OPENER
Pink Floyd – Embryo
Live in London, 1970

Een van de old school Floyd fans favorieten is “(The) Embryo”, een nummer dat de band alleen maar live speelde in 1970 en 1971. Er is wel een uitermate verkorte versie op een Harvest label-compilatie verschenen (“Picnic – A Breath Of Fresh Air”) en later op de Pink Floyd-compilatie “Works”, maar the full monty heeft nooit officieel het daglicht mogen aanschouwen. Gelukkig hebben we wel een aantal zeer fijne alternatieven in de vorm van radio-opnamen. En de in Londen op 16 september 1970 gemaakte wordt wel beschouwd als een van de beste, hoewel er ook zogenaamde stiekeme opnames zijn van shows tijdens welke het nummer tot wel 25 minuten werd opgerekt.
Websites: http://www.pinkfloyd.com en http://en.wikipedia.org/wiki/Embryo_(Pink_Floyd_song).

Obscure Epic
England – Imperial Hotel
Van “Imperial Hotel” (CD-EP, alleen in Japan uitgebracht in oplage van 100 stuks)

De Britse band Engand wordt gezien als een van de meest ondergewaardeerde bands van zijn tijd. De groep bracht helaas maar één album uit, de klassieker “Garden Shed”. England was echter al een tijd bij elkaar voor dit in 1977 uitgebrachte werkstuk. Een nummer dat de band al in 1973 componeerde, maar nooit aan een groot publiek voorlegde is “Imperial Hotel”. Een episch stuk dat verhaalt over een spookhotel. De band waw in die tijd een trio, dus verwacht niet het volle geluid van het latere album. Wel is duidelijk te horen dat de karakteristieke sound van England er al was. Tijdens de reünieshows werd er een ingekorte versie gespeeld. Overigens werkt men al een tijd aan een nieuw album. We zijn benieuwd!
Website: http://www.gardenshedmusic.com/.

Nieuw maar ook Oud
Oblivion Sun - The High Places
Van "The High Places" (Prophase Music, 2013)

Begin dit jaar verscheen "The High Places", het tweede album van Oblivion Sun. De kern van ex-Happy The Man-leden Stan Whitaker en Frank Wyatt is gebleven, maar de overige musici zijn nieuw. Grootste verschil is het ontbreken van tweede toetsenman Bill Plummer. Wellicht klinkt het nieuwe album daardoor meer gitaargeoriënteerd dan de eersteling. Wyatt speelt daarbij meer op piano dan op allerlei synthesizers, wat ook bijdraagt aan de nieuwe sound. "The High Places" bevat slechts vijf songs, waarvan het titelnummer echter ruim 22 minuten in beslag neemt en wel de nodige typische Happy The Man-kenmerken bevat. Het is dan ook een bewerking van het stuk “Merlin Of The High Places”, een oud Happy The Man-stuk, dat op de archiefplaat "Death's Crown" prijkt.
Website: http://www.oblivionsun.com/.

NIEUW/JAPANSE RELEASE
Moon Safari – Lover's End Pt. I: Alternate Cut
– Lover's End Pt. II
– Lover's End Pt. III: Skellefteå Serenade
Van “The Lover's End Trilogy” (Avalon, 2013)

“The Lover's End Trilogy” is een bijzondere Japanse release, die alle delen van de trilogie verzamelt op een schijf. Maar… natuurlijk de Japanners hebben weer wat speciaals afgedwongen, want deel één is een onuitgebrachte, andere versie dan die op het album “Lover's End”. Leuk voor de verzamelaar. Moon Safari werkt momenteel hard aan een nieuwe plaat genaamd ”Himlabacken Vol. 1” en gaat in het najaar op tournee. Op 3 september is de band te zien in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://www.moonsafari.se/.

Nieuw Monument
Days Between Stations - In Extremis
Van "In Extremis" (eigen beheer, 2013)

Het duo Oscar Fuentes Bills en Sepand Samzadeh had vorige maand de pech dat "In Extremis", zijn tweede album als Days Between Stations, het bij de uitverkiezing van Album van de Maand nipt verloor van Sound Of Contact. Dat weerhoudt ons er uiteraard niet van om wederom aandacht aan deze fraaie CD te geven. Dit keer vond het tweetal in talrijke beroemde musici medestanders voor hun originele progressieve rock. Zo leveren Tony Levin, Billy Sherwood, Rick Wakeman en de onlangs overleden Peter Banks belangrijke bijdragen, zonder dat ze te zeer hun eigen stempel op de muziek drukken. Het album eindigt met het epische, zesdelige titelnummer, waarin Sherwood als leadzanger en drummer is te horen.
Website: http://daysbetweenstations.com/.

Bijzondere opname Internet Only Release
Peter Gabriel - San Jacinto (Instrumental)
Van “Peter Gabriel - Half Blood” (Bowers & Wilkins internet only release, 2011)

De liefhebbers weten het: op het gebied van interactieve media is Peter Gabriel een van de voorlopers. Ben je lid van zijn fanclube dan kan je allerlei digitale extraatjes krijgen of kopen. Een van de dingen die hij uitbreng op het Bowers & Wilkins-label zijn high bit-rate-albums. Meestal zijn dit live-releases of bijzondere items. Zo ook deze release met een vijftal nummers in zowel gezongen als instrumentale vorm. We kiezen voor de instrumentale orkestversie van “San Jacinto”.
Website: http://petergabriel.com/.

NIEUW
Meller Golyzniak Duda - Against The Tide
Van "Breaking Habits" (Rock Serwis, 2016)

Het Poolse trio Meller Golyzniak Duda presenteert zichzelf als een 'vriendenband, waar geen computers bij betrokken zijn'. Maciej Golyzniak is drummer van The Sorry Boys, een band die ons niet direct wat zegt. De andere twee leden kennen we zeker: Maciej Meller is gitarist van Quidam en Mariusz Duda is, natuurlijk, de zanger/bassist van Riverside en Lunatic Soul. "Breaking Habits" is zoveel mogelijk live opgenomen in de studio - alleen gitaar, bas drums en -zeker niet altijd- zang. Ondanks de medewerking van twee uit progbands bekende leden levert dit dan ook niet direct progressieve rock op. Veel nummers verraden hun jam-achtige ontstaan met zich langzaam ontwikkelende instrumentale passages. Mellers gitaarlicks doen daarbij regelmatig denken aan die van The Edge (U2). Wel fijn is dat Duda's bas lekker prominent in de (mooi helder gehouden) mix staat en hier en daar, zoals in "Against The Tide", in feite de hoofdmelodie speelt. Het resultaat is zeker niet aan alle Riverside- en Quidam-fans besteed, maar gaat wel verpakt in prachtig ontworpen artwork.
Website: http://mellergolyzniakduda.com/ .

NIEUW
Far Meadow, The - Dinosaurs
Van "Given The Impossible" (Bad Elephant Music, 2016)

The Far Meadow is een Britse symfonische rockband met een stevige sound. Je zou het neoprog kunnen noemen, maar de muziek van The Far Meadow lijkt nu niet direct op die van de Britse bands die dat subgenre groot hebben gemaakt. We moesten door de volle symfo-sound met ruimte voor frisse energieke rock denken aan het Duitse Traumhaus. De krachtige stem van Marguerita Alexandrou kan die muzikale power goed aan. Smakelijk zijn ook de solo's van toetsenist Eliot Minn en gitarist Denis Warren. In de vorm van "Himalaya Flashmob" is er ook in een enerverend epic voorzien, waarin alle positieve aspecten van The Far Meadow ten volle worden uitgespeeld. In slotnummer "The Seamless Shirt" zit een bewerking van de traditional "Scarborough Fair" opgesloten.
Website: http://www.thefarmeadow.com/ .

NIEUW
Anakdota - One More Day
- End Of The Show
Afkomstig van "Overloading" (Fading Records, 2016)

Het Israëlische gezelschap Anakdota wist zich een paar jaar geleden al aardig op de kaart te zetten door het publiceren van twee sprankelende video's. Hierop hoorden we een frisse nieuwe band, die qua staccato zang wel wat weghad van een veelal eenstemmige Gentle Giant. De teksten werden begeleid door een strak spelende band, waarin pianist/producer Erez Aviram met een mengeling van puntige jazz en klassieke techniek samen met de aan Jeff Berlin schatplichtige bassist Buy Bernfeld de hoofdrol vervulden. Nu er er dan eindelijk een volwaardige CD, "Overloading", waarop beide nummers gezelschap krijgen van nog zes pareltjes van moderne progressieve muziek. De humoristische liedjes worden veelal door Ray Livnat vertolkt, maar Ayala Fossfeld krijgt eveneens de nodige solospots. In het treffend getitelde "End Of The Show" mogen ze het samen doen in een als duet beginnende ballade, die naar een fraaie climax leidt. Grote afwezige op "Overloading" is de gitaar. Alleen in het subtiele "Mourning" horen we enkele zacht aanzwellende elektrische gitaarklanken. Daarnaast speelt Aviram heeft af en toe andere toetseninstrumenten dan de piano, wat de momenten dat een Moogachtige solo of een elektrische piano weerklinkt des te verrassender maken.
Website: https://www.facebook.com/Anakdota.il/ .

NIEUW
Magenta - The War Bride's Prayer (live)
- Preikestolen (live)
Van de DVD/CD-set "Chaos From The Stage: The Assembly - Leamington 21/11/2015" (Tigermoth Productions, 2016)

Een maand geleden lieten we u muziek horen van "Sanctuary II" van Robert Reed, vanavond horen we de man opnieuw, maar nu in zijn rol als toetsenist van Magenta. Vaste leden zijn verder zangeres Christina Booth en gitarist Rob Fry. Van Magenta verscheen namelijk zojuist de DVD/CD-set "Chaos From the Stage". Het is ondertussen alweer 9 jaar geleden dat "Live At The Point" verscheen, de vorige reguliere concertregistratie op DVD. "Chaos From The Stage" is november vorig jaar opgenomen in The Assembly, Leamington Spa. Het was toen trouwens al 2 jaar geleden dat het meest recente studio-album "The Twenty Seven Club" uitkwam. Op de setlist staan songs van dat album, alsmede van de twee albums ervoor: "Metamorphosis" en " Chameleon" en een enkele song van de vroege Magenta-platen "Seven" en "Home". De CD bevat niet het volledige concert, maar zoveel als paste op één schijf. Wij kiezen voor "Preikestolen" van het album "Metamorphosis" uit 2008. De song kent een bezwerende opbouw, die nog versterkt wordt door de folky inleiding "The War Bride's Prayer", dat niet te vinden was op de standaard-editie van het album, maar wel opdook op een speciale editie.
Websites: http://www.magenta-web.com/
en https://www.facebook.com/Magenta-8643003739/?fref=ts .

NIEUW
Big Big Train - East Coast Racer (live)
Van "A Stone's Throw From The Line" (English Electric Recordings, 2016)

In augustus 2015 gaf de Britse band Big Big Train voor het eerst in járen een serie van drie concerten. Dit alles vond plaats in het mooie theater Kings Place in Londen. Een aantal songs van dat optreden is dit jaar al uitgebracht op de Blu-ray “Stone & Steel”, samen met een live-sessie opgenomen in 2014 in de Real World Studios. Nu is dan het complete optreden verschenen als dubbel-CD onder de titel "A Stone's Throw From The Line". Die titel moeten we overigens echt letterlijk nemen aangezien Kings Place op een steenworp afstand ligt van de spoorlijnen bij het grote King's Cross station in London. Met dit live-album bewijst Big Big Train dat het mogelijk is om de complexe arrangementen, zoals die op hun recente albums te horen zijn, live op het podium te brengen. De 7 man plus één vrouw sterke band aangevuld met een koperblaaskwintet speelt uitermate bevlogen. Zanger David Longdon is de hoofdmachinist maar het is met name drummer Nick D'Virgilio die samen met bassist Greg Spawton het vuur van de trein echt fiks opstookt. En daarmee doen we overigens de andere leden niks tekort, hier is echt sprake van een band waar de som van de afzonderlijke delen groter is dan het geheel. Rachel Halls viool en achtergrondzang is soms klankbepalend en zo ook de bijdragen van 'nieuweling' Rikard Sjöblom. Een van de grote hoogtepunten van de set was de uitvoering van “East Coast Racer”, de 'epic' over de snelste stoomtrein aller tijden, de Mallard, die King's Cross als thuisbasis had. De live-uitvoering is ook nog eens een stukje anders omdat er aan het slot een extra gitaarsolo voor Dave Gregory is ingevoegd.
Website: http://www.bigbigtrain.com/ .

Bogert, Mark - Missing The Loved Ones
Van het album “Painting The World” (Freia Music, 2016)

Mark Bogert kennen we sinds 2012 als gitarist van de Nederlandse formatie Knight Area. “Painting The World” is het tweede solo-album van Bogert. Het debuut “A Story In Parts” verscheen in 2014, net als deze opvolger bij Freia Music. Op “Painting The World” wordt hij begeleid door mede-Knight Area-leden Peter Vink (basgitaar) en drummer Pieter van Hoorn (drums). “Painting The World” bevat 10 instrumentale gitaar nummers. Mark Bogerts gitaarspel op dit album is niet zoals je misschien zou verwachten in metal-stijl, maar zeer gevarieerd, waarbij hij metal, prog, jazz en rock afwisselt.
Websites: http://www.markbogert.com/
en http://freiamusic.co.uk/album/painting-the-world .

LIVE-TIP
Headspace – Your Life Will Change
Van “All That You Fear Is Gone” (InsideOut, 2016)

Headspace debuteerde 4 jaar geleden met “I Am Anonymous”, waarover in iO Pages werd geschreven dat 'het de competitie met Dream Theater en Threshold aan kan'. Nu wil het toeval dat Threshold en Headspace hun zanger delen, in de persoon van Damian Wilson. En de bezetting van Headspace bevat nog meer aansprekende namen, want we vinden een Wakeman in de gelederen: Adam, die verder vooral bekend is van zijn werk met Ozzy Osbourne. Gitarist is Pete Rinaldi, die ook speelt in het aan The Darkness gerelateerde Hot Leg. Bassist Lee Pomeroy kennen we dan weer van o.a. Jeff Lynne’s ELO en Steve Hackett. Onlangs kwam hij bij ons nog voorbij met de groep This Oceanic Feeling. Speelde op het debuut nog Go West-drummer Richard Brook, hij is vervangen door Adam Falkner, die sessies gedaan heeft met de meest uiteenlopende popnamen, van Dido tot Babyshambles. Uit de genoemde vergelijkingen blijkt al wel dat Headspace naar aanleiding van het debuut over het algemeen bij de progmetal werd ingedeeld. Maar uit opvolger “All That You Fear Is Gone” blijkt dat de groep, hoe kan het ook anders met zo'n breed georiënteerde bezetting, lak heeft aan stijlconventies en afbakeningen. Bij beluistering moesten we meermalen denken aan de benadering die collega-bands als Haken en Subsignal hebben. De tot de rand toe gevulde CD bevat naast felle metal-achtige passages bijvoorbeeld ook prachtige akoestische, bluesy en folky stukken, die doen denken aan de zachte kant van Led Zeppelin. Het album is dus bijzonder gevarieerd, zonder dat het fragmentarisch wordt. En net als bij Haken en Subsignal horen we doordachte arrangementen met prachtige harmonieën. Headspace is komende week twee keer in Nederland te aanschouwen: op 21 december in De Boerderij te Zoetermeer en op 22 december in De Bosuil in Weert.
Website: http://headspaceonline.com/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Macrooy, Jeangu - Monster
Van de EP "Brave Enough" (Unexpected Records, 2016)

Afgelopen week werd bekend dat de uit Suriname afkomstige, in Enschede woonachtige singer-songwriter Jeangu Macrooy genomineerd is voor een Edison in de categorie Beste Nieuwkomer. Dit voorjaar verscheen de EP "Brave Enough", waar we u al eerder wat van hadden willen laten horen, maar wat er nog niet van gekomen is. Deze nominatie is een mooie aanleiding, evenals het feit dat Macrooy op 23 december het voorprogramma verzorgt van Blaudzun en op 12 januari in Atak te Enschede speelt, als opwarmertje van zijn concert op Noorderslag, twee dagen later. Macrooys grootste kracht schuilt in zijn enorm wendbare, prachtige stem. In nummers als "Bad Skin" zoekt hij à la Jeff Buckley ontzaglijke hoogten op en weet hij je midden in je hart emotioneel te raken. In het raadselachtige "Monster" gaat hij juist te diepte in en weet je zo ook echt angst aan te jagen - maar ook weer niet, want daarvoor klinkt dat register toch nog net te warm en bruin. Hij deelt dit wendbare vocale talent met Thomas Dybdahl. Even divers van karakter zijn de genoemde liedjes, die ook nog eens van dermate hoge kwaliteit zijn dat je ze nóg eens wilt horen. En nóg eens. Een compleet album zal in 2017 verschijnen.
Artikel Tubantia: http://www.tubantia.nl/regio/ .
Website: http://www.jeangumacrooy.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Marillion – The New Kings
Van “Fuck Everyone And Run” (Intact, 2016)

Drie jaar heeft Marillion gewerkt aan het 18de studio album en dit keer hebben de heren ook bewust de tijd genomen om in alle rust het album af te ronden. Net als voorgaande keren konden de fans in een vroeg stadium intekenen voor het album. Deze keer besloot Marillion het niet in eigen hand te houden maar als grondleggers van het hele pledge-'gebeuren' met de grootste speler op de markt in zee te gaan: Pledge.com. Verschillende speciale edities waren verkrijgbaar, waaronder een ultieme editie met Blu-Ray die begeleidende beelden bij de muziek bevat, maar ook een unieke 5.1 mix. Maar het gaat uiteindelijk om de muziek. De lijn van het voorgaande album “Sounds That Can't Be Made” wordt wel voortgezet maar waar dat album nog wat compacte songs bevat, zet “F.E.A.R.” vol in op meer uitgesponnen en dragende composities. Tel daarbij op de verhalende teksten van Steve Hogarth, die wederom een essentieel deel van het muzikaal palet vormen, en je hebt een album dat niet zomaar zijn geheimen prijsgeeft. Tekstueel heeft Hogarth zich duidelijk laten inspireren door de staat van de huidige wereld waar individualiteit steeds vaker voorop staat. Om het album goed te doorgronden is het ook aan te raden om zeker de eerste luisterbeurten het tekstboekje erbij te houden. Wat gelijk opvalt in het openingsnummer, is dat toetsenist Mark Kelly ruimschoots de gelegenheid krijgt zijn sfeervolle en rijke toetsenpartijen neer te leggen als leidraad waar de rest van de band overheen musiceert. Natuurlijk ontbreekt het niet aan de gitaarsolo's van Steve Rothery, die goed gedoseerd zijn, met als een van de hoogtepunten het laatste deel van “The Leavers”. Een album als dit heeft natuurlijk tijd nodig om te settelen, maar één ding is zeker: Marillion heeft weer een album uit gebracht dat de fans zal beroeren, maar ook verdelen. De nodige discussies zijn al gevoerd op de verschillende digitale media. Een ding is zeker: dit album verdient met recht de titel Album van de Maand. Als afsluiter van deze maand het nummer “The New Kings”, waarin de thema's geld, macht en hebzucht centraal staan. Vooral in de slotsectie "Why Is Nothing Ever True?" maakt Steve Hogarth zich echt kwaad:

Remember a time when you thought that you mattered,
Believed in the school song, die for your country - a country that cared for you
All in it together?
If it ever was more than a lie or some naive romantic notion
Well, it's all shattered now
It's all shattered now

Why is nothing ever true?

Well do you remember a time when you thought you belonged to something more than you?
A country that cared for you
A national anthem you could sing without feeling used or ashamed...

Website: www.marillion.com.

