• Sunday 27 Oktober 2019 Show No. 1372

    NIEUW / LIVE-TIP
    Elbow - Empires
    - My Trouble
    Van "Giants Of All Sizes" (Polydor, 2019)

    Met single "Dexter & Sinister" maakte Elbow een kleine drie maanden geleden al duidelijk dat de groep het tijd vond uit de 'comfort zone' te komen. Hier werd geëxperimenteerd op een wijze die refereerde aan de meest weerbarstige momenten van debuut "Asleep In The Back" (2001), waar immers soms de geest van late Talk Talk op rondwaarde. Natuurlijk heeft de groep rond knuffelbeerzanger Guy Garvey altijd voor meer gestaan dan alleen maar mid-tempo welluidende ballades, maar zo'n 'moeilijke' song van zeven minuten als vooraankondiging van een album doe je niet zo maar. En nu prijkt dit intrigerende muziekstuk als opener op "Giants Of All Sizes", dat inderdaad nog wat meer van dergelijke spannende muzikale zoektochten bevat. Toch klinkt het hele album herkenbaar als Elbow. De melancholieke stem van Garvey, in combinatie met diens typische zangmelodieën geven alle songs al gauw het gevoel dat je thuiskomt in een warm nest. Bovendien is er ook plaats voor pure welluidendheid in de traditionele vorm, zoals in het met een prachtig strijkersarrangement opgetuigde "My Trouble". Elbow staat op 24 maart 2020 in de Ziggo Dome in Amsterdam.
    Website: https://elbow.co.uk/.

    NIEUW
    Moray, Jim - The Bramble Briar
    Afkomstig van "The Outlander" (Managed Decline, 2019)

    "The Outlander", Jim Morays zevende studioplaat, zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als zijn meest traditionele. Ondanks de aanwezigheid van een Mini-Moog in het instrumentarium van deze zanger/multi-instrumentalist, is de begeleiding van de authentieke folksongs veelal akoestisch en ingetogen. Volgens Moray gebruikt hij de Moog vooral als bas, wat het meest nadrukkelijk naar voren komt in het voor vanavond geselecteerde "The Bramble Briar", dat tevens opvalt door de nodige "backwards"-technieken op zijn elektrische gitaar. Hij vertelde ook dat hij onlangs een heruitgave van de befaamde Moog Model D heeft aangeschaft en hij neemt aan dat hij die op een volgend album veelvuldig zal inzetten. We blijven de Engelsman, die ons in 2003 aangenaam verraste met het prachtige "Sweet England", in de gaten houden. Onder de tien door hem bewerkte traditionals op "The Outlander" bevindt zich trouwens het van Traffic bekende "John Barleycorn".
    Website: https://jimmoray.co.uk/.

    NIEUW
    Barock Project - Seven Seas
    - Ashes
    Van "Seven Seas" (Immaginifica, 2019)

    Het zesde studio-album van Barock Project heet opmerkelijk genoeg "Seven Seas". Ondanks een label- en managementwissel consolideert de Italiaanse groep de vorm van de sterke en succesvolle voorganger "Detachment". Zelfs de bezetting is identiek, iets wat bepaald niet vanzelfsprekend is in de bandgeschiedenis. Dit betekent dat bandleider/componist/toetsenist Luca Zabbini opnieuw de leadvocalen deelt met de nu als vast bandlid opgevoerde Alex Mari. Ook Peter "Tiger Moth Tales" Jones is weer present, zij het nu niet vocaal, maar alleen met een aangeleverde songtekst. Bijzondere vocale gast is nu Durga McBroom, die o.a. "Great Gig In The Sky"-achtige woordeloze vocalen leent aan slotnummer "The Ones", over een piano-akkoordenreeks die ook duidelijk knipoogt naar die van Richard Wright in het Pink Floyd-origineel. Andere songs, waaronder het titelstuk, laten een iets heavier bandsound horen. Op andere momenten, vooral in de 'single' "I Call Your Name" experimenteren Zabbini en co. met groots klinkende meerlagige zangpartijen. "Damage" is een van die prachtig opgebouwde symfonische rockcomposities waar Zabbini zijn klassieke leerschool verraadt, zowel met de melodievoering, de harmonieën als de tentoongespreide virtuositeit in de soli. Toch is ook hier even plaats ingeruimd voor een heavier passage. Met 11 composities, waaronder drie van rond de 10 minuten, is "Seven Seas" net als "Detachment" weer een flinke muzikale kluif op een bijna tot de rand gevulde CD, maar wel een toegankelijke en welluidende.
    Website: http://www.barockproject.net/.

    NIEUW
    Cinematic Orchestra, The - Zero One / This Fantasy
    Afkomstig van "To Believe"(Ninja Tune, 2019)

    Voor een band die in 1999 debuteerde, lijkt The Cinematic Orchestra met de onlangs uitgebrachte zesde studioplaat niet de meest productieve. Maar schijn bedriegt: naast diverse speciale live-uitgaven is de van oorsprong Engelse formatie ook actief op het gebied van filmmuziek. Door de jaren heen is de sound van het orkest behoorlijk veranderd. De oorspronkelijke jazzy techno met progressieve trekjes werd steeds meer ingeruild voor symfonische arrangementen met vaak ingetogen gezongen nummers. De binnenkort ongetwijfeld weer in Xymphonia opduikende Patrick Watson (nieuwe CD!) is een van de zangers die geregeld wordt ingehuurd, niet alleen op platen, maar ook, zoals momenteel, op het podium. "To Believe" is een behoorlijk introverte CD, waaraan in een nummer het Metropole Orkest meedoet. Wij hebben gekozen voor het door Grey Reverend gezongen "Zero One / This Fantasy".
    Website: https://www.cinematicorchestra.com/.

    NIEUW (verlaat)
    PreHistoric Animals - Burn The Ground
    Van "Consider It A Work Of Art" (Altzarian Daydreams, 2018/2019)

    Wat goed is komt uiteindelijk altijd wel boven drijven. De muziek van het Zweedse duo Samual Granath en Stefan Altzar, opererend onder de naam PreHistoric Animals, heeft er uiteindelijk een paar jaar over gedaan om onze burelen te bereiken. Voordat hun debuutalbum in november vorig jaar verscheen als download, hadden ze al de nodige songs online staan. Dat alles had wel al tot gevolg dat hun naam voorzichtig begon rond te zingen, met als resultaat dat de heren in mei van dit jaar het album in eigen beheer ook op CD hebben uitgebracht. PreHistoric Animals maakt moderne prog met een vleugje alternatieve rock, zeggen ze zelf. ...Maar wij horen gewoon heerlijk toegankelijke progrock, waarbij we regelmatig moeten denken aan Subsignal, Muse en uiteindelijk ook zelfs Rush. En zoals het hoort bij deze stijl van muziek is het geheel gestoken in een productie die misschien wat aan de drukke kant is, maar wel klinkt als een klok. Sinds het verschijnen van het album is PreHistoric Animals uitgegroeid van een duo naar een volwaardige vijfmansband, die begin oktober nog optrad tijdens ProgPower Europe in Baarlo. Hopelijk mogen we ze nog weer eens in Nederland verwelkomen, want het album maakt ons zeker ook nieuwsgierig naar hoe deze band 'live' is.
    Website: http://www.prehistoricanimalsmusic.com/
    Bandcamp: https://prehistoricanimals.bandcamp.com/releases.

     

    DRIE KEER LIVE-TIP – ZEVENDE NORTHERN PROG FESTIVAL

    Het Northern Prog Festival is een jaarlijks muziekfestival dat de progressieve rockscene in een zeer breed bereik promoot. Niet alleen bekende bands worden geboekt op dit festival. Ook aanstormende talenten zijn van harte welkom om te spelen. Er worden slechts vier bands per jaar geboekt. De vijfde band is de gastheer van dit festival: Leap Day. Dit jaar vindt het festival op 2 november plaats, zoals ieder jaar in De Uthôf in Siegerswoude. Optredende bands zijn: Comedy Of Errors, Silhouette, Leap Day, Sky Architect en Skylake.

