• Herman Beunk


    Top 2014:

    Al met al is 2014 toch een iets minder (prog)jaar dan 2013. In 2013 had ik een stapel van 30 platen gesorteerd, die ik alle 30 eigenlijk in m'n top 10 wilde hebben. Ik bedacht toen de constructie met 20 platen op nummer 11.
    Nu wist ik m'n top twee snel te construeren en daarnaast ook nog wel een handvol platen te noemen die zéker in m'n top 10 moesten, maar daarnaast heb ik ook een stapel gevormd die ik wel zeer OK vond, maar waar het feit of ze nét wel of nét niet in m'n top tien belanden eigenlijk per dag en per luisterbeurt kan verschillen.

  • 1. IQ - Road Of Bones (Giant Electric Pea)
    Geen plaat heeft zo'n overdonderend effect gehad dit jaar als deze. Vanaf de eerste maten 'zit' je er helemaal 'in'. Machtige composities die bijzonder krachtig gearrangeerd zijn. En dan hebben we het alleen nog over CD1, het eigenlijke album. De 'special edition' biedt namelijk nog een compleet bonus-album dat laat horen hoe gevarieerd IQ kan klinken, waarbij teruggekeerde verloren zoon Tim Esau ook nog even met soepel elastisch spel laat horen wat voor kwaliteitsbassist hij is.
    Website: http://www.iq-hq.co.uk/

    2. Opeth - Pale Communion (Roadrunner)
    Ook zo'n plaat waar je meteen door de eerste maten door gepakt wordt. Luisterend naar "Pale Communion" kun je je nauwelijks voorstellen dat deze muzikanten ooit een heel ander soort muziek maakten. En bandleider Mikael Åkerfeldt emotioneert zowel met zijn zang als zijn goddelijke gitaarspel.
    Website: http://www.opeth.com/

    3. Kaukasus - I (Autumnsongs)
    Een bijzonder slim opgebouwde plaat die je uitnodigt voor een muzikale reis van drie kwartier, waarbinnen diverse stijlen, tot modern-klassieke minimal music aan toe, een plekje vinden.
    Website:  http://kaukasus.no/


    4. FEM (Forza Elettromotrice) - Sulla Bolla Di Sapone (Fading / Altrock)
    Tot nu toe wordt mijn lijst bevolkt door albums die eigenlijk ook alleen als albums beluisterd kunnen worden. Dat geldt in bijzonder hevige mate voor dit Italiaanse briljantje. Op zich zijn alle ingrediënten 'vintange'-jaren zeventig, maar net als recentelijk bijvoorbeeld For A Good Sign, gaat dit gepaard met zoveel frisheid en energie, dat er toch iets nieuws ontstaat. Compositorisch slim, prachtig gespeeld en gezongen - het plaatje is af.
    Website: http://www.femprogband.it/

    5. Kerrs Pink - Mystic Spirit (eigen beheer)
    Kerrs Pink die al flink wat jaren meeloopt, maar die vlak voor de vorige jaarwisseling zeer krachtig voor de dag kwam. En platen uit november en december 2013 mogen niet tussen wal en schip vallen! Dit "Mystic Spirit" al helemaal niet, want de eerste recensies lazen we pas in februari. Kerrs Pink anno nu heeft een krachtige sound. De rijke productie laat de volle keyboard- en basgitaarpartijen een indrukwekkende basis vormen voor symfo met de juiste verhouding tussen retro en modern.
    Website: http://www.kerrspink.com/

    6. Crosby, David - Croz (Blue Castle Records)
    In het jaar van zijn 73ste verjaardag maakt David Crosby een bijzonder sterke Westcoastplaat, waarop niet alleen zeer subtiel gemusiceerd wordt door topkrachten als zoon James Raymond en Steve DiStanislao, maar waar schitterende liederen op staan, die zowel muzikaal als tekstueel echt wat te vertellen hebben. Of je nu singer-songwriter- of progliefhebber bent - voor eenieder heeft dit album veel te bieden.
    Website: http://www.davidcrosby.com/

