Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Ghost Community - Rise Up
Van "Cycle Of Life" (ROK Music, 2016)

Tip in iO Pages 139: "De leden van Ghost Community hebben hun strepen verdiend in de prog- en hardrock, want de band bestaat uit bassist Mathew Cohen (The Reasoning, Magenta), gitarist Simon Rogers (Also Eden), drummer Jake Bradford-Sharp (The Reasoning), toetsenist Moray MacDonalds (Godsticks) en zanger John Paul Vaughan (Unbroken Spirit). Die laatste verving vlak voor de opnamen Marc Atkinson (Riversea), omdat hij niet in staat bleek zich voor langere tijd aan het project te binden. Hij is nog wel te horen in het nummer "Ghost Community". Hoewel het geluid van hun broodheren hier en daar door de muziek sijpelt, opereert men toch vooral in het rockidioom van bands als Pallas: stevige melodieuze, progressieve rock met een onverwachte muzikale draai. Zeer prettig en hoogwaardig consistent debuut." (Wilco Barg) "Imagine if Styx hadn’t gone down the AOR and pop road in the second half of the 1970s, but instead had remained deeply embedded in the prog tradition of the early part of that decade." (Beyond Rock)
Website: http://ghostcommunity.co.uk/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Morse Band, The Neal – Draw The Line
– The Slough
– Back To The City
Van “The Similitude Of A Dream” (Radiant Records / Metal Blade, 2016)

"Dit tweede album van Morse met vaste band is gebaseerd op Pilgrim’s Progress (1687) van baptist-prediker John Bunyan. Morse kan goed conceptalbums vormgeven. Bij “Snow” van Spock's Beard, zijn eigen “Testimony” en “The Whirlwind” van Transatlantic waren goede verbindende verhaallijnen en fraaie muzikale afwisseling en opbouw, gecombineerd met grootse prog de sterke aspecten. Helaas is dat hier minder het geval, het zijn meer losse songs of muzikale ideeën. Geen klachten over de uitvoering door deze uiterst getalenteerde musici. Maar er wordt niets toegevoegd aan het bekende Morse-idioom: rustige, quasi-emotionele opening, groots bombastisch thema, heavy rock, ballad, vleugje jazz, vleugje pop, instrumentale achtbaan en een lang meeslepend slot." (naar Math Lemmen van Progwereld) Bijna alle bovengenoemde aspecten komen aan bod in deze 3 in elkaar overlopende nummers. Op zondag 2 april is The Neal Morse Band te aanschouwen in 013 te Tilburg.
Website: http://www.nealmorse.com/ .

NIEUW
Pink Floyd – Butterfly
– In The Beachwoods (2010 mix)
– Set The Controls For The Heart Of The Sun
Van “The Early Years 1965 – 1972” (Pink Floyd Records, 2016)

Voor de Pink Floyd-fan kan het jaar niet meer stuk. Een paar maand geleden was daar opeens het bericht dat er een uitgebreide box set zou verschijnen met uniek geluids- en beeldmateriaal uit de beginperiode van de band, de jaren 1965 tot 1972. De massieve box telt 27 (nee, per ongeluk zelfs 28!) schijfjes opgedeeld per periode en ingedeeld in 7 boekwerkjes. Naast veel uniek live-materiaal zijn er ook zeldzame studio-outtakes en surround mixen te horen. Ook zijn de eerste 5 singles van de band op 7” vinyl toegevoegd, naast veel replica's van posters, knipsels en andere interessante memorabilia. Veel van het materiaal circuleerde al jaren onder de die hard maar niet in deze superieure kwaliteit. De box bevat te veel om zo op te noemen dus gaan we er de komende weken wat steekproefjes uitnemen en de meest unieke en/of interessante nummers laten horen. We beginnen met het eerste hoofdstuk 1965-67 CAMBRIDGE ST/ATION, de Syd Barrett-jaren. Het verhaal begint in 1962 in de Regent Street Polytechnik te Londen. Daar ontmoet de uit Cambridge afkomstige Roger Waters Nick Mason en Richard Wright. Pas als Rogers maatje Roger “Syd” Barrett ook in Londen arriveert, begint de band, die eerst als The Pink Floyd Sound door het leven gaat, vorm te krijgen. Een vijfde lid, Bob Klose, maakt dan ook deel uit van de band. De oudste opnames uit 1965 laten een jonge band horen die nog zoekende is. Het sluit voornamelijk aan bij de beatgroepjes uit die tijd. We krijgen een 6-tal nummers voorgeschoteld die zijn opgenomen in de DECCA-studio's. Klose besluit de band te verlaten en Syd wordt hiermee de eerste gitarist en zal een groot stempel op de band gaan drukken met zijn abstracte spel- en schrijfstijl. Dit aangevuld met de unieke psychedelische lichtshow zorgde ervoor dat de band een vaste waarde werd in de Londense underground scene. Naast de al genoemde vroege singles, vinden we ook een handvol onuitgebrachte nummers op de box, die ooit alleen als acetaat zijn aangemaakt. Verder horen op op dit deel een uniek concert uit 1967, dat de band in Stockholm gaf en een onuitgebrachte studio suite, getiteld “John Latham”, gemaakt als soundtrack voor zijn film “Speak”. Daarnaast verzamelen de DVD en Blu-ray alle beeldmateriaal dat uit de Barrett periode beschikbaar is. Begin 1968 neemt de band afscheid van Barrett en en zal de band zich nog meer onderdompelen in de psychedelica. Maar daarover meer de volgende keer. We gaan nu luisteren naar een van de opnamen uit 1965 met Bob Klose, vervolgens een stuk van het 1967-concert in de vorm van een vroege versie van “Set The Controls For The Heart Of The Sun” en een van de onuitgebrachte nummers: “In The Beachwoods”.
Website: http://www.pinkfloyd.com/ .

NIEUW
Chatoorgoon, Rani - The Will
- Guardian Of Souls
Van "Samsara" (eigen beheer / distributie: FMLS.biz, 2016)

Het recept is als volgt: neem een aangename popzangstem, stevige rock die neigt naar de gothic rock van Within Temptation en mix er, om het nog wat meer op smaak te brengen, ook een flinke dosis Indiase instrumenten in. Het resultaat is het debuutalbum "Samsara" van de Canadese Rani Chatoorgoon. Met een familiegeschiedenis die via Trinidad en Tobago terug leid naar India zijn die Indiase invloeden snel verklaart. De link met Within Temptation is vervolgens ook direct want de gitarist op dit album is Ruud Jolie, juist één van de gitaristen van Within Temptation (en zijn eigen project For All We Know). Chatoorgoon tekende zelf voor alle songs samen met producer/multi-instrumentalist Gerry Mosby en ze hebben het zichzelf niet makkelijk gemaakt door te opereren in een veld dat al zo vol zit met door dames geleidde rockbands. Chatoorgoon echter weet zich door het inbrengen van haar Indiase achtergrond daar van uitstekend te onderscheiden en weeft een hypnotiserend sfeertje op haar album dat verslavend werkt.
Websites: https://www.facebook.com/RaniChatoorgoon/
en http://www.fmls.biz/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Bauer - Waterfall
Van "Eyes Fully Open" (Basta, 2016)

Tien jaar lang hebben we niets van Bauer gehoord. Als zoon van een orkestleider leek hij met "The Bauer Melody Of 2006", een live-plaat met het Metropole Orkest, een jongensdroom vervuld te hebben. En wat is er dan beter dan op je hoogtepunt te stoppen? Nu is hij toch terug, maar anders. "Eyes Fully Open" is voor Berend Dubbe eigenlijk weer een debuut, zo vertelde hij afgelopen week aan Vrij Nederland en hij had het eerst niet eens onder de naam Bauer willen uitbrengen. Sonja Hamel, zijn muzikale partner van weleer, is ook niet meer betrokken: Dubbe maakte de liedjes van "Eyes Fully Open" weer helemaal in z'n eentje en op z'n dooie akkertje, net als ten tijde van "On The Move" in 1999. Maar waar dat solodebuut een met lo-fi-elektronica in elkaar geknutselde plaat is, botviert Dubbe op "Eyes Fully Open" zijn fascinatie voor jarenzestig-orkpop, al voegt hij daar wel degelijk wat aan toe. De arrangementen zijn rijk en organisch, ook al doemen er door de strijkers en blazers ook zo nu en dan messcherpe gitaarlijnen op, en fijne analoge synthesizers, want dat is een andere fascinatie van Dubbe. Alleen "Under The L" wijkt een beetje af, al blijven we in hetzelfde decennium, met zijn psychpop-backwards-effecten. Verantwoordelijk voor de arrangementen is, naast Dubbe zelf, vooral zijn vrouw Gwen Thomas, met kleine bijdragen van een reeks muzikale vrienden, waaronder oud-Bettie Serveert-bandmaten Carol van Dijk en Peter Visser (waarmee hij enkele jaren geleden een reünietournee ondernam) én ex-Lady Lake-gitarist Fred Rosenkamp. Die laatste maakt ook deel uit van de live-band, naast o.a. leden van de groep Sinas: ook al mensen met een fascinatie voor 'vintage' apparatuur. Ondertussen is er een viertal concerten bekendgemaakt (zie concertagenda). "Waterfall" is het meest orkestrale nummer van het album, met prachtige arrangementen voor strijkers, trompetten én stemmen. Een muzikaal kunststukje van hoog niveau.
Website: http://www.bauertheartist.com/ .

NIEUW
Seti - Anguish
Van "Bold Travels" (Mylodon Records, 2016)

Seti is het soloproject van Claudio Momberg, toetsenist van de Chileense progrockband Subterra. Die band heeft sinds 2005 geen nieuw werk meer uitgebracht, maar met "Bold Travels" heeft Momberg sindsdien wel de derde Seti-plaat voltooid. En dit nét voordat er een eerste nieuwe activiteit van Subterra is aangekondigd: een Chileens concert in december. Net als op voorganger "Discoveries" (2010) zijn er prominente gasten aanwezig. Opnieuw is Damian Wilson gestrikt, nu zelfs voor de zang in twee songs, én Marillion-gitarist Steve Rothery is ook in twee stukken te horen. Momberg handhaaft een volle neoprogsound, met constant een ondergrond van brede keyboardsounds. Denk daarbij aan Genesis ten tijde van "Duke", IQ ten tijde van "Ever" of Egdon Heath ten tijde van "The Killing Silence". Samen met het fraaie gitaarwerk geeft dat een sound die veel symfoliefhebbers aan zal spreken. Wij kiezen voor het slotnummer "Anguish", waarin Rothery's gitaarwerk overduidelijk naar voren komt.
Website: http://www.setimusic.cl/ .

WERELD VOL MUZIEK
Fermáta - Chotemir
- Witemir
Van "Dunajská Legenda" (Opus, 1980/2009)

Fermáta was een progressieve jazzrockband uit het voormalige Tsjecho-Slowakije, die na zijn gloriejaren 1973-1985, enkele jaren op non-actief stond om vanaf 1999 als Slowaakse band weer regelmatig op te treden en platen uit te brengen. De eerste paar albums werden vergeleken met het werk van Mahavishnu Orchestra, maar vanaf "Huascaran" uit 1977 namen de keyboards een steeds prominentere rol in. Op opvolger "Dunasjká Legenda" uit 1980 is dat nog duidelijker het geval, waardoor de muziek steeds meer richting Iceberg, Finch en Spin. In 2009 bracht het oorspronkelijke label Opus acht albums opnieuw uit, waarbij er steeds twee aan elkaar gekoppeld werden. Wij draaien twee in elkaar overlopende stukken van "Dunajská Legenda", waarin gevoelig gitaarspel en subtiel toetsenwerk de hoofdrol vervullen.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1598 .

SEVENTIES
Illusion - Isadora
Van "Out Of The Mist" (Island Records, 1977)

De Britse formatie Renaissance kent een nog al gecompliceerde geschiedenis: de twee eerste albums zijn gemaakt in een totaal andere bezetting dan de latere, meer bekende albums. De eerste bezetting was geformeerd rond Keith and Jane Relf, de tweede versie rondom Annie Haslam en Michal Dunford. Die laatste was ook de verbindende schakel tussen het tweede en derde album. In 1976 hebben alle oerleden van Renaissance weer contact met elkaar en besluiten weer samen muziek te maken, nu onder de naam Illusion, de titel van het tweede Renaissance-album. Maar om diverse reden zat er niet veel schot en met de dood van zanger/gitarist Keith Relf in mei 1976 denken velen dat het gebeurd is met Illusion. Maar nee, het is juist zijn overlijden dat Illusion een 'boost' geeft. Jim Carty verruilt zijn positie als drummer voor die van zanger en akoestisch gitarist en men trekt een nieuwe drummer en gitarist aan. In 1977 zit het debuut van Illusion het daglicht, getiteld “Out Of The Mist”. Een album dat ook voor liefhebbers van Annie Haslams Renaissance zeker niet te versmaden is.
Meer informatie: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=972 .

