Van het album "The Lou Gramm Band" (Frontiers, 2009)
Boegbeeld van The Lou Gramm Band is diens naamgever, bekend natuurlijk als zanger en songwriter van Foreigner. Na 26 jaar zanger van die bekende AOR-band en enkele solo albums is het nu tijd voor een eigen band: een ware familie-happening, want behalve Lou op zang zijn ook zijn broers drummer Ben en gitarist Richard Gramm van de partij. Het album is natuurlijk een echte AOR- plaat, maar  net als bij ex-Spocks Beard-zanger Neal Morse zijn de songs duidelijk een vorm geloofsbelijdenis.

Van "Short Tracking" (Duuroc Records (= eigen beheer), 2008) en "U-Turn"
(Abstract Logix, 2009)
Ruud Cornelissen is een klassiek onderrichte bassist, die zowel in orkesten speelde als zich op contrabas en elektrische bassen in de jazzrock heeft begeven. Onlangs bracht hij zijn soloplaat “Sort Tracking” uit, waarop een stel bevriende musici samen met hem een intiem soort jazzrock maken. Meest voorkomende stijlelement is een soort Barokachtige, springerige ensemblespel, dat op een bepaalde manier doet denken aan Gentle Giant (of de eersteling van het Nederlandse Thomas Flinter), waarbij een jazzy notenkeuze harmonieus samengaat met folk en klassiek. Gasten zijn onder meer Rob Van Bavel, gitarist Marc Guillermont, Lalle Larsson en zoon Sebastiaan Cornelissen. Laatstgenoemde komt, vrij kort na het project “One Spirit” (met Frans Vollink en Richard Hallebeek) met een soloplaat voor het flink aan de weg timmerende Amerikaanse jazzrocklabel Abstract Logix. Ook op hierop een fijne selectie nationale en internationale topmusici, waaronder Gary Husband, Alex Machacek, Jimmy Earl, Gary Willis, Richard Hallebeek, Leonardo Amuedo en vader Ruud. Anders dan tijdens zijn live-performance speelt de drummer (die ook prima overweg kan met toetsen en gitaren) in de studio steeds subtieler, wat goed past bij de verfijnde jazz/jazzrock op “U-Turn”.

Van het album “Pepper’s Ghost”  (Verglas, 2005)
De groep rond voormalig Marillion-drummer Mick Pointer en Pendragon-toetsenist Clive Nolan is één van de optredende bands op het 4e Night of the Progs Festival, 10 en 11 juli bij die verradelijke Lorelei-bocht in de Rij, op de Freilichtbuhne in St. Goarshausen.

Van het album “? (Question Mark)” (Inside Out, 2005)
Voor zijn succes in de progressieve rock was Morse een muzikant die veel speelde in pubs en café's. Hij hoopte op een solocarrière in de popmuziek als singer/songwriter, maar eigenlijk was dat niet de muziek waar hij echt van hield. Op een gegeven moment hakte hij de knoop door en besloot om progressieve rock te gaan maken samen met zijn broer. Dit groeide uit tot de band Spock's Beard. Ook was Morse als zanger/toetsenist/gitarist/componist één van de drijvende krachten achter de band Transatlantic, waarin ook gitarist Roine Stolt (Flower Kings), drummer Mike Portnoy (Dream Theater) en Pete Trewavas (Marillion) meespeelden. Na de opnamen van het zesde Spock's Beard album “Snow” in 2002 besloot Morse de band te verlaten vanwege zijn bekering tot het christendom. Velen dachten dat dit het einde was van de muzikale carrière van Neal Morse, maar een jaar later kwam hij met een soloalbum “Testimony”. Het dubbelalbum, waarop Morse veel instrumenten zelf inspeelt, vertelt zijn bekeringsverhaal. Het conceptalbum “? (Question Mark)” uitgebracht. Dit laatste album gaat voornamelijk over de tabernakel, de tempel in het Oude Testament en de 'levende tempel' die de christen zelf is. Afgelopen week speelde Morse nog enkele optredens in Duitsland als voorprogramma van DreamTheater. Met band treedt hij tweemaal op tijdens het Flevo Festival in Bussloo, 20 en 21 augustus.

Afkomstig van de rockopera “Streets” (Atlantic, 1991)
Dit nummer uit de broadway-progmetal-rockopera “Streets” is een groot emotioneel hoogtepunt in het verhaal. Vreemd genoeg nog nooit gedraaid in Xymphonia.

Van "The Sale " (Aluminum Cat Recordings, 2007)
Binnenkort, in augustus, worden er twee Crack The Sky-releases in Nederland uitgebracht. Het betreffen een officiële release van het al eind 2007 in eigen beheer uitgebrachte conceptalbum “The Sale” en de eerste officiële DVD van deze als sinds begin jaren '70 opererende band, getiteld “All Access”. Wellicht dat laatstgenoemde titel ook al te koop is tijdens het Three Rivers Progressive Rock Festival dat op 8 en 9 augustus in in de buurt van Pittsburg wordt gehouden, alwaar Crack The Sky optreedt naast o.a. IQ, Persephone's Dream, Glass Hammer, It Bites en Singularity. Overigens is Aluminum Cat Recordings een inside grapje van John Palumbo. Aluminum Cat is een term die komt uit het nummer “Robots For Ronnie” van het debuut.

Van "Originalis" (Musea, 2009)
"Het sings 1978 bestaande, Mexicaanse Cast heeft een behoorlijke status opgebouwd met haar muziek én als organisator van het Baja Prog Festival. Pas in 1994 begon de band met het (jaarlijks) uitgeven van de in al die jaren verzamelde songs. Net als bij The Flower Kings zijn dat regelmatig dubbelaars - zo ook nu. O.l.v. toetsenvirtuoos en medeoprichter Alfonso Vidales, zorgen de 7 leden als gebruikelijk voor een weergaloos album, bolstaand van technische hoogstandjes van alle muzikanten. Zwakke composities zijn er niet te vinden. Veel is instrumentaal, maar vooral op CD2 laten een zanger  en zangeres zich met hun aangename Spaanstalige zang niet onbetuigd. Indrukwekkende, technisch zeer hoogstaande symfo." (Leo Hoekstra, iO Pages) Daar dienen we bij aan te tekenen dat de muziek van Cast nog steeds hetzelfde euvel vertoont als in 1994: een gebrek aan dynamiek. Alle gaten zijn dichtgesmeerd met loopjes, roffeltjes of akkoorden. Samen met de wat doffe, ook al niet zo dynamische productie maakt dit het beluisteren van dit dubbelalbum tot een zeer vermoeiende bezigheid. Je zou wensen dat tot de heren het besef doordringt dat muziek ook ademruimte nodig heeft.

Van "Big Whiskey At The Groogruk King" (Bama Rags/Warner Bros 2009)
Matthews maakt al jaren hoogstaande poprock met licht progressieve trekjes. Door niet-liefhebbers spottend als 'degelijk' weggezet, maar zijn muziek is niet alleen technisch perfect uitgevoerd, maar wel degelijk ook doortrokken van emotie. Dit is een onweerstaanbaar nummer met oosterse trekjes en een breed orkestraal gearrangeerd refrein. Fantastisch gespeeld ook, met vooral opvallend drumwerk.

Van “ Forty Six Minutes, Twelve Seconds Of Music” (Galileo Records / Prog Rock Records, 2009)
Als je kort door de bocht zou gaan dan zou je van Jolly kunnen zeggen dat ze klinken als een hippere variant op Riverside of minder hysterische Muse. Maar daarmee doe je deze stevige moderne progband uit de VS echt wel tekort. Ja, het af en toe behoorlijk stevig maar ook vaak erg sfeervol. Het hele album is één lange trip waarbij de nummers in elkaar overvloeien d.m.v. mooie sfeerpassage. De albumtitel geeft exact weer hoelang het album duurt en de band moet de 46 minuten halen door aan het eind een ambient gedeelte van 4 minuten te stoppen. Maar liever een kort goed album dan een lang saai geval. Oh ja, op het album zitten zogenaamde “Binaural Tones” die je stemming kunnen beïnvloeden als je er via een hoofdtelefoon naar luistert. Heb het zelf niet zo gemerkt maar het klinkt wel heerlijk ruimtelijk.

Van "In This Skin" (Solid Union , 2008)
Een paar weken geleden hadden we het debuut van Paintbox in Xymphonia, een band gedragen door enkele leden van het Zweedse Isildurs Bane. Mary-Jet sluit daar perfect op aan, aangezien dit project geformeerd is rondom Mariette Hansson, de zangeres, gitariste die indruk maakte op Isildurs Bane's “Mind Volume 4” en de DVD “Mind Volume 5”. Ook op deze CD zijn veel Isildurs Bane-collega's te horen, terwijl Tony Levin ook weer een plaat aan zijn discografie kan toevoegen. De muziek van Mary-Jet sluit behoorlijk aan op “Mind Volume 4”: Peter Gabriel-achtige, progressieve pop, fraai gearrangeerd en met een rocky randje. Het nummer “Without Grace” is trouwens geheel met Isildurs Bane-leden opgenomen en was eerder al te vinden op het audio-only gedeelte van “Mind Volume 5”.

Van “Live Archive Nearfest” (Camino/Nearfest Records, 2003)
Zoals de titel al doet vermoeden is dit album opgenomen in Trenton tijdens het Nearfest festival in 2002. Steve zal dit jaar na een aantal jaren niet meer met een band te hebben gespeeld weer live te bewonderen zijn. Over 2 weken op het Loreley Festival in St. Goarshausen. Ook komt er een nieuwe bandplaat aan.

Van de EP “A Small Pocket Of Pure Spirit” (eigen beheer, 2005)
Een paar weken draaiden we al muziek van het debuut “The Weirding” van de Amerikaanse retroprogband Astra. Deze band is ontstaan uit de as van de psychedelische rockband Silver Sunshine die één album en één mini-CD op zijn naam heeft staan. Dat mini-album, “A Small Pocket Of Pure Spirit” uit 2005, klinkt als een brug tussen de pure psychpop van het eerste album en het proggeluid op het album van Astra. We stappen in de tijdmachine en we komen uit in het jaar 1968.

Van “ More Exotic Ways To Die” (Cyclops, 2002)
De laatste plaat die Andy Tillison maakte met Parallel Or 90 Degrees voordat hij zich op The Tangent kon uitleven. Zijn oude band is echter wederopgestaan en zal op het Prog Resiste Festival in Vervier, België spelen. Dit festival vindt plaats op 3 en 4 oktober in The Spirit Of '66 aldaar.

van “Frequency” (GEP, 2009)
Het lange stuk van de nieuwe IQ-plaat, die qua sound voornamelijk teruggrijpt op de come-backplaat (na enkele jaren afwezigheid van zanger Peter Nicholls) “Ever” uit 1993 .

Van "Around Robert Wyatt"  (BEE, 2009)
"Het eerste project van de nieuwe artistiek leider Daniel Yvinec van het Franse Orchestre National de Jazz is een topprestatie. Yvinec koos ervoor de muziek te bewerken van de Britse prog-rock legende Robert Wyatt. Het resultaat is ronduit magisch. Als drummer en zanger van Soft Machine in de jaren '60 en '70 was Wyatt inspirator voor generaties grensoverschrijdende muzikanten. De samenwerking met het toporkest ONJ klinkt dan ook als een logische, onvermijdelijke sprong. Zangers als Yael Naïm, Rokia Traoré en Camille en hebben het beste in zichzelf naar boven gehaald in betoverende gedragen arrangementen van Vincent Artaud. De meester zelf zingt ook een paar nummers met zijn karakteristiek kwetsbare, hese stem die het onmogelijk maakt niet van hem te houden." (Koen Schouten, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren) "Vandalusia" komt oorspronkelijk van Wyatts album “Old Rottenhat” uit 1985 en wordt gezongen door Wyatt zelf. Het bevat een werkelijk betoverend blazersintermezzo en op de kop af nog een lekkere slidegitaarsolo van Pierre Perchaud als toetje.

van "Guaranteed" (RCA, 1991/Edsel Records, 2009)
“Guaranteed” was in 1991 vooral interessant door de aanwezigheid van gitarist Allan Holdsworth, die op een aantal tracks de in 1989 overleden gitarist Alan Murphy verving. De zojuist uitgebrachte deluxe 2-CD versie bevat het complete album op CD1, terwijl CD2 boordevol staat met singles, 12"mixen, b-kantjes en live-versies. Helaas zijn van die laatste categorie geen opnames met Holdsworth te horen, terwijl het verder een beetje saai wordt als je vijf versies van “Overtime” in verschillende mixen achter elkaar te horen krijgt. Gelukkig staan er een paar stukken op met gitarist Jakko M Jaksyk, die na “Guaranteed” de band kwam versterken. “At This Great Distance” is er daar één van; oorspronkelijk een b-kantje van het genoemde “Overtime”, bevat dit nummer een fraaie solo, waarschijnlijk door een soort gitaarsynthesizer uitgevoerd.

Van “Demi Masa” (Moonjune Records, 2009)
Indonesische jazzrockgroep rond toetsenist /componist Riza Arshad en gitarist Tohpati. “Demi Masa” laat een aangenaam geluid horen van Fender Rhodes-gedomineerde fusion, gecombineerd met Soedanese percussie. Gitarist Tohpati wil zo af en toe nog wel eens klinken als de Noorse gitarist Terje Rypdal. Echter, het gebrek aan de aanwezigheid van een echte drummer en het eenvormige gebruik van de Fender Rhodes maakt dit album tot een lange zit.

Van "Radiation" (Globe Media Arts/GloDigital, 2009)
Eddie Jobson heeft met zijn nieuwe band net een stel concerten in Japan achter de rug. Nu verschijnen er plots optredens die zijn aangekondigd als "Eddie Jobson". Volgens de webmaster van het forum van www.eddiejobson.com betreffen het hier optredens met zijn nieuwe project, maar wat dat laatste inhoudt blijft nog vaag, evenals de toekomst van UKZ. Het nummer “Tu-95” is zwaar schatplichtig aan King Crimson, maar voor de attente luisteraars is er ook nog wel wat UK (vooral in de ietwat ambiente stukjes) te horen.

Van het nieuwe album “ The Lou Gramm Band” (Frontiers, 2009)
Boegbeeld van The Lou Gramm Band is diens naamgever, bekend natuurlijk als zanger en songwriter van Foreigner, een band die vele Top 40-hits scoorde en wereldwijd meer dan 80 miljoen albums verkocht. Na 26 jaar zanger van Foreigner en enkele solo albums is het nu tijd voor een eigen band: een ware familie-happening want behalve Lou op zang zijn ook zijn broers drummer Ben en gitarist Richard Gramm van de partij. Het album is natuurlijk een echte AOR- plaat, met net als ex-Spocks Beard-zanger Neal Morse een duidelijke geloofsinvulling, eigenlijk is het min of meer een gospel-album . 

Van het album “ Beacon Of Light“ (Progress Records, 2009)
“Beacon Of Light” is na hun eerste album uit 2005, met de bandnaam als titel, het 2^e album van de Zweedse band Abbenture. De muziek van de groep is te omschrijven als seventies style progressieve rock met folky invloeden. Vooral de zang doet denken aan Red Jasper. Muzikaal zijn er invloeden te bespeuren van Uriah Heep, E.L.P. en Camel. De teksten gaan over allerlei wereldproblematiek, zoals religie, racisme en de opwarming van de Aarde.  

