• Aldwin Gerritsen

  •  
    • Top 2020:

    2020 zal de geschiedenis ingaan als het jaar van het corona-virus en vooral voor mij (maar ik denk voor de meeste muziekliefhebbers) een gemis aan concerten. Natuurlijk is er dan meer aandacht voor YouTube en Bandcamp, ook ga je weer kijken naar concertopnamen op DVD en Blu-ray en kijkt dan weemoedig naar de grote groepen fans die uit hun dak gaan. Persoonlijk ben ik dit jaar meer gaan genieten van het kleine: datgene wat we als vanzelfsprekend beschouwen. Voor het eerst sinds jaren kon ik me de afgelopen 2 weken goed richten op de jaarlijst van Xymphonia. Heb veel albums opnieuw beluisterd en heb een top 35 gemaakt van albums die dit jaar zijn verschenen die voor mij het meest interessant waren. Om vervolgens via het wegstrepen van 25 albums een top 10 te realiseren. Verrassend was dat het bij me niet vaak is voorgekomen, dat ik zoveel albums nomineerde. Dit komt ook wel omdat ik het merendeel van de nieuwe items die de revue passeerden bij Xymphonia een luisterbeurt (en soms meerderee) heb gegeven. Bijzonder is dat, ondanks dat er een groot aantal nieuwe ontdekkingen in de lijst staat, de top 2 toch gevormd wordt door artiesten die al een flinke tijd meedraaien in de progscene.

  • 1. Fish - Weltschmerz (Chocolate Frog Records)
    2. Kansas – The Absence Of Presence (InsideOut / Sony Music)
    3. Traumhaus – In Oculis Meis (Progressive Promotion Records)
    4. Fish On Friday – Black Rain (Esoteric Antenna)
    5. Katatonia – City Burials (Peaceville)
    6. Pendragon - Love Over Fear (Toff Records)
    7. THEO – Figureheads (Generation Prog Records)
    8. Night Flight Orchestra, The – Aeromantic (Nuclear Blast)
    9. Caligula's Horse – Rise Radiant (InsideOut / Sony Music)
    10. Flower Kings, The – Islands (InsideOut / Sony Music)


  • 1. Fish - “Weltschmerz” (Chocolate Frog Records)
    Bij het beluisteren van “Weltschmerz“ van Fish wist ik meteen dat dit album voor mij een grote kans ging maken om album van het jaar te worden. Komt bij de achterliggende gedacht dat dit het laatste album zou zijn van deze muziekicoon. En wat voor één: een dubbelalbum – twee CD's met 10 nummers, in totaal ongeveer 84 minuten muziek. Het is een album vol sfeer en gevoel en het is een mooie afsluiting van een muzikale carrière. Een waar afscheid van een proglegende: de charismatische Fish.
    Website: https://fishmusic.scot/

    2. Kansas – “The Absence Of Presence” (InsideOut / Sony Music)
    Halverwege de jaren zeventig maakte ik voor het eerst kennis met de band Kansas. Samen met Journey en Foreigner waren dat de bands die toen jarenlang op mijn platenspeler de meeste draaitijd kregen. Bijzonder was ook dat ik deze drie bands, weliswaar veel later, in 2011, live op 1 dag en dan ook nog eens na elkaar live heb zien spelen op het Rock The Nation Festival op de Loreley. Dit jaar verscheen het 16e album van Kansas, “The Absence of Presence”, en ik kan wel zeggen dat er wordt voortgeborduurd op datgene wat Kansas in de seventies muzikaal bracht. Wie er ook in de band zit, de sound is altijd herkenbaar. De viool – wederom in handen van David Ragsdale – is bijvoorbeeld typerend voor Kansas en een ander punt van herkenning is de zang. Jarenlang was Steve Walsh het gezicht en de stem van Kansas, maar het vocale verschil met huidige zanger Ronnie Platt is minimaal. “The Absence of Presence” bevat veel proggy nummers en klinkt inderdaad fris en het spel van de muzikanten gretig. Het album blijft me boeien.
    Website: https://www.kansasband.com/

    3. Traumhaus – “In Oculis Meis” (Progressive Promotion Records)
    Traumhaus scoort hoog in mijn lijst met het album “In Oculis Meis”. Het is het vierde album van de Duitse band en ook meteen het stevigste. Ondanks de soms wat metal-achtige benadering worden de recepten van progressieve muziek toegepast, met veel afwisseling in zowel de compositie als in de arrangementen. Er is een Duits- en Engelstalige versie van het album waarbij de Duitstalige versie beter uit de verf komt. Zanger Alexander Weyland lijkt hier meer emotie in te kunnen leggen. Hopelijk gaat Night Of The Prog 2021 door, want ook Traumhaus is toegevoegd aan de line-up.
    Website: http://www.traumhaus-music.de/

    4. Fish On Friday – “Black Rain” (Esoteric Antenna)
    “Black Rain” is het vijfde album van Fish On Friday, sinds de opricht in 2010. Van oorsprong was Fish On Friday een Belgisch duo, bestaande uit de toetsenisten Frank Van Bogaert en William Beckers. Vanaf het tweede album “Airborne” (2012) werd Fish On Friday echt een band – en nog internationaal ook, met de toevoeging van de Californische gitarist Marty Townsend. Ook wist men diverse gasten te strikken, waaronder bassist Nick Beggs, die sinds “Godspeed” (2014) als vast lid is toegetreden. De muziek op “Black Rain” kan het beste omschreven worden als goed in het gehoor liggende symfopop. met een dikke knipoog naar de muziek van The Alan Parsons Project en Barclay James Harvest. Op dit album geen ingewikkelde composities maar wel veel harmonie, waarop je lekker kunt wegdromen. Erg goed gedaan.
    Website: http://www.fishonfriday.be/

    5. Katatonia – “City Burials” (Peaceville)
    Bij Katatonia en specifiek op dit album “City Burials” komen verschillende muziekstijlen en stromingen samen. We horen pakkende zang met uitstekend gitaarwerk en keyboardspel in doordacht opgebouwde nummers. “City Burials” mag dan weinig vernieuwing bieden, het album geeft wel aan dat Katatonia in het jaar van het dertigjarig bandbestaan in absolute topvorm is. Na enkele luisterbeurten groeit het album meer en meer tot een geheel.
    Website: http://katatonia.com/

    6. Pendragon - “Love Over Fear” (Toff Records)
    Pendragon behoort met bands als Pallas, IQ en Marillion tot de vaandeldragers van de neoprog. De Britse groep werd opgericht in 1978 en is na Kansas hiermee de tweede band in mijn lijst met een geschiedenis die teruggaat tot de jaren zeventig. Ook het elfde album “Love Over Fear” wordt weer gedragen door het kenmerkende gitaarwerk van schrijver/gitarist/zanger Nick Barrett en de toestsentovenarij van Clive Nolan. “Love Over Fear” is misschien wel het beste album van de band - in ieder geval het meest veelzijdige – en mag daarom niet ontbreken in mijn top 10-lijst. Door de corana-maatregelen zijn de optredens van Pendragon eerst verschoven en vervolgens gecanceld. Graag had ik een van die concerten willen zien.
    Website: http://www.pendragon.mu/

    7. THEO – “Figureheads” (Generation Prog Records)
    De last–minute toevoeging aan mijn jaarlijst van 2020 is het album “Figureheads” van de Amerikaanse band THEO. Herman tipte me en na enkele malen beluisteren van het album was ik verkocht en is het zeker een plaats in mijn top 10 waard. Het album, met een speeltijd ruim 52 minuten maar met slechts 4 nummers, boeit van het begin tot aan het eind. Ook de 2 monumentale nummers (die klokken over de 15 minuten) zijn van hoog niveau. Kortom een verrijking op de lijst van de albums van het jaar. Wel lastig om het nu al zo snel een plek te geven op de lijst: waarschijnlijk had het hoger in mijn lijst moeten staan.
    Websites:
    https://generationprog.bandcamp.com/album/figureheads
    https://www.facebook.com/THEOPROG

    8. Night Flight Orchestra, The – “Aeromantic” (Nuclear Blast)
    The Night Flight Orchestra werd opgericht in 2007 en “Aeromantic” is het vijfde studio-album van de Zweedse band. Het was tevens ons Album van de maand december. De muziek die The Night Flight Orchestra maakt, is te omschrijven als classic rock/AOR, die zo uit de jaren 80 lijkt te komen. De productie is gladjes te noemen, mede door het gebruik van de nodige synthesizers. Waar deze band in slaagt is het oproepen van een euforisch gevoel. De koortjes en de slim ingezette keyboardpartijen tillen de toch al opbeurende melodietjes naar een hoger niveau. Er is behoefte aan positivisme in de wereld en dat stralen deze Zweden uit!
    Websites:
    https://www.nuclearblast.de/fr/label/music/band/about/4331569.the-night-flight-orchestra.html
    https://www.facebook.com/thenightflightorchestraofficial

    9. Caligula's Horse – "Rise Radiant" (InsideOut / Sony Music)
    “Rise Radiant” is het vijfde studioalbum van de Australische progressieve metalband Caligula's Horse. Het is een levendig album waarbij melodie een grote rol speelt in de composities, waarbinnen veeltechnische vaardige spel en tempowisselingen zijn te horen. Het album vereist daarom ook meerder luisterbeurten. "Rise Radiant" is een mooi en levendig progmetalalbum Er gebeurt veel in de melodieuze nummers waardoor het album boven het progressievemetalmaaiveld uitsteekt.
    Website: https://caligulashorse.com/

    10. Flower Kings, The – “Islands” (InsideOut / Sony Music)
    Vijfentwintig jaar geleden was het in 2020, dat het debuut van The Flower Kings verscheen en “Islands” is het 17e studio album van de Zweedse band. De leden van The Flower Kings zijn over diverse landen (Zweden, Oostenrijk, Italië en de Verenigde Staten) verspreid: het elkaar muziekbestanden toesturen via internet werd (noodgedwongen) de werkwijze bij het maken van dit nieuwe album. Met dit alles in het achterhoofd lijkt de titel van dit dubbel-album “Islands” wel gepast. Geen lange epische stukken deze keer, maar wel echte The Flower Kings-klassiekers met ook de nodige instrumentals. Kortom veel afwisseling gebracht door rasmuzikanten.
    Website: https://www.roinestolt.com/