-
Sunday 30 August 2015 Show No. 1160
PROGRESSIEVE SINGER/SONGWRITER / OPENER
In november 2008 besteedden we al eens aandacht aan de Amerikaanse singer-songwriter Jimmie Spheeris (1949-1984). Toen waren juist zijn eerste twee platen "Isle Of View" en "The Original Tap Dancing Kid" door het Britse heruitgavelabel BGO gekoppeld als dubbel-CD uitgebracht. We roemden zijn muziek om de afwijkende songstructuren en arrangementen. Hij wist daarvoor vele topmuzikanten te strikken, zoals Felix Cavaliere, Leland Sklar en Harvey Mason. De twee overige albums die hij bij leven uitbracht, "The Dragon Is Dancing" en "Ports Of The Heart" vielen vorig jaar dezelfde rereleasebehandeling ten deel bij datzelfde BGO. De progressiviteitsfactor verschilt per song, maar door de bank genomen valt ook hier weer veel te genieten voor diegenen die van een liedje op muzikaal gebied méér verwachten dan gemiddeld. En ook hier zijn weer opvallende muzikanten te vinden. De openende titelsong springt eruit met zijn jazzrockende toetsenbijdragen van niemand minder dan Chick Corea. Spheeris overleed in 1984 na te zijn aangereden door een dronken chauffeur. Na zijn dood verscheen nog een live-CD een CD met nagelaten studio-opnamen.
Spheeris, Jimmie - The Dragon Is Dancing
Van "The Dragon Is Dancing" (Epic, 1975) en "The Dragon Is Dancing / Ports Of The Heart" (BGO, 2014)
Websites: http://www.jimmiespheeris.com/
en http://www.bgo-records.com/albums/bgocd1158-the-dragon-is-dancing-ports-of-the-heart .
NIEUW
L'Estate Di San Martino is een band uit de gloriejaren van de Italoprog, die net als veel collega's na jaren inactiviteit de laatste jaren weer van zich laat horen. "Talsete Di Marsantino", de titel van het vorige album, dat een anagram van de bandnaam vormde, was daar na “"Febo" (2007) het tweede albumresultaat van. Ter gelegenheid van het 40 jarig bestaan heeft men een grotendeels akoestische interpretatie van de vorige plaat uitgebracht onder de titel "ESM#40: Talsete, Il Viaggio Acustico". In de nog steeds grotendeels instrumentale muziek is de rol voor de 12-snarige gitaar nog immer groot, waardoor de muziek doet denken aan het werk van Genesis midden jaren '70 en vooral de eerste soloplaten van Anthony Phillips. Maar doordat er op een piano na geen toetseninstrumenten te horen zijn, zijn de diverse saxofoons en dwarsfluiten flink in de hiërarchie opgeklommen. Meestal behouden de nummers hierdoor hun ingetogen karakter, waarbij de nodige folkloristische instrumenten tevens aan bijdragen. Maar in "Monolake" wordt het toch behoorlijk jazzy. Van de op de vorige plaat aanwezige zangers Francesco Di Giacomo (van Banco) en Bernardo Lanzetti (van PFM) is alleen de vorig jaar overleden Di Giacomo te horen in de slotstukken "Otto" en "S.E.N.O".
L' Estate Di San Martino - Archivista
- Fretta
Van "ESM#40: Talsete, Il Viaggio Acustico" (AMS, 2015)
Website: http://www.estatedisanmartino.it/ .
(TOCH MIN OF MEER WEL EEN BEETJE) NIEUW
Dave Sinclair: die kennen we natuurlijk nog van Caravan, maar eerlijk gezegd waren we de toetsenist uit het oog verloren nadat hij in 2002 voor een derde en laatste keer uit Caravan was gestapt. De huidige bezetting van Caravan, vorig jaar nog te aanschouwen in Hengelo, liet zich in een recent interview in iO Pages weinig vleiend uit over hem en zijn neef, bassist/zanger Richard. Sindsdien blijkt hij enkele solo-platen gemaakt te hebben die je weinig ziet en waarvan enkele alleen in Japan zijn uitgebracht. En dan ook nog op een label dat zijn zaakjes distributietechnisch totaal niet voor elkaar had. Nu heeft het Britse verzendhuis Burning Shed zijn hand weten te leggen op exemplaren van die Japanse uitgaven. Voor de progliefhebber springt "Stream" uit 2011 eruit en dat begint al als je je verlekkerd buigt over de rij medewerkenden. Daaronder vinden we o.a. Camel-gitarist Andy Latimer, Renaissance-zangeres Annie Haslam, het duo Dave Stewart & Barbara Gaskin en het multi-talent Billy Bottle. Maar valt er muzikaal dan ook wat te genieten? Jazeker: het quirky-jazzy aspect van veel Canterbury-muziek ontbreekt tegenwoordig misschien veelal: het gebodene is eerder een aangenaam warme en melodieuze mengeling van softrock en rustige symfo. Het blijkt dat hij 5 jaar aan dit album gewerkt heeft en dat hoor je eraan af. Aansprekende composities, mooi spel van alle medewerkenden en Sinclair zelf voorop en bijzonder fraaie arrangementen in een heldere 'full blown'-productie. Erg jammer dat deze plaat zo 'weggestopt' is op een bijna-inactief Japans label en complimenten aan Burning Shed dat het de plaat toch (gelimiteerd?) verkrijgbaar heeft gemaakt. Wij doen net of deze vier jaar oude plaat een nieuwe release is en hebben twee sterke nummers voor u uitgekozen. Het openingsnummer dat je meteen inpakt met een schitterende zangmelodie voor duetpartners Robert Wyatt en Rox Clayton - en dan moet het gitaarwerk van Andy Latimer nog komen. Én het enige nummer waarin Sinclair wel duidelijk op de Canterbury-tour gaat en zijn oude vervormde elektrische pianogeluid uit de kast haalt in een lange solo in "Between Us", dat gezongen wordt door Billy Bottle. Ook horen we hier prominent de fluit en sopraansax van oud-Caravan-maat Jimmy Hastings.
Sinclair, Dave - Sad Eyes
- Between Us
Van "Stream" (Crescent Label, 2011 / Burning Shed)
Websites: http://www.dave-sinclair.com/
en https://www.burningshed.com/store/davesinclair/product/17/6873/ .
HERUITGAVE
De Britse singer-songwriter John Martyn werd in 1948 als Iain David McGeachy geboren en in stierf in 2009. "Sapphire" is een typische jarentachtigplaat, met meer aandacht voor synthesizers en Linn drums, dan voor het inventieve gitaargeluid van Martyn. Toch hebben vele nummers dezelfde melancholieke stemming als te horen is op "Grace & Danger" uit 1980. Dit komt mede door het fraaie fretloze baswerk van Alan Thomson. Onlangs verscheen er weer een heruitgave van "Sapphire". Groot verschil met de in 2004 uitgebrachte rerelease is de tweede schijf waarop alle tracks op het titelnummer na te horen zijn in een mix van Andy Lyden, die minder tijdgebonden klinkt. Tevens is een drietal liveopnames toegevoegd, waarop Martyn zijn gitaar wel in stelling brengt, plus een non-album track en een koorversie van "Fisherman's Dream". Overigens bracht Island nagenoeg tegelijkertijd ook een dubbel-CD-versie uit van de heruitgave van opvolger "Piece By Piece".
Martyn, John - Mad Dog Days (live)
- Rope-Soul'D (Andy Lyden Mix)
Van "Sapphire" (Island, 1984 / 2015)
Website: http://www.johnmartyn.com/ .
LIVE-TIP /ACTUEEL
Er is nieuws uit de mond van Steven Wilson zelf over de aankomende optredens en de nog te verschijnen nieuwe EP. Een aantal fans vroeg Steven Wilson welke nummers er op de aankomende tournee gespeeld worden. Is het dezelfde setlist als de tournee in de eerste helft van dit jaar? Wilsons antwoord: zeker niet! Terwijl de focus natuurlijk nog steeds op de muziek en visuals van het laatste album zal liggen, wordt de set ook behoorlijk vernieuwd en worden er ook nummers ten uitvoer gebracht die teruggaan naar de jaren 90, nummers die Wilson nog niet op zijn solo-shows heeft gespeeld, evenals muziek van een nog te verschijnen EP. Daarop zullen nummers staan, die afkomstig zijn uit de “Hand. Cannot. Erase”-sessies, maar die toen nog niet afgerond waren en terzijde gelegd. Wij gaan vanavond nog even terug naar dat “Hand. Cannot. Erase.”, het vierde solo-album van Wilson, en net als zijn voorganger een conceptplaat. “Achter de muziek schuilt een somber, waargebeurd verhaal over een jonge vrouw die 3 jaar lang door niemand gemist wordt. Ze ligt al die tijd thuis in bed. Dood. Wilson zingt veel tekst vanuit haar perspectief: je voelt bijna haar pijn. Dit is Steven Wilson met een andere invalshoek. Donkerder, maar ook minder donker. Geen klassieke jarenzeventigprog, maar eigentijdser en misschien wel toegankelijker." (Freek Wolff, iO pages) De komende tour brengt Wilson in februari 2016 weer naar Nederland: 3 februari naar de 013 in Tilburg en 4 februari de Oosterpoort in Groningen.
Steven Wilson – 3 Years Older
Van het album “Hand. Cannot. Erase.” (Kscope, 2015)
Website: http://stevenwilsonhq.com/ .
LIVE-TIP
Op zondagmiddag 6 september komt de Nederlandse progressieve rockband Knight Area voor een live-optreden naar de Boerderij. Het optreden zal in het teken staan van de release van de nieuwe live-DVD “Hyperlive” (Metal Mind Productions). Deze is tot stand gekomen door een succesvolle crowdfunding-aktie. Het is de eerste officiële live-DVD van Knight Area, die in april jongstleden opgenomen werd in het Poolse Katowice (Polen). Knight Area werd in 2004 opgericht door Gerben Klazinga. In datzelfde jaar bracht de band zijn debuutalbum “The Sun Also Rises” uit. Het album werd een onverwacht groot succes. De release werd gevolgd door optredens in toonaangevende concertzalen in Duitsland, Engeland, Italië, Canada en zelfs de Verenigde Staten. In 2007 ontving de band opnieuw lovende recensies vanuit de hele wereld voor het album “Under A New Sign”. Na nog twee albums waren er wat bezettingswisselingen. In 2012 sluit gitarist Mark Bogert zich bij de band aan, gevolgd door bassist Peter Vink (ex Q65, Finch, Ayreon). Het meest recente album “Hyperdrive” (2014) is gemixt door niemand minder dan Joost van den Broek (After Forever, Ayreon, Star One). Je kunt nog een speciale package bestellen: een gesigneerd exemplaar van de DVD met daarbij een of meer kaart(en) voor het optreden van 6 september in de Boerderij Zoetermeer.
Knight Area – Hypnotised
Van het album “Hyperdrive” (The Laser’s Edge, 2014)
Website: http://www.knightarea.com/ .
LIVE-TIP / HERNIEUWDE AANDACHT
Steve Hackett waarschuwde deze week op zijn Facebook-account dat mensen die zijn concerten tijdens de komende tournee willen bezoeken maar beter kunnen opschieten met kaarten kopen. Sommige concerten, zoals bijv. die in De Boerderij op 2 en 3 oktober, zijn zelfs al uitverkocht!! Voor ons Twentenaren zijn er enkele concerten dichterbij in Duitsland. Zo speelt hij aanstaande woensdag, 2 september, op het Zeltfestival in Bochum en dinsdag 15 september in E-Werk in Keulen. De concerten staan enerzijds in het teken van het 40-jarig jubileum van Hacketts solodebuut "Voyage Of The Acolyte" en anderzijds van zijn uitstekende nieuwe album "Wolflight". Op dat album laat Hackett alle aspecten van zijn muziekkunstenaarsschap nog weer eens de revue passeren. Zijn gepatenteerde sustained elektrische gitaar, de subtiele tokkels op akoestische gitaar. Hij doet zelf vrijwel alle leadvocalen en dat doet hij eigenlijk prima, soms zelfs bluesy klinkend. Grimmig klinkt bijvoorbeeld "Love Song To A Vampire", dat gericht lijkt aan zijn ex Kim Poor. Regels als 'You demanded my undying devotion / Took over all my emotions / but you were away for many a night / Secretly living another life' - maar misschien zien we spoken, euh vampiers. "Wolflight" is ook als special edition te koop, met twee bonustracks en een tweede schijf: een Blu-Ray met 5.1 Surround-mix.
Hackett, Steve - Love Song To A Vampire
Van "Wolflight' (InsideOut, 2015)
Website: http://www.hackettsongs.com/ .
LIVE-TIP
Dit jaar is het tien jaar geleden dat debuutalbum “Embrace The Storm” van Stream Of Passion uitkwam. Om dit te vieren gaf de band ter ere van dit album een exclusief optreden in de Boerderij in Zoetermeer, waarbij het album integraal gespeeld werd, aangevuld met meer recent werk. Na deze succesvolle show in Zoetermeer speelt de band op veler verzoek deze show nog één keer exclusief in P60 in Amstelveen! Dit concert gaat plaatsvinden op 4 september, waarbij het voorprogramma wordt verzorgd door Kingfisher Sky. De Mexicaans-Nederlandse band Stream of Passion is in 2005 opgezet door Arjen Lucassen met Marcela Bovio. Ondertussen heeft de band vijf albums uitgebracht, vele shows wereldwijd gespeeld en hoort de band tot de absolute wereldtop van female-fronted metal bands. De Mexicaanse Marcela Bovio lanceert dit jaar overigens haar eerste soloalbum, "Unprecedented". Op dit album wordt ze vergezeld van een strijkkwartet. Op haar debuut horen we een breed scala aan emoties: wilde dromen, maar ook een diep gegronde angst. Haar Latijnse roots, alsmede haar klassieke achtergrond en de progressieve invloeden zijn de ingrediënten. Op 29 november treedt Bovio met het Cassadó String Quartet op in het Klasse Theater te Tilburg.
Stream of Passion – Embrace The Storm
Van het album “Embrace The Storm” (InsideOut, 2005)
Websites: http://www.streamofpassion.com/
en http://www.marcelabovio.com/ .
HERUITGAVE
Ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van Muziekkrant OOR speelde het duo Steve Jansen en Richard Barbieri op 1 november 1996 een eenmalig concert in de Melkweg. Bijgestaan door voormalig Japan-collega Mick Karn en Steven Wilson speelde men zes nummers van hun duo-platen en het titelnummer van de Jansen-Barbieri-Karn-CD "Beginning To Melt". Hoewel het niet de bedoeling was de concertopnames voor een CD te gebruiken, verscheen de stemmige instrumentale muziek een jaar later toch, echter alleen op cassette onder de titel "Live At The Milky Way" in een gelimiteerde editie van 500 stuks. Onlangs bracht Kscope de muziek opnieuw uit, maar dit keer alleen op LP en als download. De kwaliteit van het gebodene komt nu nog beter tot uiting, al zullen zij die hun platenspeler al jaren geleden de deur uit hebben gedaan toch stiekem hopen op een CD-versie.
Jansen, Steve & Richard Barbieri - When Things Dream
- Lumen
Van "Lumen" (Medium Productions, 1997 / Kscope, 2015)
Websites: http://www.stevejansen.com/
en https://www.facebook.com/pages/Richard-Barbieri/467964556684204 .
HERNIEUWDE AANDACHT
De Amerikaanse progressieve rockband voltooit met "Everlasting Instant" een trilogie die begon met "The Darkened Room" (2009) en "Crush Of Night" (2012). De groep uit New York is echter al sinds eind vorige eeuw actief en het debuut "Silver Of A Sun" verscheen al in 1998. "Everlasting Instant" is het zesde reguliere studio-album. Bijzonder in de line-up is de aanwezigheid van twee drummers, maar ze worden op een subtiele manier ingezet en zoeken niet de aandacht met drukke drumduetten. Dat kan eigenlijk gezegd worden van de hele band: je hoort meteen dat het hier zeer onderlegde spelers betreft, maar men doet nauwelijks aan 'showing off'. Met de toevoeging van extra zangeres Laura Meade (naast de al aanwezige Anmarie Byrnes) is er nu een line-up van 7 personen rond de twee oprichters, de broers John en Tom Galgano. Een van de fraaiste composities is "The Three Seers", dat draait om een piano-akkoordensequentie die zo uit een Rachmaninov-prelude had kunnen komen, als opmaat voor een supersymfonisch crescendo.
IZZ - The Three Seers
Van "Everlasting Instant" (Doone Records, 2015)
Website: http://www.izzmusic.com/ .
PROGHISTORIE
De in 2010 overleden toetsenman/componist Bo Hansson werd in de progressieve rockwereld vooral bekend door zijn debuutalbum "Lord Of The Ring" uit 1970. Daarvoor zat hij echter ook in het duo Hansson & Karlsson, dat niet alleen drie platen maakte, maar ook in het voorprogramma optrad van Cream en Jimi Hendrix. "Attic Thoughts" uit 1975 was na "Magicians Hat" zijn derde soloalbum. De muziek was soms wat experimenteler dan op voorgaande albums, maar door het uitbreiden van het instrumentarium ook voller. Ter gelegenheid van het 40 jarig bestaan van dit album het nummer "Waiting..."
Hansson, Bo - Waiting...
Van "Attic Thoughts/Mellanväsen" (Silence, 1975 / One Way Records, 1995)
Website: http://silence.se/en/artist/bo-hansson/ .
VAN EIGEN BODEM
Egdon Heath, dat bestond tussen 1981 en 1999, is in de jaren tachtig medeverantwoordelijk voor de heropleving van de symfonische rock. De Friese band groeide uit tot een der toonaangevende namen in het genre. De naam Egdon Heath is afkomstig van de Engelse schrijver Thomas Hardy (1840-1928), die in zijn roman The Return Of The Native een denkbeeldig heidegebied - gelegen tussen Bournemouth en Dorchester in South Wessex - ten tonele voert: Egdon Heath. Het afscheidsconcert vond aan het eind van het vorig millennium plaats in De Harmonie te Leeuwarden. De opnamen daarvan verschenen een jaar later op de dubbel-CD “Live At Last”. Later vinden we Egdon Heath-leden terug in Seven Day Hunt.
Egdon Heath – Slightly In Despair (live)
Van het album “Live At Last: De Harmonie – Leeuwarden – 27/12/1999” (eigen beheer, 2015)
Website: Meer info: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1345 .
Sunday 23 August 2015 Show No. 1159
NIEUW
Ghost - Majesty
- He Is
Van "Meliora" (Loma Vista / Spinefarm / Universal, 2015)
In juni draaiden we de single "Cirice" van het Zweedse met een occult en anti-religieus image dwepende Ghost (Ghost B.C. in Amerika). Over de identiteit van de bandleden wordt geheimzinnig gedaan. De heren treden met maskers op; de voorman, die zich Papa Emeritus noemt is uitgedost als een soort kardinaal van de onderwereld. Je verwacht bij zo'n band snoeiharde blackmetal, maar dat maakt Ghost dus niet: per plaat wordt de muziek toegankelijker, melodieuzer en... symfonischer. Met "Meliora" als voorlopig hoogtepunt. Neem "He Is". De hemels mooie (!!) zangmelodie is aangekleed met hoog opgestapelde glorieuze zangharmonieën (in De Volkskrant met die van ABBA vergeleken), die worden gedragen door warme Mellotrongolven. Het nummer is een eerbetoon aan de vorig jaar overleden Eindhovense gitarist Selim Lemouchi van de Nederlandse occulte rockband The Devil's Blood. "Majesty" is een stuk zwaarder: meer een klassiek hardrocknummer, maar ook zeer melodieus en pakkend, én voorzien van heerlijk symfonische accenten. De productie is overigens kraakhelder en weldadig: daar waar nog heftige riffs voorkomen knallen ze krachtig uit de luidsprekers, de lieflijke details zijn als zoete honing in geluidsvorm. Liefhebbers van bijvoorbeeld de twee meest recente Opeth-albums zullen hier veel van hun gading vinden.
Website: http://www.infestissumam.com/ .
NIEUW
Carpenter, John - Obsidian
- Wraith
Van "Lost Themes" (Sacred Bones Records, 2015)
John Carpenter is een beroemde regisseur, die vooral naam heeft gemaakt in het horror/thriller-genre. Denk hierbij aan films als "Halloween", "Escape From New York" en "The Fog". Het bijzondere aan veel van deze films is dat Carpenter ook de soundtrack schreef en uitvoerde. De titel
van "Lost Themes", zijn solodebuut, lijkt te duiden op een verzameling van die filmmuziek, maar dat is niet het geval. De muziek is speciaal voor dit album geschreven, samen met zijn zoon Cody en Daniel Davies. Het is spannende, grotendeels elektronisch overkomende melodieuze muziek, die wel wat wegheeft van Tangerine Dream en Goblin.
Websites: http://johncarpenter.sacredbonesrecords.com
en www.theofficialjohncarpenter.com .
NIEUW
Spock's Beard - A Better Way To Fly
Van "The Oblivion Particle" (InsideOut, 2015)
"The Oblivion Particle" is het tweede album dat Spock's Beard uitbrengt met Ted Leonard als zanger - de man die we natuurlijk ook kennen als zanger van het recentelijk ook weer actieve Enchant. De voorganger "Brief Nocturnes And Dreamless Sleep" was een verrassend sterk en veelzijdig album dat door nogal wat mensen bij de favoriete Spock's Beard-albums wordt geschaard. Het was ontegenzeglijk Spock's Beard, maar toch ook een beetje ánders dan eerdere platen. Opvallend derhalve dat "The Oblivion Particle" opent met een nummer in old-school Spock's Beard-stijl. Een knikje naar de vroegste fans? In het verloop van het album is het variatie troef: er is naast pure symfonische rock plaats voor meer AOR-achtige songs, zoals die op bijv. het titelloze "Spock's Beard"-album waren te vinden. Natuurlijk zijn er weer de nodige gitaarfratsen van Alan Morse en kleurrijke toetsen-escapades van Ryo Okumoto, dit alles opgestuwd door superenergetisch drumspel van Jimmy Keegan. Opvallend is dat de compositorische bijdrage van John Boegehold groter is dan ooit. Hij schreef 5 van de 9 tracks in z'n eentje en de al genoemde opener "Tides Of Time" is van Stan Ausmus, die ook al eerder bijdroeg aan Spock's Beard-platen sinds het vertrek van Neal Morse. En dan is er nog de wat curieus overkomende bonustrack: een cover van Black Sabbaths "Iron Man", gezongen door Alan Morse. Boegehold is ook verantwoordelijk voor het epische "A Better Way To Fly", een van de absolute hoogtepunten van het album. We nemen wel aan dat de muzikanten zelf hun eigen partijen hebben gearrangeerd en dat de compositie in ander handen vast niet zo overweldigend had geklonken als in de handen van de Spock's Beard-heren.
Website: http://www.spocksbeard.com/ .
NIEUW
M-Opus - Travelling Man
Van "1975 Triptych" (Rude Chord Recordings, 2015)
We hadden nog nooit van M-Opus gehoord voordat het album "1975 Triptych" met Vette Krent-notering in iO Pages 130 prijkte. Het blijkt een Iers duo, bestaande uit multi-instrumentalist Jonathan Casey, die zich al een klein beetje in de kijker speelde als begeleider van ex-King Crimson-violist David Cross, en gitarist/zanger Colin Sullivan. Twee verschillende drummers vullen de heren aan op de slechts drie tracks van "1975 Triptych". Hoezo dat jaartal? Nou, de band heeft zich voorgenomen een reeks albums te maken die klinken alsof het onontdekte platen zijn van een band uit het verleden. Niet helemaal origineel, want het Nieuw-Zeelandse Immramm doet iets vergelijkbaars. M-Opus wil ons dus mee terugnemen naar 1975. Dat is dan niet helemaal gelukt, want al wortelt dit soort episch opgebouwde progressieve rock zeer zeker in de seventies, het album klinkt toch wat moderner, meer zoals Spock's Beard in de jaren '90 klonk. Topstuk is het 11- delige "Different Skies": een boeiend, dynamisch en afwisselend stuk van meer dan een halfuur lang. Het slotstuk is juist heel monotoon gehouden, als om de luisteraar te laten bijkomen van al die enerverende progpracht van ervoor. De kortere opener is ook altijd nog bijna acht minuten en deed iO Pages recensent André de Waal denken aan It Bites, mede door de Francis Dunnery-achtige zang. Wij hoorden toch zeker ook Spock's Beard-trekjes. Beiden geen seventiesbands, maar beiden wel zwaar beïnvloed door de prog uit dat tijdsgewricht. Waarschuwing: bestellers die denken een CD te krijgen, worden 'afgescheept' met een officiële CD-R. Dat is toch echt van mindere en minder duurzame kwaliteit, heren van M-Opus, en dat had vermeld moeten worden!
Website: http://www.m-opus.com/ .
HERUITGAVE
Audience - House On The Hill
- Raviolé
Van "The House On The Hill" (Charisma, 1971 / Esoteric Recordings, 2015)
Audience was een vreemde eend in de symfonische rockbijt. Met op sporadische orgelklanken na waren er geen toetseninstrumenten te horen, terwijl het gitaarwerk voornamelijk afkomstig was van een elektrisch versterkte en veelvuldig vervormde akoestische zessnaar. Naast de wat rauwe zang waren de eveneens vervormde saxofoons, klarinet en fluit de belangrijkste kenmerken van het groepsgeluid. De Engelse band kreeg na het titelloze debuut een contract bij het fameuze Charisma. Meest bekend werd het viertal met het derde album "The House On The Hill", waarvan het titelnummer een bewerking is van een nummer van het debuut. De plaat werd geproduceerd door Gus Dudgeon, terwijl het strijkersarrangement voor "Raviolé" geschreven werd door de van Nick Drake bekende Robert Kirby. Na het vierde album "Lunch" hield Audience in 1973 op te bestaan,
om vervolgens regelmatig een reünie te organiseren en zelfs nog een live-plaat op te nemen. De vier albums werden onlangs met enkele bonustracks door Esoteric opnieuw uitgebracht.
Websites: http://shop.cherryred.co.uk/shopexd.asp?id=5044
en http://www.audienceareback.co.uk/ .
LIVE–TIP
Lonely Robot – Construct / Obduct
Van het album “Please Come Home” (InsideOut Music, 2015)
John Mitchell heeft zijn sporen in de progwereld dik verdiend. We kennen hem als de gitarist van Arena, maar ook van It Bites, Kino en The Urbane. Het enige wat hij nog niet eerder deed was een solo-album maken. Met zijn nieuwe project Lonely Robot wordt ook deze droom werkelijkheid.
John Mitchell werd in 1997 door Arena ingelijfd als vervanger van gitarist Keith More. In 2003 brengt hij met zijn eigen band The Urbane het album “Glitter” uit. Hier laat Mitchell al zien over uitstekende schrijverskwaliteiten te beschikken. Ook binnen Arena krijgt hij steeds meer ruimte om mee te schrijven. Vanaf 2005 maakt hij tevens deel uit van It Bites. Al in 2012 liet John Mitchell doorschemeren aan een soloalbum te werken, maar hij ziet pas begin 2014 ruimte om hier serieus tijd in te steken. Hij liet zich hierin inspireren door zijn voorliefde voor science fiction films met als resultaat het album “Please Come Home” (2015). (bron: Boerderij Zoetermeer)
De muziek op het album is veelal een mix van de bands die ik net noemde, ofwel toegankelijke, meestal uptempo prog. Op 4 december treedt Lonely Robot op in De Boerderij in Zoetermeer.
Websites: http://www.insideoutmusic.com/artist.aspx?IdArtist=821
en https://www.facebook.com/johnchristianmitchell .
NIEUW
Kamelot - Veil Of Elysium
Van het album “Haven” (Napalm Records, 2015)
Nadat er op voorganger "Silverthorn" nog een wisseling van zanger had plaatsgevonden, is de line-up sindsdien stabiel. "Haven" is het tweede full-length album met zanger Tommy Karevik en alweer het elfde album van de symfonische metalband, die in 2016 een kwart eeuw actief is. De productieve Amerikanen staan altijd garant voor kwaliteit; "Haven" vormt hierop geen uitzondering en is dan ook een prima aanvulling op de collectie. "Haven" grijpt vooral terug op de periode "Karma" (2001) t/m "The Black" Halo (2005) en is minder episch, symfonisch en progressief dan "Silverthorn". Wat direct opvalt, is dat deze moderne plaat meer power heeft dan zijn voorganger. Dat blijkt niet alleen uit de bombastische ritmesectie, maar ook uit het vette gitaarwerk. Dat geeft het album meer een metalkarakter. (Jeffrey, Metalfan.nl; score: 82/100)
Door dat metalkarakter passen er slechts enkele nummers binnen de context van ons programma; “Veil Of Elysium” is één van deze nummers. Kamelot speelt op 16 oktober in 013 Tilburg.
Website: http://www.kamelot.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND AUGUSTUS
The Receiver – To Battle An Island
Van “All Burn” (Kscope, 2015)
The Receiver is een verse 'signing' van het in post-prog gespecialiseerde Britse label Kscope. Dat wil niet zeggen dat het nu verschenen "All Burn" een debuut is. De band, in feite een duo, bestaande uit de broers Casey en Jesse Cooper, maakte al twee albums: "Decades" (2006) en "Length Of Arms" (2009). Zelf noemen de broers hun muziek symfonische droom-prog. We horen de nodige invloeden uit New Wave en electropop uit de jaren tachtig. Met de hoge stem van Casey erbij zit je dan al snel in het vaarwater van bands als North Atlantic Oscillation en Mew. Maar The Receiver gebruikte niet voor niets het woordje 'droom'. Er is duidelijk meer verwantschap met dromerige symfonische rock en synthesizermuziek uit midden jaren zeventig. Zo horen we regelmatig synthesizersounds die Rick Wright gebruikte op "Wish You Were Here" en zijn eigen "Wet Dreams", met soms ook diezelfde lome cadans. Dit alles gegoten in vrij compacte songs, die net als het geval was bij bijv. het album van Sand snel in je hoofd blijven rondspoken.
Website: http://www.thereceivermusic.com/ .
NIEUW / PROMO
Nemo - Tu N'est Pas Seul
Van "Coma" (Quadriphonic, 2015)
Aanstaande vrijdag verschijnt het negende album van het Franse Nemo. Dit "Coma" is de opvolger van de dubbelaar "Le Ver Dans Le Fruit". "Coma" houdt het bescheidener en is een enkele schijf, hoewel: er is een special edition leverbaar met een tweede schijf waarop 5 bonus tracks staan, waaronder covers van Deep Purple en Led Zeppelin. Opnieuw laveert Nemo tussen atmosferische stukken, bijna metal-achtige passages en ook bluesrock-achtig werk. Ook het folky aspect is er weer, zij het niet direct die Bretonse folkinvloed die we op de voorganger hoorden. "Tu N'est Pas Seul" bouwt rustig op, met onder andere Moog-achtig toetsenspel van Guillaume Fontaine en laat zo achter elkaar enkele van de aangehaalde muzikale aspecten horen, met als kers op de taart de heerlijke bluesy gitaarsolo van voorman Jean Pierre Louveton. In een begeleidend schrijven laat Nemo weten dat "Coma" wel eens het laatste album zou kunnen zijn, maar misschien dus ook niet. Vandaar waarschijnlijk de titel. In ieder geval is Louveton onder de naam JPL ook een solo-carrière gestart.
Website: http://www.nemo-world.com/ .
NIEUW
Travis' Double Talk, Theo - Everything I Feared
- Maryan
Van "Transgression" (Esoteric Antenna, 2015)
Theo Travis is een veelgevraagde saxofonist/fluitist, die bijvoorbeeld regelmatig op albums en tijdens concerten van Steven Wilson, Soft Machine Legacy, Robert Fripp, The Tangent en No-Man te horen is. Als nieuwtje kunnen we eraan toevoegen dat afgelopen week bekend werd dat hij in september met David Gilmour op tournee gaat. Daarnaast heeft hij een eigen carrière. Zijn eigen band heet Theo Travis' Double Talk en is genoemd naar zijn vorige plaat. Bandleden zijn naast Travis Mike Outram, Pete Whittaker en Nic France. France, de toetsenist, speelde al eerder met David Gilmour trouwens en produceert een regelmatig zeer Rick Wright-achtig orgelgeluid. Van Theo Travis' Double Talk verscheen recent het veelzijdige "Transgression". Jazzrock, Latin, jazz, progressieve rock en ambient getint werk passeren de revue. Zo is "A Place In The Queue" een bewerking van het titelnummer van een album van The Tangent, dat hij samen met Andy Tillison schreef. "Everything I Feared" componeerde hij samen met Dave Sturt van een andere groep waarin hij speelt, Cypher. De enige cover is "Maryan", dat eigenlijk "Nairam" heet en waarvan de muziek geschreven is door Philip Catherine. De titel "Maryan" is afkomstig van Robert Wyatt, die het nummer onder die titel coverde. Overigens zullen liefhebbers van Kit Watkins van Happy The Man het nummer wellicht kennen van diens soloplaat "Azure".
Website: www.theotravis.com .
HERUITGAVE
Shadow Gallery - The Final Hour
– Interlude
– Warcry
Van “Double Feature: Shadow Gallery + Carved In Sand” (Magna Carta, 2015; oorspronkelijk uitgegeven in 1992 resp. 1995)
In navolging van de Magellan-"Double Feature" komt Magna Carta nu met een gelimiteerde editie van een dubbel-CD met daarop de eerste twee platen van Shadow Gallery: “Shadow Gallery” uit 1992 en “Carved in Stone” uit 1995. De muziek die Shadow Gallery maakte is in te delen onder progressieve metal, waarbij keyboards en gitaren belangrijke rollen spelen, aangevuld met heldere zang. De vocalen van de in oktober 2008 aan een hartaanval overleden Mike Baker gaan vaak over in mooie harmonieën, vertolkt door de rest van de band. Afsluiter op het debuut is het meer dan 17 minuten durende nummer “The Queen Of The City Of Ice”. Op het tweede album “Carved In Stone” probeerde Shadow Gallery het concept van het debuut te verfijnen. Elk nummer op “Carved In Stone” wordt voorafgegaan door een kort instrumentaal (piano-)intro en het album eindigt met het 22 minuten durende “Ghostships”. Het heeft tot 2010 geduurd alvorens de band live ging optreden, met de nieuwe zanger Brian Ashland. Het eerste concert buiten de Verenigde Staten vond plaats in Baarlo tijdens ProgPower Europe 2010. Tijdens de tweede Europese tournee trad Shadow Gallery in 2013 andermaal op als hoofdact van ProgPower Europe.
Websites: http://www.shadowgallery.com/ (twee jaar niet geüpdated)
en http://www.magnacarta.net/shadowgallery/ .
Sunday 16 August 2015 Show No. 1158
NIEUW
Barock Project – Overture
– Gold
Van het album “Skyline” (Artalia, 2015)
De wens van het Barock Project is om de progressieve rockmuziek uit de jaren 70 te vernieuwen. Dit door de mooie en perfecte structuur van de klassieke muziek (voornamelijk barokmuziek) te combineren met een rock- en popstijl en een beetje jazzharmonie. Het Barock Project werd opgericht in 2004 door toetsenist en componist Luca Zabbini. Ondanks dat de muzikanten nog jonge gasten zijn is dit al hun vierde album.
“Skyline” werd tot Vette Krent verkozen in iO Pages 130: "Smullen van begin tot eind. Toetsenist/oprichter Luca Zabbini bewijst met "Skyline" tot de allergrootsen van de huidige Italoprog te behoren. Het album opent meerstemmig a capella in de beste Moon Safari-traditie met "Gold", terwijl het verdere verloop van dit nummer zowel de traditionele Italiaanse progrock als een modernere benadering omvat. Wat direct opvalt, zijn de sterke individuele prestaties van deze goed geoliede machine. Het is magistraal hoe men het rockpatroon plots verlaat ten gunste van klassieke piano. Pompeus, maar toch speels illustreert het instrumentale "Overture" het vakmanschap van Zabbini (in dit geval met de nodige Keith Emerson-trekjes, HB) als componist en muzikant. Vittorio De Scalzi (New Trolls) zingt het krachtig opgebouwde titelnummer, dat een mix levert van pure Italiaanse symfo en het betere van Jethro Tull. Verspreid over het album vind je sterke melodielijnen. De CD sluit in Genesis/Steve Hackett-sfeer af met "The Longest Sigh"." (John Bollenberg)
Mocht je de band live willen zien dan moet je naar Engeland:
10 september: Talking Heads, Southampton
11 september: Boston Music Room, Londen
12 september: Wesley Centre, Maltby
13 september: Zephyr Lounge, Leamington Spa
Alle vier keer met Franck Carducci en Ghost Community.
Website: http://www.barockproject.net/ .
NIEUW
RockTronix, The - When I Become A Butterfly
- Jack In The Box
Van "Magnificent Obsession" (Blue Canoe Records, 2014)
The RockTronix is een trio uit de Verenigde Staten, waarvan de leden al een aardige CV achter hun naam hebben staan. Zo speelde drummer Wayne Viar onder andere bij Marcus Miller, beroerde Joseph Patrick Moore de bas bij Stewart Copeland en hanteerde Chris Blackwell de gitaar bij American Idol-artieste Bo Bice. Toen het drietal The RockTronix oprichtte om gezamenlijk een plaat op te nemen, besloot met de ontstaansgeschiedenis te filmen voor een DVD. Zowel CD als DVD kregen de titel "Magnificent Obsession". Het is goed te horen dat deze musici van wanten weten, aangezien de tien tracks klinken als een klok. Met uitzondering van het door de vocoder aan The Buggles en Daft Punk herinnerende "When I Become A Butterfly" is de muziek instrumentaal. De frisse rock wordt verrijkt met elementen uit de progressieve rock, funk, reggae en jazzrock. Zo zou je "Jack In The Box" een pittige variant op het werk van David Gilmour kunnen noemen. Websites: www.therocktronix.com
en www.bluecanoerecords.com .
NIEUW
Kingcrow - Fading Out Part 4
- If Only
Van het album “Eidos” (Sensory, 2015)
De band Kingcrow werd opgericht in Rome, in 1996, oorspronkelijk onder de naam Earth Shaker. Geïnspireerd door Edgar Allan Poe's gedicht " The Raven", werd de naam van de band al snel veranderd in Kingcrow. De eerste promo-CD "Eyes Of Memories" werd gepubliceerd in 1997. “Eidos” is het zesde studio-album van de band, dat getipt werd in iO Pages 130: "Wat de Italiaanse band Kingcrow op "Eidos" laat horen is groots! Denk aan Opeth, Porcupine tree, Riverside met soms een snufje Dream Theater, maar dan met een geheel eigen geluid. Het album gaat over keuzes, consequenties en omgaan met spijt en teleurstelling, gegoten in een smakelijk geheel. Vooral zanger Marchesi is flink op dreef. Wat een stem heeft die man! Hij gebruikt de frasering van James LaBrie, maar hij legt er de warmte in die bij de Dream Theater-zanger vaak ontbreekt. Ook Geoff Tate (ex-Queensrÿche) is een referentie. Bovendien zingt Marchesi zeer verstaanbaar. Ook instrumentaal zit "Eidos" goed in elkaar: smaakvol toetsenwerk, gitaarpartijen die de nummers verheffen en die niet verzanden in een notenbrij. De bassist legt bij dit alles een massief fundament met zijn spel dat soms aan Colin Edwin (Porcupine Tree) doet denken. Oprichter-drummer Cafolla kan tekeer gaan als Mike Portnoy, maar speelt smaakvol en laat ruimte waar dat moet." (Arne van Os van den Abeelen)
Website: http://www.kingcrow.it/ .
HERUITGAVE
Powell, Andrew - Main Title
- The Search For Phillipe
- Tavern Fight (Navarre)
- The Final Reunion/End Titles
Van "Lady Hawke" (Atlantic, 1985 / La-La Land Records, 2014)
In 1985 verscheen de mysterieuze ridderfilm "Lady Hawke", waarin Michelle Pfeiffer, Matthew Broderick en Rutger Hauer de hoofdrol vervulden. De filmmuziek was geschreven door Andrew Powell, bekend van The Alan Parsons Project. Parsons was ook verantwoordelijk voor de productie en de techniek, terwijl diverse leden van het Project instrumentaal van zich lieten horen. De soundtrack werd met gemengde gevoelens ontvangen, omdat de diverse rockritmes die de orkestpartijen ondersteunen nogal anachronistisch klonken in dit ridderverhaal. Wellicht heeft dit de cultstatus van de LP die in 1985 verscheen versterkt. Die plaat bevatte een selectie van 14 stukken, terwijl de CD-uitgave uit 1995 23 nummers telde. Vorig jaar bracht het in soundtracks gespecialiseerde La-La Land Records een zogenaamde 'expanded archival collection' uit, een dubbel-CD met maar liefst 71 tracks, verdeeld over meer dan twee uur muziek. We hebben een aantal van de meer rock getinte stukken eruit gepikt.
Websites: www.andrewpowell.com
en www.lalalandrecords.com .
OPENER
Starcastle - True To The Light
Van "Fountains Of Light" (CBS, 1977 / Renaissance Records-Sony, 1998)
Starcastle werd in de jaren zeventig vooral bekend door de perfecte nabootsing van de sound van de progressieve rockdinosaurus Yes. In 1977 produceerde het sextet met "Fountains Of Light" zijn derde album, waarna men onder invloed van de tijdgeest voor opvolger "Real To Reel" koos voor een andere koers met kortere nummers. Groot verschil met Yes is trouwens dat Starcastle vooral een groep gelijkgestemde musici was, die gezamenlijk een mooi stuk muziek wilde maken, terwijl er bij Yes, zeker in die periode, toch vaak sprake was van grote ego's die lange solospots opeisten. Na "Real To Reel" viel de groep uit elkaar, hoewel sindsdien steeds reünies plaatsvonden en er gewerkt werd aan nieuw materiaal. Nadat bassiste Gary Strater in 2004 was overleden, werd in 2007 dat materiaal uitgebracht onder de titel "Song Of Times". Volgens de bandwebsite is men nog steeds bezig met het opnemen van nieuwe nummers en het uitbrengen van een DVD met historisch materiaal. Helaas is de site sinds 2012 niet meer geactualiseerd. Het Xymphonia-archief leert ons dat het (bijna) titelnummer van "Fountains Of Light", "Fountains" al een paar keer in ons programma is gedraaid. Vandaar dat dit keer de keuze is gevallen op "True To The Light".
Website: www.starcastlerocks.com .
LIVE-TIP
China Crisis - Here Come A Raincloud
Van "Working With Fire And Steel: Possible Pop Songs Volume Two" (Virgin, 1983)
Vrijdag 11 september a.s. treedt China Crisis op in de Metropool in Hengelo. Deze Engelse band kreeg vooral in de jaren 80 een cultaanhang door mooi geproduceerde en met akoestische instrumenten verrijkte synthesizerpop. Denk hierbij aan de singles "Wishful Thinking" en "King In A Catholic Style (Wake Up)”, waarvan overigens alleen eerstgenoemde titel een bescheiden hit werd. Toch is de band nog steeds (of weer) actief en werd onlangs, na een tussenperiode van meer dan 20 jaar, het nieuwe album "Autumn In The Neighbourhood", dat via crowdfunding werd gefinancierd. Wij doen het echter nog met de fraaie ballade "Here Come A Raincloud" van de succesplaat "Working With Fire And Steel: Possible Pop Songs Volume Two" uit 1983.
Website: www.facebook.com/pages/China-Crisis/295592467251068 .
ALSNOG VERDIENDE AANDACHT
Fry, Byron - Of Rhinoceri And Propane Tanks
- El Capitan Beach Road
Van "Explosive" (Iguana Breath, 2013)
Enigszins onder de rader gebleven is het werk van gitarist/multi-instrumentalist Byron Fry. Als sessiemuzikant werkte hij met onder andere Michael McDonald, terwijl hij tevens naam maakte als filmcomponist en producer. Het al in 2013 verschenen, maar nu pas opgepikte "Explosive" is de opvolger van "Combustible" uit 2011. In eerste instantie lijkt Fry een exponent van de Steve Vai-school. Bij nadere beluistering hoor je echter dat hij veel meer kan dan virtuoos de gitaar bespelen. Met incidentele hulp van onder andere bassisten David Hughes en Chris Buck, drummer Ronnie Ciago en een blazerssectie blijkt dat de Amerikaan ook prima uit de voeten kan op muzikale terreinen die doorgaans door bijvoorbeeld Neal Schon, Al DiMeola en Lyle Workman worden betreden. Vooral het geweldige drumprogrammeerwerk van laatstgenoemde horen we ook veelvuldig terug op "Explosive", terwijl Fry tevens de interactie tussen akoestische en elektrische gitaren perfect beheerst.
Website: http://byronfry.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND AUGUSTUS
Receiver, The – Dark Matter
Van "All Burn" (Kscope, 2015)
The Receiver is een verse 'signing' van het in post-prog gespecialiseerde Britse label Kscope. Dat wil niet zeggen dat het nu verschenen "All Burn" een debuut is. De band, in feite een duo, bestaande uit de broers Casey en Jesse Cooper, maakte al twee albums: "Decades" (2006) en "Length Of Arms" (2009). Zelf noemen de broers hun muziek symfonische droom-prog. We horen de nodige invloeden uit New Wave en electropop uit de jaren tachtig. Met de hoge stem van Casey erbij zit je dan al snel in het vaarwater van bands als North Atlantic Oscillation en Mew. Maar The Receiver gebruikte niet voor niets het woordje 'droom'. Er is duidelijk meer verwantschap met dromerige symfonische rock en synthesizermuziek uit midden jaren zeventig. Zo horen we regelmatig synthesizersounds die Rick Wright gebruikte op "Wish You Were Here" en zijn eigen "Wet Dreams", met soms ook diezelfde lome cadans. Dit alles gegoten in vrij compacte songs, die net als het geval was bij bijv. het album van Sand snel in je hoofd blijven rondspoken.
Website: http://www.thereceivermusic.com/ .
Flying Colors - Open Up Your Eyes
Van "Second Nature" (Mascot Music, 2014)
Vette Krent in iO Pages 124: "De duo's van Transatlantic (Neal Morse en Mike Portnoy) en Dixie Dregs (Steve Morse en Dave LaRue), plus zanger Casey McPherson (Alpha Rev) brengen een vervolg op het opzienbarende "Flying Colors". Enerzijds borduurt "Second Nature" daar duidelijk op voort, met uiterst toegankelijke poppy melodieën, gegoten in een zeer professioneel jasje. Anderzijds is de plaat qua stijl ietsje minder grillig. Tegelijk werd de hoeveelheid prog iets uitgebreid. Dat hoor je vooral in de opener "Open Up Your Eyes" en afsluiter "Cosmic Symphony" (mooi baswerk van LaRue en een gospelslot). Ze klokken beiden rond de 12 minuten en hier kun je je vingers bij aflikken want 'alles' zit erin. Opvallend zijn weer de uiterst melodieuze, korte gitaarsolo's die Steve Morse uit z'n mouw schudt, zeer passend in de songs. De rocker "Mask Machine" is een meezinger van formaat en een smeuïge combi van Beatles en Muse. Deze tweede vrucht ademt wat meer en bezit tegelijk de topkwaliteit van het debuut." (Freek Wolff)
Website: http://flyingcolorsmusic.com/ .
Introitus – Slipping Away
Van "Anima" (Progress Records, 2014)
Wij van Xymphonia hebben in het verleden meerdere keren aandacht besteed aan de Zweedse familieband Introitus, niet in de laatste plaats omdat de groep optrad op het laatste Progfarm Festival, nu dik vier jaar geleden. Toen had Introitus net het tweede album "Elements" uitgebracht, als opvolger van debuut "Fantasy" (2007). "Anima" ligt stilistisch in het verlengde van "Elements", maar alles klinkt nog wat strakker, voller en dus professioneler. Kern van de band bestaat nog steeds uit het echtpaar Mats en Anna Bender. Mats is verantwoordelijk voor alle muziek en speelt toetsen, Anna zingt en leverde alle teksten. Zoon Mattias is drummer en dochter Johanna, die indertijd ook op Progfarm van de partij was, speelt een kleine rol als achtergrondzangeres. Van buiten het gezin Bender komen nog de gitarist, bassist en fluitist die tevens tweede toetsenist is. De band laat vol klinkende neoprog horen, waarin, hoe kan het ook anders, een breed toetsengeluid een voorname rol speelt. Er zijn uitstapjes naar folkrock en af en toe ook naar hardrock en progmetal. Dat betreft steeds uitstapjes die een maat of 16 binnen een nummer duren. Die composities hebben er de lengte voor: zo tussen de 7 en 17 minuten.
Website: http://www.introitus.se/ .
AFSLUITER
Sleeping Pulse – Gagging Order
– Under The Same Sky
Van het album “Under The Same Sky - Edition with acoustic bonus tracks” (Prophecy, 2014)
"Sleeping Pulse is een samenwerking tussen Mick Moss (Antimatter) en Luis Fazendeiro van de Portugese ambient-metalband Painted Black. Fazendeiro heeft de muziek geschreven, Mick Moss de zanglijnen en de teksten. Echter: niet alleen de hele sfeer, ook de opbouw van de songs toont veel gelijkenis met Antimatter. Atmosferisch, donker, melancholisch, emotioneel met heerlijke akoestische stukken en elektronische uitbarstingen. Het neerzetten van een melancholische sfeer is tot kunst verheven. Je zou het de term ‘depressief’ mee kunnen geven, maar er zit juist ook veel hoop en rust in. Dit is een album dat je niet moet beluisteren, maar ondergaan. De stem van Moss is soms bijna hypnotiserend en de gitaarriffs, strijkers en soms zware pianoakkoorden weten je helemaal mee te slepen. De doorklievende gitaarsolo’s staan garant voor kippenvel, de zang van Mick Moss beklijft, de opbouw is magistraal. Pareltje, verplicht voor fans van Antimatter, Anathema, Katatonia en melancholische muziek in het algemeen." (Maarten Goossensen, Progwereld)
Website: http://sleeping-pulse.bandcamp.com/releases .
Sunday 9 August 2015 Show No. 1157
HERUITGAVE
Magellan - The Winner
- Virtual Reality
Van: "Double Feature: Hour Of Restoration + Impending Ascension" (Magna Carta, 2015; oorspronkelijke uitgaven 1991 en 1993)
Magna Carta is een serie begonnen onder de titel 'Double Feature'. Oudere releases op het Amerikaanse label worden aan elkaar gekoppeld als dubbelaar uitgebracht. De eerste twee Shadow Gallery-albums viel dit ten deel, alsmede de vroegste platen van Magellan: "Hour Of Restoration" en "Impending Ascension". Beide albums laten de voorkeur horen van de virtuoze broers Wayne en Trent Gardner voor groots vormgegeven progressieve rock met epische melodieën gegoten in tjokvolle arrangementen waarin niet op een snel loopje of ingenieuze ritmewisseling minder wordt gekeken. Over ritmes gesproken: wat je wel voor lief moet nemen zijn de getriggerde en geprogrammeerde drums die ook dusdanig klinken dat deze muziek voor kenners gemakkelijk te plaatsen is in de vroege jaren negentig. Wij belichten beide genoemde albums nog weer even. Veel stukken van de broers duren zo 10 minuten, maar in "The Winner" wordt bewezen dat de Gardners genoemde kenmerken óók in een tweeminutensong wisten te gieten. "Virtual Reality" laat met zijn tot in het schier oneindige gestapelde koortjes ook onmiskenbare trekjes van Queen en vooral Electric Light Orchestra horen. Wayne Gardner maakt deze 'limited edition' duo-heruitgave helaas niet mee: hij overleed begin vorig jaar.
Websites: http://www.magnacarta.net/magellan/
en http://www.magellansongs.com/ .
NIEUW
Advent - To Dunsiname
- Reloj De Sol
- Sentinel's Reprise: The Exit Interview
Van "Silent Sentinel" (eigen beheer, 2015)
Heel productief kun je Advent uit New Jersey niet noemen. De groep werd al in 1989 opgericht, kwam pas acht jaar later met een titelloos debuut en wachtte vervolgens negen jaar met een opvolger, "Cantus Firmus". En nu, opnieuw negen jaar later is er "Silent Sentinel". Vooral dat tweede album "Cantus Firmus" zorgde voor een vreugdesprongetje bij veel progliefhebbers en zeker bij fans van Gentle Giant. Net als bij die Britse groep horen we elementen uit barokmuziek, uitgevoerd op met hoge technische begaafdheid bespeeld uiteenlopend klassiek én rock-instrumentarium. Ook "Silent Sentinel" is weer zeer divers, misschien nog wel diverser en dynamischer. Contrapuntische hoogstandjes in zangkoortjes worden afgewisseld met compleet instrumentale miniaturen, waarin delicaat spel op meerdere akoestische tokkelinstrumenten is te horen. Maar er wordt ook geëxcelleerd op elektrische gitaar en orgel. In "To Dunsiname" horen we de band op z'n meest 'Gentle Giants' aan komen marcheren. Na het korte instrumentale "Reloj De Sol" horen we in "Sentinel's Reprise: The Exit Interviews" ook harmonieën die eerder aan een groep als 10CC doen herinneren.
Website: http://www.adventmusic.net/ .
NIEUW
Purposeful Porpoise - Unexplored
- iPhone
Van "The Water Games" (GEP, 2015)
Purposeful Porpoise is een door gitarist Alex Cora opgerichte band uit Los Angeles, waarvoor hij een aantal echte cracks wist te strikken: drummer Vinnie Colaiuta (ex-Zappa, sessiewerk voor Sting e.v.a.), toetsenist Derek Sherinian (ex-Dream Theater), bassist Ric Fierabracci (o.a. Dave Weckl) en violiste Ginny Luke (o.a. Meat Loaf). Deze 'supergroep' brengt meteen maar een dubbelaar uit: "The Water Games". Beide schijven hebben wel een verschillend karakter. Gek genoeg is disc 1 het minst toegankelijk, met drie zeer lange nummers die door de vele solo's nogal eens naar jazzrock neigen. Opvallend op het aan IQ gelieerde label GEP, dat onlangs ook al de Hongaarse progressieve jazzrockgroep Special Providence aan zich wist te binden. CD2 is juist songmatig en bevat ook echt hele pakkende melodieën, die meeslepend gezongen worden door Cora en Luke. De sterkste staan misschien wel meteen aan het begin, middels "Unexplored" en "iPhone". In beide songs kan Luke laten horen dat ze Eddy Jobson als progviolist naar de kroon steekt en in "iPhone" weet ze ook met haar zang een gevoelige snaar te raken. Het eind zal in nogal wat huizen de niet oplettende luisteraar automatisch naar de telefoon doen grijpen.;-)
Website: http://www.purposefulporpoise.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND AUGUSTUS
Receiver, The – Dark Matter
Van "All Burn" (Kscope, 2015)
The Receiver is een verse 'signing' van het in post-prog gespecialiseerde Britse label Kscope. Dat wil niet zeggen dat het nu verschenen "All Burn" een debuut is. De band, in feite een duo, bestaande uit de broers Casey en Jesse Cooper, maakte al twee albums: "Decades" (2006) en "Length Of Arms" (2009). Zelf noemen de broers hun muziek symfonische droom-prog. We horen de nodige invloeden uit New Wave en electropop uit de jaren tachtig. Met de hoge stem van Casey erbij zit je dan al snel in het vaarwater van bands als North Atlantic Oscillation en Mew. Maar The Receiver gebruikte niet voor niets het woordje 'droom'. Er is duidelijk meer verwantschap met dromerige symfonische rock en synthesizermuziek uit midden jaren zeventig. Zo horen we regelmatig synthesizersounds die Rick Wright gebruikte op "Wish You Were Here" en zijn eigen "Wet Dreams", met soms ook diezelfde lome cadans. Dit alles gegoten in vrij compacte songs, die net als het geval was bij bijv. het album van Sand snel in je hoofd blijven rondspoken.
Website: http://www.thereceivermusic.com/ .
FOLKROCKEPIC
Harper, Roy - Me And My Woman
Afkomstig van "Stormcock" (Harvest, 1971)
Na vier 'normale' Roy Harper-albums, voor zover je daar bij deze Britse folkzanger van kunt spreken, zocht en vond Harper in 1971 aansluiting bij de ontluikende progrock-stroming. Zijn vijfde album “Stormcock” kende maar twee stukken per plaatkant waar van er per kant één rond de
12 à 13 minuten. Lange, meanderende stukken die, zoals bij veel progrock uit die tijd, de normale songstructuur helemaal loslaten. Het album bouwt uiteindelijk op naar een climax in het slotstuk “Me And My Woman”, waarin Harpers zang en gitaar bijgestaan worden door strijkers en blazers in een arrangement van David Bedford. “Stormcock” zou uiteindelijk, ondanks de matige ontvangst en
ondersteuning van zijn platenlabel Harvest, Harpers meest invloedrijke album blijken.
Website: http://www.royharper.co.uk/ .
ZOMERPROG
Jadis - Hiding In The Corner
Afkomstig van "More Than Meets The Eye" (GEP, 1992)
Een zomeraflevering van Xymphonia zonder dat er een track van Jadis voorbij is gekomen kan natuurlijk niet. Op een of andere manier is de muziek van Jadis altijd onlosmakelijk verbonden geraakt met mooie zomerse dagen. Het zal misschien te maken met het opgewekte karakter van de melodieuze symfo van deze Britse band of misschien ook wel het schitterende optreden op het Xymphonia-festival in het zonovergoten Beeklustpark in 1994.
Website: http://www.jadis-net.co.uk/ .
AKTUEEL
Supertramp – Take The Long Way Home (live)
Van de dubbelaar van “It Was The Best Of Times” (EMI, 1997)
Het concert dat Supertramp op 11 december zou geven in de Ziggo Dome gaat niet door. De band is genoodzaakt de complete Europese tournee te annuleren wegens gezondheidsproblemen van bandoprichter Rick Davies. Bij Davies werd onlangs multipel myeloom, ook bekend als de ziekte van Kahler, vastgesteld en hij is begonnen aan een ingrijpende behandeling om deze ziekte te bestrijden. 'Ik zie er echt naar uit om terug te keren naar Europa en weer op te treden met de band', aldus Davies in een verklaring. 'Het spijt me ontzettend dat ik nu iedereen die de tournee zo heeft ondersteund teleur moet stellen. Helaas hebben mijn gezondheidsproblemen me uit het veld geslagen en ik moet nu al mijn energie gebruiken om er weer bovenop te komen'. Wij gaan 18 jaar terug in de tijd, toen er een registratie verscheen van de “It's About Time”-tour: “It Was The Best Of Times”. Het is het derde live-album van Supertramp, opgenomen in de Royal Albert Hall in september 1997.
Website: http://supertramp.com/ .
LIVE-TIP
Ayreon - Day Four: Mystery
Van “The Human Equation” (InsideOut, 2004)
“The Theater Equation” is zoals de naam al aangeeft de theaterversie van het Ayreon-conceptalbum 'The Human Equation”. Het belooft een uniek muziektheaterspektakel te worden, met medewerking van o.a. Dream Theater-zanger James LaBrie, voormalig Mostly Autumn-zangeres Heather Finlay en Stream of Passion-zangeres Marcela Bovio. De muziek doet denken aan Led Zeppelin, The Beatles en Pink Floyd en varieert tussen (prog)rock, metal en folk. Het brein achter “The Human Equation” is multi-instrumentalist Arjen Anthony Lucassen. Met zijn Ayreon-project brengt hij sinds de jaren negentig rockopera’s uit, waarmee hij internationaal faam verwierf. Overigens zal Lucassen niet zelf op het podium staan. De gitaarpartijen worden verzorgd door Sun Caged-gitarist Marcel Coenen en zijn protégé Freek Gielen. The Theater Equation is van 18 tot 20 september te aanschouwen in de Nieuwe Luxor in Rotterdam.
Website: http://www.thetheaterequation.com/ .
NOG EEN KLEINE WEEK TE GAAN
Big Big Train - Hedgerow
Afkomstig van "English Electric: Full Power" (English Electric Recordings, 2013)
Aanstaande vrijdag is het dan zo ver: het begin van het Big Big Weekend in Londen. De Britse band Big Big Train zal dan in 3 dagen tijd 3 concerten gaan geven in de concertzaal King's Place. Sinds het verschijnen van het album “The Underfall Yard” in 2009 heeft de band hier voorzichtig naar
toegewerkt en werd de line-up van de band steeds meer uitgebreid. Met de toevoeging van violiste Rachel Hall en toetsenist/gitarist Rikard Sjöblom (van Beardfish) was de live-band compleet. De
concerten zullen naar verwachting in het teken staan van de albums vanaf “The Underfall Yard”, tot en metde meest recente EP “Wassail”, waarbij ook de albums te horen koperblazers en strijkers hun opwachting zullen gaan maken. Drie teamleden van Xymphonia (Chris, Herman en Maurice) zullen bij de eerste twee concerten, op vrijdag- en zaterdagavond, aanwezig zijn.
Website: http://www.bigbigtrain.com/ .
LIVE-TIP
Judas Priest – Conquest
– Lost Love
Van “Nostradamus” (Epic, 2008)
Je zou het niet zo snel verwachten, maar heavy metal-legende Judas Priest heeft ook muziek gemaakt die prima in ons programma past. De Engelse band komt 17 november opnieuw naar Nederland, naar 013 in Tilburg. Op 14 juni stonden de heren nog in de Ronda-zaal van TivoliVredenburg. Wat kunnen we verwachten: een twee uur durende show met vooral veel 'greatest hits'. En dat zijn er nogal wat, aangezien de band sinds zijn oprichting, meer dan 45 jaar geleden, 28 albums, 33 singles en 17 videoclips uitbracht waarvan er wereldwijd in totaal ruim 45 miljoen werden verkocht. Dit wetende zal er waarschijnlijk geen nummer van het album “Nostradamus” uit 2008 gespeeld worden. Nostradamus is het eerste conceptalbum in de ruim zevenendertigjarige bandcarrière en doorspekt met dramatiek en groteske muzikale taferelen. Met recht een flinke rockopera van dik 100 minuten, op 2 CD's. Opvallend is het gebruik van piano, strijkers en synths, waar het vorige album nog erg rauwe metal bood. Maar het sterke dubbelloops gitaarwerk is weer als vanouds evenals het typische zanggeluid met de cryptische teksten van Rob Halford. (met quoets van de site Metalfan.nl)
Website: http://judaspriest.com/ .
48 JAAR GELEDEN DEZE WEEK
Pink Floyd - Interstellar Overdrive (Take 6)
Afkomstig van "The Piper At The Gates Of Dawn - 40th Anniversary Edition” (EMI, 1967 / 2007)
Het was afgelopen woensdag 5 augustus precies 48 jaar geleden dat het debuutalbum van Pink Floyd verscheen, "The Piper At The Gates Of Dawn". Een album dat tot op de dag van vandaag nog steeds invloedrijk is door zijn psychedelische sound. Het zou ook het enige volledige album zijn dat de band maakte met zanger/gitarist/songschrijver Syd Barrett. Een van de meest bijzondere stukken op dat album is “Interstellar Overdrive”, een groepscompositie die tijdens concerten behoorlijk werd opgerekt door improvisaties. Wij kiezen echter één van de kortste versies, opgenomen in de studio, die te vinden is op de 3 CD's behelzende 40th Anniversary Edition, zoals die in 2007 verscheen.
Website: http://www.pinkfloyd.com/ .
RIP EDDIE HARDIN
Hardin & York with Charlie McCracken - Freedom
Van "Hardin & York with Charlie McCracken" (Vertigo, 1974 / Repertoire, 1994)
Het was ons nog ontgaan dat op 22 juli jongstleden Eddie Hardin is overleden. De toetsenist/zanger/componist werd slechts 66 jaar. Hij speelde zich voor het eerst in de kijker als vervanger van Stevie Winwood in de Spencer Davis Group in 1968. Hij verliet die groep al weer snel, samen met Pete York, de drummer, om verrassenderwijs met z'n tweeën door te gaan als het powerduo Hardin & York. Hardin in de eerste tijd vooral op Hammondorgel en York als blikvanger met spectaculair drumspel. Na een paar jaar volgde echter een reünie met de Spencer Davis Group, maar sindsdien kwam het duo tot in de jaren negentig af en toe samen voor een nieuw album. Hardin maakte daarnaast soloplaten en werkte mee aan conceptalbums van Deep Purple-leden Roger Glover en Jon Lord. Zelf maakte hij begin jaren '90 naar voorbeeld van Glovers "Butterfly Ball", waar hij aan meewerkte, zelf het muzikale sprookje "Wind In The Willows", dat het waarschijnlijk door budgetproblemen met één te snel opgenomen wiebelige live-uitvoering moet doen, maar waaraan wel vele topnamen meewerkten, zoals Lord, Don Airey, Maggie Bell en Donovan. In 1974 verscheen er na de Spencer Davis Group-reünie weer werk van Hardin & York, zij het nu met bassist Charlie McCracken, zodat Eddie zich niet druk hoefde te maken om baspartijen, maar alle tijd had om zich naast Hammondorgel ook uit te leven op diverse synthesizers en piano. In "Freedom" neigt de groep soms naar de sound van ELP.
Website: http://www.eddiehardin.com/ .
AKTUEEL
PTS – Walk With Me
Van "Campaign" (eigen beheer, 1996)
Een half jaar geleden berichtten we u al over de plannen van het Drentse PTS om een reünieconcert te organisteren in oktober in Diever. Inmiddels laat PTS via zijn Facebook-pagina weten dat de repetities ook daadwerkelijk zijn begonnen. Voor het eerst in meer dan 20 jaar zal de oorspronkelijke bezetting weer op het podium staan, bestaande uit Marco de Haan (drums/zang), Ron van Kruistum (gitaren), Simon Veenhuis (keyboards) en Marco Kersies (basgitaar). Die bezetting maakte twee albums: "Nightlines" (1992) en "Tides" (1994). Daarna verliet Kersies de band. Vervolgens maakte de groep nog met vervanger Dario Pozderski een laatste plaat, getiteld "Campaign". Een sterk album, dat het moeilijk had, zo vlak na de ondergang van SI en vóór de start van iO Pages en online-magazines. PTS luisterde trouwens onze 75ste uitzending op met een live-concert. De indertijd uit Joegoslavië gevluchte Pozderski lijkt overigens niet betrokken bij de reünie. Hij is nog wel steeds muzikaal actief en woont tegenwoordig in Lelystad.
Website: https://www.facebook.com/pts2015diever?fref=ts .
Sunday 2 August 2015 Show No. 1156
HERUITGAVE / OPENER
Waters, Roger - The Bravery Of Being Out Of Range
- What God Wants Part III
Van "Amused To Death" (Columbia, 1992 / 2015)
Een album dat volgens velen in 1992 al prachtig klonk toch remixen en opnieuw uitbrengen, is dat nodig? Roger Waters vond het in ieder geval wel, want afgelopen week verscheen een nieuwe editie van "Amused To Death". Er zullen weinigen zijn die zullen betwisten dat het zijn beste solo-album tot nu toe is en volgens Waters zelf een van zijn drie belangrijkste werken, naast "Dark Side Of The Moon" en "The Wall" met zijn oude band Pink Floyd. Natuurlijk: er is nu een 5.1-mix - iets wat velen zal bekoren, zeker omdat er met Pink Floyd-mixer James Guthrie een kundig persoon verantwoordelijk voor is. De 1992-versie was door het gebruik van Q-Sound ook in stereo al ongekend ruimtelijk. Wat vast voor de nodige controverse gaat zorgen, is dat bij het remixen - óók bij de stereoversie - nieuwe keuzes zijn gemaakt. Niet alleen voor wat betreft de verhoudingen en de plaatsing van instrumenten en zang in de mix, maar soms ook voor wat betreft het gebruik van partijen. Want voor 'big productions' als deze zijn natuurlijk veel meer partijen opgenomen dan er in de eindmix gebruikt werden en worden. Meest ingrijpend veranderd daardoor is "The Bravery Of Being Out Of Range". Wat meteen opvalt is dat de nieuwe versie minder massief en meer open klinkt en dat de zang meer óp de instrumenten ligt, zoals als bij een musical wordt gedaan, maar dan wat minder extreem. In het origineel zit een 'gat' op het moment dat je een gitaarsolo verwacht en daar blijkt inderdaad een partij door Jeff Beck opgenomen, die nu wél gebruikt is. Daar staat tegenover dat P.P. Arnolds door merg en been gaande tweede stem in het dan volgende couplet om onbegrijpelijke redenen gedropt is. In "Watching TV" is de zang van Don Henley meer naar voren gehaald, waardoor Waters nu de achtergrondzang lijkt te doen. Daar staat tegenover dat in diverse andere stukken alleen voor zéér geoefende oren lichte verschillen te horen. De gitaarsolo's van Jeff Beck snijden misschien nóg iets helderder binnen door je conussen. Zoals in de meesterlijke solo van "What God Wants Part III".
Website: http://rogerwaters.com/ .
NIEUW
Echolyn - Warjazz
- Vanishing Sun
Van "I Heard You Listening" (eigen beheer, 2015)
Hier en daar hadden oude fans wat moeite met de albums "The End Is Beautiful" (2005) en "Echolyn" (2012). We kunnen niet in de hoofden van anderen kijken, maar we denken dat dit te maken heeft met het feit dat die albums een berustender, bezonkener sound laten horen dan albums als "As The World" (1995) en "Cowboy Poems Free" (2000). Echolyn stond van oudsher namelijk garant voor een sprankelende sound, een verkwikkend energieke muziekbenadering en immer harmonieus gezongen, pakkende melodieën. De voorgaande twee albums waren taaier, looiiger. We denken dat die oude fans meer van 'hun' Echolyn zullen terugvinden in "I Heard You Listening", het juist verschenen achtste studio-album. Nummers als "Warjazz" hebben weer zo'n heerlijke 'drive'. Dat wil overigens niet zeggen dat de songs tekstueel positivistischer zijn geworden: voor zover we dat na enkele keren beluisteren en het schier onmogelijke bestuderen van de superklein gedrukte teksten (ook nog eens donkergrijs op zwart gedrukt - wie verzint dat??) kunnen beoordelen, beschrijven veel nummers namelijk psychische stoornissen en gevechten die mensen in hun brein met zich zelf kunnen aangaan. In muzikaal wervelende stukken als "Vanishing Sun" ben je echter veel te druk om de intrigerende muzikale verrichtingen te volgen en verdwijnen zelfs gedáchten aan kopzorgen als (sneeuw voor) de zon!
Website: http://www.echolyn.com/ .
NIEUW
Satriani, Joe - In My Pocket
– Goodbye Supernova
Van het album “Shockwave Supernova” (Legacy / Sony, 2015)
Supernova is een term uit de uit de astronomie, het verschijnsel waarbij een ster op spectaculaire wijze explodeert. Joe Satriani heeft zijn vijftiende studio album "Shockwave Supernova" genoemd. De meestergitarist heeft zich de kunst van het instrument toegeëigend; iets dat hij zichzelf oplegde op 18 september 1970, de dag dat zijn idool Jimi Hendrix overleed. Eind vorig jaar verzamelde Satriani in het Skywalker Sound in Lucas Valley (Californië) het dynamische trio van wereldklasse-muzikanten om zich heen met wie hij vlak ervoor een wereldwijde tournee had afgemaakt: de vermaarde toetsenist en gitarist Mike Keneally (o.a. ex-Frank Zappa), drummer Marco Minnemann (o.a. Steven Wilson, Aristocrats) en de buitengewone bas van Bryan Beller (o.a. Steve Vai, Aristocrats). “I couldn’t have asked for a better band to help bring these songs to life” aldus Satriani. Zijn wereldtour start op 17 september 2015 in Europa en brengt hem op 26 september naar het Parkstad Theater in Heerlen en op 28 september naar De Oosterpoort in Groningen. (bron: Sony Music)
Website: http://www.satriani.com .
NIEUW
Paco Chains - Refuge
Van "They Followed Me Home" (eigen beheer, 2015)
De vanuit Enschede opererende band Paco Chains geeft echt vorm aan de Euroregio-gedachte, want de leden komen zowel uit Nederland als Duitsland. De stijl die op dit debuut-mini-album "They Followed Me Home" geëtaleerd wordt, is nog het best samen te vatten als 'progmetal', maar het mooie en eigenzinnige van de groep is nu juist dat de muziek van het ene op het andere moment stilistisch kan omslaan en mede daardoor zeer dynamisch is. De stem van zangeres Eva-Gina Berkel helpt erg mee, want zij schakelt moeiteloos tussen de standen 'warm en gloedvol' en 'krachtig en vervaarlijk'. Invloeden? In ieder geval niet de clichématige eenheidsworst-FFM-bands ('female fronted metal'). Snellere en groots klinkende passages die naar Dream Theater neigen kunnen zo maar onderbroken worden door stukjes die eerder neigen naar een groep als Skunk Anansie, waarna een atmosferische passage je weer tot rust brengt. Maar er is meer: zo heeft de melodie van "Through The Eyes Of The Storm" klassieke chanson-kwaliteiten. Stream Of Passion-toetsenist Jeffrey Revet zorgde dat alles klinkt als een klok. Ook "Refuge" heeft een sterk melodisch motief, dat een aantal keren, in een steeds heftiger muzikaal kader, terugkomt.
Website: http://www.pacochains.com/ .
WERELD VOL MUZIEK
Asfalto - Al Otro Lado
Van “Al Otro Lado” (Zafiro, 1979/1991)
“Al Otro Lado” is het tweede album van de Spaanse symfoband Asfalto. De band is al in 1972 opgericht, maar na verschillende ledenwisselingen wordt pas in 1978 het debuutalbum uitgebracht. De muziek daarvan neigt wat meer richting klassieke hardrock. De line-up blijft echter niet lang stabiel: de helft van de leden verlaat na de opnames de band. Met een nieuwe bezetting wordt “Al Otro Lado” opgenomen. Het geluid blijkt een stuk symfonischer, zij het nog wel met een stevig randje, getuige bijvoorbeeld de wijze waarop het Hammondorgel veelvuldig wordt gebruik. In deze bezetting wordt tot 1986 een aantal zeer goed gewaardeerde platen opgenomen. Asfalto is nog steeds actief in Spanje hoewel er nog maar met één origineel lid.
Website: http://www.grupoasfalto.com/ .
30-JARIG JUBILEUM
Rush - Grand Designs
Afkomstig van "Power Windows" (Anthem / Mercury, 1985)
In 1985 verscheen het tiende studio-album van de Canadese formatie Rush: “Power Windows”. Dat album viel zo'n beetje in het midden van de reeks albums waarop de zware synthesizers van Geddy Lee en het ijle gitaarwerk Alex Lifeson de klank bepaalden. We zijn nu 30 jaar verder en de band heeft aangegeven het qua toeren wat rustiger aan te gaan doen, hoewel er geen sprake lijkt te zijn van helemaal stoppen. Afgelopen zaterdag 1 augustus was het laatste concert van de R40 toer, die overigens nergens 'afscheidstournee' word genoemd, maar gezien de bijzondere setlist met een chronologisch overzicht van de hele carrière wel zo aanvoelt. Tot op heden is er nog geen zicht op of deze tournee in de nabije toekomst ook nog Europa aan zal gaan doen.
Website: http://www.rush.com/ .
LIVE -TIP
Spock’s Beard – Afterthoughts
Van het album “Brief Nocturnes And Dreamless Sleep” (eigen beheer / InsideOut, 2013)
De Amerikaanse progrockgigant Spock's Beard komt terug naar de Boerderij! De band bestaat inmiddels al meer dan twee decennia en heeft een geweldige live-reputatie opgebouwd. In 2013 was Spock's Beard één van de hoogtepunten van de tweede editie van het Progdreams Festival. Spock’s Beard werd begin jaren ’90 opgericht door Neal Morse en Alan Morse. In 2002 verlaat Neal Morse de band om zich op zijn solocarrière te richten en draagt het frontmanstokje over aan drummer Nick D’Virgilio. In 2011 kondigt de band aan dat D’Virgilio plaats maakt voor Enchant-zanger Ted Leonard. Met deze nieuwe zanger brengt de band in 2013 het elfde studio album “Brief Nocturnes And Dreamless Sleep” uit. Het album met de nieuwe line-up ontving lovende recensies. De opvolger “The Oblivion Particle” zal over drie weken verschijnen. Spock’s Beard bestaat anno 2015 uit Alan Morse (gitaar/zang), Dave Meros (basgitaar/toetsen/zang), Ryo Okumoto (toetsen), zanger Ted Leonard en drummer Jimmy Keegan. Het concert vindt plaats op 17 september en naast Spock's Beard zullen het Hongaarse Special Providence en het Britse Synaesthesia aantreden. (bron: Boerderij Zoetermeer)
Website: http://www.spocksbeard.com/ .
ALBUM VAN DE MAAND AUGUSTUS
Receiver, The – All Burn
Van "All Burn" (Kscope, 2015)
The Receiver is een verse 'signing' van het in post-prog gespecialiseerde Britse label Kscope. Dat wil niet zeggen dat het nu verschenen "All Burn" een debuut is. De band, in feite een duo, bestaande uit de broers Casey en Jesse Cooper, maakte al twee albums: "Decades" (2006) en "Length Of Arms" (2009). Zelf noemen de broers hun muziek symfonische droom-prog. We horen de nodige invloeden uit New Wave en electropop uit de jaren tachtig. Met de hoge stem van Casey erbij zit je dan al snel in het vaarwater van bands als North Atlantic Oscillation en Mew. Maar The Receiver gebruikte niet voor niets het woordje 'droom'. Er is duidelijk meer verwantschap met dromerige symfonische rock en synthesizermuziek uit midden jaren zeventig. Zo horen we regelmatig synthesizersounds die Rick Wright gebruikte op "Wish You Were Here" en zijn eigen "Wet Dreams", met soms ook diezelfde lome cadans. Dit alles gegoten in vrij compacte songs, die net als het geval was bij bijv. het album van Sand snel in je hoofd blijven rondspoken.
Website: http://www.thereceivermusic.com/ .
PSYCHEDELISCHE SINGER-SONGWRITERMUZIEK
Richards, Miranda Lee - Mirror At The End
Van “Light Of X” (Nettwerk, 2008)
Alweer bijna 15 jaar geleden verscheen het debuutalbum van de toen zeer jonge Amerikaanse singer-songwriter Miranda Lee Richards. Ze groeide op in San Francisco en is dochter van mede-oprichters van The Underground Comix Revolution. Via een vriendin leerde ze Metallica-gitarist Kirk Hammett kennen en hij leerde haar gitaar spelen. Haar eerste demo's werden ook in zijn garage opgenomen. Dit resulteerde in het toetreden tot cult band The Brian Jonestown Massacre. Haar eerste solo-album verschijnt in 2001 en het duurde vervolgens zeven jaar voordat de opvolger klaar was: het meer volwassen "Light Of X". Op dit album vindt ze een mooie mengvorm van singer-songwriter en lichte psychedelica, passend bij de spirit van de jaren zeventig. En hoewel Miranda na dit album de nodige concerten gaf, blijft het wachten op een nieuw album. Wel is aangekondigd dat er eindelijk een EP gaat komen eind dit jaar, en zelfs een tour.
Website: http://mirandaleerichards.com/ .
DEMO(LITION) II
Lorian - Through The Eyes Of A Child
Van “Lorian Demo 1991” (eigen beheer, 1991)
In navolging van het demo-nummer van Marathon, twee weken geleden, duiken we verder in de archieven en komen Lorian tegen. Deze band uit Lingen was eind jaren 80 / begin jaren 90 actief, heeft maar nooit echt een voet aan de grond gekregen. Dat is eigenlijk wel verbazend, aangezien Lorian niet onder deed voor landgenoot Chandelier. In 1994 was het debuutalbum “Virginal Mind” klaar, maar het duurde door labelstrubbelingen even voordat deze op de markt kwam - en toen had de band eigenlijk de handdoek al in de ring gegooid. We gaan luisteren naar een nummer van de tweede demo, “Lorian Demo 1991”. Muzikale vergelijkingen met bands als Aragon, Arena en Marillion kunnen zeker kunnen gemaakt worden. Niet geheel origineel maar toch zeker de moeite waard.
Enige info is hier te vinden: http://www.babyblaue-seiten.de/album_988.html .
IN HET NIEUWS
Kate Bush – This Woman’s Work
Van het album “Director’s Cut” (Fish People, 2011)
Het is bijna een jaar geleden dat Kate Bush na 35 jaar weer op de bühne stond. Kate, die afgelopen donderdag haar 57ste verjaardag vierde, is genomineerd voor een 'Artist of the Year' en 'Live Event of the Year' Prog Award! Het jaarlijkse Prog Award-gala vindt plaats op 3 september. Wie de awards wint, dat wordt grotendeels bepaald door 'het publiek'. U kunt nog stemmen via deze site: http://awards.prog.teamrock.com/ .
Wij gaan vanavond terug naar 2011, want toen verscheen “Director’s Cut”. Daarop staan 11 bewerkingen van songs van "The Sensual World" (1989) en "The Red Shoes" (1993). Vier songs van de eerste en zeven van de tweede zijn door Bush onder handen genomen, omdat ze nooit tevreden was over de productie van die platen. Soms zijn de wijzigingen summier, soms is de muziek compleet nieuw. Zo is het zweverige arrangement in "This Woman's Work" in de nieuwe versie even wennen maar ook wel bijzonder.
Website: http://www.katebush.com/ .
NIEUWE AANDACHT
Black Codex, The - Séance
Afkomstig van "The Black Codex" (FREIA Music, 2015)
Één van de hoogtepunten van het huidige jaar qua releases is wat ons betreft zeker de boxset met de complete muzikale serie The Black Codex. Acht CD's lang worden we meegezogen in een fantastische muzikale wereld, allemaal geschreven en grotendeels ook ingespeeld door Christiaan Bruin. Een van de muzikale hoogtepunten is het sinistere “Séance” dat het slot is van misschien wel het muzikaal donkerste gedeelte van The Black Codex. En net als op zijn eigen album onder de
noemer Chris, “Days Of Summer Gone” moeten we hier onmiskenbaar denken
aan de muziek van de Zweedse groep Änglagård.
Website: http://theblackcodex.com/
en http://www.freia-music.nl/artists/christaan-bruin/ .
