• Herman Beunk

    Het klinkt misschien als een cliché, maar de oogst van 2016 maakte het weer erg lastig een top 10 samen te stellen. Er verschenen weer erg veel platen die mij bijzonder veel luisterplezier verschaften. Veel albums die echt superorigineel waren of totaal nieuwe invalshoeken verschaften heb ik dan weer niet gehoord. Ook het aantal albums waarover ik van de daken zou willen schreeuwen hoe überfantastisch ze wel niet zijn is misschien niet zo groot. Veel albums vond ik gewoon erg fijn. Punt. Dat maakte het wel lastig om de selectie terug te brengen tot tien. Met pijn en moeite had ik, terwijl ik de platen de afgelopen weken nogmaals allemaal draaide een schifting gemaakt tussen 'hoort eigenlijk in de top 10' en 'fijne plaat, maar misschien toch net niet 'toptienwaardig'. Echter: ik bleef met een stapel van 20 albums zitten... Vervolgens heb ik mezelf de vraag gesteld welke van die 20 me het afgelopen jaar nu écht het meeste plezier hebben verschaft en de meeste rondjes hebben gedraaid. Daaruit is deze top 10 gerold.
  •  
    • Top 2016:

    1. Syndone - Eros & Thanatos (Fading / AltrOck)
    2. Marillion - F.E.A.R. (Fuck Everyone And Run) (Intact)
    3. Huis - Neither In Heaven (Unicorn Digital)
    4. Iamthemorning - Lighthouse (Kscope)
    5. Holon - The Time Is Always Now (Autumnsongs Records)
    6. Big Big Train - Folklore (English Electric / GEP)
    7. Bauer - Eyes Fully Open (Basta)
    8. The Enid - Dust (Operation Seraphim)
    9. The Barstool Philosophers - Crossing Over (eigen beheer)
    10. Karmakanic - Dot (InsideOut)

  • 1. Syndone - Eros & Thanatos (Fading / AltrOck)
    De Italiaanse band Syndone was voor mij de grootste ear opener van 2016. En niet alleen het dit jaar verschenen "Eros & Thanatos". Sinds toetsenist-componist Nik Comoglio Syndone in 2010 nieuw leven verschafte en ditmaal als échte band heeft de groep 4 albums gemaakt die nauwelijks voor elkaar onderdoen en onderling toch verschillend genoeg zijn. Die 3 eerdere werden razendsnel aangeschaft en draaien even vaak hun rondjes als "Eros & Thanatos", dat van de vier albums toch wel de meest volmaakte is. Een moderne vorm van RPI met lichte invloeden uit jazz(rock), onder andere door fraai vibrafoonspel, en klassieke muziek.
    Websites: http://www.altrock.it/?wpsc-product=eros-thanatos-2 en
    https://www.facebook.com/syndone .

    2. Marillion - F.E.A.R. (Fuck Everyone And Run) (Intact)
    Bijzonder dat een band die al zo'n 35 jaar meedraait en daarvan 27 jaar in dezelfde bezetting opereert met een album op de proppen weet te komen, dat er muzikaal en tekstueel toe doet en dat met diverse passages steeds weer kippenvel weet op te wekken. En bijzonder dat Marillion juist met een plaat die bijna alleen maar zeer lange meerdelige stukken bevat meer mensen weet te beroeren dan de groep in tijden gelukt is. Een plaat die er op alle mogelijke manier inhakt.
    Website: http://www.marillion.com/ .

    3. Huis - Neither In Heaven (Unicorn Digital)
    Het Canadese Huis maakt muziek waar je het warm van krijgt. Dat zit 'm vooral in de gloedvolle sound, de meeslepende melodieën en soms in de wijze waarop naar climaxen wordt toegewerkt. Vergeleken met het debuut is de algehele impact van Huis' composities en productie nog krachtiger en vallen alle muzikale elementen en de zang nóg fraaier samen. Resultaat is een heel emotievol puur symfoalbum.
    Website: http://www.huisband.com .

    4. Iamthemorning - Lighthouse (Kscope)
    "Lighthouse" is al de derde plaat van het Russische duo Iamthemorning. De eerdere albums had ik wel gehoord en klonken niet onaardig, maar op één of andere wijze miste een bepaalde 'spark'. Die was er wel meteen vanaf de eerste seconde van "Lighthouse". Misschien kwam het door reminiscenties aan mijn favoriete Tori Amos-album "Boys For Pele", maar er is toch meer. Fan van Amos zijn de twee vast, anders vraag je niet haar mixer Marcel van Limbeek voor je platen, dunkt me. Toch bieden de evocatieve voordracht van Marjana Semkina en het briljante klassieke pianospel van Gleb Kolyadin veel meer dan alleen die referentie. Live biedt de ontwapenende podiumpresentatie van Semkina nog een extra factor, die er uiteindelijk voor zorgde dat ik met terugwerkende kracht ook de eerdere albums bijzonder ging waarderen.
    Website: http://iamthemorning.com/ .

    5. Holon - The Time Is Always Now (Autumnsongs Records)
    Uit de periferie van Rhys Marsh en zijn Autumnsongs Records komt ieder jaar wel minstens één album naar boven waar je niet zo 1-2-3 op uitgeluisterd raakt. Veelal zijn het albums die goedbeschouwd niet echt bij één genre zijn in te delen. Wel hebben veel Autumnsongs-releases een ietwat onheilspellende sfeer. Dat geldt in zeer sterke mate voor "The Time Is Always Now" van holon. Rhys Marsh is zelf de producer, maar ondanks het feit dat hij meezingt en -speelt is het niet zozeer zijn project, maar dat van gitarist/songwriter Ronny Pedersen. Ook twee breed gerespecteerde Noorse zangeressen zijn te horen: Silje Leirvik en Kari Harneshaug. Hoewel zij sterk uitgedachte, oorstrelende melodieën krijgen te zingen, zijn die melodieën veelal gedrapeerd over vrij dreigend aandoende muziek, gegoten in ook hier weer kleurrijke arrangementen waarin vele fraai klinkende zowel akoestische als elektr(on)ische instrumenten bij aangewend worden.
    Website: http://www.holon.no/ .

    6. Big Big Train - Folklore (English Electric / GEP)
    Ik kan er niet omheen, ook met "Folklore" weet Big Big Train weer een plek te veroveren in mijn top tien. Het album is compositorisch, arrangeertechnisch, speltechnisch en productioneel namelijk niet minder dan overweldigend. Niet dat de groep op dit (mits "English Electric" als één geheel gerekend) tiende album iets heel nieuws doet. De al maar uitdijende groep rond bassist/componist Gregory Spawton heeft zijn kunnen verder verfijnd en verrijkt en toch ook nieuwe accenten gelegd. De verfijning en verrijking zit 'm vooral in de bijzonder kleurrijke arrangementen, waarin ook de koperblazersgroep weer een bijzondere gastrol speelt.
    Website: http://www.bigbigtrain.com/ .

    7. Bauer - Eyes Fully Open (Basta)
    Al toen Berend Dubbe de videoclip voor "The Alchemist" online zette, toch nog geruime tijd voor "Eyes Fully Open" verscheen, was ik betoverd. Nee, bij het intro al: de prachtige doorlopende klassieke melodie heeft een effect waar geen alchemist meer aan te pas hoeft te komen. Die Dubbe is niks verleert in die pauze van 10 jaar, dat wisten we toen al meteen. Het uiteindelijke album bleek nog flink wat variatie te bieden ook en naast knap geschreven songs vol rijke melodieën ook vele staaltjes van arrangeerkunst op het hoogste niveau.
    Website: http://www.bauertheartist.com/ .

    8. The Enid - Dust (Operation Seraphim)
    Wat een gedoe in The Enid-kringen de laatste maanden. Van de bezetting die in juni 2012 onze 1000ste uitzending opluisterde is op dit moment nog één lid over: gitarist Jason Ducker, die met twee zeer jonge krachten gaat bewijzen dat The Enid anno 2017 zonder oprichter Robert John Godfrey bestaansrecht heeft. Dat zagen we toch echt niet aankomen, ook al werd het in de lente van afgelopen jaar verschenen "Dust" lang niet zo enthousiast ontvangen als voorganger "Invicta". Toch heb ik het album erg vaak en met veel plezier gedraaid. Zoals we wel gewend zijn van The Enid zit ook "Dust" weer vol met opvallende en minder opvallende muzikale verwijzingen naar recente en oudere The Enid-composities. Met al die leidmotieven is weer een ingenieus spelletje gespeeld. Bovendien klinkt ook dit The Enid-album weer als een klok, met soms overdonderend effect. De onlangs verschenen DVD en Blu-ray van de visueel indrukwekkende en vast financieel gewaagde "The Dust Show" bewijst dat dit materiaal ook live veel indruk maakte. Deze bezetting nam spetterend afscheid, zo wordt duidelijk.
    Website: https://www.theenid.co.uk/ .

    9. The Barstool Philosophers - Crossing Over (eigen beheer)
    Het tweede album van onze (deels) Almelose trots is eigenlijk eind 2015 verschenen, maar toen waren de lijstjes al gemaakt. "Crossing Over" verdient een plek in mijn lijst en heus niet alleen maar omdat we de band kennen. Luister en oordeel zelf hoe fantastisch er hier gemusiceerd wordt en hoe de afwisseling in de songs je constant bij de les houdt. Die afwisseling komt natuurlijk mede door de ontstaansgeschiedenis van het album, die ervoor zorgt dat er zes vocalisten aan dit album meewerken. De eerste track waarvoor ik viel betrof eigenlijk een samensmelting van twee songs. Niet alleen de muzikale souplesse die in dit "Fine Lines / The End Of the Island" tentoongespreid wordt is indrukwekkend (luister alleen 'ns naar die drive in Martin Kuipers drumwerk hier), de wendbare stembanden van Paul Adrian Villareal (van Sun Caged) geven de song(s) vleugels. Neigen de Barstoolers hier iets naar progmetal, de gruiziger stem van nieuwe vaste Peter van Asselt drijft de stijl weer heel andere kanten op. Zo horen we bijvoorbeeld zwarte gospeltrekjes terug in "On My Way To You".
    Website: http://thebarstoolphilosophers.com/nl/ .

    10. Karmakanic - Dot (InsideOut)
    Karmakanic combineert op "Dot" een zeer doordachte klassieke wijze van componeren (vooral in het bij elkaar meer dan een halfuur durende, in tweeën geknipte "God The Universe And Everything Else No One Really Cares About") met een heel positivistisch overkomende brok puur spelplezier. Samen met de tentoongespreide virtuositeit leidt dat tot een album dat je steeds weer op blijft zetten, ondanks die enorme machtige brok muziek die je over je heen krijgt.
    Website: http://www.insideoutmusic.com/artist.aspx?IdArtist=433 .
  • De overigen 10 albums die op de nominatie voor een top 10-plaatsje stonden (eigenlijk mijn cumulatieve nummer 11):
    Starless - Starless (Marina Records)
    The Mute Gods - Do Nothing Till You Hear From Me (InsideOut)
    The Fringe - The Fringe (Reingold Records)
    Freedom To Glide - Fall (Ruby Storm Records)
    Cosmograf - The Unreasonable Silence (eigen beheer)
    Red Bazar - Tales From The Bookcase (White Knight Records)
    Headspace - All That You Fear Is Gone (InsideOut)
    RanestRane - A Space Odyssey Part 2 H.A.L. (Ma.Ra.Cash - eind 2015 verschenen ná de 'lijstjesdeadline')
    Glasshammer - Valkyrie (Arion Records)
    Dizrhythmia - Dizrhythmia Too (Dizzy Rhythm)


    Je zult altijd zien dat ik op het moment dat ik op 'verstuur' klik al denk: 'f*** die lijst moet anders' of: 'hoe kun je die nou vergeten'. Dat hou je toch.... Nee, Van Der Graaf Generator ben ik niet vergeten: "Do Not Disturb" valt net buiten deze 20.

    SONG VAN HET JAAR
    The Barstool Philosophers feat. Paul Adrian Villareal - Fine Lines / My End Of The Island Al aangehaald in mijn beschrijving hierboven. Deze song(-koppeling) heb ik toch wel het vaakst gedraaid dit jaar. Krijg hier erg veel energie van.

    LIVE-DOCUMENT VAN HET JAAR
    King Crimson - Radical Action To Unseat The Hold Of Monkey Mind (Panegyric)

    CONCERT VAN HET JAAR
    Magma - De Boerderij, Zoetermeer - 14 oktober
    Overdonderender kan bijna niet. De bandnaam is goed gekozen: de muziek golft als gloeiendhete magma over je heen. Twee albums met naadloos in elkaar overlopende stukken lang.

    DIEPTEPUNT VAN HET JAAR
    Tussen al die Grote Doden toch wel de keuze van Keith Emerson om uit het leven te stappen. De high-achiever die het intredend lichamelijk verval niet kon accepteren?