-
Sunday 23 Februari 2014 Show No. 1082
HERUITGAVE
In 2008 draaiden we een nummer van "Heart To Heart", het eerste soloalbum van Pete Bardens na zijn vertrek uit Camel, mogelijk van de Japanse rerelease uit 2005. Vreemd genoeg hebben we de veel beter verkrijgbare Esoteric-heruitgave uit 2012 aan ons voorbij laten gaan. Bij deze een terechte herkansing, want hoewel het openingsduo een beeld geeft van lieve popliedjes en ietwat vrolijke fusion, bevat deze plaat wel degelijk de kwaliteiten die we van de in 2002 overleden toetsenman kennen: Mooie synthesizersolo's en zowel warme als robuuste begeleidende toetsen. Met een prima band waarin Mel Collins en de jonge gitarist Gus Isadore een hoofdrol opeisen is dit toch wel een mooi plaatje, dat mede door Bardens' stem een melancholieke indruk zal wekken. Dit wordt nog versterkt door het nummer “Raining All Over The World”, dat rechtstreeks lijkt te verwijzen naar de split tussen Bardens en zijn Camel-kameraad Andy Latimer en min of meer een vervolg lijkt op “Rainbows End” van het vergelijkbare “Breathless”.
Bardens, Pete - Slow Motion
- Tune For Des
- Heart To Heart
Van "Heart To Heart" (Arista, 1979 / Esoteric Recordings, 2012)
Meer info: http://www.allmusic.com/
en http://www.progarchives.com/
NIEUW
Ambitieus is de Duitse groep Frequency Drift van meet af aan geweest. De band debuteerde met het tweedelige "Personal Effects" (2008-10): conceptalbums met science fiction-thematiek, vergezeld van fraaie boekjes in stripverhaalvorm. Dat kon evenwel niet verhullen dat de muziek wat typische eigenbeheerproductie-trekjes had. Frequency Drift heeft sindsdien z'n ambities alleen maar verlegd, en dat met hoge productie, want "Over" is al het vijfde album. Je wordt 75 minuten ondergedompeld in diverse in elkaar overlopende sferen die aanvoelen als een film. de hoofdmoot bestaat uit symfonische rock met invloeden van o.a. Pink Floyd en Eloy. Daaraan toegevoegd zijn passages met prachtige muzikale details, gecreëerd met aanvullende instrumenten als harp, cello en gemshoorn(!). Zoals in "Suspended" te horen is, kan de muziek soms behoorlijk stevig zijn. "Suspended" laat ook een prachtige dwarsfluitsolo horen, waar Ian Anderson en Thijs van Leer een puntje aan kunnen zuigen, om vervolgens ook nog fraai Moog-spel te laten horen, dat een warme Eloy-sfeer heeft.
Frequency Drift - Suspended
Van "Over" (Gentle Art Of Music / Soul Food, 2014)
Website: http://frequencydrift.com/
NIEUW
Begin jaren '90 waren Cynic en het Enschedese Pestilence grondleggers van wat je jazzmetal zou kunnen noemen en waarvan invloeden tot aan het huidige 'djent' doorwerken. Pas in 2008 was er een opvolger, al kwamen we de leden Sean Malone (basgitaar, Stick) en Sean Reinert (drums) in de tussentijd wel tegen bij Aghora en Gordian Knot. Op "Traced In Air" was het deathmetalgehalte al flink kleiner, ten faveure van elementen uit de King Crimson-beïnvloede technisch hoogstaande prog die ook bij Aghora en Gordian Knot te horen waren. Nederlander Tymon Kruidenier die op "Traced In Air" gitaarpartijen verzorgde, is op de voor Cynic-begrippen snel verschenen opvolger "Kindly Bent To Free Us" niet meer te horen. Cynic is nu weer gereduceerd tot het aloude basistrio dat gecompleteerd wordt door zanger/gitarist/toetsenist Paul Vasvidal. De muziek heeft nauwelijks nog metaltrekjes, maar is natuurlijk wel weer technisch uitdagend. Je zou kunnen stellen dat Cynic zodoende wel aan muzikale eigenheid heeft ingeleverd, want de band zit nu meer in hetzelfde vaarwater als bijvoorbeeld Haken.
Cynic - Moon Heart Sun Head
Van "Kindly Bent To Free Us" (Seasons Of Mist, 2014)
Website: http://www.cyniconline.com/
NIEUW
Afgelopen herfst besteedden we al eens aandacht aan de Amerikaanse band Dream The Electric Sleep, middels een nummer van hun debuutalbum “Lost and Gone Forever” uit 2011. Nu, 3 jaar na dato, ligt de opvolger op onze mat. Net als op de voorganger weet de band zogenaamde shoegaze-invloeden te verweven met progressieve rock, hoewel de nadruk duidelijk op dat laatste genre ligt. Bands als Pineapple Thief of Amplifier gingen Dream The Electric Sleep voor in deze reis. Ligt saaiheid dan al snel op de loer, Dream The Electric Sleep weet hierin een goede balans te vinden. Zo zijn nog steeds de invloeden van Rush, Pink Floyd en King Crimson hoorbaar, maar ook van U2 of Radiohead om de meest voor de hand liggende namen maar gelijk te noemen. Met “Heretics” legt de band de lat een stuk hoger voor zichzelf en brengt het eerste album van 2014 uit dat een jaarlijst waardig is. “Heretics” is net als het debuut een conceptalbum, dat een sociaal thema aansnijdt. Deze keer nemen we een kijkje in het leven van Elisabeth, die symbool staat voor vrouwen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de geschiedenis. Meer informatie over het thema is te vinden op de website van de band. We gaan luisteren naar het stuk “Cornered”, dat uit twee delen bestaat.
Dream The Electric Sleep - Cornered Part 1: I Know What You Are
- Cornered Part 2: Fist To Face
Van “Heretics” (eigen beheer, 2014)
Website: http://www.dreamtheelectricsleep.com/
NIEUW
Matte Henderson leerden we kennen via de progressieve singer-songwriterplaat “Pillbox” van Andy Rinehart. Zijn mede door David Torn beïnvloede gitaarwerk en intrigerende virtuele Mellotronsounds maakten nieuwsgierig naar een soloplaat, die al jaren geleden werd aangekondigd. Eind vorig jaar werd "The Veneer Of Logic" eindelijk uitgebracht. Het is een met behulp van superdrummer Marco Minnemann en talloze gastmusici als Tony Levin, Trey Cunn, David Torn en Pat Mastelotto geproduceerd album dat een zowel vervreemdende als bewonderende uitwerking heeft. Omgeven door geluidssamples uit films en weirde geluiden, worden in relatief korte instrumentale stukken meeslepende, bizarre, heftige en lieflijke melodieën neergelegd. De composities zijn deels geïnspireerd op het werk andere muzikanten, zoals “My Whirled”, waarop aanvankelijk Mick Karn mee zou spelen en dat daarom een Dalis Car-achtige sfeer heeft gekregen. De CD gaat vergezeld van een DVD waarop de nummers begeleid worden door overweldigende filmcollages, waardoor het materiaal nog meer indruk wekt.
Henderson, Matte - My Whirled
- Bible Camp
Van "The Veneer Of Logic" (7D Media, 2013)
Website: http://www.7dmedia.com/veneer/
NIEUW
Vanden Plas was twintig jaar geleden een van de vele bands die in de slipstream van Dream Theater met vergelijkbare progmetal voor de dag kwamen. Frontman Andy Kuntz en z'n mannen zijn de laatste jaren in de weer geweest met grootse theaterproducties. Met de succesvolle Duitse schrijver Wolfgang Hohlbein werd de productie 'Bloodnight' op poten gezet. Dit theaterwerk is nu ook vertaald in album-vorm onder de titel “Chronicles Of The Immortals”. Daarvan is nu het eerste deel “Netherworld [Path 1]” verschenen. Wij kennen de theatervariant niet, maar de muziek schijnt op de CD veel meer een (prog)metalbasis te hebben en ook meer ruimte aan solo's te bieden. Mede door de zang van Kuntz is dit meteen herkenbaar Vanden Plas. Veel nummers hebben een vrij stevige riff-ondergrond, maar daarnaast ook regelmatig orkestrale arrangementen. Wij kiezen voor de ballad "Misery Affection", met ook een prominente rol voor piano en waarin Andy Kuntz een duet aangaat met zangeres Julia Steingass.