    Comedy Of Errors – The Answer
    Van het album “Fanfare & Fantasy” (eigen beheer, 2013)

    Tot en met het tweede echte album "Fanfare & Fantasy" (2013) gold de Schotse band Comedy Of Errors als schoolvoorbeeld der neoprog. De Glasgowse band was 2 jaar ervoor met "Disobey" teruggekeerd, na meer dan twee decennia stilte, alsof er niets gebeurd was. En toen was daar in 2015 "Spirit": een zeer ambitieus werkstuk dat je eerder als neoklassiek dan als neoprog kunt duiden. De componist van de groep, Jim Johnston botvierde hier zijn fascinatie voor componisten als Mahler in muziek waar verwantschap met The Enid in doorklonk. "House Of Mind" is deels een terugkeer naar de neoprogsound waarmee Comedy Of Errors bekend werd. Maar Johnston blijft een ambitieus artiest, die op de hoofden van groten uit het verleden zijn ding blijft doen. Wij gaan vanavond terug naar het tweede album "Fanfare & Fantasy" (2013). “The Answer” is vooral een krachtig en fris klinkend nummer; doordacht gearrangeerd en fraai gespeeld.
    Website: http://comedyoferrors.org

    Leap Day - Pseudo Science / Amathia
    Van "From The Days Of Deucalion - Chapter 2" (Oskar, 2015)

    Twee jaar na Chapter 1 verscheen in 2015 het tweede deel van het concepttweeluik "From The Days Of Deucalion", gebaseerd op het boek "Worlds In Collision" van Immanuel Veilokovsky. Hij schetst in dat boek catastrofistische theorieën, die er op neer komen dat bepaalde tijdperken in de geschiedenis van de aarde abrupt worden afgesloten door rampen van kosmische aard. Aan het begin van dit tweede deel wordt al duidelijk wat wij als mens daar voor rol in hebben: 'all we've ever understood is nothing but a fart in a windstorm really'. Concept of geen concept, we denken hier het meest rijpe en complete Leap Day-album tot nu toe gehoord te hebben. De zang van Jos Harteveld, die live altijd al prima was, komt nu ook in de studio beter tot recht en we horen in een welluidende productie het volle toetsenspel van Gert van Engelenburg en Derk Evert Waalkens een aangenaam huwelijk aangaan met de warme gitaarpartijen van Eddie Mulder.
    Website: http://www.leapday.nl/

    Skylake – Haste
    Van het album “In Orbit” (FREIA Music, 2019)

    Skylake bestaat sinds 2015 en is de band van de twee zonen van Silhouette’s toetsenist, Erik Laan. Bart Laan is gitarist en speelt als tweede gitarist bij Silhouette. Arjan Laan is de drummer bij TumbleTown (waar sinds het album “Never Too Late” ook vader Laan deel van uitmaakt). Skylake bestaat verder uit Suzan van den Engel (zang en harp) en Charlie Feld (basgitaar). Gastmuzikant op debuutalbum “In Orbit” is Felix Kessels op viool. Skylake was oorspronkelijk een soort van schoolband, omdat er op de school veel aandacht was voor expressie en kunstuitingen werden de jonge muzikanten getriggerd. De bandleden hebben diverse artistieke achtergronden. Charlie kwam al vroeg in aanraking met theater door familie, Suzan heeft een klassieke achtergrond, ze speelde harp in verschillende orkesten en zoals al gemeld speelt bij de broerjes Arjan en Erik de progressieve muziek een grote rol. Samen hebben ze de liefde voor alternatieve en progressieve muziek gemeen. In de tweede helft van 2018 voltooide Skylake het debuutalbum “In Orbit” na een uitgebreid schrijfproces van vier jaar. Het album bevat zeven nummers en is muzikaal geïnspireerd door bands als Karnivool, Anathema en Porcupine Tree en is mede tot stand gekomen door crowdfunding.
    Websites:
    https://www.facebook.com/Skylakeband/
    https://skylakeband.bandcamp.com/releases.

    (OP)NIEUW
    Eloy – Patay
    Afkomstig van "The Vision, The Sword And The Pyre - Part 2" (Artist Station Records, 2019)

    Al vele jaren liep Eloy-voorman Frank Bornemann rond met plannen voor een rockopera over Jeanne D'Arc. Zowel de slotnummers van "Destination" (1992) als "The Tides Return Forever" (1994) , respectievelijk "Jeanne D'Arc" en "Company Of Angels" geheten, had deze Franse heldin al als onderwerp. Het was oorspronkelijk Bornemanns bedoeling om er een Franstalig muzikaal theaterstuk van te maken. Bornemann en zijn vrouw zijn namelijk nogal Francofiel aangelegd en hebben zelfs een appartement in Parijs. Naar eigen zeggen hebben de overweldigende fanreacties op Eloy's comeback-album "Visionary" (2009) ertoe geleid dat het project toch een Eloy-werkstuk werd. Het eerste deel van wat "The Vision, The Sword And The Pyre" verscheen in 2017 en met enige vertraging kwam deel twee onlangs uit. Die vertraging heeft verschillende oorzaken: zo heeft Bornemann de pensioengerechtigde leeftijd al lang overschreden (hij is nu 74) en zijn andere bandleden uitgewaaierd over heel Duitsland en hebben nog drukke banen. Bassist Klaus Peter Matziol is bijvoorbeeld directeur van een van de grootste Duitse concertorganisatiebureaus, maar vond ook voor deze CD weer een gaatje in zijn agenda. Ook toetsenisten Hannes Folberth en Michael Gerlach zijn wederom van de partij, terwijl het aantal sessiemuzikanten in vergelijking met deel 1 behoorlijk gereduceerd is. Wellicht is door de geringere inbreng van buitenaf deel twee nog meer "old school" Eloy. Het sluitstuk van het verhaal over Jeanne D'Arc wordt veelal verteld vanuit Jean de Metz, een van haar vertrouwelingen, waardoor de luisteraar ook tekstueel zeer betrokken raakt bij de heroïsche tragedie. Reden genoeg om nog een nummer van dit album te draaien.
    Websites:
    http://www.eloy-legacy.com
    https://www.facebook.com/Official4Eloy .

    HERNIEUWE AANDACHT
    Kingcrow - Folding Paper Dreams
    Van "The Persistence" (Sensory / The Laser's Edge, 2018)

    Kingcrow is nog niet vaak in ons programma voorbij gekomen. Het in 2015 verschenen zesde album “Eidos” is een paar keer aan bod gekomen maar het vorig jaar verschenen “The Persistence” kwam pas onder onze aandacht toen bekend werd dat deze Italianen in juli dit jaar op het Almelose HobNob Festival zouden optreden. En dat we dat album gemist hebben, was wel een beetje een vergissing. Het blijkt dat de band op zoek is gegaan naar een wat ander geluid en dan met name iets minder metal-gericht. We horen nog steeds 'Dream Theater ten tijde van Images & Words' in de muziek terug, maar frappant genoeg zijn er nagenoeg geen solo's te horen op het album. De melodieuze en toegankelijke progmetal wordt vervolgens door de inbreng van toetsenist Cristian Della Polla en zanger Diego Marchesi voorzien van een soort van jarentachtigsaus en dan niet eighties hairmetal, maar pop. Aan het roer van de band staan de broers Manuel en Diego Cafolla, respectievelijk drummer en gitarist/bassist. Die laatste tekent voor alle muziek en gezamenlijk produceerden ze het album. Zij hebben met “The Persistence” een retestrak album afgeleverd, dat ook nog eens een licht verslavende werking blijkt te hebben. Zoals gezegd, weinig solo's op dit album, maar “Frozen Paper Dreams” bevat wel een prima gitaarsolo.
    Website: http://www.kingcrow.it/ .

    (OP)NIEUW
    Cervello - Roots Of Progression (live)
    Afkomstig van "Live In Tokyo 2017" (Belle Antique, 2018 / eigen beheer, 2019)

    Vorig jaar gooide Cervello's recente live-uitvoering van de Italiaanse klassieker "Melos" uit 1973 hoge ogen in onze jaarlijsten. Na de CD van Belle Antique bracht Corrado Rustici, de gitarist en leider van de groep, rond de jaarwisseling ook nog een CD/DVD-set van het concert uit. Hier hebben we al eens aandacht aan besteed, maar het leek ons wel eens mooi om de toegift, "Roots Of Progression" van Rustici's soloplaat "Aham" uit 2016 te draaien. Dit nummer wordt enigszins ontsierd door de bandafkondiging halverwege, maar nu we beide uitvoeringen hebben kunnen we er een mooie live-mix van maken, waarbij het stuk nagenoeg zonder break afgedraaid kan worden. Overigens dingt Rustici ook dit jaar weer mee in de jaarlijsten en wel met de mini-CD "For The Beauty Of This Wicked World" die hij samen met gitarist Peppino D'Agostino maakte.
    Website: http://www.corradorustici.com/.

    IN HET NIEUWS
    Marino, Frank – Full Circle
    Van “Full Circle” (Grudge Records, 1986)

    Een naam die niet zo bekend zal zijn bij de muziekliefhebbers is Frank Marino. Deze uit Canada afkomstige gitarist is echter al bijna 50 jaar actief en mateloos populair onder gitaristen. In 1970 richtte hij de psychedelische rockband Mahogany Rush op en vanaf de eind jaren 70 ging hij verder onder zijn eigen naam. Hoewel Marino ook gitaristen als John Cipollina (van Quicksilver Messenger Service) en Duane Allman onder zijn voorbeelden schaart, is zijn stijl duidelijk beïnvloed door Jimi Hendrix. Hij is niet zo populair als bijvoorbeeld Eddie Van Halen of Jeff Beck, maar past absoluut in dat rijtje gitaargoden. Hedendaagse gitaristen zoals Joe Bonamassa, Paul Gilbert en Zakk Wylde noemen hem ook als voorbeeld. Op zijn albums schuwde hij het experiment niet, zoals ook blijkt uit het album “Full Circle”. Daarop is naast de nodige heavy rock ook een duidelijke prog-invloed te bespeuren – en dan met name in het lange titel nummer. Marino zou na dit album nog één studio-album maken om zich vanaf 1993 te richten op productiewerk. In 2000 pakte hij zijn axe weer op om nog een studio-album te maken met Mahogany Rush. Wel speelt hij nog regelmatig live of als gast bij andere artiesten en is er net een Blu-Ray/3-DVD-set uit van een recent optreden dat maar liefst 6 uur duurde! Dit machtige pakket, getiteld “Live At The Agora Theatre”, gaat bovendien vergezeld van een boekwerk van 182 pagina's.
    Websites:
    https://mahoganyrush.net
    https://www.facebook.com/OfficialFrankMarino.

