Xymphonia is
sponsored by:
Sunday 28 February 2010 Show No. 880
1e
uur
Days Before Tomorrow: The Sky Is
Falling - CD 8 - 5:13
Van "The Sky Is Falling" (Eigen Beheer, 2009)
Enige weken geleden waren we al enthousiast over dit door Ron Nevison
geproduceerde eigen beheerproduct, dat op een frisse manier een SF-verhaal
vertelt met erg aanstekelijke muziek, die raakvlakken kent met Styx, World
Trade, Altered State, Yes, Twenty Monday, Mister Mister, AOR en Kansas.
Vanavond het pakkende titelnummer dat ook een aardige video meekreeg op
http://www.daysbeforetomorrow.com/
NIEUW
(PROMO)
Cirrha Niva:
- Running From The Source - CD 4 - 6:11
- Spring Before Winter - CD 6 - 4:49
Van "For Moments Never Done" (
Daar waar The Barstool
Philosophers meer de ingetogen kant van Queensrÿche volgen, zit Cirrha
Niva op haar nieuwste CD For Moments Never Done meer aan de metal-kant van
deze progmetal grootheid, echter zonder het gevoel voor subtiliteit,
melodie en detail te verliezen. Na de theatrale rockopera Liaison De
The Pineapple Thief CD10 Snowdrops
Geremixte editie van album uit 2006.
Van "Little Man" (2006 / K-Scope, 2010)
K-Scope heeft een fraaie
rerelase gemaakt van het vijfde album van de Britse band, met een mooie,
desolate sfeer uitademende, nieuwe hoes. Natuurlijk is de plaat helemaal
geremasterd, maar daarnaast zelfs ook geremixt. Invloeden van Radiohead en
de songmatige kant van Porcupine Tree zijn hoorbaar en vooral in dit
nummer ook van Talk Talk.
RERELEASE
Made In Sweden:
- Winter's A Bummer - CD 1 - 5:32
- Mad River - CD 3 - 5:09
Van "Made In England" (Sonet, 1970 / Esoteric Recordings, 2009)
In Engeland uitgebracht als Mad River was Made In England de vierde LP
van het Zweedse combo Made In Sweden. De plaat werd geproduceerd door
voormalig Colosseum-bassist Tony Reeves en bevatte voor het eerst in haar
carrière intelligent geconstrueerde songs in een stijl die psychedelica,
blues en vroege progressieve rock op een jazzy manier met elkaar verbond.
Opvallend in Winter's A Bummer is het vreemde gebruik van de Mellotron,
terwijl Mad River een fraai strijk- en blazers arrangement bevat. Leuke
heruitgave. (zie verder de recensie in iO
Shelagh
McDonald - Stargazer - cd 10 - 4:11
Kort na uitkomen van haar tweede album Stargazer (1971) garandeerde ze
zichzelf serieuze culstatus door volledig van de aardbodem te verdwijnen.
Door de release van het dubbel-album Let No Man Steal Your Thyme (Sanctuary,
2005) dat haar beide albums en de nodige extra tracks bij elkaar bracht en
de hernieuwde aandacht voor haar, dook ze uiteindelijk op. Waar er
muzikaal een duidelijke link is met Nick Drake, al was het maar in het
schitterende arrangement dat Robert Kirby voor Stargazer schreef, is er
qua levensverhaal een duidelijke link met niemand minder dan Syd Barrett.
Want in 2005 bleek dus dat ze net als Barrett in 1972 het slachtoffer is
geworden van een slechte lsd-trip. Resultaat: paranoia, hallucinaties en
een stem die haar in de steek liet.
http://en.wikipedia.org/wiki/Shelagh_McDonald
Maar het mysterie gaat nu toch weer verder want sinds 2005 is er wederom
niks meer van haar vernomen.
Journey cd1-5
nickel and dime (Next 1977)
Van
de box time 3 uit 1992
Oorspronkelijk bestond dit
complexe nummer uit 3 stukken, toen het eindstuk
compleet
Was bleven de maatsoorten 5 en
10 de zogenaamde nickel and
dime, vandaar
De titel, grappig detail is dat het nummer Tom Sawyer van Rush de gelijke
toonsoorten
Gebruikt als dit nummer nickel and dime van Journey
Fairport Convention - cd 8+9 - Sun Shade / The Lobster - 8:36
Na het verschijnen van Sgt.
Pepper in 1967 was het duidelijk dat muzikaal niets meer hetzelfde zou
zijn. Er waaide een nieuwe muzikale wind die uiteindelijk in 1969 zou
leiden tot wat ik beschouw als de geboorteplaat van de progressieve rock:
King Crimson's In The Court Of The Crimson King. Hints naar wat Crimson
zou gaan doen zijn overduidelijk te horen op het titelloze debuut van
Fairport Convention uit 1968 (Polydor) en met name in het gitaarspel van
Richard Thompson.
Leuk detail: zanger op deze nummers is Ian McDonald, die in latere jaren
onder de naam Iain Matthews verder door het leven ging, maar dat is dus
niet dezelfde McDonald als bij King Crimson. Die echter wel bevriend werd
met zangeres Judy Dyble die ook deel uitmaakte van deze bezetting van
Fairport Convention en die dus samen met McDonald in een vroege versie van
King Crimson zat.
2e
Uur
Live-tip
Jean Michel Jarre DVD 7
oxygene 4 3.47
Van de DVD Oxigene in Moscow (2007)
Concert van Jarre is
opgenomen op 6 september
Meer dan 3 miljoen mensen konden genieten van een spektaculaire show van
Jarre
Moskou bestond toen 850 jaar en er was zowaar contact met de ruimte, live
contact
Astronaut. 3 miljoen zullen er wel niet zijn in Oberhausen op zaterdag
aanstaande de
06/03 Oberhaussen in de König-pilsner
Arena, maar het zal vast wel weer een spektakelstuk worden
Live-tip
M.M.E.B. – Angels in my gate
Van het album Angel station uit
1979
De Manfred Mann's Earth Band
is na vele formatie veranderingen en eenentwintig albums nog steeds
(a)live and kicking! Voor de Europese tour maakt de band een korte stop in
Zwolle.vrijdag aanstaande 5 maart
CONCERTNIEUWS:
IQ - Outer Limits - dvd 2 - 7:12
Afkomstig van de Live In London dvd opgenomen voor tv in 1985 (!)
The
Wake 25th Anniversary Tour!
June 17th, 2010: IQ at Zeche,
Bochum, GER June 19th, 2010: IQ at De Boerderij, Zoetermeer, NL
Monument
/ Van eigen Bodum
Egdon Heath cd 2-5 The killing silence
Van live at last een optreden van
de band op 27-12 -1999
In de Harmonie in Leeuwarden
Egdon Heath (1981 - 1999)
Friese band die in de jaren tachtig medeverantwoordelijk is voor de
heropleving van de symfonische rock en uitgroeit tot een der
toonaangevende namen in het genre. De naam Egdon Heath is afkomstig van de
Engelse schrijver Thomas Hardy (1840-1928), die in zijn roman The Return
Of The Native een denkbeeldig heidegebied - gelegen tussen Bournemouth en
Dorchester in South Wessex - ten tonele voert: Egdon Heath.
Hoewel een nieuwe cd op uitkomen staat met niet eerder uitgebrachte live-
en studio opnamen besluit de band om er mee te stoppen. Het
afscheidsconcert vindt plaats in De Harmonie te Leeuwarden. De opnamen
daarvan verschijnen een jaar later op de cd Live At Last.
WERELD
VOL MUZIEK
Rajna:
- We Are The Echoes - CD 3 - 4:34
- Pearl Into The Ocean - CD 5 - 4:26
Van "Duality" (Holy
Records, 2008) was in 2008 het achtste album van het Franse duo Fabrice en
Jeanne Lefebvre. De muziek wordt nog wel eens met die van Dead Can Dance
vergeleken, maar heeft toch zeker ook een eigen benadering van mystieke,
vaak oriëntaalse sfeermuziek met een gotisch randje. Terwijl er een nieuw
album op uitkomen staat (Offering) besteden wij aandacht aan deze plaat,
vooral omdat hierop wordt meegewerkt door Tim Bowness (in drie nummers),
Stephen Bennett en Stefano
in
de categorie WAAROM IS DIT EEN BONUSTRACK?
Elbow - Hotel Istanbul - cd 13 - 7:14
Met The Seldom Seen Kid kreeg
de Britse band Elbow het eindelijk voor elkaar om een groter publiek te
bereiken. Fantastische songs gevat in fantasievolle arrangementen. We
draaiden in het verleden al songs van dit album en van de live-dvd met het
BBC Concert Orchestra. Maar het studio-album is een tijdje terug nog weer
eens opnieuw uitgebracht met een drietal extra songs, die niet onderdoen
voor de songs van het reguliere album. Dit is de langste en meest
uitbundige van deze extra nummers. De band is overigens begin dit jaar hun
studio ingedoken om te werken aan de opvolger van dit album, maar het zal
nog wel een tijdje gaan duren voor dat die er is.
Sunday 21 February 2010 Show No. 879
OPENER
UIT DE OUDE DOOS
Cressida-
To Play your Little Game
Van “Cressida” (Vertigo,
1970)
Cressida is een band die in
een adem wordt genoemd met tijdgenoten Spring, Fantasy, Beggars Opera etc.
Waar deze bands vaak de moelijke route kozen is Cressida meer song gericht
en wat lichtvoetiger. Hetorgel spel van Peter Jennings is een van de
dominerende factoren, naast de aangename zang van Angus Cullen. Deze werd
echter vervangen door John Culley voor de tweede en laatste bandplaat “Asylum”.
Na het uiteenvallen duiken de leden nog her en der op in andere bands,
zoals bijvoorbeeld Uriah Heep.
NIEUW
The Watch - Earth
-
New Normal
Van “Planet Earth” (eigen beheer, 2010)
The Watch komt na een tijd
met de 1972-show van Genesis te hebben getourd met een nieuw album,
“Planet Earth?”. Je raadt het natuurlijk al: de plaat klinkt nog
Genesis-er als Genesis. Denk dan vooral aan de periode “Nursery Cryme”.
Aan alles is door zanger Simone Rossetti gedacht: lyrische gitaaruithalen,
zware baspedalen en natuurlijk kan het Mellotronkoor niet ontbreken. Oh en
dan vergeten we nog de Gabrielesque vocalen. Net als bij voorgaande platen
zal “Planet Earth?” weer voor discussies zorgen - de een smult er van,
de ander zal de plaat verguizen. Wel staat voorop dat het muzikaal wel
allemaal erg lekker klinkt. We gaan luisteren naar 2 nummers waarvan op
het korte “New Normal” John Hackett nog een partijtje fluit mee
speelt.
NIEUW
douBt - Cosmic Surgery
Van "Never Pet A Burning Dog" (Moonjune, 2010)
DouBt
is een trio rond toetsenist Alex Maguire. Deze
51-jarige Brit heeft z'n roots in de freejazzwereld en maakte bijv. platen
met musici uit de Amsterdamse impro-scene. Enkele jaren geleden was hij
Dave Stewarts vervanger in het heropgerichte Hatfield & The North. Op
het grootste deel van dit album klinkt vooral zijn freejazz-achtergrond
door in haast manische tracks met een constant roffelende drummer (Tony
Bianco) en druk priegelgitaarwerk (Michel Delville).
"Cosmic Surgery" is een van de twee meer toegankelijke nummers
van de plaat en heeft een wat Arabisch aandoende melodie. Het klinkt
als een kruising tussen King Crimson, Ozric Tentacles en vroege Soft
Machine. De rest is voor de doorbijter die niet snel opgefokt raakt...
Phillips / Saisse / Palladino - Mancala
Van "PSP - Live" (Eigen beheer, 2010)
Het trio dat in onlangs in De
Boerderij optrad, heeft een in Japan opgenomen live-CD uitgebracht.
Alledrie zijn veelgevraagde sessiekrachten: De Franse toetsenist speelde
Philip Saisse met o.a. David Bowie en Tina Turner, maar ook met Al Di
Meola. De Italiaanse bassist Pino Palladino speelde met nóg veel meer
mensen en zou je nu de vaste bassist van The Who kunnen noemen. En dat is
één van de vele bands waar Simon Phillips in drumde. De muziek die men
gedrieën maakt doet bij vlagen denken aan het fraaie solowerk van
Phillips, vooral in dit "Mancala". Op andere momenten is het
toch meer fusion te noemen dan jazzrock. Vooral door de inbreng van Saisse
en het ontbreken van een gitarist, die je met een overvloed aan ietwat
zoetige keyboardklanken wel mist.
NIEUW
Karnataka - Forsaken
van “The Gathering Light” (eigen beheer, 2010)
Na 10 jaar afwezigheid is Karnataka terug met een nieuwe plaat. De
band heeft een behoorlijke metamorfose doorstaan en alleen Ian Jones is
nog over van de originele bandopstelling. De muziek is echter niet zoveel
veranderd: nog steeds melodieuze, echt Engelse symfo, met een vette
knipoog naar Mostly Autumn. Natuurlijk heeft de band nog steeds een
zangeres als blikvanger, in de persoon van Lisa Fury. Ze heeft een
redelijke goede stem, maar echt uitzonderlijk is ze niet. Waar “The
Gathering Light” echter vooral in excelleert is in de uitgesponnen
gitaarsolo's. Zo bestaat het middendeel van het gekozen nummer
“Forsaken” uit een langgerekte solo. Als je goed luistert hoor je
ex-Iona lid Troy Donokeley nog een partijtje meefluiten op de tin
whistle. Ook is hij te horen met zijn Uilleann pipes. Ook doet
er een heus strijkkwartet mee op het album.
ITALOPROG
La Maschera Di Cera - Nuova Luce
Van "LuxAde" (Immaginifica, 2006)
La Maschera Di Cera (‘het
masker van was’) is één van de vele bands van Fabio Zuffante (onlangs
nog met Hostsonaten in ons programma te horen). Met Maschera maakt hij
muziek die geheel in lijn ligt van de grote Italoproggroepen uit de jaren
'70. Maar dan zonder als copy cat te klinken en gegoten in
uitstekende composities in een prachtige productie. Veel vintage
toetsenspel maakt dit voor de seventies-progliefhebber
onontkoombaar. Zoals zoveel Italoprog stilistisch te plaatsen tussen
Genesis en Van Der Graaf Generator en uitgebreid puttend uit elementen van
beide bands. Dit album is alweer meer dan drie jaar oud, maar nog niet aan
de orde gekomen bij Xymphonia. Hoog
tijd derhalve.
CONCERTAGENDA
John Waite – Keys To Your Heart
Van “Figure In A Landscape” (
John Waite kennen we van zijn
glansrijke carrière als frontman en zanger van The Babys. Met hits als
“Everytime I Think Of You” en “Isn’t It Time” veroverde
deze groep eind jaren '70 en in het begin van de jaren ’80 de wereld.
Ook solo was Waite succesvol met o.a. zijn gigantische hit “Missing You”.
Vervolgens richtte John Waite samen met o.a. Neal Schon (Journey) de
band Bad English op in 1989. Ook met Bad English maakte Waite weer hele
mooie platen en scoorde hij met “Time Stood Still” weer een dikke hit.
Sinds de jaren ’90 is John Waite weer solo op pad en richt hij zich op
verschillende projecten met o.a. Ringo Starr (The Beatles) en Keith
Reed Reid (Procol Harum). In 2008 komt zijn single “Missing You” weer
opnieuw binnen in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Ditmaal in duet met
Alison Krauss. Op vrijdag 26 februari 2010 staat John Waite op het podium
in de Hellendoornse Lantaarn.
CONCERTAGENDA
Breathing Space – Lantern for a smile
Van “Below The Radar” (eigen
beheer, 2009)
Op vrijdag 26
februari is het iO Pages Festival, met o.a. het Britse Breathing Space.
Fans van Mostly Autumn zullen met dit optreden in hun nopjes zijn,
want de zangpartijen van Breathing Space worden verzorgd door Olivia
Sparnenn (opvolgster van Heather Findlay bij Mostly Autumn). Ook zitten
oud-Mostly Autumn-leden Ian Jennings en Liam Davidson in Breathing Space
en komt, als special guest, gitarist en Mostly Autumn-opperhoofd
Bryan Josh mee naar Zoetermeer! De
muziek is te omschrijven als een lyrische mengeling van folky melodieën
en Floydiaanse sferen.
CONCERTAGENDA
Pink Floyd – One Of These Days
Van “Meddle” (EMI,
1971)
Afgelopen donderdag trad de
uitstekende Pink Floyd-coverband Pink Project op in Enschede. De groep
speelde behalve “Echoes” en een gehele “Dark Side Of The Moon” ook
het verrassende mooie “Pigs (Three Different Ones)” en nog veel meer,
in een zo goed als volle grote zaal van het Muziekkwartier. Het geluid was
uitstekend, al was het jammer dat vooral aan het eind het volume flink
opgeschroefd werd. Aankomende week, 23 februari, treedt The Australian
Pink Floyd Show op in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Deze tribute
band bestaat sinds 1988, maar wordt pas echt
bekend tijdens de International Pink Floyd Fan Conventie in het Wembley
Convention Centre in 1993. Tijdens optredens werkt de groep niet alleen
met mensen die ook betrokken waren bij de laatste wereldtournee van Pink
Floyd, de leden maken zelfs veelvuldig gebruik van dezelfde apparatuur.
The
Australian Pink Floyd Show brengt nummers van de albums “Wish You Were
Here”, “The Wall”, “Dark Side Of The Moon” en “Animals” live
ten gehore.
E.L.O. (Electric Light Orchestra) - Concerto For A Rainy Day
Van “Out Of The Blue” (Jet, 1977)
In 1977 kwam the Electric
Light Orchestra met het album dat door menigeen als een ware klassieker
word beschouwd, “Out Of The Blue”. Kant drie van dit album, dat op
vinyl een dubbelaar was, bestaat uit dit “Concerto For A Rainy Day” en
werkt enorm fantasie-prikkelend, vooral als je tegelijkertijd die
fantastische hoes en de rest van het artwork zit te bekijken.
WERELD
VOL MUZIEK
Project Creation – Dragonfly garden
Van “Dawn On Pyther” (Progrock Records, 2008)
De uit Portugal afkomstige
multi-instrumentalist Hugo Flores is een actief persoon en houdt zich
naast dit project onder andere bezig met Sonic Pulsar,
waarvan
in 2005 het voorlopig laatste album verscheen. Nadat eveneens in 2005 met
“Floating
World” het eerste deel van het inmiddels voltooide Project
Creation-concept werd uitgebracht, volgde dus deel twee in een serie van
in totaal vier albums. Zo is de aanpak met een reeks van ingehuurde
zangers, zangeressen en muzikanten alsmede de futuristische verhaallijn
koren op de molen van elke Ayreon-liefhebber. Ook
muzikaal gezien valt deze link niet te ontkennen, hoewel Project Creation
absoluut geen Ayreon-kopie is. Verder zullen liefhebbers van
Eloy en Emerson, Lake & Palmer zich thuis voelen.
(Hans
Ravensbergen)
UIT
HET VERGEETHOEKJE:
John Lees - Child Of The Universe / Kes
Van “A Major Fancy” (Harvest, 1977)
In 1972 voelde gitarist /
zanger John Lees zich niet helemaal happy in het keurslijf van Barclay
James Harvest (BJH) en begon aan de opnamen van zijn solo-album “A Major
Fancy”. Nadat het album af was bleef het vervolgens, door de label
switch van Barclay James Harvest van Harvest naar Polydor, 5 jaar op
de plank liggen. Toen het uiteindelijk uitkwam, werd er weinig tot geen
aandacht aan aan geschonken. En dat is jammer, omdat de meeste songs niet
op een BJH-album hadden misstaan en het is dan ook niet zo gek dat
uiteindelijk de beste song, “Child Of The Universe”, later op het
album “Time Honoured Ghosts” van de moederband komt te staan. De song
loopt naadloos door in een korte instrumental waarin John Lees op een
bijna Mike Oldfield-achtige manier zeer veel gitaarpartijen over elkaar
heen opneemt.
Sunday 14 February 2010 Show No. 878
NIEUW
Saga - Step inside
- the human condition
Van “The human condition” (Inside Out, 2009)
Met het afscheid van zanger(toetsenist en componist) Michael
Sadler dacht menigeen dat er een einde was gekomen aan Saga. Niets is
minder waar: in de in Toronto
woonachige Rob Morati (ex-zanger van Final Frontier)
werd een waardig opvolger gevonden. Dit ondanks dat de stem
weliswaar een geheel ander is als die van Sadler. De kern van het
vernieuwde Saga bestaat nu uit
de broers Crighton (mede-oprichters van Saga) en toetsenist Jim Gilmour.
Het nieuwe album is zeer herkenbaar Saga met de nodige watervlugge gitaar-
en toetsensolo's. Er zijn met deze nieuwe line-up ondertussen al de nodige
concerten met succes afgewerkt.
NIEUW
Peter Gabriel - Mirrorball
- Après Moi
Van "Scratch My Back" (Real World / Virgin, 2010)
Met het begrip 'cover-album' die je dit project geen recht, want het
betreft zeer radicale bewerkingen, waarin de originelen soms maar met
moeite te herkennen vallen. De charismatische zanger wordt hier begeleid
door symfonie-orkest: er is geen rock-instrument te horen. Dynamisch laat
het album je alle hoeken zien: van uiterst zacht tot even emotievolle als
haast bombastische erupties. In die laatste gevallen, als het orkest
voluit speelt, laat Gabriel eventjes zijn toch al bijzondere stemgeluid op
indrukwekkende wijze zwellen. Hij koos zowel algemeen erkende klassiekers
als David Bowie's "Heroes" en Randy Newmans "I Think It's
Going To Rain Today" tot recente pareltjes van o.a. Elbow ("Mirrorball"),
Regina Spektor ("Après Moi") en Arcade Fire ("My Body Is A
Cage"). De bonusdisc bevat twee remixen en een alternatieve versie
plus één aanvullende song: The Kinks' "Waterloo Sunset". De
productie was in handen van Bob Ezrin (bekend van o.a. Lou Reeds
"Berlin" en Pink Floyds "The Wall"), die dezelfde taak
vervulde bij Gabriels solo-debuut (1977).
NIEUW
The Flaming Lips - On The Run
The Great gig in he sky
Van “The Dark Side Of The Moon” (eigen beheer internet-release,
2010)
Weer een band die zich waagt aan een van de best verkopende albums
aller tijden. Natuurlijk staan The Flaming Lips garant voor de nodige
dosis creativiteit en hebben de heren het album dan ook door de
Flaming-mangel gehaald. DSOTM is nog psychedelischer geworden en net als
alle Flaming Lips-uitgaven een sonic attack. Er doen ook een legio
aan gasten mee waaronder punkrocker Henry Rollins en elektroclash-fenomeen
Peaches. De plaat heeft zeker meer groove meegekregen -soms slaat
de bas je om de oren- en natuurlijk zijn de vocalen ook weer zeer
herkenbaar. Vooral de vertolking van “The Great Gig In The Sky” is
bijzonder. Of alles even geslaagd is, daar mag de luisteraar zelf een
oordeel over vellen; een interessante bewerking is het zeker.
NOG
NIET GEDRAAID
The Final Conflict- All Alone
Van “nother Moment In Time” (Metal Mind, 2009)
Final Conflict is een band die sinds het album “Stand Up” uit 1997
een beetje onder de radar aan het opereren is. De band modderde gestaag
door en bracht twee studioplaten uit waaronder “Simple” met
herbewerkingen van oude stukken, dit ontging het doorsnee-symfo publiek
echter, mede door de moeilijke verkrijgbaarheid. Na een op DVD vastgelegd
optreden in Polen, op één avond met
Pendragon en Credo, is de band weer terug in de spotlight. De
melodieuze neo-symfo van de band ligt ergens tussen AOR, Marillion en Pink
Floyd en ligt lekker in het gehoor. Eén van de sterke punten van de
band ligt in het gebruik van twee zangers. Een aantal oude albums van de
band zijn nu ook weer verkrijgbaar geworden.
Voor meer info: http://www.fc-music.com
Yak
- Journey Of The Yak
Van "Journey Of The Yak" (eigen beheer, 2008)
Yak is een trio rond toetsenist rond Martin Morgan. De eerste
incarnatie van de band bestond rond 1980, maar jaren later zette Morgan de
band opnieuw op en hij maakte sindsdien 4 CD's waarvan dit de nieuwste is.
Opmerkelijk is dat gitaarsounds een behoorlijk dominante rol hebben, maar
die worden blijkbaar gecreëerd met synthesizers, zoals bij het late werk
van Le Orme dus. De muziek ligt in het verlengde van Camel en Genesis
danwel Steve Hackett. Het is de heren niet om het geld te doen: je krijgt
de CD gratis thuisgestuurd als je een donatie doet aan een natuurfonds dat
strijdt voor het behoud van de Yak, een wilde koe, verwant aan de Schotse
Hooglander.
Zon - Hollywood
Van "Astral Projector" (Escape Music, 1978/2003)
Zon was een Canadese AOR-band die zo af en toe progressieve wegen
bewandelde, wat tot een geluid leidt, dat vooral doet denken aan werk van
Styx uit dezelfde tijd. Dit "Hollywood" is met het uitbundige
toetsenwerk en flitsend gitaarwerk het meest progressieve nummer van
"Astral Projector" en het een jaar jongere "Back Down To
Earth", dat in 2003 door Escape Music als dubbel-CD-pakket is
heruitgegeven.
CONCERTAGENDA
/ OPENER
Jadis - Everywhere I turn
van “Across The Water” (Giant Electric Pea, 1994)
Het
is alweer 15 jaar geleden dat Jadis voor Xymphonia headliner was in
het
CONCERTAGENDA
Sylvan – Answer to life
Van “10th Anniverary 1998-2008 – Leaving Backstage” (Progrock
Records, 2008)
Dubbelaar
met live-opnames, die gemaakt zijn in Kampnagel in Hamburg. De eerste
schijf bevat een integrale live-opname van “Posthumous Silence” uit
2006, dat ook op DVD is verschenen. En Sylvan is één van de optredende
bands op het IO pages festival, 26 en 27 februari:
PROGFESTIVAL
DAG 1: FOCUS, QUANTUM FANTAY & BREATHING SPACE
PROGFESTIVAL DAG 2: SYLVAN, AIRBAG, LEAP DAY & JOHN MITCHELL &
JOHN BECK (It Bites)
CONCERTAGENDA
RPWL - I Don't Know (What it's like)
van “Trying To Kiss The Sun” (Tempus Fugit, 2002)
RPWL viert dit jaar haat 10 jarig jubileum en gaat dit vieren met een
uitgebreide tour. Naast recent werk zal er ook terug worden gegrepen naar
de oude albums. Het catchy “I Don't Know” komt van het tweede
bandalbum, uit 2002. De band is op 11 april te bewonderen in het Blues Café
in Apeldoorn.
DE
KRACHT VAN INTERNET
Atilio Perrone - Freedom
Via via werden we op een Youtube-filmpje gewezen van de Italiaanse
progartiest Atilio Perrone en werden meteen getroffen door de bijzondere
combinatie van muziek en beeld. Muzikaal is het duidelijk waar Peronne de
mosterd vandaan haalt, namelijk bij ELP, maar het is de Italiaanse zang
die het net weer dat andere tintje geeft. Peronne is zelf als een kind zo
blij als hij een reactie krijgt op de video, zó blij zelfs dat hij een
kadootje heeft opgestuurd in de vorm van een DVD met de video en een CD
met de track “Freedom” plus een korte piano-instrumental. Voor de
nieuwsgierigen onder ons:
http://www.youtube.com/watch?v=vbPaOIMdNBM
LET OP: de video bevat een aantal kortstondige heftige en bloedige
passages. Overigens, knap gemaakte video met veel korte fragmenten uit
bekende films. Ik pikte er op z'n minst “Platoon” en “The Wall”
uit maar er zitten er vast nog meer in.
NIEUW
(NOU JA, BIJNA)
Finch - Register Magister
Van "VPRO Nederpop 1968-1975" (Fonos, 2008)
Fonos heeft bij het Instituut Beeld En Geluid live-opnamen verzameld
van Nederpopgroepen die aantraden in illustere programma's als VPRO
Campus, alsmede opnamen van allerlei festivals. Dit is de eerste CD (CD-R
moeten we eigenlijk zeggen, want net als alle andere Fonos-CD's is dit
geen echte CD) die dit oplevert. Er zouden er meer volgen, al is deze
alweer meer dan een jaar geleden uitgebracht. De belichte periode is
natuurlijk bij uitstek interessant voor 'ons' genre en we vinden hier
zodoende Brainbox, Kayak, Solution, Supersister, Alquin en dit Finch: de
jongste opname alhier, uit december 1975.
TOPPERS UIT HET LAATSTE DECENNIUM:
Quidam - We Lost
Van “Alone Together” (Rock-Serwis, 2007)
Naar aanleiding van het nogal vreemde decenniumlijstje in iO Pages
zaten we n nog even na te
denken over wat er volgens ons allemaal ontbrak in de lijst.
En “Alone Together” is er toch zeker eentje. Een bijzonder
album. Dit bij ons nog nooit gedraaide “We Lost” heeft een mooie
gitaarsolo heeft en adembenemende versnelling aan het slot.
VALENTIJNSDAG
UFO – Love to love
Van de DVD “Showtime” (SPV,
2005)
Deze set bevat twee DVD's: een live-registratie van UFO’s optreden
in Wilhelmshaven in Duitsland,
in een line-up waarin we naast de oerleden Phil Mogg (zang), Pete Way
(bas) en Paul Raymond (toetsen) ook gitarist Vinnie Moore en drummer Jason
Bonham vinden. De tweede schijf bevat behalve enkele documentaires en
interviews ook een zestal leuke studio-opnames opnames in de Peppermint
Park Studios in Hannover, Duitsland. Aan de band werd voor de gelegenheid
een kwartet strijkers toegevoegd, wat dan ook resulteert in een mooi
rocknummer in een symfonisch jasje. En dan vandaag in een Valetijnsjasje.
Sunday 7 February 2010 Show No. 877
Jellyfish
- The King is Half Undressed
van “Bellybutton” (Charisma,
1990)
Alweer 20 jaar geleden! de
tweede Jellyfish. Dit nummer is een live-versie afkomstig van de Britse
versie van het album dat vijf live-bonustracks heeft. Onlangs hebben een
aantal bandleden weer live gespeeld met elkaar als het voorprogramma van
Cheap Trick.
NIEUW
Days Before Tomorrow - Wasted Years II: Sleepwalking
- Can't Do
Anything
Van "The Sky Is Falling" (Eigen Beheer, 2009/CDBaby)
Als je eerste volwaardige CD
geproduceerd wordt door niemand minder dan Ron Nevison (Led Zeppelin, Kiss,
The Who, Heart, Europe, Damn Yankees, Jefferson Starship) moet je wel wat
in huis hebben. Days Before Tomorrow stelt wat dat betreft niet teleur.
Het kwintet maakt het soort muziek waarin je van allerlei andere bands
terughoort, terwijl het wel degelijk origineel klinkt. Zo zul je flarden
Styx, World Trade, Altered State, Yes, Twenty Monday, Mister Mister, AOR
en Kansas menen te horen, maar zetten de vernuftig gespeelde
ritmeverschuivingen je regelmatig op het verkeerde been. Met twee
gitaristen zijn de songs lekker puntig. Gitarist Scott Kahn speelt ook
toetsen op 6 nummers en met wat bijdragen van gastmusici zijn toetsen zo
toch ook behoorlijk dominant. Bassist is overigens Robert Maziekien, voorheen
van Eternity X. Dit geweldig klinkend eigen beheerproduct wordt ook nog
eens gesierd door een fraai stukje fantasy-artwork.
Website: http://www.daysbeforetomorrow.com/
NIEUW
Mystery – The awakening
Van het album “Beneath The Veil Of Winter’s Face” (Unicorn Digital,
2008)
Niet minder dan negen jaren
moesten we wachten op de opvolger “Destiny?” uit 1998. We rekenen het
tussentijdse compilatiealbum uit 2000 gemakshalve maar niet mee. Loopt de
groep door zo'n lange periode stilte niet het risico veel fans
kwijt te raken? Drijvende kracht (verantwoordelijk voor alle teksten,
muziek en de productie) en tevens platenlabelbaas Michel St. Père heeft
gedurende deze periode in elk geval niet stilgezeten. Het lijkt er
verdacht veel op dat hij zijn werk met eigen band heeft uitgesteld ten
faveure van andere projecten. Sterker nog, Mystery lijkt een andere groep
geworden. Het album zit vol met referenties en momenten van ‘waar ken ik
dit ook al weer van’. Mystery bewandelt de wegen van de traditionele
neo-prog, overgoten met een AOR-sausje. De muziek is erg melodieus en
daardoor toegankelijk. Mystery begeeft zich met dit album in het (drukke)
straatje van Arena, Ayreon, IQ, Styx, en zelfs
Frost*.
Dat is heel wat. Je kan je afvragen of er met zoveel referenties nog wat
origineels te beluisteren valt. Nee, vernieuwend is het niet, maar
overrompelend des te meer! Niet in het laatst komt dit op conto van de
nieuwe zanger Benoît David. De man heeft een heldere, krachtige en zeer
prettig in het (geh)oor liggende stem. Over het algemeen zingt hij in de
hogere regionen. Meer dan eens doet hij me denken aan
Tommy Shaw
van Styx. (Hans Ravensbergen, Progwereld)
Update: Intussen
is Benoit David zanger van Yes geworden!
NIEUW
Minen, Eric - The Final Trip
Van "ElectroMoods" (Dreaming/Musea, 2009)
Met
zo'n titel hoor je eigenlijk in het Sonolab thuis en gezien de vooral met
toetsen en programmeerwerk voortgebrachte achtergrondmuziek zou dat ook
niet zo vreemd zijn. Toch is de Fransman Eric Minen een jazzgitarist, die
zich in andere incarnaties uitleeft in jazzrock en Frank Zappa-covers. Op
zijn tweede solo-CD “ElectroMoods” zet hij echter het op “Mélodies
Urbaines” (Dreaming, 2007) ingezette pad van intieme jazz voort. Soms
lijkt het naar soft fusion te neigen, maar vooral Minens melodieën zijn
veel minder voorspelbaar. Een enkele keer klinkt ook een voorttokkelende
David Gilmour door, wat zeker in het gekozen nummer, dat zowaar wat
dynamische uitschieters kent, voor een mooi symfonisch plaatje zorgt.
IN
HET NIEUWS
Crack the sky -
Sleep
van
“Crack The Sky” (Lifesong, 1975 / 2002)
Lekker relaxed nummer van de
eerste CTS plaat. Extra info: volgende week komt de nieuwe CD van Crack
The Sky uit, getiteld “Machine”.
Iona
- Flight Of The Wild Goose (live)
Van "Iona" (Open Sky, 2003)
De DVD Iona bevat een halfuur
lange TV-documentaire uit de begintijd van de band, ten tijde van het
debuut. We zien live-opnamen, gelardeerd met interviews waarin de leden
het Christelijke gedachtengoed achter de muziek nog eens benadrukken. De
live-opnamen laten o.a. Nick Beggs op Chapman Stick duidelijk aan het werk
zien.
IN
HET NIEUWS
Gentle Giant - Cogs in Cogs
Van: “The Power & The Glory” (DRT Entertainment, 1974)
Een tijd geleden is de Gentle
Giant-catalogus wederom opnieuw geremastered heruitgekomen. Deze keer door
de band zelf van de originele master tapes geremasterd. Dit leidde op het
web tot behoorlijke discussies over de minimale upgrades ten opzichte van
eedere remaster-pogingen...
EIGHTIES/OPENER
Ph.D. - No
Happy Endings
Van "Is It Safe?" (WEA,
1983)
Het tweede album van Jim
Diamond en Tony Hymas (opnieuw met hulp van de drummers Simon Phillips en
Mark Craney). Het album mist de compositorische brille van de titelloze
voorganger en flopte dan ook. Het schijnt dat Jeff Beck een solo speelt:
hij wordt wel bedankt maar krijgt geen credits. Zal wel een rechtenkwestie
zijn. We denken 'm te herkennen in de opener "I Didn't Know".
Dit album stond het afgelopen jaar op de nominatie voor CD-release bij
Voiceprint, maar men ziet daar nu toch van af. Of dat te maken heeft met
tegenvallende verkopen van de andere twee Ph.D.-releases of misschien
opnieuw een rechtenkwestie is bij ons niet bekend. Wij doen het vanavond
met een CD-R-kopie van een LP.
CONCERTAGENDA
Steve Hackett - Nomads
van “Out Of The Tunnel's Mouth” (Wolfwork, 2009)
De gitarist en soms ook
zanger Steve Hackett gaat weer op tournee en zal o.a. in Breda en
Zoetermeer spelen. Verder zal Steve in de Verenigde Staten samen met
Renaissance op tournee gaan!
AKTUEEL
/ LIVETIP
Renaissance - Mother Russia
Van “Turn Of The Cards” (Sire, 1974)
Na een paar voorzichtige
optredens eind vorig jaar, gaat Renaissance deze zomer in de VS naar het
zich laat aanzien meer spelen. Dit zal gebeuren met Steve Hackett
en zijn band:
http://www.entouragetalent.com/artists/stevehackett/#board_15607
Elegant
Simplicity - Mood #10
Van "Too Many Goodbyes" (Proximity Records, 2007)
Deze Britse groep heeft de
afgelopen 15 jaar al ongeveer even veel platen gemaakt, met rustige
sfeersymfo, waarbij de nadruk ligt op wisselwerking tussen warm el.
gitaarspel en orgel- en ander toetsenspel. De bandnaam is raak gekozen: de
muziek is zeker niet complex, maar zeker welluidend. Vergelijkingen met
Camel liggen op de loer. Dit nummer, een instrumental, doet sterk denken
aan Odyssice, de Nederlandse band die natuurlijk ook de nodige
Camel-invloeden laat horen. Elegant Simplicity moet wel opletten niet in
de valkuil der eenvormigheid te trappen.
WERELD
VOL MUZIEK
Latte E Miele - Il Calvario
Van "Passio Secundum Mattheum" (Akarma, 1973)
Italiaans trio uit de
hoogtijdagen der Italoprog. De drie heren bespelen alle drie meerdere
instrumenten, waarbij de hoofdverdeling onderling in gitaren, toetsen en
allerhande slagwerk is. Er zijn zeker overeenkomsten hoorbaar met de grote
collega's PFM, Le Orme en Banco, maar de band deelt zijn vurigheid vooral
met Arti + Mestieri en bij vlagen zelfs Area. Het album is een lange
suite, een muzikale versie van het Evangelie van Mattheus.
BIJZONDERE
LIVE-OPNAME:
Twelfth Night - Aspidentropy
Van “Voices In The Night” (Cyclops, 2007)
In 2007 verscheen de
verzamel-CD “Voices In The Night”, die zowel een studio- als een
live-overzicht bevat van alle vocalisten van Twelfth Night. De meest
bekende is natuurlijk Geoff Mann, die overigens afgelopen vrijdag precies
17 jaar geleden overleed. Dit nummer is 1 van de toegiften van het
allerlaatste optreden van Mann met Twelfth Night. Het is één van die
typische Twelfth Night-nummers die al vanaf het begin van de band bestaat
in een of andere vorm maar nooit in een definitieve versie in de studio is
opgenomen.
AKTUEEL
Yes
– Dreamtime
Van het album “Magnification” (Eagle, 2001)
Dit album staat
op de eerste plaatst
van de IO Pages Prog
top 30 van het eerste decenniun. In de nieuwste uitgave staat ook nog eens
een zes pagina's lang Yes-dossier. Ons
redactielid Chris Bekhuis schreef voor Progwereld 9 jaar terug: “Met
“Magnification” heeft Yes hoog ingezet op de goktafel van de prog,
want veel geslaagde combinaties van prog en symfonieorkest zijn er
eigenlijk niet. En als dan ook nog bekend wordt dat Yes op dit album het
zonder toetsenist moet doen, wordt zelfs de grootste fan een beetje
sceptisch. Maar dit is tevens ook de sleutel tot het succes van dit album.
Want geen toetsenist betekent ook één ego minder dat gestreeld dient te
worden. Dus meer ruimte voor de overige leden, danwel het orkest. En dat
laat mooie dingen horen. Arrangeur / dirigent Larry Groupé heeft de
klanken van het orkest mooi verweven met Yes. De muziek is niet overdreven
complex, opgebouwd rond zeer sterke melodieën. “Dreamtime”
is daar ook een sterk voorbeeld van en een stuk dat nu al tot de echte
Yes-klassiekers mag worden gerekend. Sterk openend met akoestische gitaar
en zwaar orkest wordt er vervolgd met een zwaarder gedeelte met stevig
slagwerk van Alan White. Conclusie: “Magnification” is één van de
sterkste albums van Yes in jaren.
Xymphonia is
sponsored by: