van “Legacy - Live At The Shepherds Bush Empire” (Esoteric, 2007)
In 2006 deed de heer Lees met zijn maatje Woolly Wolstenholme een kleine tour door Groot Brittanië om het oude BJH-gevoel weer nieuw leven in te blazen. De set bestaat voornamelijk uit het klassieke seventiesmateriaal met songs als “Child Of The Universe”, “Poor Man's Moody Blues” en natuurlijk “Mockinbird”. Ook werd voor het eerst het nummer “Poor Wages” live gespeeld en na 30 jaar eindelijk weer “The Poet / After The Day”. Nu is er een live-CD en -DVD verschenen van het concert in Londen, wat ons laat zien dat de heren, hoewel een jaartje ouder, het nog steeds uitstekend kunnen.

van de live-dubbelaar “Urk” (CBS, 1989), oorspronkelijk van het album “In The Dutch mountains” (CBS, 1987). Met Freek de Jonge werd later een Nederlandstalige versie gemaakt, getiteld “Dankzij De Dijken”. Nits toeren begin volgend jaar door Nederland ter promotie van het nieuwe album “Doing The Dishes”, dat op 21 januari aanstaande verschijnt. Twee februari is het trio, bestaande uit Henk Hofstede, Rob Kloet en Robert Jan Stips, in de Metropool in Hengelo.

Van "Dedicated To You...But You Weren't Listening - The Music Of Soft Machine" (MoonJune Records, 2007)  
De titel suggereert iets anders dan het album daadwerkelijk herbergt: dit saxofoonkwartet doet namelijk veel meer dan alleen maar de muziek van de Softs naspelen. De vier heren hebben eigen arrangementen geschreven voor stukken uit de gehele geschiedenis van de Canterbury-band, maar ook improvisaties gespeeld, gebaseerd op soms enkele noten van één track. De stemming is vaak vergelijkbaar met dat van een klassiek strijkkwartet, maar er komen ook regelmatig meer jazzy momenten voorbij. Bijzonder plaatje waaraan overigens Hugh Hopper ook nog even deelneemt: de bassist, tegenwoordig actief met The Soft Machine Legacy, is te horen op “Facelift”.

Van "The Sale " (Aluminum Cat Recordings, 2007) 
Aan deze conceptplaat werkten John Palumbo en zijn bandleden al enkele jaren en enkele tracks waren al te horen in een kale versie op Palumbo's “Citizen X”. “The Sale” is waarschijnlijk Crack The Sky's meest ambitieuze project ooit. In de bekende kritische stijl zingt Palumbo over de in alle geledingen verrotte Amerikaanse politiek en de mensen die dit mogelijk maken. Van de oorlog in Irak tot het verkopen van strategische bedrijven aan de Arabieren. De muziek is een stuk harder dan we de laatste jaren gewend waren, terwijl de progressieve elementen - gitaar- en toetsensolo's, breaks en orkestrale arrangementen - weer terug zijn. Wel een groeiplaat, dus later meer.

Afkomstig van het album “Imaginary Friends” (MTM, 2001/Inside Out, 2007)
Het Zweedse A.C.T. (spreek uit als Act) maakt catchy symfo, waarin invloeden van onder meer Saga en 10CC zijn te herkennen. Dit nummer is het langste onderdeel van de suite “Relationships”.

Van “Spectral Mornings” (Charisma, 1979/Remaster met bonustracks: 2005)
Titelnummer van het derde solo-album van de voormalig Genesis-gitarist. Hoewel hij zich solo stilistisch best wel van Genesis verwijderde is in deze instrumental duidelijk de Hackett te horen die een flinke compositorische hand had in Genesis' “Wind And Wuthering”.

