NIEUW
Anderson, Jon & The Band Geeks – Still A Friend
– Counties And Countries
Van “True” (Frontiers, 2024)

Over exact 2 maanden bereikt Jon Anderson de gezegende leeftijd van 80 jaar. In aanloop naar deze mijlpaal komt hij met sterk nieuw werk op de proppen: het afgelopen week uitgebrachte album “True”. Anderson tourde de voorbije jaren veel met The Paul Green Rock Academy: een groep vol wildenthousiaste piepjonge muzikanten, waarmee hij vorig jaar ook Valkenburg en Zoetermeer aan deed. Op dat moment had hij er al een succesvolle Amerikaanse tournee met een ander gezelschap opzitten: The Band Geeks. Deze groep is gevormd rond multi-instrumentalist/producer Richie Castellano, die alweer jarenlang deel uitmaakt van Blue Öyster Cult. Met zijn vrienden in de band doet hij niets liever dan hun favoriete songs spelen in YouTube-filmpjes, al dan niet met hun helden samen. Als we de recensies mogen geloven werden tijdens de concerten zeer overtuigende versies van Yes-klassiekers als "Close To The Edge" en "Awaken" neergezet. Dit voorjaar kwam het nieuws dat deze combi een album vol nieuw materiaal zou gaan uitbrengen. Daar er live volledig werd gefocust op Yes-materiaal, lag het voor de hand dat er sterk naar Yes knipogend vers songmateriaal zou volgen. Met de eerste single “Shine On” bleek dat zo te zijn: de energieke fris klinkende song lag verrassend genoeg nog het meest in de lijn van “Talk”, met zelfs naar Trevor Rabin verwijzende gitaarlicks en productionele schwung. Ook tweede single “True Messenger” mocht er zijn, waarbij dan juist wat meer naar Yes-perioden met Steve Howe werd gerefereerd. Het blijken nu de openers van “True”, waarvan we durven te stellen dat het 't meest Yes-achtige solo-album van Anderson tot nu toe is. Maar toch maakt het album een frisse, energieke indruk; Andersons stem is in fantastische vorm en de muziek die Castellano en zijn mannen neerzetten klinkt als een klok. De Yes-referenties zijn dan ook niet irritant, maar roepen eerder een glimlach op. Zo bevat "Counties And Countries" vele Steve Howe-achtige gitaarloopjes, een ritmisch motiefje dat is geleend uit “And You And I” en een synthsolo die opzichtig refereert aan Rick Wakemans Moog-solo in het eindstuk van "Startship Trooper" zoals te horen is op "Yessongs". En ja, de orgelsolo in de epic “Once Upon A Dream” verwijst naar “Awaken”. En het grootse basgitaargeluid is natuurlijk geheel in de traditie van dat van Chris Squire, zoals extra goed te horen is in het van een lekker drive voorziene “Still A Friend”. Minder Yes-getint is het tweeluik "Make It Right"/"Realization Part Two" dat ingetogen begint met akoestische gitaarbegeleiding, maar halverwege een climax heeft met groots klinkend gospelkoor. Opvallend is trouwens dat hij niet alleen songs schreef met Castellano, maar ook o.a. met Jonathan Elias en Jimmy Haun, beide betrokken bij “Union” (1991). Er vanuit gaand, dat velen de genoemde singles “Shine On” en “True Messenger” al gehoord hebben, kiezen we voor “Still A Friend”, met lekker veel bas, en “Counties And Countries”, met extra veel Yes-knipogen.
Websites:
https://www.jonanderson.com/
https://www.facebook.com/TheJonAnderson/
https://richiecastellano.com/bandgeek/
.

NIEUW
Ritual – Through A Rural Landscape
– Read All About It!
Van "The Story Of Mr. Bogd Part 1" (Karisma Records, 2024)

We hebben17 jaar moeten wachten op een nieuw volwaardig studio-album van Ritual. Na het uit 2007 stammende album “The Hemulic Voluntary Band” leek de Zweedse band te zijn opgedoekt. Niets bleek minder waar toen in 2020 het nieuws kwam dat er een tweedelige werkstuk aan zat te komen: "The Story Of Mr. Bogd". Als 'teaser' werd alvast de EP “Glimpses Of The Story Of Mr. Bogd” uitgebracht met enkele nummers van beide delen. ...Dus stiekem waren de heren hard aan het werk aan hun meest prestigieuze werkstuk tot nu toe! We hadden toen echter niet bevroed dat het nog weer 4 jaar zou duren voordat deel één eindelijk het licht ziet, want dat is afgelopen vrijdag pas gebeurd. Het verhaal en ook de songteksten zijn van de hand van bassist Fredrik Lindqvist. Opvallend is verder dat de bezetting niet veranderd is sinds de oprichting in Stockholm in 1992. Genoemde Lindqvist wordt dus nog steeds vergezeld van drummer Johan Nordgren, zanger/gitarist Patrik Lundström (tevens bekend van Kaipa) en toetsenist Jon Gamble. Hoewel geworteld in de progrock heeft de band een eigenzinnig geluid, met naast detecteerbare invloeden van onder meer XTC, It Bites, Gentle Giant en Led Zeppelin ook elementen uit traditionele Zweedse folkmuziek, waarbij ook het daarbij behorende instrumentarium wordt aangewend. Dit hebben we in 1996 met eigen zintuigen kunnen bewonderen in Almelo’s toenmalige concertzaal Sub Rosa, alwaar Ritual veel indruk maakte tijdens het laatste Xymphonia Festival. De band bleef na het titelloze debuut uit dat jaar consistent goede albums afleveren die onderling steeds weer nét iets anders klonken. Op "The Story Of Mr. Bogd Part 1" blijft de Ritual-stijlenmix herkenbaar, met als nieuw element dat er nu een doorlopend verhaal wordt middels de songs. We hebben in juni al een nummer laten horen als voorproefje, nu het album officieel verkrijgbaar is natuurlijk meer van dit bijzondere album.
Websites:
https://ritual.se/
https://www.facebook.com/ritual.se/
https://ritualsweden.bandcamp.com/album/the-story-of-mr-bogd-part-1 .

NIEUW
Apairys – L'Élan De Mains
Van “Ni L'Espace, Ni Le Temps...” (eigen beheer, 2024)

We nemen u vandaag mee naar Frankrijk met het tweede album van Apairys. Deze band werd in 2014 geformeerd door drummer/toetsenist Silvain Goillot en multi-instrumentalist Benoît Campedel. Beiden waren op dat moment al geen onbekenden in de Franse progscene: Campedel maakte deel uit van Saens en Goillot van Maldoror. In 2016 voegde zanger Christophe Bellières, ook uit Maldoror, zich bij het duo en werd begonnen aan een eerste album. Dat in 2019 verschenen “Vers La Lumière” bleek een fijne neoprogplaat. Nu, vijf jaar later, is er een opvolger, “Ni L'Espace, Ni Le Temps...”, die laat horen dat er goed is geluisterd naar de huidige tijdgenoten. Tevens zijn de nodige Arena- en Pendragon-invloeden waarneembaar, maar ook elementen uit de muziek van Yes en het meer proggy werk van Steven Wilson klinken door, maar dan wel met een Frans sausje. “Ni L'Espace, Ni Le Temps...” is een goed geproduceerd album waarop Apairys zeven hoofdgerechten serveert tussen zes interludes. Het heerlijke samenspel tussen gitaar en toetsen alsmede het fijne drumwerk springen eruit. Bellières heeft een fijne stem met een zacht timbre, die hij soms fluisterend inzet en waarbij de Franstalige zang zeker geen probleem is voor de luisteraar die die taal niet machtig is. Het album sluit af met een heuse epic, maar we hebben voor nu gekozen voor “L'Élan De Mains”.
Websites:
https://apairys.bandcamp.com/album/ni-lespace-ni-le-temps
https://www.facebook.com/apairys .

HERUITGAVE / JAZZROCK
Red - Stiff Collar
- Lost For Words
Van "Red" (Jigsaw Records, 1983 / Paisley Press, 2024)

Een van de weinige bands die de progressieve jazzrock begin jaren 80 trouw bleven was Red. De Engelse band bracht in 1983 op het door producer Dave Williams opgerichte Jigsaw Records een titelloze LP uit. Die Williams produceerde overigens ook het debuut van Camel, wat wellicht het licht symfonische, met Finch’ "Galleons Of Passion" vergelijkbare karakter van de instrumentale composities verklaart. De virtuositeit en het spelplezier spatte destijds uit de groeven, wat ook waarneembaar is op de onlangs door het discutabele Paisley Press uitgebrachte, behoorlijk goed klinkende – van LP getrokken – CD. De sterke wisselwerking tussen gitarist Dennis Fitzgibbons en toetsenman Mark Ambler heeft duidelijk verwantschap met het werk van tijdgenoten The Fents (van Adam Holzman) en 2nd Vision (met Ric Sanders en John Etheridge). Jerry Soffe’s dwingende baspatronen en het alom aanwezige drumwerk van Francis Hockney daarentegen vallen in de kwaliteitscategorie van Brand X-musici Percy Jones, John Giblin en Phil Collins. Andere overeenkomsten met die band zijn de extra percussionist en humorvolle titels als "Self-Indulgent Noises". Na dit album zouden enkele Red-leden toetreden tot de jazzrockgroep Fractals en de artrockformatie Iron Clowns. Van de heruitgave van Red (niet te verwarren met de in dezelfde periode opererende, door Michael Rutherford gesteunde formatie Red 7) draaien we "Lost For Words", voorafgegaan door "Stiff Collar".
Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=10800
https://www.discogs.com/artist/2000616-Red-56 .

ELEKTRONISCHE MUZIEK
Kitaro - Time Traveller
Van "Tenku" (Geffen, 1986)

In de vroege jaren 80 boekte Kitaro in zijn thuisland Japan al flinke successen. In de loop van dat decennium sijpelde zijn elektronische muziek ook langzamerhand door in de westerse wereld en dan met name in de VS. Profijt trok hij daarbij van het feit dat zijn werk in de smaak viel bij New Age-liefhebbers. Geffen contracteerde Kitaro en bracht zowel heruitgaven van eerder werk uit als nieuw materiaal. De timing bleek perfect want zijn albums werden al snel een groot succes in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Van het in 1987 met Grateful Dead-percussionist Mickey Hart gemaakte “The Light Of The Spirit” werden 2 miljoen exemplaren verkocht en de daaropvolgende tournee stuwde Kitaro's totale albumverkopen naar over de 10 miljoen. De eerste stap naar dat succes werd een jaar eerder al gemaakt met het album "Tenku", waarop Kitaro nog nagenoeg alle instrumenten zelf bespeelde, zoals hij dat tot dan toe altijd deed. Daar waar later werk door de vele gastmuzikanten een voller geluid zouden laten horen, is “Tenku” nog echt 'puur Kitaro', met die licht oosterse elektronische sound en af en toe een symfonisch hoogtepunt zoals bijvoorbeeld in de track “Time Traveller”.
Websites:
https://www.domomusicgroup.com/kitaro/
https://www.facebook.com/Kitaro .

VOORPROEFJE
Frost* - Life In The Wires, Part 1
Van "Life In The Wires" (InsideOut / Sony Music, 18 oktober 2024)

In 2021 verscheen “Day And Age”, het vierde studio-album van Frost*. Het bleek toen dat de bezetting van de Britse band was teruggebracht tot toetsenist/zanger Jem Godfrey, gitarist/zanger John Mitchell en bassist Nathan King, met per track wisselende drummers. Vorige week werd bekend dat we op 18 oktober, na drie jaar, een opvolger kunnen verwachten in de vorm van “Life In The Wires”, net als de voorgangers via InsideOut Music. Met dit dystopische concept-dubbelalbum wordt tevens de terugkeer gevierd van drummer Craig Blundell (die vorig jaar ook al bij een korte tournee van de partij was, zoals vastgelegd op “Island Live”). In de aanloop naar de release op zowel dubbel-CD, dubbel-LP en als digitale download, zullen er regelmatig kleine voorproefjes te horen zijn op de speciale website https://www.lifeinthewires.com/. Het eerste deel van de titeltrack in nu alvast inclusief video op YouTube te vinden.
Websites:
https://frost.life/
https://www.lifeinthewires.com/
https://www.facebook.com/frostlife
Dit nummer op YouTube: .

ALBUM VAN DE MAAND
About Floyd - Goodbye To You
– A Reverence
Van "A Grateful Homage" (eigen beheer, 2024)

Meer dan dertig jaar sleutelden Chris Willemsen en Jan de Roos aan hun droom: het realiseren van het ultieme eerbetoon aan Pink Floyd. Onlangs maakten ze hun droom waar met het uitbrengen van het drie CD's herbergende boxje "A Grateful Homage". Met enkele gastmusici (waaronder saxofonist Hans Meijdam, voormalig Het Goede Doel-gitarist Sander van Herk en toetsenist Rens van der Meer, samen met De Roos componist van het door City To City gezongen nummer "The Road Ahead" voor een Mitsubishi-commercial) verdeelden ze hun liefde voor de muziek die ze al sinds 1967 bewonderen in drie blokken. "The Light Years" beslaat grofweg de experimentele periode tot "Obscured By Clouds", "The Bright Years" laat songs horen die geïnspireerd zijn op de successen van "The Dark Side Of The Moon" tot en met "The Wall" en "The Fight Years" beslaat de tijd rondom "The Final Cut", met als onderwerpen onder meer de interne strubbelingen, de eenmalige reünie tijdens Live Aid 2005 en het overlijden van de "unsung hero" Richard Wright. Het duo laat de albums zonder Roger Waters dus bewust buiten beschouwing. "A Grateful Homage" is een album dat Pink Floyd-liefhebbers met gerust hart kunnen aanschaffen, ook als ze een hekel hebben aan tributebands. Want dat laatste is About Floyd zeker niet. Ja, veel nummers zijn te herleiden tot hun origineel, maar de muzikanten hebben zo'n professionele sound neergezet, uiteraard inclusief een berglading geluidseffecten, stemmetjes en filmfragmenten, dat net als bijvoorbeeld Freedom To Glide toch een op zich staand conceptalbum is ontstaan. Wat dat betreft kun je het zien als het muzikale equivalent van Edwin Ammerlaans roman "Lost Souls : A Fictional Journey Through 50 Years Of Pink Floyd". We begonnen deze maand met muziek geïnspireerd op Syd Barrett, we sluiten 'm af met "Goodbye To You" (about the unscrupulous removal of a vital organ), een nummer ter ere van de in 2008 overleden Richard Wright, gevolgd door "A Reverence" (met een 'v' dus, ofwel 'eerbied'), dat gezien de "subtitel" (about thanking them for so much inspiration) een buiging naar de hele Pink Floyd-clan is. Zeer indringend is de saxofoonsolo van Hans Meijdam, waarbij het haast onmogelijk is niet (emotioneel) geraakt te worden.

Win het Album van de Maand van About Floyd!

En nu komt het: op 25 augustus, in deze laatste uitzending van de maand, geven we een exemplaar van dit prachtig verzorgde boxje weg! Luister daarvoor naar de uitzending en beantwoord de vraag die we gaan stellen. We instrueren dan ook hoe je je antwoord kunt doorgeven aan ons. De winnaar krijgt het boxje thuisgestuurd.
Websites:
Websites gerelateerd aan About Floyd; de band heeft zelf (nog?) geen website of Facebook:
Promofilmpje
https://www.iopages.nl/nieuws/id/1525/about-floyd-een-indrukwekkende-hommage
Interview
Website van ontwerper John Snik
Recensie Progwereld.
e-mail: aboutfloyd6783@gmail.com

VAN EIGEN BODEM / LIVE-TIP / HET DEBUUT
Aemen – The Day The Angels Cried
Van “The Day The Angels Cried” (Forget It Records, 1997)

Vier jaar geleden hebben we al eens gemeld dat Aemen een reünie-optreden zou geven in Willem Twee in Den Bosch. Een zekere pandemie gooide destijds echter roet in het eten. We hadden even gemist dat er allang een vervangende datum is gepland, maar we zijn nog net op tijd om dat te melden: het concert vindt namelijk op zaterdag 31 augustus alsnog plaats. De groep werd in 2004 op pauze gezet, zodat voor dit concert het motto 20 YEARS LATER” uit de kast is gehaald. Even resumeren: Aemen speelt een meeslepende mix van gitaarrock uit de jaren negentig, gemengd met geluiden uit de jaren zestig; alternatieve rock met symfonische invloeden. Het debuutalbum “The Day The Angels Cried” (1997) werd lovend ontvangen. In 2003 volgde het tweede album “Fooly Dressed” met veel aandacht in de media. Tevens waren er gastbijdragen van Fay Lovsky (theremin en zingende zaag), Marc van Daal (Uilleann Pipes) en . Within Temptation-zangeres Sharon den Adel. “The Day The Angels Cried” werd geproduceerd door Oscar Holleman, die ook werkte met o.a. Within Temptation, Ayreon en The Gathering. Een breed scala aan instrumenten zoals gitaren, toetsen, saxofoon, didgeridoo, sitar, conga’s en een koor gaven deze productie een absolute meerwaarde. De titel van dit conceptalbum verwijst naar een dramatische gebeurtenis die plaatsvond in het kleine Schots stadje Dunblane in maart 1996. De 43-jarige Thomas Hamilton vermoordde toen 16 leerlingen en een leraar en verwondde nog 15 anderen voordat hij de hand aan zichzelf sloeg. De prachtige saxofoonsolo in het titelnummer, ondersteund door een groot koor, leidt je naar een emotioneel slotstuk. Aemen is niet alleen de naam van de band, maar ook de naam van een denkbeeldig kind dat in haar eigen droomwereld leeft. Haar fantasieën over leven, natuur en de dood zijn een bron van inspiratie voor de poëtische teksten.
Websites:
https://www.Aemen.nl/
https://www.facebook.com/4aemen/ .

LIVE-TIP
LeBlanc, Dylan – Closin' In
Van “Coyote” (ATO Records, 2023)

Op 4 september doet Dylan Leblanc de Metropool aan, iets meer dan 10 maanden na het vorige bezoek. Was het op 22 november de Hengelose vestiging, nu is Enschede aan de beurt. We hebben vorig jaar erg genoten en we zeggen het nog maar een keer: dit wordt wat ons betreft een concert dat geen singer-songwriterliefhebber mag missen. We zagen hem ten tijde van het meesterlijke “Cautionary Tales” (2016) al eens intens aan het werk op het podium van Ekko in Utrecht. Dat album had misschien nog wat meer nadrukkelijke americana-trekjes dan het nu verschenen “Coyote”. De weelderige arrangementen drukken de nieuweling wat meer richting een Westcoast-geluid: iets wat ook de meer op symfo ingestelde luisteraar wellicht zal bekoren. Vandaar ook dat we toch ook in Xymphonia een nummer van “Coyote” willen laten horen. LeBlanc werkt hier uitgebreid samen met zijn vader James. Die is als sessiekracht in de beroemde FAME Studios in Muscle Shoals op menig beroemd album te horen. En ja, ook “Coyote” is daar opgenomen. Naast de bijdragen van pa op vooral gitaar maar ook andere instrumenten vallen de diverse toetsenistrumenten die Jim “Moose” Brown bespeelt op, alsmede de warme strijkersarrangementen. O, en hadden we al verteld dat “Coyote” een conceptalbum is? Dan past het al helemaal in Xymphonia.:-)
Websites:
https://www.dylanleblanc.com/
https://www.facebook.com/dylanleblancmusic .

50 JAAR
Barclay James Harvest - Mill Boys
- For No One
Van "Everyone Is Everybody Else" (Polydor, 1974)

1974 was het jaar van de waarheid voor Barclay James Harvest. Polydor had het jaar er voor het contract dat de Britse band nog met EMI/Harvest had afgekocht en de tijd was rijp voor een goede herstart, want tot op dat moment was het succes toch wel een beetje uitgebleven. Er vond een lichte muzikale herijking plaats en heel voorzichtig dropen westcoast- en countryrockinvloeden in de muziek door. Maar met name ook op productioneel vlak moest er een grote stap voorwaarts worden gemaakt. Onder leiding van Rodger Bain (op dat moment met name bekend van zijn productiewerk voor Black Sabbath en Budgie) kreeg de band en wat robuuster geluid mee. Gelukkig werd de sound gelijk ook warmer, vooral doordat het toetsenwerk van Woolly Wolstenholme nu veel beter uit de verf kwam. Het resultaat was het album "Everyone Is Everybody Else" dat het commercieel gelijk al beduidend beter deed dan de voorgangers, waarbij de betere promotie door Polydor goed meehielp. In juni was het vijftig jaar geleden dat dit album verscheen en om dit te vieren kiezen we ervoor om de twee laatste tracks te laten horen: het countryrockgetinte “Mill Boys”, dat naadloos overloop in de symfonische afsluiter “For No One”.
Websites:
https://www.bjharvest.co.uk/
https://www.facebook.com/jlbjh/
https://www.facebook.com/BarclayJamesHarvestfeaturingLesHolroyd .

IN HET NIEUWS
Von Hertzen Brothers – Kiss A Wish (Album Version)
Van het album “Approach” (Dynasty Records, 2005)

Er is nieuws rond Von Hertzen Brothers: het negende studio-album, dat “In Murmuration” gaat heten, is zo goed als af en dient op 25 oktober te verschijnen. Via de bandwebsite is het nu al te bestellen. De Finse rockgroep werd in het jaar 2000 opgericht door drie broers, die muziek maken met de paplepel kregen ingegoten. Hun vader Hasse speelde in de jaren zestig gitaar in The Savages en later in The Roosters. Hun oom Lasse was lid van een in de jaren zeventig in heel Noord-Europa bekende folkband, Cumulus. De broers - gitarist/zanger Kie, zanger/gitarist Mikko en zanger/bassist Jonne – hebben los van elkaar hun sporen al sings begin jaren negentig in de Finse rockscene nagelaten. Van hun eigen band verscheen in 2001 het debuut “Experience”, waarna er tot aan 2022 nog zeven studio-albums volgden. De muziek van de Finnen is moeilijk in een hokje te stoppen en kun je het best omschrijven als een mix van classic rock en progressieve elementen, folk, punk en hedendaagse rock. In afwachting van de nieuwe schijf gaan we vanavond met het tweede bandalbum “Approach” 18 jaar terug in de tijd. Het werd geproduceerd door de broers zelf en won in Finland de Emma (het Finse equivalent van de Edison) voor 'Beste rockalbum van het jaar'. “Kiss A Wish” is met dik negen minuten het langste nummer, hoewel er ook een single-versie van 4 minuten bestaat. Vorig jaar was Von Hertzen Brothers één van de smaakmakers op het Midsummer Prog Festival In Valkenburg.
Websites:
https://www.vonhertzenbrothers.com/
https://www.facebook.com/vonhertzenbrothersofficial .

NIEUW (archiefuitgave)
Trilogy [GB] - Sahara
– Arctic Life
Van “Hidden Mysteries” (eigen beheer-CDR, 2024)

De fans van de neoprogperiode van 1981 tot 1983 worden de laatste tijd verwend. Zo verscheen onlangs het zeer informatieve boek "A Mirror of Dreams - The Progressive Rock Revival 1981 to 1983" van Andrew Wild. Ook zijn veel van de in het boek genoemde bands nog – of weer – actief. Dit geldt ook voor het uit Essex afkomstige Trilogy, dat ten tijde van de oprichting bestond uit Paul Dennis, Nik Szymanek (ex-Dragonfly) en John Garnett. In maart 1982 werd een eerste demo opgenomen in de Goldust Studio. Met deze opnames onder de arm, lukte het de heren om regelmatig geboekt te worden in Ruskin Arms (waar tevens de roots van Iron Maiden liggen) en mocht voor de befaamde BBC Friday Rock Show een sessie worden gedaan. Het aan het oude Rush refererende geluid, waarbij Dennis naast gitaar ook toetsen en Taurus-baspedalen voor zijn rekening nam, was vrij uniek binnen de toenmalige neoprogscene. Trilogy mocht in 1983 aansluiten bij de Brave New World-tour met Solstice en Pallas. Tegen die tijd was Garnett vervangen door Mark Bloxsidge, waarmee de definitieve line-up een feit werd. Tot een platencontract kwam het echter nooit, hoewel de band wel een demo mocht opnemen voor zowel Phonogram als EMI. Eén nummer kwam terecht op de verzamelaar “Fire In Harmony”. Een aantal jaar geleden meldden we al dat Trilogy na de via internet aangewakkerde interesse de instrumenten weer had opgepakt. Eerst alleen in de oefenruimte, maar uiteindelijk ook voor de eerste concerten in 39 jaar tijd. Bijzonder is dat er 'just like in the old days' een affiche gedeeld werd met Solstice. Daarnaast verscheen een jaar geleden de eerste archiefrelease via Bandcamp (als download en als CD): de drie nummers die in 1982 in de Goldust Studio zijn opgenomen, natuurlijk in opgepoetste vorm. Afgelopen maand had dit een vervolg middels het album “Hidden Mysteries”, dat demo-opnamen uit 1983 en 1984 op één schijf verzamelt (tevens op Bandcamp te vinden). Zoals we al eerder meldden, ligt het bandgeluid het dichtst bij Rush, wat Trilogy ook gelijk onderscheidt van veel tijdgenoten. Goed nieuws is dat Trilogy momenteel werkt aan een heus album, wat dan los van voornoemde demo's het echte debuutalbum zal worden. Houd voor informatie hierover het YouTube-kanaal en de Facebook-pagina van Trilogy in de gaten. Voor het zover is gaan we nu luisteren naar twee nummers van “Hidden Mysteries”.
Websites:
https://trilogyuk.bandcamp.com/album/hidden-mysteries
https://www.facebook.com/TrilogyUK
https://www.youtube.com/@TrilogyUK
.

NIEUW
Nixon, Andy - Infinity Blue
- The Myth Of Uncertainty
Van "The Waterline" (eigen beheer, 2024)

Het is geen geheim dat we bij Xymphonia zeer gecharmeerd zijn van het werk (tot nu toe vier studio-albums) van Freedom To Glide. Zodoende houden we de activiteiten van dit Britse duo nauwlettend in de gaten. Zo was er onlangs het opwindende nieuws Freedom To Glide zowaar eindelijk live heeft opgetreden, bijgestaan door de voormalige IQ-ritmesectie John Jowitt en Andy Edwards. Verrassend was ook dat Freedom To Glide-zanger/gitarist/multi-instrumentalist Andy Nixon afgelopen maand een solo-album heeft uitgebracht. Dit “The Waterline” ís ook echt een solo-album, want afgezien van één drumpartij, een orgelsolo en achtergrondvocalen op één nummer doet Nixon hier alles zelf. Naar eigen zeggen keren er elementen terug uit het rijke scala aan muziek waar hij mee in contact mee gekomen: rock, pop, jazz, folk, country, prog, klassiek. Gelukkig resulteert dat niet in een album dat als los zand aan elkaar hangt; Nixon heeft die invloeden subtiel verweven in een sound die voor een groot deel toch ook wel in het verlengde ligt van Freedom To Glide. Rode draad door "The Waterline" is Nixons fascinatie voor de zee en hoe die als metafoor voor het leven kan staan. Ten opzichte van Freedom To Glide ligt de nadruk hier wat meer op de singer-songwriter-kant van Nixon, hoewel hij ons gelukkig ook regelmatig trakteert op zijn smaakvolle gitaarspel. Qua sfeer doet ons dit album bij vlagen wel ook denken aan David Gilmours “On An Island”, wat zeker opgaat voor albumopener “Infinity Blue” – let op de lepe modulatie in de gitaarsolo. In “The Myth Of Uncertainty” horen we vervolgens een lekker lome orgelsolo door Bob Jackson, waarmee Nixon in een late line-up van Badfinger speelde.
Websites:
https://andynixon.bandcamp.com/
https://andynixonhq.com/ .

NIEUW / JAZZROCK
Harrison, Gavin & Antoine Fafard – Deadpan Euphoria
– Spontaneous Plan
Van “Perpetual Mutations” (Harmonic Heresy (= eigen beheer), 2024)

Gavin Harrison drumde al op een track van het tweede 'solo'-album van bassist Antoine Fafard, “Occultus Tramitis” uit 2013. In 2020 maakte het duo onder hun beider namen “Chemical Reactions”. Er werd gekozen voor rijke arrangementen, waarbij op de meeste tracks meerdere strijkers zijn te horen en op twee nummers zelfs een compleet symfonie-orkest. Fafard maakte vervolgens het bandalbum “Alta Forma”, Harrison had het druk genoeg met King Crimson, The Pineapple Thief en Porcupine Tree. Nu, vier jaar later, is er een opvolger in de vorm van “Perpatual Mutations”. Wederom zijn er strijkers betrokken, maar dan in de vorm van een eenzame viool of cello. Dat heeft een welkom intens, gevoelvol effect. Luister maar naar de fraaie cellopartij van Joasia Cieslak in “Deadpan Euphoria”, waarin Fafard overigens niet alleen excelleert op fretloze bas, maar tevens zijn kwaliteiten op akoestische gitaar onderstreept. De handpan van Tadeusz Palosz brengt fraaie extra kleur aan. Als er wat brederuit gearrangeerd wordt met gastinstrumentarium, dan is dat deze keer met blazers. “Spontaneous Plan” is een van de twee nummers waarin Dale Devoe een strak blazersarrangement heeft gemaakt door in zijn eentje alle trompet- en trombonepartijen in te spelen. Uiteraard over een basis vol intrigerende bas- en drumpatronen van Fafard en Harrison.
Websites:
https://www.antoinefafard.com/
https://www.facebook.com/antoinefafardmusic/
https://www.gavharrison.com/
https://www.facebook.com/drummergavinharrison .

NIEUW
Crane, Louise Patricia – Little Ghost In The Room
– The Red Room
Van “Netherworld” (Peculiar Doll Records, 2024)

In 2020 verscheen het solodebuut van Louise Patricia Crane. Voor dit “Deep Blue” werkte de Noord-Ierse nauw samen met producer-multi-instrumentalist Stephen Carey, met wie ze alle songschrijfcredits deelde. Crane zong alleen, Carey liet zich in de begeleiding vergezellen door o.a. Ian Anderson, Danny Thompson en Jakko Jakszyk. Het leverde een vorm van artrock op die door de drumritmes van Simon Rippin een behoorlijke drive had. Op de nu verschenen opvolger “Netherworld” ontbreekt Carey (al wordt hij wel genoemd bij de bedankjes) en is het materiaal deels alleen door Crane geschreven, deels met de nu als co-producer optredende Jakszyk. Opvallend is dat Crane op veel tracks niet alleen meer de zangeres is, maar tevens diverse instrumenten, zoals leden uit de gitaarfamilie, en zelfs Mellotron bespeelt. Jakszyk overtreft haar nog in de aantallen instrumenten die hij subtiel aan de arrangementen toevoegt. Crane heeft de moed gehad om “Netherworld” een beduidend ander muzikaal karakter te geven dan “Deep Blue”. Ondanks de aanwezigheid van drummer Gary Husband ontbreekt een rockdrive vaak en lijkt de muziek haast een doorontwikkeling van het etherische titelnummer van “Deep Blue”, waarbij door het folky karakter van diverse songs het werk van Loreena McKennitt hier en daar in gedachten springt. Jakszyk heeft voor de verdere aankleding nu vooral zijn eigen adresboekje aangesproken, met namen als Mel Collins, Nick Beggs en Tony Levin, wier bijdragen overigens zelden heel prominent zijn. Zijn eigen lyrische gitaarsolo's heeft hij wel in enkele nummers flink op de voorgrond geplaatst, met naar ons oordeel fantastisch resultaat. Daarnaast zijn diens meerlagige achtergrondvocalen ook uit duizenden herkenbaar. Overigens is van “Netherworld” een speciale editie verkrijgbaar met daarbij een DVD waarop een door Jakszyk gemixte 5.1 surroundversie van het album is te horen. Deze mix is zeer nuttig, want op het eerste gehoor lijkt “Netherworld” dan wel ingetogener dan zijn voorganger, de arrangementen zitten wel vol subtiele details die in die meerkanaalsversie beter tot recht komen. Wij kiezen voor twee nummers met naast de gouden stembanden van Crane ook flinke ruimte voor Jakszyks gitaristische pracht.
Websites:
https://louisepatriciacrane.com/
https://www.facebook.com/louisepatriciacrane/ .

IN HET NIEUWS / LIVE-TIP
Solution - Captain Willie (live)
Van "Live" (Sky, 1983, minus twee tracks op CD uitgebracht als "The Best Of Solution - Live" (Sky, 1991), volledig te vinden op "The Ultimate Collection" (Universal, 2005)

Vrijdag 18, zaterdag 19 en zondag 20 oktober aanstaande zal in De Bidler gelegen in het Friese Wergea de theatervoorstelling "The Solution Story : Het Verhaal Van Nederlands Minst Bekende Legendarische Band" opgevoerd worden. Het verhaal wordt verteld aan de hand van gefingeerde gesprekken tussen een oude roadie van de band en zijn dochter. Ondertussen worden er door prima muzikanten nummers van de Groningse formatie gespeeld. Tevens zal Solution-biograaf/archivaris, de ons wel bekende Wouter Bessels, na de voorstelling het informele gedeelte presenteren met nog meer muziek en gastoptredens. Om vast in de stemming te komen draaien we een van de weinige echt snelle nummers van Solution en wel het oorspronkelijk van "It's Only Just Begun" uit 1980 afkomstige "Captain Willie", waarvan we de van "Live" uit 1983 afkomstige versie laten horen. Het stuk is niet alleen geschreven door de helaas veel te vroeg overleden Willem Ennes, de titel slaat ook op zijn status in de band. Overigens komt er aan het eind van dit jaar een boxset met de muziek van Solution uit; hierin zal naast een boekwerk ook de CD-versie van het reünieconcert uit 2006 zitten.
Websites:
https://tagongskaart.nl/solution/evenement/the-solution-story/ (info en kaartverkoop voorstelling)
https://www.facebook.com/p/Solution-music-page-100087600758066/ .

(OP)NIEUW
Trifecta – What Are You Doing?
– Stupid Pop Song
Van “The New Normal” (Kscope, 2024)

Nogmaals aandacht voor "The New Normal", de tweede CD van Trifecta. Dit is een band die typisch een gevolg was van lockdownmaatregelen. Toetsenist Adam Holzman, bassist/Stick-bespeler Nick Beggs en drummer Craig Blundell zagen namelijk de nodige tournees in duigen vallen, onder meer met de persoon die ze samenbracht: Steven Wilson. Het in 2021 verschenen “Fragments” stond vol speelse instrumentals, meanderend tussen jazzrock, prog en zelfs hier en daar funk. Velen dachten dat het wel bij een eenmalig project zou blijven, maar zie daar: er is nu een opvolger die in naam nog verwijst naar de coronaperiode waarin de groep ontstond. Opnieuw is de speelsheid groot, waarbij we zelfs het idee hebben dat deze ideeën wat meer hebben kunnen rijpen en vaker leiden tot een compleet afgeronde compositie. Op die manier is dit veel meer dan alleen maar een plaat waarop drie giganten op hun instrument hun technische kunnen laten horen. Voor humor is ook de nodige plaats, vooral in interludes met monologen van Beggs, die overigens ook in enkele stukken echt zingt. Een van die monologen, of eigenlijk een zelfondervraging, is "What Are You Doing?" dat eindigt met een verwijzing naar Beggs' eerste succesvolle popbandje. Niet geheel toevallig hebben de heren dit gekoppeld aan het vocale nummer "Stupid Pop Song", met lekker Moog-spel van Holzman. We gaan ernaar luisteren.
Websites:
https://kscopemusic.com/artists/trifecta/
https://www.facebook.com/trifectahq .

LIVE-TIP
Straight Shooter – My Time – Your Time
Van “My Time – Your Time” (Sky Records, 1980/1988 / Sireena Records, 2022)

Straight Shooter is een Duitse rockband uit Krefeld, opgericht in 1978 door Georg Buschmann, de zanger van de Düsseldorfse band Streetmark. De naam Straight Shooter is ontleend aan een album van Bad Company. Tussen 1978 en 1983 bracht Straight Shooter vijf albums en enkele EP's uit. De eerste albums boden een mix van hardrock en, in mindere mate, spacerock; met het laatste album werd muzikaal aansluiting gezocht bij de Neue Deutsche Welle. Ook tourde de groep als voorprogramma van Judas Priest. Het titelnummer van het tweede album “My Time – Your Time” uit 1980 is één van de populairste nummers van deze melodieuze hardrockers. Ondanks dat er al jaren geen nieuw studio-album meer is verschenen is Straight Shooter door de loop der jaren wel met tussenpozen op de podia te aanschouwen geweest. Door corona is er nu een lange pauze geweest, maar op 6 september is er een optreden in Steinbruch te Duisburg. Drie originele bandleden uit de jaren tachtig worden bijgestaan door enkele gastmuzikanten.
Websites:
https://www.taxirock.de/straightshooter/
https://www.steinbruch-duisburg.de/veranstaltungen/20240906-straight-shooter-live/ .

ALBUM VAN DE MAAND
About Floyd - The Jackpot Myth
- What He Said Part Two
Van "A Grateful Homage" (eigen beheer, 2024)

Meer dan dertig jaar sleutelden Chris Willemsen en Jan de Roos aan hun droom: het realiseren van het ultieme eerbetoon aan Pink Floyd. Onlangs maakten ze hun droom waar met het uitbrengen van het drie CD's herbergende boxje "A Grateful Homage". Met enkele gastmusici (waaronder voormalig Het Goede Doel-gitarist Sander van Herk en toetsenist Rens van der Meer, samen met De Roos componist van het door City To City gezongen nummer "The Road Ahead" voor een Mitsubishi-commercial) verdeelden ze hun liefde voor de muziek die ze al sinds 1967 bewonderen in drie blokken. "The Light Years" beslaat grofweg de experimentele periode tot "Obscured By Clouds", "The Bright Years" laat songs horen die geïnspireerd zijn op de successen van "The Dark Side Of The Moon" tot en met "The Wall" en "The Fight Years" beslaat de tijd rondom "The Final Cut", met als onderwerpen onder meer de interne strubbelingen, de eenmalige reünie tijdens Live Aid 2005 en het overlijden van de "unsung hero" Richard Wright. Het duo laat de albums zonder Roger Waters dus bewust buiten beschouwing. "A Grateful Homage" is een album dat Pink Floyd-liefhebbers met gerust hart kunnen aanschaffen, ook als ze een hekel hebben aan tributebands. Want dat laatste is About Floyd zeker niet. Ja, veel nummers zijn te herleiden tot hun origineel, maar de muzikanten hebben zo'n professionele sound neergezet, uiteraard inclusief een berglading geluidseffecten, stemmetjes en filmfragmenten, dat net als bijvoorbeeld Freedom To Glide toch een op zich staand conceptalbum is ontstaan. Wat dat betreft kun je het zien als het muzikale equivalent van Edwin Ammerlaans roman "Lost Souls : A Fictional Journey Through 50 Years Of Pink Floyd". Uiteraard kunnen we niet voorbij aan About Floyds eerbetoon aan het meest succesvolle Pink Floyd-album, "The Dark Side Of The Moon" en dat doen we met de nummers "The Jackpot Myth" (about writing conceptual history in a heartbeat) en "What He Said Part Two"(about not quite obeying the great gig's orders).
Websites:
Websites gerelateerd aan About Floyd; de band heeft zelf (nog?) geen website of Facebook:
Promofilmpje
https://www.iopages.nl/nieuws/id/1525/about-floyd-een-indrukwekkende-hommage
Interview
Website van ontwerper John Snik
Recensie Progwereld.
e-mail: aboutfloyd6783@gmail.com

LIVE-COMBITIP
Flamborough Head – Tomorrow Is Another Day
Van het album “Jumping The Milestone” (OSKAR, 2022)
Albion [GB] – Silvaplana Rock
Van het album “Lakesongs Of Elbid” (eigen beheer, 2024)

Serious Music Alphen heeft een bijzondere primeur te pakken: het eerste optreden buiten Engeland van Albion, op 6 september 2024 in het Parkvilla Theater in Alphen aan den Rijn. Er waren en zijn meerdere Albions, maar in dit geval hebben we het over de band van Joe Parrish-James, die een aantal jaren de gitarist was van Jethro Tull. In zijn eigen band treedt hij daarnaast ook op als componist, producer, zanger en fluitist. Tweede gitarist in Albion is Jack Clarke. Hij verving Jethro Tull-bassist David Goodier toen deze geopereerd moest worden en is nu de vervanger van zijn Albion-collega Joe in de roemruchte band. Recentelijk bracht Albion het prachtige album “Lakesongs Of Elbid” uit (afgelopen april bij Xymphonia ons Album van de Maand). Denk bij de muziek van Albion aan de middeleeuwen, aan prachtige rustige melodieën die overgaan in progrock en eindigen in klassiek gitaarspel. En dat op een manier waar de meeste bands in dat genre niet aan kunnen tippen. De arrangementen zijn fenomenaal en dan heeft Joe Parrish-James ook nog eens een fantastische stem voor dit genre. Zijn fluitspel mag er ook wezen. De namen van de songs op dit album geven ook prima aan waar je wat de muziek betreft aan moet denken: songs over meren (ofwel lakesongs), de Arthur-legende en voor-christelijke natuurgodsdiensten. Albion is een volstrekt originele entiteit in de progfolk-rock scene. De albumrecensies zijn fantastisch.

Flamborough Head zal op 6 september het voorprogramma verzorgen. Deze uit Friesland afkomstige band werd begin jaren negentig opgericht door o.a. toetsenist Edo Spanninga en drummer Koen Roozen. Na twee albums voegden Margriet Boomsma (leadzang, fluit) en Eddie Mulder (gitaar, later bas en achtergrondzang) zich bij de band. In de nieuwe samenstelling veranderde ook de sound: melodieuzer, minder neoprog - zelfs een beetje folky. Dat is te horen op “Lost In Time” (2013), dat goed werd ontvangen en leidde tot een reeks optredens, onder meer bij Serious Music in 2014. In coronatijd werd het album “Jumping The Milestone” (2022) opgenomen. Vorig jaar verliet Eddie Mulder vanwege een overvolle agenda de band en werd vervangen door voormalig Leap Day-bassist Peter Stel. Ondanks veranderingen in de samenstelling (maar nog altijd met oudgedienden Edo Spanninga, Margriet Boomsma en Koen Roozen) is Flamborough Head nog springlevend en kijkt de band uit naar een nieuw optreden in Parkvilla, zeker in combinatie met de progfolk-collega’s van Albion. (licht bewerkte tekst van de website van Serious Music Alphen)
Websites:
https://albionofficial.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/albionofficialuk
https://flamboroughhead.nl/
https://oskarrecords.bandcamp.com/album/jumping-the-milestone-cd
https://www.facebook.com/profile.php?id=100085485142203
https://seriousmusicalphen.nl/event/details/albion-uk-en-flamborough-head/ .

(OP)NIEUW
Elevenwire - Kaleidoscope
Van "Blood Red Sun" (OOB Records, 2024)

In mei lieten we al twee nummers horen van het eerste album “Blood Red Sun” van Elevenwire, een nieuwe band uit de V.S. Het trio is de bezegeling van een lange vriendschap tussen de gebroeders Ron (gitaar, bas, zang) en Jonathan Hughes (toetsen, zang) met Jim Armstrong (gitaar). Op het onlangs bij het Nederlandse OOB Records op CD verschenen debuut "Blood Red Sun" wordt het drietal bijgestaan door de vooral van The Neal Morse Band bekende Eric Gillette op drums (die tevens zijn studio beschikbaar stelde voor de mix en mastering). Afgaande op de muzikale voorkeuren van de musici en de muziekstijl op dit dystopische conceptalbum, rekenen we Elevenwire tot de derde generatie van de Amerikaanse progressieve rockgemeenschap. Zo verraden de negen, gemiddeld zo’n zes minuten durende songs de erfenis van de jaren 70-garde (Kansas, Boston, Rush, Dixie Dregs), die op zijn beurt beïnvloed was door de Britse voorhoede (Genesis, Yes) en de klassieke meesters. Daarnaast werkt ook de US-progscene vanaf 1990 (Spock’s Beard, Transatlantic, Neal Morse) door in de composities op "Blood Red Sun". Wat vooral opvalt is het geloof in traditionele songstructuren, wat zich uit in dreigend of grimmig gezongen, in progmetalsferen verkerende coupletten, gevolgd door catchy en meeslepende refreinen in de rijke A.O.R.-traditie en onderbrekingen door instrumentale hoogstandjes. Daarnaast zijn de arrangementen fantasievol en gedetailleerd vervaardigd. Hierin krijgen shred-gitaaruitspattingen en ronkende Hammondpassages net zoveel ruimte als flitsende Moog-solo’s, synthesizer-effecten en melodieuze elektrische gitaarmelodieën. Vooral in het tegen de acht minuten klokkende "Paradigm", met een gastrol voor violist Trent Smith, valt alles perfect op zijn plek. We gaan vanavond nog een nummer draaien van dit album: “Kaleidoscope".
Websites:
https://elevenwire.bandcamp.com/album/blood-red-sun
https://elevenwireband.com/
https://www.facebook.com/elevenwire
https://oob-records.com/product/elevenwire-blood-red-sun/ .

IN MEMORIAM: PETER COLLINS / LIVE-TIP
Rush - Force Ten
Van "Hold Your Fire" (Mercury, 1987)
Queensrÿche - The Thin Line
Van "Empire" (EMI, 1990)

Onlangs bereikte ons het bericht dat afgelopen juni Peter Collins op 73-jarige leeftijd is overleden. De Brit begon zijn carrière als muzikant/songschrijver om uiteindelijk eind jaren 70 actief te worden als producer. In de jaren 80 brak hij door met o.a. zijn producties voor de eerste twee Nik Kershaw-albums. Vervolgens trok hij naar de VS en vestigde zich in Nashville. Hij ontwikkelde een productie-stijl waarbinnen hij pop en rock combineerde. Dat pakte zeer gunstig uit voor rockbands die graag een een breder publiek wilden bereiken met hun muziek. Grote successen waren de Rush-albums “Power Windows”, “Hold Your Fire”, “Counterparts” en “Test For Echo” en de Queensrÿche-schijven “Operation: Mindcrime” en “Empire”. Uit dit rijtje zijn met name Rush' ”Hold Your Fire” uit 1987 en Queenrÿche's “Empire” 1990 goede voorbeelden van genoemde mengvorm. Als klein eerbetoon aan Peter Collins hebben we van beide albums een nummer geselecteerd. Peter Collins overleed aan de gevolgen van alvleesklierkanker.

Overigens: voormalig Queensrÿche-zanger Geoff Tate treedt op 1 september op in Poppodium Boerderij in Zoetermeer en zijn ex-collega's met huidige zanger Todd La Torre op 7 februari in de Matrix in Bochum en 9 februari in de Effenaar in Eindhoven.
Websites:
https://www.rush.com/
https://www.facebook.com/rushtheband
http://www.queensrycheofficial.com/
https://www.facebook.com/QueensrycheOfficial
https://www.geofftate.com/
https://www.facebook.com/GeoffTateOfficial/
https://www.discogs.com/artist/68850-Peter-Collins.

NIEUW / LIVE-TIP
Glümann, Marco - Running Out Of Time
- My Eyes Are Wide Open
Van het album album “A Fragile Present” (Gentle Art Of Music, 2024)

Marco Glühmann, zanger van de Hamburgse artrockband Sylvan, bracht op 21 juni zijn eerste soloalbum “A Fragile Present” uit. Met medewerking van Marillion-gitarist Steve Rothery, Yes-bassist Billy Sherwood en bovenal enkele leden van RPWL, heeft Glühmann een oorvriendelijke progrockplaat samengesteld die wat rechter en rockier is dan zijn werk met Sylvan. Eenvoudiger, maar niet minder emotioneel of veeleisend: Marco Glühmann weet in alle nummers te inspireren, zij het door zijn gebruikelijke uitstekende stem. Natuurlijk spelen ook de muzikanten waarmee de Sylvan-zanger zich omringt een voorname rol van betekenis. RPWL's Kalle Wallner speelt bijvoorbeeld niet alleen gitaar- en baspartijen, maar treedt ook op als coproducent en arrangeur. Marco Glühmann gaat in november op tournee met Blind Ego (de ándere band van genoemde Wallner). Optredens in de buurt: 21 november in Poppodium Boerderij te Zoetermeer en 24 november in Centrum Altenberg, Oberhausen. Het eerste uur openden we met “Running Out Of Time”; nu volgt de albumafsluiter “My Eyes Are Wide Open”, met een prominente rol voor de gitaarsolo van Steve Rothery.
Websites:
https://www.marco-gluehmann.com/
https://www.facebook.com/marco.gluehmann .

NIEUW
Sykofant – Between Air And Water
Van “Sykofant” (eigen beheer, 2024)

We blijven maar verwend worden met nieuwe bands uit het hoge noorden. Nu mogen we wederom weer een band uit Oslo voorstellen: Sykofant. Het kwartet is beïnvloed door de klassiekers uit de jaren zeventig, waarbij duidelijk inspiratie werd gevonden in psychedelica en sciencefiction. We komen dan automatisch bij Pink Floyd uit, maar daarnaast dienen het oude Rush, Cream, Led Zeppelin en King Crimson vermeld te worden. Ook het oude werk van Porcupine Tree en de meer progressieve kanten van Opeth en Mastodon behoren tot de invloeden. Het bijna een uur durende, naar de band vernoemde album laat deze afwisseling mooi horen. Al vrij snel krijgen we één van de prijsnummers voorgeschoteld: het loom-psychedelische “Between Air And Water”, zwaar beïnvloed door het oude Pink Floyd ten tijde van “Meddle”. Een andere naam die ons te binnen schiet: Lucy In Blue, dat u zich misschien nog herinnert als de IJslandse maker van het Album van de Maand juli 2019. Het oude Rush ten tijde van bijvoorbeeld “Flight By Night”, maar ook Thin Lizzy klinken duidelijk door in “Strangers”, terwijl “Between The Moments” naar Led Zeppelin nijgt. In de epische albumafsluiter “Forgotten Paths” komt uiteindelijk al het voornoemde samen. Kortom: “Sykofant” is een fijn debuutalbum dat smaakt naar meer. Het album is momenteel alleen als vinyl of digitale download te verkrijgen, maar de band werkt aan een CD-versie. Houd daarvoor Bandcamp in de gaten. We gaan luisteren naar voornoemd prijsnummer “Between Air And Water”.

Websites:
https://sykofant.com/
https://www.facebook.com/sykofant.band/
https://sykofantband.bandcamp.com/album/sykofant .

NIEUW / JAZZROCK
Aurora Clara - The Last Candles
Van "IV" (Youkali Music, 2024)

Twee jaar geleden draaiden we muziek van de eerste twee platen van Aurora Clara, naast On The Raw en het daaruit voortgekomen Gravity Fields een van de bands in het huidige Spanje die de progressieve jazzrock omarmt. Het debuut "Transformation" (2019) en "Clear Dawn" (2022) toonden een voorliefde voor de muziek van Mahavishnu Orchestra en in mindere mate Santana. Er was zelfs een gastrol voor voormalig Mahavishnu Orchestra-violist Jerry Goodman. Na enkele bezettingswisselingen bracht de formatie rondom gitarist Raúl Mannola en fluitist Juan Carlos Aracil vorig jaar "Dreams" uit waarop de acrobatische drummer Marco Anderson vervangen was door Marc Halbheer. Op het onlangs uitgebrachte "IV" zit Anderson echter weer achter de drumkit, zodat opnieuw van zijn Simon Phillips-achtige spel genoten kan worden. De weldoordacht opgebouwde nummers, waarin gloedvol elektrisch en akoestisch gitaarspel, Camel- en Focusgetinte fluitpassages en Denis Bilanins ietwat Kenso-achtige toetsenwerk de dienst uitmaken, monden geregeld uit in virtuoze duels en ongepolijste improvisaties. Wat dat betreft zijn er eveneens overeenkomsten met het oude Finch dat in de beginjaren ook door John McLaughlin en co. geïnspireerd was. In enkele thema’s en stukken treedt de Spaanse volksaard op de voorgrond, inclusief de inzet van flamencogitaar en allerlei percussie-instrumenten. Verder horen we globalmusic-associaties met het werk van Caldera en Shadowfax. Van "IV" draaien we het ruim elf minuten durende openingsnummer "The Last Candles".
Websites:
https://www.facebook.com/AuroraClaraBand/
https://auroraclara.bandcamp.com/.(bevat vreemd genoeg alleen de eerste twee CD's)

HOLLYWOOD GOES PROG
Zimmer, Hans - Pirates Of The Caribbean (live)
Van "Live In Prague" (Eagle Records, 2017)

Filmsoundtrackcomponisten zijn er in allerlei soorten en maten, tussen traditioneel, werkend met symfonieorkesten, zoals Ennio Morricone en John Williams, tot grotendeels werkend met elektronische middelen. De Duitser Hans Zimmer opereert precies in het midden daarvan: hij staat namelijk bekend om het mengen van elektronische klanken, rock en orkest. Hij begon zijn carrière in de jaren 70 en 80 in Londen als synthesizerprogrammeur, die betrokken was bij o.a. The Buggles, Zaine Griff en de Spaanse band Mecano. Eind jaren 80 brak hij door als soundtrackcomponist met de film “Rain Man” en sindsdien heeft hij muziek gemaakt voor o.a. “Gladiator”, “The Last Samurai”, Christopher Nolans “Dark Knight Trilogy”, “Inception” en “Interstellar”. Wat we niet veel zien, is dat filmcomponisten ook op tournee gaan. Sinds het jaar 2000 doet Zimmer dat juist wel regelmatig, waarvoor hij een uitgebreide band samenstelde met opvalllend veel redelijk bekende namen. Wat te denken van Richard Harvey van Gryphon op blaasinstrumenten, Tina Guo op elektrische cello, gitaristen Mike Einziger (Incubus), Guthrie Govan (Steven Wilson) en Johnny Marr (the Smiths) en toetsenist Nick Glennie-Smith (Wally en Roger Waters' The Bleeding Heart Band)? Die laatste fungeerde tevens als bandleider naast Hans Zimmer, die zelf tijdens de optredens piano en andere toetsen bespeelt. In 2017 verscheen een registratie van een zeer sterk concert in Praag op zowel Blu-ray als dubbel-CD. Bij dit concert werd de Hans Zimmer Band ondersteund door het Tsjechische Nationale Symfonie Orkest & Koor. Het sterke eraan is, dat Zimmer zijn muziek speciaal bewerkt heeft voor het podium, met een bij vlagen overweldigende moderne symfonische rocksound als resultaat. Dat is zeker zo in de bijna 12 minuten durende suite met muziek uit de “Pirates Of The Caribbean”-films met een hoofdrol voor de elektrische cello van Tina Guo. Websites:
https://www.hanszimmerlive.com
https://www.facebook.com/hanszimmer .

