Uitzending Terugluisteren

NIEUW
Minimum Vital - Suite En Poussière De Lune
- Chanter Toujours
Van "Pavanes" (Vital Musique / Musea, 2015)

Het al zo'n 30 jaar actieve Minimum Vital is een Franse progfolkband rond de meerdere instrumenten bespelende gebroeders Jean-Luc en Thierry Payssan, met naast de tweeling verder alleen nog bassist Eric Rebeyrol. De dubbel-CD "Pavanes" volgt de lijn van het tweeënhalf jaar oude DVD-album "Chapitre 3". Geheel instrumentale stukken dus opnieuw, in traditionele folkdansvormen gestoken. Zes van de nieuwe stukken van die DVD keren terug op deze CD-set. "Suite En Poussière De Lune" is het meest gedragen stuk van het album. Statige Mellotron-strijkers en later -koren dienen als ondergrond voor een kerkorgelmotief en een trompetmelodie, waarbij een enkele akoestische gitaar voor een rustpunt zorgt. Zelfs het nummer met de titel "Chanter Toujours" ('altijd zingen') is instrumentaal. Het wordt gedragen door een heerlijk zoemend fretloos basmotief, waarover een zeer Oldfieldiaanse gitaarpartij is gedrapeerd.
Website: http://www.minimum-vital.fr/en/ .

NIEUW
Morse Band, The Neal - Waterfall
Van "The Grand Experiment" (InsideOut, 2015)

"The Grand Experiment" wordt nadrukkelijk gepresenteerd als album van een band: The Neal Morse Band dus. De songs zijn alle geproduceerd en geschreven door de hele band. Die groep bestaat uit een drietal dat al heel lang samen speelt. Naast Morse zijn dat bassist Randy George en drummer Mike Portnoy. Daarbij gevoegd hebben zich toetsenist/klarinettist Bill Hubauer en gitarist Eric Gilette. Beiden waren eerder al als gastspeler te horen bij Morse. Maakt deze nieuwe insteek verschil? Het openende "The Call" en het afsluitende 'epic' "Alive Again" klinken eigenlijk als vertrouwde Morse-composities, met passages die variaties zijn op bekende Morse-thema's. Wel is het zo dat de leadzangersrol meer afgewisseld wordt. Tussen die tracks staan wat afwijkende tracks, waarbij vooral het oersimpele rockertje "Agenda" opvalt als vreemde eend in de bijt. In het midden staat het rustpunt waar wij voor gekozen hebben, dat eigenlijk vrij vertrouwd klinkt, al is de klarinetpartij misschien wat ongewoner. Dit "Waterfall" begint als een Westcoast-style folkrock ballad à la "June" van Spock's Beard, om te eindigen in (nog steeds drumloze) symfonische synthsferen, zoals het einde van Genesis' "Entangled". Er is, hoe kan het anders, een luxe editie verschenen met een 'making of'-film op DVD en een tweede disc met twee extra eigen nummers, een cover van Jimmy Webbs "MacArthur Park" (bekend van Richard Harris en Donna Summer), waarin op aanstekelijke wijze álle progrockarrangeerclichés op elkaar gestapeld zijn én twee live-tracks.
Website: http://www.nealmorse.com/ .

NIEUW
Colosseum - City Of Love
- Nowhere To Be Found
Van "Time On Our Side" (Ruf Records, 2014)

In 1968 richtten Dave Greenslade, Clem Clempson, Tony Reeves, Jon Hiseman en Dick Heckstall-Smith Colosseum op. De band maakt op de eerste twee albums tegen de jazzrock aanleunende muziek. Met de komst van zanger Chris Farlow op "Daughter Of Time" (1970) begon men echter meer songs te schrijven, wellicht de reden dat Colosseum daarna uit elkaar viel. Colloseum II was met Gary Moore en Don Airey vervolgens een terugkeer naar die jazzrock, hoewel ook die incarnatie niet lang stand hield. In de jaren negentig van de vorige eeuw kwam de "Daughter Of Time"-bezetting weer bij elkaar, waarbij alleen bassist Reeves zijn plaats had afgestaan aan Hisemans collega bij Tempest, Mark Clarke. Na twee albums overleed Heckstall-Smith in 2004, waarna Hisemans vrouw Barbara Thompson een vaste plek in de groep kreeg. "Time On Our Side" is mede door de ziekte van Parkinson, die Thompson heeft getroffen, een zware bevalling geworden. Ook tekstueel wordt dat duidelijk door meerdere liedjes die handelen over afscheid nemen. Momenteel maakt Colosseum met blues doordrenkte rock die sterk refereert aan die van wijlen Jack Bruce. Van laatstgenoemde speelt men geregeld nummers, die mede door Pete Brown geschreven zijn en laat die Brown nu ook de meeste teksten voor deze CD aangeleverd hebben. Smaakmaker is vooral Clempson, die met fijne gitaarsolo's een flink stempel op het groepsgeluid heeft, hoewel ook het melodieuze saxofoonspel van Thompson er mag wezen.
Website: http://www.temple-music.com/ .

NIEUW
Formativ – Feel
Van “Formativ” (eigen beheer, 2014)

Een van de eerste transcontinentale samenwerkingen op een album gaan al meer dan 20 jaar terug. Zo heeft ons eigen Ton Scherpenzeel een deel van zijn toetsenpartijen voor een Camel-album via de digitale snelweg aangeleverd. Natuurlijk is de band Transatlantic ook een goed voorbeeld. Nu hebben we er weer een band bij die op deze manier tot elkaar is gekomen. Formative is een samenwerking van de Noord-Amerikaanse Stick-bespeler Jeremy Cubert en de Britse zanger John Beagley. Tom Kraus, die we ook kennen als spiritueel lid van Iluvatar en de Nederlander Ron Wahle completeren de band. Helaas heeft Ron naar aanleiding van een auto-ongeluk de band moeten verlaten. Zijn plaats is ingenomen door Allen Brunelle die we tevens kennen van Iluvatar. Het album “Formativ” telt vijf nummers waarvan er drie boven de vijftien minuten klokken. Het is een mooie mengeling van (neo)prog met jazzy en klassieke elementen.
Websites: https://www.facebook.com/Formativ?fref=nf
en http://www.cdbaby.com/cd/formativ .

NIEUW
Sylvan - Shaped Out Of Clouds
Van "Home" (Gentle Art Of Music / Soulfood, 2015)

Sylvan heeft na drie jaar een opvolger klaar voor het dubbelalbum "Sceneries". Ook "Home" is weer een conceptalbum: de titel verraadt het al, het handelt om het idee van een 'thuis', een veilig eigen plekje hebben. Sinds "Sceneries" is er wel een personele verandering, want gitarist Jan Petersen is vertrokken. Op dit moment heeft Sylvan geen gitarist in de basis-lineup, maar voor de partijen is de nog geen 20-jarige Jonathan Beck gevraagd, een leerling van Petersen. Beck was eind 2013 live ook al de helpende in nood. En gitaren zijn wel nodig voor de heavy uitbarstingen die hier en daar op "Home" opduiken, al is het album als geheel zeker geen progmetal-album. De stijl van Sylvan blijft herkenbaar - dat begint al bij de zeer typische, intense zang van Marco Glühmann. Hij moet uitkijken dat zijn stijl van zingen, met die rare hikjes in z'n frases, geen maniertje wordt. Hier en daar duiken klassieke arrangementen op, ingespeeld door twee strijkers en twee hoboïsten. Dat die strijkers met z'n tweeën het hele symfonische arrangement van het pompeuze titelnummer hebben ingespeeld lijkt ongelooflijk, maar er wordt geen symfonie-orkest genoemd. Heel veel ruimte voor uitgebreide solo's is er trouwens, al hebben zowel Beck als toetsenist Volker Söhl hun momenten, zoals in "Shaped Out Of Clouds".
Website: http://www.sylvan.de/ .

RANDEN VAN DE PROG
Daft Punk - Touch
Afkomstig van "Random Access Memories" (Japan Edition) (Columbia/Sony, 2013)

Het jaar 2013 was ontegenzeglijk het jaar van Daft Punk met de release van hun album “Random Access Memories”. “Get Lucky” met Pharrell Williams was de grote hit van het album. Je zou dan verwachten dat het album die typische toegankelijke mix van elektronische dance en pop bevat, maar vreemd genoeg zijn de singles de uitzondering op wat voor de rest best wel een bijzonder album genoemd mag worden. Ja, de typische elektronische klanken zijn er inclusief een fikse ode aan niemand minder dan Giorgio Moroder. Maar psychedelica, fusion, Westcoast, easy listening en ja zelfs wel wat prog en jazzrock komen voorbij. Het album is grotendeels ingespeeld door de meest bekende sessie-muzikanten zoals bijv. Nathan East, Nile Rodgers en Omar Hakim. En dan zijn er nog de vocale bijdragen waarbij de meest bijzondere misschien wel die van Paul Williams is, de man die songs schreef als “We've Only Just Begun” en “Rainy Days & Mondays” (voor The Carpenters), “Evergreen” (voor Barbra Streisand) en “Rainbow Connection” (voor Kermit van The Muppets). Hij schreef mee aan en zingt op het licht psychedelische en één van de langste en meest gevarieerde stukken op het album, “Touch”.
Website: http://www.daftpunk.com/ .

BIJZONDERE COVER
Derix, Egbert – Bridge
Van "Paintings In Minor Lila" (eigen beheer, 2012)

De Limburgse pianist is de leider van het Searing Quartet, een jazzcombo dat zich drie jaar geleden in de kijker speelde door een sterk album te maken met de in Limburg wonende Britse singer/songwriter Iain Matthews. Ook werkte hij met Supertramp-saxofonist John Helliwell. Derix bleek een Supertramp-fan. Nu blijkt dat hij ook een Marillion-fan is: hij maakte kamermuziekbewerkingen van Marillion-songs, veelal voor zijn piano en het Limburgs Strijkkwartet. Hij geeft er blijk van Marillion altijd gevolgd te hebben, want de keuzes reiken van het eerste album "Script For A Jester's Tear" tot het voorlaatste "Happiness Is The Road". Derix trok de stoute schoenen aan en vroeg Steve Hogarth of hij de tekst van "This Train Is My Life" van dat laatste album wilde reciteren. Toen Hogarth onmiddelijk toehapte, pakte Derix door en vroeg óók Fish. En nogmaals met succes. Verder zijn ook Matthews en Helliwell even te horen. Wij kiezen voor het instrumentale “Bridge”.
Website: http://www.transmil.nl/egbertderix/ .

LIVE-TIP
Archive – Feel It
Van het album “Restriction” (Dangervisit, 2014)

De mix van progressieve rock, ambient, donkere triphop, zang en rap die Archive maakt, blijft tot op de dag van vandaag een referentie in het genre. Maar Archive is niet voor een muzikaal gat te vangen. De Britten bewandelen een zeer gevarieerd en ambitieus carrièrepad: ze creëren een eigen stijl en durven te veranderen. Elk album lijkt weer een nieuw hoofdstuk in het verhaal van de band. Begin 2015 verscheen het tiende Archive-album “Restriction”. Pianostukken worden afgewisseld met knisperende beats en scherp gitaarwerk, vlagen surfrock en progressieve jazz. In tegenstelling tot wat de albumtitel suggereert, lijkt Archive geen restricties te kennen. Archive is op 20 februari te aanschouwen in het Amsterdamse Melkweg The Max, 21 februari in de Maastrichtse Muziekgieterij en 22 Februari in Doornroosje te Nijmegen.
Website: http://archiveofficial.com/ .

LIVE-TIP
Anubis - Tightening Of The Screws
Van "Hitchhiking To Byzantium" (eigen beheer, 2014)

De Australische progressieve rockband Anubis timmert hard aan de weg. De band heeft inmiddels drie studio albums op zijn naam staan. Het toetsenspel en de gitaarsolo's van Anubis laten de hoogtijdagen van Genesis en Pink Floyd herleven. Het debuutalbum “230503” (2009) ontving wereldwijd lovende recensies. De plaat eindigde zelfs in de top 10 van Progarchives. Met de opvolger “A Tower Of Silence” (2011) zetten deze jongens uit Sydney zich definitief op de kaart. Vorig jaar werd het derde album “Hitchhiking To Byzantium” uitgebracht. Opnieuw een fascinerende plaat met subtiele elementen. De muziek van Anubis zal lliefhebbers van bands als Marillion, IQ en Arena zeker aanspreken! Anubis is op 15 mei te bewonderen in De Boerderij te Zoetermeer.
Website: http://anubismusic.com .

LIVE-TIP
King Crimson – Starless
Van “Red” (Island/Virgin, 1974/2000)

Afgelopen week is de voorverkoop begonnen voor twee concerten die King Crimson na lange afwezigheid weer in ons land zal geven. Op 24 en 25 september is de nieuwe line-up met 3 drummers(!) te bewonderen in Vredenburg te Utrecht. Onder leiding van Robert Fripp grijpt deze band terug naar het rijke verleden van de band en wordt eindelijk weer een groot deel van het oude repertoire gespeeld, maar ook nieuw materiaal komt aan bod. De rol van frontman is toebedeeld aan Jakko Jakszyk, die ook al te horen was op het Crimson ProjeKct “A Scarcity Of Miracles” (2011), en ook Mel Collins is van de partij. Beide zaten ook in de 21st Century Schizoid Band. Verbazend genoeg hebben we bij Xymphonia nog nooit de klassieker “Starless” van het album “Red” uit 1974 gedraaid. Dat was het laatste album dat de band in de jaren 70 produceerde. Een nummer dat zeker een van de hoogtepunten van de show zal worden.
Website: http://www.dgmlive.com/kc/ .

MELODIEUZE ROCK
Blue Öyster Cult - Morning Final
Afkomstig van "Agents Of Fortune" (Columbia, 1976)
Styx - Snowblind
Afkomstig van "Paradise Theatre" (A&M, 1980)

Tussen Blue Öyster Cult en Styx is er niet alleen een zekere muzikale gelijkenis maar beide bands waren ook gezegend met meerdere goede songschrijvers en leadzangers, namen die vaak niet automatisch met de meest bekende nummers van beide bands worden geassocieerd. We laten dat horen in dit tweeluik waar in we achtereenvolgens “Morning Final” van Blue Öyster Cult en “Snowblind” van Styx laten horen. De eerste is van de hand van bassist Joe Bouchard, terwijl de Styx-song geschreven is door gitarist James Young met wat hulp van zanger/toetsenist Dennis DeYoung. Er is overigens nog één leuke gelijkenis tussen de beide bands, namelijk dat de ritmesectie een familie-aangelegenheid is: Blue Öyster Cult heeft de broers Joe en Allan Bouchard op bas en drums, Styx de broers Chuck en John Panozzo.
Websites: http://www.blueoystercult.com/
en https://www.styxworld.com/ .

NOGMAALS
Fuzzbee - Zonga
Van "Dreams And Other Living Things" (eigen beheer, 2014)

Wie de biografie van Fuzzbee Morse op zijn website leest, zal het gevoel hebben in een muzikale versie van Forrest Gump terecht te zijn gekomen. De lijst met namen waarmee hij heeft gespeeld is haast oneindig, waarbij het niet de minsten zijn die zijn talenten onderkenden. Zappa, Jean-Luc Ponty, Bono, Peter Gabriel en Zawinul zijn maar enkele van de musici die zijn pad kruisten. Niet vreemd dus dat de zich Fuzzbee noemende multi-instrumentalist Tony Levin, Jerry Marotta en David Sancious kon strikken voor zijn solodebuut "Dreams And Other Living Things". Verwacht echter geen progressieve rock. De muziek ligt eerder in het verlengde van Steely Dan met af en toe soulvolle, jazzrockende of heavy momenten. "Voodoo Child (Slight Return)" wordt zelfs gecoverd. Tijdens onze afgelopen kerstshow draaiden we al eens het smeuïge "Oooh Baby", met heerlijk Moogspel, dit keer besteden we aandacht aan "Zonga!", het enige instrumentale stuk van het album. Het is een lekkere melodieuze jazzrocker met een speciale vermelding voor de 'virtual soprano'- saxofoon van Sancious die het duel aangaat met Fuzzbee's gitaren.
Website: http://www.fuzzbee.com/ .

LIVE-TIP
Airey, Don – Mini Suite
Van "Keyed Up" (Mascot, 2014)

Don Airey, de toetsenist die al weer zo'n 12 jaar deel uitmaakt van Deep Purple, maakt ook zo af en toe een solo-album. Z'n eerste verscheen al in 1988 ("K2"), pas 20 jaar later kwam er een opvolger. Maar daarna ging het sneller: dit "Keyed Up" is alweer de derde sinds 2008 en z'n vierde in totaal. Heerste er op Deep Purple's "Now What?!" bij tijd en wijle een Emerson, Lake & Palmer-achtig sfeertje met dank aan Airey's rijke Hammond-orgel- en overige toetsenspel, op "Keyed Up" is dit niet anders. Airey blikt ook terug op vroegere bands waar hij deel van uitmaakte: hij herinterpreteert namelijk stukken van Colosseum en Rainbow. Zijn oude werkgever wijlen Gary Moore heeft een gastrol in “Mini Suite”, dat wel tot diens allerlaatste opnamen moet behoren. Op 13 maart speelt Don Airey met band, onder het motto 'Celebrating 40 Years In Classic Rock' in Hypothalamus in Rheine (da's een half uur over de grens).
Website: http://www.donairey.com/ .

LIVE-TIP
Saga – Luck
Van het album “Sagacity” (earMUSIC / Edel, 2014)

“Sagacity” is het 35ste album van Saga. De titel is een Engelse uitdrukking, die staat voor wijsheid en intelligentie. Een filosofie die de band Saga probeert uit te dragen door zijn creatieve muziek en diepe teksten. Het resultaat is zeer herkenbaar Saga. De kenmerkende stem van Michael Sadler; de typerende gitaarloopjes van Ian Crichton, aangevuld met het toetsenwerk Jim Gilmour: alle ingrediënten zijn aanwezig. Saga is in de lente in Europa op tournee, met vooral heel veel concerten in Duitsland, waaronder op 26 april in de Zeche in Bochum. In Nederland wordt op 4 mei De Boerderij in Zoetermeer aangedaan.
Website: http://sagaontour.moonfruit.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
My Brightest Diamond - Shape
- So Easy
Van "This Is My Hand" (Asthmatic Kitty, 2015)

Het vierde album van My Brightest Diamond is al eventjes uit, maar we waren er nog niet aan toegekomen om u er wat van te laten horen. Dat kwam eerlijk gezegd mede omdat het een plaat is die tijd nodig heeft om te bezinken. Ondertussen hebben we ervaren dat het een plaat is die vooral bij een behoorlijk volume z'n gelaagde geheimen prijsgeeft. Want Shara Worden maakt met o.a. haar producer Zac Rae veelkleurige geluidskunstwerken die genre-technisch ongeveer overal tussenin vallen. Akoestische instrumenten, gecombineerd met goedgeplaatste handklapjes als ware het folkpop, diepe basritmen als bij de triphop van Massive Attack, ontladingen vol grandeur als bij het solowerk van Peter Gabriel... En dan haar fraaie zang, die afwisselend gloedvol en enigszins onderkoeld klinkt. Benieuwd hoe dit live klinkt? Op dit moment staat ze in Vera, Groningen, morgenavond, 9 februari dus, in Tivoli De Helling, Utrecht.
Website: http://www.mybrightestdiamond.com/.

NIEUW
Clarke, Josienne & Walker, Ben - Mainland
Afkomstig van "Nothing Can Bring Back The Hour" (Folkroom Records, 2014)

Het Britse folkduo Josienne Clarke & Ben Walker timmert sinds een aantal jaren flink aan de weg. Josienne's klassieke folkstem (denk aan Sandy Denny) en Ben Walkers verfijnde spel op akoestische gitaar vielen menigeen al op. Muzikaal hebben ze duidelijk hun 'roots' in de traditionele Britse folk maar zo langzamerhand gaan ze ook meer hun eigen pad bewandelen. Hun meest recente album “Nothing Can Bring Back The Hour” getuigt daar van op indrukwekkende wijze. Onder de 13 songs bevinden zich nog maar 3 traditionals; de rest is door Josienne zelf geschreven. Ben Walker tekent vervolgens voor alle arrangementen en ook hier trekt het duo zijn eigen plan. Mooie strijkersarrangementen die laten horen dat Ben Walker zeker heeft geluisterd naar de albums van Nick Drake, maar ook mooie intiem neergezette songs. Maar het meest opvallend is wel “Mainland”, dat zo op een album van niemand minder dan Kate Bush had kunnen staan.
Website: http://josienneclarke.co.uk/ .

HERUITGAVE
Jethro Tull - WarChild
- Quartet
- Back Door Angels
Van "WarChild" (Chrysalis, 1974/2014)

Terwijl "Minstrel In The Gallery", de volgende heruitgave van Jethro Tull, zich alweer aandient, besteden we aandacht aan de vorige rerelease: "WarChild". Dit was de opvolger van het ambitieuze "A Passion Play", dat eerder in 2014 opnieuw was uitgebracht met de bekende Steven Wilson-behandeling. "A Passion Play" was nog een verdieping ten opzichte van het sowieso al pretentieuze "Thick As A Brick", de oorspronkelijke uitgave van "WarChild" in 1974 bevatte compactere songs, minder synths, een strijksectie en meer humor. Toch bewijst de 4-delige heruitgave dat er wel degelijk een heel verhaal te vertellen is rond deze plaat. Zo bevat CD2 de zogenaamde "The Second Act". Dit zijn niet alleen afwijkende albumversies, maar ook talloze nummers die in dezelfde periode werden opgenomen. Tevens bevat het de "Orchestral WarChild Recordings", met onder meer "The Orchestral WarChild Theme" en enkele andere orkeststukken. De set bevat ook 2 DVD's, met onder andere met surround-mixen en video's, en een boekwerk met een uitgebreid achtergrondverhaal, memoires enzovoort.
Website: http://jethrotull.com/ .

HERUITGAVE
Gilbert, Kevin - Tea For One (demo mix #1)
- Song For Michael
Van "Thud - 20th Anniversary Deluxe Edition" (origineel: PRA, 1995 / deze heruitgave: The estate of Kevin Gilbert, 2015)

"Thud" was het eerste album dat onder eigen naam verscheen van supertalent Kevin Gilbert (1966-1996). Niet dat hij niet eerder van zich liet horen. Op het titelloze album van de band N.R.G. (1984) liet hij zich al gelden als veelzijdig en volwassen muzikant en songschrijver, terwijl hij pas 18 jaar oud was. Daarna volgden o.a. de band Giraffe en Toy Matinee. Dat laatste album, als volwaardige partner van sterproducer Patrick Leonard, leek op voorhand z'n grote doorbraak te bewerkstelligen. Toch bleef Gilbert bij leven een naam voor fijnproevers en "Thud" verscheen op het kleine PRA Records. Een jaar later kwam hij op een knullige manier per ongeluk om het leven, terwijl hij bijna klaar was met zijn magnum opus "The Shaming Of The True", dat in 2000 werd uitgebracht. Hoewel heel anders van karakter, doet "Thud" zeker niet voor dat conceptalbum onder. Ook aan deze plaat is lang gewerkt. Dat blijkt eens te meer uit deze 3CD-jubileum-editie, met twee schijven met enkele niet voor het album gebruikte songs, maar vooral veel andere versies van het albummateriaal. Wat daarbij opvalt is hoe gedetailleerd en rijk de als 'demo' gekenschetste vroege versies van songs al zijn. Zo stammen de twee songs die we u laten horen uit 1991. "Tea For One" heeft hier een nog wat meer Toto-achtig arrangement, naar de smaak van de tijd, en bevat o.a. een later vervallen brug. "Song For Michael" is de vroege versie van wat later "Song For A Dead Friend" zou gaan worden. De melodie is nog anders en het arrangement is nog voller. Hoewel de uiteindelijke albumversie gevoelvoller is, legt Gilbert ook hier al veel intensiteit in zijn voordracht. Deze "Thud"-editie is alleen via de Kevin Gilbert-website verkrijgbaar en is gelimiteerd tot 1000 stuks. Hij is prijzig, maar daarvoor krijg je wel een prachtig gebonden boekwerk, met als aanvulling op de muziek ongeveer álles wat er aan drukwerk en fotomateriaal rond de oorspronkelijke release voorhanden is.
Website: http://kevingilbert.com/ .

Von Hertzen Brothers - Prospect for escape
Van "Nine Lives" (Doing Being Music / Universal, 2013)

Von Hertzen Brothers bestaat uit drie Finse broers die songs maken die toegankelijkheid combineren met een licht indie-geluid. Als de broers hun melancholiek-zoete meerstemmigheid inzetten en ze de muziek meer laten ademen, is het resultaat oorstrelend.
Website: http://www.vonhertzenbrothers.com/ .

LIVE-TIP
Alquin – Revolution’s Eve
Van het album “Nobody Can Wait Forever” (Polydor, 1975)

The Alquin Connection staat voor een weerzien van oud-Alquin leden Michel van Dijk, Ferdinand Bakker en Dick Franssen! De Nederlandse groep Alquin werd begin jaren ’70 opgericht. 1973 is voor Alquin het jaar van de grote doorbraak. De band trad onder meer op op Pinkpop en in de Londense Marquee Club. Na al twee albums uitgebracht te hebben maakte de komst van zanger Michel van Dijk de band compleet. In 2010 verscheen het meest recente album “Sailors And Sinners” en in 2011 gaf de band zijn voorlopig laatste concert in Cultuurpodium Boerderij. De bandleden gaan ieder hun eigen weg. Inmiddels zijn we drie jaar verder en zijn we natuurlijk razend benieuwd waarmee de Nederlandse progressieve rockpioniers op dit moment bezig zijn. Op 14 februari is dit te controleren in De Boerderij in Zoetermeer, waar een deel van de band als The Alquin Connection zal aantreden. Het voorprogramma wordt verzorgd door LONE Project (ofwel Ferdinand Bakker en Dick Franssen) en het Venlose Ongenode Gaste (met Dick Franssen).
Website: http://www.rentrock.nl/alquin/alquinnieuws.htm .

LIVE-TIP
Frequency Drift – Once
Van "Over" (Gentle Art Of Music / Soul Food, 2014)

Het uit Duitsland afkomstige Frequency Drift bracht in 2014 zijn vijfde album uit. Sinds het debuutalbum “Personal Effect” (2008) is de band sterk gegroeid. Invloeden van groepen als Karnataka, Iona en Mostly Autumn zijn hier en daar hoorbaar. Op het meest recente album “Over” word je 75 minuten ondergedompeld in diverse in elkaar overlopende sferen die aanvoelen als een film. De hoofdmoot bestaat uit symfonische rock met invloeden van o.a. Pink Floyd en Eloy. Daaraan toegevoegd zijn passages met prachtige muzikale details, gecreëerd met aanvullende instrumenten als harp, cello en gemshoorn(!). Op zaterdag 4 april treedt Frequency Drift op tijdens het festival Progdreams IV in De Boerderij in Zoetermeer, op één avond met Lazuli, The Enid en IO Earth.
Website: http://frequencydrift.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
Olivier's Army - One Word
Van "Back In Command" (eigen beheer, 2014)

Zat er tussen het debuut "A Certain Blue" (2008) en opvolger "Deal With Demons" (2012) nog vier jaar, op het derde album "Back In Command" hoefden we gelukkig maar 2 jaar te wachten. Het verscheen nét voor de jaarwisseling. Opnieuw blijkt "Back In Command" een album vol delicate, jazzy progressieve sfeerpop. Naamgever is Olivier Schutte, die gitaren, Fender Rhodes, Mellotron en harmonium bespeelt. De warme stem van Floris van der Klein sleept ons gemakkelijk mee in de songs waarbinnen contrabas en trompet voor het jazzy aspect zorgen. Ook dit keer zijn er gastspelers uit de jazzwereld, nu in de vorm van pianist Wolfert Brederode en altsaxofonist Michael Moore. Het niveau is opnieuw zo hoog dat Olivier's Army dringend veel bredere bekendheid verdient dan de groep tot nu toe heeft. Vandaar dat "Back In Command" van Olivier's Army een Album van de Maand Februari-positie niet alleen goed kan gebruiken, maar ook dubbel en dwars verdient. Geen symfo, nee, maar wel sfeerrijke progressieve pop: een van de deelgebieden die Xymphonia bestrijkt.
Website: http://oliviersarmy.com/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Enid, The - Earthborn
Afkomstig van "The Seed And The Sower" (eigen beheer, 1988)

We schrijven 1988 en in dat jaar verschijnt het laatste album onder de The Enid-vlag met originele gitarist Stephen Stewart aan boord: “The Seed And The Sower”. Hoewel: het album verscheen in eerste instantie onder de noemer Godfrey & Stewart, maar muzikaal was het duidelijk nog steeds heel erg 'The Enid'. Het is een broeierig, mysterieus album, geïnspireerd op het gelijknamige boek van Laurens van der Post. We zappen vooruit naar januari 2015, als de nieuwe muziektheatershow “The Bridge” van The Enid in première gaat. De grootste verrassing in de setlist van die show is het feit dat “Earthborn” er deel van uitmaakt. Dit origineel door de Britse, van Trinidad afkomstige zangeres Geraldine Connor vertolkte stuk is de dramatische climax van het album. We hopen stiekem dat “Earthborn” ook tijdens het concert van The Enid op 4 april, tijdens Progdreams IV in Zoetermeer, aan bod komt. Voor zover wij weten is het sinds 1988 niet meer live gespeeld.
Website: http://www.theenid.co.uk/ .

ECHOES FROM THE PAST
Echo Junkies - Lost Girls
- River Of Tears
Van "Echo Junkies" (eigen beheer, 2007)

In de verwarrende jaren 80 maakte Jon St. James twee synthipopplaten, die niet alleen de toen heersende muziekstroom volgde, maar die tevens ruimte bood aan de vermaarde jazzrockgitarist Allan Holdsworth, tevens zijn toenmalige labelgenoot bij Enigma. Hierdoor waren "Trans-Atlantic" (1984), maar vooral "Fast Impressions" (1986) aangename platen. Op laatstgenoemde plaat deden nog enkele gitaristen op mee, waaronder Skip Hahn. Nadat St. James zich vooral als producer ging ontwikkelen, maakte hij met die Hahn in 2007 de eigenbeheer-productie Echo Junkies. Hierop maken ze prettig in het gehoor liggende, ietwat Floydeske pop/rock, met uiteraard veel echo-effecten. Helaas was de CD al snel uitverkocht, zodat geïnteresseerden op jacht moeten naar een exemplaar. Ook de officiële website bestaat niet meer, maar er is wel een site die enig inzicht geeft:
Website http://www.muffshardware.com/ejimages.htm .

BJH IN DE JAREN 80 - Deel 3
Barclay James Harvest - For Your Love (live)
Afkomstig van "Victims Of Circumstance" (Polydor, 1984 / Esoteric Recordings, 2012)

Alles wat je leest over Barclay James Harvest meldt zo'n beetje dat de groep in de jaren 80 muzikaal niet meer echt interessant was en er alleen nog maar commerciële pulp werd uitgebracht. En dus word je voorzichtig. Maar het is soms toch beter om gewoon je eigen mening te vormen. “Victims Of Circumstance” is in stijl nagenoeg een dubbelganger van de voorganger “Ring Of Changes” uit het jaar ervoor en dus horen we licht-symfonische pop in de stijl van The Alan Parsons Project. Maar er is ook een opvallend verschil en dat is dat er voor het eerst vrouwelijke achtergrondvocalen te horen zijn bij Barclay James Harvest, onder andere ingezongen door Vicky Brown. Daar waar het album qua sound dus nog al lichtjes en bijna als synthipop klinkt, had de band tijdens de daaropvolgende “Victims”-tour een veel gespierder geluid. Het dameskoortje ging ook mee maar was wel flink verjongd in vergelijking met het studiokoortje Een van die jongedames was niemand minder dan Sam Brown. Inderdaad: de dochter van Vicky Brown. Wij kiezen ervoor om de live-uitvoering te draaien van de door gitarist John Lees geschreven en gezongen ode aan de Barclay James Harvest-fans, “For Your Love”. Deze live-versie is te vinden op de door Esoteric Recordings in 2012 uitgebrachte geremasterde versie van het album. Dat is een dubbel-CD, waaraan een concertopname uit 1984 aan is toegevoegd.
Website: http://www.bjharvest.co.uk/ .

Alcest - La Nuit Marche Avec Moi
Van “Shelter” (Prophecy, 2014)

“Alcest behoort tegenwoordig zo ongeveer tot de top van het shoegaze-genre. Fransoos Neige heeft zich afgelopen tijd in talloze bands en projecten gemengd maar Alcest is toch het voornaamste van de Fransman, die eigenlijk Stéphane Paut heet. Sinds 2007 beweegt hij zich in een nieuw soort muziekstijl waarbij black metal moeiteloos met de prachtigste, dromerigste en emotioneelste melodieën samengaan. Prachtig zoemen de gitaren, aanzwellend als de cellosectie van een strijkorkest, op het etherische "La Nuit Marche Avec Moi", een somber en beheerst lied dat met engelengeduld richting een enkele rockuitbarsting dreint.” (Robert van Gijssel, Volkskrant)
Website: http://www.alcest-music.com/ .

IN HET NIEUWS
Frost* - Heartstrings
Afkomstig van "The Rockfield Files" (Cube Records, 2013)

Het is al met al duidelijk dat de Britse band Frost* voorlopig door bandleider Jem Godfrey in de diepvrieskist is gestopt. En voorlopig wordt de boel ook nog niet ontdooid, want zanger/gitarist John Mitchell komt eind februari met een nieuw album en een daaropvolgende tournee, onder de projectnaam Lonely Robot. De ritmesectie bestaat op dat album uit bassist Nick Beggs en drummer Craig Blundell, waarbij er ook nog gastbijdragen zijn van onder Peter Cox (Go West), Nik Kershaw, Steve Hogarth, Heather Findlay en de eerder genoemde Jem Godfrey. Het album “Please Come Home” zal op 23 februari verschijnen bij InsideOut.
Websites: http://www.planetfrost.com/
en https://www.facebook.com/johnchristianmitchell .

NIEUW
Grand Tour - Time Runs Out
Van "Heavy On The Beach" (eigen beheer, 2015)

Grand Tour is een neoprogproject uit Schotland met een aantal bekende namen uit de scene. Zo vinden we hier keyboardspeler Hew Montgomery, die enkele jaren geleden Abel Ganz verliet. Hij leverde alle muziek voor "Heavy On The Beach" en is met Joe Cairney verantwoordelijk voor de teksten. Ja, want deze Comedy Of Errors-zanger is de andere 'main man' van Grand Tour. Ook drummer Bruce Levick en Mark Spalding van die band zijn betrokken bij Grand Tour. Montgomery speelt hier naast de toetsen ook de baspartijen. Het ontstaansproces van "Heavy On The Beach" is langdurig geweest. Het is een conceptalbum, geïnspireerd door de nucleaire wapenwedloop in de Koude Oorlog. Ook al is Montgomery verantwoordelijk voor de composities, we horen toch vooral een grote Comedy Of Errors-link in het resultaat. Dat kan ook bijna niet anders door de zeer herkenbare, priemende vocalen van Cairney, maar ook muzikaal zijn er zeker overeenkomsten. En die zijn er ook met andere neoprog-bands, zoals IQ. Resumerend kan net als bij de recente Comedy Of Errors-platen gesteld worden dat dit misschien niet superorigineel is, maar wel opnieuw op alle vlakken sterk uitgevoerd.
Website: http://grandtourmusic.org/ .

IN MEMORIAM DEMIS ROUSSOS
Aphrodite's Child - The Four Horsemen
Van “666” (Vertigo, 1971)

Afgelopen week is ons wederom een grootheid ontvallen: de Griek Demis Roussos. Bij het grote publiek zal hij het meest bekend zijn om zijn tearjerkers en extravagante kledingstijl. Progfans kenden hem echter als zanger van Aphrodite's Child, de band waar ook Vangelis uit afkomstig is. Hoewel Aphrodite's Child in 1967 werd geformeerd in Griekenland, ontvluchtten de leden al snel hun land en kwamen in Parijs terecht. Voor Mercury Records mochten ze al snel een debuutsingle opnemen: “Rain And Tears”, dat een million seller werd. Dit Procol Harum-achtige nummer zette de toon voor meerdere singles en hits en Roussos werd bekend om zijn hoge zanguithalen. Na drie albums was de koek echter op en ging Vangelis door als succesvol soundtrackcomponist. Demis ontpopte zich tot groots popzanger met veel hits op zijn naam en bijna 60 miljoen verkochte albums. De afgelopen jaren was Roussos bezig met een come-back, gecombineerd met een gezondere levensstijl. Natuurlijk kunnen we het niet laten om een van de meest avontuurlijke albums waar hij aan meewerkte te belichten: “666” van Aphrodite's child. Een waanzinnig conceptalbum. Luister maar naar “The Four Horsemen”.
Website: https://www.facebook.com/DemisRoussosOfficial .

NIEUW
Pallas - Harvest Moon
- And I Wonder Why
Van "Wearewhoweare" (eigen beheer, 2014)

"Wearewhoweare" is het tweede album van de Schotse groep Pallas met zanger Paul Mackie en de opvolger van "XXV" uit 2011. "XXV" liet een stevig geluid horen met veel bombast. "Wearewhoweare" is veel dynamischer en kent wel z'n bombastische momenten, maar die zijn beter gedoseerd. Pallas laat een modern proggeluid horen, waarover Mackie met veel gevoel en intensiteit zijn zangkunsten etaleert. Gitarist Niall Matthewson laat meermalen fraai effectrijk gitaarspel horen, met een lekker scherp geluid, zoals David Gilmour in de jaren '80 klonk. Hij kan ook grimmiger, meer metal-achtig klinken als hij wil. Basbeest Graeme Murray is ook in vorm en klink in nummers als "And I Wonder Why" bijna als Tony Levin. Via de website is een fraaie digibook-versie van het album verkrijgbaar. Ook vind je op die website een prachtig vormgegeven track-voor-track-uitleg over alle facetten van "Wearewhoweare".
Website: http://www.pallasofficial.com/ .

NIEUW / OPENER
Moongarden - Voyeur Part One /Vickey Mouse
Van "Voyeur" (Ma.Ra.Cash Records, 2014)

Eind vorig jaar blijkbaar al verschenen, maar nu pas aangekomen in Nederland: het zevende studio-album van de Italiaanse band Moongarden. Sinds het debuut "Moonsadness" uit 1994 heeft de groep de nodige bezettingswisselingen ondergaan, die ook de muziekstijl nog wel 's deden veranderen. Sinds "Songs From The Lighthouse" uit 2008 is Simone Baldini Tosi de zanger en zijn zeer eigenzinnig klinkende schorre stem is typisch een voorbeeld van 'acquired taste'. Maurizio Di Tollo, wiens solowerk in Xymphonia hogelijk gewaardeerd werd, heeft zijn drumstokken trouwens inmiddels afgestaan aan Mattia Scolfaro. "Voyeur" is een concept album. Het verhaalt over ene Vickey Mouse, die schoonmaker is in een wolkenkrabber. Hij heeft de gewoonte opgevat zijn klanten te bespioneren en gebruikt daar de modernste technieken voor. Zes bewoners van het flatgebouw hebben zijn specifieke aandacht en zij worden bezongen in evenzovele composities. Muzikaal laveren die songs tussen een vorm van neoprog en vormen van alt.rock, waarin soms ook wat elektronica wordt aangewend. Het is duidelijk dat Moongarden niet stil wil blijven staan en lak heeft aan een hokjesgeest. Wij gaan luisteren naar het stuk waarin de heet Mouse zelf wordt voorgesteld.
Website: http://www.moongardenband.com/ .

PREHISTORIE
Il Paese Dei Balocchi - Evasione
Van “Il Paese Dei Balocchi” (CGD, 1972 / Mellow Records, 1993)

Volgens het Xymphonia-archief hebben we nog nooit iets gedraaid van deze obscure Italiaanse band. Net als bij nogal wat nationale tijdgenoten, bleef het voor Il Paese Dei Balocchi ook maar bij één album. Maar dat blijkt wel een zeer unieke plaat, waar de band zeer succesvol klassiek, rock en een beetje psychedelica wist te vormen tot een geheel. Ondanks dat dit titelloze album op een klein label werd uitgebracht, mocht de band toch gebruik maken van een echt orkest. Hierdoor wordt Il Paese Dei Balocchi wel eens vergeleken met de landgenoten van New Trolls. Door de psychedelische inslag doet de muziek ook wel eens denken aan het oude Pink Floyd. Er is helaas verder weinig bekend over Il Paese Dei Balocchi en na een album verdween men in obscuriteit, totdat Mellow Records het album in 1993 op CD uitbracht.
Meer info: http://www.progarchives.com .

Rossi, Walter - Ride The Wind
Van “Six Strings Nine Lives” (Aquarius, 1979)

Hoewel de naam Walter Rossi bij velen niet bekend zal zijn, heeft deze uit Italië afkomstige Canadese gitarist een behoorlijke carrière achter de rug. Deze begon al in de jaren 60 met de psychedelische band The Influence waar hij zijn eerste album mee maakte. Na het uiteenvallen van de band trad hij toe tot The Buddy Miles Experience, waarmee hij zelfs een nummer voor Jimi Hendrix schreef. Na dit avontuur was het tijd voor zijn eigen bands, maar het zou pas tot 1976 duren dat hij onder zijn eigen naam ging opnemen. Vooral in zijn thuisland Canada werd hij steeds populairder en met zijn mix van rock, jazzrock en latin stak hij qua roem zelfs Bryan Adams naar de kroon. Leuk detail is dat zijn titelloze debuut de eerste plaat was waar de Talk box op werd gebruikt, waar later Peter Frampton zijn grote hit “Show Me The Way” mee scoorde. Na vier solo-albums en veel sessiewerk, besloot Rossi gas terug te nemen. Het duurde 20 jaar eer er weer een album kwam en Rossi weer af en toe live te zien was.
Website: http://www.walterrossi.net/ .

