Xymphonia is
sponsored by: 
Sunday 26 September 2010 Show No. 909
OPENER/40
JAAR OUD
Nash, Graham: Chicago/We Can Change The World
Van "Songs For Beginners" (Atlantic, 1970/Rhino, 2008)
Volgend jaar is het 40 jaar
geleden dat het solodebuut van Graham Nash, “Songs For Beginners”,
verscheen. Door OOR's muziekencyclopedie wordt het album sinds jaar en dag
als hippie-statement betiteld, maar beter is het om de jonge Nash, na
successen met Crosby, Stills, Nash & Young, als idealistische,
introverte singer/songwriter te beschouwen. De protestsong Chicago was met
een top 5 notering een behoorlijke hit in Nederland en heeft met zijn
dreigende orgel nog nauwelijks aan kracht ingeboet, zeker in de nieuwe 5.1
en stereomix, die in 2008 op DVDA en CD verschenen. Aardig is ook de lijn
naar Pink Floyd, Roger Waters en David Gilmour: enkele backingvocalisten
zijn na dit album ook te horen op hun werk, wat zeker met het fraaie
saxofoonwerk wel eens aan Dark Side doet denken. Jaren later stond Nash op
het podium om Gilmour te begeleiden.
Carptree - Dragonfly
- The Water
Van "Nymf" (Fosfor Creation, 2010)
In het algemeen valt te
zeggen dat de algehele albumsfeer op dit vijfde Carptree-album een
compromis is tussen de twee voorgaande. Voorganger "Insekt"
(2007) was bij vlagen wel erg druk en hard. Er is nu meer ruimte voor
lyriek, die typische herkenbare Carptree-melodieën en ietwat
transparantere symfonische passages, met, zeker, af en toe zo'n zeer zware
uitbarsting."Dragonfly" is een extreem dynamisch nummer met een
lang filmisch intro, intieme, bewogen gezongen passages en pompeuze
instrumentale interludes, waarbij ook plaats is voor een bijzonder gave én
flitsende Moog-solo. Liefhebbers van dergelijke soli zullen sowieso hun
vingers aflikken, als een rechtse stemmer bij het komende regeerakkoord,
want er zijn er vele. Met "The Water" kom je ultiem tot rust.
Een bespiegelende ballad-achtige song met niet alleen veel koor-synths,
maar zelfs een écht koor dat steeds herhalend als in een mantra de titel
zingt.
Day Six -
Van
het album “The grand Design” (Lion Music 2010)
De Nederlandse band Day Six
bestaat al sinds 2002 en won prijzen bij de Metal Battle en de Aardschok
Metal Bash. De groep heeft in het verleden al verschillende albums en
EP’s uitgebracht, deels onder een andere naam, maar nog nooit is er
onder de hoede van een echt label een CD op de markt gezet. Het
debuutalbum “The Grand Design” is een meer dan zeventig minuten
durende rock- en metal sciencefiction-reis. We hebben te maken met een
zeer getalenteerde band. Hoewel de invloeden duidelijk aanwezig zijn in de
muziek van Day Six, weten ze een geheel eigen geluid te produceren met
verrassende elementen. Liefhebbers van Porcupine Tree, Opeth, Dream
Theater en maar ook meer symfonische bands als Marillion en Muse moeten
dit album beluisteren, ondanks dat het
meer dan 16 minuten durende nummer “Inside” het hoogtepunt is, geeft
ook “Fergus Falls” een goed beeld geeft van de muziek op het album,
met enerzijds de wat hardere metal anderzijds meer symfonische passages.
NIEUW
Chavez, Ingrid (& David Sylvian) - Les Fleurs Du Mal
Chavez, Ingrid - A Flutter And Some Words
Van "Little Girls With 99 Lives" (Ten Windows Records, 2009) en
"A Flutter And Some Words" (Ten Windows Records, 2010)
Eind jaren '80 werd Ingrid
Chavez door Prince ontdekt, waarna ze in 1992 haar debuut "May 19,
1992" voor zijn Paisley Park-label mocht opnemen. Daarna ging ze een
relatie aan met David Sylvian, met wie zie ook zes demo's uitbracht die
uitgebracht werden uitgebracht op een tot 20 exemplaren gelimiteerde CDR
getiteld “Little Girls With 99 Lives”, terwijl enkele tracks ook de
B-kantjes van singles van echtgenoot Sylvian sierden. Vorig jaar
verschenen vier van deze songs op een iets minder gelimiteerde CD met
dezelfde titel en begin dit jaar bracht Chavez eindelijk de opvolger van
haar debuut uit. Met name in de instrumentenkeuze en de wijze waarop ze
haar zang opnam is de invloed van haar ex goed te horen. Interessant is
ook dat op beide CD's Richard Werbowenko te horen is, een
multi-instrumentalist, die ooit in het obscure en ietwat Japan-achtige
Judgement Of Paris zat, maar met Chavez ook het nog obscuurdere Skyfish
vormde.
Website: http://www.ingridchavez.com/
NIEUW
Anubis
- The Collapse
Van het album “230503” (eigen beheer)
Conceptalbum en tevens
debuutalbum van de Australische band Anubis. Het verhaal gaat over een
eenzame jongeman op zoek naar een richting in zijn leven. De meeste
nummers van het album zitten vol beweging en worden goed en vol emotie
gespeeld. Bij het geplande nummer word de vergelijking gauw getrokken met
IQ. Dit niet alleen door het gitaarwerk en de Mellotron-tapijten
OPENER
Steve Thorne – Feathers
Van “Into the Ether” (F2 music, 2010)
De derde plaat van Thorne
heeft een iets meer rockend karakter dan zijn voorgangers, maar bevat nog
steeds heerlijk melodieuze symfo. De bijtende stem van Steve is nog steeds
leidend en muzikaal neigt het gebodene zeker naar bands als Jadis en It
Bites. Op dit nummer horen we overigens ook Jadis-voorman Gary Chandler op
gitaar, Marillion-bassist Pete Trewavas en Spock's Beard-drummer Nick
D’Virgilio.