Vanden Plas - Misery Affection
Van "Chronicles Of The Immortals: Netherworld [Path 1]" (Limb Music / Frontiers, 2014)
Website: http://www.vandenplas.de/
LIVE-TIP
De Haagse jongens George Kooymans en Rinus Gerritsen richtten in 1961 een bandje op onder de naam The Tornadoes. Toen er al een Engelse band bleek te bestaan met dezelfde naam werd de naam veranderd in Golden Earrings, naar een liedje van Peggy Lee. Na verschillende bezettingswisselingen werd in 1965 hun eerste single “Please Go” een hit in Nederland. In 1967 voegde Barry Hay zich bij de groep. De muziek was toen nog vrij poppy, in tegenstelling tot het latere rock-werk. Na het acid-rock album “Eight Miles High”, dat in 1969 uitkwam, kwam drummer Cesar Zuiderwijk bij de band waardoor deze zijn definitieve line-up kreeg. Het geluid werd in deze periode verlegd van pop naar (hard)rock. In 1973 scoorde de groep zijn grootste succes met de plaat “Moontan” en de daarvan afkomstige single “Radar Love”. Beide stonden in de top 20 van Amerika. Hierna ging het langzaamaan minder met de Earring. Alhoewel de groep in Nederland nog steeds hits scoorde lukte dat in Amerika niet meer. In 1982 stond de groep op het punt ermee op te houden, maar besloot om het nog een keer te proberen. Het album wat hieruit voortvloeide, “Cut”, was erg succesvol en de single “Twilight Zone” haalde zelfs de Amerikaanse top 5. Gesterkt door dit succes ging de band door en ook de albums hierna waren succesvol. Begin jaren negentig vorige eeuw haakte de Earring aan bij het 'unplugged'- fenomeen en maakt een tournee langs theaterzalen. De band is misschien wel de oudste nog spelende rockband van de wereld en een waar instituut wat nog steeds in staat is spetterende live-shows neer te zetten en ook regelmatig hits scoort. Golden Earring gaat in 2014 langs de theaters in Nederland. Dinsdag 25 februari treedt de band op in het Wilminktheater in Enschede. (bron: Festivalinfo) Op 7 juni staat de groep ook nog op Retropop in Emmen. Wij draaien het openingsnummer van het genoemde succcesalbum “Moontan”: “Candy's Going Bad”, met overigens een refrein dat dezelfde melodie gebruikt als de single “Buddy Joe” van een jaar eerder...
Golden Earring – Candy's Going Bad
Van “Moontan” (Polydor, 1973)
Website: http://www.goldenearring.nl.
ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Het Noorse kwintet Airbag opereert al sinds begin deze eeuw in de huidige formatie en verschillende bandleden spelen al sinds 1994 samen, maar toch noemt de band zelf 2004 als oprichtingsjaar. Dat jaar bracht Airbag de promo-EP “Come On In” uit, die tot de bands eigen verbazing samen met de latere EP’s in 2006 en 2007 meer dan tweehonderdduizend keer werden gedownload. Sindsdien volgden nog twee volwaardige albums, Na "Identity" (2009) en "All Rights Removed" (2011) is er nu "The Greatest Show On Earth". Door het karakter van Airbags muziek krijgt de band zowel lof als kritiek: je kunt namelijk niet om de sterke Pink Floyd-invloed heen, dat zelfs uit het hoesontwerp spreekt. "The Greatest Show On Earth" bevat gewoon weldadige spacy symfo vol sfeertjes waarop het heerlijk wegzweven is. Wat wil je met drie bandleden die toetsen bespelen, met - last but certainly not least - fantastisch gitaarwerk. Een minpuntje wordt misschien gevormd door de zanglijnen: die zijn wat voorspelbaar. Airbag treedt op 22 maart op in De Cacaofabriek in Helmond.
Airbag – Redemption
Van “The Greatest Show On Earth" (Karisma Records, 2013)
Website: http://www.airbagsound.com
IN MEMORIAM WAYNE GARDNER (MAGELLAN)
Afgelopen week bereikte ons het nieuws dat Magellan-gitarist Wayne Gardner op 10 februari is overleden. Na een aantal jaren te hebben gekampt met hevige migraine-aanvallen, als gevolg van hersentumoren, besloot Wayne zelf uit het leven te stappen in een moment van onvermogen. Op de Magellan-website is hier meer over te lezen. Magellan debuteerde in 1991 met het album “The Hour Of Restoration” voor het Magna Carta-label en wordt gezien al een van de nieuwe impulsen in de Amerikaanse prog. Muzikaal gezien ligt de muziek in het verlengde van Kansas en Asia, maar ook de latere Yes en zeker ook het debuut van Dream Theater. Naarmate de band meer albums maakte, verschoof het geluid van de band meer richting de prog-metal. En ondanks dat het debuut de tand des tijd niet geheel ongeschonden heeft doorstaan heeft de plaat zeker zijn charme. We gaan als eerbetoon aan Wayne luisteren naar een tweetal stukken van het de band.
Magellan - Just One Bridge
- Breaking These Circles
Van “The Hour Of Restoration” (Magna Carta, 1991)
Website: http://www.magellansongs.com/
NIEUW
Bijna een jaar geleden draaiden we voor het eerst muziek van het Zweedse duo Necromonkey: Mattias Olsson (ex-lid van Änglagård, tevens bekend van White Willow en The Opium Cartel) en David Lundberg (toetsenist van Gosta Berlings Saga). De heren zijn op dreef want nu al is album nummer twee, "A Glimpse Of Possible Endings", verschenen. Muzikaal borduurt men voort op het debuutalbum “Necroplex”: een bijzondere mix van elektronische klanken en progressieve rock in de ruimste zin van het woord. De opnamen vonden plaats in Olssons eigen studio Roth Handle in Stockholm. Daar is eenuitgebreide collectie instrumenten (synthesizers, effectapparatuur, mellotron, gitaren, kerkorgel etc. etc.) voorhanden, die gebruikt danwe misbruikt werd in vijf sterke composities. Stoeiend met de roots van de progressieve rock, schurken die soms licht tegen de postprogrock van bands als Radiohead, Sigur Rós of Godspeed You! Black Emperor aan! Op dit tweede album past het geheel wat beter in het huidige landschap van de progrock dan op het debuut het geval was. Het klinkt allemaal net iets minder geforceerd, spontaner. We kiezen er maar gelijk voor om het langste stuk van het album voor het voetlicht te laten treden in de vorm van het titelstuk. “A Glimpse of Possible Endings” is een sterk album van twee muzikanten die het verdienen om een veel groter publiek te bereiken dan dat ze nu jammer genoeg doen.
Necromonkey - (A) Glimpse (Of Possible Endings)
Afkomstig van "A Glimpse Of Possible Endings" (Roth Händle Recordings, 2014)
Website: https://www.facebook.com/pages/Necromonkey/109218875773387 .
Het album is rechtstreeks te bestellen bij de band via e-mail: necromonkeyness@gmail.com
SEVENTIES
De Belgische band Phylter bestond uit gitarist Marc en bassist Paul van Bortel (naar wij aannemen broers), toetsenist Patrick Philips en drummer Christian Zaman. De groep maakte één album, "Phylter" - een conceptalbum dat verhaalt over zeelui die al schuilend vast komen te zitten in een grot en uiteindelijk al dwalend een onbekende onderzeese wereld ontdekken. Philips is met zijn vele keyboards dé attractie van de band. Met allerlei typische mid-seventiessounds stapelt hij een weldadige wollige sfeer op. Maar ook het gitaarwerk van Marc van Bortel, dat elementen van het spel van Steve Howe en Andy Latimer weet te vereningen, mag er zijn. De schoolse, van ieder gevoel ontdane zangpartijen doen wat afbreuk, maar gelukkig zijn er vele instrumentale passages. De band mag dan wel onbekend zijn, er zijn wel twee prominenten te horen in gastrollen. De latere TC Matic-gitarist en nu veelgevraagd producer Jean-Marie Aerts speelt wat slaggitaarpartijen; de Nederlandse multi-instrumentalist Rens van der Zalm (toen al en nog immer spelend met velen, van Fungus tot Frank Boeijen) levert een vioolpartij op "Consideration". Spalax bracht 15 jaar na de LP-release een CD uit, die nog immer te bestellen valt.
Phylter - Consideration
Van "Phylter" (MSI / Spalax, 1978 / 1993)
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=2363
AFSLUITER
Vorig jaar verscheen na 3 jaar een nieuw album van Spock’s Beard: “Brief Nocturnes And Dreamless Sleep”, als opvolger van "X”. In die drie jaar is het nodige gebeurd. Drummer/zanger Nick D'Virgilio kon zijn werkzaamheden voor Cirque Du Soleil niet meer combineren met volledige commitment aan de band waar hij 20 jaar lid van was en besloot te vertrekken. Een drummer was snel gevonden in de man die sinds het vertrek van Neal Morse al de live-drummer was: Jimmy Keegan. En zanger werd de man die op High Voltage 2011 al voor D'Virgilio inviel: Ted Leonard, tevens zanger van de relisymfoband Affector en vooral natuurlijk Enchant, de groep die in 1995 op ons eigen festival in het Beeklustpark was te zien. Verder is er eigenlijk muzikaal niet veel veranderd: Het is een album met een grote nadruk op de symfonische rockkant van de groep, met slechts enkele 'straighte rockertjes'. We horen zelfs thema's die wel heel erg lijken op klassieke Spock's Beard-epics. Neemt niet weg dat het een prachtig album is.
