Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Argos - The Days Of Perky Pat
- Still Fighting Gravity
Van "Unidentified Dying Objects" (Bad Elephant, 2018)

Argos debuteerde alweer tien jaar geleden en is inmiddels toe aan een vijfde album, dat deze week onder de titel "Unidentified Dying Objects" is verschenen. De Duitse groep liet zich vooral beïnvloeden door bands uit de Canterbury Scene en Van Der Graaf Generator en wist dat te vertalen in muziek die weliswaar niet vernieuwend, maar ook niet belegen klinkt. Als zodanig is er qua aanpak een overeenkomst te vinden met die van The Tangent. Zelfs de zang van Robert Gozon doet denken aan die van Andy Tillison. Laatstgenoemde is warempel ook te gast - zowel op voorganger "A Seasonal Affair" als op "Unidentified Dying Objects". Tevens aanwezig is Marek Arnold. Die daarnaast van Damanek bekende saxofonist was ten tijde van het vierde album nog een labelgenoot op het Duitse Progressive Promotion met zijn eigen band Seven Steps To The Green Door; nu is Argos echter overgestapt (óók al) naar het Britse Bad Elephant. Overigens werd de saxofoon in het grotendeels instrumentale "Still Fighting Gravity" bespeeld door Linus Kåse, die we ook kennen van Änglagård en Brighteye Brison. Meest genieten wij echter nog wel van de scherpe gitaarpartijen van Enrico Florczak, gewoon een vast Argos-bandlid, die ook in de stukken die wij voor u hebben uitgekozen prachtig spel laat horen, dat ons wel wat deed denken aan dat van Stanley Whitaker (Happy The Man). Koningsnummer is afsluiter "When The Tide Comes In", waarmee Argos zich na het titelnummer van derde album "Cruel Symmetry" weer succesvol waagt aan een compositie op ouderwetse plaatkantlengte. Maar dat misschien later.
Websites:
https://argos.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/Argos.Band.Germany/ .

NIEUW
Dharmawan, Dwiki - Janger
- Samarkand
Van "Rumah Batu" (MoonJune Records, 2018)

Veel van de uitgaven die de laatste jaren door MoonJune Records worden uitgebracht zijn opgenomen tijdens muzikale ontmoetingen in de Spaanse studio La Casa Murada. Denk bijvoorbeeld aan "The Stone House" van Mark Wingfield, waarvan de titel rechtstreeks naar die studio verwijst. Ook de inmiddels tot de vaste MoonJune-artiestenstal behorende Indonesische pianist/toetsenist/componist Dwiki Dharmawan nam er nu een album op. De titel "Rumah Batu" is de Indonesische vertaling van 'Het stenen huis'. De ritmesectie is dezelfde als die op genoemde Wingfield-plaat: Yaron Stavi (ook bekend van zijn werk met David Gilmour, Phil Manzanera, Robert Wyatt en Richard Galliano) en drummer Asaf Sirkis (die ook met o.a. Nicolas Meier werkte). In de vorm van de bekende flamenco-bassist Carles Benavent zijn de lagere regionen van het geluidsspectrum delicaat en dubbel gevuld; solistisch krijgt Dharmawan het meeste tegenwicht van de Vietnamees-Franse Nguyên Lê. Deze om zijn eigenzinnige geluidstovenarij bekende gitarist werkte al met velen samen en maakte in het verleden bijvoorbeeld een album met Neerlands toptrompettist Eric Vloeimans. Tot slot dienen ook de diverse Indonesische bespelers van traditionele instrumenten genoemd. "Rumah Batu" heeft grofweg drie gezichten. Enerzijds materiaal dat de groepsimprovisatie-feel heeft van de meeste La Casa Murada-opnamen voor MoonJune. De 10 minuten lange opener "Rintak Rebana" valt in dat plaatje. Anderzijds zijn er stukken waarin het traditioneel-Indonesische aspect sterk naar voren treedt, zoals in de tweedelige titelsuite. Tot slot is er een handvol compacte, melodieuze, op meer traditionele jazzrockleest geschoeide nummers. Opvallend is dat een van die werken, "Janger", nu juist gebaseerd is op een traditioneel-Indonesische melodie. De elastische notenslierten uit Lê's gitaar in diens solo worden rap gevolgd door de sprankelende pianonoten van de bandleider. Ook "Samarkand" valt in die categorie, waarbij de kunstige fluitbijdragen van Saát Syah niet onvermeld mogen blijven. Dharmawan en MoonJune brengen met "Rumah Batu" zodoende een album dat een brug slaat van geïmproviseerde jazz naar melodieuzere toegankelijke rock-beïnvloede muziek naar wereldmuziek en terug. En dat topmusici uit al die muzikale sectoren. Het gerenommeerde e-zine All About Jazz stelt terecht dat verder maar weinig labels, met name het legendarische ECM, dergelijke culturen samenbrengen.
Website: https://dwikidharmawan-MoonJune.bandcamp.com/ .

NIEUW / COMPILATIE
Rhodes, Happy - When The Rain Came Down
Afkomstig van "Ectotrophia" (Numero Group, 2018)
gekoppeld aan:
(OP)NIEUW
Security Project - No Self Control (live)
Afkomstig van "Contact" (7D Media, 2017)

Na haar laatste soloalbum "Find Me" uit 2007 trok de Amerikaanse zangeres Happy Rhodes zich min of meer terug uit de muziek. Dit veranderde in 2016 toen zij werd gevraagd om de frontvrouw te worden van Security Project, een formatie rondom Jerry Marotta, Trey Gunn, David Jameson en Michael Cozzi die zich voornamelijk richt op het interpreteren van muziek uit de vroege jaren van Peter Gabriels solo-carrière. Hierdoor kwam Rhodes weer in de belangstelling te staan en dit is door het label Numero Group aangegrepen om een compilatiealbum te maken met muziek van haar eerste vier albums. "Rhodes I", "Rhodes II", "Ecto" en "Rearment" verschenen in de tweede helft van de jaren tachtig aanvankelijk alleen op zelf geproduceerde cassettes. Pas na het uitbrengen van haar eerste echte CD "Warpaint" in 1991 werden de albums op CD uitgebracht, aangevuld met diverse bonustracks. Een van die bonustracks was "When The Rain Came Down" van "Ecto". Op een internetplatform had men het nummer gelabeld als een duet tussen Kate Bush en Annie Lennox. Dit geeft mooi het enorme bereik van de stem van Happy Rhodes weer. Haar over vier octaven verdeelde zangmelodieën werden op de cassettes begeleid door haar rudimentaire synthesizers en akoestische gitaren. Uiteraard hebben we genoemd nummer van de verzamelaar geselecteerd en we laten het overgaan in "No Self Control", nog een stuk van het vorig jaar verschenen live-album "Contact" van Security Project. Aardig detail hierbij is dat op het origineel, afkomstig van Gabriels derde album, Kate Bush voor de achtergrondvocalen zorgde.
Websites:
- http://happyrhodes.org/
- http://securityprojectband.com/go/
- https://www.innerviews.org/inner/security-project (mooi interview met Security Project, inclusief Happy Rhodes).

NIEUW / LIVE-TIP
Barbieri, Richard - Broken Codes
Afkomstig van "Variants.4" (Orange Asylum Records, 2018)

In snel tempo trakteert Richard Barbieri zijn fans op allerlei interessante live-opnames, nieuwe stukken en herbewerkingen. Op "Variants.4" bevindt zich onder de vijf tracks een live-versie van het oorspronkelijk door Japan uitgevoerde "The Experience Of Swimming". De ritmische ambient-muziek wordt fraai vormgegeven door Barbieri's synthesizers en samples, Lisen Rylander Löve's saxofoon en de trompet van Luca Calabrese. We hebben echter voor een ander stuk gekozen. "Broken Codes" noemt Barbieri een grotendeels nieuwe compositie. Het middengedeelte komt echter voort uit de muziek van een demo die hij maakte voor een project met Danny Carey van Tool, dat helaas nooit uitgewerkt werd. Op 23 maart 2019 geeft de voormalig Japan- en Porcupine Tree-toetsenist een concert in De Cacaofabriek in Helmond. De voorverkoop is al begonnen.
Website: https://richardbarbieri.bandcamp.com/ .

(OP)NIEUW
AURI - Skeleton Tree
Van "AURI" (Nuclear Blast, 2018)

Opnieuw aandacht voor het album van AURI, de formatie bestaande uit Nightwish-leden Tuomas Holopainen en Troy Donockley en zangeres Johanna Kurkela. Hun debuutalbum is onlangs verschenen en de muzikale koers van AURI is behoorlijk ver verwijderd van de symfonische metal van Nightwish. AURI is duidelijk niet over één nacht ijs gegaan en heeft een bijzonder sfeervol album afgeleverd dat bij vlagen zelfs een donker, mysterieus sfeertje heeft. We zijn niet echt intiem op de hoogte met de muziek van Nightwish maar wel met de solo-albums van Troy Donockley en we horen toch echt bij vlagen diezelfde bijzondere sfeer van zijn albums terug, waarbij zowel klassieke invloeden als donkere folkklanken aan bod komen. En soms zijn er momenten dat je denkt naar een vergeten album van Mike Oldfield te luisteren. Dat is het bijvoorbeeld het geval bij het nagenoeg instrumentale “Skeleton Tree”. Die indruk wordt ook nog versterkt doordat er een korte passage in het stuk voorkomt die wel heel erg lijkt op een deel van Oldfields album “Incantations” uit 1978.
Websites:
https://www.facebook.com/AURlband/
http://www.nuclearblast.de/en/label/music/band/about/4804238.AURI.html .

