Sunday 28 November 2010 Show No. 918

NIEUW
Camel  - Hymn To Her
            -  For Today
Van de DVD "The Opening Farewell"  (Camel Productions, 2010)
Het eerste concert van de afscheidstournee van Camel, 2003. De Europese tak van de tournee (die Camel o.a. naar Rijssen bracht) werd gedaan met toetsenist Ton Scherpenzeel, de Amerikaanse tak, waar dit een opname van is, met Tom Brislin. Deze speelde met Meat Loaf en ook met Yes tijdens de Symphonic Live-tour. Camel-hoofd Andrew Latimer denkt intussen, na hersteld te zijn van een ernstige ziekte, voorzichtigjes aan een nieuw Camel-album. "Hymn To Her" is gekozen omdat het door deze bezetting heerlijk fris wordt gespeeld. De versnelling halverwege is extra energiek door Denis Clements felle drumspel, het duet tussen gitaar en toetsen is op het scherpst van de snede. En het emotievolle "For Today" is een waardig besluit van een afscheidstournee. Ook al was die nog maar net begonnen en ook al staat er intussen een nieuwe plaat in de steigers.

NIEUW
Brother Ape - Chrysali
                    - The Art Of Letting Go
Van "A Rare Moment Of Insight" (Progress Records, 2010)
Met het vorige album "Turbulence" werd de frisse mix van een poppy soort prog met speelse en ingenieuze jazzrockelementen losgelaten voor een veel rigider soort prog. Druk en vol geproduceerd, vrij stevig en voorzien van constant doorratelende drumritmes die weliswaar live gespeeld werden, maar die ontleend waren aan het dance-genre drum 'n' bass. Deze opvolger 'ademt' iets meer, maar de drum 'n' bass-ritmiek is gebleven. Het probleem ervan is dat die ritmiek nauwelijks de lijn van de song, of het gevoel van de zang of het gitaarwerk volgt, maar gewoon constant druk is. Dat werkt na een paar nummers erg op de zenuwen, ondanks meeslepende bijdragen van de overige muzikanten. Alleen een vrijwel beatloze ballad ("Seabound") en de laatste twee stukken wijken af. Het slotstuk "In A Rare Moment" is een akoestische gitaarinstrumental, de song ervoor, "The Art Of Letting Go", de sterkste compositie van de plaat. Dat zit 'm vooral in de pakkende, meeslepende coupletmelodie. Maar hé: die is 'geleend' van een ándere Zweedse band, want afkomstig uit ABBA's "S.O.S"! In combinatie met boeiend gitaar, toetsen én drumspel (dat dit keer wel een meer dienende rol heeft) werkt 't echter uitstekend en hopen we voor de jongens maar dat Bennie en Björn niet meeluisteren.

REMASTER
Moongarden -The Gates Of Omega
Van "The Gates Of Omega" (Distilleria Music Factory, 2001/2010)
The Gates Of Omega van het Italiaanse Moongarden verscheen in 2001 als dubbel-CD. Het wordt algemeen als het meest symfonische album van de band beschouwd, hoewel ook invloeden van Japan/David Sylvian en Talk Talk te horen zijn, met name in het typische drumwerk en de glijdende bassen van leider Christiano Roversi. De plaat werd dit jaar geremasterd, waarbij ook enigszins in de tracks is geknipt. Zo is van het gedraaide titelnummer ongeveer 10 minuten weggevallen, terwijl het voormalige slotnummer helemaal geschrapt is. Volgens Freek Wolff in de laatst iO Pages heeft dit de plaat goed gedaan, omdat de muziek niet alleen beter klinkt, maar ook de langdradigheid die het origineel soms kenmerkte verdwenen is. Na 2001 maakte Moongarden nog enkele sterke platen, maar zo symfonisch als op deze klonken ze niet meer. Website: http://www.moongarden.it/

IN MEMORIAM PETER CHRISTOPHERSON
Peter Gabriel - Lead A
Normal Life
Van het album “Peter Gabiel 3” (Charisma, 1980)
Peter Christopherson, fotograaf, videoclipregisseur, muzikant en voormalig partner bij het ontwerpbureau Hipgnosis is afgelopen woensdag in zijn huis in Bangkok, Thailand in zijn slaap overleden op de leeftijd van 55 jaar. Christopherson was de laatste kwart eeuw vooral bekend als avant garde-muzikant in de bands  Throbbing Gristle en Coil, maar daarvoor had hij een succesvolle carrière als hoesontwerper en fotograaf, als partner van  Storm Thorgerson en Aubrey Powell in Hipgnosis. Hij trad in 1975 toe en werkte meteen mee aan één van de beroemdste Hipgnosis-ontwerpen: “Wish You Were Here” van Pink Floyd. Hoewel de hoezen van Peter Gabriels eerste drie solo-albums aan Hipgnosis zijn toegeschreven was hij binnen dat collectief in z'n eentje verantwoordelijk voor deze donkere, ja haast lugubere bewerkte foto's. Daarom een stemmig, grotendeels instrumentaal stuk van Gabriels derde, met een titel die overigens totaal geen betrekking heeft op Sleazy, zoals Christopherson veelal werd genoemd.

OPENER
Conjure One: Extraordinary Way
Van "Extraordinary Ways" (Nettwerk, 2005)
Wie zangeres Poe na haar weergaloze “Haunted” uit 2000 (een vrouwelijke variant op Roger Waters' eerbetonen aan zijn vader) wilde horen, was eigenlijk aangewezen op gastrolletjes op twee platen van Rhys Fulber's project Conjure One. De Canadees Fulber is vooral bekend als lid van  onder andere Delirium en Front Line Assembly. Met zijn eigen band maakt hij een soort symfonische triphop, met vaak zangeressen als blikvangers. Onlangs verscheen het derde album Exilarch, maar omdat het onduidelijk is of Poe daar ook op meedoet, beperken we ons tot CD nr. 2.

LIVE-TIP
Yogi Lang      – Can't Reach You
                        - Our World Has Changed
Van “No Decoder” (Soulfood, 2010)
Zo langzaamaan hebben alle leden van het duitse RPWL wel een solo plaat uitgebracht. Nu is het dus de beurt aan zanger Yogi Lang. Erg verrassend is het resultaat trouwens niet want hij blijft wel dicht bij het oude RPWL-geluid. Het is een lekker relaxte plaat geworden en ademt dan ook een behoorlijke Floyd- oftewel David Gilmour-sfeer.  Lang gaat in het voorjaar van 2011 toeren met een  band.  Op 14 april is Yogi Lang  in Das Rind in Rüsselsheim te zien, op 16 april in Zentrum Altenberg te Oberhausen en op 15 april in onze eigen Boerderij tijdens het iO-pages jubileum festival.

LIVE–TIP
Suede -  The Asphalt Song
Van “Dog Man Star” (Nude / Sony, 1994)
“Dog Man Star”  is het tweede album van de Britse alternatieve rockgroep Suede. De groep is sinds 2003 uiteen geweest, maar nu weer samen. Op 2 december treedt Suede op in Paradiso, Amsterdam. Suede stond begin jaren '90 aan de wieg van een nieuw tijdperk voor de zogenaamde Britpop. Bands als Oasis en Blur traden in hun voetsporen. Door het snelle succes werd de band al gauw een van de grootste groepen van Engeland en niet veel later in talloze andere landen ter wereld.

NIET ZO NIEUW MEER
Holding Pattern      - Breaking The Silence
                                   - Once As One
Van "Breaking The Silence" (Surveillance Records, 2007)
Holding Pattern maakte in 1981 een vooral door de hoes (een oorspronkelijk TWA maar al gauw maatschappijloos-vliegtuig dat door een hand wordt bedreigd) in de belangstelling gekomen mini-LP, die in 1991 op CD werd uitgebracht aangevuld met een karrenvracht aan extra materiaal en gestoken in een luxueuze klaphoes op LP-formaat. De band rondom gitarist Tony Spada maakte instrumentale muziek die verwantschap vertoonde met ondermeer Happy The Man, Dixie Dregs, King Crimson en Mahavishnu. De heruitgave bracht weer enige belangstelling teweeg, die Spada verleidde tot een solocarriere. Maar in 2007 zag ook zowaar een nieuwe holding Pattern het licht. De muziek is qua stijl het zelfde gebleven, maar de opnamekwaliteit is veel beter dan in 1981. Dit levert mooie staaltjes symfonisch getinte jazzrock op. De band treedt ook weer op, terwijl Spada ook solo te zien is, als dan niet met een fraai ogende jonge dame (zie: http://www.holdingpatternusa.com/Copy/LatestNews.htm)

UIT DE VERGETELHEID
Pan Out Now (voorheen iO) - Five Long Days
Van "Strange Tales From The Urban Circle" (Dragonfly Productions, 1999)
iO is niet alleen (bijna) de naam van een symfo-magazine, maar het was ook van een Canadese groep. Zo'n tien jaar geleden hebben we een aantal malen aandacht besteed aan deze band. Een recente zoektocht leert dat de band nog steeds bestaat, alleen is de naam gewijzigd in Pan Out Now. In de hele bio op de bandwebsite is de naam iO nergens te vinden, dus een en ander zal wel afgedwongen zijn door een rechthebbende. Het blijkt dat de band het afgelopen decennium nog twee EP's heeft gemaakt met een behoorlijk andere sound. Waar "Strange Tales From The Urban Circle" uit 1999 atmosferische progressieve pop bevat, klinkt het latere werk veel steviger, met hardere gitaren. Men vergelijkt zichzelf nu met Evanescence en Tool. Nu staan er best wat up-tempo nummers op "Strange...", maar de kracht zat juist in de meer sferische, waarvan we er in het verleden al drie draaiden, waaronder dit "Five Long Days". 

INDNUMMER
Sylvan – Timeless Traces
Van het album “Artificial
Paradise ” (Musea 2002 / Progrock, 2004)
“Artificial Paradise” is het derde muziekalbum van de Duitse band Sylvan. De muziek is vergelijkbaar met die van de latere Marillion, met Eloy-invloeden. Dat laatste komt voornamelijk door het Duitse accent, waarmee de Engelstalige teksten worden uitgesproken. De titel van het conceptalbum is ontleend een gedicht van Charles Baudelaire, 'Les Paradis Artificiel' (Onechte Paradijzen). De plaat vertoont emotie, afwisseling, diepgang, mooie melodieën, een uitstekende productie, agressie, prachtige solo’s en uitstekende zang. Gitaarspel en functioneel pianospel sieren “Timeless Traces”, waarin Marco Glühmann zingt vanuit zijn tenen. Emotie is het sleutelwoord van de hele plaat, elk nummer behandelt een ander aspect van de menselijke emotie.

Sunday 21 November 2010 Show No. 917

OPENER / AOR-OBSCURITEIT
Channel - It's Not Enough
van “Channel” (Epic, 1984/ Rock Candy, 2009)
Wederom een bijzondere plaat uit de AOR-geschiedenis van een band die bestemd was voor meer, maar zelfs in 1984 totaal genegeerd werd. De band had ook niet de kleinste namen in de gelederen en werd geformeerd rond zanger Robert Fleischman (ooit kortstondig de zanger van Journey voordat Steve Perry het overnam) en gitarist Tony Berg (die uit de band Romance kwam). Samen met drummer Gary Fergeson (die al gespeeld had met mensen als Larry Carlton, Etta James en Glenn Hughes) en bassist Trey Thompson ook een gevraagd sessie muzikant. De band scoorde vrij simpel een deal met Epic, hoewel er meer gegadigden waren. De groep werd naar Engeland gestuurd om zijn debuutplaat op te nemen in Pink Floyds Britannia Row Studios. Oftewel het ging voor Channel allemaal zeer gemakkelijk. En toen gebeurde er helemaal niets! Het was net als Epic de band vergeten was... Men gaf nog wel twee concerten, maar de leden gingen al snel hun eigen weg, en dat zonder enige ruzies, of zelfs een officiële opheffing. Dus wie weet zit een van de leden nog wel dagelijks op het telefoontje te wachten voor de opnamen van  een tweede plaat. Niet waarschijnlijk overigens, aangezien allen na Channel zeer vruchtbare carrières hadden.

NIEUW
Moon Safari               Southern Belle
                                   – The World's Best Dreamers
Van “Lover's End” (eigen beheer, 2010)
Een van de meest aangename bands van de laatste jaren is het Zweedse Moon Safari. De eerste twee platen van de band zitten vol met verwijzingen naar de grootheden als Yes, Genesis, Flower Kings, maar hun parade paardje is toch wel de zeer hoogwaardige harmonie-zangpartijen. Dit geeft het ook een west coast feel à la CSN&Y zoals op het korte “Southern Belle”, dat met a capella vocalen begint. Aangevuld met de pedal steel maakt dit het geluid compleet. De melodie lijnen zijn dan ook weer zeer sterk; goed voorbeeld is het catchy “New York City Summer Girls”. Maar natuurlijk ontbreekt de klassieke prog ook niet getuige het bombastische “Heartland”. Kortom: een heerlijke plaat. Leuk detail is dat de band schijnbaar is gevraagd als backing band voor Steve Nardelli's The Syn. Dan rijst de vraag waarom hij zelf  gaat zingen, gezien 's mans beperkte vocale capaciteiten...

NIEUW
James LaBrie – Euphoric
Van het album “Static Impulse” (InsideOut, 2010)
Het natuurtalent James LaBrie en tevens vocale schreeuwlelijk bij het immens populaire progressieve rock-instituut Dream Theater, komt vijf jaar na zijn eerste soloschijf onder eigen naam met dit “Static Impulse” op de proppen. Als je het MullMuzzler-project meerekent, is dit alweer de vierde. Samen met Matt Guillory, al elf jaar lang zijn muzikale schrijfpartner en een talentvol toetsenman, schreef LaBrie opnieuw een schijf vol parels. Vooral  op de eerste nummers van het album wordt er niet alleen gezongen door LaBrie, maar ook gegrunt door Peter Wildoer van de Zweedse trashmetalband Darkane. Het contrast tussen beider stemmen verleent zeker meerwaarde aan de nummers; in ons programma past het niet echt. In het gekozen “Euphoric” wordt wat gas terug genomen. Voor de gemiddelde hardrocker is het toch interessant genoeg, mede dankzij de melodielijn van het nummer samen met het pakkende refrein. Bovendien demonstreert Labrie met het gemak de diversiteit in zijn vocale mogelijkheden.  Hier hoor je trouwens ook het belang van de keyboard in de opbouw van een nummer binnen dit soort muziek.        (naar Gunther Moens)

NIEUW(S)
Imogen Heap - Tidal
Imogen Heap - 2-1
Van "Ellipse" (2009, Megaphonic Records)
Ook wij kunnen niet alles volgen en zodoende glippen er wel eens albums door de mazen van ons net. Dat daar soms hele mooie dingen tussen zitten blijkt wel met dit derde album van de Britse vrouwelijke singer/songwriter Imogen Heap, dat vorig jaar verscheen. Haar muzikale landschap bevindt zich ergens tussen Tori Amos en Peter Gabriel (denk aan diens “UP”) maar dan met een veel lichtere en ook elektronische 'touch'. Ze is ook nog eens grotendeels verantwoordelijk voor de gehele muzikale begeleiding en de schitterende productie, waarvoor ze niet geheel onterecht een Grammy heeft ontvangen. Die gedetailleerde productie valt nog veel meer op als je de speciale 2-disc editie bij haar besteld want dan krijg je een instrumentale versie van het gehele album er bij. En het spreekt boekdelen dat veel composities opvallend overeind blijven als ze gestript zijn van haar vocalen. Wij beperken ons echter tot de twee uitbundigste tracks van het album.

NIEUW
Everything Everything       - Schoolin'
                                               - Weights
Van "Man Alive" (Geffen, 2010)
Everything Everything is een nieuwe Britse band, die met “Man Alive” zijn debuut uitbrengt. De reacties op de muziek zullen ongetwijfeld nogal uiteenlopend zijn, aangezien met name de regelmatig op de kopstem overschakelende zanger aardig irritant kan overkomen. Ben je daar eenmaal aan gewend dan krijg je toch wel bewondering voor de knap in elkaar zittende composities. Met een beetje goede wil kun je de groep een moderne variant op Gentle Giant met hints naar Yes en It Bites noemen. Altered States is ook een optie, hoewel we vermoeden dat deze jonge honden zich liever nergens mee willen vereenzelvigen. En terecht. De plaat is trouwens geproduceerd door David Kosten, die als Faultline een tweetal fraaie ambient popplaten maakte en verder acts als No-Man en Ben Christophers produceerde. http://www.everything-everything.co.uk/

NIEUW
Oh No One -
The Wave Ballet
Van “Eggs” (Leaf Records, 2010)
Denemarken is de laatste tijd een actief land als het om kunstzinnige collectieven gaan. Denk aan een band als Efterklang of Mew. Het jonge Oh No One is een nieuwe ster aan het firmament, die een aantal invloeden van deze bands gebruikt en dat vermengt met psychedelica, een vleugje New Wave en een beetje prog. Het is dan ook een maf plaatje geworden, dat fans van eerder genoemde formaties misschien zal aanspreken. Maar het gedraaide nummer had ook zo op een plaat van Carptree kunnen staan.

NIEUW
Angra             – Lease Of Life
            – Spirit Of The Air
Van het album “Aqua” (InsideOut, 2010)
Dat goede powermetal niet per se uit Europa hoeft te komen bewijst Angra. Dit vijftal is al jaren het Braziliaanse antwoord op de bekende bands uit Duitsland en Scandinavië. Sterker nog, de band behoort al jaren tot de top van het genre. Het nieuwste werkje van Angra heet “Aqua” en is de zevende van de band en alweer de vierde met zanger Eduardo Falaschi. Hoewel er muzikaal voldoende aansluiting is bij de vorige albums, gaat de band steeds meer de symfonische metalkant op. Op deze manier zijn vergelijkingen met  bands als Symphony X, Queensrÿche en Dream Theater steeds meer op zijn plaats. Tekstueel is er gekozen voor een concept waarin de zorgen voor de steeds heftiger verlopende overstromingen en stormvloeden worden gekoppeld aan het verhaal van Shakespeare over Prospero en zijn dochter Miranda. De gekozen nummer zijn overigens de  rustiger nummers op het album.

IN HET NIEUWS / CONCERTTIP / OPENER
Dilemma - Duck
Van "Imbroccata" (SI Music, 1995)
Onlangs kwam het bericht dat de Nederlandse symfoband Dilemma heropgericht is. De groep maakte in de jaren '90 één CD voor het roemruchte SI-label. Een plaat met een volle, ietwat donkere neo-sound die deed denken aan Casino (Clive Nolan en Geoff Mann) en Twelfth Night t.t.v. het Virgin-album. Drummer/violist Frank van Essen maakte later faam als drummer bij Iona en als leverancier van strijkersarrangementen voor talrijke albums. Juist die Van Essen is er nu schijnbaar niet meer bij betrokken, want het nieuws van de heroprichting komt van collega-drummer Collin Leyenaar (o.a. Neal Morse), die dus nu bij Dilemma achter de trommels zit. Op 15 april 2011 speelt Dilemma op het iO Pages-festival.

LIVE-TIP
Kayak - Daphne
Van "Phantom Of The Night" (1984, Mercury)
Morgen, maandag 22 november vindt een Pim Koopman tribute-concert plaatsin Paradiso. Ok, geen nummer van Pim Koopman maar we slaan gelijk 2 vliegen in één klap want de albums Starlight Dancer (1977) en Phantom Of The Night (1978) zijn onlangs door Universal opnieuw uitgebracht en voor een habbekrats te krijgen in de winkel.

LIVE-TIP
Alan Parsons Project - Voyager / What Goes Up...
Van “Pyramid” (Arista, 1978)
The Alan Parsons Project was een Britse progressieve rockband uit de late jaren '70 tot eind jaren '80. De band is opgericht door Alan Parsons en Eric Woolfson. “Pyramid” werd uitgebracht op een moment toen de maatschappelijke interesse in de kracht van de pyramidevorm erg groot was.
De albums van Alan Parsons Project vertonen vrijwel allemaal eenzelfde kenmerkende structuur:
            -Het zijn conceptalbums.
            -Het album begint met een instrumentaal intro dat overvloeit in het eerste nummer.
            -Halverwege de B-kant van de LP staat weer een instrumentaal nummer.
            -Het laatste nummer is meestal een rustig nummer of een ballad.

Alan Parsons is de komende tijd op tournee door Nederland met zijn huidige band:
29/11 Breda, Chassé Theater
30/11 Heerlen, Theater
01/12 Eindhoven, MC Frits Philips
02/12 Utrecht, Vredenburg Leidsche Rijn
03/12 Rotterdam , Nieuwe Luxor Theater

REMASTER
Soft Machine           - Sly Monkey
                                   - (Black)
Velvet Mountain
Van "
Land Of Cockayne " (EMI, 1981 / Esoteric Recordings, 2010)
De laatste Soft Machine was eigenlijk een soloproject van Karl Jenkins, die door producer Mike Thorn was uitgenodigd muziek onder de naam Soft Machine te schrijven en daarbij eveneens een orkest te dirigeren. “Land Of Cockayne” luistert wat dat betreft ook weg als een soort Alan Parsons Project goes jazzrock. Niet alleen nodigde Jenkins, net als Parsons, enkele grote namen uit, in dit geval onder andere Allan Holdsworth, Jack Bruce en Dick Morrissey, ook wist hij Tony Rivers, Stu Calver en John Perry te strikken voor de achtergrondvocalen en laten die drie dat nu ook voor Parsons hebben gedaan. De plaat werd in 1981 lauwtjes ontvangen, omdat het nogal naar muzak neeg, maar wie Jenkins' verdere succesverhaal kent, zal nu erkennen dat dit eigenlijk eerder een fraai begin van zijn solocarrière was dan een echt Soft Machine-album.

ONTBREKENDE SCHAKEL
Robbie Robertson (feat. Peter Gabriel) - Fallen Angel
Van "Robbie Robertson" (Geffen, 1987)
Het titelloze solo-debuut van de voormalige The Band-voorman Robbie Robertson werd in OOR de ontbrekende schakel tussen Peter Gabriels "So" en U2's "The Joshua Tree" genoemd. Niet zo heel gek: De plaat is geproduceerd door dezelfde Canadees (Daniel Lanois), stamt uit dezelfde tijd en bevat bovendien bijdragen van beide genoemden plus regelmatig Gabriel-'personeel' als Tony Levin en Manu Katché. Het album heeft die broeierige sound die Lanois indertijd beroemd maakte en die trouwens weer ietwat terugkeert op Lanois' nieuwe project Black Dub. Gabriel is in het refrein van de album-opener te horen: zijn gebroken stemgeluid past uitstekend bij de vreemd-hesige vocalen van Robertson.

UIT DE OUDE DOOS
Camel - Long Goodbyes (live)
Van "Pressure Points" (1984, heruitgave 2009, Esoteric Recordings)
Een fantastische live-uitvoering (met 'vals' einde) van één van de mooiste songs uit het repertoire van Camel voorzien van een mooie piano-inleiding door Kayak-toetsenist Ton Scherpenzeel. Te vinden als één van de 6 niet eerdere uitgebrachte tracks op het, nu live dubbel-album “Pressure Points” zoals dat vorige jaar door Esoteric Recordings is uitgebracht.

WERELD VOL MUZIEK
Yugen -  Escher
Van "Yugen Plays Leddi: Uova Fatali" (Altrock, 2008)
De naam Yugen is de afgelopen tijd een aantal keren gevallen in Xymphonia, o.a. bij het draaien van muziek van Ciccada, want op de CD "Child In The Mirror" spelen immers leden van die Griekse groep mee. De Italiaanse groep zelf kwam nog niet aan bod. Dat heeft misschien mede te maken met de even moeilijke als lastig categoriseerbare muziek die Yugen maakt. Die past nog het best in het vakje RIO (Rock In Opposition). De (progressieve) rock-wortels zijn duidelijk aanwezig (mespuntjes King Crimson en Gentle Giant, onder meer), maar men flirt ook met modern klassiek en avant garde-jazz. Dit voorlaatste album bevat uitsluitend composities van mandolinespeler Tommaso Leddi. Het openingsnummer is meteen het meest pakkend en toegankelijk. Vele symfomanen zal de rest van het album misschien te freakerig zijn - uitdagend is het zeker.

UIT DE VERGETELHEID
Pan Out Now (voorheen iO) CD9 Five Long Days
Van "Strange Tales From The Urban Circle" (Dragonfly Productions, 1999)
iO is niet alleen (bijna) de naam van een symfo-magazine, maar het was ook van een Canadese groep. Zo'n tien jaar geleden hebben we een aantal malen aandacht besteed aan deze band. Een recente zoektocht leert dat de band nog steeds bestaat, alleen is de naam gewijzigd in Pan Out Now. In de hele bio op de bandwebsite is de naam iO nergens te vinden, dus een en ander zal wel afgedwongen zijn door een rechthebbende. Het blijkt dat de band het afgelopen decennium nog twee EP's heeft gemaakt met een behoorlijk andere sound. Waar "Strange Tales From The Urban Circle" uit 1999 atmosferische progressieve pop bevat, klinkt het latere werk veel steviger, met hardere gitaren. Men vergelijkt zichzelf nu met Evanescence en Tool. Nu staan er best wat up-tempo nummers op "Strange...", maar de kracht zat juist in de meer sferische, waarvan we er in het verleden al drie draaiden, waaronder dit "Five Long Days".

Sunday 14 November 2010 Show No. 916

i - Ten I don’t want to lose you  Reissue
i - Ten Alone Reissue
Lang, Yogi Sacrafice Nieuw
Star One Digital rain Nieuw
Ardentjohn Pride of place Nieuw
Manasian, David Masquerade Nieuw
Watch, The Deeper still Live-tip
Horselips Self defence Aktueel
   
Crack  the Sky Go Johnny  
Mangrove Beyond reality Live-tip
It Bites Once around the world Klassieker
Final Conflict Wasteland Aktueel
Chameleons, The Silence, sea and sky  
Chameleons, The Home is were the heart is  
Magic Pie Full circle poetry Aktueel

In deze uitzending nieuwe muziek van RPWL Zanger Yogi Lang, ook aandacht voor het nieuwe album van Arjan Lucassen’s project Star One  verder nog  nieuwe muziek van Ardentjohn en David Manasian in het tweede uur volop aandacht voor de live tips en aktualiteiten een een heuse klassieker, we gaan direct van start met I-ten van taking a cold look  het nummer I don’t want to lose you.

i-Ten is het begin van een lang samenwerkingsverband van Tom Kelly en Billy Steinberg. Beide hadden eind jaren zeventig al enige naam verworven, Tom die een hitje had geschreven voor Linda Rondstad en  Billy in de band Fools Gold van Dan Fogelberg. Ze werden samen gebracht door Keith Olsen en begonnen nummers te schrijven voor een plaat. Door hun contacten was het niet zo moeilijk om muziekanten te vinden en al snel werkte half Toto mee aan de plaat die natuurlijk zou worden geproduceerd door Olsen hoewel Steve Lukather zich al snel in de co-producers seat wist te worstelen. Dit drukte zo ook zijn stempel op de muziek die meer richting AOR  ging, Styx, Survivor etc. dan de voor ogen zijnde pop rock van de schrijvers. Het eind resultaat mag er echter zijn met een aantal heerlijke melodieuze nummers. Wat toen volgde was eigenlijk niets, het album was af, hij werd wel uitgebracht, maar met 0 promotie, geen interviews of ook maar enige aanstalten van de platen maatschappij iets te doen met de plaat. Dus bleef i-Ten tot lange tijd een volkomen onbekende behalve bij een paar maffe AOR fans die grof geld betaalden voor een exemplaar. We gaan luisteren naar  Alone  … i-ten

We gaan door met Yogi Lang  met zijn nieuwe No Decoder dat is verschenen bij Gentle heart Zo langzaam aan hebben alle leden van het Duitse RPWL wel een solo plaat uitgebracht. Nu is het dus de beurt aan zanger Yogi Lang. Erg verassend is het trouwens niet want hij blijft wel dicht bij het oude RPWL geluid. Het is een lekker relaxte plaat geworden en ademt dan ook een behoorlijke FLoyd oftewel David Gilmour sfeer. Yogi Lang met het nummer Sacrafice

Arjen Anthony Lucassen, Star One. Victims Of The Modern Age is de opvolger van Space Metal uit 2002en is verschenen bij Inside out Music. Het is een conceptplaat gebaseerd op post-acopalyptische films als Blade Runner, Children Of Men, Gattaca en A Clockwork Orange. Hoewel dit in principe een progmetalplaat is, kunnen de liefhebbers van vooral de Mini Moog ook hun hart ophalen, zoals Digital Rain laat horen. Lucassen heeft de melodielijnen uit dit instrument meerdere keren opgenomen, waardoor er een supervet geluid op de cd terecht is gekomen. Ach, en voor de liefhebbers van Damian Wilson is het natuurlijk ook wel weer eens leuk hem voluit te horen zingen. Star One: Digital Rain  een nummer van het nieuwe  album Victems of the modern age  van Star One verschenen bij Inside Out Music, 2010,

we gaan verder met de derde nieuwe release Ardentjohn met  On The Wire en het album is verschenen bij Slow Train Records Het debuut album On The Wire of Place van dit schotse collectief is een klein juweeltje en zal zeker liefhebbers van bands als Fleet Foxes en Mumford en Sons aanspreken. Maar ook Radiohead is terug te horen in hun muziek. De liedjes ademen een relaxte sfeer uit en de zang is ook zeer aangenaam. Het Tom Mcrae achtige Pride of Place is een van de hoogtepuntjes van het album… Ardentjohn Pride of place nieuwe muziek van het debut album van het schotse Ardentjohn  en het album is verschenen bij  slow train record

de vierde en laatste release is die van David Manasian – het album heet Random Acts of Beauty en is  Eigen beheer verschenen  Al een tijd geleden werd aangekondigd dat David Manasian die sommige prog liefhebbers misschien kennen van zijn betrokkenheid bij een aantal Camel DVD’s werkte aan een volwaardige prog plaat. Het nieuws dat Andy Latimer zijn medewerking zou verlenen aan de plaat stemde menig Camel fan hoopvol ook gezien het feit dat dit de eerste noten van Latimer zouden zijn na zijn ziekte. Random acts of beauty is een lekker stemmige plaat geworden waar de nodige Camel invloeden te horen zijn, maar ook zeker The Moody Blues Het opening nummer is direct al 12 minuten lang en heeft naast een van Latimer’s trademark solo’s ook nog een stukje zang van de man. De plaat is overigens zeker aan te raden voor gitaar solo liefhebbers, naast Latimer speelt Davis’s zoon Justin ook een aardig partijtje gitaar op deze plaat. Masquerade  12 minuten David Manasian.

Het Italiaanse The watch is een van huis uit een echte Genesis coverband dit zullen ze dan ook ten gehore brengen aankomende zaterdag de 20 ste november als ze op de bühne staan van het kasteel in Alpen a/d rijn ze spelen dan het  oa complete album foxtrot van genesis Daarom aandacht voor The Watch met een eigen nummer deeper still van het album Vacuum uit 2005 Achtereenvolgens The watch met deeper still en the watch aankomende zaterdag spelen zij in het kasteel in Alpen a/d rijn waar zij oa genesis album foxtrot ten gehoren brengen en als laatste Horselips met het nummer self defence van het album the unfortunate cup of tea  Horslips is een Ierse rockband die in de jaren 70 vooral in eigen land erg succesvol was. En actueel van horselips is  In de zomer van  2009 voor eerst in 24 jaar gaf de band Horse Lips  2 concerten ééntje in Odyssee in Dublin En één in O2 in Dublin van de laatste is een live registratie gemaakt. En zowel de dubbel cd als dvd verschijnt deze week, om precies te zijn 19 november

Go Johnny Van "Machine" 13de studioplaat van Crack The Sky.De cd heeft een voor de band opvallend smeuïge sound, die met name in het relaxte twingitaarspel veel te bieden heeft. Alsof David Knopfler en David Gilmour aan het jammen zijn.

Op zaterdag 20 november 2010 gaat de Nederlandse progband Mangrove zijn eerste dvd opnemen. Dit alles zal plaatsvinden in De Boerderij te  Zoetermeer onder de titel “The Show Beyond Reality”. Mangrove (Pieter Drost op basgitaar, Roland van der Horst op gitaar en zang, Chris Jonker op toetsen en Remco Engels op drums) vervoert zijn fans zelf naar dit unieke concert. Makkelijk en comfortabel met de bus. Mangrove biedt de  fans de unieke mogelijkheid om op deze eenvoudige manier naar zijn concert in De Boerderij te komen: er zal een bus vertrekken vanuit Apeldoorn en men kan direct voor de deur van de zaal in Zoetermeer uitstappen. Eventueel worden er nog alternatieve opstapplaatsen toegevoegd. De bustransfer kost slechts een tientje per persoon retour.

Er is nieuws over Final Conflict het album Stand – up van de band zal op  opnieuw worden uitgebracht door het label metal mind. Tevens zullen er 2 bonus nummers aan worden toegevoegd Het door de fans van Final conflict uitverkozen beste nummer Moment in time en een nieuw nummer Losing it all . De heruitgave van Final Conflicts album stand – up staat gepland op 3 januari. Daarom nog maar eens een nummer van het album Wasteland …Final Conflict

KLASSIEKER
Van de eerste incarnatie van It Bites was met name Once Around The World een fraai staaltje symfonische rock nieuwe stijl, zonder ook maar in de buurt van neo-prog te komen. Met name het kwartier lange titelnummer bewees dat leider Francis Dunnery zijn invloeden uit de jaren 70 uitstekend wist te integreren in eigenzinnige progressieve rock. Deels is het dan ook zijn eigenwijze gitaarspel en zang die het onderscheid maakt met het huidige It Bites.Once Around The World  het bijna 15 minuten durende nummer , een klassieker, It Bites

PROGRESSIVE NEW WAVE van de the Chameleons
Chameleons is  een progressieve New Wave band, die in de slipstream van bijvoorbeeld U2 melodieuze gitaarmuziek maken. Na het schitterende debuut Script Of The Bridge uit 1983, dat een heuse cultfollowing teweeg bracht, kreeg men bij CBS de kans flink uit te pakken met What Does Anything Mean? Basically. Een luxe klaphoes maar vooral een volle productie moest de band laten doorstomen naar het grote publiek. Met de nodige keyboards was de sound vaak symfonisch te noemen, maar ondanks de sterke songs werd de LP als overgeproduceerd ervaren. Dat is vooral goed te horen op de bonus disc die bij de heruitgave uit 2009 zit. Daarop staan namelijk de oorspronkelijke demo's en die klinken meer naar de soberder sound van het debuut. Toch zullen de liefhebbers beslist genieten van deze fraai opgepoetste heruitgave. Kijk verder op de website, die genoemd is naar het tweede geplande nummer: http://www.thechameleons.com/
- Silence, Sea And Sky - - Home Is Where The Heart Is  4:54 van Van "What Does Anything Mean? Basically"

Het zat onze Noorse vrienden van Magic Pie niet echt mee de laatste tijd. De heren liepen het afgelopen jaar tegen een enorme dosis pech aan. Vooral de brand in hun oefenruimte waarbij vrijwel alle equipment van de band verloren ging, was een enorme domper. Je kunt je voorstellen dat de release van hun nieuwe album "The Suffering Joy" door al die tegenslag behoorlijk is vertraagd. De wens was de cd voor Kerstmis uit te brengen, maar ook dat is niet gelukt. Zoals het er nu uitziet zal "The Suffering Joy" het noorderlicht zien op 25 januari van het nieuwe jaar. De plaat wordt uitgebracht door het Zweedse label Progress Records van Hansi Cross. De mannen van Magic Pie willen alle fans bedanken voor hun niet aflatende steun en geduld - "Het zal zeker niet voor niets zijn geweest..." volgens manager Erling Midtstue.

Bron: Magic Pie


Sunday 7 November 2010 Show No. 915

AOR
Pride Of Lions - Defying Gravity
Van het album “The Roaring Of Dreams” (Frontiers, 2007)
Pride Of Lions staat voor mooie songs van Jim Peterik ,Jim Peterik (spreek uit Pieterik, bekend van Survivor, Ides Of May, etc.) en meesterlijke zang van Toby Hitchcock en ook nog eens samenzang van de twee. De band weet de dynamiek van de songs ten volle tot uiting te laten komen en maakt daarmee het plaatje compleet. De songs variëren van poppy songs en ballads met hitpotentie ("Faithful Heart") tot Survivor-achtige rockers ("Language Of The Heart"), majestueuze stukken als het titelnummer en het bombastische "Tall Ships".

NIEUW
Big Big Train
- Master Of Time
                       
- Brambling
Van "Far Skies Deep Time" (eigen beheer, 2010)
"Far Skies Deep Time" wordt door de Britse groep zelf gezien als EP'tje, ook al duurt het album een nette 40 minuten. Hoofdmoot van het album wordt gevormd door een biografische 'epic' over Jacques Brel, "The Wide Open Sea". Hoewel zeker niet in chanson-vorm gegoten is het volgens de groep afwijkend van alles wat men eerder opnam. Neem dat maar met een korrel zout, want op een kleine accordeon-bijdrage wordt het hele album de weg gevolgd van de afgelopen twee albums: spannende progressieve rock met veel sfeerwisselingen en prachtige (soms opvallend jazzy) bijdragen van Dave Gregory (ex-XTC, gitaar) en Nick D'Virgilio (Spock's Beard, drums). Ook mooi zijn accenten met o.a. banjo, vibrafoon en glockenspiel, die zanger David Longdon aanbrengt. Het album bevat de eerste cover in de Big Big Train-geschiedenis: de Anthony Phillips-compositie "Master Of Time". De voormalige Genesis-gitarist had het plan het met Mike Rutherford op te nemen voor zijn "The Geese and the Ghost" (1977), maar de studiotijd schoot tekort. Er restte alleen een demo, die terecht kwam op een heruitgave. Die was het uitgangspunt van deze versie.

NIEUW
Husband, Gary feat.
Allan Holdsworth   - Leave 'Em On
Husband, Gary feat. Steve Hackett                     - Moon Song
Van "Dirty & Beautiful - Volume 1" (Abstract Logix, 2010)
Drummer/toetsenman Gary Husband, bekend van ondermeer Allan Holdsworth, John McLaughlin en Level 42, heeft na een aantal meer jazz-georiënteerde albums eindelijk weer eens een plaat gemaakt die in de jazzrockstijl ligt. Daarvoor heeft hij een hele stoet aan muzikanten opgetrommeld, waaronder Holdsworth, McLaughlin, Mark King, Jan Hammer, Jerry Goodman en Robin Trower. Vreemde eend in de bijt hierbij is Steve Hackett die in “Moon Song” zijn melodieuze stijl ietwat heeft aangepast aan het genre. “Leave 'Em On” is een compositie van Holdsworth, die hij al enkele jaren live ten gehore brengt. Vreemd genoeg wordt de solo echter fenomenaal gespeeld door Jan Hammer. Husband legt uit dat de gitarist de laatste tijd slecht in zijn vel zit en alles behalve happy is met zijn performance. Vandaar dat er ondanks zijn drie (op de Japanse versie vier) bijdragen, nauwelijks solo's van de virtuoos te horen zijn. Website: http://www.garyhusband.com/ Hierop is te zien dat de CD in Europa pas januari volgend jaar uitkomt. Bij Abstract Logix is de plaat echter direct leverbaar. Overigens speelt Holdsworth met zijn trio 11 november in de Boerderij.

NIEUW
Mostly Autumn - Back To Lif
e
           
               
    And When The War Is Over...

Van "Go Well Diamond Heart" (Mostly Autumn Records, 2010)
"Go Well Diamond Heart" is de eerste Mostly Autumn-CD zonder Heather Findlay en met haar opvolgster Olivia Sparnenn. Sparnenn is voormalig Mostly Autumn-achtergrondzangeres en zong tot voor kort in het aan Mostly Autumn gelieerde Breathing Space. Folk-invloeden zijn nu tot een minimum teruggedrongen, tot intro's en kleine sfeer-interludes, waar Troy Donockley met z'n uilleann pipes voor te gast is gevraagd. De groep staat nu voornamelijk voor potige rock. Door de saaie drumpartijen van Gavin Griffiths en de wat vlakke, niet zo geïnspireerd klinkende zang van zowel Sparnenn als Bryan Josh zit de sjeu 'm vooral in de prachtige, Floydiaanse gitaarsoli van Josh. Het gedragen "Back To Life" klinkt bijna als een outtake van "A Momentary Lapse Of  Reason". Slotnummer "And When The War Is Over..." bouwt vanuit bijna niets op naar eerst weer zo'n een orgastische gitaarsolo plus daarna nog een climax met koorzang én uilleann pipes.

NIEUW
Morse, Steve & Sarah Spencer     - Get Away
                                                           - Terrible Thing To Lose
Van "Angelfire" (Radiant Records, 2010)
De van Dixie Dregs, Kansas, Deep Purple en zijn eigen band bekende Steve Morse heeft voor het eerst in zijn carrière vocale muziek geschreven. Hiertoe werd hij gestimuleerd nadat hij het werk van de jonge zangeres Sarah Spencer had gehoord. Op “Angelfire”, dat wordt aangekondigd als een virtuoos akoestisch popalbum, staat Sarah's soms fragiele, dan weer wat krachtiger stem inderdaad in de picture, maar het gitaarwerk, dat inderdaad voornamelijk akoestisch is, doet daar nauwelijks voor onder. Ondanks dat er niet veel gesoleerd wordt, weet Morse zijn heldere speelwijze goed in te kapselen in melancholieke songs, waarbij hij af en toe, al dan niet geholpen door zijn bandleden Van Romaine en Dave LaRue, toch zijn virtuositeit erin gooit. Progressieve pop dat liefhebbers van Ilse DeLange wellicht ook kan bekoren. Website: http://www.angelfiremusic.com/

OPENER
10CC - Blackmail
Van "The Original Soundtrack" (Mercury, 1975)
Net als bijvoorbeeld Supertramp en het onlangs gedraaide Café Jacques wist 10CC meestal een goede middenweg te vinden tussen progressieve rock en melodieuze pop, met als hoogtepunt “The Original Soundtrack”. En hoewel zowel Supertramp als 10CC soms ook met draken van nummers kwamen, is het merendeel ook nu nog prima verteerbaar en zou als voorbeeld voor het ambacht van het schrijven van catchy songs met diepgang kunnen dienen voor de huidige generatie popmuzikanten.

NIEUW
Transatlantic feat. Steve Hackett
- The Return Of The Giant Hogweed
Van "Whirld Tour 2010 - Live From Shepherd's Bush Empire,
London " (InsideOut, 2010)
Het zal de proggemeenschap niet ontgaan zijn dat supergroep Transatlanic in 2010 weer bijeen kwam. Studio-album "The Whirlwind" (eigenlijk één lange compositie) was daar het resultaat van. Ook volgde er een tournee, die de groep in o.a. een uitverkochte 013 in Tilburg deed belanden. Én in het sfeervolle Londense klassiek aandoende theater Shepherd's Bush Empire. Daar is deze DVD opgenomen, waarop een flink aantal epics voorbijkomen - haast te lang om zelfs in ons programma helemaal te draaien. Helaas is de regie nogal druk en wordt je zelden lang een blik op bijv. de handen van gitarist Roine Stolt gegund. Anders is dat op de bonus-feature, maar die is dan ook gefilmd door een andere crew op het High Voltage-festival. Steve Hackett is hier te gast in een nummer dat hijzelf inspeelde in de studio, 'many moons ago', zoals drummer Mike Portnoy aankondigt: "The Return Of The Giant Hogweed" (van het Genesis-album  "Nursery Cryme" (1971)). Hoogtepunt van het nummer is een gitaarduel tussen Stolt en Hackett, waarbij de camera ons rustig mee laat kijken. Was het concert al lang, de extra's (inclusief interview) doen daar nog een fikse schep bij, met als resultaat een dubbel-DVD-set van 337 minuten!

KLASSIEKER
Banks, Tony  - The Lie
                        - After The Lie
Van "A Curious Feeling" (Charisma, 1979 / Esoteric Recordings, 2010)
De eerste soloplaat van Tony Banks, opgenomen in een periode dat Genesis een rustpauze had ingelast, laat niet alleen zijn uiterst herkenbare symfonische stijl horen, maar is ook een conceptplaat met een behoorlijk sombere lading. Dat die twee goed samengaan laat het gekozen koppel goed horen: van ingetogen gaat op in een typische Genesis-manier subtiel naar een volle climax. Alleen zou je nog steeds wensen dat ook Michael Rutherfords eersteling zo'n behandeling zou ondergaan als Esoteric begin dit jaar aan “A Curious Feeling” gaf.

AKTUEEL
Proto-Kaw - Relics Of The Tempest
Van het album “The Wait Of Glory” (InsideOut, 2008)
Kerry Livgren ken je natuurlijk van de legendarische band Kansas en de laatste jaren van Proto-Kaw. Livgren revalideerde de afgelopen maanden van een hersenbloeding en dat schijnt voorspoedig te verlopen, want op de website van de goede man wordt een nieuw studioalbum van Proto-Kaw aangekondigd. Het album heeft nog geen titel, maar moet wel  in januari van het nieuwe jaar verschijnen.

AKTUEEL
Twelfth Night - Last Song
Van het album “XII / Twelfth Night” (Virgin, 1986 / 2005)
De legendarische Britse progband Twelfth Night komt begin november met een 'nieuwe' CD en DVD . Het is de eerste officiële bandrelease sinds 1986. Het album gaat "MMX" heten is vanaf heden te bestellen via de website van de band. "MMX" behelst de complete liveshow die de band in mei van dit jaar gaf in Wath-upon-Dearne in Engeland. Het fameuze livealbum van Twelfth Night, "Live And Let Live", wordt geremasterd en komt nog voor de kerst in de winkels te liggen. Ook deze uitgave komt in een CD/DVD-uitvoering. Voor degenen die niet zo bekend zijn met Twelfth Night: dit album uit 1984 is opgenomen in 1983 tijdens de twee afscheidsconcerten van de charismatische persoonlijkheid Geoff Mann, de veel te vroeg overleden zingende dominee van de band. 

Rush - Closer To The Heart
Van de dubbel-DVD “Rush R30 – 30th Anniversary World Tour (Anthem, 2005)
 Deze versie van “Closer To The Heart” is een studioversie waarin het trio van Rush word bijgestaan door twee fans. Het was de bijdrage van de band voor het album “Canada For Asia” ten bate van de slachtoffers van de tsunami in Azië. Het nummer staat op de bonus-DVD bij het album “R30”. Dat is een in Frankfurt gemaakte live-registratie van de tournee in het kader van het 30-jarig bestaan van de band. Een groot deel van de redactie bezocht diezelfde tournee in Oberhausen. Opmerkelijk detail was toen nog dat er werd opgeroepen dat indien je de muziek te hard vond tijdens het eerste kwartier van het optreden je je entreegeld terug kon ontvangen.

EINDNUMMER - CONCERTTIP
Leap Day – Little Green Man
Van “Awaking The Muse” (OSKAR, 2009)
Na bijna twee jaar zoeken lukte het Flamborough Head-drummer Koen Roozen in 2008 eindelijk  om een aantal geschikte muzikanten bijeen te krijgen voor een nieuwe Nederlandse symfoband.  Daarna heeft Leap Day een promo demo opgenomen en uitgebracht die zeer goed ontvangen is, en dat heeft geleid tot een platendeal met het Poolse label OSKAR. Het debuutalbum is wereldwijd uitgebracht in 2009. De muziek van de band is symfonisch georiënteerd, met invloeden van Spock's Beard, The Flower Kings, Porcupine Tree en neoprogbands als IQ, Arena en natuurlijk de klassieke bands als Yes, Genesis en Camel.  Op 20 november treedt Leap Day op in Azotod in De Meern. Dat is trouwens een dubbelconcert met Silhouette.