alle nummers van de eerste 4 albums van de band. Op het tweede band-album “Water Of Change” staan 9 nummers en wat vooral opvalt is een behendig samenspel tussen Mellotron en Hammond-orgel, met als symfonisch hoogtepunt het vanavond geselecteerde “Silver Peacock”.
Website: https://www.beggarsopera.co.uk/ .

MINISPECIAL / IN MEMORIAM
Cornelissen, Sebastiaan - Metal Fatigue
Afkomstig van "Bevel Around The Edges - Special Edition" (eigen beheer, 2019/2020)
Weinert, Susan - Weather
Afkomstig van "Running Out Of Time" (Tough Tone Records, 2004)
Holdsworth, Allan - In The Mystery
Afkomstig van "Metal Fatigue" (Enigma Records, 1985 / Manifesto Records, 2017)

"Devil Take The Hindmost" is niet alleen een nummer van "Metal Fatigue", het vierde soloalbum van Allan Holdsworth, het is tevens de titel van de biografie die Ed Chang over deze in 2017 overleden gitarist heeft geschreven. Het boek verschijnt in april bij Jazz In Britain dat min of meer gelijktijdig ook een historische opname van Holdsworth uitbrengt in de nieuwe serie "The Ron Mathewson Tapes". Terugkomend op "Metal Fatigue": onlangs ontdekten we dat drummer/multi-instrumentalist Sebastiaan Cornelissen op zijn vorig jaar verschenen downloadalbum "Bevel Around The Edges" een bijzondere cover van het titelnummer had opgenomen. In deze versie voegt Cornelissen een blazersarrangement toe. De plaat is inmiddels ook op CD verschenen, aangevuld met maar liefst 9 extra tracks. Hiervan draaien we nu het titelnummer, gezongen door Francesco Cottone die we kennen van zijn samenwerking op enkele I.O.U.-achtige platen van gitariste Susan Weinert. Twee weken geleden vernamen we dat ze op 2 maart j.l. overleden is na een tijd met haar gezondheid getobd te hebben. Als herinnering aan deze muzikante hebben we het nummer "Weather" van de CD "Running Out Of Time" uit 2004 uitgekozen, een van genoemde werkstukken met Cottone. Tenslotte keren we terug in deze minispecial naar "Metal Fatigue" en wel naar het slotnummer "In The Mystery". Dit nummer werd gezongen door Paul Korda, een muzikant/acteur met een bloemrijke geschiedenis met wie Holdsworth al op "Road Games" werkte, terwijl Holdsworth zelf op Korda's digitale "Early Years" te horen is in het nummer "Living In The Sky". Korda's biografie omvat onder meer medewerking aan "Hair", lid van DaDa (de voorloper van Vinegar Joe), solo-albums en samenwerking met Roger Daltrey en leden van Brand X. Korda overleed op 11 maart op 72 jarige leeftijd.
Websites:
https://jazzinbritain.org/product/devil-take-the-hindmost-the-otherworldly-music-of-allan-holdsworth/
https://sebastiaancornelissen.bandcamp.com/album/bevel-around-the-edges
https://site.susanweinert.com/ (nog niet bijgewerkt)
https://www.paulkorda.com/ (nog niet bijgewerkt)
http://dmme.net/paul-korda-passed-away/.

NIEUW
Blind Ego – Line In The Sand
– The Pulse
Van “Preaching To The Choir” (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2020)

Blind Ego is de ándere band waarin RPWL-gitarist Kalle Wallner actief is. Waar RPWL naar Pink Floyd en Manfred Mann's Earth Band knipogende symfonische rock maakt, leeft Wallner zijn meer hardrockende kant uit met Blind Ego. Dat doet hij nu al zo'n 15 jaar, wat deze maand het vierde studio-album heeft opgeleverd: “Preaching To The Choir”. De bezetting op de albums is door de loop der jaren steeds wisselend geweest, waarbij er ook de nodige gastoptredens van prominente muzikale vrienden waren. Voor de tournee van het vorige album “Liquid” werd echter een band geformeerd die bedoeld was om stand te houden en zie: het is deze bezetting, met o.a. zanger Scott Balaban, die “Preaching To The Choir” heeft voortgebracht. Balaban droeg ook bij aan de teksten, terwijl vrijwel alle muziek van Wallners hand is. De gitarist is ook verantwoordelijk voor de productie, al was RPWL-kompaan Yogi Lang betrokken bij de opnamen in de studio die beiden samen bestieren. Zoals gebruikelijk bij de producties van dit duo is de geluidskwaliteit onberispelijk. Het album bevat veel uptempo rockertjes, die evenwel toch meestal de nodige melodie bevatten. Soms wordt daarbij afgeweken van een al te rechtdoorzee vierkwartsritme, zoals in “Line In The Sand”. Een handvol songs is meer gedragen, waarbij het meer uitgesponnen slotstuk “The Pulse” het meest sfeervol en broeierig is. Blind Ego gaf net afgelopen week een concert in Zwolle, maar zal vast nog wel weer op de podia te bewonderen zijn om "Preaching The Choir" te promoten, al zijn er nog geen data in de buurt te vinden op de website.
Website: https://www.blind-ego.com/ .

NIEUW
Segue, The - Time Space Illusion
Afkomstig van "Holograms" (LYNX Music, 2019)

Robert en Karolina Wiercioch waren twee van de vormgevers op het titelloze debuut van de vooruitstrevende folkrockgroep Organic Noises. Het duo bundelt haar creatieve krachten eveneens in de instrumentale progressieve rockband The Segue. Samen met drummer Szymon Piotrowsk, bassist Marcin Essen en enkele gastmusici verzamelden de gitarist en toetsenvrouw eind vorig jaar zeven van hun composities voor eersteling "Holograms". Wat direct opvalt aan de sound van dit Poolse gezelschap is het gevoel voor detail, effecten en melodie. In de gemiddeld zo’n zes minuten durende stukken weerklinken uit elk instrument steeds weer verrassende geluiden of zijn door moderne studiotechnieken verkregen vervormingen te horen. Bij dit indrukwekkende sounddesign blijven echter de toegankelijke melodieën en tot de verbeelding sprekende thema’s centraal staan. Net als bij Organic Noises toont Robert zich hierbij een uiterst veelzijdige beheerser van zijn instrument. Subtiel aangeslagen licks of met tien vingers getapte patronen wisselt hij moeiteloos af met virtuoze jazzrocksolo’s of robuuste powerakkoorden. Karolina etaleert daarnaast op elegant klaterende wijze haar klassieke en jazzachtergrond op de vleugel en combineert die met symfonische en Moogachtige klanken uit haar synthesizers. Het tweetal weet zich hierbij uitstekend in de rug gesteund door knorrende en zoemende baspartijen en puntig en gevarieerd slagwerk. Hoewel er flarden voorbijkomen die vaag doen denken aan onder andere de Pat Metheny Group, U.K., Allan Holdsworth en Planet X heeft The Segue met "Holograms" toch vooral een album met een heel eigen signatuur geproduceerd.
Website: https://theseguemusic.bandcamp.com/releases .

