van “River To The Sea” (Trunk Records, 2004)
Het tweede studio album van deze Amerikaanse band waar een aantal grootheden (Tony Levin, Steve Rodby) uit de progressieve en jazzrock aan meewerkten. “River To The Sea” is een heerlijk plaatje dat er in slaagt om een sprankelende toegankelijke samensmelting te maken van prog, jazzrock en pop.

Van “The Way We Walk -  The Longs” (Virgin, 1993)
Afgelopen week werd er gemeld dat Nick Davies gaat werken aan de live-box van Genesis. Ook “The Way We Walk” zal hier deel van uit gaan maken. Niet meer opgescheiden in een CD met lange en een CD met korte nummers, maar alles in de originele concertvolgorde.

Van het album “Boston” (Epic, 1976)
Boston is een Amerikaanse rockband uit de stad Boston. Hun meeste successen vierden ze in de jaren '70 en '80 van de twintigste eeuw. Hun muziek is van grote invloed geweest op het grensgebied van hardrock en pop. In Nederland heeft de groep hits gehad met “More Than A Feeling”, “Don't Look Back” en “Amanda”. De historie van Boston begon rond 1969 toen Donald Thomas "Tom" Scholz lid werd van een band opgericht door Barry Goudreau (gitaar) en verder bestaande uit Brad Delp (zang) en Jim Masdea (drums). Deze band, bekend onder de naam "Mother's Milk" hoewel er geen officiële naam was, vormde het begin van Boston. Brad Delp overleed op 9 maart 2007 op 55-jarige leeftijd.

Van het recentste album “Square One” (Musea, 2006)
For Absent Friends, vaak bij de koosnaam FAF genoemd, speelt in het voorprogramma van Shadowland op 21 februari in de Boerderij in Zoetermeer.

van “Friends” (Racket Records, 2007)
Opgenomen tijdens het Marillion-weekeinde in 2007 in Port Zélande, op de avond van de covers en rarities. Van 20 tot 22 maart zal het volgende Marillion-weekeinde zijn in datzelfde vakantiepark, dat dan een weekend lang geheel is afgehuurd door Marillion.

Van het album “Manic Moonlight” (Metal Blade, 2001)
Volgens veel internationale critici en rockmuziek-fijnproevers behoort de progressieve metalband King’s X tot de meest ongebruikelijke groepen in de geschiedenis van de rockmuziek. De technische muzikale vaardigheden en de creativiteit van de bandleden Ty Tabor (gitaren, zang), Doug Pinnick (bas, zang) en Jerry Gaskill (drums, zang) dragen hier zorg voor.  Al 30 jaar lang maakt het trio een bijzondere mix van rockmuziek met invloeden van soul, metal, funk, blues, groove, hardrock en zelfs gospel! Het vijftiende album van King’s X kwam in het voorjaar van 2008 uit en heeft de titel “XV”.  King's X treed op 31 januari op in de Boerderij te Zoetermeer.

Van het album “Cyclorama” (Sanctuary, 2003)
De Styx (letterlijk "Haatstroom") is in de Griekse mythologie de rivier die de bovenwereld scheidt van de onderwereld. En Styx is een Amerikaanse band die in 1972 z'n albumdebuut maakte. Pas na de komst van de zanger/gitarist Tommy Shaw in 1975 werd de band bekend bij het grote publiek. Het leidde tot een serie uitermate succesvolle albums zoals “Crystal Ball”, “The Grand Illusion” en “Pieces Of Eight” In 2000 verliet een van de sleutelleden, Dennis de Young, de band.
Styx ging verder met Glen Burtnik en Lawrence Gowan. In 2003 werd het album “Cyclorama” uitgebracht waarop een gastrol is weggelegd voor Brian Wilson. Live is Styx één van de meest succesvolle acts van het Amerikaanse tourcircuit. In Nederland kennen we de band vooral om twee hits: “Boat On The River” en “Babe”.

Van "Reflections - An Act Of Glass: The Music Of Andrew Gorczyca" (eigen beheer, 2008)
Andrew Gorczyca is een enkele jaren geleden op 40-jarige leeftijd overleden Amerikaanse bassist/gitarist/songwriter die tijdens zijn leven altijd met prog bezig was en ook behoorlijk wat schreef en opnam in z'n eigen studio, maar nooit verder kwam dan het demo-stadium en nogal slordig omsprong met z'n output. Zijn broer Chris, drummer, vindt dit zonde, vooral omdat er daarom na z'n dood alleen maar slecht klinkende demo's achterbleven. Hoe hij het voor elkaar gekregen heeft weet ik niet (geld?), maar hij kreeg o.a. diverse Spock's Beard-leden, Enchant-zanger Ted Leonard, Adrian Belew, gitarist Phil Keaggy en anderen zo gek om deze virtuoos ingespeelde en prachtig geproduceerde plaat te maken waarop zijn werk eindelijk goed tot recht komt. Prog met af en toe een dosis AOR. Van de demo van "Peasant Under Class" was de tekst niet goed te verstaan; Ted Leonard probeert 't fonetisch zoveel mogelijk op het origineel te laten lijken. "From This Day Forward" bevat een fraaie Phil Keaggy-solo met Holdsworthiaanse legatonoten.

Van "Steve Winwood" (Island Records, 1977/2008)
Steve Winwood werd "wel eens een vroegrijpe Mozart van de popmuziek genoemd" (Muziekkrant Oor Encyclopedie, 1977) Al op jonge leeftijd zingt en speelt hij in de Spencer Davis Group, terwijl hij verder furore maakte in onder meer Traffic en Blind Faith en schitterde in Stomu Yamash'ta's “Go”. Zijn solo-carrière startte in 1977 met dit titelloze album, maar kreeg vooral een flinke opwaartse duw met het succes van de single “While You See A Chance”, afkomstig van “Arc Of A Diver” uit 1980. Vreemd genoeg zijn de meeste LP's wel ooit op CD verschenen, maar heeft
Island - op een moeilijk verkrijgbare Golddisk na - nooit remasters uitgebracht, zoals men wel met vele andere artiesten deed. In Japan wordt dit wel regelmatig gedaan en eind vorig jaar was het weer zover, dit keer in de vorm van SHM-CD's van de eerste vier platen. Het debuut is een soort mengeling van een wat toegankelijker Traffic-stijl met subtiele Steely Dan-ritmepatronen. Winwood zingt vaak prachtig emotioneel, zoals op “Go”, terwijl de begeleiding nog niet de synthetische
klank had als op latere platen.

Afkomstig van het live-album “Never Let Go” (Camel Productions, 1993) en misschien wel de
definitieve versie van dit stuk. En er is ook nog wat nieuws rond Camel... weer een DVD. Het is een in Santa Cruz opgenomen concert uit de 'Farewell Tour', die ondernomen werd na het verschijnen van “A Nod And A Wink”. De Europese concerten werden gedaan met Kayak-toetsenist Ton Scherpenzeel, maar de Amerikanen hoorden de ook van Meat Loaf en Yes bekende Tom Brislin. En wij binnenkort dus ook! Brislin was onlangs nog met zijn eigen band Spiraling te horen in Xymphonia.

Afkomstig van haar album “Vespertine” (1 Little Indian, 2001), een album met een opvallend
intieme maar ook winterse sfeer.

Van het album “Wild Orchids” (Inside Out, 2006)
Er zijn drie nieuwtjes te vermelden rond Steve Hackett:

1. De organisatie van het Duitse Night Of The Prog-festival hebben de eerste twee namen voor de komende editie, de vierde op rij, vrijgegeven: Steve Hackett & Band en Pendragon zullen optreden op dit jaarlijkse festival, dat plaatsvindt op de schitterend op een berg aan de Rijn gelegen Loreley Freilichtbühne, op 10 en 11 juli 2009.
   Steve Hackett en Chris Squire werken aan een gezamenlijk album, "The Squackett Project”. De heren hopen het album in 2009 uit te brengen.
2. Voormalige Steve Hackett-bandleden Pete Hicks (zang) en Nick Magnus (toetsen) hebben samen een album opgenomen getiteld "Flat Pack". Het album zou afgelopen week verschenen moeten zijn.

Van het meest recente album “Alone Together” (Rock Servis, 2007)
Het Poolse Quidam is één van de optredende bands op het iOPages Prog Festival 2009.
Poppodium De Boerderij in Zoetermeer staat vrijdag 10 en zaterdag 11 april 2009 in het teken van de progressieve symfonische rock. Dan vindt het derde iOPages Prog Festival plaats. In 2008 lieten de organisatoren van het tijdschrift voor deze muziekstijl een jaar verstek gaan, maar in 2009 nemen zij revanche met een zeer sterke internationale line-up. Vrijdag zijn de groepen Magenta, Frost* en PBII te gast. Een dag later is het de beurt aan Pure Reason Revolution, Quidam en After.

Van het album “Innuendo” (Parlophone, 1991)
Van de Britse band Queen is een box verschenen met alle singles van de band van 1973 tot 1995: “The Singles Collection” (EMI).  De nummers behelzen derhalve meer dan twintig jaar en zijn ontsproten aan zestien albums beginnend met het debuutalbum “Queen” uit 1973 en eindigend met ”Made In Heaven” uit 1995.

Van "The Green Album" (Capitol, 1983/One Way Records, 1992)
Deze week werd “Radiation”, de eerste EP van de nieuwe superformatie UKZ onder leiding van Eddie Jobson, beschikbaar voor internetaankoop. Wij grijpen daarom terug naar zijn soloplaat “The Green Album”, dat - anders dan zo te horen UKZ - nog wel duidelijk op UK teruggrijpt, zeker qua keyboardsounds.

van “Kalevala, A Finnish Progressive Rock Epic” (Musea 2002/2008)
Heruitgave van deze bijzondere conceptplaat dat de eerste in de serie Colossus-projecten is. Een 30- tal bands vertelt aan de hand van muziek het Kalevala-verhaal, uitgesmeerd over 3 CD's. Deze heruitgave bevat zelfs een bonus track. De bands die meewerken zijn o.a Magenta, Overhead, Simon Says, Sinkadus, Moomgarden en een legioen aan onbekendere en obscure groepen. Natuurlijk doet het al vermoeden dat de kwaliteit dus ook echt schommelt, maar al met al is het toch wel een geslaagd project geworden.

Van "No Two" (A&M, 1989)
De connectie van Kevin Gilbert met Michael Jackson en Madonna hebben we muzikaal gezien nooit zo begrepen. Misschien dat No Two iets verklaart. Het is een project van zanger, gitarist, toetsenman Robert Ferris (vaste gastmuzikant op Giraffe-platen) en zanger, toetsenist Khris Kellow. Na het uiteenvallen van Giraffe nam men in de T.R.S.-studio met nagenoeg de complete Giraffe-bezetting en onder productionele leiding van Kevin M. Gilbert deze plaat op. Gilbert deed ook de engineering en was betrokken bij de arrangementen. De muziekstijl neigt naar die gelikte funk-synthpop waarmee Jackson ook flink scoorde, maar waarin toch duidelijk de hand van Gilbert te bespeuren is. Vooral de diverse koortjes, opduikende gitaarsolo's en effecten kennen we van Giraffe en zouden ook op Toy Matinee terugkomen. Op zijn site staat deze plaat trouwens onde Robert Ferris' naam gecatalogiseerd.

Van "Jetlag" (RCA, 1977)
Ten tijde van dit album heeft Italië's beroemdste prog-groep muzikaal-technisch wellicht een van de meest onderlegde bezettingen, wat zich uit in spetterende, aan jazzrock refererende passages. Meest in het oor springend is de zang van Bernardo Lanzetti, wiens aardappel-in-de-keel-stem doet denken aan Roger Chapman en Theo Vanes, met een mespuntje Peter Gabriel erbij. In combinatie met de spannende composities ontstaat zo een van de sterkste PFM-platen (die de competitie aankan met vroeg meesterwerk "Storia De Un Minuto"). Dit nummer heeft een dromerig Happy The Man-achtig caroussel-thema, maar biedt ook ruimte aan flitsende soli in het middenstuk.

Van "Canterbury Knights" (Voiceprint, 1996)
Verzamelaar met materiaal uit 4 live-studiosessies van deze Canterbury-prog groep die bestond tussen 1976 en 1978. Bekendste lid was Caravan-toetsenist David Sinclair. Polite Force is dan ook ontstaan als voortvloeisel uit de sessies voor Sinclairs solo-album "Moon Over Man". De andere leden hebben allemaal zo hun verstrengelingen met de Canterbury-scene rond Soft Machine. De naam is gejat van het tweede album van Egg, uit dezelfde scene. Leden uit die scene jamden bij live-concerten ook vaak mee. Een album heeft Polite Force in z'n bestaansjaren nooit gemaakt, dit is het enige officiële audiodocument. De instrumentale muziek is typisch Canterbury: een mengsel van progressieve rock en jazzy improvisatorische exploraties. Opvallendste ear catchers zijn de sax van Max Metto (met zijn donkere huidskleur een opvallende verschijning in de toch wel erg bleke Canterbury scene) en de Fender Rhodes van Graham Flight (die er heel wat Manzarekiaanse thema's aan ontlokt). Nergens urgent, wel prettig nostalgisch.

van “Second Thoughts” (Mushroom, 1977/2006)
Tweede “officiële” studio album van deze Australische groep, met daarop werk dat deels ook te vinden is op hun debut album “Mental Notes”  heropgenomen Engeland. Roxy Music-gitarist Phil Manzanera was de producer. Die Roxy Music-connectie is ook hoorbaar in de muziek.. Rhett Davis (bekend van engineer- en productiewerk met Genesis en Camel) is tevens te vinden in de credits. Het titelnummer is wel het meest proggy stuk met heerlijke solina strings en loopt naadloos door in het volgende stuk “Time For A Change” met een heerlijk bombastisch einde en gitaar solo. Alle platen van Split Enz zijn een paar jaar geleden geremastered (sommigen met bonus tracks) en nu verzameld in een mooi boxje (met nog een tweetal restjes-CD's).

Keuze van Chris: “Met het tweede album “Experiments In Mass Appeal” slaat de band zoals aangekondigd een andere weg in dat op het debuut “Milliontown” uit 2006. Korter, bondiger, heftiger, rockender maar nog steeds vol met knappe wendingen en dat alles in een adembenemend productioneel jasje.

Keuze van Aldwin: “Begin dit jaar verscheen het 8ste studio-album “01011001” van Ayreon.
Ayreon is een muziekproject van Arjen Anthony Lucassen. Ayreon heeft een stijl die het meeste is afgeleid van heavy metal en progressieve rock, maar combineert diverse muziekgenres, waardoor een totaal nieuw genre ontstaat. Arjen wordt in dit genre als grondlegger gezien. Maar dit was niet de enige Ayreon-release in 2008: onlangs verscheen de verzamelbox “Timeline”, bestaande uit 3 CD's en een DVD, met daarop ook één nieuw nummer.

Van het album “Schoolyard Ghosts”, een keuze van Aldwin en René.
Aan de basis stonden weer Tim Bowness en Steven Wilson, dit keer aangevuld met bijdragen van Bruce Kaphan (American Music Club, Red House Painters), drummers Pat Mastelotto (King Crimson) en Gavin Harrison (Porcupine Tree, King Crimson), saxofonist/fluitist Theo Travis, en het London Session Orchestra met arrangementen door Dave Stewart (Hatfield and the North, Egg, Stewart and Gaskin etc. Bijna alle tracks zijn in sombere stijl, waarbij de zwarte hoes al net zo stemmig is als het album. Steve Wilson heeft intussen ook een solo-album gemaakt dat al verkrijgbaar is via internetkanalen. Het ligt echter pas over twee maanden in de winkels. Ondanks dat het in René's jaarlijstje voorkwam schuiven we dat album op naar de eindlijstjesuitzending van volgend jaar:-)

Keuze van Chris: “In de categorie DVD zijn dit jaar ook een aantal best goede uitgekomen (David Gilmour - “Live In Gdansk” en natuurlijk Le Orme @ NEARfest) maar uiteindelijk vind ik dit misschien wel de meest aangename: de verbazingwekkend mooi samengestelde “The Anniversary Box 1973 – 2008” van Kayak. Binnen deze box zijn eerst 2 CD's samengesteld door de fans (opvallende keuzes die duidelijk de meer symfonische kant laten zien van Kayak) gevolgd door het hele concert van Kayak in Paradiso op 2 CD's, gevolgd door het hele concert op DVD. Met name het concert is meer dan het geld waard. Dit is nou precies hoe een concert moet worden vastgelegd. En ik durf gerust te stellen dat de huidige line-up van Kayak de beste is ooit.”