IN
HET NIEUWS
Yes – Machine Messiah
Van “Drama” (Atlantic, 1980)
Verrassend bericht is dat
Trevor Horn het komende album van Yes gaat produceren. In 1980 waren zowel
Horn als Geoff Downes lid van de band nadat ze als duo met The Buggles een
grote hit hadden gescoord met “Video Killed The Radio Star”. Horn was
ook verantwoordelijk voor het geluid van het herrezen Yes in de jaren '80,
als producer van “90215”, toen met Trevor Rabin het geluid van de band
compacter werd. Het zal de tweede plaat worden zonder Jon Anderson en de
eerste met de Canadees David Benoit (ook: Mystery) als zanger. Zoals het
er naar uit ziet zullen er ook een aantal nummers uit het
“Drama”-tijdperk die nooit zijn vastgelegd worden gebruikt. Eind van
het jaar weten we meer.
IN
HET NIEUWS
Exivious - Ripple Of A Tear
Van "Exivious" (eigen beheer, 2009)
Nog geen jaar na het
verschijnen van hun debuut-album hebben de leden van deze jazzrock/metal
formatie besloten om voorlopig de band in een slapende toestand te
brengen. Hun activiteiten in de avant-metalband Cynic en de Nederlandse
extreme metalband Textures slokken al hun tijd. Wel is het zo dat het
album na gelimiteerde luxe uitgave nu ook in een eenvoudigere digipack-
uitgave bij de band is te verkrijgen maar ook via de geijkte
verkoopkanalen.
Glasshammer - Beyond, Within
Van "If" (Arion / Sound Resources, 2010)
Voorganger "Three Cheers
For The Broken-Hearted" was een stijlbreuk met het verleden. Met een
zangeres werd er veel compactere muziek gemaakt, die refereerde aan The
Beatles en The Zombies. Blijkbaar beviel dat niet, of heeft men geluisterd
naar de lauwe ontvangst door fans en critici, want "If" ligt in
de lijn van wellicht het meest bejubelde Glass Hammer-album: "The
Inconsolable Secret" (2005). Voornaamste invloed toen en nu: jaren
'70-Yes. Daarvoor is een nieuwe zanger aangetrokken. En niet alleen met de
eerste en laatste drie letters van z'n naam verwijst Jon Davison naar een
bepaalde vocalist met een hoge stem... Verder zijn daar pompeuze
keyboardkathedralen à la "Awaken", Howiaanse metalige
gitaarfratsen en natuurlijk melodieus en op de voorgrond tredend
Rickenbacker-basspel. De heftige keyboardsolo in "Beyond Within"
doet trouwens eerder aan Patrick Moraz op "Relayer" denken dan
aan Wakeman. Dit alles is kraakhelder geproduceerd, opdat dit een
weliswaar regressieve, maar wel bijzonder wel smakende luistertrip,
natuurlijk gestoken in een Roger Dean-achtige hoes, wordt.
Wagnon, Marc: Eye Of The Skies: A Farewell
Van "Earth Is A Cruel Master" (Buckyball Records, 2010)
Marc Wagnon is naast
labelbaas van Buckyball Records ook bekend als midi-vibrafonist voor bands
als Brand X, Tunnels en Doctor Nerve. “Eye Of The Skies” is na meer
dan 10 jaar zijn tweede CD onder eigen naam, waarop hij ook toetsen,
marima en drums bespeelt. Met een kleine bezetting waarin verder gitarist
Van Manakas opvalt maakt hij moderne jazz/jazzrock, waarin melodie en
sounds voorop staan. Het gekozen nummer heeft daarbij een symfonische
sound die aan Pierre Moerlen's Gong doet denken. Zie
http://www.buckyballmusic.com/
NIEUW
My Brother The Wind - Karmagrinder
Van "Twilight In The Crystal Cabinet" (Transubstans Records,
2010)
Dit album is het resultaat van 4 muzikanten die elkaar nagenoeg niet
kenden en in 2 uur (!) een volledig ongerepeteerd album opnamen. Twee
gitaristen, een bassist en een drummer waarvan een aantal al hun sporen al
hebben verdiend in bands zoals Anekdoten (gitarist Nicklas Barker) en
gitarist Mathias Danielsson (Makajodama, ex-Gosta Berlings Saga). Muzikaal
heeft een behoorlijk los, psychedelisch maar ook heftig rockend karakter.
Het is een 'snapshot' waarvan je op het
eerste gehoor zou aannemen dat het ergens begin jaren 70 is
opgenomen. Groovy man ... :-)
Sunday 19 September 2010 Show No. 908
IN
HET NIEUWS
Camel - Rhayader Goes To Town
Van het live in Enschede opgenomen “Never Let Go” (Camel Productions,
1993)
Binnen enkele weken is de
nieuwe Camel-DVD "The Opening Farewell" te koop in de Camel-shop
op het internet. Het betreft opnamen van een van de eerste concerten van
de tournee die na het vooralsnog laatste Camel-album “A Nod And A Wink”
werd ondernomen. In Europa werden die concerten gedaan met
Kayak-toetsenist Ton Scherpenzeel, maar op de DVD staat een Amerikaans
concert met Tom Brislin (bekend van o.a. de “Magnification”-tournee
van Yes). Ook verschijnt er volgende week een 4CD-Camel-box, “Rainbows
End – Anthology 1973-1985”. Voorman Andrew Latimer laat weten dat het
goed gaat met zijn gezondheid en dat er voorzichtig wordt aangevangen met
het schrijven voor een nieuw Camel studioalbum. Zie verder http://www.camelproductions.com
NIEUW
Ephemeral Sun - Prism
Van "Harvest Aorta" (eigen beheer, 2009)
Vette krent in iO Pages
94/2010: "De bijna 13 minuten durende opener "Springsong"
begint haast als doommetal, met trage, krachtige riffs en loodzware
begeleidende keyboards. Maar het vervolg klinkt redelijk vriendelijk en
sfeervol, met lichte jazzy intermezzo's, korte akoestische fragmenten,
proggy synths en ene heerlijke supersymfonische gitaarsolo, hoewel die
donkere kant ook regelmatig terugkeert. In het daaropvolgende "Prism"
komt de fan van krachtige, bombastische symfo met hoogpolige
toetsentapijten en slepend gitaarspel volledig aan zijn trekken. Slotstuk
is het 41 minuten klokkende titelnummer. Alles wat hiervoor geschreven is
geldt ook voor dit magistrale magnum opus. Contrasten zijn er doorlopend,
zonder dat er sprake is van chaos of gekunsteldheid. De muziek blijft
altijd melodieus en sfeervol klinken, met elementen van o.a. Anglagard,
Pink Floyd, Dream Theater, King Crimson, Steve Hackett, Anekdoten en Rush,
zonder dat je kunt zeggen dat Ephemeral Sun specifiek op een van die bands
lijkt." Bij vlagen is de band zeker ook te vergelijken met Helmet Of
Gnats, al was het maar om de gigantisch lange titeltrack.
NIEUW
Godsticks
- Timshell
- Withdrawn Was The Giveaway
Van "Spiral Vendetta"
(Eigen Beheer, 2010)
“Spiral Vendetta” is de
eerste volwaardige CD van het Engelse Godstick, dat eerder een titelloze
EP uitbracht (waarvan we volgens mij wel iets gedraaid hebben, maar dat
kan ik niet in de lijst terug vinden). De vaste leden Darran Charles
(zang, gitaar, toetsen) en Steve Roberts (drums, toetsen) hebben niemand
minder dan Brian Beller bereid gevonden de rol van bassist op deze schijf
in te nemen. Beller, bekend van ondermeer Steve Vai, NDV, James LaBrie en
Mike Kenneally en tevens
NIEUW
District 97 -
I Can't Take You With Me
- The Man Who Knows Your Name
Van "Hybrid Child" (The Laser's Edge, 2010)
OK, Dream Theater-achtige
bands zijn er veel maar de Amerikaanse band District 97 is uniek in zijn
soort door de traditionele gitaar / bas / toetsen / drums bezetting te
combineren met een klassieke celliste (de Nederlandse Katinka Kleijn die
al jaren bij het Chicago Symphony Orchestra speelt) en zangeres Leslie
Hunt die al eens in de finale-ronden van American Idol heeft mee gedaan.
En dan is er nog het feit dat het drummer Jonathan Schang is die alle
muziek schrijft en het ook nog eens produceert. “Hybrid Child” is
daarmee fris, modern album geworden met lichte metal-trekjes, waarop de
balans tussen muzikale krachtpatserij en goede songs uitermate goed
gevonden is.
NIEUW
Jack Yello - You've Got
Van "Xeric" (eigen
beheer, 2010)
Vette Krent in iO Pages
96/2010: "De Duitse formatie Jack Yello borduurt voort op de muzikale
erfenis van het vroege Marillion. Het is niet alleen die typische
neoprogressieve stijl, ook het bijtende, soms enigszins geknepen
stemgeluid van zanger Dirk Bovensiepen doet in veel opzichten de
herinneringen aan Fish in diens hoogtijdagen herleven. Toch heeft de band
ruimte gemaakt voor een bredere muzikale insteek, want er zijn ook
invloeden van Dream Theater (krachtig geluid met dito riffs), Deep Purple
(lekker rockende gitaren en orgel) en in mindere mate Pink Floyd (sommige
symfonische passages en synthesizersounds) te horen. De groep beschikt
over prima muzikanten, maar men beheerst de kunst van het weglaten. Geen
onnodig gefröbel, maar sterke melodieën en gepassioneerde gitaar- en
synthesizersolo's die in dienst staan van de composities in plaats van
andersom. Te goed om over het hoofd gezien te worden voor liefhebbers van
Arena, Aragon en Marillion." (Rob Haanemaayer)
LIVE-TIP
Moody Blues - Blue Guitar
Ooorspronkelijk van het album
“Blue Jays” (Polydor, 1975) van Justin Hayward en John Lodge en nummer
8 in de Britse hitsinglelijst van dat jaar. In de originele versie was
Lodge echter niet te horen: Hayward werd begeleid door 10CC. Op dinsdag 28
september geeft de Britse band The Moody Blues een concert in de Heineken
Music Hall in Amsterdam. Al sinds het verschijnen van het eerste album in
de gloriebezetting, “Days Of The Future Passed' in 1967, zijn The Moody
Blues niet meer weg te denken uit de internationale muziekwereld.
Inmiddels heeft het trio bestaande uit Graeme Edge, John Lodge en Justin
Hayward, wereldwijd meer dan 55 miljoen albums verkocht en heeft de groep
18 platina albums en tal van awards ontvangen.
OPENER
Cannata - What About The Children
Van “Watching The World” (Now & Then, 1993)
LIVE-TIP
Focus - Black Beauty
Van het album “Focus 9 / New Skin” (Red Bullet, 2006)
Reeds in het begin van de
zeventiger jaren manifesteerde Focus zich als het succesvolste en meest
gewaardeerde exportproduct van de Nederlandse popmuziek. Hoofdzakelijk
instrumentale singles als “Hocus Pocus”, “Sylvia” en “House Of
The King” bereikten de hoogste regionen van de internationale hitlijsten
en ook tijdloze albums als “Moving Waves”, “Focus 3” en
“Hamburger Concerto” droegen bij aan de status en wereldfaam van deze
legendarische groep. Anno 2007 is er sprake van een nieuw Focus-tijdperk
en hiervoor is wederom een topbezetting verantwoordelijk. Uiteraard is
oprichter en muzikaal genie Thijs van Leer met zijn karakteristieke
Hammond-orgel en dwarsfluit van de partij. Een absolute smaakmaker is
tevens de jeugdige Niels van der Steenhoven, die inmiddels in binnen- en
buitenland naam maakt als groot gitaartalent. De ritmesectie van het
huidige Focus wordt gevormd door bassist Bobby Jacobs, telg uit de
beroemde jazzfamilie, en ‘good old’ Pierre van der Linden op drums. De
groep gaat uitgebreid op tournee de komende tijd en is 24 september in het
Zwolse Hedon te zien en later ook nog in Doetinchem, Hengelo en
Hellendoorn. Zie daarvoor de concertagenda op onze site.
LIVE-TIP
Frank
Zappa - St. Alphonzo's Pancake Breakfast / Father O'Blivion
Van "' (Apostrophe)" (Zappa
Records, 1974)
Dweezil Zappa en zijn Zappa
Plays Zappa-band is op 9 november te zien in Metropool te Hengelo. Dweezil
zal o.a. het complete album "'(Apostrophe)" (1974) vertolken.
Dit is één van de zowel artistiek als commercieel meest geslaagde
Zappa-albums en een favoriet van zoonlief. Het is eigenlijk deel van een
drie-eenheid met "Overnite Sensation" en "One Size Fits All":
de periode dat een zowel warme als zeer muzikale, zowel rhythm &
blues- als jazzrock-beïnvloede sound werd ontwikkeld, met in z'n band
o.a. toetsenist George Duke en percussioniste Ruth Underwood.
LIVE-TIP
Kayak - Before the angels fell
van “Letters From Utopia” (SMH Recordings. 2009)
Het meest recente album van
Kayak was een heuse dubbelaar. Op 22 november zal er in Paradiso een 'tribute
to Pim Koopman' plaatsvinden. Afgelopen jaar overleed de drummer, producer
en componist. Koopman was lid van Kayak tot 1976 waarna hij zich op het
productiewerk ging toeleggen. Hij scoorde o.a. hits met Pussycat, Maywood,
Sandy Coast en Valensia. In 1978 richtte hij met Rob Vunderink Diesel op,
dat zowaar een hit had in de VS met “Sausolito Summernight”. Koopman
was er vanaf het begin van de Kayak-reünie ook bij. tot zijn overlijden
op 23 november afgelopen jaar aan een hartstilstand. Kayak zat toen midden
in een tournee.
IN
HET NIEUWS
Caravan - Memory Lain, Hugh / Headloss
Van “Girls That Grow Plump In The Night” (Decca, 1973)
Na een lange tijd van
afwezigheid zal Caravan weer eens live te bewonderen zijn. Dit in het
kader van DVD- opnamen en een TV-uitzending op het Britse ITV. Het zijn
intieme concerten waar maar een kleine 75 bezoekers bij kunnen zijn, dit
dan wel voor een prijskaartje van 175 pond. Maar dan krijg je wel een meet
and greet met de band, champagne en ook zal je naam worden vermeld
NOGMAALS
NIEUW
Témpano -
Failing Senses
-
Van
"Selective Memory" (Atabal Production, 2008/Musea, 2010)
Zoals beloofd nogmaals werk
van “Selective Memorie”, de vierde plaat van Témpano uit Venezuela,
met dit keer een mooi Floydesk nummer, waarin de gitaren regelmatig aan
het album “Animals” doen denken, gevolgd door een als een ballade
beginnende song, die voorts aan de hand van de Minimoog uitgebouwd wordt
tot een mooi symfonisch miniatuurtje.
Air
- Radian
Van "10.000 Hz Legend" (Source / Virgin, 2001)
Recentelijk hebben we het
nodige gedraaid van de mooie heruitgaven van de vier albums die Jade
Warrior heeft gemaakt voor Island Records. Die albums zijn behoorlijk
invloedrijk geweest aangezien het vroege voorbeelden waren van moderne
wereldmuziekalbums, maar te horen aan de track “Radian” van het tweede
volwaardige studio-album van het Franse electronica-duo Air staan die
albums ook bij deze twee heren in de kast.
Sunday 12 September 2010 Show No. 907
IN
HET NIEUWS
ELO - Roll Over Beethoven
Van
“Electric Light Orchestra Live At The BBC” (Eagle Records, 1999)
Opnames van de band, gemaakt
in the Paris Cinema, Regent Street, Londen 1973. Afgelopen week is Mike
Edwards, in het verleden lid van de Britse rockgroep Electric Light
Orchestra, om het leven gekomen door een bizar ongeval. Britse media
meldden zondag dat de 62-jarige cellist tijdens een rit in zijn busje werd
geraakt door een hooibaal van ruim driehonderd kilo. De muzikant was op
slag dood. Tussen 1972 en 1975 was Edwards een opvallend onderdeel van ELO.
Hij droeg tijdens concerten zeer opvallende kostuums en bespeelde zijn
instrument met sinaasappels en grapefruits. In 1975 verliet hij de band
omdat hij zich volledig wilde wijden aan het boeddhisme. Hij veranderde
zijn naam in Deva Pramada.
NIEUW
Gazpacho - Snail
- River
Van "Missa Atropos" (eigen beheer, 2010)
Op het Loreley Festival ging
vorige week het nieuwe album "Missa Atropos" van de Noorse groep
Gazpacho in première. Op hetzelfde festival speelde ook de groep die de
Noren een tijd lang onder z'n hoede nam: Marillion. En Gazpacho heeft
zeker goed geluisterd naar de albums die de Britten sinds
"Marbles" produceren. Gazpacho maakt eenzelfde
emotioneel-sferisch soort progpop. Gazpacho probeert daarin nog meer dan
Marillion een plaat lang eenzelfde sfeer, eenzelfde kadans aan te houden.
Danwel in ultralange nummers, danwel (zoals hier) in kortere stukken die
samen onmiskenbaar één geheel vormen. Met daarbij de constatering dat de
zanger van de Noren een vlakkere (maar beslist niet emotieloze) stem heeft
dan Steve Hogarth, zal de muziek bij oppervlakkige beluistering al snel
als 'saai' worden weggezet. Nu is "Missa Atropos" lang niet
altijd enerverend, maar als er naar zinderende climaxen wordt toegewerkt
als die in "River" is het moeilijk onberoerd te blijven.
Fonderia
- Liquid
- Doctor's Hill
Van "My Grandmother's Space Suit" (Bizzarre Production, 2010)
Na "Fonderia"
(2004) en "re>>enter" (2006) is "My Grandmother's
Space Suit" de derde CD van het Italiaanse Fonderia. Opnieuw heeft
men een fraaie mix van trippy fusion, progressieve rock en nu-jazz weten
te creëren, waarbij voor het eerst zelfs twee vocale nummers zijn
toegevoegd. Fonderia's muziek kenmerkt zich door het gebruik van zowel
jaren zeventig toetsen als Minimoog, Clavinet, Mellotron en Hammond als
trompet. Bij dat laatste instrument moeten we vooral aan het melodieuze
spel van Mark Isham of Jeff Oster en de elektronische jazzrock benadering
van Nils Petter Molvaer denken. Maar ook de gitarist laat zich niet
onbetuigd, zodat het rockelement zeker niet ontbreekt, terwijl de
ritmetandem traditionele partijen afwisselt met moderne beats. Overigens
werd deze plaat opgenomen in Peter Gabriels Real World Studios.
Junip - Don't Let It Pass
- Official
Van "Fields - Special Edition Incl. 'Rope And
Junip is de band van José
González, die hij al had voordat hij doorbrak als solo-artiest met zijn
album "Veneer". De groep uit Göteborg bestaat verder uit een
toetsenist en een drummer, maar de stem en de akoestische gitaar van González
staan ook hier al centraal. Junip werd al in 1998 opgericht, maar van een
een album was het echter nog nooit gekomen. Wel van twee EP'tjes. Nu heeft
het trio alsnog een album gemaakt, "Fields", dat als special
pakket verkrijgbaar is mét die twee EP's. De liedjes zijn in aanleg
simpel, steeds melancholiek, met onnadrukkelijke drumritmes maar wel met
fijne keyboard-accenten (met een voorkeur voor 'vintage'-geluiden). Het is
het onderscheidende element t.o.v. González' solo-werk. "Don't Let
It Pass" kent twee korte elegante Moog-soli. "Official"
komt van de "Black Refuge"-EP uit 2004. Het bestaat uit niet
meer dan twee akkoorden, die ondersteunend, met uiterst bezwerend effect
eerst op orgel en later op Mellotron (of iets vergelijkbaars) worden
gespeeld.
HERUITGAVE
Phillips, Anthony - Silver Song
Van "The Geese & The Ghost" 2CD heruitgave (2008, Voiceprint)
Ooit was er het plan, zo rond
de opnamesessies van “Selling England By The Pound”, dat er een
zijproject zou komen rond Anthony Phillips en Mike Rutherford met als gast
Phil Collins op drums. “Silver Song”, geschreven in 1969 als een soort
van vaarwel voor voormalig Genesis-drummer John Silver, leek een goede
kandidaat voor een eerste 'probeersel' en uiteindelijk werd het geheel in
de studio opgenomen en zou het op single gaan verschijnen in 1974. Collins
heeft er zelfs nog een interview voor gehouden op BBC Radio One maar ...
de single is nooit daadwerkelijk uitgebracht. In 2008 verscheen er een
2CD-editie van het eerste solo-album van Anthony Phillips "The Geese
& The Ghost" en dat was een uitstekende gelegenheid om eindelijk
dit item officieel
uit te brengen.
NIEUW
Témpano - A Farewell To Seasons
Van "Selective Memory" (Musea, 2010)
In 2008 verscheen van Témpano
het download-album “Selective Memory”, waarop onder andere enkele eind
jaren zeventig geschreven stukken stonden die voor conceptalbums als
“The Seven Samurai” en “Odyssey” tot lange stukken waren gesmeed.
Aangevuld met één extra track verscheen “Selective Memory” onlangs
ook op CD. Het is eigenlijk pas de vierde plaat van de band uit Venezuela,
maar haar muziek is populair doordat het op fraaie wijze oude symfonische
rock combineert met neoprog, Pink Floyd-achtige escapades en Happy The
Man-verwante, springerige patronen. Geknipt voor Xymphonia dus. Het
epische “A Farewell To Seasons” heeft de aftrap.
Schicke, Fuhrs, & Frohling - Open Doors
Van "Ticket To Everywhere" (Esoteric Reactive, 1979/2010)
Ongeveer 2 jaar naar het
tweede album “Sunburst” kwam er een derde album van Schicke, Fuhrs,
& Frohling (SFF) uit. Een album dat de reputatie geniet het minste van
de band te zijn en daardoor toch wat te veel ondergewaardeerd wordt. De
band doet, onder invloed van de tijdgeest, wat water bij de wijn en
probeert toegankelijkere nummers te schrijven en de muziek een
lichtvoetiger jasje te geven. Maar er zijn nog genoeg sfeervolle
progstukken te horen zoals de openingstrack “Open Doors”. Ook dit is
weer een mooi verzorgde heruitgave op het sublabel Reactive van Esoteric
Recordings.
IN
HET NIEUWS
Dream Theater - Lifting Shadows Off A Dream
Van “Awake” (East-West, 1994)
Vrij verrassend nieuws naast
alle soaps rond de Nederlandse regeringsformatie. Mike Portnoy heeft een
bericht op zijn site geplaatst dat hij per heden is gestopt als bandlid
van Dream Theater. Mike die volgens eigen zeggen de laatste 25 jaar
“24/7”, dus alle dagen in de week het klokkie rond, met de band bezig
was, kwam eigenlijk tot de conclusie dat hij vooral het laatste jaar meer
plezier en voldoening haalde uit zijn buitenechtelijke escapades (andere
bands en gelegenheidsprojecten) en wel toe was aan een rustpauze met
betrekking tot de moederband. De band die hij ooit in 1985 was begonnen en
waar hij de drijvende kracht achter was. Maar helaas voor Mike voelde de
rest van de band er niets voor om en rust pauze in te lassen. Ook Mike’s
voorstel om dan af en toe zijn diensten aan de band aan te beiden in 2011
zag de de groep niet zitten: zij wilde gewoonweg doorgaan. Dus besloot
Mike om het voorbestaan van de band niet in de weg te staan en uit Dream
Theater te stappen. De tijd zal leren of de groep er verstandig aan heeft
gedaan om een toch wel een van de boegbeelden van de band te laten gaan.
Voor Mike is het misschien niet eens zo verkeerd om andere paden te gaan
bewandelen.
NIEUW
Twelfth Night – The Collector
Afkomstig van “MMX Twelfth
Night Live” (TN, 2010)
Opgenomen in mei 2010 is dit
“MMX Twelfth Night Live” het eerste bewijs van de 6-mans line-up met
de twee Galahad leden in dienst. En eigenlijk ook een tussendoortje
aangezien de beelden zo goed waren dat met het maar uit heeft gebracht.
Hier is ook te zien hoe het op Loreley wel had moeten klinken aangezien
dat optreden nogal gepaard ging met de nodige technische problemen,
waardoor de band niet echt goed uit de verf kon komen. Doordat gitarist
Andy Revell voor 2010 niet beschikbaar was zijn Roy Keyworth en toetsenist
Dean Baker gevraagd om de honneurs waar te nemen. Dit gaf Mark Spencer,
die er vanaf het begin van de reünie bij was, de mogelijk als vliegende
kiep op zowel toetsen, gitaar en bas op te treden. En om nummers te spelen
die voorheen lastig live te realiseren waren. Zo zijn er meer nummers te
horen van “XII” uit 1986, maar is ook eindelijk het oude “Für
Helene” en de vergeten epic “The Collector” van stal gehaald.
De muziek van Twelfth Night is al niet echt rustig, maar deze formatie
zorgt voor een nog groter ADHD-gehalte met als middelpunt Andy Sears die
zichtbaar veel plezier heeft (net als de rest van de band) en na een paar
nummers zijn stem al behoorlijk forceert. Eind van het jaar moet ook
eindelijk de langverwachte DVD van het concert in The Albany uit 2007
uitkomen. Ook zal er eindelijk een dubbel-CD versie van het befaamde
“Live And Let Live” moeten verschijnen. Dus al met al een druk jaar
voor de band.
SEVENTIES / JAZZROCK
Agora - Aqua Celeste / L'Arte Di Ovidio
Van “Live In Montreux” (1975, WEA Italy)
De Italiaanse jazzrockband Agora debuteerde in 1975 met het live-album
“Live In Montreux”, iets wat tot op dat moment nog nooit was gedaan
door een Italiaanse band. Op datzelfde festival traden overigens dat jaar
ook PFM en Magma op dus de heren waren in goed gezelschap. en het valt te
begrijpen waarom WEA Italië dit graag wilde uitbrengen want de tegen
Weather Report aanleunende jazzrock met een symfo-tintje klinkt zelfs nu
nog na al die jaren, ondanks de wat stoffige opnames, best wel boeiend. We
draaien de afsluitende suite met veel ruimte voor mooie
lange duetpassages van de sopraansax en elektrische gitaar.
IN
HET NIEUWS
Coldplay - Lovers In
Van
“Viva la Vida or Death and All His Friends” (EMI, 2008)
De populaire Engelse rockband
Coldplay werd gevormd in 1997. Sleutelfiguur en leadzanger van de band is
Chris Martin. Coldplay begon met optredens in kleine Londense clubs, maar
staat nu alleen nog in uitverkochte stadions vol meezingende fans. Het
vierde album, “Viva la Vida or Death and All His Friends”, werd samen
met Brian Eno geproduceerd en ontving meerdere Grammy's.
Sunday 5 September 2010 Show No. 906
OPENER
Gilmour, David: Blue Light
Van "About Face" (Columbia, 1984/Sony Japan, 2007)
Later dit jaar zal David
Gilmour prominent te horen zijn op de nieuwe CD van The Orb, getiteld
“Metallic Spheres”, die dan ook onder de naam The Orb featuring David
Gilmour zal verschijnen. De plaat zal twee lange tracks kennen en
leverbaar zijn in drie versies: LP, CD en dubbel-CD. Die laatste versie
bevat een schijf die te beluisteren is als driedimensionaal, wat blijkbaar
vooral goed op de hoofdtelefoon lijkt te werken. Op http://www.davidgilmour.com/
is de hoes al te bewonderen en is meer info te lezen. Wij gaan terug naar
het tweede soloalbum van Gilmour, “About Face” uit 1984, dat enkele
jaren terug geremasterd werd en waarvan wij een nummer van de Japanse
versie draaien, het met toen hippe blazers voorziene “Blue Light”.
NIEUW/PROMO
Koi - The
Rabbit
- Woodnote
Van "In Tomorrow Hid Yesterday" (Progress Records, 2010)
In
Tomorrow Hid Yesterday is het debuut van het Zweedse kwintet Koi. De
biografie vertelt dat de band zich graag ziet als onderdeel van de
zogenaamde progressieve indie rock, het genre dat begin deze eeuw vorm
kreeg met bands als Elbow, Pineapple Thief, Mew, maar ook Mars Volta.
Kenmerkend voor de stijl is een focus op gevoel, melodie en harmonie en
minder op lange solo's. Door de nadruk op emotie zit er veel contrast in
de sfeer: agressie en introversie liggen dicht bij elkaar. Het knappe van
Koi is dat ze de vaak volle, duistere productie met stevige gitaren warm
weten te houden door de gedragen toetsenbijdragen, waardoor ook Anekdoten
en zelfs Genesis in de muziek doorklinkt. De CD kwam overigens in februari
dit jaar al uit als eigen beheerproduct, maar is eind augustus ook door
Progress Records uitgebracht.
NIEUW
Blackmore's Night - Keeper Of The Flame
Van "Autumn Sky" (Spinefarm Records, 2010)
Het echtpaar Blackmore is in
Zweedse folkstemming op dit nieuwe album. Opener "Highland" is
een cover van One More Time, de band van een ander echtpaar, Nanne en
Peter Grönvall. Dielaatste is de zoon van Benny 'ABBA' Andersson. "Journeyman"
is een cover van het nummer "Vandraren" van de Zweedse
folkrockband Nordman. Los van enkele adaptaties van stokoude folkdeunen is
er nog één aanvullende cover, die helemaal niet folky van oorsprong is:
"Celluloid Heroes" van The Kinks. Hier krijgt het een akoestisch
folk-arrangement, met o.a. een solo voor traditionele fluit. Diverse
nummers zijn trouwens semi-elektrisch, waaronder "Journeyman" en
"Keeper Of The Flame". Naast folkfiddle bevat 't namelijk
Blackmore's herkenbare elektrische gitaarspel. In een flinke solo schemert
de Deep Purple-roots een beetje door. Al moeten we voor
vergelijkingsmateriaal weer eerder denken aan een Mike Oldfield-nummer als
"To France".
Lis Er Stille: Shards Of The Ending
Van "The Collibro" (VME-Voices Music & Entertainment, 2010)
Het Deense Lis Er Stille is een kwartet dat in 2004 werd opgericht en
met “The Collibro” deze maand haar derde album uitbrengt. Als we de
biografie mogen geloven zijn de violen en operakoren van de eerste twee
platen verdwenen, maar de op klassieke muziek gebaseerd raamwerk van
postrock en metal gebleven. Feit is dat dit een behoorlijk overdonderend
album is, waarin het soms lijkt alsof Jeff Buckley banden heeft
achtergelaten met muziek die door Sigur Ros moest worden uitgevoerd. Lange
tracks, met verstilde momenten die plotseling gevolgd worden door
orgastische climaxen van geluid, worden afgewisseld door korte intermezzi.
Toch staat ondanks het soms grimmige, duistere karakter de melodie voorop,
wat “The Collibro” tot een uitdagende, intense luisterervaring maakt.
Het gekozen nummer toont alle hierboven genoemde facetten. Website: http://www.liserstille.dk
NIEUW
William Britelle - Pegasus In Alcatrazz
- Rio Rio
Van "Television Landscape" (New Amsterdam Records, 2010)
Een bij vlagen adembenemend
album van een zeer breed georiënteerd multitalent. Hardstikke progressief
in de letterlijke zin, maar ook toegankelijk en zeer melo- en harmonieus.
Brittelle componeerde alle stukken en schreef de overweldigend fraaie
arrangementen die stilistisch niet echt in een hokje zijn te stoppen. Ze
zijn zeker symfonisch (wat wil je, met strijkers, harp en hoorns), maar
hier en daar ook meer iets van een jazzorkest (het saxofoontrio speelt met
onmiskenbare jazzswing), terwijl er ook wel degelijk pop- en
rock-invloeden te bespeuren zijn – van sixties-orkpop tot zweefpop uit
de jaren '80 en '90 (Cocteau Twins, Slowdive). Voor het invullen van die
arrangementen heeft Britelle een indrukwekkende rij musici gevraagd, die
wellicht niet overbekend zijn, maar wel stiekem een flinke reputatie
hebben in fijnproeverskringen. Zoals gitarist Mark Dancigers, die meerdere
hemeltergend mooie soli speelt, vaak in fraaie legatostijl. Zijn
hoofdactiviteit is het modern-klassieke NOWensemble. Uit die groep doen
meerdere leden mee, die vaak ook zelf componist blijken te zijn. De
heerlijk losjes spelende drummer Ted Poor is veelgevraagd jazzdrummer,
o.a. in Kurt Rosenwinkels bands. Is dan alles fantastisch aan deze plaat?
Ja, bijna. De zang van Britelle zelf, zal een breekpunt (veelgebruikt
woord dezer dagen) kunnen zijn: hij zingt vaak met falset en klinkt dan
als een afgeknepen Billy Corgan. De stukken met 'gewone' stem roepen J
Mascis van Dinosaur Jr. in gedachten. Misschien had hij overal de
voicoder-achtige vervormers moeten gebruiken die hij hier en daar
aanwendt. Om het album te kopen zul je het internet op moeten, maar voor
je koopt heb je wel de mogelijkheid het hele album te streamen, op https://www.newamsterdamrecords.com/#Album/Television_Landscape
Mr. Gil - Mother Dream
Van het album “Alone” (Ars Mundi, 1998)
Mr. Gil is het project van de
Poolse gitarist Mirek Gil, bekend van Collage en Believe. Onlangs
verscheen er voor het eerst in 12 jaar nieuw werk onder de Mr Gil-vlag,
onder de titel “Skellig”, ongetwijfeld binnenkort in ons programma te
horen. We doen het vanavond met een nummer van “Alone”, het eerste Mr.
Gil-album. De Collage-link is duidelijk hoorbaar in de muziek met
neo-prog-invloeden, maar ook Pink Floyd-trekjes.
LIVE-TIP
YOSO - Close The Curtain
Van het onlangs verschenen album
“Elements” (Frontiers, 2010)
YOSO, de groep met
Toto-zanger Bobby Kimball en vormalig Yes-leden Tony Kaye en BillySherwood
is deze maand op tournee en doet 3 maal Nederland aan:
22 september Zoetermeer, De Boerderij
24 september Helmond, Podium Lakei
25 september Zaandam, De Kade
LIVE-TIP
Agua de Annique - Ice Water
Van het album ”Air” (eigen
beheer. 2007)
Agua de Annique, de groep
rond voormalig The Gathering-zangeres Anneke van Giersbergen, gaat in
oktober en november uitgebreid op tournee door het land en is op 6
november te bewonderen in het Burgerweeshuis te Deventer. Voor alle data:
zie de concertagenda op onze site.
LIVE-TIP
Beck, Jeff
- Apocalypse
- Innocent Victim
Van "Frankie's House - Music From The Original Soundtrack" (Epic,
1992)
Op 13 oktober a.s gaat Jeff
Beck in Vredenburg Leidsche Rijn zijn nieuwe album “Emotion &
Commotion” verder promoten. Het is dan ook niet te verwachten dat hij
iets van “Frankie's House” zal gaan spelen, de soundtrack die hij
samen met toetsenman Jed Leiber schreef en uitvoerde.
Toch mooi om dit weer eens te horen, vooral omdat de nadruk destijds op
sfeer en effecten lag en zeker niet op vocalen en covers.
NIEUW
Rush: La Villa Strangiato Live At Pinkpop
Van "Beyond The Lighted Stage" (Banger, 2010)
“Beyond The Lighted
Stage” is een interessante, maar ook humorvolle kijk op de geschiedenis
van Rush. Ondanks het ontbreken van echte hits, het tegenwerken van de
'serieuze' rockpers, zoals Rolling Stone, de tragiek rondom drummer Neil
Peart en het slopende bestaan van een rockmuzikant zijn de Canadezen
uitgegroeid tot de elite van topbands. De documentaire laat mooi zien dat
de heren altijd bij zichzelf bleven, maar tegelijkertijd ook zichzelf
wilden verbreden door invloeden van buitenaf. Dat laatste is vooral goed
te horen aan de muziek de ze begin jaren '80 maakten, waarin keyboards en
New Wave een grote rol vervulde. Er zijn vele interviews met zowel
bandleden als bekenden in het vak en hierbij wordt ook kritisch naar de
verrichtingen van de band gekeken. De bonus-schijf bevat meer van dit
alles, maar ook enkele min of meer complete live-songs, waaronder twee
nummers met de eerste drummer John Rutsey, het gekozen stuk van vanavond
van Pinkpop 1979 en tracks van de “R30”- en “Snakes And Arrows”-tournees.
REMASTER
Soft Machine - Bundles
- Land Of The Bag Snake
Van "Bundles" (Harvest, 1975 / Esoteric Recordings, 2010)
Het Soft Machine-repertoire is de laatste jaren uitgebreid opnieuw
beschikbaar gekomen, maar met de platen die na de overstap van CBS naar
Harvest verschenen (“Bundles”, “Softs” en “Land Of Cockayne”)
was het na vroege en inmiddels geheel uitverkochte uitgaven op CD van See
For Miles en One Way Records
droevig gesteld. Gelukkig heeft Esoteric hier een eind aan gemaakt, wat
gezien hun goede werk met remasters uit de Canterbury Scene, een logische
stap is. Met “Bundles” introduceerden de Softs de gitaar in hun
muziek, terwijl het saxofoonwerk meer naar de achtergrond verdween. Met
Allan Holdsworth hadden ze een genie in opkomst ingelijfd, die het meeste
soleerwerk voor zijn rekening nam. “Bundles” is daarom vooral een
melodieuze jazzrockplaat geworden, die door de vele in elkaar overlopende
stukken ook een duidelijk progressief tintje heeft.
IN HET NIEUWS
Rick Wakeman feat. Chaka Khan - Julia
Rick Wakeman feat. Jon Anderson - The Hymn
Van "1984" (Music Fusion, 1981/2006)
Ook na z'n succesvolle jaren '70-albums bleef de Britse van Strawbs en
Yes bekende toetsenist conceptalbums afleveren. Zoals dit op George
Orwells bekende boek gebaseerde album uit 1981 (drie jaar wachten had het
misschien wat extra momentum gegeven?). Voor het neerzetten van de
karakters uit dat boek heeft hij een zeer bont gezelschap vocalisten
aangezocht. Hoe vaak zie je Steve Harley, Chaka Khan en Jon Anderson op
één album? En tekstschrijver Tim Rice heeft zich ook zelf een vocale rol
toegediend. In de rock 'n' roller "The Proles" laat hij met
Cockney accent punky vocalen horen die nog het meest aan Ian Dury doen
denken. Chaka begint in "Julia" heel onzeker en fragiel in een
stijl die ze duidelijk niet gewend is. Na een meeslepende toetsensolo
krijgt ze alsnog de ruimte om vet uit te pakken en dán herken je haar
pas. Anderson zingt ook echt een statige song in hymne-stijl, als strak en
kaarsrecht raamwerk voor een flitsend middenstuk met meerdere enerverende
toetsensoli van Rick. Zoals onlangs al gemeld gaan Rick en Jon in oktober
en november samen op tournee door het Verenigd Koninkrijk. Er worden dan
Yes-songs, maar ook nieuwe stukken gespeeld.
WERELD VOL MUZIEK: PROG ANDALUZ
Medina Azahara - Desde Cordoba
Van "...En Al-Hakim" (Avispa, 1989)
Erik Neuteboom besprak deze CD in zijn Prog Andaluz-dossier, iO Pages
95/2010: "Eén van de beste albums van deze Spaanse progressieve
rockband. Mede door de gastrol voor flamencogitarist Vicente Amigo, het
grootste talent sinds Paco de Lucia. De sound is een mix van neo-prog
(richting vroege Marillion) en melodieuze rock, maar de drie stukken
waarin Amigo meedoet, klinken nét even wat boeiender met een extra
dimensie door zijn indrukwekkende gitaarwerk, bijvoorbeeld in een
opwindend duel met de elektrische gitaar in afsluiter "Desde
Cordoba". Kippenvel, zó uniek!" De elektronische danwel
getriggerde drums doen helaas wat afbreuk aan de warme sfeer die de
flamenco-invloed biedt.
Satellite
– Am I Losing Touch
Van “Nostalgia” (Metal Mind Records, 2009)
“Nostalgia” is alweer het vierde album
van deze Poolse uit Collage voortgekomen band. Net als voorgaande albums
is het geluid duidelijk herkenbaar: het borduurt voort op het geluid van
Collage. Dus vaak vol energie en passie. Het thema van de plaat ligt in de
relationele sfeer, wat soms een bijtend karakter geeft.
Xymphonia is
sponsored by: