ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Scherani, Luca - Un Viaggio Verso Un Sogno
Afkomstig van "Everything's Changing" (AMS Records, 2023)

Luca Scherani is een van onder meer Höstsonaten, Fabio Zuffani, La Coscienza Di Zeno en The Samurai Of Prog bekende multi-instrumentalist. Hij brengt echter ook eens in de zoveel jaren soloalbums uit. "Everyday’s Life" uit 2007 en "Everybody’s Waiting" uit 2012 werden onlangs opgevolgd door "Everything’s Changing". Net als in zijn albumtitels is er ook een patroon te ontdekken in zijn composities. Op deze nieuwe schijf staan bijvoorbeeld door speels fluit- en vioolspel gedomineerde miniaturen, incidenteel verluchtigd door vleugel, glockenspiel en noviteiten als een Roli Block en VST (Virtual Studio Technology). Deze stukken zijn geïnspireerd door het terugkerende element water in de TV-serie "Dekalog" van Krzysztof Kieslowski. Andere inspiratie haalde de Italiaan uit de doctrine van Heraclitus: de dynamische eenheid van alles. Dit komt tot uiting in episodische nummers waarin Isildurs Bane- en Noetra-achtige modern klassieke, door een strijkkwartet, harp en trompet gedragen fragmenten naadloos overlopen in vluchtige op de Korg Sigma gespeelde analoge synthesizersolo’s en in twee instanties diep in de progressieve rock gewortelde gitaarclimaxen. Het elektronisch getinte, ietwat Japans aandoende titelnummer daarentegen zou niet hebben misstaan op een uitgave van het label Private Music. En het als eerbetoon aan fantasyschrijver Terry Pratchett bedoelde "Un Viaggio Verso Un Sogno" is een fraai staaltje blazersjazzrock inclusief pittige piano- en Hammonderupties en de fluwelen zang van Sefora Finenze. Alleen bij de hoge uithalen van de dramatische sopraan Chiara Bisso in het afsluitende "Ein Lied: Der Soldatenfriedhof In Bruneck", een in de stijl van Schubert in het Italiaans gezongen stuk, heeft de Xymphonia-redactie het even moeilijk. Kortom, "Everything's Changing" is geheel conform de titel een mooi afwisselend album, dat het zeker verdient een maand lang in de spotlights te staan. Vanavond als laatste bijdrage van dit Album van de Maand het genoemde "Un Viaggio Verso Un Sogno".
Websites:
http://www.lucascherani.it/
Bandcamp
Facebook .

NIEUW
Mystery – Pearls And Fire
Van “Redemption” (Unicorn Digital, 2023)

Mystery brengt na vijf jaar eindelijk een opvolger voor “Lies And Butterflies”. “Redemption” is het achtste studioalbum van de Canadese neoprogband rond gitarist, componist en labeleigenaar Michel St. Père. Het is ook de eerste keer sinds het debuut uit 1996 dat een Mystery-album is gemaakt met dezelfde bezetting als de voorganger. Wel is er een kleine gastrol voor Johnny Maz, toetsenist van St. Pères andere band Huis. Hij viel vorig jaar live al in voor Antoine Michaud die toen net vader was geworden en thuis bleef bij zijn familie. Overigens is de gitaar eigenlijk het hoofdinstrument van Michaud, wat hij op het album wel speelt naast St. Père en Sylvain Moineau – live beperkt hij zich tot keyboards. Jean Pageau is alweer 9 jaar lang de emotievol zingende charismatische frontman. Zoals gezegd heeft er nu maar liefst 5 jaar tussen twee studio-albums gezeten: de langste periode sinds het negenjarige gat tussen “Destiny?” (1998) en “Beneath The Veil Of Winter's Face” (2007) toen de groep in feite stil lag en St. Père erg druk was met zijn label Unicorn Digital. Het heeft een geweldig klinkende neoprogparel opgeleverd. Pompeus? Jazeker! Maar wel op een fraaie manier. Breed uitwaaierende keyboardsounds, stuwend (twin-)gitaarspel en ook vol geproduceerde zangpartijen in meeslepende en afwisselende songs. Dit alles over de degelijke baslijnen van François Fournier en het vaak spectaculaire drumspel van Jean-Sébastien Goyette. De mooiste zijn die composities die de tijd nemen en je middels vele tempo- en sfeerwisselingen met alle aspecten van het groepsgeluid laten kennismaken. Wij kiezen een van die langere stukken: het enerverende “Pearls And Fire”.
Websites:
https://www.therealmystery.com/
https://www.facebook.com/mysterysound.

NIEUW
Mushroom Giant - The Green Expanse
Van "In A Forest" (Bird's Robe Records, 2023)

“In A Forest” is het vierde album van het sinds 2002 actieve Mushroom Giant. De liefde voor de natuur in het vaderland Australië heeft als inspiratie gediend voor de zeven tracks die voornamelijk een behoorlijk zwaar aangezet mengsel van post- en spacerock laten horen. Zoals gebruikelijk binnen het postrockgenre wordt er steeds weer langzaam opgebouwd naar een climax, met gebruik van geluidseffecten en formidabele, zware gitaarriffs. Het is pas met het slotnummer “The Green Expanse” dat er iets meer lucht in de muziek komt door middel van het gebruik van elektronica en wat opener, op new wave geïnspireerd gitaarspel.
Websites:
https://mushroomgiant.bandcamp.com/album/in-a-forest-album
https://www.facebook.com/mushroomgiant
https://www.instagram.com/mushroom_giant/ (niet up-to-date).

NIEUW
Ashinoa - Vermillion
Van "L'Orée" (Fuzz Club Records, 2023)

Nadat vorig jaar al de LP-versie was uitgebracht verscheen 12 mei jongstleden ook de CD-versie van "L'Orée", het tweede album van Ashinoa. Dit Franse gezelschap werd in 2015 opgericht en debuteerde een jaar later met een titelloos digitaal debuut, in 2019 gevolgd door "Sinie Sinie". De muziek op die albums werd nog omschreven als ietwat kille Krautrock, terwijl deze opvolger een veel warmere sound bevat. Dit komt volgens de bandleden vooral door de tussen de bomen gelegen woning waar de muziek werd opgenomen, die een veel natuurlijkere uitstraling had dan de door beton omringde studio van de voorgangers. Ashinoa vermengt Krautrockritmes met psychedelisch klinkende gitaren en synthesizers, maar voegt ook geregeld dwarsfluitpassages toe. Dit levert zowel hypnotiserende en dansbare als filmische, voornamelijk instrumentale, maar immer melodieuze muziek op. Van "L'Orée" hebben we openingsnummer "Vermillion" voor vanavond uitgekozen.
Websites:
https://ashinoa.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/ashinoa.band/
https://fuzzclub.com/products/ashinoa-loree .

VOORPROEFJE
Weather Systems – Are You There Part 2
Van het nog te verschijnen album “Ocean Without A Shore” (nog geen releasedetails bekend)

Het is alweer ruim tweeënhalf jaar geleden dat we wat van Anathema hebben gedraaid. Helaas is de Britse band rond de broers Cavanagh ter ziele gegaan na een aantal zware jaren. Het ging een tijd niet zo goed met gitarist Daniel Cavanagh, die in een zware depressie geraakte en daar ook zeer openhartig over was. Er werd wel een nieuwe groep gestart, die onder de naam Weather Systems gestaag werkt aan materiaal voor een eerste album. Maar wacht even, Weather Systems: die naam kennen we toch ergens van? Ja, dat is een grote klassieker uit het Anathema-oeuvre en het blijkt dat het nieuwe werkstuk ook gezien moet worden als opvolger van dat album uit 2012. Om de opnames mogelijk te maken is er een Go Fund Me-pagina opgezet. De binnen te halen fondsen dienen daarnaast ook in het dekken van de medische kosten van Cavanagh. Van het project zijn nu al drie nummers als 'teaser' via Soundcloud te beluisteren en daarin horen we zeker de spirit van Anathema terug. “Are You There” en “Still Lake” trekken de Anathema-traditie duidelijk door. In “Ocean Without A Shore” wordt er geëxperimenteerd met elektronische muziek. Dat deed Anathema ook wel, maar dit nummer gaat daar wel een stapje verder in. Natuurlijk willen we dit onder de aandacht brengen dus laten we vanavond alvast wat horen van Weather Systems. We kijken op basis van dit materiaal zeer uit naar het volledige studioalbum.
Websites:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100088329426850
https://soundcloud.com/user-107730380
https://www.gofundme.com/f/weather-systems-fundraiser-keep-the-music-alive .

NIEUW
Hackberry – Solitary March
Van “Breathing Space” (Construction Records, 2023)

Hackberry, opgericht in 2015, is een band uit de stad Groningen. Het kwintet speelt een instrumentale mix van progressieve rock, stonerrock, metal, grunge en psychedelica en staat bekend om het gebruik van vreemde maatsoorten, tempowisselingen en dynamiek. Nadat eind 2016 de eerste EP “Desert Orchid” werd uitgebracht, volgde in 2018 het titelloze debuutalbum “Hackberry”. Eind vorig jaar was er het nieuwtje dat de Groningers hadden getekend bij Construction Records. Deze maand verscheen dan eindelijk de eerste release via dat label: "Breathing Space". Het album bevat vier tracks van tussen de 10 en 16 minuten lengte, die elk een ander verhaal vertellen. Wij kiezen vanavond voor “Solitary March”, ...“dat begint met tokkelende gitaren en een heel ijl gespeelde solo, gedragen door lagen toetsen. Voor even dan, want we komen toch weer uit op onvervalst knallen; de gitaren ontstijgen het riff-werk en gaan meer solerend te werk. Een Mellotron zoemt lustig en een iets langere Hammond-solo zorgt voor een andere sfeer. Na de broodnodige rustpauze soleren de gitaristen heel fraai om elkaar heen; de degelijke ritmetandem, die niet onvermeld mag blijven, nadrukkelijk op sleeptouw nemend. Een laatste onbarmhartige tempoversnelling nog, dan resten wat pianoakkoorden.” (Fred Nieuwesteeg, Progwereld) Ben je nog niet overtuigd als je deze muziek zo op de radio hoort? Ga dan zeker naar een Hackberry- optreden. Je hebt dan echt het geval dat je in een andere dimensie terecht komt en je valt van de ene verbazing in de andere. Wát een energie en en wát een strak spel! Er staan twee optredens 'op de rol': in het Bolwerk in Sneek op 2 juni (samen met Kamchatka en Rockford) en op 28 juni in Warhol in Groningen (met Chief Of Smoke).
Websites:
https://www.hackberryband.com/
https://hackberry.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/hackberryband .

IN HET NIEUWS
Bent Knee – Not This Time
Van het album “Frosting” (Take This To Heart Records, 2021)

Eerder deze maand bracht Bent Knee een nieuwe single uit. Het is nog onduidelijk of dat nummer “Lawnmower” een voorbode is van een binnenkort te verschijnen nieuw album of als losstaande uitgave moet worden beschouwd. In ieder geval staat het niet op het recentste album van de Amerikaanse groep. Dat vierde album, “Frosting”, verscheen in 2021 en liet horen dat Bent Knee een andere weg was ingeslagen, richting een avantgardistisch soort alternative rock. De voorgaande albums “Shiny Eyed Babies” uit 2014 en het meer toegankelijke “Say So” uit 2016 waren nog min of meer te plaatsen in het progressieve rockgenre. De groep maakte altijd al eigenzinnige muziek met een scala aan invloeden uit rock, jazz en avantgarde, met als grote blikvanger de stem van zangeres/toetseniste Courtney Swain. “Frosting” laat een meer experimentele, nog avantgardischer aanpak horen. Volgens de letterlijke betekenis van het woord wél progressief dus, maar niet wat de meeste luisteraars als 'prog' zullen kenschetsen. Desondanks valt er op dit album toch het nodige te genieten. Luister maar naar “Not This Time”.
Websites:
http://www.bentkneemusic.com/
http://bentknee.bandcamp.com/
De nieuwe single .

NIEUW
Lucassen's Supersonic Revolution, Arjen – Odyssey
Van “Golden Age Of Music” (Music Theories Recordings / Mascot Label Group, 2023)

Een Duits tijdschrift vroeg Arjen Lucassen een paar jaar geleden om een track aan te leveren voor een cover-CD die met het blad zou worden meegeleverd en oh, het moest wel binnen een week aangeleverd worden. 'Mister Ayreon' koos ZZ Tops “Heard It On The X” en vroeg enkele van zijn favoriete bevriende Nederlandse muzikanten, waarmee hij al vaak had gewerkt, om hem hierbij even snel-snel te helpen. Natuurlijk allereerst zijn vaste muzikale bandleider, toetsenist Joost van den Broek. Ook voor de hand lag zanger John “Jaycee” Cuypers, bekend van de Ayreon-liveshows en vaste kracht voor de 'guide vocals' voor Ayreon-albums. Gitarist Timo Somers behoort als ex-Gentle Storm-lid ook tot de in-crowd; hij is bovendien zoon van wijlen Jan Somers, die met Lucassen een Vengeance-verleden deelt. Als drummer koos hij verrassend genoeg nu 'ns niet Ed Warby maar huidig Vandenberg-lid Koen Herfst. Lucassen zelf beperkte zich naast de productie tot het baswerk. Die ene opname beviel zo goed dat al snel besloten werd om met deze voor Lucassens doen compacte bezetting een heel album vol jarenzeventig-geïnspireerde muziek te maken – en dan niet zozeer symfo, maar in de progressieve hardrockstijl van Deep Purple en Rainbow, andere grote liefdes van deze tot Supersonic Revolution gedoopte band. Van den Broek krijgt volop de ruimte voor grommende en rollende, op die van Jon Lord geïnspireerde orgelpartijen. Cuypers, niet voor niets tevens zanger in een Dio-coverproject, kan zijn stembanden lekker laten galmen en uithalen; Somers' gitaarpartijen geven een iets moderner tintje aan de muziek want klinken vaak eerder geïnspireerd op wat recentere 'shredders'. Dit volvette materiaal is nu verschenen met de niet mis te verstane titel “Golden Age Of Music”. Aan de elf songs is een viertal seventiescovers toegevoegd, waaronder de ZZ Top-cover waarmee het allemaal begon en, minder voor de hand liggend, ook een verhardrockte versie van Earth, Wind & Fire's “Fantasy”. Een aantal van deze heren zien we natuurlijk ook tijdens de komende Ayreon-shows, van 15 t/m 17 september, op het podium van 013, Tilburg.
Websites:
https://www.arjenlucassen.com/content/supersonic-revolution-arjens-new-band/
https://www.facebook.com/ArjenLucassenOfficial .

VOORPROEFJE
Tubular All Stars, The - Crime Of Passion
Van "Rare And Reworked - The Music Of Mike Oldfield" (Tigermoth Records, 9 juni 2023)

Robert Reed is niet alleen de grote motor achter Cyan en Magenta, liefhebbers weten dat hij ook een groot liefhebber is van de muziek van Mike Oldfield. Dat etaleerde hij op de reeks albums die hij onder de naam “Sanctuary” uitbracht. Het ligt voor de hand dat Reed in het jaar van het vijftigjarige jubileum van “Tubular Bells”, het debuut van zijn grote held, iets bijzonders wil doen. Hij heeft The Tubular All Stars samengebracht en brengt op 9 juni met dat gezelschap "Rare And Reworked - The Music Of Mike Oldfield" uit. Op dit album brengt Reed zowel mensen die met Oldfield hebben gewerkt als een nieuwe generatie muzikanten samen. Het repertoire is bijzonder, want het betreft merendeels minder gemakkelijk te vinden Oldfield-stukken, waaronder ook B-kantjes, die Reed voor de gelegenheid heeft geherarrangeerd. Hij heeft voor deze opnamen als het ware ruwe diamanten opgepoetst, die samen daarmee een groot 'dankjewel' zijn geworden van deze muzikanten aan Mike Oldfield en zijn muziek. Onder de oudgedienden vinden we Les Penning, producer Tom Newman en zanger Barry Palmer. Die laatste was te horen op Oldfields album “Discovery” (1984) maar fanatieke Oldfield-fans hoorden hem daarvoor al op het nummer “Crime Of Passion”, dat als losstaande single verscheen tussen de albums “Crises” (1983) en “Discovery”. Oldfield probeerde met die single het succes van “Moonlight Shadow” te herhalen, want qua arrangement is “Crime Of Passion” bijna een kopie van die grote hit, maar Reed heeft er een pianoballade van gemaakt en het arrangement verder ingevuld met typisch Oldfield-achtige klanken (het klokkenspel, die typische Oldfield-gitaarsound). En na al die jaren heeft Palmers stem nog weinig aan kracht ingeboet. Als deze versie een indicatie is van het niveau van "Rare And Reworked - The Music Of Mike Oldfield", dan maakt dat zeer benieuwd naar de rest ervan.
Websites:
https://robertreed.bandcamp.com/album/rare-and-reworked-the-music-of-mike-oldfield
The Tubular All Stars Rare And Reworked The Music Of Mike Oldfield CD pre-order
https://www.facebook.com/profile.php?id=100076200246894
https://www.facebook.com/profile.php?id=100066817686136 .

NIEUW / LIVE-TIP
Staples, Chris - Burnout Together
Van "Cloud Souvenirs" (Hot Tub Recordings, 2023)

Afgelopen vrijdag kwam "Cloud Souvenirs" uit, het zesde volledige album van de Amerikaanse singer-songwriter Chris Staples. De tien songs vormen als geheel een melancholieke weerslag van Staples' reizen van en naar Florida, alwaar hij moest omgaan met de achteruitgaande gezondheid van zijn moeder. De liedjes worden mooi ingekleed door akoestische gitaren, pulserende elektronica, synthesizervegen en ingetogen percussie. Mede door Staples' weemoedige stem vergelijken we zijn werk daarom met dat van bijvoorbeeld David Poe en het singer-songwriterrepertoire van Michael Andrews. "Cloud Souvenirs", waarvan we nu "Dreams Come True” draaien, is overigens alleen op LP en als download verkrijgbaar, maar wie weet zijn er in de herfst wél CD's beschikbaar. Staples komt namelijk naar Nederland. Op 30 september treedt hij op in de Theodorakapel te Zwolle (op uitnodiging van Hedon). Twee dagen daarvoor speelt hij ook nog in Theater Walhalla te Rotterdam (op uitnodiging van Rotown). Beide keren is Handsome Ghost het voorprogramma.
Websites:
https://www.chrisstaplesmusic.com/
https://chrisstaples.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/chrisstaplesmusic
.

VOORPROEFJE op HERUITGAVE
Bond, The - Certainly
Van "Won By One - The Definitive Edition" (eigen beheer, 16 juni 2023)

Na zijn afscheid bij Twelfth Night in 1983 ging Geoff Mann als solo-artiest aan de slag om vervolgens The Bond op te richten. Met die groep maakte hij twee albums, “Won By One” (1987) en “Prints Of Peace” (1988). Beide albums laten een geluid horen dat duidelijk in de pas liep met de tijd maar dan wel op Manns eigen eigenzinnige manier. “Prints Of Peace” werd in 1996 al op CD gebracht door Cyclops, maar met het debuut gebeurde dit maar nooit. Twelfth Night-drummer en -archivaris Brian Devoil heeft nu eindelijk bewerkstelligd dat er op 16 juni een Definitive Edition van dat album gaat uitkomen, mét de nodige extra tracks. Nu is alvast één track vrij gegeven. Dit “Certainly” had wat ons betreft niet misstaan op een album van The Blue Nile uit die tijd.
Websites:
https://twelfthnightuk.bandcamp.com/album/won-by-one-the-definitive-edition
https://www.facebook.com/NightTwelfth r
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063555574399.

VAN EIGEN BODEM / SEVENTIES
Kayak – Still My Heart Cries For You
Van het album “The Last Encore” (Vertigo, 1976)

“Still My Heart Cries For You” was de zevende single van Kayak en is afkomstig van het vierde album van de Nederlandse band, “The Last Encore” uit 1976. Het liefdeslied werd geschreven door Pim Koopman en is een atypische single. Het lied bevat tempo- en stemmingswisselingen en is daardoor volgens de reguliere wetten der commercie ongeschikt als single. Dat bleek ook, want het haalde geen notering, zelfs niet in de tipparade. De B-kant was “Raid Your Own House”, ook afkomstig van hetzelfde album. “The Last Encore” was na drie albums voor EMI het eerste album voor Vertigo en die was niet zo blij met wat de band aanleverde: evenals de single was het hele album te specialistisch symfonisch en lastig te promoten. Onder de trouwe fans wordt het album wél hoog gewaardeerd. Het oordeel van Vertigo is vast wel bijgedraaid met de twee volgende albums “Starlight Dancer” (1977, met het klassieke titelnummer) en vooral “Phantom Of The Night” (1978, met de grote hit “Ruthless Queen”).
Websites:
https://www.kayakonline.info/
https://www.facebook.com/kayakmusicband .

IN MEMORIAM: John Giblin
Bush, Kate – Breathing
Van “Never For Ever” (EMI, 1980)
Fish - State Of Mind
Van “Vigil In A Wilderness Of Mirrors” (EMI, 1990)
Brand X - Rhesus Perplexus
Van “Product” (Passport Records, 1979)

Precies 2 weken geleden, op zondag 14 mei, overleed bassist John Giblin, slechts 71 jaar oud. Hoewel hij als sessiemuzikant met artiesten in vele genres werkte, hebben prog- en jazzrockliefhebbers hem in hun hart gesloten door zijn virtuoze en prominente spel op diverse iconische albums in de door hen geliefde genres. Zo was hij al vroeg in zijn carrière betrokken bij de nooit echt goed van de grond gekomen band Empire van voormalig Yes-gitarist Peter Banks en kortstondig lid van de band Metro rond Duncan Browne én was met zijn zoemende vaak fretloze spel ook te horen op de de twee albums die Browne met deels dezelfde bezetting na het titelloze Metro-album maakte. Meteen daarna was hij opvallend genoeg te horen op twee albums van Brand X in qua line-up roerige tijden van deze jazzrockband waarin meestentijds de evenzeer gewaardeerde Percy Jones voor de fretloos gespeelde lage noten zorgde. In die tijd, op “Never For Ever” (1980) begon ook de samenwerking met Kate Bush, met wie hij een diepe vriendschap ontwikkelde en wie hij ook muzikaal trouw bleef, tot aan de optredens in Londen in 2014 aan toe. De nauwelijks publiekelijk naar buiten tredende Bush gaf dan ook een roerend statement af naar aanleiding van Giblins verscheiden. Lid van een vasteband was hij niet vaak, al maakte hij een tijdje deel uit van Simple Minds. Hij maakte dus voornamelijk naam als zeer geliefd sessiemuzikant en Bush is niet bepaald de enige progressieve popsingersongwriter op wiens platen Giblin te horen was. Zijn herkenbare bijdragen waren ook te horen bij o.a. Joan Armatrading, Judie Tzuke, John Martyn, Scott Walker, Alan Parsons, David Sylvian, Phil Collins, Peter Gabriel (opvallend daar hij vrijwel exclusief met Tony Levin werkt) en Fish. Giblins bas komt prachtig warm uit de verf op het eerste solo-album “Vigil In A Wilderness Of Mirrors” van de ex-Marillion-zanger. Het is ondoenlijk om alle artiesten waarmee hij werkte en albums waarop hij werkte te noemen. Discogs geeft 256 albums aan met een instrumentale bijdrage van de Schot. Van de aangehaalde artiesten en bands kiezen we voor Kate, Bush, Fish en Brand X.
Websites:
https://www.discogs.com/artist/112848-John-Giblin?type=Credits&filter_anv=0
https://www.katebush.com/home
https://www.facebook.com/katebush
https://fishmusic.scot/
https://www.facebook.com/derek.dick
https://www.facebook.com/OfficialBrandX.

NIEUW
Panunzi, Stefano – Which Truth
– Every Drop Of Your Love
Van “Pages From The Sea” (eigen beheer, 2023)

Al twee jaar na voorganger “Beyond The Illusion” kunnen we met “Pages From The Sea” het vierde solo-album verwelkomen van Stefano Panunzi. Daarnaast was de Italiaanse toetsenist/componist ook de motor achter twee albums die tussendoor onder de projectnaam Fjieri verschenen. Ook “Pages From The Sea” bevat weer weldadig gearrangeerde artrock waarin we stilistische verbanden ontwaren met het late werk van Japan, het werk dat de leden van die groep nadien al dan niet samenwerkend uitbrachten, alsmede de output van muzikaal verwante collega's als Jakko M. Jakszyk. Laatstgenoemde draagt overigen met zijn zang en gitaarspel niet voor het eerst bij aan songs die hij samen met Panunzi schreef. Het veelal fretloze, heerlijk zoemende baswerk wordt niet alleen verzorgd door Panunzi's Fjieri-partner Nicola Lori, maar ook Fabio Trentini en Fabio Fraschini houden de herinnering aan wijlen Mick Karn levend. Bij vlagen geeft de ritmesectie aldus bij vlagen een haast funky swingende groove aan de kleurrijke arrangementen die vol, maar niet overvol fraaie details zitten die aangebracht worden door niet alleen Panunzi's keyboards, maar ook door de bugel van Mike Applebaum en de afwisselende gitaarpartijen van naast Jakszyk ook Markus Reuter, Giacomo Anselmi en Robby Aceto. Aceto is met Jakszyk ook een van de zangers: we horen deze o.a. van David Sylvians jarentachtigliveband bekende multi-instrumentalist/zanger voor het eerst sinds Panunzi's tweede album “A Rose” (2009) weer op een album van de Italiaan, waarbij we zijn stem overigens nauwelijks konden herkennen. Ook de ons onbekende Peter Goddard en SiRenée (artiestennaam van Renée Stieger) zingen ieder een song. Maar naast de composities in liedvorm is er vooral ook te genieten van de vijf instrumentals. Het slotstuk is een solowerk voor Panunzi's keyboards, maar in de andere vier is er extra veel nadruk op de schitterend klinkende instrumtatie, zoals de prachtige fretloze baspartijen de wat melancholiek makende bugelmelodieën. Maar laten we ook de bij vlagen spectaculaire drumpartijen van o.a. Luca Fareri en Alessandro Inolto niet vergeten. Opvallend is trouwens dat er twee herinterpretaties op “Pages From The Sea” zijn te vinden van met Jakszyk geschreven en uitgevoerde songs van het tweede Fjieri-album “Words Are All We Have” (2015), temeer dat twee ándere Jakszyk/Panunzi-samenwerkingen van die plaat al een herbewerking kregen op Jakszyks recentste solo-album “Secrets & Lies” (2020). We vroegen Panunzi of daar een speciale reden voor was. Zijn antwoord was dat het genoemde Fjieri-album ondanks de medewerking van vele topmuzikanten ontzettend weinig aandacht heeft gekregen en hij zo die songs wat meer gehoord hoopt te krijgen. Een zeer legitieme reden vinden wij! Want “Pages From The Sea”, dat voorzien is van een fraai geïllustreerd boekwerkje met óók nog vier korte verhalen van Carla Vincitore, is net als de albums van Fjieri van harte aan te bevelen aan iedere liefhebber van artrock, progressieve pop en fans van geluidstechnisch hoogstaand geproduceerde kwaliteitsmuziek. We gaan luisteren naar de instrumentale opener “Which Truth”, met Trentini's bas en Appelbaums bugel en “Every Drop Of Your Love”, geschreven met Jakszyk, die ook zingt en een herkenbare gitaarsolo aflevert.
Websites:
https://www.facebook.com/stefanopanunzimusic
https://burningshed.com/artists/StefanoPanunzi/stefano-panunzi_pages-from-the-sea_cd.

(OP)NIEUW
Kolyadin, Gleb – Mercurial
Van “The Outland” (Kscope, 2022/23)

Het is hoog tijd nog weer eens aandacht te besteden aan “The Outland”, het tweede solo-album van de Russische pianist Gleb Kolyadin. Of eigenlijk het derde, want om de studiokosten te financieren bracht de Iamthemorning-helft in 2021 al in eigen beheer en in gelimiteerde editie een solo-piano-album uit. Wij hebben het al sinds november vorig jaar in huis. Het werd destijds al fysiek aangeboden door Burning Shed. Het verhaal was toen dat dit verkoophuis een half jaar lang de exclusieve verkooprechten had voordat label Kscope het via reguliere kanalen zou gaan aanbieden. Kolyadin reageerde via Facebook hevig teleurgesteld op deze beslissing. Later kwam hij met een toelichting dat Kscope überhaupt niet van plan is ruchtbaarheid te geven aan “The Outland”. Dit omdat Kolyadin een Rus is en Rusland staat nu eenmaal in een slecht daglicht door de oorlog in Oekraïne. ...Maar Kolyadin heeft zich direct zeer anti-Poetin opgesteld, wilde vermijden dat hij werd opgeroepen in het leger te gaan dienen en is intussen allang Rusland ontvlucht. Nu zijn we een half jaar verder en op de artiestenpagina van de Kscope-site is er nog steeds niets over “The Outland” te lezen. Het is nog steeds alleen te koop via Burning Shed en (ook digitaal) via Bandcamp. Dit album én Kolyadin mogen niet in de anonimiteit verdwijnen! Op dit intrigerende werkstuk zijn net als op Kolyadins debuut opnieuw de Britse drummer Gavin Harrison en de Canadese gitarist/producer Vlad Avy zeer prominent aanwezig. Nick Beggs is 'ingeruild' voor de niet minder prominente namen Tony Levin, Tim Lefebvre (beiden één song op contrabas) en vooral de Indonesische Rus Zoltan Renaldi, die ook al op het meest recente Iamthemorning-album “The Bell” voor de lage noten zorgde. Verder valt op dat er nu geen solozangers van de partij zijn en de composities overwegend wat langer, met een uitschieter in de vorm van de opener “Voyager”, die boven de tien minuten klokt. Wederomis de muziek niet in één hokje te stoppen, wat naar onze inzichten alleen maar voor Kolyadin pleit. De door vooral het basistrio uiterst virtuoos gespeelde stukken zweven ergens tussen fusion, progressieve rock en klassiek in. Het resultaat zal liefhebbers van onder meer The Pat Metheny Group, Isuldurs Bane en wellicht ook een deel van het oeuvre van Snarky Puppy aanspreken. Vanavond “Mercurial”, met Tony Levin op contrabas en naast het virtuoze pianospel ook een fraaie gitaarsolo van Avy, in de climax een ontketenende Gavin Harrison en, subtiel in het arrangement verwerkt, een strijkorkest.
Websites:
https://glebkolyadin.bandcamp.com/album/the-outland
https://www.facebook.com/gleb.kolyadin.music
https://kscopemusic.com/artists/gleb-kolyadin/ (niet up-to-date).

NIEUW
Frøislie, Lars Fredrik – Rytter Av Dommedag
Van “Fire Fortellinger” (Karisma Records, 2023)

Laten we maar gelijk met de deur in huis vallen: voor liefhebbers van toetsengedomineerde klassieke prog is het eerste soloalbum van Wobbler-toetsenist Lars Fredrik Frøislie een must. En laten we eerlijk zijn: het werd ook hoog tijd dat er een album uit zou komen dat zich kan meten met het werk van een band als Änglagård. “Fire Fortellinger” werd de afgelopen jaren opgenomen en de meeste nummers zouden zomaar op een nieuw Wobbler album zijn verschenen, ware het niet dat dit er als gevolg van een bepaalde pandemie niet van kwam. Hierdoor had Frøislie de vrije hand en bleef de spontaniteit intact. Het zware, zoemende basspel en percussieve drumwerk klinken alsof het in de jaren zeventig is opgenomen. Er is dan ook zo min mogelijk gebruik gemaakt van moderne technieken. Dus je raadt het al: de analoge toetsengeluiden vliegen je om de oren. Dreigende Hammond, zwaar aangezette Mellotrons en daverende MiniMoog-solo’s doen je geloven of je ruim 40 jaar terug in de tijd bent getransporteerd in de tijd van bands als England, Spring, Cressida of Gracious, waarbij er hier en daar een vleugje Uriah Heep in de muziek doorklinkt. Door de Noorse vocalen belanden we echter toch met beide benen op de grond. De vier nummers die samen het album vormen zijn overigens gebaseerd op de Noorse Ragnarok-mythologie, waarbij twee nummers ruim 16 minuten zijn en twee net boven de zes. We als Xymphonia gaan natuurlijk voor een van de lange stukken, namelijk de albumopener “Rytter Av Dommedag”.
Websites:
https://www.facebook.com/larsfredrikfroislie
https://larsfredrikfroislie.bandcamp.com/album/fire-fortellinger
https://www.karismarecords.no/kar253-lars-fredrik-froislie-fire-fortellinger/ .

NIEUW (sterk verlaat) / verkapte LIVE-TIP
JBK - Others Don't Exist
Van "Others Don't Exist" (Bandcamp, 2022)

Het voormalige Japan- en Rain Tree Crow-trio Steve Jansen, Richard Barbieri en Mick Karn brachten in 1999 het studioalbum "_ism" uit. Niet alle nummers die destijds gecomponeerd en opgenomen waren zouden op die plaat verschijnen. In 2016 verscheen al de vinyl-EP "Breakable Moons" met twee zogenaamde outtakes en één ongebruikt stuk. En begin vorig jaar werd "Others Don't Exist" als download-only op Bandcamp gepubliceerd. Wie weet worden deze vier stukken, mogelijk met nog andere niet eerder uitgebracht werk, nog eens op CD uitgebracht, aangezien ze een fraaie aanvulling zijn op het al verkrijgbare werk van JBK. Barbieri's synthesizerwolken, Jansens oosters aandoende percussie- en drumwerk en Karns diepe basgrooves bewijzen ook op dit opgediepte stuk het bijzondere karakter van dit trio. Overigens: Steve Jansen is op 27 mei met zijn huidige band Exit North te aanschouwen in theater Het Speelhuis in Helmond.
Websites:
https://jbkmusic.bandcamp.com/album/breakable-moons-session-outtakes-ep
http://stevejansen.com/
https://www.facebook.com/stevejansenofficial/timeline/
https://www.facebook.com/RichardBarbieriOfficial/?locale=nl_NL
http://kscopemusic.com/artists/richard-barbieri/
http://mickkarn.net/ .

NIEUW
Fargo – Pfortzheim
Van “Geli” (Kapitän Platte, 2023)

Hoewel Fargo al net iets meer dan 10 jaar bestaat, had deze Duitse band tot voor kort nog maar twee EP’s uitgebracht, in 2013 en 2014. Het kwartet maakt instrumentale apocalyptische postrock met een vaak somber karakter. Alle nummers van de band zijn genoemd naar een Duitse stad waarbij een van de tracks op de tweede EP naar de bands eigen thuishaven Leipzig is vernoemd. De atmosferische en lange stukken zijn opgebouwd rondom dynamisch en door de effecten soms onherkenbaar gitaarwerk op een manier zoals wel vaker gebeurt in het postrockgenre en waarin ook een band als Sigur Rós excelleert. Op “Geli”, het eerste volwaardige Fargo-album, worden 4 steden bereisd. Het afgelopen week verschenen album is opgedragen aan de kunstenares Angelika Zwarg, moeder van twee vrienden van de band. Haar kunst siert ook de albumhoes van “Geli” en staat voor de haat-liefdeverhouding met haar thuisstad Chemnitz. Net als haar kunst is de muziek van Fargo ook een stem tegen de onderdrukking. Dat klinkt als concept interessant, toch is de muziek van dit kwartet redelijk inwisselbaar met legio andere postrockbands. Neemt niet weg dat we wat aandacht aan deze band willen geven met het heftige “Pfortzheim”, inclusief Churchill-speech.
Websites:
https://fargo-official.bandcamp.com/album/geli
https://www.facebook.com/fargo.official/ .

VOORPROEFJE
Reekers, Edward - The Present Day
Van het nog te verschijnen "The Liberty Project" (Music Theories Recordings / Mascot Label Group, 4 augustus 2023)

Op 4 augustus verschijnt op het Music Theories Recordings-label van Mascot voor het eerst sinds 15 jaar een nieuw soloalbum van voormalig Kayak-zanger Edward Reekers. Aan "The Liberty Project", zoals deze nieuwe schijf gaat heten, werken talloze nationale en internationale topmusici mee, zoals Steve Hackett (ex-Genesis), Arjen Lucassen (Ayreon), Damian Wilson (ex-Threshold, Arena, Ayreon), John' Jaycee' Cuijpers (Praying Mantis, Ayreon), Koen Herfst (Vandenberg) en Cindy Oudshoorn (ex-Kayak). Zoals deze muzikanten al doen vermoeden, kunnen we iets Ayreon-achtigs verwachten en betreft het een conceptalbum dat een mengeling is van een rockopera en een musical in een progressieve rockstijl met ook progmetal-injecties. In 17 tracks wordt het idee ontvouwd hoe de wereld er uit zou zien na een tweede Big Bang. Dat klinkt heavy en het nu al vrijgegeven nummer "The Present Day" dat we nu gaan draaien onderstreept dat.
Websites:
http://www.edwardreekers.com/(niet up-to-date)
https://www.facebook.com/edward.reekers
https://edwardreekers.bandcamp.com/album/the-liberty-project
https://www.mascotlabelgroup.com/blogs/news/edward-reekers-announces-the-liberty-project (voorbesteladres)
https://edwardreekers.bandcamp.com/album/the-liberty-project
Dit nummer op YouTube: .

LIVE-TIP
Mollestad, Hedvig & Trondheim Jazz Orchestra – On The Horizon Part 2
Van “Maternity Beat” (Rune Grammofon, 2022)

Op 25 mei treedt de Noorse gitariste Hedvig Mollestad met haar trio op in de Hengelose vestiging van Metropool. Met haar muziek plaatst ze zich op eigenzinnige wijze ergens tussen rock en jazz op een dusdanige manier dat ze, zoals de site van Metropool al aangeeft, zowel geschikt is voor de programmering van het vooruitstrevende metalfestival Roadburn als voor North Sea Jazz. Vorig jaar verscheen haar derde album “Maternity Beat”, waarop ze te horen is met het Trondheim Jazz Orchestra. Dat jazzensemble gaat verfrissende muzikale samenwerkingen niet uit de weg en was ook al te horen op het door ons destijds bejubelde “The Death Defying Unicorn” met Motorpsycho. In Hengelo doet Mollestad het dus met haar trio, maar wellicht dat ze tóch een arrangement speelt van “On The Horizon Part 2”.
Websites:
https://www.facebook.com/hedvigmollestadofficial
https://www.trondheimjazzorchestra.no/.

ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Scherani, Luca - La Ragione
Afkomstig van "Everything's Changing" (AMS Records, 2023)

Luca Scherani is een van onder meer Höstsonaten, Fabio Zuffani, La Coscienza Di Zeno en The Samurai Of Prog bekende multi-instrumentalist. Hij brengt echter ook eens in de zoveel jaren soloalbums uit. "Everyday’s Life" uit 2007 en "Everybody’s Waiting" uit 2012 werden onlangs opgevolgd door "Everything’s Changing". Net als in zijn albumtitels is er ook een patroon te ontdekken in zijn composities. Op deze nieuwe schijf staan bijvoorbeeld door speels fluit- en vioolspel gedomineerde miniaturen, incidenteel verluchtigd door vleugel, glockenspiel en noviteiten als een Roli Block en VST (Virtual Studio Technology). Deze stukken zijn geïnspireerd door het terugkerende element water in de TV-serie "Dekalog" van Krzysztof Kieslowski. Andere inspiratie haalde de Italiaan uit de doctrine van Heraclitus: de dynamische eenheid van alles. Dit komt tot uiting in episodische nummers waarin Isildurs Bane- en Noetra-achtige modern klassieke, door een strijkkwartet, harp en trompet gedragen fragmenten naadloos overlopen in vluchtige op de Korg Sigma gespeelde analoge synthesizersolo’s en in twee instanties diep in de progressieve rock gewortelde gitaarclimaxen. Het elektronisch getinte, ietwat Japans aandoende titelnummer daarentegen zou niet hebben misstaan op een uitgave van het label Private Music. En het als eerbetoon aan fantasyschrijver Terry Pratchett bedoelde "Un Viaggio Verso Un Sogno" is een fraai staaltje blazersjazzrock inclusief pittige piano- en Hammonderupties en de fluwelen zang van Sefora Finenze. Alleen bij de hoge uithalen van de dramatische sopraan Chiara Bisso in het afsluitende "Ein Lied: Der Soldatenfriedhof In Bruneck", een in de stijl van Schubert in het Italiaans gezongen stuk, heeft de Xymphonia-redactie het even moeilijk. Kortom, "Everything's Changing" is geheel conform de titel een mooi afwisselend album, dat het zeker verdient een maand lang in de spotlights te staan. Vanavond aandacht voor "La Ragione", met ruim 9 minuten het langste stuk van "Everything's Changing".
Websites:
http://www.lucascherani.it/
Bandcamp
Facebook .

IN MEMORIAM: Francis Monkman (1949 - 2023)
Curved Air - Piece Of Mind
Van "Second Album" (Warner Bros. Records, 1971)

Op 12 mei j.l. is de Britse toetsenist Francis Monkman overleden. Monkman was mede-oprichter van de Britse progband Curved Air en is als zodanig te horen op de eerste drie albums van deze band rond zangeres Sonja Kristina. Na het verlaten ervan richtte hij zich op een carrière als sessiemuzikant waarbij hij o.a. te horen is op albums van Al Stewart, het debuut van The Alan Parsons Project en Kate Bush' “Lionheart”. Vervolgens was hij met de klassieke gitarist John Williams mede-oprichter van de classic-meets-rock/popband Sky. Na twee succesvolle albums en menig tournee met Sky stortte Monkman zich wederom op het sessiemuzikantschap en was met zijn synthesizerspel te horen op bekende filmsoundtracks, zoals “The Empire Strikes Back” en “Raiders Of The Lost Ark”. In latere jaren zou hij zich steeds meer richten op zijn passie voor het bespelen van kerkorgel en klavecimbel. Hij gaf menig orgelconcert waarbij hij regelmatig een stukje uit zijn compositie “Piece Of Mind” incorporeerde. Het nummer, te vinden op Curved Airs “Second Album” uit 1971, liet al vroeg zijn liefde voor rock en klassieke muziek samenkomen. Twee jaar geleden haalde Monkman nog het (prog)nieuws toen bleek dat (verreweg) het beste nummer van “The Quest” van Yes, “The Ice Bridge”, een compositie bleek van Monkman. Yes-toetsenist Geoff Downes, een oude vriend van Monkman, bleek zijn tape-archief niet op orde te hebben en zorgde net op tijd voor een update van de albumcredits. Francis Monkman is slechts 73 jaar geworden.
Websites:
https://www.curvedair.com/
https://www.facebook.com/CurvedAir
https://www.facebook.com/SkyTheBandOfficial .

PROG-DOCUMENTAIRES OP YOUTUBE
Emerson, Lake & Palmer - Karn Evil 9 - Third Impression
Van "Brain Salad Surgery" (Manticore, 1973)

Documentaires over progrockartiesten zijn er niet zo gek veel en al helemaal niet die zich richten op één specifiek album. Onder de naam '@progressiverockstories / rael nyc' is er nu een liefhebber die met dank aan steeds betere digitale technieken het heft in eigen handen heeft genomen en op basis van allerlei archiefmateriaal (zowel foto-, video- als audiomateriaal) het afgelopen jaar 10 documentaires, stuk voor stuk zo rond de 30 minuten lang, op YouTube heeft geplaatst. Genesis (o.a. “Selling England By The Pound” en “Wind & Wuthering”) en Yes (“Tales From Topographic Oceans”, “Drama” en “Relayer”) werden ongeveer 2 weken geleden gevolgd door een boeiende docu over Emerson, Lake & Palmers “Brain Salad Surgery” uit 1973. Het zijn documentaires in een stijl die lijkt op de bekende Classic Albums-rockumentary's met dien verstande dat geen van de bandleden zelf rechtstreeks aan het woord komt. Je zou ze een soort van audiovisuele mini-colleges kunnen noemen. Ze zijn prettig samengesteld, gevuld met allerlei weetjes die menig progliefhebber nog niet eerder had gehoord dan wel misschien vergeten was. Het jaar ervoor had hij van deze bands al een handvol 'imaginaire albums' samengesteld uit niet gebruikt demomateriaal. Zeker de moeite waard om op een avond eens lekker te voor gaan zitten of om op lome zondagmiddag tot je te nemen. Voor ons was het weer eens reden om “Brain Salad Surgery” uit de kast te halen en om de finale van ervan, “Karn Evil 9 - Third Impression”, nog maar één keer eerder in Xymphonia voorbijgekomen, vanavond weer eens te laten horen.
Websites:
https://www.emersonlakepalmer.com/
https://www.facebook.com/EmersonLakePalmer
Het genoemde YouTube-kanaal:
.

VOORPROEFJE
Lukather, Steve – When I See You Again
Van het nog te verschijnen album “Bridges” (The Players Club / Mascot Music, 2023)

Op 16 juni verschijnt het nieuwe Steve Lukather-album “Bridges”. Het is de opvolger van het twee jaar geleden verschenen “I Found The Sun Again” en net als die voorganger is het deels een verkapt Toto-album. De titel staat namelijk voor de brug die dit album slaat tussen zijn 'echte' solowerk en zijn Toto-output. Enerzijds werken Joseph Williams en David Paich prominent mee, zowel compositorisch als zingend en spelend, anderzijds is Lukather ook samenwerkingen met mensen buiten de 'Toto-clan' aangegaan. Zoals we eerder hebben uitgelegd zal Toto nooit meer een studio-album opnemen. Ten minste niet als er geen oplossing komt voor het juridische geschil tussen de weduwe van wijlen Toto-drummer Jeff Porcaro en de Toto-leden. Daarom vind je niet alleen op Lukathers album, maar ook op recente albums van Williams en Paich eigenlijk songs die zo op een Toto-album hadden kunnen staan. Dit geldt ook voor de nu verschenen single “When I See You Again”, een heerlijke A.O.R.-kraker met prominente achtergrondzang van Williams en typische keyboardloopjes van Paich. Leuk detail: de drummer van dienst is ex-Toto-drummer Simon Phillips, die voor het eerst in jaren weer 's op een plaat van Lukather is te horen. Ook baslegende Lee Sklar, die ooit twee tournees met Toto deed, is van de partij op “Bridges”.
Websites:
http://www.stevelukather.com/
https://www.facebook.com/SteveLukather
Dit nummer op YouTube: .

STERK VERLATE AANDACHT
Gizmodrome - Stark Naked
Van "Gizmodrome" (Ear Music, 2017)

Gizmodrome was zes jaar geleden ongetwijfeld een van de meest bizarre supergroepen in de rockgeschiedenis. Want wat hadden Level 42-zanger en -bassist Mark King, The Police-drummer Stewart Copeland, gitarist/zanger Adrian Belew, die bij acts als Zappa, King Crimson, Talking Heads en David Bowie zijn unieke sounds produceerde, en de met name in Italië gevierde sessietoetsenist Vittorio Cosma met elkaar gemeen? Juist: het plezier in samen muziek maken. Het titelloze debuut dat in 2017 op de markt kwam, barstte dan ook van opgetogen rocksongs, waarin de vier musici hun ego's behoorlijk ten dienste stelden voor een bond groepsgeluid. Het project startte nadat Copeland en Cosma onder de naam Gizmo allerlei shows organiseerden, waarbij soms een orkest werd ingehuurd en andere keren een stel bij elkaar gesprokkelde sessiemuzikanten. Vervolgens kregen ze de vraag of ze niet wat nummers wilden opnemen. Enter King en Belew. De twaalf songs kwamen vervolgens spontaan tot stand en het resultaat kon zelfs iO Pages tot een TIP-notering verleiden. Verwacht echter geen standaard progressieve rock. Denk eerder aan een mengeling van The Tubes, wat vriendelijke Zappa-songs, The Police en Level 42. De toer die het viertal voorts ondernam, resulteerde in 2021 in de dubbel-CD "Gizmodrome Live". Wij pakken echter het instrumentale slotnummer "Stark Naked" erbij om dit gezelschap behoorlijk verlaat in Xymphonia te presenteren. Er is trouwens ook de gelimiteerde EP "Riff Tricks - The Instrumentals Vol. 1" in omloop met daarop acht, zoals de titel al verklapt, instrumentale bewerkingen van enkele albumtracks.
Websites:
https://gizmodrome.tmstor.es/
https://www.facebook.com/Gizmodrome
https://www.ear-music.net/artists/gizmodrome/ .

NIEUW / LIVE-TIP
Exit North – In The Game
– A Battle Cried
Van “Anyway, Still” (eigen beheer, 2023)

Vijf jaar na “Book Of Romance And Dust” is met “Anyway, Still” een tweede album verschenen van Exit North. Dit is de groep van voormalig Japan- en Rain Tree Crow-drummer Steve Jansen, die hij vormt met Ulf Jansson, Charles Storm en Thomas Feiner. Bij Exit North beperkt Jansen zich niet tot drums, zoals ook de andere leden zich niet tot één instrument beperken en vooral ook bezig zijn met 'sound design'. Een deel van de nummers valt namelijk te kenschetsen onder de noemer 'ambient pop'. In die nummers wordt de donkerbruine stem van Feiner - die qua dictie wel wat heeft van Jansens broer David Sylvian maar die een zwaardere klank heeft - omkleed met rustieke klankschilderijen, verrijkt met goedgeplaatste pianoakkoorden, een bekkenveeg en afgemeten bijdragen van gastmusuci, die bijv een ingehouden trompet-, bugel- of trombonestoot toevoegen. Ook de duduk (een Armeens houtblaasinstrument) keert meerdere keren terug. Andere nummers en passages zijn voller aangekleed met hulp van een vocaal ensemble of compleet strijkorkest. Het album blijft echter spannend door ook steviger uit te pakken, gestut met een soms zelfs voorzichtig noisy percussieve ondergrond. “A Battle Cried” is zo'n nummer met een verrassend overrompelend refrein. Het totale album overziend is “Anyway, Still” absoluut aan te bevelen aan de liefhebbers van de klank van David Sylvians solo-albums voordat hij definitief de puur experimentele kant op ging. Sterker nog: we kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat “In The Game” verwijst naar Sylvians “Orpheus”, waar diens broer Steve Jansen op drumde. Het tempo en ritme, de diepe contrabas (hier van Thomas Markusson), het synthesizermotiefje... om het “Secrets Of The Beehive”-gevoel compleet te maken fungeert de David Torn-achtige gitaarsolo van Jörgen Lohengrin Cremonese. De organische kunst die de hoes siert (ontworpen door Storm en Jansson) met zijn takjes toont tevens verwantschap met de hoes van “Secrets Of The Beehive”. Vat dit niet negatief op: “Anyway Still” staat toch vooral op zichzelf en is een bijzonder aangenaam 'artpop'-album, dat door de uitgekiende afwisseling en songopbouw je constant bij de les houdt. Dit doet de verwachtingen voor het tot nu toe enige Europese concert van de korte tournee die Exit North deze maand onderneemt alleen maar toenemen. Dat concert vindt 27 mei plaats in het Speelhuis in Helmond en er zijn nog enkele kaarten!
Websites:
https://www.exitnorthmusic.com/
https://www.facebook.com/EXITNORTHMUSIC .

NIEUW
Leagus - Nihkui
Van “Flora Eallin” (Is It Jazz? Records, 2023)

Leagus bestaat uit twee muzikanten uit Sápmi, het noordelijkste deel van Noorwegen: pianiste Herborg Rundberg en gitarist Kristian Svalestad Olstad. Die laatste werd in 2013 door Herborg benaderd met het verzoek haar bij te staan bij haar afstudeerproject aan het Tromsø Conservatorium: het bleek de geboorte van Leagus. Door de jaren heen hebben Herborg en Kristian gezocht naar nieuwe manieren om piano en gitaar te combineren en te laten klinken. In 2021 werd het duo gevraagd om muziek te schrijven voor het North Norwegian Jazz Ensemble, die nu is uitgebracht onder de titel “Flora Eallin”. Het is een bijzondere mix van improvisatie, structuur, minimalisme en rock geworden. Het album is verschenen op het label dat zich middels de naam zelf al een bonafide vraag stelt over deze muziek: Is It Jazz? We kunnen die vraag bevestigend beantwoorden, maar denk dan niet aan jazz in traditionele vorm. Vooral als het duo gas terugneemt moeten we soms denken aan het uit buurland Zweden afkomstige Paatos. Zo ook op het dromerige “Nihkui” dat je door iets te manisch saxspel dan wel weer wakker houdt.
Websites:
http://www.leagusband.com/
https://leagus.bandcamp.com/album/flora-eallin
https://www.facebook.com/leagusleagus .

NIEUW
Lumsk - The Day Is Done
Van "Fremmede Toner" (Dark Essense Records / Karisma Records, 2023)

In maart maakten we kennis met "Fremmede Toner" (vrij vertaald: buitenlandse klanken), het vierde album van Lumsk. Deze Noorse groep maakte ooit folkmetal, maar anno 2023 is van dat metalaspect niet zo gek veel meer terug te horen. Wat we voorgeschoteld krijgen is progrock, die nog wel door folk is beïnvloed, met een mooie rol voor de nodige vioolpartijen, stevig gitaarwerk en smaakvol piano- en toetsenspel. Als we het resultaat dan toch ergens mee moeten vergelijken dan zouden we het kunnen omschrijven als een kruising tussen het folky debuut “Ignis Fatuus” (1995) en het steviger vierde album “Storm Season” (1995) van White Willow, maar ook het latere werk van The 3rd And The Mortal horen we wel een beetje terug. Zou het toeval zijn dat dit allebei ook evenals Lumsk Noorse groepen zijn? En dat net als die bands, Lumsk ook een sterke zangeres aan boord heeft in de vorm van Mari Klingen? En dan vergeten we bijna dat Mathias R. Samuelsen met zijn licht theatrale zang op een paar stukken ook nog vocaal tegenwicht biedt aan Klingen. Nu we een paar weken verder zijn en het album sinds vorige week officieel uit is, raken we steeds meer onder de indruk van "Fremmede Toner" en de melancholieke progrock die dit Noorse septet laat horen op dit ambitieuze tweetalige werkstuk.
Websites:
https://lumsk.bandcamp.com/album/fremmede-toner
https://www.facebook.com/lumskmusic/ .

NIEUW
Klidas – Shores
Van “No Harmony” (Bird’s Robe Records, 2023)

Het uit het Italiaanse Macerata afkomstige Klidas is een vijftal muzikanten dat in 2014 bijeenkwam. Ieder lid krijgt de ruimte om zijn persoonlijke stempel op de muziek te drukken waardoor er een breed scala aan invloeden is te horen op “No Harmony”, van de psychedelica van The Mars Volta, de altrock van Radiohead tot jazzinvloeden en, als de gitarist flink losgaat, zelfs heavy metal. De albumopener is misschien wel het meest proggy nummer, met heerlijk toetsenwerk, alsmede een gitaarsolo. De band laat op verschillende nummers echter ook wel misschien niet voor al te zachtzinnige oren geschikt piep-knorwerk horen op de momenten dat saxofonist Samuele De Santis de registers lostrekt. Maar let wel, na een muzikale ommezwaai mondt zo'n uitbarsting vaak uit in een fraai melancholische passage. Met “No Harmony” is Klidas er zeker in geslaagd een spannende plaat te maken, maar soms wil de groep ook net iets te veel elementen in één nummer stoppen.
Websites:
https://klidas.bandcamp.com/album/no-harmony
https://www.facebook.com/klidasband .

NIEUW
Amoeba Split – The Inner Driving Force
– Divide And Conquer
Van “Quiet Euphoria” (áMARXE, 2023)

Toen we een kleine twee jaar geleden muziek draaiden van de heruitgave van het tweede album van Amoeba Split meldden we al dat we destijds vernamen dat de opnamen voor een derde album inmiddels waren afgerond. Het heeft nog even geduurd voordat “Quiet Euphoria” verscheen, maar onlangs was het dan zover. We legden destijds al uit dat dit tegenwoordig als octet opererende Spaanse gezelschap veel inspiratie haalt uit de Canterbury Sound. Vaak klinkt de groep door het spel van de drie blazers wat jazzier dan gemiddeld in die scene. De twee bespelers van een uitgebreide selectie keyboards trekken de muziek hier en daar ook ietwat de psychedelische kant op. De promente vibrafoon houdt de transparantie van het totaalgeluid op peil. “The Inner Driving Force” is mede door de uitgebreide feature voor trompet en bugel een goed voorbeeld van die jazzy kant, hoewel de lekker vettige orgelsolo's zo van Peter Bardens hadden kunnen zijn. “Divide And Conquer” laat een clash horen van loeiharde fuzzbas, juist lieflijke synthesizerloopjes in vroege Jarre-stijl(!) en gierende uithalen op Ebow-gitaar en diverse andere synths voor een lekker spacy effect. Amoeba Split is met door de brede bezetting dus bepaald niet voor een gat te vangen en de onderhoudende composities en het hoge spelniveau maken ook “Quiet Euphoria” weer een waar luistergenot voor diegenen die op zoek zijn naar intrigerende kruisbestuivingen tussen jazz en progressieve rock.
Websites:
https://amoebasplit.bandcamp.com/album/quiet-euphoria
https://www.facebook.com/AmoebaSplit .

NIEUW / JAZZROCK
Contu, Marcello - Alien Hand
Afkomstig van "Y.O.U. – Italian Guitarists Pay Homage To Allan Holdsworth" (Lizard Records, 2023)

Enige jaren geleden lanceerde gitarist Paolo Volpato (als lid van Safarà te horen op twee Musea-conceptalbums) het idee een project te starten waarbij enkele van de beste Italiaanse gitaristen en andere instrumentalisten zouden worden betrokken. Uiteindelijk bleek het overlijden van Allan Holdsworth het laatste duwtje in de rug met "Y.O.U. – Italian Guitarists Pay Homage To Allan Holdsworth" als resultaat. De Engelse gitarist had een stevige cultstatus in Italië, waarbij snarenplukkers als Nico Stufano, Alex Stornello en Livio Lamonea een creatief graantje meepikten van de genialiteit van de meester. Op deze CD, waarop ook Lamonea acte de présence geeft, is dat goed waarneembaar. De acht eigen composities tonen vooral welke invloed het melodieuze studiomateriaal van de virtuoos op deze musici heeft. Dat houdt in dat ook de bassisten, drummers en – in twee gevallen – toetsenisten solistische bewegingsvrijheid genieten. En hoewel de nadruk ligt op de Holdsworthiaanse klankkleuren en legato gespeelde solo’s bieden enkele stukken verrassende invalshoeken, zoals het gebruik van Theremin en klarinet in Volpato’s "Il Gabbiano". Naast Volpato maakte Frank Pilato dit project mogelijk. Deze Pilato speelt trouwens een intrigerende rol in de Holdsworth-geschiedenis. Toen Andrea Marcelli in 1993 zijn derde album "Stories" in Holdsworths nieuwe studio, genaamd Brewery, opnam, mocht laatstgenoemde om contractuele redenen niet meespelen, zoals hij wel op Marcelli’s vorige twee platen had gedaan. Pas 20 jaar later werd in Pilato de juiste persoon gevonden om de gitaarpartijen te vertolken, waarna "Stories" in 2015 het levenslicht zag. Van het goed verzorgde tribute-album "Y.O.U." (ongetwijfeld geïnspireerd op Holdsworths eerste soloplaat en latere bandnaam "I.O.U." draaien we openingsnummer "Alien Hand" van Marcello Contu. Contu speelt naast gitaar, net als bijvoorbeeld Richard Hallebeek, ook een door MIDI aangedreven "breath guitar" en is een van de deelnemers die ook hoofdrollen gecomponeerd heeft voor keyboards en fretloze bas.
Websites:
Facebook - Italian Guitarists
https://frankpilato.bigcartel.com/
Facebook - Frank Pilat Official/ .

NIEUW
Church, The – The Hypnogogue
– Second Bridge
Van het album “The Hypnogogue” (Communicating Vessels, 2023)

Xymphonia heeft een brede interpretatie van de begrippen symfonische en progresieve rock, zo blijkt ook uit onze programmering van deze week. Zo werd The Church van oudsher geschaard onder de genres gothic en new wave. "De Australische band gaat inmiddels al heel wat jaren mee, maar laat ook op "The Hypnogogue" weer horen dat het de grootste vorm uit het verleden heeft weten te behouden. Het was een tijd stil rond The Church, maar direct bij eerste beluistering van “The Hypnogogue” is duidelijk dat we de band nog lang niet af moeten schrijven. Op “The Hypnogogue” blijken lid van het eerste uur Steve Kilbey en co. nog altijd garant te staat voor geweldige songs. "The Hypnogogue" houdt de aandacht ruim een uur vast met psychedelisch aandoende songs die nadrukkelijk herinneren aan het rijke bandverleden, maar die ook eigentijds klinken. "The Hypnogogue" is een conceptalbum waarop alle songs in elkaar over lijken te lopen en een eenheid vormen. Het is The Church op zijn best en iedereen die de band kent weet wat dit betekent." (Erwin Zijleman, De Krenten Uit De Pop)
Websites:
https://www.thechurchband.net
https://www.facebook.com/thechurchband
De krenten uit de pop - The church - Hypnogogue.

ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Scherani, Luca - La Necessità
- Everything's Changing
Afkomstig van "Everything's Changing" (AMS Records, 2023)

Luca Scherani is een van onder meer Höstsonaten, Fabio Zuffani, La Coscienza Di Zeno en The Samurai Of Prog bekende multi-instrumentalist. Hij brengt echter ook eens in de zoveel jaren soloalbums uit. "Everyday’s Life" uit 2007 en "Everybody’s Waiting" uit 2012 werden onlangs opgevolgd door "Everything’s Changing". Net als in zijn albumtitels is er ook een patroon te ontdekken in zijn composities. Op deze nieuwe schijf staan bijvoorbeeld door speels fluit- en vioolspel gedomineerde miniaturen, incidenteel verluchtigd door vleugel, glockenspiel en noviteiten als een Roli Block en VST (Virtual Studio Technology). Deze stukken zijn geïnspireerd door het terugkerende element water in de TV-serie "Dekalog" van Krzysztof Kieslowski. Andere inspiratie haalde de Italiaan uit de doctrine van Heraclitus: de dynamische eenheid van alles. Dit komt tot uiting in episodische nummers waarin Isildurs Bane- en Noetra-achtige modern klassieke, door een strijkkwartet, harp en trompet gedragen fragmenten naadloos overlopen in vluchtige op de Korg Sigma gespeelde analoge synthesizersolo’s en in twee instanties diep in de progressieve rock gewortelde gitaarclimaxen. Het elektronisch getinte, ietwat Japans aandoende titelnummer daarentegen zou niet hebben misstaan op een uitgave van het label Private Music. En het als eerbetoon aan fantasyschrijver Terry Pratchett bedoelde "Un Viaggio Verso Un Sogno" is een fraai staaltje blazersjazzrock inclusief pittige piano- en Hammonderupties en de fluwelen zang van Sefora Finenze. Alleen bij de hoge uithalen van de dramatische sopraan Chiara Bisso in het afsluitende "Ein Lied: Der Soldatenfriedhof In Bruneck", een in de stijl van Schubert in het Italiaans gezongen stuk, heeft de Xymphonia-redactie het even moeilijk. Kortom, "Everything's Changing" is geheel conform de titel een mooi afwisselend album, dat het zeker verdient een maand lang in de spotlights te staan. Vanavond twee kortere stukken. Allereerst het door maar liefst vier dwarsfluiten gedomineerde en daardoor Camel-achtige "La Necessità" gevolgd door het genoemde titelnummer.
Websites:
http://www.lucascherani.it/
Bandcamp
Facebook .

HERUITGAVE
Marillion - Seasons End
Van “Seasons End – Deluxe Edition” (EMI, 1988 (origineel) / Parlophone, 2023)

Deze maand verschijnt de afsluiter in de Deluxe Edition-serie van albums die Marillion voor EMI heeft opgenomen. Het betreft “Seasons End”, het eerste album dat de band met Steve Hogarth heeft opgenomen. Na de breuk met Fish duurde het even voordat een nieuwe frontman gevonden werd. Er was al voldoende muziek geschreven als resultaat van sessies in 1988 in Schotland. Enkele van deze demo’s vonden we al op de heruitgaven van “Clutching At Straws” maar nu mogen we ook voor het eerst luisteren naar opnames van de onder fans befaamde Dalnagar Castle-sessie uit augustus 1988. Op aanraden van zijn management deed Hogarth op 24 januari 1989 auditie in Pete Trewavas' garage en het bleek een goede match. We horen op deze Deluxe Edition een aantal werkversies uit maart 1989, waarbij opvalt dat toch al veel van de nummers al redelijk af zijn. Maar hoofdattractie is natuurlijk de nieuwe mix van het eigenlijke album. Deze keer is huisproducer Michael Hunter de maker ervan en hij blijft redelijk getrouw aan het origineel waarbij de balans tussen toetsen en gitaar nu beter is. Het album heeft hierdoor een iets voller en steviger karakter gekregen. Dit is bijvoorbeeld goed hoorbaar in “The Univited Guest”, maar ook in “The Space” en het titelnummer. Naast het reguliere album is er een in 2022 in Leicester integrale live-uitvoering toegevoegd. Ook nu weer is er natuurlijk een Blu-ray bij deze uitgave die bomvol staat met extra’s. Naast de 5.1-mix is er een nieuwe documentaire toegevoegd, maar ook de destijds op videoband verschenen film “From Stoke Row To Ipanema” is hier in z'n geheel te vinden. Hierin werd de band een jaar gevolgd, zowel on the road als in de studio. Ook alle bonustracks van de eerste heruitgave uit 1997 komen voorbij en de complete “Rock Steady Concert Film”, ook opgenomen in Leicester, maar dan in 1990. De band heeft al laten weten de lijn van dergelijke deluxe edities voort te willen zetten met het latere materiaal. ...Dus we zijn benieuwd wat er gaat volgen! Websites:
https://www.marillion.com/
https://www.facebook.com/MarillionOfficial .

NIEUW
Svntax Error - Broken Nightmares
- Kelvin Waves Goodbye
Van "The Vanishing Existence" (Bird's Robe Records, 2023)

Postrock is een label dat op zo'n beetje iedere band geplakt wordt die muziek maakt met zorgvuldig opgebouwde gitaarmuren die langzaam naar een grote climax toewerken, dan wel naar bands die juist een meer verstilde aanpak à la de laatste twee Talk Talk-albums kiezen. De dertien-in-een-dozijn acts in deze stijl wekken de indruk dat het een beetje goedkoop makkelijk kunstje is dat keer op keer herhaald kan worden, maar gelukkig bewijst "The Vanishing Existence", het tweede album van het Australische Svntax Error, dat het ook anders kan. De veelal dromerige, geregeld door een batterij effectpedalen gestuurde gitaar- en baspartijen die de meeste van de acht tracks omlijsten, creëren de ene keer een psychedelische sfeer; op een ander moment wordt een prachtige verstilde sfeer neergezet. Als in de helft van de songs gitarist Ben Aylward daarover zijn intieme observaties bezingt, waan je je tevens in de contreien van zijn landgenoten van The Church of voor ons dichter bij huis: bij Habitants, het zij-project van The Gathering-gitarist René Rutten. En bij Ben Eadie’s eenzame, licht galmende drumslagen komen vanzelf referenties aan het al genoemde Talk Talk en navolgers Bark Psychosis en Alex Nahas' Laughing Stock bovendrijven. Toch bezorgt tweede gitarist Matthew Syres met zijn onheilspellende en gierende Theremin-waaiers in “Kelvin Waves Goodbye” de band een unieke sound. Deze wordt nog versterkt door de tegendraadse, Television-achtige wijze waarop Peter Yates (voormalig snarenmanipulator bij gothband Fields Of The Nephilim) zijn dwingende, licht jazzy baspatronen neerzet ten opzichte van de gitaararpeggio’s.
Websites: https://svntaxerror.com/
https://svntaxerror.bandcamp.com/album/the-vanishing-existence
https://www.facebook.com/svntaxerror .

NIEUW
Mostly Autumn – This Endless War (live)
van het album “Back in These Arms – Live 2022” (eigen beheer, 2022)

Het Britse Mostly Autumn werd in 1995 opgericht door onder meer zanger/gitarist Bryan Josh en toetsenist Iain Jennings. Aanvankelijk was de muzikale insteek om het werk van Pink Floyd zo zuiver mogelijk te benaderen maar met debuut “For All We Shared...” (1998) richtte het gezelschap zich op eigen materiaal. Nog steeds maakt een handvol songs van dat album deel uit van de liveset. Intensief toeren en optreden zorgde ervoor dat de band een steeds grotere following kreeg en de altijd prima langspelers deden de rest. “Back in These Arms – Live 2022”, het vlak voor de afgelopen jaarwisseling verschenen, bijna tweeënhalf uur durende live-document toont opnieuw de klasse van het collectief als makers van progressieve rock met wat lichte folky en Keltische accenten. Deze opnamen vonden plaats in De Boerderij in Zoetermeer op 4 juni vorig jaar en vormen een fraai overzicht van bijna drie decennia Mostly Autumn. Naast oude nummers biedt “Back In These Arms” ook recenter werk met fraaie uitvoeringen van de recentste studio-albums “White Rainbow” (2019) en “Graveyard Star” (2021). Wij kozen voor vanavond voor het van dat laatste album afkomstige “This Endles War”, maar dan in de live-uitvoering. (met quotes van Joop van Rossum, bluestownmusic.nl)
Websites:
https://www.mostly-autumn.com/
https://www.facebook.com/profile.php?id=100044538073149 .

NIEUW / LIVE-TIP
City And Colour – Underground
– Bow Down To Love
Van “The Love Still Held Me Near” (Dine Alone Records / Still Records, 2023)

Bijna tien jaar geleden draaiden we al 'ns twee nummers van City And Colour. We legden toen uit dat dit de artiestennaam was van Dallas Green (een stad en een kleur, ja inderdaad), die daarvoor de zanger van de post-hardcoreband Alexisonfire. Al sinds 2005 maakt de Canadees solo-albums van een heel ander karakter. Destijds was net nummertje vier verschenen, “The Hurry And The Harm”. Nu zijn we vier albums verder met “The Love Still Held Me Near”. Nog steeds vallen we meteen voor zijn stem: zoals we destijds al zeiden loepzuiver hoog, nét tegen het falsetbreekpunt. Denk aan Jasper Steverlinck van het Belgische Arid. Ook moesten we denken aan vroeg werk van Jeangu Macrooy, die we op basis van diens debuut-EP nog als progressieve singer-songwriter kenschetsten, voordat hij naar commercieel interessantere funky soul omboog. City And Colour maakt nog steeds licht-progressieve singer-songwriter-poprock, nog extra meeslepend gemaakt door de meanderende gitaarpartijen van John Sponarski, die de songs een fijn rafeltje meegeven. In de climax van het extra gevoelige “Bow Down To Love” laat Green horen dat hij met gemak nog een stuk hoger kan rijken met zijn stem. Op 25 oktober treedt City And Colour op in de Melkweg, Amsterdam.
Websites:
https://cityandcolour.com/
https://www.facebook.com/cityandcolour .

NIEUW
Seven Impale – Hydra
Van “Summit” (Karisma Records, 2023)

Bij nieuwe albums van het Noorse Karisma Records spitsen we altijd onze oren, dus ook bij het later deze maand te verschijnen “Summit” van Seven Impale. Deze eveneens Noorse groep is geen onbekende en heeft vanaf 2010 al twee albums en één EP uitgebracht. Tussen het nieuwe en voorgaande album zat echter een vrij lange periode van zeven jaar. De reden is simpelweg dat de privé-omstandigheden geen tijd over liet voor de band. Nu is de band echter weer terug met vers afgestudeerde operazanger Stian Økland, terwijl toetsenist Håkon Vinje de laatste jaren lid was van Enslaved. Op “Summit” zet Seven Impale de lijn van voorganger “Contrapasso” zeker voort, maar klinkt ook steviger. Waar daarnaast op voorgaande albums de lijn tussen jazz en (prog)rock vervaagde, slaat op dit album de balans iets meer naar de rock door, met heerlijk orgel- en gitaarspel van Vinje en gitarist Erlend Vottvik Olsen. Hoewel de Zappiaanse manie nog steeds hier en daar sluimert, zijn ook zeker de invloeden van King Crimson en Van Der Graaf Generator duidelijk hoorbaar, doorspekt met het saxofoon- en fluitspel van Benjamin Mekki Widerøe. Maar op een vreemde manier horen we ook elementen terug die we herkennen van bands als Proto-Kaw en Discipline. “Summit” is een volwassen album, dat bewijst dat de lange pauze Seven Impale goed heeft gedaan. De plaat ligt 26 mei in de winkel, we gaan nu vast luisteren naar “Hydra”.
Websites:
https://sevenimpale.bandcamp.com/album/summit
https://www.karismarecords.no/sevenimpale-summit/
https://www.facebook.com/sevenimpale/ .

NIEUW
Kite Parade – Shadows Fall
Van “Retro” (White Knight Records, 2023)

Begin dit jaar lieten we u twee nummers horen van het debuut van Kite Parade. Met excuses, want dit “The Way Home” was al in maart 2022 verschenen. We waren er erg enthousiast over en dat zijn we opnieuw over de al een jaar later verschenen opvolger “Retro”. Aan alles is te horen dat Andy Foster, die in z'n eentje in feite Kite Parade vormt, een zeer ervaren songschrijver en muzikant is. De slimme akkoordensequenties, het effectieve gebruik van intervallen om de juiste lading te geven aan een bepaalde tekstfrase – aan alles is te horen dat hij goed doorheeft hoe je de luisteraar kunt boeien met vernuftige compositorische hulpmiddelen. Daarbij beheerst hij diverse instrumenten, getraind als hij is als muzikant op cruiseschepen. Niet dat de zeer toegankelijke symfonische rock-met-popsensibiliteit erg origineel is qua vorm, het resultaat is veel meer dan alleen maar ambachtelijk. Dat komt niet alleen door zijn meeslepende zang (denk aan bijv. Steve Thorne, die trouwens enkele van de teksten aanleverde), maar ook door de doorvoelde gitaarsolo's, de sappige keyboardpartijen en de melancholieke saxofoontoon die ons deed denken aan de van Pink Floyd bekende Dick Parry. Ook Fosters basgitaarspel is prima maar in hoogtepunt “Shadows Fall”, met wat Lifesigns-trekjes, laat hij de zoemende fretloze partijen aan Vladimir Kurganov. Ook drummen doet hij niet zelf en dat zijn kwaliteit herkend wordt blijkt wel uit het feit dat hij daarvoor Nick D'Virgilio heeft weten te regelen. Ongetwijfeld via de van o.a. IQ en Big Big Train bekende Rob Aubrey in wiens studio dit allemaal glorieus werd vastgelegd.
Websites:
https://www.facebook.com/KiteParadeMusic
https://kiteparade.bandcamp.com/album/retro .

NIEUW
Twisted Illusion - Identity
Van "Upstairs To Optimism" (eigen beheer, 2023)

"Upstairs To Optimism" is al het vijfde studio-album van Twisted Illusion, dat al zo'n 10 jaar aan de weg schijnt te timmeren. ...Een toch is dit onze eerste kennismaking met deze groep uit Manchester. De kern van de band bestaat uit Matt Jones en Saxon Davids, beiden zowel gitarist als zanger en samen schrijvers van alle muziek. Muzikaal wordt getapt uit een vaatje dat een opvallende mix aan invloeden bevat, want we horen Rush ten tijde van “Moving Pictures”, de stadionrock van Boston, maar ook het meer theatrale van Valentine of Valensia (en daardoor dus ook wel wat van Queen). Zowel Jones als Davids is een sterke zanger; samen zetten ze tevens kamerbrede achtergrondvocalen neer. De productie, die soms wat aan de droge kant is, zorgt er wel voor dat juist die vocalen niet verdrinken in het toch best stevige totaalgeluid. Al met al is "Upstairs To Optimism"een boeiende eerste kennismaking met Twisted Illusion.
Websites:
https://www.facebook.com/OfficialTIband/
https://twistedillusion.bandcamp.com/album/upstairs-to-optimism .

WERELD VOL MUZIEK
Kitaro feat. Jon Anderson - Island Of Life
Van "Dream" (Geffen, 1992)

Kitaro is al sinds de jaren 70 actief, eerst als maker van spacy prog met Far East Family Band en later als solo-artiest met zijn kenmerkende elektronische muziekstijl, waarin ook elementen van Japanse traditionele muziek terug te horen zijn. Dat sloot perfect aan bij de destijds opkomende New Age-stroming, die met name in de Verenigde Staten uiterst succesvol zou worden - en dat gold ook zeker voor Kitaro's muziek die vanaf midden jaren 80 via het grote Geffen werd uitgebracht. In 1992 verscheen op dat label het album "Dream" waarop de Japanner een samenwerking aanging met niemand minder dan Jon Anderson. Na het avontuur met Anderson, Bruford, Wakeman and Howe en Yes' “Union” was de zanger weer op het solo-pad en gezien de spirituele inslag van Kitaro's muziek was een samenwerking tussen die twee bijna onvermijdelijk. Toch werd "Dream" een grotendeels instrumentaal album, met vocale inbreng van Anderson in drie stukken. Muzikaal bouwt het voort op het bijna symfonische geluid van Kitaro's voorgaande album "Kojiki" uit 1990 en is als zodanig zeker voor de liefhebbers van Kitaro's meer symfo-gerichte albums als “Kojiki” en “Mandala” een aanrader. Van dit album hoort u “Lady Of Dreams”, met nóg een opvallende gast, namelijk Jimmy Haun, de gitarist die op het genoemde “Union” de nodige gitaarpartijen á la Steve Howe heeft ingespeeld (naar later bleek zelfs meer dan Howe zelf!).
Websites:
https://www.kitaro.live/
https://www.facebook.com/Kitaro .

IN MEMORIAM: JOHN FEAN
Horslips – Speed The Plough (live)
van het album “Live At The O2” (eigen beheer / Talking Elephant, 2010)

Horslips is een Ierse rockband die in de jaren 70 vooral in eigen land erg succesvol was met een mix van rockmuziek versmolten met Ierse traditionele melodieën, sommige geïnspireerd door Keltische folklore. Horslips was de eerste Ierse band die, in navolging van Britse bands als Fairport Convention en Jethro Tull, invloeden van de Keltische folkmuziek verwerkte in rockmuziek. Het bekendste nummer van Horslips, “Dearg Doom” was gebaseerd op een traditionele mars, met teksten geïnspireerd door de legendarische Ierse krijger Cú Chulainn, ook wel bekend als de Hound of Ulster. De leden van de band zijn Jim Lockheart (zang, fluit en toetsen), Eamon Carr (drums en zang), Charles O'Connor (zang, viool en mandoline), Barry Devlin (bas en zang) en John Fean (gitaar en zang). Vorige week vrijdag 28 april is John Fean overleden op 71-jarige leeftijd in zijn huis in Shannon in County Clare. In een verklaring bracht de band een warm eerbetoon aan Fean en zei dat hij 'erg gemist zal worden. Al meer dan 50 jaar was Johnny onze beste vriend, onze creatieve medewerker, onze gitaarheld. Johnny was niet alleen een van de beste gitaristen ooit, hij was ook de liefste man in de rock-'n-roll.', aldus de bandleden. De Ierse minister van Cultuur, Catherine Martin, bracht op Twitter hulde aan Fean en zei dat het haar 'zeer speet het droevige nieuws te horen'. De Ierse National Concert Hall tweette dat Feans 'bijdragen aan de Ierse muziek nog vele jaren zullen worden herinnerd en gevierd'. (bron: BBC News). Wij gaan terug naar december 2009, toen de groep een aantal bijzondere optredens deed in de O2 in Dublin. In 2010 verscheen daarvan een live-registratie, “Live At The 02”. Daarvan het nummer “Speed The Plough”, waarvan de studioversie is te vinden op het album “Aliens” uit 1977.
Websites:
http://www.horslips.ie/
https://www.facebook.com/horslips.

NIEUW (rijkelijk verlaat) / JAZZROCK
Fernandes, Peter - Galaxy (Arrange ver.)
Afkomstig van "Incline" (eigen beheer, 2022)

Onlangs bezochten we een concert van Richard Hallebeek, alwaar we "Incline", de derde, vorig jaar verschenen CD van zijn huidige toetsenman Peter Fernandes aantroffen. Deze Amerikaanse componist brachten we al eens onder de aandacht naar aanleiding van zijn tweede soloplaat "Q.E.D." uit 2014, waarop hij zich naast Hallebeek omringd wist van een sterrencast, waarin zich onder anderen Derek Sherinian, Brett Garsed, Jimmy Johnson, Virgil Donati en Gary Husband bevonden. Ook op "Incline" heeft hij weer talrijke topmusici aan zich weten te binden, waaronder recidivisten Hallebeek, Joel Rosenblatt, Chris Bryant, Ric Fierabracci en Jimmy Johnson, aangevuld met nieuwkomers Vinnie Colaiuta, Thomas Lang, Brandon Fields, Toshi Yanagi en de van Senri Kawaguchi en TRI-Offensive bekende Yuya Komoguchi. Ondanks deze overdosis aan individuele stemmen heeft Fernandes een coherent album afgeleverd dat vaardig laveert tussen virtuoze jazzrock en luchtige yachtfusion. Fernandes’ tien composities blinken vooral uit door hun uitgekiende harmonieuze, door synthesizers en programmering gedomineerde structuren in combinatie met de goed in het gehoor liggende thema’s. Deze combinatie heeft een stevige basis van groovende en funkende ritmesecties, terwijl de solisten naar hartenlust de spotlights kunnen zoeken. Dat is zeker ook het geval in "Galaxy (Arrange ver.)", waarin genoemde Komoguchi voor die typische Japanse jazzrocksound zorgt.
Websites:
https://pfernandes.com/
https://twitter.com/fernap3
https://www.facebook.com/peter.the.composer .

ALBUM VAN DE MAAND / NIEUW
Scherani, Luca - Il Discorso
- Il Cosmo
Afkomstig van "Everything's Changing" (AMS Records, 2023)

Luca Scherani is een van onder meer Höstsonaten, Fabio Zuffani, La Coscienza Di Zeno en The Samurai Of Prog bekende multi-instrumentalist. Hij brengt echter ook eens in de zoveel jaren soloalbums uit. "Everyday’s Life" uit 2007 en "Everybody’s Waiting" uit 2012 werden onlangs opgevolgd door "Everything’s Changing". Net als in zijn albumtitels is er ook een patroon te ontdekken in zijn composities. Op deze nieuwe schijf staan bijvoorbeeld door speels fluit- en vioolspel gedomineerde miniaturen, incidenteel verluchtigd door vleugel, glockenspiel en noviteiten als een Roli Block en VST (Virtual Studio Technology). Deze stukken zijn geïnspireerd door het terugkerende element water in de TV-serie "Dekalog" van Krzysztof Kieslowski. Andere inspiratie haalde de Italiaan uit de doctrine van Heraclitus: de dynamische eenheid van alles. Dit komt tot uiting in episodische nummers waarin Isildurs Bane- en Noetra-achtige modern klassieke, door een strijkkwartet, harp en trompet gedragen fragmenten naadloos overlopen in vluchtige op de Korg Sigma gespeelde analoge synthesizersolo’s en in twee instanties diep in de progressieve rock gewortelde gitaarclimaxen. Het elektronisch getinte, ietwat Japans aandoende titelnummer daarentegen zou niet hebben misstaan op een uitgave van het label Private Music. En het als eerbetoon aan fantasyschrijver Terry Pratchett bedoelde "Un Viaggio Verso Un Sogno" is een fraai staaltje blazersjazzrock inclusief pittige piano- en Hammonderupties en de fluwelen zang van Sefora Finenze. Alleen bij de hoge uithalen van de dramatische sopraan Chiara Bisso in het afsluitende "Ein Lied: Der Soldatenfriedhof In Bruneck", een in de stijl van Schubert in het Italiaans gezongen stuk, heeft de Xymphonia-redactie het even moeilijk. Kortom, "Everything's Changing" is geheel conform de titel een mooi afwisselend album, dat het zeker verdient een maand lang in de spotlights te staan. Als introductie draaien we twee van de genoemde epische stukken en wel "Il Discorso" met La Coscienza Di Zeno-, Athlantis- en Not A Good Sign-zanger Alessio Calandriello, gevolgd door "Il Cosmo" met een fraaie gitaarsolo van Matteo Scarrone.
Websites:
http://www.lucascherani.it/
Bandcamp
Facebook .

NIEUW
Kodiak Empire - Within The Comfort
Van “The Great Acceleration” (Bird’s Robe Records, 2023)

Dat Kodiak Empire muziek maakt in de hoogste versnelling is al snel duidelijk na de eerste noten. “The Great Acceleration” is het tweede volwaardige album van deze uit Brisbane, Australië afkomstige band. Net als de heruitgave van de voorganger, “Silent Bodies” uit 2016, komt ook dit album bij Bird’s Robe Records uit. Dus het is makkelijk te raden in welke hoek deze muzikanten opereren. Het label drukt de band in de progressief-experimentele hoek: een begrijpelijke keuze. Je hoort daarbij ook invloeden van bands als Silverchair en met name The Mars Volta. De albumtitel “The Great Acceleration” wordt muzikaal gezien volop eer aangedaan, waarbij er in de albumafsluiter nog wat extra salvo’s worden afgevuurd op de luisteraar, inclusief grunt. In eigen land heeft Kodiak Empire onder andere gespeeld met COG en Caligula’s Horse. “The Great Acceleration” is afgelopen jaar al digitaal verschenen, de CD en LP zijn vanaf 2 juni verkrijgbaar. We gaan luisteren naar “Within The Comfort” waar we een zekere muzikale verwantschap met de muziek van Riverside en The Pineapple Thief horen, maar ook met Amerikaanse neoprog uit de jaren negentig, zoals bijvoorbeeld gemaakt door Nephente. Websites:
https://kodiakempire.bandcamp.com/album/the-great-acceleration
https://www.facebook.com/KodiakEmpire .

MINI-SPECIAL VAN EIGEN BODEM: DE GOLDEN EARRING-CONNECTIE

HET DEBUUT / HERUITGAVE
Hay, Barry - Once Upon A Time
Van het album “Only Parrots, Frogs & Angels” (Polydor, 1972 / Red Bullet, 2022)

Barry Hay werd in 1967 de frontman van toen nog The Golden Earrings. Naast zijn werk met de al snel onder licht ingekorte naam werkende Haagse rockband maakte Hay twee platen onder eigen naam, “Only Parrots, Frogs & Angels (1972) en “Victory Of Bad Taste” (1987). Ook maakte hij in 2008 een album met de Metropole Big Band: “The Big Band Theory”. In 2012 begon Hay samen met de jongere muzikanten Pablo van de Poel (DeWolff), Daim de Rijke, Huub van Loon en Jan Rooymans Barry Hay's Flying V Formation waarvan in 2016 een album verscheen. Tenslotte maakte Hay twee coveralbums met JB Meijers: “For You Baby 2019” en “Fiesta De La 2022”. Maar vanavond gaan we ruim 50 jaar terug in de tijd, naar het genoemde solodebuut, dat eind vorig jaar onder coördinerend oog van Wouter Bessels een heruitgave beleefde. Hay leefde zich uit op een album vol barokke pop en progressieve rock, waarvoor hij o.a. Patricia Paay, Herman van Veen en Robert Jan Stips wist te strikken. Robert Haagsma schreef daarover in Lust For Life: “Het album bevat een verzameling prima songs, al zijn het in hun bombast wel kinderen van de late hippietijd. Het is goed dat deze licht ondergewaardeerde plaat weer op CD is verschenen. Er is teruggegrepen op de originele mastertapes en Hay blikt in het boekje terug op zijn eerste wankele stappen op het solopad. Vrijwel vergeten pareltje dat een herkansing verdient." Van “Only Parrots, Frogs & Angels” het nummer “Once Upon A Time”.
Websites: zie onder bij Golden Earring.

KORSTONDIG EARRING-LID / VASTE LIVE-GAST
Sweet D'Buster – Manja (live)
Van het album “Gigs” (Ariola, 1979)

Sweet D'Buster werd in 1975 opgericht door saxofonist/zanger Bertus Borgers. Borgers had dat jaar een tournee door de Verenigde Staten gemaakt met de Golden Earring. Na terugkeer in Nederland kreeg hij een platencontract aangeboden naar aanleiding van een demo die hij in 1974 met leden van 'de Earring' en The Paay Sisters had gemaakt. Voor zijn nieuwe band trok hij Herman Deinum (bas) en Hans Lafaille (drums), beiden uit Cuby And The Blizzards, en Robert Jan Stips (toetsen en zang) aan. Stips had toen al een succesvolle carrière als frontman van Supersister en toetsenist bij de Golden Earring achter de rug. Aan deze all-star bezetting werd gitarist Paul Smeenk toegevoegd. Ook percussionist Broer Bogaart maakte korte tijd deel uit van de band, maar stapte al snel op om een eigen band op te richten. Van Sweet D'Buster verschenen drie studio en één live-album. Borgers bouwde ondertussen naamsbekendheid op met zijn betrokkenheid bij de elpees “Sphritsz” en “Cha Cha” van Herman Brood. Broods hit “Still Believe” is een compositie van Borgers en Smeenk die in de originele uitvoering te horen is op het Sweet D'Buster-album “Friction”. Na de succesvolle derde elpee “Gigs”, een live-album opgenomen in Zwolle, Arnhem en Tilburg en gemixt in Los Angeles, verlieten Stips en Lafaille de band. Er volgde nog één studio-album, maar als gevolg van de tegenvallende verkoop ervan, meningsverschillen met de platenmaatschappij en een afnemend aantal optredens werd de band, die intussen al weer een aantal bezettingswisselingen had ondergaan, in 1980 opgeheven. Borgers zou overigens regelmatig als gastmuzikant bij Golden Earring blijven opduiken, tot aan het allerlaatste optreden in Ahoy in 2019 aan toe. Wij hebben gekozen voor het nummer “Manja”, live opgenomen in Tilburg, zoals te vinden op het voornoemde album “Gigs” uit 1979.
Websites:
http://www.sweetdbuster.nl/
(Facebook-groep).

IN HET NIEUWS / 50 JAAR
Golden Earring - Are You Receiving Me
Van het album “Moontan” (Polydor, 1973 / Red Bullet, 2021)

Documentairemaker Yaël Vinckx wil op woensdag 18 oktober 2023 maar liefst 1000 muzikanten samen een afscheidsconcert voor de Golden Earring laten spelen. Het concert is geïnspireerd op “We Are The Thousand”, een documentaire waarin Fabio Zaffagnini gevolgd wordt. Hij wilde heel graag Foo Fighters naar het Italiaanse dorpje Cesana krijgen en om die onmogelijke wens te realiseren trommelde hij 1000 drummers op voor een muzikale ode. "Ik zat die documentaire te kijken en dacht: 'Waarom heb ik dat niet verzonnen? Waarom heb ik dat niet gemaakt? En toen kwam ik met het idee van de Earring", vertelt Vinckx. "De directrice van Ahoy belde me op, die zei: 'Ik vind het zo'n prachtig gebeuren. Jullie krijgen de tent voor niks, jullie hoeven geen huur te betalen'". Voor de overige kosten van het concert zamelt Yaël geld in, maar winst is ze niet van plan te maken. "Als er geld overblijft, gaat het naar de stichting ALS Nederland." De reden dat Golden Earring immers niet zelf een echt afscheidsconcert kunnen geven is immers omdat gitarist George Kooymans aan ALS lijdt. Meespelen? Je kunt je via de website deearringenik.nl aanmelden om mee te spelen aan dit eerbetoon. Wat je daarvoor moet doen? Maak een filmpje van jezelf waarin je “Radar Love” speelt of zingt. Als je graag mee wilt doen, maar twijfelt of je wel goed genoeg bent, raadt Yaël je aan om gewoon een filmpje in te sturen. "Je moet wel iets kunnen, maar je hoeft helemaal niet supergoed te zijn", legt ze uit. (bron: Omroep West / NPO2) Ter begeleiding van dit nieuws gaan we 50 jaar terug in de tijd, naar het iconische album waar ook “Radar Love” op te vinden is: “Moontan”. In 2021 kreeg het een fraaie heruitgave op het Red Bullet-label van Willen 'Joost den Draaijer' van Kooten. Het was de eerste in een door de ons niet onbekende Wouter Bessels gecoördineerd heruitgaven-programma rond Golden Earring waarin ook de solo-albums van Barry Hay en George Kooymans zijn opgenomen. Vanavond draaien we nu eens niet “Radar Love”, maar “Are You Receiving Me” van dit wellicht samen met “To The Hilt” (uit de jaren met Robert Jan Stips) progressiefste Golden Earring-album.
Websites:
https://www.deearringenik.nl/
https://golden-earring.nl/
https://www.facebook.com/goldenearring .