-
Christian Bekhuis
De balans opmakend kan ik stellen dat 2016 een sterk muzikaal jaar was, met de kanttekening dat het mij is opgevallen dat het niveau van de releases die mij aanspraken echt hoog was, maar dat het vooral de gevestigde namen waren die de boventoon voerden. Daar waar ik andere jaren soms veel nieuwe frisse ontdekkingen deed is dat het afgelopen jaar eigenlijk maar tot echt één beperkt gebleven: Iamthemorning. Maar hun album “Lighthouse” had ook wel gelijk een grote 'WOW!'-factor wat mij betreft. Mijn Top 5 had ik snel bij elkaar, maar voor elk album daaronder had ik ook met gemak een ander keuze kunnen maken, zoals bijv. het debuut van I Am The Manic Whale, het Nederlandse project Maglev met het album “Overwrite The Sin”, Karmakanics “Dot”, Paul Simons “Stranger To Stranger” of Syndone's “Eros & Thanatos”. Allemaal schitterende albums die ik dan ook langs deze weg alsnog weer eens wil aanraden.
Top 2016:
1. Marillion - F.E.A.R. (Fuck Everyone And Run) (Intact)
2. Big Big Train - Folklore (English Electric / GEP)
3. Iamthemorning - Lighthouse (Kscope)
4. Moulettes - Preternatural (Craftpop Records)
5. Oak - Lighthouse (Apollon Records)
6. Bauer - Eyes Fully Open (Basta)
7. Kansas - The Prelude Implicit (InsideOut)
8. Cosmograf - The Unreasonable Silence (eigen beheer)
9. Huis - Neither In Heaven (Unicorn Digital)
10. Mute Gods, The - Do Nothing Till Your Hear From Me (InsideOut)
Met “F.E.A.R.” flikt Marillion het toch maar weer even en dan te bedenken dat het alweer het 18de studio-album van de band is. Op een of andere manier lukt het de heren om iedere keer weer om geinspireerd te raken en nieuwe muzikale wegen te vinden. “F.E.A.R.” bevat uitermate gelaagde stukken die bij iedere luisterbeurt weer nieuwe dingen prijsgeven.
Website: http://www.marillion.com
Deze band heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot een vaste waarde in mijn jaarlijstjes. “Folklore” bouwt voort op het rijke geluid van het voorgaande studio-album “English Electric” en kan ik niet anders omschrijven dan als 'Engels tot in de tenen'. Big Big Train vertelt weer schitterende muzikale verhalen die nauw verbonden zijn met de Britse geschiedenis en volksgebruiken. En hoewel de songs geschreven worden door ofwel zanger David Longdon ofwel bassist Greg Spawton, mogen we de invloed van de rest van de band op de BBT-sound niet onderschatten. Drummer Nick D'Virgilio geeft de muziek een schitterende 'drive' met zijn drumspel, Danny Manners zorgt samen met Andy Poole voor het uiterst aangename toetsenwerk, waarbij Rikard Sjöblom ook nog af en toe een duit in het zakje doet. Dat doet hij zeker ook als extra gitarist naast Dave Gregory, die ook nu weer de ene na de andere prachtige partij uit de mouw schudt. Rachel Halls viool word steeds nadrukkelijker gebruikt in de muziek en haar stem zorgt voor een mooie extra klankkleur in de achtergrondzang. En net als op de voorganger zorgen de koperblazers ervoor dat ik op gezette momenten 'geplaagd' word door golven van kippenvel.
Website: http://www.bigbigtrain.com
De Russische groep Iamthemorning had al van zich doen spreken met twee eerdere albums, maar op een of andere manier wilde het kwartje bij mij nog niet echt vallen. Dat kwam pas met het derde album "Lighthouse", gevuld met schitterend gearrangeerde kamerprog. De muziek wordt gedragen door het schitterende pianospel van Gleb Kolyadin, ondersteund door strijkers en af en toe uitgebreid met een ritmesectie, veelal het van Porcupine Tree bekende duo Colin Edwin en Gavin Harrison. En over dit rijke muzikale landschap zingt Marjana Semkina met haar engelachtige stem. Je zou zo maar denken dat je in de hemel bent, maar als je dan oplet waarover ze eigenlijk zingt dan schrik je toch even want ze gaat donkere onderwerpen absoluut niet uit de weg. “Lighthouse” is een album dat een baken wil zijn voor iedereen die worstelt met psychische problemen met als boodschap "Je staat er niet alleen voor". Zware kost, maar op een ontwapenende manier gebracht.
Website: http://iamthemorning.com/
“Preternatural” is een eigenzinnig modern album dat voortborduurt op de ontwikkeling die band op voorganger “Constellations” uit 2014 had ingezet. De tot dan toe geldende opvatting dat Moulettes een folkband is met "Preternatural" nu definitief vaarwel gezegd; deze unieke muziek is progressief ten top te noemen. En hoe prog ben je als je album ook nog eens een heus conceptalbum is, waarbij de band zich heeft laten inspireren door natuurfilmer Sir David Attenborough en door de vele wezens in de natuur die buitennatuurlijk lijken te zijn, die eigenlijk niet zouden kunnen bestaan.
Website: http://www.moulettes.co.uk/
Een jaar zonder een album uit de Scandinavische regio in mijn top 10 komt nagenoeg bijna niet voor. Wat dat betreft was 2015 een uitzondering en gaan we in 2016 weer op de oude voet verder. Het Noorse Oak zou eigenlijk niet in deze lijst mogen staan, omdat het album feitelijk al in 2013 is verschenen maar het is door een heruitgave en bijbehorende promotie pas echt op mijn radar verschenen. Dit is schitterende melodieuze, moderne symfo die raakvlakken heeft met het melancholische geluid van Elbow. Opnametechnisch is het album ook nog eens om door een ringetje te halen.
Website: http://www.oakinoslo.com/
Bauer = Berend Dubbe, in het dagelijks leven de stem van TV-zender Net 5. Na een pauze van 10 jaar is hij weer terug met een nieuw album en met een sound die nog meer uitwaaiert dan daarvoor. Dit is rijk gearrangeerde orkestrale pop met genoeg progtinten om ook de verstokte liefhebber te blijven boeien.
Website: http://www.bauertheartist.com/
Wie in 2015 had geroepen dat Kansas met een nieuw album zou komen dat fier overeind blijft naast het klassieke jarenzeventigwerk, had ik voor gek versleten. Maar "The Prelude Implicit" bewijst dat er, met een flinke infusie van fris talent naast de oudgedienden, nog zeker leven in deze band zit. Zanger Ronnie Platt stapt met groot gemak in het voetspoor van Steve Walsh. Violist David Ragsdale laat horen dat hij dat ook kan als het gaat om Robbie Steinhart en met de extra gitarist en een fulltime toetsenist, waarbij zanger Ronnie Platt op het podium ook toetsen speelt, is Kansas weer terug bij die klassieke seventies-sound.
Website: http://www.kansasband.com/
Nog zo'n vaste waarden mijn jaarlijstjes. Vanaf zijn tweede album staat iedere nieuwe release er steevast in. Het is absoluut niet vernieuwend wat Robin Armstrong (de man achter Cosmograf) doet, maar hij levert altijd weer intrigerende conceptalbums af rond boeiende thema's of met een bijzondere verhaallijn. Sci-fi-prog met een zwaar, tegen metal aanleunend randje en ook altijd een flinke Floydesque insteek. “The Unreasonable Silence” is wat lastiger om te doorgronden en ook wat taaier door het soms hoorspelachtige karakter maar is wel een klein groeibriljantje.
Website: http://www.cosmograf.com/
De klassieke neoprogsound is in goede handen bij het Canadese Huis. “Neither In Heaven” is melodieus, heerlijk vet geproduceerd en gaat er in als gesneden koek. Dat laatste zou je als kritiek kunnen zien, maar in het geval van Huis is het dat niet. Vakmanschap is het toverwoord, meeslepend is het effect.
Website: http://www.huisband.com/
Nick Beggs project The Mute Gods, samen met toetsenist Roger King en drummer Marco Minnemann, was aan het begin van 2016 al gelijk een aangename verrassing. Moderne progrock, met een bewust wat rauw en grauw tintje, wordt afgewisseld met melodieuze progressieve pop. Het is met name die afwisseling tussen die twee sferen die het album een verslavend effect geeft.
Website: http://www.themutegods.com
