HERUITGAVE / 40 JAAR
Toto - Afraid Of Love
- We Made It
Van "Toto IV" (CBS, 1982 / Sony Music, 2022)

Volgens Discogs bestaan er van "Toto IV" inmiddels 225 versies. De laatste toevoeging betreft een superluxe Japanse hybride SACD met onder meer een glasheldere, gedetailleerd klinkende 5.1 surroundmix en een knallende nieuwe stereo-remaster die tevens vier bonustracks afkomstig van het archiefalbum "Old Is New" bevat. De oorspronkelijke LP kwam uit in 1982 en betekende de definitieve doorbraak voor Toto. Deze 40ste verjaardagseditie van de AOR-klassieker met hits als "Africa", "Rosanna" en "I Won’t Hold You Back" is als het openmaken van een kerstpakket. De ruim opgezette 7”-hoes bevat verschillende OBI’s, reproducties van de singlehoesjes, een poster, een uitgebreide lijst van de sessies die de Toto-muzikanten tussen 1973 en 1984 voor andere artiesten opnamen, een fotoboek en een helaas grotendeels in het Japans opgestelde informatieboekwerkje. Het SACD-formaat is sinds de introductie van Blu-ray weliswaar beduidend minder populair bij de audiofiele fijnproevers, toch zijn er nog liefhebbers die de warme sound ervan prefereren. De vorige superaudio-editie van "Toto IV" verscheen in 2003 en kost op de diverse marktplaatsen inmiddels meer dan € 70. Snelle beslissers kunnen deze nieuwe schijf voor minder dan € 50, inclusief verzendkosten, in Japan bestellen. Ter gelegenheid van deze feestelijke heruitgave draaien we nu twee nog niet eerder in Xymphonia ten gehore gebrachte songs, "Afraid Of Love" en "We Made It".
Website:
https://totoofficial.com/
https://www.facebook.com/totoband
.

NIEUW / SPLINTERNIEUW
Neal, Ian - Fair Winds
Van "Barkston Ash" (eigen beheer, 2022)
Neal, Ian - 96 Bells ~ (For Elizabethans)
digital single, (eigen beheer, 2022)

Tot voor kort hadden nog nooit muziek gehoord van Ian Neal en dat terwijl hij sinds 2005 al 4 album heeft uitgebracht. Misschien komt het omdat de Brit ze alleen als download uitbrengt en niet in enige fysieke vorm. We komen nu echter wel tot de conclusie dat we echt wel iets gemist hebben! In juli verscheen zijn vierde album "Barkston Ash" en net als op eerder werk bespeelt hij alle instrumenten zelf, gehuld in een heerlijk warme productie. Het is overduidelijk dat hij is beïnvloed door Genesis, Steve Hackett, Yes en Camel (en soms een beetje Pink Floyd). Daarnaast horen we ook het pastorale karakter van klassieke composities van bijvoorbeeld Vaughan Williams en Holst terug. Uit eigen ervaring weten we dat deze muziek het prima doet terwijl je over de Wild Atlantic Way rijdt aan de Ierse westkust:-). Maar al die invloeden verwerkt Neal op geheel eigen wijze, waardoor het resultaat niet als een pastiche overkomt, maar simpelweg prachtig is. Van zijn laatste album laten we de openingstrack “Fair Winds” horen, gevolgd door het splinternieuwe “96 Bells ~ (For Elizabethans)”.

Deze ode aan wijlen koningin Elizabeth is geïnspireerd door het luiden van de klokken van Derby Cathedral en de klanken van het kerkorgel zoals hij het hoorde spelen toen hij langs die kathedraal wandelde. Ook samplede Neal een fragment uit een klassieke compositie van William Walton. Hij werkte de dagen na het overlijden van de vorstin aan dit stuk om het uiteindelijk een dag voor de uitvaart uit te brengen. Websites:
https://ianneal.bandcamp.com/album/barkston-ash
https://ianneal.bandcamp.com/track/96-bells-for-elizabethans
https://www.facebook.com/iannealmusic/
.

NIEUW
Haven Of Echoes - Let Them In
van "The Indifferent Stars" (eigen beheer, 2022)

Haven Of Echoes is een nieuw project, waarin de van Frequency Drift bekende multi-instrumentalist Andreas Hack samenwerkt met zanger/gitarist Paul Sadler van de niet in Xymphonia ten gehore gebrachte progmetalband Spires. Op het 7 oktober te verschijnen "The Indifferent Stars" wordt dit duo vergezeld door Hacks voormalige collega Nerissa Schwarz op elektrische harp en toetsen en drummer Wolfgang Ostermann. Stylistisch verrijkt Haven Of Echoes de filmische progressieve rock van Frequency Drift met de veelzijdige performance van Sadler, waardoor we "The Indifferent Stars" het beste emoprogrock kunnen noemen. De zes, veelal in trage tempo's gespeelde songs variëren qua lengte tussen een kleine vijf en ruim twaalf minuten. De orkestraties zijn broeierig van karakter met intrigerende digitale effecten, terwijl echte solo's eigenlijk ontbreken. Die solo's zitten echter wel in het langste nummer, het afsluitende "Let Them In", waarin het album naar een fraai hoogtepunt wordt geleid. Uiteraard hebben we die compositie voor vanavond klaarstaan.
Websites:
https://havenofechoes.com/
https://www.facebook.com/havenofechoes
.

LIVE-TIP
VOLA – Ghost
Van “Applause Of A Distant Crowd” (Mascot Records, 2018)

Het Deens-Zweedse VOLA is sinds 2006 aan de weg aan het timmeren met een avontuurlijke mix van progressieve rock, elektronica en metal, geïnspireerd op o.a. Meshuggah, Opeth en Massive Attack. Het viertal weet op een indrukwekkende manier djent, prog en pop te mengen tot een beukend en catchy geheel, met name door de loepzuivere zang van frontman Asger Mygind. Na het debuut “Inmazes” en opvolger “Applause Of A Distant Crowd” kwam vorig jaar het derde album “Witness” uit, geproduceerd door Jacob Hansen (Volbeat, Amaranthe, Delain), dat wederom onthaald werd op lovende kritieken. Na te gekke shows in o.a. Haarlem en Nijmegen, en begin dit jaar nog op de online versie van Eurosonic, komt de band nu naar Tilburg (30 september) en Amsterdam (1 oktober), met als voorprogramma's Voyager en Four Stroke Baron. Websites:
https://www.volaband.com/
https://www.facebook.com/volaband .

NIEUW
Rossen, Daniel – It's A Passage
– Keeper And Kin
Van “You Belong There” (Warp Records, 2022)

Daniel Rossen is frontman van Grizzly Bear, waarvan de progressieve alt.pop best een plekje in Xymphonia zou verdienen. Daar is het echter nog niet van gekomen. Het eerste volledige solo-album van Rossen brengen we wel graag onder uw aandacht. “You Belong There” verscheen al in de lente en blijft zich sindsdien met enige regelmaat aan ons opdringen. Wellicht dat zijn progressieve singer-songwritermuziek in de nu begonnen herfst helemáál indaalt. Rossens stem (die hij vaak zelf dubbelt) en akoestische gitaartokkels staan centraal. Daarnaast brengt hij zelf accenten aan met piano, cello, contrabas, diverse houtblaasinstrumenten en synthesizers. De minimaal gehouden drumpartijen worden verzorgd door Grizzly Bear-collega Christopher Bear: nauwelijks ritmisch spel, maar goedgeplaatste roffels om een sfeer te benadrukken. Hier en daar zijn er nog wat kleine gastrollen voor andere muzikanten, maar Rossen doet duidelijk het meeste zelf. De manier waarop Rossen zijn songs vormgeeft is erg gericht op het in een soortement van droomstemming brengen van de luisteraar (en hij klinkt alsof hij ook zelf helemaal meegesleept wordt door zijn eigen zieleroerselen). De ruimtelijke sfeer die hij met de genoemde extra instrumenten en ook zeker de productie rondom zijn zang en gitaarspel aanbrengt, helpen daar erg aan mee. Sommige songs hebben niet eens echt een songstructuur en zijn meer ietwat psychedelische, kleurrijk gearrangeerde sfeerschetsen. Qua inspiratiebronnen moet je denken aan de dromerige kant van Tim Buckley, Ed Kuepper ten tijde van “Today Wonder” en het vroege werk van Shawn Phillips. Tien(!) jaar geleden bracht Rossen al eens een mini-album uit: “Silent Hour/Golden Mile”. Door de drogere sound en de minimale arrangementen missen die 5 songs de betovering van het werk op “Youn Belong There”, maar ondanks dat zijn ze zeker de moeite waard. Het leuke is: als je de Japanse versie van “You Belong There” koopt, dan merk je dat die hele EP als bonus aan de CD is toegevoegd. En dan is die duurdere Japanse uitgave toch altijd nog goedkoper dan de nog leverbare EP los naast de Europese of Amerikaanse editie kopen.:-) Websites:
https://www.danielrossen.com/
https://danielrossen.bandcamp.com/album/you-belong-there
https://www.facebook.com/rossendaniel .

NIEUW (verlaat) / LIVE-TIP
BOOST! – One Moment In Time
Van “BOOST!” (ZenneZ Records, 2021)

BOOST! is een Nederlands trio dat muziek maakt die heel erg geïnspireerd is op de sound van Focus. De musici hebben alledrie hun sporen verdiend in de Nederlandse jazz-scene maar leven zich hier in een meer rockend idioom uit. Gitarist Jerôme Hol hebben we in 2013 al eens een keer aan u voorgesteld met zijn eigen trio. Bij BOOST! haalt-ie scherpe licks uit zijn instrument waarmee hij Akkerman naar de kroon steekt, over rollende orgeltapijten van Rob Mostert die het geheel een broeierige sfeer geven. Drummer Erik Kooger drijft de twee lekker op, zoals hij dat ook bij Hols eigen trio al deed. De vernieuwingsaward zal de groep dus met dit naar de groep vernoemde debuutalbum niet winnen, maar het spelplezier spat van de plaat af en de productie is lekker knisperend waardoor de gitaarlicks en orgelsweeps heerlijk 'in yer face' knallen. We hadden eigenlijk willen tippen dat u het trio op zondagmiddag 2 oktober in Groningen aan het werk kunt zien, maar dat concert is helaas afgelast. 8 oktober kunt u wel naar de Mahogany Hall in Edam.
Websites:
https://www.boosttheband.com/
https://boosttheband.bandcamp.com/album/boost
.

ALBUM VAN DE MAAND
Moon Letters – Mother River
Van “Thank You From The Future” (eigen beheer, 2022)

In 2019 lieten we u kennismaken met Moon Letters. Deze band uit Seattle debuteerde toen met “Until They Feel The Sun”. We hoorden een mooie balans tussen sfeervol en stevig, waarbij we referenties uiteenlopend van Riversea tot Uriah Heep aanhaalden. Begin augustus verscheen opvolger “Thank You From The Future”. Wat hieraan opvalt is de frisheid en de gedrevenheid die de band uitstraalt in songmateriaal dat duidelijk geworteld is in de hoogtijdagen van de symfonische rock (jawel, de jaren zeventig), maar absoluut niet gedateerd klinkt. De referentie die op dit “Thank You From The Future” meerdere keren in onze gedachten springt, is die aan Echolyn. De bands hebben gemeen dat de muzikanten stuk voor stuk een ver bovengemiddelde instrumentbeheersing hebben, dat er een bepaalde geladenheid in de vaak meerstemmige zang zit en dat er een voortdurende, enthousiasmerende energie in de muziek zit. De composities hebben daarbij allerlei vernuftige wendingen die je als luisteraar constant bij de les houden. Vanavond nog zo'n nummer waar die genoemde Echolyn-referenties opvallen: het energieke “Mother River”. Websites:
https://www.moonletters.com/
FACEBOOK
BANDCAMP.

LIVE-TIP / VAN EIGEN BODEM
For Absent Friends – Into Love (live)
Originele versie te vinden op “Running In Circles” (SI Music, 1994)

For Absent Friends begon al in 1986 met optreden. De band won destijds meteen de Grote Prijs van Ridderkerk. Inmiddels is FAF 36 jaar verder en heeft het met Edwin Wernke (drums) en Edwin Roest (gitaar) nog maar twee leden uit de begindagen in de gelederen. Met Hans van Lint (zang, piano en toesten) en de nieuwe bandleden Clemens Steenweg (piano, toetsen en achtergrondzang) en Jan Nieuwenhuis (bas en achtergrondzang) staat de band er weer sterk op met een nieuw album “Disappear” dat op 29 september zal verschijnen. Dit zevende studioalbum van de band komt in verschillende vormen uit: digitaal, op CD en op LP. De officiële presentatie vindt aanstaande donderdag plaats in Poppodium Boerderij te Zoetermeer. Dan is For Absent Friends namelijk het voorprogramma van Von Hertzen Brothers. Vier jaar geleden trad de groep daar op als voorprogramma van Jadis. Dat was toen het eerste concert sinds het overlijden van oorspronkelijk bassist René Bacchus. Dat optreden werd gefilmd en er is ook een nummer van op YouTube te vinden: “Into Love”, ooit het openingsnummer van “Running In Circles” (1994). Wij gaan nu naar die live-opname, van 6 april 2018, luisteren.
Websites:
https://forabsentfriends.nl
https://forabsentfriends.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/forabsentfriends
De live-versie van “Into Love” op YouTube
.

LIVE-TIP / TRILOGIE
Operation: Mindcrime – The Fall
Van het album “The Key” (Frontiers, 2015)
Operation: Mindcrime – The Fight
Van het album “Resurrection” (Frontiers, 2016)
Operation: Mindcrime – A Guitar In Church?
– All For What?
Van het album “The New Reality” (Frontiers, 2017)

Operation: Mindcrime is het project van Geoff Tate, voormalig zanger van Queensrÿche. In april 2014 zijn Tate en zijn vorige bandleden tot een schikking gekomen, waarbij Rockenfield, Wilton en Jackson het recht op de naam Queensrÿche is toegewezen en Geoff Tate de exclusieve rechten kreeg om integrale uitvoeringen te mogen doen van de succesalbums “Operation:Mindcrime” en “Operation:Mindcrime II”. Omdat Tate wederom conceptalbums wilde maken en voor de fans herkenbaar en vindbaar wilde zijn, heeft hij ervoor gekozen om zijn nieuwe project te vernoemen naar deze albums.

Met dit project heeft Tate in drie opeenvolgende jaren drie werkstukken afgeleverd die tezamen één concept vormen. “Als ik de wereld kon veranderen, hoe zou die er dan uit zien?”, is het centrale thema van deze muzikale trilogie. Alle nummers zijn op hetzelfde moment opgenomen met in totaal zo’n twaalf muzikanten en door Frontiers Records één voor één op de markt gebracht. In Operation: Mindcrime vinden we verrassend genoeg ook weer Kelly Gray terug, die rond de eeuwwisseling enkel jaren deel uitmaakte van Queensrÿche. Opvallend zijn verder de vocale gastrollen voor Blaze Bayley (ex-Wolfsbane, ex-Iron Maiden) en Tim ‘Ripper’ Owens (ex-Judas Priest). Geoff Tate neemt voor de rest alle zangpartijen, de meeste toetsenpartijen en de saxofoon voor zijn rekening. Dat laatste instrument is ook te horen op het nummer “The Fall” van trilogie-opening ''The Key”. Tate heeft een uiterst grote longinhoud en kan naast uitstekend zingen, dus ook dit soort blaasinstrumenten bespelen. Daarnaast horen we het zeer specifieke geluid van het folk-instrument de dulcimer, bespeeld door Scott Mercado. “The Fall” is niet alleen het langste, maar ook het meest afwisselende nummer van het album “The Key”. In “The Key” wordt de sleutel gevonden om de gewenste verandering aan te brengen. In het tweede deel, “Resurrection”, wordt de wederopstanding en het likken van de wonden bezongen. In “The Fight” bezingt Tate de heropstanding van de hoofdpersoon. “A Guitar In Church?” is een instrumentale inleiding op de climax van het trilogieslot “The New Reality”. Rustige akoestische gitaar met dromerige synth-arrangementen vormen de opstap naar het meer theatrale deel van het album. “All For What?” start met het geluid van een machine, waarna de gesproken teksten moeten aanzetten tot gedachten. Langzaam zwelt de met synthesizers gecreëerde orkestratie op naar een hoogtepunt. Hierna horen we een ontketende Tate, ingetogen met emotionele uitbarstingen. (bron: Mario van Os, Progwereld) Wij van Xymphonia hadden überhaupt nog geen aandacht besteed aan de bánd Operation: Mindcrime. Met het optreden van Geoff Tate in de Metropool in Hengelo op vrijdag 30 september in aantocht is er een goede aanleiding om er een mini-special aan te wijden. In 20 minuten krijgt u zo een goede indruk van dit drieluik. Overigens zal hij in Hengelo ouder repertoire ten gehore brengen: de Queensrÿche-albums “Rage For Order” (1986) en “Empire” (1990) zullen integraal worden vertolkt.
Websites:
https://www.geofftate.com/
https://www.facebook.com/GeoffTateOfficial/
.

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Marillion – This Town
– The Rake's Progress
– 100 Nights
Van “Holidays In Eden – Deluxe Edition” (EMI, 1991 / Parlophone, 2022)

In Marillions serie Deluxe Editions is nu het tweede album met Steve Hogarth, “Holidays In Eden”, verschenen in een nieuwe mix en met veel extra's. Het was voor de Britten de tweede keer dat ze te maken kregen met het 'moeilijke tweede album'-syndroom. Daarbij eiste het label EMI na “Season’s End” een plaat waar drie radiovriendelijke singles van af te halen waren. Marillion wilde Nick Davis wederom als producer, maar die was verhinderd waarna de van o.a. Mike + Mechanics gekende Christopher Neil in beeld kwam. Hij zorgde ervoor dat het album zeker een stuk gladder klonk dan de voorgaande platen. Dit was indertijd voor de fans wel even wennen, hoewel achteraf blijkt dat “Holidays In Eden” vele (live-)favorieten heeft opgeleverd. De voor de Deluxe Edition gemaakte nieuwe mix is van de hand van Steven W. Tayler. De insteek was om deze wat minder gepolijst te laten klinken en dat is zeker gelukt. De accenten liggen anders, wat voornamelijk aan de vocalen en het gitaarwerk is terug te horen. De sound ligt nu meer in de lijn van “Clutching At Straws”. Dit maakt deze mix een mooie aanvulling op (maar niet per se een vervanger van) het origineel. Op twee extra CD's is een volledige concert te vinden, dat in 1991 in de Hammersmith Odeon werd opgenomen: het maakt deze set extra begerenswaardig. Maar wat de set zeker het aanschaffen waard maakt is de zeer natuurlijk klinkende surround mix van het studioalbum. Dit durven wij de beste 5.1-mix te noemen van alle Marillion Deluxe-edities tot nu toe. Jammer dat Tayler niet ook de voorgaande 5.1-mixen heeft gedaan. Die mix is te vinden op de vierde schijf, een Blu-ray. Daarop zijn ook de B-kanten en extra tracks toegevoegd die in 1998 op CD2 van de eerste “Holiday In Eden”-heruitgave waren te vinden. En als klap op de vuurpijl vinden we hier een Rockpalast-TV-concertopname terug, ook uit 1991. We gaan luisteren naar de afsluitende trilogie, waarmee de groep teruggreep op de meer episch vormgegeven laatste twee albums met Fish. Overigens: Marillion treedt komende maand 6 maal op in Nederland, waaronder op 17 oktober in de Oosterpoort in Groningen en op 25 en 26 oktober in TivoliVredenburg te Utrecht. En volgend jaar maart vindt eindelijk weer het Marillion Weekend plaats op Port Zélande.
Websites:
https://www.marillion.com/
https://www.facebook.com/MarillionOfficial
.

NIEUW
Lonely Robot – Starlit Stardust
– Species In Transition
Van “A Model Life” (InsideOut / Sony Music, 2022)

Met “A Model Life” brengt John Mitchell het vijfde album onder de naam Lonely Robot uit. Opnieuw speelt de van o.a. Arena, Kino en Frost* bekende Brit alle instrumenten zelf, behalve de drums, waarvoor wederom topkracht Craig Blundell beschikbaar bleek. Het album klinkt herkenbaar als Lonely Robot: toegankelijke, songmatig opgezette composities, waarbij Mitchell alle hoeken van het geluidsspectrum meestal flink vol heeft geschilderd, zonder dat het geluidsbeeld té druk of onrustig wordt. Tekstueel draagt hij net als op voorganger “Feelings Are Good” weer de nodige analyses aan over het moderne leven. “Starlit Stardust” is net als bijv. het openingsnummer “Recalibrating” zo'n nummer met een onontkoombare en verrassend simpele melodische hook die in je hoofd blijft hangen – kunstig ingebed in een kamervullende productie. Moderne popprog in optima forma. Het bedachtzaam opgebouwde “Species In Transition” laat Lonely Robot niet alleen op z'n meest 'spooky' horen, maar bevat ook fraaie, meeslepende gitaarsolo's.
Website:
https://johnmitchellhq.com/lonely-robot/
https://www.facebook.com/LonelyRobotband
.

NIEUW
Phantom Spell - Immortal's Requiem
- Dawn Of Mind
Van “Immortal’s Requiem” (eigen beheer, 2022)

Klassieke hardrock en traditionele prog gaan regelmatig hand in hand en er is de laatste jaren ook een behoorlijke aanwas in het eerstgenoemde genre. Een goed voorbeeld is Seven Sisters. Frontman en gitarist van deze Britse band is Kyle McNeill. Na 3 albums met Seven Sisters heeft hij onder de naam Phantom Spell nu ook zijn voorliefde voor de oude prog een plek gegeven. Met het album “Immortal’s Requiem”, dat afgelopen maand verscheen, levert McNeill een sterk album af dat op zeer fijne wijze een verweving van prog en hardrock laat horen. Ondanks dat Kyle van origine gitarist is, is er ook voldoende ruimte voor mooi toetsenwerk getuige het lange “Dawn Of Mind”. Muzikaal balanceert dit ergens tussen het oude werk van Kansas, Blue Öyster Cult en vooral door het twin-gitaargeluid, het meer proggy werk van Iron Maiden. Kortom: het is een album met heerlijk ouderwetse spierballenprog, waarin voldoende gesoleerd wordt op zowel gitaar als keyboards. We gaan luisteren naar het genoemde “Dawn Of Mind” met daarvoor nog het titelnummer van de plaat als introductie. Websites:
https://phantomspell.bandcamp.com/album/immortals-requiem
https://www.facebook.com/phantomspellmusic
.

NIEUW / LIVE-TIP / IN HET NIEUWS
Hackett, Steve – Held In The Shadows (live)
Van “Genesis Revisited Live: Seconds Out & More” (InsideOut / Sony Music, 2022)

Vorige week werd bekend dat Steve Hackett de winnaar is van de Sena Performers European Guitar Award 2022. Op donderdag 27 oktober krijgt de 72-jarige gitarist de oeuvre-award, afgekort SEGA, in Gebouw-T in Bergen op Zoom uitgereikt. Voor hem wonnen o.a. Steve Vai, Joe Bonamassa, Steve Lukather, Joe Satriani, John Petrucci, Walter Trout en Jan Akkerman deze award. De afgelopen tournee van Steve Hackett stond in het teken van wellicht het meest geliefde live-album van Genesis: “Seconds Out” uit 1977, waarmee de Britse gitarist destijds ook zijn afscheid bezegelde van het symfo-instituut waar hij sinds 1971 in gespeeld had. En zoals na elke tournee is er ook deze keer weer een live-document verschenen: “Genesis Revisited Live: Seconds Out & More”. Die laatste toevoeging aan de titel verwijst naar de korte eerste set met solo-repertoire die aan de integrale vertolking van de beroemde live-dubbelaar vooraf ging. Gelukkig maakte de gitarist tijd vrij voor enkele stukken van zijn meest recente solo-album “Surrender Of Silence”. Door de grote focus op Genesis-materiaal bij zijn live-concerten zou je haast vergeten dat Hackett al jarenlang met grote regelmaat naar onze smaak bijzonder sterke albums aflevert, waarbij toetsenist/sounddesigner Roger King als trouwe coproducer optreedt. Vandaar nog een nummer van dit vorig jaar verschenen album, maar dan dus live, met ook een opvallende rol voor de tenorsax van Rob Townsend. Ook in diverse Genesis-nummers pakt hij juist dit instrument uit de saxofoonfamilie, waar hij op eerdere albums vaker de sopraanvariant ter hand nam. Genoemde King is natuurlijk ook van de partij, alsmede drummer Craig Blundell (daar is-ie weer), bassist Jonas Reingold, zangeres/gitarist/schoonzus Amanda Lehmann en natuurlijk zanger Nad Sylvan. De volgende tournee is al aangekondigd: die staat in het teken van het nu 50-jarige album “Foxtrot” en doet o.a. het Utrechtse TivoliVredenburg aan op 8 mei 2023. Wellicht draaien we later nog eens zo'n 'revisited' Genesis-song, vanavond “Held In The Shadows” van het recente “Surrender Of Silence”.
Websites:
http://www.hackettsongs.com/
https://www.facebook.com/stevehackettofficial
.

(OP)NIEUW(S)
Phillips, Simon - The Long Road Home
Van "Protocol V" (Phantom Recordings/Universal, 2022)

In februari draaiden we twee nummers van "Protocol V", de nieuwste CD van superdrummer Simon Phillips. Op die plaat wordt Phillips begeleid door bassist Ernest Tibbs, toetsenman Otmaro Ruiz en nieuwkomers Jacob Scesney op saxofoons en Alex Sill op gitaren. "Protocol V" klinkt alsof de musici een moderne hommage willen brengen aan de spetterende jazzrock van de jaren 70, vol groovy ritmestructuren, virtuoze solo's en catchy thema's. Phillips schreef vijf van de zeven composities zelf, terwijl hij "When The Cat's Away" samen componeerde met zijn oude vriend Jeff Babko. Alleen het ruim elf minuten durende slotnummer "The Long Road Home" is een groepscompositie en wijkt daarom qua stijl iets af van de overige stukken. Het is episch opgezet als een symfonisch rocknummer, inclusief een klateren pianosolo. De deels vervormde saxofooneruptie geeft aan het geheel een smeuïg fusiontintje. Genoeg pakkende elementen om weer aandacht aan "Protocol V" te besteden. Overigens is onlangs de Phillips' eerste Protocol-album, een echt soloproduct, opnieuw uitgebracht met de nodige bonustracks. Websites:
https://www.simon-phillips.com/
https://www.facebook.com/SimonPhillipsMusic .

NIEUW
Riis, Bjørn – A Voyage To The Sun
Van het mini-album “A Fleeting Glimpse” (Karisma Records, 30 september 2022)

Airbag-gitarist Bjørn Riis brengt op 30 september het mini-album “A Fleeting Glimpse” uit bij Karisma Records. Eerder dit jaar zijn verscheen nog zijn vierde soloalbum “Everything To Everyone”. 'Ik probeer zo dicht mogelijk bij het Pink Floyd-geluid te komen, zonder echt te kopiëren of gewoon covers te doen', legt de gitarist uit. Riis heeft Durga McBroom, Pink Floyd-achtergrondzangeres uit de jaren 80 en 90 kunnen strikken. Ook Pymlico-lden Arild en Øyvind Brøter werkten mee aan “A Fleeting Glimpse”. Riis is met zijn groep Airbag in oktober in Nederland te aanschouwen: op 14 oktober in Poppodium Boerderij in Zoetermeer en 15 oktober in de Cacaofabriek in Helmond. Eerder lieten we de al vroeg als voorproefje vrijgegeven albumopener “Dark Shadows (Part 1)” horen, vanavond “A Voyage To The Sun”. Websites:
https://www.bjornriis.com/
https://www.facebook.com/BjornRiisArtistPage
https://bjornriis.bandcamp.com/album/a-fleeting-glimpse .

ALBUM VAN DE MAAND
Moon Letters – Sudden Sun
Van “Thank You From The Future” (eigen beheer, 2022)

In 2019 lieten we u kennismaken met Moon Letters. Deze band uit Seattle debuteerde toen met “Until They Feel The Sun”. We hoorden een mooie balans tussen sfeervol en stevig, waarbij we referenties uiteenlopend van Riversea tot Uriah Heep aanhaalden. Begin augustus verscheen opvolger “Thank You From The Future”. Wat hieraan opvalt is de frisheid en de gedrevenheid die de band uitstraalt in songmateriaal dat duidelijk geworteld is in de hoogtijdagen van de symfonische rock (jawel, de jaren zeventig), maar absoluut niet gedateerd klinkt. De referentie die op dit “Thank You From The Future” meerdere keren in onze gedachten springt, is die aan Echolyn. De bands hebben gemeen dat de muzikanten stuk voor stuk een ver bovengemiddelde instrumentbeheersing hebben, dat er een bepaalde geladenheid in de vaak meerstemmige zang zit en dat er een voortdurende, enthousiasmerende energie in de muziek zit. De composities hebben daarbij allerlei vernuftige wendingen die je als luisteraar constant bij de les houden. Vanavond nog zo'n nummer waar die genoemde Echolyn-referenties opvallen: het kortste nummer van “Thank You From The Future”, de opener “Sudden Sun”. Websites:
https://www.moonletters.com/
FACEBOOK
BANDCAMP.

LIVE-TIP / XYMPHONIA 1500STE / IN HET NIEUWS
Leap Day – Raining
Van het album "Treehouse” (Oskar, 2022)

Xymphonia viert feest! Niet alleen bestaat dit radioprogramma al bijna 30 jaar, onlangs werd de grens van 1500 uitzendingen overschreden. Om dat te vieren zal op zondagmiddag 30 oktober Leap Day een GRATIS toegankelijk optreden verzorgen in Hof 88. Je leest het goed: het kost je niets, al dien je wél een kaartje te reserveren. Uiteraard zal het nieuwe album “Treehouse” uitgebreid aan bod komen. Het is het vijfde studio-album van deze op 29 februari 2008 opgerichte Friese band. Van de bezetting van destijds zijn nog vier leden present: drummer Koen Roozen en gitarist Eddie Mulder (beiden tevens bekend van Flamborough Head) en de toetsenistentandem Gert van Engelenburg en Derk Evert Waalkens. Bassist Harry Scholing zit ondertussen alweer een paar jaar bij de band maar was nog niet eerder op een studio-album te horen, evenals de recenter aangetreden zanger Hans Kuypers. Leap Day heeft naam gemaakt met gloedvolle symfonische rock, waarbij de tekstuele inhoud met evenveel zorg is doordacht als de muziek. Het levert het zestal in alle windstreken waardering op. Zo trad de groep deze zomer nog op in Polen en twee weken voor het bezoek aan Almelo wordt een belangrijk Brits progrockfestival aangedaan. Het concert vindt dus op zondag 30 oktober plaats in de Herman Finkers Zaal van Hof88 en begint om 15:00 uur. Overigens gaat er aanstaande vrijdag, het begin van de meteorologische herfst, een YouTube-clip in première bij het Leap Day-nummer “Autumn”. Het is geen release van de band zelf, maar van Stephan Verrips en de tekstschrijver van “Autumn”, Noud Willemse (tevens trouwe Xymphonia-luisteraar). De cliptitel “I miss my dad” sluit aan bij de nostalgische lading van de tekst, die we ook besproken hebben in het interview met Leap Day en Noud in de echte 1500ste Xymphonia-uitzending, op 10 april jl. Voor vanavond is dat nummer te lang. Het wordt ongetwijfeld op 30 oktober ten gehore gebracht. Wij komen nu vast in de stemming met “Raining”.
Websites:
http://www.leapday.nl/
https://www.facebook.com/leapdayprogrock
https://www.hof88.nl/
Link naar aangekondigde clip
.

(OP)NIEUW / LIVE TIP
Von Hertzen Brothers – Day Of Reckoning
Van het album “Red Alert In The Blue Forest” (eigen beheer, 2022)

Bij de Von Hertzen Brothers moet je echt de tijd nemen om nieuwe muziek tot je te laten doordringen. De albums van de Finnen zijn moeilijk in een hokje te stoppen en dagen je uit er eens goed voor te gaan zitten. Voor het in maart verschenen “Red Alert In The Blue Forest” geldt dat ook. De “Blue Forest” uit de titel is een metafoor voor de bedreigde bossen in Finland, maar ook voor de aarde als geheel. De broers uiten in hun teksten hun zorgen rond zaken in de maatschappij en dan met name rond klimaatissues. Op dat album, het achtste studiowerk van de Finnen, zijn naast het gebruikelijke rockinstrumentarium onder andere ook diverse traditionele instrumenten te horen. De broers staan er niet alleen voor: Sami Kuoppamäki is al sinds het tweede album “Experience” uit 2021 de drummer van dienst. Hij speelt overigens in vele Finse groepen, bijvoorbeeld ook in Apocalyptica. Wel nieuw in de Von Hertzen Brothers-gelederen is toetsenist Robert Engstrand, die vooral bekendheid genoot als lid van de Finse folkmetalband Turisas. Hij is geen geheel onbekende in de symfo-wereld, want hij was ook te horen op het livealbum “Alive On Planet Earth” (2000) van The Flower Kings. De zang is bij de broers altijd prachtig verzorgd. De leadzang van Mikko is al fijn, maar wanneer de drie broers samen zingen klinken de harmonieën magnifiek, iets wat je wel vaker aantreft bij familiebands. op 29 september 2022 is de band te zien bij Poppodium De Boerderij in Zoetermeer samen met For Absent Friends en een dag later op het festival Progpower Europe in Baarlo. In juni besteedden we ook al aandacht aan “Red Alert In The Blue Forest”, vanavond gaan we luisteren naar het openingsnummer van dit album: “Day Of Reckoning”.
Websites:
https://www.vonhertzenbrothers.com/
https://www.facebook.com/vonhertzenbrothersofficial
.

PROGROCK + FILMMUZIEK
Sawano, Hiroyuki + Project [emU] - "Attack On Titan" Suite
Suite, gearrangeerd uit de soundtrack voor "Attack On Titan" (origineel: Pony Canyon, 2017)

In de wereld van de filmmuziek is al jaren ruimte voor muzikanten van diverse pluimage: van afgestudeerde conservatorium-componisten, jazzmusici tot aan pop- en rockmuzikanten. De Duitser Hans Zimmer is van dat laatste een mooi voorbeeld: hij begon als toetsenist voor popgroepen, waarbij hij o.a. werkte met The Buggles en zelfs in de video van “Video Killed The Radio Star” is te zien. Vervolgens richtte hij zich op muziek voor reclame en TV. Via die weg kwam hij in de filmindustrie terecht en groeide uit tot één van de meest gevraagde filmcomponisten. Via een YouTube-video van een concert van Hans Zimmer kwamen we terecht bij een video van de Japanse componist Hiroyuki Sawano die al jaren muziek maakt voor diverse Japanse anime-series. In dit geval ging het om een live-in-de-studio uitvoering van een suite van stukken voor de serie “Attack On Titan”. Die speelt zich af in een post-apocalyptische wereld waarin wat nog resteert van de mensheid zich heeft teruggetrokken achter drie gigantische muren, ter bescherming tegen gigantische mens-etende Titans. En wat gelijk opvalt, is dat de muziek een behoorlijk stevig rock-karakter heeft en in combinatie met de vocalen een sound heeft die behoorlijk in de richting komt van de symfonische metal van bands als Within Temptation en Nightwish. De vocalen worden verzorgd door drie Japanse zangeressen en een mannelijke vocalist waarbij er ook nog eens in drie verschillende talen word gezongen: natuurlijk in het Japans maar ook in het Engels en in het eerste deel van de suite zelfs in het Duits. Dat laatste schijnt dan weer te maken te hebben met het feit dat de serie is gesitueerd in een gebied dat iets van een Duitse oorsprong lijkt te hebben. Al met al muziek die meer dan prima past binnen het raamwerk van Xymphonia en een goede kennismaking met de muziek van Hiroyuki Sawano.
Websites:
https://www.sawanohiroyuki.com/
https://www.sh-nzk.net/
https://www.facebook.com/Sawanohiruyukifan
https://en.wikipedia.org/wiki/Hiroyuki_Sawano
Deze suite op YouTube
.