Spock's Beard - A Treasure Abandoned
Van "Brief Nocturnes And Dreamless Sleep" (eigen beheer, 2013 / InsideOut, 2013)
Website: http://www.spocksbeard.com
-
-
Sunday 02 Februari 2014 Show No. 1079
NIEUW / LIVE-TIP
Normaal zal je Skunk Ananasie niet snel tegen komen in ons programma, maar dit nummer is prachtig en misstaat zeker niet in Xymphonia. Skunk Anansie is een Britse band die werd opgericht in februari 1994 en bestaat uit 'Skin' (Deborah Anne Dyer), 'Cass' (Richard Keith Lewis), 'Ace' (Martin Ivor Kent) en Mark Richardson. “An Acoustic Skunk Anansie” bevat een prachtige registratie van een speciale avond in de Cadogan Hall in Londen, in april 2013. Dit eerste volledig akoestische concert van de groep bevat 18 schitterend geherinterpreteerde versies van bestaande nummers en geeft zo een intiem portret van een band die speelt met conventies en zijn eigen illustere historie. Het is goed te zien dat Skunk Anansie, dat deze maand twintig jaar bestaat, nog steeds weet te verrassen. Dit memorabele document put uit materiaal van alle vijf studioalbums, plus de compilatie. De band wordt bijgestaan door een strijkkwartet, extra gitarist en achtergrondzangeres. Skunk Anansie klinkt soms opgejaagd en dreigend, dan weer kwetsbaar en confronterend - hier teruggebracht tot de pure essentie. Deze openhartige nummers hebben nog nooit zo krachtig en raak geklonken. (bron: V2) Ook in Nederland geeft de band een akoestisch concert en wel op dinsdag, 11 maart 2014 in Carré Amsterdam. Dit is al uitverkocht.
Skunk Anansie - Charly Big Potato (live)
Van de DVD/CD-set “An Acoustic Skunk Anansie: Live In London” (V2, 2013)
Website: http://www.skunkanansie.net/.
NIEUW
De basis voor de Noorse band Kerrs Pink werd al in 1972 gelegd, al werd pas 4 jaar later de huidige naam aangenomen (de oude was Cash' Pink!) en verscheen het debuutalbum pas in 1980. De groep heeft al zo'n 30 bezettingen versleten, waarbij gitarist Hararld Lytomt een constante factor vormt. Nieuw in de huidige bezetting is zanger Eirikur Hauksson, bekend van Magic Pie. Maakte de band eerst furore met een bijzondere mengeling van 'vintange' jaren '70-stijl symfonische rock, gemengd met Noorse folkinvloeden - het folky aspect is nu gemarginaliseerd ten gunste van een krachtiger sound, die mede door de stoere vocalen van Hauksson wel wat doen denken aan het bijna vergeten Zweedse Zello, maar dan zonder viool. Nu haalde Zello behoorlijk wat mosterd weg bij de band Kansas en het is dan ook zo dat "Mystic Spirit" Amerikaanser en pakkender klinkt dan ooit. De rijke productie laat de volle keyboard- en kwistig met Moog Tauruspedalen gestutte basgitaarpartijen een indrukwekkende basis vormen voor symfo met de juiste verhouding tussen retro en modern.
Kerrs Pink - Unwanted
- Secluded
Van "Mystic Spirit" (eigen beheer, 2013)
Website: http://www.kerrspink.com/.
NIEUW
In november 2010 draaiden we in Xymphonia muziek van "Man Alive", het debuut van het Engelse Everything Everything. Destijds omschreven we de band als "een moderne variant op Gentle Giant met hints naar Yes, It Bites en Altered States, hoewel we vermoeden dat deze jonge honden zich liever nergens mee willen vereenzelvigen". Via één van de jaarlijstjes in iO Pages kwamen we er achter dat begin 2013 het tweede album "Arc" was uitgebracht. De reacties op deze nieuwe schijf zullen ongetwijfeld wederom uiteenlopend zijn, aangezien met name de nog steeds regelmatig op de kopstem overschakelende zanger aardig irritant kan overkomen. Ben je daar eenmaal aan gewend dan blijkt ook "Arc" weer een verslavend plaatje te zijn, vol progressief getinte indipop, dat net als het debuut mede geproduceerd is door David Kosten, die als Faultline een tweetal fraaie ambient popplaten maakte en verder acts als No-Man en Ben Christophers produceerde. We draaien vanavond twee wat meer ingetogen werkjes, aangezien de heren ook daarin intrigeren.
Everything Everything - The House Is Dust
- The Peaks - CD 12
Van "Arc" (RCA-Victor/Sony Music, 2013)
Website: http://www.everything-everything.co.uk/
NIEUW
Jet Black Sea, dat z'n naam dankt aan een muziekstuk van de band Amplifier, is een samenwerking van Nine Stones Close-gitarist Adrian Jones en geluidentovenaar Michel Simons. De kiem van het project ligt in het feit dat Jones en Simons bij toeval ontdekten dat ze dicht bij elkaar woonden en overlappende muzikale interesses bleken te hebben. Je zou de muziek van het duo 'dark ambient' kunnen noemen, maar dan wel met flinke uitbarstingen die je eerder als postrock zou omschrijven. Simons legt met elektronica kamerbrede sferen neer die soundtrack-achtig aandoen. Maar dan hebben we het wel over de soundtrack van een gitzwarte thriller. Jones' gitaar snijdt daar bij tijd en wijle op bloedstollende wijze doorheen. Er worden op die manier langzaam spanningsvelden opgebouwd die ontladen worden met de prachtige gitaaruitbarstingen. Op het gitaargeluid na zijn er niet echt raakvlakken met de huidige Nine Stones Close, maar de combinatie van 'dark electronics' met gitaarspel refereert in de verte wel aan hoe Nine Stones Close ooit begon, met het album "St Lo", waar we enkele weken geleden een track van lieten horen.
Jet Black Sea - The Jet Black Sea
Van "The Path Of Least Resistance" (Freia Music, 2013)
Websites: http://www.ninestonesclose.com/
en http://www.freia-music.nl/
NIEUW
Het Britse Haken is niet de enige band die een emotioneel geladen en gloedvolle mengeling weet te maken van moderne progressieve rock en metal. De Australische groep laat daarbij veel finesse horen in technisch uiterst verzorgd spel. De vele tempo- en sfeerwisselingen, bijzondere (gitaar-)harmonieën en met speels gemak neergezette complexe ritmiek vormen echter duidelijk geen doel op zich. Het past namelijk allemaal in het plaatje van de spannende composities. Zanger Jim Grey heeft net zo'n diep emotionele zangstem als zijn collega van Haken. Ook al is Grey meer dan zomaar de kerst op de taart - grote baas van de band is echter Sam Vallen. Hij is verantwoordelijk voor zo ongeveer al het compositorische werk, deed de productie en speelt gitaar. En bij de eindafwerking speelde hij nog de partijen op andere instrumenten.
Caligula's Horse - Into The White
Van "The Tide, The Thief & River's End" (Welkin Records, 2013)
Website: http://caligulashorse.com/
NIEUW
Het lijkt wel als of er geen week voor bij kan gaan zonder dat we nieuwe muziek afkomstig uit de Scandinavische prog scene draaien, met betrokkenheid van mensen rond White Willow en Änglagård betrokken zijn. De Zweedse groep Walrus is er zo eentje. In Walrus duikt drummer Mattias Olsson op, ditmaal onder anderen met bassist Kristian Holmgren en toetsenist Matti Bye, plus een tweede drummer genaamd Henrik Olsson (geen familie) die samen met Mattias Olsson op één groot drumstel speelt. De muziek is op één dag in november 2010 in de Atlantis Studio opgenomen maar het heeft nog wel even geduurd voordat de heren tijd hadden om geheel af te mixen en uit te brengen. Zoals verwacht heeft de muziek een geïmproviseerd karakter, waarbij de analoge toetsen en zware basklanken domineren en we een soort van Scandinavische variant op de Duitse krautrock van de jaren 70 te horen krijgen.
Walrus - Signals
Afkomstig van "Walrus" (The Electricity Recording Company, 2013)
Website: http://www.electricityrecords.com/
NIEUW
Van de Britse band Keane is eind vorig jaar voor het eerst een officieel compilatie-album uitgebracht: “The Best Of Keane”. Het album bevat achttien hits, zorgvuldig gekozen uit de vijf verschenen studio-albums, die allemaal een nummer-1-positie in de Britse albumlijsten wisten te behalen. Daarnaast staan er ook twee nieuwe nummers op de plaat: “Higher Than The Sun” en “Won’t Be Broken”. De Deluxe Edition van het album bevat bovendien een verzameling van de beste single-B-kanten, met daarbij ook een nieuw nummer: “Russian Farmer’s Song”. Er is ook nog een Super Deluxe Edition: die bevat naast de twee CD’s van de Deluxe Edition een exclusieve DVD met een speciale akoestische set, waarvan de setlist is bepaald door Keane-fans.
Keane - Higher Than The Sun
Van “The Best Of Keane” (Island Records, 2013)
Website: http://www.keanemusic.com/ .
LIVE-TIP
Op donderdag 8 mei treedt de Nederlandse dark wave-formatie Clan Of Xymox op in het Metropool te Hengelo. Halverwege jaren 80 werd deze band opgepikt door het befaamde 4AD-label, mede door de muziek die vergelijkbaar was met de atmosferische New Wave van bijvoorbeeld Cocteau Twins, This Mortal Coil en het meer gedragen werk van Depeche Mode en The Cure. Later volgen nog andere platen, al dan niet met het voorvoegsel "Clan Of", terwijl ook dit jaar onder de titel "Matters of Mind Body and Soul" weer nieuw werk moet verschijnen. Nog steeds staan dikke lagen symfonische synthesizerklanken, drumcomputers, grimmige gitaren en duistere stemmen centraal in het geluidsbeeld en uiteraard is zwart de dresscode. Xymox had ook altijd wel een subtiele instrumental op het programma, vandaar dat we als livetip "Lorrentine" van het doorbraakalbum "Medusa" draaien.
Clan Of Xymox - Lorretine
Van "Medusa" (4AD, 1986)
Website: http://www.clanofxymox.com/
ALBUM VAN DE MAAND FEBRUARI
Het Noorse kwintet Airbag opereert al sinds begin deze eeuw in de huidige formatie en verschillende bandleden spelen al sinds 1994 samen, maar toch noemt de band zelf 2004 als oprichtingsjaar. Dat jaar bracht Airbag de promo-EP “Come On In” uit, die tot de bands eigen verbazing samen met de latere EP’s in 2006 en 2007 meer dan tweehonderdduizend keer werden gedownload. Sindsdien volgden nog twee volwaardige albums, Na "Identity" (2009) en "All Rights Removed" (2011) is er nu "The Greatest Show On Earth". Door het karakter van Airbags muziek krijgt de band zowel lof als kritiek: je kunt namelijk niet om de sterke Pink Floyd-invloed heen, dat zelfs uit het hoesontwerp spreekt. "The Greatest Show On Earth" bevat gewoon weldadige spacy symfo vol sfeertjes waarop het heerlijk wegzweven is. Wat wil je met drie bandleden die toetsen bespelen, met - last but certainly not least - fantastisch gitaarwerk. Een minpuntje wordt misschien gevormd door de zanglijnen: die zijn wat voorspelbaar.
Airbag - The Greatest Show On Earth
Van "The Greatest Show On Earth" (Karisma Records, 2013)
Website: http://www.airbagsound.com/ .
Post-Prog
In 2009 richtten de twee Argentijnen Tomas Barrionuevo en Mariano Spadafora de band Autumn Moonlight op. Het duo maakt instrumentale muziek, waarbinnen postrock met progrock wordt vermengd. Het filmische, brede geluid doet soms denken aan Sigur Ros of Anathema, waarbij vooral het heerlijke gitaarwerk aan laatstgenoemde band refereert. De band heeft al twee albums op zijn naam staan, waarvan de laatste uit 2012 stamt. Op een of andere manier hebben we deze band in die tijd gemist, maar gelukkig is via social media-kanalen het een en ander opgedoken en kunnen we nu genieten. Autumn Moonlight is zeker een band om in de gaten te houden.
Autumn Moonlight – Outer Sunset
Van “Alter Reality” (eigen beheer, 2012)
Website: http://www.autumnmoonlight.com.ar/.
IN DE COMBI / IN HET NIEUWS
"Zanger Marc Atkinson kwam in 2012 onder onze aandacht door zijn betrokkenheid als zanger op het Nine Stones Close-album “One Eye On The Sunrise” en zijn eigen
Atkinson, Marc - Through A Mirror Darkly
Afkomstig van "Light & Shade" (Eigen beheer, 2012)
Riversea - Fallen Stars
Afkomstig van "Out Of An Ancient World" (Eigen beheer, 2012)
project Riversea. Atkinson viel op door zijn erg aangename stemgeluid dat ons bij vlagen wel deed denken aan een jonge Colin Blunstone. Echter, Atkinson is al heel wat jaren muzikaal actief en is in staat om in zijn onderhoud te voorzien als akoestische solo-pop-act met in zijn repertoire een flinke lading covers, maar ook eigen nummers. Zijn laatste solo-album verscheen eind 2012 onder de titel “Light & Shade” en is op wat spaarzame percussie, bas en toetsen na een echt akoestisch solo-album. Niet helemaal dus iets wat gelijk hier zouden draaien, maar we combineren dit met een stuk van het eerste Riversea-album, waarbij we aantekenen dat Atkinson samen met Riversea-partner en toetsenist Brendan Eyre begonnen is met het schrijven en opnemen van wat het tweede album voor Riversea moet gaan worden.
Websites: http://marcatkinsonmusic.co.uk/
en http://riversea-band.com/
JAZZROCK
In een ver verleden besteedden we eens aandacht aan gitarist Brian Godding en zijn Allan Holdsworth-achtige jazzrockplaat "Slaughter On Shaftersbury Avenue" (The Wild Places, 2004), met opnames uit de jaren 80. Deze veteraan heeft een indrukwekkende muziekgeschiedenis achter zich, die al begin jaren 60 begon. Zo speelde hij in Mike Westbrook's Solid Gold Cadillac, dat een album uitbracht waarvoor Mike Dunne de studio-techniek verzorgde . Deze later als producer bekend wordende Dunne nodigde in 1977 Goddings nieuwe band Mirage uit om in een stal van een varkensboerderij zijn nieuwe 24-sporen opname-apparatuur uit te proberen, die hij speciaal voor Jon Anderson aan het bouwen was. Dit resulteerde in "Now You See It..." dat werd uitgebracht door het piepkleine Noorse label Compendium Records. Het bevatte een frisse, ongedwongen mengeling van fusion, jazzrock en jazz. In 2007 werd de plaat in een kleine oplage door Vocalion op CD uitgebracht, aangevuld met een tweetal langgerekte live-opnames, die een paar jaar voor de LP-sessies waren opgenomen. De gedraaide Godding-compositie "Time Less Words" heeft overigens die vooral van Happy The Man bekende, licht walsende cadans.
Mirage - Time Less Words
Van "Now You See It..." (Compendium Records, 1977/Vocalion, 2007)
Website: http://www.lotsawatts.co.uk/ .
OBSCUUR DEEL 2
Zaragon is een Deense band die in 1979 werd geformeerd door de gebroeders Ralph en Bjorn Hoel (bespelers van respectievelijk keyboards en drums) en die zich in eerste instantie The Thin Ice noemde. In zijn korte bestaan maakte de band één album, dat in 1984 in eigen beheer werd uitgebracht. Het geluid van Zaragon is nauw verwant aan dat van Engelse neo-progband maar ook aan dat van het Nederlandse Taurus of Duitse Novalis. De meer epische stukken hebben absoluut Camel- en Genesis-trekjes (periode “Wind And Wuthering”) , maar in de compacte songs is een Saga-invloed ook duidelijk terug te horen. Het bleef bij één album voor de band, hoewel de CD-heruitgave uit 1994 een extra nummer bevat, dat in 1993 werd opgenomen. Sindsdien is er niets meer van de band vernomen.
Zaragon – Thoughts
Van “No Return” (APM, 1984/1994)
Website: http://www.progarchives.com/.
Sunday 16 Februari 2014 Show No. 1081
OPENER
Oldfield, Mike - Sailing
Afkomstig van "Man On The Rocks" (Virgin / Universal, 2014)
“Sailing” is de eerste single van het nieuwe rockalbum van Mike
Oldfield, “Man On The Rocks”, dat over twee weken verschijnt.
Wij komen niet verder dan dat dit “Sailing” toch wel heel erg te
veel een invuloefening is. Het luister lekker weg en zanger Luke
Spiller, die naar het schijnt alle zangpartijen op het album
voor zijn rekening neemt, heeft een aangename stem. Maar het is
wat ons betreft wat teveel een muzikaal equivalent van 'Iedereen
kan schilderen met Ravensburger'. :-) Websites: http://youtu.be/YgpS6dQVHbg (voor deze clip)
en http://mikeoldfieldofficial.com/
NIEUW
Hammill, Peter & Gary Lucas - Of Kith And Kin
Van "Other World" (Esoteric Antenna, 2014)
Gary Lucas was al bewonderaar van Peter Hammill sinds hij begin
jaren zeventig Van Der Graaf Generators debuut "The Aerosol Grey
Machine" hoorde. Hij was er dan ook bij, net als uw presentator,
toen Van Der Graaf Generator in 2005 voor het eerst in een
kleine dertig jaar weer op het podium stond in Londen. De
Amerikaan kwam hier dus de Atlantische Oceaan voor over, dat
geeft de diepte van z'n bewondering wel aan! Natuurlijk kende
Hammill meestergitarist Lucas ook - van diens werk met Captain
Beefheart en Jeff Buckley bijvoorbeeld. En ook van die kant was
er waardering voor het werk van de ander. En toen er via
internet contact werd gelegd kwam al snel de mogelijkheid van
een samenwerking ter sprake. Maar dan wel samen in één ruimte.
En zo kwam Lucas wederom naar Engeland toe, voor wat op voorhand
de opname van een EP zou gaan worden. Het werd een volwaardig
album met 14 stukken. Sommige op basis van meegebrachte ideeën,
andere 'on the spot' ontstaan. Overigens wel vaak door Hammill
verder bewerkt nadat Lucas huiswaarts was gekeerd. Ongeveer
driekwart songmatig, voor de rest in de vorm van uit
improvisaties ontstane klankweefsels, van ingetogen tot
behoorlijk bizarre geluidssculpturen. Wij kiezen voor een song
die aandoet als een typisch Hammill-solo-lied, ware het niet dat
Lucas het omkleed heeft met z'n verfijnde spel en
effectengebruik, zoals hij ook hier en daar op Jeff Buckley's
"Grace" deed. Wat dat betreft is het fijn om Hammill voor het
eerst in zo'n dikke twintig jaar, toen de samenwerkingen met Jon
Ellis stopte, weer eens met een échte gitarist te horen. Want
wat je ook van 's mans werk vindt, je kunt niet volhouden dat
hij zelf een groot virtuoos is op de zessnaar. Websites: http://sofasound.com
en http://www.garylucas.com/
en http://www.cherryred.co.uk/shopexd.asp?id=4501
NIEUW
Airey, Don - Claire D'Loon
- Flight Of Inspiration
Van "Keyed Up" (Mascot, 2014)
Don Airey, de toetsenist die al weer zo'n 12 jaar deel uitmaakt
van Deep Purple, maakt ook zo af en toe een solo-album. Hoewel:
z'n eerste verscheen weliswaar in 1988 ("K2"), dit "Keyed Up" is
alweer de derde sinds 2008 en z'n vierde in totaal. Heerste er
op Deep Purple's "Now What?!" bij tijd en wijle een Emerson,
Lake & Palmer-achtig sfeertje met dank aan Airey's rijke
Hammond-orgel- en overige toetsenspel, op "Keyed Up" is dit
bepaald niet minder het geval. Al was het maar omdat Airey net
als Keith Emerson ook Dave Brubecks "Blue Rondo À La Turk"
speelt, als eerbetoon aan Emerson en The Nice. Ook klassieke
hardrock-stukken zijn te horen, onder andere in de hand gewerkt
door de zangstijl van Carl Sentance en Graham Bonnet, beiden met
een achtergrond in dat stevige genre. Airey blikt ook terug op
vroegere bands waar hij deel van uitmaakte: hij herinterpreteert
namelijk stukken van Colosseum en Rainbow en zijn oude werkgever
wijlen Gary Moore heeft een gastrolletje in wat wel tot diens
allerlaatste opnamen moet behoren. Mooiste gitaarwerk van het
album zit wellicht in "Claire D'Loon", een heerlijk meeslepende
bijna-instrumental, met ruggengraatprikkelend snarenspel van de
evenwel vrij onbekende Simon MacBride. Het daaropvolgende
"Flight Of Inspiration", met een lekker pompeuze climax, had
niet misstaan op "Now What?!". Website: http://www.donairey.com/
NIEUW
Aisles – Hero
Van: “4:45 AM” (Presagio Records, 2013)
De Chileense groep Aisles werd in 2001 in Santiago de Chile
opgericht en bracht eind 2013 met “4:45 AM” zijn derde album
uit. De voorgangers “The Yearning” (2005) en “In Sudden Walks”
(2009) werden ook al internationaal opgepikt, maar Aisles is
gaandeweg absoluut gegroeid. Muzikaal, maar ook letterlijk.
Haalde toetsensist Alejandro Meléndez de drums uit een kastje en
verzorgde hij ook de vocalen – inmiddels zijn met Felipe Candia
en Sebastián Vergara een echte drummer en zanger aangetrokken.
Ondanks die zanger houdt Aisles er ook van om instrumentale
stukken te spelen: “4:45 AM” bevat er vier. De groep is
stilistisch niet in één hokje te plaatsen. Soms hoor je typische
neoprog-passages, dan weer heel sfeerrijke stukken die verwijzen
naar Pink Floyd, of Marillion ten tijde van “Brave”. Luister
bijvoorbeeld naar het Steve Rothery-achtige gitaarhuilen dat
Germán Vergara weet te produceren! Ook zijn er meer poppy
stukken toegevoegd die wel wat neigen naar de
jarentachtigprogsound van Rush en Mike + Mechanics.
Fusiontrekjes en af en toe ook latin-invloeden zorgen voor extra
spanning. Wij gaan luisteren naar een van die sfeervolle
instrumentals: “Hero”. Website: http://www.aislesproject.com/
NIEUW
Watch, The - The Last Mile
Van "Tracks From The Alps" (Pick Up Records, 2014)
Nee, The Watch steekt niet onder stoelen of banken wat de grote
invloed is op de muziek van de band rond zanger Simone Rossetti.
Zeker niet nu de groep regelmatig met Genesis-covershows op de
planken staat. Ook het zesde studio-album "Tracks From The Alps"
stroomt weer over van de Genesis-referenties. Dat begint al met
een letterlijke referentie aan "Apocalypse In 9/8" in opener
"A.T.L.A.S.". Er is zelfs een Genesis-cover opgenomen in de vorm
van het bepaald niet voor de hand liggende "Going Out To Get
You", een obscure song uit de "Trespass"-periode. Ook het
slotnummer past in dit plaatje, kent een fraaie opbouw en
eindigt met een fraaie passage over golvende Mellotron-strings.
Op 23 maart speelt de band “The Lamb Lies Down On Broadway”,
aangevuld met eigen repertoire in W2 in Den Bosch, op zondag 27
april speelt The Watch in het Waalse Soignies tijdens het
Prog-Résiste-festival Genesis' "Foxtrot" in z'n geheel. Op 16
mei staat in de Purmerendse P3 “The Lamb” weer centraal. Website: http://www.thewatchmusic.net/
VAN EIGEN BODEM
Trion – Gananoque
Van “Funfair Fantasy” (Oskar, 2013)
Het Nederlandse progtrio Trion levert met “Funfair Fantasy” het
derde album uit sinds de oprichting in 2003. Trion bestaat uit
Flamborough Head-toetsenist Edo Spanninga, voormalig Flamborough
Head en huidig Leap Day-gitarist Eddie Mulder en
Odyssice-drummer Menno Boomsma. Indachtig de bandnaam Trion
beperkt Spanninga zich tot Mellotron-sounds, niet gespeeld op
een echt exemplaar, maar als samples ingeladen in zijn
keyboards. Mulder is bij Trion ook als bassist te horen.
“Funfair Fantasy” bevat 10 tracks in de van Trion bekende stijl.
Liefhebbers van warme instrumentale symfonische muziek met een
zeventigerjarensfeer, zullen zonder enige twijfel genieten van
“Funfair Fantasy”. Website: http://www.flamboroughhead.nl/Trion/home.htm
IN HET NIEUWS
Tangent, The - Evening TV
Afkomstig van "Le Sacre Du Travail" (InsideOut, 2013)
Deze week werd de uitslag van de jaarlijkse grote DPRP Poll 2013
bekend. Een aantal winnaars waren de verwachte grote namen:
beste album - Steven Wilson, beste DVD - Anathema, beste artwork
– Mark Wilkinson (voor het laatste album van Fish). Opvallend is
de winnaar in de categorie 'beste dan wel favoriete toetsenist'.
Dat is namelijk Andy Tillison van The Tangent geworden. Het
vorig jaar verschenen album “Le Sacre Du Travail” bereikte in de
albumlijst van deze poll plaats 13, maar als toetsenist liet hij
grote namen als Adam Holzman (Steve Wilson Band), Jordan Rudess
(Dream Theater) en Ryo Okumoto (Spock's Beard) ruim achter zich.
Voor ons een goede reden om ook nog weer eens aandacht te
schenken aan het meest recente, maar misschien ook wel meest
taaie album van The Tangent met het slotdeel van de lange
Electric Sinfonia "Le Sacre Du Travail". Website: http://www.thetangent.org/.
LIVE-TIP / OPENER
Vandenberg - Kamikaze
Van "Alibi" (Atco, 1985) en "The Definitive Vandenberg"
(Warner Music, 2004)
Ad Vandenberg is terug! Vandenberg’s Moonkings is het
gloednieuwe muzikale kindje van de Enschedese gitarist bekend
van Vandenberg en natuurlijk Whitesnake. Samen met zanger Jan
Hoving en de jonge honden Sem Christoffel (bas) en Mart Nijen Es
(drums) die beiden afstudeerden aan de Artez popacademie in
Enschede, nam Vandenberg het debuutalbum van Vandenberg's
Moonkings op. En dat album gaat natuurlijk in Enschede in
première en wel op 21 februari in Atak. Het concert is echter al
wel uitverkocht... Maar er komen meer optredens, onder andere op
Bospop, op 13 juli, in Weert. Het album is sinds vrijdag
tijdelijk te beluisteren via de luisterpaal van 3VOOR12 en ligt
volgende week in de winkels. Veel raakvlakken heeft de
melodieuze hardrock niet met de scope van ons programma, die
waren er in het verleden bij Vandenberg in ieder geval soms wel.
Daarom grijpen we deze aanleiding met beide handen aan om eens
wat van Vandenbergs zwanenzang te laten horen: de fijne
instrumental "Kamikaze", die bijvoorbeeld uitstekend gepast zou
hebben als aftitelingsmuziek bij een actiefilm! Websites: http://www.moonkingsband.com/
en http://3voor12.vpro.nl/luisterpaal/albums/Vandenbergs-Moonkings.html
NIEUW
Angra – Gentle Change (live)
Van “Angels Cry - 20th Anniversary Tour” (earMUSIC / Edel,
2014)
Angra is een van de populairste melodische metalbands van
Brazilië die geroemd wordt om zijn technisch hoogstaande spel.
De band bracht in 1993 haar debuutalbum "Angles Cry" uit dat het
startschot was voor een lange, succesvolle carrière. Ter ere van
het twintigjarig bestaan van "Angels Cry" gaf Angra op 25
augustus 2013 een speciaal concert in thuishaven São Paulo. Met
Fabio Lione (Rhapsody of Fire, Vision Divine, ex- Kamelot) op
zang speelde de groep het debuut bijna in zijn geheel en voegde
aan de setlist ook nog wat fan-favorieten toe. Extra bijzonder
werd de avond door gastoptrens van de Finse Tarja (in "Stand
Away" en de Kate Bush-cover "Wuthering Heights"), voormalig
Scorpions gitarist Uli Jon Roth en het Braziliaanse
strijkkwartet Familia Lima. Angra maakt deze zomer de
Atlantische oversteek naar Europa, maar er zijn tot nu toe
alleen optredens in het Franse Clisson (Hellfest, op 22 juni) en
Londen (The Underworld, 24 juni) bekend. Wij kiezen voor een van
de met strijkers verrijkte songs: “Gentle Change”. Website: http://angra.net/site/english-home/
HERUITGAVE
Sand Snowman - Faded Flowers
Van "Two Way Mirror" (Tonefloat, 2009), nu ook deel uitmakend
van "Sand Snowman Sand CD Box" (Tonefloat, 2014)
De Brit Gavan Kearney is al wat jaartjes actief onder de naam
Sand Snowman. Aanvankelijk, midden vorig decennium, met muziek
die nog het beste was te plaatsen in de toenmalige
freakfolk-beweging: naïevig aandoende folk-melodieën, veelal
onvast gezongen door een gastzangeres, en met psychedelische
vervreemdende aankleding. Dit is te horen op de albums "I'm Not
Here" en "The Twilight Game", die nu samen met het in 2009
verschenen "Two Way Mirror" in fraaie mini-LP-hoesjes verpakt
zitten in een dik-kartonnen boxje. Dat "Two Way Mirror" is
echter andere koek. Hierop horen we een mengsel van ingenieuze
gitaarweefsels en kleurrijke, zeer gelaagde sfeertekeningen, af
en toe afgewisseld met een coherente song. En die twee songs
worden gezongen door kameraad Steven Wilson, op wiens eerste
soloplaat "Insurgentes" Sand Snowman op z'n beurt te horen is.
Ook het eind 2011 verschenen "The World's Not Worth It" bevat
een dergelijke spannende vorm van klankschildering. Ook daar
werkte Steven Wilson aan mee. Af en toe zijn er lijnen te
trekken naar diens Storm Corrosion-project met Mikael Akerfeldt.
De albums zijn uitgebracht door het Rotterdamse Tonefloat, dat
ook een verzamelbox uitbracht met al het experimentele
ambienteske Krautrock-getinte werk dat Steven Wilson uitbracht
onder de naam I.E.M. (Incredible Expanding Mindfuck). Website: http://sandsnowman.bandcamp.com/
EEN GEDEELDE VERJAARDAG
Genesis - The Knife
Afkomstig van "Trespass" (Charisma, 1970)
IQ - Awake And Nervous
Afkomstig van "Tales From The Lush Attic [2013 Remix]"
(Samurai, 1983; remix: GEP, 2013)
Woensdag 13 februari blijkt voor progliefhebbers best wel een
opmerkelijk dag te
Websites: http://www.genesis-music.com/
en http://www.iq-hq.co.uk/
ALBUM VAN DE MAAND FEBRUARI
Airbag – Surveillance Part 2 & 3
Van "The Greatest Show On Earth" (Karisma Records, 2013)
Het Noorse kwintet Airbag opereert al sinds begin deze eeuw in
de huidige formatie en verschillende bandleden spelen al sinds
1994 samen, maar toch noemt de band zelf 2004 als
oprichtingsjaar. Dat jaar bracht Airbag de promo-EP “Come On In”
uit, die tot de bands eigen verbazing samen met de latere EP’s
in 2006 en 2007 meer dan tweehonderdduizend keer werden
gedownload. Sindsdien volgden nog twee volwaardige albums, Na
"Identity" (2009) en "All Rights Removed" (2011) is er nu "The
Greatest Show On Earth". Door het karakter van Airbags muziek
krijgt de band zowel lof als kritiek: je kunt namelijk niet om
de sterke Pink Floyd-invloed heen, die zelfs uit het hoesontwerp
spreekt. "The Greatest Show On Earth" bevat gewoon weldadige
spacy symfo vol sfeertjes waarop het heerlijk wegzweven is. Wat
wil je, in een band waarin drie leden toetsen bespelen, en
waarin een belangrijke plaats is gereserveerd voor fantastisch
gitaarwerk. Airbag speelt op zaterdag 22 maart in De Lakei
Helmond; het betreft een exclusief Europees optreden in de
nieuwe spiksplinternieuwe concertzaal van De Lakei: de
Cacaofabriek! Website: http://www.airbagsound.com/
Sunday 09 Februari 2014 Show No. 1080
NIEUW
Foreigner – Long Long Way From Home
Van “I Want To Know What Love Is: The Ballads” (Edel, 2014)
In de jaren 70 en 80 was Foreigner één van de populairste
rockbands ter wereld, al was die populariteit bij het grote
publiek vooral te danken aan de zoete ballads. Reden te meer die
ballads samen te brengen. Komt ook goed uit met Valentijnsdag in
het vooruitzicht. Onder de titel “I Want To Know What Love Is: The
Ballads” verzamelt de Brits-Amerikaanse band zijn bekendste
liedjes (op “Cold As Ice” na). De nummers werden nieuw opgenomen
met zanger Kelly Hansen, een waardig opvolger van Lou Gramm. Los
van de herbewerkingen van zeven klassiekers bevat het album het
nummer “Save Me” van het album “Feels Like The First Time” plus
nog eens zes rockballads van het laatste volwaardige studioalbum
van Foreiger, “Can’t Slow Down”. Op het tweede schijfje staan
opnames van een akoestisch optreden van de band in juli 2013 in
Friedrichshafen, Duitsland. Website: http://www.foreigneronline.com/.
NIEUW
Within Temptation - Let Us Burn
Van het album “Hydra” (BMG, 2014)
“Within Temptation heeft zijn zesde studioalbum vernoemd naar een
onverslaanbaar meerkoppig hellebeest uit de Griekse mythologie.
Bij de Hydra van Lerna groeide elke afgehakte kop in tweevoud weer
aan. Ofwel: datgene waar iemand weerstand tegen biedt, komt dubbel
zo hard terug. Je zou dat idee van een hardnekkig obstakel kunnen
spiegelen aan de progressie in het werk van Within Temptation,
aangezien de band altijd weer uitkomt bij dezelfde basis. Op het
album “Hydra” zelfs meer dan ooit, want na platen met
symfonieorkesten, akoestische opnames, covers en een poging tot
een groots multimediaal concept (voorganger “The Unforgiving”),
keert Within Temptation hier terug naar de kern. “Hydra” is zelfs
het minst melodische album sinds het debuut “Enter” uit 1997. Meer
dan in recente jaren rusten de composities van Within Temptation
op stevige gitaarriffs, terwijl de symfonische elementen veel
spaarzamer en (mede daardoor) effectiever ingezet worden. Niet dat
Sharon den Adel en consorten nu vies zijn van bombast. Het duet
met voormalig Nightwish-zangeres Tarja Turunen bewijst dat wel.
Pogingen om iets unieks aan het bandgeluid toe te voegen, blijken
lastig. De rap van Xzibit op “And We Run” en het duet met Soul
Asylum-zanger Dave Pirner zijn eerder gedateerd dan vernieuwend.”
- aldus Pierre Oitmann op Nu.nl. We kunnen ons helemaal vinden in
dat oordeel en vinden het jammer dat Within Temptation nu weer
minder voor melodie kiest. Commercieel is het album nu al een
succes. Een week voor de officiële release in de Verenigde Staten
komt “Hydra” binnen op de eerste plaats in de rocklijst van
iTunes. In de algemene Amerikaanse ranglijst van iTunes staat
Hydra op de 10de plek. Het is voor het eerst dat een album van een
Nederlandse band in de Amerikaanse iTunes-top 10 staat. Op 20
februari geeft Within Temptation een uitverkochte try-out show in
de Effenaar in Eindhoven. De wereldtour van Within Temptation
start op 26 februari 2014 in Helsinki en eindigt met twee
optredens in de Heineken Music Hall op 2 en 3 mei 2014, waarvan de
eerste inmiddels is uitverkocht. Website: http://www.within-temptation.com.
NIEUW
East - Hüség (live)
- Keresd Önmagad (live)
- Mágikus Erö (live)
Van de DVD "Messze A Felhökkel: Koncertfilm" (Tom-Tom Records,
2014)
De Hongaarse groep East bestond tussen 1975 en 1994 en maakte in
die periode zowel verfijnde progressieve rockplaten als
commerciële, toegankelijke rock. In de progressieve wereld zijn
vooral de eerste twee studio-albums, "Játékok" (1981) en "Hüség"
(1982), die tot stand kwamen in wat de band op zijn eigen site de
'tweede periode' noemt: begin jaren '80. Denk aan een mengeling
van de volle warme sound van Genesis ten tijde van "Wind &
Wuthering" en de rocky prog met lichte jazzrocktrekjes van Manfred
Mann's Earth Band van midden jaren '70. Het uiterst elastische
Moog-spel van toetsenist Geza Palvolgyi is zeker ook geïnspireerd
op dat van Manfred Mann. In de loop van de jaren tachtig haken één
voor één de leden van die topbezetting af, maar de nieuwe line-ups
hadden wel grote commerciële successen binnen de Hongaarse
landsgrenzen, hoewel de band ook daarbuiten publiek vindt. Bassist
Peter Moczan is de enige die alle bezettingen meemaakt en met de
na korte afwezigheid teruggekeerde Palvolgyi in de gelederen wordt
een internationaal platencontract getekend voor een laatste
studio-album: "Radio Babel" in 1994, dat een prima mengsel van de
beide gezichten van de band biedt. Het afscheids-live-album heeft
met "Twee Gezichten" ("Két Arc") dan ook een goed gekozen titel.
Maar zoals bij alle bands kwam er ook bij East een reünie: in 2012
was er een groots optreden voor een volgepakte grote zaal, dat
gelukkig is vastgelegd voor de DVD "Messze A Felhökkel:
Koncertfilm" die vorige maand verscheen. De band staat afwisselend
in de "Játékok"/Hüség"-bezetting en de "Radio Babel"-bezetting op
het podium. Inclusief een extra gitarist en twee
achtergrondzangeressen in totaal 12 personen. Om de stemming er
bij het publiek goed in te krijgen wordt geopend met een blok van
liefst 6 van de 10 nummers van "Hüség", door velen de beste
East-plaat genoemd. Daarna gaan we met sprongetjes door de latere
carrière, waar toch heel fijne songs tussen blijken te zitten,
waarin de gitaristen en de toetsenist bovendien regelmatig flink
uitpakken. Slot-offensief bestaat vervolgens uit 7 van de 10
stukken van het debuut "Játékok", alvorens met 12 man sterk de
hymne-achtige toegift (een song van "Radio Babel") wordt ingezet.
Alle muzikanten zijn erg in vorm, alleen de beide zangers zijn
misschien een kwestie van 'acquired taste', maar die houden vaak
hun mond. Beeld- en geluidskwaliteit zijn uitstekend! Wij gaan
luisteren naar de opening van het concert: De drie eerste nummers
van "Hüség". Website: http://eastzenekar.hu/ (In Hongaars, maar met Google Translate wel leesbaar, anders staat hier ook wat: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=89 ).
NIEUW
Brun, Ane with Fleshquartet - The Opening
Van "Rarities" (Balloon Ranger Recordings, 2013)
Vorig jaar verscheen van de in Noorwegen geboren en getogen, maar
tegenwoordig in Zweden wonende zangeres Ane Brun een
verzamel-dubbel-album, met aparte versies, nooit eerder
uitgebrachte songs en covers. "The Opening" schreef Brun speciaal
voor de herkenningsmelodie voor de vijfde en laatste
Wallander-serie, waarbij ze het gegeven dat de hoofdpersoon van de
serie, inspecteur Wallander, aan Alzheimer lijdt, heeft willen
verwoorden. Ze voert het stuk uit samen met Fleshquartet, een
gezelschap dat de meeste muziek voor de op Henning Mankells
personages gebaseerde series heeft uitgevoerd. Website: http://www.anebrun.com/.
NIEUW
Dynamo Bliss – Circadian Rhythm
Van “Day And Night” (eigen beheer, 2013))
HWe luisterden net naar Ambrosia, een band die niet binnen de
lijntjes van de progrock blijft. Dynamo Bliss is ook zo’n band.
Deze driemansformatie uit Zweden maakt zeer ingenieuze prog, met
een dikke knipoog naar bands als The Beatles, ELO en The Alan
Parsons Project. Maar we menen ook Klaatu terug te horen in de
muziek van Dynamo Bliss. De plaat voelt aan als een concept; korte
interludes, die de verschillende delen van de dag verklanken,
verbinden de langere nummers. Een van de belangrijkste
ingrediënten van de plaat wordt gevormd door, zoals bij alle
voorgaande genoemde bands, de vocalen. Die zijn bij Dynamo Bliss
ook dik in orde - naast het feit dat de band muzikaal gezien ook
nog eens zeer sterk voor de dag komt. “Day And Night” is alweer de
derde plaat van Dynamo Bliss. Toch verrassend dat we de groep niet
eerder hebben opgemerkt. Website: http://dynamobliss.com/.
HERUITGAVE
Phase - Quiescent Gale
Van "Midnight Madness" (QCA Records/Red Mark, 1978 / The Laser's
Edge/Modulus, 2013)
"Midnight Madness" van Phase is de derde uitgave Modulus, een
sub-label van The Laser's Edge. Modulus brengt in kleine edities
van 500 stuks albums opnieuw uit, die onder progressieve rockfans
de status van 'super-cult' hebben. Randy Roos en het Nederlandse
gezelschap Het Pandorra Ensemble gingen Phase voor. "Midnight
Madness" bevat rauwe progressieve jazzrock, geïnspireerd op onder
andere Mahavishnu Orchestra, Chick Corea en Jan Akkerman.
Grotendeels live in de studio opgenomen, met veel gitaar-, piano-
en Moogsolo's. Zoals de luisteraars van Xymphonia weten hebben we
een zwak voor Happy The Man-getint materiaal en het gekozen nummer
“Quiescent Gale” valt ook in deze categorie. Website: https://www.lasercd.com/
ALBUM VAN DE MAAND FEBRUARI
Airbag – Call Me Back
Van "The Greatest Show On Earth" (Karisma Records, 2013)
Het Noorse kwintet Airbag opereert al sinds begin deze eeuw in de
huidige formatie en verschillende bandleden spelen al sinds 1994
samen, maar toch noemt de band zelf 2004 als oprichtingsjaar. Dat
jaar bracht Airbag de promo-EP “Come On In” uit, die tot de bands
eigen verbazing samen met de latere EP’s in 2006 en 2007 meer dan
tweehonderdduizend keer werden gedownload. Sindsdien volgden nog
twee volwaardige albums, Na "Identity" (2009) en "All Rights
Removed" (2011) is er nu "The Greatest Show On Earth". Door het
karakter van Airbags muziek krijgt de band zowel lof als kritiek:
je kunt namelijk niet om de sterke Pink Floyd-invloed heen, die
zelfs uit het hoesontwerp spreekt. "The Greatest Show On Earth"
bevat gewoon weldadige spacy symfo vol sfeertjes waarop het
heerlijk wegzweven is. Wat wil je, in een band waarin drie leden
toetsen bespelen, en waarin een belangrijke plaats is gereserveerd
voor fantastisch gitaarwerk. Airbag speelt op zaterdag 22 maart in
De Lakei Helmond; het betreft een exclusief Europees optreden in
de nieuwe spiksplinternieuwe concertzaal van De Lakei: de
Cacaofabriek! Website: http://www.airbagsound.com/ .
OPENER
Ambrosia – I Wanna Know
Van “Somewhere I Never Travelled” (Warner Brothers, 1976)
Raar bandje dat Ambrosia. Overduidelijk begonnen als een progband,
wisten de leden ook zeer aangename pop-invloeden in hun muziek te
verweven. Het ene moment luister je naar een zwaar orkestraal
stuk, of spacy progstuk, het volgende naar Steely Dan- of
Toto-achtige pop. Het tweede album zou hét statement van de band
worden en als productieteam werden Alan Parsons en Andrew Powell
aangetrokken. Het resultaat is een geweldig klinkende plaat, waar
men echter niet het momentum, dat het debuut had gecreëerd, mee
wist te behouden. De plaat bleekt te ambitieus voor de gemiddelde
luisteraar. Voor de progliefhebber is er echter veel te genieten.
Na dit album werden de prog-invloeden duidelijk minder en kwam ook
het commerciële succes in de Verenigde Staten: de band schreef een
aantal grote hits op zijn naam. Na een vijftal studio-albums viel
het doek echter voor Ambrosia, om in 1989 de eerste reünie te
hebben. De laatste jaren is Ambrosia nog steeds actief, zij het
wel zonder David Pack, een van de sleutelleden. Website: http://www.ambrosiaweb.com/
LIVETIP
Hackett, Steve - Cassandra
Van "Feedback 86" (Camino Records, 2000 / Victor Entertainment,
2001)
Steve Hackett zal op 17 mei in De Pul in Uden zijn Genesis
Revisited II-programma op de bühne brengen. Ter gelegenheid
daarvan doken we in zijn geschiedenis en stuitten op "Feedback
86", een project dat hij in 1986 na het uiteenvallen van de
superformatie GTR opzette. Ondanks de medewerking van Bryan May,
Marillion-leden Ian Mosley en Pete Trewavas en Chris Thompson
bleef het materiaal tot 2000 op de plank liggen. Uiteindelijk
bracht Hackett de acht nummers zelf uit, waarna duidelijk is dat
opener “Cassandra” het prijsnummer is. Website: http://www.hackettsongs.com/
NIEUW
Crosby, David - The Clearing
- Set That Baggage Down
Van "Croz" (Blue Castle Records, 2014)
Na een aantal jaren van activiteiten met Graham Nash én met
Stephen Stills en zelfs eventjes met Neil Young erbij, brengt de
inmiddels 72-jarige overlever David Crosby voor het eerst in 21
jaar weer eens een solo-album uit. En we vinden het, met alle
respect, wel weer eens fijn de man zónder Graham Nash aan zijn
zijde te horen. Laten we wel wezen: een plaat als "Déja Vù" past
absoluut in een progrockplatencollectie, maar dan toch zeker
eerder om David Crosby's steeds weer intrigerende titelnummer dan
om Graham Nash-bijdragen als "Our House"! Maar "Croz" sluit niet
zozeer aan bij het CSN(&Y)-werk als wel bij de beide
studioplaten die Crosby met CPR maakte. Dat was een trio dat naast
Crosby bestond uit sessiegrootheid Jeff Pevar en de dan recent
teruggevonden zoon James Raymond. En die Raymond heeft ook een
voorname rol op "Croz", dat dan ook niet echt een solo-album is te
noemen. En net als bij CPR is er sprake van een zeker
fusionpop-element, dat doet denken aan Steely Dan en sommige
albums van collega-nachtegaal James Taylor. De instrumentatie is
uiterst verfijnd, de productie exquise. En daardoor knallen
allerlei details uiterst sprankelend uit de boxen. Zoals de
'sweeping' omslag in "The Clearing" of de schitterende
gitaarpartij van Shane Fontayne in "Set That Baggage Down".
Fontayne schreef mee aan dat nummer en "The Clearing", wellicht
het hoogtepunt van de plaat, is van de hand van Raymond. Crosby
schreef ook zelf veel en laat ook z'n intieme, diep doorvoelde
kant horen, die zowaar ietwat Roy Harper-achtig blijkt te kunnen
uitpakken. Website: http://www.davidcrosby.com/
HERUITGAVE
Windo, Gary - Missy
Van "Steam Radio Tapes" (Gonzo Multimedia, 2013)
Vorige week draaiden we muziek van de band Mirage die in 1977 de
nieuwe opnamefaciliteiten van Jon Anderson mochten testen, wat
leidde tot het album "Now You See It...". De onder meer in de
Canterbury Scene bekende saxofonist Gary Windo overkwam iets
dergelijks een jaar daarvoor. Hij kreeg van drummer Nick Mason de
uitnodiging om Britannia Row, de nieuwe studio van Pink Floyd, uit
te proberen. Gedurende drie jaar werden sessies opgenomen, waaraan
musici als Hugh Hopper, Peter Van Hooke, Bill MacCormick, Steve
Hillage en Robert Wyatt aan deelnamen. Mason zelf liet zich ook
niet onbetuigd en drumde en produceerde eveneens. De opnames zijn
tot voor kort nooit in hun geheel gepubliceerd. Gonzo geeft ze nu
uit, samen met heruitgaven van twee soloplaten van Windo,
"Dogface" oorspronkelijk uit 1982 en "Deep Water" uit 1987. Website: http://www.pamelawindo.com
en http://www.gonzomultimedia.co.uk/
SEVENTIES
Wally – Your Own Way
Van “Wally” (Atlantic, 1974)
Net als Ambrosia is Wally ook een band die zijn muzikale invloeden
uit verschillende potjes bijeen snoept. Naast de prog-invloeden
heeft de band ook duidelijk een americana-kant. De gangmakers
hierin zijn zanger/gitarist Roy Webber, violist Pete Sage en pedal
steelgitaarspeler Paul Middleton. Dit zorgt voor een smeltkroes
van Yes, Genesis en CSN en the Eagles. Begin jaren 70 maakte Wally
twee zeer mooie albums, helaas bleef het hierbij. Gelukkig voor
ons zijn er al de nodige reünies geweest én een heus
comeback-album. De laatste jaren was het echter weer wat
stilletjes rond de band. Laten we hopen dat er snel weer een
opstanding komt. Vanavond gaan we luisteren naar het heerlijke
pedal steelgeluid, dat de drijvende kracht is van het nummer “Your
Own Way”. Website: http://www.wallymusic.co.uk/.
MONUMENT
Ruiz, Borja - Bajo El Reino De La Luna Parte I (excerpt)
Afkomstig van "Bajo El Reino De La Luna" (Nunatak Sound, 2010)
Aan wie doet dit je denken: een album waarop een tweedelig
muziekstuk staat waar in invloeden uit folk, klassieke muziek en
rock met elkaar op ingenieuze wijze worden gemengd, gecomponeerd
en nagenoeg in zijn geheel ingespeeld door één muzikant. We durven
te wedden dat hier bij gelijk aan Mike Oldfield is gedacht en zijn
vroege albums “Tubular Bells”, “Hergest Ridge” en “Ommadawn”. En
hoewel we kunnen stellen dat zijn muziek van grote invloed is
geweest zijn er maar weinigen die het echt hebben aangedurfd om in
zijn voetsporen te treden. De Spanjaard Borja Ruiz durft het aan
en slaagt daar wat ons betreft met verve in, met zijn album “Bajo
El Reino De La Luna” wat zo veel betekent als 'onder het
koninkrijk van de maan'. Het album is reeds in 2010 uitgebracht
maar nu pas onder onze aandacht gekomen. Het lijkt er echter op
dat we hiermee toch haast een primeur hebben, want voor de rest
vind je online nagenoeg geen enkele reuring rondom dit album. Tijd
om daar een klein beetje verandering in te brengen want Ruiz'
album is met recht een klasse apart. Ruiz is namelijk een
begenadig multi-instrumentalist, want naast de diverse gitaren,
percussie, fluiten en toetseninstrumenten die hij bespeelt, is hij
ook nog eens een prima violist. Koppel dat aan het feit dat het
qua compositie ook nog eens helemaal klopt en Ruiz het album
schitterend heeft opgenomen en we kunnen gerust stellen dat dit
toch wel een klein meesterwerkje is. Luister en geniet van een 14
minuten durend gedeelte uit Deel 1 van “Bajo El Reino De La Luna”.
Website: http://www.borjaruiz.com.
AKTUEEL
Blackfield – Open Mind
Van het album “Blackfield” (Snapper, 2004)
De muzikale duizendpoot Steven Wilson maakt bekend dat hij na de
aankomende tour in februari stopt met zijn werkzaamheden voor
Blackfield. De afgelopen jaren deed hij al een stap terug, maar
door zijn eigen solo-werk en andere projecten heeft hij besloten
om een punt achter dit samenwerkingsverband met Aviv Geffen te
zetten. Vanavond eindigt de tour van Blackfield in Paradiso te
Amsterdam en op het moment dat u dit hoort (!) staan beiden voor
de laatste keer in deze setting op het podium. Steven Wilson
maakte van tevoren al bekend dat de setlist door dit afscheid
aangepast is. De eerste twee albums zullen ruimschoots aan bod
gaan komen tijdens deze korte tour. Het project Blackfield blijft
wel voortbestaan, met Aviv Geffen aan het roer. Website: http://blackfieldmusic.com/.
