-
Aldwin Gerritsen
- Top 2019:
2019 was muzikaal voor mij een mooi jaar. Maar wel een jaar zonder echte hoogvliegers, waardoor er ook geen uitgesproken top 10 tot stand kwam. Na het herbeluisteren van alle mogelijke kanshebber zijn de volgende 10 op mijn lijst verschenen. Ondanks dat ik open sta voor een breed spectrum binnen de symfonische en progressieve muziek, geef ik toch de voorkeur aan de neoprog. Dat is dan ook duidelijk terug te vinden op mijn lijst. Opvallend: geen Nederlandse bands.
1. Moonrise – Travel Within (Lynx Music)
2. Lee Abraham – Comatose (Festival Music)
3. Barock Project – Seven Seas (Immaginifica)
4. Huis – Abandoned (Unicorn Digital)
5. Eveline's Dust - K (Giant Electric Pea)
6. Leprous – Pitfalls (InsideOut / Sony Music)
7. Opeth – In Cauda Venenum (Nuclear Blast)
8. Bjørn Riis – A Storm Is Coming (Karisma)
9. IQ – Resistance (Giant Electric Pea)
10. Clepsydra – The Gap (eigen beheer)
"Travel Within" is het vierde album van Moonrise sinds het debuut in 2008. De eerste drie albums verschenen vrij snel achter elkaar; daarna heeft het 7 jaar geduurd voor er dit jaar “Travel Within” van dit Poolse project verscheen. Er blijkt een nieuwe zanger gevonden, in de vorm van Marcin Staszek. Hij zingt teksten van Millenium-zanger Łukasz Gall (die zelf het slotnummer zingt). Staszek legt een meevoelbare emotie in deze neoprog, die voldoende afwisseling, dynamiek, kleur en spanning heeft om van begin tot eind te boeiend te blijven. Het album heeft ook een volle, gelaagde productie meegekregen.
Websites:
https://www.facebook.com/Moonrise-146440865394699/
https://lynxmusic.pl/index.php/component/muscol/M/7-moonrise/408-travel-within-digipak.
“Comatose” is het 6de studioalbum van de Brit Lee Abraham. Het is een conceptalbum, maar ook een neoprogalbum, waarbij Abraham heel bewust gekozen voor één vocalist, namelijk Marc Atkinson (Riversea). Doordat hij echter voor een groter muzikaal canvas heeft gekozen is er ook meer ruimte voor instrumentale passages. Die zet hij met verve neer, waarbij hij dan ook een aantal zeer sterke gitaarsoli uit zijn mouw schudt. Met "Comatose" heeft Lee Abraham zijn sterkste album tot nu toe afgeleverd, waarop hij de balans tussen een vertrouwd geluid en nieuwe dingen proberen perfect heeft weten te vinden. Meeslepend!!
Website: http://leeabraham.co.uk/.
Ik ben al een paar jaar liefhebber van de muziek van het Italiaanse Barock Project. Vooral het album “Skyline” uit 2015 wordt regelmatig uit de kast gehaald. Het dit jaar verschenen 6de album, “Seven Seas”, is opnieuw een muzikaal avontuur waarop de band wederom mooi opgebouwde symfonische rockcomposities ten gehore brengt. Bandleider/componist/toetsenist Luca Zabbini verraadt regelmatig zijn klassieke leerschool, zowel met de melodievoering, de harmonieën als de tentoongespreide virtuositeit in de soli.
Website: http://www.barockproject.net/.
Huis bestaat tien jaar, wat gevierd wordt met het nieuwe, derde album “Abandoned”. Van de oprichters is alleen bassist Michel Joncas nog over, mede-oprichter Pascal LaPierre vertrok al vlak na het debuut. Sindsdien is de bezetting onveranderd gebleven. Net als op de voorgangers, grijpt de Canadese band rijkelijk terug op neoprog. Conceptueel zijn de nummers met elkaar verbonden door de centraal thema's verlies en eenzaamheid. Waar Huis nog steeds in uitblinkt zijn de sterke melodielijnen. Af en toe hoor je wat Mystery-maniertjes in de composities terug, Met zijn 72 minuten in lengte, met daarbij 4 tracks van boven de 9 minuten, is “Abandoned” een behoorlijke brok muziek die je voorgeschoteld krijgt. Maar het staat niet voor niets op de 4e plek in mijn lijst.
Website: https://www.huisband.com/.
In 2016 verscheen na een crowdfunding campagne het eerste volledige album van het Italiaanse Eveline’s Dust, “The Painkeeper”. Een fraai album met een dito concept. Ook het nieuwe, tweede album kwam tot stand met behulp van crowdfunding. Het album is kortweg “K” getiteld en het is opnieuw een conceptalbum. Het verhaalt over K, een jonge vrouw die is getroffen door een ongeneeslijke ziekte. De verschillende composities behandelen de personen die deze dame ontmoet. Muzikaal is het een mix van neoprog en jazzrock, waarbij het gebruik van saxofoon en dwarsfluit opvalt. Maar er klinken nog veel meer invloeden in de muziek van Eveline’s Dust door. Dit alles maakt dat “K” een zeer gevarieerd album is geworden. Deze jonge Italiaanse band levert opnieuw een prima product af.
Website: https://www.evelinesdust.com/.
Dit is de meest verrassende in mijn lijst. Het zesde album van Leprous wordt al aangeduid als het meest ambitieuze. Wat in ieder geval opvalt is dat er veel ruimte is gecreëerd voor strijkersarrangementen. Bij Leprous drongen de Muse-achtige progpop en invloeden van Tool zich altijd al sterk op, maar dat resulteert niet (meer) in een hermetisch dichtgesmeerd geluid. Nee, juist het uitgekiend gebruik van dynamiek en stilistische overgangen zorgt voor spanning en overtuiging, waarbij de altijd zeer emotioneel klinkende vocalen van Einar Solberg schitteren.
Website: https://www.leprous.net/.
“In Cauda Venenum” is het dertiende studioalbum van de Zweedse progressieve rockband Opeth, uitgebracht op 27 september 2019 via Moderbolaget en Nuclear Blast. Het werd uitgebracht in twee versies: een Zweedse versie en een Engelse versie. De nummers zijn zo goed als allemaal van middellange lengte en dat geeft ruimte voor veel variatie. Zowel tussen de nummers onderling als in de nummers zelf. Hoewel de band niet meer zo spijkerhard speelt als in het verleden is er weer volop afwisseling tussen harde en zachte stukken.
Website: http://www.opeth.com/.
Met “A Storm Is Coming” brengt de Noor Bjørn Riis zijn derde studio-album uit. Op dit album speelt Bjørn zelf het meeste instrumentarium behalve de drums en piano. Op muzikaal gebied is er niet al te veel veranderd sinds het voorgaande album. Ook “A Storm Is Coming” bevat weer voornamelijk uit ruim uitbouwende filmische composities, waarbij de Pink Floyd-geest nog steeds duidelijk hoorbaar is. Een prima vervolg, zeker voor de liefhebber.
Website: http://www.bjornriis.com .
“Een nieuwe IQ is altijd groot nieuws. Deze band hoeft zich niet meer te bewijzen en behoort al decennia tot de vaandeldragers van de neo-progressieve rock. Voor dit nieuwe hoofdstuk werd goed de tijd genomen. Wederom 5 jaar. “Resistance” is een dubbelaar. Beschouw de eerste CD als één episch stuk en het wint enorm aan kracht! Op de tweede CD zetten twee epics van rond de 20 minuten de toon. De muziek van IQ is altijd bijzonder gelaagd en heeft vaak heel wat luisterbeurten nodig voordat alle geheimen zijn prijsgegeven.
Website: https://www.iq-hq.co.uk/.
“The Gap” is het zesde studio-album van de Zwitserse band Clepsydra en er zit een gat ('gap') van 18 jaar tussen het voorlaatste album “Alone” en dit nieuwe album. Het bevat 62 minuten verse muziek, verdeeld over zeven nummers en omdat het zolang geduurd had waren de verwachtingen hoog gespannen. Diegenen die een nieuw geluid van Clepsydra hadden verwacht, kwamen bedrogen uit. De muziek klinkt niet echt verrassend, een aantal critici vindt het gebodene gedateerd en eenzijdig. Maar de liefhebber heeft daar lak aan en geniet van de neoprog-sound en de zang van Aluisio Maggini - en die is zoals we mogen verwachten: sterk, emotioneel en met zijn typische zware accent. Ik kan er wel van genieten maar ga in gedachten dan ook terug in de tijd toen Clepsydra in de Lantaarn in Hellendoorn speelde, op 27 februari 1998, met Odyssice als voorprogramma.
Website: https://www.facebook.com/CLEPSYDRA.CH.
Op de bekende 11de plek:
Dream Theater – Distance Over Time (InsideOut / Sony Music)
Mostly Autumn – White Rainbow (eigen beheer, december 2018)
Snowy White – The Situation (eigen beheer)
Millenium – The Web (Lynx Music)
Lonely Robot – Under Stars (InsideOut / Sony Music)
Lucy In Blue – In Flight (Karisma)
Elbow – Giants Of All Sizes (Polydor)
Fervent Mind – Tranquilize (Karisma)
This Winter Machine – A Tower Of Clocks (Festival Music)
Freedom To Glide – Seed (Ruby Storm Records)
