Uitzending Terugluisteren

FEESTELIJKE OPENER
Styx - A.D. 1928 / Rockin' The Paradise
Afkomstig van "Paradise Theatre" (A&M Records, 1981 / Audio Fidelity, 2014)

Uitzending 1111 kan niet beter beginnen dan met de eerste regels uit dit nummer van Styx: "Tonight's the night we'll make history ....". Maar niet alleen daarom, maar ook om het feit dat het audiofiele label Audio Fidelity het album “Paradise Theatre”, waar deze song, op staat op Hybrid SACD in een schitterende remastering heeft uitgebracht is aanleiding om wat van dit album te draaien. “Paradise Theatre” was het vierde achtereenvolgende Styx album dat in de VS de status driemaal platina behaalde, maar het is wel het enige album van Styx dat ooit op #1 heeft gestaan in de albumlijst in de VS. Het behoort zeker niet tot Styx's meest progressieve dan wel symfonische albums (daar voor moet je een aantal albums terug in de tijd) maar het album is wel een uiterst geslaagde en aanstekelijke mix van melodieuze rock met de nodige vleugjes progrock.
Website: https://www.styxworld.com/ .

NIEUW
Iamthemorning - Gerda
- K.O.S
Van "Belighted" (Kscope, 2014)

Iamthemorning is een Russische duo, bestaande uit pianist Gleb Kolyadin en zangeres Marjana Semkina. Op plaat laat het duo zich echter bijstaan door een scala aan muzikanten. Dat gold meteen al voor de debuutlangspeler. De titel daarvan werd onhandig genoeg weergegeven met het leesteken de tilde ("~"). Voor het gemak wordt het vaak titelloos genoemd. het album, dat in 2012 al digitaal verscheen en vorig jaar op CD was een geheimtip, die zich niet lang geheim wist te houden, waarna de plaat in de bovenste regionen van de jaarlijst van Progarchives eindigde. Iamthemorning speelde zich ook in de kijker van het Britse Kscope, dat nu de opvolger "Belighted" uitbrengt. Ook daarop zijn diverse gastmuzikanten te horen. Liefst twee klassieke strijkkwartetten en diverse rockmuzikanten, waarvan Porcupine Tree- en King Crimson-drummer Gavin Harrison het meest prominent is. De mix is gedaan door de van Tori Amos bekende Marcel van Limbeek. Stilistisch gaat men verschillende, zij het verwante richtingen op: we horen folkprog, zoals die ooit door een band als White Willow gemaakt werd - we horen ook op zowel intiemere als meer dansante klassieke muziek geïnspireerde kamerpop, die wel wat aan Mayra Orchestra doet denken en tenslotte, als de rockmuzikanten, met Harrison voorop, meer van zich laten horen ook sfeervolle progressieve rock. De stem van Marjana Semkina doet zelfs denken aan die van Maartje Dekker van Mayra Orchestra. Beiden hebben zuivere, maar ook wat zoetige manier van zingen, die af en toe wel wat meer 'bite' kan gebruiken. Vooral in "Gerda" zijn de overeenkomsten te horen. "K.O.S." is het meest stevige nummer, waarin Gavin Harrison zijn zeer herkenbare ding doet.
Website: http://iamthemorning.com/.



Voor degenen die Gleb Kolyadin van Iamthemorning solo willen horen: (helaas alleen als download)

NIEUW
Griff, Zaine - 83rd & 4th *
- 83rd And 4th **
- Flowers *
- Flowers **
- Immersed *
Afkomstig van * "Immersed" * (Zg Music/Ode Records, 2014)
en ** "Figures" (Polydor, 1982 / Zg Music, 2012)

De uit New Zeeland afkomstige Zaine Griff vertrok begin jaren 70 naar Engeland en werkte onder andere met Kevin Ayers en The Kings. Vanaf 1975 werkt hij aan een solocarrière, hoewel zijn debuut, het door Tony Visconti geproduceerde "Ashes & Diamonds" pas in 1979 verscheen. Tussen 1976 en 1983 maakte hij echter ook de nodige demo's en twaalf daarvan zijn onlangs als “Immersed" op CD verschenen. Met name de eerste vier songs zijn interessant omdat leden van de Manfred Mann's Earth Band hier intensief bij betrokken waren. Zo produceerden Chris Thompson en Manfred Mann de songs en speelden Thompson, Chris Slade, Matt Irving erop mee. Mann is ook te horen op synthesizers te horen op een oerversie van "83rd & 4th", dat net als onder andere "Flowers" in 1982 op Griffs tweede album, de progressieve synthipopplaat "Figures" zou terechtkomen. Om de ontwikkeling van de zanger/multi-instrumentalist te laten horen draaien we van beide stukken zowel de demo als de uiteindelijke song en sluiten dit blokje af met het titelnummer, een instrumentaaltje dat onder productie van Hans Zimmer geschreven werd voor de korte film "The Stranger". Overigens, mocht u in de studioversie van "Flowers" Kate Bush als achtergrondzangeres herkennen, dan klopt dit. Dit nummer werd opgedragen aan balletvernieuwer Lindsay Kemp, die zowel Bush als Griff beïnvloed heeft. Sinds 2011 is Griff trouwens weer terug in de muziek en heeft sindsdien ook al weer platen gemaakt en optredens verzorgd.
Website: www.zainegriff.com .

NIEUW
Pineapple Thief, The - Seasons Past
- The Fins Fan Me
Van "Magnolia" (Kscope, 2014)

"Magnolia", de nieuwe schijf van The Pineapple Thief, kent meerdere gezichten. Het album opent met het soort uptempo, niet te moeilijke poprock, waar voorganger "All The Wars" (2012) vol mee stond. Gelukkig is er nu ook meer plaats voor meer gedragen, melancholiek werk, waar we Bruce Soord en z'n mannen eigenlijk veel krachtiger in vinden. Gewoon, omdat de band dan meer gevoel uitstraalt. Die songs krijgen ook nog eens gloedvolle arrangementen met een voorname rol voor een 14-koppig strijkersensemble. Nadat we de wel weer steviger, zeer Porcupine Tree-achtige afsluiter van het reguliere album achter de kiezen hebben, kunnen we nog genieten van een meegeleverde akoestische EP. Die bevat vier uitgeklede versies van songs van de gewone albumversie, maar ook twee aanvullende songs. Beiden met teksten van Steve Coe, die ook enkele teksten voor het 'hoofdalbum' aanleverde. Deze producer, vooral bekend van zijn werk met Sheila Chandra, was al in een vroeg stadium bij The Pineapple Thief betrokken. Eerst op geluidstechnisch gebied, later met tekstuele bijdragen. "Magnolia" is zelfs aan hem opgedragen. Wij kiezen van die tweede schijf "The Fins Fan Me", dat ondanks het akoestische karakter van deze bonus-disc nu juist de gloedvolste elektrische gitaarsolo van deze hele 'limited edition set' laat horen.
Website: http://pineapplethief.com/ .

