Xymphonia is
sponsored by: 
Sunday 28 November 2010 Show No. 918
NIEUW
Camel - Hymn To Her
- For
Today
Van de DVD "The Opening Farewell" (Camel Productions,
2010)
Het eerste concert van de
afscheidstournee van Camel, 2003. De Europese tak van de tournee (die
Camel o.a. naar Rijssen bracht) werd gedaan met toetsenist Ton
Scherpenzeel, de Amerikaanse tak, waar dit een opname van is, met Tom
Brislin. Deze speelde met Meat Loaf en ook met Yes tijdens de Symphonic
Live-tour. Camel-hoofd Andrew Latimer denkt intussen, na hersteld te zijn
van een ernstige ziekte, voorzichtigjes aan een nieuw Camel-album. "Hymn
To Her" is gekozen omdat het door deze bezetting heerlijk fris wordt
gespeeld. De versnelling halverwege is extra energiek door Denis Clements
felle drumspel, het duet tussen gitaar en toetsen is op het scherpst van
de snede. En het emotievolle "For Today" is een waardig besluit
van een afscheidstournee. Ook al was die nog maar net begonnen en ook al
staat er intussen een nieuwe plaat in de steigers.
Brother Ape - Chrysali
- The Art Of Letting Go
Van "A Rare Moment Of Insight" (Progress Records, 2010)
Met het vorige album "Turbulence"
werd de frisse mix van een poppy soort prog met speelse en ingenieuze
jazzrockelementen losgelaten voor een veel rigider soort prog. Druk en vol
geproduceerd, vrij stevig en voorzien van constant doorratelende
drumritmes die weliswaar live gespeeld werden, maar die ontleend waren aan
het dance-genre drum 'n' bass. Deze opvolger 'ademt' iets meer, maar de
drum 'n' bass-ritmiek is gebleven. Het probleem ervan is dat die ritmiek
nauwelijks de lijn van de song, of het gevoel van de zang of het
gitaarwerk volgt, maar gewoon constant druk is. Dat werkt na een paar
nummers erg op de zenuwen, ondanks meeslepende bijdragen van de overige
muzikanten. Alleen een vrijwel beatloze ballad ("Seabound") en
de laatste twee stukken wijken af. Het slotstuk "In A Rare
Moment" is een akoestische gitaarinstrumental, de song ervoor,
"The Art Of Letting Go", de sterkste compositie van de
plaat. Dat zit 'm vooral in de pakkende, meeslepende coupletmelodie.
Maar hé: die is 'geleend' van een ándere Zweedse band, want afkomstig
uit ABBA's "S.O.S"! In combinatie met boeiend gitaar, toetsen én
drumspel (dat dit keer wel een meer dienende rol heeft) werkt 't echter
uitstekend en hopen we voor de jongens maar dat Bennie en Björn niet
meeluisteren.
REMASTER
Moongarden -The Gates Of Omega
Van "The Gates Of Omega" (Distilleria Music Factory, 2001/2010)
The Gates Of Omega van het
Italiaanse Moongarden verscheen in 2001 als dubbel-CD. Het wordt
algemeen als het meest symfonische album van de band beschouwd,
hoewel ook invloeden van Japan/David Sylvian en Talk Talk te horen
zijn, met name in het typische drumwerk en de glijdende bassen van
leider Christiano Roversi. De plaat werd dit jaar geremasterd,
waarbij ook enigszins in de tracks is geknipt. Zo is van het
gedraaide titelnummer ongeveer 10 minuten weggevallen, terwijl het
voormalige slotnummer helemaal geschrapt is. Volgens Freek Wolff
in de laatst iO Pages heeft dit de plaat goed gedaan, omdat de muziek
niet alleen beter klinkt, maar ook de langdradigheid die het
origineel soms kenmerkte verdwenen is. Na 2001 maakte Moongarden nog
enkele sterke platen, maar zo symfonisch als op deze klonken ze niet
meer. Website: http://www.moongarden.it/
IN
MEMORIAM PETER CHRISTOPHERSON
Peter Gabriel - Lead A
Van
het album “Peter Gabiel 3” (Charisma, 1980)
Peter Christopherson,
fotograaf, videoclipregisseur, muzikant en voormalig partner bij het
ontwerpbureau Hipgnosis is afgelopen woensdag in zijn huis in Bangkok,
Thailand in zijn slaap overleden op de leeftijd van 55 jaar.
Christopherson was de laatste kwart eeuw vooral bekend als avant
garde-muzikant in de bands Throbbing
Gristle en Coil, maar daarvoor had hij een succesvolle carrière als
hoesontwerper en fotograaf, als partner van
Storm Thorgerson en Aubrey Powell in Hipgnosis. Hij trad in 1975
toe en werkte meteen mee aan één van de beroemdste Hipgnosis-ontwerpen:
“Wish You Were Here” van Pink Floyd. Hoewel de hoezen van Peter
Gabriels eerste drie solo-albums aan Hipgnosis zijn toegeschreven was hij
binnen dat collectief in z'n eentje verantwoordelijk voor deze donkere, ja
haast lugubere bewerkte foto's. Daarom een stemmig, grotendeels
instrumentaal stuk van Gabriels derde, met een titel die overigens totaal
geen betrekking heeft op Sleazy, zoals Christopherson veelal werd genoemd.