Van het album “The Fyreworks” (Festival, 1996)
Project/pretband van toetsenist/zanger Robert Reed (ook bekend van Magenta en Cyan), gitarist Danny Chang, bassist David Sinclair (bekend van z'n werk met Steve Hackett) en drummer Tim Robinson (van The Daily Planet) . Album met veel Canterbury-prog- en folk-invloeden en natuurlijk zeer toepasselijk om het Xymphonia-jaar mee af te sluiten. Er zit zelfs echt knallend en fluitend vuurwerk in dit nummer!

Van “Seven Stories into '98” (Giant Electric Pea, 1998)
In het kader van de kerstgedachte.

Van het live-album “In The Flesh – Live” ( Columbia , 2000).
Het enige nieuwe nummer op deze live-dubbelaar. Sinds 1992 (“Amused To Death”) heeft Waters trouwens nog geen volledige nieuw album uitgebracht, alleen wat losse nummers. Op zondag 11 mei 2008 geeft het voormalige creatieve brein achter Pink Floyd een drie uur durend concert op evenemententerrein Megaland in Landgraaf. Nadat eerst de hits van Pink Floyd en divers solowerk voorbij komen, brengt Waters tijdens de tweede helft van deze show het gehele album “The Dark Side Of The Moon”, tegen die tijd nét 35 jaar oud, integraal ten gehore.

van “Sound Of The Apocalypse” (Lasers Edge, 2007)
Wederom een kwalitatief hoogstaand album op het Lasers Edge. Dit maal van het Zweedse Black Bonzo dat met hun tweede album hun zware retro-progsound continueert. De muziek is heerlijk opzwepend en doet denken aan een mengeling van oude Yes en Genesis, vermengd met de progressieve kant van Uriah Heep,  Deep Purple en Queen. De vintage toetsen vliegen je om de oren, net als de gitaar solo en de zeer sterke vocalen van Magnus Lindgren maken het plaatje kompleet. Kortom een van de topplaten van 2007.

Van "Plays Live" (Charisma/Virgin/EMI Music Japan, 1983/2002/2007)
Als je iemand van het Peter Gabriel-forum mag geloven, was de eerste CD versie van Plays Live meteen al de zogenaamde Highlights-versie en wel uitgebracht in 1983/1984, bijna tegelijk met de vinylversie. In 1986/87 verscheen pas het complete album op dubbel-CD, maar alle versies daarna waren weer de enkele Highlights. Zelfs de remasters en de SACD-versies uit 2002 bevatten niet het originele album. Onlangs kwamen in Japan de eerste albums van Gabriel opnieuw uit in mini-lp hoesjes, waarvan gebruik werd gemaakt van de remasters van 2002 en vreemd genoeg is er hier wel sprake van de dubbel-CD. Vandaar twee van de vier op Highlights ontbrekende nummers (de anderen zijnde “Not One Of Us” en “Intruder”).

Van "Fête Ses 20 Ans" (Futur Acoustic, 2006)
Franse jazzrockformatie Sixun bestond 20 jaar en vierde dat met een concert, dat werd uitgebracht op dubbel-CD en DVD. Op de laatste worden de instrumentalisten aan de tand gevoeld tussen de nummers door en er zijn 6 oudere opnames toegevoegd. Een bruisend optreden, met muziek die raakvlakken heeft met Weather Report, Sting, Happy The Man, Mike Stern en Steps Ahead.

van “Somewhere In London” (Intact, 2007)
Afgelopen zomer heeft Marillion een behoorlijk lange tour ondernomen ter promotie van het nieuwe album “Somewhere Else”. Iedere avond was uniek aangezien er veel van setlist werd gewisseld. De twee avonden in het Londonse Forum zijn gefilmd en nu als dubbel-DVD uitgebracht. Het is een perfecte weergave van de sfeer van de tour met zo'n 3 uur aan live muziek en ook nog eens een uurtje aan extra's. Kortom een verplichte aanschaf voor de fans

Van "Balance II" (O.i.e. Records, 2006)
Nog een stuk van de gevarieerde AOR-plaat van Balance II, dit keer met een heftig gitaarduel van Tommy Denander met bandleider Brian Moritz.

Van "Alone Together" (Rock Servis, 2007)
Met Quidam leek het gedaan toen zangeres Emilia Derkowska er de brui aan gaf. De eerste plaat met nieuwe zanger Bartek Kossowicz, "SurREvival" leek die voorgevoelens te bevestigen: de band was onherkenbaar geworden, men probeerde een stuk steviger te klinken, maar de zang was juist soms onvast te noemen. Hoe verrassend is dan ineens "Alone Together": de werkelijk schitterende hoes met ook nog 's zeer zorgvuldige typografie in het boekwerkje past bij het gevoel dat deze zeer dynamisch en helder geproduceerde plaat geeft: dit is zeer professioneel en helemaal 'af'. Het feit dat de songtitels samen een zin vormen geven al aan dat er een concept achter schuil gaat. We horen aangename zang en bijzonder sterk (maar ook afwisselend) gitaarwerk, op het scherpst van de snede, in symfonische rock die de invloeden die we door de loop der tijd bij Quidam hoorden (van Genesis en Camel tot Pink Floyd en Porcupine Tree) overtuigend verenigt. Een zeer terechte vette krent in de net verschenen iO-Pages.

Van "Moondances"  (Camel Productions, 2007)
Twee niet eerder verschenen nummers uit 1973 en 1974 van de originele Camel-bezetting Latimer/Bardens/Ferguson/Ward. Ze zijn als bonustracks te vinden op de onlangs verschenen DVD met fraaie concertopnamen uit 1976 en 1977. Doug Ferguson zingt "Autumn" en "Riverman" wordt door Latimer gezongen. Het zijn beide typisch Cameliaanse lome nummer met warm orgel- en gitaarspel. Overigens heeft Andrew Latimer onlangs een beenmergtransplantatie ondergaan als behandeling tegen de vorm van leukemie waaraan hij lijdt. Hij heeft de operatie goed doorstaan, nu is het afwachten hoe succesvol deze blijkt te zijn. Het duurt weken eer bekend is of de toegediende stamstellen Andy's zieke oude immuunsysteem vervangen. Tot die tijd verblijft hij in qarantaine omdat hij nu totaal geen weerstand heeft. Hij heeft daar wel een gitaar voorhanden! (bron: Susan Hoover's nieuwsbrief, zie http://www.camelproductions.com)

Van "Nightfly Trilogy" (Reprise Records, 2007)
“The Nightfly”, “Kamakiriad” en “Morph The Cat” opnieuw uitgebracht, maar nu op MVI (=DVD-A + video-clips=Music Video Interactive), waarop de CD's o.a. in 5.1 surround sound te horen zijn. Als bonus zitten de gewone CD's er ook nog bij. Iedere MVI bevat tevens wat bonustracks, die daarnaast ook nog verzameld zijn op een bonus CD (Trilogy: 10 Extras). Van die plaat draaien we een nummer dat gecomponeerd werd voor de animatiefilm Heavy Metal en een live-uitvoering van een track van zijn succesvolste album, “The Nightfly”.

Van "Live à L'Éveché" (ProgQuebec, 2005)
Vroege (pre-debuut-album-)live-opnamen van band waarvan de muziek wel wat wegheeft van vroege (pre-debuut) Happy The Man-muziek, zij het dat het instrumentarium bij de Canadezen breder is: als bij bijv. het Italiaanse Celeste horen we diverse fluiten, klarinet, metallofoon. Als bij Gentle Giant bespelen de meeste musici meerdere instrumenten.

Van “Operation: Mindcrime” (EMI, 1988)
Let op: het aangekondigde concert van Queensrÿche, a.s. vrijdag in Lucky & Co in Rijssen, gaat NIET door. Dit wegens privé-omstandigheden rond één van de bandleden.

Van "After The Battle "  (Xymphonia Records, 2002)
Plackband treedt 12 januari op in De Boerderij als support van Kayak en op 30 januari in De Paap in Den Haag. Het album "After The Battle"  is gemaakt in de bezetting waarin de groep begin jaren '80 furore maakte. Hier bijlkt klip en klaar dat zanger Kees Bik 't eigenlijk allemaal niet (meer?) kan waarmaken, maar dat had hij zelf ook wel in de gaten. Hij werd uiteindelijk vervangen door Karel Messemaker, met wie enkele Plackband-leden onder de naam November ooit een CD voor het SI-label opnamen. Toen hij gezondheidsproblemen kreeg werd hij tijdelijk vervangen door Koos Sekreve, wat ook niet 100% bevredigend bleek. Daarom is de band sinds kort een viermans-formatie: toetsenist Michel van Wassum doet de leadvocals, maar daarbij dient gezegd dat in de toekomst de rol van instrumentale passages groter zal zijn dan in het verleden. Er is net een eerste EP-demo verschenen van deze line-up, die voor slechts 5 euro te koop is via www.plackband.com. Grote inspiratiebron was en is Genesis (en dan met name de periode 1975-1980). In dit titelnummer van dit totnogtoe enige studioalbum valt de zang erg mee door de goed breed opgenomen harmonievocalen. Als Bik solo zingt vallen zijn tekortkomingen wel erg op.

"The End Is Begun" (Metal Blade, 2007)
Deze wonderlijke mengvorm van o.a. Rush, Faith No More en Scritti Politti (!) is wellicht niet puur symfonisch, maar wel eigenzinnig en progressief. Liselotte Hegt schreef in Aarschok: "Deze New Yorkers maken geweldige en zeer opwindende muziek. Een frisse en geheel eigen invulling van het progressieve rockgenre, zich uitstrekkend richting moderne poprock en traditionele hardrock. De muziek is toegankelijk, maar tegelijk zeer inventief, waardoor je aandacht geen seconde verslapt. Je hoort flarden Porcupine Tree, Rush, Led Zeppelin, Faith No More, maar nog zó veel meer, van ingetogen en rustig tot lekker heavy en groots.”

Van "Eccentricity" (Great Winds/Musea, 2007)
Hoewel de saxofonist de band verlaten heeft, blijft drummer Jeroen Elfferich trouw aan de bandnaam. De muziek is echter drastisch veranderd, want kon je Curiosity uit 1997 nog omschrijven als een moderne mengeling van Dave Brubeck en Solution, de huidige stijl is een soort Forever Einstein. Gitarist Rik Fennis fabriceert uiterst sober, doch zeer effectief allerlei stijlen uit zijn snaren, zoals kale jazzrock, psychedelica, New Wave en rockabilly. Carabas heeft wel wat van het springerige van Gentle Giant, terwijl Nightwalk Nine begint in dezelfde stemming als “Riders On The Storm” van The Doors.

Van "Archive 1967-76" (Virgin, 1998)
Deze week kon je in de krant lezen dat de beroemde stuntman Evel Knievel was overleden. We moesten meteen aan Genesis denken, want Peter Gabriel noemt z'n naam in “Riding The Scree” van “The Lamb Lies Down On Broadway”. De site http://www.stevemandich.com/evelincarnate/knievelrock.htm#amherst leert ons echter dat dit heerschap heel wat meer mensen in de rockgeschiedenis heeft geïnspireerd: Aerosmith, Burt Reynolds, James, Last Crack, Jewel, Handsome Family, Bruce Springsteen, Robbie Williams, noem maar op. Er zijn zelfs platen naar hem vernoemd en er werden hoezen gemaakt, die zijn stunts als thema hadden, terwijl andere bands zijn costuums imiteerden. Wij houden het maar bij de live-opname van The Lamb uit 1975.

Van "In The Land Of Grey And Pink" (Decca, 1971/2001)
Een andere mix van het slot van “Nine Feet Underground”, dat waarschijnlijk wel in die periode is opgenomen, maar pas bij de remaster uit 2001 een plekje op CD kreeg. Opvallend is de grotere rol voor de gitaar in dit toch wel erg op toetsen gebaseerde epos.

Van “Blissful Behemoth” (Different Drum Music, 2007)
Deze CD bevat ruim een half uur op Gentle Giant geïnspireerde muziek van Adam Levin (volgens ons niet dezelfde als de Stickspeler van The Dark Aether Project). Dit eigen beheer product is verkrijgbaar bij CDBaby.

Van "Three Of A Perfect Pair"  (E'G/Virgin 1984)
Van de laatste van het trio eightiesplaten dat KC maakte in de bezetting Fripp/Bruford/Belew/Levin.

Van "Live At Progman Cometh" (Musea, 2007)
Deze live-CD van het Amerikaanse trio Glass bestaat uit opnames van Progman Cometh, editie 2002 en 2003 en heeft als bonustrack een nummer opgenomen tijdens BajaProg 2002. De instrumentale muziek met veel ruimte voor diverse toetsen, waaronder een Mellotron, vindt haar oorsprong in de vroege jaren 70, maar tot een LP kwam het toentertijd niet. Wel was men danig onder de indruk van Soft Machine en laten nu net wijlen Elton Dean en Hugh Hopper tijdens genoemde festivals ook optreden en mee willen spelen tijdens de set van Glass. Enkele andere gasten zijn de gebroeders Kopecky en in het gekozen nummer, Richard Sinclair. Hoewel er soms fraaie momenten zijn, enigszins vergelijkbaar met “Mariner” van Rocket Scientists, ontberen de lange nummers echter een zekere urgentie om echt te overtuigen

Van "The Thrill Of It All"  (Virgin 2007)
Deze set bevat twee DVD's vol TV-optredens van Roxy Music door de jaren heen, van 1972 tot en met 1982. Sommige opnamen komen duidelijk van niet zo beste videobanden, andere opnamen zijn juist heel 'crisp'. De oude opnamen zijn alleen al hilarisch door de extreme uitmonsteringen en make-up die de heren toen droegen. De eerste opname is van The Old Grey  Whistle Test en verscheen al eerder in de DVD-serie die van dat programma is uitgekomen. Ik heb 't bestudeert en kom tot de voorzichtige conclusie dat 't niet helemaal live is, maar ook geen playback. De zang, maar ook het heerlijke geklooi van Brian Eno op analoge synthesizers, zijn zekersteweten live, terwijl we twijfel over de rest van het instrumentarium. De opname van "Out Of The Blue" is gemaakt in 1976 in Stockholm, met Eddie Jobson op toetsen en viool. Op dat laatste instrument doet hij een enerverende solo.

van “Smiling At Grief...Live” en “A Midsummer's Night Dream” (TN archives, 2007 (CD-R's)
Na een geweldige show in Deptfort afgelopen week is een deel van onze redactie nog helemaal in de stemming. De band heeft oude opnamen op CD'R's uitgebracht, die bij het optreden te koop waren, maar ook via de bandwebsite. Het betreffen voornamelijk ruwe soundboard opnamen die toch zeker de moeite waard zijn. Het eerste nummer is afkomstig van een van de meest unieke shows die de band in hun bestaan heeft gegeven. Geoff Mann zat net in de band maar toetsenist Rick Battersby had de band net verlaten, dus werd er weer als kwartet opgetreden. Twelfth Night had net “Smiling at Grief” opgenomen en dit concert werd gebruikt om een aantal nieuwe nummers uit te proberen. Het laat duidelijk de 2 gezichten van de band zien. De compacte new-wave achtige stukken, zoals dit nummer, afgewisseld met de langere progstukken. Veel van deze nummers zouden al snel van de set verdwijnen. Het andere nummer is een jaartje ouder en stamt uit de instrumentale periode van de band. Zangeres Electra had toe net de groep verlaten daarom hier een instrumentale versie van “The Cunning Man” dat oorspronkelijk afkomstig is hun “First Tape Album” (een cassettebandje dus).

Van “Spring 2” (Vinyl Japan, 1972/ 2007)
Een band die onder de prog liefhebbers een cult status heeft is het Britse Spring uit Leicester. Zij maakten in 1971 een titelloos debuut album, dat was doorspekt met Mellotron-spel. Helaas bleef het hierbij voor de band. Een aantal bandleden kwam echter nog wel goed terecht zoals Pat Moran (als producer) en Pique Withers (als drummer bij Dire Straits). Wat veel fans van de band echter niet wisten is dat er plannen waren voor een 2de album en daar zelfs een aantal nummers voor zijn opgenomen als demo. Deze zijn nu dus opgedoken via het 'alternatieve' circuit en een Japans label heeft er een mooi ceedeetje van gemaakt met nog aangevuld met de 3 bonus tracks die ook al op de cd versie van hun debuutalbum staan. De muziek op Spring 2 is wat ruwer ('t zijn dan ook demo's) maar ligt duidelijk in het verlengde van hun debuut. De nadruk ligt echter meer op orgel- in plaats van Mellotron-spel.

Van “Brainstorm of Emptiness” (Mellow, 1995)
Afkomstig van het tweede album van deze Italiaanse band en een duidelijk verbetering op hun eerste plaat. Er is hier overduidelijk van Genesis, maar ook Camel geleend en zanger Riccardo Tonco is een Gabriel/Fish adept met een warme stem. Vooral het gitaarspel is heerlijk om naar te luisteren en dit is voor de band hun symfonische hoogtepunt waar The Watch nog een puntje aan kan zuigen.

Van “Seventh Sojourn” (Deram 1972/SACD-remaster 2007)
The Moodies gaan opnieuw op tournee en doen op 15 oktober 2008 de Heineken Music Hall aan. De voorverkoop voor dit concert is gisteren begonnen (maarliefst tien-en-een-halve maand voor het concert dus).

Afkomstig van Holidays In Eden (EMI, 1991.
We hopen stiekum dat dit drieluik volgende week zondag in Rijssen gespeeld wordt.

Van "Red Sails In The Sunset" (CBS, 1984)
In Nederland heeft ooit een symfomuzikant het tot staatssecretaris geschopt (quizvraag), maar in Australie zet Peter Garrett van Midnight Oil nog een stapje hoger, hij wordt minister in het nieuwe linkse kabinet. Een mooi resultaat voor iemand die in zijn progressieve poprock altijd al politiek georiënteerd was, zoals ook blijkt uit het fraaie slottrio van Red Sails In The Sunset, waarin de sfeervolle, soms behoorlijk Peter Gabriel-achtige songs naadloos in elkaar overgaan om met een vol orkestraal arrangement te eindigen.

Van "Grötesk" (Free Electric Sound, 2007)
Derde CD van dit Franse trio, dit keer op het sublabel van The Laser's Edge. De hoes en enkele vocale gekkigheden lijken een flauwe band toe te behoren, maar Christophe Godin is wel degelijk een begenadigd gitarist, die lekker soepel ergens tussen Steve Vai's geniale gekte en shredding solo's en Allan Holdsworths verbuigingen, aanzwellende accoorden en getokkelde thema's te plaatsen is.

Van "Who Will Know" (Fleeting Echoes, 1994)
Chris Sohre is een Amerikaanse zangeres die door CDBaby aanbevolen wordt aan liefhebbers van Happy Rhodes. Deze plaat uit 1994 is daar niet direct een goed voorbeeld van, maar sfeervol is het zeker en de gitaarsolo mag er wezen.