Uitzending Terugluisteren

OPENER
Radiohead - Airbag
Van "OK Computer" (Parlophone, 1997)

21 jaar geleden verscheen het derde album van de Britse band Radiohead: “OK Computer”. Een album dat misschien wel in zijn eentje verantwoordelijk is geweest voor het feit dat 'prog' niet langer meer werd gezien als een vies woord door met name de Britse muziekpers. Want als er één ding duidelijk werd na het beluisteren van “OK Computer”, was het feit dat de rijke proggeschiedenis een behoorlijk invloed liet gelden op het album en de alternatieve rocksound van Radiohead met een groot klankenpalet verrijkte.
Website: https://www.radiohead.com .

NIEUW
Jet Black Sea - Home [E.D.L.]
Afkomstig van "The Overview Effect" (Freia Music, 2018)

Afgelopen donderdag 20 september verscheen "The Overview Effect", de derde plaat van Jet Black Sea. De band rondom gitarist/bassist Adrian Jones en Michel Simons, die al het programmeerwerk verzorgt, krijgt wederom gezelschap van Jones' Nine Stones Close-collega Adrian O'Shaughnessy, terwijl op afsluiter "Home [E.D.L.]” Christaan Bruin achter de drumkit heeft plaatsgenomen. De karakteristieke sound van Jet Black Sea, waarin ambient-sounds en post- en progressieve rock samenvloeien is dit keer vooral in het 35 minuten lange titelnummer mooi uitgewerkt. Tijdens het beluisteren komt bij ons het beklemmende werk van Freedom To Glide bovendrijven, hoewel Jet Black Sea minder Floydesk is. In het genoemde "Home", dat we voor vanavond geselecteerd hebben, is Pink Floyd wel iets nadrukkelijker aanwezig in een heerlijk uitwaaierende gitaarsolo.
Website: https://jetblacksea.bandcamp.com/ (met luistermogelijkheid).

NIEUW
Shineback - Kill Devil Hills
Van het album "Dial" (Bad Elephant Records, 2018)

Toen vijf jaar geleden Shineback's eerste album "Rise Up Forgotten, Return Destroyed" uitkwam, werd daarmee ook het label Bad Elephant Music gelanceerd. Dat debuut was geen conventionele progplaat, maar een mengsel van moderne prog met pop, rock en zelfs EDM. Grote man achter Shineback was en is Simon Godfrey (broer van Frost*-voorman Jem), die 6 jaar geleden zelfs in zijn eentje Shineback vormde. Op de opvolger "Dial wordt hij bijgestaan door schrijfpartner Robert Ramsay. Onder de gastspelers vinden we veel namen die we ook al op het debuut tegenkwamen, waaronder Matt Stevens (The Fierce & The Dead), Dec Burke (Frost*, AudioPlastik, Darwin's Radio), Hywel Bennett (Dec Burke Band) en Henry Rogers (Touchstone, Mostly Autumn). Nieuw op deze plaat zijn o.a. Daniel Zambas (We Are Kin) en Simons bandgenoten in Valdez Joe Cardillo en Tom Hyatt. Ook "Dial" is niet onder één stylistisch hoedje te vangen, zoals dat eigenlijk voor het grootste deel van de output van Bad Elephant geldt. Dat maakt het resultaat des te progressiever. Stevige rockpassages zijn mogelijk evenals poppy, catchy melodieën, atmosferische delen en triphop- en andere dance-invloeden. Dat alles komt samen in de lange slottrack, die we u niet willen onthouden. Let op de plotselinge pompeuze uitbraak aan het eind!
Website: https://shineback.badelephant.co.uk/album/dial (met luistermogelijkheid).

NIEUW
Crack The Sky - Home Tonight
Afkomstig van "Living In Reverse" (Loud & Proud Records, 2018)

John Palumbo heeft met het huidige Crack The Sky een behoorlijk stabiele bezetting, waarin onder andere oudgedienden Rick Witkowski en Joey D'Amico zitten. Op het nieuwe studioalbum "Living In Reverse", dat op een nieuw label verscheen, laat de band uit Baltimore weer eens een ander gezicht zien: stevige elektronische poprock met veel gitaarinterrupties met af en toe een rustpunt, zoals in "Home Tonight", net als bij het bijna hetzelfde getitelde stuk van Jet Black Sea het slotnummer. Gebleven zijn uiteraard Palumbo's satirische, soms cynische teksten. Degenen die deze - als we het wel hebben - 17de studioplaat sinds het titelloze debuut uit 1975 via Pledge Music kochten, kregen er gratis de download-only "Crackology" bij, waarop herbewerkingen van oud materiaal verzameld was.
Websites:
http://www.crackthesky.com/
https://www.pledgemusic.com/projects/crackthesky
https://www.facebook.com/officialcrackthesky/ .

NIEUW
Watson, Dean - Uptown Waltz
- Track Of Days - Act 1
Van "Track Of Days" (eigen beheer, 2018)

Multi-instrumentalist (maar toch in de eerste plaats gitarist) Dean Watson heeft tot nu toe 5 eigenbeheeralbums gemaakt in een stijl die hij zelf als progfusion omschrijft. Het vijfde album "Track Of Days" is zojuist verschenen en is een zeer ambitieuze aangelegenheid. Het is in feite een 7-delige suite, voorafgegaan door een ouverture. Zijn jazzrockende gitaarspelstijl laat hij horen met een fraaie toon en in fantasievol, aantrekkelijk spel. Het Canadese omni-talent omkleedt dat met muziek die duidelijk zijn wortels óók in de progressieve rock heeft, met links naar namen als Happy The Man (de carousselvorm, meteen al in de ouverture "Uptown Waltz") en Emerson, Lake & Palmer (zoals in de energieke orgelpartijen in het eerste deel van de suite). Het resultaat is enerverend en spannend van begin tot eind.
Website: https://deanwatson.bandcamp.com/album/track-of-days (met luistermogelijkheid).

HET DEBUUT
Vienna Circle – Conquered Air
Van het album “White Clouds” (eigen beheer, 2009)

Vienna Circle bestaat uit de broers Jack en Paul Davis. Na opgroeien in het landelijke Wiltshire op een dieet van Pink Floyd, The Beatles en Dream Theater, brachten ze in 2008 zelf hun debuutalbum "White Clouds" uit. Tot hun verrassing kreeg het album positieve recensies in de pers waar ze werden gemarkeerd als rijzende sterren in de progressieve rockgemeenschap. De muziek die de Davis-broers maken is échte volle symfonische rock, met soms een lichte folkrock-invloed. 4 jaar na het debuut verscheen het tweede album "Silhouette Moon", ook in eigen beheer. Daarna werd het stil, de laatste update van Vienna Circle's website is al weer anderhalf jaar geleden
Website: http://viennacircle.co.uk/ .

LIVE-TIP
Anathema – Can't Let Go
Van “The Optimist” (Kscope, 2017)

Anathema is een Britse band die begin jaren ‘90 samen met Paradise Lost en My Dying Bride het doommetalgenre ontwikkelde. Vanaf 1996 veranderde de sound van de Liverpudlians, die zich vervolgens ontwikkelden tot de progrockgrootheden die ze nu zijn. Vergelijkingen met superacts als Porcupine Tree, Dream Theater, Tool, Opeth, maar ook met bands als Pink Floyd en Radiohead worden regelmatig gemaakt. Vorig jaar zomer verscheen het meest recente album “The Optimist” dat dieper, gevoeliger en donkerder is dan Anathma ooit klonk. Met dit album op zak komen ze terug naar deze kant van de Noordzee om in een akoestische setting hun liedjes te spelen in de Amsterdamse Melkweg (29 september) en 013 Tilburg (30 september). Tijdens deze akoestische tour zal Anathema als kwartet optreden: Daniel & Vincent Cavanagh plus Lee & John Douglas. (bron: de Melkweg)
Website: http://www.anathema.ws/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Mystery – When Dreams Come Alive
Van “Lies And Butterflies” (Unicorn Digital, 2018)

Een nieuw studio-album van Mystery is altijd een feest van herkenning. De band, geleid door gitarist Michel St-Père, brengt drie jaar na het succesvolle "Delusion Rain" een opvolger uit. Vanaf de dik 15 minuten klokkende opener “Looking For Something Else” krijgen we een uur lang melodieuze, bombastische, opzwepende neoprog voorgeschoteld, bomvol heerlijk gitaar- en toetsenwerk. Met dit zevende album blijft de Canadese band de uitgezette koers volgen en lijkt zanger Jean Pageau, die debuteerde op “Delusion Rain”, zijn plek te hebben zeker gesteld. Maar dat hebben we op het vorig jaar verschenen live-document “Second Home” ook al kunnen constateren. Is de muziek vernieuwend? Nee, maar dat hoeft én willen we ook niet. De kracht van Mystery schuilt in de aanstekelijke melodieën, dynamische arrangementen en sterke vocalen. Hier en daar vliegt de band ook even lekker uit de bocht met een staaltje stevig rock. Kortom: “Lies And Butterflies” voldoet wederom aan de verwachtingen en Mystery levert opnieuw een kwalitatief zeer sterk album af. Mystery zal ook dit jaar weer optreden in het 'second home' van de Canadese groep: De Boerderij in Zoetermeer. Het nieuwe album “Lies and Butterflies” zal op deze avond, zaterdag 17 november, voor het eerst in zijn geheel gespeeld worden. Natuurlijk komen in de 2,5 uur durende show ook vele iets oudere Mystery-klassiekers voorbij.
Website: https://www.therealmystery.com/ .

FLASHBACK LONDEN
CPR - Déjà Vu (live)
Van "Live At The Wiltern" (Samson Records, 1998)

Exact een week geleden zat een groot deel van het Xymphonia-team op het balkon van Shepherds Bush Empire in Londen bij het concert van David Crosby & Friends. We durven gerust te stellen dat het één van de sterkste concerten was die we in jaren hebben gezien. Begeleid door een fenomenale band, met o.a. Crosby's zoon James Raymond en gitarist Jeff Pevar, werd er een bloemlezing gegeven uit het uitgebreide repertoire van de 76-jarige legende. Zoals hij zelf zei die avond "I didn't write the hits, I wrote the weird shit." en dus kwamen onder andere “Guinnevere”, “Wooden Ships” en “Déjà Vu” voorbij. En die laatste song was één van de hoogtepunten van de avond, waarin de hele band de ruimte kreeg om zich door middel van een solo te presenteren. En die band was, met uitzondering van bassiste Maj Agan en zangeres/toetseniste Michelle Willis, hetzelfde als de CPR-liveband van eind jaren 90 (CPR staat voor Crosby/Pevar/Raymond). En laat die band nou, naast twee sterke studio-albums, ook een schitterende live-plaat hebben uitgebracht in 1998, “Live At The Wiltern”, met daarop een bijna net zo mooie versie van “Déjà Vu”.
Website: https://davidcrosby.com/ .

VAN EIGEN BODEM
Guitar Influences - Bruno
- Boaz
Afkomstig van "The Gathering" (Gathering The Music/Beat Royalty Group, 2016)

In 2016 kwamen enkele muzikanten uit Den Haag, Rotterdam en omstreken bij elkaar om een gezamenlijk album op te nemen, waarbij de gitaar centraal zou staan. "The Gathering" is het fraaie resultaat van het zich Guitar Influences noemende project. De elf instrumentale stukken bevatten muziek die veel elektrische gitaarliefhebbers zal aanspreken. Dit zijn namelijk geen jazzrockend jams, maar goed opgebouwde composities, waarin in de arrangementen ook voor toetsen, bas en drums belangrijke plaatsen zijn ingeruimd. Natuurlijk zijn er wel wat jazzrockgetinte stukken te vinden, maar mooi opgebouwde gitaarballades, zoals "Bruno" en "Boaz", intelligente rockers als "Blood" en "HGH", shredders als "Little Too" en zelfs een Django Reinhardt getint stuk als "Highlands" maken net zoveel indruk. Mooi initiatief, al is de CD niet al te makkelijk verkrijgbaar (zelf vonden we een exemplaar bij Jazz Center in 's-Gravenhage).
Websites:
https://nl-nl.facebook.com/marcelsingorofficial/ (een van de gitaristen, bekend van o.a. Kayak, Born en Branko)
http://nielsonstenk.com/ (een van de andere participerende gitaristen)
http://gatheringthemusic.com/ (het label / de studio)
http://www.jazzflits.nl/jazzflits14.16.pdf (mooie recensie) .

LIVE-TIP
Spock's Beard – Freak Boy / All in Vanity / I'm Dying (live)
van “Snow Live” (Radiant Records / Metal Blade, 2017)

Niet alleen fans van Spock’s Beard, ook veel andere liefhebbers van progressieve rock hebben maar liefst veertien jaar moeten wachten voordat één der mijlpalen in het genre live is uitgevoerd. Met “Snow” brachten de Amerikanen in 2002 een inmiddels klassiek conceptalbum uit dat zich kwalitatief niet alleen kan meten met “The Lamb Lies Down On Broadway”, “Tommy” of “The Wall”, maar ook met recenter werk als “Operation: Mindcrime”, “Brave” en “Subterranea”. Tegelijkertijd was “Snow” het moment waarop Neal Morse de band vaarwel zei. Had “Snow” destijds niet uitgevoerd kunnen worden? Nee, geen sprake van. De vertrokken Morse zou met “Testimony” de logische opvolger afleveren, terwijl Spock’s Beard onder leiding van D’Virgilio eenzelfde weg insloeg zoals Genesis na het vertrek van Gabriel met “A Trick Of the Tail” insloeg. Niet al teveel willen afwijken van de muzikale formule, maar ook niet verbloemen dat er wel degelijk binnen de band is veranderd. Tijdens Morsefest 2016, gehouden in de New Life Fellowship kerk in Tennessee, was het moment eindelijk daar, inclusief de recentelijk teruggekeerde Nick D’Virgilio. Een paar weken later herhaalde het spektakel zich in Europa tijdens Night Of The Prog, op die hemelse heuvel langs de Rijn in Loreley. Daar bleef het bij, maar ondertussen hadden de camera’s, evenals vaste geluidstechnicus Rich Mouser hun werk goed gedaan. Eindelijk heeft Spock’s Beard het ‘m geflikt. “Snow Live” bevat niet slechts een zeer levendig gefilmde registratie van de Amerikaanse uitvoering, maar tevens een zeer openhartige ‘making of’. Wie deksels benieuwd is naar de reden van de reünie met Neal Morse en hoe één en ander is verlopen, wordt aangeraden eerst dat uurtje docu te bekijken. Een handige inleiding, omdat Morse – tussen de regels door – ook in grote lijnen het hele verhaal van en rondom “Snow” nog even haarfijn toelicht. Zo stipt hij het moment in het verhaal aan waarop hij, naar eigen zeggen, niet meer terug kon en besloot zich te bekeren. Dat moment, “I’m Dying”, geldt wellicht als het ultieme kippenvelmoment van het gehele stuk. Wellicht een tikkeltje sentimenteel, maar wie na de docu het gehele concert bekijkt, kan niet anders concluderen dat “Snow” op het podium ten volle overtuigt. Alsof er na bijna vijftien jaar niets is veranderd. Ja, misschien die extra paar handen van Ted Leonard en Jimmy Keegan. Die bieden zowel Morse als D’Virgillio de gelegenheid om zich meer op de zangpartijen te richten. Het komt de concentratie alleen maar ten goede en zet de uitvoering zoveel kracht bij, terwijl bij iedereen de tevredenheid van het gezicht af te lezen is. (Wouter Bessels, Progwereld)
Websites:
http://www.spocksbeard.com/
http://www.nealmorse.com/ .

NIEUW
Pineapple Thief, The - All That You've Got
- Uncovering Your Tracks
- Far Below (alt.)
Van "Dissolution" (Kscope, 2018)

The Pineapple Thief heeft voormalig Porcupine Tree-drummer Gavin Harrison schijnbaar definitief aan zich weten te binden. De ook in King Crimson actieve virtuoos werd immers op het vorige album "Your Wilderness" en de daaropvolgende tournee als gast geïntroduceerd. Op het nu verschenen "Dissolution" blijkt hij zelfs de vaste co-componist geworden van voorman Bruce Soord. Het levert een even indringend album op als de voorganger, waarmee we kunnen concluderen dat de Britten voor een meer doorwrochte richting hebben gekozen, na een handvol wel erg poppy aandoende albums. Het album heeft een los concept over hoe het individu zich voelt in een wereld die door de moderne communicatietechniek alziend is geworden. Harrison heeft niet alleen voor bijzonder boeiende ritmiek gezorgd, maar ook zijn adresboek aangesproken. In het koningsnummer "White Mist" is namelijk David Torn te gast die hier bijzondere geluiden uit zijn gitaren weet te toveren. Dat Soord dat ook zelf kan, blijkt wel uit de eigenzinnige, door merg en been gaande solo's in "Uncovering Your Tracks" en "All That You've Got". Kopers van de audio-book-editie krijgen er niet alleen een 5.1-mix en fraai extra artwork bij, maar ook een bonus-album met naast één extra song alternatieve versies van de 'gewone' albumtracks. Gitaarlagen en drums zijn dan in bijv. het geval van het bewerkte "Far Below" vervangen door broeierig lang aangehouden Mellotron-akkoorden.
Website: http://www.pineapplethief.com/ .

NIEUW
Millenium - Notes Without Words
Van "Notes Without Words" (Lynx Music, 2018)

Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van Lynx Music verschijnt van een van de sleutelbands van dit Poolse label de compilatie "Notes Without Words", met uitsluitend instrumentale tracks van deze eveneens Poolse progrockers. Het afsluitende titelnummer was in 2008 een onderdeel van het project 'Three Brothers Epilogue', maar deze instrumentale versie verscheen destijds niet op het gelijknamige mini-album. Het is een gevarieerd muziekstuk dat varieert tussen de gepatenteerde neoprogsound die veel bands op het Lynx-label hebben en meer filmische tussenpassages.
Websites:
http://www.millenium.art.pl
https://www.facebook.com/millenium.progrock .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Wilson, Steven - Refuge
Van "To The Bone" (Caroline, 2017)

Vorige maand brachten we u nog het nieuws dat Steven Wilson opnieuw gaat touren door Europa in de winter van 2018/2019. Dichtstbijzijnde concert voor ons is in Bochum, op 16 februari in de Ruhrcongresshalle. Afgelopen week was er wederom een nieuwtje: op 26 oktober verschijnt er een live-registratie (op CD, DVD en Blu-ray) van het concert dat hij gaf op 29 maart jongstleden in de Royal Albert Hall. Wilson speelde er drie dagen achter elkaar in het kader van de “To The Bone”-tour. Wij hebben zelf een concert in Essen bezocht uit deze tournee en zodoende kunnen we alvast melden dat hij behalve solowerk ook méér songs uit de Porcupine Tree-tijd speelt dan hij ooit op een solo-tournee gedaan heeft.
Website: http://stevenwilsonhq.com/sw/

MONUMENT / IN HET NIEUWS
Renaissance - Song Of Scheherazade
Van "Scheherazade And Other Stories" (BTM Records, 1975)

De zomerluwte komt bijna tot een eind en we pakken nog snel even de gelegenheid aan om een waar monument in zijn geheel te draaien: “Song Of Scheherazade” van Renaissance. Dit LP-kant vullende stuk staat op het album "Scheherazade And Other Stories" uit 1975 en is Renaissance's muzikale bewerking van de Vertellingen Van Duizend-En-Een-Nacht. Het is een raamvertelling over een sultan die door zijn vrouw werd bedrogen en om herhaling te voorkomen besluit voortaan elke avond een nieuwe maagd te trouwen en haar de volgende ochtend ter dood te brengen. Scheherazade is één van deze vrouwen maar is zo slim om hem die nacht een verhaal te vertellen dat bij ochtendgloren nog niet af is. De sultan is vervolgens zo nieuwsgierig dat hij haar spaart en ze de volgende nacht het verhaal mag afmaken en aan een nieuw verhaal begint. Dit weet zij uiteindelijk 1001 nachten vol te houden waarna de sultan haar gratie verleent en ze uiteindelijk nog lang en gelukkig leefden. Zangeres Annie Haslam en haar mannen verpakken dit verhaal in werkelijke wonderschone muziek, waarin progressieve folkklanken verrijkt worden met uitbundige orkestarrangementen. Het is ook één van de weinige stukken van de Britse band waarin bijna alle groepsleden een flinke duit in 't zakje deden als het gaat om het schrijven van de muziek. Overigens: de huidige bezetting van Renaissance, met van de jarenzeventig-line-up alleen nog Annie Haslam present, bracht onlangs een live-DVD uit met opnamen van de 2015-tournee: “Live At The Union Chapel”. 'As we speak' is een Amerikaanse tournee aan de gang, tijdens welke de groep wordt bijgestaan door een kamerorkest. Mooie gelegenheid om een versie van “Song Of Scheherazade” te vertolken die trouw is aan de originele opname.
Website: http://renaissancetouring.com/ .

50 JARIG JUBILEUM
Moody Blues, The - Ride My See-Saw
Van "In Search Of The Lost Chord" (Deram, 1968)

Afgelopen juli was het precies 50 jaar geleden dat het derde album verscheen van de Britse groep The Moody Blues. Dit “In Search Of The Lost Chord” was de opvolger van het succesalbum “Days Of Future Passed”. Hoewel dat het tweede album op naam van The Moody Blues is, valt het te beschouwen als tweede debuut, na het vertrek van eerste zanger Denny Laine en de komst van Justin Hayward. Daar “Days Of Future Passed”, feitelijk een experiment om een rockgroep met orkest te combineren, zo goed verkocht had, kregen de heren feitelijk carte-blance van hun platenmaatschappij. Het resultaat is een betoverend album dat met beide benen in de psychedelische tijdgeest staat en dat klassiekers opleverde als “Legend Of A Mind” en “Ride My See-Saw”. Al zijn de heren inmiddels behoorlijk op leeftijd, zowel The Moodies als band, als Justin Hayward en John Lodge solo zijn nog aldoor op tournee. Op dit moment voornamelijk in de VS.
Website: http://www.moodybluestoday.com/ .

LIVE-TIP / VERWACHT
Dead Can Dance - Rakim (live)
Van "Toward The Within" (4AD, 1994)

Het is alweer zes jaar geleden dat van Dead Can Dance een nieuw album verscheen. Dit "Anastasis" was het eerste nieuwe plaatwerk sinds het duo Lisa Gerrard en Brendan Perry meningsverschillen hadden bijgelegd en af en toe weer een tournee ondernamen. Mensen die dachten dat het daarbij zou blijven, hebben het mis: afgelopen week werd zowel een nieuw album ("Dionysus", te verschijnen op 2 november) als een nieuwe tournee aangekondigd. Nederland wordt in mei 2019 aangedaan: op zowel 13 als 14 mei staat het duo op de planken van TivoliVredenburg in Utrecht. We gaan terug naar 1994, toen het eerste live-album van Dead Can Dance verscheen. De registratie opent met "Rakim", een van de weinige stukken waarin de stem van zowel Gerrard als Perry te horen is.
Website: https://www.deadcandance.com/ .

LIVE-TIP / JAZZROCK
Hinds, Allen - Confianca
Van "Monkeys And Slides" (eigen beheer, 2011)

Aanstaande donderdagavond, 13 september, is gitaarvirtuoos Allen Hinds gratis te bewonderen in De Metropool in Hengelo, in het kader van het Jazzrock Café. Hinds is een ware LA sessiecrack en speelde o.a. met Roberta Flack, Patti Austin, Randy Crawford, The Crusaders, Gino Vannelli en vele, vele anderen. Ook schrijft hij muziek voor TV shows en is hij gitaardocent aan het vermaarde Musician’s Institute in LA en de Shepherd University. Hij maakte een handvol verfijnde en afwisselende solo-CD’s, maar is daarnaast op een CD-kast vol albums als gitarist te horen. Zijn eigen CD's wisselen tussen jazzrock, meer naar Joe Satriani's stijl overhellende instrumentale gitaarrock en wat meer fusion-getint materiaal. Hinds' ongekend soepele stijl komt goed naar voren in het stuk “Confianca”, dat te vinden is op zijn voorlaatste solo-CD "Monkeys And Slides". Op dat album speelt trouwens een keur aan toppers uit de jazzrockwereld mee, waaronder toetsenist Jeff Babko (o.a. Simon Phillips) en Jimmy Johnson (o.a. Allan Holdsworth).
Website: http://allenhinds.com/ .

LIVE-TIP
Threshold – The Shire (part 2)
van “Legends Of The Shires” (Nuclear Blast, 2017)

Threshold werd in 1989 opgericht en combineert heavy metal en progressieve rock. De Britse band heeft inmiddels elf albums gemaakt. Het nieuwste exemplaar "Legends Of The Shires" wordt tijdens de huidige tour integraal gespeeld. Uiteraard zullen ook favorieten van eerdere albums niet ontbreken.Met “Legends Of The Shires” werd de terugkeer gevierd van frontman Glynn Morgan, die van 1994 tot 1996 ook al deel uitmaakte van Threshold. Naast Morgan bestaat de band uit gitarist Karl Groom, toetsenist Richard West, drummer Johanne James en bassist Steve Anderson. Op 13 oktober is Threshold te aanschouwen in De Boerderij te Zoetermeer. Er zullen dan opnames worden gemaakt voor de tweede live-DVD in de historie van de band. U kunt ook besluiten een Duits concert te bezoeken, bijvoorbeeld op 20 oktober in Turock te Essen.
Website: http://www.thresh.net/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Mystery – Dare To Dream
Van “Lies And Butterflies” (Unicorn Digital, 2018)

Een nieuw studio-album van Mystery is altijd een feest van herkenning. De band, geleid door gitarist Michel St-Père, brengt drie jaar na het succesvolle "Delusion Rain" een opvolger uit. Dit “Lies And Butterflies” is tijdens het optreden op het Night Of The Prog festival aan het publiek gepresenteerd. En natuurlijk hebben wij bij Xymphonia ook een exemplaar bemachtigd. Vanaf de dik 15 minuten klokkende opener “Looking For Something Else” krijgen we een uur lang melodieuze, bombastische, opzwepende neoprog voorgeschoteld, bomvol heerlijk gitaar- en toetsenwerk. Met dit zevende album blijft de Canadese band de uitgezette koers volgen en lijkt zanger Jean Pageau, die debuteerde op “Delusion Rain”, zijn plek te hebben zeker gesteld. Maar dat hebben we op het vorig jaar verschenen live-document “Second Home” ook al kunnen constateren. Is de muziek vernieuwend? Nee, maar dat hoeft én willen we ook niet. De kracht van Mystery schuilt in de aanstekelijke melodieën, dynamische arrangementen en sterke vocalen. Hier en daar vliegt de band ook even lekker uit de bocht met een staaltje stevig rock. Kortom: “Lies And Butterflies” voldoet wederom aan de verwachtingen en Mystery levert opnieuw een kwalitatief zeer sterk album af. Mystery zal ook dit jaar weer optreden in het 'second home' van de Canadese groep: De Boerderij in Zoetermeer. Het nieuwe album “Lies and Butterflies” zal op deze avond, zaterdag 17 november, voor het eerst in zijn geheel gespeeld worden. Natuurlijk komen in de 2,5 uur durende show ook vele iets oudere Mystery-klassiekers voorbij. Vandaag gaan we luisteren naar het door zanger Jean Pageau geschreven “Dare To Dream”, met wederom zo’n heerlijke gitaar uithaal aan het eind.
Website: https://www.therealmystery.com/ .

IN HET NIEUWS
Windmill, The – Not Alone
Van het album “The Continuation” (eigen beheer, 2013)

The Windmill is een Noorse progressieve band, opgericht in 2001. De muziek die het vijftal maakt grijpt terug op jarenzeventig-prog. “The Continuation” is het tweede album van The Windmill, dat in 2010 het eerste album al de grappige titel “To Be Continued” gaf. Tevens verscheen er in 2015 een Blu-ray met een concertregistratie: “Live With It”. “The Continuation” gaat gehuld in prachtig artwork van Kirsten Knoph Viita en is geproduceerd door de band zelf. The Windmill werkt met drie vocalisten en de rijk aanwezige gitaar- en keyboardpartijen worden afgewisseld met veel fluitspel. En er is nieuws want er komt een vers album aan! Dit derde bandwerkstuk gaat “Tribus" heten en opnieuw is het artwork verzorgd door Knoph Viita. Op de website van de Noren staat meer informatie over deze cover designer. De release van het album wordt gevierd met een concert in Oslo op 15 november.
Website: http://thewindmill.no .

HET DEBUUT / IN HET NIEUWS
Ten – Soliloguy / The Loneliest Place In The World
Van het album “Ten – X” (Now & Then / MTM Music, 1996)

Ten is een Engelse melodieuze hardrockgroep, die opgericht werd in 1995. Het titelloze debuut (ook wel aangeduid met het romeinse cijfer voor tien: “X”) verscheen in 1996. De muziek die Ten maakt valt onder de noemer 'traditionele hardrock', maar dan wel met symfonische trekjes. Ook op deze eersteling horen we al stuwende rock met veel ruimte voor soli, afgewisseld met enkele ballads. De afsluiter is zeker een hoogtepunt, waarbinnen alle genoemde aspecten samenkomen. Kortom genieten voor de AOR-liefhebbers onder ons. Er is ook nieuws rond Ten, want op 9 november verschijnt het veertiende album "Illuminati". Meer details en een tipje van de sluier middels een streammogelijkheid van het eerste nummer van het album vind je op de bandwebsite.
Website: http://www.tenofficial.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Leap Day - Awaking The Muse
- Mind The Gap
Van "Timelapse" (Oskar, 2018)

Leap Day bestaat alweer 10 jaar en viert dat met een bijzonder jubileumalbum. Dit "Timelapse" bevat een aantal licht afwijkende versies van nummers die op de vier tot nu toe verschenen studio-albums verschenen en een live-opname van het Northern Prog Festival van 2016. Meest interessant zijn de drie niet eerder uitgebrachte nummers. Wij kiezen daaruit het 11 minuten lange "Mind The Gap". Hierop laat de Friese band ons stilistisch diverse hoeken van de kamer zien: hoewel de compositie als geheel toch duidelijk een symfonisch rockstempel draagt, wordt het openings- en slotdeel gedragen door een uit de reggae geleende backbeat en horen we in het middenstuk een gitaar- en pianosolo in jazzswingstijl. In de fade-out speelt Eddie Mulder nog even een fijne slideguitaarsolo. Mulder is ook de ster in de instrumental "Awaking The Muse", dat blijkbaar al uit de tijd van het gelijknamige debuutalbum uti 2009 stamt. Het heeft zo'n typische Muldereske, heerlijk vloeiende gitaarmelodie. Een blik in het boekje leert echter dat dit stuk geschreven is door één van de twee toetsenisten: Gert van Engelenburg. De hoes is opnieuw van de hand van de Pool Rafal Paluszek. Hij zocht, indachtig de titel, allerlei fraaie timelapse-foto's bij elkaar, van een hardloper, een waterdruppel, de maan en meer. Over Northern Prog gesproken: ook dit jaar organiseert Leap Day dit festival weer. Op 3 november kunt u in De Uthof in Siegerswoude naast de organiserende band ook IO Earth, Defiance, Walfad en Novatia bewonderen.
Website: http://www.leapday.nl/
.

NIEUW
Osada Vida - Catastrophic
- Good Night Return
Van "Variomatic" (eigen beheer, 2018)

Het eerste dat opvalt bij beluistering van "Variomatic", is dat Osada Vida opnieuw een bezettingswisseling heeft ondergaan. Marcel Lisiak is de naam van de nieuwe zanger, die wellicht een broer is van bassist Lukasz Lisiak. Diens stem is heser en minder warm dan die van zijn voorganger en daarom zal "Variomatic" voor sommigen wat wennen zijn. Dit album liet maar liefst vier jaar op zich wachten. Niet lang na de release van voorganger "The After-Effect" speelde de Poolse groep op het Northern Prog Festival in 2014. Toen bleek er net van gitarist verwisseld en debuteerde de virtuoos Jan Mitoraj. Of in Nederland ook het idee van deze voor ons Nederlanders toch naar Hub van Doorne verwijzende titel is ontstaan, is ons niet bekend. In "Catastrophic" keert het haast als mantra gezongen refrein 'don't ever change' een aantal keer terug. Iets wat muzikaal-thematisch vervolgens mooi wordt uitgewerkt met een kort motief dat telkens herhaald wordt, maar waar tóch, door langzaam veranderende omkleding, een fraaie spanning wordt gecreëerd. Sfeervol hoogtepunt van "Variomatic" is "Good Night Return": een instrumental met warmbloedig toetsenspel, met fraai tegenwicht van de gitaar.
Websites:
http://www.osadavida.art.pl/
http://variomatic.pl/en/preorder/ .

VOORPROEFJE
Oak - We, The Drowned
Van "False Memory Archive" (Karisma Records, 2018; releasedatum: 19 oktober)

Hoewel het debuutalbum “Lighthouse” van Oak in 2013 verscheen, duurde het bijna 3 jaar voor dat het album echt werd opgemerkt. Dat gebeurde namelijk als gevolg van de heruitgave via het label Apollon Records:PROG. Toen kwam het album van de Noorse formatie ook pas op onze radar. En we waren gelijk verkocht bij het horen van de schitterende moderne progressieve rock waarin op ingenieuze wijze elektronische elementen verwerkt zijn. Afgelopen week, twee jaar na die eerste kennismaking, gaf Oak de eerste track vrij van het aanstaande nieuwe album. Dit "False Memory Archive" zal op 19 oktober verschijnen bij dat andere Noorse proglabel, Karisma Records. En net als op het debuut levert Airbag-gitarist Bjørn Riis een gastbijdrage. Natuurlijk laten we dat eerste tipje van de sluier u nu vast horen: “We, The Drowned”.
Website: http://www.oakinoslo.com/
Dit nummer op Bandcamp: https://oakinoslo.bandcamp.com/track/we-the-drowned

No-Man - Song Of The Surf
Van “Schoolyard Ghosts” (Kscope, 2008)

No-man is een Britse band rondom Tim Bowness en Steven Wilson. De band wordt in 1987 opgericht als No Man Is An Island (Except The Isle of Man). De band begint met triphop, maar assimileert gaandeweg tal van stijlen, van progressieve rock tot ambient. De naam wordt verkort tot no-man (zonder hoofdletters dus) ten tijde van de release van de eerste single in oktober 1990; dit “Colours”, een compositie van Donovan, krijgt in Engeland veel aandacht van de muziekbladen. Dat blijft ook de navolgende jaren zo, als no-man bij hetzelfde management als Talk Talk zit; daarbuiten is het veel minder. De trip hop verdwijnt steeds meer langs de zijlijn en no-man schakelt allerlei musici in uit allerlei muzikale richtingen, bijvoorbeeld Roger Eno (ambient), Ian Carr (jazzrock), Theo Travis (idem), Robert Fripp (progressieve rock) en ex-leden van de band Japan. Daarmee wordt dan ook meteen onduidelijk in welk genre no-man zich begeeft; per fragment, compositie en album verschilt dat. Zelfs invloeden uit minimal music zijn herkenbaar. (met dank aan Wikipedia) U hoort nu “Song Of The Surf”, afkomstig van het zesde no-man-album “Schoolyard Ghosts”.
Website: http://no-man.co.uk/ .

LIVE-TIP / HERUITGAVE
Gryphon - Opening Move
Afkomstig van "Red Queen To Gryphon Three" (Transatlantic Records, 1974 - in 1997 door Castle Communication samen met "Raindance" (1975) op 1 CD gezet) en van “Raindances” (Esoteric Recordings, 2018)

41 jaar na de laatste LP, "Treason" uit 1977, verschijnt deze week een nieuwe plaat van Gryphon, treffend getiteld "Reinvention". Enkele leden van de oorspronkelijke groep zullen ter gelegenheid hiervan ook weer optreden, voornamelijk in Engeland. Maar ook Nederland wordt aangedaan: op 1 december in Fluxus te Zaandam, op uitnodiging van Roots Aan De Zaan. Er schijnen ook plannen te bestaan om een reünieconcert uit 2016 op DVD uit te brengen. Gryphon was een opvallende band in de progressieve rockscene van de jaren zeventig, vooral door het gebruik van kromhoorns, fagotten en andere blaasinstrumenten naast het standaardinstrumentarium waarin Mellotrons en Moogs heersten. De band maakte wel een gestage ontwikkeling door: de debuutplaat "Gryphon" uit 1973 laat nog een vrij pure, geheel akoestische mengeling van folk en renaissancemuziek horen; op de opvolger "Midnight Mushrumps" is de benadering al wat vrijer en zijn de composities van eigen hand. De twee volgende albums "Red Queen To Gryphon Three" en "Raindance" laten de vermenging met elektrische instrumenten in optimale vorm uitkomen en liggen daardoor meer in het straatje van de progressieve rockliefhebber. Twee weken geleden lieten we u al een nummer horen van "Raindance". Daar de 2CD-set van Esoteric Recordings met daarop de eerste vier Gryphon-LP's nu daadwerkelijk onder de titel “Raindances: The Transatlantic Recordings 1973 – 1975” in de winkels ligt ook nog een nummer van het meest gewaardeerde Gryphon-album "Red Queen To Gryphon Tree".
Website: http://www.thegryphonpages.com/.

LIVE-TIP / VERWACHT
Haken – The Endless Knot
Van het album “Affinity” (InsideOut, 2016)

De tour van van de Britse formatie Haken ter promotie van het eind oktober te verschijnen vijfde studioalbum, "Vector", is uitgebreid, waarbij ook een optreden in Nederland is toegevoegd. Waar anders kan dat zijn dan in de Boerderij in Zoetermeer? Het concert aldaar zal plaatsvinden op 15 maart. Leprous, wel aanwezig als speciale gast tijdens de Noord-Amerikaanse tour, zal dan niet van de partij zijn. Vanavond gaan wij nog even terug naar 2016, toen het vierde Haken-album “Affinity” verscheen.
Website: https://www.hakenmusic.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND / LIVE-TIP
Mystery – Chrysalis
Van “Lies And Butterflies” (Unicorn Digital, 2018)

Een nieuw studio-album van Mystery is altijd een feest van herkenning. De band, geleid door gitarist Michel St-Père, brengt drie jaar na het succesvolle "Delusion Rain" een opvolger uit. Dit “Lies And Butterflies” is tijdens het optreden op het Night Of The Prog festival aan het publiek gepresenteerd. En natuurlijk hebben wij bij Xymphonia ook een exemplaar bemachtigd. Vanaf de dik 15 minuten klokkende opener “Looking For Something Else” krijgen we een uur lang melodieuze, bombastische, opzwepende neoprog voorgeschoteld, bomvol heerlijk gitaar- en toetsenwerk. Met dit zevende album blijft de Canadese band de uitgezette koers volgen en lijkt zanger Jean Pageau, die debuteerde op “Delusion Rain”, zijn plek te hebben zeker gesteld. Maar dat hebben we op het vorig jaar verschenen live-document “Second Home” ook al kunnen constateren. Is de muziek vernieuwend? Nee, maar dat hoeft én willen we ook niet. De kracht van Mystery schuilt in de aanstekelijke melodieën, dynamische arrangementen en sterke vocalen. Hier en daar vliegt de band ook even lekker uit de bocht met een staaltje stevig rock. Kortom: “Lies And Butterflies” voldoet wederom aan de verwachtingen en Mystery levert opnieuw een kwalitatief zeer sterk album af. We trappen af met de andere epic op het album, “Chrysalis”. Mystery zal ook dit jaar weer optreden in het 'second home' van de Canadese groep: De Boerderij in Zoetermeer. Het nieuwe album “Lies and Butterflies” zal op deze avond, zaterdag 17 november, voor het eerst in zijn geheel gespeeld worden. Natuurlijk komen in de 2,5 uur durende show ook vele iets oudere Mystery-klassiekers voorbij.
Website: https://www.therealmystery.com/ .

(OP)NIEUW
Arstidir - Mute
Van "Nivalis" (Seasons Of Mist, 2018)

De IJslandse band Arstidir maakt al sinds 2009 zeer sfeervolle albums met betoverende liedjes. De omfloerste, hoge zangstem Daniel Audunsson wordt daarbij omgeven door gloedvolle arrangementen met een warmte die je op IJsland zelf alleen dichtbij een geiser kunt voelen. Er verschenen tot en met 2015 drie albums met voornamelijk in de IJslandse taal gezongen liedjes, onderbroken door hooguit één of twee Engelstalige songs per plaat. Anneke van Giersbergen had geen last van die taalbarrière, want die werd al snel fan en benaderde de groep voor een gezamenlijk album. Dit "Verborgen Verleden", uit 2016, bevat deels klassiek repertoire (van o.a. Edvard Grieg), naast IJslandse en Nederlandse evergreens (o.a. Wim Sonnevelds "Het Dorp"). Een kantelpunt, zo blijkt nu. Op het nu verschenen vierde reguliere Arstidir-album staat namelijk nog maar één song in het IJslands; de overige 12 songs zijn in het Engels. En het is de groep weer gelukt met enkele bijzonder beklijvende melodieën op de proppen te komen. De wending die liedjes als "Mute" daarnaast ook nog hebben, zorgen voor een sterk emotionerend effect. De fraaie arrangementen, waarvoor het basistrio regelmatig de hulp in riep van een strijkersensemble maken de bedwelming bij de luisteraar compleet.
Website: http://www.arstidir.com/ .

WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN? – 1
Magyar Posse - Sudden Death
Van "Random Avenger" (Verdura Records, 2006)

In de jaren 90 ontstond er een stroming bestaande uit bands die hun oorsprong hadden in de alternatieve en indie-rockscene maar die verder wilden kijken dan het traditionele liedje. Men schuwde het experiment niet en ging op zoek naar andere klanken en structuren en kwam uit op een geluid dat voor een groot deel instrumentaal was: postrock was geboren. Bands als Explosions In The Sky, Godspeed You! Black Emperor, Stereolab en Sigur Rós zouden al gauw de grote namen worden in die stroming. Binnen de progrockscene werden ook liefhebbers gevonden en dat is ook niet zo gek, want hoewel de meeste postrockbands waarschijnlijk gruwelen bij de gedachte zijn zeer veel raakvlakken,. De Finse band Magyar Posse kwam in 2006, toen postrock eigenlijk al niet meer de lieveling was van de muziekpers, met “Random Avenger”. Met dit derde album van de Finse groep werd postrock nog weer een klein beetje meer in de richting van progrock geduwd. Dat is bijvoorbeeld goed te horen in “Sudden Death”, waarvan alleen al het openingsthemaatje gelijk referenties aan Mike Oldfield oproept. Het hele album is voor postrock-begrippen uiterst melodieus te noemen en het is dan ook niet gek dat dit album in 2006 in menig jaaroverzicht opdook. Jammer genoeg was “Random Avenger” gelijk het laatste wapenfeit van Magyar Posse: we hebben sindsdien niets meer van deze Finnen vernomen.
Meer info: https://en.wikipedia.org/wiki/Magyar_Posse .

WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN? – 2
FM – Cosmic Blue
Van het album “Transformation” (Esoteric Antenna, 2015)

De Canadese band FM (niet te verwarren met de gelijknamige Britse AOR-groep) werd in 1976 opgericht en is bij de symfonische rockliefhebber vooral bekend geworden door het debuut “Black Noise” uit 1978, dat – hoewel tamelijk obscuur – een klassieker is geworden. Van FM verschenen 6 albums in de jaren '70 en '80 en eigenlijk was de band actief van 1976 tot 1987. In 2015, 18 jaar na het voorlaatste album, verraste FM met het album “Transformation”. Het enig overgebleven oerlid is zanger en toetsenist Cameron Hawkins. Een jaar eerder was namelijk violist/toetsenist Jeff Plewman, beter bekend als Nash The Slash, overleden. Hij was, gewikkeld in bandages, een opvallende podiumpersoonlijkheid. Hawkins nam vervolgens het zekere voor het onzekere en huurde maar liefst twee strijkers in, waarvan er één tevens de elektrische mandoline ter hand neemt. Gitaren, behoudens de door Hawkins gespeelde basgitaar, kom je op deze plaat niet tegen. De muziek van “Transformation” doet veel aan die van Yes ten tijde van “90125”. Sindsdien is een diepe stilte ingetreden: de bandwebsite bestaat niet meer en het officiële Facebook-kanaal bestaat nog, maar alle berichten zijn er van verwijderd.
Meer info:
https://en.wikipedia.org/wiki/FM_(Canadian_band)
http://www.cherryred.co.uk/product/transformation/ .

(OP)NIEUW / LIVE-TIP
RanestRane - Prometeo Tra Le Stelle
Van "A Space Odyssey (Final Part Starchild)" (Ma.Ra.Cash Records, 2018)

Hernieuwde aandacht voor het slotstuk van het “Space Odyssey”-drieluik van de Italiaanse band RanestRane. Onlangs, ruim tweeënhalf jaar na de release van deel 2 is deel 3 verschenen, “Starchild”, waarmee het verhaal op indrukwekkende wijze wordt afgerond. Zoals bekend volgt RanestRane's “A Space Odyssey” de verhaallijn van Stanley Kubricks film “2001: A Space Odyssey”. Muzikaal wordt de lijn verder voortgezet en dat houdt in dat “Starchild” net als deel 2 vrijwel als één geheel wegluistert en er af en toe een thema uit eerdere delen terugkeert. RanestRane levert meeslepende melodieuze symfo af, doorspekt met schitterende gitaar- en toetsensolo's en de meeslepende zang van drummer Daniele Pomo. Vanavond de finale van het album, “Prometeo Tra Le Stelle” ofwel “Prometheus Among The Stars”. Prometheus is de Griekse mythologische figuur die het vuur stal van de goden en het aan de mensen gaf, waarmee deze de mogelijkheid tot technologische vooruitgang kregen. En daarmee geeft RanestRane ook zijn eigen uitleg aan het “2001”-verhaal, dat in de film begint met beelden van een zwarte monoliet, die van invloed leek op het feit dat een mensaap het eerste gereedschap en wapen 'ontdekte'. RanestRane treedt 5 oktober op in De Pul in Uden, tijdens het minifestival van Steve Rothery, en op 19 oktober in het ParkVilla Theater in Alphen aan den Rijn, op uitnodiging van Stichting Serious Music Alphen.
Website: https://www.ranestrane.net/ .