Van "The Disregard Of Timekeeping" (CBS/Epic, 1989)
Het debuut van de band rondom drummer Jason Bonham werd lekker bombastisch geproduceerd door Bob Ezrin, die ook nog aan diverse songs meeschreef. De plaat bevat stevige rock, veelal op blues gebaseerd, maar ook fraaie progressieve stukken. Bonham speelde onlangs overigens nog in Foreigner en natuurlijk op de plek van z'n overleden pa in Led Zeppelin.

Van "Loneliness" (eigen beheer, 2008)
De Zwitserse groep is misschien wel genoemd naar het album van de Duitse band Eloy. In ieder geval is men fan van seventiesprog. Maar in de seventies was de opnametechniek er niet om een plaat zo krachtig helder en transparant te laten klinken. De band heeft een voorkeur voor de gouden combinatie Mellotron/Moog plus vilein klinkende gitaarpartijen. Maar Hammondorgel en rinkelende baspartijen ontbreken niet. De zang is niet echt bijzonder, maar zeker niet slecht. Vroege Landberk is een goede referentie om het geheel wat te duiden.

Van “Blumjud” (eigen beheer, 2008)
Met “Blumjud” levert het Zweedse Moon Safari haar tweede plaat af en maakt er direct maar een dubbel album van. Men borduurt stevig voort op de 'positieve symfo' die te horen was op het debuutalbum. Het is overduidelijk dat met een band als The Flower Kings als voorbeeld neemt, maar dan wel zonder het jazzy invloeden. Ook Yes en volgelingen als Starcastle klinken door in de muziek van Moon Safari, hoewel die de vocale mosterd weer meer bij Amerikaanse westcoastmuziek van o.a de Beach Boys hebben weggehaald. Niet bijster origineel, maar wel lekker en zomers. De plaat bevat 100 minuten aan muziek waaronder een 30 minuten durende epic.

Van "True" (Resto Records, 2007)
Geproduceerd door Will Ackerman en met medewerking van onder meer Michael Manring en Philip Aaberg. Deze namen kom je vooral tegen in het wereldje van Windham Hill Records en inderdaad zit de trompettist/bugelist met zijn sfeervolle melodieën in de New Music/New Age-scene, alwaar hij al diverse prijzen heeft gewonnen met zijn tweede volwaardige solo-album. Overigens was er op "At Last" (een 4-track mini-album uit 2004)  en "Released" (het debuut uit 2005) ook een rol weggelegd voor de progressieve zangeres Happy Rhodes.

Van "She" (Metal Mind Productions 2008)
Het nieuwste project van Clive Nolan is een heuse rockopera, met een hoofdrol voor de Poolse zangeres Agnieszka Swita. Verder horen we de stemmen van Alan Reed (Pallas) en Christina Booth (Magenta). En Nolan zelf, die natuurlijk ook alles schreef, zich daarbij baserend op het boek van H. Rider Haggard. In de backing band vinden we verder, naast enkele instrumentalisten uit de klassieke wereld, o.a. John Jowitt (IQ) en John West (Threshold). Tegelijk wordt een studio-versie op CD en een live-versie op DVD op de markt gebracht. Er is ook een box met beide versies. In de live-versie is het verhaal enigszins geënsceneerd en acteren de vocalisten ook echt (zij het in beperkte mate). De musici staan niet in een orkestbak, maar gewoon op het podium; de handelingen vinden ertussen plaats. En hoe is het muzikaal? Een beetje Ayreon-achtig, weinig typische Nolan-cliché's, maar eigenlijk is het wel weinig verrassende neoprog.

Van “Echolyn” (eigen beheer, 1991)
Eén van de eerste echt klassieke Echolyn nummers afkomstig van het ebuut uit 1991, maar op dit moment alleen maar te krijgen in het otaalpakket “A Little Nonsense Now And Then” (Velveteen, 2002), waarin het complete ebuut is opgenomen in een overigens fantastische klinkende remaster.

