Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Bremner, Paul - Vistas
- Pilot Fish
Van "The Witness" (Doone Records, 2016)

De naam Paul Bremner zal niet meteen bij iedereen een belletje doen rinkelen, maar als we u vertellen dat hij de gitarist is van het Amerikaanse IZZ wordt dat misschien anders. "The Witness" is zijn tweede soloplaat (het 13 jaar geleden verschenen "Wombsong" is ons trouwens onbekend), al vragen sommigen zich af in hoeverre het een soloplaat is. IZZ speelt namelijk in z'n geheel mee op het album. Beluistering maakt snel de verschillen duidelijk. Wat Bremner in zijn eentje componeert is rockender, minder glorieus-symfonisch. Dat rockgehalte wordt nog extra in de hand gewerkt doordat Bremners gitaren veel meer domineren, ook in de begeleidende partijen. Dat wil overigens niet zeggen dat John Galgano's toetsen helemaal weggedrukt zijn. In de soli meet Bremner zich vaak een priemend, snijdend geluid aan, dat bepaald onalledaags klinkt. Het lijkt soms op de sound van Eddie Hazel op Funkadelics "Maggot Brain", dan weer meer op die van een andere Eddie: Van Halen. Al met al is "The Witness" overigens toch vooral een progressief rockalbum, al was het maar om het 5-delige 20 minuten lange slotstuk "Last Exit Before Toll" dat de nodige sfeer- en tempowisselingen kent. Of om "Pilot Fish", dat u gaat horen en dat gedomineerd wordt door een prachtige lange gitaarsolo over een Rick Wright-achtige akkoordenprogressie. De zang is, voor IZZ-liefhebbers heel herkenbaar, van Tom Galgano.
Website: http://www.izzmusic.com/index.php?p=34 .

NIEUW
Syndone - L'Urlo Nele Ossa
- Sotto Un Cielo Di Fuoco
Van "Eros & Thanatos" (Fading Records / AltrOck Production, 2016)

De naam Syndone komt al in het Xymphonia-archief voor, in de beginjaren en daarna dik 20 jaar niet meer - tot nu. Dat lijkt gekker dan het is, want na twee platen begin jaren negentig is er tot 2010 ook geen album onder de Syndone-naam verschenen. Syndone is het kindje van de Italiaanse toetsenist-componist Nik Comoglio. Die twee vroege platen waren min of meer 'projecten' - vanaf het moment dat hij de naam Syndone weer uit de kast trok is er sprake van een band. Zijn spel op uiteenlopende prachtige synthesizertypen én kerkorgel en dat van tweede toetsenist Gigi Rivetti op o.a. piano, clavinet en Hammond staan centraal. Gitaar is er zelfs nauwelijks te horen. Ook opvallend is de geladen, theatrale, maar niet over-the-top-zang van Riccardo Ruggeri. De muziek draagt vele sporen van klassieke RPI, maar incorporeert ook invloeden uit jazz en pure klassieke muziek. Zo arrangeerde Comoglio partijen voor o.a. strijkkwartet en is er fraai vibrafoonspel te horen. Opmerkelijk is bovenal het frisse en energieke karakter, dat Syndone gemeen heeft met landgenoten als Not A Good Sign en Barock Project. Wij kiezen twee nummers met beroemde Britse gasten: "L'Urlo Nele Ossa" begint kamermuziek-achtig en loopt over in een passage met fluitspel van Moody Blues-pensionado Ray Thomas voordat het nummer meer gaat rocken en uiteindelijk plaats biedt aan een werkelijk indrukwekkende toetsensolo van Comoglio. "Sotto Un Cielo Di Fuoco" laat goed horen waarom de vergelijking met de genoemde Italiaanse collega's op zijn plaats is en is bovendien het enige nummer op "Eros & Thanatos" met een elektrischegitaarsolo, van de hand van niemand minder dan Steve Hackett.
Websites: https://www.facebook.com/syndone/?fref=ts
en http://www.altrock.it/?wpsc-product=eros-thanatos-2 .

WERELD VOL MUZIEK
Tarhana – Bab I Giz
Van het album “Mundus” (RMP, 2008)

Tarhana is een internationaal samengestelde groep, opgericht door Sjahin During en opererend vanuit Amsterdam. Een blend van traditionele Turkse, Balkan- en oriëntaalse muziek met Afro-Anatolische grooves, vermengd met Ottomaanse soundscapes, gipsy-melodieën, Noord-Afrikaanse ritmes met hedendaagse dance-elementen, digitale sufi beats en dynamische improvisaties. De groep toerde eerder door Bulgarije, Tunesië, België, Servië, Roemenië, Libanon, Syrië, Jordanië & Rajasthan, India. Bezetting: Borislav Petrov (Bulgarije) – drums; Tomas Merlo (Spanje) - electr. Bas; Ozhan Acikbas (Turkije) - saz, zang; Alex Simu (Roemenië) - sax, klarinet; Franz von Chossy (Duitsland) - toetsen, laptop; Sjahin During (Turkije, Nederland) - Afro-Anatolische percussie; Valentina Lacmanovic – tribal Soefi-dans. Intussen bestaat Tarhana niet meer. During en Simu zijn nu beiden actief in Arifa, dat een vergelijkbare smeltkroes aan muziekvormen laat horen.
Website: http://sjahinduring.com/ .

IN MEMORIAM ROYE ALBRIGHTON
Nektar - Recycled Part 2
Afkomstig van "Recycled" (Bellaphon, 1975 / Eclectic Discs, 2004)

Eerder deze week overleed Nektar-gitarist/zanger Roye Albrighton na een lang ziekbed op 67-jarige leeftijd. Albrighton was in 1969 mede-oprichter, maar verliet Nektar in 1976, op de artistieke piek van de bandcarrière. Tot veler verrassing kwam het in 2002 echter tot een reünie van de originele bezetting, als headliner op het Amerikaanse festival NEARfest. Dit optreden liet een diepe indruk achterlop twee van onze Xymphonia-teamleden: Chris en Maurice. Dat optreden stond in zijn geheel in het teken van integrale uitvoeringen van de twee albums die tot de creatieve hoogtepunten van de band kunnen worden gerekend: “Remember The Future” en “Recycled”. Speciaal voor die live-uitvoering van “Recycled” speelde ook de originele extra toetsenist, die op het album uit 1975 te horen was, mee en dat was niemand minder dan Larry Fast. Als eerbetoon kiezen wij ervoor om het tweede deel en daarmee ook het slotstuk van het album “Recycled” te laten horen.
Website: http://www.nektarsmusic.com/ .

IN MEMORIAM SANDY PEARLMAN
Blue Öyster Cult – Don’t Fear The Reaper (TV mix)
Van het album “Cult Classic” (SPV, 1994) (oorspronkelijk van “Agents Of Fortune” (1976)

Afgelopen dinsdagochtend is Sandy Pearlman in Marin County (VS) overleden. De Amerikaan stond in 1967 aan de basis van de succesvolle hardrockformatie Blue Öyster Cult. Pearlman had namelijk een aantal gedichten geschreven en vervolgens tot songteksten uitgewerkt. Om die nummers uit te laten voeren, stelde hij een rockband samen die zou uitgroeien tot Blue Öyster Cult. Jarenlang fungeerde Pearlman als manager en producent van het gezelschap en schreef hij mee aan klassieke tracks als “Cities On Flame With Rock And Roll”, “Astronomy” en “E.T.I. (Extra-Terrestrial Intelligence)”. Bovendien ging Pearlman in de loop van de jaren zeventig en tachtig naast Blue Öyster Cult nog andere bands produceren en managen, zoals The Mahavishnu Orchestra, Pavlov's Dog, The Dictators en The Clash. Van 1979 tot 1983 (de eerste periode met Ronnie James Dio als zanger) nam Sandy Pearlman zelfs het management van Black Sabbath onder zijn hoede. In latere jaren was hij onder meer actief als hoogleraar muziek aan de McGill University in Montreal (Canada). Sandy Pearlman is 72 jaar oud geworden. Wij draaien wellicht het bekendste nummer van Blue Öyster Cult. Oorspronkelijk is het afkomstig van “Agents Of Fortune”, een album waar Pearlman als mede-producer bij betrokken was, deze versie komt echter van “Cult Classic” uit 1994.
Website: http://www.blueoystercult.com/ .

LIVE-TIP
Lonely Robot – God Vs Man
Van “Please Come Home” (InsideOut, 2015)

John Mitchell heeft zijn sporen in de progwereld dik verdiend. We kennen hem als de gitarist van Arena, maar ook van It Bites, Kino en The Urbane. Het enige wat hij nog niet eerder deed was een soloalbum maken. Met zijn nieuwe project Lonely Robot wordt ook deze droom werkelijkheid. John Mitchell werd in 1997 door Arena ingelijfd als vervanger van gitarist Keith More. In 2003 bracht hij met zijn eigen band The Urbane het album “Glitter” uit. Hier liet Mitchell al zien over uitstekende schrijverskwaliteiten te beschikken. Ook binnen Arena kreeg hij naar verloop van tijd steeds meer ruimte om mee te schrijven. Sinds 2005 maakt hij tevens deel uit van It Bites. Al in 2012 liet John Mitchell doorschemeren aan een soloalbum te werken, maar hij zag pas begin 2014 ruimte om hier serieus tijd in te steken. Hij liet zich hierin inspireren door zijn voorliefde voor science fiction-films met als resultaat het album “Please Come Home” (2015). Hij formeerde hiervoor zijn eigen band, die de naam Lonely Robot meekreeg. “Please Come Home” blijkt een intense plaat met progressieve rock van top niveau. Lonely Robot bestaat naast John Mitchell uit Graig Blundell (bekend als drummer van de huidige liveband van Steven Wilson), Lauren Storer en Caroline Campbell. Lonely Robot is een van de optredende bands op het zesde Progdreams festival, op 4 en 5 maart 2017 in De Boerderij te Zoetermeer.
Websites: https://www.facebook.com/johnchristianmitchell
en http://cultuurpodiumboerderij.nl/programma/progdreams-vi-2/ .

IN HET NIEUWS
Pink Floyd - The Narrow Way Part III
Van "Ummagumma" (Harvest, 1969 / EMI, 1994)

Pink Floyd-fans rolden van hun stoel afgelopen week. Min of meer 'out of the blue' kwam het nieuws dat er een mega-boxset op komst is van de Britse groep: "The Early Years 1965 - 1972". De box verschijnt op 11 november en is verdeeld in 6 units, die ieder een jaar belichten (de eerste unit belicht de eerste drie ontstaansjaren) en een bonus-unit. Het geheel omhelst 27 schijven: 10 CD's, 9 DVD's en 8 Blu-Rays. Er is daarbij gefocust op onuitgebrachte demo's en mixen en veel radio- en TV-opnamen. Ook al dan niet gebruikte bijdragen aan filmsoundtracks zijn niet vergeten. Meer dan 20 titels zijn niet eerder uitgebracht, er is liefst 7 uur aan niet eerder uitgebrachte live-opnames te horen en bij elkaar 15½ uur aan beeldmateriaal, inclusief 3 speelfilms met Floyd-muziek. De box is al in voorverkoop gegaan en het loont de moeite even door te zoeken, want de prijzen die gevraagd worden door diverse internetwinkels variëren van 410 tot 560 euro! Voor diegenen die dat te gortig is: er verschijnt ook een uittreksel op 2-CD's: “The Early Years CRE / ACTION”. De genoemde units in de box komen begin volgend jaar ook los op de markt, op de bonus-unit na: die blijft exclusief voor de boxkopers. Een van de schatten die nu officieel uitgebracht wordt is de live-opname die de Nederlandse radio maakte van de suite “The Man / The Journey" in het Amsterdamse Concertgebouw in 1969. Dit conceptstuk bestond uit een mengeling van bestaande nummers en speciaal geschreven werk, omgeven door quadrafonische geluidseffecten. "The Narrow Way Part III" maakte onderdeel uit van dit concept. Wij draaien nu nog even de studioversie, zoals te vinden op "Ummagumma" uit datzelfde jaar.
Website: http://www.pinkfloyd.com/news/ ,
met ook een link naar de gehele tracklisting: Complete_Early_Years_Box_Track_Listing.pdf .

NIEUW
Craven, Ben - Critical Mass Part 2
- Spy In The Sky Part 2
Van "Last Chance To Hear" (Desert Comb Music / Tuneleak Records, 2016)

Ben Craven heeft niets te klagen over de Nederlandse reacties op zijn tweede album. Progwereld spreekt van een van de beste symfoplaten van 2016, iO Pages vindt dit "Last Chance To Hear" een 'Tip' waard. Beide media zijn het er wel over eens dat het eensgezind als 'meesterwerk' betitelde debuut "Great & Terrible Potions" (2012) niet overtroffen wordt. Dat album vonden wij bij Xymphonia ook zeker de moeite waard, al vielen we over de wat plompe drums en de vlakke zang. We vonden het bijzonder dat één man, want Craven doet alles zelf, een mooie synthese kon creëren, omdat Pink Floyd-achtige sferen (zeker het gitaarspel) werd gecombineerd met heftig Chris Squire-achtig basspel. Ook wij vinden "Last Chance To Hear" minder dan het debuut. Een kwaliteit die je Craven wel moet nageven is dat hij best wel veel zelf best goed kan. Dat Squire-achtige basspel is iets wat op "Last Chance To Hear" ook in het oor springt, naast ook weer het nodige Gilmouriaanse gitaarspel. Bijzonder is dat Craven stilistisch verschillende kanten van zichzelf wil laten zien, met wel als gevolg dat er wellicht weinigen zijn die álles aan dit album mooi vinden, want de haast boertige rock 'n' roll van "Revenge Of Dr Komodo" combineert slecht met de weelderige soundtrack-achtige sferen elders. Dat laatste is wat Craven opvallend veel doet namelijk, in meerdelige instrumentals. Zowel pompeuze passages met grootse synthetisch gegenereerde orkestpartijen als intiemere, rustgevender delen zijn present - en dat zijn wat ons betreft ook de meest indrukwekkende stukken. Wij laten u zo voorbeelden horen van beiden. Ook "Spy In The Sky Part 3" had zo indrukwekkend kunnen zijn, mede omdat Cravens bas hier wel érg lekker klinkt, ware het niet dat de declamatie van Star Trek-acteur William Shatner 'in de weg' zit. Die vocalen zijn trouwens opgenomen in de studio van Billy Sherwood en Cravens eigen productie heeft dezelfde makke als die van Sherwood: er gebeurt heel veel, maar driedimensionaal is het niet optimaal gedefinieerd, waardoor er een bij vlagen druk en vermoeiend geluidsbeeld ontstaat.
Website: http://bencraven.com/ .

MINI-SPECIAL: K2 Suite
Bestaande uit:
Airey, Don - Overture
Afkomstig van "K2, Tales Of Triump And Tragedy" (MCA, 1988)

Spierenburg, Rob - The Black Pyramid
Afkomstig van "K2, An Instrumental Expedition" (Moebidisc, 1995)

Airey, Don - Song For Al
Afkomstig van "K2, Tales Of Triump And Tragedy" (MCA, 1988)

Spierenburg, Rob - Climbing The Icefall
Afkomstig van "K2, An Instrumental Expedition" (Moebidisc, 1995)

Sinister Street - Summit
Afkomstig van "The Eve Of Innocence" (Progressive International, 1992)

Expedities en ontdekkingsreizen zijn altijd inspiraties geweest voor kunstenaars. In de klassieke muziek kennen we de Alpensinfonie van Richard Strauss en de Sinfonia Antarctica van Ralph Vaughan Williams. Bergbeklimmen en specifiek de berg K2 is de inspiratie voor de muziek die we samen hebben gesteld in de K2 Suite. K2 is de op één na hoogste berg ter wereld maar wordt algemeen beschouwd als de moeilijkst te beklimmen bergtop ter wereld. Toetsenist Don Airey liet zich inspireren door de tragedie die zich in augustus 1986 afspeelde rond de Britse expeditie naar de top. Uiteindelijk zouden maar liefst 5 van de 7 klimmers het er niet levend van af brengen. In de suite zitten de tracks “Overture” en “Song For Al”, afkomstig van zijn “K2, Tales Of Triump And Tragedy” uit 1986. Rob Spierenburg, in het verleden toetsenist bij de Nederlandse formatie Taurus, maakte in 1992 het album “K2, An Instrumental Expedition”, samen met gitarist Martin Scheffer. Filmmaker/klimmer Joost Cohensius was zo onder de indruk van deze muziek dat hij deze uiteindelijk gebruikte voor zijn documentaire over de succesvolle expeditie naar de top van K2 in 1995, onder leiding van Ronald Naar. De tracks “The Black Pyramid” en “Climbing The Icefall” geven acte de presence in de suite. De finale van de suite is voor “Summit” van de Nederlandse symfoband Sinister Street van hun album “The Eve Of Innocence” uit 1992. De slotregel van deze song vat de obsessie van bergbeklimmers voor het bereiken van de top perfect samen: "No summit will be left untouched!".
Websites: http://www.donairey.com/ ;
https://www.discogs.com/artist/1939716-Rob-Spierenburg ;
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=706 .

NIEUW / AOR-OPENER
Dare - You Carried Me
Van "Sacred Ground" (Legend Records, 2016)

Dare-fans hebben liefst 7 jaar moeten wachten op nieuw materiaal van de Britse AOR-band die altijd een snufje folk-gevoel door de liedjes strooit. Nu verscheen er vier jaar geleden wel "The Calm Before The Storm II", maar diegenen die hoopten dat dit een vervolg was op wat waarschijnlijk de meest geliefde Dare-schijf is, namelijk het derde album uit 1998, kwamen bedrogen uit. Het bleek een integrale heropname van het origineel. Zanger/toetsenist Darren Wharton heeft naar verluidt geen zeggenschap over het origineel en wilde zélf die muziek ook uitbrengen. "Sacred Ground", de zevende schijf van de groep rond de van Thin Lizzy bekende Wharton en de ook ooit in collega-AOR-band Ten spelende gitarist Vinnie Burns, biedt geen nieuwe inzichten, maar dat had ook niemand verwacht - waarschijnlijk niet eens gehoopt. "Sacred Ground" biedt dus weer volop ruimte aan Whartons wat hesige en omfloerste stem en pakkende, vaak haast hymnische refreinen. "The Calm Before The Storm" zal wel nooit meer overtroffen worden. Er is op dit moment weinig Dare-activiteit op de podia, wat ook te maken heeft met het feit dat Wharton nu te druk is met Thin Lizzy, dat dit jaar concerten geeft ter herdenking van het feit dat het dit jaar 30 jaar geleden is dat frontman Phil Lynott overleed.
Website: http://www.dare-music.com/.

NIEUW
Pedersen, Roger - Save Me From Myself
- Tribute
Afkomstig van "Guitar Madness...And Other Nice Songs" (West Audio Productions, 2016)

Zoals beloofd vorige week draaien we nog wat van "Guitar Madness...And Other Nice Songs", het derde soloalbum van de Noorse gitarist Roger Pedersen. Op zijn twee vorige platen had hij al laten horen dat hij zijn razendsnelle shredtechniek wist te combineren met toegankelijke melodieën, verpakt in korte songs. Het nieuwe album is wat dat betreft een voortzetting van dat talent, dat hij echter tevens uitbreidt met enkele fraaie staaltjes van akoestische gitaaracrobatiek en enige rustpunten. Qua sound is het mooi om te horen hoe hij geregeld zijn snelle licks en harmonieën een Brian May-achtige kwaliteit meegeeft. Net als op voorganger "More Is More" sluit hij af met een melodieuze song, gezongen door Johannes Stole. Dit "Save Me From Myself" is een pakkende AOR-lied, dat zich snel in je geheugen nestelt. Verder hebben we nog aandacht voor de symfonisch getinte ballade "Tribute", waarin Pedersen zichzelf begeleid met statige stringsklanken uit zijn keyboards.
Website: www.roger-pedersen.com .

NIEUW
Karmakanic - Higher Ground
Van "Dot" (InsideOut, 2016)

Jonas Reingold is niet weg te slaan uit onze uitzendingen, want we komen zijn naam aan de lopende band tegen op nieuwe albums. Enkele weken geleden nog op de samenwerking van Jon Anderson en Roine Stolt, een week later met The Fringe, de band die hij vormt met Nick D'Virgilio en Randy McStine en deze week verblijdt hij ons met "Dot", de nieuwe Karmakanic. En Karmakanic is toch in de eerste plaats Reingolds bandje, ook al is zanger Göran Edman al sinds debuut "Entering The Spectra" (2002) betrokken. Meer dan de helft van het album wordt ingenomen door het reuzen-epic met een passende giga-titel "God The Universe And Everything Else No One Really Cares About". Het nummer is verdeeld in een deel van 24 en een deel van 6 minuten. Toen Karmakanic vorig jaar een dubbelconcert met The Tangent in De Boerderij gaf werd het al gespeeld, toen nog als één geheel. Andy Tillison van The Tangent is ook op de studioversie te horen, als organist, naast de reguliere Karmakanic-toetsenvirtuoos Lalle Larsson. Het nummer bevat alle ingrediënten dat je van een epische compositie van een band met een Flower Kings-connectie verwacht. Vanavond kiezen we voor het kortere en rustig opbouwende "Higher Ground", dat met gevoel gezongen wordt door tweede vocalist Nils Erikson. De nooit teleurstellende Larsson geeft een heerlijke toetsensolo weg. De eerste editie van "Dot" gaat vergezeld van een DVD en dat is wel een must-have, want hij staat gevuld met 140 minuten lekkers. Op de DVD staat 1 uur live-opnamen van ROSfest 2012 (hetzelfde concert dat uitgebracht is op CD als "Live In The US" blijkt opgenomen met 4 camera's) en een drie kwartier documentaire 'the making of Dot", inclusief uitleg over hoe de composities muzikaal in elkaar steken. Daarnaast zijn er interviews met de bandleden toegevoegd.
Website: http://www.insideoutmusic.com/release.aspx?IdRelease=1940 .

NIEUW
Astarta/Edwin - Cascade
Afkomstig van "Astarta/Edwin" (Comp Music, 2016)

Astarta is een zangduo uit Oekraïne, bestaande uit Inna Kovtun en Yulia Malyarenko. In 2012 debuteerden ze met "The First National", geproduceerd door Eduard Prystupa. Laatstgenoemde keert terug op het tweede album, getiteld "Astarta/Edwin", maar dit keer alleen als toetsenman/zanger. Zoals de titel al verraadt hebben de twee zangeressen een samenwerking vastgelegd met de van onder meer Porcupine Tree bekende bassist Colin Edwin. Hij nam voor dit project zijn partner uit de formatie Burnt Believe, cloudgitarist Jon Durant, mee, terwijl tevens violist Steve Bingham en de slagwerkers Pat Mastelotto en Bogdan Kerichok van de partij zijn. De combinatie van Oost-Europese, enigszins folkloristische zang en prominent gemixt fretloos baswerk is vergelijkbaar met de muziek van de progressieve folkrockband The Farlanders, inclusief het solowerk van zangeres Inna Zhelannaya. Je moet wel tegen de tegen elkaar schurende melodieën kunnen, maar als je daar aan gewend bent, is "Astarta/Edwin" een meeslepend plaatje, dat opent met een behoorlijk Mick Karn-achtige track, "Pid Yalinoyu", en afsluit met het atmosferische "Cascade", waarin Bingham en Durant mooie dingen laten horen.
Websites: http://www.colinedwin.co.uk/astarta.html
en https://www.facebook.com/astarta.edwin/ .

NOGMAALS
Samurai Of Prog, The - Preludin
Afkomstig van "Lost And Found" (Seacrest Oy, 2016)

Het internationale gezelschap The Samurai Of Prog bestaat uit Marco Bernard, Steve Unruh en Kimmo Pörsti. Ze begonnen met een aantal rijk gevulde progressieve rockcover-cd's. In 2014 verrasten ze menigeen met "The Imperial Hotel", waarop naast een fraaie bewerking van het England-nummer "The Imperial Hotel" enkele eigen songs stonden. Op de nieuwe plaat "Lost And Found" borduren ze min of meer voort op het idee van "The Imperial Hotel", in die zin dat ze obscure prognummers aan de vergetelheid willen ontrukken, waarbij ze de medewerking vroegen van enkele van de oorspronkelijke musici van die composities. Van de bands Pavlov's Dog, Lift, Odyssey, Cathedral en Quill kreeg men positieve respons. De gekozen stukken zijn nooit officieel verschenen of alleen op een live-plaat beland. Enige week geleden draaien we al een nummer van deze dubbelaar, dit keer besteden we aandacht aan de uitgebreide versie van Pavlov's Dog "Preludin", waarvan het origineel overigens in 2014 op de demoplaat "The Pekin Tapes" opdook. De officiële versie staat op "Pampered Menial", het debuut van deze band rond David Surkamp uit 1976. Toen duurde deze instrumental slechts 1 minuut en 39 seconden, in deze versie is de compositie uitgerekt met maar liefst zes minuten.
Website: www.thesamuraiofprog.com .

AKTUEEL
Beardfish - Into The Night
Van het album “Sleeping In Traffic: Part Two” (InsideOut, 2008)

Beardfish liet onlangs via de Facebook-pagina van de band weten ermee te stoppen. De Zweedse formatie bracht in vijftien jaar tijd maar liefst acht albums uit. De oorzaak van de split lijkt een verschil in opvattingen over de te varen muzikale koers. Ook het feit dat de leden intussen hun eigen gezinnen hebben maakt de manier van werken die Beardfish er vroegen op na hield niet meer mogelijk. We laten de heren van Beardfish hun verhaal doen: 'We brachten onze jeugd en onze vroege volwassenheid als Beardfish en we zijn opgegroeid binnen de band... Individueel zullen we nu uitvliegen naar andere muzikale projecten. Maakt niet uit wat, Beardfish is heel bijzonder en dat gevoel zullen we allen in onze harten blijven sluiten, maar nu is het tijd voor nieuwe avonturen.' Twee geliefde platen uit de discografie van Beardfish zijn de beide delen “Sleeping In Traffic”. Van Part 2 draaien we “The Hunter”.
Websites: http://www.beardfishband.com/
en https://www.facebook.com/beardfish .

TWEEDE UUR
Benatar, Pat - Cerebral Man
Afkomstig van "Wide Awake In Dreamland" (1988, Chrysalis)

Pat Benatar wordt hier in Nederland (en de rest van Europa) gezien als een one-hit-wonder met haar song “Love Is A Battlefield”. Die song was voor haar doen nogal poppy, want in haar thuisland kennen ze haar met name door haar melodieuze, stevige poprock met veel ruimte voor het gitaarspel van haar echtgenoot Neil Geraldo. Die sound zouden ze in de jaren 90 achter zich laten voor een meer R&B/soul-achtige richting. “Wide Awake In Dreamland” uit 1988 was voorlopig het laatste album dat gevuld was met stevige poprock, die tegen AOR aanleunt. “Cerebral Man” is binnen die stijl wel weer een wat vreemdere, licht progressief eend in de bijt. En dan blijkt dat één van de schrijvers van dat nummer niemand minder dan de latere Rocket Scientists-bassist Don Schiff is. En hoewel hij er niet op meespeelt is zijn invloed wel goed te horen in het percussieve basspel.
Website: http://www.benatargiraldo.com/ .

LIVE-TIP
Queensrÿche – Condition Hüman
Va het album “Condition Hüman” (Century Media, 2015)

De Amerikaanse progressieve metalband Queensrÿche kreeg begin jaren '80 wereldwijde bekendheid en heeft in de afgelopen decennia een trouwe schare fans opgebouwd. In 1988 bracht de band het monumentale album "Operation: Mindcrime" uit, dat inmiddels behoort tot de top 10 best verkochte conceptalbums aller tijden. Zanger Todd La Torre (ook bekend van Crimson Glory) heeft het stokje overgenomen van Geoff Tate en bewijst op het meest recente album ”Condition Hüman” (2015) dat hij een uitmuntende zanger is. Het album combineert het beste van weleer met een hedendaagse sound. Op 29 augustus komt Queensrÿche voor een exclusieve clubshow naar de Boerderij in Zoetermeer. Op 3 september ins Queensrÿche in Leeuwarden te aanschouwen, op het City Rock Festival.
Website: http://www.queensrycheofficial.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Focus & Friends - Hola, Cómo Estás?
Van "Focus 8.5 / Beyond The Horizon" (eigen beheer, 2016)

Van Focus is een 'nieuw' album verschenen waarvan de titel al aangeeft dat het gebodene ook weer niet écht nieuw is. De titel is namelijk "Focus 8.5 / Beyond The Horizon". Oplettende luisteraars weten dat we ondertussen al zijn aanbeland bij "Focus X", dus hoe zit dat? Het CD-boekje biedt uitkomst, want daarin staat keurig uitgelegd wat we in handen hebben. Deze plaat voert ons terug naar de wereldtournee die Focus ondernam in de jaren na "Focus 8". Zo werd in 2005 Zuid-Amerika aangedaan. Van Leer heeft in zijn lange en breed georiënteerde overal ter wereld muzikale vrienden opgedaan en zo ook in Brazilië. En zo kwam men aan het jammen met bevriende Braziliaanse muzikanten. Iets dat zó goed beviel dat er echt composities ontstonden en er een studio werd opgezocht. Het resultaat klinkt hier en daar vagelijk als de Focus die we kennen, maar is voornamelijk in de latinjazz-hoek te plaatsen. Het klinkt allemaal heel aangenaam en zomers in de oren; ontspannen en swingend. Pretentieloos misschien, maar het plezier spat ervan af. Toch werd er toen niets met de opnamen gedaan, wellicht omdat ze lastig 'in de markt te zetten' zijn. Nu is er met de komende Olympische Spelen in Rio een mooie aanleiding om dit alsnog te doen. De Thijs van Leer-compositie "Hola, Cómo Estás?" biedt een uitgekiende afwisseling tussen swingende latinpassages en typische Focus-muziek met een tapijt uit Van Leers orgel voor Jan Dumée's welluidende gitaar. Focus speelt op 25 november in de Metropool in Hengelo. De voorverkoop is al begonnen. Ga er maar niet van uit dat er dan wat van dit album wordt gespeeld.
Website: http://www.focustheband.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Moulettes- Pufferfish Love
Afkomstig van "Preternatural" (C.R.A.F.T Pop Records, 2016)

Het album "Preternatural" van de Britse formatie Moulettes is Xymphonia's Album Van De Maand juli. Een eigenzinnig modern album dat voortborduurt op de ontwikkeling die Moulettes op “Constellations” uit 2014 had ingezet. De tot dan toe geldende opvatting dat Moulettes een folkband is kunnen we met "Preternatural" nu definitief vaarwel zeggen: deze unieke muziek is progressief ten top te noemen. En hoe prog ben je als je album ook nog eens een heus conceptalbum is, waarbij de band zich heeft laten inspireren door natuurfilmer Sir David Attenborough en door de vele wezens in de natuur die buitennatuurlijk lijken te zijn, die eigenlijk niet zouden kunnen bestaan. Een van de fijnste momenten van het album is “Pufferfish Love”. Hier heeft de band zich laten inspireren door de pionierende film-opnames die Attenborough maakte van de Japanse pufferfish, en de wonderschone graancirkelachtige patronen en zandsculpturen die zij maken op de zeebodem. Zie daarvoor http://www.bbc.co.uk/programmes/p029nb9g .
Website: http://www.moulettes.co.uk/ .

YESOLO-SPECIAL / LIVE-TIP
Met alle activiteiten rondom Yes en consorten maar eens een duik in het soloverleden van een aantal leden.

Howe, Steve – Beginnings
Van “Beginnings” (Atlantic, 1975)

“Beginnings” is het eerste soloalbum van Steve Howe. Het stamt uit 1975 en is een uitlaatklep voor Howe’s karakteristieke gitaarspel. Een aantal van zijn bandmaatjes uit die tijd doen ook mee op de plaat. Maar ook toen al voormalig Yes-drummer Bill Bruford horen we op een aantal nummers. De vocalen neemt Steve echter zelf voor zijn rekening. Op het titelstuk, een van de mooiste nummers van het album, wordt de muziek ingekleurd door leden van de band Gryphon. “Beginnings” werd indertijd niet al te best ontvangen door de pers. Men viel voornamelijk over de vocalen en de vluchtigheid van de muziek. Er stonden weinig memorabele momenten op de plaat. Toch valt er voor de Yes-fan genoeg te genieten.
Website: http://stevehowe.com/ .

Wakeman, Rick - Catherine Of Aragon
Van “The Six Wives of Henry VIII” (A&M, 1973)

We blijven bij debuutplaten. Rick Wakeman kreeg het idee voor “The Six Wives Of Henry VIII” toen hij in 1972 met Yes op tournee was en als leesvoer “The Private Life Of Henry VIII” kocht op een vliegveld. Het boek paste perfect bij een aantal melodieën die hij het jaar ervoor had geschreven. Aan de opnames verleenden verscheidene muzikanten waar de toetsenist mee had samengewerkt hun diensten. Zo vinden we naast een aantal Yes-collegae ook leden van The Strawbs en oud-Yes-gediende Bill Bruford. Toen het album verscheen vroeg Rick of hij het live mocht opvoeren voor Hampton Court Palace, één van de twee overgebleven residenties van Henry VIII. Dit werd indertijd echter niet toegestaan. In 2007 kwam echter het verzoek of hij het album daar wilde opvoeren ter ere van de 500ste verjaardag van de kroning van Henry VIII. Het nummer wat we gaan draaien heeft zijn origine eigenlijk als Yes nummer. Onder de titel “Handle With Care” was het bedoeld voor “Fragile”. Het is dan ook vast onderdeel van de befaamde solospots die Wakeman met de band deed.
Website: http://www.rwcc.com/ .
 

Anderson, Jon - Top Of The World (The Glass Bead Game)
Van “In The City Of Angels” (CBS, 1988)

De carrière van Anderson is eigenlijk wel bijzonder. Als je afgaat op zijn eerste soloplaat zou je nooit denken dat hij vijf albums later een plaat die bijna als AOR-album valt te kwalificeren zou afleveren. “City Of Angels” is dan ook opgenomen nadat hij zijn medewerking aan het Toto-album “The Seventh One” had verleend. Het is tevens het eerste album waarop Anderson met andere songschrijvers werkt, voornamelijk uit het Toto-kamp. Het is dan ook niet verbazend dat o.a. de heren Lukather, Williams, Paich en de Porcaro-broers meespelen op “In The City Of Angels”. “Top Of The World” is samengeschreven mat David Paich. Jon Anderson is volgend jaar, op 28 maart, samen met Rick Wakeman en Trevor Rabin live te zien in Utrecht onder de noemer ‘An evening of Yes music and more’. Tevens heeft hij net een album met Flower King Roine Stolt afgeleverd, dat oude Yes-tijden doet herleven.
Website: http://www.jonanderson.com/ .

THEMA: SAMSARA
TNR - Samsara
Afkomstig van "Samsara" (Mellow Records, 1994)
Hine, Rupert - Samsara
Afkomstig van "Immunity" (A&M Records, 1981)

Samsara is in het boeddhisme en hindoeïsme de cyclus van dood en wedergeboorte zonder begin en schijnbaar zonder eind. Het is de wereld zoals gewone mensen die beleven en ervaren. Samsara is de alledaagse tegenhanger van het verheven begrip Nirvana. Samsara heeft zowel de Italiaanse muzikant Marco Olivotto, schuil gaand achter de naam TNR (The Noisy Room), en de Britse producer/muzikant Rupert Hine geïnspireerd tot het schrijven van een nummer. Olivotto noemde zelfs zijn tweede en tot nu toe laatste TNR-album “Samsara”, waarbij hij muzikaal sterk beïnvloed is door Peter Hammill maar daarbij melodieuzer en toegankelijker is. In 1981 bracht Rupert Hine zijn album “Immunity” uit, waarop ook een track met de titel “Samsara” valt te vinden en wat met name opvalt is dat Hine op dat album nadrukkelijk laat horen waartoe hij zowel als songschrijver als producer in staat is. Peter Gabriel werd begin jaren 80 terecht geroemd voor zijn vooruitstrevend werk op zijn derde en vierde album, maar Rupert Hine is niet alleen een tijdgenoot maar doet met het album “Immunity” absoluut niet onder voor zijn bekendere collega.
Websites: https://mellowrecords.bandcamp.com/album/tnr-samsara
en https://rupert-hine.squarespace.com/ .

NIEUW
Armonite - Suitcase War
- 'G' As In Gears
Afkomstig van "The Sun Is New Each Day" (eigen beheer, 2016)

Het Italiaanse Armonite debuteerde in 1999 met het album "Inuit". Daarna werd de formatie in feite ontbonden, maar dat weerhield componist-toetsenman en violist Jacopo Bigi er niet van om Armonite 15 jaar later opnieuw op te richten. Met behulp van topbassist Colin Edwin en de van Our Oceans bekende drummer Jasper Barendregt werd het half uur durende "The Sun Is New Each Day" opgenomen. De instrumentale progressieve rock die in negen compacte composities wordt vertolkt, is behoorlijk overdonderend. Er gebeurt in korte tijd bijzonder veel, zonder dat er sprake is van chaos. Korte solo's, talloze breaks, veelzijdige toetsensounds en gevarieerde muzikale invalshoeken maken dit een intense muzikale wervelwind. Armonite blijkt zich overigens ook te specialiseren in het interpreteren van thema's van soundtracks van blockbusters als Jurassic Park en Star Wars. Op de website van de band zijn hiervan enkele voorbeelden te vinden, hoewel daarop Edwin en Barendregt zijn vervangen.
Website: http://www.armonite.com/ .

NIEUW
Circa: - Empire Over
Van "Valley Of The Windmill" (Frontiers, 2016)

Circa: (met dubbele punt in de naam dus) werd in 2007 opgericht door zanger/gitarist Billy Sherwood en toetsenist Tony Kaye. Deze toen beiden ex-Yes-leden werden aanvankelijk vergezeld door een actief Yes-lid in de vorm van drummer Alan White. De groep maakte muziek die ook zeker aan Yes deed denken, veelal gegoten in relatief compacte nummers en met een AOR-invloed. Zoals Sherwoods oude band World Trade dus eigenlijk. Negen jaar later is White niet meer van de partij, maar is Sherwood zoals bekend weer Yes-lid, als vervanger van de vorig jaar overleden bassist Chris Squire. Tussen alle Yes-tournees, het recente soloalbum "Citizen" én vele projecten door heeft Sherwood toch nog tijd gevonden om een vierde Circa:-schijf te voltooien. Het werk daaraan begon al in 2014, ruim vóór de hertoetreding tot Yes dus. Naast hem en Kaye vinden we in de band nu bassist Rick Teirney en drummer Scott Connor. De tracklist van dit "Valley Of The Windmill" laat maar vier titels zien. En zoals je dan verwacht laten deze vier composities, in lengte variërend van 7½ tot bijna 19 minuten, Circa: symfonischer dan ooit horen. Je vraagt je af hoe een eventuele opvolger van het matige Yes-album "Heaven & Earth" (2015) zal klinken als Sherwood compositorisch mag bijdragen. De naam Sherwood is tot nu toe veel vaker gevallen dan die van Kaye: dat komt omdat de muziek wel heel erg het Sherwood-stempel draagt, met o.a. een grote rol voor zijn veelal enkele keren gedubte hese stem. Kaye's rol lijkt vooral die van het bijdragen van een fruitige orgelsolo hier en daar en vooral in het meerdelige "Our Place Under The Sun" ook wat meer begeleidende orgelpartijen. Concluderend: "Valley Of The Windmill" klinkt helemaal niet verkeerd, maar onderscheidt zich wat te weinig van de vele andere Sherwood-producten.
Websites: https://www.facebook.com/circahq
en http://www.frontiers.it/album/5318.

NIEUW
Heart - Heaven
Van "Beautiful Broken" (Concord / Universal, 2016)

"Beautiful Broken" lijkt een compleet nieuw studio-album van de groep rond de gezusters Wilson, maar het ligt toch iets anders. Ja, het is een album vol nieuwe studio-opnamen en daarmee de opvolger van "Fanatic" (2012) - als we ten minste het kerstalbum "Home For The Holidays" (2014) even buiten beschouwing laten. Echter: er staan maar twee écht nieuwe nummers op: de ballad "Two" (een cover van de R&B-ster Ne-Yo) en de rocker "I Jump". Het titelnummer verscheen al eens als bonustrack van sommige edities van "Fanatic", maar is nu deels herschreven met James Hetfield (Metallica), die ook meezingt op deze nieuwe versie. De overige 7 nummers stammen uit de periode 1980-84, toen drie albums bij het label Epic verschenen. De zussen waren naar eigen zeggen nooit echt tevreden over deze albums. Daarom is een aantal nummers in aangepast arrangement heropgenomen. Of "Heaven" misschien toen ook al geschreven is, is niet helemaal duidelijk. Er was sowieso niet eerder een studio-opname van: een live-uitvoering is te vinden op "Alive In Seattle" uit 2002. Nu is er dus een studio-versie. Er zijn wat Indiase en Midden-Oosten-invloeden te horen die doen denken aan Led Zeppelins "Kashmir" en het oeuvre van Tea Party.
Website: http://www.heart-music.com/ .

NIEUW
Freedom To Glide - Names In The Stone
- Toll
- Enigma
Afkomstig van "Fall" (Ruby Storm Records, 2016)

Freedom To Glide wordt gevormd door het duo Pete Riley en Andy Nixon, die voorheen in de Pink Floyd-tributeband Dark Side Of The Wall zaten. Vanaf het begin is al duidelijk dat de heren met hun muziek de wereldoorlogen van de vorige eeuw als onderwerp hebben. Op de mini-EP's "Rain" en "The Wait", beiden uit 2012, en het volwaardige debuut "Rain" uit 2013 is het vooral WOI dat in de belangstelling staat. Hoewel de sound nog wel enigszins op Pink Floyd leunt, blijkt Freedom To Glide langzaam maar zeker een eigen geluid te creëren. Dat blijkt zeker op "Fall", het nieuwe album dat onlangs verscheen. Hierop duiken ook thema's uit de Tweede Wereldoorlog op, zoals in "Enigma". Het zware thema wordt echter niet alleen in zwaarmoedige songs verwerkt, er komen ook voldoende opbeurende solo's en fraaie harmoniezangpartijen langs in de mooi opgebouwde composities. "Fall" is een prachtig geproduceerd album geworden, met een nog steeds actueel thema.
Website: http://www.freedomtoglide.com .

NIEUW
Crystal Palace - Confess Your Crime
Van "Dawn Of Eternity" (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2016)

"Dawn Of Eternity" is al het achtste volledige studioalbum van het Duitse Crystal Palace en toch hebben we bij Xymphonia nog niet eerder aandacht aan de groep besteed. De band bestaat al sinds 1992, maar kreeg eigenlijk pas ten tijde van het 21 jaar later verschenen "The System Of Events" internationale aandacht. Dat kwam niet alleen door de kwaliteit van de muziek, maar ook doordat aan dat album werd meegewerkt door Porcupine Tree-bassist Colin Edwin en leden van RPWL. Het album verscheen dan ook op het aan RPWL gelieerde label Gentle Art Of Music en Crystal Palace fungeerde in die tijd als voorprogramma van de labelbaas. Te oordelen naar het wederom bij Gentle Art Of Music verschenen "Dawn Of Eternity", hebben de RPWL-fans zich hier vast mee vermaakt, want Crystal Palace maakt onderhoudende, degelijke, in de neo-sector te plaatsen progrock die soms doet denken aan RPWL, maar ook aan de stroom prima neoprogbands die uit Polen tot ons komen. Op alle punten zeer ambachtelijk, maar ook op geen enkel vlak heel uitzonderlijk. En dat is niet negatief bedoeld: de band weet de spanning goed vast te houden - bijvoorbeeld door halverwege een iets afwijkend meer atmosferisch vormgegeven stuk te plaatsen.
Website: http://www.crystalpalacemusic.de/ .

NIEUW
Pedersen, Roger - Classic Maniac
Afkomstig van "Guitar Madness...And Other Nice Songs" (West Audio Productions, 2016)

"Guitar Madness...And Other Nice Songs" is het derde soloalbum van de Noorse gitarist Roger Pedersen. Op zijn twee vorige platen had hij al laten horen dat hij zijn razendsnelle shred-techniek wist te combineren met toegankelijke melodieën, verpakt in korte songs. Het nieuwe album is wat dat betreft een voortzetting van dat talent, dat hij echter tevens uitbreidt met enkele fraaie staaltjes van akoestische gitaaracrobatiek en enige rustpunten. Qua sound is het mooi om te horen hoe geregeld zijn snelle licks en harmonieën een Brian May-achtige kwaliteit meegeeft. Net als op voorganger "More Is More" sluit hij af met een melodieuze song, gezongen door Johannes Stole. Binnenkort meer.
Website: www.roger-pedersen.com .

ALBUM VAN DE MAAND
Moulettes - Coral
Afkomstig van "Preternatural" (C.R.A.F.T Pop Records, 2016)

Het album "Preternatural" van de Britse formatie Moulettes is Xymphonia's Album Van De Maand juli. Een eigenzinnig modern album dat voortborduurt op de ontwikkeling die Moulettes op “Constellations” uit 2014 had ingezet. De tot dan toe geldende opvatting dat Moulettes een folkband is kunnen we met "Preternatural" nu definitief vaarwel zeggen: deze unieke muziek is progressief ten top te noemen. En hoe prog ben je als je album ook nog eens een heus conceptalbum is, waarbij de band zich heeft laten inspireren door natuurfilmer Sir David Attenborough en door de vele wezens in de natuur die buitennatuurlijk lijken te zijn, die eigenlijk niet zouden kunnen bestaan. “Coral” neemt ons mee in de wereld die een kwart van het maritieme leven op aarde huisvest: de befaamde koraalriffen. De symbiose tussen dier, plant en mineralen is hier optimaal, maar wordt momenteel helaas bedreigd.
Website: http://www.moulettes.co.uk/.

20 JAAR GELEDEN
Devil Doll - Dies Irae Part 1 – 7
Afkomstig van "Dies Irae" (Hurdy Gurdy Records, 1996)

In de jaren 90 was er een groep actief die tot één van de grotere mysteries van de rockmuziek kan worden gerekend: Devil Doll. Het mysterie zat hem in het feit dat de man achter het project zich schuil hield achter de naam Mr. Doctor. Devil Dolls muziek was sterk beïnvloed door filmmuziek en op de albums werd dan ook rijkelijk geciteerd uit bekende en minder bekende filmsoundtracks. Devil Doll-albums waren lange werkstukken van in elkaar overlopende passages, waar in eerste instantie soms geen touw aan vast te knopen valt. De bijzondere, en naar wij aannemen elektronisch vervormde, spreekzang van Mr. Doctor zal voor velen misschien niet echt als oorstrelend overkomen. Maar het droeg wel bij aan de bijzondere sfeer. Twintig jaar geleden verscheen het magnum opus “Dies Irae”, met daarop, naast de stevige progrock sound die de band neerzette, dit keer een echt symfonie-orkest i.p.v. de 'gejatte' soundtrackopnames op eerdere albums. En we praten over deze band in de verleden tijd omdat er sinds 1996 niets meer van de band en Mr. Doctor vernomen is, totdat in 2007 het mysterie deels werd opgelost bij het verschijnen van het boek “45 Revolutions” over Engelse punk-, mod-, powerpop-, new wave- en metalsingles, waarbij de auteur bekend maakte dat hij Mr. Doctor was. Wij grijpen terug naar het magistrale “Dies Irae” en laten u daarvan de eerste helft horen.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=79 .

NIEUW / LIVE-TIP
Wolverine - Our Last Goodbye
Van "Machina Viva" (Sensory, 2016)

Het Zweedse Wolverine is een van die vele bands die begonnen als makers van vrij extreme metalvormen, maar die gaandeweg een rustiger, melancholieker en meer progrock-gericht pad zijn opgegaan. Denk maar aan Katatonia, Opeth of Anathema. Ten tijde van het vierde album "Cold Light Of Monday" (2003) maakten we vergelijkingen met Pain Of Salvation, het al genoemde Anathema en het latere werk van Porcupine Tree. Maar ook Sylvan meenden we in de muziek terug te horen, vanwege onder andere het donker karakter van de muziek. Hoewel op album nummer zes, het net verschenen "Machina Viva", bij vlagen het metalverleden op ingehouden wijze doorklinkt, zijn dit nog steeds referentiepunten. Het lange openingsnummer "The Bedlam Overture" kent ook een dromerige passage die nog het meest aan Jansen, Barbieri & Karn doet denken, al was het maar om de fretloze baspartij. Ook wordt er fraai gebruik gemaakt van cello en hoorn. Dit koperen instrument duikt ook in "Our Last Goodbye" op, een ander meeslepend en emotioneel geladen hoogtepunt van "Machina Viva". Wolverine speelt op 2 oktober op Progpower, Baarlo.
Website: http://www.wolverine-overdose.com/ .

HERUITGAVE
Beck, Jeff (With The Jan Hammer Group) – Darkness/Earth In Search Of A Sun
Afkomstig van "Live" (Epic/Sony, 1977 / Music On CD, 2016)

Bijna gelijktijdig met het verschijnen van Jeff Becks wisselend ontvangen nieuwe soloplaat "Loud Hailer" brengt Music On CD ons een heruitgave van "Live", een plaat die Beck in 1977 met The Jan Hammer Group produceerde. In die band zaten drummer/zanger Tony Smith, bassist/gitarist Fernando Saunders en violist/toetsenman/gitarist Steve Kindler. Uiteraard werd het nodige werk gespeeld van Becks platen als "Blow By Blow" en "Wired", maar ook Hammer kreeg de kans om zijn composities live te brengen, zoals "Earth (Still Our Only Home)" van de lp "Like Children" (1974) die hij met Jerry Goodman maakte en het van "The First Seven Days" (1975) afkomstige "Darkness/Earth In Search Of A Sun". Naar dat laatste nummer gaan we luisteren.
Websites: http://www.janhammer.com/
en http://www.jeffbeckofficial.com/
(hoewel die er uit lijkt te liggen, anders is er altijd nog https://www.facebook.com/jeffbeck/ )

KLASSIEKER VAN EIGEN BODEM
Solution - Black Pearl Part 1 & 2
Afkomstig van "Cordon Bleu" (Rocket / CBS, 1975)

De Nederlandse band Solution kreeg na twee albums een contract bij The Rocket Record Company, het label van niemand minder dan Elton John, om daar vervolgens twee ware progklassiekers van eigen bodem voor te maken: “Cordon Bleu” en “Fully Interlocking”. Twee albums gevuld met melodieuze naar jazzrock en fusion neigende symfo, met ook een licht soul tintje hier en daar. Door de warme productie van Elton Johns producer Gus Dudgeon moeten we daardoor ook wel denken aan de albums “Rain Dances” en “Breathless” van Camel. Van het album “Cordon Bleu” draaien we het afsluitende tweedelige “Black Pearl”.
Website: http://www.solutionmusic.nl/ .

OPENER
Asia - After The War
Afkomstig van "Astra" (1985, Geffen)

After The War is de aflsuiter van het derde album Astra van de Britse band Asia. Na album nummer 2, Alpha, vond er de eerste bezettingswissel (velen zouden er nog volgen) plaats binnen de Britse band Asia: gitarist Steve Howe was opgestapt en zijn plaats ingenomen door de Zwitserse gitarist Mandy Meyer. Astra werd door die wissel ook gelijk het meest stevige album tot dan toe door Meyer's speelstijl, die voor die tijd bij de Zwitserse hardrock/metal band Krokus had gespeeld. En de geschiedenis herhaalde zich vervolgens in 2013 door dat Howe wederom besloot Asia te verlaten en zijn plek werd ingenomen door wederom een jonge gitarist, dit maal Sam Coulson.

NIEUW
Circuline - New Day
- Stay (Peter Frankenstan)
Van "Counterpoint" (Inner Nova Music, 2016)

Op "Return", het vorig jaar verschenen debuut van Circuline, speelde drie gastmusici mee, waaronder Randy McStine van Lo-Fi Resistance en het onlangs bij ons in première gegane The Fringe. Op het onlangs uitgebrachte "Counterpoint" is McStine wederom te gast en krijgt hij gezelschap van maar liefst zes andere gasten. En dat zijn niet de minsten. Zo mogen gitaristen van onder meer Happy The Man, Enchant, Fireballet, Glass Hammer en Dave Kerzner hun kunsten laten horen. En in de Amerikaanse band zelf heeft ook een wisseling plaatsgevonden, waardoor jazzrockfenomeen Beledo vast lid is geworden. Hij past goed bij deze geroutineerde formatie, die uit een tribute band voortkomt en waarin onder andere een ex student van het fameuze Juilliard college de toetsen beroert. "Counterpoint" heeft qua uitstraling wel iets weg van het werk van Eric Norlander met Rocket Scientists en Lana Lane. Daarnaast valt door de wisselwerking tussen zangers Natalie Brown en Billy Spillane een vergelijking te trekken met rockmusicalachtige albums van Ayreon en Esquire. De behoorlijk overdonderende composities bevatten ook de nodige rustpunten en zijn zeker in de instrumentale nummers tevens filmisch te noemen. Wij draaien zo'n instrumentaal stuk, opener "New Day" en laten dat overgaan in "Stay (Peter Frankenstan)", waarin Stanley Whitaker van Happy The Man/Oblivion Sun een fraaie gevoelige solo verzorgt.
Website: http://circulinemusic.com/

Dada - Eyes Of The Warren
Afkomstig van "Dada" (1970, ATCO Records / heruitgave: 2016, Esoteric Recordings)

De Britse band Dada is zo'n band waarvan er eind jaren 60, begin jaren 70 veel waren: bands die allerlei invloeden bij elkaar graaiden en hoopten een winnende mix te creëeren. Dada deed dat door rock, jazz en zelfs wat soul invloeden te mengen. En als dan de bezetting ook nog eens een aantal blazers bevat dan is de vergelijking met de hele vroege Blood, Sweat & Tears makkelijk gemaakt en word ook door bandleider / gitarist Pete Gage deels bevestigd. Maar met name in het eerste deel van het album heeft de muziek ook wel wat weg van bijvoorbeeld de oerversie van Andrew Lloyd Webber's rockmusical Jesus Christ Superstar. En dat is weer niet zo gek als je bedenkt dat één van de zangers op dit album Paul Korda is die in de cast van "Hair" zat. Die Korda kennen we dan weer als zanger op Road Games en Metal Fatigue van Allan Holdsworth. Naast Korda horen we ook niemand minder dan zangeres Elkie Brooks en voor een hele korte periode na de release van het album zat zelfs Robert Palmer nog in Dada. De plaat deed het, misschien niet geheel onverwacht, niet echt goed, de band viel uit elkaar en Brooks en Palmer gingen samen verder in Vinegar Joe. Anno 2016 heeft Esoteric Recordings dit album van Dada op cd heruitgebracht. Wij kiezen er voor om het meest progressieve nummer van het album te laten horen, van de hand van toetsenist Don Shinn getiteld Eyes Of The Warren.

WERELD VOL MUZIEK
Inoue, Akira - In A Different Light
- 散歩の革命 (Revolution Of The Walk)
Van "System Overload" (Switch/Canyon Records, 1988)

In onze zoektocht over de Wereld Vol Muziek kwamen we in Japan terecht bij toetsenman Akira Inoue. Hij maakte samen met Peter Gabriel, Akiko Yano en David Rhodes in 1993 de cd "Snowflake", naar een novelle van Paul Gallico, die ook het van Camel bekende "The Snow Goose" schreef. Verder heeft Inoue soundtracks geschreven, is hij op talloze platen als gast te horen en heeft hij een behoorlijke solocarrière opgebouwd, waarin "Tokyo Installation" uit 1986 met Bill Bruford een gewild verzamelobject is. "System Overload" uit 1988 maakte hij met een andere superdrummer, namelijk Simon Phillips. De lekker funky AOR, met referenties aan Toto en Giraffe werd vermengd met Japanse invloeden, waarbij de toetsenman tevens belangrijke rollen had voor de van Brand X en Kate Bush bekende fretloze bassist John Giblin en gitarist Alan Murphy. Laatstgenoemde in 1989 overleden muzikant speelde ook bij Kate, maar tevens bij Level 42. Op vocaal gebied hebben Ali Thom(p)son, Living In A Box-zanger Richard Darbyshire en Tessa Niles het hoogste woord, maar in de ballade die volgens Google-translate "Revolution Of The Walk" heeft mag Sumiko Yamagata op Kate Bush-achtige voorgaan. Daarin zit tevens een gevoelige solo van Murphy. Omdat het zo'n mooie ontdekking is maar liefst twee stukken van "System Overload".
Website: http://www.akira-inoue.com/

NOG NOOIT GEDRAAID
Oldfield, Mike - Supernova / Magellan
Afkomstig van "The Songs Of Distant Earth" (1994, WEA)

Na jaren albums te hebben gemaakt voor het Virgin label, stapte Mike Oldfield in 1992 over naar WEA. Financieel zal hem dat geen windeieren hebben gelegd maar artistiek heeft het na twee albums niet meer echt wat opgeleverd. Zijn debuut bij WEA was Tubular Bells II, gevolgd door The Songs Of Distant Earth in 1994 en we durven wel te stellen dat dit het laatste echt goede Mike Oldfield album. Het is geinspireerd door een verhaal van science-fiction auteur Arthur C. Clarke en ook wel redelijk beïnvloed door de muziek van het Duitse project Enigma, wat met name te horen is in het vele gebruik van vocale samples. Het is grotendeels elektronische muziek met af en toe die herkenbare Oldfield gitaarsound. Het album is een ware luistertrip en de tracks Supernova en Magellan zijn gezamenlijk een vroeg hoogtepunt op het album.

Van Eigen Bodem
Alquin - Soft Eyed Woman
Van Mountain Queen (1973)

Mountain Queen is het tweede studioalbum van de Nederlandse muziekgroep Alquin uit 1973. Alquins debuutalbum viel behalve in Nederland ook goed in de Engelse markt. En zo kwam het dat Alquin haar tweede album mocht opnemen in Londen, in de De Lane Lea Studios onder de leiding van producer Derek Lawrence, toen verantwoordelijk voor onder meer Deep Purple. Van invloeden van Deep Purple is trouwens weinig tot niets te horen. Voor uitgifte van het album heeft de band een goed optreden achter de rug op Pinkpop en mag daarna op tournee met The Who en Golden Earring. Het is al weer ruim 5 jaar geleden dat alquin haar laatste concert gaf.

Enochian Theory – Inversions
Van "LIFE ...And All It Entails" (Masacot, 2012)

Gevormd aan het einde van 2004, de jonge audio entiteit recht Enochian Theory (Uitgesproken E-KNOW-KEY-A Dit Britse trio rond zanger/gitarist/toetsenist/songschrijver Benedict Harris-Hayes ontstond in 2004 de band heeft een vrij originele mix gevonden van progmetal, sfeersymfo, gothic en gothic metal. Door vrij stevige passages af te wisselen met samples uit TV- en radioprogramma's en ingetogen interludes en door overgangen soms door een langzame fade-in of fade-out te maken ontstaat er een filmisch album. De band werkt aan een 4e album dat als volgens de site van de band dit jaar nog gaat verschijnen.
Website: http://www.enochiantheory.co.uk/ .

LIVE-TIP
Spock's Beard – Solitary Soul
Van “Snow” (InsideOut Music, 2002)

Aankomende vrijdag gaat Neal Morse zijn Morsefest naar Europa brengen en wel als onderdeel van het festival Night of The Prog in Sank Goarshausen op de Loreley. Een van de onderdelen van het Morsefest dit jaar is een integrale versie van het Spock’s Beard album “Snow”. Dit was het laatste album met Neal Morse, dat nooit live is vertolkt, aangezien hij na het verschijnen van de plaat de band verliet. Nu zal eenmalig het album worden vertolkt door Neal met Spock’s Beard. Maar er is meer: ook voormalig Spock's Beard-drummer Nick D'Virgilio zal van de partij zijn, dus het belooft een spektakel te worden.
Websites: http://www.spocksbeard.com/
en http://nightoftheprogfestival.com/ .

LIVE-TIP
Stern, Mike - Believe It
Afkomstig van "Is What It Is" (Atlantic Jazz, 1994)

Net als zoveel andere musici in de Amerikaanse jazzrockscene heeft Mike Stern een verleden met Miles Davis. Hij zat tussen 1981 en 1983 en in 1985 in de band van de roemruchte trompettist. Daarvoor zat de gitarist trouwens bij Blood Sweat & Tears en in de formatie van Billy Cobham. Stern debuteerde als soloartiest in 1986 met het sterke "Upside Downside", een titel die ongetwijfeld met zijn afgezworen drugsverleden te maken heeft. In 1994 verscheen "Is What It Is", waarop twee bezettingen te horen zijn. In de eerste bezetting vinden we naast Michael Brecker ook drummer Dennis Chambers en laat dat nu net ook zijn begeleider zijn tijdens zijn huidige toer die hem 15 juli naar de Metropool in Hengelo brengt. Andere muzikanten in de band zijn saxofonist Bill Evans en de Rolling Stones-bassist Darryl Jones. Dit is het enige concert dat de Mike Stern/Bill Evans Band in Nederland geeft.
Website: http://www.mikestern.org/

LIVE-TIP
RPWL – The Embryo
Van "RPWL Plays Pink Floyd" (Gentle Art Of Music, 2015)

In 2015 begon de Duitse groep RPWL met enkele optredens tijdens welke Pink Floyds "Man And The Journey"-show uit 1969 werd vertolkt.. Van al bestaande Pink Floyd nummers was met behulp van quadrafonische geluidseffecten een doorlopend verhaal gebrouwen, waarmee dit een voorbode was voor seventiesalbums als "The Dark Side Of The Moon". Nu is RPWL voortgekomen uit een Pink Floyd-coverband en heeft de groep al jaren voorkeur voor minder gespeeld Floyd-materiaal en dan met name van vóór "The Dark Side Of The Moon". Diverse songs uit de periode 1967 tot 1972 werden al jaren live gespeeld en tijdens de "Man And The Journey"-shows werd een compilatie-CD van dit materiaal verkocht. Nu hebben we, bekende live-favorieten uit die tijd, zoals ook de lange versie van "Embryo De studio versie van het lied, opgenomen in 1968 was een rustige, bijna akoestische stukje gezongen door David Gilmour met een looptijd van minder dan vijf minuten in de loop der jaren is dit nuumer behoorlijk veranderd en duurde het nummer Embryo minimaal 12 minuten, maar de jam sectie werd vaak uitgebreid en het lied kon dan wel 25 minuten duren. Deze versie van RPWL duurt ruim 17 minuten.
Website: http://www.rpwl-wanted.de/cm/ .

Live-Tip
Genesis – Can-Utility And Coastlines
- Horizon
van Foxtrot (Charisma/Virgin, 1972)

The musical Box geft een eenmalig optreden van het album foxtrot op 17 juli de 3e en laatste dag van het Lorelei Festival tevens worden er vroege Genesis rariteiten gespeelt The Musical Box is een Canadese Genesis-tributeband, opgericht in 1993 Het repertoire is tot 2007 gebaseerd op het Genesistijdperk onder Peter Gabriel, tot 2000 speelde de band voornamelijk werken van de albums Nursery Cryme, Foxtrot en Selling England by the Pound. The Musical Box is zeer accuraat in het neerzetten van de show zoals Genesis dat deed. De kostuums zoals Peter Gabriel die gebruikte, de lichtshow en decors zijn alle overgenomen Bij meerdere gelegenheden hebben (ex-)leden van Genesis opgetreden met The Musical Box, of optredens bezocht. In 2002 speelde Steve Hackett mee tijdens het nummer Firth of Fifth, Phil Collins trad mee op in 2005 in Genève. Collins was gedurende de gehele show aanwezig, en zou later tegen journalisten zeggen dat "zij het beter deden dan wij". Peter Gabriel bezocht een optreden van de band met zijn kinderen, om te laten zien "wat hun vader vroeger deed". Foxtrot is het vierde studioalbum van Genesis. Het werd uitgebracht in 1972 De nummers "Watcher of the Skies" en "Supper's Ready" werden populaire nummers bij de fans, en werden live vaak opgevoerd. Het nummer "Supper's Ready" is een 23 minuten durend samengesteld nummer, dat de volledige zijde van de elpee besloeg. Ook live werd het episch nummer, dat op een climax eindigt, vaak integraal gebracht. Het nummer "Can-Utility And The Coastliners" was gebaseerd op de legende van Knoet de Grote, in het Engels Canute.

ALBUM VAN DE MAAND
Moulettes - Bird Of Paradise (Part II)
Afkomstig van "Preternatural" (2016, C.R.A.F.T Pop Records)

Het album "Preternatural" van de Britse formatie Moulettes is Xymphonia's Album Van De Maand - Juli. Een eigenzinnig modern album dat voortborduurt op de ontwikkeling die band op haar album Constellations uit 2014 had ingezet. De tot dan toe geldende opvatting dat Moulettes een folkband is kunnen we met "Preternatural" nu definitief vaarwel zeggen, hun unieke muziek is progressief ten top te noemen. En hoe prog ben je als je album ook nog eens een heus conceptalbum is, waarbij de band zich heeft laten inspireren door natuurfilmer Sir David Attenborough en door de vele wezens in de natuur die buitennatuurlijk lijken te zijn, die eigenlijk niet zouden kunnen bestaan. Maar de band is niet alleen maar bezig met de dierenwereld maar houd via deze wonderlijke wezens eigenlijk ook de mensen een spiegel voor. Bird Of Paradise legt de focus op hoe wij met kunst en kunstenaars omgaan, zoals de paradijsvogel ook voortdurend met uitsterven bedreigd word.
Website: http://www.moulettes.co.uk/.

ECHT NOG NOOIT GEDRAAID
Led Zeppelin - Stairway To Heaven
Afkomstig van "IV" (1971, Atlantic)

Stairway To Heaven is onmiskenbaar Led Zeppelin's meest bekende nummer naast Whole Lotta Love. Het is ook zeker één van de nummers binnen het repertoire van Led Zeppelin dat je niet anders als progressief kunt omschrijven. En toch is het frappant te noemen dat we het nog nooit gedraaid hebben. Is dat omdat we er van uit gaan dat iedereen het wel kent en al zo vaak gehoord heeft? Misschien is dat zo maar feit is wel dat het denk ik maar één keer per jaar op de Nederlandse radio te horen valt en dat is als de Top 2000 bijna klaar is met zijn uitzending op oudejaarsavond. En een beter moment dan de week waar in het jaar door midden is geknipt kunnen wij niet bedenken om dit meesterwerk eens te laten horen.

IN HET NIEUWS
Boston – Life, Love And Hope
Van “Life, Love And Hope” (Frontiers Records, 2013)

Met, sinds het debuut in 1976 verscheen, meer dan 31 miljoen verkochte albums (wereldwijd), lijkt het haast onmogelijk dat er iemand is die Boston níet kent. Wie kent er niet de bekende songs “More Than A Feeling”, “Amanda”, “Peace Of Mind” en “Smokin'”? Maar de zelfmoord van zanger Brad Delp in 2007 creëerde een enorme leegte voor de band Boston. In 2013 verscheen na 11 jaar stilte het zesde Boston-album ”Life, Love And Hope”. Op dit album zijn nog 3 liedjes te horen met zang van de betreurde Delp. Oprichter/producer Tom Scholz doet zijn best om zijn gemis te compenseren met meerdere vervangende vocalisten en natuurlijk zijn de meeste nummers in de bekende Boston-stijl met gelaagde gitaarpartijen en arena-rockriffs. Op Bostons website kondigt de band aan in het kader van het 40-jarig bestaan optredens te gaan doen. Twee zijn al gepland: op 14 en 15 augustus in het Wang Theater in… natuurlijk Boston.
Website: http://www.bandboston.com/ .

NIEUW
Fates Warning - From The Rooftops
Van "Theories Of Flight" (InsideOut, 2016)

Zat er tussen "FWX" (2004) en "Darkness In A Different Light” (2013) nog een gat van liefst 9 jaar, nu laat de Amerikaanse progmetalband Fates Warning de fans 'slechts' drie jaar wachten. "Theories Of Flight" is ook nog eens in dezelfde bezetting gemaakt als z'n voorganger, met de op "Darkness..." debuterende drummer Bobby Jarzombek achter het bekende trio Ray Alder (zang), Jim Matheos (gitaren) en Joey Vera (basgitaar). Opvallend voor een band die zich toch aan de metalkant van het progspectrum bevindt is het uiterst ingetogen begin van het album. De eerste minuten van "From The Rooftops" laat een mooi open geluid horen en meteen al prachtig warm gitaarspel. Ook is met de lossere, swingender drummende Jarzombek het al te mathematische, stringente karakter, dat Mark Zonder vroeger aan de muziek gaf verdwenen. Na twee minuten krijgen we alsnog in de gaten met een progmétal-band te maken te hebben, maar de rest van de plaat houdt een aangename wisseling tussen atmosferisch en flink rockend - ademend en krachtig vol. Voor mensen die het toch te hard is biedt de bonus-CD van de '2CD mediabook edition' uitkomst: daarop staan 6 akoestische uitvoeringen: één nummer van "Theories", twee oudere Fates Warning-songs en drie bijzondere covers: van Toad The Wet Sprocket, Uriah Heep en de klassieke componist Joaquín Rodrigo(!).
Website: http://fateswarning.com/ .

NIEUW
KA.F.KA - Jack The Midnight
- Silent Party
Afkomstig van “Fantôme Noir” (Mazzy Bunny Records, 2015)

Een paar weken geleden besteedden we aandacht aan “Swan Dive”, Masami Tsuchiya’s in 2013 laatst verschenen soloalbum. Toen konden we reeds berichten dat deze van Ippu-Do en Japan bekende gitarist met enkele musici van die plaat een nieuwe band had geformeerd met de raadselachtig geschreven naam KA.F.KA. Inmiddels hebben we een exemplaar van het eind vorig jaar verschenen debuut “Fantôme Noir” te pakken kunnen krijgen. Het is net als “Swan Dive” een half uur durend mini-album. Naast de prachtige vol Adrian Belew-achtige effecten zittende gitaarpartijen valt de gedreven zang van Issay op. Als je de muziek van de band zou willen duiden zou je ergens tussen Joy Division, King Crimson, David Bowie en het oude Roxy Music uit kunnen komen. Symfonische klinkende toetsenpartijen over typische New Wave basloopjes, opzwepende drums en natuurlijk de gierende gitaaruithalen van Tsuchiya vormen daarbij het decor voor Issays voordracht. Intrigerend.
Website: http://mazzybunnyinc.wix.com/masamitsuchiya .

NIEUW
Cosmograf - This Film Might Change Your Life
Van "The Unreasonable Silence" (eigen beheer, 2016)

Vijf jaar na zijn eerste echte album "When Age Has Done Its Duty" komt Robin Armstrong al met een vierde Cosmograf-plaat. Da's een hoge productie als je bedenkt dat hij heel veel op zijn albums zélf doet en dat hij tussendoor ook nog eventjes op een moment van inzakkende motivatie (lees het blog op zijn site van precies twee jaar geleden er maar op na) dreigde zijn muzikale activiteiten op een laag pitje te zetten. Dat valt dus allemaal mee. In zijn discografie, die toch al eerder omschreven is als 'filmische prog', is dit "Unreasonable Silence" wel het meest filmisch van allemaal. Je dient het echt als één geheel tot je te nemen om het verhaal goed tot recht te laten komen en de functie van de geluidseffecten, berichten op telefoonbeantwoorders en meer te begrijpen. Armstrong baseerde zich hierbij op het essay ‘De Mythe van Sisyphus’ van de Franse filosoof Albert Camus. In de loop van het album begrijpen we dat een man zich laat meenemen door aliens, maar allengs krijgen we door dat de man op allerlei manieren teleurgesteld is in zijn het leven op aarde en de ultieme stap neemt. Het allerlaatste geluidseffect laat je vervolgens gissen naar of de man dit echt zo meemaakt, of dat waangedachten hem de baas zijn geworden. Dit alles is verpakt in muziek die naast filmische passages weer de nodige Pink Floyd- en Porcupine Tree-invloeden laat horen. Waar hij in het verleden wel eens al te zeer zijn idolatie voor zijn helden liet doorschemeren heeft hij intussen toch een echte Cosmograf-sound gevonden. Hulp kreeg hij overigens wel, van o.a. opnieuw drummer Nick D'Virgilio en bassisten Nick Beggs (Steven Wilson, Steve Hackett) en Dave Meros (Spock's Beard).
Website: http://www.cosmograf.com/ .

PROGRESSIEVE POP
Tzuke, Judie - Walk Don't Walk
Afkomstig van "Ritmo" (Chrysalis, 1983 / BGO Records, 2011)

De Britse zangeres Judie Tzuke wist met name in Groot Brittannië een zeer divers publiek aan zich te binden vanaf haar debuut in 1979. Haar meer rock-georiënteerde songs en haar energieke concerten trokken zelfs publiek aan uit de hardrock-scene, haar albums gevuld met rijk gearrangeerde progressieve poprock waren een welkom alternatief voor mensen die geen interesse hadden in de punk of gladde popmuziek. Op haar vijfde album “Ritmo” uit 1983 ontkomt ook zij niet aan de invloeden om haar heen met als resultaat dat de gitaren wat meer naar de achtergrond gaan en synthesizers naar voren komen. Maar dat had wel als voordeel dat met name bassist John Giblin meer ruimte kreeg voor zijn karakteristieke spel, iets wat met name mooi te horen is in het sfeervolle “Walk Don't Walk”, waarin Tzuke een niet al te prettig beeld schetst van het sociale klimaat in Engeland op dat moment.
Website: http://www.tzuke.com/ .

IM ROB WASSERMAN
Reed, Lou - Magic And Loss: The Summation
Van "Magic And Loss" (Sire, 1992)

Op 29 juni jl. overleed Rob Wasserman op 64-jarige leeftijd. Hij is bezweken als gevolg van niet nader omschreven gezondheidsproblemen. Hij was een contrabassist die voornamelijk in de popmuziek werkzaam was en daarbij consequent vasthield aan zijn instrument en dus niet verruilde voor de basgitaar. Hij maakte in de jaren negentig drie hogelijk gewaardeerde albums waarop zijn instrument centraal stond, al dan niet vergezeld van één of twee andere instrumenten, onder de toepasselijke titels "Solo", "Duo" en "Trio". Meest herinnerd zal hij blijven als begeleider van o.a. Lou Reed, Bruce Cockburn en Rickie Lee Jones. Zijn zoemende, diepe basnoten worden vrijwel altijd met een zekere swing gespeeld, wat in bijzondere mate bijdraagt aan de speciale sfeer die albums als "The Charity Of Night" van Cockburn of "Magic And Loss" van Reed uitademen. Dat laatste album uit 1992 is een requiem aan twee toen recent overleden vrienden van Reed, waaronder de bekende songschrijver Doc Pomus. Reed overleed zelf drie jaar geleden, nu volgt Wasserman dus: bijzonder om ze samen te horen in het van een haast transcendente lading voorziene afscheidsnummer "Magic And Loss". Wasserman is hier te horen op een 6-snarige elektrische 'upright bass'.
Websites: http://www.loureed.com/inmemoriam/
en http://ultimateclassicrock.com/rob-wasserman-dies/.

IN HET NIEUWS
Kansas - Distant Vision
Van “Somewhere To Elsewhere” (SPV, 2000)

Het eerste album sinds 16 jaar van de Amerikaanse legendarische formatie Kansas, "The Prelude Implicit", wordt officeel uitgebracht op 23 september van dit jaar. Het is dan precies de 40ste verjaardag van het Kansas doorbraak album "Leftoverture". Kansas heeft wereldwijd meer dan dertig miljoen albums verkocht en is beroemd om klassieke hits zoals “Carry On Wayward Son” en “Dust In The Wind”, en bovendien is de band bekend van epische composities als “Song For America” en “Miracles Out Of Nowhere”. Het album wordt uitgebracht door InsideOut Music en uiteraard verschijnt de plaat, naast CD, ook op 180-grams vinyl. (bron: Progwereld.org) Overigens zijn Kerry Livgren en Steve Walsh niet van de partij: David Manion is tegenwoordig de toetsenist en Ronnie Platt de zanger.
Website: http://www.kansasband.com/ .

TWEEDE UUR
Bulbs – Majestic
Van “On” (eigen beheer, 2013)

Bulb is een band uit Liverpool die is opgericht door gitarist Neil Campbell. Hij wordt op “On” vergezeld door een aantal van de beste muzikanten uit de Liverpool-scene. Daaronder vinden we multi-instrumentalist Marty Snape, de je de Brian Eno van de band zou kunnen noemen. De muziek van Bulbs is dan ook behoorlijk uitdagend en hoogstaand. “On” is hoofdzakelijk een instrumentaal album waardoor de gitaar in feite vaak de rol van vocalen op zich neemt. Je zou voor de muziek de term 'elektronische experimentele prog' kunnen gebruiken. Er is een mooie balans gevonden tussen de heftige, complexe en de meer dromerige uitgesponnen passages. Tot nu toe is het wat Bulbs betreft bij één album gebleven maar Campbell heeft sindsdien al wel weer een aantal gitaarplaten uitgebracht.
Websites: http://www.bulbsmusic.com/
en http://neilcampbell.org.uk .

LIVE-TIP
Black Mountain - Space To Bakersfield
Afkomstig van "IV" (JagJaguwar, 2016)

Op 11 juli treedt Black Mountain op in Doornroosje in Nijmegen. Het is alweer 6 jaar geleden dat "Wilderness Heart" verscheen, het derde album van deze Canadese band. De groep rond het paar Josh Wells en Amber Webber (ook bekend van Lightning Dust) wordt nog steeds vaak onder stonerrock ingedeeld, maar dat slaat eigenlijk vooral op het titelloze debuut uit 2005. Psychedelisch heeft de muziek aldoor geklonken, maar al op het tweede album "In The Future" (2008) duiken ook zo nu en dan symfo-trekjes op en zijn knipogen naar Pink Floyd te vinden. Toen we muziek draaiden van "Wilderness Heart", haalden we de namen Led Zeppelin en The Decemberists aan. Led Zeppelin is op het pas verschenen “IV” nog steeds een referentie, en dan vooral de eclectische platen van de groep, zoals, inderdaad, nummertje vier. Maar ditmaal moesten we, vooral door de gebruikte synthesizers, maar ook hoe ze bespeeld worden, een paar keer denken aan het Duitse Eloy van rond 1980. Tevens is Black Mountain een geestverwant van Sky Cries Mary te noemen, een Amerikaanse formatie die eveneens progressieve psychedelische rock en duozang combeert. Zo zou het nummer "Space To Bakersfield" dat we vanavond draaien zeker niet misstaan hebben op een plaat als "A Return To The Inner Experience" of "This Timeless Turning"
Website: http://www.blackmountainarmy.com/ .

LIVE-TIP
Huis – Nor On Earth
Van het album “Neither In Heaven” (Unicorn Digital, 2016)

Op zaterdag 4 en zondag 5 maart 2017 staat de zesde editie van Progdreams op het programma van Cultuurpodium De Boerderij in Zoetermeer. De eerste namen zijn inmiddels bekend. Zo zullen onder andere de bands Huis (uit Canada) en het Italiaanse Barock Project het podium betreden. Van Huis verscheen eerder dit jaar het tweede album “Neither In Heaven”. Oprichters Pascal Lapierre en Michel Joncas raakten geïnspireerd na een reis door Nederland, dat tevens het land is van hun favoriete band Knight Area. De oprichter van die band, Gerben Klazinga, is een van de gasten op “Neither In Heaven”. De muziek vertoont wat verwantschap met Mystery, wat niet zo gek is, want gitarist van dienst is Mystery-voorman Michel St. Père.
Websites: http://cultuurpodiumboerderij.nl/nieuws/eerste-namen-zesde-editie-progdreams-festival/
en http://www.huisband.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Moulettes – Behemooth
Van “Preternatural” (C.R.A.F.T Pop Records, 2016)

In 2014 eindigde het album “Constellations” op de negende plek van onze jaarlijst. We keken dan ook reikhalzend uit naar alweer het vierde studioalbum van deze Britse groep. Wederom heeft de band een nieuw lid aan de bezetting toegevoegd: gitariste Raevennan Husbandes . Dit geeft gelijk een andere dynamiek. Haar gitaarspel geeft de muziek een flinke krachtinjectie en de rest van de band volgt haar met gemak. Donderende drums, versterkte fagot, ronkende bas, scheurende cello en een flinke dosis elektronica krijgen we over ons heen. De songs zijn puntiger, scherper maar nog steeds net zo inventief als op “Constellations”. “Preternatural” is ook nog eens een heus conceptalbum, waarbij de band zich heeft laten inspireren door wezens in de natuur die buitennatuurlijk lijken te zijn, die eigenlijk niet zouden kunnen bestaan. Zo gaat “Underwaterpainter” over zeewezens die oplichten door bioluminescentie en “Hidden World” behandelt een rondworm, die in 2011 op 3,6 kilometer onder het aardoppervlak is gevonden, een plek waar volgens tot dan geldende opvattingen alleen nog maar bacteriën zouden kunnen leven. De tot nu toe geldende opvatting dat Moulettes een folkband is kunnen we met dit album definitief vaarwel zeggen, deze unieke muziek is progressief ten top te noemen. De komende maand zullen we veel van het album gaan draaien, beginnend met album opener “Behemooth”. Een mythisch dier dat voorkomt in het boek van Job en ook wel de koning der zoogdieren wordt genoemd (voor uitleg, zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Behemoth_(Bijbel) )
Website: http://www.moulettes.co.uk/.

MET PENSIOEN ... OF TOCH NIET?
Orford, Martin - Endgame
Afkomstig van "The Old Road" (Giant Electric Pea, 2008)

In 2008 verscheen het tweede solo-album van voormalig IQ-toetsenist Martin Orford en het werd eigenlijk ook gelijk gepresenteerd als een afscheid van de muziekwereld. Orford vond niet dat er nog op een gezonde manier muziek te maken viel in een tijdperk waarin het resultaat van noeste muzikale arbeid een dag na release al gratis te downloaden valt. Dat afscheid nam hij dan ook letterlijk in de afsluitende track van het album, “Endgame”, waarin we hem aan het slot een oude plattelandsweg horen oplopen. Maar... het bloed kruipt niet geheel onverwachts waar het niet gaan kan, want onlangs doken er berichten op dat Orford weer zo af en toe optreedt met Gary Chandler van Jadis tijdens huiskamerconcerten. Een voorbode voor een ware comeback?
Website: http://www.gep.co.uk/index.php/artists/martin-orford .

OBSCUUR
Savarin, Julian Jay – Dance Of The Golden Flamingoes
Van “Waiters On The Dance” (Birth, 1971 / Air Mail Archive, 2006)

Julian Jay Savarin is vooral bekend als schrijver, maar aan het begin van de jaren zeventig heeft hij ook een tweetal platen gemaakt die zijn geïnspireerd op zijn science fiction-trilogie “Lemmus, A Time Trilogy”. Beide albums behoren tot de vroegste space-rock-conceptalbums en “Waiters On The Dance” is een letterlijke bewerking van een van de boeken. En daar waar het eerste album, verschenen onder de naam Julian's Treatment, nog duidelijk zijn roots in de psychedelica heeft, heeft het tweede album een meer eigen geluid. Zelfs 40 jaar naar dato. Ster van de plaat is zangeres 'lady' Jo Meek, die enkelen wellicht zullen kennen van de band Catterpila (die twee albums maakte voor het label Vertigo). Zij wordt ondersteund door het orgel- en Mellotronspel van Saverin en het, soms wat hoekige, stevige gitaarspel van Nigel Jenkins. De orkestraties zijn van niemand minder dan Tom Parker en je moet soms onvermijdelijk denken aan bands als Procol Harum of Rare Bird, maar toch houdt de plaat een eigen karakter en anno 2016 luistert het nog steeds lekker weg. Stel dat “Waiters Of The Dance” indertijd een betere distributie had gekend, dan hadden we misschien nog wel meer van Savarin als muzikant vernomen. Helaas is het echter bij een tweetal albums gebleven.
Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=827 .

SYMFO IN ONVERWACHTE HOEKEN
Fogelberg, Dan - Ghosts
Afkomstig van "The Innocent Age" (Full Moon/Epic, 1981 / BGO Records, 2012)

In 1981 verscheen het ambitieuze dubbelalbum “The Innocent Age” van de Amerikaanse singer-songwriter Dan Fogelberg. Het zou achteraf het absolute creatieve en commerciële hoogtepunt zijn in Fogelbergs carrière. “The Innocent Age” was zijn zevende album en niet geheel onverwacht een soort conceptalbum gebaseerd op het boek “Of Time And The River” van Thomas Wolfe. Een album waar op hij wederom her en der word bijgestaan door (ex-)leden van Eagles en Buffalo Springfield en ook Joni Mitchell, maar waar toch met name Fogelberg toch ook heel veel zelf speelt. Tijdens concerten was al gebleken dat hij een meer dan begenadigd gitarist was en het is met name op “The Innocent Age” en de epische slottrack waar hij eindelijk zichzelf de ruimte gunt om dat te laten horen.
Website: http://www.danfogelberg.com/ .