OPENER
Conjure One: Extraordinary Way
Van "Extraordinary Ways"
(Nettwerk, 2005)
Wie zangeres Poe na haar
weergaloze “Haunted” uit 2000 (een vrouwelijke variant op Roger
Waters' eerbetonen aan zijn vader) wilde horen, was eigenlijk
aangewezen op gastrolletjes op twee platen van Rhys Fulber's project
Conjure One. De Canadees Fulber is vooral bekend als lid van
LIVE-TIP
Yogi Lang –
Can't Reach You
- Our World Has Changed
Van “No Decoder” (Soulfood, 2010)
Zo langzaamaan hebben alle
leden van het duitse RPWL wel een solo plaat uitgebracht. Nu is het dus de
beurt aan zanger Yogi Lang. Erg verrassend is het resultaat trouwens niet
want hij blijft wel dicht bij het oude RPWL-geluid. Het is een lekker
relaxte plaat geworden en ademt dan ook een behoorlijke Floyd- oftewel
David Gilmour-sfeer. Lang gaat
in het voorjaar van 2011 toeren met een band. Op 14 april is Yogi
Lang in Das Rind in Rüsselsheim te zien, op 16 april
in Zentrum Altenberg te Oberhausen en op 15 april in onze eigen
Boerderij tijdens het iO-pages jubileum festival.
LIVE–TIP
Suede - The Asphalt Song
Van “Dog Man Star” (Nude /
Sony, 1994)
“Dog Man Star” is
het tweede album van de Britse alternatieve rockgroep Suede. De
groep is sinds 2003 uiteen geweest, maar nu weer samen. Op 2 december
treedt Suede op in Paradiso, Amsterdam. Suede stond begin jaren '90 aan de
wieg van een nieuw tijdperk voor de zogenaamde Britpop. Bands als Oasis en
Blur traden in hun voetsporen. Door het snelle succes werd de band al gauw
een van de grootste groepen van Engeland en niet veel later in talloze
andere landen ter wereld.
NIET
ZO NIEUW MEER
Holding Pattern
- Breaking The Silence
- Once As One
Van "Breaking The Silence" (Surveillance Records, 2007)
Holding Pattern maakte in
1981 een vooral door de hoes (een oorspronkelijk TWA maar al gauw
maatschappijloos-vliegtuig dat door een hand wordt bedreigd) in de
belangstelling gekomen mini-LP, die in 1991 op CD werd uitgebracht
aangevuld met een karrenvracht aan extra materiaal en gestoken in een
luxueuze klaphoes op LP-formaat. De band rondom gitarist Tony Spada
maakte instrumentale muziek die verwantschap vertoonde met ondermeer
Happy The Man, Dixie Dregs, King Crimson en Mahavishnu. De heruitgave
bracht weer enige belangstelling teweeg, die Spada verleidde tot een
solocarriere. Maar in 2007 zag ook zowaar een nieuwe holding Pattern
het licht. De muziek is qua stijl het zelfde gebleven, maar de
opnamekwaliteit is veel beter dan in 1981. Dit levert mooie staaltjes
symfonisch getinte jazzrock op. De band treedt ook weer op, terwijl
Spada ook solo te zien is, als dan niet met een fraai ogende jonge
dame (zie: http://www.holdingpatternusa.com/Copy/LatestNews.htm)
UIT
DE VERGETELHEID
Pan
Out Now (voorheen iO) - Five Long Days
Van "Strange Tales From The Urban Circle" (Dragonfly Productions,
1999)
iO is
niet alleen (bijna) de naam van een symfo-magazine, maar het was ook van
een Canadese groep. Zo'n tien jaar geleden hebben we een aantal malen
aandacht besteed aan deze band. Een recente zoektocht leert dat de band
nog steeds bestaat, alleen is de naam gewijzigd in Pan Out Now. In de hele
bio op de bandwebsite is de naam iO nergens te vinden, dus een en ander
zal wel afgedwongen zijn door een rechthebbende. Het blijkt dat de band
het afgelopen decennium nog twee EP's heeft gemaakt met een behoorlijk
andere sound. Waar "Strange Tales From The Urban Circle" uit
1999 atmosferische progressieve pop bevat, klinkt het latere werk veel
steviger, met hardere gitaren. Men vergelijkt zichzelf nu met Evanescence
en Tool. Nu staan er best wat up-tempo nummers op "Strange...",
maar de kracht zat juist in de meer sferische, waarvan we er in het
verleden al drie draaiden, waaronder dit "Five Long Days".
Sylvan – Timeless Traces
Van het album “Artificial
“Artificial Paradise” is
het derde muziekalbum van de Duitse band Sylvan.
De muziek is vergelijkbaar met die van de latere Marillion, met Eloy-invloeden.
Dat laatste komt voornamelijk door het Duitse accent, waarmee de Engelstalige teksten
worden uitgesproken. De titel van het conceptalbum is ontleend een gedicht
van Charles Baudelaire, 'Les Paradis Artificiel' (Onechte
Paradijzen). De plaat vertoont emotie, afwisseling, diepgang, mooie
melodieën, een uitstekende productie, agressie, prachtige solo’s en
uitstekende zang. Gitaarspel en functioneel pianospel sieren “Timeless
Traces”, waarin Marco Glühmann zingt vanuit zijn tenen. Emotie is het
sleutelwoord van de hele plaat, elk nummer behandelt een ander aspect van
de menselijke emotie.
Sunday 21 November 2010 Show No. 917
OPENER
/ AOR-OBSCURITEIT
Channel - It's Not Enough
van “Channel” (Epic, 1984/ Rock Candy, 2009)
Wederom een bijzondere plaat
uit de AOR-geschiedenis van een band die bestemd was voor meer, maar zelfs
in 1984 totaal genegeerd werd. De band had ook niet de kleinste namen in
de gelederen en werd geformeerd rond zanger Robert Fleischman (ooit
kortstondig de zanger van Journey voordat Steve Perry het overnam) en
gitarist Tony Berg (die uit de band Romance kwam). Samen met drummer Gary
Fergeson (die al gespeeld had met mensen als Larry Carlton, Etta James en
Glenn Hughes) en bassist Trey Thompson ook een gevraagd sessie muzikant.
De band scoorde vrij simpel een deal met Epic, hoewel er meer gegadigden
waren. De groep werd naar Engeland gestuurd om zijn debuutplaat op te
nemen in Pink Floyds Britannia Row Studios. Oftewel het ging voor Channel
allemaal zeer gemakkelijk. En toen gebeurde er helemaal niets! Het was net
als Epic de band vergeten was... Men gaf nog wel twee concerten, maar de
leden gingen al snel hun eigen weg, en dat zonder enige ruzies, of zelfs
een officiële opheffing. Dus wie weet zit een van de leden nog wel
dagelijks op het telefoontje te wachten voor de opnamen van
een tweede plaat. Niet waarschijnlijk overigens, aangezien allen na
Channel zeer vruchtbare carrières hadden.
NIEUW
Moon Safari
– Southern Belle
– The World's Best Dreamers
Van
“Lover's End” (eigen beheer, 2010)
Een van de meest aangename
bands van de laatste jaren is het Zweedse Moon Safari. De eerste twee
platen van de band zitten vol met verwijzingen naar de grootheden als Yes,
Genesis, Flower Kings, maar hun parade paardje is toch wel de zeer
hoogwaardige harmonie-zangpartijen. Dit geeft het ook een west coast
feel à la CSN&Y zoals op het korte “Southern Belle”, dat met
a capella vocalen begint. Aangevuld met de pedal steel maakt dit het
geluid compleet. De melodie lijnen zijn dan ook weer zeer sterk; goed
voorbeeld is het catchy “New York City Summer Girls”. Maar
natuurlijk ontbreekt de klassieke prog ook niet getuige het bombastische
“Heartland”. Kortom: een heerlijke plaat. Leuk detail is dat de band
schijnbaar is gevraagd als backing band voor Steve Nardelli's The
Syn. Dan rijst de vraag waarom hij zelf
gaat zingen, gezien 's mans beperkte vocale capaciteiten...
NIEUW
James LaBrie – Euphoric
Van het album “Static Impulse” (InsideOut, 2010)
Het natuurtalent James LaBrie
en tevens vocale schreeuwlelijk bij het immens populaire progressieve
rock-instituut Dream Theater, komt vijf jaar na zijn eerste soloschijf
onder eigen naam met dit “Static Impulse” op de proppen. Als je het
MullMuzzler-project meerekent, is dit alweer de vierde. Samen met Matt
Guillory, al elf jaar lang zijn muzikale schrijfpartner en een talentvol
toetsenman, schreef LaBrie opnieuw een schijf vol parels. Vooral
op de eerste nummers van het album wordt er niet alleen gezongen
door LaBrie, maar ook gegrunt door Peter Wildoer van de Zweedse
trashmetalband Darkane. Het contrast tussen beider stemmen verleent zeker
meerwaarde aan de nummers; in ons programma past het niet echt. In het
gekozen “Euphoric” wordt wat gas terug genomen. Voor de gemiddelde
hardrocker is het toch interessant genoeg, mede dankzij de melodielijn van
het nummer samen met het pakkende refrein. Bovendien demonstreert Labrie
met het gemak de diversiteit in zijn vocale mogelijkheden.
Hier hoor je trouwens ook het belang van de keyboard in de opbouw
van een nummer binnen dit soort muziek.
(naar Gunther Moens)
NIEUW(S)
Imogen Heap - Tidal
Imogen Heap - 2-1
Van "Ellipse" (2009, Megaphonic Records)
Ook wij kunnen niet alles
volgen en zodoende glippen er wel eens albums door de mazen van ons net.
Dat daar soms hele mooie dingen tussen zitten blijkt wel met dit derde
album van de Britse vrouwelijke singer/songwriter Imogen Heap, dat vorig
jaar verscheen. Haar muzikale landschap bevindt zich ergens tussen Tori
Amos en Peter Gabriel (denk aan diens “UP”) maar dan met een veel
lichtere en ook elektronische 'touch'. Ze is ook nog eens
grotendeels verantwoordelijk voor de gehele muzikale begeleiding en de
schitterende productie, waarvoor ze niet geheel onterecht een Grammy heeft
ontvangen. Die gedetailleerde productie valt nog veel meer op als je de
speciale 2-disc editie bij haar besteld want dan krijg je een
instrumentale versie van het gehele album er bij. En het spreekt boekdelen
dat veel composities opvallend overeind blijven als ze gestript zijn van
haar vocalen. Wij beperken ons echter tot de twee uitbundigste tracks van
het album.
NIEUW
Everything Everything
- Schoolin'
- Weights
Van "Man Alive" (Geffen, 2010)
Everything Everything is een
nieuwe Britse band, die met “Man Alive” zijn debuut uitbrengt. De
reacties op de muziek zullen ongetwijfeld nogal uiteenlopend zijn,
aangezien met name de regelmatig op de kopstem overschakelende zanger
aardig irritant kan overkomen. Ben je daar eenmaal aan gewend dan krijg je
toch wel bewondering voor de knap in elkaar zittende composities. Met een
beetje goede wil kun je de groep een moderne variant op Gentle Giant met
hints naar Yes en It Bites noemen. Altered States is ook een optie, hoewel
we vermoeden dat deze jonge honden
NIEUW
Oh No One - The
Wave Ballet
Van “Eggs” (Leaf Records,
2010)
Denemarken is de laatste tijd
een actief land als het om kunstzinnige collectieven gaan. Denk aan een
band als Efterklang of Mew. Het jonge Oh No One is een nieuwe ster aan het
firmament, die een aantal invloeden van deze bands gebruikt en dat
vermengt met psychedelica, een vleugje New Wave en een beetje prog. Het is
dan ook een maf plaatje geworden, dat fans van eerder genoemde formaties
misschien zal aanspreken. Maar het gedraaide nummer had ook zo op een
plaat van Carptree kunnen staan.
NIEUW
Angra
– Lease Of Life
–
Spirit Of The Air
Van het album “Aqua” (InsideOut,
2010)
Dat goede powermetal niet per
se uit Europa hoeft te komen bewijst Angra. Dit vijftal is al jaren het
Braziliaanse antwoord op de bekende bands uit Duitsland en Scandinavië.
Sterker nog, de band behoort al jaren tot de top van het genre. Het
nieuwste werkje van Angra heet “Aqua” en is de zevende van de band en
alweer de vierde met zanger Eduardo Falaschi. Hoewel er muzikaal voldoende
aansluiting is bij de vorige albums, gaat de band steeds meer de
symfonische metalkant op. Op deze manier zijn vergelijkingen met
bands als Symphony X, Queensrÿche en Dream Theater steeds meer op
zijn plaats. Tekstueel is er gekozen voor een concept waarin de zorgen
voor de steeds heftiger verlopende overstromingen en stormvloeden worden
gekoppeld aan het verhaal van Shakespeare over Prospero en zijn dochter
Miranda. De gekozen nummer zijn overigens de
rustiger nummers op het album.
IN
HET NIEUWS / CONCERTTIP / OPENER
Dilemma - Duck
Van "Imbroccata" (SI Music, 1995)
Onlangs kwam het bericht dat
de Nederlandse symfoband Dilemma heropgericht is. De groep
maakte in de jaren '90 één CD voor het roemruchte SI-label. Een plaat
met een volle, ietwat donkere neo-sound die deed denken aan Casino (Clive
Nolan en Geoff Mann) en Twelfth Night t.t.v. het Virgin-album. Drummer/violist Frank van Essen maakte later faam als drummer bij Iona en
als leverancier van strijkersarrangementen voor talrijke albums. Juist die
Van Essen is er nu schijnbaar niet meer bij betrokken, want het nieuws van
de heroprichting komt van collega-drummer Collin Leyenaar (o.a. Neal Morse), die dus nu bij Dilemma achter de
trommels zit. Op 15 april 2011 speelt Dilemma op het iO Pages-festival.
LIVE-TIP
Kayak
- Daphne
Van "Phantom Of The Night" (1984, Mercury)
Morgen, maandag 22 november
vindt een Pim Koopman tribute-concert plaatsin Paradiso. Ok, geen
LIVE-TIP
Alan Parsons Project - Voyager / What Goes Up...
Van “Pyramid” (Arista, 1978)
The Alan Parsons Project was
een Britse progressieve rockband uit de late jaren '70 tot eind jaren '80.
De band is opgericht door Alan Parsons en Eric Woolfson. “Pyramid”
werd uitgebracht op een moment toen de maatschappelijke interesse in de
kracht van de pyramidevorm erg groot was.
De albums van Alan Parsons Project vertonen vrijwel allemaal eenzelfde
kenmerkende structuur:
-Het
zijn conceptalbums.
-Het
album begint met een instrumentaal intro dat overvloeit in het eerste
nummer.
-Halverwege
de B-kant van de LP staat weer een instrumentaal nummer.
-Het
laatste nummer is meestal een rustig nummer of een ballad.
Alan Parsons is de
komende tijd op tournee door Nederland met zijn huidige band:
29/11 Breda, Chassé Theater
30/11 Heerlen, Theater
01/12 Eindhoven, MC Frits Philips
02/12 Utrecht, Vredenburg Leidsche Rijn
03/12
REMASTER
Soft Machine
- Sly Monkey
- (Black)
Van
"
De laatste Soft Machine was
eigenlijk een soloproject van Karl Jenkins, die door producer Mike Thorn
was uitgenodigd muziek onder de naam Soft Machine te schrijven en daarbij
eveneens een orkest te dirigeren. “Land Of Cockayne” luistert wat dat
betreft ook weg als een soort Alan Parsons Project goes jazzrock. Niet
alleen nodigde Jenkins, net als Parsons, enkele grote namen uit, in dit
geval onder andere Allan Holdsworth, Jack Bruce en Dick Morrissey, ook
wist hij Tony Rivers, Stu Calver en John Perry te strikken voor de
achtergrondvocalen en laten die drie dat nu ook voor Parsons hebben
gedaan. De plaat werd in 1981 lauwtjes ontvangen, omdat het nogal naar
muzak neeg, maar wie Jenkins' verdere succesverhaal kent, zal nu erkennen
dat dit eigenlijk eerder een fraai begin van zijn solocarrière was dan
een echt Soft Machine-album.
ONTBREKENDE
SCHAKEL
Robbie Robertson (feat. Peter Gabriel) - Fallen Angel
Van "Robbie Robertson" (Geffen, 1987)
Het titelloze solo-debuut van
de voormalige The Band-voorman Robbie Robertson werd in OOR de ontbrekende
schakel tussen Peter Gabriels "So" en U2's "The Joshua
Tree" genoemd. Niet zo heel gek: De plaat is geproduceerd door
dezelfde Canadees (Daniel Lanois), stamt uit dezelfde tijd en bevat
bovendien bijdragen van beide genoemden plus regelmatig Gabriel-'personeel'
als Tony Levin en Manu Katché. Het album heeft die broeierige sound die
Lanois indertijd beroemd maakte en die trouwens weer ietwat terugkeert op
Lanois' nieuwe project Black Dub. Gabriel is in het refrein van de
album-opener te horen: zijn gebroken stemgeluid past uitstekend bij de
vreemd-hesige vocalen van Robertson.
UIT
DE OUDE DOOS
Camel - Long Goodbyes (live)
Van
"Pressure Points" (1984, heruitgave 2009, Esoteric Recordings)
Een fantastische
live-uitvoering (met 'vals' einde) van één van de mooiste songs uit het
repertoire van Camel voorzien van een mooie piano-inleiding door
Kayak-toetsenist Ton Scherpenzeel. Te vinden als één van de 6 niet
eerdere uitgebrachte tracks op het, nu live dubbel-album “Pressure
Points” zoals dat vorige jaar door Esoteric Recordings is uitgebracht.
WERELD
VOL MUZIEK
Yugen - Escher
Van "Yugen Plays Leddi: Uova Fatali" (Altrock, 2008)
De naam Yugen is de afgelopen
tijd een aantal keren gevallen in Xymphonia, o.a. bij het draaien van
muziek van Ciccada, want op de CD "Child In The Mirror" spelen
immers leden van die Griekse groep mee. De Italiaanse groep zelf kwam nog
niet aan bod. Dat heeft misschien mede te maken met de even moeilijke als
lastig categoriseerbare muziek die Yugen maakt. Die past nog het best in
het vakje RIO (Rock In Opposition). De (progressieve) rock-wortels zijn
duidelijk aanwezig (mespuntjes King Crimson en Gentle Giant, onder meer),
maar men flirt ook met modern klassiek en avant garde-jazz. Dit
voorlaatste album bevat uitsluitend composities van mandolinespeler
Tommaso Leddi. Het openingsnummer is meteen het meest pakkend en
toegankelijk. Vele symfomanen zal de rest van het album misschien te
freakerig zijn - uitdagend is het zeker.
UIT
DE VERGETELHEID
Pan
Out Now (voorheen iO) CD9 Five Long Days
Van "Strange Tales From The Urban Circle" (Dragonfly Productions,
1999)
iO is niet alleen (bijna) de
naam van een symfo-magazine, maar het was ook van een Canadese groep. Zo'n
tien jaar geleden hebben we een aantal malen aandacht besteed aan deze
band. Een recente zoektocht leert dat de band nog steeds bestaat, alleen
is de naam gewijzigd in Pan Out Now. In de hele bio op de bandwebsite is
de naam iO nergens te vinden, dus een en ander zal wel afgedwongen zijn
door een rechthebbende. Het blijkt dat de band het afgelopen decennium nog
twee EP's heeft gemaakt met een behoorlijk andere sound. Waar "Strange
Tales From The Urban Circle" uit 1999 atmosferische progressieve pop
bevat, klinkt het latere werk veel steviger, met hardere gitaren. Men
vergelijkt zichzelf nu met Evanescence en Tool. Nu staan er best wat
up-tempo nummers op "Strange...", maar de kracht zat juist in de
meer sferische, waarvan we er in het verleden al drie draaiden, waaronder
dit "Five Long Days".
Sunday 14 November 2010 Show No. 916
| i - Ten | I don’t want to lose you | Reissue |
| i - Ten | Alone | Reissue |
| Lang, Yogi | Sacrafice | Nieuw |
| Star One | Digital rain | Nieuw |
| Ardentjohn | Pride of place | Nieuw |
| Manasian, David | Masquerade | Nieuw |
| Watch, The | Deeper still | Live-tip |
| Horselips | Self defence | Aktueel |
| Crack the Sky | Go Johnny | |
| Mangrove | Beyond reality | Live-tip |
| It Bites | Once around the world | Klassieker |
| Final Conflict | Wasteland | Aktueel |
| Chameleons, The | Silence, sea and sky | |
| Chameleons, The | Home is were the heart is | |
| Magic Pie | Full circle poetry | Aktueel |
In
deze uitzending nieuwe muziek van RPWL Zanger Yogi Lang, ook aandacht voor
het nieuwe album van Arjan Lucassen’s project Star One
verder nog nieuwe
muziek van Ardentjohn en David Manasian in het tweede uur volop aandacht
voor de live tips en aktualiteiten een een heuse klassieker, we gaan
direct van start met I-ten van taking a cold look
het nummer I don’t want to lose you.
i-Ten
is het begin van een lang samenwerkingsverband van Tom Kelly en Billy
Steinberg. Beide hadden eind jaren zeventig al enige naam verworven, Tom
die een hitje had geschreven voor Linda Rondstad en Billy in de band
Fools Gold van Dan Fogelberg. Ze werden samen gebracht door Keith Olsen en
begonnen nummers te schrijven voor een plaat. Door hun contacten was het
niet zo moeilijk om muziekanten te vinden en al snel werkte half Toto mee
aan de plaat die natuurlijk zou worden geproduceerd door Olsen hoewel
Steve Lukather zich al snel in de co-producers seat wist te worstelen. Dit
drukte zo ook zijn stempel op de muziek die meer richting AOR ging,
Styx, Survivor etc. dan de voor ogen zijnde pop rock van de schrijvers.