    ELEKTRONISCH
    Kitaro - Sacred Journey II
    Van "Tunhuang" (Canyon, 1981 (LP) / Kuckuck, 1983 (CD))

    Van Kitaro hebben we in Xymphonia wel al eens vaker muziek gedraaid maar dat was voornamelijk muziek van zijn albums “Kojiki” en “Mandala”, respectievelijk uit 1990 en 1994. Aan muziek uit het begin van zijn carrière hebben tot nu toe nog nooit aandacht geschonken en dat is niet helemaal terecht. Die vroege albums waren echte solo-albums, waarop de Japanse muzikant alle instrumenten (en dan met name een flinke batterij synthesizers) zelf bespeelde. Muziek die vaak een Oosters sfeertje heeft en die dan ook vaak onder New Age werd geschaard. Dat label zou hem overigens in de jaren 90 geen windeieren leggen. Met name in de Verenigde Staten werd hij uitermate succesvol. En ondanks het wat zoete karakter van veel muziek uit zijn begintijd, pakte hij toch ook op elk album behoorlijk symfonisch uit. Zoals bijvoorbeeld op zijn zesde album “Tunhuang” (“Silk Road III”) uit 1981 in de slottrack “Sacred Journey II”. Een melodie die je als luisteraar vanzelf meeneemt naar hoge sferen, gecreëerd met zijn synthesizers, ondersteund door zware bassen en slepend drumwerk.
    Website: http://www.kitaro.live/

  • Sunday 20 October 2019 Show No. 1371

    NIEUW
    Edwin, Colin / Jon Durant / Inna Kovtun - My Husband Beat Me
    Afkomstig van "Edwin Durant Kovtun" (Alchemy Records / Hard World, 2019)

    C"Edwin Durant Kovtun" is een vervolg op de CD "Astarta/Edwin", waarop Colin Edwin met het zangduo Yulia Malyarenko en Inna Kovtun een eclectische mix van Oost-Europese folk, ambient, techno en prog maakte. Voor dit nieuwe project is onder andere drummer Roberto Gualdi, in het verleden behulpzaam bij onder andere PFM, Maurizio Di Tollo en Twinscapes, aangetrokken. Net als op het eclectische "Astarta/Edwin" slaan de muzikanten op de nieuwe plaat bruggen tussen drie behoorlijk ver uit elkaar staande stijlen: ambient, Westerse progressieve rock en Oost-Europese volksmuziek. Hoewel ook dit album heel wat verschillende genres verkent, klinkt het in zijn totaliteit meer coherent. Edwins vloeiende baspartijen, Durants melodieuze, voor zijn doen opvallend rockende gitaarspel, de ferme drumpatronen en robuuste ritmeprogrammering worden daarbij geregeld uit hun comfortzone gehaald door de op het eerste gehoor schel overkomende klanken en vreemde verbuigingen van Oekraïense lettergrepen en harmonieën. Als na enkele draaibeurten echter gewenning opgetreden is blijken de songs een onderhoudend geheel van atmosferische progressieve folkrock te vormen, met Mick Karn-achtige basloopjes, Floydeske gitaaromzwervingen en poppy folkmelodieën als smaakmakers.
    Websites:
    https://jondurant.bandcamp.com/album/colin-edwin-jon-durant-inna-kovtun
    https://edwindurantkovtun.rocks/.

    NIEUW
    Dezolve - Birth Of Earth
    Afkomstig van "Area" (King Records, 2019)

    Begin dit jaar verscheen de vierde plaat van Dezolve. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat deze Japanse band in 2014 werd opgericht toen de leden gemiddeld 20 jaar waren! Het titelloze debuut uit 2016 en "Sphere" uit 2017 bezorgden de musici een contract bij het grote King Records, alwaar in 2018 "Portray" werd uitgebracht. Dezolve brengt een dynamische mix van lekker in het gehoor liggende fusion, virtuoze jazzrock en bombastische progressieve rock. Je zou ze een samensmelting van Casiopea, Exhivision en Kenso kunnen noemen. De volle productie van "Area" geeft vooral bij beluistering via de hoofdtelefoon een heerlijke overdosis. Gaat u er daarom maar eens voor zitten bij het beluisteren van openingsnummer "Birth Of Earth".
    Website: https://www.dezolve.net/

    NIEUW (JAZZROCK)
    Holdsworth, Allan - The Sixteen Men Of Tain
    Afkomstig van "Warsaw Summer Jazz Days '98" (Manifesto Records, 2019)

    Zoals de titel al aangeeft is "Warsaw Summer Jazz Days '98" een live-CD/DVD met een concert dat Allan Holdsworth in 1998 in Polen gaf. Met de in 2008 overleden bassist Dave Carpenter en drummer Gary Novak speelde hij nummers die twee jaar later op "The Sixteen Men Of Tain" terecht zouden komen. Het concert werd opgenomen voor de Poolse staatstelevisie en circuleerden sindsdien als bootlegs. Manifesto Records dat kort voor het overlijden van Holdsworth in 2017 zijn werk begon uit te brengen, heeft zich ten doel gesteld om ook live-opnames van de meester op CD en/of DVD te produceren. Met "Live In Japan 1984" werd hier vorig jaar een begin mee gemaakt. De DVD bevat naast de nummers van de CD ook nog enkele uitsneden uit het concert. Van de set draaien we nu het titelnummer van "The Sixteen Men Of Tain".
    Websites:
    https://www.facebook.com/allanholdsworthmusic/
    http://manifesto.com/allan-holdsworth/.

    VOORPROEFJE/LIVE-TIP
    Soord, Bruce – All This Will Be Yours
    Van “All This Will Be Yours” Kscope, 2019)

    Het album dat aankomende vrijdag, 25 oktober gaat verschijnen; “All This Will Be Yours” is een intens persoonlijk album van Bruce Soord. Behalve inspiratie uit muzikale ontwikkelingen met de band The Pineapple Thief, is er de ambitie om te experimenteren met zijn eigen geluid. Het geluid van “All This Will Be Yours” bevat dan ook hedendaagse productie-elementen, naast akoestische gitaren die subtiel zijn gelaagd met samples. Altijd aanwezig zijn de bekende vocalen van Soord, die een emotioneel en toegankelijk beeld geven van zijn tegenstrijdige gevoelens bij het schrijven over soberheid terwijl zijn rustige pasgeboren baby in de studio dommelde. De audio werd gemasterd door mede-The Pineapple Thief-lid Steve Kitch. (bron: Burning Shed) Bruce Soord speelt op 25 januari 2020 in de Cacaofabriek in Helmond.
    Website: http://brucesoord.com/.

    JAZZ-ROCK
    Mark–Almond – Here Comes The Rain
    Van “To The Heart” (ABC Records, 1976)

    De Britten Jon Mark en Johnny Almond ontmoetten elkaar in 1969 toen ze in de band van John Mayall zaten. Het klikte zo goed tussen de heren dat ze besloten samen verder te gaan en zo werd de band Mark-Almond geboren samen met bassist Roger Sutton en toetsenist Tommy Eyre. De bezetting van de band wisselt per album hoewel Eyre wel een vaste waarde blijkt. Mark en Almond besloten na 3 albums de band op te heffen om in 1976 toch weer bij elkaar te komen. Wederom werden er met wisselende muzikanten tot 1980 vier albums opgenomen. De invloeden van de heren kwamen voornamelijk uit de jazzhoek hoewel er vooral op de eerste albums ook genoeg te genieten is voor de progliefhebber. Vanaf de heroprichting ligt de nadruk wel meer op soft-jazzrock. Het uit 1976 stammende “To The Heart” is uit deze periode zeker een van de betere albums. Maar wat wil je ook met ster drummer Billy Cobham in de band! En ook Tommy Eyre is op dit album nog te horen. Het album begint met een zeer geslaagde vertolking van het door Billy Joel geschreven “New York State Of Mind”, maar het meer dan 10 minuten durende “Here Comes The Rain” is toch wel het hoogtepunt. Daarom vanavond dit nummer.
    Meer informatie: https://en.wikipedia.org/wiki/Mark-Almond.

    10 JAAR
    Eden House, The - God’s Pride
    - Sin
    Van het album “Smoke & Mirrors” (Jungle Records, 2009)

    The Eden House is een muzikaal project, samengesteld door Stephen Carey (voorheen van This Burning Effigy en Adoration) met gastmuzikanten Peter Yates, Nod Wright en Paul Wright (van Fields of Nephilim) violist Bob Loveday (Penguin Café Orchestra en Van Morrison) en Bob Irwin (Johnny Cash en Van Morrison). De vocalen werden op het album “Smoke & Mirrors” ingevuld door maar liefst 4 zangeressen (Monica Richards, Evi Vine, Amandine Ferrari en Julianne Regan) die voor extra afwisseling en frisheid zorgen. "Smoke & Mirrors" schittert ook in geluidstechniek - geen wonder, want die was in de handen van Andy Jackson. Hij is bekend als geluidtechnicus van Pink Floyd. The Eden House wordt gekenmerkt door passie en lichtheid. Geleidelijk zink je weg in de muziek met veel afwisseling: speels en met een overweldigend gevoel voor ritme en dynamiek. Muzikaal is het gebodene ergens tussen Massive Attack, Cocteau Twins en Garbage te plaatsen. "Smoke & Mirrors" is de naam van het debuutalbum, de band maakte er in totaal drie. Na “Smoke & Mirrors” uit 2009, verscheen in 2013 het album “Half Life” en in 2017 het derde album “Songs For The Broken Ones”.
    Website: https://theedenhouse.bandcamp.com/ .

    LIVE-TIP / NIEUWS / 50 JAAR
    Jethro Tull - Nothing Is Easy
    Van het album “Stand Up” (Island, 1969)

    De legendarische Engelse classic-rockband Jethro Tull werd opgericht in 1967 en heeft dus al meer dan vijftig jaar op de teller staan. Hoewel de samenstelling van de band in de loop der tijd is veranderd, staat aan het hoofd echter nog altijd de enige echte Ian Anderson: zanger, fluitist, gitarist en allround muzikaal genie. Jethro Tull begon als bluesrockband maar de creatieve grenzeloosheid stuwde hen al snel naar meer progressieve richtingen, met hard- en folkrockinvloeden. Het internationale succes volgde snel en midden jaren ‘70 kon Jethro Tull met recht één van de meest succesvolle live-bands op het wereldtoneel worden genoemd, zij aan zij met Led Zeppelin en The Rolling Stones. Nu, ruim 40 albums en meer dan 60 miljoen verkochte exemplaren verder is Ian Anderson erin geslaagd de band op dát hoge niveau te behouden en zelfs door te blijven ontwikkelen in die onnavolgbare Tull-sound. Verwacht deze bijzondere avond de grootste successen van Jethro Tull, ondersteund met speciale video visuals en aangevuld met pareltjes uit zowel de vroege jaren als latere perioden van deze invloedrijke progressieve rockers. (bron: Tivoli Vredenburg, alwaar de groep op 22 oktober is te aanschouwen. Een dag eerder doet Jethro Tull in het kader van de 50th Anniversary Tour de Haarlemse Philharmonie aan.
    Er is ook nieuws te melden rond Jethro Tull: afgelopen vrijdag is van het album “Stormwatch” een uitgebreide '40th Anniversary Edition' verschenen, met daarin een door Steven Wilson gemaakte nieuwe stereo- en 5.1 mix én een in het Congresgebouw in Den Haag opgenomen concert uit 1980.
    Website: http://jethrotull.com/ .

    LIVE-TIP
    Supertramp - Another Man's Woman
    Afkomstig van "Crime Of The Century - 40th Anniversary Edition" (A&M Records 2014)

    Supertrap is een Supertramp-tribute band die actief aan de weg timmert. Eind oktober begint de uitgebreide "Breakfast In Amerika"-theatertour, waarin op woensdag 30 oktober de Schouwburg in Hengelo wordt aangedaan. De Nederlandse groep, met onder andere Hein van den Broek, viert hiermee het 40 jarig jubileum van dat album. Ten tijde van het zelfde jubileum van het doorbraak album van Supertramp, "Crime Of The Century", bracht A&M Records een speciale editie van die plaat uit. Naast een geremasterde versie van het origineel, bevatte de uitgave een live-optreden uit 1975, opgenomen in de Hammersmith Odeon. Van die show draaien we "Another Man's Woman", dat op het datzelfde jaar verschenen "Crisis? What Crisis?" terecht zou komen. Het toont een zelfverzekerde band die het durfde af te wijken van de supergeproduceerde originelen.
    Websites:
    https://www.supertrap.nl/
    http://www.supertramp.com/
    http://www.rogerhodgson.com .

    LIVE-TIP / NIEUW
    Bjørn Riis – When Rain Falls
    Van “A Storm Is Coming” (Karisma, 2019)

    Met “A Storm Is Coming” brengt de Noor Bjørn Riis zijn derde studio album uit. Op dit album speelt Bjørn zelf het meeste aan instrumentarium behalve de drums en piano. Op muzikaal gebied is er niet al te veel veranderd sinds het voorgaande album. Het album bestaat nog steeds voornamelijk uit ruim uitbouwende filmische composities waarbij de Pink Floyd geest nog steeds duidelijk hoorbaar is. Het album begint met een rustig kabbelend ambient intro maar knalt er na 2 minuten gelijk in met zware aangezette gitaren, waar een band als Black Sabbath in het verleden patent op had, en gelijk ook al een solo in “When Rain Falls” maar al snel komt de vertrouwde melancholie terug. Het overkoepelende thema van het album is dan ook verlies wat zeer goed wordt uitgebeeld. Hoogtepunt is zeker het bijna 14 minuten duurden “Stormwatch” Maar de ingetogen “You And Me” of “Icarus”. Bjørn is samen met de band OAK volgende week in Nederland live aan het werk te zien. En wel op 25 oktober 2019 in Zoetermeer, Cultuurpodium Boerderij en op 26 oktober in Helmond in de Cacaofabriek. We gaan luisteren naar het album opener “When Rain Falls”.
    Website: http://www.bjornriis.com .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Thieves' Kitchen - Uffington
    "Genius Loci" (eigen beheer, 2019)

    Thieves' Kitchen leerden we aan het begin van dit decennium kennen als 'de nieuwe band van Mark Robotham', de drummer die met zijn oude band Grey Lady Down zelfs ooit de Xymphonia-radiostudio bezocht. De groep maakte na een radiostilte van 5 jaar wat ons betreft een reuzensprong met het vierde album "The Water Road". De Britse kern Robotham, gitarist Phil Mercy en fluitist/zangeres Amy Darby kreeg hier uitgebreide Zweedse hulp van diverse Änglagård-leden. Al die muzikanten kregen ruimte te schitteren in stuk voor stuk intrigerende composities, waarin trekjes Canterbury, maar ook progressieve folk terug te horen waren. Na dit meesterstuk verdween Robotham uit de vaste kern, maar trad Änglagård-toetsenist Thomas Johnson juist toe. Hoewel de arrangementen op de album sindsdien iets minder weelderig zijn, is het compositorische hoge niveau blijkbaar moeiteloos vastgehouden. Daarbij is er ook op "Genius Loci" weer veel te genieten voor Änglagård-liefhebbers, met naast Johnsons 'vintage' keyboards ook de ronkende baspartijen van Jan Brand en het kleurrijke fluitspel van Anna Holmgren. De huidige drummer Paul Mallyon heeft een Sanguine Hum-verleden, waarmee we ook een lichte muzikale verwantschap horen. Op het eerste gehoor is de zang van Darby wellicht weinig afwisselend, maar ze heeft een soort natuurlijke tristesse in haar zang die het geheel een aangenaam soort weemoedigheid meegeeft. Meest gloriërend solist is ongetwijfeld Mercy, met z'n behoorlijk jazzy solo's, die zeer sterk van opbouw zijn, in sterke interactie met de progressie van de compositie. Hogeschoolprog, jazeker, maar wel zeer meeslepend!
    Website: https://thieveskitchen.com/ .

    NIEUWS
    Asia - Without You
    Afkomstig van "Asia" (Geffen, 1982 / UMG Recordings, 2018)

    In juni kondigde de John Wetton Estate een carrière-overzicht van de in 2017 overleden zanger/bassist aan. De box zal uitgebreide versies van zijn zes soloplaten en een koffietafelboek bevatten en komt mogelijk eind dit jaar bij Burning Shed uit. Ondertussen verbazen we ons over de verschillende versies van het debuut van Asia. Deze band richtte Wetton op na zijn solodebuut "Caught In The Crossfire" uit 1980. Dit emotionele progressieve popalbum heeft bij nadere beluistering zeker zijn neerslag gehad in diverse teksten op de eerste Asia. Ook de emotionele manier van zingen van Wetton, in bijvoorbeeld "Without You", sluiten sterk aan op tracks van dat debuut. Wat betreft die verschillende versies: naast de reguliere LP, cassette en CD, vonden we tussen de SACD's, SHM-CD, HDCD en gelimiteerde boxsets een vorig jaar uitgebrachte geremasterde Hi-Res UHQCD - MQA met een superdeluxe OBI en daarvan selecteerde we het genoemde "Without You", dat in tegenstelling tot de meeste andere nummers van deze plaat, nog niet eerder in Xymphonia werd gedraaid.
    Website: http://www.johnwetton.com/
    https://originalasia.com/ .

    40 JAAR
    Schicke, Fürhs & Fröhling – Slow Motion
    Van “Ticket To Everywhere” (Brain, 1979)

    HHet Duitse trio Eduard Schicke, Gerard Fürhs en Heinz Fröhling gingen samen musiceren nadat Schicke en Fröhling (die al een tijd samen King Crimson geïnspireerde muziek maken onder de naam Spektakel) Fröhling ontmoeten in een muziekwinkel. In 1976 brengen ze het eerste album “Symphonic Pictures” uit. Zoals de titel al doet vermoeden is het instrumentale prog van de hoogste klasse waar een band als Änglagård zeker naar moeten hebben geluisterd. Op het tweede album, “Sunburst” uit 1977, zette het trio al een lichte koerswijziging in naar een minder zwaar geluid. Twee jaar later, toen SFF meer een studioband was geworden, kwam “Ticket To Everywhere” uit. Ondanks dat het niet meer de magie van het debuut heeft is het zeker geen slecht album. Een vergelijking is ook niet geheel eerlijk omdat SFF in die periode meer richting fusion-getinte progpop maakte, met de nodige elektronische elementen. Opvallend is dat de Mellotron in zijn geheel ontbreekt op dit album en er ook vocalisten zijn aangetrokken. Zo doet Klaus Meine van The Scorpions op een nummer mee. Een van de highlights van het album is “Slow Motion”, dat soms doet denken aan de muziek van de triobezetting van Genesis, vermengd met die van Tangerine Dream. Na dit album besloot Schicke zijn eigen pad te kiezen en maken de beide F-jes nog een aantal albums samen. We gaan nu luisteren naar “Slow Motion” van SFF, 40 jaar terug in de tijd. Meer informatie: https://www.progarchives.com/artist.asp?id=1640.

  • Sunday 13 Octobers 2019 Show No. 1370

    NIEUW
    IQ - A Missile
    - Shallow Bay
    Van het album “Resistance” (Giant Electric Pea, 2019)

    “Een nieuwe IQ is altijd groot nieuws. Deze band hoeft zich niet meer te bewijzen en behoort al decennia tot de vaandeldragers van de neo-progressieve rock. Albums van de band met elkaar vergelijken heeft geen zin. Je kunt het beter zien als een nieuw hoofdstuk dat aan een indrukwekkend boek wordt toegevoegd. Voor dit nieuwe hoofdstuk werd goed de tijd genomen. Wederom 5 jaar. Mike Holmes vertelde eerder al hoe positief de band dit heeft ervaren. Het nieuwe album is gewoon met de tijd ontstaan. De muziek van IQ is altijd bijzonder gelaagd en heeft vaak heel wat luisterbeurten nodig voordat het al zijn geheimen heeft prijsgegeven. Hoe meer luistertijd je investeert, hoe meer ze gaan groeien. Dat is bij “Resistance” niet anders. (...) De band laat niet voor niets alle nummers in elkaar overlopen en dáár ligt de sleutel. Beschouw de eerste CD als één episch stuk en het wint enorm aan kracht! Wanneer je het album als één stuk gaat beschouwen, dan neemt de band je mee op een indrukwekkende reis. In termen van sfeer en dosering behoort dit album tot het beste dat de band tot nu toe creëerde. Als je weet dat de eerste echte gitaarsolo van Mike Holmes pas na zo’n 24 minuten te horen is, zou je misschien teleurgesteld zijn. Toch is het waar. (...) In “Alampandria” is zijn eerste korte solo te horen, maar in “Shallow Bay” komt het echt tot een enorm hoogtepunt. Er is inmiddels heel wat elektriciteit opgewekt die in die alles verscheurende solo tot uiting komt. Wat een ontlading. Deze solo is lyrisch, maar heeft ook een soort agressie. Hij raakt tot in het diepste diep. Geweldig! Dat betekent niet dat Mike Holmes tot die tijd niet te horen is. Zijn riffs en powerchords zijn niet van de lucht en geven de muziek een enorme meerwaarde. In “Rise” schuren zijn riffs tegen de metal aan. Maar in datzelfde nummer zorgen ook zijn akoestische klanken voor heel wat sfeer. De rol van toetsenist Neil Durant is wederom enorm gegroeid. Deze man is een toetsenliefhebber in hart en nieren en zijn passie kan hij op dit album helemaal loslaten. Hij is overal te horen. Zijn Mellotron-samples zijn briljant en scheuren een nummer soms volledig open. En ook zijn kerkorgelgeluid in “If Anything” en “Alampandria” klinkt als een klok. In “A Missile” mag hij heerlijk domineren en pakt hij uit met heel wat arsenaal. Op de tweede disc worden we getrakteerd op nog eens 55 minuten nieuwe muziek. Twee epics van ruim 19 en 21 minuten vormen daarin de boventoon. Beschouw de nummers echt als los van de eerste disc en dan kun je daar ook optimaal van genieten. Dit album gaan zonder twijfel uitgroeien tot een klassieker.” (Maarten Goossensen, Progwereld)
    Website: https://www.iq-hq.co.uk/ .

    NIEUW
    Eloy - Compiègne
    - An Instant Of Relief ... Still The War Rages On
    Afkomstig van "The Vision, The Sword And The Pyre - Part 2" (Artist Station Records, 2019)

    Al vele jaren liep Eloy-voorman Frank Bornemann rond met plannen voor een rockopera over Jeanne D'Arc. Zowel de slotnummers van "Destination" (1992) als "The Tides Return Forever" (1994) , respectievelijk "Jeanne D'Arc" en "Company Of Angels" geheten, had deze Franse heldin al als onderwerp. Het was oorspronkelijk Bornemanns bedoeling om er een Franstalig muzikaal theaterstuk van te maken. Bornemann en zijn vrouw zijn namelijk nogal Francofiel aangelegd en hebben zelfs een appartement in Parijs. Naar eigen zeggen hebben de overweldigende fanreacties op Eloy's comeback-album "Visionary" (2009) ertoe geleid dat het project toch een Eloy-werkstuk werd. Het eerste deel van wat "The Vision, The Sword And The Pyre" verscheen in 2017 en met enige vertraging kwam deel twee onlangs uit. Die vertraging heeft verschillende oorzaken: zo heeft Bornemann de pensioengerechtigde leeftijd al lang overschreden (hij is nu 74) en zijn andere bandleden uitgewaaierd over heel Duitsland en hebben nog drukke banen. Bassist Klaus Peter Matziol is bijvoorbeeld directeur van een van de grootste Duitse concertorganisatiebureaus, maar vond ook voor deze CD weer een gaatje in zijn agenda. Ook toetsenisten Hannes Folberth en Michael Gerlach zijn wederom van de partij, terwijl het aantal sessiemuzikanten in vergelijking met deel 1 behoorlijk gereduceerd is. Op twee nummers, waaronder het vanavond geplande "An Instant Of Relief ... Still The War Rages On" is een jeugdkoor te horen. Wellicht is door de geringere inbreng van buitenaf deel twee nog meer "old school" Eloy. Het sluitstuk van het verhaal over Jeanne D'Arc wordt veelal verteld vanuit Jean de Metz, een van haar vertrouwelingen, waardoor de luisteraar ook tekstueel zeer betrokken raakt bij de heroïsche tragedie. Het einde ervan wordt ingeluid in het rockende "Compiègne" dat we als opener draaiden.
    Websites:
    http://www.eloy-legacy.com
    https://www.facebook.com/Official4Eloy

    NIEUW
    Opeth - Next Of Kin
    - Minnets Yta (Lovelorn Crime)
    Van “In Cauda Venenum” (Nuclear Blast, 2019)

    In Cauda Venenum is het dertiende studioalbum van de Zweedse progressieve rockband Opeth, uitgebracht op 27 september 2019 via Moderbolaget en Nuclear Blast. Het werd uitgebracht in twee versies: een Zweedse versie en een Engelse versie. "Laat ik direct maar met het woord op de proppen komen wat in de meeste recensies van deze band wel een of meerdere keren naar voren komt: vernieuwing. (...) Uiteraard zit de progressie niet alleen in het switchen naar de moedertaal, muzikaal krijgen we ook de nodige verrassingen voorgeschoteld. De band presteert het zelfs om met Banemannen een welhaast volbloed jazznummer op ons los te laten. Laat je daar echter niet door afschrikken, want dit album staat wederom vol met schitterende muziek voor ons progfanaten. De nummers zijn zo goed als allemaal van middellange lengte en dat geeft ruimte voor veel variatie. Zowel tussen de nummers onderling als in de nummers zelf. Hoewel de band niet meer zo spijkerhard speelt als in het verleden is er weer volop afwisseling tussen harde en zachte stukken. Wat mij betreft is dit het beste album sinds Mikael Åkerfeldt zijn grunts vaarwel heeft gezegd.Er rest mij niets dan een hele diepe buiging voor deze progmetalkoningen uit Zweden." (bron: Progwereld)
    Website:
    http://www.opeth.com/
    Interview NRC:
    https://www.nrc.nl/nieuws/2019/09/25/het-zweedse-erfgoed-zit-in-ons-verweven-a3974518 .

    NIEUW
    Bühlmann, Roland - Kaiilen
    Afkomstig van "Crucial" (eigen beheer, 2019)

    De Zwitserse gitarist/multi-instrumentalist Roland Bühlmann brengt met "Crucial" zijn derde soloplaat uit. Naar aanleiding van "Aineo" uit 2015 en "Bailenas" dat twee jaar daarna verscheen plaatsten we hem in de hoek van David Torn en Jon Durant, aangezien hij met zijn gitaren eveneens atmosferische gitaarmelodieën creëert, terwijl de begeleiding over het algemeen introvert en vindingrijk is. Ook op "Crucial" keren de cloudguitar-partijen terug, al is de nadruk iets meer verschoven naar zijn diverse percussie-instrumenten, waarvan met name het originele gebruik van stenen opvallend is. Mede daardoor is dit album iets minder makkelijk te doorgronden, maar bij geduldige beluistering valt er ook hierop weer genoeg te genieten van sfeervolle ambient gitaarmuziek. Overigens is Bühlmann ook fotograaf. De acht foto's die de hoes sieren vormen tegelijkertijd de inspiratie voor de acht composities, waarvan "Kaillen", waarnaar nu te luisteren is, er een is.
    Website: http://kinor.net .

    IN MEMORIAM
    Lynyrd Skynyrd – Freebird (demo 1970)

    Bassist Larry Junstrom, een van de oprichters van de band Lynyrd Skynyrd en bandlid van 38 Special, is op zeventigjarige leeftijd overleden. Dit schrijft het Britse tijdschrift New Musical Express. "De grote man op de grote bas heeft ons verlaten", schrijft de band 38 Special in een bericht op Facebook. "Hij blies iedereen omver als hij optrad en heeft met groot succes zijn dromen waargemaakt. Hij was uniek, een geniale reispartner en een geweldige vriend met een humoristische kijk op het leven waarmee hij ons altijd opvrolijkte - een aardige man met een groot hart voor iedereen die hij op zijn pad tegenkwam. Niemand kan hem vervangen." Ook wenst de band Junstroms vrouw en familie veel kracht en liefde toe. Junstrom speelde van 1964 tot 1971 als bassist met Lynyrd Skynyrd. Daarna verving Leon Wilkeson hem. In 1976 kwam hij bij 38 Special terecht. Hier speelde ook Donnie Van Zant, het broertje van Lynyrd Skynyrds leadzanger Ronnie Van Zant. Junstrom moest de band in 2014 verlaten wegens een operatie aan zijn hand. Het is niet bekend waaraan de bassist is overleden. (bron: Nu.nl) We gaan ter nagedachtenis aan Junstrom luisteren naar het iconische Lynyrd Skynyrd-nummer “Freebird”. In de loop der jaren is het nummer natuurlijk in uitgebreide live-versies verschenen, maar hier is de eerste demo, opgenomen in Quinvy Studios in Sheffield, Alabama in oktober 1970.
    Websites:
    https://lynyrdskynyrd.com
    https://www.38special.com/
    Dit nummer: https://www.elsewhere.co.nz/fromthevaults/3806/lynyrd-skynyrd-freebird-demo-1970/.

    ALIVE-TIP
    Guillermont Trio, Marc - Parallels #1
    Afkomstig van "The Space Animals" (eigen beheer, 2006)

    Aanstaande vrijdag staat het gezelschap Skunk Funk International op het toneel van de Saxion zaal van de Metropool in Enschede. De naam van de band verwijst naar de musici die ze eren met deze Tribute To The Brecker Brothers. Randy en Michael Brecker waren een veelgevraagd blazersduo, dat op talloze platen van zeer verschillende bands te horen is. Uiteraard werden ze bekend door hun bijdragen aan LP's van Frank Zappa, maar ze speelden ook minder op de voorgrond bij groepen en acts als Crack The Sky, Donald Fagen, Bruce Springsteen, Steely Dan en Lou Reed. Daarnaast hadden ze als The Brecker Brothers ook hun eigen funky jazzrockgroep, waarmee enkele platen gemaakt werden, zoals het invloedrijke "Heavy Metal Be-Bop" uit 1978. In 2007 overleed saxofonist Michael Brecker. Aan dit internationale tribute-gezelschap werken musici mee als bassist Lorenzo Feliciati, percussionist Martin Verdonk, toetsenman Berthil Busstra en gitarist Marc Guillermont. Van laatstgenoemde hebben we in het verleden al eens solomateriaal gedraaid. Mooie gelegenheid om zijn "The Space Animals" uit 2006 nog eens uit de kast te trekken voor het Scott Henderson-achtige "Parallels #1".
    Websites:
    https://metropool.nl/agenda/a-tribute-to-the-music-of-the-brecker-brothers/
    https://www.facebook.com/marcguillermont/ .

    LIVE-TIP
    Mystery – A Song For You
    Van het album “Delusion Rain” (Unicorn Digital, 2015)

    De Canadese progressieve rockband Mystery werd in 1986 opgericht door multi-instrumentalist Michel St-Père. In 2013 werd voor het eerst opgetreden in Nederland. Tijdens dit concert in de Zoetermeerse Boerderij werd het live-dubbelalbum ‘Tales From The Netherlands’ (2014) opgenomen. Sindsdien ontbreekt ons land niet inn Mystery's tourschema's en hebben de sympathieke muzikanten een loyale fanbase opgebouwd.De afgelopen jaren waren zeer succesvol voor Mystery. Het zesde studio-album “Delusion Rain” (2015) kreeg lovende recensies en behaalde zelfs de eerste plaats in de jaarlijst van Progwereld. Mystery was in 2016 één van de hoogtepunten van het jaarlijkse Progdreams Festival. Dit optreden is opgenomen en op CD en DVD uitgebracht met als titel: “Second Home”. Ook het zevende studio-album “Lies And Butterflies” (2018) viel goed in de smaak bij zowel fans als critici. Kortom, na meer dan 30 jaar is Mystery nog steeds verrassend en vernieuwend. (bron: Boerderij Zoetermeer) Op zaterdag 19 oktober treedt Mystery opnieuw op in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer, met als voorprogramma de Poolse band Moonrise. Wij gaan luisteren naar “A Song For You”, van het album “Delusion Rain” uit 2015, het eerste album met zanger Jean Pageau.
    Website: https://www.therealmystery.com/ .

    ALBUM VAN DE MAAND
    Thieves' Kitchen - Mirie It Is
    Afkomstig van: "Genius Loci" (eigen beheer, 2019)

    Thieves' Kitchen leerden we aan het begin van dit decennium kennen als 'de nieuwe band van Mark Robotham', de drummer die met zijn oude band Grey Lady Down zelfs ooit de Xymphonia-radiostudio bezocht. De groep maakte na een radiostilte van 5 jaar wat ons betreft een reuzensprong met het vierde album "The Water Road". De Britse kern Robotham, gitarist Phil Mercy en fluitist/zangeres Amy Darby kreeg hier uitgebreide Zweedse hulp van diverse Änglagård-leden. Al die muzikanten kregen ruimte te schitteren in stuk voor stuk intrigerende composities, waarin trekjes Canterbury, maar ook progressieve folk terug te horen waren. Na dit meesterstuk verdween Robotham uit de vaste kern, maar trad Änglagård-toetsenist Thomas Johnson juist toe. Hoewel de arrangementen op de album sindsdien iets minder weelderig zijn, is het compositorische hoge niveau blijkbaar moeiteloos vastgehouden. Daarbij is er ook op "Genius Loci" weer veel te genieten voor Änglagård-liefhebbers, met naast Johnsons 'vintage' keyboards ook de ronkende baspartijen van Jan Brand en het kleurrijke fluitspel van Anna Holmgren. De huidige drummer Paul Mallyon heeft een Sanguine Hum-verleden, waarmee we ook een lichte muzikale verwantschap horen. Op het eerste gehoor is de zang van Darby wellicht weinig afwisselend, maar ze heeft een soort natuurlijke tristesse in haar zang die het geheel een aangenaam soort weemoedigheid meegeeft. Meest gloriërend solist is ongetwijfeld Mercy, met z'n behoorlijk jazzy solo's, die zeer sterk van opbouw zijn, in sterke interactie met de progressie van de compositie. Hogeschoolprog, jazeker, maar wel zeer meeslepend! Voor vanavond hebben we slotstuk "Mirie It Is" geselecteerd, een compositie die gebaseerd is op teksten en melodieën uit de 13de eeuw. De drums van Mallyon zijn grotendeels geïmproviseerd, aangezien hij pas heel laat bij de opname van dit nummer betrokken werd.
    Website: https://thieveskitchen.com/ .

    IN MEMORIAM
    Baker Gurvitz Army - Since Beginning
    Afkomstig van "Baker Gurvitz Army" (Vertigo, 1974 / Esoteric Recordings, 2011)

    De vorige week zondag overleden legendarische drummer Ginger Baker wordt voornamelijk herdacht om zijn invloedrijke bijdragen aan Cream, zijn drugsgebruik en zijn onvoorspelbare gedrag. Toch heeft deze slagwerker, zeker op muzikaal gebied, veel meer nagelaten. Denk alleen maar aan het enige album van de superformatie Blind Faith, gevormd door Baker, zijn Cream-collega Eric Clapton, Steve Winwood en Rick Grech. Na het uiteenvallen van die band richtte hij Ginger Baker's Airforce op en enige jaren daarna zou hij de mede-naamgever worden van Baker Gurvitz Army. Met die groep, waarin de andere naamgevers Paul en Adrian Gurvitz waren, zou hij drie studioplaten maken. De muziek van dit 'leger' bevatte invloeden van bluesrock, artrock, prog, psychedelica en pop en was enigszins vergelijkbaar met bands als Family en Traffic. Als eerbetoon aan Ginger Baker draaien we van het titelloze debuut uit 1974 "Since Beginning".
    Websites:
    http://www.gingerbaker.com/
    https://www.progarchives.com/artist.asp?id=6700.

    NIEUW / IN HET NIEUWS
    Watkins, Kit - Spirit Of The Water
    - Paradoxicon
    Afkomstig van "Field Of View" (eigen beheer, 2019)

    Zo af en toe wordt Kit Watkins nog in verband gebracht met progressieve muziek. In de laatste jaren was de van Happy The Man en Camel bekende toetsenman te horen op albums van Tim Bowness en Andy West, terwijl zijn naam ook prijkt op het lijstje van muzikanten die op de binnenkort te verschijnen plaat van zijn Happy The Man-collega Frank Wyatt meespelen. Zijn eigen recente werk ligt meer in de ambient-hoek, maar ook op dat gebied wijkt hij soms uit naar zijn oude liefde van de progressieve muziek. "Field Of View" is zo'n uitstapje. De CD begint met een eerbetoon aan Camel, waarin hij eind jaren 70, begin jaren 80 enige tijd de toetsen beroerde. Hij koos echter voor een cover van een song van "Moonmadness" uit 1976 en wel het verstilde "Spirit Of The Water" dat we voor vanavond hebben uitgekozen. De overige stukken kennen overeenkomsten met de muziek van zijn albums als "Azure", wat betekent dat er volop relaxte, licht jazzy stukken voorbij komen, waarin Watkins zijn befaamde Moogsolo's legt. In de meeste nummers wordt hij begeleid door drummer Forrest Young, terwijl Greg Moreau in het vanavond eveneens gedraaide "Paradoxicon" een mooie ebowgitaarpartij verzorgt. Voor liefhebbers van Watkins' tijd bij Camel is het interessant om te vermelden dat eind deze maand een soundboardopname uit 1980 min of meer officieel uitgebracht gaat worden onder de titel "Kosei Nenkin Hall Tokyo January 27 1980".
    Websites:
    http://kitwatkins.com/
    https://kitwatkins.bandcamp.com/ .

  • Sunday 6 October 2019 Show No. 1369

    NIEUW
    Moonrise - Dive
    - Between The Lies
    Van "Travel Within" (Lynx Music, 2019)

    "Travel Within" is het vierde album van Moonrise sinds het debuut in 2008. De eerste drie albums verschenen vrij snel achter elkaar, maar nu heeft het 7 jaar geduurd voor we een levensteken van dit Poolse project vernamen. We zeggen met nadruk 'project': ten tijden van voorganger "Stopover-Life" leek multi-instrumentalist/componist Kamil Konieczniak een echte band om zich heen verzameld te hebben. Nu is hij weer alleen verantwoordelijk voor bijna alle partijen. Alleen saxofinist Dariusz Rybka is even te gast: hij was een van de bandleden van 7 jaar geleden en was ook al op het tweede album te horen. Opnieuw is er een nieuwe zanger gevonden, in de vorm van Marcin Staszek. Hij zingt teksten van Millenium-zanger Łukasz Gall (die zelf het slotnummer zingt). Staszek legt een meevoelbare emotie in deze neoprog, die voldoende afwisseling, dynamiek, kleur en spanning heeft om van begin tot eind te boeiend te blijven. Het album heeft ook een volle, gelaagde productie meegekregen, met als piepkleine kanttekening dat de drums weliswaar meestal prima klinken maar dat je tóch hoort dat ze geprogrammeerd zijn. Moonrise verzorgt op 19 oktober het voorprogramma bij het concert van Mystery in Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer.
    Websites:
    https://www.facebook.com/Moonrise-146440865394699/
    https://lynxmusic.pl/index.php/component/muscol/M/7-moonrise/408-travel-within-digipak .

    NIEUW (jazzrock)
    Ron, Yuval - The Discovery Of Phoebe
    Afkomstig van "Somewhere In This Universe, Somebody Hits A Drum" (Wrong Notes, 2019)

    De Israëlische gitarist Yuval Ron kennen we van de jazzrockalbums en -DVD's met zijn band The Residents Of The Future. De laatste jaren woont hij in Duitsland en is hij bezig geweest met zijn nieuwste project "Somewhere In This Universe, Somebody Hits A Drum". Hieraan werkt de veelgevraagde drummer Marco Minnemann, terwijl Matt Paull en Roberto Badoglio keyboards respectievelijk bas spelen. De CD werd onlangs in eigen beheer uitgebracht, maar zou aanvankelijk via Pledge gefinancierd worden. Nadat Pledge echter failliet ging, heeft Ron ervoor gezorgd dat alle crowdfunders hun plaat toch in huis kregen. De zes composities tonen aan dat de muzikant de laatste jaren veel naar klassieke muziek heeft geluisterd. De melodieuze jazzrock bevat veel symfonische passages, die soms te herleiden zijn naar componisten als Holst. Tevens is de invloed van filmcomponisten hoorbaar. "The Discovery Of Phoebe" is een goed voorbeeld van al deze invloeden. Maar het virtuoze tweede gedeelte maakt ook duidelijk waarom hij dit nummer opgedragen heeft aan een van zijn voorbeelden: Allan Holdsworth.
    Websites:
    https://yuvalron.com/
    https://www.facebook.com/YuvalRonMusic

    NIEUW
    Kaprekar's Constant - Holywell Street
    - The Nightwatchman
    Van "Depth Of Field" (Talking Elephant Records, 2019)

    "Depth Of Field" is het tweede album van band met o.a. ex-Van Der Graaf Generator-saxofonist David Jackson en zijn dochter Dorie. In tegenstelling tot het meeste Van Der Graaf Generator-werk, is de muziek van Kaprekar's Constant relaxt, met een folky inslag. Kaprekar's Constant is echter niet zozeer Jacksons band, maar het geesteskind van Nick Jefferson en Al Nicholson, twee 'oudere jongeren' die al sinds de jaren zeventig samen van progressieve rock genieten en ook al jaren samen muziek maken. Om hun droom waar te maken en een muzikaal conceptstuk op niveau te kunnen afleveren bleek studio-eigenaar/producer/engineer Mike Westergaard, de onmisbare schakel. Vervolgens wist dat drietal naast Jackson ook ex-Level 42-lid Phil Gould te strikken. Ze waren te horen op debuut "Fate Outsmarts Desire" uit 2017. Op "Depth Of Field" blijkt Gould te zijn vervangen door Caravan-drummer Mark Walker. Wel weer van de partij is de jonge zanger Bill Jefferson, inderdaad de zoon van Nick. Vonden we hem op "Fate Outsmarts Desire" wel erg schuchter en terughoudend klinken, op "Depth Of Field" komt hij, evenals generatiegenoot en zangpartner Dorie Jackson, een stuk beter uit de verf. Thematisch duikt de groep de Britse geschiedenis in, op een wijze die doet denken aan hoe Big Big Train dat de afgelopen 10 jaar deed. Dat wordt uitgewerkt in 70 minuten licht-folky symfonische rock, verdeeld onder een 24 minuten lang epic, drie stukken van rond de 10 minuten en enkele kortere werken, waarvan wij er twee gekozen hebben.
    Website: http://www.kaprekarsconstant.com/ .

    NIEUW (verzamelaar)
    Archive - Erase
    - The Hell Scared Out Of Me
    Afkomstig van "25" (Dangervisit / [PIAS], 2019)

    Momenteel is Archive bezig met een uitgebreide tour ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de band. Eind september was de groep in Nederland te bewonderen. Om het jubileum verder luister bij te zetten werd in de vorm van "25" een mooi box-setje uitgebracht. Op de vier CD's die hierin zitten wordt in niet chronologische volgorde de muzikale erfenis van deze progressieve triphoprockband gepresenteerd. Juist omdat de platen van deze Engelse musici zo divers zijn is een bijzonder afwisselend geheel ontstaan. Voor een chronologisch overzicht kan men terecht bij het uitgebreide boekje dat eveneens in de box zit. In de vorm van interviewfragmenten met de belangrijkste hoofdrolspelers is goed de ontwikkeling van Archive te volgen. Daarbij wordt ook ingegaan op de zeven nieuwe tracks die op de schijfjes staan. Hierbij zitten nummers met Steve Mason en Band Of Skulls, maar voor vanavond hebben we twee andere stukken uitgekozen: "Erase" en "The Hell Scared Out Of Me". Laatstgenoemde track vormt samen met "Hyperreal" en het bijna 15 minuten durende "Heart Beats" het intrigerende, door Holly Martin gezongen sluitstuk van deze fraaie box. Deze is voor heel veel geld ook in de vorm van een 6-LP boxset te koop. Hier zitten ook een 10" en 7"-single in, waarbij op de laatste nog achtste nieuwe nummer prijkt.
    (Overigens was Achive net als Yuval Ron een Pledge-campagne gestart, vooral om het jubileum met een live-DVD op te vrolijken. Die DVD komt er waarschijnlijk niet; wel kan met bij de aanschaf van "25" via de website "25 Live" downloaden, hoewel deze release nog geen datum van release heeft.)
    Websites:
    https://www.archiveofficial.uk/
    https://www.facebook.com/ArchiveOfficial .

    IN HET NIEUWS
    Hooverphonic – Long Time Gone
    Van het album "Looking For The Stars" (Universal, 2018)

    De band Hooverphonic gaat België vertegenwoordigen tijdens het Eurovisie Songfestival in Rotterdam in 2020. Dit werd deze week bekendgemaakt. De Belgische inzending wordt net als in Nederland gekozen via een interne selectie. Vlaanderen en Wallonië leveren om het jaar een kandidaat aan. De Vlaamse selectiecommissie kiest ditmaal voor het al sinds 1995 actieve Hooverphonic. De band bestaat uit Alex Callier, Raymond Geerts en zangeres Luka Cruysberghs. De achttienjarige Cruysberghs is sinds 2018 zangeres van de band, nadat ze de Belgische editie van The Voice won. Haar voorgangers waren onder anderen Geike Arnaert, in Nederland vooral bekend van BLØF-duet "Zoutelande", en Noémie Wolfs. Hooverphonic bereikte de Nederlandse hitlijsten met liedjes als "Mad About You" en "The Night Before" en trad op tijdens festivals als Pinkpop en Lowlands. België wist de afgelopen twee jaar de finale van het Eurovisie Songfestival niet te bereiken. Van 2015 tot en met 2017 haalde het land echter drie jaar op rij de top tien. België is het eerste land dat zijn vertegenwoordiger voor het Eurovisie Songfestival van 2020 bekendmaakt. Het evenement vindt na de winst van Nederland met "Arcade" van Duncan Laurence in Rotterdam plaats. (bron: Nu.nl) "Long Time Gone" komt van het vorig jaar verschenen album "Looking For Stars" het eerste met zangeres Luka Cruysberghs.
    Website: https://www.hooverphonic.com .

    LIVE-TIP / AOR-OPENER
    Toto - White Sister
    Afkomstig van "Hydra" (Columbia, 1979 / 2014)

    Naast de talloze Genesis-, Pink Floyd- en Marillion-coverbands, bestaat er blijkbaar ook een groep fanatici die de muziek van Toto beheersen. Op 11 oktober speelt Touch Of Toto in De Meenthe te Steenwijk en op 23 november in Zaal Reimink in Heeten. Wie weet spelen ze dan een van de ruigste nummers die de Amerikanen ooit hebben opgenomen: "White Sister", afkomstig van de tweede LP die ze maakten, "Hydra" uit 1979.
    Websites:
    https://www.facebook.com/touchoftoto
    https://www.touchoftoto.nl/en / (wordt momenteel geüpdatet)
    en van Toto zelf: http://totoofficial.com .

    NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
    Thieves' Kitchen - Eilmer
    "Genius Loci" (eigen beheer, 2019)

    Thieves' Kitchen leerden we aan het begin van dit decennium kennen als 'de nieuwe band van Mark Robotham', de drummer die met zijn oude band Grey Lady Down zelfs ooit de Xymphonia-radiostudio bezocht. De groep maakte na een radiostilte van 5 jaar wat ons betreft een reuzensprong met het vierde album "The Water Road". De Britse kern Robotham, gitarist Phil Mercy en fluitist/zangeres Amy Darby kreeg hier uitgebreide Zweedse hulp van diverse Änglagård-leden. Al die muzikanten kregen ruimte te schitteren in stuk voor stuk intrigerende composities, waarin trekjes Canterbury, maar ook progressieve folk terug te horen waren. Na dit meesterstuk verdween Robotham uit de vaste kern, maar trad Änglagård-toetsenist Thomas Johnson juist toe. Hoewel de arrangementen op de album sindsdien iets minder weelderig zijn, is het compositorische hoge niveau blijkbaar moeiteloos vastgehouden. Daarbij is er ook op "Genius Loci" weer veel te genieten voor Änglagård-liefhebbers, met naast Johnsons 'vintage' keyboards ook de ronkende baspartijen van Jan Brand en het kleurrijke fluitspel van Anna Holmgren. De huidige drummer Paul Mallyon heeft een Sanguine Hum-verleden, waarmee we ook een lichte muzikale verwantschap horen. Op het eerste gehoor is de zang van Darby wellicht weinig afwisselend, maar ze heeft een soort natuurlijke tristesse in haar zang die het geheel een aangenaam soort weemoedigheid meegeeft. Meest gloriërend solist is ongetwijfeld Mercy, met z'n behoorlijk jazzy solo's, die zeer sterk van opbouw zijn, in sterke interactie met de progressie van de compositie. Hogeschoolprog, jazeker, maar wel zeer meeslepend!
    Website: https://thieveskitchen.com/ .

    NIEUW (soundtrack - heel erg verlaat)
    Jóhannsson, Jóhann - Children Of The New Dawn
    Afkomstig van "Mandy - Original Motion Picture Soundtrack" (Lakeshore Records, 2018)

    "Mandy" is een duistere wraakfilm, die vorig jaar behoorlijk goede recensies kreeg. Een van de opvallende aspecten was het gebruik van de klanken van "Starless" van King Crimson in de openingsscène. Dit stuk is niet toegevoegd aan de op CD verschenen soundtrack. Hierop staat alleen muziek geschreven door de vlak na het voltooien ervan overleden Jóhann Jóhannsson. Deze IJslandse filmcomponist kreeg de laatste jaren veel bekendheid door zijn scores voor films als "Prisoners", "Arrival" en "The Theory Of Everything", terwijl hij aanvankelijk ook "Blade Runner 2049" van zijn kenmerkende ambiënte filmklanken zou voorzien. Op "Mandy" zijn die klanken ook volop aanwezig, waarbij opvalt dat Jóhannsson de atmosferische muziek steeds van melancholieke melodieën voorziet, zoals goed te horen op het ontroerende "Mandy Love Theme". Het afsluitende "Children Of The New Dawn" dat we voor vanavond geselecteerd hebben, is uitgevoerd door een rockband, waarin zich onder andere Matt Chamberlain en Skúli Sverrisson bevinden.
    Websites:
    https://johannjohannsson.com/
    https://www.facebook.com/JohannJohannssonMusic/ .

    Threshold - Colophon
    Van "March Of Progress" (Nuclear Blast, 2012)

    "March Of Progress" verscheen in 2012 maar liefst vijf jaar na voorganger "Dead Reckoning" (2007). In die tijd was er dan ook wel het een en ander gebeurd in het Threshold-kamp. Zo verliet zanger Andrew 'Mac' McDermott de groep onverwacht vlak na de release van "Dead Reckoning", waarna hals over kop oerzanger Damian Wilson werd opgetrommeld voor de al geplande tournee. Tot 2009 was Threshold op het podium te vinden, waarna het nog een jaar duurde eer er berichten kwamen dat er aan een nieuw album werd gewerkt. De muziek op "March Of Progress" is toch in de eerste plaats symfonische metal te noemen, maar het lijkt wel of de terugkeer van Wilson ook voor meer melodie en warmte zorgt. Ondertussen is Wilson overigens ook alweer vertrokken en ingeruild voor een andere oud-Threshold-zanger: Glynn Morgan, die eerder te horen was op "Psychedelicatessen" (1994) en nu op "Legends Of The Shires" (2017). We gaan echter terug naar dat album uit 2012 met "Colophon".
    Website: http://www.thresh.net/ .

    Porcupine Tree - Even Less (live)
    Van de 2CD-DVD-set "Octane Twisted" (Kscope, 2012)

    Porcupine Tree is de meest succesvolle groep van het immer drukke baasje Steven Wilson. "Octain twisted" is een live-album met in 2010 in Chicago en Londen gemaakte opmnamen. Het meer dan een uur lange stuk "The Incident" staat er in z'n geheel op. Hiermee kwam Porcupine Tree grotendeels terug van de progmetal-escapades op de directe voorgangers (al doet het intro anders vermoeden!) en keerden de aloude Pink Floyd-invloeden weer overduidelijk terug. We hebben de indruk dat het stuk live spannender uit de verf komt dan in studio-vorm, onder meer door de spielerei van drumgoochelaar Gavin Harrison. Op de tweede CD staan oudere bandfavorieten die tijdens diezelfde tournee werden gespeeld. Van deze tweede CD het nummer "Even Less". We leerden het kennen als openingsnummer van het vijfde Porcupine Tree-studio-album "Stupid Dream" (1999) "Octane Twisted" laat echter een live-uitvoering horen van de twee keer zo lange versie die in 2000 op "Recordings" te vinden was.
    Website: http://www.porcupinetree.com/ .

    Alaska – Anyman's Tomorrow
    Van het album "Alaska" (LifeScape Records, 1998)

    Alaska is de bandnaam van het Amerikaanse duo Al Lewis (zang, drums en gitaar) en John O'Hara (toetsen). We kennen Al Lewis als zanger en drummer van de Amerikaanse band Starcastle. Daarom is het niet verrassend dat bij het beluisteren van het album duidelijk de invloeden van Starcastle en Yes terug te vinden zijn. De bandnaam is afgeleid van het nummer "Alaska" van de band U.K., een favoriet nummer van beide muzikanten. Alaska speelde kort na de release van het album op de festivals ProgDay '98 en NEARfest '99. Het album grijpt terug naar de 70's: de composities hebben veelal lange intro's, met een prominente rol voor toetsen, Jon Anderson-achtige zang en werken toe naar een bombastisch einde. "Anyman's Tomorrow" geeft een goede indruk van het album .