Van het album “Home” (Noise, 2006)
De nieuwe band van voormalig Gathering-zangeres Anneke van Giersbergen, Agua de Annique, speelt zaterdag aanstaande, 5 april, in De Lantaarn in Hellendoorn. Met haar nieuwe band heeft ze trouwens ondertussen een CD uitgebracht, “Air”, die stilistisch in het verlengde ligt van het latere Gathering-werk.

Van het mini-album “Contagium” (Verglas, 2003)
De oorspronkelijke versie van dit nummer komt van ”Contagion” (2002)
De band van ex-Marillion-drummer Mick Pointer en druk bezet toetsenist/componist Clive Nolan speelt vrijdag 4 april aanstaande in CC de Mortel in Ittervoort. Nolan hoorden we trouwens in het eerste uur nog met zijn project Caamora.

Van “We Lost The Skyline” (Transmission, 2008)
Tijdens de Amerikaanse tournee in oktober 2007 zou de band een zogenaamde in-store show doen. Helaas bleek dat de omstandigheden geen optreden van de volledige band toelieten. dus is er besloten een spontaan akoestisch optreden te doen. Dit laat vaak de unieke en bijzondere kant van de band zien. Zo staat het eerste deel van de showcase in het teken van oud materiaal waaronder publieksfavoriet “Stars Die”. Deze CD is voor een zacht prijsje te bestellen bij de band. Zie daarvoor www.porcupinetree.com

Van "Brass Rock 1" (CBS/Esoteric Records, 1971/2008)
Een sneu geval, dit Heaven. Na een tweede succesvolle optreden op het Isle Of Wight festival brengt producer Rikki Farr deze Engelse band onder contract bij CBS. In datzelfde jaar (1970) brengt men vervolgens de dubbel-LP “Brass Rock 1” als debuut uit, een plaat die eigenlijk alleen om de meervoudig uitklapbare hoes de status van collectors item verwierf. Onterecht, want dit grote gezelschap bracht veel  stijlvormen ten gehore. Als belangrijkste inspiratiebronnen werden Chicago en Blood Sweat And Tears  genoemd, beiden sterk op blazers gerichte funky jazzrock/pop-formaties, maar de muziek van Heaven was veel breder. Zo kon een vroege progrocker genieten van sterk fluitspel, intrigerende tempowisselingen, strijkarrangementen en veelstemmige partijen. "Brass Rock 2" is nooit verschenen, daarvoor bestond Heaven te kort en was het succes te klein.

Afkomstig van het album “Grave New World” (A&M Records, 1972).
Een bijtend nummer over de invloed die voortdurend blootstelling aan geweld had op de kinderen uit Belfast. The Strawbs levert op dit album een geluid af dat klinkt als een symfonische variant op het Jethro Tull in een folky bui. Met fraaie Mellotron-partij! 

Afkomstig van het derde Maestoso album, Grim (Eclectic Discs, 2005)
Maestoso is de band van voormalig Barclay James Harvest-toetsenist Woolly Wolstenholme. Bij zijn oude band liet hij al horen een groot Mellotron-fanaat te zijn en dat is hier niet anders.

Van het dubbelalbum “Live At The BBC” (Eagle, 1999)
Opnames gemaakt op 22 juni 1976 in de Guildhall in Portsmouth, in Groot Brittannië. De groep was op tournee om het zesde album “New World Record” te promoten, maar middels een 12 minuten lange medley blikt de groep rond Jeff Lynne terug op een drie jaar eerder verschenen album, dat toen het derde ELO-album was en het tweede met Lynne als 'main man' (na het vertrek van Roy Wood). De band laveert tussen Beatlesque pop en progrock.

Van Forever Live,(Giant Electric Pea, 2007/8)
Eindelijk is ‘ie dan op DVD verkrijgbaar, het legendarische concert dat IQ in de Stadhalle in Kleve gaf op 12 juni 1993. De band had net de comebackplaat “Ever” af, en dit concert was de release party. Tevens had de band het idee om een goed visueel document te maken, aangezien het beetje dat er was de band geen recht deed. Naast veel van het nieuwe album kon natuurlijk “The Enemy Smacks” niet ontbreken, maar ook de periode met zanger Paul Menell werd niet vergeten met een nummer als “Human Nature”. Als extra zit er een DVD bij met wat op dezelfde dag geschoten extra materiaal en een aantal bonus live-opnamen, opgenomen in Tilburg nog voordat “Ever” klaar was.

van “AOL Sessions Exclusive” - bij “Remember That Night” ( Columbia , 2007)
In de VS zat er een bonus-CD-tje bij de “Remember That Night”-DVD met een drietal nummers van de AOL sessie in april 2006. Hiervan “High Hopes”, een van de betere numers van het laatste Pink Floyd-ablum “The Division Bell”.

Van "Life Cycle" (eigen beheer)
Debuut van Nederlandse groep, geroemd in iO-Pages, wat vele platenzaken, zoals Johan Popeye noopte de CD op voorraad te nemen. Toch mooi dat zo’n positieve recensie werkt. Zelf noemt Kramer de muziek ‘post-symphonic rock’. Ik zou hier toch vooral het stempel ‘neoprog’ op willen drukken. De groep is vooral erg gericht op sfeer en emotie neerzetten. De vergelijking met ‘Brave’ werd al gemaakt, vooral ook omdat ‘Life Cycle’ net als ‘Brave’ een concept-album is. Zanger Marc Besselink maakte muziek op teksten van Emiel Borkus, geen lid van de band. Borkus baseerde zich op een eigen kort verhaal. Muzikaal hoor ik echter eerder raakvlakken met een band als Triangle (aka Square The Circle): door brede dikke keyboardtapijten bijzonder vol klinkende sfeersymfo. We denken dat nog iets meer spelen met dynamiek en een grotere variatie aan keyboard- en gitaarsounds de muziek beter had doen uitkomen. Wellicht dat we binnenkort ‘ns een afspraak met Besselink en z’n mannen kunnen maken. Desniettegenstaande een interessante nieuwe loot aan de Nedersymfoboom.

Van de CD "Just Like Master Bates...(We Did It On Our Own)" (Ace Records/Canterbury, 1979/2007)
Gizmo ontstond in een soort interbellum tussen de hoogtijdagen van de symfonische rock en de opkomst van de neoprog. 1978 was de tijd van punk en new wave en geheel in het spoor van dat soort beginnende bands deed Gizmo het met beperkte middelen zoveel mogelijk zelf. Het resultaat was een originele plaat met hoofdrollen voor de viool van Maurice Memmott, de meer bij de New Wave passende synthesizerklanken van Brian Gould (afkomstig uit Seventh Wave) en de overheersende akoestische gitaar van Dave Radford - de enige muzikant die ook op de twee volgende Gizmo-platen te horen zou zijn.

Van de CD "The Werewolf Of London" (Ace Records/Pras, 1979/2007)
Ongeveer tegelijkertijd met Gizmo was de jonge zanger/gitarist Paul Roland zeer ongeduldig bezig met zijn eerste LP met zijn band Midnight Rags. Roland was beïnvloed door ondermeer Marc Bolan en Roxy Music, terwijl er net als bij Gizmo geluiden uit zowel de oude symfo als de nieuwe New Wave opdoken. Eén van de bandleden die hierbij een duidelijk stempel op het geheel drukten was Gizmo-toetsenman Brian Gould (terwijl Maurice Memmott nog een kleine gastrol vervulde op viool). De LP werd vlak achter elkaar twee keer uitgebracht, ondermeer op het zelfde label als Gizmo. Opnames van een tweede plaat (met bijdragen van Robyn Hitchcock) verdwenen in het archief en zijn op deze rerelease, door Roland zelf vervaardigd, toegevoegd. Roland zou zich in de jaren daarna ontwikkelen tot een gotisch/barok rockartiest, die Xymponia in 1997 zelfs één van zijn CD's (Gargoyles) als promo toestuurde.

Van de CD "A Day Full Of You A Night Tired Of Me" (Infraction Records/CDBaby, 2007)
Craig Bethell verwierf enige bekendheid als één van de zangers/componisten voor het progressieve trip hop-project Locust van Mark Van Hoen, zoals ondermeer te horen op Morning Light uit 1997. Bethell en Van Hoen werkten vanaf dat jaar regelmatig aan nieuw materiaal en dat is nu verzameld op deze CD. Bethells melangolieke stem heeft die pracht van jaren 60 liedjes, de synthesizers van Van Hoen leggen daar een duistere synthi-pop-achtige sfeer van begin jaren 80 overheen en de hedendaagse productie maken het geheel af.

Afkomstig van de bonus-dvd die bij de special edition zat van het enige album, “Picture”, van de Britse formatie zat (InsideOut, 2005).
Deze 4-track-DVD is een bijzondere document omdat het een optreden vastlegt, opgenomen voor Rockpalast nog voor dat het album was verschenen EN met op drums Steve Hughes (Big Big Train) die inviel voor de niet beschikbare Chris Maitland. Jammer genoeg is het bij één album gebleven van deze formatie, maar heeft toetsenist John Beck uiteindelijk wel John Mitchell uitgenodigd om de plek van Francis Dunnery bij It Bites in te nemen. En deze band
staat op 18 juli in het voorprogramma van Circa (met ex-Yes leden) in Zoetermeer.

Van "Leap Of Faith" (Eigen Beheer, 2007) 
Solo-debuut van de ex(-bassist) van Kate Bush. Als je bedenkt op wat voor uitgebalanceerde, hoogwaardig geproduceerde platen hij heeft gespeeld, is zijn eigen werk uiterst sober qua arrangementen, sound en composities. Hij bespeelt nagenoeg alles zelf, op een enkele gitaarsolo na. Geen hoogwaardig product, maar een sympatiek, persoonlijk statement. De CD is overigens in eerste instantie in een zeer gelimiteerde oplage van 500 kopieën uitgebracht.

Van “Sensors” (ArcAngelo Japan, 2008)
De live-plaat “Sensors” is vorig jaar door de band zelf op vinyl uitgebracht en nu in Japan eindelijk op CD verkrijgbaar, met 2 bonus tracks. “Sensors” is een registratie van de tour die de band in 2006 ondernam en is o.a opgenomen in Zoetermeer, Karlsruhe en Parijs. Het laat een zeer gedreven band horen (ondanks de matige opkomst bij veel concerten). Drummer Huxflux is een van de drijvende krachten, hoewel de rest van de band niet achter blijft en het gitaarspel van Peter Nylander ook heerlijk is.

Van het nieuwe album “Innerlands” (Unicorn Digital, 2007)
Signs Of One is een Canadese band, opgericht in 1997. Dit is de 3de release van de band: na twee eigen beheer-platen is dit de eerste CD voor Unicorn Digital. Het ruim 71 minuten durende album bevat veel afwisseling: romantisch, bombastisch, hardrockig, funkig, symfonisch - al deze stromingen passeren de revue. Wij kozen natuurlijk voor de meest symfonische nummers...

Afkomstig van het tweede Madrigal-album “On My Hands...” (InEarVisions, 1996).
Wat zou er van deze band en muzikanten zijn geworden? De Amerikaanse groep speelde enigszins door Gentle Giant beïnvloede, vrij complexe, doch pakkende prog.

Van “Live At Yoshi's” (Altitude Digital Productions, 2007)
Toetsenist Pasqua en gitarist Holdsworth kennen elkaar uit Tony Williams' New Lifetime, midden jaren '70. Twee jaar geleden gingen ze na jaren weer met elkaar op tournee, met bassist Jimmy Haslip en drummer Chad Wackerman. Het kwartet was o.a. In De Lantaarn in Hellendoorn te zien. De DVD daarvan was eerst alleen via zeer dure en lastige importkanalen verkrijgbaar. Deze maand wordt hij ook gewoon in Nederland uitgebracht. Overigens: op 15 april speelt Holdsworth, opnieuw met drummer Wackerman en daarnaast met bassist Jimmy Johnson, in P60 in Amstelveen.

Van “Lady Of The Light” (Argus, 2005)
De eerste plaat van deze uit Zweden afkomstige band. Hier is het classic rock geluid iets meer aanwezig dan op later werk. Vooral Uriah Heep en Queen zijn de hoorbare voorbeelden op de wat rockier nummers. Voor de progliefhebbers is er echter ook veel te genieten - zo ook op dit nummer met heerlijk Mellotron-spel. Dit is overigens de alternate take die op de Japanse versie is te vinden en die een stuk ingetogener is ingespeeld. De sound is erg seventies en doet ook denken aan een band als Spring. Men is nu druk bezig met een derde plaat die nog dit jaar moet uitkomen.

Van het album “Live In Krakow” (Toff, 1997). Studioversie van het nummer  staat op “The World” (Toff, 1991)
En jawel: Pendragon is weer terug in the spotlight. Nick Barrett geeft een muzikale bijdrage aan het 25 jarig jubileum van het Marillion-album “Script Of A Jester's Tear” op o.a. 17 april in De Boerderij in Zoetermeer. Daarnaast is er nu ook een eigen Pendragon-concert gepland in diezelfde Boerderij, op de 4de oktober. Het duurt nog even, maar je kunt het alvast in je agenda schrijven.

Van Kansas '  laatste studio-album “Somewhere To Elsewhere” (SPV, 2000)
Kansas gaat op het Arrow Rock Festival in herhaling. Immers: zo'n 3 jaar geleden speelde de band ook al op dit festival, dat toen nog in  Lichtenvoorde werd gehouden. Toen met o.a. Styx, nu op de nieuwe lokatie in Nijmegen samen met o.a. Reo Speedwagon, op 15 juni in het Goffertpark.

Van "Just An Ordinary Day" (Intrigue Music, 2003) 
Het debuut van de Canadese singer/songwriter Patrick Watson is nog mysterieuzer als zijn alom bejubelde “Close To Paradise”. Te oordelen naar de concertrecensies en -registraties van vorig jaar zullen de optredens van de naar hem genoemde band in o.a. Utrecht (22 maart) beduidend organischer zijn, waarbij de musici graag weirde geluiden produceren.

Van "Divergence" (Harvest, 1972) 
Onderstaand berichtje werd onlangs door Solution verspreid:

1. Door een overeenkomst met een grote distributeur (Bertus) zal de Solution-DVD met het reünie-concert van vorig jaar binnenkort in alle platenzaken te koop zijn. Het was eerst een kleine eigen beheer-uitgave.
2. De Amerikaanse R&B-zangeres Erykah Badu heeft een sample van de Solution-song 'Theme' (van het album “Divergence”) gebruikt in de single van  haar nieuwe CD “New Amerykah” Op het nummer 'Soldier' 'zijn de mooie tonen van de dwarsfuit van Tom Barlage te horen.

Vandaar de keuze voor de bron van deze sample, het zeer korte “Theme”  plus het nummer waar het thema in verwerkt is (“Concentration”).

Van "English Settlement" (Virgin/Toshiba, 1982/2000) 
Progressieve New Wave, met Dave Gregory (gitarist/toetsenman) die op de Mini-Korg klinkt als Tony Banks in die periode, wat wellicht met producer Hugh Padgham te maken had.

van “The RPWL Experience” (Inside Out, 2008) 
De band probeert op deze plaat een meer gevarieerde sound neer te zetten met compactere rocknummers, maar toch ook klassieke RPWL, lees Pink Floyd-geïnspireerd. Zo klinkt Bob Dylans “Masters Of War” hier als een symfo-klassieker. Het uitstapje van gitarist Kalle met Blind Ego heeft wel zijn sporen na gelaten. Maar waar een band als Sylvan moeiteloos de stap tussen verschillende stijlen kan overbruggen lukt RPWL dat niet helemaal: “RPWL Experience” haalt dan ook niet het niveau van zijn hun voorgangers. Toch blijft het een degelijke plaat.

Van "Skybound" (Charisma/Sylvan Records, 2007) 
Na “Feather And Stone” uit 2004 is “Skybound” de tweede CD van deze Engelse singer/songwriter, dat zowel op zijn eigen label uitkomt als door het heropgerichte Charisma-label gepresenteerd wordt. En charisma heeft Baxter zeker! Mooi gearrangeerde liedjes met hoofdrollen voor zijn sterke akoestische gitaarspel, aparte stem die zowel rust als heftige emotie uitstraalt en fraaie strijkersbijdragen. Het wat zoete “Better” wordt al regelmatig op Radio 2 gedraaid. Maar de luisteraar die slechts introverte liedjes verwacht, zal halverwege het album verrast worden door sterke progressieve rockinjecties. Half A Man is soms zeer bombastisch, terwijl het mede door de bijna vergeten Judie Tzuke (!) geschreven “Icarus Wings” een heftige vioolsolo heeft. Tzuke schreef overigens ook mee aan het titelnummer.

Van "Live Cuts" (School Records, 2007) 
Helmut Hattler werd bekend als de prominent aanwezige bassist van de Duitse jazzrockband Kraan. De laatste jaren is hij ook op andere muziekgebieden actief, zoals deze live-dubbelaar laat horen. Een fragment uit een recensie: De band speelt een soort progressieve dance, waarin de moddervette basgeluiden voor funky accenten zorgen. Vergelijkingen met bijvoorbeeld Portishead, Dido, Massive Attack en Archive  zijn relevant, omdat er constant een broeierige onderlaag aanwezig is van elektrische piano, sfeervolle synthesizers en allerhande samples, terwijl de melodieuze, Miles Davis-achtige gedempte trompetsolo’s atmosferische, jazzy accenten toevoegen.

Afkomstig van “We Can't Dance” (Virgin, 1992). 
Typisch Tony Banks-nummer met wellicht zijn langste solo ooit op een Genesis-album (concurrerend met het tweede deel van “Cinema Show” van “Selling England By The Pound”).

Van het album “Cover To Cover” (Arista, 1995) 
Norman Jeffrey (ofwel Jeff) Healey was een Canadese blues- en jazzgitarist. De blinde muzikant kreeg met zijn Jeff Healey Band aan het einde van de jaren tachtig internationale faam met het debuutalbum “See The Light”. Healey werd op éénjarige leeftijd blind door een tumor in het oog. Zijn ogen moesten geamputeerd worden. Dit weerhield hem er niet van om gitaar te leren spelen. Hij viel daarbij op door een unieke speelstijl: hij speelde meestal zittend op een stoel met zijn gitaar plat op de schoot. Kanker achtervolgde hem zijn hele leven. Diverse malen moesten er tumors bij hem worden verwijderd. Op 2 maart 2008 bezweek hij, op 41-jarige leeftijd. Hij heeft net het verschijnen van zijn nieuwe plaat, afgelopen vrijdag, niet mee mogen maken: “Mess Of Blues”. “Communication Breakdown” is natuurlijk een cover van Led Zeppelin: het origineel is te vinden op het eerste Led Zeppelin-album uit 1969.

Afkomstig van haar album “Time Control” (Telarc, 2007). 
De toetseniste meldt op haar eigen site dat ze dit jaar naar het festival The Hague Jazz komt, dat plaatsvindt op 23 en 24 mei 2008. Saillant detail: de site van het festival meldt dat het programma pas op 12 maart word bekend gemaakt, dus we hebben een primeur ;-)

Van het onlangs verschenen derde studioalbum “Into The Night” (Metal Mind Records, 2008)
Mooie afsluiter van het programma met prachtig gitaarwerk op een muur van keyboards, van de Poolse band, die als geen ander traditionele symfo vormgeeft.

Van de DVD "Falling In Between Live" (Eagle, 2008) 
Nadat Frontiers het bijbehorende studioalbum heeft mogen uitbrengen, mag opper-DVD-boer een concert uit de tournee uitbrengen, overigens drie maanden na de gelijknamige live-dubbelaar met exact dezelfde tracklisting (ook Eagle). Dit nummer van "Falling In Between" is kleurrijk door de afwisseling tussen diverse leadzangers. Dit is sowieso iets wat Toto in deze bezetting, met Greg Phillinganes en de extra, ook zingende, gitarist Tony Spinner heeft geperfectioneerd.

Van "A Light In The Sky" (Mascot Records, 2008) 
Door de combinatie van hardrock met prog doet dit album wel 's denken aan het album "Coming Through" van Ryo Okymoto, met dat verschil dat het jazzy element van die plaat dient ingewisseld voor wat blues. En dat Airey een beroep doet op muzikanten van een wat lager garnituur. De plaat bevat instrumentale en vocale nummers, maar de meeste vocale nummers hebben een vrij standaard hardrockstramien - de prog zit 'm in de bij vlagen kosmische instrumentals.

Van “Songs From The Lighthouse” (Gallileo / Progrock Records, 2008) 
Het vijfde album van Moongarden is wederom een conceptplaat, waarbij de band voortborduurt op de vorige platen. Er staan een groot aantal zeer sterke stukken op met zwaar keyboard werk en mooi gitaarspel, maar een aantal stukken zijn (net als de plaat) misschien net iets te lang. De hypnotische, soms postrock-achtige stukken bouwen echter wel vaak naar een kippenvelverwekkende gitaarsolo, wat veel goed maakt. Op “That Child” doet Andy Tillison mee als gastvocalist in een duet met nieuwe zanger Simone Baldini Tosi, die een zeer aangename stem heeft. Tosi is trouwens niet helemaal nieuw, want hij zong ook op de eerste Moongarden-plaat. “That Child” heeft veel weg van The Tangent, Tillisons eigen band (iets verderop te horen in deze uitzending)

Van "Days Between Stations" (Bright Orange Records/CDBaby, 2007) 
In iO Pages 78 schrijft Martinka van Noorloos over de muziek van dit duo uit Los Angeles: “Veel toetsenwerk, veel gitaarsoli en een heerlijk mengsel van symfo (Pink Floyd, Genesis), Ambient (Tangerine Dream, Brian Eno) en postrock (Godspeed You Black Emperor). Daarnaast kent de band invloeden uit de jazzrock, de klassieke muziek en de wereldmuziek. Gitarist Sepand Samzadeh zei in een reactie dat hij tot voor kort nog nooit naar Pink Floyd had geluisterd, maar de gitaarsolo's hebben vaak  die lome, Gilmour-achtige slependheid. Toch is dit tweetal dat gezelschap kreeg van 9 gastmusici eerder omschrijven als Porcupine Tree in een Floyd-mood tijdens een postrockperiode.”

Van "Not As Good As The Book" (Inside Out, 2008)
Enkele weken geleden draaiden we al het sublieme titelnummer van deze dubbelaar, waarin nieuwe Tangent-gitarist Jakko op z'n meest Holdsworthiaans klinkt. Maar ook hier, in dit vervolg op een nummer van voorganger "A Place In The Queue" heeft hij een duidelijke feature. Theo Travis klinkt trouwens ook rauwer, meer David Jackson-achtig dan op eerdere Tangent-platen. CD2 bestaat uit twee lange epics. Die komen later misschien nog wel aan bod. Het gekozen nummer begint trouwens nostalgisch Canterbury-achtig, met Travis op fluit, en heeft een lange prachtig gespeeld instrumentaal jazzrock-intermezzo.

Van de soundtrack "Two Of A Kind" (Universal, 1983), 
een film met John Travolta en Olivia Newton-John. En behalve dat Journey op het Arrow festival, 15 juni in het Goffert Park in Nijmegen, zal spelen met de nieuwe zanger Arnel Pineda, speelt Journey's vorige zanger Jeff Scot Soto op donderdag 6 maart  in de Boerderij in Zoetermeer.  samen met het Brazilaanse Tempestt. Van Journey met nieuwe zanger is al het nummer “Faithfully” op YouTube te beluisteren, opgenomen in Chili, 21 februari jl

Van het album “Magical Ring” (RCA, 1983)
Moya Brennan, vroeger bekend als Máire Brennan is een Ierse zangeres, die we natuurlijk allemaal kennen van Clannad . Brennan gaf haar eerste soloalbum “Maire” uit in 1992.  In 2002 veranderde Máire haar naam in Moya Brennan (een spelling die dichter bij de fonetische uitspraak van haar naam in Gaelic ligt). Onder haar nieuwe naam verschenen in 2005 “Two Horizons” en in 2006 “Signature”. Moya is de oudste zus van zangeres Enya, ook ooit kort lid van Clannad. Op het album Magical ring word afwisseld Gaelic en Engels gezongen, zoals op de meeste Clannad albums. Brennan speelt oa in Muziekcentrum Enschede, op 10 april.

Van de DVD “Dreamboat Annie – Live” (Shout, 2008)
Opgenomen in 2007 in Los Angeles waar de band het complete debuutalbum “Dreamboat Annie” uit 1976 speelde, met strijkorkest. Dus naast klassiekers als “Magic Man” en “Crazy On You” ook een groot aantal onbekendere stukken als “Soul Of The Sea” waar de prog-invloeden duidelijk naar voren komen. Dit geldt ook voor de toegiften: een paar covers afkomstig van Ann Wilsons recente solo-album “Hope & Glory”, waaronder een mooie bewerking van Pink Floyds “Goodbye Blue Sky”.

Van "Filmtales" (EMI/CDBaby, 2007)
Op zijn site raadt filmcomponist, liedjesschrijver en arrangeur Craig Armstrong deze CD van zijn collega Leonard-Morgan van harte aan. Dat is na beluistering niet zo vreemd, want net als Armstrong heeft ook deze Schot een werkstuk afgeleverd waarop symfonische filmsoundtrack-achtige tracks en weelderig georkestreerde songs verzameld zijn. En dat de stijl van beide mannen veel overeenkomsten vertonen is nog minder vreemd. Hij werkt regelmatig met hem samen aan arrangementen en orchestraties. Verder heeft hij al talloze scores op zijn naam staan (Britse drama's, epische Natural History-documentaires en sportprogramma's. Tenslotte werkt hij veel in de popmuziek als producer en arrangeur voor o.a. Isobel Campbell en Mark Lanagan, Belle & Sebastian, Simple Minds en Snow Patrol, terwijl hij ook in de reclamewereld actief is.

Van “Timeloss” (Stockholm Records, 2002)
Het was een tijdje stil rond deze band maar onlangs is er een live-album genaamd “Sensors” verschenen, voorlopig op vinyl bij de band te betrekken en op CD in Japan. Dit nummer is echter afkomstig van het uitstekende debuutalbum “Timeloss” uit 2002.