NIEUW (sterk verlaat)
Intelligent Music Project - Days Rollin'
- Walls
Van "VIII: Miracles Beyond" (Intelligent Music, 2024)

In 2012 startte de Bulgaarse producent/componist Milen Vrabevski het Intelligent Music Project, een soort AOR/hardrockvariant op The Alan Parsons Project. Sindsdien heeft hij acht CD's uitgebracht met deels dezelfde muzikanten. Zo is op het onlangs verschenen deel VIII,"Miracles Beyond", topdrummer Simon Phillips voor de zesde keer te bewonderen, terwijl voormalig Asia-zanger John Payne al voor de vijfde keer acte de présence geeft. Andere vocalisten zijn onder anderen Toto's Joseph Williams en Carl Sentance van onder meer Nazareth en Don Airey & Friends. De meeste zangpartijen zijn overigens van de bij het project betrokken Richard Grisman en Slavin Slavchev. Deze nieuwe schijf bevat een aangename verzameling orkestrale ballades, melodieuze hardrockers en lekker meezingbare AOR-songs. Grote smaakmaker hierbij is gitarist Biser Ivanov. Interessant is dat deze Ivanov van de projectleider de gelegenheid kreeg de laatste drie stukken te componeren en gezegd moet worden dat dat zeker naar meer smaakt. Zeker het ruim acht minuten durende "Walls" is een compositie die meer richting melodieuze progmetal gaat, inclusief Pink Floyd-achtige passages en een krachtig orkest. Dit stuk hebben we uiteraard voor vanavond geselecteerd, voorafgegaan door het zeer Toto-achtige, want door William gezongen "Days Rollin'".

PS. Nog even terugkomend op het Eurovisie Songfestival: Intelligent Music Project was in 2022 de Bulgaarse bijdrage aan dit evenement; het nummer "Intention", waarvan een albumversie te vinden op "VII: Unconditioned", haalde echter de finale niet.
Websites:
https://intelligent-music.com/language/en/
https://www.facebook.com/IntelligentMusicProject .

HERUITGAVE / VAN EIGEN BODEM
Argus - The Outsider
Van “The Outsider” (eigen beheer, 2020 / OOB Records, 2024)

Er zijn meerdere bands met de naam Argus. Zo is er een metalband uit Pennsylvania, USA met die naam, alsmede een coverband uit het Britse Newcastle en dan is er nog de Nederlandse progressieve rockband. Deze Brabantse Argus heeft zich vernoemd naar het succesvolle album van Wishbone Ash. De ontstaansgeschiedenis begint in 2008 toen gitaristen Ton van Exel en Wim Wassenberg, oude bekenden van elkaar, besloten muzikanten te zoeken voor een progressieve rockband. En zo vonden ze uitendelijk bassist Ed de Groot, toetsenist/zanger Frans Nooijen en drummer Marijn Schellekens. Het in 2016 verschenen debuut “Tell Me” werd lauwtjes ontvangen. Bij het verschijnen van de opvolger “The Outsider” in 2020 bleek dat er flinke stappen voorwaarts waren gemaakt. De muziek is een mooie mix van klassieke symfonische rock en neoprog. “The Outsider” bevat zes uitstekende en afwisselende nummers waarvan er vier boven de 10 minuten klokken. Dit eigenbeheeralbum is nu, vier jaar later, opgepikt door OOB Records, waardoor het eindelijk ook op onze Xymphonia-radar verscheen. Voor vanavond hebben we gekozen voor het titelnummer, waarin de gitaren en toetsen lekker los gaan, wat meteen meer energie geeft. Daarbij valt op dat de opnamekwaliteit ook prima voor elkaar is. Houd je van progrockmuziek uit de jaren zeventig met veel melodieuze gitaarsolo's, dan is “The Outsider” een mooie aanvulling op je muziekcollectie.
Websites:
https://www.argus-rock.nl/
https://oob-records.com/artist/argus/
https://www.facebook.com/argusrock.nl .

NIEUW
Glorious Wolf – Beautifully Broken (Part 1 & 2)
Van “Mysterious Traveler” (eigen beheer / OOB Records, 2023)

Achter Glorious Wolf gaat de voor ons onbekende multi-instrumentalist, componist en arrangeur Ruud Dielen schuil en “Mysterious Traveler” is al zijn derde album. Op beide voorgangers speelde Dielen alle instrumenten zelf en waren de drums geprogrammeerd, op dit album heeft hij de hulp ingeroepen van drummer Kike Paglia. Ook werkt een tweetal gastvocalisten mee. Frank van der Borg zingt de Rush-achtige albumopener “Repentance”, Celia van Onna zingt op de nummers “The True Story” en albumafsluiter “Beautifully Broken (Part 1 & 2)”. Deze vocale stukken zorgen voor een mooie balans met de vier instrumentals. Hoewel Glorious Wolf is geboren uit Dielens passie voor progressieve rock, hoor je ook zeker blues- en jazzrockinvloeden, mede doordat de focus vaak op de gitaar ligt. Toch is er ook in het nodige toetsenwerk voorzien, waaronder fijn Hammondspel. Dat David Gilmour één van zijn invloeden moet zijn, klinkt door in het van een “Animals”-vibe doortrokken “Slow Down” en ook in “Beautifully Broken (Part 1 & 2)”. Met dit album kan Glorious Wolf wedijveren met muzikaal vergelijkbare projecten als Legacy Pilots of Finally George. We hebben gekozen voor het voornoemde “Beautifully Broken (Part 1 & 2)”, met lekker uitgesponnen gitaarwerk aan het eind.
Websites:
https://www.facebook.com/Dielen.Ruud/
https://gloriouswolf.bandcamp.com/album/mysterious-traveler .

NIEUW
RPWL – King Of The World (live)
Van “True Live Crime” (Gentle Art Of Music / Soul Food, 2024)

Op 27 oktober 2023 speelde RPWL in Poppodium Boerderij in Zoetermeer een integrale uitvoering van het nieuwe studio-album “Crime Scene”, gevolg door een set publieksfavorieten. Deze progvenue pur sang is natuurlijk dé uitgelezen locatie om een live-registratie te maken omdat je verzekerd bent van een toegewijd liefhebberspubliek én natuurlijk de veelgeroemde crew van Poppodium Boerderij. En dus was RPWL de zoveelste band die daar opnamen maakte, van zowel beeld als geluid. Die zijn nu verschenen onder de titel “True Live Crime”, op dubbel-CD, dubbel-LP én op Blu-ray. Bijzonder daarbij is, dat de Blu-ray een Dolby Atmos-geluidsmix bevat. Dat leidt in de handen van zanger/toetsenist Yogi Lang tot een prachtig klinkend resultaat. Met gitarist Kalle Wallner bestiert hij een studio waaruit al menig fraai klinkende productie, ook voor vele andere bands, de wereld in ging. Lang deed deze keer in z'n eentje de geluidsmix. “Crime Scene” is een conceptalbum over misdaad, over geweld, wat in de 6 nummers op diverse manieren wordt belicht. We kunnen er niet onderuit dat in de muziek de Pink Floyd-invloeden er weer behoorlijk dik bovenop liggen: in de slepende ritmes, de sfeerrijke keyboardtapijten van nieuwe live-toetsenist Butsch Keys, in de manier waarop soulvolle achtergrondzangeressen worden ingezet... Als je dat binnen composities met deze kwaliteit doet, vinden wij dat bepaald niet erg.:-) Markus Grützners baspartijen klinken daarbij vaak lekker vet en prominent (zoals bijvoorbeeld die van landgenoot Klaus Peter Matziol bij Eloy) en de vlijmscherpe gitaarsolo's van Wallner maken het helemaal af. Dit is zeker het geval in album- én live-hoogtepunt “King Of The World”.
Websites:
https://www.rpwl.net/
https://www.facebook.com/rpwl.net .

Jakszyk, Jakko M. – Trading Borders
Van “Secrets & Lies” (InsideOut / Sony Music, 2020)

Jakko M. Jakszyk maakt al decennia muziek, maar sinds de Brit in 2013 toetrad tot de progressieve bijenkorf King Crimson was er een lange leemte op het gebied van solomateriaal. Des te fijner dus dat in 2020, maar liefst 14 jaar na zijn vorige soloplaat, het in Xymphonia uitgebreid geprezen “The Bruised Romantic Glee Club”, eindelijk weer nieuw materiaal uitkwam. Vooral omdat het zo’n wonderschoon album is. Van dit “Secrets & Lies” het korte nummer “Trading Borders”.
Websites:
https://insideoutmusic.bandcamp.com/album/secrets-lies
https://www.facebook.com/jakkomjakszyk/ .

NIEUW
Drifting Sun – Cirkus
Van “Veil” (eigen beheer, 2024)

Drifting Sun bestaat al sinds midden jaren negentig en bracht al 9 albums en de nodige EP's uit, waarbij de bezetting nogal eens wisselde. Op het nu verschenen tiende album “Veil” zijn er opnieuw line-upveranderingen te bespeuren ten opzichte van voorganger “Forsaken Innocence” (2019), waarop voor het eerst zanger Jargon (van Verbal Delerium) en bassist John Jowitt (Rain, ex-IQ, ex-Frost*, ex-Jadis, ex-Arena, etc., etc.) te horen waren. Die twee zijn gebleven, nieuwe gitarist is Ralph Cardall (Thedeepstate) en drummer is niemand minder dan Fudge Smith (ex-Pendragon). Bandleider, enig overgebleven oprichter en componist van vrijwel al het materiaal is Pat Sanders. Hij weet een persoonlijke draai te geven aan het in neoprog gewortelde materiaal, bijvoorbeeld door het zwierige walsritme in “Cirkus” (én de piano-instrumental “2-Minute Waltz”) en knappe toetsensolo's zoals in “The Thing”. De stem van Jargon zorgt wederom voor een 'gothic'-randje. Cardall laat zijn kwaliteiten ook regelmatig gelden, zoals in het slot van “The Thing” met een solo die tot in de fade-out doorgaat, maar ook in “Cirkus” vindt hij een plek tussen Sanders toetsenriedels en Jargons meermalen gedubbelde vocalen.
Websites:
https://driftingsun.co.uk/
https://driftingsun.bandcamp.com/album/veil
https://www.facebook.com/driftingsunband .

ALBUM VAN DE MAAND
Twenty Committee, The - The Cycle Undone
Van "The Cycle Undone" (eigen beheer, 2023)

Soms vind je een album dat, naarmate het aantal luisterbeurten toeneemt, meer en meer onder je huid gaat zitten. "The Cycle Undone", het tweede album van de Amerikaanse band The Twenty Committee, is daar een sterk voorbeeld van. Het is een knap in elkaar gezet en gelaagd dystopisch sciencefiction-conceptwerkstuk, waarop we prachtige symfonische rock horen, die af en toe wel wat weg heeft van de muziek van Steven Wilson, The Flower Kings of Vienna Circle, maar ook door zijn klassieke invloeden van Advent. En net als laatstgenoemde, eveneens Amerikaanse band voegt de The Twenty Committee prachtige vocale harmonieën toe aan de arrangementen. Noemenswaardig is daarnaast de mooie gastrol voor Renaissance-zangeres Annie Haslam. Haar medewerking is op zich niet zo heel vreemd, want zanger, toetsenist en songschrijver van The Twenty Committe, Geoffrey Langley, maakt alweer een aantal jaren deel uit van Renaissance. Wellicht ook de reden dat het 10 jaar duurde voordat hij toekwam aan een vervolg op het The Twenty Committee-debuut "A Lifeblood Psalm". "The Cycle Undone" is één van de vroege hoogtepunten van dit progjaar (het album verscheen op 12 december vorig jaar dus we scharen het maar voor het gemak onder 2024) en verdient het dan ook om deze maand extra in het zonnetje gezet te worden. Als 'grande finale' kiezen we vanavond voor de titeltrack, met in het tweede deel een grote rol voor de 'grande dame' van de progressieve rock, Annie Haslam.
Websites:
Bandcamp
Facebook.

DESTIJDS GEMIST
Grace And Fire - Overture (Instrumental)
– Elysium
Van “Elysium” (OOB Records, 2021)

Tja, het lijkt erop dat we de laatste maanden vaak een inhaalslag aan het maken zijn met gemiste releases die toch al best een tijd uit zijn. Zo ook het al in 2021 verschenen album “Elysium” van het Britse Grace And Fire. Toch wel bijzonder aangezien er best wel wat grote namen op het album meedoen en het ook nog eens is opgenomen in de Thin Ice Studios. U vraagt zich vast intussen af wie er dan deel uitmaken van Grace And Fire. De band is ontstaan als samenwerking tussen zanger André Saint en gitarist en Stick-bespeler Aaron Gidney. Al snel voegden drummer Graham Brown en bassist Tim Ashton (ja die kennen we nog van Galahad) zich bij het duo. Twee jaar werd er gewerkt aan het debuut, waarbij Grace And Fire zich profileert als melodieuze progressieve hardrockband. De instrumentale opener “Overture” zet gelijk de toon met lekker zware gitaarriffs, flitsend toetsenwerk en een opzwepende ritmesectie. Vervolgens worden we bijna een uur lang getrakteerd op zeer vakkundige stevige prog met ook een AOR-randje. Je zou een vergelijking kunnen trekken met landgenoten Threshold, Red Bazar en Arena, maar met alleen die constatering doe je Grace And Fire tekort. De vaak breeduit geproduceerde nummers liggen goed in het gehoor, waarbij de zang van Saints regelmatig wordt ondersteund door koortjes. Maar het is voornamelijk het samenspel van (gast)toetsenist Gary Marsh en gitarist Gidney waarmee de show gestolen wordt. Op “Paradise Lost”, één van de nummers waarin wat gas teruggenomen wordt, is niemand minder dan Göran Edman (o.a. Karmakanic) de zanger van dienst, terwijl Mark Boals zijn stem leent aan het stevige “A Warrior’s Tale”. De laatste absoluut noemenswaardige gast is Derek Sherinian (ex-Dream Theater, ex-Sons Of Apollo, Planet X), die de toetsensolo op “Breathing Murder” inspeelde. Hoogtepunt van het album is echter het lange “The Great Divide” waarin Grace And Fire zich van de meest proggy kant laat horen. We hebben gekozen voor de stukken “Overture” en “Elysium”, waarmee het album geopend wordt. Er wordt momenteel druk gewerkt aan een opvolger; die gaan we zeker niet missen.
Websites:
https://graceandfireofficial.bandcamp.com/album/elysium-2
https://www.facebook.com/graceandfireofficial .

WERELD VOL MUZIEK 2
Zhelannaya, Inna & Sergey Kalachev - Easy (Blues C Minor)
Van "Shadow Dances" (Green Wave Records, 2002 / Nikitin Recording Company, 2006)

De muziek van de Russische progressieve folkrockband Farlanders kwam al eerder bij Xymphonia aan bod. Belangrijkste aandachtstrekkers van dit gezelschap waren zangeres Inna Zhelannaya en bassist Sergey Kalachev. In 2002 bracht dit duo een album uit dat vertaald uit het Russisch "Shadow Dances" heet. Hierop experimenteerde het tweetal meer met moderne popachtige songs, terwijl tevens blues en, op de in 2006 verschenen heruitgaven, ook DJ-remixen de revue passeerden. Van dit interessante zijstapje hebben we "Easy (Blues C Minor)". Uiteraard is Kalachevs monsterlijke baswerk heerlijk voorin gemixt, maar de track beleeft haar hoogtepunt in de heerlijke bluesy gitaarsolo.
Websites:
https://www.reverbnation.com/innazhelannaya
https://www.facebook.com/InnaZhelannaya.group
https://vk.com/zhelannaya_band
https://www.facebook.com/Grebstel .

TIEN JAAR
Rocket Scientists - Galileo
Van "Refuel" (Think Tank Media, 2014)

Ons oog viel deze week in onze platenkast op het album "Refuel" van Rocket Scientists en tot onze verbazing is dit laatste wapenfeit van de heren al weer 10 jaar oud. Het is het vijfde studio-album van de Amerikaanse band dat al was voorafgegaan door een 30 minuten durende EP met daarop de ruim 26 minuten durende epic "Traveler On The Supernatural Highways". Kortom, het was een best vruchtbare periode, die echter gevolgd werd door angstvallige stilte. Toetsenist Erik Norlander bracht nog wel een solo-album en maakte samen met ex-Asia zanger/bassist John Payne twee albums onder de naam Dukes Of The Orient. En dan is er nog zijn werk met partner Lana Lane, die in 2022 haar tot nu laatste album uitbracht. Wij hopen intussen dat Erik Norlander samen met Mark McCrite en Don Schiff weer eens het muzikale laboratorium in zal duiken, ook al bieden de sociale media van Norlander daar niet echt veel aanknopingspunten voor. Zeker ook niet omdat we zien dat hij een flink aantal van zijn 'vintage synths' heeft verkocht. Voor vanavond kiezen voor zo'n typische Rocket Scientists-instrumental van de hand van genoemde Norlander: “Galileo”.
Websites:
http://www.thetank.com/rocketscientists.htm
https://www.facebook.com/rocket.scientists.official.artist.page.

HET DEBUUT
Minimum Vital – Balivernes
Van het album “Envol Triangles” (cassette: Cabana Music, 1986 / op CD met “Les Saisons Marines”: Musea, 1992)

Minimum Vital is een Franse muziekgroep rond de tweelingbroers Jean-Luc en Thierry Payssan uit Bègles. Als 16-jarige pubers begonnen ze een band onder de naam Survival, die in 1980 een cassette opnam waarvan bij wijze van proef één elpee is geperst. De broers wilden progressieve rock gaan spelen en gingen in 1982 als duo verder onder de naam Concept. De line-up van Concept dijde al snel uit en er werd een prijs gewonnen in Mimizan, wat inhield dat er een heus album opgenomen mocht worden. Vlak erna werd ontdekt dat er al een Franse Concept bestond en werd de groepsnaam veranderd in Minimum Vital. In 1986 verscheen de eerste echte Minimum Vital-cassette “Envol Triangles”, met daarop het (heropgenomen) materiaal dat al uit de Concept-tijd stamt. In 1988 volgt het tweede album “Les Saisons Marines”, op LP en cassette. Beide albums laten unieke muziek horen die een combinatie is van progressieve rock, folk met middeleeuwse muziek. Het gitaarspel van Jean-Luc Payssan heeft qua geluid veel weg van dat van Mike Oldfield. Musea Records begon in de jaren tachtig en negentig de geschiedenis van de Franse progressieve rock in beeld en geluid te brengen. Het derde Minimum Vital-album “Sarabandes” kwam in 1990 dan ook via dat label uit. Ook alle volgende releases, zowel CD's als DVD's, werden uitgebracht via Musea, dat in 1992 tevens een CD met daarop zowel “Envol Triangles” als “Les Saisons Marines” het licht liet zien. Wij kiezen van het debuut “Balivernes”: een grotendeels instrumentale mix van zachte prog en jazzfusion met een vrij typisch jarentachtiggeluid.
Websites:
https://www.minimum-vital.fr/
https://www.facebook.com/minimumvital .

NIEUW (sterk verlaat)
La Bocca Della Verità – I'm Gonna Buy Something
– Hikikomori Humanity
Van “[Un]Connected” (Maracash Records / AltRock, 2023)

Verlate aandacht vanavond voor “[Un]Connected”, het tweede album van La Bocca Della Verità. Dat verscheen vorig jaar juli maar liefst zeven jaar na het debuut “Avenoth”. Die tijd werd gebruikt om een coherent album uit te werken met een concept, dat in een inleidende tekst duidelijk wordt uitgelegd. In het fraaie boekje zijn daarnaast de songteksten verlevendigd met artwork die aansluiten bij het thema. Die songs handelen over de verschillende aspecten die er kleven aan het feit dat we tegenwoordig op ieder moment alles kunnen aanschaffen en met iedereen contact kunnen leggen. Maar in hoeverre zijn we echt 'connected'? Immers: veelal zijn die contacten oppervlakkig en niet duurzaam, niet in verhouding staand tot echt emotioneel contact – en zijn die overvloed aan zaken die we kopen overbodig. Dat laatste wordt aangestipt in “I'm Gonna Buy Something”. Een van de albumhoogtepunten is zonder meer “Hikikomori Humanity”, dat het verschijnsel belicht dat er mensen zijn die zich helemaal onthouden van écht direct menselijk contact en alléén maar digitaal zogenaamd 'connected' zijn. De muziek ligt door het gebruik van 'vintage' instrumenten als Mellotron en Mini-Moog in het verlengde van prog uit de jaren zeventig, maar er zijn ook moderne trekjes aan gegeven waardoor het eindresultaat toch in het nu geplaatst kan worden. “Hikikomori Humanity” bevat veel van de genoemde 'vintage' elementen, “I'm Gonna Buy Something” verklankt de tekst eerst uptemo rockend, maar mondt uit in een slepend ietwat Floydiaans eindstuk met gloedvolle gitaarsolo. “[Un]Connected” bevat trouwens met het driedelige “Liquid Suite” ook nog een (mini-)epic, inclusief op Gentle Giant geïnspireerde a capella-zangpassage, dat misschien later nog eens aan de orde komt.
Websites:
https://www.facebook.com/laboccadellaveritaprog
https://altrockproductions.bandcamp.com/album/un-connected .

NIEUW
Cosmograf – Arcade Machine (live)
Van het album “Cosmograf Live At The 1865 – The Official Bootleg” (eigen beheer, 2024)

De muziek van Cosmograf kan het beste worden omschreven als 'progressieve conceptuele rock'. Van de Britse band verschenen sinds 2008 negen studioalbums, waaronder de veelgeprezen titels “When Age Has Done Its Duty” en “The Man Left In Space”. Nu is er een live-registratie verschenen, die is opgenomen op 14 mei 2023 in de Southamptonse club The 1865, getiteld ”Cosmogaf Live At The 1865 - The Official Bootleg”. Een klein en enthousiast publiek van Cosmograf-fans verzamelde zich op een zondagavond in mei vorig jaar, om te zien hoe Robin Armstrong en zijn live-band een 2 uur durende show met een selectie nummers uit zijn gehele oeuvre ten gehore bracht. Het was oorspronkelijk niet de bedoeling dat het optreden zou worden uitgebracht, maar na de show bleek dat de soundboardmix verrassend geslaagd was. Wat het mist aan een gepolijste presentatie, wordt ruimschoots gecompenseerd door de uitvoering en sfeer. Armstrong beoordeelde, monteerde en mixte de audio binnen de beperkingen van de opname en gaf er zijn zegen aan. Om deze redenen is het een zogenaamde 'official bootleg', maar toch ook een interessant markeringspunt van Cosmograf dat voorheen een puur studioproject was. De live-band bestond naast Armstrong (zang, gitaar, keyboards) uit drummer Kyle Fenton, gitarist Lee Abraham en bassist Alastair Martin (waarbij Fenton en Abraham tevens achtergrondzang verzorgden). Ondertussen werkt Armstrong trouwens aan alweer een nieuw Cosmograf-album waarop sowieso Peter Jones (Camel, Tiger Moth Tales, Cyan, etc.) in één nummer te horen is op saxofoon. Het is de eerste keer dat dit instrument opduikt op een Cosmograf-album. Kyle Fenton heeft zijn drumpartijen allemaal al vastgelegd.
Websites:
https://www.cosmograf.com/
https://www.facebook.com/cosmograf .

NIEUW / ARCHIEFRELEASE
McStine, Randy – Counterintuitive
– Before
Van “Counterintuitive” (eigen beheer, 2024)

Eerder dit jaar verzorgde Randy McStine het voorprogramma tijdens de tournee van The Pineapple Thief. De link met die band is er in de persoon van Gavin Harrison, die in het verleden al meewerkte aan de albums die McStine onder de vlag Lo-Fi Resistance uitbracht. Vervolgens was McStine de tweede gitarist/zanger tijdens de recente tournees van Porcupine Tree, met uiteraard ook weer Harrison achter de drums. McStine had speciaal voor de tour met The Pineapple Thief een CD samengesteld, die exclusief bij deze concerten werd verkocht. Slechts drie van de tien tracks op dit "Counterintuitive" zijn helemaal nieuw. Echter: de overige tracks waren alleen op download-albums uitgebracht en vinden op deze manier alsnog hun weg naar een CD, al is die dan slechts verpakt in een envelopje en nauwelijks voorzien van informatie. Het materiaal was via Bandcamp al te beluisteren op “Idle (A 2019 Collection)”, “Unintentional” (2023) en de McStine & Minnemann download-releases “Any Kind Of Light” (2021) en “Send Your Light” (2022). Dit tiental nummers, een mengeling van instrumentals en songs, bewijst opnieuw het talent van de Amerikaan in het schrijven en uitvoeren van moderne progressieve rock. Evenals bijvoorbeeld een Trevor Rabin of een Kevin Gilbert lijkt hij ieder instrument met speels gemak te kunnen bespelen en gebruikt hij vooral ook de studio als zijn instrument. Gelukkig weet hij zich ook te beperken om de essentie van de compositie te bewaren. Daarbij is hij gezegend met een meeslepende stem, die er mede voor zorgdraagt dat de luisteraar ingepakt wordt. Het titelnummer is één van de geheel nieuwe stukken, “Before” stamt van “Idle (A 2019 Collection)”. Die Bandcamp-release valt uiteen in een helft die vol gearrangeerd is met vele lagen en een klein en intiem gehouden helft. “Before” staat er in twee vormen op, op “Counterintuitive” staat de 'full blown' versie, met gastdrummer Craig Blundell als enige co-musicus. Of er op het titelnummer een gastdrummer te horen is, is onduidelijk. De QR-code op de hoes leidt niet naar de gehoopte albumcredits, maar naar de Linktree-site van McStine.
Websites:
https://www.facebook.com/randy.mcstine
https://randymcstine.bandcamp.com/ .

DESTIJDS GEMIST
Queensrÿche - Nocturnal Light
Van het album “Digital Noise Alliance” (Century Media, 2022)

Met de EP “Queensrÿche” uit 1983 legde de gelijknamige band de grondslag voor een schitterende nieuwe vorm van metal met progressieve elementen. Het album “Operation: Mindcrime” uit 1988 is natuurlijk een klassieker die bij al onze luisteraars niet in de collectie mag ontbreken. Maar sinds de breuk met Geoff Tate in 2012 is de band uit Seattle de muzikale weg kwijt en doet men verwoede pogingen om weer op het oude niveau terug te komen. De albums kennen een gebrek aan uitblinkers, lekkere uithalen, adembenemende gitaarsolo’s of uitzonderlijke melodieën. In 2022 verscheen “Digital Noise Alliance”, afgekort DNA. Met dit album keert Queensrÿche – nog meer dan anders – terug naar het oorspronkelijke groeps-DNA. Michael Wilton (gitarist van het eerste uur) heeft een arsenaal aan versterkers uit de beginjaren van Queensrÿche ingezet. Hiermee wordt de sfeer uit de glorietijd van de band teruggehaald. We hebben vanavond gekozen voor het titelnummer, “Nocturnal Light”. Het nummer kent een sterke opbouw, waardoor een bepaalde meeslepende spanning wordt neergezet. De echoënde gitaarpartijen zijn heerlijk, het instrumentale middenstuk is prachtig. (gebruikte bron: Progwereld)
Websites:
http://www.queensrycheofficial.com/
https://www.facebook.com/QueensrycheOfficial .

WERELD VOL MUZIEK 1 / 50 JAAR
Atoll – Le Baladin Du Temps
Van “Musiciens – Magiciens” (Eurodisc, 1974)

Het in 1973 opgerichte Atoll is één van de oerprogbands vant Frankrijk. Op het eerste album “Musiciens – Magiciens” maakte de uit Metz afkomstige band muziek die nauw verwant is met die van Yes en Gentle Giant. Op het tweede album “L'Araignée-Mal” was dankzij de toevoeging van gitarist Christian Beya en violist Richard Aubert een dosis fusion toevoegd. Op derde werkstuk “Beya” (1977) bleek Aubert alweer vertrokken, maar de fusionelementen waren hier zelfs nog sterker, wat tot een soms aan Mahavishnu Orchestra refererend geluid leidde. In 1981 verscheen het laatste album “Rock Puzzle” met nog steeds een aantal originele leden in de bezetting. Zoals de titel al doet vermoeden is dit werk een stuk commerciëler en het leek de zwanenzang voor Atoll te zijn. Wel werden voor het uiteengaan nog wat oefensessies gedaan met de dan bandloze John Wetton, nét voordat de Britse zanger/bassist aan zijn Asia-avontuur begon. Op de heruitgave van “Rock Puzzle” die Musea in 2003 uitbracht, is zelfs wat materiaal te horen dat gebruikt blijkt voor het eerste Asia-album. In 1989 stofte Beya de Atoll-naam weer af en heeft sinds dan nog 3 vrij bloedeloze albums uitgebracht. We gaan nu 50 jaar terug in de tijd met “Le Baladin Du Temps” van het eerste album.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=580 .

LIVE-TIP
Ranest Rane - Buio Intorno
Van het album “A Space Odyssey – Part Two: H.A.L.” (Ma.Ra.Cash Records, 2015)

De progrockband RanestRane heeft een reputatie hoog te houden op het gebied van indrukwekkende 'CineConcerts'. Afgelopen jaren vertolkten deze Italianen op deze manier al een aantal filmconcerten in Poppodium Boerderij en nu komen ze met het allerbeste van deze projecten! Riccardo Romano en consorten hebben zich ontpopt tot ware meesters in het componeren van muziek bij bestaande films. Ze weten perfect de sfeer uit films op te roepen met hun muziek door flarden van dialogen en andere geluiden uit de film te integreren in de composities en alle cruciale gebeurtenissen en emoties te vertalen in klanken. Het genoemde concert in Poppodium Boerderij vindt plaats op 25 mei aanstaande. In februari 2015 was “A Space Odyssey – Part Two: H.A.L.” ons Album van de Maand. Vanavond weer eens muziek van dit tweede deel uit de trilogie die gewijd werd aan de beroemde film van Stanley Kubrik.
Websites:
https://www.ranestrane.net/
https://www.facebook.com/RanestRane .

LIVE-TIP
Novastar – Because
Van het album “Almost Bangor” (Capitol Records, 2008)

Joost Zweegers, beter bekend als Novastar, keert dit seizoen terug in de openluchttheaters! De in België woonachtige Nederlander is een van de sterkste singer-songwriters van de lage landen. Zweegers maakt al sinds het begin van dit millennium met nogal eens wisselende begeleiders fijne supermelodieuze licht-alternatieve popliedjes. Zijn licht-klaaglijke vocalen priemen daarbij overal doorheen. Er valt een vergelijking te trekken met Keane en Keane-zanger Tom Chaplin. In 2000 kwam zijn debuutalbum de eerste week meteen op één binnen op de Belgische albumlijsten, waarna veel succesvolle albums volgden. Ook de laatste jaren bracht Novastar muziek uit. In 2018 kwam het succesvolle album “In The Cold Light Of Monday” uit en in 2021 voegde hij daar “Holler And Shout” aan toe. Begin dit jaar verscheen “The Best Is Yet To Come”, een unieke verzameling met heropnamen van zijn grootste hits én een gloednieuw nummer. Ter ondersteuning speelt Novastar dit jaar enkele intieme shows. Zo'n bijzondere setting vindt bijvoorbeeld plaats op 7 juni 2024 in het Openluchttheater in Nijverdal.
Websites:
https://novastar-music.com/
https://www.facebook.com/novastarmusic .

ALBUM VAN DE MAAND
Twenty Committee, The - Forevermore
Van "The Cycle Undone" (eigen beheer, 2023)

Soms vind je een album dat, naarmate het aantal luisterbeurten toeneemt, meer en meer onder je huid gaat zitten. "The Cycle Undone", het tweede album van de Amerikaanse band The Twenty Committee, is daar een sterk voorbeeld van. Het is een knap in elkaar gezet en gelaagd dystopisch sciencefiction-conceptwerkstuk, waarop we prachtige symfonische rock horen, die af en toe wel wat weg heeft van de muziek van Steven Wilson, The Flower Kings of Vienna Circle, maar ook door zijn klassieke invloeden van Advent. En net als laatstgenoemde, eveneens Amerikaanse band voegt de The Twenty Committee prachtige vocale harmonieën toe aan de arrangementen. Noemenswaardig is daarnaast de mooie gastrol voor Renaissance-zangeres Annie Haslam. Haar medewerking is op zich niet zo heel vreemd, want zanger, toetsenist en songschrijver van The Twenty Committe, Geoffrey Langley, maakt alweer een aantal jaren deel uit van Renaissance. Wellicht ook de reden dat het 10 jaar duurde voordat hij toekwam aan een vervolg op het The Twenty Committee-debuut "A Lifeblood Psalm". "The Cycle Undone" is één van de vroege hoogtepunten van dit progjaar (het album verscheen op 12 december vorig jaar dus we scharen het maar voor het gemak onder 2024) en verdient het dan ook om deze maand extra in het zonnetje gezet te worden. Vanavond doen we dat met "Forevermore", waarin te constateren valt dat er raakvlakken zijn te ontwaren met de muziek van The Underground Railroad, ten tijde van het debuutalbum van deze eveneens Amerikaanse band, "Through And Through" uit 2000.
Websites:
Bandcamp
Facebook.

WERELD VOL MUZIEK 2
Pageant – Vexation
Van “La Mosaïque De La Rêverie” (Made In Japan Records, 1986)

Ondanks dat Pageant maar twee volwaardige albums uitbracht, geldt de in 1981 opgerichte band toch als een van de klassieke namen uit de Japanse prog. De bezetting bestond uit gitarist Ikkou Nakajima, zangeres/toetseniste Hiroko Nagai, bassist Nagashima en drummer Hideaki Indou. Het duurde tot 1986 voordat het debuut “La Mosaïque De La Rêverie” verscheen. Op dit album was muziek met een hoog symfonisch gehalte te vinden, als een kruising tussen wat Renaissance en Genesis eind jaren zeventig lieten horen. Vaak is bij Japanse prog de zang het ondergeschoven kindje, maar dit is zeker niet het geval bij Pageant, want Hiroko Nagai heeft een zeer sterke stem. In 1989 verscheen het tweede volwaardige album “Pay For The Dreamers Sin”, dat een iets meer poppy karakter heeft. Helaas was dat ook gelijk het laatste wapenfeit van Pageant. Hiroko Nagai was daarna nog te horen op wat albums van Mr. Sirius. Gitarist Nakajima richtte in de jaren negentig de band Ie Ria Shan op en maakte daarmee één album. Toch is de muziek van Pageant deze eeuw nog op de podia te horen geweest, dankzij de Pageant-tributeband Go To Hong Kong waarmee Nakajima enkele concerten gaf. We gaan terug naar 1986 met het nummer “Vexation” van het debuut.
Websites:
https://www.progarchives.com/album.asp?id=3875 .

MONUMENT / HET DEBUUT
Quatro, Michael - In Collaboration With The Gods
Van "In Collaboration With The Gods" (United Artists Records, 1975 / Belle Antique, 2022)

De in het Detroit van 1950 geboren Michael Quatro is de oudere broer van de beroemde Suzi. Hij stond al als zevenjarig, klassiek geschoolde pianist op het podium. In 1972 startte hij een solocarrière met het door de Michael Quatro Jam Band uitgebrachte "Paintings", met daarop o.a. een cover van "The Court Of The Crimson King". Dit debuut en de een jaar later verschenen opvolger "Looking Deep Into The Mirror" zijn gevuld met een mix van op klassieke muziek geïnspireerde progressieve en elektronische rock en glammy hardrock. Hij zou op het symfonischerockpubliek echter vooral indruk maken met het ambitieuze, 19 minuten lange instrumentale titelnummer van het onder zijn eigen naam verschenen "In Collaboration With The Gods", waarbinnen de delen en subsecties elkaar razendsnel opvolgen. Opvallende elementen zijn hierin het met "Worn Down Piano" van Carnegie (beter bekend als Mark & Clark Band) vergelijkbare pianospel, King Crimson-achtige Mellotronpassages, melancholieke, romantische pianothema's en jankende gitaarpartijen. Ook een Queen-getinte gitaarbreak, een Tangerine Dream-achtige synthesizersolo en zelfs enige psychedelica met een sample uit "The Soft Parade" van The Doors ontbreken niet, evenmin als een amusante rock- en bluesversie van de kersthymne "Gloria In Excelsis Deo" en een vrolijke cafépiano, inclusief bijbehorende omgevingsgeluiden. Kortom, een monument dat aanvoelt als een rit in een achtbaan. Ook op de tweede plaatkant van de LP toonde Quatro zijn passie voor klassieke muziek, getuige titels als "Rockmanninoff’s Prelude In C Blunt Funk", "Ave Rock Maria" en "Prelude in A♭Crazy II" (met een gitaarsolo van Rick Derringer). Wat dat betreft is "In Collaboration With The Gods" een mooi slot van de trilogie die het met de genoemde platen van de Jam Band vormt. Alle drie langspelers werden in 2022 door Belle Antique op CD uitgebracht. Quatro bleef trouwens na 1975 muzikaal actief en maakte nog diverse albums in andere genres.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=5907
https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Quatro .

IN MEMORIAM: John Hawken (1940 - 2024)
Strawbs - Autumn
Van "Hero And Heroine" (A&M, 1974)

De Britse pianist/toetsenist John Hawken is ons helaas afgelopen week ontvallen. Zoals velen van zijn generatie begon hij zijn carrière met het spelen van rock & roll in de jaren 60 met dien verstande dat Hawken al vanaf jonge leeftijd een klassieke piano-opleiding had genoten. Dat laatste kwam hem goed van pas toen hij in 1969 samen met Jim McCarthy, Louis Cennamo en Keith en Jane Relf Renaissance oprichtte. Die line-up maakte twee albums waarna er zulke ingrijpende bezettingswisselingen plaatsvonden dat er een totaal nieuwe groep ontstond, zonder oorspronkelijke leden. Die nieuwe versie, met zangeres Annie Haslam en gitarist Michael Dunford, bleek wel heel succesvol in de jaren 70. Hawken sloot zich na wat omzwervingen uiteindelijk in 1973 aan bij Strawbs, waarmee hij twee albums maakte, “Hero And Heroine” en “Ghosts”. Daarna voegde hij zich bij de gehergroepeerde eerste Renaissance-bezetting die onder de naam Illusion (de titel van een van de vroege albums) nog eens twee albums maakte. Na Hawkens verhuizing naar de Verenigde Staten trok hij zich min of meer uit de muziekwereld terug. Jaren later, vroeg in dit nieuwe millennium, voegde Hawken zich weer bij Strawbs voor meerdere tournees en zelfs nog weer twee albums alvorens hij definitief met pensioen ging in 2008. Op 15 mei jl. overleed Hawken in zijn woonplaats Metuchen in New Jersey (USA). Als eerbetoon kiezen we voor de epische, driedelige openingstrack van het Strawbs-album “Hero And Heroine” uit 1974, waarvoor Hawken de prachtige slotmelodie schreef die hij in het derde deel introduceert op piano.
Websites:
https://www.strawbsweb.co.uk/
https://www.facebook.com/strawbsweb .