LIVE-TIP
Flairck - At The Blacksmith's Hands Part 1
Afkomstig van "Sleight Of Hand" (EMI, 1986)
Van “Novella” (Sire, 1977)

Deels onder de druk van platenmaatschappij EMI na een aantal wat minder verkopende albums, ging de Nederlandse groep Flairck naar Engeland om daar een nieuw album op te nemen met producer Mike Batt. Op het resulterende album “Sleight Of Hand” klonk de band ineens als een Europese vastelandsvariant op de Ierse band Clannad. Er werd driftig gebruik gemaakt van de Fairlight muziekcomputer en zangeres Maggie Reilly zingt op een aantal stukken. Ondanks alles bracht dit ook niet het gehoopte succes en het zou dan ook het laatste album voor EMI zijn. Maar anno 2015 is de band na vele, vele bezettingswisselingen nog steeds actief en onder de noemer The Lady's Back weer in de nagenoeg oerbezetting aan het optreden. En zo is Flairck op 14 februari in Goor in de Reggehof en 6 maart in Hardenberg in de Voorvechter live te horen en zien.
Website: http://www.flairck.com/ .

30 JARIG JUBILEUM
Marillion - Bitter Suite / Heart Of Lothian
Van “Misplaced Childhood” (EMI, 1985/2001)

OK, het jaar is nog maar net begonnen, maar we kunnen al wel aandacht besteden aan een album dat 30 jaar geleden het daglicht zag: “Misplaced Childhood”, het album wat Marillion eindelijk een groter publiek gaf. Al eind 1984 begon de band met het schrijven van dit concept album en een deel van kant 1 werd al snel aan een concertpubliek voorgeschoteld. Al snel werd duidelijk dat het nummer “Kayleigh” de eerste single zou worden, waarmee de band een van zijn grootse hits op naam wist te schrijven. Helaas lukte het Marillion niet een nummer-1-hit te scoren in het thuisland, doordat een liefdadigheidssingle het van deze plek wist te houden. Het album kwam echter wel direct op nummer één binnen en blijft de bands meest verkopende plaat, met drie hitsingles. Thematisch gezien verwerkt Fish veel van zijn persoonlijke ervaringen in het album. Nu 30 jaar na dato keert de band nog steeds regelmatig terug naar het album en speelt regelmatig iets van de plaat. We gaan er vanuit dat op het komende Marillion Weekend in Port Zélande ook zeker iets voorbij gaat komen, bijvoorbeeld “Bitter Suite”: een stuk dat we bij Xymphonia schijnbaar nog niet hebben gedraaid! Fish gaat het in ieder geval spelen, want hij zal op het Night Of The Prog Festival het complete album gaan vertolken! We gokken erop dat hij op het Bospop-festival hetzelfde gaat doen. Overigens nog een nieuwtje: Steve Rothery is in de reader's poll van Prog magazine verkozen tot beste gitarist! Wij gaan iets goedmaken en alsnog “Bitter Suite” draaien. En als extraatje doen we “Heart Of Lothian” er nog maar achteraan aangezien beide nummers onafscheidbaar zijn.
Website: www.marillion.com .

ALBUM VAN DE MAAND
Olivier's Army - Dragons To Slay
Van "Back In Command" (eigen beheer, 2014)

Zat er tussen het debuut "A Certain Blue" (2008) en opvolger "Deal With Demons" (2012) nog vier jaar, op het derde album "Back In Command" hoefden we gelukkig maar 2 jaar te wachten. Het verscheen nét voor de jaarwisseling. Opnieuw blijkt "Back In Command" een album vol delicate, jazzy progressieve sfeerpop. Naamgever is Olivier Schutte, die gitaren, Fender Rhodes, Mellotron en harmonium bespeelt. De warme stem van Floris van der Klein sleept ons gemakkelijk mee in de songs waarbinnen contrabas en trompet voor het jazzy aspect zorgen. Ook dit keer zijn er gastspelers uit de jazzwereld, nu in de vorm van pianist Wolfert Brederode en altsaxofonist Michael Moore. Het niveau is opnieuw zo hoog dat Olivier's Army dringend veel bredere bekendheid verdient dan de groep tot nu toe heeft. Vandaar dat "Back In Command" van Olivier's Army een Album van de Maand Februari-positie niet alleen goed kan gebruiken, maar ook dubbel en dwars verdient. Geen symfo, nee, maar wel sfeerrijke progressieve pop: een van de deelgebieden die Xymphonia bestrijkt.
Website: http://oliviersarmy.com/ .

MONUMENT
Capability Brown - Circumstances
Afkomstig van "Voice" (Charisma, 1973 / Japanse heruitgave: Arcàngelo, 2011)

In het verleden hebben wel al eens vaker aandacht geschonken aan de Britse band Capability Brown. Het is een band die bestond uit fantastische muzikanten, die ook nog eens goede songs schreven, maar dat alles was nog niet genoeg voor succes. Misschien lag het aan het feit dat men qua stijl iets teveel uit verschillende vaatjes probeerde te tappen, maar ze hebben ons wel twee mooie albums op het Charisma-label nagelaten. Het tweede album word afgesloten met een heus epic, waarin echt een staalkaart aan progrockstijlen voorbijkomen: het ene moment denk je 'Yes', dan hoor je weer een beetje Gentle Giant, dan weer 10CC en ook Queen-referenties komen nog voorbij. Dit album is nog steeds niet makkelijk te krijgen op CD, wat naar het schijnt te maken heeft met de nodige rechtentechnische struikelblokken. De enige legale versie op CD is alleen in Japan te krijgen en is na jaren in 2011 samen met het debuut uitgebracht door het Arcàngelo-label.
Meer info: http://www.progarchives.com .