Van "Live In Gdansk" (EMI, 2008) en van ""Ballad Collection" (Pseudonym Records, 2000)
Sommigen vinden David Gilmours laatste solo album “On An Island” soms wel erg gezapig, maar dat er ook wel degelijk stevig werk op staat, dat niet misstaan zou hebben op een plaat als “The Wall”, bewijst “Take A Breath”. Deze live-versie is nog wat bombastischer, vooral omdat Gilmour en zijn band tijdens dit concert ter gelegenheid van het feit dat het 25 jaar daarvoor Solidaridat was opgericht begeleid werden door The Baltic Philharmonic Symphony Orchestra.

Van "Sounds Of Passion" (Pseudonym, 1986/2007)
Mooi, Kayak-achtig slot van de eerste plaat van Coda, de band rondom Erik De Vroomen. De LP kwam in 1986 uit, terwijl SI Music in 1991 de CD-versie verzorgde. Zestien jaar, een single (“Crazy Fool And Dreamer”) en dubbel-CD (“What A  Symphony”) later verscheen er een opgepoetste versie met een hele berg aan bonus-tracks.

van het album “Michael Thompson Speaks” (2005)
Gitarist Michael Thompson werd in 1954 in Brooklyn, New York geboren. Op 9-jarige leeftijd begon hij gitaar te spelen nadat hij de Beatles op TV had gezien. In de jaren ' 80 deed hij veel sessiewerk, o.a. met  Eric Clapton en Cher, en verleende zijn medewerking aan de populaire TV-series “Fame” en “Miami Vice”. In 1996 maakte hij zijn eerst^e solo-album met de titel “The World According To Michael” met medewerking van o.a. soulzanger Bobby Womack. Hierna speelde hij nog op albums van Quincy Jones en Shania Twain alvorens hij in 2005 het instrumentale album “Michael Thompson Speaks” maakte. Op dit album is zeer gevarieerd gitaarspel te horen, uiteenlopend van R&B, funk en soul tot rock en jazzrock. Kenmerkend is zijn perfecte timing.

Van "Burning Questions" (Angel Air, 1986/2007)
Openingstrack van de gelijknamige solo-CD van The Korgis-zanger James Warren, waarop hij een soort symfonische synthipop maakt. The Korgis had een grote hit met “Everybody's Gotta Learn Sometime”.

Van het album “Revelation” (Frontiers, 2008)
Journey is een Amerikaanse AOR-groep die veel succes had aan het eind van de jaren zeventig en begin jaren tachtig. De groep is in 1973 opgericht door Gregg Rolie (toetsen), Neal Schon (gitaar) (beiden ex-Santana), Ross Valory (basgitaar) en George Tickner (slaggitaar). Het viertal werd in het begin aangevuld met de drummer Prairie Prince van The Tubes. Hij werd echter al snel vervangen door Aynsley Dunbar (ex-Frank Zappa). Journey breekt door in Amerika met de komst van leadzanger Steve Perry. De laatste jaren wisselt de vocale plek van de band nogal eens. Steve Augeri verving de andere Steve Perry in 2001 en Augeri werd op zijn beurt in 2006 weer vervangen door Jeff Scott Soto. Soto hield het niet lang vol. De nieuwste aanwinst is de Filipijnse zanger Arnel Pineda. Pineda werd ontdekt op Youtube door Neal Schon. Schon kwam toevallig terecht op de site en hoorde Pineda, met zijn toenmalige band The Zoo, Journey's hit “Faithfully” coveren. December 2007 werd Pineda gevraagd.

Van "War Of The Worlds" (Columbia, 1978/2005)
Dinsdag 30 juni vindt de eerste van drie opvoeringen van de beroemde plaat “War Of The Worlds” in de Heineken Music Hall plaats. Vandaar nog wat extra aandacht voor dit project, waarvan de 2005-edities, waaronder de Definitive Version inclusief remixen, drie CD's met rariteiten en DVD met een making of documentaire, onlangs uiterst goedkoop werd aangeboden.

Van "Controlling Crowds" (Warner Music France , 2009)
Archive speelt 24 oktober in Tivoli, Utrecht, het concertpodium waarvan deze week bekend werd dat ze hoogstwaarschijnlijk niet zal worden opgenomen in het nieuwe muziektheater van die stad. “Killing All Movement” is een fraaie ballade die opbouwt naar een mooi vol slot. Het nummer is te vinden op de extra EP die bij de speciale editie van haar laatste CD “Controlling Crowds” is gevoegd, een plaat die de typische Archive-sound (een soort moderne Pink Floyd) combineert met onder meer treffende raps.

Van The Bruised Romantic Glee Club (Iceni, 2006)
7 juni overleed op 64 jarige leeftijd Canterbury legende Hugh Hopper aan  leukemie. Hopper was met zijn typerende, vaak fuzzy basspel, te horen bij bands als The Wilde Flowers, Soft Machine en Gilgamesh, maar had ook een langdurige solocarriere, terwijl hij tevens te horen was op platen van Stomu Yamashta en Isotope. In de laatste jaren van zijn leven speelde hij verder onder andere bij Tim Bowness, Glass en het Nederlandse jazzgezelschap NDIO. Tevens richtte hij samen met wijlen Elton Dean, Allan Holdsworth en John Marshall Soft Works op dat later overging in The Soft Machine Legacy. Op de veel geroemde plaat van Jakko, “The Bruised Romantic Glee Club” speelt hij mee op een nummer op de tweede CD, waarop covers staan. Uiteraard betreft het een nummer van Soft Machine (van het album “Soft Machine 2”), waaraan Jakko twee korte stukjes plakte die door hem en Dave Stewart in dezelfde stijl geschreven zijn.

Van "Fire In The Sky" (Crystal Entertainment, 1996)
Gitarist Jamie LaRitz heeft naast zijn werk voor bands en artiesten als Crack The Sky, John Palumbo, Black Oark Arkansas, Bryan Adams, Fiona en Joe Jackson ook een bescheiden solocarriere, waarvan “Fire In The Sky” de tweede uiting was. Zijn stijl wordt vaak met Joe Satriani vergeleken, maar dan vooral zijn melodieuze kant. De plaat bevat stevige, instrumentale rockmuziek, waarbij uiteraard ook altijd wel wat blues zit en waarop een gitaarballade als “Till The End Of Time” natuurlijk niet mag ontbreken.

Van het album “ Remixes 81…04” (Mute)
Na het uitvallen van Depeche Mode op Pinkpop, waar de groep headliner had zullen zijn, is er nu een optreden van de band in Ahoy. Rotterdam aangekondigd. De heren moesten hun optreden tijdens Pinkpop afzeggen, wegens gezondheidsproblemen van zanger Dave Gahan. Hij is hersteld en ze komen dit jaar nog naar Rotterdam en wel op 30 november! Wie eighties roept, roept Depeche Mode. Want een jaren tachtig feestje is niet compleet zonder “People are People”, “Just Can't Get Enough” en “Enjoy the Silence”. Voor veel hippe bandjes van deze tijd is Depeche Mode nog steeds een onvermijdelijke inspiratiebron. En dat alleen al maakt dat Depeche Mode nog lang niet uit de mode is.

Van het album “Anno Domini High Definition”  (Inside Out, 2009)
Experts benoemen de Poolse progressieve rockband Riverside een stilistische mix van Tool, Porcupine Tree en Dream Theater: Een mengeling van metal, symfonische en psychedelische rock muziek met een uitgekiende mix van heavy metal riffs en esoterische passages. Op het nieuwe album "Anno Domini High Definition" zijn er volgens zanger/bassist Mariusz Duda zelfs meer invloeden te horen: "Op dit album wilden we graag de energie van de vroege jaren '70 laten horen, maar in een modern jasje. Het geluid heeft wel wat weg van Rush, Led Zeppelin en Deep Purple, maar uiteindelijk klinkt het album toch echt als Riverside!" Inhoudelijk staat het album in het teken van chaos, onzekerheid en stress. Duda voegt toe: "Het gaat over mensen die realiseren dat ze zullen moeten versnellen, anders worden ze achtergelaten". Riverside speelt op 30 oktober in Hedon te Zwolle. “Anno Domini High Definition” zou eerst eind juni verschijnen, maar ligt pas 7 juli in de winkel. Bij de special edition zit een DVD met beelden van een in Paradiso opgenomen optreden.

Van de dubbelaar “The Chapters Live”  (SPV, 2005)
Het nummer “Remember When?” komt oorspronkelijk van het album “Full Circle” uit 1999. Vanaf 1978 heeft Saga in 28 jaar tijd, in willekeurige volgorde op 8 studio albums, 16 chapters gemaakt. Ze werden gemaakt als een continu doorgaande puzzel. Deze chapters hadden hoofdzakelijk twee onderwerpen. Als eerste de koude oorlog en als tweede Albert Einsteins hersenen, die bij patholoog Thomas S. Harvey, in 1955, werden onderzocht en geconcerveerd. Al jaren was het de wens van fans om alle chapters in volgorde op één album te zetten. Dit gebeurde in 2005 .

Van "American Soldier" (Rhino, 2009)
"Wat een ongelooflijk imponerende en intrigerende plaat. Het is een progressief album: de basis is natuurlijk progressieve metal, maar ook de liefhebbers van heavy en crossover prog komen aan hun trekken. Het album bevat namelijk zeer mooie toegankelijke gitaarrock, met genoeg solo's en soms verleidelijke gitaarloopjes. Daarnaast is het drumwerk om te smullen. Geoff Tate zingt over de hele linie (plezierig) lager dan voorheen. Ook zijn er mooi opgebouwde ritmes en momenten die doen denken aan Porcupine Tree, vooral "Remember Me". Een extra dimensie geven de geluidsfragmenten van veteranen die over hun ervaringen vertellen, o.a. van Tate's eigen vader. Ook dochter Emily is te horen - niet allemaal loepzuiver, maar dat maakt de charme alleen maar groter. Zeer bijzonder is "A Dead Man's Words": de angst voor de dood en eenzaamheid van het moment wordt zo bijzonder imponerend overgebracht, dat je de rillingen over het lijf sidderen. Een potentieel meesterwerk." (Ruard Veltmaat, Progwereld) Queensrÿche speelt op 09 juli in Zoetermeer in De Boerderij, 10 juli in Zwolle in Hedon en 12 juli in Weert op het Bospop-festival.

van “Chapters” (K-scope, 2009)
Na vijf studioalbums brengt de Noorse band een compilatie uit. Maar geen gewone. De eerste CD bevat materiaal van de laatste 3 albums, met als toevoeging een onuitgebracht nummer. CD 2 bestaat uit alternatieve versies, demo’s en meer. Anekdoten veroverde de prog scene in 1993 met het debuutalbum “Vemod”, alwaar men de zwaardere kant van de prog belichte met duidelijke hints naar King Crimson, maar ook de eerste plaat van Black Sabbath. Natuurlijk mocht in dit geweld de Mellotron niet ontbreken, maar het oog wil ook wat en zo heeft de band een heuse celliste in haar gelederen. Dit instrument werd echter door de jaren heen steeds minder gebruikt. Anekdoten ontwikkelt zich door de jaren heer duidelijk en zo sluit men zeker aan bij de huidige muziek-scene, wat vooral blijkt uit een plaat als “Gravity” uit 2003, waarop soms een ietwat toegankelijker sound is te horen. De meest recente Anekdoten-plaat “A Time Of Day” maakt de cirkel rond, maar voegt ook een vleug psychedelische folk aan de band sound toe.