• René Yedema

    Top 2016
    Zoals gebruikelijk de afgelopen jaren staan er in mijn top 10 weinig grote namen. Niet dat Marillion met “F.E.A.R.” geen mooie plaat heeft gemaakt. Maar verrassen? Nee, dat effect heeft deze band op mij al lang niet meer, zelfs niet in 5.1 surround. En dat is precies de reden waarom Oak op nummer 1 staat. Hoewel ik door Johan “Popeye” eerst op het verkeerde been werd gezet, toen hij vertelde dat deze Noorse band verwant is aan Airbag, was de eerste beluistering al voldoende reden om mijn oren te spitsen. Hier wist een band met behulp van een prachtige productie, melancholieke melodieën, intelligente programmering en sfeervolle arrangementen de volledige tijdsduur te overtuigen. En dat telkens opnieuw. Datzelfde geldt eigenlijk voor een aantal andere debuten in mijn lijst, zoals holon, het Nederlandse Our Oceans en de veelgedraaide (althans bij mij thuis) Ryan Vail. En ook de eerste kennismaking met Nick Johnston had een verslaven effect, vergelijkbaar met Dave Kilminsters tweede soloplaat een paar jaar geleden. Ik had overigens ook wel een top 20 kunnen vol krijgen met andere pareltjes, zoals Bauer, The Sad Song Co., Corrado Rustici, ESP, Circuline en Archive. Wat dat betreft had 2016 genoeg moois te bieden.
  •  
    • 1. Oak - Lighthouse (Apollon – PROG – Records)
    2. Nick Johnston - Remarkably Human (Eigen Beheer)
    3. Antoine Fafard - Sphère (Timeless Momentum)
    4. Freedom To Glide - Fall (Ruby Storm Records)
    5. Holon - The Time Is Always Now (Autumnsongs )
    6. Colin Edwin / Jon Durant - Burnt Belief - Emergent (Alchemy Records)
    7. Our Oceans - Our Oceans (Eigen Beheer)
    8. Choir Of Young Believers - Grasque (Ghostly International)
    9. Macroscream - Macroscream (Fading Records)
    10. Ryan Vail - For Every Silence (Quiet Arch)

  • 1. Oak - Lighthouse (Apollon – PROG – Records)
    Het debuut “Lighthouse” van het Noorse Oak was het Album Van De Maand september. Hoewel de plaat al in 2013 in eigen beheer was uitgebracht, kwam de grote doorbraak pas nadat de muziek vorig jaar opnieuw werd uitgebracht door Apollon – PROG – Records. Oak maakt muziek die ergens tussen het pastorale van Elbow, het mysterieuze van The White Birch en de progpop van For Absent Friends in zit. De perfecte, vol effecten zittende productie geeft de CD een moderne sound, die in één nummer nog wordt opgesierd door een gitaarsolo van Bjørn Riis.
    Website: http://www.oakinoslo.com/

    2. Nick Johnston - Remarkably Human (Eigen Beheer)
    Het huidige Album Van De Maand heeft ook meteen een plek verdient in mijn top 10 van het afgelopen jaar. Op Nick Johnstons vierde soloalbum “Remarkably Human” raakt hij de juiste, gevoelige snaar. De Canadese gitarist had al drie platen gemaakt, waarop hij aantoonde een veelheid aan stijlen te beheersen, die hij vaak met een aan shredding herinnerende virtuositeit benaderde. De nieuwe muziek klinkt meer als één geheel en heeft een beduidend melodieuzere inslag. Geholpen door Gavin Harrison op drums, Bryan Beller op bas en pianist Luke Martin heeft Johnston hiermee zijn meest ambitieuze album tot nu toe uitgebracht.
    Website: http://nickjohnstonmusic.com/


    3. Antoine Fafard - Sphère (Timeless Momentum)
    “Sphère” is het vierde soloalbum van Antoine Fafard. Deze Canadese bassist kreeg de nodige bekendheid als bandleider van de progmetaljazzrockformatie Spaced Out. Op zijn soloplaten kiest hij nadrukkelijker voor de pure jazzrock, waarbij hij hulp krijgt van grote namen uit die scene. Op “Sphère” is dat Gary Husband, die met geweldig drum- en toetsenspel een perfecte aanvulling is voor Fafards solistische en groovy baswerk. In Jerry De Villier Jr. heeft Fafard tenslotte de perfecte gitarist, die met een vaak Holdsworth-achtige gedrevenheid zijn solo’s presenteert.
    Website: http://www.antoinefafard.com/index.html

    4. Freedom To Glide - Fall (Ruby Storm Records)
    “Fall” is de opvolger van het op de Eerste Wereldoorlog gebaseerde “Rain” uit 2013 van het Engelse duo Freedom To Glide. Ook op dit conceptalbum is oorlog het thema, maar het is dit keer breder getrokken met nummers over de WOII. Nog steeds is goed te horen dat Pete Riley en Andy Nixon vroeger in de Pink Floyd-coverband Dark Side Of The Wall speelden, maar gaandeweg hebben ze een heel eigen sound ontwikkeld, waarin melancholische fragmenten, hemelse gitaarsolo’s en fraaie samenzang excelleren.
    Website: http://www.freedomtoglide.com/home

    5. holon - The Time Is Always Now (Autumnsongs )
    Natuurlijk kan er geen plaat van Rhys Marsh’ onvolprezen Autumnsongs Records ontbreken in onze jaarlijsten. Dit keer valt de keuze op het met een kleine letter beginnende holon, een project van multi-instrumentalist Ronny Pedersen. Hij was al jaren aan het schaven aan een collectie songs met een overkoepelende, in het Boeddhisme gelegen thema. Na het horen van Marsh’ project Kaukasus wist hij hoe hij deze muziek moest vormgeven. Met Marsh op de productiestoel en als bespeler van de toetseninstrumenten, plus Kaukasus-fluitist Ketil Vestrum Einarsen, de jonge drummer Geir Anfinn Halland Johansen en twee zangeressen creëerde Pedersen een fraai, bijna 70 minuten durende trip. De songs hebben geregeld dat dreigende van King Crimson en Kaukasus, maar bevatten ook pakkende melodieën en thema’s, zoals goed te horen in het wonderschone “Overture: The Belly Of Being”.
    Website: http://www.holon.no/

    6. Colin Edwin / Jon Durant - Burnt Belief - Emergent (Alchemy Records)
    Burnt Belief is de naam die Cloudgitarist Jon Durant en Colin Edwin, de van Porcupine Tree bekende specialist op de fretloze bas aan hun eerste gezamenlijke CD gaven. Toen men dit project verder wilde uitdiepen werd het tevens de projectnaam. Met “Emergent” heeft men de beoogde trilogie voltooit. Samen met drummer Vinny Sabatino is een heerlijk trippy instrumentaal album gemaakt, waarop de typerende kenmerken van de Cloud Guitar en de fretloze bas mooi samengaan met spacy toetsengeluiden, aanvullende programmering en het percussieve slagwerk van Sabatino.
    Website: http://www.alchemyrecords.com/


    7. Our Oceans - Our Oceans (Eigen Beheer)
    Gitarist Tymon Kruidenier kenden we voorheen vooral van zijn jazzrockende progmetalformatie Exivious. Met nagenoeg dezelfde musici heeft hij met Our Oceans een hele ander muzikaal spectrum gezocht. De persoonlijke songs liggen in het verlengde van ingetogen postrock, de melancholieke klanken van The Pinapple Thief en Porcupine Tree en het raadselachtige van Radiohead, waarover een ambient-saus is gegoten. Het fretloze baswerk van Robin Zielhorst komt in deze setting nog beter tot zijn recht dan in Exivious, terwijl Kruidenier over een opvallend aangename stem blijkt te beschikken.
    Website: http://www.ouroceans.net/

    8. Choir Of Young Believers - Grasque (Ghostly International)
    Het vorige album van het Deense Choir Of Young Believers stond op nummer 9 van onze gezamenlijk topalbums over 2012, mede door een nummer 1-positie van mij. Opvolger “Grasque” is wederom van hoog niveau, maar heeft beduidend meer tijd nodig om te beklijven. Bandleider Jannis Noya Makrigiannis zonderde zich eerst af van zijn musici en fabriceerde met een goedkope synthesizer de basis van een aantal nieuwe stukken. Nadat zijn bandleden de arrangementen verder ingevuld hebben blijkt het materiaal beduidend elektronischer te klinken als voorheen. Een soort gimmickloze Art Of Noise met een melancholieke inslag.
    Website: http://ghostly.com/releases/grasque

    9. Macroscream - Macroscream (Fading Records)
    Macroscream debuteerde in 2012 met het in eigen beheer uitgebrachte “Sisyphus”. Op het tweede, dit keer titelloze album hebben deze Italianen hun voorliefde voor Gentle Giant, bluesrock en antieke toetseninstrumenten verder uitgewerkt tot een lekker rockende plaat, waarin ook nog folkrock, wereldmuziek en jazz verkend worden. Met name het extensieve gebruik van de Minimoog en de Mellotron zal de liefhebbers van oude progressieve rock aanspreken, maar Macroscream gaat dus beduidend verder.
    Website: http://www.macroscream.com/disco_ita.htm

    10. Ryan Vail - For Every Silence (Quiet Arch)
    “For Every Silence” is het door middel van crowdfunding tot stand gekomen debuut van Ryan Vail. Centraal in het productieproces stond een uit 1927 stammende piano waarop deze Britse toetsenman verliefd werd. Het instrument vormde de basis voor de meeste tracks, waaraan allerlei moderne synthesizers en zang werden toegevoegd. Een mooi, intiem werkstuk is het resultaat.
    Website: http://www.pledgemusic.com/projects/foreverysilence

  • Door Nick Johnstons recente toevoeging valt deze buiten mijn top 10:
    11. Bauer – Eyes Fully Open (Basta)