NIEUW
Alternative 4 – The Tragedy Shield
Van het album “The Obscurants” (Prophecy, 2014)

In 2011 werd Alternative 4 opgericht door Duncan Patterson, een tekstschrijver en bassist die het meest bekend is als oprichter en zanger van de progressieve rockband Antimatter. Daarnaast was hij van 1991 tot 1998 bassist, toetsenist en songschrijver van Anathema. De naam Alternative 4 is een verwijzing naar het gelijknamige Anathema-album, waar hij zestien jaar geleden aan bijdroeg. De muziek van Alternative 4 borduurt een beetje voort op de muziek van Anathema en Antimatter. “The Obscurant” is het tweede album van Alternative 4. Kenmerkend voor de muziek is de melancholische en atmosferische sound. Dat resulteert in soms prachtige doch kalme nummers. Helaas is dat kalme ook net de wat mindere kant van “The Obscurants”. Hoewel het enerzijds mooie nummers zijn, zit je aan de andere kant te wachten op die uitbarsting of climax die nooit komt. Toch blijft er genoeg om van te genieten, zoals bijvoorbeeld van “The Tragedy Shield”.
Website: http://alt4.blogspot.nl/ .

ACTUEEL
Autumn – Epiloque (What’s Done Is Done)
Van “My New Time” (Metal Blade, 2007)

Het is vandaag 21 september en dan begint de herfst. Wat is er dan toepasselijker dan muziek te draaien van een Nederlandse band die zich naar dit jaargetijde vernoemd heeft? Autumn is opgericht in 1995 in Friesland en bracht in 2002 zijn eerste CD “When Lust Evokes The Curse” uit. In de beginjaren werd de muziek van Autumn tot de gothic metal gerekend, maar door de jaren heen is de band meer invloeden uit progressieve rock en alternatieve rock gaan gebruiken. In 2007 kwam het derde album “My New Time” uit. Van dit album het nummer “Epilogue (What’s Done Is Done)”.
Website: http://www.autumn-band.com/ .

LIVE-TIP
Moulettes - Lady Vengeance
Van “Constellations” (Navigator, 2014)

Een tijdje geleden draaiden we al een nummer van het nieuwe album "Constellations" van Moulettes: een Britse folkband die behoorlijk buiten de folklijntjes kleurt en de nummers vol tempowisselingen en rare maatsoorten gooit. Live is de band dan ook een feest om te zien en zal ook de progliefhebber zeker aanspreken. Nu wil het feit dat de Moulettes op 4 oktober in Nijmegen in het Logegebouw een concert gaat geven. En dit mag niet gemist worden. En om de entreeprijs hoef je 't niet te laten, want die is slechts een tientje. We draaien "Lady Vengeance" van het nieuwe album waar ook Arthur Brown op te horen is.
Website: http://www.moulettes.co.uk/ .

LIVE-TIP
Panic Room – Searching
Van “Incarnate” (Firefly Music, 2014)

Panic Room is een samenkomst van leden uit de bands Karnataka en Mostly Autumn. Zangeres Anne-Marie Helder heeft een aangename stem en de voornamelijk relaxte composities doen haar stem recht. “Incarnate” is het vierde album van Panic Room, een plaat vol met lekker in het gehoor liggende progpopliedjes. De Britse band zal haar muziek deze maand ten gehore brengen in Haaksbergen als onderdeel van de Europese “Incarnate”-tour. Dat concert is aanstaande vrijdag 26 september in Theater de Kappen. Een dag later, zaterdag 27 september, is Panic Room samen met Lifesigns in De Boerderij in Zoetermeer te aanschouwen.
Website: http://www.panicroom.org.uk/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Iluvatar - The Storm
Van "From The Silence" (10t Records)

De nieuwe Iluvatar, het vierde album in de 22 jaar tijd sinds het debuut, is Album van de Maand September! De albumtitel "From The Silence" verwijst naar het feit dat het liefst 15 jaar stil is geweest rond deze symfonische rockband uit Baltimore, Maryland. Toch klinkt het album meteen vertrouwd, als een vorm van thuiskomen. Die warme, pure symfonische rocksound weerklinkt opnieuw een album lang, met volle keyboardtapijten en fijn gitaarwerk. Bovenal is daar de emotioneel bewogen zangstem van Glenn McLaughlin, die je altijd weer de oren doet spitsen. Het is dan ook erg jammer dat hij na de opnamen van dit album om persoonlijke redenen afscheid heeft moeten nemen van de band. Het album biedt een afwisseling tussen frisse compacte songs en gelukkig ook weer enkele van die langere, tegen de tien minuten durende stukken waar de band altijd al zo in excelleerde. "The Storm" is een van die compacte songs - pakkende neoprog , met vooral ook fijn gitaarwerk in de slotsectie.
Website: http://www.iluvatarband.com/ .

HERUITGAVE
Fireballet - Carrollon
Van “Two, Too” (Passport, 1976 / Inner Knot, 2014)

Eindelijk is het zo ver: na lang wachten zijn beide albums van de notoire Amerikaanse band Fireballet op CD te verkrijgen. Al in 2008 presenteerde de band op het toenmalige NEARfest plannen voor deze heruitgaven. Van de aangekondigde bonus-DVD's is het helaas niet gekomen, we moeten het doen met een tweetal bonustracks per CD; op de Japanse edities eentje meer. So what's all the fuzz about? Het eerste album van de band kwam uit in 1975 en was geproduceerd door niemand minder dan de van King Crimson en Foreigner bekende Ian McDonald, die ook nog eens op de plaat meedeed. Het titelstuk “Night On Bald Mountain” is de plaatkantlange showstopper. De De invloed vanYes en Genesis is duidelijk te horen, maar ook die van King Crimson hoor je, zeker in de bonustracks. Ook ELP wordt eer gedaan, maar dat heb je al snel als je een klassiek stuk bewerkt. Het tweede album liet veel compactere songs hoern en daardoor verloor de band wat momentum. Het bleek uiteindelijk dan ook de laatste plaat van de band.
Website: https://www.facebook.com/fireballet.music .

HERUITGAVE
Hallebeek Project, Richard - Good Food
Van "RHP" (Liquid Note Records, 2004 / Richie Rich Music, 2014)

Gitarist/componist Richard Hallebeek heeft onlangs het album "RHP", dat hij in 2004 met zijn Richard Hallebeek Project maakte, opnieuw uitgebracht. Voornaamste redenen hiervoor waren het feit dat het oorspronkelijke label Liquid Note Records niet meer bestaat en de matige mastering van het origineel. Wat dat laatste betreft is deze nieuwe versie een enorme verbetering. Hallebeeks collega, bassist Frank Vollink, heeft een qua dynamiek, ruimtelijkheid en gedetailleerdheid zeer sterke mastering gemaakt, waarin de progressieve jazzrock nog beter tot uiting komt. Muzikaal begeeft Hallebeek zich in het zelfde vaarwater als bands als Return To Forever, Chick Corea's Electric Band, Tribal Tech en Allan Holdsworth. Daarbij had hij destijds de eer om met gasten als Shawn Lane, Brett Garsed en Lalle Larsson te kunnen spelen. De heruitgave telt één bonustrack, het voorheen alleen als CD-R aan voorbestellers geleverde "External Mess". Vooral die voorbestellers worden uitgenodigd de website van Hallebeek te bezoeken, aangezien zij wellicht een gratis exemplaar van deze heruitgave kunnen bemachtigen.
Website: www.richardhallebeek.com .

IN MEMORIAM KENNY WHEELER
Bruford - Seems Like A Lifetime Ago Part 1+2
Afkomstig van "Feels Good To Me" (1977, E'G Records)

Afgelopen donderdag 18 september overleed Canadese trompettist en bugelist Kenny Wheeler op 84-jarige leeftijd. Hij is al jaren een vooraanstaand figuur in de jazzwereld en nam platen op voor vermaarde labels als Soul Note en ECM. Dat deed hij vanuit Londen, al sinds 1952 zijn standplaats, toen hij naar Engeland kwam op te studeren. Prog- en jazzrockliefhebbers kennen hem misschien via David Sylvian, of anders van zijn kleine maar fijne bijdrage aan het eerste album van Bill Brufords band Bruford, “Feels Good To Me” uit 1977, waar op hij een paar mooie bugelsolo's speelt. Wheeler is hier te horen met de leden van Bruford, te weten toetsenist Dave Stewart, bassist Jeff Berlin en gitarist Allan Holdsworth. En dan zijn er nog de bijzondere vocalen van Annette Peacock. Wij kiezen voor het lange “Seems Like A Lifetime Ago” waar op deze beide gasten te horen zijn en Wheeler zijn langste solo-passage heeft.
Bron: http://www.theguardian.com/music/2014/sep/19/kenny-wheeler-jazz-musician-dies-aged-84 .
Website Bill Bruford: http://www.billbruford.com/ .

IN HET NIEUWS
E.L.O. - Steppin' Out
Afkomstig van "Out Of The Blue" (Jet Records / Sony BMG, 1977)

Wie een jaar geleden zou hebben geroepen dat in een tijdspanne van iets meer dan 4 weken zowel Kate Bush als Electric Light Orchestra een concert zouden gaan geven, hadden we voor gek verklaard. Maar intussen is het zomer 2014 en zitten de Kate Bush-concerten in Londen er alweer voor twee-derde op en heeft Jeff Lynne's E.L.O. een 75 minuten durend concert gegeven. Dat vond vorig weekend plaats als headliner tijdens een festival in het Londense Hyde Park. Van de originele band zijn alleen nog Lynne en toetsenist Richard Tandy over, maar de rest van de band bevatte toch ook een aantal bekende gezichten: we noemen bassist Lee Pomeroy (It Bites, Steve Hackett) en achtergrondzanger / percussionist Mick Wilson (10CC / Three Friends). Daarnaast werd de band bijgestaan door de strijkers van het BBC Concert Orchestra. Daar waar Kate Bush haar grote hits bewust negeerde, was de E.L.O.-set een aaneenschakeling van hits en bekende songs, met enkele kleine verrassingen. Zoals bijvoorbeeld het wel heel erg Beatle-esque “Steppin' Out”, origineel te horen op “Out Of The Blue” uit 1977. Jeff Lynne is na al die jaren nog best goed bij stem en voor zover wij het kunnen beoordelen is zijn verbaasde reactie op het uitbundige onthaal van het publiek op de songs oprecht te noemen. Zo ook zijn opmerking aan het slot dat dit zeker niet de laatste keer is dat we ze live te zien zullen krijgen. Laten we hopen dat hij en zijn orkest dan ook Nederland aan doen.
Het optreden is te bekijken op Youtube: http://youtu.be/AmIJ9tZfiaY .
Website: http://www.elo.biz/ .

SEVENTIES – ITALO-PROG
Museo Rosenbach - Della Natura
Van "Zarathustra - Live" (Immaginifica, 2012)

Een aantal afleveringen geleden lieten we wat horen van de reünieplaat van Museo Rosenbach, één van de legendarische Italiaanse bands uit de jaren 70. Zo goed als iedere progfan heeft het album Zarathustra uit 1973 hoog in het vaandel. Dit was dan ook de enige release die de band in zijn korte bestaan uitbracht. Toen men echter een aantal jaar geleden weer bij elkaar kwam, besloot men de plaat integraal live in de studio op te nemen, met gebruik van de huidige techniek. Hoewel redelijk trouw aan het origineel, is het niet zomaar een 'carbon copy'. Doordat de band wat extra handen ter beschikking heeft kan met een iets zwaarder geluid neerzetten, waardoor het resultaat misschien iets heavier is dan het origineel. Begin dit jaar mocht de band in Japan een aantal concerten verzorgen, waar ook gelijk een liveplaat van is gemaakt. We gaan echter luisteren naar "Della Natura" van de live-in-de-studioplaat van twee jaar terug.
Website: http://www.museorosenbach.com/home.html .

NIEUW
Abel Ganz - Obsolescense Pt. III: Close Your Eyes
- End Of Rain
Van "Abel Ganz" (eigen beheer, 2014)

De Schotse band Abel Ganz werd al in 1980 in Glasgow opgericht door toetsenist Hew Montgomery en multi-instrumentalist Hugh Carter. Het was een wat onbekendere band in de Britse neoprog-beweging van de jaren '80, vaak genoemd in relatie tot Pallas omdat zanger Alan Reed bij Abel Ganz zong voor hij naar Pallas vertrok. Het was een van de vele bezettingswisselingen. In de jaren negentig was er weinig activiteit en uiteindelijk stopte de groep. Maar niet definitief, want nadat de paden van Montgomery en Carter elkaar weer gekruist hadden, kwam er een frisse nieuwe bezetting en uiteindelijk in 2008 een nieuw album in de vorm van "Shooting Albatross". In de jaren erna besloten zowel Montgomery als Carter met Abel Ganz te stoppen, beslissingen overigens waar geen conflicten aan ten grondslag lagen. De overige drie leden van de "Shooting Albatross"-bezetting ging echter door, met dus geen enkele oprichter of andere muzikanten van vóór dat album aan boord. Een nieuwe start dus in feite en om dat te benadrukken heet het nieuwe album kortweg "Abel Ganz". Het is uiterst breed geschakeerd en ambitieus - we durven te stellen het muzikaal rijkste album uit de bandhistorie. Daarvoor is een flink regiment gastmuzikanten aangeboord uit diverse muzikale werelden: zo zijn er twee leden van de folkrockband Runrig present, enkele andere folkmuzikanten, alsmede een klassiek hoboïste én een heel regiment koperblazers. Oh ja: Hew Montgomery en Hugh Carter vervullen beiden een gastrolletje. Meest 'old school'-symfonische werkstuk op de plaat is de vijfdelige suite "Obsolescence", waarin toetsenist Jack Webb met diverse 'vintage'-instrumenten een ruime rol heeft. Maar dan hebben we al een puur klassieke ouverture met hobo en strijkersarrangement van Iona's Frank van Essen achter de rug. De tweede helft van het album bevat ontspannen, filmische stukken die doen denken aan de country-kamermuziek van Tin Hat om uiteindelijk te eindigen met een berustend klinkende jazzy bugelsolo. Een opmerkelijk en gedurfd album.
Website: http://www.abelganz.com/ .

NIEUW
Samurai Of Prog, The - Into The Lake
- After The Echoes
Van "The Imperial Hotel" (Secrest Oy, 2014)

Na twee albums gevuld met covers van progressieve rock-klassiekers en minder bekende pareltjes uit het genre, wilden Marco Bernard, Steve Unruh en Kimmo Pörsti, de creatieve kern van The Samurai Of Prog, een plaat maken met originele composities. Daartoe werden enkele toetsenmannen uitgenodigd materiaal te schrijven. Zo pende David Myers het melancholieke pianostuk "Victoria's Summer Home", dat als inleiding op het titelnummer fungeert. Het titelstuk zelf komt voort uit een onuitgewerkt nummer van Englands Robert Webb, dat oorspronkelijk alleen op een zeer gelimiteerd Japans schijfje leverbaar was. Het materiaal is verder bijgeschaafd door twee andere componisten en is daardoor een bijna een half uur durend epos geworden, dat uitstekend past in de symfonische rocktraditie van de jaren zeventig. Webb componeerde ook nog "Limoncello", dat tevens op zijn soloalbum "Liquorish Allsorts" staat en reeds in Xymphonia te beluisteren was. De vanavond gedraaide nummers, "Into The Lake" en "After The Echoes", zijn geschreven door respectievelijk Linus Kase en Octavio Stampalia. Ondanks deze veelheid aan schrijvers is "The Imperial Hotel" een coherente plaat, die de liefhebbers van melodieuze, avontuurlijke maar toch vertrouwde symforock zeker zal aanspreken. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het prachtige, fantasierijke hoesontwerp van Ed Unitsky dat bijna schreeuwt om het lp-formaat.
Website: www.seacrestoy.com .

NIEUW
Honing (Sebas) – Ramayana
Van “From Middle To East” (Freia Music, 2014)

Sebas Honing (1990) is een multi-instrumentalist die progressieve composities maakt. Rock, metal en zelfs ballads. Hij speelt al vanaf zijn vijfde gitaar, doorliep het conservatorium en geeft nu muzieklessen op zijn eigen muziekschool ‘A Different Tune’. Eind 2013 kwam hij met het debuutalbum van de rockband Equisa, “A Strange Release”, afgelopen april verscheen zijn eerste solo-album “Songs Of Seas And Oceans”. Dat was de eerste van twee conceptalbums en van dit album hebben we al enkele nummers ten gehore gebracht. Nu is het vervolgalbum “From Middle To East” verschenen. Zoals de titel aan aangeeft, is het een muzikale reis door het Midden-Oosten, van Turkije door India naar Indonesië. Progressieve muziek word gecombineerd met traditionele muziek uit deze drie landen. Alle instrumenten op dit album worden gespeeld door Sebas Honing zelf. Ook zingt hij, soms bijgestaan door zijn partner Petra. Mocht u het eerste album van dit tweeluik, “Songs Of Seas And Oceans”, nog niet aangeschaft hebben: het is nu ook in speciale combi, met “From Middle To East”, te verkrijgen bij Freia records.
Websites: https://www.facebook.com/sebas.honing
en http://www.freia-music.nl/c-2454957/sebas-honing/ .

NIEUW
Monarch Trail - Silent World
Van "Skye" (eigen beheer, 2014)

Monarch Trail is een Canadees trio rond toetsenwizard en zanger Ken Baird. Ken Baird: bij die laatste naam ging ons vaag een belletje rinkelen. Dat kan kloppen, want hij bracht ook enkele albums uit onder eigen naam, én in het jaar 2000 het album "Orion" met zangeres Sue Fraser. Dat aangename album hebben we indertijd ook bij Xymphonia behandeld, maar nadien waren we Baird uit het oog verloren. Het is maar goed dat we 'm bij dit debuut van zijn nieuwe groep weer in de picture krijgen, want "Skye" is een ware lekkernij voor de liefhebber van pure symfonische rock. Baird heeft voorkeur voor een zwaar en vet Moog-geluid, dat door de heldere productie kamerbreed je huiskamer binnenkomt. Wat dat betreft doet hij niet onder voor Erik Norlander in z'n beste doen. Maar met alleen lekker keyboardspel kom je er niet, maar Baird giet dat in weliswaar niet vernieuwende, maar wel frisse en uiterst melodieuze composities. Hij wordt daarbij verkwikkend aangejaagd door een energieke ritmesectie. Hij zingt zelf met een niet heel bijzondere, maar wel aangename stem. Dan zijn er fijne bijdragen van liefst drie gitaristen. Koningsstuk is het twintig minuten lange, afwisselende en wervelende "Sky Above The Sun". Dat later misschien, voor vanavond houden we het bij "Silent World".
Websites: http://www.monarchtrail.com/
en http://www.kenbairdmusic.com/ .

LIVE-TIP
Alcest – Autre Temps
Van “Les Voyages De L'Âme” (Prophecy, 2012)

“Alcest behoort tegenwoordig zo ongeveer tot de top van het shoegaze-genre. Fransoos Neige heeft zich afgelopen tijd in talloze bands en projecten gemengd maar Alcest is toch het voornaamste van de Fransman, die eigenlijk Stéphane Paut heet. Sinds 2007 beweegt hij zich in een nieuw soort muziekstijl waarbij black metal moeiteloos met de prachtigste, dromerigste en emotioneelste melodieën samengaan. Wat als eerste opvalt aan dit derde album, is de enorm heldere productie, waardoor de uitgesponnen en dromerige melodieën uitstekend tot hun recht komen. gitaarwerk waarmee albumopener "Autre Temps" bouwt langzaam op naar een prachtige melodie die bijna tranen in je ogen opwekt. Wonderschoon!" (Holy Sh!t, Ragherrie.com; waardering: 98/100) Alcest gaat op tournee als voorprogramma van Opeth en is in die hoedanigheid op vrijdag 7 november te aanschouwen in de Heineken Music Hall in Amsterdam.
Website: http://www.alcest-music.com/ .

AOR
Point Blank - Let Her Go
Van “On A Roll” (MCA, 1982)

Het Texaanse Point Blank maakt in de eerste jaren na de oprichting in 1974 enkele southern rockplaten in de toenmalige ZZ-Top-stijl. Maar net als veel tijdgenoten past Point Blank zijn muziek aan de steeds populairder wordende AOR aan. En het is voornamelijk het vijfde album “America Exce$$” uit 1981, dat successen brengt. De band heeft zelfs een bescheiden hit in het thuisland. Het laatste album, “On A Roll”, verschijnt in 1982. Keyboards nemen hier een meer prominente rol in en veel nummers hadden zo op een Journey-plaat kunnen staan. In 2005 is er een reünie die zó goed bevalt, dat er zelfs een nieuw studio-album volgt in 2009. Helaas verliest de band in de opvolgende jaren een aantal leden aan kanker en zijn alleen gitarist Rusty Burns en zanger John O'Daniel nog als oerleden over. Begin dit jaar bracht Point Blank zijn negende album uit, gefinancierd via een Kickstarter-campagne. De band viert op dit album zijn 40-jarige jubileum met een terugkeer naar het oude southern rockgeluid. We gaan luisteren naar "Let Her Go" van "On A Roll", het album met de Journey-trekjes uit 1982.
Website: http://www.pointblanksouthernrock.com/ .

LIVE-TIP
Mystery – Snowhite
Van het album “Beneath The Veil Of Winter’s Face” (Unicorn Digital, 2008)

Aanstaande vrijdag, 19 september, presenteert de Canadese progressieve rockband Mystery zijn nieuwe live-album “Tales From The Netherlands” in de Boerderij in Zoetermeer. Het is een registratie van het debuut-optreden in Nederland, ook al in De Boerderij, in 2013. Dat was toen nog met zanger Benoit David. Begin maart 2014 kondigde de band aan dat de voormalige Yes-zanger een rustpauze neemt en de muziekwereld even verlaat. Benoit David is nu vervangen door Jean Pageau. De live CD is tijdens deze avond verkrijgbaar bij de merchandise stand. Mystery werd in 1986 opgericht. In 1992 brengt de band zijn debuutalbum uit en krijgt internationale bekendheid. In 1996 zet Mystery zichzelf definitief op de kaart met het album ‘Theatre Of The Mind’. Wereldwijd krijgt het album lovende recensies. De band weet een perfecte balans tussen progressieve rock en AOR en akoestisch en elektrisch te creëren. In de daarop volgende jaren staat Mystery regelmatig met Saga op grote progressieve rockfestivals over de hele wereld. In 2012 brengt Mystery het album “The World Is A Game” uit, gevolgd door een wereldtournee.
Website: http://www.therealmystery.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Iluvatar - Le Ungairé Moo-Moo
Van "From The Silence" (10t Records, 2014)

De nieuwe Iluvatar, het vierde album in de 22 jaar tijd sinds het debuut, is Album van de Maand September! De albumtitel "From The Silence" verwijst naar het feit dat het liefst 15 jaar stil is geweest rond deze symfonische rockband uit Baltimore, Maryland. Toch klinkt het album meteen vertrouwd, als een vorm van thuiskomen. Die warme, pure symfonische rocksound weerklinkt opnieuw een album lang, met volle keyboardtapijten en fijn gitaarwerk. Bovenal is daar de emotioneel bewogen zangstem van Glenn McLaughlin, die je altijd weer de oren doet spitsen. Het is dan ook erg jammer dat hij na de opnamen van dit album om persoonlijke redenen afscheid heeft moeten nemen van de band. Het album biedt een afwisseling tussen frisse compacte songs en gelukkig ook weer enkele van die langere, tegen de tien minuten durende stukken waar de band altijd al zo in excelleerde. Meest a-typisch, maar niet minder lekker, is de nogal Crimsonesque instrumental "Le Ungairé Moo-Moo".
Website: http://www.iluvatarband.com/ .

IN HET NIEUWS
Messenger - Midnight Afkomstig
van "Illusory Blues" (Svart Records, 2014)

Afgelopen donderdagavond werden de jaarlijkse Prog Awards uitgereikt – een door PROG Magazine georganiseerd evenement. Een deel van de awards wordt toegekend door de PROG redactie, voor een aantal kon door de lezers van het blad en bezoekers van de PROG-website gestemd worden. Zo ook voor de Limelight Award: de categorie gericht op de nieuwe, opkomende bands. In die categorie waren o.a. Thieves Kitchen, Purson en Synasthesia genomineerd, maar de award ging uiteindelijk naar de Britse band Messenger. Mooie aanleiding om weer eens wat van het debuutalbum “Illusory Blues” te draaien, dat afgelopen voorjaar verscheen. Messenger past in het rijtje bands die zich laat inspireren door klassieke sounds uit de jaren 70 en daar zijn eigen ding mee doet. Denk aan bands als Midlake, The Decemberists, Fleet Foxes en ook vooral Astra. Messenger rockt bij vlagen bijna net zo hard als Astra, maar de harmonieuze zang doet wel wat denken aan Midlake.
De volledige lijst met winnaars van de Prog Awards 2014 vind je hier: http://prog.teamrock.com/news/2014-09-11/prog-awards-2014-winners-in-full .
Website Messenger: http://www.messengerbanduk.com/ .

VERGETEN VOLBLOED PROG
Stallion - If Life Were Death
van "The Hard Life" (Lightning Tree, 2006)

Als er één band is, die de titel 'missing link' tussen de oude progbands en de neo-progscene in de UK verdient, is het de band Stallion wel. Hoewel de groep een grote mate van populariteit genoot bij de concertgangers, is Stallion behoorlijk in de vergetelheid geraakt. In de korte bandcarrière is er ook maar 1 singeltje verschenen als bestaansbewijs. Stallion wordt in 1972 in Sussex opgericht. Vooral drummer Steve Demetri is de drijvend kracht, die de band de kant van zijn voorliefdes, Genesis en King Crimson, opstuurt. Pas in 1974 werd keyboardspeler Phil Thorton aan de gelederen toegevoegd: Thorton stond in het publiek bij een optreden en eiste gewoon een plek in de band. Na wat ledenwisselingen is er tussen 1976 en 1977 een stabiele line-up die veel live speelt als voorprogramma van grote namen. Na het winnen van een door Melody Maker georganiseerde wedstrijd, mag Stallion in 1976 zelfs het Reading Festival openen en ontstaat er ook interesse bij platenmaatschappijen. Een 'residency' in de befaamde Marquee Club in Londen zorgde regelmatig voor opstoppingen voor de deur: zó populair begon de band te worden. Met de opkomst van punk vond het management dat de muziek compacter moest. Gevolg: al snel verlieten leden de band, waaronder de toetsenist. Uiteindelijk viel in 1979 het doek. Gelukkig zijn er door de jaren heen wel wat opnamen gemaakt en deze zijn in 2006 uitgebracht op CD. Het valt op dat ondanks dat het demo's zijn er wel een coherent geluid is. De meeste leden en ex-leden van de band zijn actief gebleven in de muziek: zo speelde Phil Thornton onder andere bij Sinead O'Connor en zelfs Hawkwind, voordat hij een succesvol New Age-muzikant werd. Een van de bassisten dook op in de legendarische band England, vlak na het verschijnen van “Garden Shed”. Andere ex-leden richtten Minotaur op: wederom een obscure neo-prog band. Het volledige verhaal van de band is te lezen op de site van Phil Thorton.
Website: http://www.philthornton.com/web/glowpony.php .

ITALOPROG MEETS KLASSIEK
P.F.M. - Nabucco Overture incl. Donosor B.
Afkomstig van "PFM In Classic: Da Mozart A Celebration" (Aerostella, 2013)

Het is maar weinig bands met een carrière langer dan 40 jaar gegeven, om na al die jaren nog met albums te komen die bijna net zo fris aanvoelen als hun debuut. Het Italiaanse P.F.M. kende een periode van grote artistieke successen in de jaren 70, gevolgd door groot commercieel succes in de jaren 80. En toen leek het even dat P.F.M. langzaam zou wegzinken in de mist van de muziekgeschiedenis, maar sinds de eeuwwisseling heeft de band zijn muzikale afkomst weer omarmd, treed met grote regelmaat in Italië op en speelt dan met name materiaal uit de jaren 70. Ook heeft Premiata Formeria Marconi de nodige nieuwe albums uitgebracht. Na de rockopera “Dracula” en het instrumentale “Stati Di Immaginazione” en de conceptplaat “A.D. 2010” verscheen vorig jaar het album “PFM In Classic: Da Mozart A Celebration”: een samenwerking tussen P.F.M en het SymphSonic Orchestra. Klassieke stukken zijn bewerkt zodat er een kruisbestuiving ontstaat tussen band en orkest, waarbij in de bestaande klassieke stukken nieuwe P.F.M.-muziek is ingevoegd. Het resultaat is een intrigerend fris klinkend album. De bewerking van Verdi's ouverture voor de opera Nabucco, met daarin verweven PFM's nieuwe compositie “Donosor B”, is daarvan een schitterend voorbeeld.
Website: http://www.pfmpfm.it/official_newsite.html .

VERGETEN NEO-PROGBAND
Primitive Instinct - Alter Ego
Van “One Man's Refuge” (eigen beheer, 2012)

Primitive Instict bestaat 27 jaar, maar heeft in al die tijd maar 3 studio-albums uitgebracht! Hoewel de band in het begin van hun carrière zeker het juiste pad bewandelde, met goed in het gehoor liggende melodieuze pop-prog, lukte het niet echt om een groot publiek aan te spreken. Iets wat tijdgenoten als Jadis wel lukte. Na het debuut duurde het dan ook een behoorlijke tijd dat er een opvolger kwam. Wel wist Primitive Instinct een plek te bemachtigen op een van de Progfarm festivaledities, waarna het weer stil werd. Nu blijkt dat de band toch gewoon actief is gebleven en er in 2012 een nieuw album is verschenen. De formule is niet echt veranderd. Nog steeds maakt de band rond Nick Sheridan lekker in het gehoor liggende muziek, vergelijkbaar met de lichtere kant van een band als Marillion.
Website: http://www.primitiveinstinct.net/ .

Mist Season - Defending Hands
Van “Reflections” (eigen beheer, 2011)

Mist Season werd opgericht in 2004, in Hämeenlinna (Finland). De muziek die de band maakt is een mengsel van progressieve rock, jazzrock en fusion, met veel aandacht voor emotionele en dynamische elementen. Bij de naam Mist Season en het zien van het boekwerkje, foto’s en artwork gaan je gedachten meteen uit naar de herfst die komen gaat. “Reflections” is het derde album van de Finse vijfmansformatie, en op dit album staan hoofdzakelijk instrumentale nummers. Dat geldt echter niet voor “Defending Hands”, dat opent met de mooie stem van gastzangeres Mirja Lassila. Ze wordt begeleid door akoestische gitaar en toetsen, waaraan later sax, elektrische gitaar en drums worden toegevoegd: één van de mooiste nummers van het album “Reflections”, zoniet het mooiste.
Website: http://www.seacrestoy.com/#MIST%20SEASON .

NIEUW
Amplifier – Bride
Van "Mystoria" (Superball Music / Century Media, 2014)

De eerste drie albums van het Britse Amplifier, die sinds 2007 verschenen, kregen steeds lovende recensies, maar konden ons maar zeer deels bekoren. We vonden de muziek teveel een stonerrock-sound hebben, met de flinke gitaarmuren die daarbij horen. Het vierde album, "Echo Street", was andere koek. Het verscheen bij het postprog-label Kscope en de bandsound leek wel aangepast op de smaak van Kscope. De sfeer was dromeriger, de composities waren melodieuzer. Toch was de muziek buitengewoon spannend - én verslavend, zo bleek. Liefhebbers van die "Echo Street"-sound zullen hoogstwaarschijnlijk enigszins teleurgesteld zijn in "Mystoria". De band maakt nu een harder soort space-rock, waarbij het geluidsbeeld (expres?) erg onrustig is, wat luisteren vermoeiend maakt. Ook de stevige gitaarmuren van weleer keren hier en daar terug. Dat contrasteert dan wel aardig met de harmonieuze zangkoortjes die de herstilering hebben overleefd. We luisterden toch stug door en kunnen er toch ook niet omheen dat naast het stijlverschil de composities minder uitgewerkt zijn dan op "Echo Street".
Website: http://www.amplifierband.com/ .

NIEUW / JAZZROCK
Fernandes, Peter - Q.E.D. Intro
- Quod Erat Demonstrandum
Van "Q.E.D." (eigen beheer, 2014)

Van oorsprong is de uit Massachusetts afkomstige Peter Fernandes een trompettist, maar hij ontwikkelde zich gaandeweg in een begenadigd toetsenman en EWI-specialist. Het in eigen beheer uitgebrachte "Q.E.D." is zijn vijfde album, waarop hij zijn muzikale voorliefde voor dynamische fusion, virtuoze jazzrock en Latin naar hartenlust etaleert. Daarbij wordt hij bijgestaan door een sterrencast, bestaande uit onder andere Brett Garsed, Derek Sherinian, Ric Fierabracci, Jimmy Johnson, Virgil Donati en Gary Husband. Naast deze musici speelt ook Richard Hallebeek een hoofdrol op zijn gitaar en Yamaha G10-gitaarsynthesizer. Dat laatste, ietwat SynthAxe-achtige geluiden producerende instrument, is goed te horen in het intro op het titelnummer, alsmede in het enige gezongen stuk, het I.O.U.-achtige “Your Truth”. "Quod Erat Demonstrandum" is in feite het titelstuk van de CD, want dat is waar de afkorting voor staat. Hierin speelt Hallebeek enkele fraaie gitaarsolo's. Overigens is onlangs zijn in 2004 verschenen "Richard Hallebeek Project: RHP" opnieuw uitgebracht met een overtuigend beter klinkende remastering. Binnenkort zullen we in Xymphonia hier meer aandacht aan besteden. “Q.E.D.” is te bestellen via CDbaby.
Websites: www.cdbaby.com/Artist/PeterFernandes1
en www.pfernandes.org .

NIEUW
LogoS - In Fuga
- Completamente Estranei
Van "L'Enigma Della Vita" (Andromeda Relix / Lizard, 2014)

LogoS, met een hoofdletter S aan het eind dus, is een Italiaanse band, die al in 1996 in Verona werd opgericht. Sindsdien verschenen drie platen, in 1998, 2001 en dit jaar, 13 jaar later pas dus, het derde album "L'Enigma Della Vita". De band is niet uit elkaar geweest in die tussentijd, maar heeft heel rustig de tijd genomen om de stukken te componeren en soms radicaal te herschrijven. Ook werd er regelmatig live opgetreden, waarbij de groep naast eigen werk ook altijd flink wat covers van uiteenlopende Italiaanse en Britse proggroepen speelde. Al in 2008 is begonnen met de opnamen van "L'Enigma Della Vita". Invloeden van de bands die gecoverd werden, zoals Genesis, King Crimson, PFM en Le Orme, klinkt duidelijk door in de klassieke RPI ('rock progressivo Italiano') van LogoS. Fijn is dat de band de tijd neemt een compositie op te bouwen, waarbij het zo maar een minuut of 4 kan duren eer er überhaupt gezongen wordt - áls er al gezongen wordt. Vooral de warme 'vintage' toetsen geven een weldadig bandgeluid.
Website: http://www.logosprog.it/discenigma_en.html .

NIEUW
Slick, Julie & Marco Machera - Krush
- Infinity x 1
Van "Fourth Dementia" (Slick Sound/Eigen Beheer, 2014)

In aflevering 1094 besteedden we in Xymphonia aandacht aan "Dime Novels", de nieuwe CD van de Italiaan Marco Machera. Deze multi-instrumentalist met de bas als specialiteit werkt samen met progressieve rockmusici als Pat Mastelotto, Tony Levin en Markus Reuter. "Fourth Dementia" is een instrumentale duoplaat met Julie Slick, een bassiste die vooral in de kringen rondom King Crimson een graag geziene gast is. Het album bevat daarom zeker de nodige invloeden van die band, maar kent ook de nodige ambient sferen en melodieuze bascomposities die verwantschap met het werk van Michael Manring vertonen. Als gasten zijn aangetrokken Eric Slick, inderdaad de broer van Julie, op drums, Sarah Anderson, die onder meer de strijkers op "Krush" verzorgde, en de haast onvermijdelijke Mastelotto, die op één nummer te horen is.
Websites: http://julieslick.bandcamp.com/album/fourth-dementia
en http://www.marcomachera.com/home.html
en http://julieslick.com/.

(OP)NIEUW
Opeth - River
Van "Pale Communion" (Roadrunner Records, 2014)

Wat een geweldig album, de nieuwe Opeth, “Pale Communion”. Hij is niet uit onze CD-speler te branden! Eigenlijk komen alle facetten wat voor ons progressieve muziek inhoudt aan bod. Melodie, bombast, tempwisselingen, epische stukken, rustige dromerige, geweldige zang, mooie gitaarsoli... kortom: in ieder geval voor Aldwin is het de absolute nummer 1 van dit jaar tot nu toe. We hebben ook een wens: een optreden tijdens welke de groep dit album ten uitvoer brengt om de lichtelijke kater van het veel meer op heavy metal georiënteerde optreden, vorig jaar op The Night Of The Prog Festival, weg te spoelen. Want met "Pale Communion" lijkt de Zweedse groep Opeth definitief afscheid genomen te hebben van de metal. Waar op voorganger "Heritage" nog passages in metalstijl waren te vinden, zul je op "Pale Communion" vergeefs speuren naar een grunt, riff of power chord. Nu horen we dynamische composities, vaak met meerdere secties, met akoestische gitaartokkels, meerstemmige zang, lyrische gitaarsoli, warme Hammond en heerlijk losjes gespeelde drums. Opeth-opperhoofd Mikael Akerfeldt is niet alleen verantwoordelijk voor alle composities, maar ook voor de weldadige productie. Kameraad Steven Wilson was deels betrokken bij de engineering en levert achtergrondvocalen. Dave Stewart schreef een strijkersarrangement. Er is een fraaie 'extended packaging'-editie, waarin zich ook een Blu-Ray met 5.1-mix bevindt, alsmede enkele live-bonustracks. De plaat wordt alom goed ontvangen; Volkskrant beloonde het album zelfs met de maximale 5 sterren!
Website: http://www.opeth.com/ .

AKTUEEL
Kayak – Coming Up For Air
Van “Coming Up For Air” (SMH, 2008)

Kayak maakte gisteren het volgende bekend: "Na de komende tournee stopt Kayak voorlopig met het doen van clubtours. Ton Scherpenzeel en Irene Linders, de schrijvers van de nieuwe rock opera en 2CD 'Cleopatra- The Crown of Isis' die op 1 november zal verschijnen, gaan zich er nu voor inzetten om dat project komend jaar als separaat evenement of theaterspektakel te ontwikkelen en aan te bieden. Een eerste mogelijke uitvoering is reeds in voorbereiding. Vocalisten Cindy Oudshoorn en Edward Reekers hebben te kennen gegeven, zich niet in deze nieuwe opzet te kunnen vinden. Zij zullen Kayak na de tour verlaten. Voor hen zal in elk geval naar vervangers worden gezocht. Toetsenist Ton Scherpenzeel wil benadrukken dat de komende concertserie beslist geen afscheidstournee is. "Ik weet niet wat er in de toekomst gaat gebeuren met de band, maar om dit nu een afscheidstournee te noemen is wat mij betreft te voorbarig. We hebben voorlopig onze handen vol aan Cleopatra. Maar iedereen die deze bezetting nog eens aan het werk wil zien, moet die kans de komende maanden echt grijpen." De 'Cleopatra- The Crown of Isis'-tournee van Kayak begint op 1 november in Drachten, Poppodium Iduna. De laatste show vindt plaats op 28 december in de Boerderij te Zoetermeer."
Website: http://www.kayakonline.info/

IN MEMORIAM
Survivor – Home
Van “Reach” (Frontiers Records, 2006)

Helaas bereikte deze week ons het trieste bericht dat Survivor-zanger Jimi Jamison afgelopen zondag, 31 augustus, is overleden aan een hartaanval. Zijn naam duikt begin jaren '80 voor het eerst op als hij zingt in achtergrondkoortjes bij o.a. ZZ Top. Zijn eigen groep Cobra valt uit elkaar en Jamison wordt in 1984 gevraagd leadzanger te worden bij Survivor. Frontman Dave Bickler, de stem van wereldhit “Eye Of The Tiger”, bekend van de film Rocky, moet wegens stemproblemen de band verlaten. Jamison, liefhebber van het hardere rockgenre, heeft aanvankelijk twijfels bij een stap naar poprockband Survivor. Maar de stap pakt goed uit en met de vette rockstem van Jamison boekt de formatie nog een aantal zeer grote successen met songs als “The Moment Of Truth”,” Is This Love” en “Burning Heart” uit de film Rocky IV, waarmee Survivor in 1986 ook in Nederland een hit scoort. Als in 1989 Survivor uit elkaar valt, lijkt de carrière van Jamison een nieuwe wending te nemen als hij gevraagd wordt door Deep Purple, dat net zanger Ian Gillan uit de band heeft gezet. Purple-organist Jon Lord in een interview in 1993: 'Jamison was een enorme Deep Purple-fan en hij had het graag gedaan. Maar hij was erg bang voor zijn managers in die tijd.' Begin jaren negentig komt er weer een Survivor-reünie - zonder Jamison, maar met de oude zanger Bickler achter de microfoon. Voordat ook Jamison in 2000 zich weer bij Survivor voegt, worden in de jaren '90 een aantal rechtszaken om de bandnaam gevoerd. Zowel Bickler als Jamison toeren met bandnaam Survivor, die nog altijd vaart op die paar grote hits. Uiteindelijk wordt de zaak opgelost als gitarist Frankie Sullivan de naam claimt. De ruzie wordt bijgelegd en voortaan stonden Jamison en Bickler samen achter de microfoon. De parodie op “Eye Of The Tiger voor een Starbucks-reclame in 2004 levert Jamison een Emmy-nominatie op. De zanger trad nog steeds op met Survivor en stond een dag voor zijn dood nog op het podium. (bron: Volkskrant). Op de site van Hedon en die van Survivor staan nog geen officiële berichten over het al of niet door gaan van het optredens van Survivor op 8 oktober in Hedon, Zwolle.
Website: http://survivorband.com/ .

LIVE-TIP
Uriah Heep – Wonderworld
Van het album “Wonderworld” (Bronze Records, 1974)

Uriah Heep komt voor één exclusieve Nederlandse show naar Uden! De Britse hardrockers van Uriah Heep gaan inmiddels al zo'n 45 jaar mee, maar weten nog altijd hoe je een overweldigende rockshow neerzet. Klassiekers als “Easy Livin'”, “Gypsy” en het sterke “Lady In Black” hebben nooit de tijdsgeest hoeven vrezen! Anderhalf jaar terug verzorgde Uriah Heep nog een optreden in de Pul, op 12 september aanstaande, vrijdag dus, doet de band het nog even dunnetjes over!
Website: http://www.uriah-heep.com/ .

LIVE-TIP
Focus – Crossroads
Van “X” (Eastworld, 2012)

Focus: een volstrekt eigen en dus unieke vorm van progressieve rock! Met een volstrekt eigen en dus unieke vorm van progressieve rock manifesteerde Focus zich in de eerste helft van de zeventiger jaren als het succesvolste en meest gewaardeerde exportproduct van de Nederlandse popmuziek. Hoofdzakelijk instrumentale hits als “Hocus Pocus”, “House Of The King” en “Sylvia” hebben zich als tijdloos bewezen. Albums als “Moving Waves”, “Focus 3” en “Hamburger Concerto” staan te boek als monumentaal. Sinds het begin van deze eeuw is Focus terug van lang weggeweest. Er wordt wederom tot ver over onze landsgrenzen opgetreden. Het feit dat Nike de muziek van “Hocus Pocus” gebruikte in een commercial ten tijde van de WK voetbal in 2010 heeft hier in niet geringe mate aan bijgedragen. Het laatste, eind 2012 uitgebrachte wapenfeit van de band is de CD “Focus X”. Het album, voorzien van een hoesontwerp van kunstenaar Roger Dean (o.a. bekend van zijn werk voor Yes), is in een topbezetting tot stand gekomen. Uiteraard is oprichter en muzikaal genie Thijs van Leer op Hammondorgel en dwarsfluit van de partij. Maar ook oudgediende Pierre van der Linden, de virtuoze drummer die zo mede-bepalend was en nog steeds is voor het geluid van Focus. Hij vormt de ritmesectie samen met bassist Bobby Jacobs, telg uit de beroemde jazzfamilie. Gitarist Menno Gootjes, die zich zowel met grote ingetogenheid en subtiliteit laat gelden als ook meedogenloos en smerig kan rocken, maakt de huidige bezetting compleet. Op vrijdag 12 september treedt Focus op in De Cacaofabriek in Helmond.
Website: http://www.focustheband.com/ .

LIVE-TIP
Manfred Mann's Earth Band – Adults Only
Van “Soft Vengeance” (Grapevine, 1996)

Manfred Mann maakte naam in de jaren '60 en had veel succes in die periode, maar in de jaren '70 deed hij er nog een schepje bovenop. In 1971 richtte Mann namelijk Manfred Mann’s Earth Band op. De groep stond in 1977 als hoofdact op Pinkpop en hadden grote hits met o.a. “Blinded By The Light” en “Davy's On The Road Again”. Een optreden van Manfred Mann's Earth Band anno 2014 is goed te omschrijven als een 'greatest hits show'. Manfred Mann’s Earth Band bestaat, naast Mann zelf op keyboards, uit de volgende muzikanten: medeoprichter Mick Rogers (gitaar en zang), bassist Steve Kinch, zanger Robert Hart (ex-zanger van Bad Company) en drummer Jimmy Copley (die drumde bij groepen als Deep Purple, Roger Glover, Jeff Beck en Seal). Op zaterdag 13 september treedt de groep op in De Boerderij in Zoetermeer.
Website: http://www.manfredmann.co.uk/ .

LIVE-TIP
Cavanagh, Danny - Northern Sky
Van "A Place To Be - A Tribute To Nick Drake" (Strange Light, 2004)

Op 17 oktober en 12 november treedt Anathema op in de Tilburgse 013 respectievelijk het Utrechtse TivoliVredenburg. De band rondom de gebroeders Vincent en Danny Cavanagh zal daarbij ongetwijfeld het nieuwe werkstuk "Distant Satellites" op de planken brengen. Relatief onbekend is dat Danny niet alleen een voorkeur heeft voor de atmosferische en solide rock van Anathema, maar dat er ook een singer-songwriter in hem huist. Eén van de mooiste uitingen hiervoor is het tot 1000 stuks gelimiteerde album "A Place To Be - A Tribute To Nick Drake", waarop hij op introverte wijze elf nummers van deze in 1974 overleden singer-songwriter uitvoert. De aankondigingen van concerten van Anathema zullen in de komende weken ongetwijfeld nog worden opgesierd met muziek van de formatie, maar dit keer kiezen we voor een liedje van Danny en wel het van "Bryter Layter" afkomstige "Northern Sky".
Website: http://www.anathema.ws/
en https://www.youtube.com/watch?v=0BoHerdqFPc .

ALBUM VAN DE MAAND
Iluvatar - Resolution
Van "From The Silence" (10t Records, 2014)

De nieuwe Iluvatar, het vierde album in de 22 jaar tijd sinds het debuut, is Album van de Maand September! De albumtitel "From The Silence" verwijst naar het feit dat het liefst 15 jaar stil is geweest rond deze symfonische rockband uit Baltimore, Maryland. Toch klinkt het album meteen vertrouwd, als een vorm van thuiskomen. Die warme, pure symfonische rocksound weerklinkt opnieuw een album lang, met volle keyboardtapijten en fijn gitaarwerk. Bovenal is daar de emotioneel bewogen zangstem van Glenn McLaughlin, die je altijd weer de oren doet spitsen. Het is dan ook erg jammer dat hij na de opnamen van dit album om persoonlijke redenen afscheid heeft moeten nemen van de band. Het album biedt een afwisseling tussen frisse compacte songs en gelukkig ook weer enkele van die langere, tegen de tien minuten durende stukken waar de band altijd al zo in excelleerde. "Resolution" is zo'n nummer dat helemaal in balans is: gitaar, bas, toetsen (lekker orgel in de break halverwege) én drums dringen om een plaatsje op de voorgrond, maar blijven aldoor dienend in de compositie, ook hier weer gedragen door McLaughlins zanglijn.
Website: http://www.iluvatarband.com/ .

HERUITGAVE
Gentle Giant - Aspirations
- No God's A Man
Van "The Power And The Glory" (WWA, 1974 / Alucard, 2014)

In 1974 verscheen "The Power And The Glory", het zesde album van de eigenzinnige progressieve rockband Gentle Giant, dat het vooral bij de fans populaire "In The Glass House" opvolgde. De deels op het Watergate-schandaal en machtsmisbruik gebaseerde conceptalbum is weer een mooi voorbeeld van het belang van de in schitterende harmonieën en canons voortgebrachte teksten voor deze formatie. De onlangs verschenen heruitgave bevat een dvd, die niet alleen een effectieve 5.1 surround-mix bevat, maar tevens bij elk nummer een animatie, waarin de nadruk juist op die teksten wordt gelegd. Alleen daarom al is deze heruitgave, waarvoor Steven Wilson de mixen verzorgde, de moeite waard.
Website: http://www.blazemonger.com/GG/Gentle_Giant_Home_Page .

HERUITGAVE
White Willow - Leaving The House Of Thanatos (live)
Van "Ex Tenebris" (The Laser's Edge, 1998 / Termo Records, 2014)

Nadat een jaar geleden een luxe 2CD-heruitgave was verschenen van het White Willow-debuut "Ignis Fatuus", zijn nu tegelijkertijd plaat 2 en 3 van de Noorse groep aan de beurt. Het tweede album, "Ex Tenebris" had eigenlijk een solo-album moeten worden van bandleider Jacob Holm-Lupo. Hij begon eraan toen de "Ignis Fatuus"-line-up van White Willow uiteengevallen was. Hij kreeg hulp aangeboden van o.a. Änglagård-drummer Mattias Olsson, die onder de indruk was van "Ignis Fatuus". Een belangrijke rol wordt gespeeld door toetsenist/zanger Jan Tariq, die eigenlijk als sessiekracht was ingehuurd. Toen de muziek steeds meer de progressieve rockkant opging, besloot Holm-Lupo het White Willow-stempel op het resultaat te zetten. Naar eigen zeggen, en dat kunnen wel alleen maar beamen zette de band met "Ex Tenebris" een originelere sound neer, die afstand nam van de retro-psych-folk van "Ignis Fatuus". "Ex Tenebris" is dus eigenlijk met sessiekrachten opgenomen en van een band was dus niet echt sprake. Er werd dan ook niet live opgetreden. Ook later in de bandcarrière werd er zelden teruggegrepen op dit album. Af en toe werd de betoverende openingssong "Leaving The House Of Thanatos" gespeeld. Een opname uit 2001, nu met leadzang van Sylvia Erichsen in plaats van Jan Tariq, fungeert als één van de vier bonustracks op deze heruitgave door Termo Records. De andere 3 betreffen folky demo-opnamen, ook al met Sylvia, waaronder we ook een Nick Drake-cover aantreffen. Die live-opname klinkt niet zo geweldig als de prachtige dynamisch geremasterde originele albumtracks, maar we willen 'm u toch niet onthouden.
Website: http://www.whitewillow.info/ .