Xymphonia is
sponsored by: 
Sunday 29 November 2009 Show No. 867
Steve
Hackett - Fire on the moon
van Out of the Tunnel's Mouth,
Wolfsong 2009
Out
of the tunnel's heeft Hackett geheel opgenomen in zijn woonkamer, samen
met toetsenist Roger King die mede verantwoordelijk is voor het album. Het
resultaat kan worden geschaard onder een van de man's beste albums.
Het is een divers album geworden met veel van de trademark Hackett
geluiden. Maar wat na en eerste luisterbeurt blijft hangen is dat het een
zeer vocaal album is. Er word veel met samenzang gestoeid wat een mooi
warm resultaat op levert. Natuurlijk worden vergelijkingen gemaakt zo
heeft Fire on the moon zeker een Wind en Wuthering sfeer
Camel:
- Sasquatch
- Manic
- Camalogue
Van "The Single Factor" (Decca, 1982 / Esoteric Recordings,
2009)
Nadat Andy Ward om mentale redenen Camel verlaten had, bleef Andy
Latimer als enig oerlid over om het volgende album op te nemen, treffend
getiteld The Single Factor. Met diverse gerenommeerde gastmuzikanten,
waaronder musici uit de Alan
King Crimson - I Talk To The Wind (Duo)
King Crimson - Epitaph
OK,
het is een beetje te gek voor woorden dat de hele KC catalogus voor de
vierde keer op cd word uitgebracht en het zal denk ik ook niet de laatste
keer zijn. Maar als het resultaat bij vlagen zo verbluffend is dan mag het
van mij. Vanavond aandacht voor het terecht legendarische debuutalbum In
The Court Of The Crimson King (1969) met allereerst een instrumentale
duo-versie van I Talk To The Wind, gespeeld door Robert Fripp op
12-snarige akoestische gitaar en Ian McDonald op fluiten, gevolgd door de
nieuwe stereo-mix gemaak door Steven Wilson van Epitaph.
NIEUW
Crovella, Beppe:
- The Man Who Waved At Trains
- Leonardo's E-mail
Van "What's Rattlin' On The Moon? - A Personal Vision Of The Music Of
Mike Ratledge" (Moonjune Records, 2009)
Beppe Crovella is één van de keyboardgiganten uit de Italiaanse
progressieve rock-geschiedenis. Hem werd door Leonardo
Marillion
- Forgotten Sons CD1-7 10.00
van Early Stages, EMI 2009
Afgelopen jaar verscheen een
mooi live overzicht van de Fish periode genaamd Early Stages. Een 6 cd
boxje met een paar juweeeltjes van concerten. Een van de hoogtepunten is
een concert in Glasgow uit 1982 de dag nadat de band het contract met EMI
tekende. Ook is het befaamde Reading Rock concert uit 1983 te horen. Een
jaar ervoor nog als opener moch de band nu als een na laatse voor de
headliner Black Sabbath spelen. Door zeer gewaagd met Grendel te openen (laaste
keer dat dit ooit werd gespeeld) zorgde Marillion ervoor de hoofdact weg
te spelen. Leuk detail is dat Black Sabbaths stage props vlam vatte tijden
Marillions set wat weer de inspiratie voor de Spinal Tap film was.
2e uur
Diesel
- Going back to China
van het album watts in a tank uit 1979
RIJSWIJK - Pim Koopman, de drummer,
componist en mede-oprichter van de Nederlandse symfonische rockband Kayak,
is maandag overleden. Het management van Kayak meldde dinsdag dat alle
concerten van de vorige maand begonnen concerttournee Letters From Utopia,
waaraan Koopman deelnam, zijn afgelast. In 1976 was Koopman uit Kayak gestapt,
om huisproducer te worden bij de Nederlandse tak van platenmaatschappij
EMI. Koopman produceerde grote hits met de bands Maywood en Pussycat.
Later werkte hij nog met Time Bandits en Sandy Coast.
In 1979 vormde Koopman weer een eigen band die voortkam uit een
hobbyproject: Diesel, met onder andere gitarist en zanger Rob Vunderink
(Vitesse). De groep had met de eerste single Goin' Back To China een hit
in Japan. In 1981 haalde Diesel met het nummer Sausolito Summernight tot
eigen verrassing de 25ste plaats in de Amerikaanse Billboard-hitlijst. De oorspronkelijke bassist Frank Papendrecht overleed op 17 november 2009 aan een hartaanval. Hij werd 56
jaar oud. Nog geen week later, op 23 november 2009, overleed ook
drummer/producer/songwriter Pim Koopman (ook 56) aan een hartstilstand.
Hiermee werd het hoofdstuk Diesel definitief gesloten
van het album Exciter uit 2001
Na het uitvallen van Depeche Mode op Pinkpop, waar de groep
headliner had zullen zijn, is er nu een optreden van de band in Ahoy.
Rotterdam aangekondigd. De heren moesten hun optreden tijdens Pinkpop afzeggen, wegens
gezondheidsproblemen van zanger Dave Gahan. Hij is hersteld en ze komen
dit jaar nog naar Rotterdam en wel op 30 november! Wie eighties roept,
roept Depeche Mode. Want een jaren tachtig feestje is niet compleet zonder
“People are People”, “Just Can't Get Enough” en “Enjoy the
Silence”. Voor veel hippe bandjes van deze tijd is Depeche Mode nog
steeds een onvermijdelijke inspiratiebron. En dat alleen al maakt dat
Depeche Mode nog lang niet uit de mode is.
Finn
- In The Wake Of...
van The Best Low-priced heartbreakers you own, 2008
Finn is het alter-ego van de
duitse singer-songwriter / multi-instrumentalist
HERUITGAVE
;-)
Porcupine Tree:
- I Drive The Hearse
- Black Dahlia
Van "The Incident" (Roadrunner Records, 2009)
Een paar maanden na de release van de reguliere uitgave van The
Incident, de huidige nummer
U I Blue - No Can
van het album Songbird’s cry uit 2004
U
I Blue (untitled in Blue) bestaat uit het echtpaar Laura Lindstrom en Jon
IN
MEMORIAM : PIM KOOPMAN
Kayak - They Get To Know Me
Valensia - Barely Acceptable Truth -
Kayak - Starlight Dancer (live)
Maandagmorgen
23 november is Kayak-drummer en -componist Pim Koopman overleden aan de
gevolgen van een hartstilstand. En dat op de dag dat hij naar de
begrafenis van zijn ex-Diesel collega Frank
Met de songs They Get To Know Me (van Kayak's II album uit 1974),
Valensia's Bareley Acceptable Truth (van zijn Kosmos album uit 1996) en
Starlight Dancer - live (van de Anniversary Concert Live At
Sunday 22 November 2009 Show No. 866
RERELEASE
Camel - Pressure Points (live)
Van "Pressure Points - Live In Concert" (Decca, 1984 / Esoteric
Recordings 2009)
We gaan nog even door met onze aandacht voor Esoterics
Camel-heruitgaveprogramma, deze avond met het live-verslag van de "Stationary
Traveller"-tournee, waarmee we in feite twee vliegen in één klap
slaan, want zowel "Stationary Traveller" (1983) als "Pressure
Points" zijn nu opnieuw uitgebracht met geremasterd geluid en
uitgebreide informatie in de rijk geïllustreerde boekjes. In "Pressure
Points" laat Latimer nog weer 's horen welk een fantastische gitarist
hij is. Daarnaast draagt het fretloze basspel van Colin Bass enorm bij aan
de sfeer van het nummer, vooral in het atmosferische tussenstuk. Van het
concert is trouwens ook een live-DVD uitgebracht door Camel Productions.
NIEUW
Eloy - Age Of Insanity
- Summernight Symphony
Van "Visionary" (Soulfood/ASR, 2009)
In 1998, na "Ocean II", hielden Frank Bornemann en zijn mannen
het voor gezien. Maar na vele, vele hartverwarmende verzoeken van fans om
méér ligt er 11 jaar later "Visionary". Opnieuw is zijn
muzikale partner (sinds "Ra" (1988)) Michael Gerlach van de
partij, evenals de zeer herkenbare bassist Klaus-Peter Matziol (terug
sinds "The Tide Returns Forever" (1994). Nu is zelfs de
toetsenist uit de hoogtijdagen, Hannes Folberth, terug. De muziek sluit
naadloos aan bij "Ocean II" en de albums uit eind jaren '70 en
begin jaren '80, die de groep in sommige kringen het predikaat 'de Duitse
Pink Floyd' opleverde. Compositorisch wordt het niveau van de twee
voorgangers niet gehaald, vooral omdat de songs wel heel erg een doorslag
zijn van eerdere succesnummers. Maar de liefhebber van Degelijke Duitse
Krautsymfo zal dat zorg zijn. Je kunt het namelijk ook anders zien: de
heren weten nog steeds dat heerlijke volle Eloy-geluid neer te zetten.
RERELEASE
Procol Harum - The Worm & The Tree - Part One & Part Two
Van "Something Magic" (Victor Records
1977 / Salvo, 2009)
Salvo heeft weer een worp van drie Procol Harum-heruitgaven op de markt
gebracht: de laatste drie albums die in de jaren '70 uitbracht. Het zou
nadien tot 1991 duren voordat de groep weer van zich zou laten horen. Het
gaat om "Exotic Birds And Fruit" (1974), "Procol's Ninth"
(1975) en "Something Magic" (1977). Weinigen zullen zich deze
albums nog herinneren en de groep was, na vele bezettingswisselingen, dan
ook minder en minder succesvol in die tijd. De eerste twee bevatten
voornamelijk compacte rockers, maar de laatste is juist een terugkeer naar
meer symfonisch werk. Sterker: plaatkant twee is één stuk, "The
Worm & The Tree". Het was pas de tweede keer dat de band rond
Gary Brooker iets dergelijks ondernam, na "In Held Twas In I"
uit 1968 (later gecoverd door Transatlantic). Vaste Procol
Harum-tekstleverancier Keith Reid had een fabel geschreven, geïnspireerd
door Blake's "Sick Rose" en Carroll's "Jabberwocky".
Brooker zingt die teksten niet, maar declameert ze, over muziek die vaak
de grandeur van "Grand Hotel" benadert. De verse toetsenist Pete
Solley zorgt bovendien voor flitsende keyboardsoli die we niet eerder in
deze vorm bij Procol Harum hoorden. Mick Grabham is de gitarist die daar
een paar fijn bijtende soli tegenover stelt. Zeker geen "Something
Tragic", zoals diverse critici de plaat aanduidden. Maar ja: voor
punkjaar 1977 was 'ie natuurlijk aan de hoogdravende kant....
NIEUW
No-Man - Mixtaped
Van "Mixtaped" (KScope, 2009)
Na een korte introductie vorige week, afkomstig van de tijdelijk gratis
bij de dubbel-DVD “Mixtaped” verkrijgbare “Highlights”-CD, nu een
wat langere impressie van het concert dat vorig jaar in Londen in stereo
en 5.1 surround werd opgenomen. Het titelnummer laat fraai horen waarom
No-Man een unieke plaats inneemt in de progressieve rock, aangezien het
een vloeiend samengaan van ambient, progressief, singer/songwriter en
psychedelica herbergt. Een soort Duncan Browne/David Sylvian als zanger
tijdens de oerdagen van Pink Floyd. Overigens is het leuk om tijdens de
toegift de oorspronkelijke violist Ben Coleman te zien, die net als de
meeste andere leden en ex-leden ook in de documentaire op DVD2, getiteld
“Returning”, uitgebreid aan het woord komt.
NIEUW
Sarah Fimm – Horizon
- Levi
Van "Red Yellow Sun" (Eigen Beheer, 2009)
Ook van Sarah Fimm draaiden we tijdens de vorige Xymphonia een
introductienummer van haar nieuwe CD. Vanavond nog twee stukken die weer
duidelijk aangeven dat de Amerikaanse zangeres/toetseniste het trippy,
enigszins Tori Amos-achtige geluid van haar eerste platen (“Cocooned”,
2001, “A Perfect Dream”, 2002 en “Nexus”, 2004) heeft ingeruild
voor een wat robuuster image, een switch die ze op het begin van dit jaar
uitgebrachte “White Birds” al aangaf. Toch blijven de subtiele
arrangementen een hoofdrol vervullen, zoals het bijna Genesis-achtige
instrumentale gedeelte in “Levi”, dat wel wat van een fase uit
“Entangled” weg heeft.
LIVE-TIP
Simple Minds – Shake Off The Ghosts
Van "Sparkle In The Rain" (Virgin, 1983)
Een instrumentale track van het door Steve Lillywhite geproduceerde
“Sparkle In The Rain” vormt de aandacht die we willen geven aan het
concert van het Schotse Simple Minds deze week, donderdag 26 november,
in de Amsterdamse Heineken Music Hall. Dat is trouwens een
dubbelconcert met OMD (Orchestral
Manoeuvres in the Dark). “Shake Off The Ghosts” is één van de weinige subtiele stukken op een plaat die, mede door de
producent, soms naar een U2-achtige pathos neeg en daarmee sterk afweek
van de meer symfonische voorganger “New Gold Dream”.
NIEUW/CONCERTNIEUWS
Van Der Graaf Generator - Whatever Would Robert Have Said?
Van "The Story Of Beat-Club Vol. 2" (Studio Hamburg, 2008)
Eind vorig jaar werden middels 3 kloeke 8-DVD-boxen alle complete
Beat-Club-afleveringen, 83 in totaal, op DVD uitgebracht. Het programma
werd tussen 1965 en 1972 uitgezonden en ging daarna naadloos over in
Musikladen. In het begin traden er indachtig de programmanaam echt
beatbands op, toen de muzikale ontwikkelingen verder gingen ook steeds
vaker progressieve rockbands, die live in de Beat-Club-studio in Bremen
speelden. Natuurlijk de grote Duitse experimentele krautrockbands als Can,
Kraftwerk en Et Cetera, maar ook de grote Engelse namen Yes, King Crimson,
Emerson, Lake & Palmer, Soft Machine en Caravan en uit Nederland o.a.
Golden Earring en Earth & Fire. En Van Der Graaf Generator, de band
rond singer/songwriter Peter Hammill. Eind 1969 was de eerste echte
VDGG-plaat "The Least We Can Do Is Wave To Each Other", waarvan
in mei 1970 een nummer in de Bremense studio's werd vertolkt. Op 29
januari 2010 is Hammill weer in Nederland. Hij treedt dan in z'n eentje op
in De Duif in Amsterdam. Dat is een kerkgebouw, wat een bijzondere
concert-atmosfeer belooft.
CONCERTNIEUWS
Teitur featuring Tarira - All My Mistakes
Van "Songs For
Komende week is het Confessions-project van Nico Muhly, Teitur en The
Holland Baroque Society op diverse plekken in Nederland te zien, o.a. in
De Grote Kerk in Enschede, vrijdag 27 november. De kiem van het
Confessions-project is al gelegd tijdens Crosslinx 2008, alwaar dezelfde
combinatie aantrad. Idee is dat iedereen ter wereld zelfgemaakte filmpjes
kan uploaden op de Confessions-site, waar singer/songwriter Teitur en
componist Nico Muhly vervolgens muziek bij maken. Het hoe en waarom werd
vanochtend ook in VPRO's Vrije Geluiden toegelicht, dat aanstaande
zaterdagochtend om 9 uur herhaald wordt, of is te kijken op
www.vrijegeluiden.nl . Voor meer details over Confessions, zie: http://www.confessions-tour.com/.
Wij kiezen voor vanavond Teiturs bijdrage aan "Songs For Tibet",
een liefdadigheidsdubbelaar. Executive producer daarvan was Rupert Hine.
Deze producer vroeg een gevarieerde groep artiesten, waaronder diverse
waarmee hij eerder werkte. Zoals Teitur, wiens debuut hij produceerde.
Teitur levert een bijzondere versie van "All My Mistakes" van
zijn tweede album "Stay Under The Stars", toen een pianoballade,
nu a capella vertolkt met het koor Tarira.
NIEUW
Rare Bird - Beautiful Scarlet
Van "The Story Of Beat-Club Vol. 2" (Studio
Een maand voor Van Der Graaf Generator trad Rare Bird op in de
Beatclubstudio in Bremen, die de hit "Sympathy" speelde, maar
ook het heftige "Beautiful Scarlet", met vooral prachtig
orgelspel van Graham Field (ook mooi in beeld gebracht). Beide nummers
komen van het debuut "Rare Bird" uit 1969, dat in 2007 door Mark
Powells Esoteric-label werd heruitgebracht. Rare Bird hield er al snel mee
op, waarna Graham Field de groep Fields oprichtte, met de hit "Friend
Of Mine" tot gevolg.
NIEUW / JAZZROCK
Slivovitz - Caldo Bagno
- Errore Parallasse
Van "Hubris" (Moonjune, 2009)
Slivovitz is een Italiaanse band die sinds 2001 bestaat en "Hubris"
is het tweede album (het eerste voor het Moonjune-label). Wat de groep
laat horen is een letterlijk onbeschrijflijk eclectisch amalgaam van
jazzrock, folk, andere wereldmuziekvormen en soms ook vrije jazz. Het
album wordt per luisterbeurt fascinerender want je blijft maar nieuwe
dingen ontdekken. De musici zijn alle zéér onderlegd en de stukken zijn
ook nog 's boeiend en bevatten hier en daar een relativerende dosis humor.
"Errore Parallasse" lijkt met z'n neurie-vocalen en vioolsolo
een folkkant op te gaan, om te ontaarden in een heerlijke jazzy gitaarsolo
over een drijvende ritmesectie. Het nog enerverender "Caldo
Bagno" begint ook al met neurovocalen van Lodovica Manzo, lijkt de
Balkanfolkkant uit te willen voordat we op een Afrikaans percussiefeest
terechtkomen. Maar dan is ook hier het woord aan de jazzrock middels
enerverende soli over steeds wisselende tempi en akkoordenreeksen. Geen
gemakkelijke plaat misschien en niet erg symfonisch, maar wel een rijke
muzikale maaltijd voor de avontuurlijke progressieve muziekliefhebber.
NIEUW
Sky Cries Mary –
Van "Space Between The Drops" (Trail Records, 2009)
Het nieuwe label Trail Records, dat zich lijkt te richten op moderne
psychedelisch getinte progressieve muziek, heeft een fraaie verzamelaar
samengesteld van de meest slepende stukken van Sky Cries Mary. De enige
tijd geleden heropgerichte formatie rondom het echtpaar Roderick en
Sunday 15 November 2009 Show No. 865
NIEUW (NOG STEEDS)
Transatlantic -The Whirlwind Viii - Set us free
van “The Whirlwind” (Inside Out, 2009)
We hebben nog maar één deel van dit muziekstuk
gedraaid, zij het dan wel een stuk van 10 minuten lang, dus nog maar en
nummer. Zoals eerder gemeld is het nieuwe album van deze supergroep een
muziekstuk van CD-lengte, opgedeeld in secties. De stijl? 'Vintage'
symfonische rock in optima forma. Koop wel de versie met extra disc, want
daarop staat nog een albumlengte aan extra materiaal, waaronder covers van
o.a. Genesis en Procol Harum. Mike Portnoy heeft overigens geroepen wel
zin te hebben in een korte tour, wat dus volgend jaar wel zal gaan
gebeuren.
NIEUW
Cross - Chameleons
van “The Thrill Of Nothingness” (Progress Records, 2009)
Het achtste album van de Zweedse symfoband, geleid
door Hansi Cross. Drie jaar heeft Hansi gewerkt aan dit album. Als gevolg
van verlies van zijn gehoor liep het werk een kleine 2 jaar vertraging op.
Gelukkig keerde zijn gehoor door laserbehandeling terug. Het resultaat is
een gedegen album dat in het verlengde van zijn voorgaande werk ligt. Dus
klassieke symfo met gedragen toetsentapijten met een behoorlijke
Genesis-tic.
NIEUW
Glass Hammer - A Bitter Wind
- Falling
Van "Three Cheers For The Broken Hearted" (Sound Resources,
2009)
Noch het majestueuze seventies-Yes-geluid noch typische ELP-referenties
zijn er ditmaal te horen bij Fred Schendel en Steve Babb, die met z'n tweeën
alle instrumenten inspelen en zo verantwoordelijk zijn voor het Glass
Hammer-geluid. Met de komst van zangeres Susie Bogdanowicz is er gekozen
voor een compactere stijl, met invloeden van bijv. The Beatles en The
Zombies (die dan ook prompt gecoverd worden). Daarnaast zijn er enkele
powersongs die wel wat Lana Lane-achtigs hebben. Susie heeft een prettige
stem, maar zingt wel een beetje vlak, wat Steve Babb ook al deed (die
overigens nog steeds een aantal stukken zingt). Ik heb gekozen voor twee
meer melancholieke stukken, eentje gezongen door Bogdanowicz en eentje
door Babb.
IN HET NIEUWS
Le Orme - Questo È Il Mattino / Canto / La Ruota Del Cielo
Bandleider Aldo Tagliapietra verlaat Le Orme. Hij was al het enig
overgebleven lid van het eerste uur. Hij kondigde volkomen onverwacht aan
dat hij stopt bij deze legendarische Italiaanse band. Le Orme was een van
de weinige acts uit de hoogtijdagen van symfonische rock die niet alleen
nog steeds live actief is, maar ook een aantal succesvolle albums
uitgebracht in recente jaren. Hoewel:
het meest verse album, “L'Infinito” stamt alweer uit 2004. Aldo
was zeker een bepalend voor de band met zijn gedragen zang en gedoseerde
sitar-gebruik. Het is dus maar de vraag of en hoe men nu verder gaat. Als
afscheidcadeau verscheen onlangs een boxje met alle Le Orme-albums uit de
jaren '70 en '80.
IN HET NIEUWS
IQ -The Wake
van “The Wake” (Giant
Electric Pea, 1985)
Afgelopen week werd bekend gemaakt dat oudgediende
Paul Cook weer definitief terugkeert als drummer van IQ. Andy Edwards kan
zijn werk en privé-leven niet meer combineren, zelfs met een
band als IQ, die in feite maar enkele weken per jaar actief is.
Daarom maar een nummer van IQ's tweede album, waarvan het titelnummer
verbazingwekkend genoeg nog nooit is gedraaid.
NIEUW
No-Man – Pretty Genius
Van "Highlights From Mixtraped" (Burning Shed/KScope, 2009)
Na de nodige vertraging heeft “Mixtaped”, de eerste DVD van No-Man,
het licht gezien en snelle bestellers bij Burning Shed krijgen er een
6-tracks bevattende CD bij met de hoogtepunten. De DVD is opgenomen in
augustus 2008 in Londen tijdens de Schoolyard Ghosts-tour. Daarnaast is er
nog een extra schijf aanwezig, waarop een 85 minuten durende documentaire
staat, die de gehele carrière van deze band rondom Tim Bowness en Steven
Wilson omvat. Het betreft een collage van voorheen ongepubliceerde
live-opnames, foto's en interviews met alle musici die in het heden en
verleden bij de band betrokken zijn geweest. Daarnaast zijn alle
uitgebrachte video's verzameld. Genoeg te ontdekken dus.
NIEUW
Sarah Fimm – Maryjane
Van "Red Yellow Sun" (Eigen Beheer, 2009)
Eerder dit jaar doorbrak de Amerikaanse zangeres Sarah Fimm met het
mini-album “White Birds” een stilte van ruim 5 jaar. De
voorheen trippy en sensuele muziek was daarop deels ingeruild voor wat
robuuster werk, zonder het intieme karakter te verliezen. Op de
volwaardige CD “Red Yellow Sun” wordt deze lijn doorgetrokken, waarbij
het elektronische instrumentarium geduchte concurrentie heeft gekregen van
gitaren (onder meer bespeeld door de van Roger Glover, Longhouse en Pierce
Turner bekende Larry Saltzman) en klassieke instrumenten. Fimm zingt nu
niet meer zozeer sensueel als wel krachtig emotioneel, hoewel het trippy
karakter door door de bijdragen van toetsenman/producer David Baron nog
steeds hoorbaar is. De komende week zullen we wat meer van dit prachtige,
onafhankelijk gepruduceerde album draaien, waarop overigens
vele gastmusici hebben bijgedragen, zoals Tony Levin, Jerry Marotta en
Peter Murphy. Nu vast een voorproefje.
CONCERTTIP
Al Di Meola -One Night Last June
Van de DVD "Speak A Volcano - Return To Electric Guitar" (InAkustik,
2007)
De wereldberoemde gitarist speelt op 18 november in de nieuwe Metropool in
Hengelo. Hij komt daar met in z'n groep o.a. een accordeonist en een extra
akoestische gitaarbespeler. Dat doet vermoeden dat de nadruk erg zal gaan
liggen op de latinkant van 's mans veelzijdige output. De laatste jaren
heeft hij zich nogal gestort op het oeuvre van Astor Piazzolla, wat ook
blijkt uit het gebodene op zijn meest recente DVD. Die heeft dan wel als
ondertitel 'de terugkeer van de elektrische gitaar', maar de helft van de
set bestaat uit akoestisch werk. Onze scoop ligt vooral op de andere
helft, met o.a. een fraaie vertolking van "One Night Last June"
van een van z'n bekendste platen, "Kiss My Axe" uit 1988. Di
Meola laat je hier versteld staan met fabelachtig vingervlug gitaarspel.
NIEUW
Bittertown - Project Mayhem
- Kick The Habbit
Van "Scenes From The Box" (Festival Music 2008)
Bittertown is een Nederlands project rond de bassist Tom Janssen. Hij is
in het dagelijks leven muziekdocent in Arnhem en z'n hobby's zijn
jazzrock, symfo en popmuziek. Althans, als we afgaan op op zijn solodebuut
"The Element Of Surprise" waar die drie stijlen op te horen
zijn. Met Bittertown beperkt hij zich wijselijk tot één stijl: catchy
neoprog, gegoten in de vorm van een conceptalbum. Over een burgerman die
na het openen van een geheimzinnige doos alle zekerheden in het leven
achter zich laat en uiteindelijk als zwerver onder een brug slaapt. Maar
het loopt goed af. Voor de diverse karakters in het verhaal zijn drie
vocalisten gevraagd. Al met al een sympathieke plaat, die hier en daar wel
wat te lijden heeft onder typische eigen-beheer-trekjes. Muzikaal zit het
wel snor (in zijn professionele kring zitten goede muzikanten zat
natuurlijk). Het zal niemand verbazen dat het baswerk er regelmatig
heerlijk zoemend uitspringt.
Native Window - Blood In The Water
Van "Native Window" (Inside Out, 2009)
Native Window is een zijproject van Kansas, zonder Steve Walsh.
Bassist/zanger Billy Greer is hier de main man, de stijl is de poppy kant
van A.O.R. Veel songs zijn opvallend luchtig en kennen weinig soli. Native
Window zit zo in ieder geval de moedergroep nauwelijks in de weg. "Blood
In The Water" wijkt wat dat betreft een beetje af, want bevat een
heus duel(letje) tussen de gitaar van Richard Williams en de viool van
David Ragsdale. Het is een van de twee meer progrockachtige nummers.
HERUITGAVE
Camel – Ice (live)
– Hymn To Her
Van "I Can See Your House From Here" (Decca, 1979/Esoteric
Recordings, 2009)
“I Can See Your House From Here” was het eerste album van Camel waarop
mede-oprichter en toetsenist Peter Bardens niet meer te horen was. Tevens
was bassist Richard Synclair vertrokken, zodat er op Andy Ward en Andrew
Latimer na een compleet nieuwe bezetting te horen was. Naast de van
Caravan bekende Jan Schelhaas en bassist Colin Bass, was vooral ex-Happy
The Man toetsenman Kit Watkins een verrassende nieuwkomer, die ook nog
eens twee nummers
componeerde. Het album zal vooral herinnerd blijven om het slepende
slotnummer “Ice”, waarvan we vanavond een versie draaien van hetzelfde
optreden als waarvan de bonustracks van Nude afkomstig zijn, opgenomen op
22 februari 1981 in Hammersmith Odeon voor BBC Radio One "In
Concert".
Kevin Gilbert – God's Been Tapping My Phone
Van "Bolts" (Gilbert Properties
Partnership, 2009)
Nadat we twee weken geleden materiaal draaiden van “Nuts”, één van
de drie nieuwe releases van nagelaten materiaal van Kevin Gilbert,
vanavond kort aandacht voor het meer akoestisch getinte “Bolts”,
waarop de in 1996 overleden muzikant zich voornamelijk zelf begeleid op
gitaar, bas, piano en andere toetsen. “God's Been Tapping My Phone”
heeft door de pianobegeleiding en het thema wel wat weg van een liedje van
Randy Newman. Een andere opvallende song is de cover van Jane Sibbery's
“Taxi Ride”, oorspronkelijk afkomstig van haar album “The Speckless
Sky” uit 1985.
NIEUW
Steve Katsikias – The Best Laid Plans
Van "Undercover" (10t Records, 2009)
Steve Katsikias is lid van de Russische progrockband Little Atlas, maar
maakt ook solo muziek. Voor het coverproject van 10t Records, waarop het
label haar bands vroeg een nummer te coveren van hun inspiratiebronnen,
koos Katsikias verrassend voor Kevin Gilbert's “The Best Laid Plans”
van “The Shaming Of The True” en gaf het nummer een stevig rockrandje
dat mooi contrasteert met het intieme liedje van Gilbert dat we hiervoor
draaiden.
Sunday 8 November 2009 Show No. 864
HERUITGAVE
Camel – Captured / Docks
/ Beached
Van "Nude" (Decca, 1981/ Esoteric Recordings, 2009)
Met “Nude” keerde Camel, na een paar meer songgerichte platen, terug
naar de conceptplaat. Veel nummers lopen daarom in elkaar over, terwijl de
soms bijna ambienteske sfeer fraai in contrast staat met heftige
instrumentale passages. Relatief weinig zang dit keer, wel nog een
co-compositie van Kit Watkins (“Docks”). Deze ex-toetsenman van Happy
The Man had de band na “I Can See Your House From Here” weliswaar
verlaten, hij deed nog wel mee met de tour die na het verschijnen van
“Nude” georganiseerd was. Eén van de optredens is deels als bonus op
deze remaster gevoegd. Dit is wel een ander optreden dan op “On The Road
1981”, hoewel beiden wel in Hammersmith Odeon zijn opgenomen.
Steve Hackett -
Sleepers
- Last train to Istanbul
van “Out Of The Tunnel's Mouth” (Wolfwork, 2009)
Steve
heeft een moeilijke tijd achter de rug. Na zijn scheiding met Kim Poor
raakte hij verwikkeld in een rechtszaak om de royalties van al zijn
geschreven muziek, inclusief die voor Genesis. Zijn ex-manager eiste ook
zijn deel op waardoor de vers opgenomen nummers ook niet uit konden worden
gebracht ondanks dat de CD's al klaar lagen. Gelukkig werd er in het
voordeel van Hackett gesproken en mocht hij vorige week de CD's aan de man
brengen, halverwege zijn zeer sucessvolle Europese tour. “Out Of The
Tunnel's Mouth” heeft Hackett geheel opgenomen in zijn woonkamer, samen
met toetsenist Roger King die mede verantwoordelijk is voor het album. Het
resultaat kan worden geschaard onder 's mans beste albums. Het is een
divers album geworden met veel van de kenmerkende Hackett-geluiden. Maar
wat na en eerste luisterbeurt blijft hangen is dat het een zeer vocaal
album is; er is veel ruimte voor samenzang, met een mooi warm resultaat.
Natuurlijk worden vergelijkingen gemaakt: er zijn referenties aan “Wind
And Wuthering” en er is een heftige “ Los Endos”-achtige
instrumental. De oosterse invloeden in “Train To Istanbul” of de korte
blues “Still Waters” zorgen voor een mooie balans. Er doen ook een
aantal gastmuzikanten op de plaat mee, zoals Chris Squire die een
partijtje bas speelt op de eerste 2 nummers en Nick Beggs, die ook deel
uit maakt van zijn live-band, op bas en Chapman Stick. Ook Anthony
Phillips doet op een nummer mee. Om af te ronden: deze plaat mag niet
missen als je Hacketts klassieke albums en warm hart toedraagt. Vanavond
draaien we “Sleepers” dat begint met een mooi warm akoestisch intro
(door Anthony Phillips), begeleid door strijkers, en “Last Train To
Istanbul” waarin Rob Townshend een sterrol heeft op sopraansax.
NIEUW
Lady Lake - Dante III (Canto XXXII)
Van "Dante's Divine Comedy Part III: Paradiso (Colossus/Musea,
2010)
Het Finse progressieve rock-genootschap Colossus Projects is sinds enige
tijd bezig een muzikale versie van Dante Alighieri's "La Divina
Commedia" ('De Goddelijke Komedie') De 14de eeuwse Florentijn Dante
maakte dit lange gedicht in drie delen over een reis van de hel (Inferno),
door het vagevuur (Purgatorio) naar het paradijs (Paradiso)
en wordt beschouwd als een hoogtepunt van de wereldliteratuur. Colossus
vroeg diverse progbands uit meerdere werelddelen en van zeer uiteenlopende
signatuur de verschillende hoofdstukken op muziek te zetten. Enigszins
bekende namen zijn Nexus, Nuova Era, Phideaux en uit Nederland Flamborough
Head en Lady Lake. Dielaatste groep werkte aan alle drie de delen mee en
is net klaar met de track voor het derde deel dat begin volgend jaar moet
uitkomen. Er stond al een versie op Myspace, maar de definitieve versie is
deze donderdag afgemixt door Frans Hagenaars (van het Excelsior-label,
tevens producer van "Supercleandreammachine"). Het is een
afwisselende instrumental van bijna 10 minuten lengte
met referenties aan vooral Focus, Camel en Genesis, maar ook een
lange variatie op een citaat uit een stuk van Henry Purcell (de eerste
drie minuten). Deze mix gaat bij ons in wereldpremière.
IN
HET NIEUWS
Kansas - Lamplight Symphony
Afkomstig van “Song For America” (CBS, 1975)
Een song die we vreemd genoeg nog nooit hebben gedraaid, terwijl het toch
echt één van Kansas' meer symfonische stukken is. Intussen gaat het met
Kerry Livgren na zijn herseninfarct, al weer aan de betere hand: hij kan
alweer toetsen spelen. Er zijn nog wel wat spraakproblemen en ook zijn
rechterhand heeft nog de nodige extra therapie nodig met als doel om ook
weer gitaar te kunnen spelen.
NIEUW
The Enid - Malacandra, The Silent Planet
Van “Arise And Shine” (eigen beheer)
Het ziet er dan nu toch echt naar uit dat deze Engelse band een echte
doorstart maakt, met albums die in de pijplijn zitten en de nodige
concerten die al vast staan. Als tussendoortje is er een verzamelaar
opgenomen met nieuwe versies van klassiek Enid materiaal en één nieuw
stuk. Nou ja, nieuw... “Malacandra” is in de eerste paar minuten toch
echt gewoon een iets andere versie van de song die als bonustrack op het
laatste Enid album “White Goddess” staat maar van de derde minuut
word het toch echt wel behoorlijk nieuw maar ook erg herkenbaar The Enid.
Pavlov's Dog – Late November
Van "Pampered Menial" (CBS, 1975)
De titel van dit nummer van het eerste album van de band rondom zanger
David Surkamp klopt niet helemaal met het tijdstip waarop we het in ons
programma draaien en evenmin met het tijdstip waarop deze Amerikaanse
musici deze week het podium van Hedon beklimmen (aanstaande donderdag, 12
november), maar het komt aardig in de buurt...
Anneke van Giersbergen & Agua de Annique- Longest Day
Van "In Your Room" (Agua Records / Rough Trade, 2009)
De voormalige Gathering-zangeres maakte eerst een album onder de naam Agua
de Annique, toen onder haar eigen naam en nu onder beide. "In Your
Room" heeft meerdere gezichten: pakkende poppy liedjes, een enkel
stevig nummer dat doet denken aan vroegere Gathering-tijden en slepender
ballad-achter materiaal die aansluiten bij later Gathering-werk. Zoals dit
"Longest Day", met een stemmige e-bow-gitaarpartij ter verhoging
van het melancholisch gehalte.
Trans-Siberian Orchestra - The Safest Way Into Tomorrow
- Tracers
Van "Night Castle" (Atlantic, 2009)
Dit orkest is het vehikel waarmee de van Savatage bekende
producer-schrijvers Paul O'Neill en Jon Oliva hun geld mee verdienen. Het
is daar zo populair dat er meerdere live-bezettingen door Amerika toeren!
Aan dit dubbel-album werken vele aan Savatage gelieerde namen mee, zoals
gitaristen Johnny Lee Middleton en Al Pitrelli. Veel vocalen worden
verzorgd door (daar is 'ie weer) Jeff Scott Soto, die de perfecte stem
heeft voor dit materiaal: melodieus met een rauwe rand. De muziek lijkt
veel op die van Savatage (vanaf "Gutter Ballet" dan), maar dan
zonder de metal-uitbarstingen en met een flinke dosis Meat Loaf/Jim
Steinman. Ook de onhebbelijkheid tracks soms veel te lang door te laten
gaan met veel herhalingen is iets wat we bij Steinman ook wel tegenkwamen.
Overigens worden er diverse klassieke thema's (van o.a. Grieg, Mozart en
Verdi gebruik en ook delen uit Savatage-nummers worden gerecycled.
Ergerlijk minpuntje: de getriggerde drumsound.
30
DANWEL 20 JAAR GELEDEN
Pink Floyd – Waiting For The Worms / Stop
Van "The Wall" (EMI, 1979)
Deze week was het 30 jaar geleden dat “The Wall” van Pink Floyd op LP
verscheen en morgen is het 20 jaar geleden dat de Muur viel. Genoeg reden
om eens wat minder gedraaide tracks van deze verfilmde dubbelaar te
draaien.
Afkomstig van hun album “Shooting Albatross” (2008, Abel Records)
Lekkere retroprog uit Schotland, met zoals bijna gebruikelijk Alan Reed
(van Pallas) op zang.
WERELD VOL MUZIEK
Iceberg - El Caminant Nocturne
van “Arc En Ciel” (Actual, 1978)
Op het vierde en laatste studio-album dat deze Spaanse band maakte, is
heerlijk uitgesponnen symfo-fusion horen. Heerlijke gitaarsoli worden
ondersteund door Solina strings, Fender Rhodes en een drijvende
ritmesectie. Vegelijkingen met oa Mahavishnu Orchestra duiken op, maar er
zit zeker een symfonischer trekje aan het bandgeluid. Na deze plaat kwam
er nog een live album waarna, de band uiteen ging.
VAN
EIGEN BODEM
Mecano – Necropolises
Van "Those Revolutionary Days" (Mutantjasz, 2007)
Eigenlijk hadden we het nummer “November 2” van Mecano's vorige album
“Snake Tales For Dragon” uit 2005 moeten draaien, aangezien dat stuk
gaat over de moord op Theo van Gogh, 5 jaar geleden. Mecano startte eind
jaren 70 als arty new wave-band en maakten onder meer het stemmige “Autoportrait”.
Die plaat werd, samen met al het andere studiomateriaal en live- en
demotracks in 2002 in een fraai boxje op CD uitgebracht, wat min of meer
de herstart betekende van de band rondom Dirk Polak en Tejo Bolten. Na
“Snake Tales For Dragon”, dat een bijna Bowie-achtige, Teutoonse
atmosfeer heeft, verscheen in 2007 “Those Revolutionary Days”, vol
atmosferische melodieën, maar ook met nog steeds een voorliefde voor
gedragen synthi-art-pop. “Necropolises” is daarvan het beklemmende,
instrumentale openingsnummer.
Sunday 1 November 2009 Show No. 863
NIEUW / OPENER
Mandalaband III - Ancestors
Van "BC - Ancestors" (Legend Records, 2009)
Omdat we vorige week maar een nummertje hebben gedraaid, vandaag nog
eentje.
Maarliefst 31 jaar moesten we wachten eer David Rohl een vervolg brouwde
op "Eye Of Wendor", de tweede plaat die hij met vele, vele
gasten onder de naam Mandalaband maakte, in 1978. Er doen zowaar
Mandalaband-alumni aan dit album mee: naast Rohl zelf zijn dat gitarist
Ashley Mulford (Sad Café), toetsenist Woolly Wolstenholme (Barclay James
Harvest, Maestoso) en drummer Kim Turner (Maestoso). Daarnaast zijn er
nieuwe medewerkenden, al is de lijst navenant korter dan die op de
voorganger. Opvallendste naam is Troy Donockley (ex-Iona), wienst
Keltische pipes en whistles prominent te horen zijn. Pompeuze momenten met
brede koorzang zijn er nog steeds, maar klinken minder overweldigend dan
op de voorganger: dit is toch duidelijk een kleinere, onafhankelijke
productie. Ook zijn er meer ambienteske passages, waardoor wij moeten
constateren dat het album als geheel minder spannend en overtuigend is dan
vooral "Eye Of Wendor". We hoeven trouwens niet wéér zo lang
te wachten, want opvolger/tegenhanger “AD – Sangreal” zal volgend
jaar al verschijnen en dan zal de groep ook gaan optreden!
NIEUW
Steve Thorne Granite Man
Black Dahlia
Van "Into The Ether" (F2 Music, 2009)
De Britse symfo- singer/songwriter krijgt het ook op z'n derde album weer
voor elkaar een all star prog-cast te laten meespelen. Toch
bijzonder voor zo'n onafhankelijke artiest. Spock's Beard-drummer Nick
D'Virgilio en King Crimson- en Peter Gabriel-bassist Tony Levin zijn op
veel tracks te horen, alsmede It Bites-toetsenist John Beck. Ook present
zijn o.a. bassist John Giblin, drummer Gavin Harrison en Marillion-bassist
Pete Trewavas, om er maar 's enkele te noemen. De muziek sluit nauw aan op
de beide delen "Emotional Creatures": een soort meeslepende en
toegankelijke singer/songwriter-symfo. De verrassing is er misschien
intussen af, maar het is de combinatie van de prima songs, de gevoelvolle
voordracht en het prachtige spel en dito productie die 't 'm toch weer
doen.
NIEUW
Shadow Gallery - Digital Ghost
Van "Digital Ghosts" (Inside Out, 2009)
Op 29 oktober 2008 overleed Shadow Gallery-zanger Mike Baker plotseling
aan een hartaanval. Hij werd 45 jaar. Vrijwel exact een jaar later
verschijnt het eerste Shadow Gallery na z'n dood, met Brian Ashland als
z'n opvolger. Die heeft een nogal Geoff Tate-achtige stem, wat samen met
het soms nog meer naar metal overhellende muzikale materiaal een nogal
ander totaalgeluid laat horen dan voorheen. Het bijna-titelnummer is het
meest progressief en enerverend en bevat o.a. prachtige zangharmonieën.
De gelimiteerde editie heeft een track die deze harmonieën geïsoleerd
laat horen en bovendien demo-tracks waarop wijlen Baker nog te horen is.
NIEUW
Brother Ape – No Return
- No More
Van "Turbulence" (Progress Records, 2009)
Turbulence is na een drietal demo's het vierde officiële album van het
Zweedse Brother Ape. De heren geven aan dat ze hierop vooral gefocust
hebben op hun meer progressieve kant, wat inhoudt dat de Bruford-achtige
jazzrockelementen verdwenen zijn en er meer lange tracks te beluisteren
zijn dan gebruikelijk. Vreemd genoeg klinken de
meeste songs op deze schijf niet direct progressief, wat vooral komt door
het nogal drukke, op drum-and-bass geïnspireerde drumwerk van Max
Bergman. Veel composities krijgen daardoor een gejaagd, nerveus karakter,
waardoor, op enkele fraaie gitaarsolo's van Stefan Damicolas na, niet echt
een moderne progsfeer ontstaat. Daarbij hebben “Footprints” en
“Lifeprints” een ritmestructuur die verdacht veel op Led Zeppelins
“Kashmir” lijkt. Dat de musici echter nog steeds in staat zijn
spannende stukken te schrijven bewijst vooral het bijna 10 minuten durende
“No Return”, terwijl de ballade “No More” toont dat de introverte
kant van Brother Ape ook niet geheel verdwenen is.
HERUITGAVE
Camel - The Sleeper
Van "Breathless" (Decca 1978 / Esoteric Recordings 2009)
2009-remaster van tweede album, na "Rain Dances", in de
bezetting met bassist/zanger Richard Sinclair (ex-Caravan, ex-Hatfield And
The North) en saxofonist Mel Collins (ex-King Crimson, ex-Circus) naast de
oer-Camel-leden Andy Latimer (gitaar/zang), Peter Bardens (toetsen) en
Andy Ward (drums). Het is duidelijk dat vooral Sinclair nu meer in de melk
te brokkelen had, wat het meest naar voren komt in zijn eigen "Down
On The Farm": een zowel muzikaal als tekstueel grappig nummer met
dezelfde typisch Engelse humor als bijv. "Golf Girl" van
Caravan. Echt volbloed Camel op z'n best horen we in de klassieker "Echoes"
(met evenveel klasse als "Unevensong" van voorganger "Rain
Dances") en "Sleeper"
(dat enigszins in de lijn ligt van "Lunar Sea" van de
voorganger"). Beiden bevatten enerverend gitaar- en toetsenspel. Ook
nu ontbreken meer poppy nummers niet, zoals "You Make Me Smile".
In de studio liepen de spanningen tussen Latimer en Bardens zó op, dat
Bardens besloot op te stappen, meteen na de opnamesessies.
VAN EIGEN BODEM
Water -Sail Away
Van "Damburst" (Mercury, 1976)
Afgelopen week verscheen er een nieuw boek-met-CD van Leo Blokhuis, 'City
To City', waarin hij een aantal belangrijke muzieksteden belicht. Eén van
de albums die hij bespreek, bij het hoofdstuk 'Den Haag', is "Damburst",
een album dat hij in die tijd grijsdraaide. Het album werd in de markt
gezet als een combinatie van soul, rock en funk, maar net als bij bijv.
Solution zijn er wel degelijk ook prog-elementen. Producer is
ex-Zombies-bassist Chris White, die ook albums produceerde voor
ex-Zombies-leden Colin Blunstone en Rod Argent. Dit is een reprise van een
in aflevering 57 gedraaid nummer. Excuses aan de mensen die dat wel een
beetje veel van het goede vinden...:-)
OPENER
Now - Children Of A Dying World
Van "Spheres" (Musea, 1991)
Belgische groep die begin jaren '90 opviel bij het symfopubliek met
Yes-achtige muziek, waarbij zowel jaren '70- als jaren '80-Yes-elementen
zijn te horen. In halfuur lange "Converging
Universes'' duiken die eerste invloeden op, in dit pakkende stuk zitten
vooral veel "90125"-soundjes. Andere elementen waar de groep mee
opviel waren de virtuoze bassiste Véronique Duyckaerts en de een jaar
later verschenen cover van Led Zeppelins "Kashmir" (op de mini
"Deep"), ruim voor Kevin Gilbert zich daaraan waagde. Na "Deep"
hebben we weinig meer van de groep vernomen, behalve dan dat de toetsenist
doorschoof naar Machiavel. Gegadigde dus voor de rubriek 'Where are they,
euh, now'.
NIEUW/CONCERTAGENDA
Aviv Geffen - October
Van "Aviv Geffen" (Mars Records / Rough Trade, 2009)
Dit titelloze album is het eerste Engelstalige solo-album van Israëlische
popster die in eigen land (met zo'n dozijn Hebreeuwstalige albums op z'n
naam) een superster is. Wij kennen 'm van de albums die hij met Porcupine
Tree-voorman Steve Wilson onder de naam Blackfield maakte. Op "Aviv
Geffen" staat opnieuw een versie van "It's Cloudy Now",
zijn grootste Israëlische hit, die ook al op het Blackfield-repertoire
stond. Liefhebbers van Blackfield dienen gewaarschuwd dat Geffen solo
commerciëler en lichter op de hand klinkt. Sommige tracks leunen tegen
dance-pop aan. Dit "October" is een meeslepende ballad met een
symfonisch aandoend arrangement. Grappig om op 1 november te draaien.:-)
Geffen speelt op 3 november in Tivoli De Helling te Utrecht.
NIEUW
Kevin Gilbert - A Tired Old Man
-
Childhood's End
Van "Nuts" (Gilbert Properties Partnership, 2009)
Voor Kevin Gilbert-fans was het een bijzondere week: tegelijk verschenen
er twee CD's en een DVD met nagelaten materiaal van de in 1996 op
29-jarige leeftijd overleden prog-singer/songwriter, uitgebracht door de
beheerders van zijn nalatenschap. Het gaat om de DVD/CD-set "Welcome
To Joytown - Thud Live At The Troubadour" en de CD's "Nuts"
en "Bolts". Overigens valt de hoeveelheid openbaringen onder dit
materiaal nogal mee (of beter: tegen). Het
"Troubadour"-concert was namelijk al tien jaar eerder
(zij het minder compleet) op CD verschenen en de CD's bevatten nogal wat
overbekende songs in nét een ander jasje. En de studioversie van "Kashmir",
die heeft iedere Gilbert-fan toch wel? Als je de overcomplete songs
weglaat, had het materiaal ook op 1 CD gepast.... Waar "Bolts"
de wat intiemere kant van Gilbert's output behandelt, is "Nuts"
een meer symfonische singer/songwriterplaat. Deze week beperken we ons tot
"Nuts". "A Tired Old Man" is een compositie uit oude
NRG-tijden (circa 1984), maar dan in een ingehoudener, intiemer
arrangement zonder lange prog-soli. Het fraaie "Childhood's End"
was ons onbekend, maar past in hetzelfde straatje
NIEUW
Moraine - Nacho Sunset
- Kuru
Van "Manifest Density" (Moonjune Records, 2009)
Is het jazzrock? Is het progrock? Is het postrock? Ja, ja en ja, is
misschien het beste antwoord. 'Modern creative' is misschien een mooie
term voor de muziek van Moraine, een instrumentale band met zowel el.
gitaar als viool en cello. Je denkt dan al snel aan King Crimson in de
"Red"-periode, maar muzikaal is er misschien meer verwantschap
met een postrock band als Dirty Three. Zelf noemt de band uit Seattle
invloeden die uiteenlopen van Mahavishnu Orchestra tot Chinese folk tot
het Nederlandse impro-icoon (en sindskort De Wereld Draait Door-lieveling)
Han Bennink. "Nacho Sunset" begint heel jazzy, maar kent ook een
van de meest lyrische passages van het album, "Kuru" is een van
de vele nummers die in feite zijn gebaseerd op een vrij minimale riff.
HERUITGAVE
King Crimson – Fallen Angel (Trio Version)
-
Red (Trio Version)
Van "Red" (E'G Records, 1974/DGM, 2009)
King Crimson weet het steeds weer voor elkaar te krijgen om met remasters
de fans te lokken haar platen steeds weer opnieuw te kopen. De nieuwe
heruitgaven bevatten naast remasters ook extra tracks, video-opnames en
5.1 surround versies. We trappen af met het trio-album “Red”, het
laatste studioproduct van de bezetting met Robert Fripp, Bill Bruford en
John Wetton, waarop ook nog enkele gasten uit het KC-verleden te horen
zijn. In zijn autobiografie is Bruford nog steeds te spreken over dit
album en hij zal deze nieuwe mix ook zeker kunnen waarderen. We beperken
ons vanavond tot twee bonussen. Allereerst een instrumentale versie van
“Fallen Angel” en vervolgens een versie van “Red” zonder dominante
leadpartij, wat het nummer een heel andere lading geeft.
NIEUW
David Sylvian – Small Metal Gods
Van "Manafon" (Samadhisound, 2009)
Arve Henriksen - Migration
Van “Cartography” (EMI, 2008)
Martin Kuipers, drummer van het vorige week bij ons te gast zijnde
Barstool Philosophers, raadde ons aan de eerste track van David Sylvians
nieuwste werkstuk te draaien. Sylvian is met “Manafon” nog verder van
de 'gewone popsong' afgeweken en heeft voor dit project enkele bekende
musici uit het improviserende circuit uitgenodigd, waaronder Christian
Fennesz en Evan Parker. De ambient- atmosfeer die gecreëerd is,
kent weinig melodie. Alleen de stem van de ex-Japan-zanger zorgt voor
trage melodielijnen. Om de muziek beter te begrijpen is bij de luxe
speciale editie een DVD toegevoegd, waarop naast een 5.1 surround mix van
de plaat, een documentaire staat waarin alle musici over hun beleving en
visie van muziekmaken praten.
We koppelen “Small Metal Gods” aan een nummer van de laatste CD van de
Noorse trompettist Arve Henriksen, waarmee Sylvian al eens samenwerkte op
“When Load Weather Buffeted Naoshima”, een ambient-werkstuk
voor een museum-expositie. Sylvian is op twee tracks te horen, echter
vooral als voordrager van gedichten. Interessant is “Migration”, dat
qua stijl goed op “Secrets Of The Beehive” had gepast. Het is dan ook
niet vreemd om te ontdekken dat er samples gebruikt zijn die door Steve
Jansen zijn aangedragen.
Xymphonia is
sponsored by: