Van het nieuwe album “Rapid Eye Movement” dat 1 oktober op Inside Out uit gaat komen. “Rapid Eye Movement” is thematisch gelinkt aan de voorgaande albums en sluit de trilogie af. Muzikaal is de Poolse band goed herkenbaar: zwaar sferische toetsen, felle baspartijen en clean melodieus gitaarspel afgewisseld met zware riffs. Maar bovenal de zangpartijen klinken op en top Riverside. De band wordt doorgaans de Poolse Porcupine Tree genoemd en op deze plaat ligt dat er nog weer iets nadrukkelijker op, voornamelijk in de veelvuldig aanwezige rustige stukken. Het verrassende en donkere geluid van de eerste plaat is een beetje verloren gegaan, wat het album minder spannend maakt dan zijn voorgangers.

Van "Safety In Numbers : 21st Century Redux" (Lifesong Records, 2007)
“Safety In Numbers” was in 1978 de eerste LP van Crack The Sky zonder voorman John Palumbo, die nog wel materiaal voor de plaat had geschreven, maar een solocarrière ambieerde. Bijna 30 jaar later ontmoet Palumbo de toenmalige producer Rob Stevens om Citizen X op te nemen, waarop Palumbo CTS-nummers bewerkte. Stevens vraagt of Palumbo bereid is de vocalen van “Safety…” in te zingen en dat is hij, waarbij hij tevens gitaar- en synthesizerpartijen toevoegt en de oude opnames opnieuw mixt. De volgorde van de tracks is wezenlijk veranderd, terwijl er tevens drie songs zijn toegevoegd, die toen niet op de LP pasten, waaronder het tweede, als een progressief Randy Newmannummer te omschrijven stuk. Het is even wennen, deze nieuwe versie, maar ondanks het wegvallen of zachter ingemixt zijn van instrumenten staat deze versie zeker niet in de schaduw van het origineel.

Van "Steppin' Out" (A&M Records, 1979/2006)
Voor het eerst op CD, deze live-plaat van Joan Armatrading, die min of meer het keerpunt vormde in de carrière van deze Amerikaanse zangeres. Begonnen als singer/songwriter met een progressief en enigszins jazzy insteek (denk aan het door Manfred Mann's Earth Band gecoverde “Visionary Mountains”), begon ze zich na deze plaat meer in de poprichting te begeven, met onder andere hitjes als “Rosie” and “I'm Lucky”. Op deze plaat is ze echter nog behoorlijk rockgeoriënteerd bezig, mede door een prima backingband met een lekker solerende gitarist, saxofonist/fluitist en toetsenist.

Van het album “Tides” (SI Music, 1994)
Tweede album van de melodieuze symforocker uit Diever. De altijd emotioneel geladen, krachtige vocalen van zanger Marco de Haan vormden een voorname blikvanger. Voormalig saxofonist Dick van der Heijde roemt in een column voor www.progwereld.org het scheurijzergeluid van de saxofoonsolo in dit nummer.

Crucible – Curtains
Van het album “Curtains” (eigen beheer, 2001), het tweede album van de groep van dit Amerikaanse vijftal dat Genesis als grootste voorbeeld heeft. Ook Iluvatar-fans moeten Crucible zeker eens uitchecken, vindt althans Maarten Goossensen van www.progwereld.org.

Van "Crossroad" (Mals, 2007)
Ongedwongen, moderne Russiche progrock  uit de Spock's Beard-school. Dit debuut is een conceptalbum, met als thema het geloof en de interne strijd om je geloof trouw te blijven. Daar merk je bij dit nummer niets van, want het is een instrumentale samenvatting van de plaat, waarin alle themaatjes verzameld zijn.

Van het album “137” (Cyclops, 2001)
Deze band rond de broertjes Adrian en Bruce Soord speelt op het Symforce festival, op 15 september in de Tilburgse 013, waar ze hun pakkende poppy prog laten horen die soms invloeden van Radiohead maar ook de 'betere' kant van Porcupine Tree heeft. De groep maakte sinds 1999 vijf albums, waarvan dit de 2de is.

Van "Hard Hat Zone" (Ariola, 1990)
Van de derde en laatste CD van dit project van Rupert Hine, dat in wezen dicht bij zijn solo-CD's stond.
 

Van "Under A New Sign" (Laser's Edge, 2007). Neoprog van Nederlandse bodem, op het Amerikaanse label Laser's Edge. De band rond de gebroeders Klazinga, met input uit o.a. Cliffhanger, treedt op 1 september op in Reeuwijk en op 2 november in Alphen aan de Rijn (zie concertagenda).
 

Van het album "A Maze"  (eigen beheer, 2007) Op 8 september aanstaande vindt in de Starsound Studios in Utrecht, op de meubelboulevard aldaar, het eerste echte live-optreden plaats van deze Nederlandse melodieuze symfogroep. Op www.silhouetteband.nl is te lezen hoe kaartjes zijn te bestellen.
 

Van "Another Setting" (Factory Records/Nippon Columbia, 1982) en "Closer" (Factory Records, 1980) Twee uitzonderlijke bands op Factory, het label opgericht door Tony Wilson die vorige week vrijdag overleed. We hadden natuurlijk ook de soundtrack van "24 Hour Party People" kunnen draaien, Michael Winterbottoms film over dit fenomeen uit Manchester, waarin Steve Coogan Tony Wilson speelt en Wilson zelf een cameo appearance maakt, evenals bijvoorbeeld Vini Reilly, de man achter Durutti Column. Natuurlijk is het Joy Division-verhaal en de zelfmoord van Ian Curtis een onderdeel van de film. Anton Corbijn maakte zijn intussen veelbejubelde speelfilmdebuut "Control" over Curtis. Binnenkort in de theaters.
 

Van "Pomegranate" (Virgin, 1992) Zalige progressieve pop. De Britse producer Kevin Armstrong (bekend van werk met o.a. David Bowie en Thomas Dolby) is misschien een minder grote naam dan de topkrachten (zoals Vinnie Coialuta en Bill Frissell) die op haar in de VS gemaakte platen werkten, maar musici als de Kameroenese bassist Hilaire Penda zorgen voor even afgewogen muzikale invulling.
 

Volgende week hebben we onze 750^ste uitzending. We zullen een live-sessie opnemen met de talentvolle Almelose band The Barstool Philosophers en bovendien hebben we de premiere van het nieuwe eerste echte album van Splinter. The Barstool Philosophers zijn bezig met de afronding van hun debuutCD ‘Sparrows’, waar we onlangs al een paar tracks van lieten horen. ‘Sunrise’ is een nummer dat de groep opnam voor een goede-doel-single, waarvan de opbrengsten gaan naar de stichting SOS kinderdorpen.
 

Van "Disautumn" (Woitowitz Recordings/CDBaby, 2003) Deze Deense band bestond ten tijde van dit debuut ‘Disautumn’ nog uit vier personen (later gereduceerd tot twee) en mede daardoor is de atmosferische progressieve pop in het Talk Talk/David Sylvian-straatje af en toe wat robuuster dan op de tweede CD Ramifications.
 

Van "Live At BB King Blues Club" (Epic/Sony Japan, 2003) Onlangs verscheen een officiële bootleg van Jeff Becks meest recente tour: ‘Official Bootleg USA ‘06’. Daarvan kan ik niets draaien, maar wel van de Live-CD die wat langer geleden verscheen tijdens de reünie-tour van the Guitar Shop met Bozzio en Hymas. En ja, dit is een Beatles nummer.