Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Mostly Autumn - The Library - Dressed In Voices
Van "Dressed In Voices" (eigen beheer, 2014)

Na twee jaar heeft het Britse Mostly Autumn een opvolger klaar voor "The Ghost Moon Orchestra". "Dressed In Voices" is de elfde studio-plaat en de derde met zangeres Olivia Sparnenn-Josh. Ja ja, ze is getrouwd met gitarist/bandleider Bryan Josh. De fans zullen verguld zijn met dit degelijke album, vooral ook omdat Bryan nog meer de ruimte geeft aan de zang van zijn vrouw. Het slepende "The Library" combineert de van Mostly Autumn bekende slepende Pink Floyd-stijl met de Queen van "Friends Will Be Friends" (vooral in de solo) en kent wél leadzang door Bryan Josh. Zijn vrouw ondersteunt hem daarbij overigens fraai. Zij heeft wel de vocale leadrol in het titelnummer, dat intieme, ingetogen, folky coupletten combineert met volle, opnieuw Pink Floyd-achtige refreinen. Josh laat zich vervolgens van zijn meest Gilmour-achtige kant horen in de fraaie gitaarsolo. Via de band zelf is een versie van het album te koop met een bonus-CD waarop nog eens 9 songs zijn te vinden. Op 29 november speelt Mostly Autumn in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://www.mostly-autumn.com/2/ .

NIEUW
Snowmine - To Hold An Ocean - Rome - Columbus
Van "Dialects" (eigen beheer - Mystery Buildings/Redey, 2014)

Na het debuut "Laminate Pet Animal" uit 2011 is het begin dit jaar uitgebrachte "Dialects" het tweede album van het uit Brooklyn, New York afkomstige Snowmine. De muziek van de band rond de klassiek geschoolde componist Grayson Sanders is te omschrijven als ambient-indie-ork-pop, waarbij je kunt denken aan iets tussen het vroege China Crisis en het melodieuze werk van Choir Of Young Believers. Of, zoals de Nederlandse site Gobsmak: Scorebordmuziekjournalistiek ( http://www.gobsmag.nl/tag/snowmine/ ) het verwoordt: "Alsof Midlake en Grizzly Bear zijn gevallen in een pot met droompopmelodieën." Hierbij worden zowel de nodige synthesizers als orkestinstrumenten ingezet. Ter introductie draaien we de drie openingsliedjes, die een goed beeld geven van de warme sound van Snowmine.
Website: http://www.snowmine.com/ .

NIEUW
Rudess, Jordan - Screaming Head
Van "Explorations" (eigen beheer, 2014)

"Explorations" is de titel van de CD met symfonie-orkest die Dream Theater-toetsenist onlangs uitbracht en het is tevens de titel van het meest omvangrijke stuk op het album. Dit droomproject is tot stand gekomen met hulp van vrienden en fans uit alle hoeken van de wereld. En dan doelen we niet alleen op de crowdfunding-actie waarmee het album gefinancierd is. het was namelijk een vriend uit Caracas die hem stimuleerde een stuk voor keyboards en orkest te schrijven. Zo gezegd, zo gedaan, maar ondanks zijn conservatorium-achtergrond is Rudess niet iemand die zo'n werk zomaar even orkestreert. Hij kwam in contact met een jonge, zeer talentvolle Turkse dirigent/componist, die op eigen houtje Dream Theater-songs had georkestreerd. Deze Eren Basbug wierp zich ook op het driedelige "Explorations". Rond diezelfde tijd verscheen er een Poolse symfonische tribute aan Dream Theater waar Rudess van onder de indruk was. Het verantwoordelijke orkest, Sinfonietta Consonus, bleek ook 'ready and able' om Rudess' nieuwe werk op te nemen. Naast het dik 25 minuten durende titelstuk arrangeerde Basbug ook een aantal andere werken, waaronder het heftige "Screaming Head". De oorspronkelijke versie van dit aan zijn indertijd pasgeboren dochter opgedragen stuk stond op Rudess' album "Rhythm Of Time" uit 2004. De gitaarpartij in deze nieuwe versie wordt op indrukwekkende wijze vertolkt door de van Steve Wilsons band bekende Guthrie Govan. En het album heeft ook een Nederlands tintje want alle, niet misselijke, drumpartijen op het album "Explorations", dus ook in "Screaming Head", zijn ingespeeld door Collin Leijenaar! Op 16 juli speelt Rudess met zijn Dream Theater-maten in het Tilburgse 013.
Website: http://www.jordanrudess.com/ .

NIEUW
Martyn, Beverley - Reckless Jane
Van "The Phoenix And The Turtle" (Les Cousins, 2014)

Beverley Martyn is vooral bekend geworden als de vrouw en muzikale partner van singer-songwriter John Martyn. Het echtpaar was bevriend met Nick Drake en met hem schreef Beverley ooit het nummer "Reckless Jane". Dit stuk is nu pas te beluisteren en wel op de comebackplaat "The Phoenix And The Turtle". Het is een met een mooi strijkersarrangement opgenomen ballade, die evenwel niet typisch is voor de hele plaat. De in 1949 geboren Beverley klinkt regelmatig net zo gruizig als Marianne Faithfull en ze durft het regelmatig aan gitarist Michael Watts de vrije ruimte te geven. Met name het bluesy Levee Breaks is hier een goed voorbeeld van. Wellicht geen typische Xymphonia-plaat derhalve, maar wel een CD die het tot de recensierubriek van het Prog-magazine wist te schoppen.
Website: http://www.beverleymartyn.com/ .

NIEUW
Abraham, Lee - Walk Away
Van "Distant Days" (Edge Of Life Records, 2014)

"Distant Days" is het vierde solo-album van Lee Abraham, de ex-bassist van Galahad. Hoewel, 'solo' kunnen we de plaat bezwaarlijk noemen, gezien de medewerking van vele collega's uit de Britse neoprog-scene. Zoals bijv. zanger Marc Atkinson (Riversea, ex-Nine Stones Close), gitarist Karl Groom (Threshold, Shadowland), gitarist Dec Burke (Darwin's Radio, Frost*), toetsenist/zanger John Young (Lifesigns), zanger Steve Thorne en, in een bescheiden rol als achtergrondzanger en bespeler van akoestische gitaar, ook nog Robin Armstrong - ofwel de man achter Cosmograf. De meeste songs vallen onder de noemer 'neoprog' te plaatsen, wat je nog niet verwacht als je de hard rockende opener "Closing The Door" hoort. De door Steve Thorne gezongen afsluiter "Tomorrow Will Be Yesterday" daarentegen is met zijn 15 minuten lengte een 'epic' te noemen. Vooral Marc Atkinson trekt met zijn kenmerkende dramatische zang "Corridors Of Power" helemaal naar zich toe. Het had zo van Nine Stones Close kunnen zijn. Wij kiezen voor het aanstekelijke "Walk Away", gezongen door John Young.
Website: http://www.leeabraham.co.uk/ .

Caligula's Horse – Water's Edge
Van "The Tide, The Thief & River's End" (Welkin Records, 2013)

Het Britse Haken is niet de enige band die een emotioneel geladen en gloedvolle mengeling weet te maken van moderne progressieve rock en metal. De Australische groep Caligula's Horse laat daarbij veel finesse horen in technisch uiterst verzorgd spel. De vele tempo- en sfeerwisselingen, bijzondere (gitaar-)harmonieën en met speels gemak neergezette complexe ritmiek vormen echter duidelijk geen doel op zich. Het past namelijk allemaal in het plaatje van de spannende composities. Zanger Jim Grey heeft net zo'n diep emotionele zangstem als zijn collega van Haken. Ook al is Grey meer dan zomaar de kerst op de taart - grote baas van de band is echter Sam Vallen. Hij is verantwoordelijk voor zo ongeveer al het compositorische werk, deed de productie en speelt gitaar. En bij de eindafwerking speelde hij nog de partijen op andere instrumenten.
Website: http://caligulashorse.com/ .

OPENER
Anyone's Daughter - Viel Zuviel Afkomstig
van "Neue Sterne" (EMI, 1983 / Tempus Fugit, 2012)

In 1983 verscheen het vijfde album van Anyone's Daughter getiteld “Neue Sterne”. Het was het tweede album waar op men in het Duits zong en er klonk duidelijk ook de muzikale tijdsgeest in door. Oppervlakkig gezien zou je dan denken aan de Neue Deutsche Welle maar in een song als bijvoorbeeld “Viel Zuviel” is ook een grote verwantschap te horen met de eerste twee albums van Asia en de in Duitsland toen mateloos populaire band Barclay James Harvest. En laat nou het refrein van BJH's “Cheap The Bullet”, te vinden op het album “Welcome To The Show” uit 1990, sprekend lijken op het refrein van “Viel Zuviel”, waarmee de cirkel weer rond is. :-)
Websites: http://www.anyonesdaughter.de/wp/
en http://www.tempusfugit.de/2/all-releases.htm .

ALBUM VAN DE MAAND
Kaukasus - The Witness
Van: "I" (Autumnsongs Records, 2014)

Met Mattias Olsson, Ketil Vestrum Einarsen en Rhys Marsh in de gelederen is Kaukasus een supergroep die de Wie-Is-Wie van de moderne Scandinavische progressieve rock behoorlijk vertegenwoordigt. Ze waren of zijn dan ook actief bij onder andere Jaga Jazzist, Motorpsycho, The Opium Cartel, White Willow, Rhys Marsh And The Autumn Ghost, Necromonkey of Änglagård. Op het simpel "I" getitelde debuut is uit deze veelzijdige muzikale ervaring van het drietal een sound gedestilleerd die te omschrijven is als verfrissende ouderwetse prog. Het vanavond gedraaide nummer, de ballade "The Witness", past echter meer bij het werk dat Rhys Marsh And The Autumn Ghost in het begin maakte, met meer rustig getokkeld snarenwerk, pedal steel gitaarpassages en rustig fluitspel. Het is de opmaat voor de ultieme climax, het slotnummer "The Skies Give Meaning", dat we voor volgende week op het programma hebben staan. NB: Het vorige week gedraaide en die avond op single uitgebracht "In The Stillness Of Time" is te beluisteren op http://www.youtube.com/watch?v=m8mBwdphyRc , waar het gekoppeld is aan het instrumentale, ambient-getinte "Starlit Motion".
Website: http://kaukasus.no/ .

SEVENTIES
Happy The Man - On Time As A Helix Of Precious Laughs
Afkomstig van "Happy The Man" (Arista, 1977)

De twee albums die de Amerikaanse band Happy The Man in de tweede helft van de jaren 70 uitbracht bij Arista mogen met rust tot twee van de allerbeste albums van Amerikaanse bodem ooit worden gerekend. Misschien wel het mooiste nummer, omdat het zowel de dromerige kant als ook de symfonische jazzrock sound van de groep in één song verenigt, is “On Time As A Helix Of Precious Laughs”. Wat er met de titel bedoeld word is ons een raadsel, net als het feit dat we het nummer nog nooit gedraaid hebben volgens ons eigen archief.
Website: http://www.happytheman.com/ .

Blue Öyster Cult – Veteran Of The Psychic Wars
Van “Fire Of Unknow Origin” (Columbia, 1981)

Blue Öyster Cult is een Amerikaanse hardrockband die eind jaren zestig gevormd werd en nog steeds actief is. De band is waarschijnlijk het bekendst van twee nummers: “(Don't Fear) The Reaper” van het album “Agents Of Fortune” uit 1976 en “Burnin’ For You” van het album “Fire Of Unknown Origin” uit 1981. Iets minder bekend maar zeker net zo 'catchy' is het nummer “Veteran Of The Psychic Wars”, dat ook op datzelfde “Fire Of Unknown Origin” staat. Het is al bijna een jaar geleden dat toetsenist/gitarist Allen Lanier, een van de oorspronkelijke bandleden van Blue Öyster Cult, aan de longziekte COPD overleed, hij werd 67 jaar. In oktober treedt Blue Öyster Clut trouwens op in Zweden, samen met Survivor. Wie weet... misschien komt de band ook nog wel naar Nederland.
Website: http://www.blueoystercult.com/ .

IN HET NIEUWS
Allman Brothers Band, The - In Memory Of Elizabeth Reed
Afkomstig van "At Fillmore East" (Capricorn, 1971)

Het ziet er naar uit dat The Allman Brothers Band er eind dit jaar het bijltje bij neer gaat gooien. De groep rond Greg en Duane Allman was in principe een southern rock band, die echter met name in de beginjaren toch wel bijna progressief genoemd kon worden. Onder invloed van de Britse bluesboom, die ook al de grenzen opzocht, werden met name de live-uitvoeringen meer en meer avontuurlijker en uitgesponnen. Dat resulteert uiteindelijk in één van de meest klassieke live rock albums, "At Fillmore East". En het is met name in het 13 minuten durende “In Memory Of Elizabeth Reed”, dat we een goed gecomponeerd stuk muziek horen met in het midden een hele serie fantastische gitaarsolo's van Dicky Betts en Duane Allman. En dan horen we ook gelijk dat deze Amerikaanse band wel degelijk een zekere invloed heeft uitgeoefend op een band als Camel. Overigens verbleekt dit nummer in lengte bij de 3 monumentale tracks die verder op het album te horen zijn: 19, 22 en 33 minuten lang! In 2004 verscheen er een deluxe editie van dit album. Voor de echte Allman Brothers Band-liefhebbers is het misschien leuk om te weten dat onder de naam "The 1971 Fillmore East Recordings" er in juli een nog uitgebreidere boxset zal uitkomen met daarin 6 cd's of 3 blu-rays met de complete concerten die als basis zijn gebruikt voor het "At Fillmore East" album.
Website: http://www.allmanbrothersband.com/ .

JAZZROCK
Schaffer, Janne - Hot Days And Summer Nights
Van "Earmeal" (CBS, 1978 / Earmeal, 2010)

De Zweedse gitarist Janne Schaffer kreeg in 1978 de kans om een plaat te maken met Toto-leden Jeff, Steve en Mike Porcaro, alsmede hun vader Joe, toetsenman Peter Robinson en zijn vaste kompaan Björn J:son Lindh. Op "Earmeal" heeft hij zijn verzorgde jazzrock dan ook kunnen voorzien van een uitstekende ondergrond. In 2010 verzamelde Schaffer zelf een deel zijn catalogus op zijn naar dit album genoemde label. "Music Story” bevat 12 LP's op 10 CD's en 3 DVD's. Een mooi overzicht van deze gitarist die de Zweedse Jan Akkerman of Jeff Beck genoemd kan worden.
Website: www.janneschaffer.se .

Millenium - Goodbye My Earth
Van "Ego" (Lynx Music, 2013)

In Polen wordt de laatste jaren veel ambachtelijke neoprog gemaakt, die wellicht niet vernieuwend is, maar wel heel kundig in elkaar is gezet. Vele namen passeerden bij Xymphonia al de revue, recentelijk nog vers werk van Moonrise en Osada Vida. Ook Millenium past in dat rijtje. De composities kennen voldoende afwisseling en diepgang en dat mag ook verwacht worden van het negende studio-album van een band die al 14 jaar bestaat. Opvallend is het gebruik van Warr Guitar en de accenten die een saxofonist en trompettist toevoegen. Toch laat de band zich muzikaal het best vergelijken met een Britse neoprogband als IQ. De groep is het meest op dreef in de langere stukken van "Ego", zoals het eindnummer op het album getiteld “Goodbye My Earth”.
Website: http://www.millenium.art.pl/ .

NIEUW
Anathema - The Lost Song Part 3
- Anathema
Van "Distant Satellites" (Kscope, 2014)

De nieuwe Anathema, "Distant Satellites", krijgt nogal wisselende kritieken, wat niet zo heel gek is, daar het een album is met nadrukkelijk twee gezichten. Tot en met het nummer dat dezelfde naam heeft als de band horen we de Anathema, zoals we die kennen sinds de groep het metalpad heeft verlaten. Opnieuw een zwaar melancholieke, soms haast doomy sfeer, gehuld in prachtige arrangementen, waarbij opnieuw Dave Stewart (die uit de Canterbury-scene) voor fraaie kleuringen met strijkers zorgt. Na "Anathema" volgt een aantal nummers die als ondergrond een elektronisch ritme kennen. Aan het begin van de nummers nog subtiel zoals No-Man wel eens placht te doen; in de loop van de tracks heftig, refererend aan industrial dance-vormen. Het zal voor de meeste fans die door de loop der jaren met Anathema meegegroeid zijn een hele kluif zijn. Wij hebben voor u twee stukken uit dat eerste deel gekozen. "The Lost Song Part 3" heeft trouwens wel een vrij snel ritme, zij het gespeeld met drums en geaccentueerd met warme elektrischepiano-akkoorden. Het nummer werkt naar een prachtig crescendo waarbij de stemmen van Vincent Cavanagh en Lee Douglas als het ware tegen elkaar opzingen. Het al aangehaalde "Anathema" is waarschijnlijk het emotionele hoogtepunt. Dave Stewart mag hier uitgebreid z'n arrangeerkwaliteiten bewijzen en de aanwezige gitaarsolo zorgt wellicht voor de meest zielklievende maten op het album. Op 19 juli treedt Anathema op tijdens het Night Of The Prog-festival op de Loreley in Sankt Goarshausen, een dag later doet Anathema De Boerderij in Zoetermeer aan.
Website: http://www.anathema.ws/ .

NIEUW
Wishbone Ash - Blue Horizon
Van "Blue Horizon" (Solid Rockhouse Records, 2014)

We kunnen het mis hebben, maar volgens ons is het héél lang geleden dat Wishbone Ash een album heeft gemaakt dat zo consistent en sterk is als "Blue Horizon". En dat doet de band rond gitarist/zanger Andy Powell door te doen waar Wishbone Ash voor staat. Ook al is Powell dan het enige originele lid (ex-collega Martin Turner bestierde een tijdlang z'n eigen Wishbone Ash). Geen rare experimenten met industrial of dance, zoals in de jaren negentig, maar pure 'classic rock', gedragen door melodieus twin-gitaarwerk van Powell en Muddy Manninen en Powells hoge, wat iele maar toch welluidende zang. Soms wat meer bluesy of southern rock-achtig, dan weer wat meer neigend naar Amerikaanse westcoastrock. Wishbone Ash treedt op 6 februari 2015 op in Victoria in Alkmaar en op 7 februari in De Pul in Uden. Wilt u niet zo lang wachten, dan kunt u ook op 25 juli naar het Rock of Ages Festival in Stuttgart, waar de dag erna Kansas zal headlinen.
Website: http://wishboneash.com/.

(OP)NIEUW
Cosmograf - White Car
Afkomstig van "Capacitor" (eigen beheer, 2014)

Belofte maakt schuld en dus nogmaals aandacht voor het nieuwe album van Cosmograf, het project waarachter multi-instrumentalist Robin Armstrong schuil gaat. Het album genaamd “Capacitor” heeft als thema de vraag wat er van ons achterblijft als we komen te overlijden. Geesten, Magere Hein maar ook onze digitale nalatenschap komt voor bij op dit album. Maar ook spiritisme, dat als 'geloof' opkwam in de 19de eeuw, en nog steeds zijn echo's heeft in de vele mediums die hun 'werk' doen. Het muzikale recept nog steeds duidelijk herkenbaar Cosmograf: melodieuze stevige neoprog met lichte Pink Floyd-trekjes, waarbij met name Armstrongs vocale capaciteiten een sprong voorwaarts hebben gemaakt. Een erg mooi sfeervol album dat zeker hoge ogen zal gaan gooien aan het eind van jaar in de diverse jaaroverzichten.
Website: http://www.cosmograf.com/.

IN HET NIEUWS
Dizrhythmia - Standing In The Rain
Afkomstig van "Dizrhythmia" (Island Records, 1988)

De King Crimson-repetities zijn begonnen! Sinds 2 juni zijn op zowel Robert Fripps officiële Discipline-website als op de diverse Facebook-pagina's van de bandleden berichten en foto's geplaatst die gemaakt zijn bij die repetities. Zoals op 6 september vorig jaar werd bekend gemaakt gaat King Crimson weer live optreden en wel in de uitgebreide bezetting: De frontlinie wordt gevormd door maar liefst drie drummers: Gavin Harrison, Bill Rieflin en Pat Mastelotto. De overige muzikanten zijn Tony Levin (bas, Stick, zang), Mel Collins (sax, fluit), Jakko Jakszyk (gitaar, zang) en natuurlijk Robert Fripp (gitaar). Inmiddels is een lijst van 18 optredens bekend gemaakt, die helaas voor ons allemaal in de VS gaan plaatsvinden, in september en oktober. Drie leden van deze bezetting zijn nieuw binnen King Crimson, maar twee daarvan, Jakszyk en Harrison, hebben al een lang muzikaal verleden met elkaar. Opvallend genoeg hebben we nog nooit iets gedraaid van de band Dizrhythmia die ze vormden samen met percussionist Pandit Dinesh en bassist Danny Thompson en waarmee ze in 1988 één album hebben gemaakt. Op dit album slaagden ze er in een geslaagde mengvorm van 'art rock', Indiase klassieke muziek, folk en jazz te maken, die een sfeer oproept die we jaren later bijvoorbeeld bij David Sylvian zouden horen op diens “Dead Bees On A Cake”. Overigens werd het album in de jaren negentig heruitgebracht door Resurgence.
Websites: http://www.dgmlive.com/news.htm
& https://www.facebook.com/robert.fripp.96?fref=ts .

ALBUM VAN DE MAAND
Kaukasus – In The Stillness Of Time
Van "I" (Autumnsongs Records, 2014)

Met Mattias Olsson, Ketil Vestrum Einarsen en Rhys Marsh in de gelederen is Kaukasus een supergroep die de Wie-Is-Wie van de moderne Scandinavische progressieve rock behoorlijk vertegenwoordigt. Ze waren of zijn dan ook actief bij Jaga Jazzist, Motorpsycho, The Opium Cartel, White Willow, Rhys Marsh And The Authumn Ghost, Necromonkey of Änglagård. Tevens speelden ze op platen van onder andere Tirill, AK-Momo, Pär Lindh Project en Nanook Of The North. Verder werkte Marsh ook nog met zangeres Silje Leirvik, die we in het tweede uur nog tegenkomen in een special. Op het simpel "I" getitelde debuut is uit deze veelzijdige muzikale ervaring van het drietal een sound gedestilleerd die te omschrijven is als verfrissende ouderwetse prog. Er komen talloze zowel majestueuze als grimmige fragmenten voorbij waarin de machtige Mellotron het geluidsspectrum volledig beheerst, een gegeven dat de zelfbenoemde stijl Nordic Noir Prog rechtvaardigt. Bij vlagen is de muziek namelijk uitzonderlijk zwaar aangezet met donkere gitaarmuren, donderende, tribale drums en dreunende baspedalen, hoewel dat wordt afgewisseld met atmosferische passages. Het vanavond gekozen nummer heeft in het begin zelfs een jaren 80-sfeertje, veroorzaakt door de prominente drummachine. Het zeer symfonische refrein brengt de luisteraar echter weer terug in de broeierige sfeer van dit conceptalbum. Het gaat op de cd via een fraaie sequencerloop subtiel over in het instrumentale Starlit Motion. Wij laten het echter overvloeien in een nieuwe release die goed in het voormalige SonoLab-programma had gepast.
Website: http://kaukasus.no/ .

NIEUW
Vermont – Majestät
Van "Vermont" (Kompakt, 2014)

Vermont is een project van Marcus Worgull van Innervision en Danilo Plessow, ook bekend als de retro-futoristische house-pionier Motor City Drum Ensemble. Ze omringden zichzelf met allerlei analoge synthesizers en riepen tevens de hulp in van onder andere Jaki Liebezeit, bekend van de beroemde Krautrockformatie Can. Het titelloze album bevat bijzonder relaxte sfeerstukken, die enige verwantschappen heeft met enerzijds het trippy The Album Leaf en anderzijds met de symfonische synthesizerband Absolute Elsewhere, dat in de jaren 70 een spacy album maakte met medewerking van Bill Bruford.
Website: http://www.kompakt.fm/artists/vermont .

NIEUW / LIVE-TIP
Uriah Heep - Speed Of Sound
Van "Outsider" (Frontiers Records, 2014)

Twee weken geleden kondigden we 'm al aan en nu kunnen we er natuurlijk niet omheen u er wat van te laten horen: "Outsider", de nieuwe Uriah Heep. De groep heeft zich kranig hersteld van het overlijden van bassist Trevor Bolder, iets meer dan een jaar voor het verschijnen van "Outsider", op 21 mei 2013. Zijn vervanger heet Dave Rimmer en met hem maakt de groep rond oerlid Mick Box een mengeling van uptempo rockers en meer slepend materiaal. Opvallend is hoe breed en vet Phil Lanzons Hammondorgel op vrijwel de hele plaat klinkt, bijna zoals bij Deep Purple op "What, Now?!". Wij draaien de pakkende opener. Op 12 september treedt Uriah Heep op in de De Pul in Uden.
Website: http://www.uriah-heep.com/.

LIVE-TIP
Third and The Mortal, The - Atupoéma
Van “Tears Laid In Earth” (Voices of Wonder, 1994)

Onder de noemer The Sirens gaan drie dames uit de progmetal hun krachten bundelen om zo de revival van de zogenaamde 'female fronted metal' te vieren. De metalzangeressen Kari Rueslåtten (The 3rd And The Mortal), Anneke van Giersbergen (The Gathering) en Liv Kristine (Leaves’ Eyes, Theatre Of Tragedy) gaan samen op tournee en spelen onder andere op 17 december in De Boerderij in Zoetermeer. Als opmaak alvast een nummer van The Third and The Mortal.
 Website: https://www.facebook.com/thesirenspage .

NORWEGIAN SIRENS SPECIAL
Almedal, Anne Marie - Paint It Black
Van “Blue Sky Blue” (+47, 2010)

Brun, Ane - Undertow
Van “Songs 2003 - 2013” (Balloon Ranger Recordings, 2013)

Leirvik, Silje - Serenade
Afkomstig van "Endless Serenade" (Autumnsongs Records, 2013)

We hadden het net over The Sirens, de gebundelde krachten van drie 'female fronted metal'-zangeressen. Echter.... Wij van Xymphonia hadden er graag nog een interessantere package van willen maken. Waarbij we ons niet beperken tot metal. Het afgelopen jaar hebben we namelijk kunnen genieten van nogal wat zangeressen uit het hoge noorden. Anne Marie Almedal is misschien minder bekend in ons land. Deze Noorse zangeres is misschien beter bekend als de frontvrouw van de indie-band Velvet Belly, maar heeft drie solo-albums op haar naam staan waar een aantal zeer grote namen aan meewerkten, zoals de Britse bassist Danny Thompson. Leuk detail is dat Anne Marie in Leiden Nederlands heeft gestudeerd. Tevens heeft ze het titelnummer van de TV-serie Himmelblå geschreven. Haar meest recente album “Memory Lane” is internationaal niet ongemerkt gebleven. Dat het album een zeer mooie vertolking van de John Martyn-klassieker “May You Never” bevat zal daar aan bijgedragen hebben. Op haar tweede album pakte ze ook al een klassieker aan ”Paint It Black” van The Rolling Stones. Ze laat hiermee zien dat het wel degelijk uitmaakt wie een nummer vertolkt, want ze doet het origineel verbleken. En laten we het maar niet hebben over het Pinkpop- optreden van de heren... Ook Ane Brun is regelmatig voorbijgekomen in Xymphonia. Vorig jaar vierde Ane haar 10 jarig artiestenjubileum. Zij is onder het grote publiek voornamelijk bekend als zangeres bij Peter Gabriel-concerten, maar ze is veel meer dan dat. De Noorse zangeres heeft een karakteristieke stem en ze vermengt zeer succesvol verschillende muzikale elementen uit folk, pop en klassiek. Zo weet ze zelfs bekende popnummers een nieuw leven te geven middels een interessante en soms experimentele benadering. Ane Brun is binnenkort, maar ook eind dit jaar weer live te bewonderen in Nederland: op 23 juli in Caprera in Bloemendaal en op 27 november in De Oosterpoort in Groningen. Silje Leirviks “Endless Serenade” was in 2013 een van onze albums van de maand. Leirvik heeft zo'n stem die je bij de eerste noot al diep weet te raken. Daar waar ze op haar eerste album nog grotendeels binnen de lijntjes bleef om zich als het ware op de kaart zetten, is het muzikale klankenpalet op opvolger “Endless Serenade” beduidend anders. Onder invloed van producer Rhys Marsh is het album doordrenkt van de 'vintage' klanken: van orgels naar Mellotrons, van pedal steel guitar naar diepe synthesizerbaslijnen. Bijzonder album !!
Website Anne Marie Almedal: http://www.annemariealmedal.com/
Website Ane Brun: http://anebrun.com/
Website Silje Leirvik: http://www.siljeleirvik.com/.

VADERDAG
For Absent Friends - Father
Van "Tintinnabulation" (Red Sea Records, 1996)

Vandaag is het Vaderdag. Een dag waarop alle vaders in het zonnetje staan. Maar we denken ook vaders die ziek of stervende zijn. Of al overleden. For Absent Friends maakte in 1996 een aangrijpend lied waarin een doodzieke vader ondersteunend toegezongen wordt. We dragen het op aan lotgenoten van die vader en aan hen die deze situatie in hun familie ondervinden of die pas hun vader verloren hebben. Buiten dat is het een prachtig meeslepend nummer met ook nog eens een warme gitaarsolo van Edwin Roes.
Website: http://www.forabsentfriends.com/ .

VADERDAG
Springfield, Rick – My Father's Chair
Van: "Tao" (RCA, 1985 / BMG Japan, 2008)

Rick Springfield is een Australische muzikant en acteur. Al op zijn 13de begon hij in bands te spelen en vanaf begin jaren 70 werkte hij aan een succesvolle solocarrière. Zijn in 1985 verschenen album "Tao" is deels een dynamische synthesizerrockplaat, maar bevat ook ingetogen momenten. Daar waar het nummer van For Absent Friends een aangrijpend nummer over een doodzieke vader opnam, is "My Father's Chair" een nostalgische ballade, waarin een zoon terugkijkt op zijn drie jaar daarvoor overleden vader.
Website: http://rickspringfield.com/ .

WERELD VOL MUZIEK – BRAZILIË... NIET ALLEEN MAAR VOETBAL
Sagrado - Central Sun Of The Universe
Van “Farol Da Liberdade” (Sonhos & Sons, 1991)

We komen er niet onderuit: de WK is gestart. Even is Brazilië voor velen het centrum van het universum. Daarom de Sagrado-klassieker “Central Sun Of The Universe” van het album “Farol Da Liberdade” uit 1991. Helaas is de band momenteel niet meer actief hoewel bandleider Marcus Viana een gerenommeerd artiest is in Brazilië, die veel muziek schrijft voor films en series.
Website: http://www.marcusviana.com.br/ .

OPENER
Red Dawn - Flyin' High
Van "Never Say Surrender" (Toshiba-EMI, 1993 / Nocturnal Production, 2000)

Toetsenman David Rosenthal leerden we vooral kennen als de uitmuntende vervanger van Kit Watkins in het heropgerichte Happy The Man. Zowel live als op "The Muse Awakens" maakte hij grote indruk. Rosenthal kwam echter niet uit de lucht vallen. Hij speelde immers al op de laatste drie albums van Rainbow, is te vinden op platen van Steve Vai en toerde met artiesten als Robert Palmer, Cyndi Lauper, Elton John en Little Steven. Tegenwoordig is hij vooral de muzikale directeur van de optredens van Billy Joel. Begin jaren negentig van de vorige eeuw mocht hij zijn eigen band samenstellen en een plaat opnemen. Dit Red Dawn bestond uit de ietwat David Lee Roth-achtige zanger Larry Baud, drummer Chuck Bürgi (Rainbow, Brand X, Meat Loaf, Blue Oyster Cult), bassist Greg Smith (Alice Cooper, Vinnie Moore) en gitarist Tristan Avakian, tegenwoordig Brian Mays vervanger in Roger Taylors Queen Extravaganza. Het aanvankelijk alleen in Japan uitgebrachte "Never Say Surrender" bevatte uitstekende AOR, met behoorlijk wat symfonische passages. Dat laatste is niet vreemd, aangezien Rosenthal alle nummers mede componeerde, de zaak produceerde en arrangeerde en ook nog de mix deed. Het is even wennen aan de wat rauwe zang van Baud, maar fans van het genre zullen beslist veel plezier beleven aan deze CD die tegenwoordig op Rosentals eigen Nocturnal Productions wordt uitgegeven en verkrijgbaar is via zijn site.
Website: www.davidrosenthal.com .

NIEUW
DeWolff – It's About Time
Van het album “Grand Southern Electric” (REMusic Records, 2014)

“Het Limburgse rocktrio DeWolff trok voor de vijfde langspeler "Grand Southern Electric" naar de VS, om daar samen te werken met iemand uit het kamp van The Black Keys. De psychedelica werd thuisgelaten. Nu was het psychedelische element al voor een groot deel afwezig op het voorgaande album "IV", waarop het drietal zich al voorzichtig aan compactere rockliedjes waagde. Hier wordt die lijn verder voortgezet. Meer liedjes, minder jamsessies, terwijl toch het karakter van de groep bewaard blijft. De retroklanken tieren wederom welig op dit album, maar alles is nauwkeuriger gedoseerd. De toetspartijen van Robin Piso zijn zelden overheersend, maar vooral dienend, ten faveure van het liedje. Het geheel wordt overgoten met het Black Keys-sausje van producer Mark Neill, die het werk van zijn andere werkgever als duidelijk referentiekader meegaf aan de Limburgers. Andere hoorbare invloeden zijn, wederom, Neil Young en The Allmann Brothers Band." (Pierre Oitmann, Nu.nl; 4 uit 5 sterren)
Website: http://www.dewolff.nu/ .

NIEUW
Archive – Shiver
Van het album “Axiom” (Dangervisit, 2014)

De muziek die het Londense Archive maakt is een mix van elektronische muziek, trip-hop, avant-garde, post-rock en progressieve rock. In zijn 20-jarig bestaan heeft Archive tien studio albums uitgebracht en ondertussen is de groep aardig bekend in Europa. Archive bestaat momenteel uit 12 muzikanten. “Axiom” bestaat uit een bijna veertig minuten korte film en een bijbehorende muziek-CD. Met de opnames van de klokken van de Greenwich Church kwam het balletje aan het rollen, aldus een van de bandleden. De makers van de film gingen ook uit van de genoemde kerkklokken. Ze zagen hun rol als componisten van een soort visuele soundtrack voor de muziek.
Website: http://archiveofficial.com/ .

NIEUW
Honing (Sebas) – How Deep?
Van “Songs Of Seas And Oceans” (Freia Music, 2014)

Sebas Honing (1990) is een multi-instrumentalist die progressive composities maakt. Rock, metal en zelfs ballads. Honing is bekend als gitarist van de bands Equisa, de Van Halen tributeband 5150 en het akoestische duo Mr. & Mrs. Honey. Hij speelt al vanaf zijn vijfde gitaar, doorliep het conservatorium en geeft nu muzieklessen op zijn eigen muziekschool ‘A Different Tune’. Eind 2013 kwam hij met het debuutalbum van de rockband Equisa, “A Strange Release” en nu heeft hij een nieuw solo-album gemaakt. “Songs Of Seas And Oceans” is de eerste van twee conceptalbums en zoals de titel doet vermoeden gaat het om het concept ‘water’. Het tweede album wordt volledig in ‘C’ gespeeld. Alle instrumenten worden bespeeld door Sebas Honing zelf, en ook de vocalen nam hij voor zijn rekening, met uitzondering van de zang op het nummer “The Sea Life”, dat werd ingezongen door Petra, de partner van Sebas. U gaat zo luisteren naar “How Deep?”, dat eigenlijk een mooie afspiegeling van het album is. Het water vertraagt je, maar houdt je wél wakker en scherp. Dat geldt ook voor de muziek. Een rustig nummer met een heerlijke gitaar die je in een roes brengt maar je wel in spanning houdt over wat de volgende ‘move’ zal worden. Heerlijke solo aan het eind ook. (bron: Rinco Ennema, Progpraat Music Magazine)
Website: https://www.facebook.com/sebas.honing

HERUITGAVE / LIVE-TIP
Clepsydra - The Missing Spark (live, 1998)
Van "More Grains Of Sand" (remaster) (Galileo Records, 1994 / 2014) en te vinden in de box "3654 Days" (Galileo Records, 2014)

Het zal de oplettende luisteraar niet ontgaan zijn dat het Zwitserse Clepsydra dit jaar een serie reünie-optredens aan het ondernemen is. Dit na tien jaar niet actief te zijn geweest. Om dit te vieren zijn de vier studio-albums die de groep tussen 1991 en 2001 uitbracht in geremasterde vorm uitgebracht en samengevoegd in de box "3654 Days". Alle albums zijn voorzien van bonus-tracks: enkele demo's, maar ook live-opnamen. Eigenaardig is, dat de bonus-tracks horen steeds bij een ander album horen dan waar ze op staan. Blijkbaar wilde men niet hetzelfde nummer in een andere versie bij op hetzelfde album zetten. Sympathieke gedachte, maar de systematisch ingestelden onder ons zal het niet plezieren. Zo gaan wij luisteren naar een in 1998 in Barcelona opgenomen meeslepende live-versie van "The Missing Spark", dat oorspronkelijk op het album "Fears" uit 1997 staat. De live-versie is een extraatje op "More Grains Of Sand", oorspronkelijk uit 1994. Clepsydra zal zijn gloedvolle neoprog-geluid nog laten weerklinken op de Loreley, tijdens het Night Of The Progs-festival, op 19 juli aanstaande.
Website: http://www.clepsydra.ch/ .

HERUITGAVE
Scarlatti Tilt feat. Daisy Chapman - Vettriano's Muse
Van "Gathering Of The Haunted" (eigen beheer, 2006 / 2014(ish))

Voordat Daisy Chapman solo-platen ging maken en voordat ze als toetseniste toetrad tot Crippled Black Phoenix, had ze een band genaamd Scarlatti Tilt. Daisy is hier de centrale persoon, dus heel erg veel wijkt het soort songs niet af van wat we kennen van bijv. haar schitterende meest recente album "Shameless Winter". Wel is door de aanwezigheid van een ritmesectie en diverse gastgitaristen de muziek zwaarder aangezet. Haar gloedvolle en diep emotionele voordracht zit dat echter niet in de weg. Wel helt stilistisch gezien de wijzer op op de balans PJ Harvey - Tori Amos zo iets meer naar de PJ Harvey-kant. Ook toen al maakte Chapman intrigerende progressieve pop, zoveel is wel duidelijk. Het enige album van de band "Gathering Of The Haunted", dook onlangs ineens weer op op de release-lijsten. Hoewel het album nu verhandeld lijkt te worden door Daisy's eigen platenmaatschappij, gaat het wel om de onveranderde 2006-uitgave, waarvan blijkbaar nog een stapel in een vergeten magazijn was gevonden. We zouden zeggen: doe er u voordeel mee. Het nummer "Vettriano's Muse" is de oudste opname op het album, uit 2005, en lijkt de Schotse kunstenaar Jack Vettriano als onderwerp te hebben.
Website: http://www.daisychapman.com/ .

IN HET NIEUWS
Collins, Phil - Do You Know, Do You Care?
Afkomstig van "Hello, I Must Be Going!" (Atlantic, 1982)

Geruchten zijn er in de muziekwereld bijna elke week wel te horen. Er gaat geen maand voorbij of iemand roept wel iets over bijvoorbeeld een terugkeer van Genesis. Die mogelijkheid is weer een klein stapje dichterbij gekomen nu Phil Collins onlangs heeft opgetreden samen met een schoolband van een high school in Miami. En dat was een opvallende stap voor iemand die geroepen heeft dat hij met de vut is. Voor ons aanleiding om weer iets van hem solo te draaien in de vorm van "Do You Know, Do You Care?" van zijn tweede soloalbum “Hello, I Must Be Going!”. De song in kwestie had wat ons betreft niet misstaan op het titelloze Genesis-album van een jaar later (het “Mama”-album) en had met name de tweede helft van het album een flinke kwaliteitsboost kunnen geven.
Website: http://www.philcollins.co.uk/ .

IN HET NIEUWS
Lunatic Soul – Out On A Limb
Van het album “Lunatic Soul” (Kscope, 2008)

In de herfst van dit jaar wordt het vierde album van Lunatic Soul gelanceerd. Mariusz Duda, die we kennen als de basgitarist en zanger van de Poolse band Riverside, is de stuwende kracht achter dit project. Al eerder verscheen: “Lunatic Soul” (2008), “Lunatic Soul II” (2010) en de instrumentale plaat “Impressions” (2011). De opnames vinden plaats in de Serakos studio waar ook het meest recente album van Riverside, "Shrine Of New Generation Slaves", is opgenomen.
Website: http://lunaticsoul.com/en/ .

IN HET NIEUWS
East - Lea
Van "Az Aldozat (Szodoma) / The Victim (Sodom" (Hungaroton, 1984 / 2009)

Enkele maanden geleden konden we u blij verrast muziek van een live-DVD van het Hongaarse East laten horen. Blij verrast omdat de band deze pas vorig jaar bij een reünie-concert had opgenomen en de kwaliteit van het gebodene erg hoog was. En we konden u toen ook vertellen dat de band in april van dit jaar het kunstje zou herhalen, maar nu met een heus symfonie-orkest. Op de Facebook-pagina van East hebben we verheugd kunnen vaststellen dat ook daar professionele opnamen van zijn gemaakt. En daar verscheen nu een aankondiging van een volgend concert, op 19 juli in de tuinen van het Zicky Paleis in Boedapest. Dus mocht u daar in uw vakantie in de buurt zijn... Als het over East gaat, worden meestal de eerste twee albums genoemd, gevuld met subtiele symfonische rock met een mespuntje jazzrock: "Jatekok" uit 1981 en "Huseg" uit 1982. East heeft echter in wisselende bezettingen tot aan 1994 studio-platen gemaakt, de meeste nauwelijks bekend buiten de Hongaarse landsgrenzen. De eerste twee platen vormen onmiskenbaar het hoogtepunt in de discografie, van de beste bezetting, maar ook het vierde album "Az Aldozat (Szodoma)" uit 1984 mag er zijn. In 2009, 25 jaar na dato dus, verscheen er een opgepoetste versie van dit geheel instrumentale album. Onlangs verscheen een heruitgave van de Engelstalige versie van "Jatekok", getiteld "Blue Paradise". Laat dat een voorbode zijn op een concert buiten de landsgrenzen, heren! Wat dacht u van Night Of The Prog 2015 bijvoorbeeld?
Websites: http://eastzenekar.hu/
 en (actueler): https://www.facebook.com/pages/EAST/240497299294004 .

LIVE-TIP
Shaw, Tommy & Steve Lukather – Hey You Afkomstig
van de 3CD-set “The Many Faces Of Pink Floyd” (Music Brokers, 2013)

Aanstaande vrijdag, 6 juni, is Pink Project weer te aanschouwen in het Wilminktheater in Enschede. Pink Project brengt de show “Floyd Through The Years Part II”. Pink Project heeft de afgelopen jaren laten zien geweldig uit de voeten te kunnen met het repertoire van Pink Floyd en behoort tot de betere tributebands ter wereld. Al jaren overtuigt de groep met gepassioneerde integrale uitvoeringen van de mooiste Pink Floyd-albums. Ten opzichte van de vorige show, bestaat dit nieuwe programma grotendeel uit nog niet eerder door Pink Project gespeeld repertoire, met nieuwe showelementen. Het is voor ons een mooie aanleiding om er een andere tribute bij te pakken, namelijk de 3CD-set “The Many Faces Of Pink Floyd”. Hierop is werk van eerder verschenen, door Billy Sherwood georganiseerde Floyd-tributes samengevoegd. Wij kiezen voor een song van “The Wall”, hier uitgevoerd door Tommy Shaw van Styx en Steve Lukather van Toto: “Hey You”.
Website Pink Project: http://www.pinkproject.eu/

ALBUM VAN DE MAAND
Kaukasus - Reptilian
Van "I" (Autumnsongs Records, 2014)

Met Mattias Olsson, Ketil Vestrum Einarsen en Rhys Marsh in de gelederen is Kaukasus een supergroep die de Wie-Is-Wie van de moderne Scandinavische progressieve rock behoorlijk vertegenwoordigt. Ze waren of zijn dan ook actief bij Jaga Jazzist, Motorpsycho, The Opium Cartel, White Willow, Rhys Marsh And The Authumn Ghost, Necromonkey of Änglagård. Tevens speelden ze op platen van onder andere Tirill, AK-Momo, Pär Lindh Project en Nanook Of The North. Op het simpel "I" getitelde debuut is uit deze veelzijdige muzikale ervaring van het drietal een sound gedestilleerd die te omschrijven is als verfrissende ouderwetse prog. Er komen talloze zowel majestueuze als grimmige fragmenten voorbij waarin de machtige Mellotron het geluidsspectrum volledig beheerst, een gegeven dat de zelfbenoemde stijl Nordic Noir Prog rechtvaardigt. Bij vlagen is de muziek namelijk uitzonderlijk zwaar aangezet met donkere gitaarmuren, donderende, tribale drums en dreunende baspedalen, hoewel dat wordt afgewisseld met atmosferische passages. Compositorisch lijken vooral de lange stukken overigens in eerste instantie niet geheel uitgewerkt, doordat naast die atmosferische passages ook nogal wat bijna atonale passages en suspense-achtige fragmenten met gesproken teksten de revue passeren. Dit zou een gevolg kunnen zijn van de relatief korte totstandkoming van dit via internetuitwisseling ontstane project. Maar geleidelijk aan blijken juist deze onverwachte, onlogisch klinkende delen het frisse karakter aan deze ambachtelijke, avontuurlijke plaat te geven. Het glorieuze hoogtepunt is ongetwijfeld het onlangs al in Xymphonia gedraaide "Lift The Memory", waarin Marsh de sterren van de hemel zingt en dat terecht tevens als single werd uitgebracht. Vanavond hebben we aandacht voor het soms beangstigende “Reptilian”. Hierin worden die al genoemde grimmige en majestueuze stemmingen gecombineerd met de koele klanken van een basmarimba en de aanzet van een heuse gitaarsolo. Het oude King Crimson weerklinkt hier het sterkst.
Website: http://kaukasus.no/ .

LIVE-TIP
Barrett, Syd - Golden Hair
Afkomstig van "The Madcap Laughs" (Harvest, 1970)

Slowdive - Golden Hair
Afkomstig van "Holding Our Breath EP" (Creation, 1991 / met de heruitgave van het debuutalbum “Just For A Day” in 2005 door Sanctuary Records op CD uitgebracht)

Afkomstig van "Holding Our Breath EP" (Creation, 1991 / met de heruitgave van het debuutalbum “Just For A Day” in 2005 door Sanctuary Records op CD uitgebracht) In januari van dit jaar werd bekend dat na 19 jaar de Britse formatie Slowdive weer bij elkaar zou komen. Intussen heeft men de eerste serie optredens er opzitten en zal de groep dit jaar nog op menig groot festival te horen en te zien zijn, o.a. op het Best Kept Secret Festival hier in Nederland, op 21 juni. Slowdive maakt dromerige, sfeervolle rock die vol geladen is met gitaarpartijen die door vele gitaareffecten en -pedalen zijn gehaald. Gevolg was dat de muziek van Slowdive ook wel 'shoegaze' werd genoemd, omdat de muzikanten hun volle aandacht nodig hadden bij al die effecten voor hun op de vloer. Muzikaal was er een duidelijke verwantschap te horen met de psychedelische rock uit de jaren 60 en nergens word dat duidelijker dan in Slowdive's cover van Syd Barretts “Golden Hair”. Wij combineren die twee daarom voor deze gelegenheid tot één geheel.
Website: http://www.slowdiveofficial.com/ .

WERELD VOL MUZIEK
Aisles – Mariachi
van “In Sudden Walks” (Egen beheer, 2009)

Een aantal weken geleden draaiden we enkele stukken van het derde album van de Chileense band Aisles. Nu is het tweede album “In Sudden Walks” uit 2009 aan de beurt. Ondanks dat de band onder de neo-prog wordt geschaard, weet Aisles de luisteraar absoluut te verrassen. Vooral de albumopener, het instrumentale “Mariachi”, heeft een aantal leuke wendingen. Zo komen we hier en daar wat jazzrock-invloeden of flamingo-achtige passages tegen.
Website: http://www.aislesproject.com/ .

ACTUEEL
Watt, Ben - The Levels
Van "Hendra" (Unmade Road, 2014)

Een paar weken geleden draaiden we al muziek van "Hendra", de comeback plaat van Ben Watt. Destijds konden we melden dat Pink Floyds David Gilmour op één nummer meedeed, terwijl er van dat nummer ook een live-in-de-studio versie op Watts site te zien was. Onlangs bleek echter dat Gilmour Watt ook in een tweetal nummers op het podium heeft bijgestaan. Zie hiervoor http://prog.teamrock.com/news/2014-05-20/david-gilmour-in-surprise-guest-spot-with-ben-watt . Genoeg reden om de studioversie van het nummer "The Levels" te draaien. Voor de volledigheid hier nog even de biografie: Als tiener debuteerde Ben Watt in 1982 met de EP "Summer Into Winter", waarop hij vergezeld werd door Canterbury Scene-veteraan Robert Wyatt. Het jaar daarop volgde het volwaardige debuut, het fraaie singer-songwriter-album "North Marine Drive". In de 30 jaar daarna maakte hij furore als de helft van het hippe duo Everything But The Girl, DJ, clubeigenaar, platenlabelmanager, schrijver en radiomaker. Het is dus niet echt vreemd dat hij zich op "Hendra", de opvolger van "North Marine Drive" heeft weten te omringen door musici als David Gilmour, Bernard Butler, Martin Ditcham en producer Ewan Pearson. Muzikaal heeft de voormalige folky zich ontwikkeld tot een progressief singer-songwriter die rockinjecties niet schuwt. Met name Butlers melodieuze elektrische gitaarspel is hierbij een sterk wapen. Qua instrumentarium verrast "Hendra" echter ook, vooral door de inzet van een flink arsenaal elektronische toetseninstrumenten. Hierdoor zou een breed georiënteerde progliefhebber deze comebackplaat ook zeker kunnen waarderen.
Website: http://benwatt.com/ .

SPOORLOOS… OF TOCH NIET
Edge – Short Change To The Counting House
Van “Suction 8” (Ugum, 1985)

We besteedden in het verleden al eens aandacht aan de neo-prog band Edge uit Birmingham. De groep, niet te verwarren met de gitarist van U2, was begin jaren '80 actief en net als Solstice een beetje een buitenbeentje in de neo-revival. Bij de oprichting in 1979 heette de band nog Galadriel. In de jaren 80 werd de naam veranderd in Edge na het toetreden van Fran Hallard. Haar zang was naast het fluitspel van Oliver Page een belangrijk ingrediënt voor het eigen geluid van Edge. Ondanks dat was Genesis een belangrijke invloed op de muziek. Edge maakte een aantal cassettes, waar in de jaren 90 eindelijk een compilatie van op CD verscheen. De band viel eind jaren 80 uit elkaar om, zeer verrassend, in 1991 een volwaardig album af te leveren met een meer jazzy toon. Na dit album is er echter niets meer van de band vernomen en zijn de leden spoorloos…. Of toch niet? Er is een soundcloud-pagina waar de muziek van de band is te beluisteren en zelfs gratis is te downloaden.
Websites: https://soundcloud.com/user5536014
 en https://soundcloud.com/galadriel-2

JAZZROCK
Snarky Puppy - Flood
Afkomstig van "Tell Your Friends" (Ropeadope Records, 2010)

In 2009 nam de Amerikaanse jazzrockbigband Snarky Puppy het opvallende besluit om hun nieuwe album compleet live met publiek in de studio op te nemen en dit dan ook maar gelijk te filmen. Het resultaat werd uitgebracht als hun vijfde album "Tell Your Friends" en bleek ook gelijk de 'gouden formule' te zijn. Want het is in een live-setting dat de muziek van Snarky Puppy het best tot zijn recht komt. Daar waar op het meest recente album “We Like It Here” de band een duizelingwekkende mix van jazzrock, funk en prog laat horen, is de sfeer op “Tell Your Friends” wat rustiger maar ook hier horen wij van Xymphonia toch ook al iets van een symfonisch-progressieve insteek, zoals in het stuk “Flood”, dat een opvallende zich herhalende thema in zich heeft dat ons dan weer erg doet denken aan Happy The Man :-).
Website: http://snarkypuppy.com/.