IN MEMORIAM
Soma (feat. Victor Bailey) - A Little Hair Action
Van "Soma" (Heading West, 1986 / WMD, 1992)

Deze week ontvingen we het bericht dat bassist Victor Bailey 11 november j.l. op 56 jarige leeftijd is overleden. Jesse Krakow (Time of Orchids) schreef hier over hem een mooie lofprijzing, die we hier graag willen weergeven: “A lot of you might not know who Victor Bailey was, but to bass players he was one of the greats. He replaced Jaco Pastorius in Weather Report when he was 22, and later went on to play with a zillion artists - most notably Madonna in the mid 90's - before becoming an Associate Professor at Berklee School Of Music. He was technically brilliant, knew the power of The Note, and could lift a band in a million different ways. And now he has passed away at the unspeakably early age of 56.) Bailey werkte in 1986 mee aan Soma, een project van Guy Eckstine, Mark Lauren en David Shawn, dat naast Bailey veel andere gastmusici kende, waaronder Allan Holdsworth, Patrick O'Hearn en Nathan East. Een van de nummers waarop Bailey meespeelde is het komische en groovy "A Little Hair Action", dat we vanavond als eerbetoon draaien.
Websites: http://www.victorbailey.com/
en https://www.facebook.com/Victor-Bailey-843234602428843/ .

KEVIN GILBERT 50 JAAR
Kevin Gilbert – Staring Into Nothing
Van “The Shaming Of The True” (The Estate of Kevin Gilbert, 2000)
Giraffe – Holding On With Both Hands
Van “The View From Here” (Still Life, 1988 / The Estate Of Kevin Gilbert, 2012)
Toy Matinee – We Always Come Home
Van “Toy Matinee” (Reprise Records, 1990 / Unitone Recordings, 2001)

Vandaag is het de 50ste geboortedag van Kevin Gilbert. Het is dit jaar tevens 20 jaar geleden dat hij overleed, slechts 29½ jaar oud. De muzikale nalatenschap die hij achterliet is zeer gevarieerd en laat de fan van zijn muziek achter met de vraag wat nog komen zou, mocht hij niet overleden zijn. Zijn 'magnum opus' “The Shaming Of The True” werd postuum in 2000 uitgebracht en is een benadering van hoe hij het zelf zag. Kevin had het geluk om met veel beroemde muzikanten te mogen werken, waaronder Madonna en Michael Jackson. Het album dat hij maakte als volwaardige partner van sterproducer Patrick Leonard, leek op voorhand z'n grote doorbraak te bewerkstelligen, maar die kwam niet. Maar het begon allemaal al in 1984, toen het titelloze album van de band N.R.G. verscheen. Hierop liet hij zich al gelden als veelzijdig en volwassen muzikant en songschrijver, terwijl hij pas 18 jaar oud was. Daarna volgden bands als Giraffe, Kaviar en Toy Matinee. Ook maakte hij deel uit van de Tuesday Night Music Club, verantwoordelijk voor wat uiteindelijk het debuutalbum van zijn toenmalige vriendin, Sheryl Crow, zou worden. In 1995 verscheen zijn eerste solo-album “Thud”. Daaraan is lang gewerkt. Dat blijkt eens te meer uit de nieuwe 3CD-jubileum-editie, met twee schijven met enkele niet voor het album gebruikte songs, maar vooral veel andere versies van het albummateriaal. Een jaar na de release van “Thud” kwam hij op een knullige manier per ongeluk om het leven.
Website: http://kevingilbert.com/ .

35 JAAR GELEDEN
Triumph – Magic Power
Van “Allied Forces” (MCA, 1981)

1981 is een keerpunt voor de Canadese rockband Triumph. Net als landgenoot Rush bestaat de band uit een trio muzikanten. Het begon allemaal in 1975 toen drummer Gil Moore en bassist Mike Levine zanger/gitarist Rik Emmett rekruteerden. De eerste albums bevatten een mengeling van classic rock en prog. De band modderde zo aan tot de stijl op het derde album “Just A Game” meer richting radiovriendelijke AOR bewoog. Tegen de tijd van het vijfde album “Allied Forces” heeft Triumph al een aantal hits gescoord, maar met dit album wordt voor het eerst een gouden plaat verdiend. Vooral “Magic Power” en “Fight The good Fight” doen het goed. Op “Allied Forces” laat Triumph dan ook een goed uitgekiende mengeling horen van songs die doen denken aan vroege Foreigner of latere Rush. Als Emmett in 1988 vertrekt, gaat de band nog wel een tijdje door met een nieuwe gitarist, maar het is een flinke aderlating. Het klassieke Triumph-geluid is verleden tijd en heeft plaats gemaakt voor een steviger en meer inwisselbaar geluid. Na tanend succes besluit men er in 1993 een punt achter te zetten. Een reünie is volgens de leden niet aan de orde, tot men in 2008 aantreedt, mét Emmett, op het Sweden Rock Festival. Tot nu toe bleef het daar echter wel bij.
Website: http://triumphmusic.com .

NIEUW
Jadis - Seeds Of Doubt
- No Fear Of Looking Down
Van "No Fear Of Looking Down" (eigen beheer, 2016)

Jadis, de band rond zanger/gitarist/componist Gary Chandler, zet er weer iets meer tempo in. Zat er tussen "Photoplay" (2006) en "See Right Through You" (2012) nog 6 jaar - 'slechts' 4 jaar later is er nu "No Fear Of Looking Down". Naast Chandler is drummer Steve Christey van de partij - al trouw sinds "More Than Meets The Eye" uit 1992. Net als op de voorganger is Andy Marlow de bassist, indertijd de opvolger van John Jowitt. Verrassend is de terugkeer van Martin Orford. De voormalige IQ-toetsenist had in 2008 afscheid genomen van de muziekwereld maar begeleidde de afgelopen tijd Chandler al eens bij intieme semi-akoestische concerten. Hij speelt de keyboardsolo's, naast piano, fluit, draailier (door ons nog niet ontdekt op de plaat, dus dat zou een grapje kunnen zijn) en zong net als vroeger wat achtergrondvocalen in. De begeleidende keyboardpartijen heeft Chandler kennelijk zelf ingespeeld. Wat opvalt is dat er zeker in vergelijking met voorganger "See Right Through You" meer ruimte is voor atmosferische keyboardsferen. Dat is zeker goed te horen aan "Seeds Of Doubt". Het titelnummer begint met een fraai ritmisch weefspel van Chandlers heldere gitaarlicks met Marlows pregnante baslijn, terwijl Christey zich door de nodige onverwachte maatwisselingen heen drumt. Tegen het slot krijgt Orford ruimte voor een fijne toetsensolo.
Website: http://www.jadismusic.com/ .

NIEUW
Reed, Robert - Sanctuary II Part 2 (second part)
Van "Sanctuary II" (Tigermoth Productions, 2016)

Twee jaar geleden kon Robert Reed (Cyan, Magenta, Kompendium) eindelijk zijn fascinatie voor de muziek van Mike Oldfield uiten door het uitbrengen van het zeer Oldfield-achtige "Sanctuary". Uiteraard bespeelde de multi-instrumentalist nagenoeg alle instrumenten zelf en wist hij zich verzekerd van de hulp van Tom Newman, de producer die aan diverse Oldfield-albums heeft meegewerkt. Toch was Reed niet helemaal tevreden, aangezien hij met name op drumgebied niet in de buurt kwam van bijvoorbeeld Simon Phillips op "Crisis". Hij kon zijn geluk dan ook niet op toen Phillips toezegde om op "Sanctuary II" de slagwerkpartijen te zullen inspelen. Opnieuw was de inbreng van Tom Newman essentieel, met name om de muziek te laten ademen en de composities in alle rust tot ontwikkeling te laten komen. In een van de promovideo's die op de DVD staan, legt Reed het een en ander uit. Tevens bevat de DVD een fraaie 5.1 mix van de plaat. Op de extra CD staan diverse versies en edits, plus de mix die Tom Newman op verzoek van Reed maakte en die van groot belang was voor het uiteindelijke resultaat. We waren even in de verleiding om zelf voor Robert Reed te spelen door een deel van de Tom Newman-mix, het origineel en de alternatieve versie van het slot van "Part 2" aan elkaar te mixen. In plaats daarvan draaien we het bijna tien minuten durende tweede gedeelte van "Sanctuary II Part 2" integraal.
Website: http://tmr-web.co.uk/robreedsancturay .

NIEUW
Gadd Band, Steve - Cavaliero
Van "Way Back Home : Live From Rochester, NY" (BFM Jazz, 2016)

De veelgevraagde drummer Steve Gadd bracht in 2013 met zijn nieuw opgerichte Steve Gadd Band de CD "Gradditute" uit, twee jaar later gevolgd door "70 Strong" uit. In deze formatie heeft hij de klassemuzikanten Walt Fowler (Frank Zappa), Michael Landau, Jimmy Johnson (Allan Holdsworth) en Larry Goldings (Jim Hall, John Scofield) om zich heen verzameld. In juni vorig jaar trad de band op in Rochester en dit concert is onlangs op DVD en CD uitgekomen. Hoewel het hoesje aangeeft "File Under Jazz" is er een mooie mengeling te horen van diverse muziekstijlen, waarbij de musici hun specialiteiten mooi etaleren. Vooral in de 5.1 surround mix op de DVD zijn de individuele partijen mooi te volgen. De CD bevat niet het gehele optreden, doch slechts acht van de twaalf stukken. Tevens is er een DVD bijgevoegd met interviews met allerlei muzikanten waarmee de drummer gewerkt heeft, waaronder Tony Levin. Tenslotte is het wel aardig om te vermelden dat deze set al enkele weken de bestverkopende plaat is bij Jazz Center in Den Haag, dè jazzspeciaalzaak in Nederland. Het vanavond gedraaide nummer "Cavaliero" is geschreven door toetsenman Goldings en bevat fraai ballade-achtig gitaar- en trompet- en bugelspel.
Website: http://www.drstevegadd.com/ .

NIEUW
Verbal Delirium - Close To You
Van "The Imprisoned Words Of Fear" (Bad Elephant Music, 2016)

Het Griekse Verbal Delirium debuteerde 6 jaar geleden op het Musea-label met "So Close And Yet So Far Away", de opvolger "The Small Hours Of Weakness" verscheen 3 jaar later in eigen beheer. Nu heeft men onderdak gevonden bij Bad Elephant Music, dat sinds kort door Freia in Nederland wordt gedistribueerd. De muziek van Verbal Delirium is lastig te duiden, omdat deze alle kanten opschiet. De zang heeft eerder een wat mysterieuze Scandinavische sfeer dan een Griekse en deed ons denken aan vroege Anekdoten. Enkele nummers, waaronder "Close To You", gaan nogal stevig van start, richting progressieve hardrock of het hardere werk van Porcupine Tree, maar de songs hebben ook zo nu psychedelische en atmosferische passages én, opvallend in deze stijlenhoek, ook swingende en echt funky stukjes. De plaat valt min of meer in twee helften uiteen: eerst vier wat kortere songs en daarna drie stukken die boven de tien minuten klokken en binnen een zo'n stuk ook alle genoemde facetten de revue laten passeren, met vooral veel ruimte voor psychedelische rock. Wij kiezen vanavond voor een van de langere korte stukken.
Website: https://verbaldelirium.bandcamp.com/ .

NIEUW
X-Panda – Reflections: Silent Friend
Van “Reflections” (eigen beheer / Freia, 2016 )

"De Estlandse band X-Panda bracht op debuut “Flight Of Fancy” (2011) een energieke smeltkroes van melodieuze prog, filmmuziek, metal en jazzrock. Op “Reflections” is de kwaliteit tot in de oneindige macht verheven. Met Roland Jairus is een vaste bassist aangetrokken waardoor Tamar Nugis zich nu volledig op de zang kan storten. Zo hebben 8 van de 9 nummers vocalen, waar de voorganger grotendeels instrumentaal is. Nugis' expressieve benadering à la Mike Baker (Shadow Gallery) en Matthew Bellamy (Muse) is van topklasse. Hij sleurt je met zijn bezielde stem naar alle hoeken mee. De nummers hebben nu meer diepgang en zeggingskracht. Het tweede verschil is de samenwerking met een groot orkest. De symbiose tussen de vaak knallende band en de subtiliteiten van het Tartu University Symphony Orchestra is ongekend. Soms word je ondergedompeld in een gothic sfeertje. Aanrader voor liefhebbers van bombastische muziek die met de nodige expressie is neergezet en bij tijd en wijle behoorlijk stevig is." (Dick vd Heijde, Progwereld)
Website: http://www.x-panda.net/ .

LIVE-TIP
Barstool Philosophers, The – Freeway
Van “Crossing Over” (eigen beheer, 2016)

Almelo's eigen Barstoolers geven binnenkort weer een optreden en wel in Nieuwerkerk aan den IJssel in 't Blok. Het concert vindt plaats op 20 november, maar wees op tijd want het begint al om 15:00 uur. Goede reden om weer eens wat van ons Album van de Maand januari te draaien. We kiezen voor “Freeway”, de song waarmee de huidige vaste leadzanger Peter van Asselt zijn debuut maakte bij de groep.
Website: http://thebarstoolphilosophers.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Bauer - My Room, My House
Van "Eyes Fully Open" (Basta, 2016)

Tien jaar lang hebben we niets van Bauer gehoord. Als zoon van een orkestleider leek hij met "The Bauer Melody Of 2006", een live-plaat met het Metropole Orkest, een jongensdroom vervuld te hebben. En wat is er dan beter dan op je hoogtepunt te stoppen? Nu is hij toch terug, maar anders. "Eyes Fully Open" is voor Berend Dubbe eigenlijk weer een debuut, zo vertelde hij afgelopen week aan Vrij Nederland en hij had het eerst niet eens onder de naam Bauer willen uitbrengen. Sonja Hamel, zijn muzikale partner van weleer, is ook niet meer betrokken: Dubbe maakte de liedjes van "Eyes Fully Open" weer helemaal in z'n eentje en op z'n dooie akkertje, net als ten tijde van "On The Move" in 1999. Maar waar dat solodebuut een met lo-fi-elektronica in elkaar geknutselde plaat is, botviert Dubbe op "Eyes Fully Open" zijn fascinatie voor jarenzestig-orkpop, al voegt hij daar wel degelijk wat aan toe. De arrangementen zijn rijk en organisch, ook al doemen er door de strijkers en blazers ook zo nu en dan messcherpe gitaarlijnen op, en fijne analoge synthesizers, want dat is een andere fascinatie van Dubbe. Alleen "Under The L" wijkt een beetje af, al blijven we in hetzelfde decennium, met zijn psychpop-backwards-effecten. Verantwoordelijk voor de arrangementen is, naast Dubbe zelf, vooral zijn vrouw Gwen Thomas, met kleine bijdragen van een reeks muzikale vrienden, waaronder oud-Bettie Serveert-bandmaten Carol van Dijk en Peter Visser (waarmee hij enkele jaren geleden een reünietournee ondernam) én ex-Lady Lake-gitarist Fred Rosenkamp. Die laatste maakt ook deel uit van de live-band, naast o.a. leden van de groep Sinas: ook al mensen met een fascinatie voor 'vintage' apparatuur. In de live-band treffen we ook een klarinettist aan. Goeie zaak, want het album bevat een aantal fraaie partijen voor dat instrument, blijkbaar ingespeeld door Dubbe zelf. Goed voorbeeld is "My Room, My House", dat ons verder qua compositie ook deed denken aan muziek van Wolfendale (wanneer gaan we dáár weer eens wat van horen). Ondertussen is er een viertal concerten bekendgemaakt (zie concertagenda).
Website: http://www.bauertheartist.com/ .

NIEUW
Leap Day – Amathia
– Walls
Van het album “Live At The Northern Prog Festival” (Oskar, 2016)

De Friese symfonische rockband Leap Day organiseerde alweer 4 Northern Prog Festivals in Siegerswoude: de natuurlijke opvolger van de 15 Progfarm Festivals, georganiseerd door Flamborough Head. Met die band deelt Leap Day twee leden: drummer Koen Roozen en gitarist Eddie Mulder. De derde editie, november 2015, viel samen met de première van het vierde studioalbum "From The Days Of Deucalion, Chapter 2". Het concert werd opgenomen voor dit livealbum, dat bij de vierde Northern Prog-editie werd gelanceerd. Opvallend is de volle, brede keyboardsound, die net als bij provinciegenoot Egdon Heath 2 decennia eerder, door 2 toetsenisten wordt verzorgd: Derk Evert Waalkens en Gert van Engelenburg. Daarbij wisselen beiden de aansprekende keyboardsoli met elkaar af. Jos Hartevelds krachtige vocalen bieden daartegenover een welkom contrast. Zonder de anderen tekort te doen is Mulder (de enige professionele muzikant van de band) de ster met zijn zeer welluidende, prachtig melodieuze, ongemeen soepele en afwisselende gitaarspel.
Website: http://www.leapday.nl/ .

VERGETEN PARELTJE
E.L.O. - The Diary Of Horace Wimp
Van "Discovery" (Jet Records, 1979)

“Discovery” is het achtste album van Electric Light Orchestra en het eerste album waar op het trio strijkers niet meer deel uitmaakten van de band rond Jeff Lynne. Het album leverde ELO een aantal grote hits op, zoals “Don't Bring Me Down” and “Shine A Love”. Maar zoals gebruikelijk botvierde Lynne ook zijn fascinatie voor The Beatles weer, wat met name naar voren komt in het schitterende “The Diary Of Horace Wimp”.
Website: https://jefflynneselo.com/ .

HAPPY HOUR
Café Jacques – Eberehtel
Van “Round The Back” (Virgin, 1977 / Esoteric Recordings, 2010)

Café Jacques is weer eens zo’n vreemde eend in de muzikale bijt. De band is opgericht in Edinburgh en is het meest succesvol met Chris Thomson (gitaar, zang), Peter Veitch (keyboards) en Mike Ogletree (drums) als kern. Naast dit trio vinden we ook de van Caravan bekende Geoffrey Richardson op viool en fluit en John G. Perry op basgitaar. Daarnaast doet Phil Collins ook nog eens mee op een paar nummers. Na het nét niet winnen van een battle of the bands contest wordt een lucratieve deal gesloten met CBS, dat hoopte met Café Jacques de nieuwe Supertramp binnen te halen. Maar de muziek gaat te veel kanten op om precies de vinger op een stijl te kunnen leggen. We horen referenties aan 10cc, Supertramp en Sad Café, maar ook wel aan de songmatige kant van Caravan. Het debuutalbum “Round The Back” is geproduceerd door Rupert Hine. Hoewel de band geen hit scoorde verkocht het album toch redelijk en dit gaf CBS vertrouwen om een tweede album te laten op nemen. Helaas besloot Richardson de band te verlaten en verloor CBS ook nog eens interesse – en zo bleef het bij twee albums. Veitch dook uiteindelijk op in Penguin Cafe Orchestra en Ogletree trad toe tot de Simple Minds ten tijde van “New Gold Dream (81-82-83-84)”, waar hij aan mee schreef. Ondanks het overlijden van Peter Veitch in 1990, blaast Thomson in 2010 Café Jacques nieuw leven in, met een ververste bezetting. In dat jaar bracht Esoteric Recordings tevens de twee albums opnieuw uit. We gaan luisteren naar het heerlijk lijzige “Eberehtel” (lees het omgekeerd). Let vooral op het heerlijke basspel van Perry.
Meer info: https://en.wikipedia.org/wiki/Caf%C3%A9_Jacques .

SYMFO UIT ONVERWACHTE HOEK
Cirque Du Soleil - Rondo
Van "Mystère" (RCA Victor, 1994)

Eerder dit jaar draaiden we al eens muziek uit één van shows van het Canadese circus Cirque Du Soleil, omdat we hadden geconstateerd dat die muziek toch vaak opvallende symfo-trekken bleek te hebben. Toen draaiden we muziek van het album en de show "Saltimbanco" uit 1992. De opvolger van die show was "Mystère" uit 1994 en daar kunnen we hetzelfde constateren. De muziek is een opvallende mix van New Age, wereldmuziek en licht-symfonische rock. Het is zeer tot de verbeelding sprekende muziek die ook zonder de bijbehorende acts meer dan overeind blijft. Zo ook de meest symfonische track van "Mystère": “Rondo”.
Website: https://www.cirquedusoleil.com/ .

VERGETEN PARELTJE
Burgh, Chris De - Crusader
Van "Crusader" (A&M Records, 1979)

Chris De Burgh word over het algemeen gezien als een zanger/schrijver van gevoelige romantische ballades, zoals zijn hit “Lady In Red” of toegankelijke poprock zoals zijn andere grote hit “Don't Pay The Ferryman”. Sommigen zullen hem kennen van de song “A Spaceman Came Travelling”, die een science fiction-thema combineerde met kerstmis en zodoende rond die tijd nog wel eens te horen is. Maar de eerste hit kwam pas in 1982 van zijn zesde(!!) album “The Getaway”. Niet dat er iets mis was met die eerdere albums - integendeel zelfs. Muzikaal gezien zijn die voor de Xymphonia-luisteraars misschien wel het meest interessant, met een sound die behoorlijk in de buurt komt van Al Stewart, met wie Chris De Burgh de fascinatie voor het vatten van geschiedenis in songs deelt, en The Alan Parsons Project. Dat is met name goed te horen op De Burghs vierde album “Crusader” uit 1979, dat geproduceerd werd door Andrew Powell, die ook tekende voor de orkestarrangementen. De Burgh wordt hier bijgestaan door onder anderen gitarist Ian Bairnson, bassist David Paton en drummer Stuart Elliot. Inderdaad, allemaal leden uit de vaste kern The Alan Parsons Project-muzikanten. Van dit album kiezen we voor de mini-epic en tevens titelstuk: “Crusader”.
Website: http://cdeb.com/ .

OPENER
Angel – The Fortune
Van “Helluva Band” (Casablanca, 1976)

“Helluva Band” is het tweede en misschien wel sterkste album van Angel. Deze band rond gitarist Punky Meadows en Greg Giuffria maakte in de eind jaren 70 en begin 80 furore in eigen land, waar het onder de vleugels van Kiss werd genomen. De mix van prog-, glam- en hardrock was vrij uniek voor de VS en vooral de vroege albums laten een mooie mengeling horen. In de latere jaren verdween het prog-element wel steeds meer uit Angels muziek. De gehele band is in topvorm; zo horen we Giuffria in een glansrol, er lustig op los duellerend met gitarist Meadows. Verbindende factor is zanger Frank DiMino, die de nummers draagt. We gaan luisteren naar het lange “The Fortune”.
Website: http://frankdimino.com/ .

NIEUW
ESP - a. Where Is My Home/b. Right Angled
- a. Searching The Banks For A Memory/b. Cloud Distortion/c. Caught In The Streaming
Van "Invisible Din" (Sunn Creative, 2016)

Tony Lowe is een producer, toetsenman, gitarist, bassist en zanger die naast soloprojecten ook regelmatig betrokken is bij artiesten als Roger Daltrey, Simon Townshend, Pet Shop Boys, Toyah, John Foxx en het duo David Cross & Robert Fripp. Voor het project ESP ging hij een samenwerking aan met de beroemde drummer Mark Brzezicki, die zijn carrière begon bij Big Country om daarna een veelgevraagd sessiedrummer te worden. Aan het conceptalbum over de verwerking van een indruk makende jeugdherinnering werkten verder onder andere John Young, Phil Spalding, Steve Gee, David Jackson en David Cross mee. Muzikaal hebben Lowe en mede-tekstschrijfster Alison Fleming, die tevens de stem van de geest vertolkt, gekozen voor de traditie van het symfonische rockalbum. Terugkerende thema's, in verschillende secties opgedeelde composities en een instrumentatie die klinkt als het oude Genesis met saxofoon. Qua stemming en verhaal zijn er tevens overeenstemmingen met Tony Banks' solodebuut "A Curious Feeling" te bespeuren, al kiest ESP vaker voor dynamische momenten. Door de diverse goed bij elkaar passende zangers is ook een vergelijking met The Alan Parsons Project te trekken. Mede door de prima productie en uitvoering is "Invisible Din" een genietbare plaat. In de gekozen nummers "Where Is My Home" en "Searching The Banks For A Memory" zullen luisteraars overigens ook het Genesis ten tijde van "Abacab" respectievelijk de Mellotron doortrokken sound van Änglagård kunnen horen. De CD wordt overigens op 11 november in Londen gepresenteerd, waarbij Mickey Simmonds een van de optredende musici zal zijn.
Website: http://tonylowe.com/reflector/
en http://sunncreative.com .

VAN EIGEN BODEM
Bruin's Inventions, Christiaan - Monochrome

Christiaan Bruin is voor de vaste luisteraar geen onbekende naam door zijn eigen albums onder de naam Chris, als drummer van Sky Architect, als producer van Mayra Orchestra en van zijn grote project The Black Codex. Dit jaar is hij weer met een lang project begonnen onder de naam Inventions. Dit is een soort muzikaal feuilleton, waarop men zich kan abonneren en vervolgens voor een klein bedrag elke twee weken een nieuwe nummer ontvangt met daarbij een making-of-video. Muzikaal is Inventions een stuk toegankelijker dan wat we eerder van hem hebben gehoord. De nummers die tot nu naar buiten zijn gebracht schakelen heen en weer tussen progressieve pop en filmische symfo. Deze week kregen de abonnees een bonusnummer te horen, getiteld “Monochrome”. Dit is geschreven naar aanleiding van een vraag van een abonnee, of het mogelijk zou zijn om een stuk te schrijven waarbij de witte toetsen op een piano de begeleiding verzorgen en de zwarte toetsen de melodie. Die uitdaging ging Bruin aan en in een paar dagen kwam hij op de proppen met “Monochrome”.
Zie: Van https://www.patreon.com/inventions
en https://www.youtube.com/watch?v=9rMGjdfukWc .
En in deze video legt hij uit hoe hij uiteindelijk de muziek heeft geschreven: https://www.youtube.com/ .

NIEUW / PROMO
Masheen Messiah - Learning To Fly (On This Ground We Lie)
Van "For The Light Unseen" (eigen beheer, 2016)

Mark Murdock leerden we kennen als drummer van zijn eigen band Seacloud, van de band Empire van originele Yes-gitarist Peter Banks, van Eyes Down en recentelijk van zijn uitstekende Cymbalic Encounters-platen die hij maakte in zijn huidige standplaats Japan. Vaak begaf hij zich op het snijvlak van jazzrock en symfonische rock. Nu verschijnt "For The Light Unseen" van de Japanse groep Masheen Messiah, waarin Murdock de drummer van dienst is. De band heette tot voor kort Machine Messiah, geschreven zoals het machtige openingsnummer van het Yes-album "Drama" dus, maar waarschijnlijk om zichzelf meer te onderscheiden bij bijvoorbeeld google-zoekacties is de spelling aangepast naar 'Masheen'. Wel is het zo dat de band 14 jaar geleden, toen nog zonder Murdock, werd opgericht om "Drama" te reproduceren. Geleidelijk aan werd ook de muziek van de opvolger "90125" een inspiratiebron - en de muziek van bands als It Bites. Dat geeft dus aan dat Masheen Messiah ook een synthese probeert te vinden van de progressieve rock van de jaren zeventig en tachtig. Het leidt tot een volle symfonische rocksound, met brede, dikke keyboardsounds en met gedreven zangwerk van de prima Engels zingende Mutsumi "Gonzales" Tanamura. Zijn intensiteit benadert op sommige momenten even Geoff Mann van Twelfth Night, nog zo'n band die seventiesprog in een jarentachtigjas trachtte te gieten. Maar Masheen Messiah heeft ook genoeg klasse in zich om helemaal van 'nu' te kunnen zijn, want bijvoorbeeld blijkt uit het machtige "Learning To Fly (On This Ground We Lie)".
Websites: http://masheen-messiah.com/
en https://www.facebook.com/MasheenMessiah/ .

ACTUEEL
Keaggy, Phil - Tender Love
Van "Phil Keaggy" (Epic/World Entertainment, 1998)

Afgelopen september verscheen "All At Once" van Phil Keaggy. Deze gitarist/zanger uit de Verenigde Staten heeft al talloze platen op zijn naam staan, zowel solo als in samenwerking met andere musici en in bands als Glass Harp. Zijn albums verschillen ook nogal, waarbij de ene keer de nadruk gelegd wordt op zijn kwaliteiten als gitarist en de andere keer op zijn vaardigheid als songschrijver. Bij dat laatste komt soms zijn christelijke achtergrond boven, zoals ook op het liedjesalbum "Phil Keaggy". De arrangementen op deze plaat hebben geregeld een orkestrale uitstraling, zoals in "Tender Love", dat wel wat weg heeft van nummers van The Alan Parsons Project en de orkestplaat van Caravan. En ondanks de vele zang is er wederom veel mooi gitaarspel te horen. Dit keer dus geen muziek van zijn recente plaat, maar van een relatief oudje uit 1998.
Website: http://www.philkeaggy.com .

DOWN UNDER 1
Flash And The Pan – Up Against The Wall
Van “Headlines” (Epic, 1982)

Flash And The Pan was een Australische new waveband, die eind jaren zeventig door twee leden van The Easybeats, George Young en Harry Vanda, opgericht werd. Nadat The Easybeats in 1969 uit elkaar gingen, ontpopten Young en Vanda zich tot een invloedrijk team van producers. Zij werkten voor onder andere AC/DC (de band van Malcolm en Angus Young, jongere broers van George Young) en John Paul Young. Young en Vanda schreven songs voor deze artiesten, en begonnen vanaf de late jaren 70 onder de naam Flash And The Pan ook zelf nummers te maken. Met wisselend succes bleef dit duo vervolgens als band actief gedurende de late tachtiger en vroege negentiger jaren: enkele van hun nummers verwierven enige bekendheid, zoals “Hey, St. Peter”, “Down Among The Dead Men” en vooral “Waiting For A Train”, dat in 1983 hun grootste hit werd. (bron: Wikipedia) “Up Against The Wall” is een nummer afkomstig van Flash And The Pans derde album “Headlines” uit 1982 en past prima in ons programma. Dit kenmerkt zowel de veelzijdigheid van zowel Flash And The Pan als het muzikale spectrum dat Xymphonia bestrijkt.
Meer info, o.a. https://www.discogs.com/artist/55140-Flash-The-Pan .

LIVE-TIP
Iamthemorning - Too Many Years
Van "Lighthouse" (Kscope, 2016)

"Lighthouse" van het Russische duo Iamthemorning won onlangs de Album Of The Year Prog Award bij het jaarlijkse gala van Prog Magazine. Bepaald geen verkeerde keuze, vinden wij. Het album heeft enkele malen dat wat raadselachtige en atmosferische karakter van Kate Bush' "Aerial". Maar de Tori Amos van "Boys For Pele" is een referentie die zich nog meer opdringt. Die vergelijking wordt vooral opgewekt door het vloeiende pianospel van de duidelijk klassiek geschoolde Gleb Kolyadin. Maar ook door de wijze waarop alllerlei accenten in de arrangementen zijn geplaatst en hoe hier en daar strijkers opdoemen. Dit kan te maken hebben met het feit dat Amos' vaste mixer, de Nederlander Marcel van Limbeek, ook een van de mixers is van "Lighthouse". Het titelnummer is een duet met Riverside-voorman Mariusz Duda, die overigens met Riverside ook een Prog Award won in de categorie Prog Anthem voor "Beyond The Blue Horizon". De ritmesectie op "Lighthouse" is die van Porcupine Tree: bassist Colin Edwin en drummer Gavin Harrison. Iamthemorning treedt 12 november op tijdens het iO Pages Festival in de Dru Cultuurfabriek in Ulft. Daarna treedt de band drie keer 'op eigen kracht' in Nederland op, waaronder op 16 november in Hedon in Zwolle.
Website: http://iamthemorning.com/ .

LIVE-TIP
Opeth – Will O The Wisp
Van “Sorceress” (Nuclear Blast, 2016)

De progliefhebber die bang was dat Opeth met zijn overgang naar het in extreme metalvormen gespecialiseerde Nuclear Blast weer terug zou vallen op de deathmetal waarmee de Zweedse band 20 jaar geleden zijn eerste muzikale schreden zette, kan opgelucht adem halen. “Sorceress” ligt in het verlengde van voorgangers “Heritage” en “Pale Communion”, waarbij de groep zich opnieuw laat inspireren door het beste uit de psychedelische en symfonische rock. Toch klinkt “Sorceress” ondanks het gebruik van veel 'vintage' instrumentarium niet overdreven 'retro'. Door toch een zekere mate van 'heaviness' aan het materiaal mee te geven (wat meer dan op “Pale Communion”) en door de spannende contrasten (verstilde akoestische passages tegenover met percussieve drums ondersteunde Hammondorgeluitbarstingen bijvoorbeeld) maken het opnieuw een vooral tijdloos écht Opeth-album. Op 18 november treedt de band op in 013 te Tilburg. Het is de enige Nederlandse show dit jaar. Daarom nog maar eens een nummer van Opeths nieuwe album, het gedragen “Will O The Wisp”.
Website: http://www.opeth.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Bauer - Night Train
Van "Eyes Fully Open" (Basta, 2016)

Tien jaar lang hebben we niets van Bauer gehoord. Als zoon van een orkestleider leek hij met "The Bauer Melody Of 2006", een live-plaat met het Metropole Orkest, een jongensdroom vervuld te hebben. En wat is er dan beter dan op je hoogtepunt te stoppen? Nu is hij toch terug, maar anders. "Eyes Fully Open" is voor Berend Dubbe eigenlijk weer een debuut, zo vertelde hij afgelopen week aan Vrij Nederland en hij had het eerst niet eens onder de naam Bauer willen uitbrengen. Sonja Hamel, zijn muzikale partner van weleer, is ook niet meer betrokken: Dubbe maakte de liedjes van "Eyes Fully Open" weer helemaal in z'n eentje en op z'n dooie akkertje, net als ten tijde van "On The Move" in 1999. Maar waar dat solodebuut een met lo-fi-elektronica in elkaar geknutselde plaat is, botviert Dubbe op "Eyes Fully Open" zijn fascinatie voor jarenzestig-orkpop, al voegt hij daar wel degelijk wat aan toe. De arrangementen zijn rijk en organisch, ook al doemen er door de strijkers en blazers ook zo nu en dan messcherpe gitaarlijnen op, en fijne analoge synthesizers, want dat is een andere fascinatie van Dubbe. Alleen "Under The L" wijkt een beetje af, al blijven we in hetzelfde decennium, met zijn psychpop-backwards-effecten. Verantwoordelijk voor de arrangementen is, naast Dubbe zelf, vooral zijn vrouw Gwen Thomas, met kleine bijdragen van een reeks muzikale vrienden, waaronder oud-Bettie Serveert-bandmaten Carol van Dijk en Peter Visser (waarmee hij enkele jaren geleden een reünietournee ondernam) én ex-Lady Lake-gitarist Fred Rosenkamp. Die laatste maakt ook deel uit van de live-band, naast o.a. leden van de groep Sinas: ook al mensen met een fascinatie voor 'vintage' apparatuur. Ondertussen is er een viertal concerten bekendgemaakt (zie concertagenda). Wij openen de maand met een nummer dat twee van de mooiste en meest weldadige verzadigde arrangementmomenten van het jaar bevat: het dromerige "Night Train". Let op het intro en vooral op het moment net na de brug: waarlijk van een orgastische schoonheid.
Website: http://www.bauertheartist.com/ .

HERNIEUWDE AANDACHT
Circuline - Forbidden Planet
Van "Counterpoint" (Inner Nova Music, 2016)

Een tijdje terug besteedden we aandacht aan het tweede album van Amerikaanse band Circuline. Op dat album getiteld "Counterpoint" is o.a Randy McStine te gast en krijgt hij gezelschap van maar liefst zes andere gasten. En dat zijn niet de minsten. Zo mogen gitaristen van onder meer Happy The Man, Enchant, Fireballet, Glass Hammer en Dave Kerzner hun kunsten laten horen. En in de Amerikaanse band zelf heeft ook een wisseling plaatsgevonden, waardoor jazzrockfenomeen Beledo vast lid is geworden. Hij past goed bij deze geroutineerde formatie, die uit een tribute-band voortkomt en waarin onder andere een ex-student van het fameuze Juilliard College de toetsen beroert. "Counterpoint" heeft qua uitstraling wel iets weg van het werk van Eric Norlander met Rocket Scientists en Lana Lane. Daarnaast valt door de wisselwerking tussen zangers Natalie Brown en Billy Spillane een vergelijking te trekken met rockmusicalachtige albums van Ayreon en Esquire. De behoorlijk overdonderende composities bevatten ook de nodige rustpunten en zijn zeker in de instrumentale nummers tevens filmisch te noemen. Iets wat ook zeker te horen is in de compositie “Forbidden Planet”.
Website: http://circulinemusic.com/ .

HERNIEUWDE AANDACHT
Red Bazar – City And The Stars
Van "Tales From The Bookcase" (White Knight, 2016)

Op het derde volledige album van de Britse neo-prog band horen we Red Bazar wederom groeien. Muzikaal gezien, maar ook in personele bezetting. Men heeft eindelijk een volwaardige zanger aangetrokken in de persoon van niemand minder dan Peter Jones, die we kennen van zijn Tiger Moth Tales-albums, maar ook als toetsenist bij de recente Camel-concerten. Hier speelt hij echter geen toetsen, maar neemt dus alleen de vocalen voor zijn rekening. Geformeerd in 2007 door Paul Comerie, Andy Wilson en Mick Wilson omarmt Red Bazar gaandeweg steeds meer de progrockstijl. "Tales From The Bookcase" is dan ook een plaat die zich kan meten met de top van de huidige prog. Peter Jones schreef de teksten, die hij baseerde op zijn favoriete boeken, van o.a. Arthur Conan Doyle, Isaac Asimov en George Orwell. Dat verklaart ook meteen de albumtitel. Om welke boeken het gaat staat niet in het CD-boekje, maar wel op de site van Red Bazar. De meeste nummers duren rond de tien minuten, wat Jones met zijn veelzijdige, maar altijd warme stem veel ruimte geeft om de flinke lappen tekst te zingen. Om het juiste effect en de passende emotie op te roepen kan zijn stem flink van kleur verschieten. Het Gabriëleske karakter kenden we al van hem, maar dat er zelfs een Bruce Dickinson in hem schuilt (zoals te horen aan korte frases in "Queen Of The Night Part 1") hadden we niet bevroed! Naast al die lyriek is er ook plaats voor het nodige sterke gitaar- en toetsenspel in slim vormgegeven muziek met soms opvallende modulaties ("The Lights Of Home"!) die je zelden buiten jazz of klassieke muziek hoort. Een aantal weken geleden draaiende we al een track van de plaat, maar we willen het natuurlijk daar niet bij laten.
Website: http://www.redbazar.co.uk/ ;
luistermogelijkheid: https://redbazar.bandcamp.com/album/tales-from-the-bookcase .

40 JAAR GELEDEN
Styx - Clair De Lune / Ballerina
Van "Crystal Ball" (A&M Records, 1976)

Het is dit jaar 40 jaar geleden dat het album “Crystal Ball” verscheen van de Amerikaanse AOR/progband Styx. Het was ook het eerste album waar gitarist/zanger Tommy Shaw aan meewerkte en daarmee het begin van wat over het algemeen wordt beschouwd als de klassieke Styx-bezetting met naast Tommy Shaw dus Dennis DeYoung (zang/toetsen), de ritmesectie Chuck & John Panozzo en gitarist/zanger James Young. Het slotnummer van “Crystal Ball” is “Ballerina”, voorafgegaan door een kort stukje muziek van de componist Claude Debussy, en is zeer typerend voor de muziekstijl die zanger/toetsenist Dennis DeYoung graag maakte: een beetje barokke melodieuze rock waarbij de musical-neigingen van DeYoung een tegenbalans krijgen in lekker fijn gitaarwerk van de heren Shaw en Young.
Website: http://styxworld.com/ .

DOWN UNDER 2
Anubis – Hitchhiking To Byzantium
Van het album "Hitchhiking To Byzantium" (eigen beheer, 2014)

De Australische symfonische rockgroep Anubis is onder tussen geen onbekende band meer in symfoland. Het debuutalbum “230503” (2009) ontving wereldwijd lovende recensies. De plaat eindigde zelfs in de top 10 van Progarchives In 2014 bestond Anubis 10 jaar samenvallend met dat jubileum verscheen het derde album "Hitchhiking To Byzantium”. Er kwam een live-album uit en vorig jaar mei speelde band nog in de Boerderij in Zoetermeer. Ondertussen is de band druk bezig met de opnames van een vierde album (beeldverslagen hiervan zijn te zien op de website van Anubis). In afwachting daarvan draaien wij van “Hitchhiking To Byzantium” het titelnummer .
Website: http://anubismusic.com .