LIVE-TIP / COVER
Alcest – Komorebi
Van het album "Les Chants De L’Aurore" (Nuclear Blast Records, 2024)

Alcest probeert al sinds het begin dit millennium de grenzen van het blackmetalgenre af te tasten. Door het toevoegen van melodieuze ingrediënten in de songs en vooral ook door de shoegaze-referenties wordt de muziek van deze Franse band wel eens ‘blackgaze’ genoemd. Het duo is er niet vies van om te experimenteren met subgenres en dat leidde binnen het metalwereldje al tot heel wat loftuitingen. Met het zevende studioalbum “Les Chants De L’Aurore” levert Alcest opnieuw een prima album af. Na vijf jaar stilte sinds de duistere voorganger “Spiritual Instinct” keren Jean Deflandre en Stéphane Paut terug met een plaat die hun muzikale reikwijdte vergroot. Terwijl “Spiritual Instinct” een terugkeer liet horen naar de vertrouwde postmetal, komt Alcest nu met een plaat die de balans vindt tussen licht en donker op een manier die zowel vertrouwd als verfrissend aanvoelt. Vanaf de eerste noten van het openingsnummer “Komorebi” wordt duidelijk dat Alcest geen genoegen neemt met het herhalen van oude formules. Waar “Spiritual Instinct” begon met zware bas en schrille postmetalgitaarpartijen, begint “Komorebi” op een veel zachtere, bijna etherische manier. De combinatie van cello en delicaat getokkelde gitaarakkoorden brengt de luisteraar in een dromerige staat voordat het nummer echt tot leven komt. Dit is een perfecte weergave van Alcests vermogen om donkere emoties en hoopvolle klanken samen te brengen in een harmonieuze balans. Vandaar ook dat we dit “Komorebi” voor vanavond hebben geselecteerd. Op woensdag 4 december treedt Alcest met Svalbard en Doodseskader op in de grote zaal van Paradiso, Amsterdam.
(Gebruikte bron: Dansende Beren)
Websites:
https://alcestmusic.com/
https://www.facebook.com/alcest.official/
https://alcest.bandcamp.com/ .

ALBUM VAN DE MAAND
About Floyd - Spaces Between Friends
- Trotting The Globe
- Also Starring Part Three
Van "A Grateful Homage" (eigen beheer, 2024)

Meer dan dertig jaar sleutelden Chris Willemsen en Jan de Roos aan hun droom: het realiseren van het ultieme eerbetoon aan Pink Floyd. Onlangs maakten ze hun droom waar met het uitbrengen van het drie CD's herbergende boxje "A Grateful Homage". Met enkele gastmusici (waaronder voormalig Het Goede Doel-gitarist Sander van Herk en toetsenist Rens van der Meer, samen met De Roos componist van het door City To City gezongen nummer "The Road Ahead" voor een Mitsubishi-commercial) verdeelden ze hun liefde voor de muziek die ze al sinds 1967 bewonderen in drie blokken. "The Light Years" beslaat grofweg de experimentele periode tot "Obscured By Clouds", "The Bright Years" laat songs horen die geïnspireerd zijn op de successen van "The Dark Side Of The Moon" tot en met "The Wall" en "The Fight Years" beslaat de tijd rondom "The Final Cut", met als onderwerpen onder meer de interne strubbelingen, de eenmalige reünie tijdens Live Aid 2005 en het overlijden van de "unsung hero" Richard Wright. Het duo laat de albums zonder Roger Waters dus bewust buiten beschouwing. "A Grateful Homage" is een album dat Pink Floyd-liefhebbers met gerust hart kunnen aanschaffen, ook als ze een hekel hebben aan tributebands. Want dat laatste is About Floyd zeker niet. Ja, veel nummers zijn te herleiden tot hun origineel, maar de muzikanten hebben zo'n professionele sound neergezet, uiteraard inclusief een berglading geluidseffecten, stemmetjes en filmfragmenten, dat net als bijvoorbeeld Freedom To Glide toch een op zich staand conceptalbum is ontstaan. Wat dat betreft kun je het zien als het muzikale equivalent van Edwin Ammerlaans roman "Lost Souls : A Fictional Journey Through 50 Years Of Pink Floyd". Deze week aandacht voor muziek geïnspireerd op de "Meddle"-periode en het derde uitstapje in de wereld van de filmmuziek (“Obscured By Clouds”). Achtereenvolgens hoort u "Spaces Between Friends" (about being inspired by Rudyard Kipling), "Trotting The Globe" (about cutting days and crossing borders) en "Also Starring Part Three" (about scoring again in a valley in France).
Websites:
Websites gerelateerd aan About Floyd; de band heeft zelf (nog?) geen website of Facebook:
Promofilmpje
https://www.iopages.nl/nieuws/id/1525/about-floyd-een-indrukwekkende-hommage
Interview
Website van ontwerper John Snik
Recensie Progwereld.
e-mail: aboutfloyd6783@gmail.com

IN MEMORIAM: SHAUN MARTIN
Snarky Puppy - Sleeper
Van "We Like It Here" (Ropeadope / GroundUP Music, 2014)

Afgelopen weekend overleed de Amerikaanse jazz-, fusion- en gospeltoetsenist Shaun Martin, nadat hij in april 2023 al een zware hersenbloeding had gehad. Martin was met name bekend als lid van de begeleidingsbands van Kirk Franklin en Erykah Badu maar in progjazzfusionkringen kenden we hem vooral via Snarky Puppy. Die Amerikaanse band, eigenlijk meer een collectief, kwam 10 jaar geleden op onze radar middels “We Like It Here”. Die was evenals de directe voorgangers live in de studio, met publiek erbij opgenomen - in dit geval in het Utrechtse Kytopia, de toenmalige broedplaats van trompettist/bandleider Colin Benders ofwel Kyteman. De video's van deze opnamesessies gingen al snel 'viral' en “We Like It Here” is tot op heden onder progliefhebbers het meest geliefde werkstuk van Snarky Puppy. Shaun Martin heeft in de track “Sleeper” de hoofdrol met zijn solo-synthesizerpartij waarbij hij het geluid, om er extra expressie aan toe te voegen, door een talkbox haalt (vooral bekend van gitaristen, denk aan Peter Framptons “Show Me The Way” of Pink Floyds “Keep Talking”). Shaun Martin is helaas maar 45 jaar geworden.
Websites:
https://snarkypuppy.com/
https://www.facebook.com/snarkypuppy .

HERUITGAVE
Carmen – Remembrances (Recuerdos De España)
Van “The Albums 1973-1975” (Esoteric Recordings, 2024), oorspronkelijk van “Dancing On A Cold Wind” (Regal Zonophone / EMI, 1975)

Onlangs verscheen via Esoteric Recordings een boxje met daarin de complete output van de groep Carmen, getiteld “The Albums 1973-1975”. Goede reden om weer eens aandacht te schenken aan deze band, temeer daar de broeierige muziek goed gedijt bij de huidige weeromstandigheden. De naar de beroemde opera van Bizet genoemde band maakte namelijk een met flamenco geïnjecteerde vorm van progressieve rock. En dat was geen gimmick, want we kunnen gerust stellen dat deze heftige Spaanse volksmuziekvorm in het bloed van broer en zus David Clark en Angela Allen zat: hun beide ouders waren namelijk professionele flamenco-artiesten die een eigen flamencoclub hadden in Los Angeles. Toen moeder Allen van haar zoon vernam dat ze nog een extra bandlid zochten die óók goed kon flamencodansen, tipte ze hun oude personeelslid Roberto Amaral. Die was op dat moment (1971) lid van een authentiek flamencogezelschap in Spanje en kwam terug naar LA om toe te treden tot Carmen, waar vervolgens ook de markante bassist John Glascock lid van werd. De leden waren gegrepen door het progressieve rockgeluid dat uit Engeland overwaaide en besloten daarom naar Londen te vertrekken om hun geluk te beproeven. Daar kreeg producer Tony Visconti ze in de smiezen die vervolgens voor een platencontract zorgde en ook als producer ging optreden. Het debuut “Fandangos In Space” werd goed ontvangen en liet meteen al in de fascinerende opener “Bulerias” de bijzondere styleclash van de band horen. Nu werkte David Bowie in die tijd ook met Visconti en 'the thin white duke' was zo gefascineerd dat hij Carmen een onderdeel liet zijn van zijn toenmalige show, die tevens werd opgenomen voor het Amerikaanse TV-programma The Midnight Special. Beelden daarvan zijn op YouTube te vinden: ook al zijn alleen de vocalen en het voetenwerk live, deze opnamen laten wel goed zien hoe opwindend een Carmen-optreden moet zijn geweest, als zo maar halverwege een nummer Roberto Amaral en Angela Allen een flamencodans inzetten, met hun ritmische voetenwerk als integraal onderdeel van de muziek. Het tweede album “Dancing On A Cold Wind” verscheen het jaar erop en is wellicht het meest progressief te noemen. Vooral ook door de plaatkantlange suite “Remembrances (Recuerdos De España)” dat alle aspecten van Carmen, van akoestisch ingetogen tot heftig en energiek tot ook vol symfonisch rockend, over het voetlicht bracht. De groep deed vervolgens een succesvolle Amerikaanse tournee in het voorprogramma van Jethro Tull, waarvan de leden ook diep onder de indruk waren van Carmens verrichtingen. Helaas trokken én Visconti én het management daarna de handen af van de band en het derde album “The Gypsies” had te lijden onder al het gerommel. Niet lang na de release ervan in 1975 valt Carmen uit elkaar. John Glascock kon meteen aan de slag bij het net bassistloos geworden Jethro Tull. Problemen rond een hartafwijking leidden echter tot een veel te vroege dood in 1979. David Clark Allen werd vervolgens sessiemuzikant en songschrijver (voor Agneta Fältskog). Er zijn eerder CD-uitgaven geweest van de Carmen-albums. Op de vroegste CD's is een gekortwiekte versie te horen van het genoemde “Bulerias”. Jammer, want dat is nu juist één van de 'signature pieces' van de groep. Angel Air kwam in 2007 wel met ongeëdite heruitgaven die echter van vinyl getrokken (b)leken. Voor de CD's in dit nieuwe Esoteric-boxje lijkt er gebruik gemaakt te zijn van díe versies, waarbij je bijv. in één van de laatste delen van “Remembrances (Recuerdos De España)” een flinke tik in het bronvinyl hoort. Kon dat niet beter, vroeg Progressive Aspect onlangs aan David Clark Allen? Nee, helaas niet, legt hij uit, want de meersporenmasters zijn verloren gegaan bij een overstroming, zo'n 15 jaar geleden. We zullen het er dus mee moeten doen... Neemt niet weg dat er uiteraard veel te genieten valt. We hebben in de loop van meer dan 30 jaar best al wel wat van Carmen gedraaid, maar nog nooit die fraaie suite “Remembrances (Recuerdos De España)”. Vandaar dat we die vanavond de volle 23 minuten lang gaan laten horen.
Websites:
https://www.davidclarkallen.com/carmen-1
https://www.cherryred.co.uk/carmen-the-albums-1973-1975-3cd-box-set
Interessant recent interview met David Clark Allen en Roberto Amaral
FACEBOOK .

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
VOLA - I Don't Know How We Got Here
Van het het komende studio-album “Friend Of A Phantom” (Mascot, 15 september 2024)

Het in 2006 opgerichte VOLA brengt een avontuurlijke mix van progressieve rock, elektronica en metal - geïnspireerd op o.a. Meshuggah, Opeth en Massive Attack. Het Deens-Zweedse viertal weet op een indrukwekkende manier djent, prog en pop te mengen tot een beukend en catchy geheel, met name door de loepzuivere zang van frontman Asger Mygind. Door de jaren heen geeft de discografie van VOLA blijk van een gedurfde fusie van stijlen. De albums kregen lovende kritieken en versterkten de bandreputatie in de metalscene en ver daarbuiten. Van de band verschenen drie studioalbums; het vierde album “Friend Of A Phantom” zal op 15 september verschijnen. Ter promotie doet VOLA op 28 november de Effenaar in Eindhoven aan, met twee support acts: The Intersphere en 'onze eigen' Charlotte Wessels. Als je daar niet op kunt wachten, kun je 9 dagen eerder al terecht in Die Kantine in Keulen. Wij geven alvast een voorproefje met de single “I Don't Know How We Got Here”.
Websites:
https://www.volaband.com/
https://www.facebook.com/volaband
https://volaband.bandcamp.com/track/i-dont-know-how-we-got-here
https://volaband.bandcamp.com/ .

NIEUW
Chewy Center, The - Janet Flight
– Cedarwood
Van “Janet Flight” (eigen beheer, 2024)

Dat onze dwaaltochten op Bandcamp zinvol zijn bleek onlangs maar weer, toen we The Chewy Center ontdekten. Deze band uit Cleveland bestaat al sinds 2011 toen David "DeFlo" DeFlorentis (gitaar/zang), Nate "Vegas" Vagase (bas) en Ben Fasciano (drums) elkaar tijdens een talentenjacht ontmoetten en een jamband begonnen. De bandnaam werd vanaf 2016 gebruikt, waarna al snel toetsenist Stephen Fabec zich bij het trio voegde. Na een eerste single volgde een album, waarop het jambandconcept nog werd gevolgd. Na het toetreden van gitarist Mike Nock werd een eigen geluid gevonden in de vorm van een onwaarschijnlijke mix van pop, funk, progrock en AOR. Het doel was daarbij om de jambandveren af te schudden ten faveure van albumgeoriënteerde rock, refererend aan wat bands als Toto, Journey, Styx en Boston in de jaren '70 en '80 presteerden. ...Maar dan wel binnen het eigenzinnige The Cewy Center-concept. “Janet Flight”, het eerste album als vijftal, is onlangs verschenen via verschillende digitale platforms en verdient zeker onze aandacht. Naast invloeden van de eerdergenoemde bands hoor je ook sporen van Umphrey’s McGee, Genesis en Flying Colours en 'last but certainly not least' het jarentachtiggeluid van Rush. Maar “Janet Flight” heeft ook zeker een eigen sound, waarbij de fijne zangstem een dikke pre is. We hebben gekozen voor het titelnummer en het zeer fijne “Cedarwood”, waarin veel gebeurt. Let vooral op het heerlijk aanstekelijke instrumentale middendeel. Er is nog geen fysieke versie van “Janet Flight” maar wel een 'name your price'-digitale download op Bandcamp.
Websites:
https://thechewycenter.com/home
https://thechewycenter.bandcamp.com/album/janet-flight .

NIEUW
Collapse Under The Empire - Sacrifice (single version)
- Dragonfly
Van "Non Album Singles & Bonus Tracks", tevens onderdeel van de box “Works 08-24” (Finaltune Records, 2024)

Chris Burda en Martin Grimm zijn al ruim 15 jaar actief onder de naam Collapse Under The Empire. Ze hebben in die periode al een behoorlijke hoeveelheid muziek uitgebracht waarbinnen elementen uit postrock, soundtrackmuziek, shoegaze, ambient en elektronica samengebracht zijn tot een uitermate filmische klank. Niet zo gek dat de muziek van het Duitse duo door de jaren heen regelmatig werd gebruikt voor trailers, films en documentaires. Veel van deze muziek was al een tijdje niet meer verkrijgbaar, maar gelukkig is onlangs de 11CD-set (of 12LP-box) box “Works 08-24” uitgebracht waarin nagenoeg alles wat de heren tot nu toe hebben opgenomen is verzameld. Het mooie van de CD-box is dat diverse losse tracks (die op de LP-versie aan diverse albums zijn toegevoegd) bij elkaar zijn gezet op de CD met de fantasierijke titel "Non Album Singles & Bonus Tracks". Je zou verwachten dat dit een CD is die een beetje als los zand aanvoelt, maar het klinkt opvallend genoeg als een zeer coherent album. De aan ons verstrekte info is er niet helemaal duidelijk over, maar voor zover wij kunnen hebben kunnen ontdekken gaat deze CD deze maand ook onafhankelijk van de grote box uitgebracht worden. We kiezen voor twee tracks die een goed beeld geven van de muziek van Collapse Under The Empire.

Websites:
https://www.collapseundertheempire.com/
https://collapseundertheempire.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/collapseundertheempire .

NIEUW
Navigate By Neon – Lunar Sunrise
Van “Prog Rock Garden” (eigen beheer, 2024)

Als je op Bandcamp de bandbio van Navigate By Neon leest, dan word je toch wel een beetje op het verkeerde been gezet. Deze door Craig Whale in het leven geroepen onemanband wordt namelijk gepresenteerd als maker van klassieke metal en hardrock in de trant van Thin Lizzy en Boston. Maar getuige de titel van dit nieuwe (en derde) album is dit toch echt andere koek. Uiteraard trok die titel, “Prog Rock Garden”, onze aandacht en maakte ons ook nieuwsgierig naar eerder werk van Craig Whale. Uit wat speurwerk over internet blijkt dat hij al 30 werkzaam is als muzikant en producer. Onder de noemer The Craig Whale Collaboration bracht hij een aantal acidjazzfunkalbums uit, die tevens verkrijgbaar zijn via Bandcamp. In 2023 gooide hij het muzikale roer om en debuteerde hij met Navigate By Neon, eerst met de single “The Lightning” en vervolgens met het album “Momentum”. Afgelopen maand kwamen er opeens twee albums bij: het op metal gerichte “This Way Home” en het met overwegend lange nummers gevulde “Prog Rock Garden”. Vanavond richten we ons op die laatste titel, die net als zoveel eigenbeheerreleases van de laatste tijd alleen digitaal verkrijgbaar is. We hebben altijd al een zwak gehad voor muzikanten die uit hun comfortzone stappen en de transformatie van The Craig Whale Collaboration naar Navigate By Neon is wel bijzonder te noemen. Daarbij dienen we wel aan te tekenen dat het aanvankelijke amalgaam van AOR en NWOBHM niet bijster origineel was. “Prog Rock Garden” is toch echt van een andere orde - en ondanks de geprogrammeerde drums en het DIY-karakter zijn de composities wel pakkend. Zoals de titel al suggereert betreft het een heus klassiek progalbum waarbij de tempowisselingen, 'widdly' toetsenspel en gitaarcapriolen je om de oren vliegen. Luister maar naar bijvoorbeeld “Lunar Sunrise” waar de ene solo de andere opvolgt. Het doet ons wel denken aan het solowerk van The Tangent-voorman Andy Tillison, maar dan met funk als basis.
Websites:
https://navigatebyneon.bandcamp.com/album/prog-rock-garden
https://www.facebook.com/craig.whale.58 .

HET DEBUUT / 50 JAAR
Ayers Rock - Big Red Rock
Van "Big Red Rock" (Mushroom/A&M Records, 1974 / Aztec Records, 2016)

Met "Big Red Rock", dat 50 jaar geleden verscheen, schaarde de Australische band Ayers Rock zich bij het selecte gezelschap dat debuteerde met een live-album. Er zouden hierna nog twee platen verschijnen, waarna de musici hun diensten aanboden aan andere bands zoals Little River Band en Air Supply, terwijl bassist Duncan McGuire zich bij Sebastian Hardie-spin-off Windchase aansloot. Ayers Rock bracht op het debuut een interessante, met Little Feat of Traffic vergelijkbare mengeling van Steely Dan-achtige songs (goed waarneembaar in opener "Lady Montego"), blues en jazzrock. Zo is "Boogie Woogie Waltz" een cover van de door Joe Zawinul gepende track voor Weather Report. De groep had met een dubbele bezetting op gitaar en een saxofonist/fluitist een rijke, met veel effectapparatuur gecreëerde sound, wat vooral in het sfeerrijke titelnummer goed tot uiting komt. "Big Red Rock" verscheen destijds in een fantasievolle hoes, waarbij je door het gat aan de voorkant de foto van de grote rode rots van Uluru, ook wel Ayers Rock genoemd, kunt zien. Pluim voor Aztec Records die bij de uitgebreide heruitgave uit 2016 deze gimmick reproduceerde. Van dit debuut draaien we het genoemde titelnummer. Websites:
https://www.progarchives.com/artist.asp?id=1344
http://www.milesago.com/artists/ayers.htm
http://www.australianmusicdatabase.com/bands/ayers-rock
https://en.wikipedia.org/wiki/Ayers_Rock_(band)
https://www.allmusic.com/artist/ayers-rock-mn0002284363 .

LIVE-TIP / COVER
Crippled Black Phoenix – Turn To Stone
Van het album “Bronze” (Seasons Of Mist, 2016)

Crippled Black Phoenix begon ooit in het jaar 2000 als een geheim solo-project van Justin Greaves (die destijds al in diverse bands speelde), maar is vervolgens geëvalueerd tot een band die heel wat stof heeft doen opwaaien. Er verschenen in 24 jaar tijd 12 studio-albums, waarvan “Banefyre” uit 2022 de recentste is. De Britse groep is moeilijk in een hokje te plaatsen. In het begin waren er Pink Floyd- en New Wave-invloeden en later werden op de muziek de labels 'stoner' en met name 'postrock' geplakt. Op 13 augustus 2024 is in Zoetermeer, uiteraard in Poppodium Boerderij de enige Nederlandse show van de huidige bandtournee te aanschouwen. In het kader daarvan hebben we voor vanavond gekozen voor “Turn To Stone”, een cover van Joe Walsh, waarvan het origineel is terug te vinden op diens album “Barnstorm” uit 1972. Crippled Black Phoenix gaf er in 2016, op het album “Bronze”, een mooie eigen draai aan, zonder de song geweld aan te doen.
Websites:
www.crippledblackphoenix.co.uk
https://www.facebook.com/CBP444 .

NIEUW / VAN EIGEN BODEM
Boxx Orchestra, The – A Friend
– Daybreak
Van het album “The Horn Of Plenty” (OOB Records, 2024)

Ruim een maand geleden schonken we voor het eerst aandacht aan de Nederlandse band The Boxx Orchestra, met muziek van het debuut “Out Of The Boxx” uit 2021. Ondertussen heeft ook het nieuwe album “The Horn Of Plenty” onze burelen bereikt. The Boxx Orchestra werd in 2016 opgericht door toetsenist Jan Boekestein. Deze veteraan speelde al in de jaren 70 en 80 in diverse symfobands, zoals Argyll en (met Peter Vink) The Boxx(!). Hij vroeg bassist Walter Hüsstege die zich 5 jaar geleden in de picture speelde met “Bricks And Bones” van Cause 17. Eén van de vocalisten op die conceptplaat is zangeres Ria Mulder, die tevens frontvrouw werd van The Boxx Orchestra. Gitarist Jos van der Zanden en drummer Kees Schollen completeren de bezetting. Wat meteen opvalt aan deze tweede kennismaking met de band is dat de opnieuw bij OOB Records verschenen opvolger volwassener klinkt dan het debuut. Het is zoals de band zelf aangeeft een reis door het symfonische, progressieve rocklandschap. The Boxx Orchestra is een ervaren gezelschap; zangeres Ria Mulder heeft een melancholiek stemgeluid dat prima past bij de sound van de band. “A Friend”, waarmee we de uitzending vandaag openden, is een lekker uptempo rockend nummer. We gaan nu luisteren naar een van de wat langere stukken van “The Horn Of Plenty”: “Daybreak”, een echt symfonummer met mooie toetsenpartijen en een lekkere gitaarsolo aan het eind. The Boxx Orchestra is een mooie toevoeging aan het toch al rijke Nederlandse symfonische rocklandschap.
Websites:
https://www.boxxorchestra.com/
https://www.facebook.com/TheBoxxOrchestra .

ALBUM VAN DE MAAND
About Floyd - Rosemary's Brother
- First In First Out
- Also Starring Part One
Van "A Grateful Homage" (eigen beheer, 2024)

Meer dan dertig jaar sleutelden Chris Willemsen en Jan de Roos aan hun droom: het realiseren van het ultieme eerbetoon aan Pink Floyd. Onlangs maakten ze hun droom waar met het uitbrengen van het drie CD's herbergende boxje "A Grateful Homage". Met enkele gastmusici (waaronder voormalig Het Goede Doel-gitarist Sander van Herk en toetsenist Rens van der Meer, samen met De Roos componist van het door City To City gezongen nummer "The Road Ahead" voor een Mitsubishi-commercial) verdeelden ze hun liefde voor de muziek die ze al sinds 1967 bewonderen in drie blokken. "The Light Years" beslaat grofweg de experimentele periode tot "Obscured By Clouds", "The Bright Years" laat songs horen die geïnspireerd zijn op de successen van "The Dark Side Of The Moon" tot en met "The Wall" en "The Fight Years" beslaat de tijd rondom "The Final Cut", met als onderwerpen onder meer de interne strubbelingen, de eenmalige reünie tijdens Live Aid 2005 en het overlijden van de "unsung hero" Richard Wright. Het duo laat de albums zonder Roger Waters dus bewust buiten beschouwing. "A Grateful Homage" is een album dat Pink Floyd-liefhebbers met gerust hart kunnen aanschaffen, ook als ze een hekel hebben aan tributebands. Want dat laatste is About Floyd zeker niet. Ja, veel nummers zijn te herleiden tot hun origineel, maar de muzikanten hebben zo'n professionele sound neergezet, uiteraard inclusief een berglading geluidseffecten, stemmetjes en filmfragmenten, dat net als bijvoorbeeld Freedom To Glide toch een op zich staand conceptalbum is ontstaan. Wat dat betreft kun je het zien als het muzikale equivalent van Edwin Ammerlaans roman "Lost Souls : A Fictional Journey Through 50 Years Of Pink Floyd". In juni draaiden we al enkele nummers die de "Wish You Were Here"-periode bestreken, als aftrap van de Album van de Maand-serie beginnen we met drie nummers die het Syd Barrett-tijdperk en de eerste stappen op het soundtrackwerk illustreren. Achtereenvolgens hoort u "Rosemary's Brother" (about madcaps and the dawning of a band), "First In First Out" (about a heavy weight becoming unbearable) en "Also Starring Part One" (about more or less first contributions to celluloid).
Websites:
Websites gerelateerd aan About Floyd; de band heeft zelf (nog?) geen website of Facebook:
Promofilmpje
https://www.iopages.nl/nieuws/id/1525/about-floyd-een-indrukwekkende-hommage
Interview
Website van ontwerper John Snik
Recensie Progwereld.

VOORPROEFJE / LIVE-TIP
Public Service Broadcasting - Electra
Van het nog te verschijnen album "The Last Flight" (SO Recordings, 4 oktober 2024)

De muziek van Public Service Broadcasting hebben we door de jaren heen regelmatig de revue laten passeren. De Britse band wordt voor het gemak vaak in het postrock- hokje gestopt, maar dat krijg je al gauw bij moderne instrumentale bands die zich ook nog eens laten inspireren door film en in het bijzonder oude documentaires. Albums zijn daardoor bijna altijd conceptueel van aard en dat geldt ook voor het begin oktober te verschijnen "The Last Flight", dat geïnspireerd is op het leven van de Amerikaanse luchtvaartpionier Amelia Earhart en in het bijzonder haar laatste vlucht in 1937: een poging om zo snel mogelijk rond de aarde te vliegen waarbij zij helaas boven de Grote Oceaan verdween zonder een spoor na te laten. Als voorproefje heeft Public Service Broadcasting nu de track “Electra” uitgebracht, een ode aan het vliegtuig waarmee ze die recordpoging ondernam: de Lockheed Model 10-E Electra. Het is weer een fraai staaltje typische Public Service Broadcasting-muziek, met zoals bijna altijd wel een funky Krautrock-ondertoontje. De maand volgend op de albumrelease is de groep twee keer in ons land te bewonderen: op 10 november in de Amsterdamse Melkweg en op 13 november in Vera, Groningen.
Websites:
https://publicservicebroadcasting.net/
https://www.facebook.com/PUBLICSERVICEBROADCASTING
Dit nummer op YouTube: .

(OP)NIEUW
Fish On Friday – Collateral Damage
Van “8MM” (Esoteric Antenna, 2023)

Nogmaals aandacht voor het vorig jaar verschenen album “8MM” van het Belgisch-Brits-Amerikaanse kwartet Fish On Friday. Het album is opgenomen met dezelfde bezetting als op het vorige album “Black Rain”, dat in 2020 verscheen. Fish On Friday associëren we met enigszins zoetige symfopop. Maar hé, de Brit in het gezelschap is wel Nick Beggs, waarvan we weten dat hij behoorlijk kan freaken op bassen en Chapman Stick. Zijn spel zoemt dan ook regelmatig aangenaam door de speakers, al is het woord 'freaken' er niet op van toepassing. Het voor vandaag geselecteerde “Collateral Damage” is zeer catchy en blijft heel gemakkelijk in je hoofd hangen.
Websites:
https://www.fishonfriday.be/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063163212306 .

NIEUW
Argos – Daedalus Machines
Van “Halfway Between Heaven And Mirth” (eigen beheer, 2024)

Sinds 2009 brengt Argos om de zoveel tijd een album uit waaruit steeds weer de liefde blijft voor de meer 'left-field' Britse progressieve rock uit de jaren zeventig. De Canterbury-scene en Van Der Graaf Generator zijn duidelijk favorieten van oprichter Thomas Klarmann en zijn bandleden. Het zevende album “Halfway Between Heaven And Mirth” laat duidelijk een scheiding tussen de meer lichtvoetige en doorwrochte kant van deze Duitse groep horen. Zonder intro gaat het jolige “Marshmallow Moon” van start, waarbij je meteen in de mindset komt van luchtige Caravan-liedjes als “Golf Girl”, met een beetje hulp van The Tangent-voorman Andy Tillison. Vijf bondige songs volgen, die het nodige fijne toetsen- en gitaarwerk laten horen, maar wel songmatig, gebouwd rond de veelvuldige zangpassages zijn. Dan springt de wat onvaste zang (van Klarmann zelf?) wel heel erg in het vizier. Het tweede deel bestaat 'slechts' uit het 20 minuten lange “Daedalus Machines” en dat is duidelijk andere koek. Het achtdelige stuk biedt een enerverende muzikale reis met vele gedragen keyboardpassages en meeslepende gitaarsolo's, waarbij de vocale passages veel doorwrochter klinken (die zijn nemen we aan van Robert Gozon). De overal opduikende saxofonist Marek Arnold (o.a. Seven Steps To The Green Door, Toxic Smile) is trouwens ook van de partij. Als je een zwak hebt voor Canterbury en voor het werk dat Argos de afgelopen 15 jaar heeft afgeleverd, zul je vast ook de eerste helft van “Halfway Between Heaven And Mirth” waarderen, maar de band overtreft zichzelf met de meesterlijke epic die de rest van de plaat vult en daarom hebben we dan ook dit “Daedalus Machines” voor vanavond geselecteerd.
Websites:
https://argos.bandcamp.com/album/halfway-between-heaven-and-mirth
https://www.facebook.com/Argos.Band.Germany .