NIEUW
MesaVerde – Pickings For The Beast
– Moments
Van “All Is Well” (Apollon Records, 2024)

MesaVerde is een Noors kwartet dat uit ervaren muzikanten bestaat. Naar eigen zeggen kent het viertal alle aspecten van het muzikant-zijn, van stadionconcerten tot zweterige clubs. Die ervaring is opgedaan in uiteenlopende (begeleidings)groepen, stilistisch variërend van pop tot jazz. Zo speelde een van de leden met Bugge Wesseltoft. Die ervaring is goed af te horen aan de 9 songs op “All Is Well”. De manier waarop men een best wel ongewone akkoordeprogressie simpel en luchtig weet te laten klinken, hoe er wordt omgegaan met melodieën, harmonieën en de plaatsing van bondige solo's: het is allemaal even gehaaid en maakt dat “All Is Well” langzaam onder de huid kruipt en een blijvende indruk achterlaat. Zelf beluisterden we het album al een aantal malen na de Progwereld-recensie in februari, maar pas nadat we “All Is Well” tussentijds even hadden laten rusten voelde een hernieuwde kennismaking als thuiskomen. Intussen hebben we ontdekt dat “All Is Well” al het tweede MesaVerde-werkstuk is en hebben we ook het minstens zo geslaagde debuut “KY” uit 2022 in huis. Daarvan hoort u vast later nog wel wat terug bij ons. Voor vanavond kiezen we het verrassend dansbare “Pickings For The Beast” en het fraai naar een wat Canterburiaanse solo opbouwende “Moments”.
Websites:
https://www.facebook.com/MesaVerdeOfficial/
https://mesaverde.bandcamp.com/album/all-is-well.

NIEUW
Electric Asturias - Shippuu Jinrai
- Karma
Van "Dimensions" (eigen beheer, 2023)

Ietwat verlaat besteden we vanavond aandacht aan "Dimensions", het vorig jaar oktober verschenen vierde album van Electric Asturias. Deze Japanse band is min of meer voortgekomen uit het rond multi-instrumentalist Yoh Ohyama gevormde Asturias. Bij de elektrische variant speelt Ohyama alleen bas. De frivole instrumentale muziek heeft met name in het vioolspel kenmerken van klassieke muziek en folk, maar weet dit te verpakken in gloedvolle symfonische (jazz)rock. Er zijn passages die doen denken aan U.K. en Jerry Goodman, maar een vergelijking met Kansas’ instrumentale virtuositeit is ook relevant. De opvallende constanten bij de eerste drie platen – bezetting, hoesontwerp en de aanwezigheid van één, meerdelig epos – zijn op "Dimensions" doorgetrokken, met uitzondering van de line-up. Het toetsenwerk is hierop in handen van Eiji Nakamura, die naast zijn statige spel op de vleugel tevens de nadruk legt op wervelend orgel- en synthesizerwerk. Hierdoor, maar zeker ook door Kiyotaka Tanabe’s onvoorspelbare, Brufordiaanse drumwerk, worden de overeenkomsten met de instrumentale passages van het debuut van U.K. extra benadrukt. Dit wordt nog onderstreept tijdens het middengedeelte van "Karma", waarin een dwingende, aan Allan Holdsworths spel herinnerende gitaarsolo weerklinkt. Opvallend aan deze track is overigens het Franse walsje in het eerste en derde segment. Hier treedt de link die gitarist Satoshi Hirata en violiste Tei Sena hebben met de formatie Stella Lee Jones, die wereldmuziek met minimal, jazz en prog vermengen, sterk naar voren. "Dimensions" toont derhalve dat Electric Asturias, nog sterker dan voorheen, de finesse bezit om schijnbaar moeiteloos over te schakelen van Paganini-waardige vioolacrobatiek en staccato spel naar zwierige passages en gevoelige solo’s. Het album krijgt overigens nog meer dimensie door slotakkoord "Solace Of The Caged Bird", dat op een soulvolle, aan Jack Bruce verwante wijze vertolkt wordt door gastzanger Kazuhiro Watanabe. Voor deze Xymphonia hebben we echter gekozen voor het genoemde "Karma", voorafgegaan door het stevige, treffend getitelde "Shippuu Jinrai", dat staat voor "stormachtige bliksem".
Websites:
https://asturias.bandcamp.com/
https://asturias754.wixsite.com/eleas/en-home
De overkoepelende site voor alle Asturias-varianten
https://www.facebook.com/yoh.ohyama .

VOORPROEFJE
Simons, Simone - Aeterna
Van het nog te verschijnen album "Vermillion" (Nuclear Blast, 23 augustus 2024)

Al meer dan 20 jaar is Simone Simons zangeres en frontvrouw van Epica. Later dit jaar heeft deze symfonische metalformatie twee bijzondere concerten met symfonie-orkest op het program: 20 september in AFAS Live, Amsterdam en 7 december in Mexico City. Voor het zover is, wordt er in de studio druk gewerkt aan een nieuw Epica-studio-album. Toch heeft Simons blijkbaar nog de nodige gaten in haar agenda overgehouden. Afgelopen week maakte ze namelijk bekend dat op 23 augustus haar eerste solo-album gaat verschijnen: "Vermillion". Daar waar haar in hetzelfde genre actieve goede vriendin Floor Jansen er bewust voor koos om met haar vorig jaar verschenen solo-album "Paragon" een poprichting in te slaan, blijft Simons solo trouw aan haar metalroots. Daartoe heeft ze voor "Vermillion" de samenwerking gezocht met een andere internationaal bekende Nederlander in dit genregebied: niemand minder dan songschrijver/producer Arjen "Ayreon" Lucassen. De twee kennen elkaar al jaren en Simons was zowel op Ayreon-albums te horen als bij de live-shows betrokken. Op "Vermillion" zullen naar eigen zeggen progrock, filmmuziek en ook elektronische elementen vermengd worden met de van Epica bekende bombastistche metalsound. Dat is zeker ook te horen in het nu als voorproefje inclusief videoclip uitgebrachte "Aeterna".
Websites:
https://www.simonesimonsmusic.com/
https://www.facebook.com/simonesimonsmusic
Dit nummer op YouTube: .

NIEUW
Samurai Of Prog, The – Rebirth
Van de 4CD-set “Omnibus – 3” (Seacrest Oy, 2024)

The Samurai Of Prog, opgericht in 2009, bestaat uit Steve Unruh uit de V.S., de Italiaan Marco Bernard en de Fin Kimmo Pörsti. Van Samurai Of Prog verschenen maar liefst achttien albums in veertien jaar, en daarnaast ook nog eens de nodige verzamelboxen. We zijn inmiddels aan “Omnibus – 3” toe. Deze box beslaat de korte periode 2021 tot en met 2022, waarin vier CD’s werden uitgebracht. In deze boxset vinden we de albums:
1. “The Lady And The Lion”, dat vol staat met erg ambachtelijke en knap uitgebalanceerde symfonische rock. En het wonderlijke is dat de muziek vol klinkt maar nooit bombastisch. Soms neigt het zelfs naar kamermuziek. Fans van Kayak en Camel zullen verheugd vaststellen dat “Iron John” geschreven is door Ton Scherpenzeel.
2. “The White Snake” gaat op dit elan verder en blijkt de andere helft van een sprookjestweeluik. De formule is inmiddels vertrouwd: Bernard en Pörsti tuigen het skelet op, waana een flinke rij gasten de visie van het trio gestalte geeft.
3. “The Spaghetti Epic 4”, waarmee je je meteen in een Sergio Leone-film waant. Sommige passages klinken ronduit als een pastiche op de muziek van Ennio Morricone. De symfostukken zijn opnieuw erg vaardig gedaan. Fans van de Rock Progressivo Italiano zullen hiervan smullen.
4. “Anthem To The Phoenix Star” is een wat minder werkstuk van de heren. Slecht is het zeker niet, maar voor een topensemble is het gewoon niet goed genoeg. Prima materiaal wisselt af met ongeïnspireerde stukken. Met gastzangers als Yogi Lang (RPWL) en Clive Nolan.

Net als de andere omnibussen is ook deze voorzien van bonusmateriaal. In totaal zijn vijf nieuwe nummers toegevoegd, met bijna veertig minuten aan nieuwe muziek. Bij elkaar toch gewoon wéér een albumlengte aan extra's! Zo is deze verzamelbox een mooie gelegenheid om in één klap een flink portie werk van Marco Bernard, Kimmo Pörsti en Steve Unruh in huis te krijgen. In een mooi doosje ook, met artwork van Ed Unitsky. De nieuwe nummers zijn zeker geen leftovers en maken de aanschaf van “Omnibus 3” nog eens extra interessant. Wij gaan vanavond naar zo'n nieuw nummer luisteren: ''Rebirth”, toegevoegd aan het album “Anthem To The Phoenix Star”. (gebruikte bronnen: damusic.be en Progwereld)
Websites:
https://www.seacrestoy.com/the-samurai-of-prog
https://www.facebook.com/thesamuraiofprog .

Konchordat – Panic Room
Van "The New Crusade" (eigen beheer, 2011)

De Britse groep Konchordat maakt volle, pure symfonische rock, die in het verlengde ligt van de neoprog van eind jaren '80 en begin jaren '90. Van de band verschenen drie albums. Over het debuut “English Ghosts” uit 2009 valt te vermelden dat de productie helaas nogal matig was, waardoor het aanwezige talent niet geheel uit de verf kwam. De opvolger “The New Crusade” kwam 2 jaar later uit en in 2016 tenslotte het beduidend steviger “Rise To The Order”. Vanavond schenken we aandacht aan het tweede album, dat een stuk frisser en strakker klinkt dan het debuut. Dit kan mede op conto worden geschreven van Stuart Martin. Was hij op het debuut nog te gast en speelde daar de gitaar en toetsen, op “The New Crusade” neent hij ook de zang voor zijn rekening. Met oprichter Steve Cork (bas en toetsen) hebben we dan meteen al de hele vaste line-up genoemd. Voor het drumwerk is Liam Green ingehuurd. Eén van de hoogtepunten is “Panic Room”, dat begint als een stevig rocknummer met een lekker in het gehoor liggende wisselwerking tussen gitaar en toetsen. Hierna, in het middenstuk, volgt er gelaagd toetsenspel om tenslotte naar een apotheose te gaan met de prachtig uitgevoerde gitaarsolo.
Websites:
https://konchordatuk.bandcamp.com/album/the-new-crusade
https://www.facebook.com/profile.php?id=100064068697839 .

LIVE-TIP / 40 JAAR
Pendragon – Fly High, Fall Far
Van “Fly High, Fall Far” (Awareness Records, 1984 ; heruitgave als bonus op CD-versie “The Jewel” (Toff Records, 1991))

Volgend weekend, op zaterdag 18 mei speelt Pendragon weer in Poppodium Boerderij in Zoetermeer en morgenavond 13 mei is de Britse band voor ons wat dichterbij in Oberhausen te aanschouwen. De live-bezetting bestaat nu uit 6 personen, door de toevoeging van twee achtergrondzangeressen waaronder Sally Minnear. Er is een feestje te vieren want het is nu 40 jaar geleden dat de debuut-EP “Fly High, Fall Far” verscheen. In 1984 bestond Pendragon uit zanger/gitarist Nick Barrett, toetsenist Rik Carter, bassist Peter Gee en drummer Nigel Harris. In de lijn met veel generatiegenoten werd een compactere vorm van symfonische rock neergezet, waar het titelnummer een goed voorbeeld van is. De wat langere instrumental “Excalibur” is achteraf als voorbode te beschouwen op het latere bandgeluid. We hebben “Fly High, Fall Far” nog nooit gedraaid, dus dat gaan we nu goed maken.
Websites:
https://www.pendragon.mu/
https://www.facebook.com/PendragonHQ .

LIVE-TIP
Yes – Living Out Their Dream
Van “Mirror To The Sky” (Frontiers, 2023)

Op vrijdag 17 mei speelt Yes in Musis in Arnhem. Op het programma staat o.a. een flinke uitsnede van de dubbelaar “Tales From Topographic Oceans”, maar ook het door velen misschien alweer vergeten “The Ladder” is een bron van de huidige setlist, alsmede werk van vóór dat er ook maar iemand van de huidige bezetting in de band zat. Vorig jaar waren we behoorlijk positief over het toen verschenen “Mirror To The Sky”. We zullen het naar alle waarschijnlijkheid met één nummer van dat werkstuk moeten doen, waar ook een mooi verzorgd earbook met Dolby Atmos- en Surroundmix verscheen. Hoe dan ook is de actualiteit een mooie aanleiding weer eens een song van het album te draaien: het vlotte “Living Out Their Dream”.
Websites:
https://www.yesworld.com/
https://www.facebook.com/yestheband.

ALBUM VAN DE MAAND
Twenty Committee, The - A Star In The Eye
Van "The Cycle Undone" (eigen beheer, 2023)

Soms vind je een album dat, naarmate het aantal luisterbeurten toeneemt, meer en meer onder je huid gaat zitten. "The Cycle Undone", het tweede album van de Amerikaanse band The Twenty Committee, is daar een sterk voorbeeld van. Het is een knap in elkaar gezet en gelaagd dystopisch sciencefiction-conceptwerkstuk, waarop we prachtige symfonische rock horen, die af en toe wel wat weg heeft van de muziek van Steven Wilson, The Flower Kings of Vienna Circle, maar ook door zijn klassieke invloeden van Advent. En net als laatstgenoemde, eveneens Amerikaanse band voegt de The Twenty Committee prachtige vocale harmonieën toe aan de arrangementen. Noemenswaardig is daarnaast de mooie gastrol voor Renaissance-zangeres Annie Haslam. Haar medewerking is op zich niet zo heel vreemd, want zanger, toetsenist en songschrijver van The Twenty Committe, Geoffrey Langley, maakt alweer een aantal jaren deel uit van Renaissance. Wellicht ook de reden dat het 10 jaar duurde voordat hij toekwam aan een vervolg op het The Twenty Committee-debuut "A Lifeblood Psalm". "The Cycle Undone" is één van de vroege hoogtepunten van dit progjaar (het album verscheen op 12 december vorig jaar dus we scharen het maar voor het gemak onder 2024) en verdient het dan ook om deze maand extra in het zonnetje gezet te worden. Vanavond doen we dat met "A Star In The Eye", waarin we horen dat Langley zeker ook goed overweg kan met zijn toetsenarsenaal en dat gitarist en co-producer Jeff Bishops heerlijke gitaarspel daar prima tegenwicht aanbiedt.
Websites:
Bandcamp
Facebook.

HERUITGAVE
Golden Earring – Mission Impossible (live)
Van de 2CD+DVD-set “Back Home – The Complete Leiden 1984 Concert” (Red Bullet, 2024; uitgebreide heruitgave van “Something Heavy Going Down” (21 Records, 1984)

Het in 1984 sterk opkomende en zeer hippe MTV wilde graag een concertopname uitzenden van 'onze' Golden Earring, die na de hit “Twilight Zone” weer op de kaart stonden aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. De groep tourde destijds, na het verschijnen van “N.E.W.S.” voor de tiende (en naar later zou blijken laatste) keer door de Verenigde Staten. Er werd echter besloten het concert niet aldaar, maar 'thuis' op te nemen, onder regie van de man die ook een paar bijzondere videoclips met de groep had gedraaid: filmregisseur Dick Maas. Zo werd er een 'homecoming concert' georganiseerd voor een 8000 man sterk publiek in de Groenoordhallen in Leiden. De Hagenezen waren live indertijd op de top van hun muzikale kunnen. De wijze waarop bijvoorbeeld gitarist George Kooymans en drummer Cesar Zuiderwijk elektronica aanwendden en zo hun geluidenarsenaal uitbreidden gaf daarbij hier en daar een progressief trekje aan wat in de basis 'straight' rockmuziek was. Om dit te constateren hoefde je de registratie destijds niet gezien te hebben, er werd namelijk ook een uittreksel van op LP uitgebracht onder de titel “Something Heavy Going Down”. Het pakkende titelnummer was een toegevoegde studio-opname van een losse single die eigenlijk was opgenomen voor een filmsoundtrack (maar daarvoor niet gebruikt). De video-opnamen werden in 2005 als eens heruitgebracht onder de titel “Live From The Twilight Zone”, maar de beeldkwaliteit daarvan was niet optimaal. Nu in het kader van het 40-jarig jubileum van deze opnamen, is er een uitgebreide heruitgave verschenen in de door Xymphonia-vriend Wouter Bessels geproduceerde reeks die ons eerder fraai opgepoetste versies van ”Eight Miles High”, “Moontan”, “Live” en “Cut” opleverde. Bessels heeft drie jaar aan de remastering van de beeld- en geluidsopnamen gewerkt en het resultaat is er dan ook naar. Bovendien is nu het complete concert (met de oorspronkelijke songvolgorde) te horen op twee CD's, aangevuld met alle versies van “Something Heavy Going Down”. De bijgesloten DVD bevat naast de concertfilm ook een handvol videoclips. Eén van de sterkste nummers van het destijds actuele “N.E.W.S.” is zonder meer “Mission Impossible”, dat zeker in de langere live-uitvoering het zojuist beschreven progressieve randje heeft.
Websites:
https://golden-earring.nl/
https://www.facebook.com/goldenearring .

EIGHTIES
Toto - A Thousand Years
Van "The Seventh One" (CBS, 1988)

Op safari in je eigen muziekcollectie: iedere liefhebber met een bovengemiddeld grote verzameling weet wel wat we daarmee bedoelen. Het opvissen van albums uit je collectie die je misschien wel jaren niet meer gedraaid hebt, omdat er altijd wel iets nieuws was dat voorrang opeiste. Deze week overkwam ons dat met "The Seventh One" van Toto, het album waar op de laatste echt grote hitsuccessen staan van deze Amerikaanse band met songs als “Pamela” en “Stop Loving You” (met Jon Anderson op achtergrondvocalen). Het album is zeker in AOR-kringen echt wel een klassieker en bevat dan ook naast de hits nog andere ware pareltjes, zoals “A Thousand Years”, geschreven door toetsenist David Paich, zanger Joseph Williams en Mark T. Williams. Die laatste twee zijn broers, en zonen van de befaamde film-componist John Williams, maar Mark kennen we ook als de originele drummer van World Trade, de melodieuze rockband rond de tegenwoordig bij Yes bassende Billy Sherwood – daarmee is dat dus op “The Seventh One” met een omweg een tweede Yes-link te noemen.
Websites:
https://totoofficial.com/
https://www.facebook.com/totoband.

SEVENTIES
Argent – Clown
Van "Circus" (Epic, 1975 / Green Tree Records, 2008)

Rod Argent werd in de jaren 60 bekend met The Zombies, de band met zanger Colin Blunstone. Begin jaren 70 richtte hij een nieuwe band op die zijn achternaam droeg. Argent werd vooral bekend van de AOR-stomper “Hold Your Head Up”, maar de band maakte wel degelijk uitgesponnen progressieve rock. Waar het op de eerste plaat nog weleens richting de psychedelische kant – ergens tussen Pink Floyd en Deep Purple - ging, was dat bij de opvolgers wel verdwenen. Toen in 1975 zanger Russ Ballard de band verliet, moest Argent zich herpakken, waarna het studio-album “Circus” met gemengde gevoelens werd ontvangen. Hitgevoelig materiaal wasn verdwenen en hiervoor in de plaats kwam een meer jazzy benadering. Het resultaat doet af en toe denken aan het Manfred Mann's Earth Band van die jaren. Wat de critici er echter ook van vonden, “Circus” blijkt een fijne plaat, vol mooi toetsenwerk, dat de progliefhebber zeker zal bekoren. Tien jaar geleden draaiden we al eens “Highwire”, met heerlijk Mellotron-spel, maar ook een zeer lekkere gitaarsolo van het toen vers toegetreden bandlid John Grimaldi. Vanavond aandacht voor de ballade "Clown" waarin plaats is voor een fijne Minimoog-solo. Overigens zijn The Zombies, inclusief Rod Argent, na de hereniging in 2004 nog steeds actief. Deze en volgende maand treedt de band verschillende keren op in Groot Brittannië, terwijl ook optredens in Polen en de V.S. gepland zijn en er volgend jaar maart zelfs een concert tijdens de Flower Power Cruise in Miami, Florida volgt.
Websites:
https://www.rodargent.com/
https://www.facebook.com/thezombiesmusic
https://www.thezombiesmusic.com/ .

WERELD VOL MUZIEK
Crucis – Los Delirios Del Mariscal
Van “Los Delirios Del Mariscal” (RCA Victor, 1976), samen met “Crusis” op de CD “Kronologia” (Record Runner, 1995)

Crucis geldt als een van de grondleggers van de prog in Argentinië. De band was maar een korte tijd actief, van 1974 tot 1977, maar wist toch twee albums uit te brengen, beiden in hetzelfde jaar 1976 nog wel: “Crusis” en “Los Delirios Del Mariscal”. Zo'n 20 jaar geleden werden ze samen op één CD uitgebracht onder de titel “Kronologia”. Zoals te verwachten bij Zuid-Amerikanen bevat de muziek behoorlijk wat schwung en zeker ook flirts met jazzrock. Verwantschap is er te horen met Nederlandse tijdgenoten Focus en Finch, maar ook met Camel. Het voor vanavond geselecteerde “Los Delirios Del Mariscal” is het tien minuten durende titelstuk van het tweede Crusis-album, waarin trekjes van het Australische Sebastian Hardie zijn te ontwaren.
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=488 .

NIEUW
Elevenwire - Blood Red Sun
- Paradigm
Van "Blood Red Sun" (OOB Records, 2024)

Elevenwire is een nieuwe band uit de V.S. Het trio is de bezegeling van een lange vriendschap tussen de gebroeders Ron (gitaar, bas, zang) en Jonathan Hughes (toetsen, zang) met Jim Armstrong (gitaar). Op het onlangs bij het Nederlandse OOB Records op CD verschenen debuut "Blood Red Sun" wordt het drietal bijgestaan door de vooral van The Neal Morse Band bekende Eric Gillette op drums (die tevens zijn studio beschikbaar stelde voor de mix en mastering). Afgaande op de muzikale voorkeuren van de musici en de muziekstijl op dit dystopische conceptalbum, rekenen we Elevenwire tot de derde generatie van de Amerikaanse progressieve rockgemeenschap. Zo verraden de negen, gemiddeld zo’n zes minuten durende songs de erfenis van de jaren 70-garde (Kansas, Boston, Rush, Dixie Dregs), die op zijn beurt beïnvloed was door de Britse voorhoede (Genesis, Yes) en de klassieke meesters. Daarnaast werkt ook de US-progscene vanaf 1990 (Spock’s Beard, Transatlantic, Neal Morse) door in de composities op "Blood Red Sun". Wat vooral opvalt is het geloof in traditionele songstructuren, wat zich uit in dreigend of grimmig gezongen, in progmetalsferen verkerende coupletten, gevolgd door catchy en meeslepende refreinen in de rijke A.O.R.-traditie en onderbrekingen door instrumentale hoogstandjes. Daarnaast zijn de arrangementen fantasievol en gedetailleerd vervaardigd. Hierin krijgen shred-gitaaruitspattingen en ronkende Hammondpassages net zoveel ruimte als flitsende Moog-solo’s, synthesizer-effecten en melodieuze elektrische gitaarmelodieën. Vooral in het tegen de acht minuten klokkende "Paradigm", met een gastrol voor violist Trent Smith, valt alles perfect op zijn plek. Dit nummer hebben we dan ook voor vanavond uitgekozen, voorafgegaan door het vol instrumentale duellen zittende titelnummer.
Websites:
https://elevenwire.bandcamp.com/album/blood-red-sun
https://elevenwireband.com/
https://www.facebook.com/elevenwire (inclusief een kans de CD te winnen)
https://oob-records.com/product/elevenwire-blood-red-sun/ .

NIEUW
O'Donovan, Aoife – Daughters
– America, Come
Van “All My Friends” (Yep Roc Records, 2024)

Twee jaar geleden draaiden we voor het eerst muziek van de Amerikaanse progressieve singer-songwriter Aoife O'Donovan, van haar toen verschenen derde volwaardige album “Age Of Apathy”. De nu verschenen opvolger “All My Friends” is een bijzonder project met thematisch songmateriaal dat geschreven is in opdracht van twee festivals. Als onderwerp fungeert de suffragette-beweging, de actiegroep voor vrouwenrechten die meer dan een eeuw geleden baanbrekend werk op dat vlak heeft verricht in de VS (en zusterbewegingen in de rest van de wereld). Vooral de songs die geschreven zijn voor een samenwerking met het Orlando Philharmonic Orchestra springen eruit, door de kleurrijke, maar wel subtiel gehouden orkestarrangementen van Tanner Porter. In “America, Come” is daarbij voor de tekst gebruik gemaakt van fragmenten uit speeches van Carrie Chapman Catt, een van de meest prominente sufragettes. Als aanvulling op die opdrachtwerken is een al even fraai gearrangeerde bewerking van een Bob Dylan-song over een van de sufragettes van destijds toegevoegd. Wij gaan luisteren naar het al genoemde “America, Come”, voorafgegaan door het naadloos hieraan vast zittende “Daughters”.
Websites:
http://aoifeodonovan.com/
https://www.facebook.com/aoifeodonovanofficial/ .

NIEUW
Moray, Jim - Long Lankin
Van "Beflean : An Alternative History 2002-2023" (Managed Decline, 2023)

"Beflean : An Alternative History 2002-2023" is het achtste studioproduct van Jim Moray. Het is de opvolger van "The Outlander" uit 2019, dat de geschiedenis inging als zijn meest traditionele. Die eer zou zo maar kunnen overgaan naar dit nieuwe album. Hierop presenteert de Engelsman namelijk herbewerkingen van eerder door hem vertolkte stukken. Dit keer legt hij de nadruk op akoestische instrumenten, hoewel hij zijn progressieve bloed trouw blijft door de subtiele inbreng van geluidseffecten en elektrische instrumenten. Tevens nodigde hij enkele bevriende musici uit bijdragen te leveren op typische folkinstrumenten. Daarbij had hij de beschikking over de ideale studio: Abbey Road. Met trots vertelt hij dat hij daarbij gebruik kon maken van microfoons die de muziek van grootheden als Kate Bush en Radiohead hadden vastgelegd. Van dit uiterst stemmige album hebben we "Long Lankin" geselecteerd, een bewerking van de als "Child 93" gecatalogiseerde traditional, die Moray eerder vertolkte op "In Modern History" uit 2010. Als je Jim Moray binnenkort live wilt aanschouwen, zul je naar Engeland moeten afreizen alwaar hij in mei enkele optredens geeft als voorprogramma van folklegende Richard Thompson. Daarna zal hij op enkele festivals te bewonderen zijn.
Websites:
https://jimmoray.co.uk/
https://www.facebook.com/jimmoray/ .

OBSCUUR
Raw Material – Sun God
Van “Time Is…” (Neon, 1972)

Het tweede album van Raw Material werd in 1971 op het befaamde label Neon uitgebracht. Was het titelloze debuut van een jaar eerder meer psychedelisch, bluesy en folky van karakter, deze opvolger, “Time Is...” getiteld, laat duidelijk horen dat de Britse band intussen geluisterd had naar de toen opkomende progbands, zoals King Crimson, Yes en voornamelijk Van Der Graaf Generator. Overeenkomst met de laatstgenoemde groep is het veelvuldig gebruik van blaasinstrumenten. Succes bleef echter uit en na “Time Is...” was het al snel gedaan met Raw Material. Sindsdien werd er ook weinig meer vernomen van de bandleden. Een originele vinyl-editie van “Time Is...” is een zeldzaamheid. Als je de plaat al eens ergens tegenkomt, moet je er toch snel een gemiddeld maandsalaris voor neertellen. Gelukkig is er een zeer goede heruitgave op CD verschenen bij Repetoire Records.
Meer info:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1624 .

(OP)NIEUW / IN HET NIEUWS
Moon Safari – A Lifetime To Learn How To Love
Van het album “Himlabacken Vol. 2” (Blomljud Records (=eigen beheer), 2023)

Het in 2003 in het Zweedse Skellefteå opgerichte Moon Safari blinkt uit in vocale zangharmonieën, zoals die ook worden toegepast door Amerikaanse vocal groups als Take 6 en Manhattan Transfer. Dit wordt gecombineerd met muziek in de geest van symfonische rock uit de jaren zeventig, zoals gemaakt door bijv. Yes. We gaven bij Xymphonia dit sextet al de nodige aandacht sinds debuut “A Doorway To Summer” uit 2005, waarna nog 3 studio-albums volgden. Tien jaar moesten we wachten op het vervolg op “Himlabacken Vol. 1”. In die jaren rommelde het wat in de gelederen. Originele drummer Tobias Lundgren werd in 2015 vervangen door Mikael Israelsson. Ook verliet Simon, één van de drie broers Åkesson, tijdelijk het moederschip, maar hij is weer terug. Wel was er afgelopen maand een nieuwtje: de jongste Åkesson-broer, Sebastian, heeft zich teruggetrokken uit de live-bezetting van Moon Safari. In thuisland Zweden wordt hij namelijk compleet in beslag genomen door het enorme succes van zijn close harmony-zanggroep Dadharmony (die uitsluitend bestaat uit jonge vaders). Hij is gewoon te horen op het album ''Himlabacken Vol. 2'', dat het unieke, vertrouwde Moon Safari-geluid heeft. “A Lifetime To Learn How To Love” is één van de negen composities van dit album, dat in totaal 68 minuten klokt, pakkend maar tegelijkertijd muzikaal uitdagend.
Websites:
https://www.moonsafari.se/
https://www.facebook.com/moonsafariofficial
https://moonsafari.bandcamp.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Six By Six – The Arms Of A Word
– Obiliex
Van “Beyond Shadowland” (InsideOut / Sony Music, 2024)

In de nazomer van 2022 konden we het debuut begroeten van een samenwerking die weinigen hadden zien aankomen. Twee veteranen uit respectievelijk de prog- en hardrockwereld, Saga-gitarist Ian Crichton en Saxon-drummer Nigel Glockler, bleken een nieuw trio te hebben gevormd met Robert Berry. Die laatste allerskunner had de jaren ervoor met 3.2 voortgebouwd op zijn oude samenwerking met twee derde van Emerson, Lake & Palmer. Deze nieuwe supergroep werd Six By Six gedoopt, tevens de titel van het destijds verschenen debuut. Vrij vlotjes is er nu, minder dan twee jaar later, al een opvolger. Dit “Beyond Shadowland” ligt rechtstreeks in het verlengde van de voorganger. De uit duizend herkenbare, heldere stem van Robert Berry staat centraal, maar in vergelijking met zijn andere projecten is de muziek die hem omgeeft in diverse songs een stuk steviger. De aan die van Alex van Halen herinnerende drumstijl van Glockler werkt dat in de hand, maar Crichtons gitaarstijl is ook hardrockender dan bij Saga. Tegenwicht wordt geboden door songs waarin Crichton ook de akoestische gitaar hanteert, zoals in “Obiliex” en nog meer in “Only You Can Decide”. “Obiliex” bevat dan wel weer een gave, originele elektrische gitaarsolo van de Canadees. Berry's primaire instrument is bij Six By Six de basgitaar, maar hij zorgt ook voor akkoordenwerk op keyboards wat er in het eindresultaat voor zorgt dat het geluidsbeeld ook helemaal vól is. We gaan er vanavond fel in met een van de hardere songs van “Beyond Shadowland” in de vorm van “The Arms Of A Word” en vervolgen met het genoemde “Obiliex” dat meteen ook een van de meest symfonische songs van de plaat is. Overigens kunnen we de live-verrichtingen van dit trio in het najaar beoordelen, op 18 september in de Cacaofabriek in Helmond en een dag later in Poppodium Boerderij te Zoetermeer.
Websites:
https://sixbysixband.com/
https://www.facebook.com/Sixbysixband.

ALBUM VAN DE MAAND
Twenty Committee, The - Sparks In The Mind
Van "The Cycle Undone" (eigen beheer, 2023)

Soms vind je een album dat, naarmate het aantal luisterbeurten toeneemt, meer en meer onder je huid gaat zitten. "The Cycle Undone" van de Amerikaanse band The Twenty Committee is daar een sterk voorbeeld van. Het is een knap in elkaar gezet en gelaagd dystopisch sciencefiction-conceptwerkstuk, waarop we prachtige symfonische rock horen, die af en toe wel wat weg heeft van de muziek van Steven Wilson, The Flower Kings of Vienna Circle, maar ook door zijn klassieke invloeden van Advent. En net als laatstgenoemde, eveneens Amerikaanse band voegt de The Twenty Committee prachtige vocale harmonieën toe aan de arrangementen. Noemenswaardig is daarnaast de mooie gastrol voor Renaissance-zangeres Annie Haslam. Haar medewerking is op zich niet zo heel vreemd, want zanger, toetsenist en songschrijver van The Twenty Committe, Geoffrey Langley, maakt alweer een aantal jaren deel uit van Renaissance. "The Cycle Undone" is één van de vroege hoogtepunten van dit progjaar (het album verscheen op 12 december vorig jaar dus we scharen het maar voor het gemak onder 2024) en verdient het dan ook om nog eens extra in het zonnetje gezet te worden. We trappen de maand af met “Sparks In The Mind”.
Websites:
Bandcamp
Facebook.

Windom End – Walk This Way
Van “Perspective Views” (FREIA Music / Belle Antique, 2020)

Windom End werd in 2007 opgericht na een discussie wie nu de beste gitarist ter wereld zou zijn (Steve Rothery natuurlijk …) tussen gitarist Tomas Nyström en bassist Pierre Stam die al met de deathmetalband Mourning vier albums op zijn naam had staan. Muziek schrijven ging het duo goed af, het blijkt echter lastiger een drummer te vinden. Wel werd al snel Mikael Arvidsson als zanger gevonden. In 2015 besloot men contact op te nemen met drummer Tobias Lundgren, die dan inmiddels Moon Safari heeft verlaten en volmondig instemde Windom End te komen versterken. Het duurde vervolgens nog vijf jaar voordat “Perspective Views” klaar was. Het album verscheen in Europa via Freia Music eerst alleen als LP, terwijl in Japan het label Belle Antique tegelijkertijd een dubbel-CD-versie uitbracht. De tweede CD bevat de drie nummers van de 10” vinyluitgave “For Better Times”. Maar hoe klinkt de muziek eigenlijk? Als je zou hebben gezegd dat Windom End band uit het Engeland van begin jaren 80 komt, dan zou menig muziekliefhebber er zijn ingetrapt. De muziek van “Perspective Views” heeft een hoge dosis oude Marillion en IQ maar ook zijn er parallellen hoorbaar met de eerste paar albums van Arena. Toch is er wel degelijk een eigen draai aan de muziek gegeven, die je kan toeschrijven aan Zweedse eigengereidheid. Nu vraag je je waarschijnlijk af: maar als de band klinkt als genoemde voorbeelden, hoe zit het dan met een toetsenist? Die heeft de band niet: Nyström en Stam bespelen beiden naast hun hoofdinstrument keyboards, die zo uiteindelijk tóch een nogal prominente rol hebben op dit album. Anno 2024 werkt Windom End rustig aan een opvolger. We gaan in afwachting daarvan luisteren naar “Walk This Way” (geen cover;-)).
Websites:
http://windomend.com/
https://windomend.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/windomend .

IN MEMORIAM: Richard Tandy
E.L.O. – Tightrope
Van het album “A New World Record” (Jet Records / Epic, 1976)
E.L.O. – Mr. Blue Sky
Van het album “Out Of The Blue” (Jet Records / Epic, 1977)

Richard Tandy, de toetsenist van de Britse groep Electric Light Orchestra (E.L.O.), is op 76-jarige leeftijd overleden. Het nieuws werd bekendgemaakt door zijn vriend en E.L.O.-voorman Jeff Lynne. Een specifieke doodsoorzaak werd niet gemeld. Tandy kwam de groep versterken in 1972, nadat het debuutalbum al was verschenen. Hij stapte van gitaar over naar toetsen omdat daar een plekje was vrijgekomen. In alle verschillende samenstellingen van E.L.O. zou Tandy met Lynne en drummer Bev Bevan de ruggengraat blijven vormen van de band uit Birmingham. In een tijd dat toetsenisten met nieuwe elektr(on)ische instrumenten meer mogelijkheden kregen, drukte Tandy zijn stempel op het geluid van E.L.O.: naast piano bediende hij zich van een Minimoog-synthesizer, een elektrische piano van Wurlitzer, de Clavinet en een Mellotron. Met hem had de band hits als “Can't Get It Out Of My Head”, “Don't Bring Me Down”, “Evil Woman” en “Livin' Thing”. Tandy zelf is vervormd te horen op vermoedelijk de meest bestendige hit van de band, “Mr. Blue Sky”, die nog consequent elk jaar bij de honderd beste platen in de Radio 2 Top 2000 zit. Door zijn stem door een vocoder te halen, geeft hij het aanstekelijke nummer mysterieuze robotklanken mee. In 1986 ging de groep uit elkaar. In 2014 volgde een doorstart onder de naam Jeff Lynne’s Electric Light Orchestra. Er verschenen 2 albums: “Alone In The Universe” (2015) en “From Out Of Nowhere” (2019): op dit laatste album verzorgde Richard Tandy op het nummer “One More Time” de pianopartij. In 2017 trad ELO toe tot de Rock And Roll Hall Of Fame. Als eerbetoon aan Tandy gaan we luisteren naar “Tightrope” van het album “A New World” uit 1976 en vervolgens “Mr. Blue Sky” van het album “Out Of The Blue” uit 1977. (gebruikte bronnen: nos.nl en Het Parool)
Websites:
https://www.jefflynneselo.com/
https://www.facebook.com/JeffLynnesELO/ .

IN MEMORIAM: Mike Pinder (1941 - 2024)
Moody Blues, The - Watching And Waiting
Van "To Our Children's Children's Children" (Threshold, 1969 / 4CD+Blu-ray Deluxe Edition: Universal, 2023)
Moody Blues, The - Melancholy Man
- The Balance
"Question Of Balance" (Threshold, 1970)

Vorige week bereikte ons het bericht dat Mike Pinder, voormalig toetsenist en mede-oprichter van The Moody Blues, op 83-jarige leeftijd is overleden. Enige jaren geleden werd hij getroffen door dementie. Pinder was al vroeg muzikaal actief en was bijvoorbeeld in 1963 met zijn toenmalige band support act van The Beatles. In die tijd was Pinder ontwikkelaar en kwaliteitscontroleur bij Streetly Electronic, het bedrijf van de uitvinders en bouwers van de Mellotron. In 1964 was hij mede-oprichter van The Moody Blues, waarmee al snel succes werd geboekt met rhythm & blues-nummers als “Go Now”. Dat succes was echter van korte duur en na wat bezettingswisselingen ontstond er met zanger/gitarist Justin Hayward en zanger/bassist John Lodge een nieuwe line-up, die zich ging werpen op het schrijven van eigen, progressief materiaal. Pinder kocht een tweedehands Mellotron en werd daarmee verantwoordelijk voor het symfonische geluid van The Moody Blues, die van grote invloed was op vele vroege progressieve rockbands. Maar die invloed ging veel verder, want het was Pinder die de Mellotron introduceerde aan zijn vriend John Lennon die het vervolgens op “Strawberry Fields Forever” ging gebruiken. Pinder bleef tot 1978 lid van The Moody Blues. Daarna kwam hij terecht op de muziekafdeling van het computerbedrijf Atari. Hoewel er maar twee solo-albums van hem zijn verschenen, bleef hij wel aldoor muziek maken. We kiezen vanavond voor een drietal tracks die het scala van zijn talent laten horen: allereerst zijn prachtig golvende Mellotron-spel in het slotstuk van "To Our Children's Children's Children (1969): “Watching And Waiting”. We vervolgen met het slottweeluik van het album "Question Of Balance" (1970), waarvan “Melancholy Man” door Pinder is geschreven en gezongen en hij ook diegene is die het door drummer Graeme Edge geschreven gedicht voordraagt in “The Balance”. Al met al een passend eerbetoon aan de originele Mellotron Man. P.S.: “Watching And Waiting” is afkomstig van de uitgebreide 4CD+BluRay Deluxe Editie van "To Our Children's Children's Children", die vorig jaar is verschenen en waarop we zowel een remaster als nieuwe remix (in stereo en surround sound) vinden van het album én het optreden dat de band in december 1969 gaf in de Royal Albert Hall.
Websites:
https://www.moodybluestoday.com/
http://www.mikepinder.com/
https://www.facebook.com/MoodyBlues .