Uitzending Terugluisteren

OPENER / NIEUW
E.L.O., Jeff Lynne's - Turn To Stone (live)
Afkomstig van "Live In Hyde Park DVD" (Eagle Vision, 2015)

Iets meer dan een jaar geleden stond redelijk onverwacht Jeff Lynne weer live op een podium met zijn Electric Light Orchestra, en wel als afsluiter van BBC's Festival In A Day in het Londense Hyde Park. Begeleid door de Take That live-band, met in de gelederen bekenden uit het progwereldje zoals zanger/percussionist Mick Wilson (Three Friends, 10 CC) en bassist Lee Pomeroy (It Bites, Steve Hackett), en de strijkers van het BBC Concert Orchestra is de set een aaneenschakeling van de bekendste E.L.O.-nummers, zoals “Evil Woman”, “10538 Overture”, “Livin' Thing”, “Don't Bring Me Down” en natuurlijk ook “Mr. Blue Sky”. Maar ook “Handle With Care” van de Traveling Wilburys komt voorbij. Charmant is het moment aan het begin van het concert, als Jeff Lynne even de tekst kwijt lijkt te zijn in “Evil Woman”, maar ook zijn zo te zien oprechte verbazing over het feit dat 50.000 mensen na een lange dag zijn blijven staan om hem aan het werk te zien. Dit 70 minuten durende concert zou als DVD een beetje magertjes zijn, maar gelukkig heeft men de 80 minuten durende documentaire "Mr. Blue Sky: The Story Of Jeff Lynne & E.L.O." eraan toegevoegd. Verwacht geen documentaire die de geschiedenis van ELO in al zijn facetten laat zien, maar wel het verhaal van Jeff Lynne's boeiende carrière, zowel met E.L.O. als later als producer van o.a. Tom Petty, George Harrison en The Beatles.
Website: http://jefflynneselo.com/ .

NIEUW
Gilmour, David - In Any Tongue
Van "Rattle That Lock" (Columbia, 2015)

Het kan u bijna niet ontgaan zijn dat afgelopen vrijdag het vierde David Gilmour-soloalbum verscheen: "Rattle That Lock". Ook wij hebben daar al aandacht aan besteed: vorige maand al met de single "Rattle That Lock", vorige week met de tweede vrijgegeven track "Today". Maar nu het album daadwerkelijk in de winkels ligt willen we u een derde indruk van het album niet onthouden. Vooral omdat beide nummers tot de meer uptempo kant van de plaat behoren en als geheel niet het volledige beeld geven. Die bevat ook drie instrumentals die het jam-achtige gevoel hebben van het vorig jaar verschenen Pink Floyd-album "The Endless River", een jazzy song met medewerking van meerdere bekende jazzmuzikanten, alsmede gedragen stukken: over wijlen Richard Wright, over de dementerende (inmiddels overleden) moeder van Gilmour - én een indrukwekkende, zéér Floydiaanse song in de gepatenteerde statige cadans, over oorlogstrauma's: "In Any Tongue". Het is ook de song met de heftigste gitaarsolo. Het album is net als het genoemde Floyd-album vorig jaar in meerdere formaten leverbaar, waarbij de versie met DVD of Blu-Ray zeker aan te bevelen valt. Niet alleen door de 5.1-mix die erop staat, maar ook door de vele andere extra's: beelden van een aantal jams, nog met Richard Wright, uit 2007, fraaie geanimeerde videoclips en enkele documentaires die een meerwaarde zijn om het geheel beter te begrijpen. Zoals de zin van het meeleveren van een deel van John Miltons epische gedicht "Paradise Lost" in gebonden boekvorm, grote inspiratie voor Gilmours vrouw en tekstschrijfster Polly Samson.
Website: http://www.davidgilmour.com/ .

NIEUW
Fimm, Sarah - The Sun
- One More Step
Van "Potnia Theron" (eigen beheer, 2015)

De Amerikaanse zangeres/multi-instrumentaliste/componiste Sarah Fimm debuteerde in 2001 met "Cocooned". Op dat album plus opvolgers "A Perfect Dream" en "Nexus" presenteerde ze zich als een evenknie van bijvoorbeeld Tori Amos. Groot verschillen met deze grootheid is dat Fimm al haar platen in eigen beheer uitgebracht en dat ze meer trippy en ambient-elementen in haar muziek stopt, zeker op die eerste CD's. Langzaam maar zeker komen er echter steeds meer gitaren in de composities en neigt de muziek eerder naar rock en pop met progressieve randjes. Het onlangs verschenen "Potnia Theron" laat ongetwijfeld het meest heavy gezicht van de muzikante horen, hoewel er ook nog genoeg introverte en symfonische momenten zijn. De orkestrale bijdragen van het F.A.M.E.S. Macedonian Orchestra (M.M.E.) in "The Sun" en de hartstochtelijke saxofoonsolo in "One More Step" zijn daar een goed voorbeelden van. Tegelijkertijd met deze plaat bracht Fimm ook "Adaquarium" uit. Hierop komt vooral haar ambient-kant naar voren. De instrumentale muziek met incidentele woordloze zang heeft soms wel wat van "The Pearl" van Harold Budd en Brian Eno. Sarah Fimm blijft een originele, steeds verrassend uit de hoek komende artiest.
Website: www.sarahfimm.com .

NIEUW
Blackmore's Night - Darker Shade Of Black
Van "All Our Yesterdays" (Frontiers, 2015)

Het tiende studio-album van het echtpaar Ritchie Blackmore en Candice Night bevat weer de gebruikelijke hoeveelheid folky nummers, die je lijken terug te catapulteren naar de tijd van de minstrelen, zij het dat er naast traditionele ook moderne instrumenten worden ingezet. Daarnaast prijken een aantal eerlijk gezegd wat gemakzuchtig overkomende covers, zoals van Mike Oldfields "Moonlight Shadow". Absoluut hoogtepunt in symfonische oren en ook het langste nummer van de plaat is de gedragen instrumental "All Our Yesterdays" met de warme viool van Scarlet Fiddler en sopraanzang van naar wij aannemen níet Candice Night maar Lady Lynn, over een slepende kerkorgelakkoordensequentie. Na enkele minuten zorgt het meeslepende (elektrisch!) gitaarspel van Blackmore voor de climax.
Website: http://www.blackmoresnight.com/ .

HERUITGAVE
Porcupine Tree – Cheating The Polygraph (live)
Van “Anesthetize” (Kscope, 2010 (diverse formaten) / 2015 ( voor het eerst ook als losse 2-CD-set of Blu-Ray))

“Anesthetize” behelst een registratie van een concert uit de "Fear Of A Blank Planet"-tour, gefilmd in oktober 2008 tijdens twee concerten in 013 te Tilburg. De 130 minuten durende film bevat een complete uitvoering van het album ”Fear Of A Blank Planet” en bovendien elf oudere publieksfavorieten. Mooi is, dat men overlap met de vorige live-DVD "Arriving Somewhere" heeft vermeden: alleen "Halo" dubbelt. In 2010 verscheen “Anesthetize” in allerlei, vooral gecombineerde formats. Nu kun je voor het eerst het concert ook op een losse Blu-Ray of op dubbel-CD zonder DVD erbij verkrijgen. Wij kiezen vanavond voor “Cheating The Polygraph”. De studio-versie daarvan staat op het mini-album “Nil Recurring”. Dat bestaat uit overgebleven composities, die niet terecht kwamen op het album “Fear Of A Blank Planet”.
Website: http://www.porcupinetree.com/ .

HERUITGAVE
Phillips, Anthony - Salmon Leap
- Electric Reaper
- Amorphous, Cadaverous And Nebulous
Van "Private Parts & Pieces II: Back To The Pavilion" (Passport Records, 1980 / Esoteric Recordings, 2015 - deel van de boxset "Private Parts & Pieces I-IV")

Anthony Phillips, de voormalige gitarist van Genesis, wist in 1977 eindelijk zijn solocarrière in LP-vorm te presenteren met het prachtige "The Geese & The Ghost". Na het daaropvolgende "Wise After The Event" wist hij zijn idee te verwezenlijken om thuisopnames, die hij al vanaf 1966 maakte, uit te gaan brengen. De "Private Parts & Pieces"-reeks was geboren. Gestoken in de sprookjesachtige, vol verwijzingen naar de muziek zittende hoezen van Peter Cross zijn er inmiddels elf delen verschenen. De meeste oude platen zijn ook al eens op CD verschenen, maar nu heeft Esoteric Recordings met "Private Parts & Pieces I-IV" een begin gemaakt met het uitbrengen van bundels. De vier albums zijn aangevuld met al dan niet eerder onuitgebracht bonusmateriaal plus een complete schijf met alternatieve versies en dergelijke onder de titel "Private Parts & Extra Pieces". Kenners van Phillips' werk weten dat hij geregeld bevriende musici uitnodigde om mee te spelen. Zo is deel III, "Antiques", een duoplaat met gitarist Enrique Berro Garcia en vinden we op deel II, het deels door Rupert Hine geproduceerde "Back To The Pavilion", onder andere Andy McCulloch, Mike Rutherford en Mel Collins terug. Tevens heeft Phillips zich steeds meer ontwikkeld als toetsenman, wat goed te horen is op drie delen van "Scottish Suite" van deel II.
Website: www.anthonyphillips.co.uk .

VAN EIGEN BODEM
DeWolff - A Mind Slip Part VII: Vicious Times
Van “IV” (REMusic, 2012)

“IV” is het derde volwaardige album van nog immer piepjong trio; met debuut-EP "DeWolff" (2008) meegerekend inderdaad nummer 4. Ook nu grijpt de groep weer zwaar terug op de psychedelische rock en 'proto-prog' van rond 1970. De basis van Hammondorgel/elektrische gitaar/drums krijgt nu wel meer uitbreiding. Deden op "Orchards/Lupine" de bedwelmende klanken van de Mellotron al voorzichtig hun intrede, hier is het instrument regelmatig te horen en wordt het ook effectief ingezet in een pompeuze climax. Daarnaast zijn er gastrollen voor strijkers en een contrabassist. Eén ingrediënt dat een béétje ambitieus album uit 1970 vaak bevatte, maar wat DeWolff tot nu toe links had laten liggen wordt nu bij de hoorns gevat: de 'epic'! Het tweede deel van het album wordt in beslag genomen door een 7-delige compositie van zo'n 20 minuten (een ouderwetse plaatkant dus). Het is een caleidoscopisch stuk waarin ingetogen passages worden afgewisseld met duizelingwekkende geluidstroggen vol Hammond-, Mellotron- en gitaargeweld. Fascinerend! Afgelopen dinsdag was DeWolff-gitarist Pablo van de Poel overigens te gast in De Wereld Draait Door. Om de tafel zaten drie generaties gitaristen om over Jimi Hendrix te praten. Het was namelijk afgelopen vrijdag precies 45 jaar geleden dat Jimi Hendrix overleed. Op dit moment, 'as we speak', treedt DeWolff op op het Bluesfestival in Tegelen.
Website: http://www.dewolff.nu/ .

JUBILEUM
Bush, Kate - The Big Sky
Afkomstig van "Hounds Of Love" (EMI, 1985)

Woensdag 16 september was het 30 jaar geleden dat Kate Bush haar album “Hounds Of Love” uitbracht. Kant 1 was gevuld met vijf op zichzelf staande songs, met daaronder haar grote hits “Cloudbusting” en “Running Up That Hill (A Deal With God)”. Kant 2 is ingeruimd voor de lange, filmische suite “The Ninth Wave”, die iets meer dan een jaar geleden op bijzondere wijze live op podium werd gebracht tijdens de “Before The Dawn”-concerten in Londen. Tot nu toe is er nog geen enkel officieel bericht over wanneer er een registratie op DVD en Blu-Ray van deze concerten gaat verschijnen, hoewel zoals altijd bij Kate Bush er altijd wel geruchten over een op handen zijnde release rondwaren.
Website: http://www.katebush.com/ .

LIVE-TIP
Traumhaus - Wohin Der Wind Dich Trägt
Van "Das Geheimnis" (Progressive Promotion Records, 2013)

Natuurlijk, deze week geeft het legendarische King Crimson in een bijzondere bezetting liefst twee concerten in het Utrechtse TivoliVredenburg, maar beide concerten, op donderdag en vrijdag aanstaande zijn uitverkocht en we hebben hier meerdere keren aandacht aan geschonken toen de voorverkoop hiervoor begon, begin dit jaar. De band die zaterdag 26 september de hoofdact is van het zesde Serious Music Event in Alphen a/d Rijn kan nog wel wat aandacht gebruiken. Dan speelt Traumhaus namelijk in het Parktheater. Deze Duitse groep maakt uiterst verzorgde, doordachte muziek, die zowel muzikaal, tekstueel als zeker ook productioneel ontzettend sterk is. Is het de Duitse taal of de niet helemaal optimale distributie door het Progressive Promotion-label die de groep toch wat achter laat lopen in bekendheid? Onder kenners en collega's wordt de band op waarde geschat en zo wist men voor het meest recente, derde album "Das Geheimnis" Spock's Beard-drummer Jimmy Keegan (die afgelopen donderdag nog de sterren van de hemel speelde in de Zoetermeerse Boerderij) te strikken. We lieten u de titeltrack van "Das Geheimnis" al eens horen, vanavond het gedragen "Wohin Der Wind Dich Trägt".
Websites: http://seriousmusicalphen.nl/event/details/franck-carducci-en-traumhaus/
en http://www.traumhaus-music.de/ .

IN HET NIEUWS
Egdon Heath - Gringo
Afkomstig van "Him, The Snake And I" (SI Music, 1993)

Het nieuws wordt nu al de hele zomer gedomineerd door de groeiende stroom vluchtelingen vanuit het Midden-Oosten en Afrika en de daarbij behorende problemen qua opvang en ondersteuning. Dat deed ons weer denken aan de song “Gringo” van het album "Him, The Snake And I" van de Nederlandse band Egdon Heath. Het lijkt erop dat we in die 22 jaar eigenlijk niks zijn opgeschoten.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1345 .

PREHISTORIE: LINKJE EDWARDS HAND / JOHN WETTON
Edwards Hand – Death Of A Man
Van “Stranded” (RCA, 1970 / Lightning Tree Records, 2008)
Jefferson - Imagination
Van “I Love You This Much” (Philips, 1973 /Vinyl Japan, 2010)

Het duo Rod Edwards en Roger Hand is bij veel muziekliefhebbers misschien niet zo bekend, maar de twee hebben een behoorlijke staat van dienst. Het in 1968 geformeerde Edwards Hand kan als doorstart worden gezien van de Engelse psychpopband Picadilly Mainline (met o.a. Danny Thompson en Herbie Flowers). Het dou breng in 1968 zijn debuut uit. Het album laat luchtige psychedelische pop horen in de trant van Fairfield Parlour of Kaleidoscope. Het album wordt door labelperikelen echter nooit in eigen land uitgebracht, alleen in de VS. Ondanks dat de productie is verricht door niemand minder dan George Martin, doet de plaat niet veel. Voor de opvolger willen Edwards en Hand een meer hardere progressieve aanpak. Met een nieuwe bezetting wordt begonnen aan “Stranded”. Een deel van de line-up leent Rod Edwards van de band Jade waar hij in 1970 een album mee heeft opgenomen, te weten sessiedrummer Clem Cattini en stergitarist James Litherland die zijn maatje John Wetton (beide uit Mogul Thrash) als bassist voorstelt. Het album wordt wederom geproduceerd door George Martin – en dit keer is er nog een Beatles-connectie, want Klaus Voorman ontwerpt de hoes. Muzikaal gezien ligt het album ergens tussen Amerikaanse Westcoast-rock en Britse prog. Hoogtepunt is het epische “Death Of A Man”, dat onder andere een duel tussen orkest en Moog-synthesizers bevat. Een tour door de VS wordt georganiseerd, maar als de platenmaatschappij de financiële steun intrekt (een orkest wordt veel te duur) is het duo genoodzaakt een aantal shows met een lokale begeleidingsband te doen. Met deze band wordt tevens een derde plaat opgenomen, maar RCA ziet er geen heil in en zo blijft deze tot 2010 op de plank liggen. Het betekende indertijd het einde van Edwards Hand. Rod en Roger gaan zich meer richten op het schrijven en produceren voor andere muzikanten, waaronder Gordon Giltrap. Maar ook Jefferson (en dan niet die van dat vliegtuig).

Jefferson (echte naam Geoff Turton) is een Engelse (pop)singer-songwriter die al in 1961 een hitje had als zanger met de band The Rockin’ Berries. In 1968 ging hij solo en had aantal bescheiden hitjes in Engeland en de VS. Door een auto-ongeluk kon Jefferson echter een tijd niet optreden waardoor zijn platenlabel de interesse verloor. In 1973 verscheen op het Philips-label dan eindelijk een tweede album “I Love You This Much”, een album gevuld met aangename naar singer-songwriter neigende pop. Het album werd onder de leiding van Rod Edwards en Roger Hand opgenomen, die ook gelijk de keyboards voor hun rekening namen. Tevens maakten ze gebruik van een aantal muzikanten waar ze eerder mee hadden gewerkt. De link naar de plaat “Stranded” is dan ook snel gemaakt, want John Wetton neemt ook hier de baspartijen voor zijn rekening, en hij speelt zelfs viool op één nummer! Maar ook Michael Giles (ex King Crimson) en BJ Cole spelen op het album. De plaat flopt echter en is nu een collectors' item. Uitgerekend het titel nummer van het album krijgt nog een Nederlands tintje als het wordt gecoverd door niemand minder als Mouth & MacNeal! Er is wel een CD-uitgave op het Japanse Vinyl Japan label, maar of deze geheel legaal is valt te betwijfelen.
Meer info o.a. op http://www.forcedexposure.com/artists/edwards.hand.html
en https://en.wikipedia.org/wiki/Geoff_Turton .

HERNIEUWDE AANDACHT
Barock Project – The Longest Sigh
Van het album “Skyline” (Artalia, 2015)

De wens van het Barock Project is om de progressieve rockmuziek uit de jaren 70 te vernieuwen. Dit door de mooie en perfecte structuur van de klassieke muziek (voornamelijk barokmuziek) te combineren met een rock- en popstijl en een beetje jazzharmonie. Het Barock Project werd opgericht in 2004 door toetsenist en componist Luca Zabbini. Ondanks dat de muzikanten nog jonge gasten zijn is dit al hun vierde album. “Skyline” werd tot Vette Krent verkozen in iO Pages 130. Verspreid over het album vind je sterke melodielijnen. De CD sluit in Genesis/Steve Hackett-sfeer af met "The Longest Sigh”.
Website: http://www.barockproject.net/ .

HET WEESHUIS VAN DE VERGETEN JUWEELTJES
Cathedral - Gong
Afkomstig van "Stained Glass Stories" (Delta, 1978 / Syn-Phonic, 1991)

De Amerikaanse formatie Cathedral bracht in 1978 haar debuutalbum “Stained Glass Stories” uit. Het is bijna algemeen bekend dat dit album samen met het debuut “Symphonic Pictures” van het Duitse trio Schicke Fuhrs Frohling van grote invloed is geweest op de Zweedse band Änglagård. Het feit dat hun originele drummer Mattias Olsson (daar hebben we hem weer) heeft meegewerkt aan Cathedral-toetsenist Tom Doncourts solo-album “The Mortal Coil” lijkt dat nog meer te bevestigen. Dat album komt waarschijnlijk binnenkort nog voorbij in Xymphonia, maar ondertussen doen we het nog even met de instrumentale track “Gong”.
Meer informatie: http://www.progarchives.com/album.asp?id=1859 .

ALBUM VAN DE MAAND
Teleharmonium - I See Simple Lines
Afkomstig van "The Mother Generator" (eigen beheer, 2015)

Het Album van de Maand september is “(The Scenes From The Land Of) The Mother Generator” van de Canadese formatie Teleharmonium. De band is geformeerd rond zanger/gitarist/hoofcomponist Jonathan Kroeker en heeft een erg aangename sound ontwikkeld, die zowel teruggrijpt op rock uit de late jaren zestig als invloeden kent uit de hoogtijdagen van de jarenzeventig-progrock. De band noemt zelf bands als The Who, Pink Floyd, Jefferson Airplane, Buffalo Springfield en The Moody Blues als invloeden, wat de lading dus goed dekt.
Websites: http://teleharmonium.bandcamp.com/
en https://www.facebook.com/Teleharmonium/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Gilmour, David - Today
Van "Rattle That Lock" (Columbia, 17 september 2015)

Deze week is er een tweede nummer vrijgegeven van "Rattle That Lock", het nieuwe album van David Gilmour. Dit album verschijnt aanstaande vrijdag, slechts één dag voor het optreden dat het dichtst in de buurt is voor ons: dat in de König Pilsener Arena in Oberhausen. Dit allang uitverkochte optreden is namelijk aanstaande zaterdag. We kunnen ons dus alleen voorbereiden met het titelnummer en nu dus "Today". Het is een nummer met een funky groove, die vrijwel de volle zes minuten de drive is. Opnieuw zoekt Gilmour enkele malen de allerhoogste regionen van zijn stem op. Benieuwd hoe de 69-jarige dit er live gaat afbrengen. Voor diegenen die al willen weten wat er tijdens de optredens gespeeld wordt en hoe het podium eruit ziet: met een beetje googelen kun je er al genoeg over vinden op internet... Our lips are sealed.
Website: http://www.davidgilmour.com/ .
Dit nummer op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=hidRwPiwYBU .

NIEUW
Hällkvist, Samuel - Music For The Maraca Triplet
Van "Variety Of Live" (Boogie Post Recordings, 2015)

De Zweedse geluidskunstenaar Samuel Hällkvist kun je scharen onder visionaire gitaristen als David Torn en Eivind Aarset. Op "Variety Of Live", het 25ste album waarop zijn spel te bewonderen is en het vijfde als bandleider, heeft hij zich omringd door musici die hij deels van de IB Expo's kent. Dit zijn de door Isildurs Bane georganiseerde festivals, waarop muzikanten van diverse pluimage samenkomen om in korte tijd materiaal in te studeren en live te brengen. In The Variety Of Loud Ensemble vinden we Pat Mastelotto, de van Efterklang bekende Qarin Wikström en Pink Floyd-bassist Guy Pratt. Gedurende vijf concerten werd nieuw materiaal opgenomen, dat later door het ensemble, aangevuld door onder andere Richard Barbieri, in de studio werd aangevuld en bewerkt. Hällkvist begeeft zich in de wereld van deels door ambient en deels door minimal music beïnvloede jazzrockachtige muziek. Een soort kruising tussen Isildurs Bane en Philip Glass.
Website: http://samuelhallkvist.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Brun, Ane – Hanging
Van het album “When I'm Free” (V2, 2015)

Met dit zesde studioalbum heeft Ane Brun misschien wel het meest ambitieuze album in haar loopbaan gemaakt. Zowel in tekstueel als in muzikaal opzicht is het gedurfd en verwijzen de nummers naar verandering en een leven dat in beweging is. Het resultaat is extraverter en dynamischer dan al haar eerdere werk, maar de kenmerkende kleine intieme liedjes ontbreken niet. Autonomie is iets om na te streven en niet iets vanzelfsprekends, is een thema dat herhaaldelijk terugkomt. "When I’m Free" gaat in zekere zin verder waar voorganger "It All Starts With One" uit 2012 eindigde en getuigt van een grote muzikale progressie. Ane Brun is gegroeid als tekstschrijver en componist, vertrouwt nog meer op haar loepzuivere stem en klinkt spontaner en levendiger dan ooit te voren. Op het album wordt Ane weer bijgestaan door Tonbruket (haar begeleidingsband tijdens haar tour vorig jaar) en zijn er gastbijdragen van o.a. Lars Skoglund (bekend van Lykke Li), Linnea Olsson, Nina Kinert en John Eriksson (van Peter, Bjorn & John). (bron: V2) Ane Brun komt in november naar Nederland: op 9 november is ze in de Rotterdamse Schouwburg, op 10 november in Melkweg The Max, Amsterdam en op 11 november in Doornroosje, Nijmegen.
Website: http://anebrun.com/ .

HET SYMFO-HART KLOPT OP ONVERWACHTE PLAATSEN
Kozelek, Mark - Onward
Van de soundtrack bij de Paolo Sorrentino-film "Youth - La Giovinezza" (Indigo / Warner, 2015)
Iron And Wine & Ben Bridwell - No Way Out Of Here
Van "Sing Into My Mouth" (Caroline, 2015)

Onlangs kregen we bijna tegelijk twee platen in handen waarop een voor ons bekend nummer stond, maar dat op die albums toch wel verrassend genoemd kan worden. Eerst was daar de soundtrack bij de nieuwe film van Paolo Sorrentino, bekend van "La Grande Bellezza". De van Bang On A Can bekende David Lang componeerde modern-klassieke muziek voor dit "Youth" ofwel "La Giovinezza", maar op de soundtrack vinden we ook songs van o.a. Mark Kozelek, bekend van de treurwilgenmuziek die hij onder de naam Red House Painters en Sun Kil Moon maakt. Onder eigen naam levert hij "Onward" aan: inderdaad een cover van het Yes-nummer van de hand van de onlangs overleden Chris Squire. Kozelek speelt het in z'n eentje, met alleen zijn getokkel op akoestische gitaar erbij. Wel zijn zowel zang als gitaar subtiel overgedubd. Ook uit de indie-hoek komt Iron And Wine, dat met Ben Bridwell van Band of Horses deze zomer een cover-album afleverde onder de titel."Sing Into My Mouth". In diverse bladen en kranten verschenen recensies (van dit soort platen wel, die over symfo zijn een stuk schaarser). Overal werden de covers van werk van Talking Heads, JJ Cale en John Cale, en zelfs Sade wel genoemd, maar wíj veerden nu juist op bij het horen van "No Way Out Of Here". Dat lied is oorspronkelijk van de Britse band Unicorn, maar bekender in de versie van de man die Unicorn produceerde: Pink Floyd-gitarist/zanger David Gilmour, die een coverversie op zijn eerste solo-album zette. De versie van Bridwell en Iron And Wine is redelijk volgzaam, maar voegt middels pedal steel guitar een country-trekje toe. Naar het eind toe werpt een heerlijk rollend Hammondorgel zich in de mix. En omdat Gilmour het zaterdag niet zal spelen, draaien we deze versie nu maar.:-)
Websites: http://www.markkozelek.com/
en http://www.indigofilm.it/produzioni/film/68/youth-la-giovinezza/
en http://www.ironandwine.com/ .
"No Way Out Of Here" op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=yQ7ykAsTCtg .

NIEUW / MONUMENT
Iron Maiden - Empire Of The Clouds
Van “The Book Of Souls” (Parlophone, 2015)

"Vijf jaar na "The Book Of Souls" zijn alle ingrediënten van het echte Maiden-geluid er weer volop: de gedubbelde gitaarpartijen, de knorrende bas van Steve Harris, de holderdebolder tempowisselingen en de expressieve zang van Bruce Dickinson. In de lappen tekst wordt als vanouds volop geput uit legendes en historische verhalen. De songs van Iron Maiden waren - uitzonderingen daargelaten - ooit redelijk compact, maar gaandeweg begon de muziek steeds meer progressieve trekjes te krijgen. Het is een lijn die op dit eerste dubbelalbum van de band wordt doorgetrokken. Het epos wordt gedomineerd door lange stukken als "The Red And The Black" (13:33), "The Book Of Souls (10:27) en "Empire Of The Clouds" (18:01). Het laatste nummer is van de hand van Dickinson en bevat voldoende muzikale rijkdom om aldoor te boeien. Echt inzakken doet het album eigenlijk nergens. Het herkenbare geluid en de bevlogenheid van de muzikanten vormen nog altijd een onweerstaanbare combi." (Robert Haagsma, Lust For Life; 4 uit 5 sterren) Zeer binnenkort worden de concertdata van “The Book Of Souls”-wereldtournee bekend gemaakt. Die tournee vindt plaats in 2016.
Website: https://www.ironmaiden.com/ .

LIVE-TIP / OPENER
3RDegree - Apophenia
Van "Narrow-Caster" (eigen beheer, 2008)

De Amerikaanse symfoband 3RDegree gaat voor het eerst in Europa op tournee. Die gaat aanstaande zondagmiddag 20 september van start in 't Blok in Nieuwerkerk a/d IJssel. De band heeft net een nieuw album uit, "Ones & Zeroes", maar wij gaan vanavond terug naar 2008, toen het come-back-album "Narrow-Caster" verscheen. Come-back? Ja, dat zei ik inderdaad, want 3RDegree bestond oorspronkelijk tussen 1990 en 1997 en bracht in die tijd twee albums uit. Tien jaar na de split vond er een aantal reünieoptredens plaats en sindsdien heeft de band drie albums uitgebracht, waarvan "Narrow-Caster" dus de eerste is. 3RDegree maakt frisse, vrij energieke prog, die muzikaal knap in elkaar steekt, maar waarin de door George Dobbs gezongen teksten prominent om de aandacht vechten. Meest voor de hand liggende muzikale link is te leggen met Echolyn.
Website: http://www.3rdegreeonline.com .

LIVE-TIP / HERNIEUWDE AANDACHT
Spock's Beard - To Be Free Again
Van "The Oblivion Particle" (InsideOut, 2015)

"The Oblivion Particle" is het tweede album dat Spock's Beard uitbrengt met Ted Leonard als zanger - de man die we natuurlijk ook kennen als zanger van het recentelijk ook weer actieve Enchant. De voorganger "Brief Nocturnes And Dreamless Sleep" was een verrassend sterk en veelzijdig album dat door nogal wat mensen bij de favoriete Spock's Beard-albums wordt geschaard. Het was ontegenzeglijk Spock's Beard, maar toch ook een beetje ánders dan eerdere platen. Opvallend derhalve dat "The Oblivion Particle" opent met een nummer in old-school Spock's Beard-stijl. Een knikje naar de vroegste fans? In het verloop van het album is het variatie troef: er is naast pure symfonische rock plaats voor meer AOR-achtige songs, zoals die op bijv. het titelloze "Spock's Beard"-album waren te vinden. Natuurlijk zijn er weer de nodige gitaarfratsen van Alan Morse en kleurrijke toetsen-escapades van Ryo Okumoto, dit alles opgestuwd door superenergetisch drumspel van Jimmy Keegan. Opvallend is dat de compositorische bijdrage van John Boegehold groter is dan ooit. Hij schreef 5 van de 9 tracks in z'n eentje en de al genoemde opener "Tides Of Time" is van Stan Ausmus, die ook al eerder bijdroeg aan Spock's Beard-platen sinds het vertrek van Neal Morse. En dan is er nog de wat curieus overkomende bonustrack: een cover van Black Sabbaths "Iron Man", gezongen door Alan Morse. Boegehold is ook verantwoordelijk voor het übersymfonische "To Be Free Again", een van de absolute hoogtepunten van het album. We nemen wel aan dat de muzikanten zelf hun eigen partijen hebben gearrangeerd en dat de compositie in ander handen vast niet zo overweldigend had geklonken als in de handen van de Spock's Beard-heren. Het klinkt vintage-Spock's Beard, maar door Ted Leonards inbreng toch ook net een beetje anders dan vroeger. Spock's Beard treedt aanstaande donderdag op in De Boerderij in Zoetermeer, samen met Special Providence en Synaestesia.
Website: http://www.spocksbeard.com/ .

HERUITGAVE/NIEUW
Molesome - Slow Seek Wha
Van "Songs For Vowels And Mammals" (Roth Händle Recordings, 2015)
Akaba - Foolish
Van "The Rust Within" (Roth Händle Recordings, 2014)

Tussen 1998 en 2001 nam Mattias Olsson een grote hoeveelheid muziek op in zijn eigen studio. Hierop bespeelde hij allerlei iconische instrumenten als de Mellotron, de Mini Moog, de Moog Taurus en de Fender Rhodes, naast allerlei gitaren, kinderspeelgoed, drummachines en percussie. Hierbij werd hij af en toe bijgestaan door muzikale vrienden. De muziek is, getuige een recensie op de prachtige site Planet Mellotron, via Ollsons site te beluisteren geweest. Nu heeft hij een selectie eindelijk als CD uitgebracht onder de bandnaame Molesome. "Songs For Vowels And Mammals" bevat dertien speelse, dreigende, ritmische dan wel ambient getinte instrumentaaltjes. Dus denk niet aan Änglagård, want daar heeft deze muziek niet veel mee te maken, of het moeten de fraaie Mellotronpartijen zijn die her en der opduiken. Poppy projecten als AK-Momo en Nanook Of The North komen dichter in de buurt. Overigens verscheen in 2007 in een zeer gelimiteerde editie ook het Molesome-album "Dial", dat een ruim half uur durend intrigerend ambient stuk bevat. Tegelijk met "Songs For Vowels And Mammals" konden snelle beslissers een exemplaar rechtstreeks bij Olsson bestellen. En als je geluk had ontving je daarbij een gratis CD van een van de andere bands waaraan hij meewerkte, zoals "The Rust Within" van Akaba. Dit is een symfonisch getint popbandje rondom Åsa Carild, dat enigszins vergelijkbaar is met de atmosferische pop van het aan Cocteau Twins verwante Violet Indiana of Mandalay. Tenslotte bracht Olsson onlangs een nieuwe CD van Necromonkey uit.
Website: https://www.facebook.com/RothHandleStudios .

40 JAAR GELEDEN
Pink Floyd - Have A Cigar
Afkomstig van "Wish You Were Here" (Harvest, 1975)

Het is deze week op de kop af 40 jaar geleden dat Pink Floyd het album “Wish You Were Here” uitbracht. Het was de opvolger van “Dark Side Of The Moon” dat twee jaar eerder, in 1973, was verschenen. De band had in de tussenliggende periode een drietal nieuwe stukken al live gespeeld, waaronder “Shine On You Crazy Diamond”, maar had moeite om er een goed geheel van te maken. Roger Waters stelde vervolgens voor om “Shine On” in tweeën te hakken en daar tussen in drie nieuwe songs te plaatsen, onder welke de titeltrack. Gilmour zag dat toen niet zo zitten, maar werd weggestemd door de rest van de band en gelukkig maar, want het levert uiteindelijk een album op dat net als “Dark Side Of The Moon” één groot coherent statement is. De geest van Syd Barrett – en dan met name zijn afwezigheid – en de negatieve invloed van de muziekbusiness zijn de grote thema's op dit album. Dat laatste thema komt met name aan de orde in het bijtende “Have A Cigar”, waarbij de zang niet door één van de leden van Pink Floyd wordt gedaan maar door Roy Harper, die in een andere ruimte in de Abbey Road Studios aan het werk was. En wat betreft de twee eerder gespeelde live gespeelde stukken, die zouden een paar jaar later in drastisch gewijzigde vorm de basis vormen voor het album “Animals”. Aanstaande zaterdag treedt Gilmour op in Oberhausen. Zou “Have A Cigar” op de setlist staan???
Website: http://www.pinkfloyd.com/ .

HERUITGAVE (JAZZROCK)
Mahavishnu Orchestra - Hope
- Sanctuary
Van "Birds Of Fire" (Columbia, 1973 / Audio Fidelity, 2015)

Van de jazzrockklassieker "Birds Of Fire" verscheen onlangs een meerkanaals SACD bij het in zogenaamde 24 Karat Gold CD's gespecialiseerde label Audio Fidelity. De quadrafonische mix stamt overigens uit de opnameperiode van het album. Heerlijk om deze legendarische formatie, waarin op dat moment naast bandleider John McLaughlin Jerry Goodman, Jan Hammer, Billy Cobham en Rick Laird zaten, op deze manier te beluisteren. Overigens werd onlangs bekend gemaakt dat John McLaughlin deel uitmaakt van een nieuwe supergroep, genaamd Supernova, waarin we ook Carlos Santana, Wayne Shorter, Herbie Hancock en Cindy Blackman-Santana vinden.
Website: https://audiofidelity.net/product/mahavishnu-orchestra-birds-fire .

HET WEESHUIS VAN DE VERGETEN JUWEELTJES
Roberts, Andy & The Great Stampede - High Time
Afkomstig van "Andy Roberts And The Great Stampede" (Elektra, 1973 / Fledg'ling Records, 2007)

Andy Roberts is zo'n naam die bij weinigen echt een belletje zal doen laten rinkelen maar o.a. samen met Iain Matthews in Plainsong zat, gitaar speelde voor Roy Harper en Kevin Ayers en ook in 1981 speelde (als vervanger van Snowy White) in de "Surrogate Band" tijdens Pink Floyds The Wall-toernee. Maar tussen 1970 en 1973 mocht ook een aantal albums onder zijn eigen naam uitbrengen, waarbij zijn laatste werk zelfs op het Elektra-label verscheen. Dat album, getiteld “Andy Roberts And The Great Stampede”, maakte hij samen met de ritmesectie (Pat Donaldson en Gerry Conway) van folkrock band Fotheringay, toetsenist Zoot Money, BJ Cole op pedal steel guitar en Mik Kaminsky op elektrische viool. Allemaal toen al redelijk bekende namen, waarbij Kaminsky pas later echt bekend zou worden door zijn deelname aan het Electric Light Orchestra. Muzikaal licht het redelijk in de lijn van Roberts band Plainsong en de folkrock van Fotheringay, aangevuld met een duidelijke buiging in de richting van Westcoast-countryrock. Overigens verschijnt er volgende maand een nieuw album van Iain Matthews en Andy Roberts onder de Plainsong-vlag: “Reinventing Richard”.
Website: http://www.andyrobertsmusic.com/ .

LIVE-TIP / HERNIEUWDE AANDACHT
Satriani, Joe - Butterfly And Zebra
- Keep On Movin’
Van het album “Shockwave Supernova” (Legacy / Sony, 2015)

Supernova is een term uit de uit de astronomie, het verschijnsel waarbij een ster op spectaculaire wijze explodeert. Joe Satriani heeft zijn vijftiende studio album "Shockwave Supernova" genoemd. De meestergitarist heeft zich de kunst van het instrument toegeëigend; iets dat hij zichzelf oplegde op 18 september 1970, de dag dat zijn idool Jimi Hendrix overleed. Eind vorig jaar verzamelde Satriani in het Skywalker Sound in Lucas Valley (Californië) het dynamische trio van wereldklasse-muzikanten om zich heen met wie hij vlak ervoor een wereldwijde tournee had afgemaakt: de vermaarde toetsenist en gitarist Mike Keneally (o.a. ex-Frank Zappa), drummer Marco Minnemann (o.a. Steven Wilson, Aristocrats) en de buitengewone bas van Bryan Beller (o.a. Steve Vai, Aristocrats). “I couldn’t have asked for a better band to help bring these songs to life” aldus Satriani. Zijn wereldtour start op 17 september 2015 in Europa en brengt hem op 26 september naar het Parkstad Theater in Heerlen en op 28 september naar De Oosterpoort in Groningen. (bron: Sony Music)
Website: http://www.satriani.com .

NIEUW
O.R.k. - Breakdown
- Pyre
Van "Inflamed Rides" (Hard World, 2015)

Het deels via Musicraiser gefinancierde "Inflamed Rides" is het debuut van het multinationale O.R.k. Hierin vinden we naast de Italianen Lorenzo Esposito Fornasari (LEF) en Carmelo Pipitone de veelgevraagde Amerikaanse drummer Pat Mastelotto en de Australische bassist Colin Edwin. In veel van de elf nummers van de CD valt op dat zanger/toetsenist LEF zijn stem qua klankkleur en harmonieën geregeld laat klinken als David Sylvian in zijn vroege solojaren of tijdens zijn sessies met Tweaker. Dat wil zeggen dat hij over het algemeen beheerst ingetogen zingt, maar zich soms helemaal laat gaan. Dat past goed bij de muziek die wel wat wegheeft van de nu-metal van King Crimson. Toch zit er ook veel subtiliteit in de stukken, zeker qua arrangementen, het inlassen van ambient passages en het gebruik van akoestische gitaren. Deze elementen zijn zeker in de twee uitgekozen composities vertegenwoordigd.
Websites: http://www.orkband.com/
en https://www.facebook.com/O.R.k.band .

NIEUW
Riverside - Lost (Why Should I Be Frightened By A Hat?)
- Saturate Me
Van "Love, Fear And The Time Machine" (InsideOut, 2015)

Het Poolse Riverside heeft zich op zijn zesde album "Love, Fear And The Time Machine" veelal een bedaarde, ingetogen stijl aangemeten. De kalme vocalen van voorman Mariusz Duda staan vaak centraal, evenals zijn wél heel krachtige basspel. Toetsenist Michal Lapaj heeft zijn Hammondorgel weer vaak bij de hand, maar gebruikt 'm terughoudender dan op voorganger "Shrine Of New Generation Slaves". Progmetalliefhebbers hebben definitief niets meer te zoeken bij Riverside - alleen in het meest spannende nummer, "Saturate Me" zit nog iets wat je met wat fantasie een metalriff zou kunnen noemen. Sommige, kaal gehouden, songs, hadden ook zo op een Lunatic Soul-plaat gepast, Duda's andere 'outing'. Opener "Lost (Why Should I Be Frightened By A Hat?) heeft een refrein dat ons sterk deed denken aan Amplifiers "Where The River Goes". Ging de special edition van het vorige album vergezeld van een EP met de "Night Session", van "Love, Fear And The Time Machine" is een fraaie digibook-editie te koop met - u voelt 'm al aankomen - de "Day Session". Net als de "Night Session" betreft het rustgevende, atmosferische instrumentale jams. Riverside is volgende maand weer in het land, in de provincie zelfs, want op 17 oktober spelen de Polen in Hedon in Zwolle. Op 18 oktober is 013 in Tilburg aan de beurt.
Website: http://riversideband.pl/en/ .

ACTUEEL
Swart, Peter - What Do You Make Up Of These Dreams
- Dust
Van "The Couch" (Eigen Beheer, 2015)

Enige jaren geleden was Peter Swart bij Xymphonia te gast om over zijn muziek te praten. De in het dagelijks leven als medisch psycholoog werkzame Swart toont zich nu ook in een andere kunstvorm. Onlangs bracht hij het SF/fantasyboek "Kroniek Van Oderan" uit. Omdat dit genre bij menig progressief rockliefhebber populair is wilden we de luisteraar graag op dit boek attenderen. En aangezien hij een paar maanden geleden in de vorm van "The Couch" ook een nieuwe CD met de inmiddels kenmerkende fluistersymfo heeft uitgebracht, omlijsten we deze aandacht met een tweetal korte stukken van dat album.
Website: http://www.peterswart.nl/ .

WHATEVER HAPPENED TO…
Madrigal – Best Laid Plans
Van “Waiting…” (Every Third Person Records, 1988)

Madrigal is een obscure prog band uit Spokane in de Amerikaanse staat Washington, die al in 1977 werd geformeerd door Kevin Dodson en Dave Cebert. De originele band hield het begin jaren 80 voor gezien, maar Dodson stelde eind jaren 80 een nieuwe formatie samen onder de noemer Madrigal. In 1988 verscheen het debuutalbum “Waiting…” Naast de duidelijke invloeden van Gentle Giant heeft de muziek ook een zekere dosis Kansas in zich en kan worden gezien als de voorloper van een band als Echolyn of zelfs Spock’s Beard. Het duurde tot 1996 totdat er een opvolger kwam die een toch iets compactere sound liet horen. Tot aan 2004 was de band nog actief in verschillende hoedanigheden maar verdween kort daarop in de obscuriteit. Wel zijn er op youtube een aantal zeer smaakvolle live-opnamen te bekijken.
Website: http://pnwbands.com/madrigal.html
en https://www.youtube.com/watch?v=QN6Ofnwrs2U .

HERNIEUWDE AANDACHT
Schon, Neal – Lady M (Our Love Remains)
Van "Vortex" (Mascot/Music Theories Recordings, 2015)

Met de dubbel-CD "Vortex" levert Neal Schon weer een heerlijk portie gitaarwerk van hoog niveau. Met zijn vertrouwde Journey-maatje Steve Smith op drums, zijn jazzrockpartner Jan Hammer voor de flitsende Moogsolo's en de symfonische toetsentapijten leggende Igor Len heeft hij een uitstekende bezetting om zijn oude stadionprogjazzrock weer eens van stal te halen. Meer dan anderhalf uur vliegen de solo's, riffs en bombastische grandeur je om de oren. Af en toe zijn er rustpunten te bespeuren, vooral als het gaat persoonlijke statements naar zijn nieuwe liefde (“Lady M”) en zijn moeder.
Website: http://schonmusic.com .

IN HET NIEUWS
Yes - Hearts
Afkomstig van "90125" (ATCO, 1983)

Afgelopen donderdagavond werden de jaarlijkse PROG Awards weer uitgereikt en in de aanloop werd bekend gemaakt dat de jaarlijkse Virtuoso Award hernoemd is tot de Chris Squire Virtuoso Award, om langs deze weg eer te bewijzen aan de man die ontegenzeglijk een virtuoos was op de basgitaar. Winnaar dit jaar van deze award is bassist Danny Thompson, o.a. Bekend van Pentangle en zijn jarenlange samenwerking met John Martyn. Niet gelijk iemand waar je aan denkt als het gaat op progrock, maar wat dat betreft zitten er elk jaar bij de PROG Awards wel een paar opvallende keuzes. Het vernoemen van deze award naar Chris Squire bracht ons weer eens toe om in het archief te kijken welk nummer van Yes we nog nooit hebben gedraaid en zodoende kwamen we uit bij het slotnummer van het album “90125” uit 1983, “Hearts”.
Zie meer hierover: https://www.teamrock.com/news/2015-08-31/chris-squire-remembered-in-prog-award .
Website Yes: http://www.yesworld.com/ .

NIEUW
Bass, Colin - Darkness On Leather Lake
- At Wild End
Van "At Wild End" (Wild End Records (= eigen beheer), 2015)

Colin Bass kennen we natuurlijk allemaal als bassist/zanger van Camel, maar zijn 47-jarige professionele muziekcarrière omvat veel meer sinds hij in 1968, op zijn 17de, bij The Krisis begon. Zo speelde hij ook met Velvet Opera, Clancy, Steve Hillage en de wereldmuziekgroep 3 Mustaphas 3. Nu heeft hij na "An Outcast Of The Islands" (1998) en "In The Meantime" (2003) een derde album gemaakt in een ingetogen oudere-jongere-rock/pop-stijl. Dit "At Wild End" maakte hij niet alleen, er werken diverse muzikanten aan mee, waarbij vooral de namen van Camel-voorman Andy Latimer en voormalig Camel-drummer Dave Stewart opvallen. Bass maakt melodieuze liedjes, in een stijl die soms niet ver ligt van bijvoorbeeld David Gilmours solo-werk, op andere momenten heeft zijn werk een folky inslag. "Darkness On Leather Lake" is het meest opgewonden nummer van de plaat, met een slide-gitaarsolo van Andy Latimer. Het slot- en titelnummer roept door de gitaarsolo van Latimer nog het meest een gedragen Camel-sfeer op.
Website: http://www.colinbass.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND SEPTEMBER
Teleharmonium – The Influencing Machine I, II, III
Van “The Mother Generator” (eigen beheer, 2015)

Teleharmonium is een progressief, psychedelisch powerpopsextet uit Winnipeg, Manitoba. Een tijd geleden besteedden we al aandacht aan Urban Nomad en Teleharmonium is een voortzetting van deze band. De band is een samensmelting van twee bevriende families, Kroeker en Neufeld, aangevuld met Adam Pauls op gitaar. “The Mother Generator” wordt gepresenteerd als een conceptalbum en het leeuwendeel van het materiaal is geschreven door Jonathan Kroeker. Muzikaal doet het eer aan de muziek uit midden jaren 60 tot eind jaren 70 en zweeft het ergens tussen psychedelische, classic en prog rock. Goed voorbeeld hiervan is "The Past Is Particles", met heerlijk orgel- en gitaarwerk, of "Love: The Invisible Clock", dat begint in de klassieke singer-songwritermodus met een heerlijk luchtig intro, maar zodra het orgel zijn intreden doet, wordt het meer psychedelisch. De band noemt zelf bands als The Who, Pink Floyd, Jefferson Airplane, Buffalo Springfield en The Moody Blues als invloeden, wat de lading goed dekt. Het album bevat ook een tweetal epische stukken, waar referenties aan het oude Pink Floyd voornamelijk opduiken. Denk nu door al die 'name checks' niet dat Teleharmonium een tribute-band is, want de groep heeft zeker een eigen geluid en aan "The Mother Generator" kan veel plezier worden beleefd. Het album is te bestellen via Bandcamp.
Websites: http://teleharmonium.bandcamp.com/
en https://www.facebook.com/Teleharmonium/ .

ACTUEEL
Holdsworth, Allan - Was There?
Van "Road Games" (Warner Bros, 1983 / Globe Music, 2002)

Kort geleden startte de vooral van Bill Bruford en Allan Holdsworth bekende bassist Jeff Berlin een geldinzamelingsactie om een tribute-CD te kunnen financieren ter ere van zijn vorig jaar overleden collega Jack Bruce. De plaat gaat "Songs For A Wailer" heten, vrij naar het Bruce-album "Songs For A Tailor". Als alles rond komt zullen musici als Holdsworth en Ginger Baker hun medewerking verlenen. Eén van de artikelen die je kunt kopen ten behoeve van de zogenaamde pledge is "Road Games". Op dit mini-album van Holdsworth speelt Berlin mee, maar ook Jack Bruce is op twee nummers als zanger te horen. De vraagprijs voor deze CD is echter nogal hoog, maar ja, daar krijg je wel de handtekeningen van de gitarist en bassist bij.
Website: http://www.pledgemusic.com/projects/jeffberlinplaysjackbruce .

ONBEKEND MAAKT ONBEMIND
Giles, Michael - Sunrise / Departure
- Progress
Afkomstig van "Progress" (opgenomen: 1978; eerste uitgave: Voiceprint, 2002)

Michael Giles kennen we als de fenomenale drummer op de eerste twee albums van King Crimson en van het album “McDonald / Giles” dat hij samen met King Crimson-collega Ian McDonald maakte na hun vertrek uit deze band. Daarna richtte hij zich meer en meer op studio- en sessiewerk en zodoende komen we hem bijvoorbeeld tegen op albums van Rupert Hine, Roger Glover, Anthony Phillips en ook op John G. Perry's album “Sunset Wading” uit 1976. En die laatste is interessant, want waarschijnlijk geïnspireerd door dat album begon Giles aan een solo-album dat uiteindelijk in 1978 klaar was maar pas in 2002 voor het eerst werd uitgebracht. Kort daarna was het echter helaas al niet of nauwelijks meer te verkrijgen. Net als Perry's album is ook “Progress” een conceptueel geheel en verbeeldt het een zomerse treinreis. Giles schreef alle muziek, produceerde het album in zijn eigen studio, speelde alle drum- en percussiepartijen en zingt ook nog eens. Geoffrey Richardson (Caravan) speelt bijna alle gitaarpartijen, wat fluit en altviool, John Perry en broer Peter Giles verzorgen de baspartijen en toetsenisten Dave McRae en John Mealing zijn voornamelijk op elektrische piano te horen. Aangevuld met de nodige blazers is de sound duidelijk beïnvloed door de jazzy prog van bands als Caravan en Hatfield And The North. Jammer dat dit album zo moeilijk verkrijgbaar is.
Website: http://www.michaelgiles.com/ ;
meer info: http://www.progarchives.com/album.asp?id=14888 .

EINDNUMMER
Fuchs – When You Close Your Eyes
Van “Unity Of Two” (Tempus Fugit, 2014)

Fuchs is de projectnaam van Hans-Jürgen (Hansi) Fuchs, in de jaren 90 bekend van zijn label Music Is Intelligence/WMMS en betrokken bij de muzikale verrichtingen van zijn vrouw, uitgebracht als Ines. Deze CD kreeg het predikaat 'Tip' in iO Pages 123: "De muziek is geworteld in het jarenzeventiggeluid van Genesis, en dan voornamelijk de albums "A Trick of The Tail" en "Wind & Wuthering". De nummers steken compositorisch goed in elkaar. Heerlijke Mellotron-beroeringen wisselen twaalfsnarige gitaarpartijen af, zoals op voornoemde Genesis-platen. Het maakt dit een genot om naar te luisteren met als positieve vermelding dat Fuchs er gelukkig een eigen draai aan geeft en niet klakkeloos kopieert." (Wilco Barg)
Websites: http://www.tempusfugit.de/4/artists.htm#4
en https://www.facebook.com/fuchsleavinghome?fref=ts .