Het eind resultaat mag er echter zijn met een aantal heerlijke melodieuze
nummers. Wat toen volgde was eigenlijk niets, het album was af, hij werd
wel uitgebracht, maar met 0 promotie, geen interviews of ook maar enige
aanstalten van de platen maatschappij iets te doen met de plaat. Dus bleef
i-Ten tot lange tijd een volkomen onbekende behalve bij een paar maffe AOR
fans die grof geld betaalden voor een exemplaar. We gaan luisteren naar Alone
… i-ten
Arjen
Anthony Lucassen, Star One. Victims Of The Modern Age is de opvolger van
Space Metal uit 2002en is verschenen bij Inside out Music. Het is een
conceptplaat gebaseerd op post-acopalyptische films als Blade Runner,
Children Of Men, Gattaca en A Clockwork Orange. Hoewel dit in principe een
progmetalplaat is, kunnen de liefhebbers van vooral de Mini Moog ook hun
hart ophalen, zoals Digital Rain laat horen. Lucassen heeft de
melodielijnen uit dit instrument meerdere keren opgenomen, waardoor er een
supervet geluid op de cd terecht is gekomen. Ach, en voor de liefhebbers
van Damian Wilson is het natuurlijk ook wel weer eens leuk hem voluit te
horen zingen. Star One: Digital Rain een
nummer van het nieuwe album
Victems of the modern age van
Star One verschenen bij Inside Out Music, 2010,
we
gaan verder met de derde nieuwe release Ardentjohn met On
The Wire en het album is verschenen bij Slow Train Records Het debuut
album On The Wire of Place van dit schotse collectief is een klein
juweeltje en zal zeker liefhebbers van bands als Fleet Foxes en Mumford en
Sons aanspreken. Maar ook Radiohead is terug te horen in hun muziek. De
liedjes ademen een relaxte sfeer uit en de zang is ook zeer aangenaam. Het
Tom Mcrae achtige Pride of Place is een van de hoogtepuntjes van het
album… Ardentjohn Pride of place nieuwe muziek van het debut album van
het schotse Ardentjohn en het
album is verschenen bij slow
train record
de
vierde en laatste release is die van David Manasian – het album heet
Random Acts of Beauty en is Eigen
beheer verschenen Al een tijd
geleden werd aangekondigd dat David Manasian die sommige prog liefhebbers
misschien kennen van zijn betrokkenheid bij een aantal Camel DVD’s
werkte aan een volwaardige prog plaat. Het nieuws dat Andy Latimer zijn
medewerking zou verlenen aan de plaat stemde menig Camel fan hoopvol ook
gezien het feit dat dit de eerste noten van Latimer zouden zijn na zijn
ziekte. Random acts of beauty is een lekker stemmige plaat geworden waar
de nodige Camel invloeden te horen zijn, maar ook zeker The Moody Blues
Het opening nummer is direct al 12 minuten lang en heeft naast een van
Latimer’s trademark solo’s ook nog een stukje zang van de man. De
plaat is overigens zeker aan te raden voor gitaar solo liefhebbers, naast
Latimer speelt Davis’s zoon Justin ook een aardig partijtje gitaar op
deze plaat. Masquerade 12
minuten David Manasian.
Het Italiaanse The watch is een van huis uit een echte Genesis coverband
dit zullen ze dan ook ten gehore brengen aankomende zaterdag de 20 ste
november als ze op de bühne staan van het kasteel in Alpen a/d rijn ze
spelen dan het oa complete
album foxtrot van genesis Daarom aandacht voor The Watch met een eigen
nummer deeper still van het album Vacuum uit 2005 Achtereenvolgens The
watch met deeper still en the watch aankomende zaterdag spelen zij in het
kasteel in Alpen a/d rijn waar zij oa genesis album foxtrot ten gehoren
brengen en als laatste Horselips met het nummer self defence van het album
the unfortunate cup of tea Horslips is een Ierse
rockband
die in de jaren 70 vooral in eigen land erg succesvol was.
Go
Johnny Van "Machine" 13de studioplaat van Crack The Sky.De cd
heeft een voor de band opvallend smeuïge sound, die met name in het
relaxte twingitaarspel veel te bieden heeft. Alsof David Knopfler en David
Gilmour aan het jammen zijn.
Op
zaterdag 20 november 2010 gaat de Nederlandse progband Mangrove zijn
eerste dvd opnemen. Dit alles zal plaatsvinden in De Boerderij te
Zoetermeer onder de titel “The Show Beyond Reality”. Mangrove (Pieter
Drost op basgitaar, Roland van der Horst op gitaar en zang,
Er
is nieuws over Final Conflict het album Stand – up van de band zal op
KLASSIEKER
Van de eerste incarnatie van It Bites was met name Once Around The World
een fraai staaltje symfonische rock nieuwe stijl, zonder ook maar in de
buurt van neo-prog te komen. Met name het kwartier lange titelnummer
bewees dat leider Francis Dunnery zijn invloeden uit de jaren 70
uitstekend wist te integreren in eigenzinnige progressieve rock. Deels is
het dan ook zijn eigenwijze gitaarspel en zang die het onderscheid maakt
met het huidige It Bites.Once Around The World het
bijna 15 minuten durende nummer , een klassieker, It Bites
Chameleons is een progressieve
New Wave band, die in de slipstream van bijvoorbeeld U2 melodieuze
gitaarmuziek maken. Na het schitterende debuut Script Of The Bridge uit
1983, dat een heuse cultfollowing teweeg bracht, kreeg men bij CBS de kans
flink uit te pakken met What Does Anything Mean? Basically. Een luxe
klaphoes maar vooral een volle productie moest de band laten doorstomen
naar het grote publiek. Met de nodige keyboards was de sound vaak
symfonisch te noemen, maar ondanks de sterke songs werd de LP als
overgeproduceerd ervaren. Dat is vooral goed te horen op de bonus disc die
bij de heruitgave uit 2009 zit. Daarop staan namelijk de oorspronkelijke
demo's en die klinken meer naar de soberder sound van het debuut. Toch
zullen de liefhebbers beslist genieten van deze fraai opgepoetste
heruitgave. Kijk verder op de website, die genoemd is naar het tweede
geplande nummer: http://www.thechameleons.com/
- Silence, Sea And Sky - - Home Is Where The Heart Is 4:54
van Van "What Does Anything Mean? Basically"
Bron: Magic
Pie
Sunday 7 November 2010 Show No. 915
AOR
Pride Of Lions - Defying Gravity
Van het album “The Roaring Of Dreams” (Frontiers, 2007)
Pride Of Lions staat voor
mooie songs van Jim Peterik ,Jim Peterik (spreek uit Pieterik, bekend van
Survivor, Ides Of May, etc.) en meesterlijke zang van Toby Hitchcock en
ook nog eens samenzang van de twee. De band weet de dynamiek van de songs
ten volle tot uiting te laten komen en maakt daarmee het plaatje compleet.
De songs variëren van poppy songs en ballads met hitpotentie ("Faithful
Heart") tot Survivor-achtige rockers ("Language Of The Heart"),
majestueuze stukken als het titelnummer en het bombastische "Tall
Ships".
NIEUW
Big Big Train -
Master Of Time
-
Brambling
Van "Far Skies Deep Time" (eigen beheer, 2010)
"Far Skies Deep
Time" wordt door de Britse groep zelf gezien als EP'tje, ook al duurt
het album een nette 40 minuten. Hoofdmoot van het album wordt gevormd door
een biografische 'epic' over Jacques Brel, "The Wide Open Sea".
Hoewel zeker niet in chanson-vorm gegoten is het volgens de groep
afwijkend van alles wat men eerder opnam. Neem dat maar met een korrel
zout, want op een kleine accordeon-bijdrage wordt het hele album de weg
gevolgd van de afgelopen twee albums: spannende progressieve rock met veel
sfeerwisselingen en prachtige (soms opvallend jazzy) bijdragen van Dave
Gregory (ex-XTC, gitaar) en Nick D'Virgilio (Spock's Beard, drums). Ook
mooi zijn accenten met o.a. banjo, vibrafoon en glockenspiel, die zanger
David Longdon aanbrengt. Het album bevat de eerste cover in de Big Big
Train-geschiedenis: de Anthony Phillips-compositie "Master Of
Time". De voormalige Genesis-gitarist had het plan het met Mike
Rutherford op te nemen voor zijn "The Geese and the Ghost"
(1977), maar de studiotijd schoot tekort. Er restte alleen een demo, die
terecht kwam op een heruitgave. Die was het uitgangspunt van deze versie.
NIEUW
Husband, Gary feat. Allan
Holdsworth - Leave 'Em On
Husband,
Van
"Dirty & Beautiful - Volume 1" (Abstract Logix, 2010)
Drummer/toetsenman Gary
Husband, bekend van ondermeer Allan Holdsworth, John McLaughlin en Level
42, heeft na een aantal meer jazz-georiënteerde albums eindelijk weer
eens een plaat gemaakt die in de jazzrockstijl ligt. Daarvoor heeft hij
een hele stoet aan muzikanten opgetrommeld, waaronder Holdsworth,
McLaughlin, Mark King, Jan Hammer, Jerry Goodman en Robin Trower. Vreemde
eend in de bijt hierbij is Steve Hackett die in “Moon Song” zijn
melodieuze stijl ietwat heeft aangepast aan het genre. “Leave 'Em On”
is een compositie van Holdsworth, die hij al enkele jaren live ten gehore
brengt. Vreemd genoeg wordt de solo echter fenomenaal gespeeld door Jan
Hammer. Husband legt uit dat de gitarist de laatste tijd slecht in zijn
vel zit en alles behalve happy is met zijn performance.
Vandaar dat er ondanks zijn drie (op de Japanse versie vier) bijdragen,
nauwelijks solo's van de virtuoos te horen zijn. Website: http://www.garyhusband.com/
Hierop is te zien dat de CD in Europa pas januari volgend jaar uitkomt.
Bij Abstract Logix is de plaat echter direct leverbaar. Overigens speelt
Holdsworth met zijn trio 11 november in de Boerderij.
NIEUW
Mostly Autumn - Back To Life
And When The War Is Over...
Van
"Go Well Diamond Heart" (Mostly Autumn Records, 2010)
"Go Well Diamond Heart"
is de eerste Mostly Autumn-CD zonder Heather Findlay en met haar
opvolgster Olivia Sparnenn. Sparnenn is voormalig Mostly
Autumn-achtergrondzangeres en zong tot voor kort in het aan Mostly Autumn
gelieerde Breathing Space. Folk-invloeden zijn nu tot een minimum
teruggedrongen, tot intro's en kleine sfeer-interludes, waar Troy
Donockley met z'n uilleann pipes voor te gast is gevraagd. De groep staat
nu voornamelijk voor potige rock. Door de saaie drumpartijen van Gavin
Griffiths en de wat vlakke, niet zo geïnspireerd klinkende zang van zowel
Sparnenn als Bryan Josh zit de sjeu 'm vooral in de prachtige, Floydiaanse
gitaarsoli van Josh. Het gedragen "Back To Life" klinkt bijna
als een outtake van "A Momentary Lapse Of
Reason". Slotnummer "And When The War Is Over..."
bouwt vanuit bijna niets op naar eerst weer zo'n een orgastische
gitaarsolo plus daarna nog een climax met koorzang én uilleann pipes.
NIEUW
Morse, Steve & Sarah Spencer
- Get Away
- Terrible Thing To Lose
Van "Angelfire"
(Radiant Records, 2010)
De van Dixie Dregs, Kansas,
Deep Purple en zijn eigen band bekende Steve Morse heeft voor het eerst in
zijn carrière vocale muziek geschreven. Hiertoe werd hij gestimuleerd
nadat hij het werk van de jonge zangeres Sarah Spencer had gehoord. Op “Angelfire”,
dat wordt aangekondigd als een virtuoos akoestisch popalbum, staat Sarah's
soms fragiele, dan weer wat krachtiger stem inderdaad in de picture,
maar het gitaarwerk, dat inderdaad voornamelijk akoestisch is, doet daar
nauwelijks voor onder. Ondanks dat er niet veel gesoleerd wordt, weet
Morse zijn heldere speelwijze goed in te kapselen in melancholieke songs,
waarbij hij af en toe, al dan niet geholpen door zijn bandleden Van
Romaine en Dave LaRue, toch zijn virtuositeit erin gooit. Progressieve pop
dat liefhebbers van Ilse DeLange wellicht ook kan bekoren. Website: http://www.angelfiremusic.com/
OPENER
10CC - Blackmail
Van "The Original Soundtrack" (Mercury, 1975)
Net als bijvoorbeeld
Supertramp en het onlangs gedraaide Café Jacques wist 10CC meestal een
goede middenweg te vinden tussen progressieve rock en melodieuze pop, met
als hoogtepunt “The Original Soundtrack”. En hoewel zowel Supertramp
als 10CC soms ook met draken van nummers kwamen, is het merendeel ook nu
nog prima verteerbaar en zou als voorbeeld voor het ambacht van het
schrijven van catchy songs met diepgang kunnen dienen voor de
huidige generatie popmuzikanten.
NIEUW
Transatlantic feat. Steve Hackett -
The Return Of The Giant Hogweed
Van "Whirld Tour 2010 - Live From Shepherd's Bush Empire,
Het zal de proggemeenschap
niet ontgaan zijn dat supergroep Transatlanic in 2010 weer bijeen kwam.
Studio-album "The Whirlwind" (eigenlijk één lange compositie)
was daar het resultaat van. Ook volgde er een tournee, die de groep in
o.a. een uitverkochte 013 in Tilburg deed belanden. Én in het sfeervolle
Londense klassiek aandoende theater Shepherd's Bush Empire. Daar is deze
DVD opgenomen, waarop een flink aantal epics voorbijkomen - haast te lang
om zelfs in ons programma helemaal te draaien. Helaas is de regie nogal
druk en wordt je zelden lang een blik op bijv. de handen van gitarist
Roine Stolt gegund. Anders is dat op de bonus-feature, maar die is dan ook
gefilmd door een andere crew op het High Voltage-festival. Steve Hackett
is hier te gast in een nummer dat hijzelf inspeelde in de studio, 'many
moons ago', zoals drummer Mike Portnoy aankondigt: "The Return Of
The Giant Hogweed" (van het Genesis-album
"Nursery Cryme" (1971)). Hoogtepunt van het nummer is een
gitaarduel tussen Stolt en Hackett, waarbij de camera ons rustig mee laat
kijken. Was het concert al lang, de extra's (inclusief interview) doen
daar nog een fikse schep bij, met als resultaat een dubbel-DVD-set van 337
minuten!
KLASSIEKER
Banks, Tony - The Lie
- After The Lie
Van "A Curious Feeling" (Charisma, 1979 / Esoteric Recordings,
2010)
De eerste soloplaat van Tony
Banks, opgenomen in een periode dat Genesis een rustpauze had ingelast,
laat niet alleen zijn uiterst herkenbare symfonische stijl horen, maar is
ook een conceptplaat met een behoorlijk sombere lading. Dat die twee goed
samengaan laat het gekozen koppel goed horen: van ingetogen gaat op in een
typische Genesis-manier subtiel naar een volle climax. Alleen zou je nog
steeds wensen dat ook Michael Rutherfords eersteling zo'n behandeling zou
ondergaan als Esoteric begin dit jaar aan “A Curious Feeling” gaf.
AKTUEEL
Proto-Kaw - Relics Of The Tempest
Van het album “The Wait Of Glory” (InsideOut, 2008)
Kerry Livgren ken je
natuurlijk van de legendarische band Kansas en de laatste jaren van
Proto-Kaw. Livgren revalideerde de afgelopen maanden van een
hersenbloeding en dat schijnt voorspoedig te verlopen, want op de website
van de goede man wordt een nieuw studioalbum van Proto-Kaw aangekondigd.
Het album heeft nog geen titel, maar moet wel
in januari van het nieuwe jaar verschijnen.
AKTUEEL
Twelfth Night - Last Song
Van het album “XII / Twelfth Night” (Virgin, 1986 / 2005)
De legendarische Britse
progband Twelfth Night komt begin november met een 'nieuwe' CD en DVD .
Het is de eerste officiële bandrelease sinds 1986. Het album gaat "MMX"
heten is vanaf heden te bestellen via de website van de band. "MMX"
behelst de complete liveshow die de band in mei van dit jaar gaf in
Wath-upon-Dearne in Engeland.
Rush
- Closer To The Heart
Van de dubbel-DVD “Rush R30 – 30th Anniversary World Tour (Anthem,
2005)
Deze versie van “Closer To The Heart” is een studioversie waarin
het trio van Rush word bijgestaan door twee fans. Het was de bijdrage van
de band voor het album “Canada For Asia”
EINDNUMMER
- CONCERTTIP
Leap Day – Little Green Man
Van “Awaking The Muse” (OSKAR, 2009)
Na bijna twee jaar zoeken
lukte het Flamborough Head-drummer Koen Roozen in 2008 eindelijk
om een aantal geschikte muzikanten bijeen te krijgen voor een
nieuwe Nederlandse symfoband. Daarna
heeft Leap Day een promo demo opgenomen en uitgebracht die zeer goed
ontvangen is, en dat heeft geleid tot een platendeal met het Poolse label
OSKAR. Het debuutalbum is wereldwijd uitgebracht in 2009. De muziek van de
band is symfonisch georiënteerd, met invloeden van Spock's Beard, The
Flower Kings, Porcupine Tree en neoprogbands als IQ, Arena en natuurlijk
de klassieke bands als Yes, Genesis en Camel.
Op 20 november treedt Leap Day op in Azotod in De Meern. Dat is
trouwens een dubbelconcert met Silhouette.
Xymphonia is
sponsored by: