• Christian Bekhuis

    Toen ik voor het maken van dit lijstje ging zitten dacht ik dat ik hier wel snel uit zou zijn, maar uiteindelijk bleek de klus toch nog een stuk lastiger. 2017 is een jaar met uitzonderlijk veel goede releases. Het gemiddelde niveau is hoog, maar dat maakt kiezen dus ook een stuk lastiger. En uiteindelijk maak je dan de keus door die albums te selecteren waar je maar niet op uitgeluisterd raakt. Eigenlijk kun je stellen dat vanaf positie 5 in mijn lijstje er ook een heel ander album had kunnen staan, zoals bijvoorbeeld albums van Tim Bowness (“Lost In The Ghost Light”), Lee Abraham (“Colours”), Ronald Bühlmann (“Bailenas”), Golden Caves (“Collision”), Soup (“Remedies”), Mayra Orchestra (“Oracle”) en Jon Boden (“Afterglow”). Er zijn ook albums die mij veel luisterplezier hebben gebracht, maar die in de context van hun oeuvre net niet die WOW-factor hadden zoals bijv. Daisy Chapmans “Good Luck Songs”, Steven Wilsons “To The Bone” en Cosmografs “The Hay-Man Dreams”.
  • Top 2017:

    1. Lifesigns - Cardington (eigen beheer)
    2. Damanek - On Track (GEP)
    3. Tiger Moth Tales - The Depths Of Winter (White Knight Records)
    4. Big Big Train - Grimspound (GEP)
    5. Barock Project - Detachment (Artalia)
    6. Sky Architect - Nomad (FREIA Music)
    7. Aurora Project, The - World Of Grey (FREIA Music)
    8. Stevens, Becca - Regina (GroundUP)
    9. Isildurs Bane & Steve Hogarth - Colours Not Found In Nature (Ataraxia)
    10. White Willow - Future Hopes (The Laser's Edge)
  • 1. Lifesigns - Cardington (eigen beheer)
    Ruim drie jaar na het debuut verscheen in 2017 album nr. 2 van de Britse formatie Lifesigns en het met afstand mijn meest gedraaide plaat van het afgelopen jaar. Muzikaal is dit nieuwe album het logische vervolg op dat debuut. Gloedvolle, zeer melodieuze symfo die zich niet echt wat aantrekt van de heersende trends. Grootste verschil met het debuut is dat er nu een paar kortere songs op het album staan: naast drie tracks die zo rond de 10/11 minuten zweven, vinden we 4 tracks van tussen de 4 en 5 minuten. Dat geeft het album een mooie afwisseling en een vlot karakter, daar waar het debuut wat meer uitwaaierde.
    Website: http://www.lifesigns.me/

    2. Damanek - On Track (GEP)
    Damanek is zo'n band die een groot scala aan invloeden die je normaal gesproken niet zo snel binnen de progrock hoort weet te vermengen. We horen invloeden van Toto, Steely Dan en Sting, gevat in composities en teksten van hoog niveau. En dan word het allemaal ook nog eens fantastisch gespeeld door klasse-muzikanten zoals toetsenist Sean Timms, gitarist Luke Machin, bassist Dan Mash en saxofonist Marek Arnold. Die laatste twee vormen samen met zanger/songschrijver Guy Manning de kern van Damanek; daarnaast wist Manning door zijn uitgebreide netwerk (opgedaan via zijn connecties The Tangent en United Progressive Fraternity) ook nog de nodige extra muzikanten te strikken om de songs op een schitterende manier in te kleuren. En het helpt dan ook zeker dat het album ook eens klinkt als een klok.
    Websites: https://www.facebook.com/DamanekBand/
    en http://www.guymanning.com/damanek/damanek-index.html

    3. Tiger Moth Tales - The Depths Of Winter (White Knight Records)
    Met “The Depths Of Winter” heeft de Brit Peter Jones (die achter de bandnaam Tiger Moth Tales schuilgaat) de perfecte soundtrack voor de wintermaanden afgeleverd. Dit is een album dat als een warme deken om je heen valt, een muzikaal hartverwarmend geheel in deze donkere dagen. Tevens Album van de Maand januari 2018.
    Website: http://www.tigermothtales.com/

    4. Big Big Train - Grimspound (GEP)
    Het lijkt maar niet op te kunnen voor Big Big Train. Eind april kwam het negende studio-album uit in de vorm van “Grimspound”, twee maanden later gevolgd door “The Second Brightest Star”. Dat laatste album is een soort epiloog voor de reeks albums die begon in 2009 met “The Underfall Yard” en via “ English Electric” (2012/2013) naar “Folklore” leidde in 2016. “Grimspound” is van hetzelfde hoge niveau als de paar voorgaande albums maar kent ook wat nieuwe muzikale invalshoeken. Het is het eerste album waarop het laatst toegevoegde bandlid, de Zweed Rikard Sjöblom, ook bijdraagt aan de composities, waarbij met name het lange “A Mead Hall In Winter” hoge ogen gooit. Een album waarop je bij iedere luisterbeurt weer nieuwe dingen in blijft ontdekken.
    Website: www.bigbigtrain.com

    5. Barock Project - Detachment (Artalia)
    Album nr. 5 voor de Italiaanse band Barock Project voelde eerst aan als of het misschien allemaal iets te veel was voor deze band. Het leek in eerste instantie het sprankelende van voorganger “Skyline” (2015) te missen, maar na een paar luisterbeurten bleek dat gelukkig niet zo te zijn. Wel was het jammer dat zanger Luca Pancaldi niet langer meer deel uitmaakte van Barock Project, waarbij toetsenist/componist Luca Zabibini nu het merendeel van de zang voor zijn rekening nam. Niet zo verwonderlijk is het dat hij Pancaldi niet echt doet vergeten - wél dat dat uiteindelijk niet zo veel effect heeft op de sound van de band blijkt te hebben. Nog steeds zijn het de frisse, sprankelende composities die ELP-, Genesis- en Jethro Tull-invloeden vermengen, die de boventoon voeren. Boeiend album dat misschien wat gebaat was geweest met een wat kortere lengte.
    Website: www.barockproject.net
    en https://www.facebook.com/barockproject

    6. Sky Architect - Nomad (FREIA Music)
    Er is een nieuwe generatie aan progrockbands opgestaan in Nederland. Denk aan Golden Caves, Jet Black Sea (ok, half Nederlands), For All We Know, Semistereo, Mayra Orchestra en Sky Architect. Ok, een aantal zijn al wat langer bezig zoals bijv. Sky Architect, maar die vijf heren hebben met “Nomad” wel afgelopen jaar hun beste album tot nu toe afgeleverd. Intense, complexe progrock die niet gauw met iets te vergelijken valt, behalve misschien qua intensiteit met het Zweedse Anekdoten of het ritmisch inventieve karakter van Gentle Giant. De Sky Architect-leden weten echter precies hoe en wat ze willen en dat levert een album op dat tot het beste van Nederlandse bodem mag worden gerekend.
    Website: www.skyarchitect.com

    7. Aurora Project, The - World Of Grey (FREIA Music)
    Soms kan een tragedie toch iets moois te weeg brengen. In 2014 overleed plotseling gitarist Marc Vooijs van de Nederlandse progmetalformatie The Aurora Project. Na een pauze van een jaar besloot de band toch door te gaan, zonder hem te vervangen en daarmee al het gitaarwerk over te laten aan TAP's tweede gitarist Remco van den Berg. Het resultaat was dat de sound van The Aurora Project wat veranderde en minder dicht geplamuurd werd door een muur van gitaren. “World Of Grey” verscheen december 2016 en maakte met zijn stevige melodieuze neoprog sound, te vergelijken met bijv. Arena of Pallas, gelijk grote indruk. Een niet al te vrolijk stemmend concept, gevat in meeslepende muziek die het grote gebaar niet schuwt.
    Website: www.theauroraproject.com

    8. Stevens, Becca - Regina (GroundUP)
    Broeierige, progressieve pop van de hoogste plank valt er te horen op het album “Regina” van Becca Stevens. Productioneel bijgestaan door o.a. Michael Leauge (Snarky Puppy), Jacob Collier en een keur aan muzikanten schotelt ze ons een rijk gearrangeerd album voor, dat na iedere luisterbeurt steeds meer van zijn geheimen prijs blijkt te geven. Verslavende en bedwelmende luisterervaring.
    Website: http://www.beccastevens.com/

    9. Isildurs Bane & Steve Hogarth - Colours Not Found In Nature (Ataraxia)
    De prijs voor de meest onverwachte combinatie gaat dit jaar na Isildurs Bane. Na 14 jaar radiostilte (afgezien van het jaarlijkse festival IB Expo in hun thuisstad Halmstad in Zweden) was er dan ineens “Colours Not Found In Nature”: een songcyclus geschreven voor en met Marillion-zanger Steve Hogarth. Muzikaal nog steeds onmiskenbaar Isildurs Bane maar net als op “MIND Vol. 4: Pass” ook in dienst van de song, hoewel gezegd moet worden dat de songs op die album nergens zo toegankelijk worden als op “Pass”. Kortom, beide partijen hebben geen concessies gedaan en dat levert een boeiend album op waarop Steve Hogarth op tekstueel vlak met de nodige persoonlijke issues lijkt af te rekenen.
    Website: https://www.facebook.com/ibexpo/

    10. White Willow - Future Hopes (The Laser's Edge)
    Jacob Holm-Lupo staat al jaren garant voor kwaliteitsmuziek. Niet alleen met zijn zij-project The Opium Cartel (nieuw album in 2018!) maar zeker ook met zijn band White Willow. “Future Hopes” is een retro-futuristisch album geworden waarover de schaduw van Vangelis' “Blade Runner”-soundtrack hangt en zelfs qua gehele sfeer ook wel die van de film. Goed getimede release van Holm-Lupo in een jaar dat eindelijk het vervolg op die sci-fi cultfilm verscheen.
    Website: www.facebook.com/whitewillowband