NIEUW
Wilson, Jonathan – Just For Love
– Riding The Blinds
Van “Dixie Blur” (Bella Union, 2020)

De Amerikaanse neohippie Jonathan Wilson lijkt al sinds het 9 jaar geleden verschenen “Gentle Spirit” verschillende muzikale stromingen uit medio 1970 te willen verenigen. De psychedelisch sound zoals Pink Floyd die in bijvoorbeeld “Echoes” liet horen wordt steeds weer afgewisseld met muziek die voortbouwt op wat vooral de Californische singer-songwriter-scene rond die tijd voortbracht. Zijn muziek werd gehoord door musici uit de generatie die hij zo bewondert, wat hem productie- en begeleidingsklussen opleverde voor o.a. Roy Harper en Roger Waters. Helden als David Crosby, Graham Nash en Jackson Browne wist hij te verleiden tot gastrollen op zijn albums, waarop hij echter verreweg de meeste instrumenten zelf inspeelde. Voor zijn vierde album voor Bella Union, het afgelopen week uitgebrachte “Dixie Blur”, pakte hij het anders aan. Na een zeer lange tournee als lid van Roger Waters' begeleidingsband toog hij naar Nashville. Daar speelde hij zo veel mogelijk 'live in de studio' met de daar in overvloed beschikbare sessiemuzikanten. Dat levert een handvol van Wilsons meest country-getinte momenten op, maar ook nog steeds van die heerlijk lome, spacey songs. Waar het bij Waters jammer was dat Wilsons stem qua felheid tekort komt, is die zijdezachte, dromerige stem helemaal in z'n element in bijvoorbeeld “Riding The Blinds” en “Just For Love”. Wilson zou eind deze maand twee keer optreden in Nederland: op de 27ste in het Zonnehuis in Amsterdam en op 28 maart in de Muziekgieterij in Maastricht. Dat gaat natuurlijk niet door. Naar vervangende data wordt nog gezocht.
Website: https://www.songsofjonathanwilson.com/ .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Wilson, Steven - Personal Shopper
Van "The Future Bites" (Caroline / Universal, releasedatum: 12-06-2020)

Deze week bracht Steven Wilson een eerste nummer uit van zijn aankomende album “The Future Bites”, dat op 12 juni a.s. zal verschijnen. Op basis van dit “Personal Shopper” lijkt het erop dat voor wat betreft de grotere popinvloed die in 's mans muziek te horen is, de lijn van voorganger “To The Bone” (2017) wordt voortgezet. Het elektronische karakter van “Personal Shopper” versterkt dat nog eens te meer. Qua thematiek steekt Wilson weer eens de draak met het op hol geslagen consumentisme en obsessieve koopgedrag van veel mensen. Opvallende rol in dat geheel is daarbij weggelegd voor Sir Elton John, die een in het oor springend 'boodschappenlijstje' voordraagt. Bassist Nick Beggs is ook weer van de partij; als drummer fungeert deze keer Michael Spearman van de Britse artrockgroep Everything Everything. “Personal Shopper” doet weer de nodige stof opwaaien onder de grote schare van Wilson-fans, maar het elektronische karakter deed ons nogal denken aan het tweede Porcupine Tree-album “Up The Downstair” uit 1993. Net als bij “Hand. Cannot. Erase” het geval was, is er ook nu weer een speciale thema-website opgezet, waar wordt afgeteld naar de vrijgave van een volgende albumtrack en waarop zowel het nieuwe album als ook de nodige merchandise valt aan te schaffen. Steven Wilson treedt op 25 september op in de König Pilsner Arena in Oberhausen en op 26 september in de Ziggo Dome in Amsterdam.
Websites:
http://stevenwilsonhq.com/sw/
http://thefuturebites.com/
Dit nummer: Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=O_H0NO-Cyew .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Olivier's Army – Halfdream
Van “Halfdream” (eigen beheer, 2020)

Het Leidse Olivier's Army verrast ons al sinds 2008 om de zoveel jaar met albums vol pareltjes van progressieve popsongs. Het 'leger' is genoemd naar toetsenist/gitarist Olivier Schutte, die met zanger Floris van der Klein de harde kern vormt. Inspiratiebronnen zijn onder meer David Sylvian en Talk Talk, maar bij Olvier's Army klinkt duidelijker een jazzhart door. Het blijkt al uit het spel van Schutte op o.a. Fender Rhodes en Wurlitzer en de typerende melancholieke trompetlijnen van Ruud Peper. Daarnaast weet men zich altijd bijgestaan door prominente gasten uit de Nederlandse jazzwereld. Zo ook op het nieuwe vierde album “Halfdream”: zanger Ruben Hein, zangeres Sanne Huijbregts, gitarist Anton Goudsmit, altviolist Oene van Geel en saxofonist Maarten Hogenhuis leveren prikkelende bijdragen. Ook Fay Lovsky is weer van de partij op heerlijk zweverig klinkende zingende zaag. Het in fraai DVD-formaat hoes gestoken “Halfdream” is voor slechts € 12,50 incl. verzendkosten te bestellen door je adresgegevens te mailen naar olivierschutte@gmail.com . In februari besteedden we al aandacht aan dit album, maar daar de officiële CD-introductie aanstaande zondagmiddag, 22 maart plaatsvindt in De Twee Spieghels in Leiden, brengen we dit kleinood graag opnieuw onder de aandacht. Dit is een kleinschalig concert dat vooralsnog niet geannulleerd is, maar het is wel verstandig de Facebook-site van De Twee Spieghels in de gaten te houden eer naar Leiden af te reizen. We kiezen vanavond voor “Halfdream”, waarop Van der Kleins zang extra mysterieus klinkt boven de warme Wurlitzerloopjes. De contrabas van Paul Berner laat de song nog meer gloeien.
Websites:
http://www.oliviersarmy.com/
https://www.facebook.com/detweespieghels/ .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Nightwish - Harvest
Van "Human :||: Nature" (Nuclear Blast, releasedatum: 10-04-2020)

"Met dank aan het succes van zangeres Floor Jansen, dankzij het TV-programma Beste Zangers en haar solo-toernee, heeft eindelijk ook Nightwish een stevige voet aan de grond gekregen in Nederland. Jansen is overigens niet de enige buitenlander binnen deze Finse band, want pipes-, whistle- en bouzouki-speler Troy Donockley (ex-Iona) maakt ook al een aantal jaren deel uit van deze symfonische metalband. Begin februari werd het eerste nummer van het aankomende album "Human :||: Nature" uitgebracht in de vorm van de metalstamper “Noise” die vervolgens ruim een week geleden werd gevolgd door de song “Harvest”, waarin Donockley de leadzang voor zijn rekening neemt en met zijn vele akoestische instrumenten de hoofdrol opeist. Zodra de gehele band invalt, transformeert het nummer in een sterk stukje symfonische folkmetal. Het dubbelalbum "Human :||: Nature" verschijnt op 10 april a.s. bij Nuclear Blast. Nightwish treedt op 23 en 24 november op in de Ziggo Dome in Amsterdam.
Website: https://nightwish.com/
Dit nummer: Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=Xy29T7LBM_I .

VERPLAATST
Night Flight Orchestra, The – Domino
Van het album “Amber Galactic” (Nuclear Blast, 2017)

The Night Flight Orchestra uit Zweden is opgericht door Björn Strid, beter bekend als zanger van Soilwork. De liefde voor hardrock uit de jaren 70 en 80 is duidelijk terug te horen in de meer dan aanstekelijke nummers van de groep. Invloeden van bands als Journey, Toto en Boston zijn aanwezig in nummers met spacey synths, heerlijke achtergrondkoortjes en progressieve riffs. Het klinkt allemaal ongelofelijk retro, maar de catchy nummers staan als een huis en blijven nog dagen in je hoofd rondzingen. Dat heeft zich inmiddels ook vertaald naar een Zweedse Grammis-nominatie in de categorie beste rock-/metal-album voor “Amber Galactic”. (bron: Doornroosje) The Night Flight Orchestra zou op 18 maart optreden in Doornroosje te Nijmegen. Volgens de website wordt het concert op een latere datum ingehaald, al is er nog geen datum bekend gemaakt.
Website: https://www.nuclearblast.de/en/label/music/band/about/4331569.the-night-flight-orchestra.html .

VOORPROEFJE / UITGESTELD
Katatonia – Lacquer
Van het album "City Burials" (Peaceville Records, releasedatum: 24 april 2020)

Katatonia, de Zweedse leverancier van donkere progressieve rock en metal, zal het nieuwe album "City Burials" op 24 april via Peaceville Records uitbrengen . De eerste single van de schijf, "Lacquer", is in januari verschenen. Het album zal worden uitgebracht in diverse formaten: CD, luxe mediabook-CD met bonustracks, zwarte en gekleurde vinyl-LP's met bonustrack en digitaal. Digitale pre-orders ontvangen "Lacquer" als instant download. Katatonia zou op de eerste dag (20 maart) van het tweedaagse festival Prognosis optreden. Het festival is nu uitgesteld naar 4 en 5 september 2020. Of alle nu geprogrammeerde bands dan óók kunnen, is nog de vraag...
Website:https://www.katatonia.com/
Dit nummer: https://www.youtube.com/watch?v=zGvZhRFBQ .

ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Spiral Orchestra - Arrival
Van "Atlas Ark" (eigen beheer, 2019)

Het Zwitserse Spiral Orchestra debuteerde afgelopen zomer met “Atlas Ark”. Dit is een instrumentaal sci-fi-conceptalbum over het moment waarop de mensheid de aarde moet verlaten en aan boord gaat van gigantische ruimteschepen, waarvan de Atlas Ark de eerste is. Dit niet geheel originele verhaal is op zich niet zo belangrijk, behalve dan dat het als kapstok heeft gediend voor de muzikale fantasie van gitarist/componist/producer Thomas Chaillan. Die heeft zich daarbij uitbundig laten gaan, waarbij de muziek moest passen bij het grote epische verhaal dat wordt neergezet. En dat is Chaillan ook zeker gelukt, want Spiral Orchestra biedt met “Atlas Ark” symfonische rock pur sang. Het grote orkestrale gebaar wordt niet geschuwd, waarbij de grandeur van de klassieke filmsoundtracks van John Williams of Jerry Goldsmith nooit ver weg is. Die sound wordt gecombineerd met melodieuze, maar ook bij vlagen virtuoze symfonische rock. Soms zijn er wat lichte jazzrock-elementen te horen, waardoor we soms een beetje aan Isildurs Bane op z'n meest toegankelijk moeten denken. Die link wordt versterkt door het feit dat er in totaal ruim 20 muzikanten actief zijn op dit album, met naast de standaard-rockbezetting de nodige klassieke strijkers en blazers. Maar wat bij beluistering met name opvalt is hoe ontzettend sterk de composities van Thomas Chaillan in elkaar zitten. Samen met de welluidende productie maakt dat “Atlas Ark” een album is dat een waar genot is om naar te luisteren. Vanavond kiezen we voor "Arrival", dat het slotstuk is van de eerste helft van het album. De mengeling van progrock met klassiek en het gebruik van melodische percussie doen ons gelijk denken aan de muziek van Isildurs Bane.
Websites:
http://www.spiral-orchestra.com/
https://spiralorchestra.bandcamp.com/album/atlas-ark
https://www.facebook.com/spiralorchestra/ .

HEROPNAME
Hamase, Motohiko - Childhood
Afkomstig van "Reminiscence" (Shi Zen, 1986 / Studio Mule, 2018)

De Japanse jazzbassist Motohiko Hamase bracht in 1986 de soloplaten "Intaglio" en "Reminiscence" uit. De instrumentale, ietwat ambient- en modern klassiek-achtige muziek wordt gevormd door een warm bad van synthesizers en exotische klanken waarover fretloze bassolo's worden gespeeld. De ietwat minimalistische composities hebben daarbij raakvlakken met het soundtrackwerk van Ryuichi Sakamoto. De twee CD's zijn inmiddels ware collector's items geworden. Dat zou de reden geweest kunnen zijn dat Motohiko twee jaar gelden beide albums opnieuw inspeelde en uitbracht op Studio Mule (dat de indruk geeft een budget label te zijn). Qua sound lijkt er bij het opnieuw inspelen geen wezenlijke verandering te zijn aangebracht. Interessant om te vermelden is het feit dat de bas gebouwd is door de Nederlander Jan Knooren, die in het verleden als bassist bij onder andere Toots Tielemans, Chet Baker en Eric Gale heeft gespeeld. Om een idee van deze intrigerende muziek te krijgen hebben we een track van "Reminiscence" geselecteerd en wel "Childhood".
Website: http://www.lung-inc.com/m_hamase/english/english.html .

UITGESTELD
Moonrise – Let It Flow
Van het album “Stopover – Life” (Lynx Music, 2012)

Moonrise is het project van multi-instrumentalist Kamil Konieczniak uit Polen. De stijl van Moonrise is een mix van invloeden van bands als Genesis, Marillion en IQ met melodieuze AOR. Het resultaat is te omschrijven als de atmosferische neoprog, die van begin tot eind zachtjes stroomt. In sommige nummers presenteert Marcin ons ook een hardere kant met een paar bijna metal-achtige accenten. Het uitstekende gitaarwerk en de weelderige keyboards maken van het album “Stopover – Life” een interessante ervaring. De Engelstalige teksten zijn gebaseerd op de persoonlijke ervaring en gevoelens van zanger Łukasz Gall, die vrijwel alle teksten schreef. Moonrise is een goede band voor progfans die geïnteresseerd zijn in de dromerige en ambient-achtige kant van neoprog met af en toe een hard randje. Ook Moonrise was genoodzaakt het concert in 't Blok in Nieuwerkerk a/d IJssel, voor Progfrog, te verplaatsen naar een andere datum. Die is nu vastgesteld op 19 april, als het virus het goed vindt.
Website: https://www.facebook.com/Moonrise-146440865394699/ .

UITGESTELD
Chandelier – Expedition
Van “Timecode” (InsideOut, 1997)

De Duitse band Chandelier werd in 1986 geformeerd en bracht al snel het cassette-album “Fragments” uit. In 1990 volgde het eerste volwaardige album “Pure” en twee jaar later het succesvolle “Facing Gravity”. Een derde album, “Timecode”, verscheen in 1997, waarna de heren het in 1998 voor gezien hielden. In 2018 werden de eerste twee albums opnieuw uitgebracht, mét bonus-CD's, door het label Chicadisc, in 2019 volgde een nieuwe editie van het derde album “Timecode” . De albums zijn door voormalig Grobschnitt-drummer Eroc geremasterd.

Chandelier zou samen met t gisteren en eergisteren 2 optredens verzorgen: vrijdag in de Spirit of 66 in Vervier (België) en zaterdag in zaal Zeche Carl in Essen (Duitsland). De eerste show is afgelast, het concert in Essen is verplaatst naar 11 september 2020.
Website: https://www.chandelier.blog/ .

AFGELAST
Nosound – The Night
Van het album “Allow Yourself” (Kscope, 2018)

Nosound begon in 2005 als een soloproject van multi-instrumentalist Giancarlo Erra, maar ontwikkelde zich al snel tot een volwaardige band. Nosound heeft een unieke, sfeervolle en melancholieke sound met invloeden van de psychedelica, ambient, soundtracks, hedendaagse alternatieve poprock en post-rock. Sinds Nosound in 2008 tekende voor het label Kscope, is de belangstelling voor de band snel gegroeid. Inmiddels zijn er zes prachtige albums verschenen. Het meest recente werk, “Allow Yourself”, dateert uit 2018. Rockportaal.nl: ‘het album kan [je] beleven als een bijna hallucinerende auditieve trip waarbij invloeden vanuit de psychedelica, ambient en alternatieve genres versmolten worden in het geheel.' (bron: Stichting Serious Music) Op 20 maart zou de Italiaanse band Nosound verwelkomd worden in Alphen aan den Rijn, bij de Stichting Serious Music, ParkVilla Theater. Dit concert is afgelast; er is vooralsnog niet voorzien in een vervangende datum.
Website: https://www.nosound.net/ .

SLOTNUMMER
Freefall - New York Moon
Afkomstig van "Blue Evening" (eigen beheer, 2001)

De afgelopen tijd hebben we met enige regelmaat muziek gedraaid van Martin Springett en The Gardening Club. Van de inmiddels alweer jaren in Canada wonende Britse muzikant/kunstenaar ontvingen we onlangs ook een exemplaar van de CD "Blue Evening" die hij in 2001 met de band Freefall maakte. Hoewel de muziek mede door de stem van Springett heel herkenbaar is, verkent de gitarist/zanger hier toch andere terreinen. De stijl is te omschrijven als jazzy poprock met hoofdrollen voor melodieus saxofoonspel en zoemend fretloze baswerk. Mooie aanvulling op Springetts discografie, die deze plaat overigens ook onder zijn eigen naam op CDBaby verkoopt.
Website:s http://martinspringett.com/.

NIEUW
Moonshot – Stupid Things That Mean The World
– The Great Electric Teenage Dream
Van “Worlds Of Yesterday (A Retrospective, 1971 – 1992)” (One Small Step, 2020)

Met het conceptalbum “Lost In The Ghost Light” voerde Tim Bowness in 2017 het karakter Jeff Harrison op, frontman van de progressieve rockband Moonshot. In de songs van dat album keek Harrison terug op zijn carrière vanaf 1967. Het hele idee achter het album werd prachtig uitgebeeld door hoesontwerper Jarrod Gosling, die voor Moonshot een hele reeks albumhoezen, concertposters en meer verzon, die in het artwork terug te vinden zijn. De muziek op het album bevat de nodige hints naar klassieke progressieve rock, maar dan wel in typische Tim Bowness-verpakking, met daarbij kenmerken die meer te herleiden zijn naar vaste No-Man-invloeden als David Sylvian. Verrassend genoeg verscheen er onlangs écht een album onder de naam Moonshot. Dit “Worlds Of Yesterday” is zogenaamd een compilatie die meer dan vier decennia omspant. In werkelijkheid horen we de Britse Genesis-coverband Mama, die de songs van “Worlds Of Yesterday” (en een handvol eerdere Bowness-stukken) uitvoeren (onder toezicht van Bowness), maar dan helemaal in stijl van het jaar waaruit de desbetreffende song afkomstig is – met zanger John Wilkinson in de rol van Jeff Harrison. Zo klinkt “The Sweetest Bitter Pill”, zogenaamd uit 1971, met vele lagen Mellotron als vroege King Crimson met een vleugje vroege Yes. “The Great Electric Teenage Dream” is zogenaamd uit 1977 en klinkt als een mengeling van Yes' “The Turn Of The Century” en Genesis' “Entangled”. In de jaren tachtig verlegde Moonshot natuurlijk de bakens richting symfopop. “Stupid Things That Mean The World” klinkt dan ook als Genesis' “Abacab”. Bowness schreef er een mooi voorwoord bij, in feite een verdere uitwerking van de liner notes van “Lost In The Ghost Light”, en moet de nodige lol hebben gehad in het verzinnen van 21 albumtitels. Een mooie meerlagige uitwerking van Bowness' conceptalbumidee is het resultaat. Interessant ook om de Bowness-versies en de Moonshot-versies na elkaar te draaien (waarbij overigens wél opvalt dat de Bowness-versies geluidstechnisch verreweg superieur klinken).
Website: http://www.moonshotband.co.uk/ .

NIEUW
Drowning Steps – The Echo Of A Distant Past
Van “The Echo Of A Distant Past” (eigen beheer, 2020)

In 2016 richtte de uit Brazilië afkomstige Caio Claro het project Drowning Steps op om progressieve rock te gaan maken, die voornamelijk beïnvloed bleek door Pink Floyd, Sigur Rós en Steven Wilson. Na een eerste EP en album werd Drowning Steps in 2018 een duo door de toetreding van Tiago Pierucci. Zoals gezegd zijn de heren duidelijk beïnvloed door Steven Wilson, maar ook de klassieke prog heeft sporen nagelaten. Afgelopen februari verscheen het tweede volwaardige album “The Echo Of A Distant Past” via Bandcamp. Een verrassend fijn album met hoogstaande en goed geproduceerde prog. Een van de hoogtepunten is “Where Is My Life”. Hier grijpen de heren duidelijk terug op de “Stupid Dream”-periode van Porcupine Tree, maar halverwege komt een omslag in het nummer met een heerlijke uitbouw, waarmee succesvol een “Entangled”-gevoel wordt neergezet. Door Claro's's fijne stem en diens manier van zingen, heeft het album een dromerige sfeer. We gaan echter luisteren naar het titelnummer, waarin we ook zeker trekjes van Anathema ontwaren en er ruimte is voor een paar heerlijke solo’s.
Websites:
https://drowningsteps.bandcamp.com/album/the-echo-of-a-distant-past
https://www.facebook.com/drowningsteps/ .

NIEUW (JAZZROCK)
Dezolve - Rondo Without Answer
Afkomstig van "Frontiers" (King Records 2020)

Vorig jaar ontdekten we via "Area" de muziek van het Japanse kwartet Dezolve. Het was inmiddels het vierde album van deze groep jonge musici, die een bruisende mix produceren van complexe jazzrock, catchy fusion en bombastische progressieve rock. Bands als Kenso, Isildurs Bane en Casiopea worden als vergelijking genoemd. Het was even schrikken toen de webshop CDJAPAN aankondigde dat op de nieuwe CD, "Frontiers", in alle nummers een zangeres te horen zou zijn. Gelukkig bleek dat de in Japan populaire yanaginagi op de in februari verschenen plaat alleen in "Re:Fruition" te horen is. Wel zijn er enkele andere stukken wat woordloze vocale bijdragen verwerkt, waaronder de uit India bekende percussiezang. Dit geeft aan dat Dezolve het muzikale pakket nog wat verder heeft uitgebreid. Verder is in het voor vanavond uitgekozen "Rondo Without Answer" ook nog een nostalgische Franse sfeer bespeurbaar. Er is derhalve weer genoeg te beleven op dit prima geproduceerde "Frontiers".
Websites:
https://www.dezolve.net/
https://nl-nl.facebook.com/dezolve.official/ .

NIEUW
All India Radio - The Hidden One
- End Game
Van "Eternal" (eigen beheer, 2019)

We zijn al in de derde maand van het jaar en nog steeds ontdekken we releases die we het afgelopen jaar hebben gemist. Zo ook het album “Eternal” van het Australische All India Radio. Achter die naam gaat Martin Kennedy schuil, die het brein achter de muziek is en in als maar fluctuerende bezettingen opereert. Kennedy is als All India Radio sinds eind jaren 90 actief en bracht in 2000 een eerste album uit, waarna er een constante stroom van releases bleef komen. Het vorig jaar verschenen “Eternal” is grotendeels een solo-aangelegenheid en laat mooi horen waar All India Radio voor staat: spacey, voornamelijk instrumentale muziek gedomineerd door analoog toetsenwerk en gitaarwerk zoals we dat kennen uit de muziek van Ennio Morricone. Ook is de klankwereld van het Pink Floyd-album “Wish You Were Here” nooit ver weg. Kennedy voegt hieraan op “Eternal” nog eens een flinke scheut samples uit obscure films aan toe, gecombineerd met triphop-achtige ritmes. Daardoor ontstaat er een soort spacey variant op de sound van Portishead. En ja, als we de bandnaam All India Radio afkorten krijgen we AIR - en laat dat nou een Frans duo zijn dat muziek maakt met veel van dezelfde kenmerken. Als eerste kennismaking kiezen voor de albumopener “The Hidden One”, gevolgd door het enigszins sinistere “End Game”.
Website: https://www.allindiaradioband.com/
Bandcamp: http://allindiaradio.bandcamp.com/
Facebook: http://allindiaradio.bandcamp.com/.

NIEUW
M-Opus – Perfect Day For Flight
– Mr McKee
Van “Origins” (eigen beheer, 2020)

Phew, ga er maar even voor zitten! Het tweede album van M-Opus is maar liefst 135 minuten lang en is een heus science fiction-concept album. Verschillende karakters leiden je in de loop van dit “Origins” door een verhaal vol teleportatie, tijdreizen en meer van dien. Maar laten we eerst M-Opus beter introduceren deze Ierse band bestaat uit Jonathan Casey, Mark Grist en Colin Sullivan. Casey is de oprichter en ook degene die het concept bedacht. Casey is al lang actief in de muziek (hij was onder anderen lid van de David Cross Band) en wilde altijd al een progband formeren, maar niet zo maar een. M-Opus heeft een fictieve geschiedenis en de albums die men produceert zijn ‘verplaatst’ naar een jaar. Zo was hun debuut album “Tryptich” zogenaamd uit uit 1975 (maar in werkelijkheid 40 jaar jonger) en dit zojuist verschenen “Origins” uit 1978. Snapt u het nog! Terug naar de muziek: “Origins” bevat klassieke moderne prog die natuurlijk veel op heeft met het fictieve jaar van verschijning. Het album laat zich beluisteren als ware het een film en je moet het echt een aantal keer hebben gehoord om het een beetje te doorgronden. Het veelvuldig gebruik van dialoog geeft het gevoel van een rock-opera, maar is zeker niet storend en naarmate het album vordert leer je de karakters kennen. Er zijn muzikale raakvlakken met bands als IQ, The Flower Kings, Carptree en Spock’s Beard en natuurlijk Genesis. Er doen veel gasten mee om de verschillende karakters te vertolken. Daarnaast is bijvoorbeeld Anthony "Anto" Drennan (Mike & The Mechanics, Genesis, Clannad, The Corrrs) te horen op een van de nummers. Het volledige verhaal is te downloaden van de bandwebsite. We gaan luisteren naar 2 nummers van de eerste CD: “Perfect Day For Flight” en “Mr McKee”.
Website: https://www.m-opus.com/ .

Asia [USA]
- Love May Be Gone
Afkomstig van "Asia" (eigen beheer, 1979 / Blood And Iron Records, 2015 - samen met "Armed To The Teeth" (1980))

"Love May Be Gone" was het eerste nummer dat Mike English voor zijn nieuwe band Asia schreef, nadat zijn artrockband Whitewing de geest had gegeven. Asia was beduidend meer op gitaarwerk gebaseerd, waardoor de toetsen wat minder de ruimte kregen. Dat leverde onafhankelijk geproduceerde classic rock op, beïnvloed door soortgenoten als Deep Purple, Uriah Heep en, zeker in het twin-gitaarspel, Wishbone Ash. Asia zou twee platen maken, die in 1995 en 2015 samen op één CD werden uitgebracht. Vorig jaar draaiden we al wat van de tweede LP, "Armed To The Teeth", nu aandacht voor genoemde opener van het titelloze debuut uit 1979.
Website: http://www.mikecoatesguitar.com/rock-recordings .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Kansas - Cheyenne Anthem (live)
Van het album "Leftoverture Live & Beyond" (InsideOut / Sony Music, 2017)

Op 26 juni verschijnt een nieuw album van Kansas. “The Absence Of Presence” is de opvolger van het uit 2016 daterende “The Prelude Implicit”. De enige overgebleven leden die al op het debuut uit 1974 te horen waren, zijn sinds in 2014 leadzanger en toetsenist Steve Walsh vertrok, drummer Phil Ehart en gitarist Richard Williams. Bassist Billy Greer is sinds de doorstart van midden jaren '80 van de partij. Belangrijke bijdragen komen tegenwoordig van Zak Rivli, die aangetrokken werd als producer van “The Prelude Implicit” en vervolgens ingelijfd als extra gitarist in 2016. Sinds een jaar is Tom Brislin de toetsenist. We kennen 'm van The Sea Within en daarvóór van tournees met Yes en Camel, alsmede zijn eigen (You Were) Spiraling. Brislin is ook betrokken bij de composities voor “The Absence Of Presence”. Het album gaat over hoe we vandaag de dag altijd maar op onze telefoons staren in het openbaar. We zijn er wel, maar we zijn niet aanwezig. Dat was niet het enige nieuws rond Kansas deze week, want de ‘Point Of Know Return Anniversary European Tour’ gaat ook Nederland aandoen! De band zal het gehele album uit 1977 spelen, aangevuld met overige fanfavorieten. Het is ook de eerste kans om nummers van het nieuwe album live te horen. Het zal een zitconcert zijn, waar het legendarische Carré voor is uitgekozen, op 10 november aanstaande. Voor vanavond kiezen we voor “Cheyenne Anthem” in de live-uitvoering van de Amerikaanse 'Leftoverture 40th Anniversary Tour', maart/april 2017. Het nummer komt oorspronkelijk van het vierde studio-album “Leftoverture” uit 1976.
Website: http://www.kansasband.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Spiral Orchestra - Hesperides Gardens
Van "Atlas Ark" (eigen beheer, 2019)

Het Zwitserse Spiral Orchestra debuteerde afgelopen zomer met “Atlas Ark”. Dit is een instrumentaal sci-fi-conceptalbum over het moment waarop de mensheid de aarde moet verlaten en aan boord gaat van gigantische ruimteschepen, waarvan de Atlas Ark de eerste is. Dit niet geheel originele verhaal is op zich niet zo belangrijk, behalve dan dat het als kapstok heeft gediend voor de muzikale fantasie van gitarist/componist/producer Thomas Chaillan. Die heeft zich daarbij uitbundig laten gaan, waarbij de muziek moest passen bij het grote epische verhaal dat wordt neergezet. En dat is Chaillan ook zeker gelukt, want Spiral Orchestra biedt met “Atlas Ark” symfonische rock pur sang. Het grote orkestrale gebaar wordt niet geschuwd, waarbij de grandeur van de klassieke filmsoundtracks van John Williams of Jerry Goldsmith nooit ver weg is. Die sound wordt gecombineerd met melodieuze, maar ook bij vlagen virtuoze symfonische rock. Soms zijn er wat lichte jazzrock-elementen te horen, waardoor we soms een beetje aan Isildurs Bane op z'n meest toegankelijk moeten denken. Die link wordt versterkt door het feit dat er in totaal ruim 20 muzikanten actief zijn op dit album, met naast de standaard-rockbezetting de nodige klassieke strijkers en blazers. Maar wat bij beluistering met name opvalt is hoe ontzettend sterk de composities van Thomas Chaillan in elkaar zitten. Samen met de welluidende productie maakt dat “Atlas Ark” een album is dat een waar genot is om naar te luisteren. Vanavond kiezen we voor "Hesperides Gardens" dat akoestisch begint, waarna Thomas Chaillan een jazzy gitaarsolo speelt. Naarmate het stuk vordert krijgt het meer en meer een symfonische inslag.
Websites:
http://www.spiral-orchestra.com/
https://spiralorchestra.bandcamp.com/album/atlas-ark
https://www.facebook.com/spiralorchestra/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Genesis – Dreaming While You Sleep
Van “We Can't Dance” (Virgin, 1991)

Het kan u vast niet ontgaan zijn: afgelopen woensdag werd bekend dat Genesis weer op tournee gaat. Nee, niet met Peter Gabriel en Steve Hackett; het gaat net als in 2007 om het trio Tony Banks, Mike Rutherford en Phil Collins. Ook gitarist Daryl Stuermer zal er weer bij zijn. Er is één verschil met 13 jaar geleden: Chester Thompson is niet meer van de partij. Zoals ook al het geval was bij Collins' solotournee vorig jaar vergezelt zoonlief Nicholas zijn pa. De in april 19 jaar wordende drummer moet het wel in z'n eentje klaren, want zoals bekend heeft pa Phil wegens lichamelijke ongemakken de drumstokken moeten neerleggen. Vooralsnog zijn er acht Britse tourdata in november en december bekend gemaakt. Uit betrouwbare bron hebben we vernomen dat er in 2021 data op het vaste Europese continent gaan volgen. Gezien de titel The Last Domino? Tour hoeven we geen nieuw plaatwerk te verwachten, want de titel verwijst naar de 'epic' van “Invisible Touch” (1986). ...Én naar dat het wel eens de laatste Genesis-tour zou kunnen blijken, al laat het vraagteken nog een opening vrij natuurlijk. Gezien de bezetting voorspellen we dat de nadruk weer sterk zal liggen op materiaal van ná 1977. Maar dan valt er nog genoeg te kiezen aan minder voor de hand liggend materiaal dat de progliefhebber ook kan bekoren. Ook van de laatste megamiljoenenverkopen halende studio-albums met Collins. Mag bijvoorbeeld in plaats van de single-edit de lange versie van “Tonight, Tonight, Tonight”, met dat intense, supersymfonische middenstuk, weer eens gespeeld? Of anders “Dreaming While You Sleep”, dat in 1992 ten tijde van het concert in Rotterdam al van de setlist was verdwenen om er nooit meer op terug te komen? We draaien als opwarmertje alvast de albumversie van “We Can't Dance” uit 1991.
Website: https://www.genesis-music.com/ .

HERUITGAVE
JBK (Jansen / Barbieri / Karn) - Life Withough Buildings (live)
Afkomstig van "Playing In A Room With People" (Medium Productions, 2001 / A Jansen/Barbieri/Karn Production, 2020)

Enige tijd geleden kondigden we 'm al aan: de heruitgave van de live-plaat "Playing In A Room With People" van JBK, oftewel Steve Jansen, Richard Barbieri en Mick Karn. De oorspronkelijke CD verscheen in 2001 op Medium Productions, het label waarop de eigen muziek van dit voormalige Japan-trio werd uitgebracht. De meeste uitgaven op dat label zijn als CD al lang uitverkocht, dus een versie op LP van dit live-album was een gewild item en inmiddels binnen een maand uitverkocht. De nu met de achternamen van de musici uitgebrachte dubbelaar, waaraan tevens Steven Wilson, Theo Travis en in in één nummer Natacha Atlas aan meewerkten, bevat één extra nummer en wel "Life Withough Buildings", dat oorspronkelijk een B-kant was van de Japan-single "The Art Of Parties". De live-uitvoering was al eens eerder te bewonderen in Xymphonia en wel toen we aandacht besteedden aan de Medium Label Sampler uit 1999.
Websites:
https://jbkmusic.bandcamp.com/album/playing-in-a-room-with-people-lp-edition
http://stevejansen.com/
https://www.facebook.com/RichardBarbieriOfficial/ .

Fervent Mind – Sleeping Strange
Van “Tranquilize” (Karisma Records, 2019)

Het Noorse Fervent Mind wordt geleid door Live Sollid. Deze zangeres richtte de band al in 2014 op maar nam de tijd om een eigen geluid te ontwikkelen. Fervent Mind is trouwens geen prog band pur sang. De invloeden die je terug hoort komen voornamelijk uit diverse aanverwante genres, zoals triphop en dream pop. Zo horen we overduidelijk bands als Massive Attack, Portishead en in mindere mate Mew terug. Het zijn echter daarnaast bands als Porcupine Tree, Anathema en Radiohead die Fervent Mind over de denkbeeldige progstreep trekt. Het album staat op nummer 6 in de persoonlijke 2019-lijst van redactielid Maurice Dam en haalde de 11de plaats in onze gezamenlijke Xymphonia-eindlijst.
Websites:
https://ferventmind.bandcamp.com/album/tranquilize
https://www.facebook.com/ferventmind/ .

VAN EIGEN BODEM
Day Six - The Cloud
Van het album “Solitary League” (Lion Music, 2017 )

Jeugdvrienden Robbie van Stiphout en Daan Liebregts maken ruim 20 jaar samen muziek. Via King Of Darkness en Peanuts ontstond in 2002 de band Day Six. Debuutalbum “Eternal Dignity” verscheen een jaar later al. Jammer genoeg bleek de band daarna niet zo productief, zodat de opvolger “The Grand Design” pas zeven jaar later verscheen. Na dit album waren er wel enige persoonswisselingen. In 2011 vertrok Nick Verstappen waarna Eric Smits – onder andere bekend van Casual Silence – de baspartijen, inclusief (achtergrond)zang, voor zijn rekening ging nemen. In 2015 trad toetsenist Rutger Vlek – die we kennen van Orpheo en Autumn – toe als opvolger van Dolf van Heugten. In 2017 verscheen, na een succesvolle crowdfund-actie, het vierde album “Solitary League”. Day Six maakt melodieuze progmetal met symfonische elementen en stevige metalinvloeden. Wellicht lijkt het een ratjetoe aan muziekstijlen, maar Day Six weet daar een eigen draai aan te geven. (naar Mario van Os, Progwereld)

Op dit album heeft Day Six een mooie balans in muziekstijlen gevonden. Vanavond hoort u “The Cloud”, dat veel Floydiaanse invloeden bevat. Verwacht zeker binnenkort nogmaals een nummer van dit album, dat waarschijnlijk meer progmetal-gericht zal zijn.

NIEUW
Semkina, Mariana – Turn Back Time
– Mermaid Song
Van “Sleepwalking” (Kscope, 2020)

Twee jaar na het solo-debuut van Iamthemorning-pianist Gleb Kolyadin, volgt nu ook zangeres Mariana Semkina voor het eerst het solistische pad met “Sleepwalking”. Waar Kolyadin muzikale wegen insloeg die nogal afweken van de duoplaten, klinkt “Sleepwalking” meteen vertrouwd. Dat ligt natuurlijk aan haar uit duizend herkenbare zang, maar ook aan de melodievoering en de sfeer van de songs. Natuurlijk: de virtuoze, klassiek-geïnspireerde pianopartijen van Kolyadin ontbreken. Dat wordt vooral opgevuld met rijke strijkorkestpartijen, ingespeeld door het St. Petersburg Orchestra “1703” en gearrangeerd door Grigory Losenkov. De gastpartijen van grootheden Nick Beggs, Craig Blundell en Jordan Rudess zijn daarbij beperkt tot slechts een handvol nummers. In slotnummer “Still Life” (geen cover) speelt Rudess een pianopartij die zo van Kolyadin had kunnen zijn. Losenkov verzorgde zelf de meer ondersteunende pianopartijen op het album. Wij kiezen twee nummers waar de orkestpartijen respectievelijk vrij pompeus (“Turn Back Time”) en subtiel opbouwend (“Mermaid Song”) zijn, waarbij Blundell met zijn drums “Turn Back Time” nog eens extra opzweept. Kscope heeft “Sleepwalking” prachtig uitgegeven in een mini-klaphoes. Iedere Iamthemorning-liefhebber kan het blind aanschaffen. Er staan geen solo-optredens op het program, wel is Semkina met Iamthemorning op 16 april te Zoetermeer in Cultuurpodium Boerderij te aanschouwen.
Websites:
https://kscopemusic.com/artists/marianasemkina/
https://www.facebook.com/pg/marjanasemkina
https://marianasemkina.bandcamp.com/ .

NIEUW
My Arrival – Satur9 & Indigo
Failure of a Grand Design
Van “Satur9 & Indigo” (MEY Productions, 2020)

My Arrival is de naam van het project rond drie leden van Sylvium. Op het album “Satur9 & Indigo” laten Ben van Gastel, Fred Boks en Richard de Geest een andere kant van zichzelf horen. De bedoeling was nummers te schrijven die compacter en toegankelijker van karakter zijn. Daar is men zeker in geslaagd. Hoewel nog steeds met een flair van progrock, horen we een meer dan vette knipoog naar de artrock en synthpop uit de jaren 80. Veel van de nummers draaien om het neerzetten van een sfeer en komen vaak dromerig over. Soms moet je hierbij aan het oudere, meer ingetogen werk van RPWL denken. De heren weten met “Satur9 & Indigo” een zeer sterk en verrassend album af te leveren, waar we nog veel plezier aan gaan beleven.
Website: https://myarrival.bandcamp.com/ .

NIEUW (JAZZROCK)
Aihara, Ken - Theia Impact
Afkomstig van "Multiverse" (Spotify, 2019 / Beatshop, 2020)

De in 1991 in Japan geboren toetsenman Ken Aihara raakte tijdens zijn studie aan de kunstuniversiteit in Osaka geïnteresseerd in progressieve rock en jazzfusion. De overstap naar de Berklee College Of Music was dan ook logisch. Aldaar kreeg hij onder andere les van de van Allan Holdsworth bekende keyboardspeler Steve Hunt. Na enkele gastbijdragen maakte hij in 2019 zijn solodebuut met het 30 minuten durende "Multiverse". Op deze Spotify-uitgave wordt de momenteel in New York wonende Japanner begeleid door bassist Evan Marien (Sebastiaan Cornelissen, Virgil Donati), de van Snarky Puppy bekende gitarist Bob Lanzetti en drummer Marko Djordjevic uit de MoonJune-stal. Aihara schrijft composities die aan de ene kant zijn liefde voor de jazzpiano uitdragen en aan de andere kant de progressieve jazzrock benadrukken. Uiteraard gaan we naar een van die laatste composities luisteren en wel naar "Theia Impact". (Theia slaat in dit geval waarschijnlijk op een speculatieve planeet die voorafgaande aan de formatie van de maan 4 miljard jaar geleden insloeg op de aarde; het is namelijk ook de naam van een mythologische koningin.)
Website: https://www.facebook.com/Kensynth/ .

NIEUW
Psychotic Waltz – The Fallen
– Demystified
Van “The God-Shaped Void” (InsideOut / Sony Music, 2020)

In de eerste helft van de jaren negentig behoorde Psychotic Waltz tot een generatie metalbands uit de VS die elementen uit progressieve rock aan hun muziek toevoegden. De band rond zanger Devon Graves (oftwel Buddy Lackey) was daarbij toch wel wat meer 'metal' dan collega's als Fates Warning of Dream Theater. Melodieuze gedubbelde gitaarpartijen behoorden tot de specialiteiten van het vijftal. Dat was in 1996 ook in de Hengelose Metropool te controleren, waar het vierde album “Bleeding” destijds werd gepromoot. Niemand kon toen bevroeden dat de heren een jaar later de handdoek in de ring zouden gooien, waarna het vervolgens 23 jaar zou duren eer er nieuwe Psychotic Waltz-muziek zou verschijnen. Wel trad de groep al weer sinds 2010 in originele samenstelling op en met die line-up (die in 1988 ook al verantwoordelijk was voor de allereerste cassette-demo) is nu ook “The God-Shaped Void” gemaakt. Wat opvalt is dat veel nummers beginnen met akoestisch dubbel gitaarwerk van tandem Brian McAlpin/Dan Rock om vervolgens naar een climax toe te werken, waarbij dan ondertussen de elektrische gitaren in (minstens) tweevoud om zijn gehangen. Soms, zoals in “Demystified”, kleurt Graves met fluitspel bij, dat op een positieve manier juist het omgekeerde effect heeft van wat de songtitel belooft. Net als de CD's van de door Devon Graves in de Psychotic Waltz-stiltejaren gerunde bands Dead Soul Tribe en The Shadow Theory, is “The God-Shaped Void” bij InsideOut verschenen. De eerste editie in de vorm van een fraai vormgegeven digibook, met bonustrack en een patch voor op je spijkerjack.
Website: http://psychoticwaltz.com/ .

NIEUW
Metheny, Pat - Same River
Van "From This Place" (Nonesuch, 2019)

Jazzgitarist Pat Metheny is in de loop van de jaren regelmatig voorbij gekomen in ons programma en dan met name met zijn Pat Metheny Group. Na “The Way Up” uit 2004 en de daaropvolgende tournee werd het lang stil rond de Group. Na nog een korte toer in 2010 ging toetsenist Lyle Mays met pensioen, wat het eind van de Pat Metheny Group betekende. Metheny zelf bleef echter niet stil zitten en kwam met zijn “Orchestrion”-project en later zijn Unity Band met o.a. saxofonist Chris Potter. De laatste paar jaren trad hij veelvuldig op met een nieuwe band met daarin drummer Antonio Sanchez (die ook in de laatste bezetting van de Pat Metheny Group zat), bassiste Linda Oh en pianist Gwilym Simcock. Met die groep speelde hij uitsluitend bestaand materiaal uit zijn repertoire, maar nu is er dan een album met volledig nieuw materiaal verschenen. En wat blijkt? Dit “From This Place” sluit perfect aan op de laatste paar Pat Metheny Group-albums. De gitarist schreef tien sterke, melodieuze composities, die hij samen met zijn band heeft uitgewerkt. Toen ze eenmaal waren opgenomen had Metheny het gevoel dat er nog iets ontbrak, waarna hij er nog orkestpartijen aan toevoegde. En daarmee slaat “From This Place” een perfecte brug naar zijn solo-album “Secret Story” en ook naar het PMG-album “Imaginary Day”, beide met een soms bijna symfonische klank. “From This Place” is wel een stuk jazzier van karakter dan deze twee, maar voor liefhebbers van genoemde titels zeker geen brug te ver. We zullen binnenkort zeker nog een keer de ruim 13 minuten durende opener “America Undefined” laten horen, maar als eerste kennismaking kiezen we nu voor “Same River” waarin zowel die herkenbare sitar-achtige gitaarsound als zijn uit duizenden herkenbare gitaarsynth de aandacht trekken.
Website: https://www.patmetheny.com/ .

HET DEBUUT
Walsh, Joe – Mother Says
Van het album “Barnstorm” (Dunhill / ABC Records, 1972)

“Barnstorm”, uit 1972, is het eerste soloalbum van Joe Walsh na het verlaten van James Gang. Dit album verwierf hem niet alleen bekendheid, maar benadrukte zijn status als innovatieve rockmuzikant. Meerdere nummers werden bekend via de radio, zoals “Rocky Mountain Way”, dat nog steeds geldt als een klassieker in het genre van de classic rock. Joe Walsh werd in 1976 uitgenodigd om tot de groep Eagles toe te treden, waar hij de vertrekkende gitarist Bernie Leadon verving. Walsh zorgde bij Eagles voor een hardere sound en was sterk medebepalend voor de stijl van het zeer succesvolle album “Hotel California”. In navolging van The Who's gitarist Pete Townshend gebruikte Walsh de ARP Odyssey-synthesizer; in "Mother Says" is dat goed te horen. Walsh experimenteerde ook met o.a. akoestische gitaar, fuzzboxen en keyboards en liet zijn gitaar-output rechtstreeks in een Lesliebox lopen om swirly, orgelachtige gitaartonen te krijgen.

Dit jaar tourt Joe Walsh met Eagles door de VS, waarbij het album “Hotel California” in zijn geheel zal worden gepeeld. Wat Europa betreft zijn er alleen twee concerten in het Wembley Stadion in Londen, op 29 en 30 augustus 2020.
Website: https://www.joewalsh.com .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Pendragon – Everything
Van “Love Over Fear” (Toff Records, 2020)

Op recent plaatwerk deed Pendragon moedige pogingen de sound te vernieuwen en te veranderen, met “Love Over Fear” keert de inmiddels 40 jaar bestaande Britse groep terug naar de volle, meeslepende symfonische rocksound van albums “The Window Of Life” en “The Masquerade Overture”. Al is de stem van frontman Nick Barrett wel wat heser geworden door de jaren, met zijn uitgesponnen gitaarsolo's roept hij, ondersteund door Clive Nolans keyboards regelmatig haast Floydiaanse sferen op. Barrett en co. maken veel fans blij met dit werkstuk. Goed beeld van het album geven het gedragen “Soul And The Sea” en het bijna acht minuten lange, zeer sfeervolle “Water”. “Love Over Fear” is verkrijgbaar in drie edities: naast de standaard CD-editie is er een 3-schijfsversie met ook een akoestische en instrumentale uitvoering van het albummateriaal én de ondertussen weer onvermijdelijke vinyl-editie: een dubbel-LP in een klaphoes, met gekleurd 'splatter'-vinyl. Pendragon treedt 7 maart op in Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer, 15 april in Hedon, Zwolle en op 18 juli op het Night of the Prog festival op de Loreley bij Sankt Goarshausen.
Website: http://www.pendragon.mu/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Antimatter – The Third Arm
Van het album “Black Market Enlightenment” (eigen beheer: Music In Stone, 2018)

In april van dit jaar start Antimatter een serie akoestische concerten in intieme setting, waarbij alle albums de revue zullen passeren. Het is voor het eerst in vier jaar dat de band een akoestische tour doet. In Nederland speelt Antimatter tweemaal, op 17 april in de Joriskerk in Venlo en op 19 april in Luxor Live in Arnhem. (bron: Progwereld)

Over het album:
“De genialiteit van Mick Moss is weer duidelijk hoorbaar op het duistere “Black Market Enlightenment”, dat uitgebracht is via het eigen label Music In Stone. Het zit vol sfeer, met fantastische vocalen en het soort gedachtenprikkelende teksten waar Antimatter om bekend staat. (bron: zwaremetalen.com)
Website: https://www.antimatteronline.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Spiral Orchestra - Overture
- Seven Parsecs From The Sun
Van "Atlas Ark" (eigen beheer, 2019)

Het Zwitserse Spiral Orchestra debuteerde afgelopen zomer met “Atlas Ark”. Dit is een instrumentaal sci-fi-conceptalbum over het moment waarop de mensheid de aarde moet verlaten en aan boord gaat van gigantische ruimteschepen, waarvan de Atlas Ark de eerste is. Dit niet geheel originele verhaal is op zich niet zo belangrijk, behalve dan dat het als kapstok heeft gediend voor de muzikale fantasie van gitarist/componist/producer Thomas Chaillan. Die heeft zich daarbij uitbundig laten gaan, waarbij de muziek moest passen bij het grote epische verhaal dat word neergezet. En dat is Chaillan ook zeker gelukt, want Spiral Orchestra biedt met “Atlas Ark” symfonische rock pur sang. Het grote orkestrale gebaar wordt niet geschuwd, waarbij de grandeur van de klassieke filmsoundtracks van John Williams of Jerry Goldsmith nooit ver weg is. Die sound wordt gecombineerd met melodieuze, maar ook bij vlagen virtuoze symfonische rock. Soms zijn er wat lichte jazzrock-elementen te horen, waardoor we soms een beetje aan Isildurs Bane op z'n meest toegankelijk moeten denken. Die link wordt versterkt door het feit dat er in totaal ruim 20 muzikanten actief zijn op dit album, met naast de standaard-rockbezetting de nodige klassieke strijkers en blazers. Maar wat bij beluistering met name opvalt is hoe ontzettend sterk de composities van Thomas Chaillan in elkaar zitten. Samen met de welluidende productie maakt dat “Atlas Ark” een album is dat een waar genot is om naar te luisteren. Dit nieuwe Album van de Maand presenteren we met de orkestrale "Overture", gevolgd door "Seven Parsecs From The Sun".
Websites:
http://www.spiral-orchestra.com/
https://spiralorchestra.bandcamp.com/album/atlas-ark
https://www.facebook.com/spiralorchestra/ .

IN HET NIEUWS
Tears For Fears - The Marauders
Afkomstig van "Songs From The Big Chair - 30th Anniversary Edition" (Mercury Records, 2014)

In maart zullen de boxsets van de eerste twee platen van Tears For Fears, "The Hurting" en "Songs From The Big Chair" opnieuw uitgebracht worden. De uit 2014 stammende boxen waren intussen behoorlijk prijzig geworden op de tweedehands markt. Mooie gelegenheid hier weer eens aandacht aan te spenderen. Grootste bonus in de box van "The Hurting" is de DVD met de concertregistratie "In My Mind's Eye - Live At The Hammersmith Odeon" uit 1983. Dit optreden is in die zin bijzonder dat de band rondom Roland Orzabal en Curt Smith al nummers presenteerden die pas op het jaar daarna te verschijnen "Songs From The Big Chair" te bewonderen waren. De box van laatstgenoemde album bevat een DVD-A met een door Steven Wilson geproduceerde 5.1 surround mix. Daarnaast zitten er in beide boxen diverse CD's met live-opnames, B-kantjes, uitgebreide versies, demo's en instrumentale uitvoeringen. Zo'n B-kantje is het instrumentale, bijna Japan-achtige "The Marauders", geschreven door Roland en toetsenman Ian Stanley en in 1984 uitgebracht als flipzijde van "The Way You Are", een zogenaamde non-albumtrack. Toevalligerwijze zendt Canvas donderdag 5 maart om 23:05 uur in het kader van de serie "Classic Albums" een documentaire uit over de totstandkoming van "Songs From The Big Chair". Dit is overigens níet de documentaire die op DVD in de boxset "Scenes From The Big Chair" zit: dat is een oudere documentaire over de “Songs From The Big Chair”-tournee.
Websites:
https://tearsforfears.com/
https://theseconddisc.com/
https://www.facebook.com/TearsForFears.

VADER-ZOON / (OP)NIEUW
Matthews, Rodney and Jeff Scheetz with Oliver Wakeman - Trinity
Afkomstig van "Trinity" (Rodney Matthews Studios, 2019)

Een interessante vraag bij een van de populaire popquizzen zou kunnen zijn: in welke nummers zijn vader Rick en zoon Oliver Wakeman samen te horen? Wij hebben vast een antwoord uitgekozen en wel het instrumentale titelnummer van "Trinity" van Rodney Matthews and Jeff Scheetz. Met dit eind vorig jaar verschenen album ging voor de beroemde hoezenontwerper Matthews eindelijk een lange wens in vervulling om een themaplaat te maken aan de hand van enkele van zijn kunstwerken. Naast Scheetz en de Wakemans kreeg hij daarbij muzikale ondersteuning van onder andere Tony Clarkin en John Payne. Overigens zou je bij deze vraag eigenlijk twee punten moeten krijgen, aangezien de LP-versie van "Trinity" een door Sarah Prothero gezongen vocale versie van het titelnummer bevat. Wij hebben de dubbel-LP echter thuisgelaten en draaien de instrumentale versie.
Websites:
https://www.rodneymatthewsstudios.com/blogs/matthews-musings/trinity
https://www.facebook.com/RodneyMatthewsStudios/ .

IN HET NIEUWS
Reed, Alan – The Other Side Of Morning
Van "Honey On The Razor's Edge" (Red Dwarf Recordings / White Knight Records, 2017)

“Honey On The Razor's Edge” is het tweede soloalbum van Alan Reed. In het openingsnummer denk je nog even dat de voormalige zanger van Abel Ganz en Pallas voorzichtig electropop-invloeden tracht te integreren in zijn muziek, gaandeweg blijkt het album een voor zijn fans vertrouwder geluid te bevatten. Enerzijds is er een rijke symfonische rocksound, anderzijds zijn er semi-akoestische songs en passages met een duidelijke folkinvloed.

In oktober 2019 zou er een nieuw, derde studio-album verschijnen met de titel “Gray Sky Thinking”, maar dit is opgeschort. Dit heeft vooral te maken Reeds reguliere baan als journalist bij BBC News. De aanhoudende onzekerheid van de politieke situatie in het Verenigd Koninkrijk over de Brexit en/of een mogelijke algemene verkiezing betekent dat Reed momenteel geen vrije tijd kan nemen om het album op korte termijn af te maken. Hij kijkt nu ergens in de eerste helft van 2020 naar een releasedatum. Hij adviseert: Blijf op mijn Bandcamp-site kijken naar 'werk-in-uitvoering'-fragmenten.
Websites: http://reddwarfrecordings.co.uk/ .

NIEUW
Tangerine Dream – Phaedra 2014
Van “Recurring Dreams” (Eastgate, 2019)

De huidige triobezetting van het origineel uit Duitsland afkomstige Tangerine Dream zorgt nog steeds voor de nodige discussie. Na het overlijden van oprichter en enig origineel lid Edgar Froese is de vraag of dit nog wel Tangerine Dream mag heten. Na een spetterend optreden op de Loreley, afgelopen jaar, mag dat wat ons betreft zeer zeker. Wat Thorsten Quaeschning, die toch alweer sinds 2005 lid is van deze elektronische band, samen met Ulrich Schnauss (lid sinds 2014) live neerzetten samen met violiste Hoshiko Yamane grijpt terug naar de spirit die de band in de klassieke jaren 70 had. De shows zijn een waar spektakel. Na het zeer geslaagde studio-album “Quantum Gate” uit 2017 heeft het trio nu een aantal oude stukken onder handen genomen. Enkele van de “nieuwe” stukken zijn gebaseerd op herbewerkingen van Froese zelf. “Recurring Dreams” is een zeer geslaagde introductie van het ‘nieuwe’ Tangerine Dream en de herbewerkingen zijn respectvol. We gaan vanavond luisteren naar de herbewerking van DE Tangerine Dream klassieker “Phaedra”.
Website: http://www.tangerinedream.org/.

  Xymphonia is sponsored by: