Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Oak - False Memory Archive
- Lost Causes
Van "False Memory Archive" (Karisma Records, 2018)

In 2013 verscheen het debuutalbum “Lighthouse” van Oak. Maar het duurde uiteindelijk bijna 3 jaar voor dat het album echt werd opgemerkt en dat was pas na de heruitgave via het label Apollon Records:PROG. Toen kwam het album ook pas op onze radar en we waren gelijk verkocht. Schitterende moderne progressieve rock waar in op een ingenieuze wijze elektronische elementen verwerkt zijn. Nu is de band verhuisd naar dat andere Noorse proglabel, Karisma Records, waar album nummer twee, “False Memory Archive” pas is verschenen. De Noren hebben afscheid genomen van gitarist Ole Michael Bjørndal, maar dat biedt ruimte voor gastbijdragen van gitaristen Stephan Hvinden (Pymlico) en, net als op het debuut, Bjørn Riis (Airbag). Op deze nieuweling vaart Oak een wat donkerder koers, maar is het groepsgeluid nog steeds zeer herkenbaar. We horen nu ook wel iets terug van het solowerk van Steven Wilson. Die associatie doemt met name op in “Lost Causes”, met gitaarwerk van Riis en een grote rol voor saxofonist Steinar Refsdal. De titeltrack laat Oak op zijn meest toegankelijkst horen, waarmee we de muzikale bandbreedte van deze fascinerende band over het voetlicht brengen.
Website: http://www.oakinoslo.com/

NIEUW
Ally The Fiddle - Sisyphos
Afkomstig van "Up" (Gentle Art Of Music, 2018)

Ally Storch vervult op originele wijze haar rol binnen de in 2008 opgerichte femal fronted metalband Ally The Fiddle. In deze groep, waarvan na de EP "Red Unicorn" (2008) en de single "The Crumbling Autumn" (2011) in 2013 het debuutalbum "The One" verscheen, is zij namelijk geen vier octaven beheersende zangeres, maar een klassiek geschoold violiste. Aanvankelijk maakten de Duitsers naar metal neigende instrumentale rock met folkinvloeden, maar met de nieuwe CD "Up" worden andere wegen ingeslagen. Zo heeft Storch in enkele van de negen songs toch de zangmicrofoon opgezocht, waarbij haar in meerdere lagen opgenomen koele alt overeenkomsten vertoont met die van Sonja Kristina van Curved Air. Verder is met Chapman Stick-bespeler Rouven Haliti het toetsenloze groepsgeluid verfijnd. Ondanks de aanwezigheid van een stevige riffs spelende gitarist en een door Joe Satriani (geëerd met de als bonustrack toegevoegde cover van “Surfing With The Alien”) beïnvloede collega-snarenplukker, is de productie van Henning Westland (Knorkator) namelijk bijzonder open. Tenslotte is het metalaandeel aanzienlijk verminderd ten faveure van Kansas-achtige classic rock, filmische passages en op Mahavishnu Orchestra geïnspireerde melodieuze, doch virtuoze jazzrock. Mooi dat juist Jerry Goodman bereid was in het klassiek rockende, met Vivaldi en talloze breaks doorspekte "Try To Stop Me" duels aan te gaan met Storch en Evanescence-gitarist Jen Majura. Een van de andere gasten is overigens Marco Minnemann, die in "The Path" een soort duet aangaat met Ally Storch. Veel van genoemde stijlverandering komen samen in openingsnummer "Sisyphos", dat we voor vanavond hebben uitgekozen.
Website: http://ally-fiddle.de/ .

NIEUW
Syndone - Evelyn
- Mysoginia
- Women
Van "Mysoginia" (MaRaCash Records, 2018)

"Mysoginia" is alweer een sterk album van Syndone - het vijfde op rij sinds 2010. Dat was het jaar dat toetsenist Nik Comoglio de bandnaam die hij een kleine 2 decennia eerder al had gebruikt uit de mottenballen haalde en een veel jongere groep talentvolle muzikanten om zich heen verzamelde. Naast diens snerpende keyboardriedels vormt sindsdien de ietwat theatrale voordracht van Riccardo Ruggeri het herkenningspunt van Syndone. Opvallend aan "Mysoginia" is, naast de introductie van de Engelse taal in enkele van de 9 songs, de medewerking van een Turijns klassiek koor en een Hongaars symfonie-orkest. In het titelstuk horen we het koor in fijn schurende dissonante akkoorden de albumtitel zingen, terwijl Maurino Dellacqua dat ondersteunt met funky jazzrockbasspel, waarbij Ruggeri op opvallende wijze de Vocoder inzet. Ja, dat kan allemaal op "Mysoginia", zonder dat het een chaos wordt. De muziek wordt in een op voorhand misschien niet verwacht evenwicht gebracht door de soms verstilde, dan weer virtuoze, maar o zo fraaie klassieke pianopartijen van Gigi Rivetti en de kleurrijke vibrafoonklanken die Marta Caldara produceert.
Website: http://www.syndone.it/ .

NIEUW
Exit North - Passenger's Wake
- Bested Bones
Afkomstig van "Book Of Romance And Dust" (eigen beheer, 2018)

Vergeleken met David Sylvian, die de laatste jaren alleen van zich laat horen via obscure ambientplaten, gesproken woord bijdragen en hoesontwerpen voor andere musici (!), bevinden zijn voormalige Japan- en Rain Tree Crow-collega's Richard Barbieri en Steve Jansen zich in een opvallend actieve periode. Van Barbieri verscheen onlangs "Variants.5" en het bericht dat hij soloconcerten gaat geven. Jansen bracht onlangs een soloplaat uit, maar liet tevens het album "Book Of Romance And Dust" van Exit North het licht zien. Aan deze CD werkten Jansen, Thomas Feiner (van Anywhen), Charles Storm, Ulf Jansson, een strijkkwintet en enkele gastmusici al enkele jaren. Genoemd naar een solo-nummer van Jansen begeeft de groep zich in de bekende wateren van ambient popmuziek, prachtig geproduceerd en met een hoofdrol voor de Scott Walker van de laatste jaren, Thomas Feiner. "Bested Bones" is een van de songs waarop de befaamde jazzbassist Lars Danielsson te horen is. Daarvoor hoort u "Passenger's Wake", eigenlijk het enige nummer dat naar uptempo nijgt.
Website: https://www.exitnorthmusic.com/ .

IN HET NIEUWS
Parsons Project, The Alan - La Sagrada Familia
Van "Gaudi" (Arista, 1987)

Deze week werd bekend dat er eindelijk een bouwvergunning is afgegeven voor de kathedraal La Sagrada Familia in Barcelona. En dat terwijl men als sinds 1882(!!) met de bouw bezig is. Grootste struikelblok is dat er voor één trapportaal een huizenblok zou moeten worden afgebroken. Ook dit probleem is echter met de afgegeven vergunning nog niet opgelost en is voorlopig nog weer door de besturen van de kerk en de stad op de lange baan geschoven. Natuurlijk moesten wij gelijk weer denken aan de aan dit bouwwerk gewijde song op het allerlaatste Alan Parsons Project-album “Gaudi”, geïnspireerd door de creaties van architect Antonio Gaudi.
Websites:
https://nos.nl/artikel/2255347-eindelijk-bouwvergunning-voor-sagrada-familia.html
https://www.the-alan-parsons-project.com/ .

OPENER
Crack The Sky - Wet Teenager
Afkomstig van "Ice" (Echoes, 2015)

Onlangs ontdekten we in de Crack The Sky-discografie een titel die we niet kenden: "Ice". Natuurlijk wisten we dat dit een nummer was van het onvolprezen debuut uit 1975 van deze Amerikaanse band, maar als albumtitel kenden we 'm niet. Bij nadere beschouwing bleek het om een volgens Glenn Workman, de huidige toetsenman en contactpersoon, min of meer reguliere heruitgave te gaan van de "WBAB-FM Radio Broadcast"-LP. Dit was een speciaal voor de radio gemaakte live-opname uit 1976, waarop nummers van de eerste twee platen werden vertolkt. CTS's label Lifesong Records had deze opname in 1988 al eens op CD gezet als "Live On WBAB & Live Sky", waarbij de live-LP "Live Sky" uit 1978 met vier nummers als opvulsel was gebruikt. Het in 2015 verschenen "Ice" bevat echter alleen de 'professioneel geremasterde' nummers van de oorspronkelijke LP, dus inclusief het rare gilletje dat tussen de nummers te horen is en dat doet vermoeden dat er destijds ook een applausband aan te pas is gekomen. Tevens is er een leuke, korte biografie toegevoegd en wat archieffoto's. De CD is overigens voor een habbekrats via bijvoorbeeld Discogs te koop. Datzelfde Discogs meldt dat het betreffende label Echoes in Cyprus gevestigd is en gespecialiseerd in het uitbrengen van FM radio-shows uit de periode 1960-2000. Het maakt onderdeel uit van Obiterdictum Media Ltd. En dat ziet er allemaal helaas niet zo regulier uit.
Website: http://www.crackthesky.com/ .

NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
PRoPoRTIoNS - Toothless Fairy
Afkomstig van "Reboot" (Propsmusic (= eigen beheer), 2018)

PRoPoRTIoNS is een band van deze tijd. De vier leden komen uit de V.S., Canada en Zweden en hebben hun debuut “Reboot” met behulp van internetcontacten geproduceerd. Toetsenman Tomas Stark, drummer Denis Boucher en bassist/toetsenman Andy Kubicki kennen elkaar via het wereldwijde web door hun liefde voor Gentle Giant, terwijl Kubicki gitarist/toetsenman Lennart Ståhle ontmoet heeft op het Eddie Jobson-forum. Dit uitte zich reeds door medewerking te verlenen aan tribute-albums van Gentle Giant en Jobson en bereikt nu een hoogtepunt met het instrumentale “Reboot”. De muziek van genoemde acts is zeker doorgesijpeld in de 14 compacte composities, terwijl er ook verwantschap te horen is met Happy The Man en het vroege A Triggering Myth. De basis van elk stuk werd door een van de vier leden als ruwe demo naar de andere leden gestuurd en die mochten alles toevoegen wat zij vonden passen. Ondanks deze wat steriel klinkende benadering is “Reboot” een warm klinkende progressieve rockplaat geworden, waarop subtiele momenten, mooie geluidseffecten, fraai solowerk en een gedetailleerde productie te bewonderen zijn. Vanavond aandacht voor het afsluitende nummer "Tootless Fairy", dat gekenmerkt wordt door een mooie melancholieke gitaarpartij.
Websites:
http://propsmusic.com/
https://store.cdbaby.com/cd/PRoPoRTIoNS
https://propsreboot.bandcamp.com/releases
http://soundcloud.com/andy-friends
https://store.cdbaby.com/cd/gianthour .

NIEUW / LIVE-TIP
Southern Empire – Cries For The Lonely
Van “Civilisation” (Giant Electric Pea, 2018)

“Er zijn echt maar een handvol bands die we kennen uit het land van de kangoeroes. Toch opvallend in een land met ruim 23 miljoen inwoners. Bekende namen zijn Karnivool, Hibernal, Resonaxis, Ben Craven, The Third Ending en Unitopia en dan mis ik er wellicht nog een paar. Blijft weinig. Unitopia is overigens gestopt en bandleider Sean Timms wilde niet stil blijven zitten. Hij formeerde een nieuwe band en dat werd dus het hier besproken Southern Empire. Dat het Sean Timms gelukt is een aantal goede muzikanten op te trommelen staat buiten kijf. Op alle fronten leveren deze gasten een uitstekende prestatie. Zanger Danny Lopresto valt het meest op. Hij heeft een enorm bereik en een mooie klankkleur. Bij vlagen trekt hij behoorlijk van leer. (...) De muziek van dit vijftal is te omschrijven als toegankelijke en stevige progrock. De vergelijking met Karnivool en Dream Theater is nergens echt ver weg. Er wordt bij vlagen stevig gerockt, met soms van die fijne tegendraadse instrumentale passages". (Progwereld) Er staan vier nummers op dit tweede album van de Australiërs: twee van rond de 10 minuten , één van ruim 28 minuten het ruim 19 minuten durende stuk dat we voor u hebben uitgekozen. In dit “Cries For The Lonely” komen namelijk alle bovengenoemde aspecten aan bod. U kunt Southern Empire, met Damanek en Seven Steps To The Green Door op 24 november aan het werk zien in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer.
Website: https://southernempireband.com/ .

NIEUW
Glass Hammer - 1980 Something
- Blinding Light
Van "Chronomonaut" (Sound Resources, 2018)

Glass Hammer voegt in gestaag tempo het ene na het andere kwalitatief sterke album aan de inmiddels indrukwekkende discografie toe. En weet daarbij ook bij ieder album een tikkie anders te klinken. En dat komt mede omdat de tandem Steve Babb (basgitaren en keyboards) / Fred Schendel (keyboards en gitaren) zich door de loop der jaren laten omringen door nogal eens wisselende muzikanten en vocalisten. Ditmaal is een tweetal stukken bijvoorbeeld voorzien van blazersarrangementen die een licht Zappaesk trekje geven. "Blinding Light" is er één van. Zangeres Suzie Bogdanowicz behoort al jaren tot de vaste bezetting - deze keer wordt ze vergezeld door niemand minder dan Discipline-voorman Matthew Parmenter. Twee elementen die "Chronomonaut" behoorlijk anders laten klinken dan "Valkyrie". "Chronomonaut" heeft sowieso een veel luchtiger onderwerp. De op het album "Chronometree" (2000) opgevoerde Tom. Hij leidt in 1983 de progrockband Elf King die bekend staat om urenlange (!) meerdelige composities. Omdat daar in de jaren tachtig weinig animo voor is, doet de groep beroep op een tijdmachine, met het doel te teleporteren naar progtopjaar 1971. Dat gaat mis, waardoor de groep in plaats van 12 jaar terug, 35 jaar vooruit in de tijd wordt geslingerd. Juist... naar 2018 dus. Glass Hammer giet dit verhaal in zeer afwisselende muziek - van pure prog met veel ruimte voor solistische uitspattingen in seventiestraditie tot een psychrocker tot enkele meer straight-ahead tracks op een tot de rand toe gevulde CD.
Website: http://glasshammer.com/ .

NIEUW
Crippled Black Phoenix - Great Escape: Pt II
Van "Great Escape" (Seasons Of Mist, 2018)

“Great Escape” is het negende studio-album van Crippled Black Phoenix. Deze Engelse band... ”is moeilijk in een hokje te plaatsen. Waar eerder de labels 'stoner' en met name 'post-rock' werden geplakt, is het nu veel meer dan dit. Het album biedt de luisteraar muziek die voelt als een warme deken. Het is atmosferisch, warm en heeft een heerlijke opbouw in de afzonderlijke nummers en het album op zich. Met zang wordt spaarzaam omgegaan, het is er niet altijd en als het er is past het als een instrument en voelt het als een organisch geheel met het nummer. Dat de nummers die soms redelijk uitgesponnen zijn, met soms lengtes van meer dan 10 minuten, niet saai worden is knap. Naast de hypnotiserende kracht van de herhaling is er op gepaste momenten ook ruimte om er heerlijk op los te experimenteren. het tweeluik “Great Escape”, dat samen een dikke 20 minuten klokt, maakt grote indruk. In Part II gaat gitarist Justin Greaves los in zijn liefde voor Pink Floyd, wat een wonderschone trip van 13 minuten oplevert." (Rockportaal.nl) Mocht u de Britten op het podium aan het werk willen zien: u heeft dan helaas net het optreden in Gebr De Nobel in Leiden gemist...
Website: www.crippledblackphoenix.co.uk

NIEUW
Habitants - Soul Traveller
- The Wake
Van "One Self" (eigen beheer, 2018)

Habitants is een door The Gathering-gitarist René Rutten opgerichte band, waarin hij samenwerkt met zijn vrouw Gema Perez (gitaar en piano) en zangeres Anne van den Hoogen. Zij was een van de drie vocalisten die te horen was op het eerste post-Anneke van Giersbergen-album "Westpole", vóórdat The Gathering besloot alleen door te gaan met een andere van die drie: Silje Wergeland. Zelf omschrijft Habitants de muziek op het vorige week verschenen debuutalbum "One Self" als 'film music noir'. Wij horen trekjes van de dreampop van Cocteau Twins, veroorzaakt door het atmosferische karakter van de arrangementen en de omfloerste zangstem van Van den Hoogen. Knikjes richting de 4AD-catalogus kwamen we ook eerder al bij moederband The Gathering tegen, dus héél ver weg van wat hij de laatste jaren al deed gaat Rutten met Habitants niet. Dat doet natuurlijk niets af van de welluidendheid van "One Self”.
Website: http://habitantsmusic.com/

NIEUW
Damanek - The Crawler
Van "In Flight" (Giant Electric Pea, 2018)

Het album "On Track" van de internationale samenwerkingsband Damanek was vorig jaar een bijzonder aangename verrassing, die dan ook hoog in de Xymphonia-eindlijst over 2017 eindigde. We hoorden een energieke, frisse mengvorm van progrock, jazzpop en een puntje A.O.R.. De diverse leden leken in elkaars gezelschap boven zichzelf uit te stijgen: De Brit Guy Manning zong levendiger dan we 'm ooit op zijn solowerk hadden gehoord; de Australiër Sean Timms bleek losgezongen van de bij Unitopia wel erg aanwezige Genesis- en Pink Floyd-invloeden; het spel van sopraansaxofonist Marek Arnold was darteler dan bij zijn Duitse bands Seven Steps To The Green Door en Toxic Smile. Blij waren we dan ook dat er een gelegenheid komt om Damanek live aan het werk te zien: op 24 november in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer. En zowaar kwam daarbij de aankondiging dat er dan ook al een nieuw album klaar is. Nu, anderhalve maand voor het concert, is dat een feit. Natuurlijk is het moeilijk om een tweede keer op rij eenzelfde 'shock and awe'-effect te bewerkstelligen en dat gebeurde bij ons dan ook niet. Na meerdere luisterbeurten kunnen we constateren dat echter wel degelijk alle kwaliteiten die het debuut zo heerlijk maken weer aanwezig zijn. Zwaartepunt ligt bij het driedelige "Big Eastern" dat maar liefst een halfuur in beslag neemt. Wij kiezen vanavond voor het spannend opgebouwde "The Crawler", waarin bijvoorbeeld bassist Dan Mash (Maschine) zich van een funky(!) kant laat horen. Overigens is dit wel een van de twee nummers waarin diens bandmaat Luke Machin niet te horen is. De gitaarpartijen zijn hier van de hand van Italiaan Antonio Vittozzi (van de progressieve metalband Soul Secret).
Website: http://www.guymanning.com/damanek/damanek-index.html .

NIEUW
D'Alessio, Gianluca - Song 6
- Tutankhamon
Afkomstig van "Sunrise Markets" (eigen beheer / PlayRec, 2018)

Een nieuwe jazzrock-CD waarop de van onder andere Brand X bekende bassist John Giblin meespeelt, trekt natuurlijk de aandacht. Zeker als in twee composities ook drummer Gavin Harrison in een van zijn vele gastsessies aanwezig is. Liefhebbers van het heerlijke fretloze baswerk, dat ook platen van bijvoorbeeld Kate Bush, John Martyn, Metro, Duncan Browne en David Sylvian kleurden, zullen echter in "Song 6", het enige nummer op "Sunrise Markets" van de Italiaanse gitarist Gianluca D'Alessio waarop Giblin te horen is, niet die beroemde glijpartijen horen. Giblin heeft wat dat betreft al jaren een andere sound, zoals te horen op het werk van onder andere Scott Walker en Simple Minds. Ondanks dit is dit een prima melodieus jazzrockalbum, waarop in compacte, mooi gearrangeerde en voornamelijk instrumentale songs afwisselend en virtuoos gemusiceerd wordt. Als we de site van de gitarist erop naslaan zien we dat hij in 2000 als soloartiest debuteerde met "Metonimia" en dat dit pas zijn tweede plaat is onder eigen naam. Hij heeft echter aan talloze CD's, die voornamelijk Italiaanse pop bevatten, zijn medewerking verleend. Hoewel "Sunrise Markets" maar 35 minuten duurt, is het toch mooi dat hij de kans heeft gegrepen weer eens zelf in de spotlight te staan, zoals het genoemde "Song 6" en het gelaagde "Tutankhamon" nu laten horen.
Website: http://www.gianlucadalessio.com/ .

HERUITGAVE / LIVE-TIP
IQ - Fading Senses
- Came Down – The Solos That Got Away
Van “Ever 25 Remix” (Giant Electric Pea, 2018)

Rebirth and Reflection.
Het album “Ever” heeft bij veel progliefhebbers een speciaal plekje. Zo ook bij de band zelf. IQ had 4 jaar lang met nieuwe zanger Paul Menel en een gestroomlijnde sound geprobeerd commercieel door te breken via het grote Phonogram. Het label blonk vooral uit in desinteresse, wat voor Menel en bassist Tim Esau reden was uit frustratie hun biezen te pakken. IQ repeteerde door met oude vriend Les 'Ledge' Marshall als bassist en met toetsenist Martin Orford als zanger. Een eenmalige reünie met voormalige frontman Peter Nicholls tijdens een toegift in Londen kreeg een vervolg in Parijs. Een halfjaar later overleed Marshall plotseling, wat wederom leidde tot een vereniging van Nicholls met zijn oude vrienden, tijdens een tributeconcert voor Ledge. Oud zeer wordt nu snel vergeten en als John Jowitt werd gevraagd om Les op te volgen is er sprake van een heuse doorstart en wordt er begonnen aan het schrijven van een nieuw studio album. De gebeurtenissen hebben natuurlijk invloed op dit proces en “Ever’ is dan ook een album dat in het teken staat van verlies, maar ook van een nieuw begin. Nu 25 jaar na het uitkomen van het album is nog steeds duidelijk hoe belangrijk “Ever” is. Ja de band heeft nadien zeker nog betere albums gemaakt, maar geen één met zo’n emotionele lading. Gitarist en producer van het album Mike Holmes beschrijft in het boekje gedetailleerd het opnameproces en de beperkingen waar hij tegenaan liep. Zo zijn er geen multi-tracks van de toetsenpartijen van Martin Orford, want deze zijn indertijd via midi-techniek direct naar de master opgenomen. Dat was destijds een handige truc om de beperkingen van 'slechts' 24 opnamesporen te ontlopen, maar vervelend nu blijkt dat de midi-sequences niet bewaard zijn. Huidige toetsenist Neil Durant heeft dan ook voor de 5.1 mix de toetsenpartijen gerecreëerd. Net als bij de heruitgave van “Tales From The Lush Attic” heeft Holmes de vrijheid genomen om het album te laten klinken zoals hij zou doen als hij nu een nieuw IQ album zou produceren. De bas zit prominenter in de mix, we horen hier en daar wat ontbrekende (of ongebruikte) partijen en het album klinkt een stuk organischer zonder het origineel te verloochenen. Naast de 5.1 mix is er nog een CD met een recente live-uitvoering van het album en een DVD met vele extra’s, zoals 'work in progress'-versies en ongebruikt materiaal. Een van de juweeltjes is daaronder “Came Down -The Solos That Got Away” oftewel zoals Mike zelfs zegt de muziek die ‘on the wrong side of the fade-out” te vinden bleek. Daarnaast gaan we naar “Fading Senses” luisteren. IQ zal op 16 december het album “Ever” integraal live ten gehore gaan brengen bij het X-mas Bash-concert in Cultuurpodium Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://www.iq-hq.co.uk/ .

HERUITGAVE
Kissing The Pink - Greenham
- Martin
Afkomstig van "What Noise" (Magnet Records, 1984 / Cherry Red Records, 2018)

Het Engelse Kissing The Pink debuteerde in 1983 met het eigenwijze "Naked", waarmee door intrigerende tracks als "Last Film" en "Mr. Blunt" direct duidelijk werd gemaakt dat we hier niet met een doorsnee New Wave/synthipopband te maken hadden. Het feit dat de band zelf Brian Eno als producer had willen hebben zegt wat dat betreft genoeg. De platenmaatschappij wilde echter een commerciële sound en ruilde Martin Hannett, die de eerste twee singles had geproduceerd, in voor Colin Thurston. Aan de tweede LP, "What Noise" uit 1984, werkte zelfs een heel leger producers mee, zoals John Walters, Ken Thomas en Phillip Bagnall, mensen die later met Kate Bush, Sigur Rós, Cocteau Twins en Depeche Mode gingen werken. Wellicht dat het album - ook in de ogen van de leden - wat aan overproductie lijdt. Toch is het ook nu weer een plezier om naar de experimentele mix van XTC, Talking Heads, Peter Gabriel, jazz-injecties en Art Of Noise te luisteren. De onlangs uitgebrachte rijk gevulde heruitgave bewijst dat nogmaals. Kissing The Pink, dat haar naam hierna tijdelijk zou afkorten tot KTP, maakte tot 1993 nog twee platen, werkte in 2003 met Candy Dulfer aan "Right In My Soul", terwijl er dit decennium twee digitale albums verschenen van deze dus nog steeds actieve band.
Websites:
https://www.facebook.com/kissingthepink
http://www.jeffgrote.com/ktp/ktp.html .

ACTUEEL
Antony & The Johnsons – Twilight
van “Cut The World” (Rough Trade, 2012)

Afgelopen week was de week van de veiligheid. Want, met het invallen van de donkere dagen in oktober neemt de kans op criminaliteit (overvallen, inbraken) toe. Maar ook was het afgelopen donderdag Coming-Out Day. Dan wordt aandacht besteed aan het moment dat een homo, lesbienne, biseksueel of transgender (LHBT) openlijk voor zijn of haar seksuele voorkeur uitkomt: het uit de kast komen oftewel de coming-out. Coming-Out Day vond voor het eerst plaats in 1988 in de Verenigde Staten en wordt sinds 2009 ook in Nederland gehouden. Daarom muziek van Antony & The Johnsons. In september 2011 verzorgde Antony Hegarty een aantal optredens met The Danish National Chamber Orchestra in Kopenhagen, zoals hij dat in Nederland met het Metropole Orkest ook deed. Dat resulteerde in zijn eerste orkestrale album “Cut The World”, met materiaal afkomstig van zijn vier eerdere albums, maar er is ook een prachtige, splinternieuwe titelsong (afkomstig uit The Life And Death Of Marina Abramovic, een theaterstuk van regisseur Robert Wilson) en een lang stuk 'spoken word'. Jammer dat die track als tweede op de CD staat, want na twee keer volledig luisteren is het skippen geblazen. De live opgenomen, maar niet als zodanig klinkende muziek (technisch perfect en publiek is alleen bij het gesproken deel en aan het slot te horen) is het wel waard om keer op keer terug te horen. De nieuwe arrangementen zijn groots, ook als die klein gehouden zijn, en Antony steekt in een blakende vorm. (bron: Willem Jongeneelen, Oor) Het was meteen het laatste album dat van Antony & The Johnsons verscheen. Daarna is Hegarty zich Anohni gaan noemen. Onder die naam verscheen in 2016 het album “Hopelessness”.
Website: http://www.antonyandthejohnsons.com/ .

LIVE-TIP
Jackson, Joe - If It Wasn't For You
Van "Fast Forward" (EarMUSIC, 2015)

Joe Jackson komt volgend voorjaar voor vier concerten naar Nederland, waaronder op 10 april naar het Muziekcentrum in Enschede. Jacksons carrière kent vele afslagen en kronkelingen. Begonnen als New Wave-poprocker die net als generatiegenoot Elvis Costello puntige slimme liedjes afleverde, hees hij zijn muziek op een veelgeroemd album als "Night And Day" (1982) al snel in een gevarieerder en progressief jasje. Om het vervolgens zijn publiek lastig te gaan maken met experimenten in swingjazz, soundtrackmuziek, Zappa-achtig modern-klassiek en recent de bigbandjazz van Duke Ellington. In januari verschijnt "Fool", dat hij direct na zijn vorige tournee snel in de studio heeft opgenomen, onder het motto 'je moet het ijzer smeden als het heet is'. Ook aan voorganger "Fast Forward" zat een conceptueel opnameproces vast: in vier verschillende steden nam hij steeds vier songs op met lokale muzikanten. Opvallend genoeg leidde dit, mede ingegeven door 's mans zangstem en even typerende pianospel, tot een coherent geheel, dat meer dan eens refereert aan het genoemde "Night And Day". Ook al is het eindresultaat nauwelijks als jazz te benoemen, hij werkte in de vier steden vooral met mensen met een jazz-achtergrond, zoals in Amsterdam bijvoorbeeld met drummer Stefan Kruger en trompettist Jan van Duikeren. "If It Wasn't For You" stamt uit de New Yorkse sessies, met o.a. drummer Brian Blade en gitarist Bill Frisell. Basgitarist was vaste kracht Graham Maby, al Jacksons steun en toeverlaat sinds diens debuut en straks ook van de partij op "Fool" en op de podia volgend jaar.
Website: http://joejackson.com/ .

LIVE-TIP
Procol Harum – A Salty Dog
Van “A Salty Dog” (Regal Zonophone, 1969)

Procol Harum zal binnenkort weer eens ons land aan doen. Naast concerten in Zoetermeer en Alkmaar staat er ook een concert in Zwolle gepland, en wel op 1 november. Het is wel bijzonder dat de band in 51 jaar maar 12 studio albums produceerde. Het meest recente, “Novum”, stamt uit 2017. Natuurlijk zullen de bezoekers alle klassiekers voorgeschoteld krijgen tijdens de shows, maar er is vast ook ruimte voor meer recent materiaal. We gaan nu luisteren naar het titelnummer van het derde studio album “A Salty Dog”.
Website: http://www.procolharum.com .

NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
PRoPoRTIoNS - Mocked Sin
Afkomstig van "Reboot" (Propsmusic (= eigen beheer), 2018)

PRoPoRTioNS is een band van deze tijd. De vier leden komen uit de V.S., Canada en Zweden en hebben hun debuut “Reboot” met behulp van internetcontacten geproduceerd. Toetsenman Tomas Stark, drummer Denis Boucher en bassist/toetsenman Andy Kubicki kennen elkaar via het wereldwijde web door hun liefde voor Gentle Giant, terwijl Kubicki gitarist/toetsenman Lennart Ståhle ontmoet heeft op het Eddie Jobson-forum. Dit uitte zich reeds door medewerking te verlenen aan tribute-albums van Gentle Giant en Jobson en bereikt nu een hoogtepunt met het instrumentale “Reboot”. De muziek van genoemde acts is zeker doorgesijpeld in de 14 compacte composities, terwijl er ook verwantschap te horen is met Happy The Man en het vroege A Triggering Myth. De basis van elk stuk werd door een van de vier leden als ruwe demo naar de andere leden gestuurd en die mochten alles toevoegen wat zij vonden passen. Ondanks deze wat steriel klinkende benadering is “Reboot” een warm klinkende progressieve rockplaat geworden, waarop subtiele momenten, mooie geluidseffecten, fraai solowerk en een gedetailleerde productie te bewonderen zijn. Dit keer hebben we gekozen voor "Mocked Sin", het favoriete nummer van Kubicki. Hierin voegen heavy gitaren mooie accenten toe aan de Gentle Giant/Eddie Jobson-sound. .
Websites:
http://propsmusic.com/
https://store.cdbaby.com/cd/PRoPoRTIoNS
https://propsreboot.bandcamp.com/releases
http://soundcloud.com/andy-friends
https://store.cdbaby.com/cd/gianthour .

EERSTE KENNISMAKING
Innerspace - Under The Spotlight
Van "Rise" (eigen beheer, 2017)

Canada is de laatste jaren bijna een soort van hofleverancier geworden van melodieuze, stevige progrock met bands als Mystery en Huis. De band Innerspace is tot op heden aan onze aandacht ontsnapt maar past daar perfect bij. Na debuut “The Village”, dat in 2012 verscheen, bleven alleen zanger/gitarist Phil Burton en gitarist Simon Arsenault alleen achter. Het duo moest vervolgens op zoek naar een nieuw bassist, toetsenist en drummer. Daar nam men ruim de tijd voor om uiteindelijk vorig jaar met de opvolger “Rise” voor de dag te komen. Innerspace sluit muzikaal goed aan bij die eerder genoemde bands – sterker nog: er is zelfs een directe connectie, want Innerspace's huidige drummer William Régnier is tevens ook de drummer van Huis! Gelukkig heeft Innerspace wel degelijk een typische eigen sound weten neer te zetten. Er mag bij vlagen flink gerockt worden, maar er is ook plaats voor mooie melodieuze en orkestrale elementen. Als eerste kennismaking laten we de meest rockende track van het album horen, “Under The Spotlight”, met de belofte dat we binnenkort zeker nog meer van Innerspace zullen laten horen.
Bandcamp: https://innerspace1.bandcamp.com/album/rise
Website: http://www.innerspace-band.com/home.html.

AOR
Nektar – Listen
Van “Magic Is A Child (Polydor, 1977)

Raar bandje dat Nektar: een uit Duitsland afkomstige Britse band, waarvan dan ook nog eens drie leden op het moment van oprichting in 1969 nog geen instrument konden bespelen. De eerste paar albums bevatten een mengelmoes van psychedelische rock en progrock, met hier en daar wat blues-uitstapjes. Een vreemde eend in het band-oeuvre is het uit 1977 stammende album “Magic Is A Child”. Het is enige album waar bandleider en gitarist Roye Albrighton niet op mee doet: hij had tot ieders verbazing de band verlaten. Wel bijzonder, want Nektar had na lang zwoegen eindelijk meer succes en mocht voor het eerst voor een groot label een album op nemen. Zijn vervanger is de uit de VS afkomstige Dave Nelson. Of hij verantwoordelijk is voor het nieuwe bandgeluid valt te betwijfelen, maar het is wel opvallend dat “Magic Is Child” vol met radiovriendelijke muziek staat. Zo horen we raakvlakken met bands als Styx en Journey en is het duidelijk dat Nektar op dat moment New Jersey als residentie heeft. Leuk detail is dat het model op de hoes een zeer jonge Brooke Shields is. Albrighton zou voor een volgend album terug keren, maar in 1980 gaat de band voor het eerst uit elkaar. In 2000 is er een reünie die tot 2016 zal voortduren in variërende samenstellingen, maar wel altijd rond Albrighton – tot dat deze in 2016 plotseling overlijdt. We gaan luisteren naar “Listen”, met een heerlijk gitaar/orgel-duel op het eind.
Website: https://nektarsmusic.com/ .

HERNIEUWDE AANDACHT
Pyramaxx - Circle Of Enlightenment
Afkomstig van "Distance" (Klangdesign, 2015)

Het Duitse elektronische muziekduo Pyramid Peak en de eveneens Duitse gitarist/elektronische muzikant Maxxess hebben in het verleden al vaak live met elkaar opgetreden onder de vlag Pyramid Peak feat. Maxxess. Dat beviel zo goed dat deze heren besloten om die samenwerking een nieuwe naam te geven en als Pyramaxx het album “Distance” op te nemen, dat in 2015 verscheen. Toentertijd schonken we er al eens aandacht aan, maar vreemd genoeg bleef het daar sindsdien bij. En dat terwijl Pyramaxx een sound heeft die we het makkelijkst kunnen omschrijven als moderne melodieuze elektronische muziek met een opvallende rol voor de elektrische gitaar. En zodoende doet het ons als snel denken aan de sound van Tangerine Dream ten tijde van het album “Force Majeure” en ook wel de instrumentale tracks op menig Alan Parsons Project album. Dat laatste is met name goed te horen in het slotnummer van het album: “Circle Of Enlightenment”.
Website: www.pyramaxx.de

GITAAR
Schon, Neal - Loner's Dream
Van "I On U" (Favored Nations, 2005)

Niet veel gitaristen hebben zo'n rijke muzikale geschiedenis als Neal Schon. Hij maakte zijn professionele muzikale debuut al op zestienjarige leeftijd als ritmegitarist met Santana, aan het eind van de jaren zestig. Enkele jaren later richtte hij met Santana-organist Gregg Rolie Journey op. Het mooie van Schon is dat hij naast zijn werk met mega-hitmachine Journey ook altijd in de weer is gebleven met zijprojecten. Bijvoorbeeld zijn samenwerkingen met Jan Hammer in de jaren tachtig en natuurlijk zijn solo-albums. “I On U” is het zesde uit die reeks. Een uur lang verkeer je in afwisselende sferen door zijn instrumentale gitaarspel. Samen met producer, toetsenist en ritmetovenaar Igor Lenn zorgt hij voor een serene sfeer. Overigens is zijn meest recente solo-release een kerst-EP die gratis via zijn site is te downloaden.
Website: http://schonmusic.com/

WERELD VOL MUZIEK
Verbal Delirium – The Decayed Reflection (A Verbal Delirium)
Van het album “The Imprisoned Words Of Fear” (Bad Elephant Music, 2016)

Het Griekse Verbal Delirium debuteerde acht jaar geleden op het Musea-label met "So Close And Yet So Far Away", de opvolger "The Small Hours Of Weakness" verscheen drie jaar later in eigen beheer. Nu heeft men onderdak gevonden bij Bad Elephant Music, dat door Freia in Nederland wordt gedistribueerd. De muziek van Verbal Delirium is lastig te duiden, omdat deze alle kanten opschiet. De zang heeft eerder een wat mysterieuze Scandinavische sfeer dan een Griekse en deed ons denken aan vroege Anekdoten. Enkele nummers, waaronder "Close To You", gaan nogal stevig van start, richting progressieve hardrock of het hardere werk van Porcupine Tree, maar de songs hebben ook zo nu psychedelische en atmosferische passages én, opvallend in deze stijlenhoek, ook swingende en echt funky stukjes. De plaat valt min of meer in twee helften uiteen: eerst vier wat kortere songs en daarna drie stukken die boven de tien minuten klokken en binnen een zo'n stuk ook alle genoemde facetten de revue laten passeren, met vooral veel ruimte voor psychedelische rock. Wij kiezen vanavond voor een van de langere korte stukken. Het debuut “So Close And Yet So Far Away" uit 2010 is sinds kort trouwens ook weer goed verkrijgbaar.
Website: https://verbaldelirium.bandcamp.com/

A.O.R.
Infinity - I'm On The Edge
Afkomstig van "Infinity" (Rubicon Music / Melodic Rock Records, 2011)

Rond 1985 kwamen de vroege twintigers zanger Mitch Malloy en de uit het net opgeheven Rainbow afkomstige toetsenman Dave Rosenthal bij elkaar en namen met enkele bevriende musici, waaronder de latere Winger-gitarist Reb Beach, een aantal A.O.R.-nummers op. Deze leverden echter geen platencontract op, waarna de muzikanten ieder hun weg gingen. Rosenthal kennen we natuurlijk van de laatste incarnatie van Happy The Man, maar is in de muziekbusiness vooral bekend als toetsenman/arrangeur voor grootheden als Billy Joel en Elton John. Begin jaren 90 richtte hij met onder andere drummer Chuck Bürgi, zijn eigen band Red Dawn op en op "Never Say Surrender", de enige CD die deze formatie uitbracht, staan drie liedjes die oorspronkelijk voor Infinity waren geschreven. Deze eeuw ontdekte A.O.R.-specialist Kai Brockschmidt twee andere Infinity-nummers en wist dit keer wel een platenmaatschappij te interesseren. In 2011, ongeveer 25 jaar na de oorspronkelijke opnames, verscheen zodoende het titelloze album. Klassieke A.O.R. derhalve, met uiteraard veel ruimte voor de toetsenvirtuoos Rosenthal, maar ook voor gitaristen Beach en Dave Gellis. Leuke ontdekking waarvan we het openingsnummer "I'm On The Edge" hebben klaargezet.
Websites:
https://www.mitchmalloy.com/
http://www.davidrosenthal.com/

(OP)NIEUW
Philhelmon - Le Vol Des Papillons
Van "Perpetual Immobile" (eigen beheer, 2018)

We besteedden dit jaar al twee keer aandacht aan "Perpetual Immobile", nog vóór dat het album verschenen was en met verwijzing naar de voorintekeningcampagne. Met wat vertraging is het album inmiddels al weer eventjes uit. Hoog tijd om er een derde song van te laten horen. Hoe zat het ook weer? In 2012, precies op zijn 60ste verjaardag, bracht Henk Bol onder de naam Philhelmon het album "Enjoy It While It Lasts" uit. Dit album was vooral via intensief internetverkeer tot stand gekomen. Zijn muzikale sparring partner Ky Fifer (zang) is namelijk een Amerikaan. Veel andere muzikanten op het album had Bol ook via internet leerde kennen. Daarnaast speelden oude vrienden als Cleem Determeijer (Finch, Ayreon) mee. Aan de nu verschenen opvolger "Perpetual Immobile" doet een nog veel indrukwekkender lijst muzikanten mee: onder de 50 gastmusici vinden we o.a. Knight Area-gitarist Mark Bogert en opnieuw Determeijer. In de deluxe box vind je o.a. een mooi boekwerk, een extra CD met bonustracks en outtakes en een USB met high resolution audio. Vanavond het wat schizofrene "Le Vol Des Papillons": het relaxte zanggedeelte wordt ondersteund door een rustieke fretloze baspartij, voordat het tempo flink omhoog gaat en energieke orgel- en synthsoli in onvervalste Keith Emerson-stijl losbarsten.
Websites:
https://www.philhelmon.com/
https://www.facebook.com/Philhelmon
Youtube-teaser: https://youtu.be/Govp4GqWjmk .

NIEUW
Ann My Guard - Echo
- Morpheus
Van het album “Moira” (Painted Bass Records, 2018)

Ann My Guard is een Hongaarse 'alternative metal'-band, opgericht in 2007 door zangeres-bassiste Eszter Anna Baumann. Een eerste EP, “Cinderella’s Syndrome”, werd uitgebracht in 2010. De doorbraak kwam echter doordat de band meedeed aan de Hongaarse versie van The X Factor. In 2014 verscheen een eerste volledig album, getiteld “Innocence Descent”. Bij het Noorse Smash Fabric Records verscheen in 2017 de opvolger “Ourania”, waarna een succesvolle Europese tournee werd ondernomen. Het nieuwe, derde album “Moira” zal op 12 oktober in de platenzaak liggen en wordt uitgebracht door het Nederlandse Painted Bass Records. “Moira” is Grieks voor 'lot'; het concept achter dit album is dan ook gerelateerd aan de Griekse mythologie. De sombere, maar krachtige songs zijn geïnspireerd op het thema van de dood, het ongeziene en het hiernamaals. Ondanks dat de muziek van Ann My Guard voor wat de muziekstilistische bandbreedte van programma op het randje balanceert, valt er voor symfoliefhebbers voldoende te genieten. Wat opvalt is dat zangeres Eszter Anna Baumann een prettige stem heeft, die blijft boeien.
Websites:
https://annmyguard.bandcamp.com/album/moira
http://annmyguardofficial.tumblr.com/
https://www.facebook.com/annmyguard/ .

NIEUW
MacColl, Kirsty - Lying Down
- No Victims (Guitar Heroes Mix)
Afkomstig van "Days (1988-1991)" (Edsel / Demon Music, 2018)

Kirsty MacColl is een van die intrigerende, maar ook trieste figuren uit de moderne popgeschiedenis. Als gewild achtergrondzangeres kleurde ze in de jaren 80 van de vorige eeuw platen van Simple Minds, The Pogues, The Smiths, Big Country, Talking Heads en Happy Mondays. De in 1959 in Croydon, Surrey, als dochter van folkicoon Ewan MacColl geboren Kirsty begon haar solocarrière echter al in 1979 op het beroemde indie-label Stiff Records. Daarna maakte ze nog enkele, deels succesvolle singles voor grote platenmaatschappijen, maar haar debuut-LP "Desperate Character" uit 1981 bracht haar, mede door podiumangst, niet wat er van haar verwacht werd. Vervolgens trouwde ze met sterproducer Steve Lillywhite en maakte naast albums van genoemde acts nog talloze singles. Pas in 1989 verscheen haar tweede langspeler, "Kite", waarop ze werd bijgestaan door grootheden als Pino Palladino, Mel Gaynor, Guy Pratt, Johnny Marr en David Gilmour, terwijl haar man voor de productie zorgde. De prachtig geproduceerde pop betekende een bescheiden doorbraak, die in 1991 gevolgd werd door "Electric Landlady", dat meer wereldinvloeden kende en waarop de muziek ook geregeld de perfecte pop van Steely Dan benaderde. Hierna volgden nog drie CD's, waarna in december 2000 het noodlot toesloeg in de vorm van een fataal speedbootongeluk. Het dit jaar in een verzorgd boekwerk uitgebrachte "Days (1988-1991)" brengt de albums "Kite" en "Electric Landlady" samen en voegt daar twee CD's aan toe met B-kantjes en remixen plus een DVD met enkele van haar video's. Vooral de extra schijf bij "Kite" is interessant door de verscheidenheid van het materiaal, waaronder een van de nummers die we voor vanavond hebben uitzocht, een nagenoeg instrumentale versie van het nummer "No Victims", waarop David Gilmour te horen is. De andere extra schijf heeft teveel verschillende mixen achter elkaar van "Walking Down Madison" en "My Affair". Vandaar dat we van "Electric Landlady" zelf een lied hebben geproduceerd en wel het lekker rockende "Lying Down" met mooi baswerk van Palladino en een gitaarsolo van sessiegitarist Elliott Randall.
Website: https://www.kirstymaccoll.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Gryphon - PipeUp Downsland
- Rhubarb Crumhorn
Van "ReInvention" (eigen beheer, 2018)

We meldden het onlangs al: Gryphon is weer actief. Deze Britse band zocht en vond een verbinding tussen traditionele folk, barokmuziek en rockmuziek op 5 albums die tussen 1973 en 1977 verschenen. Er was een gestage stilistische ontwikkeling hoorbaar, daar het rock-element op het eerste, nog geheel akoestische album zo goed als ontbrak, maar per album een voornamer element werd. Door de barok-elementen en omdat de meeste leden meerdere bijzondere instrumenten bespeelden, was er een verwantschap met Gentle Giant hoorbaar. Twintig jaar na de split werd een reünie aangekondigd, die uiteindelijk pas twee jaar later tot een concert leidde. Toen bleef het weer stil, maar sinds 2015 is de band een handvol keren op het Britse concertpodium te zien geweest en nu is er dan een heus nieuw album: "ReInvention". Als we die tegen het licht houden van de onlangs verschenen bundeling van de eerste vier albums, "Raindances", kunnen we concluderen dat de groep stilistisch aanhaakt bij waar men bij het tweede album "Midnight Mushrumps" was beland. Ofwel: minder rock-elementen dan op de albums drie tot en met vijf en dus een hoger folk- en barokgehalte. Als je het album vaker luistert hoor je wel hoe geraffineerd de composities en arrangementen in elkaar zitten: de groep is indertijd dan ook op het Royal College Of Music ontstaan en de drie nog oorspronkelijke leden worden nu bijgestaan door even onderlegde musici/componisten. In de door oerlid Brian Gulland gecomponeerde opener "PipeUp Downsland" horen we diverse bijzondere fluiten, in het door vers lid Graham Preskett aangeleverde "Rhubarb Crumhorn" aanvankelijk ook, ondersteund door akkoorden die uit een barokorgeltje lijken te komen, maar gaandeweg duikt steeds meer rock op, alsmede een onweerstaanbare met fagot geïntroduceerde melodie, die een oorworm blijkt. Op 1 december treedt Gryphon op in Fluxus in Zaandam, op uitnodiging van Roots Aan De Zaan.
Website: http://www.thegryphonpages.com/ .

LIVE-TIP / 20-JARIG JUBILEUM
Sylvan – Pane Of Truth
Van het album “Posthumous Silence” (Point Music, 2006)

Al vanaf 1998 weet Sylvan de luisteraar en progrock-liefhebber recht in het hart te raken met kwaliteitsalbums. De Duitse band speelt progressieve rock, waarbij in de nummers telkens een vurige spanningsboog wordt opgebouwd: je wordt als luisteraar meegenomen en opgetild en krijgt de schitterendste klankvergezichten voorgeschoteld. De huidige tournee staat in het teken van 20 jaar Sylvan en het feit dat het 10 jaar geleden is dat de live-DVD van de “Posthumous Silence”-tournee verscheen. Sylvan speelt dat album uit 2006 integraal en vult de show aan met vele andere hoogtepunten uit de discografie.

Optredens:
19 oktober 2018 Rheine, Hypothalamus
20 oktober 2018 Uden, De Pul
21 oktober 2018 Leeuwarden - De Neushoorn
28 oktober 2018 Oberhausen, Zentrum Altenberg


Website: http://www.sylvan.de/ .

IN HET NIEUWS
Paatos - Surrounded
Van "Breathing" (GlassVille, 2011)

Paatos bestaat weer! Althans... afgelopen dinsdag werd er een reünieconcert gegeven in Stockholm. 'Waar dit toe leidt? Niemand weet het', zegt men er zelf bij. De Zweedse band hield het in 2012, niet lang na het halfslachtige "V", voor gezien. Zelfs al aangekondigde concerten werden geschrapt wegens de split. Een jaar eerder was op het Nederlandse GlassVille-label van concertpromotor Rob Palmen nu juist met het fraaie album "Breathing" een nieuw leven voor de groep rond zangeres Petronella Nettermalm begonnen, na vijf jaar stilte. De regelmatige Facebook-updates van de laatste maanden, inclusief korte filmpjes, geven de indruk dat het enthousiasme weer volop terug is. Dan kun je dus bijna niet geloven dat het bij dat ene optreden van 3 oktober gaat blijven...
Website: https://www.facebook.com/Paatos.of.Sweden/ .

LIVE- TIP / AKTUEEL / 20 JAAR
Ayreon – Isis And Osiris
Van “Into The Electric Castle (A Space Opera)” (Transmission Records, 1998)

“Into The Electric Castle (A Space Opera)”, Ayreons doorbraakalbum uit 1998, bestaat 20 jaar. En dat wordt gevierd met de '20th Anniversary Box Set'. Deze bevat 4 CD's met een remix, inclusief een instrumentale versie daarvan, plus 3 LP's met de originele persing en een DVD met daarop de 5.1 Surround-versie van het album plus documentaires. En er wordt een ingelijst 3D-beeld bijgevoegd van The Castle. Het geheel bevat een certificaat met handtekening van Arjen Lucassen. Van deze bijzondere versie zijn maar 1500 exemplaren beschikbaar en omdat productie van het vinyl langer duurt, zal deze rond 30 november worden uitgeleverd. Hij kan nu al vooraf besteld worden. Al eerder, op 26 oktober, zal de versie zonder vinyl in de winkels liggen. Maar dat is nog niet alles, want Ayreon gaat “Into The Electric Castle” ook integraal live ten gehore brengen. De vier shows staan gepland voor 13, 14 en 15 september 2019 in 013, Tilburg. Op de 15de, een zondag, worden twee shows gegeven. Lucassen heeft zoveel mogelijk geprobeerd de originele cast voor deze optredens te strikken en dat is ook voor een flink deel gelukt. Zo zullen Fish, Anneke van Giersbergen, Damian Wilson, Edward Reekers en Thijs van Leer hun medewerking verlenen. En Arjen Lucassen neemt net als op het album zelf de rol van The Hippie op zich. De begeleidingsband zal grotedeels dezelfde zijn als vorig jaar bij de Ayreon-concerten, al is gitarist Marcel Coenen ingeruild voor de van de huidige Kayak-bezetting bekende Marcel Singor. De voorverkoop begint op 26 oktober, en het zal beslist stormlopen, maar er zijn twee manieren om je kansen op een ticket te vergroten. Wanneer je het album uiterlijk 23 oktober bestelt (pre-order), krijg je per e-mail een speciale code waarmee je al op 24 oktober tickets kunt bestellen. En wanneer je je inschrijft voor de Ayreon nieuwsbrief op de site, krijg je óók een code, maar die is één dag eerder geldig, op 25 oktober. Van het album gaan wij luisteren naar “Isis And Osiris”: een op-en-top- Ayreon-nummer, waarin we o.a. Fish, Damian Wilson en Edwin Balogh horen.
Websites:
https://www.facebook.com/ArjenLucassenOfficial/
https://www.arjenlucassen.com/live/
https://www.mascotlabelgroup.com/ayreon/ .

NIEUW / ALBUM VAN DE MAAND
PRoPoRTIoNS - Cardiac Rescue
- The Far Side Of The Sea
Afkomstig van "Reboot" (Propsmusic (= eigen beheer), 2018)

PRoPoRTIoNS is een band van deze tijd. De vier leden komen uit de V.S., Canada en Zweden en hebben hun debuut “Reboot” met behulp van internetcontacten geproduceerd. De meeste leden kennen elkaar ook via internet. Om preciezer te zijn: toetsenman Tomas Stark, drummer Denis Boucher en bassist/toetsenman Andy Kubicki kennen elkaar via het wereldwijde web door hun liefde voor Gentle Giant, terwijl Kubicki gitarist/toetsenman Lennart Ståhle ontmoet heeft op het Eddie Jobson-forum. Door deze ontmoetingen werden de musici gestimuleerd samen muziek te maken. Dit uitte zich reeds door medewerking te verlenen aan tribute-albums van Gentle Giant en Jobson en bereikt nu een hoogtepunt met het instrumentale “Reboot”. De muziek van genoemde acts is zeker doorgesijpeld in de 14 compacte composities, terwijl er ook verwantschap te horen is met Happy The Man en het vroege A Triggering Myth (hoewel Kubicki nog nooit van die laatste band gehoord heeft). Maar er zijn ook recensenten die bands en muzikanten als Return To Forever, UK, Bruford, King Crimson, Mike Oldfield en Steve Hackett terughoren in de ondanks alle referenties toch behoorlijk oorspronkelijke muziek. De basis van elk stuk werd door een van de vier leden als ruwe demo naar de andere leden gestuurd en die mochten alles toevoegen wat zij vonden passen. Ondanks deze wat steriel klinkende benadering is “Reboot” een warm klinkende progressieve rockplaat geworden, waarop subtiele momenten, mooie geluidseffecten, fraai solowerk en een gedetailleerde productie te bewonderen zijn. In enkele tracks is plaats ingeruimd voor gastmuzikanten, die de groepssound nog rijker maken. De CD-R is tevens gestoken in een fantasierijk hoesje, dat de belevingswereld van de luisteraar mooi weergeeft. Hopelijk kunnen we gedurende de maand oktober het enthousiasme voor dit sympathieke album op onze luisteraars overbrengen. We trappen af met "Cardiac Rescue", waarin de mengeling van de stijlen van Gentle Giant en Happy The Man goed hoorbaar is, en "The Far Side Of The Sea", met een hoofdrol voor de fretloze bas van gastmuzikant Baba Elefante (http://www.babaelefante.com/).
Websites:r /> http://propsmusic.com/
https://store.cdbaby.com/cd/PRoPoRTIoNS
https://propsreboot.bandcamp.com/releases
http://soundcloud.com/andy-friends
https://store.cdbaby.com/cd/gianthour .

HERUITGAVE
Garfunkel, Art - Travelling Boy
Van "Angel Clare" (Columbia, 1973 / Dutton Vocalion, 2018)

In 1970 verscheen het laatste studioalbum van Simon & Garfunkel: “Bridge Over Troubled Water”. Het zou het meest succesvolle werkstuk van het duo worden, maar met een hoge kostprijs. Het scheppingsproces vertroebelde de jarenlange vriendschap tussen de twee, die eigenlijk nooit meer echt hersteld werd. Simon, ook de songschrijver, begon aan een succesvolle solocarrière, maar Garfunkel wist het even niet meer. Uiteindelijk begon Garfunkel in 1972 te werken aan zijn eerste solo-album. Hij ging aan de slag met een groot deel van het team dat betrokken was bij “Bridge Over Troubled Water”. Het uiteindelijk in 1973 verschenen “Angel Clare” werd geproduceerd door Roy Halee en Art Garfunkel samen. Garfunkel had iets te bewijzen en qua sound borduurde “Angel Clare” voort op zijn 'voorganger'. Het materiaal is van de hand van gerenommeerde songschrijvers Van Morrison, Randy Newman, Jimmy Webb, Albert Hammond en Paul Williams. Die laatste tekent voor de openingstrack “Travelling Boy”, die in een schitterend orkestarrangement is gestoken; dat klinkt in stereo al mooi, maar overweldigt in quadrafonisch surround-geluid helemaal. Die mix was sinds de 1976 niet meer verkrijgbaar maar het Britse heruitgave-label Dutton Vocalion heeft de eerste twee solo-albums van Art Garfunkel, waaronder dus “Angel Clare”, begin dit jaar op SACD uitgebracht. Nu is die quad-mix dus in volle glorie te beluisteren.
Website: https://www.artgarfunkel.com/ .

(OP)NIEUW
Noibla - Cistercian Bell
Van "Hesitation" (Lynx Music, 2018)

In april draaiden we al een nummer van het Poolse Noibla, zonder dat het ons was opgevallen om wie het hier nu in feite ging. Daarvoor hadden we de bandnaam alleen maar even achterstevoren hoeven lezen.:-) Het betreft namelijk ex-leden van Albion die wegens de bekende 'muzikale meningsverschillen' voor zichzelf zijn begonnen. Meer dan de moederband zijn in de sfeerrijke songs invloeden uit het soort jazzpop te vinden die Sting maakte toen hij met muzikanten als Branford Marsalis werkte. Ook bij Noibla horen we bijvoorbeeld hier en daar warme sopraansaxmelodieën. In de zorgvuldig vormgegeven songs zijn ook veel overeenkomsten te horen met de huidige progressieve popmuziek van het Duitse Frequency Drift (op het album "Letters To Maro"), mede door de melancholieke vrouwenzang. Overigens verschijnt nog dit jaar een nieuwe CD van Albion, in een zwaar gewijzigde bezetting dus. Benieuwd of dat heel anders gaan klinken. Van persoonlijke kift is blijkbaar geen sprake, want in Polen hebben beide bands al een dubbel-optreden gegeven. In "Cistercian Bell" horen we zowel een zoemende jazzy contrabas als een Mellotron-grondje en een meeslepende gitaarsolo.
Website: https://www.noibla.pl/ .

VAN EIGEN BODEM
Chris - Out In The Night
Van "Days Of Summer Gone" (Progress Records, 2013)

Na een lange periode van veel muzikale activiteit is het nu al weer een tijdje wat rustiger rond multi-talent Christiaan Bruin. Maar hij zit toch niet helemaal stil. In wat opmerkingen op Facebook liet hij weten aan een nieuw album in de “Inventions”-reeks te werken. Tevens gaat hij samen met Sky Architect naar de UK voor een viertal concerten en staat de groep op 29 december op het Crosslands festival in Ulft. In 2013 verscheen het tot nu toe laatste album onder zijn 'eigen' naam Chris, “Days Of Summer Gone”. Een album waarop akoestisch instrumentarium zoals fluit, strijkers, akoestische gitaren en diverse hout- en koperblaasinstrumenten een grote rol spelen. Daardoor krijgt het album een klank die vaste luisteraars van Xymphonia automatisch gaan associëren met bands als Änglagård en White Willow. Het resultaat is dik 60 minuten lang genieten van mooie composities en ingetogen zang met heel af en toe een wat meer energieke uitbarsting.
Websites:
http://www.chrismusic.nl/
http://www.inventions-music.com/