• René Yedema

    Top 2017
    Voor mij was 2017 op het gebied van nieuwe progressieve rock geen topjaar. De meeste voldoening kreeg ik van mooi verzorgde heruitgaven van bijvoorbeeld Bill Bruford ("Seems Like A Lifetime Ago"), Don Airey ("K2: Tales Of Triumph And Tragedy"), Sad Lovers & Giants ("Where The Light Shines Through"), Santana ("Lotus") en Martha & The Muffins/M&M ("The World Is A Ball"). Qua jazzrock was het echter een goed jaar, aangevoerd door het concert en de nieuwe CD van Simon Phillips. Mijn top 10 bevat dan ook relatief veel fusiongerelateerd materiaal, afgewisseld met progalbums die ik veel en met veel plezier gedraaid heb.
  •  
    • 1. Phillips, Simon - Protocol IV (Phantom Recordings)
    2. RTFact - Life Is Good (AFL Music)
    3. Hallebeek, Richard - One Voice (Richie Rich Music)
    4. Kotebel - Cosmology (Musea)
    5. Fafard, Antoine - Proto Mundi (Timeless Momentum)
    6. Moonparticle - Hurricane Esmeralda (Moonparticle)
    7. Schmidt, MSM – Life (Laika Records)
    8. Isildurs Bane & Steve Hogarth - Colours Not Found In Nature (Ataraxia Production)
    9. Vilchez, Chema - Music & Change (Music & Change)
    10. World Trade - Unify (King Recordes/Frontiers Records)

  • 1. Phillips, Simon - Protocol IV (Phantom Recordings)
    Simon Phillips vervolgde in 2013, na jaren spelen in grote bands als Toto, zijn solowerk dat hij in 1988 startte met "Protocol". Afgelopen jaar verscheen aflevering IV, met wederom een ietwat gewijzigde bezetting. Hoewel gitarist Greg Howe, bassist Ernest Tibbs en toetsenman Dennis Hamm al hun registers open kunnen trekken, is "Protocol IV" toch vooral een sterk staaltje van de superdrummer zelf. Zijn trademarks, zoals de tomtomroffels, zijn veelvuldig te bewonderen, terwijl hij met de jaren donders goed weet hoe je pakkende composities moet schrijven, waarin heerlijke thema's en flitsende solo's elkaar afwisselen, maar waarin ook altijd ruimte is voor subtiele momenten.
    Website: http://www.simon-phillips.com


    2. RTFact - Life Is Good (AFL Music)
    RTFact's "Life Is Good" was het album van de maand november bij Xymphonia. De keuze voor dit project van Yuri Volodarsky werd dit keer niet bepaald door het consistente hoogwaardige gehalte, maar juist door het bijzonder eclectische karakter van de plaat. Met klasse muzikanten uit de AOR, progressieve rock en jazzrock, zoals Jeff Scott Soto, Nad Sylvan, Oz Noy, Jeff Kollman en Joel Taylor heeft de sinds 1991 in de V.S. wonende Rus met zijn schrijvers- en productieteam een afwisselend album gemaakt, waarin naast genoemde genres ook musicalinvloeden en inspiratie uit de klassieke muziek opduiken. De composities hebben daarbij raakvlakken met onder andere Gentle Giant, Spock's Beard, Toto en ELP. De veelzijdigheid is ook te horen in het tweedelige "Hail To The Winner".
    Website: https://www.facebook.com/RTfact-148298752404156/

    3. Hallebeek, Richard - One Voice (Richie Rich Music)
    Op de valreep van 2017 verscheen "One Voice", de nieuwe CD van gitarist Richard Hallebeek. Dit keer geen Richard Hallebeek Project dus, wat gezien zijn indrukwekkende prestaties op gitaren, toetsen, programming ect., naast uiteraard zijn geraffineerd in elkaar zittende composities vol prachtige arrangementen, een logische keuze is. Op Opener "Crashing Apps" lijkt het alsof de Amsterdammer er, beïnvloed door zijn participatie aan "Subdivision" van Robin Zielhorsts project DDM, met gestrekte been ingaat, getuige de progmetalinvloeden. Maar bij nadere beluistering kun je ook stellen dat "One Voice" Hallebeeks reactie is op het overlijden van een van zijn muzikale helden, Allan Holdsworth, en daar hoort ook een stuk woede bij, naast het introvert eerbetoon "Sol 51 (Dedicated To Allan Holdsworth)". Het vanavond gedraaide "Hemispheres" is overigens geen Rush-cover, maar een door Peter Fernandes speciaal voor dit album geschreven stuk.
    Website: http://www.richardhallebeek.com
     

    4. Kotebel - Cosmology (Musea)
    “Cosmology” van het Spaanse Kotebel is de opvolger van het uit 2012 stammende “Concerto For Piano And Electric Ensemble”. Kotebel volgde voorheen vooral de traditie van bands als Camel en The Enid door meer de nadruk op het instrumentale te leggen. Op "Cosmology" lijkt zich daar de vergelijking met Änglagård tussen de wurmen. Met name de veelvuldig te beluisteren combinatie van dwarsfluit en Mellotron doet sterk aan deze Zweden denken. Daarnaast blijven de musici het ook in lichte experimenten zoeken, zodat ook het vroege A Triggering Myth een referentie is. Doordat acht van de negen composities in twee dagen live zijn opgenomen, hebben ze een bepaalde drive en ongedwongenheid. Vooral door de eigenzinnige benadering van de klassieke progressieve rock verdient Kotebel een plek in mijn top 10.
    Website: http://www.kotebel.com

    5. Fafard, Antoine - Proto Mundi (Timeless Momentum)
    Voormalig Spaced Out-voorman Antoine Fafard produceert op zijn soloplaten hoogwaardige jazzrock, waarbij hij blijkbaar geen moeite heeft de beste musici voor zijn muziek te interesseren. Op "Proto Mundi" zijn dat Simon Phillips, Jerry Goodman en Gary Husband, die dit keer als toetsenman mag excelleren. De slechts drie tracks tellende conceptplaat heeft ook dit keer weer een flinke progressieve rock-insteek. De speciale editie gaat vergezeld van de bonus-CD "Doomsday Vault", waarop naast herbewerkingen van nummers van zijn vorige platen ook een aantal stukken staan die bedoeld waren voor een nooit gerealiseerd Spaced Out-album. Naar een van die stukken, waarvan de gitaar- en baspartijen opnieuw werden ingespeeld en waaraan Goodman nieuwe partijen toevoegde, gaan we vanavond luisteren.
    Website: http://www.antoinefafard.com/index.html

    6. Moonparticle - Hurricane Esmeralda (Moonparticle)
    Vers van de pers rolt "Hurricane Esmeralda" van het door Niko Tsonev opgezette Moonparticle mijn top 10 binnen. Wellicht vindt de CD volgend jaar daarom nogmaals zijn weg naar jaarlijstjes. De van onder andere Steven Wilson en Lifesigns bekende Bulgaarse gitarist/bassist heeft al enkele soloplaten op zijn naam staan, maar heeft nu voor een groepsproject gekozen. Hij biedt daarbij de muzikanten zoals toetsenman Adam Holzman, blazer Theo Travis en zangeres Grog Lisee de mogelijkheid hun typerende kwaliteiten te tonen. Hierdoor is "Hurricane Esmeralda" een mooi, afwisselend album, waarin pop, prog en fusion mooi samengaan.
    Website: http://www.moonparticle.com/


    7. Schmidt, MSM - Life (Laika Records)
    De zesde CD van Michael Schmidt kwam onder onze aandacht door de aanwezigheid van Allan Holdsworth. De in april overleden gitarist leverde op twee tracks, waaronder het vanavond gedraaide "Trance" wellicht zijn laatste muzikale bijdragen aan de wereld. Naast Holdsworth weet de zich MSM Schmidt noemende Duitser op zijn platen nog veel meer bekende muzikanten uit de jazzrock aan zich te binden, waaronder Jimmy Haslip, Virgil Donati, Jerry Goodman en Dave Weckl. De moderne fusion die Schmidt componeert zit vol intrigerende programming-partijen, die de naar onder meer Weather Report en Tribal Tech neigende stukken een lekkere drive geven.
    Website: http://www.msm-schmidt.com/

    8. Isildurs Bane & Steve Hogarth: Colours Not Found In Nature (Ataraxia Production)
    "Colours Not Found In Nature" markeert de glorieuze terugkeer op het CD-front van de Zweedse progressieve muziekformatie Isildurs Bane. De comeback werd min of meer bespoedigd door een van de musici die aan een van de jaarlijkse festival IB Expo meedeed: Marillion-zanger Steve Hogarth. De CD is dan ook een echt samenwerkingsverband, die de kwaliteiten van de twee eenheden fraai tot uiting laat komen. De plaat was in juni Album van de Maand. De liefhebbers van de eigenzinnige Zweden werden overigens op het eind van 2017 nog verrast door een echt nieuw album, "Off The Radar".
    Website: https://www.facebook.com/ibexpo/

    9. Vilchez, Chema: Music & Change (Music & Change)
    De Spaanse gitarist Chema Vilchez heeft al enkele sterke jazzrockalbums op zijn naam staan, waarop hij begeleid wordt door topmusici uit de scène. Op "Music & Change" verrast hij in die zin dat hij nu ook enkele songs heeft toegevoegd, die buiten het jazzrockidioom vallen. Toch zijn het vooral de instrumentale stukken die opvallen, waarbij drummer Vinnie Colaiuta een mooie hoofdrol vervult. Goed voorbeeld is het voor vanavond geselecteerde "Pablinton & The Specks Of Dust", dat net als bijna alle andere composities is opgedragen aan een speciaal iemand, in dit geval aan Pablo Ruiz Castelló.
    Website: http://www.chemavilchez.com/

    10. World Trade: Unify (King Records / Frontiers Records)
    World Trade was in eind jaren 80 van de vorige eeuw een interessante band, met een verfrissende prog/AOR-sound, die vooral op vocaal gebied met Yes kon wedijveren. Na twee platen was het echter over, vooral omdat bassist Billy Sherwood de interesse van Yes had getrokken en zelf talloze soloalbums en projecten uitbracht, terwijl hij tevens veelvuldig als producer werd gevraagd. Daarom was het wel verrassend dat hij zijn oude World Trade-maatjes weer wist te porren voor een derde album, "Unify", dat duidelijk het sterke debuut als voorbeeld heeft. De zangpartijen zijn weliswaar ietwat aangetast door heesheid, instrumentaal weten de musici nog wel degelijk een vonk over te brengen, zoals goed te horen in het meeslepende "Where We're Going".
    Website: http://www.frontiers.it/album/5393