NIEUW (ietwat verlaat)
Choir Of Young Believers - Perfect Estocada
Afkomstig van "Grasque" (Ghostly International, 2016)

Het in 2012 uitgebrachte tweede album van het Deense Choir Of Young Believers schopte het tot een persoonlijke favoriet van dat jaar. De prachtig geproduceerde mengeling van Floydeske progressieve rock, Krautrock, synthipop en ambient maakte diepe indruk. Bandleider Jannis Noya Makrigiannis had na de aansluitende tour echter even helemaal genoeg van de band en ging met een goedkope synthesizer op reis om alle indrukken in een persoonlijke nieuwe plaat te verwerken. Uiteindelijk had hij echter wel zijn groepsleden nodig en zodoende duurde het vier jaar totdat "Grasque" eerder dit jaar verscheen. De sound is duidelijk veranderd ten opzichte van de weelderige voorganger. Je zou "Grasque" een minder op effectbejag gerichte versie van Art Of Noise kunnen noemen, waarbij de stemming geregeld behoorlijk melancholiek is. De plaat heeft daardoor duidelijk meer tijd nodig om te doorgronden, reden waarom we hem nu pas als nieuwe release aanbieden. Maar als de structuur eenmaal grip op de luisteraar heeft gekregen, blijkt het toch een verslavend werkstuk te zijn. Minder progressief wellicht, maar wel degelijk van diepgaande schoonheid.
Websites: http://ghostly.com/releases/grasque
en https://nl-nl.facebook.com/choirofyoungbelievers/ .

NIEUW
Stream Of Passion – Open Your Eyes (live)
Van de DVD “Memento” (eigen beheer, 2016)

"Op 2 september 2016 was het zover, het optreden in de uitverkochte P60 te Amstelveen wordt opgenomen, om een aandenken te hebben aan de afscheidstournee van Stream Of Passion. De setlist van de show is gebaseerd op inzendingen van fans. Opvallend is dat alle albums van de band ongeveer evenveel aandacht krijgen, met een kleine voorsprong voor het laatste album en het debuut. Natuurlijk haalt Marcela Bovio regelmatig haar viool tevoorschijn. Een geluid dat uitstekend past bij de heavy metal sound die de band voorstaat. De zangkwaliteiten van Bovio – die Arjen Lucassen al imponeerde voor zijn album “The Human Equation” – zijn in de afgelopen 11 jaar nog verder gegroeid. Haar uithalen in bijvoorbeeld "Broken" zijn prachtig. Verder geeft ze ook aan de Radiohead-cover "Street Spirit" een emotionele touch. de DVD is goed geproduceerd, de verlichting in de zaal klopte, de juiste muzikanten worden op het goede moment in beeld gebracht. Een perfecte opname van een schitterende show." (Mario van Os, Progwereld) Stream Of Passion zal nog één keer optreden: op 28 december vindt in Tivoli De Helling het afscheidsconcert plaats. Het zal u niet verbazen dat deze show allang is uitverkocht.
Website: http://www.streamofpassion.com/ .

NIEUW (IN DE HERHALING)
Lindberg, Jonas & The Other Side – Closer To The Sun
Van "Pathfinder" (ModeMusic, 2016)

We kwamen op het pad van “Pathfinder” omdat dit album van Jonas Lindberg & The Other Side verkozen werd tot Kroonjuweel van de Maand in iO Pages 139. "Sting 'goes prog'?”, vroeg hoofdredacteur Freek Wolff zich af. Niet alleen maken de Zweden namelijk kwaliteitssongs met een toegankelijk, zij het progressief getint popkarakter, alles is wel overgoten met een flink symfonisch rockend sausje. Daarnaast blijkt zanger Jonas Sundqvist een stem te hebben die zeker in de hogere regionen doet denken aan Sting in zijn Police-tijd. De muziek heeft enerzijds iets Amerikaans à la Toto of Kansas, maar toch ook zeker iets Zweeds, want we horen ook af en toe overeenkomsten met de muziek van The Flower Kings en de diverse afsplitsingen daarvan – en soms het zomerse gevoel dat Moon Safari teweeg brengt. Het warme solo-geluid van de gitaar doet wisselend denken aan Roine Stolt, Steve Lukather, David Gilmour en Steve Rothery. Daarnaast is er ook ruimte voor een traditioneel proggy toetsenarsenaal. Een mooi album dat vast wel bij een aantal van de Xymphonia-redactieleden op het 'best of 2016'-lijstje komt te staan.
Website: http://www.lindbergmusic.com/ .