GEMIST / HERUITGAVE
Obiymy Doschu – Разом (Together)
Van “Son” (eigen beheer, 2017)

Sinds afgelopen week zijn de albums van Obiymy Doschu via Bandcamp beschikbaar. In 2009 debuteerde de Oekraïense band met “Elehia” Op dat album voert progmetal duidelijk de boventoon. Het tweede en voorlopig laatste studioalbum “Son” stamt uit 2017. Ondanks dat het album gemixt is door niemand minder dan The Pineapple Thief-frontman Bruce Soord, hebben we het destijds grandioos gemist. Het verdient zeker alsnog onze aandacht en de heruitgave via Bandcamp is daartoe een mooie aanleiding. “Son” is een bijzondere plaat, waaraan meer dan 15 muzikanten meewerken, onder meer een strijkkwartet. Dat het maar liefst 72 minuten lange album als een coherent muziekstuk klinkt mag opmerkelijk worden genoemd, want onderweg worden vele stijlen aangedaan: van bombastische symfonische prog en progmetal tot neoklassiek, folk en postrock. Je hoort zeker sporen van bands als Anathema, Riverside en Porcupine Tree terug maar ook traditionele progelementen en zelfs referenties aan Marillion ten tijde van “Brave”. De oorlog die in het thuisland woedt, heeft natuurlijk veel impact op de bandleden waarvan een aantal thuisstad Kyyiv is ontvlucht. De opbrengst van de Bandcamp-verkopen gaat naar verschillende goede doelen ter ondersteuning van oorlogsslachtoffers. We gaan luisteren naar het derde nummer met de titel “Разом” wat volgens google vertaalt naar “Samen”.
Websites:
https://rain.in.ua/en
https://obiymydoschu.bandcamp.com/album/son
https://www.facebook.com/obiymydoschu/
.

COVER
Tsjaikovski, Pjotr Iljitsj - Juni (Barcarolle) (fragment)
Van Nikolai Loeganski: “Tchaikovsky: The Seasons | Grand Sonata” (Naïve, 2017)
Ted Glen Extended - Cabin Pressure
Van “Ted Glen Extended” (Stromstans, 2012)

Zoals we al in juli vertelden is Ted Glen Extended de voorloper van het afgelopen jaar met het geweldige tweede album “Playing House” doorgebroken Noorse MEER. Het begon allemaal in 2008 als een familieaangelegenheid, toen Johanne Margrethe en Knut Kippersund Nesdal onder de noemer Ted Glen Extended muziek gingen maken. Al snel kwamen Eivind Strømstad (gitaar, zang), Mats Lillehaug (drums) en Morten Strypet (contrabas) het duo versterken. De eerste EP uit 2012 liet al duidelijk horen welke richting het duo op wilde, met een mix van orkestrale pop, klassieke muziek en progressieve rock. De blauwdruk voor het latere geluid van MEER werd hiermee al gelegd. Het opvallende is dat de musici van Ted Glen Extended net als met MEER zich op deze schijf waagden aan een cover. MEER deed dat in de vorm van een bewerking van de Whitesnake-klassieker "Here I Go Again", de voorloper ging terug naar een echt klassiek stuk, namelijk "Juni (Barcarolle)", het zesde deel van de pianocyclus "De Seizoenen". Het elegante origineel wordt door de Noren in eerste instantie op dezelfde wijze ingetogen gebracht, maar al snel weet Johanne met haar emotionele stem de aandacht naar zich toe te trekken, waarna de volledige band de registers verder opentrekt. Om een idee te krijgen laten we eerst de openingsmaten van Tsjaikovski's origineel horen (gespeeld door Nikolai Loeganski), gevolgd door de interpretatie van Ted Glen Extended.
Websites:
https://www.facebook.com/MEERmusikk
Oude Facebook pagina:
https://meer.bandcamp.com/album/ted-glen-extended-ep
Een andere uitvoering van “Juni (Barcarolle)” Op YouTube
.

NIEUW
Long Distance Calling – Giants Leaving
– Sloth
Van “Eraser” (Ear Music / Edel, 2022)

Na een studio-album waarop ook een gezongen stuk te vinden was ("How Do We Want To Live?" uit 2020), is het achtste album van Long Distance Calling weer geheel instrumentaal. Dat wil niet zeggen dat dit “Eraser” nergens over gaat: het is juist een conceptalbum over de grote bedreigingen voor onze natuur waardoor allerlei soorten op het punt van uitsterven staan. In 8 stukken staat een bedreigde diersoort centraal, van de neushoorn tot de tijger. In het afsluitende negende stuk “Eraser” wordt de boosdoener benoemd, de homo sapiens dus, die juist niet bedreigd is. Veel nummers laten een stevig postrockgeluid horen, waarbij over een doormalend ritme uit ronkende gitaren strakke riffs weerklinken. Rustpunt is er halverwege met “Sloth”, waarin de bedreigde Escudo-eilandluiaard muzikaal is getracht uit te beelden. Niet alleen gaat het tempo hiervoor omlaag, er is een voorname rol voor melancholiek saxofoonspel door gastmuzikant Jurgen Menkery van Shining Norway. Ook de gevoelige, haast bluesy gtaarsolo draagt eraan bij dat dit centraal geplaatste nummer een hoogtepunt op “Eraser” is. Het vlotte “Giants Leaving” gaat over een dier waar in de rockgeschiedenis al vaker muziek (zowel instrumentaal als vocaal) aan is gewijd: de albatros. Een U2-getint repeterend riffje brengt hier lucht tussen de overwegend zwaarder aangezette stukken.
Websites:
https://longdistancecalling.de/
https://www.facebook.com/longdistancecalling/
.

NIEUW
Dim Gray – Ashes
– Abalus | In Time
Van “Firmament” (eigen beheer / English Electric Recordings, 2022)

Afgelopen maandag speelde Dim Gray in het voorprogramma van Big Big Train in Poppodium Boerderij, Zoetermeer. Het Noorse trio had het nét verschenen tweede album bij zich dat niet geheel toevallig is uitgebracht op het label van het hoofdprogramma. Om de connectie nog sterker te maken: Dim Gray-zanger/toetsenist Oskar Holldorff viel bij Big Big Train in voor de tijdelijk afwezige Carly Bryant en stond proment op één lijn met de andere twee BBT-zanger-toetsenisten vooraan op het podium. Op diezelfde plek had hij zoëven met de vijfkoppige live-bezetting van zijn eigen band veel indruk gemaakt op het voor Big Big Train gekomen publiek, zoals eerder al voor de Zweedse Marillion Weekend-zaal. Zo expressief, innemend en extravert als Holldorff als volleerd frontman het publiek voor zich wint, zo introvert en gevoelig klinkt de intense, dromerige progpop van Dim Gray. Het debuut “Flown” was twee jaar geleden een Xymphonia Album van de Maand en als je “Flown en “Firmament” achter elkaar draait, hoor je duidelijke verschillen. Het karakteristieke twangende fingerpickgitaarspel van Håkon Høiberg dringt zich minder vaak op de voorgrond ten faveure van wijds uitwaaierende maar wel steeds transparante synths. Ook Høibergs bibberende vibratozang is minder te horen. Als je de credits bestudeert dan lijkt het aandeel van Holldorff dan ook groter dan op “Flown”. In de behoorlijk galmende productie worden de vaak met viool en cello verrijkte arrangementen vaak tot magnifiek hoogten opgezweept, waar Holldorffs jongensachtige vocalen nog een laag overheen leggen: dit is echt een CD die op een goede geluidsinstallatie kamervullend klinkt. Vanavond starten we met de nieuwe single, het atmosferische “Ashes”, dat de nodige trekjes heeft van Tears For Fears, midden jaren tachtig: de tijden dat Holldorffs vader Per Øystein Sørensen Noorse successen behaalde met diens licht-progressieve popgroep Fra Lippo Lippi (ja, iets met appel en boom). We draaiden begin juli al het toen vrijgegeven voorproefje “Avalon | The Tide”, we vervolgen vandaag met de tegenhanger ervan: “Abalus | In Time”.
Website:
https://dimgray.no/
https://www.facebook.com/DimGrayMusic
https://dimgraymusic.bandcamp.com/releases
.

(OP)NIEUW
Cap Outrun – Shadows On The Wall
Van “High On Deception” (Frontiers, 2022)

In mei draaiden we voor het eerst werk van “High On Deception”, het debuut van Cap Outrun. Deze band probeert de meest aantrekkelijke elementen van symfonische rock en AOR te verenigen. De pakkende melodieën van dat laatste genre, maar dan wel gevat in songs die muzikaal wat interessanter in elkaar zitten dan gemiddeld en met ruimte voor uitdagende solopartijen voor gitaar en toetsen. Het is na beluistering geen verrassing dat de Zweedse groep is opricht door een gitaar/toetsenduo: Andrée Theander en Erik Wiss. Gek genoeg was dat al 15 jaar geleden, waarna vrij vlot een EP verscheen, maar daarna gingen de heren ieder zijns weegs om pas dit jaar met het echte debuut voor de dag te komen. Als frontman fungeert de New Yorker Chandler Mogel die er blijkens zijn website al een lange sessiecarrière heeft opzitten. Vanavond aandacht voor de epic van de plaat, het ruim negen minuten durende "Shadows On The Wall", niet te verwarren uiteraard met de door Roger Chapman gezongen Mike Oldfield-hit "Shadow On The Wall".
Website:
https://www.capoutrun.com/
https://www.facebook.com/capoutrun
.

NIEUW
Cosmograf – Regretful Refrain
– A Better World
Van “Heroic Materials” (Gravity Dream, 2022)

“Heroic Materials” is de titel van het zojuist verschenen negende Cosmograf-album (als we het beperkt uitgebrachte “End Of Ecclesia” als debuut aanmerken). Volgens de man achter Cosmograf, Robin Armstrong, is het een conceptalbum over veranderingen door de loop van de tijd en vooral over de weigering die veranderingen te accepteren. Hij creëerde hiervoor als hoofdpersoon een 99-jarige voormalige Spitfire-piloot. De wereld is compleet veranderd sinds hij zijn land verdedigde in de lucht. Hij herkent de wereld niet meer terug, maar begrijpt aan de andere kant wel dat de mensheid móet veranderen in de toekomst. Zoals gebruikelijk bespeelt Armstrong zelf weer de meeste instrumenten, waarbij de prachtig opgenomen drumpartijen weer zijn overgelaten aan Kyle Fenton. Wel is er een gastrol voor voormalig Big Big Train-toetsenist Danny Manners, die de pianopartijen in het driedelige titelnummer speelt. Armstrong speelde zelf enige tijd naast Manners in de live-bezetting van Big Big Train. Het album is verschenen in een standaard-CD-editie, een 'deluxe media book'-editie op 7”-formaat, vinyl en digitale download. We draaiden eind juli al het voorproefje “British Made”: een nostalgische blik terug op de tijd van Brits design en ambacht, met als voorbeeld de klassieke Jaguar E-Type, waar de protagonist ooit in reed. Enerzijds verlang je terug naar die tijd dat er nog niet gekeken werd naar de uitstoot die ermee gepaard gaat, anderzijds is er het besef dat het onontkoombaar is dat het tijdperk van dergelijke auto's eindig is, aldus Armstrong. Zoals daarvoor het stoomtijdperk, met het gebruik van steenkool, al eindig bleek. Het nummer en naar nu blijkt het gehele album, past qua stijl beter in de lijn van de vroegste Cosmograf-platen (met de nodige Pink Floyd- en Porcupine Tree-invloeden) dan bij het recenste werk. Armstrong zingt aldoor vol gevoel en laat de nodige vurige, door merg en been gaande gitaarsolo's weerklinken. Met dit gelaagde, tot in detail uitgewerkte concept, met daarbij het fraaie artwork van de deluxe editie, heeft Cosmograf zichzelf op alle vlakken overtroffen. Armstrong stipte zelf op Facebook al aan dat het opmerkelijk mag heten dat dit album met juist deze thematiek toevalligerwijs verschijnt in een week dat zijn land nostalgisch terugkijkt op een periode, als gevolg van het verscheiden van een icoon dat de 100 op een paar jaar na niet haalde. We gaan nu luisteren naar de twee slotstukken, waarin de 99-jarige hoofdpersoon benoemd wat hij achteraf graag allemaal anders had willen doen en vervolgens de generaties na hem oproept een betere wereld op te bouwen. Websites:
https://www.cosmograf.com/
https://cosmograf.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/cosmograf
.

Flying Colors – The Loss Inside (live)
– More (live)
Van “Third Stage: Live In London” (Music Theories Recordings / Mascot Music, 2020)

Twee jaar geleden schonken we al aandacht aan “Third Stage: Live In London”, het toen zojuist verschenen derde live-document van Flying Colors. Dat is een van de vele bands die drummer Mike Portnoy runt en ook bepaald niet de enige in welke tevens zijn 'brother in arms' Neal Morse (toetsen, zang) te vinden is. Bijzonder is dat het duo hier samenwerkt met twee eminente musici uit een net iets oudere generatie, in de vorm van Steve Morse (Dixie Dregs, Deep Purple) en de bassist waarmee deze gitarist al jaren samenwerkt, Dave LaRue. Anderzijds is de jongere generatie present met zanger/slaggitarist Casey McPherson. Muzikaal komen hier zo achtergronden bijeen die uiteenlopen van progressieve rock, hardrock, jazzrock tot melodieuze poprock en altrock. De groep heeft in zeven jaar tijd 3 albums afgeleverd, waarvan het meest recente, “Third Degree”, uit 2019 stamt. Door de drukke schema's van alle bands waar dit kwartet bij betrokken is, was de daaropvolgende tournee beperkt tot zo'n dozijn optredens. De opnamelocatie was de sfeervolle Shepherd's Bush Empire in Londen.
Websites:
https://flyingcolorsmusic.com/
https://www.facebook.com/flyingcolorsofficial
.

NIEUW (jazzrock)
Holdsworth, Allan - Red Alert (live)
- The Un-Merry-Go-Round Part 5 (live)
Van "Jarasum International Jazz Festival 2014" (Manifesto Records, 2022)

Manifesto Records vervolgt de reeks van archiefopnames van de in 2017 overleden Allan Holdsworth met "Jarasum International Jazz Festival 2014". Tijdens dit openluchtconcert werd de gitaarvirtuoos begeleid door zijn oude makker Gary Husband op drums en bassist Jimmy Haslip. Met laatstgenoemde had Holdsworth voor het eerst opgetreden tijdens de Blues For Tony-tour ter nagedachtenis van Tony Williams. Net als de vorige uitgaven van Manifesto betreft het hier ook weer een CD/DVD-combinatie. De DVD bevat naast het concert een uitgebreid interview met Haslip, waarin hij onder meer uitlegt dat het op de betreffende avond in oktober behoorlijk koud was. De musici hadden daar duidelijk last van, hoewel dat hun virtuositeit niet in de weg zat, zeker niet toen ze letterlijk warm waren gespeeld. De setlist week niet veel af van de andere optredens die Holdsworth in die periode gaf, met uitzondering voor het korte "The Un-Merry-Go-Round Part 5" dat als toegift aan de de New Tony Williams Lifetimes-klassieker "Red Alert" was gekoppeld. Die twee stukken presenteren we hierbij. Websites:
https://manifesto.com/
https://nl-nl.facebook.com/AllanHoldsworthArchives
https://nl-nl.facebook.com/groups/allanh/about/
http://fingerprintsweb.net/ahwiki/index.php?title=Main_Page .

ALBUM VAN DE MAAND
Moon Letters – Child Of Tomorrow
Van “Thank You From The Future” (eigen beheer, 2022)

In 2019 lieten we u kennismaken met Moon Letters. Deze band uit Seattle debuteerde toen met “Until They Feel The Sun”. We hoorden een mooie balans tussen sfeervol en stevig, waarbij we referenties uiteenlopend van Riversea tot Uriah Heep aanhaalden. Begin augustus verscheen opvolger “Thank You From The Future”. Wat hieraan opvalt is de frisheid en de gedrevenheid die de band uitstraalt in songmateriaal dat duidelijk geworteld is in de hoogtijdagen van de symfonische rock (jawel, de jaren zeventig), maar absoluut niet gedateerd klinkt. De referentie die op dit “Thank You From The Future” meerdere keren in onze gedachten springt, is die aan Echolyn. De bands hebben gemeen dat de muzikanten stuk voor stuk een ver bovengemiddelde instrumentbeheersing hebben, dat er een bepaalde geladenheid in de vaak meerstemmige zang zit en dat er een voortdurende, enthousiasmerende energie in de muziek zit. De composities hebben daarbij allerlei vernuftige wendingen die je als luisteraar constant bij de les houden. Vanavond “Child Of Tomorrow”, waarin die genoemde Echolyn-trekjes (vooral ook in de zang) goed hoorbaar zijn. Websites:
https://www.moonletters.com/
FACEBOOK
BANDCAMP.

LIVE-TIP
Riverside – The Same River (live)
van “Lost 'n' Found – Live In Tilburg” (eigen beheer, 2017 ; Inside Out / Sony Music, 2020)

Riverside liet onlangs via sociale media weten dat de opnamen van het komende, achtste studio-album zijn afgerond en dat het tijd was om op tournee te gaan. Dat tweede album met gitarist Maciej Meller zal pas begin volgend jaar verschijnen. De groep liet zich ontvallen dat het 'de meest krachtige en intense luisterervaring sinds “Anno Domini High Definition” belooft te worden. De tournee die nu begonnen is, staat dan ook nog in het teken van het 20-jarig bestaan van de Poolse groep. Vorig jaar verscheen om die reden al een compilatie, met één nieuw nummer. De shows van de uit Warschau afkomstige band zijn altijd een intense belevenens en de foto's die we van de al gegeven concerten hebben gezien laten weer een spectaculair ogende lichtshow zien. We kunnen er komende week in Nederland van genieten op 14 september in de Melkweg in Amsterdam en op 16 september in de Bosuil te Weert. Vanavond gaan wij terug naar 013, Tilburg, 18 oktober 2015. Niemand kon bevroeden dat het een van de laatste keren was dat Piotr Grudziński met de groep aan het werk te zien was. De gitarist overleed immers volkomen onverwacht in 2016. Reden voor de groep om deze opnamen in 2017 in gelimiteerde vorm eigen beheer uit te brengen. In 2020 volgde een reguliere release via InsideOut. Destijds hoorde u er uiteraard al wat van in Xymphonia, vanavond kiezen wij voor het openingsnummer van het debuut "Out Of Myself" uit 2003, maar dan dus in een 12 jaar jongere live-versie. Websites:
https://riversideband.pl/en/
https://www.facebook.com/Riversidepl .

IN HET NIEUWS
Buggles, The - Johnny On The Monorail (a very different version)
Van "The Age Of Plastic" (Island Records, 1980 / 2015)
Producers - Watching You Out There
Van "Made In Basing Street" (The Last Label, 2012)

Onlangs werd bekend dat volgende maand het boek "Adventures In Modern Recordings - From ABC To ZTT", de memoires van Trevor Horn zal verschijnen.

Horn wordt wel eens beschreven als de architect van de popsound van de jaren 80 van de vorige eeuw. Zijn producties overheersten lange tijd de hitparade en werden gekenmerkt door onder meer de orkestrale synthesizerklappen. Denk aan "Owner Of The Lonely Heart" van Yes. Horns eerste stappen in de professionele muziekbusiness zette hij eind jaren 70 met The Buggles, waarin tevens Geoffrey Downes en (enige tijd) Bruce Wolley zaten. Het nummer "Video Killed The Radio Star" werd in 1979 een onverwachte wereldhit, waarna in allerijl de LP "The Age Of Plastic" werd geproduceerd. Na een korte periode bij Yes maakte The Buggles nog één LP, waarvan de titel nu het eerste deel van Horns boek vormt. De aandacht voor dit boek onderstrepen we vanavond met een nummer van The Buggles, een volgens het hoesje van de heruitgave behoorlijk andere versie van "Johnny On The Monorail" van het debuut (waarin subtiel naar de John Leyton-hit "Johnny Remember Me" wordt gehint), gevolgd door het poppy "Watching You Out There" van Producers, de supergroep die Horn vormde met Lol Creme, Ash Soan en Stephen Lipson en die in 2012 het album "Made In Basing Street" uitbracht.
Websites:
https://www.facebook.com/trevorhornofficial
http://www.producersmusic.co.uk/
https://www.facebook.com/ProducersMusic
https://www.synthforbreakfast.nl/trevor-horn-adventures-in-modern-recording/
.

SINGER/SONGWRITER
Mills, Blake - Vanishing Twin
Van "Mutable Set" (New Deal Records / Verve, 2020)

In twee afleveringen van Xymphonia hebben we aandacht besteed aan "Notes With Attachments" van het duo Pino Palladino en Blake Mills. Palladino is een veelgevraagde bassist, die in de pers vooral wordt gekoppeld aan zijn werk met Erykah Badu, John Mayer en Nine Inch Nails. Wij kennen hem beter als de man van de lage tonen op ontelbare platen zoals “Come Back And Stay” van Paul Young, enkele nummers van Freurs “Doot Doot”, David Gilmours “Blue Light” van “About Face”, Tony Banks’ “Bankstatement” en “Still” en zijn werk met Philippe Saisse, Simon Phillips en The Who. Aanvankelijk zou “Notes With Attachments” zijn solodebuut worden, maar hij merkte dat zijn samenwerking met producer/multi-instrumentalist Blake Mills dermate sterk werd dat tot een duoplaat werd besloten. De twee hadden ook al op één nummer samengewerkt op “Mutable Set” van Mills, dat in 2020 in menig jaarlijstje voorkwam. Onlangs kwamen we deze CD in een winkel in de jazzbakken tegen, wellicht omdat het duo dit jaar op het North Sea Jazz Festival zou optreden. (Dat concert werd echter op het laatste moment geannuleerd.) De muziek is echter beter te omschrijven als progressieve singer/songwritermateriaal, waarbij een moderne Talk Talk met als zanger wijlen Elliott Smith in gedachte komt. Van "Mutable Set" draaien we het onderhuids spannende "Vanishing Twin".
Websites:
https://www.blakemillsonline.com/
https://twitter.com/_blakemills
.

IN HET NIEUWS
Galahad – Storms (Extended Edit)
Van het album “Seas Of Change” (Avalon Records / Oskar, 2018)

In 2018 mochten we voor het laatst genieten van een nieuw Galahad album (“Seas Of Change“), maar daar komt nu verandering in. De band kondigt aan dat op 24 oktober het nieuwe album “The Last Great Adventurer” uit zal komen. Dit wordt het 11de studio album van deze Britse neoproggers. Het werd in de afgelopen jaren in stukken opgenomen onder leiding van producer Karl Groom (Threshold). “The Last Great Adventurer” is het eerste Galahad studio album met Mark Spencer (o.a. bekend van Twelfth Night en Alan Reed) op basgitaar. De rest van de band bestaat uit Stu Nicholson (zang), Dean Baker (toetsen), Spencer Luckman (drums) en Lee Abraham (gitaar). Volgens de band heeft het album een helder hedendaags geluid, maar het bevat ook nog steeds veel knipogen naar het progressieve erfgoed van de band, vooral in het afsluitende titelnummer dat een zeer persoonlijk eerbetoon is aan Nicholsons vader, Bob. Als alles goed gaat komt het album eind dit jaar ook op vinyl uit bij Oskar Productions. Het album is vanaf 26 september te bestellen op de Bandcamp pagina van Galahad. (Maarten Goossensen, Progwereld)
Websites:
https://www.galahadonline.com/
https://galahad1.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/room801
.

NIEUW
Ghost Of The Machine – Mountain
– January's Child
Van “Scissorgames” (eigen beheer, 2022)

Ghost Of The Machine is een nieuwe progband die voor vijf zesde bestaat uit ex-This Winter Machine-leden, aangevuld met Charlie Bramald, die vooral bekendheid vergaarde als zanger van de prog-tributeband Harmony Of Spheres. Zanger Al Winter bleef bij This Winter Machine alleen over, maar die heeft met andere muzikanten intussen het album “Kites” uitgebracht. Zijn voormalige bandmaten debuteren nu sterk met “Scissorgames”. Akkoord, de groep uit Yorkshire volgt allang gebaande neoprogpaden. Maar dan wel met sterk opgebouwde composities vol pakkende thema's. Daarbij wordt er vol overtuiging gespeeld en gezongen en is het geheel gegoten in een heldere productie. Denk daarbij aan een wat steviger versie van Iluvatar bijvoorbeeld. Zeker bij beluistering van “Mountain” is die vergelijking gemakkelijk gemaakt. Maar bij het intro van “January's Child” hadden meenden we ook Eloy-trekjes waar te nemen. Koningsstuk is echter het meer dan 17 minuten lange openingsnummer “Scissors” dat met zijn diverse tempo- en sfeerwisselingen alle kwaliteiten van de groep in optima forma tentoon spreidt. Dat bewaren voor later, vanavond de twee andere genoemde stukken.
Websites:
https://ghostofthemachineofficial.com/
https://www.facebook.com/ghostofthemachineofficial
.

NIEUW
White, Snowy - Freshwater
- Keep On Flying
Van: "Driving On The 44" (eigen beheer, 2022)

Snowy White brengt sinds "Released" uit 2016 met grote regelmaat nieuw werk uit, de ene keer onder zijn eigen naam, de andere keer als Snowy White And The White Flames. "Driving On The 44" is weer een echt soloproduct, waarop hij in alle stukken wordt bijgestaan door zijn zoon Thomas op drums en percussie en op enkele andere nummers door Max Middleton of Ferry Lagendijk op toetsen. White zelfs speelt uiteraard weer zijn hemelse gitaarpartijen, maar neemt ook de basgitaar ter hand, bespeelt geregeld zelf de keyboards en zingt op een heerlijk relaxte wijze de melodieuze bluessongs in. Want ja, White is in eerste instantie een bluesman, die echter met zijn door onder andere Pink Floyd, Thin Lizzy en Roger Waters op waarde geschatte gitaarspel ook menig progressief rockliefhebber voor zich heeft weten te winnen. Zo ook met "Driving On The 44". Van dit album hebben we de instrumentale opener "Freshwater" uitgezocht, gevolgd door "Keep On Flying", dat niet alleen door de verwijzing in de titel naar 'vliegen' enige verwantschap met zijn onverwachte doorbraakhit "Bird Of Paradise" vertoont.
Website:
http://www.snowywhite.com/
http://snowywhitefanclub.org/
https://www.facebook.com/white.snowy
.

NIEUW
Åkerfeldt, Mikael – Tango Bizarre
– Druglord Panic
– Wish You Were There
– The Hunted Are In The Clear
– Code To The Vault
– Headfirst Into The Storm
Van “Clark (A dramatic score from the Netflix series)” (Milan / Netflix / Inside Out / Sony Music, 2022)

Mikael Åkerfeldt werd gevraagd om de soundtrack te maken bij de Netflix-serie Clark. De titelfiguur is Clark Olofsson, wellicht de meest beruchte gangster die Zweden ooit gekend heeft. Een bankroof met gijzeling in 1973 die hij leidde is vereeuwigd in de term 'Stockholm-syndroom', de situatie waarbij gegijzelden een vorm van sympathie gaan voelen voor hun gijzelaars. De Opeth-voorman schreef 34 stukjes muziek voor de soundtrack, veelal instrumentaal en rond de twee minuten per stuk, een handvol iets langer. Slechts 4 zijn er voorzien van Åkerfeldts eigen zang, waardoor er meteen een herkenbaarder Opeht-vibe doorschemert. We vermoeden dat de serie zich focust op pakweg de jaren 1967 tot 1982, omdat de composities vaak duidelijk te plaatsen zijn in die jaren, van Moody Blues-achtige protosymfo tot Jan Hammer-achtige synthipop. Zwaartepunt ligt echter in de seventies, zodat Åkerfeldt zich lekker kon uitleven in natuurlijk symfo en klassieke hardrock, maar ook met funky uitstapjes. De Zweed speelt alles zelf, waarbij hij vooral vintage toetseninstrumenten beroert. Veel Mellotron, maar ook bijv. Moog en Fender Rhodes. “Druglord Panic” heeft nog het meest van typische misdaadfilmmuziek uit begin jaren zeventig. “Wish You Were There” is, hoe kan het ook anders, een overduidelijke Pink Floyd-pastiche. Het energieke “The Hunted Are In The Clear” wordt opgezweept door lekkere drums en bevat tevens een fijne vintage synth-solo. Ook “Code To The Vault” is voorzien van een strakke drumgroove. Het uiterst majestueuze “Headfirst Into The Storm” heeft met zijn Moody Blues-Mellotrons wel wat van het ultieme slot, maar de score heeft dan nog 8 tracks te gaan.
Website:
https://www.netflix.com/nl/title/81113742 (de link naar de serie)
http://opeth.com/ (bevat geen info over deze release)
https://www.facebook.com/Opeth
.

LIVE-TIP
Getter Premonition, Jane – Still Here
Van “Anomalia” (Esoteric Antenna, 2021)

Het is al een kwart eeuw geleden dat gitarist Jane Getter voor het eerst in Xymphonia te horen was. Dat was met een nummer van haar eerste album op eigen naam, “Jane”, geproduceerd door haar echtgenoot Adam Holzman. Daarna duurde het tot 2015 eer ze weer onder onze aandacht kwam. Dat was met het debuut van haar band Jane Getter Premonition. Daarin vinden we niet alleen toetsenist Holzman terug, maar ook gitarist Alex Skolnick. Die begon zijn professionele carrière in de thrashmetalband Testament, maar stapte later over op jazz. Ook de van Frank Zappa en Allan Holdsworth gekende drummer Chad Wackerman is op dit “On” te horen. Onder de hoesfoto zette Lasse Hoile zijn herkenbare handtekening, een contact dat via Steven Wilson tot stand moet zijn gekomen, aangezien Holzman al jaren in diens band speelt. Via het Britse Esoteric Antenna is nu opvolger “Anomalia” verschenen, opnieuw in opvallende Hoile-hoes. Naast genoemde musici zijn hier ook gastrollen te horen voor zanger Randy McStine (Lo-Fi Resistance, The Fringe, gaat binnenkort op tournee met Porcupine Tree!) en gitarist Vernon Reid (Living Colour), terwijl Stu Hamm (o.a. Joe Satriani, Frank Gambale, Steve Vai) de bassist is op de meeste nummers. Getter is niet van de 'flashy' solo's maar richt zich meer op haar toon, de sfeer en de song. Omdat ze uitgebreid de ruimte geeft aan de andere gitaristen én de toetsen van haar man, biedt “Anomalia” veel luistergenot op het gebied van verzorgd spel, gegoten in afgeronde, songmatige kaders ergens tussen rock en jazzrock, ook als het instrumentals betreft. Jane Getter Premonition treedt op 12 november op in Paradox, Tilburg. Voor de dag erna wordt nog naar een gelegenheid gezocht om in of in de buurt van het Ruhrgebied op te treden. Websites:
https://janegetter.com/
https://www.facebook.com/janegettermusic
.

HERUITGAVE (ietwat verlaat) / LIVE-TIPS
Barclay James Harvest - In My Life
- Moongirl
Van "Time Honoured Ghosts" (Polydor, 1975 / Esoteric Recordings, 2021)

In 1972 verscheen "Baby James Harvest", het laatste album dat Barclay James Harvest voor het Harvest-label zou uitbrengen. Op het twee jaar daarna op Polydor verschenen "Everyone Is Everybody Else" zocht de band met succes een andere koers met kortere songs. Na het live-album "Live" werd met het nummer "Titles" van het in 1975 uitgebrachte "Time Honoured Ghosts" zelfs een bescheiden hit gescoord. Ook op deze LP duurde het langste nummer slechts 5 minuten en 10 seconden. Naast de compactere composities vallen ook de Crosby Stills & Nash-achtige samenzang en het gedoseerde gebruik van de zwarte Mellotron op, terwijl de rol van toetsenman Stuart 'Woolly' Wolstenholme als componist beperkt bleef tot het bombastische "Beyond The Grave". Op de vorig jaar bij Esoteric verschenen heruitgave prijkt één bonustrack, een voorheen niet uitgebrachte nieuwe versie voor de V.S.-markt van het van de vorige studioplaat afkomstige "Child Of The Universe". Tevens is er een DVD bijgevoegd, waarop naast een 5.1 surround sound up-mix tevens ruimte is vrijgemaakt voor de vijf promotiefilms die destijds geproduceerd waren. Van deze heruitgave draaien we het gedragen "Moongirl", met een aan Solutions "French Melody" van "Fully Interlocking" denkend instrumentaal coda, voorafgegaan door de rockende opener "In My Life". De bandleiders van destijds runnen tegenwoordig ieder hun eigen BJH, die beiden vooral in Duitsland nog regelmatig de podia betreden. Goed te doen vanuit Twente is bijvoorbeeld het concert van Barclay James Harvest featuring Les Holroyd in het Capitol Theater in Düsseldorf op 8 maart 2023. John Lees' Barclay James Harvest treedt in de lente van 2023 in vele vooral wat kleinere Duitse stadjes op, o.a. in Castrop-Rauxel op 9 mei.
Websites:
https://www.bjharvest.co.uk/ (algemene site, tevens portal naar de huidige bandsites)
https://www.barclayjamesharvest.com/ (John Lees' Barclay James Harvest)
https://www.barclayjamesharvest.co.uk/ (Barclay James Harvest featuring Les Holroyd)
.

ALBUM VAN DE MAAND
Moon Letters – Fate Of The Alacorn
Van “Thank You From The Future” (eigen beheer, 2022)

In 2019 lieten we u kennismaken met Moon Letters. Deze band uit Seattle debuteerde toen met “Until They Feel The Sun”. We hoorden een mooie balans tussen sfeervol en stevig, waarbij we referenties uiteenlopend van Riversea tot Uriah Heep aanhaalden. Begin augustus verscheen opvolger “Thank You From The Future”. Wat hieraan opvalt is de frisheid en de gedrevenheid die de band uitstraalt in songmateriaal dat duidelijk geworteld is in de hoogtijdagen van de symfonische rock (jawel, de jaren zeventig), maar absoluut niet gedateerd klinkt. De referentie die op dit “Thank You From The Future” meerdere keren in onze gedachten springt, is die aan Echolyn. De bands hebben gemeen dat de muzikanten stuk voor stuk een ver bovengemiddelde instrumentbeheersing hebben, dat er een bepaalde geladenheid in de vaak meerstemmige zang zit en dat er een voortdurende, enthousiasmerende energie in de muziek zit. De composities hebben daarbij allerlei vernuftige wendingen die je als luisteraar constant bij de les houden. Websites:
https://www.moonletters.com/
FACEBOOK
BANDCAMP.

HERUITGAVE
Harrison, Gavin - Aim
- Iron Horse
Van "Sanity & Gravity" (Squatter Madras Records/Resurgence/Voiceprint, 1997 / Kscope, 2022)

Voordat drummer Gavin Harrison in 1997 zijn solodebuut "Sanity & Gravity" uitbracht, had hij voornamelijk gespeeld met artiesten als Sam Brown, Neil, Jakko M. Jakszyk, Dave Stewart & Barbara Gaskin, Alice en enkele leden van Japan. Van die musici spelen Mick Karn, Richard Barbieri, Dave Stewart en Jakko dan ook mee op die CD. Harrisons stijl werd destijds vaak omschreven als subtiel, eigenzinnig en technisch hoogstaand. Het was dan ook schrikken toen hij in 2002 op Porcupine Tree's "In Absentia" en tijdens concerten, ook een veel hardere stijl bleek te beheersen. Die veelzijdigheid is hij in de jaren daarna blijven tonen, wat onder meer heeft geleid tot zijn toetreding tot bijvoorbeeld King Crimson en The Pineapple Thief, maar ook tot vooruitstrevende albums met 05Ric en, onder eigen naam, de moderne jazzplaat "Cheating The Polygraph". Begin dit jaar bracht Kscope een geremasterde versie uit van het debuut, aangevuld met één bonustrack. De prachtig gedetailleerde mix komt nu nog beter tot zijn recht, zodat de baspatronen van Mick Karn in onder meer opener "Aim" lekker uit de boxen knallen. Hoewel in het bonusnummer "Iron Horse" alleen Harrison en toetsenist Terry Disley in zijn enige bijdrage te horen zijn, is het toch een mooie aanvulling. Genoemde twee nummers hebben voor vanavond klaar staan. Websites:
http://www.gavharrison.com/
https://www.facebook.com/drummergavinharrison .

MONUMENT
Wobbler – Merry Macabre
Van "Dwellers Of The Deep" (Karisma Records, 2020)

Wobbler maakt al sinds 1999 symfonische rock. “Dwellers Of The Deep” uit 2020 is het vijfde en tevens recentste album van deze Noorse retro-progformatie. Vanaf hun debuutalbum “Hinterland” uit 2005 weten we eigenlijk precies wat we van deze heren kunnen verwachten: muziek die geworteld is in de gloriedagen van de progressieve rock uit de jaren 70. De heldere productie verraadt echter het recente opnamejaar. Dat betekent overigens niet dat Wobbler slaafs een flinke hoop invloeden op elkaar gooit zonder er iets van zichzelf aan toe te voegen. Ja, we horen veel kenmerken terug die aan Yes doen denken, zowel in het energieke spel van de hele band als ook in de vocalen van zanger Andreas Prestmo. Maar zijn stem heeft soms ook dat licht over-the-top karakter van Derek Shulman van Gentle Giant en ook muzikaal hoor je die band soms heel even als invloed. We gaan luisteren naar het 19 minuten klokkende nummer “Merry Macabre”.
Websites:
https://www.wobblerofficial.com/
https://wobbler.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/wobblerofficial
https://www.karismarecords.no/artists/wobbler/
.