    7. Magnus, Nick - N'Monix (Esoteric Antenna)
    Nick Magnus is al een aantal jaren bezig met een interessante output aan soloplaten, waarop hij héél véél zelf doet met waarschijnlijk een beperkt budget, maar die toch klinken als een klok en die prachtige pure symfonische rock laat horen, waarin elementen samenkomen van zijn eerdere werkgevers The Enid en Steve Hackett. Wat die laatste betreft zelfs letterlijk, want die werkt steevast mee. Dit "N'Monix" is wellicht de best uitgewerkte van het stel, met ook mooie variatie, mede door de diverse vocalisten. Daaronder vrij onverwacht ook Tim Bowness.
    Website: http://www.magnus-music.com/

    8. Kenso - Uchinaru Koe Ni Kaiki Seyo (King Record Co.)
    Was voorganger "Fabulis Mirabilibus De Bombycosi Scriptis" mij wat al te weerbarstig en komt die eigenlijk nog maar zelden uit mijn platenkast, "Uchinaru Koe Ni Kaiki Seyo" biedt precies dat spanningsveld waar mijn voorkeuren vaak uitkomen: niet van melodieënrijkdom gespeende symfonische rock, die aan is gelengd met elementen uitdagende jazzrock en hier en daar wat anarchistisch avant-gardisme of zelfs bijna pure klassieke muziek.
    Website: http://www1.u-netsurf.ne.jp/~kenso/

    9. Bowness, Tim - Abandoned Dancehall Dreams (InsideOut)
    Oh man, op één of andere wijze is deze plek een lastige keuze tussen Rhys Marsh en Tim Bowness - figuren met enkele muzikale parallellen (in mijn hoofd, althans). Eerst stond Rhys hier, maar ik vind uiteindelijk dat Bowness zeker in de top 10 moet. Rhys staat er toch al in, immers. Bowness laat diverse elementen horen die we al van hem kennen, maar combineert dat nu met spannende elementen uit progressieve rock die we nog nooit zo expliciet bij hem hoorden. Ook de afwisseling is fijn, tussen (ook hier weer) heel dreigende passages met zware Mellotron-akkoorden (uit een Novatron 400, volgens het boekje) en meer vertrouwde No-Man-achtige passages, waarin elementen uit triphop en progressieve New Wave opduiken.
    Website: http://timbowness.co.uk/

    10. Phillips, Simon - Protocol II (eigen beheer / InAkustik)
    Simon Phillips combineerde het stoppen met Toto (hij neemt afscheid met zijn optreden op de hieronder besproken live-DVD/Blu-Ray) met het herformeren van zijn jazzrockgroep Protocol. En het resultaat klinkt vertrouwd. Té vertrouwd zegt u? Nou, als het zó goed en mooi is gedaan dat we toch telkenmale weer naar deze CD grijpen, dan mag het album een plaatsje (onderin) mijn top 10! Op deze plaats had ook net zo goed Iluvatar kunnen staan, dat ook met een heerlijk vertrouwd klinkend album kwam. Misschien als ik over een maand nog een keer deze lijst op stel, was dat ook gebeurd.
    Website: http://www.simon-phillips.com/
  • Nét niet in de Top 10: de 2014-albums van Rhys Marsh, Marco Machera, Dawn, Enchant, Iluvatar, Dave Bainbridge, Umphrey's McGee...

    Nog wat extra gezever voor eenieder die het interesseert;-):
    Meest indrukwekkende live-event:
    Kate Bush - Before The Dawn

    Meest positieve gebeurtenis in progland:
    Een fijne 'nieuwe' Pink Floyd-plaat die veel biedt waar de liefhebber op zit te wachten, maar op het gebied van compositie- en spanningsniveau wel wat tekort komt voor een Top-10-notering.

    Meest negatieve gebeurtenis:
    De dood van Jack Bruce. De man die zóveel méér is dan alleen maar Cream en die met allerlei recente projecten, zoals het spetterende Spectrum Road, nu juist had bewezen ondanks een tanende gezondheid over veel inspiratie en energie te beschikken.

    Beste heruitgave(s):

    De reeks van White Willow
    Meest gedraaide in 2014 ontdekte, maar niet in 2014 verschenen plaat: Traumhaus - Das Geheimnis (Progressive Promotion)

    Beste jazzplaat:
    Windkracht 7 - Drifts (Mainland) - Band waarin divers jong Nederlands jazztalent op een spetterende manier verenigd is: naast bandleider Floris van der Vlugt zijn dat o.a. hoornist(!) Morris Kliphuis (o.a. ex-Kyteman, ook sterk bezig met Kapok), Reinier Baas (die ook een zeer fijne eigen plaat uitbracht) en Jamie Peet (ongelofelijk lekker swingende drummer, na Jasper van Hulten een paar jaar terug de nieuwe ster aan het Nederlands funky jazzdrumfirmament). Een generatie ouder is bassist Mark Haanstra, die in de jaren negentig al met het Nederlands-Duitse Agog van zich deed spreken.

    Plaat waar ik nog te weinig van begrijp om er iets zinnigs over te kunnen zeggen:
    Peter Hammill - ...All That Might Have Been... (Fie!) - Ambitieuze 3CD-set die zich moeilijk laat veroveren en veel aandacht nodig heeft. Iets dat ik 'm nog te weinig gegeven heb.

    Beste DVD's/Blu-Rays
    1. Camel - In From The Cold (Camel Productions)
    Nog nooit in de historie van Camel-live-beeldregistraties is een opname zo goed gelukt als deze, omdat je de musici goed kunt observeren en natuurlijk omdat er prachtige muziek wordt gespeeld tijdens een emotioneel concert, dat een zeer welkome terugkeer inluidde.

    2. EAST - Messze A Felhokkel (Tom Tom)
    Op 8 juni 2012 vond er een groots reünie-optreden van de legendarische Hongaarse band EAST plaats, tijdens welke de twee belangrijkste line-ups van de nogal eens van bezetting wisselende band elkaar afwisselden. Toch ligt de nadruk relatief zwaar op de geliefde beginperiode. Er wordt meteen afgetrapt met een groot deel van het beste album "Huseg", dat schitterend wordt gespeeld en in beeld gebracht.

    3. Enid, The - En Concert À Crescendo (Operation Seraphim)
    En toen was er vlak voor de jaarwisseling zo ineens een prachtige registratie van een concert door de sterke huidige The Enid-line-up!

    4. Toto - 35th Anniversary Tour - Live In Poland (Eagle)
    Wat is de ideale Toto-bezetting? Lastig... Willen we bijvoorbeeld de intense soulvocalen van Bobby Kimball of de meer soepel, maar ook wat minder doorvoeld zingende Joseph Williams? Live kan Kimball naar verluidt niet meer waarmaken wat hij vroeger kon, dus valt nu sowieso Williams te prefereren. Voor zijn 35-jarige jubileum had Toto een fraaie setlist samengesteld, die op zowel audio- als videogebied schitterend is vastgelegd op deze Blu-Ray dan wel DVD.

    5. Anderson, -Jethro Tull's- Ian - Thick As A Brick - Live In Iceland (Eagle)
    De Jethro Tull-voorman maakte enkele jaren geleden een verrassend sterk vervolg op "Thick As A Brick" en tijdens de daaropvolgende tournee speelde hij beide albums integraal achter elkaar. Met een zeer capabele band, die ook het oude werk prima voor het voetlicht brengt. Misschien iets te netjes en soms iets te afstandelijk, maar dat mag de pret om dit allemaal achter elkaar in deze vorm voor je kiezen te krijgen niet drukken.