Christian Bekhuis

1. Solstice – Sia (Giant Electric Pea)
2. Mark Kelly’s Marathon – Mark Kelly’s Marathon (earMUSIC / Edel)
3. Three Colours Dark – The Science Of Goodbye (Firefly Music)
4. Chimpan A – The Empathy Machine (Tigermoth Records)
5. Dave Brons – Not All Those Who Wander Are Lost (Slice Of Life Records)
6. Fish – Weltschmerz (Chocolate Frog Records)
7. Tom Doncourt and Mattias Olsson’s Cathedral - Tom Doncourt and Mattias Olsson’s Cathedral (Roth Händle Recordings)
8. Spiral Orchestra – Atlas Ark (Damp Music)
9. Nightwish – Human :||: Nature (Nuclear Blast)
10. Anika Nilles / Nevell – For A Colorful Sound (Sakurai Records)

1. Solstice – "Sia" (Giant Electric Pea, 2020)
Wie een paar jaar geleden zou hebben geroepen dat Solstice 40 jaar na de oprichting nog zou gaan komen met één van de sterkste albums uit de discografie van deze Britse band, zou ik persoonlijk voor gek hebben verklaard. Maar dat is wel precies wat er in 2020 is gebeurd. “Sia” is het zesde album van dit sextet, met daarop 6 prachtige songs (en 1 bonustrack in de vorm van een heropgenomen Solstice-klassieker). Nieuwe zangeres Jess Holland (die nog niet was geboren toen de band werd opgericht) heeft een prachtige stem, waarmee ze tevens mooie harmonie-partijen verzorgt. Gitarist/songschrijver Andy Glass heeft voor “Sia” misschien wel het meest songmatige materiaal ooit geschreven, maar de arrangementen zijn op en top in Solstice-stijl, met mooie vioolpartijen, toetsenpartijen die het geheel schitterend inkleuren en een ritmesectie die een solide basis neerlegt en uiteindelijk Glass zelf die het geheel afmaakt met zijn gitaarspel. Het album werkt langzamerhand toe naar een climax en die komt er dan ook in de slottrack “A New Day”, met daarin de mooiste gitaarsolo die ik in jaren gehoord heb. “Sia” is het album dat mij van alle releases uit 2020 het meest heeft geraakt, zowel in zijn oprechtheid als met zijn pure, bijna tijdloze klasse.
Website: http://www.solsticeprog.uk

2. Mark Kelly’s Marathon – “Mark Kelly’s Marathon” (earMUSIC / Edel)
Bijna alle leden van Marillion zijn wel op een bepaald moment buiten de band om actief geweest. De een meer (Pete Trewavas) dan de ander (Ian Mosley) maar meest opvallend was dat toetsenist Mark Kelly dat eigenlijk nooit was, afgezien van wat sessie-werk en kleine gastbijdragen hier en daar. Met het verschijnen van het album van Mark Kelly’s Marathon is daar nu verandering in gekomen. Niet zozeer een solo-project als wel een nieuwe band met als kern zijn neef Conal Kelly, zanger Oliver M. Smith en Kelly zelf. Muzikaal heeft Kelly al jaren ideeën verzameld en uiteindelijk heeft hij deze gekoppeld aan teksten, geschreven door Guy Vickers. Resultaat is een album dat behoorlijk gerijpt klinkt, ook gezien het feit dat het eigenlijk grotendeels door de afzonderlijke leden in hun homestudio's is opgenomen. Schitterende melodieuze progrock die met beide benen in Kelly’s geschiedenis staat, maar daar ook net weer andere accenten in weet te leggen.
Website: https://marathonsounds.com/

3. Three Colours Dark – “The Science Of Goodbye” (Firefly Music, 2020)
Vorig jaar stond op deze plek het project Chasing The Monsoon, een project waar bassist/songschrijver Ian Jones jaren aan had gewerkt. Jones kenden we voorheen als de man achter Karnataka en laat nou voormalig Karnataka-zangeres Rachel Cohen dit jaar weer van zich laten horen door samen met nog een ex-lid van die band, toetsenist Jonathan Edwards, onder naam Three Colours Dark een album af te leveren. In eerste instantie liep ik er niet gelijk warm voor, maar uiteindelijk heb ik “The Science Of Goodbye” het afgelopen jaar veel gedraaid. De combi van moderne pop en meer symfonische invloeden, gekoppeld aan een aangrijpend verhaal dat als een rode draad door het album loopt, maakte dat het zich meer en meer in mijn bovenkamer ging nestelen. Traditioneel is de top 3 van mijn lijst altijd gevuld met albums die mij het afgelopen jaar het meest hebben geraakt en daar hoort “The Science Of Goodbye” zeker bij.
Website: https://threecoloursdark.bandcamp.com/album/the-science-of-goodbye

4. Chimpan A – “The Empathy Machine” (Tigermoth Records, 2020)
Op de keper beschouwd is het tweede album van Chimpan A misschien niet iets voor Xymphonia. Het duo bestaande uit Robert Reed (Cyan, Magenta, Sanctuary) en Steve Balsamo maakt moderne elektronische pop met een progressieve insteek. “The Empathy Machine” is pas het tweede album in 14 jaar tijd, maar laat horen dat vooral Robert Reed nog veel meer in zijn mars heeft dan dat wel al van hem wisten. Muzikaal horen we invloeden uit de triphop van Portishead en de elektronische rock van Archive, maar zelfs ook wel wat soul en klassieke trekjes. Het album klinkt ook nog eens als een klok waarbij de bijgeleverde 5.1-mix ook zeker aan te bevelen is.
Websites:
https://www.facebook.com/chimpanauk/
http://tigermothhosting.co.uk/chimpana/index.html

5. Brons, Dave – “Not All Those Who Wander Are Lost” (Slice Of Life Records, 2020)
Van “Not All Those Who Wander Are Lost” (Slice Of Life Records, 2020) Ik lijk het er om te doen, want op deze plek stond vorig jaar het album “Sanctum” van Frank van Essen, die we kennen als drummer/violist van Iona. Diezelfde Van Essen zit ook in de band Celestial Fire van Iona-gitarist/toetsenist Dave Bainbridge, waar gitarist Dave Brons ook deel van uitmaakt. Brons bracht helemaal aan het begin van 2020 zijn tweede album uit, het op de verhalen van J.R.R. Tolkien geïnspireerde “Not All Those Who Wander Are Lost”. Brons maakt instrumentale progrock met een Keltische twist, waarbij hij in staat is om zijn gitaar zo te laten zingen als een Ierse doedelzak. Bijzonder is dat Brons de ogenschijnlijke grote clichés die er bestaan rond gitaristen-solo-albums en Lord Of The Rings-conceptalbums bij elkaar pakt en alle vooroordelen die er maar zijn weet weg te vagen met zijn gitaarspel en epische composities. Het album is een muzikale reis die bijna het gehele jaar mij heeft vergezeld, en zoals de verhalen van Tolkien, mij ook menig uurtje muzikaal escapisme in donkere dagen heeft gegeven.
Website: https://www.davebrons.com/

6. Fish – “Weltschmerz” (Chocolate Frog Records, 2019)
Vijf jaar geleden kondigde Fish al aan dat hij zou beginnen aan zijn laatste album en dat hij dan in 2020 afscheid zou gaan nemen. Veel gezondheidsproblemen en een corona-crisis verder lijkt het afscheid nog even te worden uitgesteld, maar dat laatste album is er dan daadwerkelijk gekomen. Dertig jaar na zijn sterke solo-debuut “Vigil In A Wilderness Of Mirrors” en bijgestaan door muzikale sparring-partners Steve Vantsis en Robin Boult en onder productionele leiding van Calum Malcolm is “Weltschmerz” misschien wel zijn sterkste album sindsdien geworden. “Weltschmerz” is een album van een man getekend door het leven, die nog steeds met soms scherpe pen naar zichzelf en de wereld om zich heen kijkt.
Website: https://fishmusic.scot/

7. Tom Doncourt and Mattias Olsson’s Cathedral - “Tom Doncourt and Mattias Olsson’s Cathedral” (Roth Händle Recording, 2020) Tom Doncourt was één van de leden van de Amerikaanse jarenzeventigprogformatie Cathedral die met “Stained Glass Stories” een kleine klassieker heeft afgeleverd. Mattias Olsson zat ooit in Änglagård, een Zweedse progband uit de jaren 90 die uitermate sterk beïnvloed was door Cathedral. De twee leerden elkaar kennen, begonnen aan muzikale samenwerkingen en uiteindelijk een gezamenlijk album dat helaas door het vroegtijdig overlijden van Tom Doncourt niet ook echt gezamenlijk afgemaakt kon worden. “Tom Doncourt and Mattias Olsson’s Cathedral” is daardoor een relatief kort album geworden, maar niet minder fascinerend. Symfonische prog, maar dan met de nodige rafelrandjes en ongemakkelijke momenten. Maar vooral een passend muzikaal monument voor Tom Doncourt en de vriendschap tussen hem en zijn Zweedse muzikale partner.
Website: https://roth-handle.bandcamp.com/album/tom-doncourt-mattias-olssons-cathedral

8. Spiral Orchestra – “Atlas Ark” (Damp Music, 2019)
Ja, een release uit 2019 maar deze kwam pas op onze radar in 2020. Ik was er zodanig van onder de indruk (nog steeds overigens) dat ik het in maart 2020 tot Album Van De Maand bombardeerde. Het Zwitserse Spiral Orchestra maakt instrumentale symfonische rock pur sang met een groot filmisch karakter, gekoppeld aan een sci-fi concept. Gooi er ook nog af en toe een toefje jazzrock bij en we komen bij muziek uit die wel wat doet denken aan het vroegere symfonische werk van Isildurs Bane. Een album dat echt wegluistert als een schitterende muzikale achtbaan.
Websites:
http://www.spiral-orchestra.com/
https://spiralorchestra.bandcamp.com/album/atlas-ark
https://www.facebook.com/spiralorchestra/

9. Nightwish – “Human :||: Nature” (Nuclear Blast, 2019)
Wow, symfonische metal in de lijst? 2020 is voor mij een beetje het jaar geweest van de herwaardering van deze stijl, niet geheel toevallig omdat ik al na één beluistering uitermate onder de indruk was het album “Human :||: Nature” van Nightwish. Het is het meest volwassen werkstuk van deze Finse band met de Nederlandse zangeres Floor Jansen , dat regelmatig een stuk steviger is dan voorgaande albums waren. Bombast en ingetogen passages wisselen elkaar regelmatig af en ook zoekt de band over het hele album stilistisch alle symfometaluithoeken op: van bijna doomy tot aan symfo-folk-metal en natuurlijk ook klassiek geïnspireerd materiaal. De tweede schijf met het orkestrale stuk “All The Works Of Nature ..” brengt ons een imaginaire soundtrack voor een film van David Attenborough.
Website: https://nightwish.com/

10. Anika Nilles / Nevell – “For A Colorful Sound” (Sakurai Records, 2020)
Mijn jaarlijst moest toch wel minimaal één jazzrock(-gerelateerd) album hebben en lang leek het er op dat dit het nieuwste album “On This Day” van het Noorse Pymlico zou worden maar op de valreep kocht ik nog “For A Colorful Sound” van de Duitse slagwerkster Anika Nilles en haar band Nevell. Dat album doet zijn titel echt eer aan want Nilles’ muziek is absoluut kleurrijk te noemen, waarbij niet alleen haar complexe maar groovy drumwerk opvalt maar ook de boeiende bijdragen van de overige muzikanten en dan vooral gitarist Joachim Schneiss en de (Nederlandse) toetsenist Patrick Rugebregt.

Website: https://www.anikanilles.com/