NIEUW
Elevenwire - Blood Red Sun
- Paradigm
Van "Blood Red Sun" (OOB Records, 2024)

Elevenwire is een nieuwe band uit de V.S. Het trio is de bezegeling van een lange vriendschap tussen de gebroeders Ron (gitaar, bas, zang) en Jonathan Hughes (toetsen, zang) met Jim Armstrong (gitaar). Op het onlangs bij het Nederlandse OOB Records op CD verschenen debuut "Blood Red Sun" wordt het drietal bijgestaan door de vooral van The Neal Morse Band bekende Eric Gillette op drums (die tevens zijn studio beschikbaar stelde voor de mix en mastering). Afgaande op de muzikale voorkeuren van de musici en de muziekstijl op dit dystopische conceptalbum, rekenen we Elevenwire tot de derde generatie van de Amerikaanse progressieve rockgemeenschap. Zo verraden de negen, gemiddeld zo’n zes minuten durende songs de erfenis van de jaren 70-garde (Kansas, Boston, Rush, Dixie Dregs), die op zijn beurt beïnvloed was door de Britse voorhoede (Genesis, Yes) en de klassieke meesters. Daarnaast werkt ook de US-progscene vanaf 1990 (Spock’s Beard, Transatlantic, Neal Morse) door in de composities op "Blood Red Sun". Wat vooral opvalt is het geloof in traditionele songstructuren, wat zich uit in dreigend of grimmig gezongen, in progmetalsferen verkerende coupletten, gevolgd door catchy en meeslepende refreinen in de rijke A.O.R.-traditie en onderbrekingen door instrumentale hoogstandjes. Daarnaast zijn de arrangementen fantasievol en gedetailleerd vervaardigd. Hierin krijgen shred-gitaaruitspattingen en ronkende Hammondpassages net zoveel ruimte als flitsende Moog-solo’s, synthesizer-effecten en melodieuze elektrische gitaarmelodieën. Vooral in het tegen de acht minuten klokkende "Paradigm", met een gastrol voor violist Trent Smith, valt alles perfect op zijn plek. Dit nummer hebben we dan ook voor vanavond uitgekozen, voorafgegaan door het vol instrumentale duellen zittende titelnummer.
Websites:
https://elevenwire.bandcamp.com/album/blood-red-sun
https://elevenwireband.com/
https://www.facebook.com/elevenwire (inclusief een kans de CD te winnen)
https://oob-records.com/product/elevenwire-blood-red-sun/ .

NIEUW
O'Donovan, Aoife – Daughters
– America, Come
Van “All My Friends” (Yep Roc Records, 2024)

Twee jaar geleden draaiden we voor het eerst muziek van de Amerikaanse progressieve singer-songwriter Aoife O'Donovan, van haar toen verschenen derde volwaardige album “Age Of Apathy”. De nu verschenen opvolger “All My Friends” is een bijzonder project met thematisch songmateriaal dat geschreven is in opdracht van twee festivals. Als onderwerp fungeert de suffragette-beweging, de actiegroep voor vrouwenrechten die meer dan een eeuw geleden baanbrekend werk op dat vlak heeft verricht in de VS (en zusterbewegingen in de rest van de wereld). Vooral de songs die geschreven zijn voor een samenwerking met het Orlando Philharmonic Orchestra springen eruit, door de kleurrijke, maar wel subtiel gehouden orkestarrangementen van Tanner Porter. In “America, Come” is daarbij voor de tekst gebruik gemaakt van fragmenten uit speeches van Carrie Chapman Catt, een van de meest prominente sufragettes. Als aanvulling op die opdrachtwerken is een al even fraai gearrangeerde bewerking van een Bob Dylan-song over een van de sufragettes van destijds toegevoegd. Wij gaan luisteren naar het al genoemde “America, Come”, voorafgegaan door het naadloos hieraan vast zittende “Daughters”.
Websites:
http://aoifeodonovan.com/
https://www.facebook.com/aoifeodonovanofficial/ .

NIEUW
Moray, Jim - Long Lankin
Van "Beflean : An Alternative History 2002-2023" (Managed Decline, 2023)

"Beflean : An Alternative History 2002-2023" is het achtste studioproduct van Jim Moray. Het is de opvolger van "The Outlander" uit 2019, dat de geschiedenis inging als zijn meest traditionele. Die eer zou zo maar kunnen overgaan naar dit nieuwe album. Hierop presenteert de Engelsman namelijk herbewerkingen van eerder door hem vertolkte stukken. Dit keer legt hij de nadruk op akoestische instrumenten, hoewel hij zijn progressieve bloed trouw blijft door de subtiele inbreng van geluidseffecten en elektrische instrumenten. Tevens nodigde hij enkele bevriende musici uit bijdragen te leveren op typische folkinstrumenten. Daarbij had hij de beschikking over de ideale studio: Abbey Road. Met trots vertelt hij dat hij daarbij gebruik kon maken van microfoons die de muziek van grootheden als Kate Bush en Radiohead hadden vastgelegd. Van dit uiterst stemmige album hebben we "Long Lankin" geselecteerd, een bewerking van de als "Child 93" gecatalogiseerde traditional, die Moray eerder vertolkte op "In Modern History" uit 2010. Als je Jim Moray binnenkort live wilt aanschouwen, zul je naar Engeland moeten afreizen alwaar hij in mei enkele optredens geeft als voorprogramma van folklegende Richard Thompson. Daarna zal hij op enkele festivals te bewonderen zijn.
Websites:
https://jimmoray.co.uk/
https://www.facebook.com/jimmoray/ .

OBSCUUR
Raw Material – Sun God
Van “Time Is…” (Neon, 1972)

Het tweede album van Raw Material werd in 1971 op het befaamde label Neon uitgebracht. Was het titelloze debuut van een jaar eerder meer psychedelisch, bluesy en folky van karakter, deze opvolger, “Time Is...” getiteld, laat duidelijk horen dat de Britse band intussen geluisterd had naar de toen opkomende progbands, zoals King Crimson, Yes en voornamelijk Van Der Graaf Generator. Overeenkomst met de laatstgenoemde groep is het veelvuldig gebruik van blaasinstrumenten. Succes bleef echter uit en na “Time Is...” was het al snel gedaan met Raw Material. Sindsdien werd er ook weinig meer vernomen van de bandleden. Een originele vinyl-editie van “Time Is...” is een zeldzaamheid. Als je de plaat al eens ergens tegenkomt, moet je er toch snel een gemiddeld maandsalaris voor neertellen. Gelukkig is er een zeer goede heruitgave op CD verschenen bij Repetoire Records.
Meer info:
http://www.progarchives.com/artist.asp?id=1624 .

(OP)NIEUW / IN HET NIEUWS
Moon Safari – A Lifetime To Learn How To Love
Van het album “Himlabacken Vol. 2” (Blomljud Records (=eigen beheer), 2023)

Het in 2003 in het Zweedse Skellefteå opgerichte Moon Safari blinkt uit in vocale zangharmonieën, zoals die ook worden toegepast door Amerikaanse vocal groups als Take 6 en Manhattan Transfer. Dit wordt gecombineerd met muziek in de geest van symfonische rock uit de jaren zeventig, zoals gemaakt door bijv. Yes. We gaven bij Xymphonia dit sextet al de nodige aandacht sinds debuut “A Doorway To Summer” uit 2005, waarna nog 3 studio-albums volgden. Tien jaar moesten we wachten op het vervolg op “Himlabacken Vol. 1”. In die jaren rommelde het wat in de gelederen. Originele drummer Tobias Lundgren werd in 2015 vervangen door Mikael Israelsson. Ook verliet Simon, één van de drie broers Åkesson, tijdelijk het moederschip, maar hij is weer terug. Wel was er afgelopen maand een nieuwtje: de jongste Åkesson-broer, Sebastian, heeft zich teruggetrokken uit de live-bezetting van Moon Safari. In thuisland Zweden wordt hij namelijk compleet in beslag genomen door het enorme succes van zijn close harmony-zanggroep Dadharmony (die uitsluitend bestaat uit jonge vaders). Hij is gewoon te horen op het album ''Himlabacken Vol. 2'', dat het unieke, vertrouwde Moon Safari-geluid heeft. “A Lifetime To Learn How To Love” is één van de negen composities van dit album, dat in totaal 68 minuten klokt, pakkend maar tegelijkertijd muzikaal uitdagend.
Websites:
https://www.moonsafari.se/
https://www.facebook.com/moonsafariofficial
https://moonsafari.bandcamp.com/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Six By Six – The Arms Of A Word
– Obiliex
Van “Beyond Shadowland” (InsideOut / Sony Music, 2024)

In de nazomer van 2022 konden we het debuut begroeten van een samenwerking die weinigen hadden zien aankomen. Twee veteranen uit respectievelijk de prog- en hardrockwereld, Saga-gitarist Ian Crichton en Saxon-drummer Nigel Glockler, bleken een nieuw trio te hebben gevormd met Robert Berry. Die laatste allerskunner had de jaren ervoor met 3.2 voortgebouwd op zijn oude samenwerking met twee derde van Emerson, Lake & Palmer. Deze nieuwe supergroep werd Six By Six gedoopt, tevens de titel van het destijds verschenen debuut. Vrij vlotjes is er nu, minder dan twee jaar later, al een opvolger. Dit “Beyond Shadowland” ligt rechtstreeks in het verlengde van de voorganger. De uit duizend herkenbare, heldere stem van Robert Berry staat centraal, maar in vergelijking met zijn andere projecten is de muziek die hem omgeeft in diverse songs een stuk steviger. De aan die van Alex van Halen herinnerende drumstijl van Glockler werkt dat in de hand, maar Crichtons gitaarstijl is ook hardrockender dan bij Saga. Tegenwicht wordt geboden door songs waarin Crichton ook de akoestische gitaar hanteert, zoals in “Obiliex” en nog meer in “Only You Can Decide”. “Obiliex” bevat dan wel weer een gave, originele elektrische gitaarsolo van de Canadees. Berry's primaire instrument is bij Six By Six de basgitaar, maar hij zorgt ook voor akkoordenwerk op keyboards wat er in het eindresultaat voor zorgt dat het geluidsbeeld ook helemaal vól is. We gaan er vanavond fel in met een van de hardere songs van “Beyond Shadowland” in de vorm van “The Arms Of A Word” en vervolgen met het genoemde “Obiliex” dat meteen ook een van de meest symfonische songs van de plaat is. Overigens kunnen we de live-verrichtingen van dit trio in het najaar beoordelen, op 18 september in de Cacaofabriek in Helmond en een dag later in Poppodium Boerderij te Zoetermeer.
Websites:
https://sixbysixband.com/
https://www.facebook.com/Sixbysixband.

ALBUM VAN DE MAAND
Twenty Committee, The - Sparks In The Mind
Van "The Cycle Undone" (eigen beheer, 2023)

Soms vind je een album dat, naarmate het aantal luisterbeurten toeneemt, meer en meer onder je huid gaat zitten. "The Cycle Undone" van de Amerikaanse band The Twenty Committee is daar een sterk voorbeeld van. Het is een knap in elkaar gezet en gelaagd dystopisch sciencefiction-conceptwerkstuk, waarop we prachtige symfonische rock horen, die af en toe wel wat weg heeft van de muziek van Steven Wilson, The Flower Kings of Vienna Circle, maar ook door zijn klassieke invloeden van Advent. En net als laatstgenoemde, eveneens Amerikaanse band voegt de The Twenty Committee prachtige vocale harmonieën toe aan de arrangementen. Noemenswaardig is daarnaast de mooie gastrol voor Renaissance-zangeres Annie Haslam. Haar medewerking is op zich niet zo heel vreemd, want zanger, toetsenist en songschrijver van The Twenty Committe, Geoffrey Langley, maakt alweer een aantal jaren deel uit van Renaissance. "The Cycle Undone" is één van de vroege hoogtepunten van dit progjaar (het album verscheen op 12 december vorig jaar dus we scharen het maar voor het gemak onder 2024) en verdient het dan ook om nog eens extra in het zonnetje gezet te worden. We trappen de maand af met “Sparks In The Mind”.
Websites:
Bandcamp
Facebook.

Windom End – Walk This Way
Van “Perspective Views” (FREIA Music / Belle Antique, 2020)

Windom End werd in 2007 opgericht na een discussie wie nu de beste gitarist ter wereld zou zijn (Steve Rothery natuurlijk …) tussen gitarist Tomas Nyström en bassist Pierre Stam die al met de deathmetalband Mourning vier albums op zijn naam had staan. Muziek schrijven ging het duo goed af, het blijkt echter lastiger een drummer te vinden. Wel werd al snel Mikael Arvidsson als zanger gevonden. In 2015 besloot men contact op te nemen met drummer Tobias Lundgren, die dan inmiddels Moon Safari heeft verlaten en volmondig instemde Windom End te komen versterken. Het duurde vervolgens nog vijf jaar voordat “Perspective Views” klaar was. Het album verscheen in Europa via Freia Music eerst alleen als LP, terwijl in Japan het label Belle Antique tegelijkertijd een dubbel-CD-versie uitbracht. De tweede CD bevat de drie nummers van de 10” vinyluitgave “For Better Times”. Maar hoe klinkt de muziek eigenlijk? Als je zou hebben gezegd dat Windom End band uit het Engeland van begin jaren 80 komt, dan zou menig muziekliefhebber er zijn ingetrapt. De muziek van “Perspective Views” heeft een hoge dosis oude Marillion en IQ maar ook zijn er parallellen hoorbaar met de eerste paar albums van Arena. Toch is er wel degelijk een eigen draai aan de muziek gegeven, die je kan toeschrijven aan Zweedse eigengereidheid. Nu vraag je je waarschijnlijk af: maar als de band klinkt als genoemde voorbeelden, hoe zit het dan met een toetsenist? Die heeft de band niet: Nyström en Stam bespelen beiden naast hun hoofdinstrument keyboards, die zo uiteindelijk tóch een nogal prominente rol hebben op dit album. Anno 2024 werkt Windom End rustig aan een opvolger. We gaan in afwachting daarvan luisteren naar “Walk This Way” (geen cover;-)).
Websites:
http://windomend.com/
https://windomend.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/windomend .

IN MEMORIAM: Richard Tandy
E.L.O. – Tightrope
Van het album “A New World Record” (Jet Records / Epic, 1976)
E.L.O. – Mr. Blue Sky
Van het album “Out Of The Blue” (Jet Records / Epic, 1977)

Richard Tandy, de toetsenist van de Britse groep Electric Light Orchestra (E.L.O.), is op 76-jarige leeftijd overleden. Het nieuws werd bekendgemaakt door zijn vriend en E.L.O.-voorman Jeff Lynne. Een specifieke doodsoorzaak werd niet gemeld. Tandy kwam de groep versterken in 1972, nadat het debuutalbum al was verschenen. Hij stapte van gitaar over naar toetsen omdat daar een plekje was vrijgekomen. In alle verschillende samenstellingen van E.L.O. zou Tandy met Lynne en drummer Bev Bevan de ruggengraat blijven vormen van de band uit Birmingham. In een tijd dat toetsenisten met nieuwe elektr(on)ische instrumenten meer mogelijkheden kregen, drukte Tandy zijn stempel op het geluid van E.L.O.: naast piano bediende hij zich van een Minimoog-synthesizer, een elektrische piano van Wurlitzer, de Clavinet en een Mellotron. Met hem had de band hits als “Can't Get It Out Of My Head”, “Don't Bring Me Down”, “Evil Woman” en “Livin' Thing”. Tandy zelf is vervormd te horen op vermoedelijk de meest bestendige hit van de band, “Mr. Blue Sky”, die nog consequent elk jaar bij de honderd beste platen in de Radio 2 Top 2000 zit. Door zijn stem door een vocoder te halen, geeft hij het aanstekelijke nummer mysterieuze robotklanken mee. In 1986 ging de groep uit elkaar. In 2014 volgde een doorstart onder de naam Jeff Lynne’s Electric Light Orchestra. Er verschenen 2 albums: “Alone In The Universe” (2015) en “From Out Of Nowhere” (2019): op dit laatste album verzorgde Richard Tandy op het nummer “One More Time” de pianopartij. In 2017 trad ELO toe tot de Rock And Roll Hall Of Fame. Als eerbetoon aan Tandy gaan we luisteren naar “Tightrope” van het album “A New World” uit 1976 en vervolgens “Mr. Blue Sky” van het album “Out Of The Blue” uit 1977. (gebruikte bronnen: nos.nl en Het Parool)
Websites:
https://www.jefflynneselo.com/
https://www.facebook.com/JeffLynnesELO/ .