Professor Tip Top - Entrophy
Afkomstig van "Life Is No Matter" (Apollon Records: PROG, 2017)

Het Noorse Professor Tip Top bracht vorig jaar, na drie in eigen beheer geproduceerde platen, "Life Is No Matter" uit op Apollon Records: PROG, een label dat we onder meer kennen van Oak. Zoals in maart, toen we twee nummers van de CD draaiden, al te horen was, heeft dit geen gevolgen gehad voor de stijl van de formatie rondom Sam Fossbakk. Gebleven zijn de pruttelende sequencers, Mellotron-golven en Moog-sounds die samen met lekker spacy gitaarspel de psychedelische progressieve (pop)rock vormgeven. Als afsluiter van het eerste uur laten we ons nog maar weer eens meevoeren into space met het instrumentale openingsnummer "Entrophy".
Website: https://nl-nl.facebook.com/Professor-Tip-Top-282706708456217/ .

IN HET NIEUWS
LogoS – N.A.S.
Van "L'Enigma Della Vita" (Andromeda Relix / Lizard, 2014)

LogoS, met een hoofdletter S aan het eind dus, is een Italiaanse band, die al in 1996 in Verona werd opgericht. Het debuut verscheen twee jaar later, een opvolger in 2001. Pas in 2014 kwam het derde album "L'Enigma Della Vita" uit, waar we in uitzending 1109 aandacht aan besteedden. Sindsdien treedt de band regelmatig live op, waarbij de groep naast eigen werk ook altijd flink wat covers van uiteenlopende Italiaanse en Britse proggroepen speelt. Invloeden van de bands die gecoverd werden, zoals Genesis, King Crimson, PFM en Le Orme, klinkt duidelijk door in de klassieke RPI ('rock progressivo Italiano') van LogoS. Ook wordt er al een tijd gestaag gewerkt aan een vierde studio-album, waar men wederom uitgebreid de tijd voor neemt. "L'Enigma Della Vita" viel bij ons goed in de smaak en we kijken dan ook uit naar wat komen gaat. Voor nu maar weer eens een nummer van dat tot nu toe recentste LogoS-album, waarbinnen vooral de warme 'vintage' toetsen opvallen in het weldadig bandgeluid.
Website: http://www.logosprog.it/discenigma_en.html .

LIVE-TIP
Zombies, The - A Rose For Emily (live)
Van "Colin Blunstone & Rod Argent of The Zombies Live At The Bloomsbury Theatre, London" (Go Entertainment, 2005)

In 1968 verscheen het album "Odessey And Oracle" van The Zombies op een moment dat die Britse vroeg-progressieve popband wegens tegenslagen al uit elkaar lag. En laat nu juist dit album, met o.a. het tijdloze "Time Of The Season", uitgroeien tot een klassieker. Sleutelleden Colin Blunstone (zang) en Rod Argent (orgel) bleven door de loop der jaren veel samenwerken, waarbij tijdens live-concerten divers oud Zombies-materiaal aan bod kwam. Het duo ging 14 jaar geleden zelfs platen maken en optreden onder de aloude bandnaam. Bij het 40-jarig jubileum gingen ook twee andere nog levende leden mee op tournee. Dat gebeurt ook dit jaar weer, zij het dat die ritmesectie, bassist Chris White en Hugh Grundy, alleen bij de integrale vertolking van het jubilerende album het podium betreedt. Dit als aanvulling op de huidige bezetting van The Zombies rond Blunstone en Argent, die een veel langere set spelen. Wij gaan terug naar hun eerste tournee onder de oude naam, 14 jaar geleden, met een vertolking van het delicate "Odessey And Oracle"-lied "A Rose For Emily", dat duidelijke Beach Boys-invloeden ("God Only Knows"!) laat horen. Op 28 juli staat The Zombies in het Stadstheater in Zoetermeer, een concert georganiseerd in samenwerking met De Boerderij.
Websites:
https://www.facebook.com/thezombiesmusic/
https://www.thezombiesmusic.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Riversea - Uprising
Van "The Tide" (eigen beheer, 2018)

Het Album van de Maand juli 2018 is “The Tide” van het Britse Riversea. Een album gevuld met schitterende melodieuze symfo die songmatig van karakter is maar bomvol sfeer zit. Zanger Marc Atkinson en toetsenist Brendan Eyre hebben er 6 jaar over gedaan om de opvolger van hun debuut “Out Of An Ancient World” te perfectioneren, maar het resultaat is er dan ook naar. “The Tide” is een album om je helemaal in onder te laten dompelen en mee te laten voeren door de schitterende toetsenpartijen van Brendan Eyre en de fluwelen vocalen van Marc Atkinson, waarbij de heren een groot aantal muzikale vrienden - en dan met name gitaristen - hebben gevraagd om gastbijdragen te leveren. Op het langste nummer van het album, “Uprising”, levert gitarist Lee Abraham een puike bijdrage, maar zijn er ook gastbijdragen op zang van Janine Atkinson (Marcs zus) en op fluit van Tony Patterson, die we kennen van ReGenesis maar nog meer van zijn album “Northlands” dat hij maakte met Riversea's Brendan Eyre.
Website: http://riversea-band.com/ .

NIEUW (VERLAAT)
Pixie Ninja - Personal Improvement Cult
Van "Ultrasound" (Apollon Records: PROG, 2017)

Het debuutalbum “Ultrasound” van Pixie Ninja is om allerlei redenen door de mazen van ons net geslipt. En dat terwijl het album al heel snel op onze radar was, doordat vaste 'gast' in ons programma, de Zweedse drummer/producer Mattias Olsson, een flink handje geholpen heeft op dit album. En wij volgen Olssons muzikale werkzaamheden nu eenmaal nauwgezet. Maar misschien heeft het feit dat de Noorse band zich muzikaal niet echt wil vastleggen op één bepaalde stijl of sound het ook wel wat lastiger gemaakt om “Ultrasound” snel echt tot ons door te laten dringen. De muzikale ideeën zijn van de hand van het duo Jostein Haugen en Marius Leirånes en binnen de 6 tracks op het album manoeuvreert Pixie Ninja zich van ambient-klanken naar elektronische postrock binnen de opener naar Krautrock met een flinke Anekdoten-twist in het tweede stuk. Dat wordt gevolgd door een korte piano-instrumental, waarna “Polysomnographic” begint met een trage soundscape om vervolgens over te gaan naar een zwaar elektrosymfo-stuk. De meest naart traditionele prog klinkende compositie, voor zover dat kan in een productie van Mattias Olsson, is “Personal Improvement Cult”. “Ultrasound” is een fascinerend album voor mensen die graag op het verkeerde been willen worden gezet.
Websites:
https://pixieninja.bandcamp.com/ (met luistermogelijkheid)
https://www.facebook.com/pixieninjaofficial/ .

NOG NOOIT GEDRAAID 1 / WERELD VOL MUZIEK
Crisalida - Lágrimas Negras
Van “Terra Ancestral” (Mechanix Records, 2015)

Crisalida bestaat al 21 jaar. In 2015 verscheen het vierde en tot nu toe laatste album van deze Chileense band. Het kwintet, vier mannen aangevuld met frontvrouw Cinthia Santibañez, maakt progressieve metal met een ambient-inslag. Maar de band verwerkt ook folk-invloeden. “Terra Ancestral” is het meest complete werkstuk dat Crisalida tot nu toe uitbracht, met o.a. een tournee met Orphaned Land als voorprogramma door Europa tot gevolg. De productie was in handen va Anathema’s Daniel Cardoso, wat ook duidelijk terug te horen is aan de sfeer op het album. Ook horen weinvloeden van een album als “Mandylion” van (het in Chili populaire) The Gathering. We gaan luisteren naar “Lágrimas Negras”.
Website: https://www.facebook.com/crisalidamusic/ .

Tsuchiya, Masami - Sea Monster
Afkomstig van "Mod' Fish" (Cross/Polydor, 1997)

Onlangs besteedden we aandacht aan de mooie boxset "Solo Vox - Epic Years", waarin de eerste vijf soloplaten van Masami Tsuchiya verzameld zijn. Opvallend aan zijn discografie is dat hij na deze albums nog maar één volwaardige solo-CD heeft uitgebracht, het broeierige "Forest People" uit 1998. Wel brengt hij af en toe EP's uit, zoals "Mod' Fish" uit 1997 en "Swan Dive" uit 2013. Eerste genoemde plaat is vooral interessant omdat Tsuchiya, net als op zijn eerste plaat "Rice Music", twee superbassisten heeft uitgenodigd: Mick Karn (op een stuk) en John Giblin (op drie songs). Wij hebben het opzwepende "Sea Monster" met Karn uitgepikt.
Website:
- https://nl-nl.facebook.com/masami.nightwalker/
- http://mazzybunnyinc.wixsite.com/masamitsuchiya/overseas .

NOG NOOIT GEDRAAID 2
KingBathmat – Kubrick Moon
Van “Overcoming The Monster” (Stereohead Records, 2013)

KingBathmat hebben we nog niet eerder in Xymphonia voorbij horen komen. En dat ondanks het feit dat de uit Walthamstow afkomstige band nu al 8 albums heeft uitgebracht. De muziek die deze Britten produceren is dan ook vrij moeilijk te definiëren, met invloeden die uiteenlopen van psychedelisch rock tot heavy metal (denk aan Black Sabbath), Britpop (à la Kasabian) en zelfs symfonische pop in het straatje van ELO. John Bassett richtte KingBathmat in 2003 op en bespeelde op de eerste 5 albums alle instrumenten. Ook is hij verantwoordelijk voor de vocalen. Ten tijde van “Truth Button” treden bassist Lee Sulsh en drummer Bernie Smirnoff toe. Het zevende album “Overcoming The Monster”, met naast genoemden David Georgiou op toetsen, wordt gezien als het meest geslaagde werkstuk. In het lange spacey afsluitende “Kubrick Moon” horen we zelfs het oude Twelfth Night terug. In 2017 verscheen de achtste schijf “Dark Days”, met naast bandleider John Bassett alleen drummer Bernie Smirnoff nog in de gelederen. De albums zijn verkrijgbaar via Bandcamp.
Websites:
https://Kingbathmat.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/kingbathmat/ .

NIEUW
Mystery – Something To Believe In
– Come To Me
Van “Lies And Butterflies” (Unicorn Digital, 2018)

Een nieuw studio-album van Mystery is altijd een feest van herkenning. De band, geleid door gitarist Michel St-Père, brengt drie jaar na het succesvolle "Delusion Rain" een opvolger uit. Dit “Lies And Butterflies” is gisteren tijdens het optreden op het Night Of The Prog festival aan het publiek gepresenteerd. En natuurlijk hebben wij bij Xymphonia ook een exemplaar bemachtigd. Vanaf de dik 15 minuten klokkende opener “Looking For Something Else” krijgen we een uur lang melodieuze, bombastische, opzwepende neoprog voorgeschoteld, bomvol heerlijk gitaar- en toetsenwerk. Met dit zevende album blijft de Canadese band de uitgezette koers volgen en lijkt zanger Jean Pageau, die debuteerde op “Delusion Rain”, zijn plek te hebben zeker gesteld. Maar dat hebben we op het vorig jaar verschenen live-document “Second Home” ook al kunnen constateren. Is de muziek vernieuwend? Nee, maar dat hoeft én willen we ook niet. De kracht van Mystery schuilt in de aanstekelijke melodieën, dynamische arrangementen en sterke vocalen. Hier en daar vliegt de band ook even lekker uit de bocht met een staaltje stevig rock. Kortom: “Lies And Butterflies” voldoet wederom aan de verwachtingen en Mystery levert opnieuw een kwalitatief zeer sterk album af.
Website: https://www.therealmystery.com/ .

NIEUW
Wingfield, Mark - Looking Back At The Amber Lit House
Afkomstig van "Tales From The Dreaming City" (MoonJune Records, 2018)

Na "The Stone House" en "Lighthouse", twee vooral op improvisatie gebaseerde groepsalbums keert Mark Wingfield op "Tales From The Dreaming City" terug naar zijn meer gecomponeerde solowerk. Wel heeft hij hiervoor wederom steun gezocht bij drummer Asaf Sirkis en bassist Yaron Stavi die in meer of mindere mate ook bij zijn groepsprojecten betrokken zijn. Speciale gast is de Belgische toetsenvirtuoos Dominique Vantomme, van wie we onlangs het eveneens bij MoonJune Records verschenen "Vegir" aanbevolen. "Tales From The Dreaming City" is qua stijl ergens tussen het meer toegankelijke werk van David Torn, Terje Rypdal en Allan Holdsworth te plaatsen. De veelal melodieuze stukken hebben een sterk atmosferisch karakter. De gitarist ziet de individuele nummers dan ook als de beschrijving van verschillende verhalen. Soms zijn dat verhalen over een bepaalde tijd, soms over een bepaalde gebeurtenis in iemands leven en soms over momenten die je met een groep mensen deelt. Het fraaie gitaarwerk wordt krachtig ondersteund door de vrij opererende ritmetandem, Wingfields eigen symfonisch klinkende soundscapes en in vier nummers de vernieuwende klanken uit Vantomme's synthesizers. Naar een van die vier composities gaan we nu luisteren: "Looking Back At The Amber Lit House".
Websites:
- http://www.markwingfield.com/ (vermeldt de nieuwe plaat nog niet)
- https://www.facebook.com/mark.wingfield.5851
- https://markwingfield-moonjune.bandcamp.com/album/tales-from-the-dreaming-city-hd .

NIEUW
Haevn - Sinner Love (live)
- Hold On
Afkomstig van "Eyes Closed (Deluxe Edition)" (Warner Music, 2018)

Haevn is een nieuwe Nederlandse band die al op flink wat publiciteit kan rekenen. De kern van de vijfmansformatie bestaat uit singer-songwriter Marijn van der Meer en filmmuziekcomponist Jorrit Kleijnen. Ze worden op "Eyes Closed" bijgestaan door diverse musici, waaronder gitaristen Tom Veugen, Gordon Groothedde en Bram Doreleijers, bassisten Mart Jeninga en Nana Effah-Bekoe en drummer/gitarist David Broeders. Daarnaast zijn er enkele programmeurs actief en worden enkele songs opgesierd door strijkers. De atmosferische, filmische licht-progressieve pop heeft wel wat van het ingetogene van Elbow, Coldplay of Choir Of Young Believers, terwijl de combinatie van melancholiek pianospel en subtiele dance-ritmes verwantschap hebben met het recente werk van Thomas Azier. De productie van de 14 songs is prachtig, al had er iets meer variatie in het geheel mogen zitten. De luxe editie bevat een live-DVD waarop elf tracks van een concert in Carré staan (hoewel de hoes er maar tien vermeldt). En laat nu in het nummer "Sinner" die variatie wel aanwezig zijn in de vorm van een wat ruigere gitaarsolo. Uiteraard hebben we deze song geselecteerd, samen met "Hold On" van het reguliere album.
Websites:
- http://haevnmusic.com/
- https://www.facebook.com/haevnmusic .

NOG NOOIT GEDRAAD / TOCH NOG EEN BEETJE NORTH SEA JAZZ
Metheny Group, Pat - The Epic
Van "American Garage" (ECM, 1979)

Dit weekend is het jaarlijkse North Sea Jazz Festival, waar onze vaste presentator Herman Beunk al jaren een trouw bezoeker van is. Een muzikant die er al heel vaak heeft opgetreden en dat ook dit weekend weer doet is Pat Metheny. Deze Amerikaanse gitarist heeft een rijk geschakeerde carrière en vernieuwt zich iedere keer weer. Voor de luisteraars van Xymphonia met een wat bredere smaak is met name de muziek van zijn Pat Metheny Group interessant. Het is jazz, maar met een uitgesproken symfonische inslag. Dat was in bijzondere mate het geval op het laatste album van de Group, het in 2004 verschenen “The Way Up”. Nadat er in 2006 een DVD verscheen met een live-uitvoering van dit grootse, lange stuk, is de Group door Metheny op non-actief gezet. Sindsdien treedt hij op met de kleiner bezette Unity Band. Wij gaan terug naar het jaar 1979 toen de Pat Metheny Group nog uit vier man bestond, met naast Metheny toetsenist Lyle Mays, drummer Danny Gottlieb en bassist Mark Egan. Tezamen maakten ze hun meest rockende plaat tot dan toe: “American Garage”. We hebben gekozen voor de afsluiter van dat album: “The Epic”.
Website: http://www.patmetheny.com/.

AvdM-GERELATEERD
Cusick, Paul - Fade Away
Van "Focal Point" (Q Rock Records, 2009)

De in Engeland geboren Paul Cusick is een multi-instrumentalist, die jarenlang als leadgitarist in verschillende bands doorgebracht. Sinds 2008 verruilt hij zijn gitaar meer en meer voor schrijf- en productiewerkzaamheden. Daarmee viel hij op, want binnen vier maanden had Cusick recordaanbiedingen ontvangen van twee afzonderlijke progressieve rocklabels. Deze interesse gaf Cusick het vertrouwen om door te gaan met het schrijven en opnemen van zijn solodebuutalbum. Op dit in 2009 verschenen “Focal Point” varieert Cusick muzikaal tussen progressieve pop, atmosferische sfeerrock en hier en daar wat symfonische bombast. Van Cusick verscheen in 2011, twee jaar later dus, het album "Q6". Dit is tot op heden zijn laatste album. Wel is hij als gitarist te horen op ons Album van de Maand van Riversea.
Website: http://www.paulcusick.co.uk/.

IN HET NIEUWS
Magic Pie – Trick Of The Trade
Van “King For A Day” (Krisma, 2015)

Het is alweer drie jaar geleden dat het meest recente album van het Noorse Magic Pie verscheen. Dit “King For A Day” wisselt de lange epische stukken mooi af met kortere, meer compacte nummers. Ondanks dat de band uit Europa komt doet de muziek toch qua sound meer Amerikaans aan. Maar naast de Spock’s Beard-, Transatlantic- en Kansas-invloeden zijn er ook zeker muzikale overeenkomsten met The Flower Kings uit buurland Zweden te horen. Er wordt heerlijk gesoleerd op het album: zowel gitarist/componist Kim Stenberg als toetsenist Erling Henanger krijgt de nodige ruimte. De afgelopen jaren heeft Magic Pie niet stil gezeten en momenteel wordt er hard gewerkt aan een vijfde studio album. Het is echter nog maar de vraag of dat dit jaar nog zal verschijnen.
Website: https://www.facebook.com/MagicPieOfficial/ .

LIVE-TIP
Mostly Autumn - Native Spirit
Van "Sight Of Day – (eigen beheer, 2017)

Mostly Autumn is niet meer weg te denken uit het Britse progressieve rock landschap. Het pure, emotionele gitaarwerk van Bryan Josh doet sterk denken aan gitaarhelden als David Gilmour en Steve Hackett. Het nieuwste album "Sight of Day" (2017) kreeg lovende recensies. Mostly Autumn is afkomstig uit het Engelse plaatsje York en werd in 1996 opgericht door Bryan Josh. Geïnspireerd door groepen als Genesis en Pink Floyd wist de band in de loop der jaren een eigen sound te ontwikkelen. Kenmerkend voor Mostly Autumn is het progfolkgeluid. Keltische invloeden worden gecombineerd met symfonische, melodieuze passages en heavy elementen. Naast Bryan Josh bestaat de band uit zangeres Olivia Sparnenn, toetsenist Iain Jennings, gitarist Chris Johnson, Angela Gordon (dwarsfluit, zang en toetsen), bassist Andy Smith en drummer Alex Cromarty.
Op zaterdag 1 december speelt Mostly Autumn in De Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://www.mostly-autumn.com/2/.

ALBUM VAN DE MAAND
Riversea - Strange Land
Van “The Tide” (eigen beheer, 2018)

Het Album van de Maand juli 2018 is “The Tide” van het Britse Riversea. Een album gevuld met schitterende melodieuze symfo die songmatig van karakter is maar bomvol sfeer zit. Zanger Marc Atkinson en toetsenist Brendan Eyre hebben er 6 jaar over gedaan om de opvolger van hun debuut “Out Of An Ancient World” te perfectioneren, maar het resultaat is er dan ook naar. “The Tide” is een album om je helemaal in onder te laten dompelen en mee te laten voeren door de schitterende toetsenpartijen van Brendan Eyre en de fluwelen vocalen van Marc Atkinson, waarbij de heren een groot aantal muzikale vrienden - en dan met name gitaristen - hebben gevraagd om gastbijdragen te leveren. Simon Godfrey kennen van zijn Britse band Tinyfish en, sinds hij naar de VS is verhuisd, zijn Amerikaanse band Valdez. Hij verzorgt de gitaarpartijen in het meeslepende “Strange Land”, dat qua tekst duidelijk geïnspireerd is door de overvloed aan berichten over de vele vluchtelingen in de wereld. Zanger Atkinson blijft daarbij benadrukken dat dit mensen betreft die in de eerste plaats op zoek zijn naar een veilig thuis.
Website: http://riversea-band.com/ .

SYNTHESIZERS
Martinez, Cliff:
- Son Of Placenta Previa
- If Anyman Thirst
Afkomstig van resp.:
- "The Knick - Cinemax Original Series Soundtrack" (Milan, 2014)
- "The Knick: Season 2 - Cinemax Original Series Soundtrack" (Milan, 2015)

Enige weken geleden besteedden we na lange tijd weer eens aandacht aan synthesizermuziek in de vorm van een nieuwe compilatiedubbelaar met ouder materiaal van het obscure The Nightcrawlers. Dit keer duiken we in de moderne synthesizerwereld van filmcomponist Cliff Martinez. In een ver verleden was deze Amerikaan drummer bij onder andere Captain Beefheart en Red Hot Chili Peppers, maar specialiseerde zich vanaf 1989 op het schrijven en uitvoeren van soundtracks. Enkele voorbeelden hiervoor zijn "Traffic" (2000), "Solaris" (2002) en "Drive" (2011). Naast scores voor bioscoopfilms is hij ook betrokken bij muziek voor tv-series, zoals "Gray's Anatomy". Onlangs maakte hij de muziek voor de twee seizoenen van "The Knick" van Steven Soderbergh. Deze rond 1900 in een ziekenhuis afspelende HBO-serie kreeg verrassend genoeg een synthesizerscore, waarbij Martinez veelal korte, deels op ritmische patronen gebaseerde melodieuze doch minimalistische stukken schreef. Vooral de Mini Moog-achtige klanken geven de duistere sfeer van de serie goed weer. Het is dan ook niet vreemd te vernemen dat de componist beïnvloed is door onder andere Goblin en Tangerine Dream, terwijl hij gefascineerd is door intrigerende instrumenten als de Cristal Baschet. Van beide seizoenen is een CD verschenen, waarvan we elk een miniatuur hebben uitgekozen.
Websites:
- http://www.cliff-martinez.com/ (lijkt niet te werken)
- http://www.denofgeek.com/
(interview)
- https://www.facebook.com/cliff.martinez.39 .

(OP)NIEUW
Sea Within, The - Denise
Van "The Sea Within" (InsideOut, 2018)

Een kleine twee jaar sprak de van The Flower Kings en Transatlantic bekende Roine Stolt met InsideOut-labelbaas Thomas Waber over het idee een nieuwe band te formeren. Stolt had behoefte aan een nieuwe richting en andere samenwerkingen. Opvallend genoeg was de eerste die mee aan boord kwam Stolts goeie vriend en The Flower Kings-bassist Jonas Reingold. Samen deelden ze een fascinatie voor het spel van Tom Brislin, die ze zo fantastisch hadden zien spelen bij Yes en Camel. Ook zijn ze fan van Marco Minnemann, drummer van The Aristocrats en ook bekend van zijn werk met o.a. Steven Wilson en Eddie Jobson. Ook was dit een goede mogelijkheid weer te werken met Pain Of Salvation-frontman Daniel Gildenlow, die ook al eens gastlid was van The Flower Kings. Op het laatst kwam ook nog Perfect Beings-zanger Casey McPherson aan boord. McPherson is op het album een soort veredelde gast-leadzanger in twee songs. Het fijne aan The Sea Within is, dat niet één componist zijn stempel drukt op het album. Het is dus het zoveelste project waar de Flower Kings-genen aan alle kanten doorheen schijnen. Niet aan alle kanten, maar toch wel hier en daar: Stolt en Reingold zijn wel de meest gecredite componisten hier. Maar ook Brislin en Minnemann dragen stukken aan waar die twee Zweden niet altijd aan mee-componeerden. Gildenlow droeg vooral tekstueel bij. Wel stelt de groep duidelijk dat alle songs met input van allen zijn gearrangeerd en zo in een half jaar tijd hebben geleid tot een album met twaalf stukken op 2 CD's,. Vaak lukt het de lyrisch-melodische sound van de Zweden aansprekend te vermengen met de tomeloze energetica van Minnemann, de dartelheid van Brislins spel en de doorwrocht-soulvolle voordracht van Gildenlow. Gisteren speelde The Sea Within op het festival Night Of The Prog, met Marillion-bassist Pete Trewavas als vervanger voor Reingold. We gaan nu het nummer “Denise” van de bonus-CD draaien.
Website: http://theseawithin.net/ .

IN HET NIEUWS
Pineapple Thief, The - The State We're In
Afkomstig van “Someone Here Is Missing” (K-Scope, 2010)

Pineapple Thiefs album “Someone Here Is Missing” roept vergelijkingen op met Radiohead, Porcupine Tree en ook wel The Smashing Pumpkins. Markwin Meeuws van Progwereld omschrijft het treffend als volgt: “De plaat is niet alleen direct, urgent en haast dwingend, maar ook kort en to-the-point. Weg zijn de epische songs van meer dan tien minuten. Het melancholische van de lange nummers van “Tightly Unwound” is in geen velden of wegen te bekennen, Toch valt er nog genoeg te genieten.” Het nieuwe album van de Britse formatie The Pineapple Thief gaat "Dissolution" heten en zal op 31 augustus worden uitgebracht. Het is het tweede album met Gavin Harrison (Porcupine Tree, King Crimson) als drummer.
Website: http://www.pineapplethief.com/ .

EINDNUMMER
Cryptic Vision – Moments Of Clarity
Van “Moments Of Clarity” (eigen beheer, 2003)

“Moments Of Clarity” is het debuut uit 2003 van de Amerikaanse band Cryptic Vision, die gevormd is rond Todd Plant en Rick Duncan. Het bijzondere is dat ze de medewerking krijgen van legio muzikanten, waaronder de van Kansas bekende violist David Ragsdale. Cryptic Vision tapt net als veel tijdgenoten uit het melodieuze neoprog-vaatje, met een vette knipoog naar A.O.R.. Dat laatste is ook niet zo gek want Plant zat voorheen in de melodieuze rockbands Eyewitness en Millenium. Een van de andere gasten, Howard Helm, kennen we van de band Zon. Cryptic Vision bracht tot nu toe 3 studioalbums uit, waarvan de laatste in 2012. Daarna wordt het stil rond de heren, hoewel Plant het erg druk heeft met verschillende tribute-bands.
Website: http://toddplant.com/ .

NIEUW
Tonochrome - Just Like Us
- Tighter
Van "A Map In Fragments" (Bad Elephant, 2018)

We hebben de laatste maanden al een paar keer eerder aandacht besteed aan nieuwe bands op het Britse label Bad Elephant. Denk aan Mothertongue, en Valdez. Onlangs werd bekend dat ook Sanguine Hum aan deze 'stal' wordt toegevoegd. Dit voorjaar verscheen "A Map In Fragments" van Tonochrome en die band past prima in het rijtje. Net als genoemde bands maakt deze in 2011 door zanger/gitarist/componist Andres Razzini opgerichte band geen progrock in de traditionele zin van het woord. Toch zouden we graag de term progressief hanteren, waarbij er connecties gelegd worden met enerzijds compacte pop en anderzijds de licht jazzy klanken van de Canterbury Scene. Met Sanguine Hum is de stijl nog het best vergelijkbaar, want ook Tonochrome weet een popsensibiliteit en jazz-invloeden te koppelen aan atmosferische, meer abstracte passages. Bij Tonochrome horen we daarnaast verweven ritmepatronen als bij jarentachtig-King Crimson en een input uit modern-klassieke hoek. In de band vinden we o.a. gitarist Charlie Cawood, die tevens lid is van Knifeworld. Het negeren van hokjes en grenzen hebben 'zijn' beide bands gemeen, maar Tonochrome werkt dat veelal ingetogener en ook wat meer gericht op welluidendheid uit. Dat welluidende aspect komt ook van de blazers en strijkers, die in sommige arrangementen op inventieve wijze zijn ingezet. Zoals gezegd: de plaat is al eventjes uit; blij dat we deze uiteindelijk toch niet hebben laten lopen.
Websites:
http://www.tonochrome.com/
https://tonochrome.bandcamp.com/album/a-map-in-fragments .

NIEUW
Martin, Flav & Jerry Marotta - I Knew It Was You
- Wild Moon
Afkomstig van "Soul Redemption" (eigen beheer, 2018)

Naast zijn werkzaamheden met het op Peter Gabriel-covers gebaseerde Secret Project startte Jerry Marotta vorig jaar met singer-songwriter/gitaarvirtuoos Flav Martin een geldinzamelingsactie om het album "Soul Redemption" te financieren. Onlangs werd de CD ook voor niet-financiers ter beschikking gesteld. Mede door Marotta's Taos drums en gevarieerde percussiesounds hebben de negen korte songs een zowel Zuid-Amerikaans als mediterraan tintje. Een ideale omgeving voor een prominent spelende bassist als Tony Levin, die zijn oude Gabriel-begeleidingsbandmaat terzijde stond. Naast Martins akoestische gitaarspel geven de elektrische snarenplukkers Thor Jensen en Mark Shulman het geheel een rustig rockend karakter. Voor het toetsenwerk werk Peter Primamore ingehuurd, ook een oude bekende van Levin en Martin. Tenslotte horen we af en toe zwoele mondharmonicabijdragen en in een cover van de Hollies-song "Tell Me To My Face" (ook bekend in een uitvoering van Dan Fogelberg en Tim Weisberg) een melancholieke accordeon. Een aangenaam, zomers plaatje, waarvan we twee van de meer rockende nummers hebben geselecteerd.
Websites:
https://www.jerrymarotta.com/2017/12/15/flav-martin-jerry-marotta-duet/
https://flavmartin.com/ .

NIEUW / VAN EIGEN BODEM / LIVE-TIP
Wende - Deze Gin
- Buenos Aires
Van het album “Mens” (Tathata Music / PIAS, 2018)

“”Mens” is het eerste volledig Nederlandstalige album van Wende Snijders en een zoektocht naar het gevaar en het wonder om mens te zijn. Na haar Berlijnse (pop)avontuur “Last Resistance” en een reeks optredens onder de noemer Winterreise (een iconische liederencyclus geschreven door Franz Schubert) broedde haar creatieve geest op iets nieuws. Wende wil nooit teruggrijpen naar eerder werk. Ze ging op zoek naar andere mensen om ideeën uit te werken, lange gesprekken te voeren en nieuwe liedjes mee te maken. Schrijver Dimitri Verhulst was de eerste. Dat leidde tot het verstilde Vrij Me. ‘Geloof in mij tot morgen, en vrij dan weer met mij.’ Haar nieuwe liedjes moesten niet handelen over nostalgie of melancholie, zoals veel chansons, ze wilde zich buigen over de liefde, de dood, eenzaamheid en het leven anno nu. Inspirerende gesprekken met Arnon Grunberg, Adriaan van Dis, Tom Lanoye, Typhoon en de Britse theaterschrijver Simon Stephans volgden, al heeft niet alles direct tot een lied of monoloog geleid. Wel tot een allesverpletterende voorstelling, met dezelfde muzikanten als bij dat Berlijnse avontuur. Pas toen alle liedjes ingedaald of tot diep in haar vezels, hersenkwabben en ziel doorgedrongen waren, nam ze er elf op. Puur, intens, eerlijk. Ze zingt prachtig hoog, gaat diep, krijst, praat en ratelt. Maar alles is raak, zoals dat ook bij Ramses Shaffy meestal het geval was. ‘We zullen doorgaan.’ Maar dit is 2018. De mix van elektronica, noise of gewoon een stille piano werkt. Ook op Wende in haar eigen taal staat geen maat.” (Willem Jongeneelen, Oor) Wende gaat in oktober weer uitgebreid op tournee. Zo is ze op 17 november te aanschouwen in De Metropool in Hengelo en op 23 november in Hedon, Zwolle.
Website: http://wende.nu .

(OP)NIEUW
AURI - See
- Desert Rose
Van "AURI" (Nuclear Blast, 2018)

Een paar maanden terug debuteerde AURI al in Xymphonia middels een song die het inmiddels verschenen debuutalbum vooruit was gesneld. In AURI werken Tuomas Holopainen, Troy Donockley en Johanna Kurkela samen. De naam Tuomas Holopainen zal menigeen niet veel zeggen maar als we dan vermelden dat hij de toetsenist en mede-songschrijver is binnen de Finse symfonische metalband Nightwish, dan zal er bij velen wel een belletje gaan rinkelen. De naam van multi-instrumentalist Troy Donockley is wel vaker gevallen in Xymphonia, zowel als lid van Iona als met zijn solowerk. Wat velen echter weer niet weten is dat hij al een paar jaren deel uitmaakt van Nightwish. Deze twee heren hebben nu samen een project opgezet met Johanna Kurkela, een zangeres die een redelijk succesvolle carrière heeft in Finland EN getrouwd is met Holopainen. Het simpelweg “AURI” getitelde debuut vaart een muzikale koers die verre van metal is te noemen, maar het is gelukkig ook niet zoiets als de symfonische passages van Nightwish zonder de gitaren en donderende bas en drums. AURI is duidelijk niet over één nacht ijs gegaan en heeft een bijzonder sfeervol album afgeleverd dat bij vlagen zelfs een donker, mysterieus sfeertje heeft. We zijn niet echt intiem op de hoogte met de muziek van Nightwish maar wel met de solo-albums van Donockley en we horen toch echt bij vlagen die zelfde van zijn albums bekende bijzondere sfeer terug, waarbinnen klassieke invloeden en donkere folk de aandacht vragen. AURI weet echter ook bij vlagen echt uit te pakken, zoals bijvoorbeeld in “See”. Hier speelt Iona-bassist Phil Barker mee en er is nog een grotere Iona-link in de vorm van Hardenberger Frank van Essen, die op het hele album drumt en de strijkerspartijen verzorgt. Een echt hoogtepunt is het ingetogen “Desert Rose” waarin we Donockley zowaar ook zeer verdienstelijk horen zingen en (naar wij vermoeden) Van Essen de vioolsolo verzorgt. Het valt echt te hopen dat het niet bij dit ene album blijft, want uit dit album blijkt dat het trio een bijzondere muzikale band heeft die prachtige muziek op levert.
Websites:
https://www.facebook.com/AURlband/
http://www.nuclearblast.de/en/label/music/band/about/4804238.AURI.html .

NIEUW
Lady With, The - Spirales
Afkomstig van "The Lodge" (LEM, 2018)

The Lady With is een zijproject van Ghost Rhythms-toetsenman Camille Petit. "The Lodge" is de opvolger van het debuut "The Lady With The Monkey" uit 2014 en bevat wederom een intrigerende mix van melodieuze kamerjazz, minimal music en repeterende motieven die aan Soft Machine of Happy The Man doen denken. Dit alles is verpakt in muziek die beslist het predicaat 'filmisch' verdient, net als overigens het geval is bij Ghost Rhythms, die een van haar albums zelfs gebruikte om de Hitchcock-klassieker "Vertigo" te begeleiden. "Spirales", het voor vanavond uitgekozen stuk, is wat dat betreft exemplarisch, waarbij we tussen alle intrigerende blaas-, strijk- en percussiepartijen vooral aandacht vragen voor het fraaie baswerk.
Websites:
https://ladywith.bandcamp.com/album/the-lodge
https://nl-nl.facebook.com/theladywith/ .

(OP)NIEUW
Lydian Collective - Equinox
Van "Adventure" (Lydian Label, 2018)

Een paar uitzendingen geleden lieten we al wat horen van Lydian Collective en beloofden we nog meer van deze Britse band te draaien. De 2 dames + 2 heren die deel uitmaken van dit collectief zijn niet alleen los van elkaar al redelijk gepokt en gemazeld, maar hun video's op Youtube zijn al door 1,3 miljoen mensen bekeken. Lydian Collective maakt zeer aangenaam in het oor klinkende muziek die ergens tussen fusion en instrumentale pop en prog lijkt te liggen. De eerste paar maten van “Equinox” lijken rechtstreeks van een vergeten Canterbury Scene-progalbum te komen, maar vervolgens trekken de vier hun eigen muzikale plan.
Website: https://www.lydiancollective.com/
Youtube: https://www.youtube.com/lydianlabelonline
Bandcamp: https://lydiancollective.bandcamp.com/album/adventure .

LIVE-TIP
Maalouf, Ibrahim - Unfaithful
Van "Illusions" (Mi'ster Productions / Harmonia Mundi, 2013)

Volgende week is de Libanees-Franse trompettist Ibrahim Maalouf opnieuw op het North Sea Jazz-festival te aanschouwen. Opnieuw, maar toch hebben we nog nooit aandacht aan zijn muziek besteed bij Xymphonia. Dat verdient hij eigenlijk wel, want progressief is zijn muziek zeker. Maalouf maakt muziek die stijlindelingen te boven gaat en die verwantschap vertoont met andere hippe cross-overacts variërend van Kyteman tot Snarky Puppy. Verschil is dat Maalouf zijn Libanese achtergrond ook een deuntje laat meeblazen. Zijn custom-made trompet (meer een bugel eigenlijk) heeft een speciaal ventiel dat het gemakkelijker maakt Arabische toonladders te spelen. Op North Sea Jazz is hij deze keer te aanschouwen met het project Queen Of Sheba: een bijzondere samenwerking met de uit Benin afkomstige zangeres Angelique Kidjo en het Belgische Casco Philharmonic. Zijn vijfde album "Illusions", vijf jaar oud alweer, neigt bij vlagen behoorlijk naar postrock en prog, door de relatief grote rollen voor gitarist François Delporte en toetsenist Frank Woeste. Van dat album "Unfaithful".
Website: http://www.ibrahimmaalouf.com/ .

LIVE-TIP
Elling, Kurt - Where The Streets Have No Name
Van "Passion World" (Concord / Universal, 2015)

Hij is zo goed als ieder jaar op North Sea Jazz en is in de loop van het jaar ook vaak nog wel een keer elders in het land: Kurt Elling. Dit jaar is hij er op vrijdag 13 juli. Hij wordt al twee decennia steeds weer door velen 'de beste jazz-zanger ter wereld' genoemd. Beetje raar natuurlijk, want met dergelijke stempels lijkt muziek een competitie. Feit is dat hij een fabelachtige zangtechniek heeft, die iedere vocalist wel iets te leren biedt. Fijn voor zingend Nederland derhalve, dat hij op North Sea Jazz ook vaak workshops geeft. Muziek schrijven doet hij zelf zelden, wel voorziet hij regelmatig instrumentale stukken van teksten, zoals in het verleden bijvoorbeeld Pat Metheny's "Minuano". Verrassend zijn regelmatig zijn repertoirekeuzes, die het ook voor luisteraars van ons programma soms de moeite waard maken hem uit te checken. Zijn met Branford Marsalis opgenomen versie van Stings "Practical Arrangement" zorgde ervoor dat deze musicalsong in recordtijd is uitgegroeid tot moderne (jazz-)standard. Ook ging hij al eens op geslaagde wijze aan de haal met King Crimsons "Matte Kudesai" en recent met Peter Gabriels "Washing Of The Water". Wij kiezen vanavond voor zijn adaptatie van U2's "Where the Streets Have No Name", met een mooie door Gary Versace verzorgde orgelondergrond.
Website: http://kurtelling.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Riversea - Drowning In Vertigo
Van “The Tide” (eigen beheer, 2018)

Het Album van de Maand juli 2018 is “The Tide” van het Britse Riversea. Een album gevuld met schitterende melodieuze symfo, die songmatig van karakter is maar bomvol sfeer zit. Zanger Marc Atkinson en toetsenist Brendan Eyre hebben er 6 jaar over gedaan om de opvolger van hun debuut “Out Of An Ancient World” te perfectioneren, maar het resultaat is er dan ook naar. “The Tide” is een album om je helemaal in onder te laten dompelen en mee te laten voeren door de schitterende toetsenpartijen van Brendan Eyre en de fluwelen vocalen van Marc Atkinson, waarbij de heren een groot aantal muzikale vrienden en dan met name gitaristen hebben gevraagd om gastbijdragen te leveren. Martin Ledger (Cloud Atlas) krijgt die spot in het meeslepende “Drowning In Vertigo”.
Website: http://riversea-band.com/ .

LIVE-TIP
Antimatter – Killer
Van het album “The Judas Table” (Prophecy Productions, 2015)

Antimatter werd in 1997 opgericht door Mick Moss en Duncan Patterson; deze laatste was daarvoor de bassist van Anathema. De samenwerking leidt tot drie albums; “Saviour” (2001), “Lights Out” (2003) en “Planetary Confinement” (2005). De muziek wordt gekenmerkt door melodische zang en een melancholische sound. Vlak na het uitbrengen van het derde album verlaat Patterson de Britse band en gaat Moss alleen verder met Antimatter. In 2007 verschijnt “Leaving In Eden”, een album dat de status van Antimatter alleen maar verstevigt. De songs zijn beter dan ooit en de melancholie druipt er vanaf. In de loop der jaren is het geluid van Antimatter verder ontwikkeld. Op het album “Fear Of A Unique Identity” uit 2012 horen we bijvoorbeeld ook invloeden van een band als Depeche Mode en op het meest recente studio-album “The Judas Table” zorgen synthesizers en andere elektronica voor mysterie en een donkere sfeer. Onlangs een live-document van Antimatter, de CD/DVD “Live Between The Earth & Clouds”. Om de release daarvan te promoten, doet de band een rondje door Europa. Op 12 juli wordt in de Cacaofabriek in Helmond opgetreden met een 'full band'-bezetting. Het is het enige Nederlandse concert in deze tournee. Support act is Playgrounded.
Website: http://www.antimatteronline.com/ .

NIEUW
GRICE - Alexandrine (live)
Van het download-live-album "GRICE Live: All Angels" (eigen beheer, 2018)

Iets meer dan een maand geleden publiceerde de Britse muzikant Grice Peters op zijn Bandcamp-account "GRICE Live: All Angels". Dit vooralsnog niet fysiek verschenen album bevat een registratie van een concert in de All Angels Church in Exeter uit 2017, aangevuld met een handvol tracks die zijn opgenomen tijdens het concert in 2015 in dezelfde stad toen het album "Alexandrine" ten doop werd gehouden. Met zijn band, waarin we in 2015 o.a. drummer O5ric terugvinden, creëert hij een broeierige, veelal laid-back atmosfeer die ons doet denken aan het geluid van David Sylvian ten tijde van de "Secrets Of The Beehive"-tournee in 1988. Mede door de schetsmatig klinkende trompetflarden (bij de 2017-opnamen) en Peters' soms David Torn-achtige gitaartovenarij. In het slotnummer "Clear, Concious & Free" wordt het publiek alsnog uit een weldadige roes ontwaakt met een stuk kleurrijke noisy heftigheid in de laatste maten. Bij de opnamen uit 2017 gebeurt hetzelfde in de slotminuten van "Highly Strung", dat ons in de verte deed denken aan Talk Talks "Desire" van "Spirit Of Eden". Wij vonden het bijzonder sfeerrijke titelnummer van "Alexandrine" in de live-versie nog het best bij deze zwoele zomeravonden passen.
Websites:
http://www.gricemusic.co.uk/
https://hungersleeprecords.bandcamp.com/album/grice-live-all-angels/ .

WERELD VOL MUZIEK
Mikami, Hiroshi - Here + Now
Afkomstig van "Ego" (BMG Victor, 1995)

Het zal de luisteraars van Xymphonia niet ontgaan zijn dat we de muzikale uitingen van Masami Tsuchiya goed volgen. Zijn werk met Ippu-Do en Japan en zijn soloalbums hebben in de loop der jaren geregeld ons programma gevuld. Onlangs ontdekten we dat hij in 1995 grotendeels verantwoordelijk was voor het schrijven van de nummers van "Ego" van Hiroshi Mikami, een vooral in Japan bekende filmacteur (hoewel hij ook speelde in o.a. in Merry Christmas Mr. Lawrence). Tsuchiya is tevens als gitarist en programmeur te horen op de meeste tracks, waarbij hij begeleid wordt door zijn vrienden van de band Japan, Steve Jansen en Richard Barbieri, terwijl de machtige contrabas van Danny Thompson op een bepaalde manier aan Mick Karns fretloze bas doet denken. Andere gasten die de progressieve pop van Mikami vorm geven zijn onder andere Marc Ribot en Gavin Wright (als leider van het London Session Orchestra). Bij Mikami zelf moeten we soms denken aan een Japanse variant op Andrea Chimenti. Van "Ego" draaien we het openingsnummer "Here + Now", waarin Barbieri's toetsensounds geregeld het wonderlijke geluidspalet dat hij bij Japan hanteerde in herinnering brengt.
Website: http://mikami-hiroshi.com/ .

LIVE-TIP / HET DEBUUT
Fröberg, Hasse & Musical Companion – Piece Of The Sky
Van het album “Future Past” (Reingold Records, 2010)

Hasse Fröberg geniet met zijn dijk van een stem de meeste bekendheid als zanger/gitarist van The Flower Kings. Met zijn uitstraling als rockartiest is hij binnen die band een buitenbeentje: iemand die op het podium zijn vrij statische groepsgenoten prima weet te compenseren. Net als alle andere bandleden van de Zweedse formatie heeft Fröberg de 'sabbatical'-periode aangegrepen zijn eigen groep samen te stellen. Fröberg heeft zijn afkomst als rocker nooit verloochend en schaamt zich ook niet voor zijn verleden als glamrocker in Spellbound, een groep waarmee hij redelijke successen boekte. “Future Past” is een zeer gevarieerd album, waarin veel invloeden verweven zitten: hardrock uit de jaren zeventig en tachtig, Pink Floyd, Genesis, (uiteraard) The Flower Kings, Spock’s Beard en uit de hoek van de AOR/melodieuze rock Journey. Fröberg is in staat gebleken al deze invloeden samen te smeden tot een verrassend en verfrissend geluid. De muziek kenmerkt zich over het algemeen door melodie, variatie en gelaagdheid. Je treft er ook nummers op aan die niet zijn wat je bij de eerste tonen en akkoorden denkt. Verrassende wendingen komen vrijwel in elk nummer voor, waarbij de hand niet wordt omgedraaid voor nummers met een lengte van tien tot vijftien minuten. Een van de uitschieters tussen de hoogtepunten is “Piece Of The Sky”. Een intro en passages die sterk doen denken aan Genesis, bombastisch en orkestraal als het oude Spock’s Beard, voorzien van subtiel drum- en percussiewerk, verscholen toetsenspel, swingende ritmegitaar en in het middenstuk een minutenlang durende gitaarsolo om de vingers bij af te likken. “Future Past” bestaat symbolisch uit twee kanten: Future en Past. Beide delen worden gescheiden door het gekraak van een naald op vinyl. (Hans Ravensbergen, Progwereld) Op 29 december 2018 treedt Hasse Fröberg & Musical Companion op tijdens het Crosslands Festival, in de DRU Cultuurfabriek te Ulft. Andere optredende bands zijn: Kayak, Nosound, Frequency Drift, RPWL plays Pink Floyd en Sky Architect.
Website: https://www.hfmcband.com/ .

NIEUW (verlaat)
Bekkernens, Lex feat. Paul Adrian Villareal - Light Of Day
Van "Deflexion" (eigen beheer, 2017)

Sommigen zullen Lex Bekkernens kennen van het RTL5-programma Tourette On Tour, of van zijn rol als reporter bij No Limits Network (KRO-NCRV). Luisteraars van dit programma zouden hem waarschijnlijk eerder kunnen kennen van zijn rol als drummer bij Genesis Project, Yesshows, ProgTributes en Awaken. Sindskort is hij de nieuwe drummer van Mangrove. Hij is daarnaast ook een uitstekend pianist en getalenteerd componist. Dat blijkt duidelijk uit zijn in eigen beheer uitgegeven mini-album "Deflexion", met stevige doch melodieuze symfonische rock. Denk daarbij aan het werk uit de eerste helft van de jaren tachtig van Rush, onze vorige Album van de Maand-makers Subsignal of The Barstool Philosophers. Die laatste naam noemen we niet voor niets, want op de laatste plaat "Crossing Over" van die Almelose band was Suncaged-zanger Paul Adrian Villareal een voorname vocale gast. En dat is hij op "Deflexion" ook waarop hij twee stukken met zijn lenige, welluidende stem opluistert. Ook zangeres J.C. Wardenaar heeft een warme, prettige stem. Nog een bekende naam uit het oosten: de van oorsprong Hengelose bassist Tim Wensink, die we kennen van Golden Caves. Wensink speelt ook in een Queen-cover-theaterband, evenals de Amersfoortse gitarist Jouke Westerhof, die een aantal sterke solo's weggeeft op "Deflexion". Meest bijzonder is misschien wel het 6 minuten lange "Hopes": een van de eerste tot de laatste noot boeiend solo-pianostuk, virtuoos gespeeld door Bekkernens zelf.
Website: https://lexbekkernens.nl/ .

NIEUW
Sea Within, The - They Know My Name
- Time
Van "The Sea Within" (InsideOut, 2018)

Een kleine twee jaar sprak de van The Flower Kings en Transatlantic bekende Roine Stolt met InsideOut-labelbaas Thomas Waber over het idee een nieuwe band te formeren. Stolt had behoefte aan een nieuwe richting en andere samenwerkingen. Opvallend genoeg was de eerste die mee aan boord kwam Stolts goeie vriend en The Flower Kings-bassist Jonas Reingold. Samen deelden ze een fascinatie voor het spel van Tom Brislin, die ze zo fantastisch hadden zien spelen bij Yes en Camel. Ook zijn ze fan van Marco Minnemann, drummer van The Aristocrats en ook bekend van zijn werk met o.a. Steven Wilson en Eddie Jobson. Ook was dit een goede mogelijkheid weer te werken met Pain Of Salvation-frontman Daniel Gildenlow, die ook al eens gastlid was van The Flower Kings. Op het laatst kwam ook nog Perfect Beings-zanger Casey McPherson aan boord, die Daniels vocale rol live gaat waarnemen wegens diens Pain of Salvation-verplichtingen. McPherson is op het album een soort veredelde gast-leadzanger in twee songs. Het fijne aan The Sea Within is, dat niet één componist zijn stempel drukt op het album. Het is dus het zoveelste project waar de Flower Kings-genen aan alle kanten doorheen schijnen. Niet aan alle kanten, maar toch wel hier en daar: Stolt en Reingold zijn wel de meest gecredite componisten hier. Maar ook Brislin en Minnemann dragen stukken aan waar die twee Zweden niet altijd aan mee-componeerden. Gildenlow droeg vooral tekstueel bij. Wel stelt de groep duidelijk dat alle songs met input van allen zijn gearrangeerd en zo in een half jaar tijd hebben geleid tot een album met twaalf stukken op 2 CD's, hoewel de kleine 80 minuten ook nog net op één CD hadden gepast. Vaak lukt het de lyrisch-melodische sound van de Zweden aansprekend te vermengen met de tomeloze energetica van Minnemann, de dartelheid van Brislins spel en de doorwrocht-soulvolle voordracht van Gildenlow. Wij kiezen voor de Brislin-bijdrage "They Know My Name", gevolgd door de groepscompositie "Time". The Sea Within speelt trouwens op het Night Of The Prog Festival, op 14 juli op de Loreley. Er zijn dan twee invallers: niet alleen Gildenlow, ook Reingold moest afzeggen. Die laatste wegens tourverplichtingen met Steve Hackett. Hij wordt vervangen door Peter Trewavas van Marillion.
Website: http://theseawithin.net/ .

NIEUW
Durant, Jon - Ecliptic Shadows
Afkomstig van "Parting Is" (Alchemy Records, 2018)

Na enkele CD's met Colin Edwin onder de noemer Burnt Belief, keert cloudgitarist Jon Durant met "Parting Is" terug naar de solovorm en dit keer in zijn meest zuivere vorm: alle geluiden op deze plaat werden door Durant zelf geproduceerd. Hierdoor is het ongetwijfeld zijn meest ambient-getinte album geworden en tevens - naar eigen zeggen - zijn meest persoonlijke. 'Cloudgitaar' op de meest pure wijze derhalve, zoals onder meer "Ecliptic Shadows", een van de negen melodieuze pareltjes die de CD bevat, toont.
Website: http://www.jondurant.com/ .

(OP)NIEUW
Malady - Toinen Toista
Van "Toinen Toista" (Svart Records, 2018)

We hebben het al vaker gezegd: muzikanten in de Scandinavische prog-scene zijn schijnbaar bijna perfect in staat om muziek te creëren die bij uitstek de sfeer van de jaren 70 weet op te roepen, zonder dat het gelijk als plat kopiëren klinkt. Een tijdje terug hadden we al de mysterie-band Hollow Earth in de uitzending, vanavond laten we u voor de tweede keer muziek horen van Malady. Het tweede album van deze Finse groep verscheen dit jaar en heet "Toinen Toista", wat we vrij kunnen vertalen als 'nog een liedje'. Melancholieke zang en fluitklanken, ronkend Hammond-orgel en Mellotrongolven, met daaroverheen puik gitaarwerk: als ons verteld was dat het in 1975 was opgenomen, hadden we het geloofd.
Website: https://maladyband.bandcamp.com/album/toinen-toista .

HERUITGAVE
Glover, Roger & Friends - The Feast / Love Is All
Van "The Butterfly Ball And The Grasshopper's Feast" (Purple Records, 1975 / 2018)

Nadat bassist Roger Glover had verlaten, wilde hij zich meer gaan toeleggen op produceren. Eén van de eerste projecten waar hij aan begon was een muzikale bewerking van het gedicht “The Butterfly Ball And The Grasshopper's Feast” waarbij Deep Purple-toetsenist Jon Lord voor de muziek zou gaan zorgen. Die laatste bleek uiteindelijk geen tijd te hebben en dus nam Glover het hele project op zich. Het werd een waar conceptalbum met vele gastmuzikanten en met schitterend artwork van de hand van Alan Aldridge. Elk dier uit het verhaal krijgt zijn eigen song, vertolkt door diverse zangers, met een opvallende hoofdrol voor Ronnie James Dio, die op dit album bewees een zeer veelzijdige zanger te zijn. Indirect leverde hem dat vervolgens zelfs een nummer 1-hit op in Nederland met “Love Is All”, waarschijnlijk ook geholpen door de tekenfilm die ervoor gemaakt was. Van dit album is, als gevolg van een internetfondsenwervingscampagne, begin dit jaar een fraai verzorgde en uitgebreide 3CD-heruitgave met vele extra's op de markt gekomen. We laten voornoemde hit voorafgaan door de korte piano-instrumental “The Feast”, die ons uiteindelijk brengt naar het grote feest aan het slot van het album.
Website: https://www.rogerglover.com/ .

VERKAPTE LIVE-TIP
United Progressive Fraternity (U.P.F.) - We Only Get One World (overture)
- Choices
Van het album “Fall In Love With The World” (InsideOut, 2014)

Kort na het verschijnen van "Covered Mirror Vol. 1", het vierde album van de Australische band Unitopia, viel het gezeldschap uit elkaar. Sean Timms formeerde vergolgens de groep Southern Empire; de overige bandleden Mark Trueack, Matt Williams, Dave Hopgood en Tim Irrgang gingen samenwerken met de Britse multi-instrumentalist Guy Manning (Manning, The Tangent, Po90) onder de naam United Progressive Fraternity, kortweg U.P.F. Dit resulteerde in het album "Falling In Love With The World". Het album werd officieel geïntroduceerd op het Summers End Festival in het najaar van 2014. Aan dit album verlenen verschillende gastmuzikanten hun medewerking, onder wie grote namen als Jon Anderson en Steve Hackett. Muzikaal blijft de band op hetzelfde spoor als Unitopia als het gaat om lyrische aspect, maar de aanpak van U.P.F. is wel iets zwaarder. Ook het artwork van de hoes is in dezelfde stijl en opnieuw van de hand van Ed Unitsky. Diverse leden van U.P.F. zijn ook betrokken bij de al even internationaal samengestelde groep Damanek. En laat dit Damanek nu juist op tournee gaan met 'het andere kamp': Southern Empire. 24 november is deze combi in de Zoetermeerse Boerderij te aanschouwen.
Websites:
http://unitedprogressivefraternity.com
http://www.edunitsky-store.com (site van de hoesontwerper).

LIVE-TIP
Sons Of Apollo – Coming Home
Van "Psychotic Symphony" (InsideOut, 2017)

Sons of Apollo is niet alleen een epische naam. Met ex-leden van Guns N’ Roses, Dream Theater en Journey in de gelederen, kun je gerust spreken van een supergroep. Deze in 2017 opgerichte all-star band bestaat uit dan Mike Portnoy (ex- Dream Theater), Derek Sherinian (ex- Dream Theater), Jeff Scott Soto (ex-Journey, ex-Yngwie Malmsteen, Trans-Siberian Orchestra), Billy Sheehan (Mr Big, ex-David Lee Roth) en Ron "Bumblefoot" Thal (ex- Guns N Roses). Op debuutalbum “Psychotic Symphony” (2017) hoor je in het totaalgeluid de unieke sound van ieder bandlid terug. De heren staan garant voor een vet potje progressieve metal waarin ze de vakkundigheid van Dream Theater combineren met de pakkende groove van Van Halen, Deep Purple en Led Zeppelin. (bron: De Boerderij Zoetermeer) Op 4 oktober 2018 treedt Sons Of Apollo op in De Boerderij te Zoetermeer.
Websites:
http://www.sonsofapollo.com/
http://www.insideoutmusic.com/artist.aspx?IdArtist=1958 .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
Kayak – La Peregrina (She Wanders Alone)
Van “Seventeen” (InsideOut, 2018)

Toen enkele jaren geleden Edward Reekers en Cindy Oudshoorn uit Kayak stapten omdat ze het niet eens waren met de toekomst die bandleider Ton Scherpenzeel voor ogen had met Kayak, leek die toekomst eventjes uiterst wankel geworden. Rob Palmen van music agency GlassVille wist Scherpenzeel ervan te overtuigen gewoon door te gaan en koppelde de toetsenist/componist aan muzikanten uit zijn stal. De 65-jarige muziekveteraan kreeg met deze nieuwe kornuiten weer zoveel spirit dat hij zich weer 17 voelde. Samen met het feit dat dit ook echt het zeventiende Kayak-studioalbum blijkt, is dat de reden voor de albumtitel "Seventeen". Horen we die nieuwe spirit terug? Ja, wel degelijk, gitarist Marcel Singor geeft op de CD blijk van zijn veelzijdigheid - en dat met een heel andere sound dan op zijn solowerk. Hij laat veelal lyrische solo's horen die goed passen in de zeer herkenbare Kayak-melodieën en songwendingen. Zanger Bart Schwertmann heeft daarbij een zeer prettige stem die qua timbre in de verte doet denken aan dat van Bert Heerink. Schwertmann weet de songs stuk voor stuk meeslepend over het voetlicht te brengen. Bassist Kristoffer Gildenlöw (ex-Pain Of Salvation), lid van de huidige live bezetting, is alleen in "Cracks" te horen, de andere baspartijen zijn van conservatoriumalumnus Scherpenzeels eigen hand. “Seventeen” voelt als een klassiek Kayak-album, maar dan met een hervonden ‘jeugdigheid’. Het voelt meer rock en minder theater. Drummer Collin Leijenaar (o.a. bekend van zijn werk met Neal Morse) staat wel op de bandfoto's, maar is nog niet op "Seventeen" te horen. Eind van het jaar gaat de band weer op tournee en is tevens headliner van het Crosslands Festival in Ulft op 29 december.
Website: https://www.kayakonline.info .

ALBUM VAN DE MAAND
Riversea - Shine
Van “The Tide” (eigen beheer, 2018)

Het Britse Riversea neemt er de tijd voor: debuut “Out Of An Ancient World” verscheen in juli 2012 en was het resultaat van ruim 6 jaar schrijven, schrappen, schaven en bijslijpen. Nu, wederom 6 jaar later, is er de opvolger in de vorm van “The Tide”. Je zou verwachten dat met het verstrijken van de jaren er wel de nodige veranderingen zouden zijn maar toetsenist Brendan Eyre en zanger Marc Atkinson, die de kern van Riversea vormen, gaan uit van het principe 'never change a winning team'. En dus is het album wederom opgenomen met David Clements, die ook alle baspartijen verzorgt, is drummer Alex Cromarty ook weer van de partij en nodigen de heren voor de gitaarpartijen weer een aantal klinkende namen uit, waaronder Paul Cusick, Lee Abraham, Robin Armstrong (Cosmograf) en Simon Godfrey (Valdez). Wat ook bij hetzelfde is gebleven, is de stijl: melodieuze symfo, songmatig van karakter maar met ontzettend veel sfeer. Brendan Eyre legt schitterende klankpartijen neer met zijn toetsenarsenaal, dat een gespreid bed vormt voor de fluwelen vocalen van Marc Atkinson. Het zijn vervolgens de gastgitaristen die voor de spreekwoordelijke kers op de taart zorgen. Net als op het debuut schuwt Riversea het niet om zware thema’s aan te snijden in de songs, waaronder de eindeloze stroom nieuwsberichten over religieus geweld, onrust en de niet aflatende vluchtelingenstroom. Maar ook schemeren er persoonlijke drama’s door: Marc Atkinson, verantwoordelijk voor alle teksten, heeft de afgelopen jaren onverwacht afscheid moeten nemen van meerdere muzikale vrienden. “The Tide” is een album waarop werkelijk alles tot op de puntjes verzorgd is: muziek, teksten en ook het artwork van de hand van Ed Unitsky. En daarmee wat ons betreft het predicaat 'Album van de Maand juli 2018' meer dan waardig.
Website: http://riversea-band.com/ .

LIVE-TIP / ACTUEEL
Mystery – Sailing On A Wing (live)
Van het album “Tales From The Netherlands” (Unicorn Digital, 2014)

Het nieuwe studioalbum van de Canadese neoprogformatie Mystery zal verkrijgbaar zijn op het Night Of The Prog Festival 2018 op de Loreley in Duitsland, op 14 juli. Dit "Lies And Butterflies" zal vervolgens wereldwijd op 1 augustus beschikbaar zijn. Het album bevat zeven nummers, een uur nieuwe 'mysterieuze' muziek, wederom geproduceerd en gemixt door bandleider Michel St-Pere en verschijnt op diens eigen label Unicorn Digital. “Lies And Butterflies” volgt iets meer dan twee jaar op de release van het goed ontvangen album "Delusion Rain" en een jaar na het zowel op DVD als dubbel-CD verkrijgbare, in Zoetermeer opgenomen live-document"Second Home". Je kunt je exemplaar nu al op de website van de band reserveren. En nee, met de huidige koers van de Canadese dollar is dat niet duur. Bestellingen worden verzonden voor 14 juli 2018. Voor het zover is gaan wij nog even terug naar het eerste live-album van Mystery: het eveneens in De Boerderij opgenomen “Tales From The Netherlands” uit 2014. U hoort het in studio-versie op “One Among The Living” uit 2010 te vinden “Sailing On A Wing”.
Website: https://www.therealmystery.com/ .

ACTUEEL
Crack The Sky - Nuclear Apathy
Afkomstig van "Safety In Numbers - 21st Century Redux" (Lifesong Records, 2007)

Als alles meezit verschijnt op 24 augustus het nieuwste album van Crack The Sky, "Living In Reverse". Tegelijkertijd wordt tevens de downloadplaat "Crackology" uitgebracht, waarop dertien nieuw opgenomen tracks uit de meer dan 40 jarige geschiedenis van deze band uit de V.S. zullen staan. Degenen die de nieuwe CD mede financieren via de internetfondsenwervingscampagne krijgen wekelijks een van die nummers voor niets. CTS-leider John Palumbo heeft al eens eerder een CD uitgebracht met bewerkingen van zijn eigen band. In 2007 kwam namelijk "Safety In Numbers - 21st Century Redux" op de markt, waarbij diverse nieuwe zang-, gitaar- en synthesizerpartijen over het oorspronkelijk album waren gelegd. Op die LP uit 1978 was Palumbo zelf namelijk niet te horen, ondanks dat hij aan diverse songs had meegewerkt. Maar het blijft tricky om klassiekers nieuw leven in te blazen, de Redux-versie kon dan ook op gemengde reacties rekenen. De voor "Crackology" opgenomen versie van de van het eerste album afkomstige "Ice" heeft aan de andere kant dezelfde uitgebreide structuur als de live-versies, zonder dat de kracht van het origineel verloren is gegaan. Van "Safety In Numbers" zal waarschijnlijk het epische en nog immer actuele "Nuclear Apathy" worden herbewerkt, wij houden het bij de versie van de Redux-CD.
Websites:
http://www.crackthesky.com/
https://www.pledgemusic.com/projects/crackthesky .

JAZZROCK
Kinsey, Scott - Kingpin
Afkomstig van "Near Life Experience" (Abstract Logix, 2016)

Onlangs bracht Scott Kinsey zijn nieuwste CD uit, getiteld "No Sleep", waarop aparte interpretaties te horen zijn van popliedjes van onder andere Janet Jackson, Justin Bieber, Taylor Swift en zelfs Jaco Pastorius(!). Tevens verscheen er "You Are In You", een nieuwe plaat van zijn project Human Element met Matthew Garrison, Gary Novak en Arto Tunçboyaciyan, terwijl er "Arc Trio", een album met Jimmy Haslip, Gergö Borlai en diverse gastmusici, in de maak is. Wij keren echter terug naar 2016 en wel naar Kinseys soloalbum "Near Life Experience". Hierop is zeer goed te horen dat de voormalige Tribal Tech-drummer nog immer grootmeester Joe Zawinul als belangrijkste inspirator ziet. De twaalf nummers bevatten een uitgekiende mix van wereldmuziek met jazz en jazzrock. Eigenlijk is het door ons geplande "Kingpin" een uitzondering, mede doordat het een van de weinige stukken is met een hoofdrol voor de gitaar, die in dit geval bespeeld wordt door Michael Landau.
Website: https://scottkinseymusic.com/ .

NOG NOOIT GEDRAAID
Anderson, Jon - Song Of Seven
Van "Song Of Seven" (Atlantic, 1980)

1980 is een roerig jaar voor Yes. In maart vertrekken Rick Wakeman en Jon Anderson en nemen de heren Steve Howe, Alan White en Chris Squire samen met zanger Trevor Horn en toetsenist Geoff Downes (ofwel het duo The Buggles) het album “Drama” op. Na zijn vertrek begon zanger Jon Anderson al vlot aan wat zijn tweede solo-album zou worden. Dit “Song Of Seven” zou uiteindelijk een paar maanden na “Drama” verschijnen, in november 1980. Gemaakt met een begeleidingsgroep die hij de New Life Band noemde - waarin o.a. klinkende namen als Jon Giblin, Clem Clempson, Ian Bairnson, Ronnie Leahy en Morris Pert zaten - is “Song Of Seven” voornamelijk een meer pop-gericht album. Als je dat gaat vergelijken met het materiaal op Yes' “Drama”, snap je waarom de samenwerking spaak liep in die tijd. De ruim 11 minuten durende titeltrack neigt nog het meest wat we progressieve rock noemen. Het is een betrekkelijk traag, statig nummer, waarin we ook wel iets terughoren van Andersons solodebuut “Olias Of Sunhillow”.
Website: https://www.jonanderson.com/ .