IN MEMORIAM: Mike Pinder (1941 - 2024)
Moody Blues, The - Watching And Waiting
Van "To Our Children's Children's Children" (Threshold, 1969 / 4CD+Blu-ray Deluxe Edition: Universal, 2023)
Moody Blues, The - Melancholy Man
- The Balance
"Question Of Balance" (Threshold, 1970)

Vorige week bereikte ons het bericht dat Mike Pinder, voormalig toetsenist en mede-oprichter van The Moody Blues, op 83-jarige leeftijd is overleden. Enige jaren geleden werd hij getroffen door dementie. Pinder was al vroeg muzikaal actief en was bijvoorbeeld in 1963 met zijn toenmalige band support act van The Beatles. In die tijd was Pinder ontwikkelaar en kwaliteitscontroleur bij Streetly Electronic, het bedrijf van de uitvinders en bouwers van de Mellotron. In 1964 was hij mede-oprichter van The Moody Blues, waarmee al snel succes werd geboekt met rhythm & blues-nummers als “Go Now”. Dat succes was echter van korte duur en na wat bezettingswisselingen ontstond er met zanger/gitarist Justin Hayward en zanger/bassist John Lodge een nieuwe line-up, die zich ging werpen op het schrijven van eigen, progressief materiaal. Pinder kocht een tweedehands Mellotron en werd daarmee verantwoordelijk voor het symfonische geluid van The Moody Blues, die van grote invloed was op vele vroege progressieve rockbands. Maar die invloed ging veel verder, want het was Pinder die de Mellotron introduceerde aan zijn vriend John Lennon die het vervolgens op “Strawberry Fields Forever” ging gebruiken. Pinder bleef tot 1978 lid van The Moody Blues. Daarna kwam hij terecht op de muziekafdeling van het computerbedrijf Atari. Hoewel er maar twee solo-albums van hem zijn verschenen, bleef hij wel aldoor muziek maken. We kiezen vanavond voor een drietal tracks die het scala van zijn talent laten horen: allereerst zijn prachtig golvende Mellotron-spel in het slotstuk van "To Our Children's Children's Children (1969): “Watching And Waiting”. We vervolgen met het slottweeluik van het album "Question Of Balance" (1970), waarvan “Melancholy Man” door Pinder is geschreven en gezongen en hij ook diegene is die het door drummer Graeme Edge geschreven gedicht voordraagt in “The Balance”. Al met al een passend eerbetoon aan de originele Mellotron Man. P.S.: “Watching And Waiting” is afkomstig van de uitgebreide 4CD+BluRay Deluxe Editie van "To Our Children's Children's Children", die vorig jaar is verschenen en waarop we zowel een remaster als nieuwe remix (in stereo en surround sound) vinden van het album én het optreden dat de band in december 1969 gaf in de Royal Albert Hall.
Websites:
https://www.moodybluestoday.com/
http://www.mikepinder.com/
https://www.facebook.com/MoodyBlues .